Śreżoga. Lipowo. Tom 12

Sagę o Lipowie zaczęłam co prawda w połowie, ale szybko się w nią wciągnęłam i nadrobiłam poprzednie tomy. Nie wszystkie tomy są najwyższej jakości, a "Śreżoga" na tle pozostałych części plasuje się raczej w dolnej połowie stawki, ale mimo wszystko jestem jak najbardziej zadowolona. Po raz kolejny mamy tajemnice z przeszłości (tym razem dotyczącą zaginięcia młodej dziewczyny sprzed kilku lat) połączoną ze współczesną zbrodnią oraz wątkami obyczajowymi. Tym razem autorka postawiła jednak raczej na aspekt kryminalny - zagadka faktycznie jest niezła i bardzo sprawnie skonstruowana, choć jak ktoś czytał już w życiu kilkadziesiąt kryminałów to "Śreżoga" raczej wielkim zaskoczeniem nie będzie. Ogólnie zdecydowanie polecam, książkę da się czytać jako zwykły kryminał bez znajomości poprzednich części serii... Choć rzecz jasna z odpowiednim kontekstem jest znacznie lepsza!

Trawińskiego dręczą wyrzuty sumienia po tym jak zamordował Emilię Strzałkowską. Cały czas ma wrażenie, że Daniel Podgórski w końcu się domyśli co się stało tak naprawdę. Tymczasem w okolicy Lipowa giną trzy osoby. Jedna z nich- Benjamin – jest pozbawiona dłoni i stóp, a zamiast nich sprawca pozostawił kurze łapki. Ten dziwny i makabryczny performens mordercy przypomina policjantom zbrodnię sprzed dwóch lat i śledztwo, które prowadziła Strzałkowska…

To już 12 tom serii o Lipowie. Zdążyłam się już stęsknić za bohaterami i za tą małą miejscowością, w której policjanci mają ręce pełne roboty. Niestety co do „Śreżogi” mam mieszane uczucia. Po pierwsze co to za tytuł ? Przez jakiś czas miałam problem z jego wymówieniem i musiałam sprawdzić co to w ogóle jest. 😊 Po drugie autorka tym razem zaserwowała nam tyle wątków, postaci i zależności, że ja się zaczęłam w tym gubić No i ten Daniel! Miałam ochotę mu powiedzieć: „Chlopie ogarnij się” jakoś drażnił mnie w tym tomie, nawet nie to, że jest pogrążony w rozpaczy, ale jego rozlazłość jakoś podniosła mi ciśnienie.

Fabuła plącze się wyjątkowo, postaci mnożą się jak grzyby po deszczu i dopiero na końcu okazuje się, że wszystko miało jakiś sens. Może mam parę uwag co do tej książki, może nie wyrwała mnie z butów i nie sprawiła, że wstrzymywałam oddech pełna niepokoju co będzie dalej, ale ja po prostu lubię tę serię i dopóki Daniel Podgórski nie wejdzie sam na Mount Everest bez zabezpieczenia i z chorobą wysokościową, albo nie poleci w misję ratunkową by ochronić ziemię przed ogromnym asteroidem to ja wiernie będę uzupełniać serię o kolejne tomy.

Katarzyna Puzyńska nie spuszcza z tonu. Jestem zadowolona z tego, że mogłam trzymać jej najnowszą książkę w rękach i przeczytać ją od samego początku do samego końca. Było wszystko to, co kocham w serii o policjantach z Lipowa - zagadka, tajemnice, intrygi, groza i wielki strach. Bohaterowie wyraziści, którzy muszą doprowadzić do ujawnienia prawy - aczkolwiek nie będzie to łatwe. Do tego jeszcze leje się dużo krwi, są makabryczne sceny zbrodni i czytelnik może być naprawdę zadowolony z tego, co ma do czytania. Należą się wielkie brawa dla autorki za to, że wcale nie zwalnia, ukazując swój niezrównany talent literacki. Jeżeli chodzi o nowości na rynku, to jest to jedna z ciekawszych propozycji.

Pani Puzyńska wie jak podbić moje serce. Po raz kolejny dzięki niej wybrałam się do Lipowa i śmiało mogę powiedzieć, że nie żałuje tej podróży. Co tam się dzieje? Można by naprawdę długo pisać, ale nie zepsuję nikomu tej przyjemności, bo jeszcze ktoś nie będzie chciał sięgnąć po książkę. Wszystkie osoby, które znają cykl o policjantach z Lipowa, będą zadowolone, że już 12 tom pojawił się na rynku. Osoby, które nie miały do czynienia z tą serią, muszą wiedzieć, że dużo tracą. Dwanaście tomów fantastycznych emocji i psychologicznych zagrywek. Bohaterowie są bardzo wyraziści, akcja jest wartka - zapraszam wszystkich do czytania. Cieszę się, że na mojej półce w bibliotece zagościł kolejny tom o Lipowie.

Seria o Lipowie już od dawna zajmuje honorowe miejsce w mojej domowej biblioteczce. Tym razem Katarzyna Puzyńska powraca z dwunastym tomem pt. "Śreżoga" i udowadnia tym samym, że nadal pozostaje w doskonałej formie pisarskiej. Chciałabym wiedzieć, skąd autorka czerpie swoją niekończącą inspirację, rzadko się zdarza, aby po tak długim czasie nie "zmęczyć" czytelnika kontynuacją jednej historii. Odnośnie fabuły - bohaterowie Lipowa po raz kolejny mierzą się z mrożącymi krew w żyłach morderstwami. Tym razem sprawca poluje na swoje ofiary z siekierą w ręku. Uprzedzam, że opis niektórych zbrodni może zjeżyć niejednemu czytelnikowi włos na karku, chociaż myślę, że każdy, kto sięga po kryminały autorstwa Katarzyny Puzyńskiej, ma już tego pełną świadomość. Ode mnie mocne 4/5.

„Śreżoga” Katarzyny Puzyńskiej to dwunasty tom serii kryminalnej Lipowo. Fabuła toczy się dwutorowo – w roku 2018 i w roku 2020, które łączy oczywiście śledztwo w sprawie morderstwa. Tym razem jest ono o tyle dziwne, że ofiary zamiast rąk i nóg mają kurze nóżki, a i dziwne kłute rany na ciele… Akcja toczy się w środowisku firm zajmujących się budową drewnianych domów, i porusza wiele ciekawych, acz niełatwych tematów, jak oględnie mówiąc wyzysk pracowników, czy los partnerek policjantów. Oczywiście, jak przy każdym tomie, dostajemy tu też rewelacyjne portrety psychologiczne i analizy postaci – tu skupiamy się na przeżywaniu żałoby i trudach macierzyństwa, jak i poczuciu zagubienia i straty. Dzięki krótkim, przedstawionym z punktu widzenia kilku postaci rozdziałom, które kończą się zawsze tak, że i tak trzeba czytać kolejny rozdział, przez lekturę mknie się bardzo szybko, a fajny klimat okolic Brodnicy, lasów, jezior jak zawsze, mimo brutalnej zbrodni obok, jakoś tak działa kojąco. Ogólnie więc jestem z lektury bardzo zadowolona i odliczam już dni to premiery tomu trzynastego!

Siekiera, brakujące części ciała i ptasie nóżki. I kolejne ofiary połączone ze sobą w niezrozumiały sposób. Kiedy okolica spływa krwią, szansa na rozwiązanie zagadki spoczywa w rękach policjantów i ich najbliższych.

Pamiętam emocje, które wywoływały u mnie kolejne książki Katarzyny Puzyńskiej. Wszystkie skomplikowane zagadki, zwroty akcji, zaskakujący podejrzani i wreszcie przewrotne rozwiązania. Nie mogę jednak uwierzyć, że z autorką spotkałam się już po raz dwunasty.

„Śreżoga” to wspaniała literacka mieszanka elementów charakterystycznych dla książek autorki. Z jednej strony czytelnik ma niezwykłą możliwość poznać nietypową sprawę kryminalną i zaangażować się w jej rozwiązanie, z drugiej strony natomiast zostają mu zaoferowane poruszające wątki obyczajowe, skłaniające do refleksji i dające do myślenia. Takie połączenie sprawia, że do każdej nowej książki Puzyńskiej zabieram się z dużą radością i przeczuciem, że na pewno nie będzie to zmarnowany czas.

Dwunasta część cyklu o policjantach z Lipowa przyniosła ze sobą wiele dobrego i bez wątpienia spełniła moje oczekiwania. Niezbyt często sięgam po kryminalne serie, ale ta stanowi dla mnie pewną gwarancję czytelniczej satysfakcji, wiem, że Puzyńskiej można zaufać w ciemno. „Śreżoga” to dojrzałe, głębokie i dopracowane spojrzenie na kryminalną scenę, na której przebiegli sprawcy spotykają się ze zdeterminowanymi policjantami. Co jednak w tym wszystkim najciekawsze, w tym tytule nic nie jest takie, jak mogłoby się początkowo wydawać.

Tym, co każdorazowo urzeka mnie w twórczości autorki, jest jej spojrzenie na ludzką naturę. Cudownie skomplikowane zagadki kryminalne nie byłyby tak dobre, gdyby nie aktorzy zaangażowani w odegranie powierzonych im ról. Puzyńska zdaje się znakomicie znać na ludzkich charakterach, co pozwala jej profesjonalnie przedstawić motywy sprawców i towarzyszące im emocje. I choć zawsze zdaje się bazować na najbardziej znanych kwestiach, to trzeba przyznać, że są to też kwestie najbardziej lubiane, cenione i zawsze się sprawdzające.

Nieustannie zachwyca mnie to połączenie kryminału z książką obyczajową, szczególnie, że autorka potrafi wydobyć najlepsze cechy z każdego z tych gatunków. Sięgając po jej powieści nie liczę jedynie na brutalne miejsca zbrodni i spływające krwią strony powieści. To dla mnie również szansa na spotkanie się z lubianymi i cenionymi postaciami, w życiu których wiele się wydarzyło w czasie rozwoju serii. Lubię ich obserwować, patrzeć, jak się zmieniają, szkoda mi tych, których zabrakło, ale doceniam także nowe postacie.

„Śreżoga” okazała się również genialna pod względem narracyjnym. Wiadomo, że autorka świetnie pisze, ma swój styl, a lekkie pióro śmiało prowadzi nas przez kolejne strony. Puzyńska zdaje sobie też sprawę z wartości przeskoków narracyjnych i krótkich rozdziałów. Pozwala, by czytelnik poznawał akcję z różnych perspektyw czasowych i za sprawą różnych bohaterów. Wszystko ze sobą cudnie współgra.

Nowa książka Puzyńskiej zaskakuje pozytywnie i spełnia oczekiwania. Jak zwykle świetna pod każdym względem, podobnie jak cały cykl warta jest przeczytania.

Bardzo lubię czytać książki z gatunku thrillerów. Zawsze się w takich książkach odnajduję, gdyż po prostu lubię rozwiązywać różne zagadki, których w takiej twórczości nie brakuje. Wczoraj skończyłem czytać powieść "Śreżoga", którą napisała Katarzyna Puzyńska i muszę przyznać, że mam dość mieszane odczucia, co do tej pozycji. Ogólnie fabuła i sam pomysł na ten kryminał okazał się strzałem w dziesiątkę, ale wykonanie już nie do końca przypadło mi do gustu. Wydaje mi się, że w książce po prostu dzieje się za dużo. Mnogość wątków, bohaterów oraz zbrodni sprawia, że czytelnik może się w tym wszystkim zagubić.

O rany ile tu się działo!!!

Przez tyle stron być w tej historii to była wielka przyjemność 😃

Tak jak wcześniejsze części można było powiedzmy czytać bez znajomości poprzednich, tutaj nakłaniałabym Was jednak, żebyście chociaż wiedzieli co działo się w Pokrzyku. Zdecydowanie ułatwi Wam to poukładanie sobie wszystkich informacji, a jest tu ich całkiem sporo.

Początkowo zatapiamy się w śledztwo prowadzone przez Emilię w roku 2018, Jeden minus tego fragmentu jest taki, że w moim odczuciu jest trochę za długi. Brakowało mi kontaktu z innymi bohaterami. W zasadzie można by powiedzieć, że dostajemy oddzielną książkę o policjantce.

Kiedy czytelnik przechodzi do czasów teraźniejszych i obecnie prowadzonego śledztwa wszystko nabiera tempa i dopiero tutaj poczułam się tak jak przy poprzednich tomach.

Autorka w bardzo przystępny sposób prowadzi narrację przez co historię niemalże się połyka. Pamiętajcie, że tutaj nie chodzi tylko o stricte kryminał, mroczny, pełen grozy i trupów. Istotne są również wątki obyczajowe opisujące koleje losów naszych bohaterów (przyznaje Daniel mnie momentami irytuje, Weronika, która cały czas szuka szczęścia w miłości i moja ulubiona Klementyna Kopp, przebojowa, energiczna emerytowana policjantka - każdy bohater świetnie wykreowany, niebanalny, po prostu ich uwielbiam)

Bardzo intersesujące było również powiązanie hisotrii z wierzeniami słowiańskimi, a dokładnie z wrzecionem Kikimory, ale 🤫sami przeczytajcie i bawcie się tak dobrze jak ja.

Kolejny raz jestem zauroczona całą historią, choć były momenty kiedy informacji było tak dużo, że aż głowa parowała 😜

Jak na fankę serii o Lipowie przystało czekam na kolejną propozycję pani Kasi 😊 I tak mnie strasznie korci, żeby pojechać w końcu na zlot w Lipowie, kto wie może w tym roku się uda 😊

Lipowo zdobyło polskich czytelników, o czym świadczy stale rosnąca popularność oraz organizowane cyklicznie zjazdy miłośników tego cyklu w Lipowie. Sama autorka jest osobą bardzo bezpośrednią i kontaktową, która bardzo dba o jakość swoich powieści. Są więc zawsze oryginalne, przemyślane i skrupulatnie skonstruowane. Tutaj wszystkie wątki łączą się w zgrabną całość i choć można każdy tom czytać z osobna, to jednak znajomość całości daje lepszy ogląd sytuacji.

Śreżoga to już 12 tom cyklu o policjantach z Lipowa. W poprzednim tomie pożegnaliśmy Emilię Strzałkowską, która zginęła, podobno śmiercią samobójczą.... Nie może się z tym pogodzić Daniel Podgórski choć minęło już od jej śmierci kilka lat, a przy tym zupełnie zmieniło to jego stosunki z synem, aktualnie również policjantem.Jego związek z Weroniką również się rozpadł, a ich maleńką córeczką częściej zajmuje się jego matka i pierwszy mąż Weroniki niż ON sam...

Kiedy w pobliskim zajeździe zostaje znaleziona martwa pracownica recepcji oraz jego właściciel, ale na tym nie koniec ponieważ na leśnej polanie Weronika i Klementyna Kop znajdują kolejne zwłoki pozbawione rąk i nóg, a na ich miejsce położono kurze stopy. Wygląda to masakrycznie. ...

Sprawa łączy się ze sprawą z przeszłości prowadzoną przez Strzałkowską, kiedy to została brutalnie zamordowana młoda dziewczyna. Sprawy łączy narzędzie zbrodni, jakim jest siekiera oraz fakt, że osoby te należą do trzech różnych rodzin, któe zajmują się budową drewnianych domów.

Przed Podgórskim kolejne wyzwanie, czy podoła mu, pomimo osobistych problemów?

Śreżoga to kolejny świetny thriller w cyklu lipowskim Katarzyny Puzyńskiej, Świetnie skonstruowany, trzymający w napięciu, a przy tym znakomicie się go czyta pomimo znacznej objętości, tylko czasem bolą ręce :) Polecam serdecznie!

[Adres usunięty]

Dwunasty tom sagi o policjantach z Lipowa, czyli dwunasta fantastyczna książka. Katarzyna Puzyńska już nie raz udowodniła, że potrafi dobrze pisać. Jej kreowanie postaci oraz otoczenia zachwyca mnie za każdym razem, gdy sięgam po jej dzieła. Jej książki zawierają nie tylko niezwykle interesujące historie, ale i wielki wkład charytatywny. Dlatego zawsze chętnie wspieram i kupuje kolejne tomy. Jeśli chodzi o fabułę, to jak zwykle się nie zawiodłam. Trzyma w napięciu do samego końca, a co chwila autorka serwuje nam coraz więcej zagadek oraz niespodzianek. Polecam każdemu, kto kocha kryminały oraz zagadki psychologiczne. Myślę, że sposób pisania autorki przypadnie do gustu wielu osobom, ponieważ jej dzieła czyta się bardzo szybko.

"Śreżoga" trzyma w napięciu już od pierwszych stron i trzeba przyznać, że została mistrzowsko napisana. Jest to idealna pozycja dla osób, które uwielbiają ponure thrillery i kryminały pełne zagadek, niewyjaśnionych zdarzeń i historii o nietuzinkowym zakończeniu. Kanwą opowieści są okrutne morderstwa, które mogą mieć związek z parapsychologią, tajemniczymi znakami i przeszłością ofiar... Książkę zaliczam do bardzo dobrych i z żalem przerzuciłam ostatnią kartkę, ale na szczęście autorka napisała wiele równie dobrych powieści. Mnie osobiście bardzo wciągała ta historia i dlatego też czytałam w każdej wolnej chwili, starając się rozwikłać zagadkę morderstw. Pozycja idealna na długie, zimowe wieczory z filiżanką herbaty.

Katarzyna Puzyńska uznała, że policjanci z Lipowa po raz kolejny sprawdzą, czy są w stanie poradzić sobie z nowymi zagadkami kryminalnymi. Muszę ostrzec, że w środku znaleźć można opisy bardzo brutalnych scen i ofiar, jakie zostają odnalezione na miejscu zbrodni. Mi akurat to się podobało, bo czytelnik wie, że ma do czynienia z jakimś psychopatą (dobrze, że tylko w książce!). Nie wszystkim jednak taka brutalność może się spodobać.

Dobrze, że autorka nie obniża swojego poziomu, tworząc kolejne wątki, jeżeli chodzi o policjantów z Lipowa. Z wielką przyjemnością sięgnęłam po tom dwunasty i nie zawiodłam się. Chylę czoła przed autorką i jestem ciekawa, czy doczekamy się jeszcze tomu 13.

Nie mogłam się doczekać, aż pani Puzyńska po raz kolejny zaprosi wszystkich do Lipowa. Do miejsca, gdzie można spotkać ambitnych policjantów, chętnych do rozwiązania kryminalnych zagadek. Jeżeli ktoś myśli, że po 11 tomach autorka nie będzie miała nas już czym zachwycić, to jest w ogromnym błędzie. Autorka zachwyca, bowiem buduje jeszcze misterniejszą fabułę, gdzie znaleźć można wiele pytań. Czy ktoś będzie w stanie znaleźć odpowiedzi na takie pytania? Tego Wam nie powiem, bowiem stracicie całą przyjemność z czytania. Możecie być pewni, że nie pożałujecie, iż ta książka trafiła w Wasze ręce. Ja nie żałuje, że tom dwunasty pokazał się na rynku. Książka wciągająca, emocjonująca, powodująca szybsze bicie serca.

Lubię kryminały autorstwa polskich pisarzy i pisarek. Uważam, że nie odbiegają one jakością od tych zachodnich, a czasem nawet je przewyższają. Poza tym ich akcja najczęściej jest osadzona w Polsce, co trafia do mnie, ponieważ jest to znajome podwórko i klimat. Można się zatem z czymś utożsamić. Katarzyna Puzyńska to już postać znana na krajowym rynku literackim. Jej twórczość miałem okazję poznać wcześniej. Dlatego nie omieszkałem sięgnąć po jej nową powieść.

"Śreżoga" to kolejna część sagi kryminalnej o Lipowie. Jej zawartość jest naprawdę potężna - ponad 860 stron. Na szczęście autorce udało się utrzymać rewelacyjną akcję i napięcie w tak obszernej książce. Nie każdemu się taki zabieg udaje. Fani kryminałów mogą spodziewać się emocjonującej lektury!