Przyjaciółka

Kiedy przychodzę do Empiku pewnym jest, że po pierwsze wyjdę z niego z książkami, a po drugie zajrzę jaka propozycja w okazyjnej cenie czeka przy kasie. Pewnego razu skusiłam się na tkwiącą tam, przecenioną, „Przyjaciółkę” B.A. Paris. Co nieco o niej słyszałam więc z przyjemnością przystąpiłam do samodzielnego wyrobienia sobie opinii. Był to strzał w dziesiątkę. Miło spędziłam z nią czas.

Iris niczego do szczęścia nie brakuje. Kobieta ma wspaniały dom, męża i córkę. Kiedy w odwiedziny do tej rodziny przyjeżdża zdradzana przez swojego męża Laure, ich wspólna znajoma, wszystko zaczyna się z jakiegoś powodu komplikować. W dodatku Gabriel musi zmierzyć się ze śmiercią syna sąsiadów, a dokładniej mówiąc z traumami z nią związanymi. Mężczyzna, któremu w takiej sytuacji najbardziej potrzebny jest spokój, nie ma na niego szans. Nie w obecności Laure, która ani myśli wracać do Londynu. Dlaczego?

Aby złapać oddech Iris zacieśnia znajomość z sąsiadką, Esme. Spotyka się również z jej mężem i przystojnym ogrodnikiem, którego w późniejszym czasie zatrudnia też u siebie. Życie toczy się względnie spokojnie. Każdy musi poradzić sobie z własnymi demonami. Aż dochodzi do niespodziewanej tragedii... Czy to wypadek? A może świadome działanie?

Nie miałam szans na przewidzenie finału książki. Jeśli komuś to się udało, czapki z głów. Paris poprowadziła fabułę w taką stronę, że nie mogłam wyjść z podziwu. Rewelacja! Książka zręcznie napisana, ma bardzo krótkie rozdziały, co przyczynia się do szybkiego czytania. Świetna, bardzo pomysłowa. Idealna na wieczór, albo bezsenną noc. Nie jest historią, która mocno wpasowuje się w pamięć by tam tkwić, jeśli jednak ktoś poszukuje zajmującej fabuły na odstresowanie.... nie trzeba szukać dalej.

Polecam, chociaż przecież nie muszę już tego dodawać.

Dawno nic nie cztałam B.A.Paris dlatego z ogromną ciekawością wzięłam do ręki "Przyjaciółkę".Autorka jak zwykle miło mnie zaskoczyła.Książkę czyta sie expresowo,gdyż Paris stworzyła powieść pełną napięcia i ciekawą historię.

Iris to kobieta spełniona .Ma męża ,córkę i wspaniały dom.Niestety tę wspaniałą sielankę niszczy przyjazd ich przyjaciółki Laure.Kobieta zwala im się na głowę,gdyz twierdzi,że jej mąż Pierre przyznał się do zdrady i do tego ,iż ma z tą kobietą córkę.Dodatkową traumą jest nagła śmierć syna sąsiadów ,której świadkiem był mąż Irys -Gabriel.Mężczyzna nie może sobie poradzic ze śmiercia nastolatka,który przekazał mu w ostatnich słowach tragiczna wiadomość a dodatkowy przyjazd Laury pogłebia ten stan.

Jaką tajemnicę tak naprawde skrywa Laura?Czy małżonkowie będą długo w stanie wytrzymać przyjazd przyjaciółki? Na jaką próbę będzie wystawiona przyjażń czwórki przyjaciół?

W tej historii trzeba mieć oczy szeroko otwarte,gdyż jak sie okazuje każdy ma coś za uszami.Każdy skrywa tajemnice i tak naprawdę nikomu nie mozna ufać.

Zakończenie całkowicie mnie powaliło i właśnie dla takich chwil uwielbiam za to autorkę.Tutaj zapewniam nie ma czasu na nudę ,adrenalina trzyma do ostatniej strony i dla takich chwil warto przeczytać "Przyjaciółkę" Polecam

Dla mnie to kwintesencja książek, które czytamy w ramach totalnego oderwania się od rzeczywistości pełnej trudów, dla zrelaksowania się i zbytniego niezastanawiania nad tym jakie walory artystyczne ma czytana książka. Ona ma po prostu zapewniać maksymalną przyjemność płynącą z lektury i Paris znakomicie się w tym wypadku sprawdza.

Domestic noir to zdecydowanie mój ulubiony rodzaj thrillerów. Najbliższa rodzina, przyjaciele i zawiłe relacje łączące poszczególnych bohaterów mogą być materiałem na trzymającą w napięciu opowieść. Wszak nigdy nie można do końca poznać drugiego człowieka i skąd możemy mieć pewność, że osoba, z którą spędzamy życie nie kryje przed nami żadnych tajemnic. Do takich wniosków dojdzie z pewnością Iris - kobieta, która ma kochającego męża, dorosłą córkę odkrywającą świat na własną rękę i dobrą pracę. Do czasu, gdy mąż jest świadkiem tragicznego wypadku w kamieniołomie i nie potrafi poradzić sobie z traumą, a małżeństwo ich przyjaciół przechodzi kryzys przez co jedno z nich - Laura, przenosi się na jakiś czas do posiadłości Iris i Gabriela. Co innego spotykać się z kimś raz na jakiś czas, a zamieszkać. Atmosfera panująca w domu bohaterki dość szybko staje się gęsta tak, że można by kroić ją nożem. Na jaw wychodzą coraz to nowe sekrety.

Jak pisałam wielokrotnie na stories - to książka, która po prostu czyta się sama, wydawać by się mogło bez udziału czytelnika. Kolejne strony po prostu przepływają przez palce, co znacznie ułatwiają krótkie rozdziały obiecujące nam jeszcze więcej i więcej. Nie sposób nie pomyśleć, że jeszcze tylko strona i idę spać, by ocknąć się kilka rozdziałów dalej. Przyczepiłabym się jednak do zakończenia, bo o ile podczas czytania klarowało mi się w głowie pewne rozwiązanie, tak pod koniec akcja pognała do przodu i wyjaśniła się dość dziwnie, pozostawiając mnie z pewnym uczuciem niedosytu. Niemniej jednak książka spełniła swoją rolę, nie jest to powieść, która na długo utkwi w mojej pamięci, ale jeśli będę miała okazję sięgnąć jeszcze po jakąkolwiek książkę Paris to zrobię to bez wahania, ponieważ czysty relaks jest tutaj gwarantowany.

"Przyjaciółka " to trzecia przeczytana przeze mnie książka od B.A. Paris.

"Za zamkniętymi drzwiami" trafiła do topki, bo wbiła mnie w fotel, natomiast "Dylemat" trafił do najgorszych książek przeczytanych w całym moim życiu. Miałam obawy co do kolejnej pozycji i mocno się zastanawiałam czy się w ogóle za nią zabierać i sobie to robić.

Iris i Gabriel są spokojnym małżeństwem. Mają córkę Beth i bliskich przyjaciół Laure i Pierre'a. Ich codzienność się zmienia kiedy Gabriel znajduje zwłoki młodego chłopaka. Mężczyzna bardzom to przeżywa, co doprowadza do kryzysu w związku. Natomiast Laura ich przyjaciółka staje się po kłótni z mężem ich współlokatorką. Zaczyna czuć się w ich domu aż za dobrze i osacza Iris. Po czasie wszyscy mają już całej sytuacji. dość. Iris i Gabriel poznają nowych mieszkańców Esme i Hugh oraz ich ogrodnika Josepha, który odegra ważną role w wydarzeniach.

Początkowo mamy dosyć długi portret psychologiczny bohaterów, do połowy książki akcja sunie powoli (bywa nudnawo), żeby pod koniec nabrać tempa. Atmosfera z kolejnymi stronami się zagęszcza, niedomówienia się piętrzą i już sami nie wiemy kto, gdzie z kim po co i dlaczego. Autorka trochę wodzi nas za nos i przekazuje dodatkowe informacje partiami.

Odnoszę wrażenie, że książka stylem niestety podobna jest do "Dylematu". Jednak co pocieszające jest ciekawsza.

Ponownie domyśliłam się zakończenia, poza jedną kwestią. Dla mnie taki średniak, można przeczytać. Był potencjał i można było poprowadzić akcję ciekawiej i trochę mniej romansowo.

Zakończę cytatem “(...)żal jest marnowaniem emocji. Bez względu jak bardzo tego chcemy , nie możemy zmienić przeszłości. Musimy przyznać się do popełnionych błędów, ale nie wolno nam pozwolić, żeby kładły się cieniem na każdą chwilę naszego życia."

Podczas nieobecności w domu Iris i Gabriela zjawia się ich przyjaciółka z Paryża, która oznajmia, że w jej małżeństwie pojawił się kryzys, spowodowany tym, iż Pierr wyznał, że wdał się w romans i ma córkę. Nie wiadomo, ile ma ona lat, czy była to przygoda na jedną noc, czy coś poważniejszego, bez względu na wszystko Laurie nie może przejść obok tej informacji obojętnie. Mijają dni, lecz nic się nie zmienia, a kobieta nie szykuje się do opuszczenia domu przyjaciół, co robi się dla nich uciążliwe, zwłaszcza że nosi ubrania Iris, wciąż kręci się wokół niej niczym cień i wypytuje o śmierć chłopaka, który odszedł na oczach Gabriela.

Cóż mogę powiedzieć. Uwielbiam twórczość, styl i historie B.A. Paris. Autorce zawsze udaje się mnie wystrychnąć na dudka i choć w „Przyjaciółce” zabrakło mi emocji i cały czas w głowie tliła się myśl, że to bardziej dramat niż thriller, to końcówka, której zupełnie się nie spodziewałam, zrekompensowała mi całość. Albo wypadłam z wprawy, albo jestem zbyt przemęczona, że nie wpadłam na to, iż w tej powieści jest ukryte drugie dno. Czytałam wszystkie książki pisarki, więc powinnam się spodziewać, że jak zwykle przygotowała dla swoich czytelników coś ciekawego.

Klimat jest gęsty tak bardzo, że można go niemal kroić nożem. Akcja nie jest szybka, autorka postawiła raczej na psychologiczny aspekt historii i gdybyśmy nie wiedzieli, jaką książkę trzymamy w rękach, moglibyśmy pomyśleć, że jest to opowieść o grupie przyjaciół, która wspiera się w trudnych sytuacjach, jednak jak można się domyślić, kryje się za tym coś głębszego. Ktoś tam porządnie mieszka, pytanie tylko kto.

Bohaterowie są prawdziwą mieszanką różnorodnych charakterów. Gabriel jest lekarzem, który załamał się po stracie ojca oraz po tym, jak towarzyszył chłopakowi z sąsiedztwa w ostatnich minutach jego życia. Stara się żyć normalnie, lecz ewidentnie nie może się podnieść po tych traumatycznych przeżyciach. Iris wspiera męża, jak tylko potrafi, lecz jest jej przykro z powodu tego, że jej małżeństwo powoli się rozpada, a oni stają się dla siebie obcy. Tym, co ich ze sobą łączy jest ich córka. Laure jest typem kobiety, którą się lubi, lecz na dłuższą metę robi się męcząca. Każdy potrzebuje czasem prywatności, a ona oplata się wokół człowieka niczym bluszcz. Pierr narozrabiał i wszystkich ignoruje, choć zdecydowanie jego bliscy zasłużyli na wyjaśnienia tego, co właściwie zaszło. Jest jeszcze para, która niedawno wprowadziła się na wieś, Esme i Hugh – są dość ekscentryczną, oryginalną parą, która wzbudza dodatkowe zainteresowanie tym, iż mieszka ze swoim ogrodnikiem, który ma swoje tajemnice.

Nie jest to moja ulubiona powieść B. A. Paris. Dla mnie bezapelacyjnie w dalszym ciągu wygrywa „Na skraju załamania” oraz „Za zamkniętymi drzwiami”, jednak plasuje się gdzieś w środku nad „Dublerką” oraz „Pozwól mi wrócić” czy „Dylematem”. Czytałam ją z zaciekawieniem, jednak nie była to tak porywająca powieść, jak jej dwie pierwsze książki i wciąż czekam na coś, co im dorówna. Niemniej jednak uważam, że „Przyjaciółka” jest warta uwagi i będzie ciekawą lekturą dla osób lubiących thrillery z mocno rozbudowanym tłem psychologicznym.

„Przyjaciółka” to najnowsza książka w dorobku B.A. Paris i każda kolejna po „Za zamkniętymi drzwiami” utwierdza mnie w przekonaniu, że Autorka wysoko zawiesiła sobie poprzeczkę już na samym starcie i teraz ciężko jej ją przeskoczyć.

Fabuła książki jest dość ciekawa, jednak po oszałamiającym prologu okazuje się, że akcja jest dość niespieszna. Jest tu dla mnie zbyt mało elementów zaskoczenia, a czasami nawet zbyt dużo zbędnych opisów. To tak jakbym czytała dobrą obyczajówkę z elementami soft thrillera. Nie czułam tutaj zbyt wielu emocji, o grozie mogłam pomarzyć, problemy bohaterów wydawały mi się dość płytkie, a sam finał był zdecydowanie bardzo łatwy do przewidzenia (a przynajmniej jego większość).

Najmocniejszym elementem książki są dobrze dopracowani bohaterowie. Paris mocno skupiła się na przedstawieniu ich portretów psychologicznych oraz relacji ich łączących. Prócz dwóch małżeństw pojawiają się sąsiedzi oraz ogrodnik, którzy potrafią lekko namieszać w fabule i dużo do niej wnoszą. Jednak czym lepiej ich poznawałam to tym bardziej trudno było mi uwierzyć, że taka błahostka może mieć takie skutki (nie mówię o co chodzi, aby jeszcze bardziej nie odbierać Ci frajdy z czytania).

„Przyjaciółka” to książka wobec której pokładałam duże nadzieje, ale niestety się zawiodłam. Nie jest to zła książka i sądzę, że fani będą z niej zadowoleni. Jednak ja szukam czegoś zdecydowanie innego i takie soft thrillery najzwyczajniej lekko mnie nudzą. Jednak bądź co bądź zapewne i tak będę sięgać po kolejne książki Autorki i będę wyczekiwać momentu kiedy spod jej pióra wyjdzie coś tak dobrego, albo i lepszego jak „Za zamkniętymi drzwiami”. Czy polecam? Sięgnij po książkę i przekonaj się sam/-a czy jest ona dla Ciebie ♡

Iris i Gabriel. Laure i Pierre. Przyjaciele, którzy darzą siebie pełnym zaufaniem. Przypadkowe spotkanie zamieniło się w prawdziwą więź na lata. Oba małżeństwa mocno się że sobą zżyły. Kiedy okazuje się, że Pierre zdradził Laure, Iris i Gabriel będą musieli stawić czoła rozłamowi paczki. 

Laure zostaje w domu przyjaciół, a jej pobyt znacznie się wydłuża... Wzajemne podejrzenia, nieufność, sekrety a to dopiero początek..  

Zapowiedź kolejnej książki B.A. Paris mocno mnie zaciekawiła. „Przyjaciółka” zaintrygowała mnie swoim opisem i zapowiedzią dobrego thrillera psychologicznego. Osobiście bardzo lubię motyw przyjaźni w thrillerach, więc postanowiłam niezwłocznie poznać historie bohaterów.

Po zaskakującym prologu fabuła zwalnia. Nie mogę powiedzieć, że się nudziłam, ale nie czułam porywu emocji jakie powinien wywoływać thriller. Podczas lektury czułam się troszkę tak, jakbym czytała mocną obyczajówkę z elementami thrillera. Autorka mocno skupia się na relacji bohaterów. Oprócz dwóch małżeństw pojawiają się również sąsiedzi i ogrodnik, którzy mają duży wpływa na fabułę. Autorka mocno rozwinęła wątek psychologiczny bohaterów, za co należy się uznanie. Osobiście bardzo lubię takie zabiegi w książkach. 

Epilog to moment, w którym autorce udało się mnie zaskoczyć. Nie ukrywam, że nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Podsumowując „Przyjaciółka” to dobra książka, ale bez fajerwerków, porywów emocji czy zaskakujący zwrotów akcji. To delikatny thriller, który może się podobać, ale nie wywoła lawiny emocji. Ogólnie na plus, ale jednak czegoś mi zabrakło. 

Kocham książki @baparisauthor ! 

I piszę to na trzeźwo 🤪

Wiadomo, że są lepsze i słabsze pozycje, ale ta tutaj po raz kolejny stawia autorkę na moim piedestale 🎈

📚 „Przyjaciółka” B.A. Paris

🖋 @wydawnictwoalbatros

Iris i Gabriel to kochające się małżeństwo, które musi zmierzyć się z traumą. Podczas codziennej przejażdżki rowerowej Gabriel znajduje w kamieniołomie szesnastoletniego syna sąsiadów i towarzyszy mu w chwili śmierci. To wydarzenie dobija mężczyznę i ma wpływ na jego życie zarówno rodzinne, jak i zawodowe. Iris kompletnie nie wie, jak pomóc mężowi, który się zamknął w sobie i nie dopuszcza jej do siebie.

Pewnego dnia, wracając z podróży, zastają w swoim domu Laure, przyjaciółkę z Paryża. Laure i jej mąż, Pierre, od wielu lat są najlepszymi przyjaciółmi Iris i Gabriela, dlatego też wstrząsa nimi wiadomość, że Pierre ma dziecko z inną kobietą i Laure go opuściła.

Nie odmawiając Laure pomocy, Iris i Gabriel skazują się na jej męczące towarzystwo, które na szczęście zostaje urozmaicone wprowadzeniem się do sąsiedztwa małżeństwa spodziewającego się dziecka.

B.A.Paris po raz kolejny przekonała mnie, że jest mistrzynią w tworzeniu historii, które się pochłania, nie po prostu czyta. Co więcej, mimo, że w pewnym momencie myślałam sobie, że niestety już się domyśliłam zakończenia i nie będzie żadnej niespodzianki, zostałam perfekcyjnie wyprowadzona na manowce.

Takie książki chcę czytać!

Książki B.A. Paris cenię sobie już od dawna i po każdą nowo wydaną sięgam w ciemno. Jej historie mnie wciągają i sprawiają, że nie tylko zapominam o cały świecie i o problemach codzienności, ale również przez nie ekscytuję się życiem bohaterów i podczas czytania serce bije o wiele szybciej niż normalnie.

Sielanka. Tym słowem można było określić wspólne życie Iris i Gabriela. Zgrane małżeństwo z dobrymi zawodami, dorastającą i mądrą córką, brakiem trosk finansowych, pięknym domem z ogrodem położonym w spokojnej i malowniczej okolicy. No i wreszcie są i przyjaciele, na których można polegać. Nic jednak nie trwa wiecznie. Jedno wydarzenie spowodowało efekt domina i wspaniałe, spokojne życie powoli zaczyna zmieniać się w koszmar. Kto jest temu winien: Gabriel, który pogrąża się w depresji po znalezieniu umierającego nastolatka, Lauren, która postanawia się do nich wprowadzić, kiedy dowiedziała się o zdradzie męża, ogrodnik nowych sąsiadów mający problemy z alkoholem? A może problem leży gdzieś indziej?

Domestic noir to jeden z moich ulubionych podgatunków ze względu na małą ilość bohaterów, duszną atmosferę i fabułę związaną z zawiłymi relacjami międzyludzkimi, które są dalekie od normalności i lukru jak w niektórych powieściach obyczajowych. A jak wiadomo, to w ciszy czterech ścian kryją się najmroczniejsze sekrety...

W Przyjaciółce akcja rozwija się powoli, dając czytelnikowi czas na zapoznanie się z bohaterami, ich charakterami, wzajemnymi relacjami, dylematami i problemami, z którymi w większym lub mniejszym stopniu muszą się mierzyć. Trzy małżeństwa żyjące na wysokim poziomie, pozornie mające wszystko, czego dusza zapragnie, przyjaźniące się i wspierające. Gdzie tkwi haczyk? Czy istnieją ludzie, którym można bezgranicznie zaufać? Czy wszyscy są tymi, za kogo się podają? Jak dobrze można poznać drugiego człowieka? Zawsze i w każdym przypadku trzeba pamiętać, że pozory mylą...

Paris jak to Paris – nie zawodzi, trzyma w napięciu i świetnie się ją czyta, bo ma bardzo przyjemny i lekki styl. W Przyjaciółce występuje gęsty i niepokojący klimat, niespodziewane zwroty akcji, a krótkie rozdziały dodają dynamiki. Zawiłość relacji międzyludzkich nigdy nie przestaje zaskakiwać, więc takie historie można wciąż czytać z wypiekami na twarzy. Co do zakończenia to zaskoczyło mnie podwójnie. Raz, że nie spodziewałam się, że tak to wszystko się rozegra i kto rzeczywiście jest „tym złym”. Dwa, że po analizie, której dokonałam, ochłonąwszy po lekturze, doszłam do wniosku, że Autorka dawała wskazówki czasem nawet dość wyraźne, komu nie można ufać, byłam więc zaskoczona, że jednak nie połączyłam kropek na czas i byłam zdziwiona rozwiązaniem. W sumie było podane jak na tacy. Myślę, że to jednak świadczy o kunszcie Paris. Jeszcze nie zawiodłam się na jej thrillerach i cieszę się, że w oczekiwaniu na najnowszą historię zostaje mi jeszcze do przeczytania Terapeutka i Uwięziona. To są wyborne lektury i połykacze czasu.

Z treścią książki zapoznałam się dzięki Księgarni Ebookpoint.

B.A. Paris w swojej najnowszej powieści prowadzi nas przez zawiłą relację międzyludzkich powiązań. Pokazuje, że nawet najbliższym osobom nie zawsze możemy w pełni zaufać.

To zaskakująca historia, która nie bez powodu zdobyła rozgłos na całym świecie. Autorka już na przykładzie swoich wcześniejszych powieści pokazała, że drzemie w jej dłoniach ogromny talent i dziś tylko utwierdza nas w tym przekonaniu. Swoją opowieść prowadzi plastycznym językiem, który idealnie rozgrywa w naszej wyobraźni odpowiednie sceny i zaprasza do labiryntu kłamstw, intryg oraz niedomówień, które wymykają się wszelkim schematom. W powieści skupiamy się na ludzkich zachowaniach, na bliskich interakcjach a także na analizie sylwetek postaci, zarówno tych pierwszoplanowych jak i pojawiających się w tle, ponieważ jak się szybko okaże każdy ma tutaj coś do powiedzenia. To silnie psychologiczny thriller, który zaskakuje gęstą i mroczną atmosferą i który skrupulatnie prowadzi nas do mrocznego finału.

Muszę przyznać, że to najbardziej zawiła historia B.A. Paris jaką do tej pory przeczytałam. Na przestrzeni 350 stron pojawia się tak dużo postaci, że miejscami potrzebowałam chwili przerwy, aby to wszystko poukładać sobie w głowie. W dodatku wydaje się, że każdy skrywa głębokie tajemnice i to co mówi niekoniecznie pokrywa się z tym co robi. Skupiamy się na losach bohaterów mieszkających na przedmieściach, którzy wydają się przypominać na samych a jednak im głębiej zaczynamy wczytywać się w ich historię, tym mocniej drżymy o to co wydarzy się na kolejnych stronach. Spokojne małżeństwo, ze szczęśliwym stażem, wychowujące idealną córkę zaczyna angażować się w sieć zawiłych powiązać między sąsiadami, gdzie nie tylko dochodzi do dramatycznego wypadku, ale i pojawiają się nowe osoby zaskakująco powiązane ze sprawą.

Nie chcę wam zdradzać zbyt wiele z fabuły, ponieważ ogromną przyjemnością jest odkrywanie na własną rękę powiązań między postaciami a także rozgryzanie ich tajemnic, ale zapewniam, że podczas lektury na pewno nie będziecie się nudzić. Początkowy schemat – piękny dom, idealne małżeństwo i spełniona rodzina, powoli zmienia się w walkę o przetrwanie i dramatyczny wyścig o zdrowy rozum. Akcja jest dynamiczna, nieustannie co się dzieje, gęsty mrok prowadzi nas do kolejnych zaskakujących odkryć a my czujemy się w pełni zaangażowani we wszystko co dzieje się dookoła jakbyśmy sami byli naocznymi świadkami dramatycznych wydarzeń. Autorka niezwykle pozytywnie mnie zaskoczyła wykorzystanym potencjałem swojej powieści i po raz kolejny pokazała z przytupem jak dobrze potrafi prowadzić czytelników przez wymykające się wszelkim schematom powieści psychologiczne.

"Przyjaciółka" to historia, która trafi nawet do najbardziej wymagającego czytelnika. Mroczna, intensywna w odbiorze a także silnie wpływająca na nasze szare komórki lektura, w której jak się okazało, wszystko może się wydarzyć. Książka jedyna w swoim rodzaju, doskonale napisana i poprowadzona z charyzmą, dzięki czemu strony praktycznie przerzucają się same. W poszukiwaniu thrillera, który wzbudzi wiele skrajnych emocji i nie wyjdzie z naszej głowy nawet długo po zamknięciu ostatniej strony – oto wybór idealny.

Autorki nikomu nie trzeba przedstawiać. Ktoś, kto lubi thrillery psychologiczne na pewno ma za sobą spotkanie z powieściami B. A. Paris. Emocje zawsze są ogromne i wystawione na próbę, na przetrwanie. Czy tym razem również długo będziemy się otrząsać po finale? Ja już wiem, wy się sami przekonajcie …

Gabriel i Iris byli szczęśliwym i żyjącym w dostatku małżeństwem. Pewnego dnia mężczyzna był świadkiem wypadku, w którym nastoletni syn sąsiadów spadł do kamieniołomu. To Gabrielowi chłopiec wypowiada ostatnie słowa w swoim życiu. Dlaczego to wyznanie tak wstrząsnęło mężczyzną? Pytanie, co takiego usłyszał od młodzieńca? Jaki sekret przekazał chłopiec? Iris stara się pomóc mężowi wyjść z chwilowej depresji. Nieoczekiwanie w ich domu zjawia się przyjaciółka, Laure, która zdradzona, opuszcza męża i znajduje schronienie u przyjaciół. Czuje się u nich znakomicie, jej pobyt się przedłuża, a ona zaczyna wprowadzać swoje rządy w ich domu. Raczej trudno się jej pozbyć. Przyjaciółka staje się coraz bardziej uciążliwa i wścibska. I nie chce wracać do domu, co sprawia, że małżeństwo zaczyna snuć dziwne domysły. Jaki sekret ukrywa Laure i dlaczego nie chce wracać do męża? Jakie tajemnice ujrzą światło dzienne? Pytania można mnożyć w nieskończoność …

Od samego początku zadawałam sobie pytanie, która z przyjaciółek to ta tytułowa bohaterka. Długo nie mogłam się zdecydować, a autorka nie ułatwiała tego zadania. Tak mną manewrowała, tak sterowała fabułą, że było to niemożliwe. Ale w miarę upływu stron moje przewidywania skierowały się ku jednej z pań, i bardzo trafnie i słusznie. Ale do której? Tego nie zdradzę, aby trochę wrażeń wam zostawić …

Fabuła w tej opowieści toczy się powoli,spokojnie, bez mocnych zwrotów akcji. Ale nie to świadczy o jej jakości. Ale klimat, atmosfera i niekończąca się masa sekretów i tajemnic. Niedopowiedzenie goni niedopowiedzenie, chwilami zaciera się granica między prawdą a kłamstwem. Musimy być wnikliwi i ostrożni, aby nie stracić czujności choćby na moment. Wtedy możemy być pewni, że coś nam umknie.

Autorka dotyka ważnych problemów, relacji rodzinnych i małżeńskich. Pokazuje, co oznacza utrata zaufania, jak depresja może niszczyć związek, i jak domysły i brak szczerości rujnują życie. Masa problemów i życiowych zagadnień. Takich, z którymi często się zmagamy na co dzień.

Powieści Paris to jakość sama w sobie. Jednego zawsze możemy być pewni, że autorka będzie wnikała w głąb jestestwa bohaterów, walczyła z ich rozterkami i przeżyciami, będzie skutecznie diagnozowała ich bóle i smutki. Nie pozwoli powierzchownie potraktować emocji bohaterów, przeciwnie pozwoli, aby sami próbowali przezwyciężyć traumę. Tylko czy zawsze z powodzeniem?

Wydaje się, że od początku znamy finał tej historii, że zakończenie jest przewidywalne i może być tylko jedno. Czy naprawdę? Zmartwię was, autorka potrafi zaskoczyć odbiorcę, sprawić, aby do samego końca był w nieświadomości. Znakomite podejście, ciekawa historia, którą trudno odłożyć na później. Tu i teraz trzeba poznać rozwiązanie! Eksplozja emocji nastąpi w finale!