Zmora

Robert Małecki po raz kolejny udowadnia, że jest jednym z najlepszych autorów polskich kryminałów 🤩 Klimat "Zmory" jest tak fantastyczny, że już po przeczytaniu prologu czuje się dreszczyk emocji i niemal fizyczny chłód wiatru.

Kama Kosowska, niespełniona dziennikarka, wraca do Torunia, swojego rodzinnego miasta. Otrzymuje propozycję udziału w programie o tajemniczym zaginięciu w 1986 roku. Wtedy bez śladu przepadł jej kolega z dzieciństwa, Piotrek Janocha. Kama jest ostatnią osobą, która widziała go żywego. Wychowywana samotnie przez ojca, bawiła się tamtego feralnego dnia razem z nim i dwójką bliźniaków w chowanego. Sprawę zaginięcia prowadził wtedy jej ojciec, dziś emerytowany policjant i wdowiec.

Po ponad trzydziestu latach sprawa zaginięcia chłopca trafia w ręce komisarza Lesława Korcza. Czy po tym czasie uda mu się ustalić, co stało się z Piotrkiem? Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy okazuje się, że w sprawę może być zamieszany Waldemar Kosowski, ojciec Kamy.

Skrzętnie skrywane przez lata tajemnice zaczynają powoli wychodzić na jaw. Kłamstwa i sekrety zyskują nauczycielską moc. Kama będzie musiała zmierzyć się z prawdą również na temat śmierci swojej matki.

Robert Małecki jest znakomitym obserwatorem. Czytając tę książkę wyświetla nam się w głowie jej obraz, który przenosi nas w miejsca akcji: do domków letniskowych w Lubiczu, czy zabytkowych ulicTorunia.

"Zmora" to kryminał bez wad. Duszna, mroczna atmosfera, świetnie nakreślone postaci i tajemnica z przeszłości sprawiają, że książki nie da się odłożyć przed poznaniem zakończenia. Jest tylko jeden malutki minusik - za szybko się kończy 😉 Zazdroszczę tym wszystkim, którzy mają ją dopiero przed sobą!

Panie Robercie, jestem pełna podziwu 👏

Kama Kosowska wraca do Torunia i otrzymuje propozycję udziału w programie o tajemniczym zniknięciu z 1986 roku. To właśnie wtedy przepadł bez śladu jej siedmioletni wówczas kolega- Piotrek Janocha, a Kama jest ostatnią osobą, która ponad 30 lat temu widziała chłopca żywego. Akta tej sprawy po wielu latach trafiają także do rąk komisarza Lesław Korcza, który odkryje wiele rażących nieprawidłowości przy jej prowadzeniu, głównie przez Waldemara Kosowskiego- emerytowanego policjanta i ojca niespełnionej dziennikarki. Sprawa sprzed wielu lat zacznie wychodzić na jaw, a dziennikarka i komisarz Korcz będą musieli stawić czoła niewyobrażalnej tragedii tamtych dni…

„Zmora” to książka, w którą wciągnąłem się właściwie od samego początku- tajemnicze zaginięcie małego chłopca sprzed ponad 30 lat i mnóstwo z tym związanych sekretów, tajemnic i brutalnej prawdy, którą odkrywałem kawałek po kawałku wraz z Kamą i Korczem, okazały się dla mnie w tym przypadku substytutem mocnego espresso. Fabuła wykreowana w głowie Roberta Małeckiego okazała się mieć idealną konsystencję z odpowiednią ilością wyczuwalnej goryczki i pobudzającego, aromatycznego smaku. Czyli dokładnie tak, jak lubię najbardziej.

Akcja w książce prowadzona jest dwutorowo, co oczywiście pozwala spojrzeć na zaginięcie małego Piotrka z różnych perspektyw, tworząc jednocześnie niemałe napięcie, towarzyszące aż do zaskakującego finału. Dla mnie osobiście „Zmora” to klasyczna wizytówka Małeckiego- po prostu kolejny świetny thriller z doskonałym warsztatem literackim. Po jej skończeniu mogę śmiało powiedzieć, że wszystkie dotychczas wydane przez autora książki mam już za sobą i mogę w spokoju oczekiwać na jego najnowszą propozycję, a ta już niebawem. Nie mogę się doczekać…

"Jesteśmy ulepieni z tej samej gliny. Oboje czujemy to samo. Ranią nas własne potknięcia, obarczamy się winą, dźwigamy krzyż, często nie swój, raczej pomagamy go dźwigać innym, a kończy się tak, że ostatecznie niesiemy go sami. Ciąży nam na barkach i wreszcie upadamy pod nim raz i drugi i sił już brak."

Zamyśliłam się nad powyższym cytatem i odtwarzałam go sobie kilka razy. Jakże jest prawdziwy...

Doskonale skonstruowana fabuła książki nie pozwala oderwać się od rodzinnej tajemnicy, którą zdaje się skrywać ojciec głównej bohaterki. Co prawda sama Kama jest postacią, która w najmniejszym stopniu nie wzbudziła mojej sympatii, a mimo to moje zainteresowanie i ciekawość dotyczące tego, co wydarzyło się z Piotrkiem, nie pozwalały przerwać słuchania.

Jestem również pod wrażeniem interpretacji treści przez lektorów - Karolinę Gruszkę i Przemysława Bluszcza, którzy swoimi głosami wspaniałe uzupełniają historię.

Wszystkie te elementy wciągnęły mnie tak mocno, że "Zmora" jest w mojej opinii jeszcze lepsza od serii z Grossem, która bardzo mi się podobała.

Polecam!

Powroty do przeszłości często bywają nostalgiczne szczególnie, kiedy powracamy wspomnieniami do dzieciństwa, do ulubionych smaków, zapachów, aktywności. Uśmiechamy się zwykle z pobłażaniem na myśl o młodzieńczych rozterkach, o miłościach, które w wielu lat -nastu bywają zwykle chwilowe, czy też dramatach. Są jednak osoby, które noszą w sobie traumę powstałą właśnie w wieku młodzieńczym, które z niechęcią czy wręcz prawdziwym bólem przypominają sobie lata młodości.

W takiej właśnie sytuacji jest Kama Kosowska, dziennikarka, która po nieudanych próbach zrobienia kariery w Warszawie, jest zmuszona powrócić do rodzinnego Torunia. Miała nadzieję, że nigdy nie będzie już tu mieszkać, a jeśli już, to że wróci tu na tarczy szczególnie, że z miastem wiąże się wiele bolesnych wspomnień. Niestety po zwolnieniu z redakcji w której pracowała, nie była w stanie znaleźć zatrudnienia w żadnej z gazet, zatem z uwagi na brak środków, wraca do domu. Tu dysponuje chociaż lokalem i mieszkaniem, który – przy dochodach z wynajmu – daje jej możliwość utrzymania się.

Powrót przynosi jej, poza bólem, również niezwykle intratną i kuszącą propozycję. Zwraca się do niej niejaki Paweł Hałas, producent filmowy, który planuje realizację serialu telewizyjnego o tajemniczych zaginięciach. Ma być to serial międzynarodowy, zaś jeśli chodzi o nierozwiązane sprawy z Polski, ma w niej znaleźć się zagadka zniknięcia siedmioletniego Piotra Janochy. Tego samego, którego Kama wiele lat temu widziała jako ostatnia…

Co tak naprawdę stało się z chłopcem? Kiedy niewinna gra w chowanego na podtoruńskich działkach koło starej cegielni przerodziła się w trwający latami koszmar? Na te i na wiele innych odpowiedzi, które z pewnością nasuną się w trakcie lektury, odpowiedź znajdziemy na łamach książki pt. „Zmora”. Autor, Robert Małecki, po raz kolejny wciąga nas w wir wydarzeń, gwarantując jednocześnie, że poziom emocji będzie tak wysoki, że oderwanie się od powieści będzie praktycznie niemożliwe. Opublikowany nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona kryminał, rozgrywający się na dwóch planach czasowych, które dzieli ponad trzydzieści lat, to doskonała lektura podszyta sporą dozą refleksji na temat mocy sprawczej słów, sekretów, a także zaniedbań i drobnych przewinień. Znajdziemy tu nie tylko kwestię przemocy psychicznej i fizycznej pomiędzy dziećmi, ale również dramat dziewczynki wychowywanej bez matki, kobiety, która tak naprawdę nigdy nie ułożyła sobie życia, wegetując wciąż z bagażem z przeszłości na ramieniu.

Kama została wychowana przez ojca, matka bowiem zginęła w wypadku samochodowym, kiedy wraz z ojcem wracała z imprezy. Wiecznie nieobecny ojciec, pracownik milicji, później policji, apodyktyczna i niechętna babka nie zapewnili jej poczucia bezpieczeństwa, naruszonego dodatkowo przez wydarzenia roku 1986, kiedy to w trakcie pobytu w Lubiczu na wakacjach, zaginął kolega Kamy, równolatek. Bawili się w chowanego w czwórkę, wraz z bliźniakami, którzy lubowali się zresztą w dręczeniu Piotra. Czy jednak mogli posunąć się wówczas za daleko? Opinia publiczna wydała na nich wyrok, choć tak naprawdę śledztwo niczego nie wykazało. Śledztwo prowadzone przez ojca Kamy, należy dodać, który był wówczas na czele zespołu śledczych.

Teraz, po latach, komisarz policji Lesław Korcz postanawia powrócić do sprawy, jeszcze raz analizując dowody. Czy to możliwe, żeby ojciec Kamy popełnił błąd lub – co gorsza – sfałszował ślady? Kto i w jakim celu przesłał Kamie zdjęcia jej ojca i matki, a także artykuł o jej śmierci. I najważniejsze – co stało się z Piotrkiem? W książce mnoży się od zagadek, niedopowiedzeń, w pewnym momencie mamy wrażenie, że każdy coś ukrywa. Ta specyficzna atmosfera tajemnicy towarzyszy nam w trakcie tej doskonałej lektury, podobnie zresztą, jak my towarzyszymy postaciom w ich aktywnościach. W swojej plastyczności i szczegółowości powieść przenosi nas bowiem na miejsce wydarzeń i pozwala poczuć emocje doświadczane przez bohaterów. Tym samym to lektura budząca niepokój jeszcze długo po jej odłożeniu…

" - Najgorsze są niedokończone sprawy. Takie, które - spogląda na mnie przelotnie, a potem omiata wzrokiem wnętrze - śnią mi się po nocach, bo wiem, że zawiodłem"

"Każdego z osobna wymazujemy ze wspomnień niczym kreskę ze szkicu. Trzemy intensywnie twardą gumką, czasem zbyt nerwowo, aż zedrzemy gładką warstwę papieru, spod której wyłoni się chropowaty ślad. I to znamię już nigdy nie zginie"

Rok 1986 - właśnie wtedy w niewyjaśnionych okolicznościach zaginął siedmioletni Piotrek Janocha. Obecnie, zrządzeniem losu, pracująca jako dziennikarka Kama, będąca w przeszłości koleżanką zaginionego chłopca, która widziała go jako ostatnia, otrzymuje propozycję tworzenia dokumentu opowiadającego o wydarzeniach z tamtego okresu. Jednocześnie sprawą zaczyna interesować się komisarz Lesław Korcz, który bada sprawę niedawnego wypadku ojca Piotrka i jego powiązania z ojcem Kamy, Waldemarem Kosowskim, który przed 30-laty jako milicjant prowadził sprawę zaginionego dziecka. Na jaw wychodzą coraz to nowe fakty, które pozwolą Kamie poznać prawdę nie tylko o zaginionym chłopcu, ale także o śmierci jej matki

Nie miałam okazji czytać poprzednich książek autora, wiem jednak, że na pewno będę chciała je nadrobić. "Zmora" to świetnie skonstruowany thriller kryminalny, w którym autor połączył wydarzenia rozgrywające się obecnie z tymi z przeszłości, pozwalając poznać wydarzenia z perspektywy głównej bohaterki, zajrzeć do jej wspomnień i zestawić je ze śledztwem prowadzonym przez komisarza Lesława, którego bardzo polubiłam. Świetnie wykreowana fabuła trzymała w napięciu, a akcja rozwijała się dynamicznie. Przyznaję, że część moich podejrzeń się sprawdziła, inne przyniosły rozwiązania, których w ogóle się nie spodziewałam. "Zmora" to powieść bardzo emocjonująca. Znalazłam w niej momenty zatrważające, ale i wzruszające. Oczywiście bardzo Wam ją polecam

To moja pierwsza przeczytana książka Pana Roberta Małeckiego. I wiem, że koniecznie muszę przeczytać resztę!

Początkowo miałam z nią problem, bo nie mogłam się wkręcić w fabułę, nic mnie nie przyciągnęło. Ale odkąd dostajemy informacje o zaginionym koledze z dzieciństwa i idziemy w tę stronę - przepadłam! Ta historia mnie pochłonęła, czytałam i krzyczałam "PIOTRUŚ! GDZIE TY JESTEŚ?!" - serio tak było, nie kłamie 😝 mały, rudy i wyśmiewany Piotruś ukradkiem wdarł się do mojego serca i bardzo chciałam go odnaleźć. Było mi przykro przez to, jak go traktowano... Tym bardziej że wiem, że takie rzeczy aktualnie są obecne na całym świecie, smutne...

Autor ma niesamowicie przyjemny styl pisania, przez książkę się płynie i nawet nie wiecie kiedy te strony się zmieniają, a Wy jesteście w centrum zdarzeń. Jest tutaj mnóstwo zagadek, niewiadomych do odkrycia. Coś wspaniałego. W środku książki pojawia się kolejna, równie ciekawa sprawa, a ja z podekscytowania nie mogę wytrzymać!! Chłonę te słowa, przerzucam strony, chcę czytać coraz szybciej by jak najprędzej poznać odpowiedzi i wszelkie wyjaśniania!

Zakończenie jak dla mnie totalnie niespodziewane, szok i niedowierzanie. Ale co najlepsze - wyjaśnienia były jak najbardziej sensowne i wszystko ułożyło się w całość.

Jedyne co, to dziwny był motyw z filmem, pojawiał się tylko wtedy gdy akurat coś działo się w tym stylu, jakby był dodatkiem, a początkowo wydawało się jakby miał być głównym wątkiem. Ale na koniec autor umiejętnie to poprowadził i sensownie wyjaśnił.

Uwielbiam takie pierwsze razy!

"Zmora" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Roberta Małeckiego i jestem tak bardzo na TAK!

Świetnie wymyślona i napisana historia. Jest w niej wszystko czego trzeba aby książka wciągnęła od pierwszej strony.

Świetni bohaterowie, tajemnica sprzed lat i śledztwo które odkrywa więcej niż było w założeniu.

Nie mogłam się oderwać.

Już wiem, że z przyjemnością sięgnę po kolejne książki autora @[Adres usunięty] 📖

Nie lubię książek pana Małeckiego. Ja je po prostu kocham, ponieważ już po kilku pierwszych stronach czuje niesamowity dreszcz grozy, który pogłębia się wraz z kolejną przeczytaną kartką książki. Niesamowity klimat, którego nie jestem w stanie w żadnej innej książce. Robert Małecki niesamowicie buduje napięcie. Nie ma tu nic wymuszonego. Stopniowo odkrywamy kolejne zagadki, które dowodem są na to, że tak naprawdę o własnej rodzinie nie wiemy nic. I tak samo jest z rozwiązaniem - odpowiedzi na pytania pojawiają się powoli. W taki sposób, aby do samego końca utrzymać czytelnika w niesamowitym napięciu.

Ogrom emocji i wielkie napięcie, a zakończenie zaskakujące. Takiego rozwiązania sprawy się nie spodziewałam. Lubie takie rozwiązania, kiedy to czytelnik jest jest pewny tego, że jest na dobrym tropie, ale tak nie jest. Nie lubię być zaskakiwana w życiu rzeczywistym. Chyba, że chodzi o książki, to wręcz przeciwnie. Uważam, że właśnie po czymś takim można poznać dobrą książkę i tak tu właśnie jest. Robert Małecki zbudował niesamowitą historię z gatunku powieść grozy. Niby bohaterka wie wszystko o swoim prawym i uczynnym ojcu, ale tak nie jest. Brawo dla pana Małeckiego, że stworzył taką właśnie książkę.

Książka pod tytułem "Zmora" autorstwa Roberta Małeckiego to jeden z najlepszych kryminałów, jakie miałem okazji czytać. Bardzo podoba mi się, że postacie, które są bohaterami tej lektury nie są wyidealizowane. Są jak wiele z nas, co pozwala nam się wczuć w ich role. Moją uwagę przykuł także fakt, iż ukazany w książce został wpływ wydarzeń z dzieciństwa na dalsze życie bohaterów. Historia jest pełna tajemnic, dość mroczna i choć nie chciałbym być na miejscu żadnego z nich, czyta się ją bardzo przyjemnie. Sekrety i zagadki przyczyniają się do tego, iż ciężko się od tej lektury oderwać i wrócić do obowiązków.

Robert Małecki to jeden z moich ulubionych polskich pisarzy zajmujących się literaturą kryminalną. Chętnie sięgam po jego książki, gdyż są one nie tylko wciągające, ale także bardzo autentyczne. Czytając "Zmorę" cały czas w mojej głowie była myśl, że coś takiego naprawdę mogło się wydarzyć. Fabuła była tutaj bardzo przemyślana, nic nie działo się z przypadku czy bez powodu. Autor zadbał o to, aby w czytelniku pojawił się taki naturalny strach, niepewność. Przyznam szczerze, że sam miałem niejednokrotnie gęsią skórkę na ciele. Jeśli więc szukacie dla siebie świetnie napisanego kryminału, to jest to ku temu idealny kandydat.

"Zmora" to książka, która zrobiła na mnie naprawdę spore wrażenie. Ta książka ma tak świetnie napisaną fabułę, że przez kilka godzin nie mogłem oderwać się od lektury nawet na moment. Historia pokazana jest z dwóch perspektyw. Poznajemy teraźniejszość oraz powracamy do przeszłości. Autor świetnie pokazuje, jak bardzo nasza przeszłość ma wpływ na to, co dzieje się z nami obecnie, jak dawne traumy wpływają na nasze codzienne funkcjonowanie. Bohaterowie w powieści nie są idealni, ale wykreowani są na postaci z krwi i kości, takie, które moglibyśmy spotkać na co dzień. Jeśli szukacie ciekawego kryminału, to jest to pozycja właśnie dla Was.

Uwielbiam czytać kryminały, dlatego zawsze staram się szukać dla siebie jakichś nowych pozycji z tego gatunku. Kilka dni temu trafiłam na "Zmorę" i postanowiłam ją przeczytać. Wcześniej wiele dobrego słyszałam o autorze, więc tym chętniej zabrałam się za lekturę. Muszę jednak przyznać, że moje oczekiwania zostały bardzo mocno zawiedzione. Spodziewałam się wartkiej akcji, napięcia, jakiejś niepewności, a dostałam historię, która była mocno przegadana. Autor stosuje dwie płaszczyzny czasowe: teraźniejszość oraz przeszłość, ale są one tak chaotycznie przedstawione, że można się pogubić w wątkach.

Znam twórczość Roberta Małeckiego całkiem dobrze. Czytałem kilka jego książek, które raz podobają mi się bardziej, a raz mniej, ale generalnie styl, jakim się posługuje, przypadł mi do gustu. "Zmora" to całkiem dobrze napisany thriller, z mocnym wątkiem kryminalnym, o którym nie sposób zapomnieć. Książka zrobiła na mnie spore wrażenie, gdyż wzbudziła we mnie wiele emocji. Jednocześnie współczułem głównym bohaterom, ale i nie rozumiałem ich, bałem się pewnych wątków, a przy niektórych pojawiał się uśmiech na mojej twarzy. Dawno nie miałem w swoich rękach tak emocjonującej i tak emocjonalnej powieści.

Znam książki Roberta Małeckiego i bardzo je lubię, dlatego bez większego namyślania się, sięgnęłam po jego najnowszą powieść, czyli "Zmorę". Muszę jednak przyznać, że zawiodła mnie ta pozycja. Mam wrażenie, że autor napisał tę książkę, tak trochę na odwal. Owszem, pomysł na historię był całkiem ciekawy, niósł potencjał, ale wykonanie totalnie nie przypadło mi do gustu. Wszystko było tutaj takie przegadane, a momentami niedokończone. Bohaterowie nie byli zbyt barwni, to były raczej postaci jednostronne, takie płaskie. Wybaczam jednak autorowi pewne zaniedbania, gdyż sama fabuła mnie zaciekawiła.

"Zmora" to nowa powieść Roberta Małeckiego, która wciąga naprawdę od pierwszej strony. Autor ma w sobie coś takiego, co sprawia, że czytelnik od razu wczuwa się w emocje i problemy bohaterów, tak jakby sam przeżywał to wszystko. Fabuła była naprawdę przemyślana, a akcja pełna była niespodziewanych zwrotów akcji. Szczególnie zakończenie okazało się być mocno zaskakujące. Totalnie nie spodziewałam się nawet przez chwilę, że tak cała historia się potoczy. Jeśli więc macie ochotę na dobrze napisaną powieść kryminalną, to koniecznie sięgnijcie po tę powieść i dajcie szansę autorowi. Z pewnością nie będziecie tego żałować.

"Zmora" to kolejna powieść Roberta Małeckiego, którą miałem okazję przeczytać. Fabuła została tutaj napisana bardzo dokładnie, z dbałością o każdy szczegół. Na duży plus zasługuje fakt, iż akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach, czyli w przeszłości oraz teraźniejszości, a także narracja pokazana jest z perspektywy dwóch niezależnych od siebie osób. Taki styl bardzo mi pasuje, gdyż pozytywnie wpływa na odbiór powieści. Bohaterowie w książce zostali przedstawieni w bardzo ciekawy sposób, który niemal od pierwszej strony sprawia, że darzymy ich sympatią. Zachęcam każdego do sięgnięcia po powieść i wyrobienia sobie własną opinię.

Zmora, dręczący duch, koszmarny sen.. Zapewne każdy z nas doświadczył tego niejednokrotnie.

Nie inaczej jest również z główną bohaterką powieści Roberta Małeckiego - Kamą, doręczoną przez traumatyczne wydarzenia z odległej przeszłości. Nierozwiązana sprawa zaginięcia kolegi i zamazująca się w pamięci twarz zmarłej matki - duchy trudnego dzieciństwa, powracają po latach domagając się rozwikłania tej mrocznej zagadki.

Książka kusiła mnie od bardzo długiego czasu, a po wielu pozytywnych opiniach miałam co do niej duże oczekiwania. Muszę szczerze przyznać, że wszystkie zostały zaspokojone. Mamy tutaj świetną , zawiłą i trzymająca w napięciu intrygę. Wplecione w nią sekrety z przeszłości dodają książce tajemniczego klimatu. Z każdą kolejną stroną wypływają powolutku czym dodatkowo wzmagają ciekawość i nie pozwalają odłożyć książki na bok.

Wielki plus za emocje - autor tak wnikliwie przedstawił wszelkie odczucia Kamy, że czytając odczuwałam wszystko wspólnie z nią. Z każdym rozdziałem i nową informacją byłam coraz bardziej pochłonięta odkryciem mrocznych tajemnic z dawnych lat. Mój umysł był tym tak zaaferowany, że mogłam nie jeść i nie pić byleby dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi.

Sen znów zszedł na drugi plan - a ja tkwiąc w tym dusznym i wywołującym dreszcze klimacie, doczytałam książkę do końca.

Zakończenie satysfakcjonuje - idealne zwieńczenie tej jakże zawiłej i mrocznej historii.

Słyszałam o Robercie Małeckim już jakiś czas temu, ale nigdy nie miałam okazji przeczytać jego książki. Kiedy więc pojawiła się na rynku czytelniczym "Zmora" postanowiłam po nią sięgnąć. Muszę przyznać, że te wszystkie świetne opinie, jakie słyszałam o tej pozycji, wcale nie były przesadzone. Ta książka okazała się naprawdę mocna. Czytałam ją z wypiekami na twarzy, niemal od pierwszej strony mnie wciągnęła. Wzbudziła ona we mnie ogrom emocji. Wczuwałam się w emocje postaci, o których czytałam, a momentami miałam wrażenie, że biorę udział w tych wydarzeniach. Wszystko było takie rzeczywiste. Dawno nic nie zrobiło na mnie takiego wrażenia.

W ostatnim czasie dość głośno jest o Małeckim. Dużo się mówi o nim, o jego książkach, jego twórczości. Kiedy pojawiła się jego najnowsza powieść, postanowiłam sprawdzić, czy faktycznie to, co się o nim mówi, nie jest przesadzone. Muszę przyznać, że po tej lekturze mam dość mieszane odczucia. Z jednej strony pomysł na fabułę był dość ciekawy, mogła powstać z tego świetna historia, ale niestety zabrakło tutaj jakiegoś warsztatu pisarskiego, jakiegoś kunsztu, dlatego sposób, w jaki ta treść została przedstawiona, nie przypadł mi do gustu. Uważam jednak, że warto powieść przeczytać, żeby wyrobić sobie własną opinię.

"Zmora" to książka, która mocno wbiła mi się w głowę. Dawno nie czytałem kryminału, który miałby tak rozbudowaną i przemyślaną fabułę. Muszę przyznać, że autor miał świetny pomysł na to, jak poprowadzi poszczególne wątki. Niczego nie pozostawiono tutaj przypadkowi. Bohaterowie są wykreowani w sposób bardzo dokładny. Zadbano o to, aby ich cechy charakteru, sposób bycia, nie były takie oczywiste i jednostronne. Książka trzyma w napięciu, tak naprawdę do końca nie wiadomo, co stało się przed laty i jakie jest rozwiązanie tej tajemniczej zagadki. Jedynym minusem, jaki znajduje w powieści, jest język, jakim została ona napisana. Zwyczajnie nie trafia ON do mnie.

Wiele słyszałem na temat tego autora, wiele też docierało do mnie recenzji dotyczących tej konkretnej powieści, więc kiedy sięgałem po książkę, liczyłem na coś mocnego, na kawał dobrego kryminału. Niestety to, co otrzymałem, mocno mnie rozczarowało. Fabuła, moim zdaniem, jest zbyt rozwlekła, jest w niej wiele niepotrzebnych, z niczym niezwiązanych wątków. Bohaterowie są dość płascy, tacy bezbarwni, jakby bez życia. Sporym minusem są też dialogi, które są takie kwadratowe, bez żadnej większej głębi. Mówiąc wprost, liczyłem na coś więcej. Jest to oczywiście tylko moja opinia, dlatego mimo wszystko warto się z pozycją zapoznać.

Na rynku czytelniczym jest obecnie bardzo dużo przeróżnych książek z gatunku kryminału. Jednak nie jest wcale tak łatwo znaleźć wśród nich pozycję, która byłaby warta szczególnej uwagi. Mnie się to ostatnio udało i muszę przyznać, że powieść "Zmora" przypadła mi do gustu. Już dawno nie miałam w swoich rękach tak klimatycznego thrillera. W tej powieści wszystko zagrało. Autor nie tylko wymyślił ciekawą fabułę, ale także w bardzo intrygujący sposób połączył w niej wątki z przeszłości i teraźniejszości. Akcja powieści nie toczy się zbyt szybko, ale są w niej niespodziewane zwroty, które nadają jej odpowiednich kształtów.

Kilka dni temu skończyłem czytać "Zmorę" i szczerze mówiąc, dawno się tak nie męczyłem podczas lektury. Zawsze lubiłem kryminały, dlatego chętnie po nią sięgnąłem, ale według mnie, ta powieść nie jest wcale tym gatunkiem literackim, za jaki uchodzi. Moim zdaniem jest to literatura obyczajowa, która ma w sobie wątki kryminalne, ale także psychologiczne. Nie jest to jednak czysty thriller. Czuję się więc w pewnym sensie oszukana, stąd może mój negatywny odbiór całości. Wymęczyłem tę książkę i tak naprawdę niewiele z niej pozostało we mnie do tej pory. Mam wrażenie, że wszystko było w niej takie przesadzone, rozwlekłe.

Czytałam wcześniejszą powieść Roberta Małeckiego, dlatego z wielką radością sięgnęłam także po tę najnowszą. Tak jak "Żałobnica" mnie zachwyciła, tak "Zmora" sprawiła, że pojawiło się we mnie pewnego rodzaju zobojętnienie. Owszem, sam pomysł na fabułę był dobry, oryginalny, ale wykonanie było odtwórcze. Miałam wrażenie, że już gdzieś to widziałam, że już wcześniej w ten sam sposób dochodziłam do rozwiązania tajemnic kryminalnych. Uważam jednak, że dla samej historii, jaka została opisana w książce, warto ją przeczytać. Jest ona bowiem wciągająca, trzymająca w napięciu i po prostu dobrze wymyślona.

Kilka dni temu miałem okazję sięgnąć po powieść "Zmora", o której tak wiele ostatnio słyszałem. Opinie były na ogół pozytywne, więc liczyłem na kawał dobrego kryminału. Bardzo szybko okazało się jak mocno się myliłem. Książka nie jest bowiem niczym wybitnym. Pomysł na fabułę może i był ciekawy, ale samo wykonanie nie było najlepsze. Brakowało mi tu jakiegoś "wow", jakiegoś mocnego uderzenia, a dostałem jedynie opowiedziana historię. Bohaterowie są dość mocno przewidywalni, nie ma w nich żadnych większych emocji. Jeśli jednak szukacie lekkiego kryminału, który dobrze się czyta, to myślę, że znaleźliście.

Jak dla mnie rewelka!! Mega wątek kryminalny, mega fabuła, tu chyba wszystko jest mega i zasługuje na najwyższe noty. Oklaski drodzy Państwo. Super książka, w której akcja płynie powoli. Nic nie dzieje się tu na przysłowiowe "łapu capu" i nic nie dzieje się tu również bez przyczyny. Autor wspaniale, wolnym krokiem buduje tu napięcie. Akcja jest dynamiczna, a mimo tego, że to kryminał, krew nie leje się tutaj wiadrami. Ogromne uszanowanie dla autora za dopracowanie i doszlifowanie treści w każdym, nawet najmniejszym calu. Uwielbiam książki napisane w ten sposób, a ta zasługuje na światową sławę!

Co stoi za wielką popularnością kryminalnych powieści Roberta Małeckiego...? Oczywiście pomysłowa fabuła, realistycznie oddany obraz polskiej rzeczywistości i inteligencja śledczej intrygi. Jednak najważniejszym aspektem wydają się być mocni, wyraziści i nietuzinkowi bohaterowie, których poznawanie stanowi dla nas niezwykłe doświadczenie. I nie inaczej ma się rzecz z najnowszym dziełem tego autora - powieści pt. "Zmora", którą poznałam dzięki internetowej księgarni TaniaK[Adres usunięty]!

Kama Kosowska - to właśnie ta czterdziestoletnia, niespełniona dziennikarka jest główną bohaterką tej mrocznej i zarazem fascynującej opowieści. Oto powraca ona po latach do rodzinnego Torunia, by spotkać się z intrygującą ofertą telewizyjnego producenta, który chce zrobić dokumentalny film o tajemniczym zaginięciem małego chłopca sprzed 30 lat. Chłopca, który był dziecięcym towarzyszem zabaw Kamy i zarazem to ona widziała go przed laty jako ostatnia osoba. Sprawa ta rozdrapuje wciąż niezabliźnione rany, łącząc się jednocześnie z trudną przeszłością kobiety, która w wieku kilku lat straciła swoją matkę. Jednocześnie do sprawy zaginięcia dziecka powraca również policyjny śledczy - Lesław Korcz, który jako pierwszy od wielu lat stanie przed szansą odkrycia prawdy...

Robert Małecki kolejny już raz czyni bohaterką swojej kryminalnej powieści kobietę. Po ciepło przyjętej "Żałobnicy" (poprzedniej książce autora), także i tym razem mamy okazję poznać niezwykle intrygującą, skomplikowaną i tajemniczą postać kobiety po przejściach, która zmaga się z demonami przeszłości, kompletnie niepoukładanym życiem osobistym i poczuciem winy za to, że kiedyś nie uratowała przed nieznanym losem małego, rudego chłopca z sąsiedztwa. To inteligentna, zagubiona, wrażliwa, ale też i jak się okazuje, potrafiąca odnaleźć w sobie wielkie pokłady siły, na wskroś realistyczna postać. Zazwyczaj rozpoczynam swoją recenzję od analizy fabuły i konstrukcji książki, ale tym razem poświęcam ten moment postaci głównej bohaterki powieści, gdyż w mej ocenie to ona czyni ją tak dobrą i niezwykłą w największym stopniu.

Co zaś do scenariusza tej relacji, to ten opiera się na dwutorowej opowieści o wydarzeniach z udziałem Kamy, jak i też komisarza Korcza. Oboje starają się odkryć prawdę o zaginięciu dziecka w 1986 roku, podążając jednak zupełnie innymi ścieżkami ku celu. Kama łączy tę sprawą z rodzinnymi sekretami ojca, traumatycznymi przebłyskami pamięci i własnym poczuciem winy. Lesław skupia się zaś na policyjnej robocie, konfrontując dawne zeznania świadków z ich obecną wiedzą, czy też sprawdzając wszelkie ślady i poszlaki. Mamy tu retrospektywne wspomnienia, wątki natury obyczajowej, ale też i wartkiej akcji nie brakuje. A wszystko to cechuje perfekcja pisarskiego warsztatu, aura niedopowiedzenia i mistrzowsko budowane napięcie - aż do zaskakującego finału.

Robert Małecki kolejny raz zaprasza nas do odbycia pięknej podróży do Torunia, która tym razem przypada na czas letnich upałów. To klimatyczne przechadzki po ulicach miasta, odwiedziny ciekawych miejsc i zakątków, poznawanie niezwykłego charakteru tej miejscowości i jej mieszkańców. Co ciekawe, znajdziemy tu także kilka smakowitych nawiązań do innego cyklu autora - "Marek Bener", które budzą w nas sentymentalne wspomnienia. Najważniejszym wydaje się jednak realizm tego świata, który jest na wskroś nasz, polski - tak w ujęciu teraźniejszości, jak i wydarzeń z lat 80-tych. I [Adres usunięty]. za to też tak bardzo cenię sobie i lubię książki pana Roberta.

Twórczość Roberta Małeckiego jest niezwykle filmową. Co to oznacza...? - otóż to, że czytanie jego książek możemy porównać do oglądania pasjonującego filmu, w którym to niekoniecznie pierwszy kadr, wypowiedziane słowa i twarz bohatera są najważniejsze, ale właśnie to, co jest na drugim planie, co kryje się pomiędzy zdaniami i co przybiera postać drobnego szczegółu. Tak też jest z tą powieścią, która składa się z wielu drobiazgów i pozornie nie najważniejszych scen, które to jednak krok po kroku budują mroczną, fascynującą i trzymającą w napięciu historię. Historię tym bardziej mocną, iż dotyczącą jednej z największych możliwych tragedii - zaginięcia niewinnego dziecka.

Pierwszych kilka zdań lektury tej powieści wystarcza, byśmy nie chcieli jej odkładać przez najbliższe godziny. Jeśli już bowiem poznamy osobę Kamy, okoliczności jej powrotu do Torunia i wspomnienia pulchnego chłopca o rudych włosach, to po prostu musimy zagłębiać się w ten literacki świat bardziej i bardziej, aż do samego końca. Oczywiście czerpiemy przy tym wielką przyjemność, być może nie do końca zdrową fascynację oraz wielkie emocje, gdyż wobec tak mocnej historii, nie jest możliwym przejść zupełnie obojętnej.

"Zmora" to znakomity, klimatyczny, inteligentny i porywający kryminał z elementami psychologicznego thrillera, który w mej ocenie nie ma żadnych słabych stron. To książka, która tyleż nas bawi, relaksuje i ekscytuje, co i również skłania do wielu przemyśleń nad nie idealnością człowieczej natury i kosztem popełnianych błędów, które są przypisane każdemu z nas. Myślę, że każdy miłośnik twórczości Roberta Małeckiego oraz polskiej powieści kryminalnej z najwyższej półki, będzie usatysfakcjonowany i oczarowany tym czytelniczym spotkaniem. Polecam!

Kama Kosowska, dziennikarka z Warszawy po utracie pracy wraca do swojego rodzinnego miasta. W Toruniu jej przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć, a na światło dzienne wychodzą kolejne tajemnice związane z zaginięciem jej kolegi z dzieciństwa. Śledztwo ponownie zostaje rozpoczęte przez komisarza Korcza, w tym samym czasie Kamila otrzymuje propozycje udziału w filmie dokumentalnym o zaginionym chłopcu. Czy uda się rozwiązać zagadkę z przeszłości? Jaką rolę w tych wydarzeniach odgrywali najbliżsi kobiety?

Sama nie wiem, co o tej książce myśleć. Jest to moje pierwsze spotkanie z Autorem, także nie wiedziałam, czego mogę spodziewać się po lekturze. Muszę przyznać, że pierwsza połowa wymagała ode mnie sporo cierpliwości i zaangażowania, w moim odczuciu zbyt długo trwało wprowadzenie w fabułę. Lubię dynamiczne akcje i tego mi jednak zabrakło.

Ale jak już przeszłam do drugiej połowy następuje wielkie wow! Książka mnie pochłonęła, a fabuła się rozwinęła. Byłam tak ciekawa, co się wydarzy, że prawie 250str. przeczytałam w jedno popołudnie. Robert Małecki serwuje nam tutaj sporo emocji, akcja goni akcję, a kolejne wydarzenia powodują jeszcze więcej zagadek. Od tego momentu nie mamy czasu na nudę.

Ogromne brawa za przemyślaną fabułę, tutaj nic nie jest przypadkowe, każde wydarzenie ma swoje umiejscowienie w tej historii. Bardzo pozytywnie zaskoczyło mnie też merytoryczne przygotowanie Autora do napisania tej książki, uwielbiam takie dopracowanie w każdym calu. Samo zakończenie jest mocno zaskakujące, następuje rozwiązanie tylu różnych wątków jednocześnie, że wskazane jest duże skupienie, dzieje się tyle, że łatwo byłoby coś przegapić.

Podsumowując, wszystkim miłośnikom kryminałów polecam!

Pana Roberta znam i cenię zwłaszcza za rewelacyjne serie kryminalne. Jak wyszedł mu romans z dusznym thrillerem? O tym przekonałam się na własnej skórze.

Kama wraca pokonana do swego rodzinnego miasta Torunia. Nie powiodła się jej wielka dziennikarska kariera w stolicy.

Trzydzieści lat temu była ostatnią osobą, która widziała zaginionego siedmioletniego chłopca, sama wówczas miała siedem lat.

Są plany stworzenia serialu dokumentalnego na ten temat, a jego producent prosi Kamę o współpracę. Czy jej ojciec, który zajmował się tą sprawą, coś ukrywa? Co wie sama Kamila? Co wydarzyło się na brzegu Drwęcy tego upalnego lata 1986 roku?

Jest coś niepokojącego w sposobie narracji, w opisywanej przez bohaterkę otaczającej ją rzeczywistości, czai się tam jakaś mroczna głębia. Jednocześnie tekst przyciąga i nęci, a fabuła jest na tyle ciekawa, że nie sposób oderwać się od lektury. Uwielbiam tę duszną i gęstą atmosferę, która wypływa z każdej ze stron. Małecki zbudował nieznośne wręcz napięcie wokół jednego wydarzenia z przeszłości, którego echo nigdy nie zgasło.

Główna bohaterka jest złożoną osobowością, niedoskonałą fizycznie jak i psychicznie. Przedwcześnie osierocona przez matkę, wychowywana przez ojca policjanta i antypatyczną babkę. Wciąż na nowo próbuje składać swe chaotyczne życie, szarpie się, chwyta kolejne puzzle, podczas gdy inne wciąż wymykają się z jej rąk. Kochanka żonatego mężczyzny bez pracy, mieszkania, perspektyw, z przeszłością, która nie daje o sobie zapomnieć... Krok po kroku autor odkrywa przed nami tragiczne wydarzenia z lata 1986 roku.

"Proste zbrodnie sprawiają najwięcej kłopotów".

Małecki przemyca motyw przemocy wśród dzieci, robi to w sposób nieoczywisty, intymny i niezwykle bolesny. Jednak największy sprzeciw wywołuje we mnie przemoc z rąk osób nam najbliższych, z rąk, które powinny głaskać i tulić, nie zadawać śmiertelne razy. To jedna z tych historii, które pozostaną we mnie na dłużej.

Pana Roberta znam i cenię zwłaszcza za rewelacyjne serie kryminalne. Jak wyszedł mu romans z dusznym thrillerem? O tym przekonałam się na własnej skórze.

Kama wraca pokonana do swego rodzinnego miasta Torunia. Nie powiodła się jej wielka dziennikarska kariera w stolicy.

Trzydzieści lat temu była ostatnią osobą, która widziała zaginionego siedmioletniego chłopca, sama wówczas miała siedem lat.

Są plany stworzenia serialu dokumentalnego na ten temat, a jego producent prosi Kamę o współpracę. Czy jej ojciec, który zajmował się tą sprawą, coś ukrywa? Co wie sama Kamila? Co wydarzyło się na brzegu Drwęcy tego upalnego lata 1986 roku?

Jest coś niepokojącego w sposobie narracji, w opisywanej przez bohaterkę otaczającej ją rzeczywistości, czai się tam jakaś mroczna głębia. Jednocześnie tekst przyciąga i nęci, a fabuła jest na tyle ciekawa, że nie sposób oderwać się od lektury. Uwielbiam tę duszną i gęstą atmosferę, która wypływa z każdej ze stron. Małecki zbudował nieznośne wręcz napięcie wokół jednego wydarzenia z przeszłości, którego echo nigdy nie zgasło.

Główna bohaterka jest złożoną osobowością, niedoskonałą fizycznie jak i psychicznie. Przedwcześnie osierocona przez matkę, wychowywana przez ojca policjanta i antypatyczną babkę. Wciąż na nowo próbuje składać swe chaotyczne życie, szarpie się, chwyta kolejne puzzle, podczas gdy inne wciąż wymykają się z jej rąk. Kochanka żonatego mężczyzny bez pracy, mieszkania, perspektyw, z przeszłością, która nie daje o sobie zapomnieć... Krok po kroku autor odkrywa przed nami tragiczne wydarzenia z lata 1986 roku.

"Proste zbrodnie sprawiają najwięcej kłopotów".

Małecki przemyca motyw przemocy wśród dzieci, robi to w sposób nieoczywisty, intymny i niezwykle bolesny. Jednak największy sprzeciw wywołuje we mnie przemoc z rąk osób nam najbliższych, z rąk, które powinny głaskać i tulić, nie zadawać śmiertelne razy. To jedna z tych historii, które pozostaną we mnie na dłużej.

Kama Kosowska, niespełniona dziennikarka wraca do rodzinnego miasta. Otrzymuje propozycję wzięcia udziału w programie o zaginionym w 1986 roku Piotrku Janochu. Kama jest koleżanką chłopca z dzieciństwa i to właśnie ona widziała siedmioletniego kolegę jako ostatnia.

Akta sprawy trafiają w ręce komisarza Lesława Korcza, który odkrywa szereg nieprawidłowości, a jego podejrzenia padają na ojca Kamy, emerytowanego policjanta. Sekrety sprzed lat zaczynają wychodzić na jaw, a Kama będzie musiała stanąć oko w oko z niewyobrażalną prawdą na temat śmierci swojej matki.

Czy uda jej się wyjaśnić tajemnicę zaginięcia Piotrka?

Macie autorów, po których książki sięgacie w ciemno? Dla mnie jednym z nich jest Pan Robert Małecki. Każda powieść Autora, to dla mnie prawdziwa czytelnicza uczta. Chyba nie muszę mówić, że i "Zmora" zapewniła mi kilka godzin rewelacyjnej lektury. Autor serwuje w niej czytelnikom mocną historię z solidną dawką emocji. Porywa w wir opowiadanej przez siebie historii i trzyma w napięciu przez całą książkę.

Bardzo rozbudowane jest tu tło obyczajowe, dzięki czemu stopniowo poznajemy bohaterów, widzimy z jakimi problemami i dramatami muszą się mierzyć. Dwie płaszczyzny czasowe przeplatają się, a retrospekcje z 1986 roku ukazują wydarzenia z tragicznych wakacji Kamy i zaginionego Piotrka. Ciekawe są też rozdziały pisane z perspektywy komisarza Korcza. Nie ukrywam, że wątek kryminalny w jego wykonaniu był bardzo intrygujący.

Ogromną zaletą "Zmory"jest niespieszne tempo akcji. Autor stopniowo buduje napięcie i udowadnia, że bez zbędnej brutalności i rozlewu krwi można stworzyć niesamowity klimat.

Ogromne brawa, jak zawsze należą się Panu Małeckiemu za przemyślaną i dopracowaną w każdym calu fabułę. Tutaj nic nie jest przypadkowe. Każde zdarzenie ma znaczenie, prowadzi czytelnika do niezwykle zaskakującego i satysfakcjonującego finału. Nie da się ukryć, że Robert Małecki pisać potrafi i robi to bardzo dobrze. Jeżeli jeszcze zastanawiacie się, czy warto sięgnąć po tę książkę, przestańcie i bierzcie się za lekturę. Satysfakcja gwarantowana!

Robert Małecki stworzył historię tak realną, że odkładając książkę usiłowałem sobie przypomnieć, u kogo z moich znajomych to wszystko się wydarzyło. Zaangażowałem się w fabułę tak silnie, że stałem się aktorem opisywanych wydarzeń. Byłem pewien, że to z bliska przeżyłem, a nie przeczytałem w powieści.

“Zmora” to klimatyczne połączenie kryminału i thrillera, z wielowątkową fabułą, pełną ukrytego przesłania. Znajdziecie tu mistrzowsko skonstruowane postaci, narrację prowadzoną z kilku perspektyw, a także różne linie czasu, łączące wydarzenia w spójną całość.

Powieść Małeckiego to historia wyrzutów sumienia, które choć mają początek w dzieciństwie, nie pozwalają nam swobodnie oddychać przez resztę życia.

Bez wątpienia to także opowieść o dorastaniu, relacjach rówieśniczych i przyjaźni - z pewnością prawdziwsza w odbiorze dla czytelników dorastających w latach 80. i/lub 90. Któż z takich osób nie pamięta w swoim otoczeniu młodzieńców, tak opisywanych przez Małeckiego: “[...] sprytnych i cwanych, słodkich chłopców jak z obrazka, którzy umieją zadać cios i zniknąć, gdy tylko trzeba odpowiedzieć na pytanie, skąd krew kapiąca z nosa kolegi”.

Przedstawiona w “Zmorze” historia to dowód na siłę wspomnień, których nic nie jest w stanie wymazać i które wielokroć są najcięższą z kar za popełnione czyny. “Nie ma takiego ognia, który wypala wspomnienia” - pisze Autor.

To opowieść o kłamstwie ze strony najbliższych, które bez względu na intencje, nie może pozostawić po sobie dobrych owoców. Gdy do tego towarzyszy mu zdrada i spłata tzw. “przysług” - sieje ono spustoszenie.

“Proste zbrodnie sprawiają najwięcej kłopotów” - czytamy w “Zmorze”.

Robert Małecki po raz kolejny udowodnił, że nie ma nic bardziej przerażającego od rzeczywistości, a strach i poruszenie można wywołać poprzez klimat, bez konieczności brutalizacji wydarzeń.

"Zmora" Robert Małecki

Bezrobotna dziennikarka Kamila Kosowska dostaje od reżysera propozycję udziału w reportażu na temat zaginięcia 7-letniego Piotrka Janochy w roku 1986. Powrót do rodzinnego miasta oznacza dla niej też powrót do niełatwego dzieciństwa oraz ojca - emerytowanego milicjanta. Gdy śledztwo zostaje wznowione komisarz Korcz dowodzi, że Waldemar Kosowski jest zamieszany w sprawę sprzed lat...

"Zmora" to kolejna powieść Roberta Małeckiego z wciągającą intrygą kryminalną. Jest to typowy kryminał, w którym można zatopić się bez reszty, ale także poruszająca historia relacji ojca z córką, o utracie, nieakceptacji w środowisku koleżanek i kolegów, kompleksach związanych z wyglądem, o tym do czego one prowadzą oraz problemami rodzinnymi skrzętnie skrywanymi przed sąsiadami. Jest to historia o poszukiwaniu własnej tożsamości wśród codziennych zajęć, zmartwień i trosk.

Autor wykreował bohaterów wzorowo od A do Z. Każda postać występująca na kartach powieści musi zmierzyć się z własnymi demonami, zmorami, których każdy z nas zataja w swojej psychice.

W "Zmorze" Małecki nie pozostawił żadnego protagonisty płaskim, bez charakteru, bez odczuwanych emocji i snutych rozmyślań. Książka zawiera w sobie wszystko czego oczekują współcześni czytelnicy - tajemnice rodzinne, kłopoty w rodzinie, wbijającą w fotel zagadkę, którą musi rozwiązać nietuzinkowy detektyw lub główny bohater.

Od samego początku lektury czytelnik ma ogromną szansę wczuć się w klimat panujący w "Zmorze". Napięcie narastające ze strony na stronę, interesująca fabuła przyczyniają się do tego, że książki nie chce się odkładać, by jak najszybciej dowiedzieć się co wydarzy się dalej.

Do niemożności odłożenia "Zmory" przyczynia się też złożona z wielu elementów mniejszych i większych, mniej i bardziej znaczących dla akcji, mających wpływ na rozwój wydarzeń.

W książce nie znajdziemy scen dramatycznych, krwawych i brutalnych, co sprawia, że utwór nadaje się, według mnie, także dla młodszego odbiorcy (13+).

Historia zawarta w "Zmorze" jest niesamowita, wciągająca i momentami łapiąca za serce, więc bardzo ją wam polecam, przede wszystkim miłośnikom kryminału i powieści obyczajowej. Polecam.

⭐7,5/10

Zmora to książka przy której trzeba tylko zaopatrzyć się w dobrą kawę i święty spokój.

Od początku autor leci z mrocznym klimacikiem. Mamy tu wznowione śledztwo i wydarzenia z 1986 r. Dwie płaszczyzny czasowe, które idealnie się zazębiają. Samej akcji nie ma za wiele jest za to niepokojący klimat i tajemnice, które niczym Jajko Kinder otwierają powoli przed nami swoje wnętrze. Delektując się każdą stroną zmierzamy w kierunku poznania prawdy. Autor idealnie stopniuje napięcie powodując, że apetyt ani na chwilę nie zostaje zaspokojony.

A co do stylu i języka autora - gdyby nadawano literackie stopnie szlacheckie to Robert Małecki z pewnością zyskał by jeden z najwyższych tytułów.

Nad tą książką nie ma co się zastanawiać - trzeba brać i czytać. Nie widzę innej opcji.

“Zazwyczaj tak to właśnie wygląda - mówi, gdy dojeżdżamy pod blok. - Proste zbrodnie sprawiają najwięcej kłopotów”

Kama Kosowska, jest dziennikarką. Wraca do rodzinnej miejscowości i otrzymuje propozycję udziału w programie opowiadającym o zaginięciu z 1986 roku. Wtedy zginął kolega Kamy, siedmioletni Piotrek Janocha. Kobieta jest jedną z osób, które jako ostatnie widziały chłopca przed zniknięciem.

Po wielu latach akta tej sprawy trafiają w ręce komisarza Lesława Korcza. Odkrywa ON szereg rażących nieprawidłowości, a podejrzenia padają na emerytowanego policjanta, owdowiałego ojca Kamy, Waldemara Kosowskiego.

Zaczynają wychodzić na jaw tajemnice z przeszłości, a Kama, która zaczyna się interesować sprawą musi też zmierzyć się z prawdą na temat śmierci swojej matki.

“Zmora” to moje pierwsze (i na pewno nie ostatnie) spotkanie z twórczością Roberta Małeckiego. Muszę wam powiedzieć, że to było genialne ! Autor świetnie połączył thriller z kryminałem. Fabuła wciąga, a autor powoli buduje napięcie. Akcja toczy się powoli, jednak tym razem jest to zdecydowany plus historii. Z każdą stroną wychodzą na jaw kolejne tajemnice.

Kama Kosowska to niespełniona dziennikarka. We wczesnym dzieciństwie kobieta straciła matkę, a niedługo później w dziwnych okolicznościach zaginął jej kolega. Kama dostaje propozycję przygotowania programu o zaginięciu chłopca, tymczasem jej ojcu zarzuca się liczne nieprawidłowości w prowadzonej przed laty sprawie. Czy kobiecie uda się wyjaśnić, co takiego wydarzyło się tamtego lata ?

Takie thrillery to ja chce czytać cały czas !

Robert Małecki to jeden z tych autorów, których książki biorę w ciemno i wiem, że się nie zawiodę. Autor doskonale wie, jak zaciekawić czytelnika i utkać idelaną zagadkę kryminalną.

"Zmora" to świetna mieszanka thrillera i kryminału. Mamy tutaj dwie płaszczyzny czasowe, które wzajemnie się ze sobą przeplatają. Mroczny klimat, świetnie wykreowani bohaterowie, wielowątkowość i niespieszne odkrywanie prawdy sprawiają, że od lektury ciężko jest się oderwać. Nie ma co tu dużo zdradzać, musicie koniecznie przeczytać !

Dziękuję @czwartastronakryminalu za możliwość przeczytania książki 🖤

Każda książka Roberta Małeckiego gwarantuje mi prawdziwą czytelniczą ucztę. Nie jest to jednak uczta jak każda inna, lecz wyjątkowa, podczas której czuję się jako gość zapraszany do poznania historii poruszającej wszystkie czytelnicze zmysły. Historii uszytej mocnymi nićmi, które zaszywają się w mym umyśle.

Nie chcę pisać, że „Zmora” to najlepsza książka autora, by nie odbierać ważności wcześniejszych. Ta najnowsza to dowód na to, że Robert Małecki z każdą książką zaskakuje, serwuje czytelnikom solidną dawkę emocji. To pokazuje mi, że autor dba o nas, nie odcina kuponów popularności, lecz pokazuje, że owa popularność jest mu należna.

„Zmorą” autor utwierdził mnie w przekonaniu, że zasługuje na miejsce w czołówce „best of the best”. Gdy odłożyłem tę książkę, w mej głowie kotłowało się pytanie, w jaki sposób pisarz tworzy takie postacie, rysuje takie fabuły? Jaki gen trzeba mieć, by tworzyć takie książki. Zastanawiam się „Robert, jak Ty to robisz!?”.

Autor dowiódł, że w kryminale i thrillerze czuje się jak ryba w wodzie. Wypływa na szerokie wody tego gatunku, czyniąc go doskonałym. A połączenie thrillera i kryminału, którego autor dokonał w najnowszej książce to prawdziwy majstersztyk.

„Zmora” to thriller kryminalny, w którym Robert Małecki układając wątki, doskonale nimi miesza tworząc wyjątkowe dzieło. Mikstura kryminału i thrillera w wykonaniu autora jest niczym wytrwana potrawa serwowana przez mistrzów kuchni kryminalnej. I mógłbym tak długo gloryfikować talent pisarza. Dodam jeszcze tylko, że gdybym kiedyś planował napisać książkę i chciał nauczyć się sztuki pisania, to pobierałbym naukę u Roberta Małeckiego. Wiem jednak, że nie będę Platonem i nie przerosnę mistrza.

„Zmora” uświadamia nam, że sekrety mają destrukcyjną moc. Autor nie tylko serwuje nam mocną historię, lecz podczas jej poznawana zmusza nas do zatrzymania się i zastanowienia nad pytaniami, które zadaje. Pytania te nie są stawiane wprost, one tworzą się w naszym umyślę. Myślę, że każdy z nas będzie formułował je inaczej. Lecz to, co ważne odpowiedzi, tak jak fabuła książki poruszą nas do głębi. Autor sięga głęboko do naszej psychiki. To właśnie jest mocnym punktem „Zmory”. Nie tylko fabuła i jej bohaterowie, lecz przesłanie.

Robert Małecki pokazuje, że kryminał to nie tylko trup, że thriller, to nie tylko napięcie. Udowadnia, że gatunek ten niesie ze sobą mocny ładunek. A „Zmora” jest ładunkiem o ogromnej sile rażenia. To, co przyciąga mnie do twórczości autora, to niezwykła aura, którą tworzy, to niczym wejście do lasu, z którego nie chcemy wychodzić mając świadomość, że brniemy w nieznane.

Na kartach tej książki poznajemy historię Kamy Kosowskiej, dziennikarki, która po zwolnieniu z pracy powraca do rodzinnego Torunia. Niestety marzenia o sławie dziennikarki spłonęły na panewce. Kobieta mocno przeżywa śmierć matki. Gdy zmarła Kama była „zbyt mała, żeby zrozumieć co się stało”. I choć minęło już wiele lat trauma tamtych dni powraca w jej dorosłym życiu niczym ZMORA. Wkrótce otrzymuje propozycję udziału w programie poruszającym temat tajemniczych zaginięć. Sprawa dotyczy zaginięcia siedmioletniego Piotrka Janochy z 1986 roku. Jak się okazuje Kama jest jedną z osób, które jako ostatnie widziały chłopaka żywego. Sprawa sprzed ponad trzydziestu lat powraca czyniąc w życiu dziennikarki spustoszenie. Próbę rozwikłania tej zagadki podjął komisarz Lesław Korcz. Jak się okazuje śledztwo prowadzi do ojca Kamy, byłego emerytowanego policjanta.

Czy mężczyzna jest zamieszany w sprawę zaginięcia siedmiolatka? Kama zastanawiać będzie się również, dlaczego wspomnienia o jej matce są niczym mgła? Dlaczego prawie jej nie pamięta?

Na te pytania odpowiedź znajdziecie w najnowszej książce Roberta Małeckiego. Natomiast odpowiedzi na pytania, które stawiać będziecie sobie podczas czytania dadzą Wam do myślenia. Zatem bez chwili zastanawiania weźcie „Zmorę” w dłonie, niech Was pochłonie. Zapewniam Was, że jeśli po nią sięgniecie zapamiętacie ją na bardzo długo. Wsiąka w nasz umysł, przenikając go na wskroś. Zdecydowanie polecam!

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona Kryminału.

[Adres usunięty]

Kama Kosowska powraca do Torunia, swego znienawidzonego miejsca z dzieciństwa. Jest dziennikarką, jednak jej kariera nie potoczyła się tak, jakby tego chciała. Za namową kolegi, Armina, spotyka się z producentem filmowym, który pracuje nad nowym projektem. Mianowicie chodzi o serial, którego tematem mają być niewyjaśnione zaginięcia. Postać Kamy miałaby być kluczowym elementem programu, ponieważ całe życie kobiety kręci się wokół zaginionego przed laty Piotrka Janochy, przyjaciela z dzieciństwa, oraz śmierci jej mamy. Jest ona również jedynym łącznikiem ze swym ojcem, ówczesnym milicjantem, który prowadził sprawę Janochy.

Wszystko dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych: teraz i w 1986 roku. W tamto lato zaginął siedmioletni Piotr Janocha i od tamtej pory wydarzenia z przeszłości nie dają o sobie zapomnieć. Jest to poniekąd powieść o odrzuceniu. Mam tutaj na myśli zarówno postać Piotrka, który ciągle jest obrzucany błotem przez rówieśników, stał się przez to wycofany i zagubiony. Także Kama nie wyszła z dzieciństwa bez szwanku. Od lat tęskni za matką, której nawet nie poznała, a wiarygodność jedynej osoby, która zapewnia jej bezpieczeństwo, poddawana jest w wątpliwość. Kama Kosowska zabrała swoje demony przeszłości w podróż do dorosłości, a siedmioletni Piotrek zaginął w 1986 roku.

Początkowo nie mogłam się wciągnąć w fabułę, ponieważ nie pędzi ona na łeb na szyję, a dodatkowo po drodze znajduje się bardzo dużo opisów. Oczywiście tempo powieści ma tutaj duże znaczenie i jest ono w punkt. Po przeczytaniu połowy książki, gdy akcja zaczęła nabierać tempa, ja bez trudu dałam się jej porwać.

Tak jak wspomniałam wyżej, jest to książka o stracie, tęsknocie, tajemnicach i karze. Myślę, że miłośnicy zarówno thrillerów, jak i kryminałów, będą zachwyceni. Polecam!

Robert Małecki Zmora,

Gdybym miała jednym słowem określić historię, którą zaserwował czytelnikowi Robert Małecki, określenie "Majstersztyk!" wydaje mi się być najbardziej odpowiednie.

Niezwykle starannie przemyślana fabuła, łącząca w sobie elementy thrillera z kryminałem, grzebiąca przy tym w przeszłości bohaterów, wyciągająca na światło dzienne ich skrupulatnie poukrywane tajemnice i kłamstwa, a w końcu prowadząca do zaskakującego, zupełnie nieprzewidywalnego zakończenia.

Chociaż minęły już lata od tajemniczego zaginięcia siedmioletniego Piotrka Janochy, jego koleżankę, obecnie dziennikarkę, Kamę Kosowską nadal nawiedzają demony przeszłości. Producent filmowy Paweł Hałas chce włączyć historię zaginięcia chłopca do serii filmów, które pragnie wyprodukować dla popularnego serwisu filmowego. Jednocześnie komisarz Lesław Korcz, który po latach wraca do prowadzonego przez swoich poprzedników śledztwa, odkrywa, że nie wszystkie prowadzone wówczas czynności były wykonane w sposób właściwy. To był tylko nieszczęśliwy wypadek? Czy może jednak ktoś w tej sprawie naprawdę jest winny i w dodatku przebywa na wolności?

To opowieść z gatunku tych, które wciągają od pierwszych stron, by potem do samego końca trzymać czytelnika w niepewności. I chociaż akcja rozwija się niespiesznie, to od samego początku okrywa ją spora aura tajemniczości, niejasności, wskazująca na to, że za chwilę nastąpić może jakiś zwrot, który zaskoczy bohaterów, jednocześnie wbijając w fotel czytelnika. Autor co i rusz podrzuca nowe tropy, żeby za moment zmylić czytelnika, zatrzeć ślady tego, co wydarzyło się przed laty. Zgubiony miś, otrzymane tajemnicze zdjęcia, pistolet atrapa, pieniądze, pozacierane w pamięci obrazy z dzieciństwa, to tylko niektóre z nich.

Bohaterom przyjdzie ponownie zmierzyć się z przeszłością. Im bardziej prawda zacznie wychodzić na jaw, tym bardziej to co wydarzyło się w przeszłości, okaże się przerażające. Przyznaję, jestem pod wrażeniem.

A taki sposób zapodania przez Roberta Małeckiego opowieści powoduje, że naprawdę osłodziłam sobie czas oczekiwania na nowy tom serii z komisarzem Bernardem Grossem. Przy okazji nabierając apetytu na więcej. Ten zaś, mówię o komisarzu, trochę przypomniał o sobie czytelnikowi spragnionemu kolejnego tomu, wkręcając się na moment do "Zmory".

Ta książka, to dla mnie odkrycie genialnej twórczości autora, nigdy wcześniej nie czytałam jego książek, ale po tej lekturze na pewno nadrobię poprzednie i równie pewne jest to, że będę pilnować każdej, zbliżającej się premiery 😉

Zmora to dla mnie ogromnie pozytywne zaskoczenie. Świetna fabuła, świetny styl i to zakończenie...

Dla przypomnienia, premiera już 14.04!!

Zmora to thriller kryminalny, trzymający w napięciu do samego końca, a co za tym idzie, nie jesteśmy w stanie nawet wyobrazić sobie finału tej historii. Poprowadzona fabuła dwutorowo w czasie, przeplata się, kręci i prowadzi w jednym, wyznaczonym kierunku.

Tu wszystko jest na miejscu. Nie ma zbędnych opisów, wydarzeń, dialogów prowadzonych na siłę. Otrzymujemy świetnie wykreowanych bohaterów.

Kama, dziennikarka, która opuściła swoje rodzinne miasto, jednak nie odnalazła się w nowym miejscu. Wracając do rodzinnego miasta, traumy i wydarzenia sprzed lat powracają, zwłaszcza, że otrzymuje propozycję pracy przy produkcji filmu dokumentalnego o wydarzeniach z przed lat. Pozostająca pod opieką ojca, pamiętająca szczątki informacji z pogrzebu matki.

Rok 1986 dla Kamy to rok, którego nie jest w stanie zapomnieć, mimo terapii i próby wyparcia.

Cofając się w czasie poznajemy prawdę o tym, co tak naprawdę wydarzyło się tego lata. Wakacje Kamy skończyły się, kiedy zaginął pewniej chłopiec, Piotruś Janocha miał wówczas tylko 7 lat...

Prowadzącym śledztwo był ojciec Kamy, który był obecny na miejscu podczas zaginięcia chłopca.

W tym samym czasie komisarz Lesław Korcz bada wydarzenia sprzed lat. Dopatruje się wielu nieprawidłowości, wskazujących, że śledztwo nie było prowadzone dość rzetelnie...

Kama ma jedyną szanse przekonać się co zaszło tamtego lata oraz walczyć o dobre imię swojego ojca. Czy jej się to uda?

To nie jedyna tajemnica z która przyjdzie się jej zmierzyć...

Polecam!! Nie możecie przejść obojętnie obok tej książki.

Po książki Małeckiego zawsze sięgam w ciemno. Wiem, że autor to solidna firma, więc jego twórczość mnie nie zawiedzie. Przeczytałem powieść naprawdę szybko, tak bardzo mi się spodobała, że nie mogłem się od niej oderwać. "Zmora" to lektura, w której jest wiele przeróżnych wątków i na początku nie mamy pojęcia, który z nich jest tym przewodnim. Dopiero z czasem, krok po kroku, do tego dochodzimy. Ta historia jest naprawdę mroczna, pełna sekretów i tajemnic, które powoli będą przed nami odrywane. Jeśli jesteście cierpliwymi czytelnikami, to jest to dla Was idealna pozycja, gdyż nic tutaj nie jest podane na tacy, do wszystkiego trzeba dojść.

Czytam kryminały odkąd pamiętam. Zawsze dobrze mi się wchodziło w ten tajemniczy świat pełen zagadek i sekretów. Zawsze tematyka kryminalna była różnorodna, ale w ostatnim czasie autorzy skupili się bardziej na kwestii zaginięć. Tak samo postąpił w swojej najnowszej książce Robert Małecki. Przedstawił nam ono kolejną historię, która opisuje zaginięcie przed laty małego chłopca. Temat na pierwszy rzut oka wydaje się dość banalny i mało oryginalny, ale sposób, w jaki autor pokazuje nam poszczególne wątki, jest wyjątkowy. Prowadzi ON bowiem narrację dwutorową, a także dzieli fabułę na wątki teraźniejsze i te z przeszłości.

Lubię książki Roberta Małeckiego, decyduję się na nie w ciemno. Wiem, że otrzymam kawał świetnego kryminału. Czy tak było również tym razem?

'Jestem przekonana, że ta zmora kiedyś mnie wykończy. Śni mi się ciągle, uparcie wraca.'

Kama wraca z Warszawy do Torunia, ponieważ jej kariera dziennikarska się skończyła. W rodzinnym mieście otrzymuje propozycję pracy przy programie telewizyjnym, dotyczącym zaginięcia chłopca sprzed ponad trzydziestu lat. Piotrek był kolegą Kamili i zaginął podczas zabawy z dziewczynką. Czy uda się odkryć tajemnicę jego zniknięcia? Jakie jeszcze sekrety wyjdą na jaw podczas tej pracy?

Już na samym początku otrzymujemy kilka wątków, które pozornie nie łączą się ze sobą. Nie wiemy tak naprawdę, który z nich jest istotny, a który nie. Okazuje się, że wszystko ma głębszy sens i prowadzi do jednego rozwiązania.

Kama nie jest szczęśliwa. W życiu zawodowym jej się nie układa, a prywatnie całe życie zmaga się ze śmiercią matki. Kobieta zginęła, gdy główna bohaterka była małą dziewczynką. Nic więc dziwnego, że równie mocno przeżyła zaginięcie Piotrka, kolegi z którym spędzała każdą wolną chwilę na działkach. Czy oba wydarzenia mają ze sobą coś wspólnego? Czy Kama rozwikła przeszłość i dzięki temu znajdzie spokój?

'Przeklinam ten powrót, moje plany, przez które grzebię w swojej głowie, w niepamięci, rozpruwam dawno zaszyte kieszenie tylko po to, by sprawdzić ich zawartość. Ale wiele z nich jest pustych i dziurawych. Wyleciały z nich wspomnienia, a ja nie mam szans ich odtworzyć.'

Mroczna historia z wieloma tajemnicami w tle. Lubię otrzymywać wiele niewiadomych, które w toku fabuły łączą się ze sobą i tworzą jedną całość. Nie zawiodłam się. Historia wciąga do samego końca. Polecam!

'Widzę go, ale to przecież niemożliwe. To tylko moja zmora. Przeklęta mara.'

Nie widzisz jej a czujesz...

To coś ciągle prześladuje Cię w snach ale i na jawie.

Boisz się jej zobaczyć a zarazem ciągle do niej wracasz..

Przeszłość to Twoja ZMORA

Ocena: 10/10

@[Adres usunięty] #zmora @czwartastronakryminalu

Dotąd zmora kojarzyła mi się z nocną marą która nawiedza człowieka w śnie. Czasem robi krzywdę a czasem chce przed czymś ostrzec. Czytając najnowszą powieść @[Adres usunięty] mogę stwierdzić że Zmora to byt który powraca, to przeszłość która nie została przepracowana ale i strach przed nieznanym ...

Mam za sobą dwie książki autora, więc może nie znam dogłębnie jego stylu. Dla mnie Zmora była książka genialną!

Fabuła przedstawia tak naprawdę wiele wątków. Na piedestał wysuwają się dwa główne: problemy Kamy z przeszłości a także wznowienie śledztwa w sprawie zaginięcia chłopca.

Wydawać by się mogło że poruszana tematyka będzie wiązała się z gatunkiem kryminalnym do którego zaliczyłabym tę książkę.

To nie był jedynie kryminał. Ta książka to thriller, obyczaj i kryminał w jednym.

Postawiono przede mną wachlarz emocji, które zmieniały się wraz z przerzucaną stroną.

Nie byłabym sobą gdybym nie opisała tego czego doszukałam się w tej książce.

Pierwszą sprawą jest psychika samej Kamy. Nie przepracowane traumy oraz smutna historia kobiety, mają ogromny wpływ na jej dotychczasowe życie. Kobieta nie potrafi tak naprawdę ruszyć z miejsca i zostawić historię za sobą. Pokazało mi to jak krucha jest psychika człowieka ale i jak łatwo można zniszczyć człowieka. Brak udzielenia jakiejkolwiek pomocy psychologicznej może zaburzyć nie tylko światopogląd ale i wszelkie emocje kłębiące się w kobiecie.

Kolejnym ważnym aspektem jest śledztwo. Idealnie ukazano błędy policji a nawet próby przekupstwa i mataczenia. Szczególną uwagę zwróciłam właśnie na te wątki gdyż lubię precyzję z jaką opisywał je autor.

Bardzo podobała mi się narracja żeńska, czyli Kamy. Autor idealnie wcielił się w psychikę kobiety, wyrażając jej prawdziwe emocje. Mogę nawet stwierdzić że czułam się tak jakbym czytała coś co napisała kobieta. Było to zarazem delikatne i dosadne.

Wszyscy bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani. Były to postaci bardzo charakterystyczne Które nie dają o sobie szybko zapomnieć. Każda z nich została obdarzona w cechy które uzupełniały się nawzajem z pozostałymi bohaterami. Co do akcji, muszę przyznać że na początku wszystko toczyło się bardzo powoli, natomiast autor dozował fakty tak aby nie przytłoczyć czytelnika. Kolejne strony uprawniały mnie w wartkiej akcji oraz ciekawych zwrotach , których nie byłam w stanie przewidzieć. Całość niezwykle oddziaływała na moją wyobraźnię, szczególnie jeśli pomyślę o tytułowej zmorze:). Kolejny raz zaskoczył mnie styl autora. Na pierwszy rzut oka widać jak autor doskonali swój warsztat pisarski wraz z każdą kolejną powieścią. Bardzo mi się to podobało! Książkę oczywiście polecam z całego serca ! Musicie ją przeczytać

Moje uczucia do Bernarda Grossa, bohatera cyklu kryminalnego Roberta Małeckiego

są na tyle głębokie, że po przeczytaniu thrillera autora "Żałobnica", czułam pewien niedosyt. Brakowało mi w nim po prostu Grossa. Jednak „Zmorą” autor kupił mnie zupełnie, bo prócz tego co uwielbiam, czyli mrocznej historii której wyjaśnienie przynieść może jedynie przeszłość, pojawia się i wzmianka o moim ulubieńcu.

Kamila Kosowska, dziennikarka, wraca po latach do Torunia będąc na życiowym zakręcie zarówno w kwestiach zawodowych, jak i osobistych. Jakby tego było mało narasta zainteresowanie mediów sprawą zaginięcia przed laty siedmiolatka, kolegi Kamili, którego jako ostatnia widziała żywego. Wracają wspomnienia, jak i chęć wyjaśnienia pewnych nieścisłości związanych z prowadzonym przez jej ojca śledztwem. Dokąd doprowadzi rozpamiętywanie przeszłości?

W "Zmorze" przeszłość jest jak hydra, której z każdej odciętej głowy wyrastają dwie kolejne, wyciągając na światło dzienne dawne zbrodnie i tajemnice, które miały na zawsze pozostać w ukryciu. I choć czas płynie nieubłaganie, wspomnienia nie dają o sobie zapomnieć, bulgocząc pod powierzchnią jak uśpiony na chwilę, grożący wybuchem wulkan.

To znakomite połączenie thrillera i kryminału, niepokojące, mroczne i niosące w swej treści coś więcej, niż odpowiedzi na dręczące czytelnika pytania. Zagłębienie się w świat dziecięcych tragedii, kłamstw ze strony najbliższych, raniących najbardziej i wyrzutów sumienia kładących się cieniem na całym życiu.

Zaskakujące zakończenie tej zagadkowej, niejasnej i okrytej mrokiem tajemnicy historii satysfakcjonuje równie mocno jak kreacja bohaterów i znakomity styl autora. Choć z utęsknieniem czekam na dalsze losy Grossa, to mam nadzieję na kolejne świetne thrillery autora.

Jakiś czas temu, na początku mojej drogi czytelniczej miałam okazję czytać Skazę. Już wtedy styl autora przypadł mi do gustu. Do sięgnięcia po Zmorę zachęcił mnie zarówno trailer, jak i opis. Do tego okładka, która kompletnie nic nie sugeruje. To połączenie sprawiło, że musiałam. No musiałam ją przeczytać.

Kama Kosowska z zawodu jest dziennikarką. Z powodu traumy i wydarzeń sprzed lat opuściła swoje rodzinne miasto. Jednak pewnego dnia wraca do Torunia, a wraz z jej powrotem wracają ciężkie, traumatyczne wspomnienia. Na miejscu otrzymuje propozycje współpracy przy programie, w którym poruszany będzie przypadek zaginięcia chłopca a zrazem kolegi Kamy - Piotrka Janochy z 1986 roku. W prowadzonym przez komisarza Korcza "prywatnym" dochodzeniu na jaw zaczynają wychodzić pewne dowody. Pojawia się coraz więcej poszlak... Czy komisarzowi uda się odkryć prawdę? Co się stało z Piotrkiem? Jaki wpływ będzie miało śledztwo już nie tylko Korcza, a także Kamy na nią samą? Czy odkryje prawdę o swojej matce, która zginęła w wypadku? W końcu co wspólnego ma tytuł z treścią książki?

To, co dostałam w Zmorze, w pełni mnie zaspokoiło. Dodatkowym plusem jest tu dwutorowa, intrygująca fabuła i dwie ramy czasowe (1986 oraz obecnie), dzięki czemu mamy lepszy wgląd w to, co wydarzyło się w przeszłości i jaki wpływ ma na obecną sytuację. Dwie formy narracji, retrospekcje, które pewnością urozmaicają czytanie. Na uznanie z pewnością zasługuje sposób wykreowania bohaterów. Każdych, bez wyjątku. Akcja toczy się własnym, niewymuszonym tempem. Krok po kroku brnie do przodu, momentami jest zawiła, ale to jak najbardziej działa na jej korzyść. Śmiało mogę powiedzieć, że jest to jeden z lepszych kryminałów, jakie do tej pory czytałam. Jestem tą książką pozytywnie zaskoczona i śmiało mogę ją polecić każdemu miłośnikowi kryminałów, jak i osobie, która chce zacząć z nimi przygodę.