Zazdrość

Jo Nesbo jest pisarzem, którego nie trzeba przedstawiać. Autor swą twórczością zawsze przedstawia się z jak najlepszej strony. Na stronach zbioru opowiadań pt. „Zazdrość” serwuje nam kryminalne historie, których motywem przewodnim jest zazdrość.

To właśnie ona często pcha nas do zachowań irracjonalnych, zachowań, których żałujemy i często nie da się ich odwrócić czy też wymazać. „Zazdrość” to pierwszy w dorobku autora zbiór trzech opowiadań. Każde z nich niesie mocny ładunek kryminału, gwarantując nam emocjonującą lekturę. Autor doskonale kreśli schematy ludzkich zachowań, które dyktowane są uczuciem zazdrości.

Poznajemy historię kierowcy taksówki, który pewnego dnia na tylnym siedzeniu samochodu znajduje kolczyki. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że owe kolczyki należą do jego żony. Sęk w tym, że nigdy nie jechała z nim w tym samochodzie, który jest własnością jego szefa. Czyżby mężczyzna znalazł dowód zdrady? Jak się zachowa? Do jakich kroków się posunie?

W kolejnym opowiadaniu poznajemy pasażerkę samolotu lecącego z Nowego Jorku do Londynu. Kobieta odkrywając zdradę męża z jej przyjaciółką, postanawia zakończyć związek. Jednak podczas lotu poznaje mężczyznę. Czy rozmowa z nowo poznanym mężczyzną wpłynie na zmianę jej decyzji? Jak bardzo zmieni ona nastawienie kobiety do zdrady swojego męża?

Jo Nesbo kreśli również historię zaginięcia niemieckiego wspinacza na wyspie Kalimnos. W tym celu wyrusza do Aten. Śledczy ma ogromne doświadczenie w badaniu spraw związanych z motywem zazdrości. Czy owe zdolności pozwolą mu doprowadzić tę sprawę do finału? Warto się o tym dowiedzieć i zapoznać z wątkami tej sprawy.

Jo Nesbo pierwszy raz przygotował dla swych czytelników krótszą formę kryminałów. Trzy opowiadania, które możemy poznać na kartach „Zazdrości” dowodzą, że autor również i w tej formie potrafi zaintrygować, a my z zaciekawieniem będziemy odkrywać karty tych historii. Jeśli lubicie kryminały z motywem zazdrości, to zachęcam do lektury najnowszej książki norweskiego pisarza. Stephen King przeczytał tę książkę jednym tchem, a Czyt-NIK dodaje, że „Zazdrość” zapiera dech w piersiach.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Dolnośląskiemu [Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Przyznaję, że jest to moje pierwsze spotkanie z autorem i zaczęło się od opowiadań. "Zazdrość" to zbiór różnych historii nasiąkniętych zazdrością, zdradą, pożądaniem. Część bohaterów konfrontuje się z przeszłością, gdy poznają ludzi, którzy przechodzą podobne doświadczenia.

7 historii kryminalnych o ludziach, których uczucia do drugiej osoby doprowadzają do morderczych czynów. Bohaterowie żyją w różnych miastach, na pozór wiodą normalne życie, ale w końcu nadchodzi taki moment, kiedy to uczucia biorą górę nad rozsądkiem. Taksówkarz, pisarz, ekspedientka sklepu, specjalista od "zazdrości", cichy zabójca - te postaci, mimo różnych zawodów i pochodzenia, łączy jedno. Silne uczucia, które sprawiają, że posuwają się do ostateczności. Czy ujdzie im to na sucho?

Ciężko mi szerzej pisać o twórczości autora, jeśli nie znam poprzednich książek. Nie znam jego stylu i nie mam jak tego porównać do innych historii spod pióra pana Jo. Czy uważam opowiadania za warte przeczytania? Szczerze przyznam, że jestem na rozdrożu. Z jednej strony ciekawe pomysły, historie zwykłych ludzi i motyw, który popycha ich do morderstwa. Śmiało przyznaję, że z tej perspektywy książka mi się podobała i mimo tego, co robili bohaterowie, w jakiś sposób ich polubiłam. Natomiast z drugiej strony medalu uważam, że miejscami opowiadania były przegadane. Nużyły mnie filozoficzne wywody i niestety zagrało to na niekorzyść. Dla mnie były one nieistotne i sądzę, że nie wniosły za dużo do historii. Tak widocznie miało być i jest to zamysł autora, ale zamiast świetnej rozrywki, miałam czasami chęć odłożyć książkę i odczekać. I tak też robiłam.

Najbardziej podobały mi się opowiadania z cichym/płatnym zabójcą, specjalistą od zazdrości i mężczyzną, który przyznał się do winy. Zaciekawiły mnie oryginalne specjalizacje panów, no i fakt, jak ten ostatni przyznał się do tego, co zrobił.

Nie wiem, czy fani autora będą zachwyceni. Czytałam wiele razy o zachwytach nad jego książkami i na pewno sięgnę po kolejne książki. "Zazdrość" ma swoje wady i zalety, a w jakim kontekście, to już każdy indywidualnie oceni 🙂

Tego autora prawdopodobnie nie trzeba nikomu przedstawiać, skandynawski pisarz jest tak znany, że mimo tego, że aktualnie w jego mroczne, kryminalne serie wczytywać się nie mam czasu, to chętnie sięgnęłam po ten zbiór opowiadań.

7 historii, 7 różnych ludzi. Jest to wariacja na temat tytułowego uczucia - jak poszczególne postaci, postawione wobec okropnych, łamiących często serce sytuacji, reagują na rzeczywistość, jakie wybory podejmują. Sam autor w książce zapewnia nas, że.. “...w sprawach dotyczących zabójstw istnieje coś, co nazywa się regułą 80%. W 80% przypadków winna jest osoba pozostająca w bliskich relacjach z ofiarą, spośród tych w 80% winny jest małżonek albo narzeczony, a wśród nich w 80% motywem jest zazdrość…”, więc nie powinno nikogo zdziwić, że opowiadania są mocno kryminalne, co niestety pod koniec skutkowało tym, że nie zaskoczył mnie ten element każdego z opowiadań. Mam wrażenie, że w tej książce im krótsze opowiadanie, tym lepsze, co stawia tytułowe “Zazdrość”, jako najdłuższe, na ostatnim miejscu - tylko w zasadzie do niego mam parę zastrzeżeń. A mianowicie, było niepotrzebnie długie i rozwleczone, przewidywalne (niestety nawet dla mnie, a ja w przewidywanie kryminalnych historii jestem kiepska), postaci nie były aż tak ciekawe, żebym sięgała po kontynuację z ekscytacją. Natomiast pozostałe były “miłym” przerywnikiem w ciągu dnia, skondensowane, napakowane emocjami i wydarzeniami, w pełni mnie usatysfakcjonowały!

Jestem pewna, że wierni fani Jo Nesbo sięgną po tę książkę bez dwóch zdań. Jeśli tak jak ja jeszcze nie czytaliście nic od tego skandynawskiego pisarza, ten zbiór opowiadań może być dobrym wstępem :D Aczkolwiek nie mogę ocenić jak dobrze odzwierciedla resztę jego dorobku, może w najbliższym czasie się przekonam :D

Jo Nesbo po raz kolejny popisał się swoją umiejętnością obserwacji i zauważania rzeczy niezauważalnych dla przeciętnego człowieka. Opisy odczuć i emocji bohaterów są bardzo realistyczne, a same historie niezwykle angażujące. Mimo, że opowiadania skupiają się wokół motywu zazdrości czy zdrady, w tekstach odnaleźć możemy pełną gamę doznań, skrupulatnie przeniesionych na papier. Jedyną wadą tej książki jest to, że każdemu opowiadaniu poświęcone zostało za mało miejsca, co sprawia wrażenie pewnych niedopowiedzeń i nieścisłości, choć z drugiej strony ułatwia czytanie, gdyż nie trzeba poświęcać dużo czasu na rozdział.

Jo Nesbo do tej pory kojarzył mi się z dość obszernymi powieściami. Tym razem do moich rąk trafił zbiór opowiadań. Bardzo mnie zainteresowało, jak autor poradzi sobie z krótszymi formami literackimi. I powiem szczerze, że Zazdrość bardzo mi się spodobała. Każde opowiadanie jest inne. Każde jest wciągające i ma w sobie niepowtarzalny styl autora. Książka nie jest zbyt gruba, dlatego idealnie sprawdzi się, jako lektura na wakacje. Może też być początkiem przygody z prozą Jo Nesbo. Osobiście daję Zazdrości zasłużoną piątkę z plusem. I czekam na więcej interesujących opowiadań, bo ostatnio polubiłam te krótsze formy literackie.

Jo Nesbo to prawdziwy klasyk, jeśli chodzi o autorów skandynawskich kryminałów. Zawsze chętnie sięgam po jego książki, gdyż wiem, że mogę liczyć na kawał dobrej lektury. Tym razem przeczytałem powieść "Zazdrość" i bardzo pozytywnie się nią zaskoczyłem. Książka wciąga niemal od pierwszej strony, czytelnik nawet nie wie kiedy, a już zbliża się do końca. Akcja w powieści toczy się dość powoli, ale pełna jest niespodziewanych zwrotów, które nadają całości odpowiedniego kryminalnego charakteru. Jeśli jesteście fanami kryminałów skandynawskich, to koniecznie dajcie szansę tej książce. Naprawdę warto.

Skandynawskie kryminały można kochać albo ich nienawidzić. Ja jestem w tej pierwszej grupie. Twórczość Jo Nesbo znam dość dobrze, jednak do tej pory czytywałam tylko powieści. "Zazdrość", to zbiór opowiadań i dlatego podchodziłam do pozycji nieufnie. Po prostu nie przepadam za opowiadaniami, wolę dłuższe formy. Musze przyznać, że autor przyjemnie mnie zaskoczył. Opowiadania są naprawdę fajne i różnorodne. Ich akcja wciąga czytelnika.

"Zazdrość" moim zdaniem ma jedną wadę, książka jest za krótka. Jednak mimo to bardzo ją polecam. Zwłaszcza tym, którzy do tej pory nie mieli do czynienia z twórczością tego autora.

Znam twórczość tego autora dość dobrze, czytałem wiele jego książek i zawsze odbierałem je w pozytywny sposób. Kilka dni temu skończyłem czytać jego najnowszą powieść i muszę przyznać, że tym razem się zawiodłem. "Zazdrość" to pozycja, która jest dość powtarzalna. Zachodzą w niej podobne procesy i zabiegi literackie, jakie miały miejsce w innych powieściach tego autora. Powiem szczerze, że męczą mnie takie "odgrzewane kotlety" i ciężko się je czyta. Na plus jednak zasługuje w tej książce kreacja bohaterów, która jest niezwykle dokładna, barwna, pełna przeróżnych cech charakteru i usposobienia. Moim zdaniem jest to idealna lektura na wakacje.

Książki Jo Nesbo czytam od kilku lat. Polubiłem je na fali popularności skandynawskich kryminałów. Teraz w moje ręce wpadł zbiór pod tytułem "Zazdrość". Muszę przyznać, że autor świetnie się spisał. Każde opowiadanie jest oryginalne i wciągające. Najbardziej przypada mi do gustu historia osadzona na greckiej wyspie. Ale to wynika z ogromnego sentymentu do tego kraju. Pozostałe opowiadania również są bardzo dobre. Mam nadzieję, że któreś z nich autor rozwinie i stworzy z niego powieść. "Zazdrość" To moim zdaniem świetna pozycja dla osób, które dopiero zaczynają przygodę z kryminałami, jak i do weteranów.

„Sytuacje są jak śruby, pasuje do nich tylko jedna konkretna nakrętka i trzeba tak długo grzebać w szufladzie aż się ją znajdzie”, czyli Jo Nesbø w zbierze opowiadań.

Chyba nikomu nie trzeba przedstawiać Jo Nesbø, autora wielu bestsellerowych książek. Tym razem na rynek trafia zbiór opowiadań pod tytułem Zazdrość. Muszę przyznać, że nie bardzo lubię czytać antologię. Raczej wolę sięgać po dłuższe formy. Jednak sam opis zachęcił mnie do sięgnięcia po Zazdrość.

Śledczy z Aten zostaje wezwany do zbadania sprawy zaginięcia niemieckiego turysty na wyspie Kalimnos. W swojej karierze policjanta zyskał renomę, analizując zabójstwa pod kątem motywu zazdrości. Czy i tym razem intuicja go nie zawiedzie?

Kierowca taksówki znajduje na tylnym siedzeniu auta kolczyk. Łudząco podobną parę kolczyków kupił w prezencie swojej żonie. Czyżby ta błyskotka należała do niej? Ale w takim razie skąd się tam wzięła? Niepokojące pytania, zważywszy, że pojazd należy do jego szefa…

Pasażerka lecąca z Nowego Jorku do Londynu postanawia rozstać się z życiem po odkryciu, że mąż ma romans z jej najlepszą przyjaciółką. Czy rozmowa z człowiekiem, który siedzi obok niej w samolocie, zmieni decyzję kobiety?

Zazdrość składa się z siedmiu opowiadań: Londyn, Zazdrość, Kolejka, Śmierć, Przyznanie się do winy. W każdym z nich towarzyszą nam skrajne emocje i gwałtowne uczucia. Czuć, że autor eksperymentuje z taką formą. Wiadomo, że jedne opowiadania bardziej polubimy, a drugie mniej. Tutaj są one na podobnym poziomie. Raczej mało tutaj mrocznego klimatu skandynawskiego kryminału, czyli czegoś, z czego Nesbø jest znany. Ja chyba jednak wolę autora w dłuższej formie, gdzie ma miejsce, by rozwinąć akcję i stworzyć ciekawych bohaterów. Najbardziej zapadło mi w pamięci najdłuższe tytułowe opowiadanie Zazdrość oraz Londyn, które było naprawdę intrygujące.

Byłam ciekawa jak autor sobie poradzi w takiej formie. Niestety trochę się zawiodłam. Nie lubię zbiorów opowiadań i ta książka nie przekonała mnie do nich. Owszem, nie jest to zła lektura, ale nie znajdziecie tutaj wielu zaskoczeń. Czyta się ją szybko, ale jednak brakowało mi tutaj tego czegoś... czegoś, co by sprawiło, że nie mogłabym się od niej oderwać. Zazdrość to fajny pomysł, gdy chce się przeczytać coś krótkiego i niezobowiązującego. Ogólnie myślę, że to ciekawy eksperyment, ale ja jednak wolę dłuższe formy.

Bardzo lubię czytać kryminały norweskie, gdyż w nich najlepiej odnajduję to, czego oczekuję od tego typu powieści. Książki tego autora znam dość dobrze, czytałam już ich kilka, więc tym chętniej sięgnęłam po tę najnowszą pozycję. Przyznam szczerze, że wciągnęła mnie ona niemal od samego początku, tak bardzo, że nawet na chwilę nie byłam w stanie oderwać się od lektury. Książka składa się z kilku opowiadań, które mają jeden temat przewodni, czyli zazdrość. Jedne z opowiadań podobały mi się trochę mniej, inne bardziej, ale ogólny odbiór fabuły, był dla mnie bardzo pozytywny. Zachęcam każdego do czytania tego autora, bo warto.

Aż wstyd przyznać, ale do tej pory nie po drodze było mi z twórczością Jo Nesbo. Nie przeczytałam żadnej jego książki, choć słyszałam wiele dobrego. Czas najwyższy to zmienić!⁠

Zazdrość to zbiór opowiadań, w którym motywem przewodnim jest właśnie to niszczycielskie uczucie .Gwałtowne emocje popychają bohaterów do różnych działań, których wynikiem jest czyjaś śmierć.⁠

Opowiadania zróżnicowane są pod względem długości, ale też poziomu. Mi do gustu przypadła najbardziej historia o pasażerce lecącej do Londynu. Autor przedstawił czytelnikowi zaskakujące rozwiązanie dla osób chcących pożegnać się z życiem. Trzeba przyznać, że wszystko idealnie przemyślane, zabezpieczone, a zakończenie tej historii mocno zaskakuje. Drugim opowiadaniem wartym wspomnienia jest opowieść sprzedawczyni w sklepie. W tak krótkiej formie autorowi udało się zwrócić uwagę na kilka palących problemów współczesnych czasów, takich jak hejt, rasizm, ubóstwo czy pandemia. ⁠

Autor bardzo umiejętnie pokierował fabułę przedstawionych historii. Mimo niewielu stron opowiadania zaciekawiły, zaintrygowały, a zaskakujące zakończenia były taką wisienką na torcie. Czytało się niezwykle szybko i przyjemnie. Apetytu nabrałam na pozostałe książki autora, a w pierwsze kolejności zabieram się za Łowcę głów.⁠

Historia zazdrości

„[…]zazdrość nie ma specyficznego zapachu, koloru czy dźwięku. Ale ma jakąś historię.”

Kolejna książka cenionego autora, mistrza kryminału i suspensu. Jego zbiór opowiadań, jest zupełnie czymś innym niż to, do czego zdążył już przyzwyczaić swoich czytelników. Autor, który głównie pisze kryminały, zaprezentował się w mrocznej kolekcji opowiadań i zabiera czytelnika w podróż w głąb pokręconych umysłów i mściwych serc.

Zmysł obserwacji i dar opowiadania Nesbø, są widoczne we wszystkich opowiadaniach zbioru, chociaż każde z nich prezentuje inny poziom. Co je łączy to motyw zazdrości i zemsty oraz niezwykła kreacja bohaterów, których jest tu cała plejada. Od zagubionej i porzuconej kobiety, zazdrosnego brata, ogarniętego obsesją zazdrości policjanta, niezrównoważonego emocjonalnie pracownika zajmującego się wywozem śmieci, niespełnionego pisarza, porzuconego męża, ziejącej nienawiścią do białych czarnoskórej kasjerki na rezolutnym i mściwym taksówkarzu skończywszy. Motorem działań wszystkich, jest wspomniana zazdrość, a rozwiązaniem morderstwo.

Intensywne w wymowie opowiadania, sięgają do jądra ciemności człowieczej natury. Chociaż paleta osobowości bohaterów Nesbø jest szeroka, to wszyscy działają nieprzewidywalnie, nawet dla samych siebie, bo ludzka logika jest bezsilna wobec zielonookiego potwora.

W każdym opowiadaniu znalazłam coś wartego uwagi, coś, co sprawiło, że chciałam je czytać.

Opowiadanie „Londyn” – jest wyjątkowe i zaskakujące, z nieoczekiwanym zwrotem na końcu.

Tytułowa „Zazdrość” – to dwie bardzo dobre historie pokazane w dwóch równoległych liniach. Świetnie skonstruowana historia z retrospekcjami i dygresjami. Znakomicie przedstawiona rywalizacja pomiędzy rodzeństwem, oparta na obsesyjnej zazdrości.

„Kolejka” – jest krótka i ostra, ale doskonale równoważy „Zazdrość”

„Śmieć” – to historia człowieka, który zajmuje się wywozem śmieci i naprawdę po sobie sprząta.

„Przyznanie się do winy” – ma wyjątkowy i zaskakujący zwrot.

„Odd” – jest opowieścią o niespełnionym pisarzu, którego poniosła fantazja.

I wreszcie ostatnie „Kolczyk” – przemówiło do mojego mrocznego poczucia humoru.

Bohaterowie zbioru opowiadań „Zazdrość” doświadczają gwałtownych uczuć. Nesbø jak zwykle konfrontuje czytelnika z nieprzewidywalnymi skutkami zazdrości, niewierności, pożądania i zdrady. I jak zawsze zaskakuje. W wyjątkowym zbiorze opowiadań Jo Nesbø udowadnia, że jest prawdziwym mistrzem tajemniczych historii pełnych napięcia i nieprzewidzianych zwrotów akcji. W jego opowiadaniach spotykają się błyskotliwe umysły z mściwymi sercami. Nienasycona chciwość z niezaspokojoną miłością. Są pełne historii okrutnych mężczyzn, pozbawionych skrupułów kochanków, nieubłaganych losów w obsesyjnej i niepokojącej atmosferze mistrza skandynawskiej zbrodni.

Autor stworzył niezwykłą mozaikę, która zachwyci wszystkich fanów mrocznych i intrygujących historii. Niby całość jest przypisana zazdrości, ale w każdym opowiadaniu ta zazdrość jest inna, podobnie jak każda zemsta. Opowiadania nie mają skomplikowanej fabuły, nie ma nieoczekiwanych zwrotów akcji, często rozwiązania nasuwają się same, ale za to każda z nich to niebanalna historia, w którą autor zręcznie wplótł element zaskoczenia i pomysłowe detale. Umiejętnie śledzi mściwą naturę człowieka.

Dla mnie osoby, która szuka w książkach przesłania i drugiego dna, ten zbiór opowiadań zupełnie wpasował się w moje czytelnicze oczekiwania, chociaż raczej jestem zwolenniczką powieści, bo lubię, jak mnie historia na jakiś czas całkowicie wchłonie i nie muszę, co chwila się odrywać.

Nowy Nesbø zapewne nie wszystkim się spodoba, zwłaszcza zwolennikom Harego Hola, ale autor najwidoczniej postanowił wkroczyć na inną drogę swojej pisarskiej kariery. Polecam tę antologię, bo taka twarz Nesbø, jest dla mnie niezwykle interesująca.

„Wściekłość wywołana zazdrością jest, podobnie jak stan zakochania, szaleństwem skłaniającym ludzi do podejmowania działań, jakie w innych sytuacjach nawet by im się nie przyśniły.”

No i moi mili zaczytałem się w opowiadania Nesbø, mimo że ta forma literatury to nigdy nie jest mój pierwszy wybór. Żeby nie było rozczarowań, to te opowiadania orbitują znacznie bliżej obyczajówki niż kryminałów, takie jest moje stanowisko moi najmilsi.

Opowiadania są monotematyczne (jak pewna forma życia, gdy przekonuje faceta, że ma rację) i motyw przewodni to zazdrość oraz jej następstwa. Mimo iż najdłuższe opowiadanie czyli tytułowa „Zazdrość” ma zabarwienie kryminalne to, aż ocieka emocjami, a co do emocji to ja wyznaję prostą zasadę - Emocje są jak szczeniaczek, nawet jak go nakarmisz i pogłaszczesz, to nie ma gwarancji, że nie zasika Ci kanapy…

Historia "w samolocie” hmmmm, ktoś tam ewidentnie stracił kontakt z bazą i absolutnie nie mam na myśli pilota.

Pozostałe to bardziej formy anegdotek jednak utrzymane w tematyce.

Nie będę analizował każdego z opowiadań dogłębnie, bo gdybym chciał (w sumie chcę, ale to w swoim czasie) Wam sprawić ból to mam na to bardziej wyrafinowane sposoby.

Stwierdzam, że dawno w równie spektakularny sposób nie straciłem czasu. Ostatnia tego typu sytuacja miała miejsce, gdy chciałem pobić rekord świata w kręceniem patykiem kółek w kałuży i wykręciłem już ich ponad miliard, to wtedy typiara od rekordu z heheszkami na twarzy mi mówi, że to nie w tę stronę kręciłem, nie powiem odczuwałem lekki smutek, ale nie żałuje bo tych emocji nikt mi nie odbierze (Tak wiem, że zazdrościcie i zupełnie mnie to nie dziwi).

Z przykrością stwierdzam, że poza cyklem o Harrym Hole i „Łowcami głów” nic z jego twórczości mnie nie kupiło. Co też w sumie nie znaczy, że pisać nie potrafi, tylko zwyczajnie jego artystyczna ewolucja mnie nie przekonuje, bo nie za to go polubiłem.

Już chyba definitywnie można powiedzieć, że tracimy autora kryminałów, ale fani literatury obyczajowej z bólem duszy w tle zyskują kogoś dla siebie.

Od kilku lat jestem świadoma tego, że istnieje taki autor jak Jo Nesbo. Udało mi się zapoznać z wieloma pozytywnymi recenzjami jego książek. Wciągnęłam jego twórczość na swoją listę do przeczytania. Jednak dopiero dwa lata temu udało mi się zapoznać z książką jego autorstwa. Byłam bardzo zadowolona z lektury i niedługo później sięgnęłam po drugą. Miałam plany, aby poznać wszystkie jego książki, ale zaczęłam odkładać ten plan i w końcu nadal go nie zrealizowałam. Jednak małymi krokami podążam do zrealizowania tego celu. Ostatnio, sięgnęłam po jedną z nowszych książek Nesbo, czyli „Zazdrość”.

Wszystkie książki Nesbo, które do tej pory przeczytałam, podobały mi się. Założyłam, że książka „Zazdrość” będzie kolejną udaną lekturą. Zaczęłam ją czytać z ciekawością. A później poczułam, że to nie jest do końca to czego się spodziewałam. Opisywane historie nie wciągnęły mnie tak samo jak poprzednie. Były dziwne, nie do końca je rozumiałam. Następnie, poczułam zaciekawienie. Chciałam się dowiedzieć, w która stronę podąży czytana historia. Książkę zaczęło mi się czytać o wiele łatwiej i szybciej. Jednak zakończyłam ją czytać z myślą, że w sumie to nie końca wiem czy mi się ta książka spodobała czy też nie.

W moim odczuciu, Jo Nesbo jest jednym z popularniejszych skandynawskich pisarzy. Do tej pory miałam okazję przeczytać kilka jego książek i każdą wspominam bardzo dobrze. „Zazdrość”, czyli jedna z nowszych książek autora, zaskoczyła mnie. Nie tego spodziewałam się, gdy sięgałam po książkę Nesbo. Pozostawiła po sobie takie dziwne uczucie, które powoduje, że ciężko mi stwierdzić, czy książka przypadła mi do gustu. Na razie planuję odpuścić sobie czytanie drugiej części.