Kontratyp. Joanna Chyłka. Tom 8

Charakterystyczna dla autora forma narracji zostaje utrzymana również w tej pozycji. Power couple - Zordon i Chyłka, z zaskakującą łatwością i zwinnością pokonują wszystkie przeszkody, budując z nich, zgodnie z Chyłkowską ideologią, solidne mosty. Ich związek umacnia się, a przepychanki słowne, zawarte w treści książki, ugruntowują w czytelniku, sympatię do tej pary.

Ułańska fantazja autora, niezwykle porywająca, jak do tej pory, przy okazji tej części serii, nieco się zagalopowała wraz z umieszczeniem kompletnie nieprzygotowanej Chyłki na 5 tys m n.p.m.

O ile osoba, nieobeznana w meandrach polskiej jurysdykcji, z pewnością uwierzy autorowi na słowo w kwestii prawdziwości przywoływanych aktów prawnych, o tyle naiwynym było by sądzić, że tożsamo zachowa się rozważając sytuację bohaterki w Himalajach. Sam wątek pobytu Chyłki na Annapurnie oddany jest w sposób charakterystyczny dla autora, z zachowaniem należytej, acz nieprzesadzonej szczegółowości opisów i idealną wręcz gradacją napięcia. W zestawieniu, jednak, z irracjonalnością całej sytuacji, może budzić w czytelniku spory dysonans. Osobiście przyznam, iż odetchnąwszy z ulgą na wieść o ocaleniu Joanny, potrzebowałam chwili odpoczynku od ksiązki. Nie zdażyło się to przy okazji żadnego z poprzednich części.

Szczęśliwie, autor w porę powściągnął wodze własnej fantazji, gdyż wraz z wylądowaniem Chyłki w Warszawie, fabuła wraca na charakterystyczne dla całej serii, pełne nieoczekiwanych zwrotów akcji, tory, powodując, że z każdą przeczytaną stroną, coraz trudniej oderwać się od lektury.

Zdecydowanie godnym zauważenia i pochwalenia jest sposób, w jaki autor kończy ten tom, racząc wytrwałego czytelnika sporym zaskoczeniem.

Historia Chyłki i Zordona z całą charakterystyczną dla serii naiwnością i błędami proceduralnymi jeśli już zajrzymy do kodeksu postępowania karnego. Właśnie te błędy w serii denerwują mnie najbardziej. Wszak w historii o super-mecenas być ich nie powinno. No ale przejdźmy do samej książki.

Mróz konsekwentnie ciągnie wątek trudnej miłości Chyłki i Zordona, wyciskając temat jak cytrynę i pozostawiając u co bardziej życiowo doświadczonych czytelników przeświadczenie, że w normalnym życiu ta para powinna pozabijać się już jakieś trzy tomy temu. To co na początku było całkiem fajnym urozmaiceniem teraz po prostu irytuje.

Irytuje też naiwność z jaką Mróz przeistacza Chyłkę (chorą wszak alkoholiczkę) w nadkobietę, co to bez przygotowania po ośmiotysięcznikach się wspina. Ja rozumiem, że pisarz nawet powinien mieć bogatą wyobraźnię, ale aż tak bezczelnie kpić z inteligencji czytelnika?

Na plus natomiast trzeba zaliczyć Mrozowi finał. Takiego zakończenia się nie spodziewałam. Autor kluczył z wątkami na tyle skutecznie, że wyjawienie kim jest schwarzcharakter tomu mocno mnie zaskoczyło. Tyle, że ten sam efekt można było osiągnąć bez doprowadzania prawników i himalaistów do bolesnego zgrzytania zębami.

Mróz znowu pokazuje nam świat Chyłki, w którym zaskakuje czytelnika. Jest to 8 tom jej przygód a za każdym razem czytamy coś innego. Niesamowite jak wiele pomysłów na nowe książki kryje się w głowie Remigiusza Mroza!

Cofniemy się jakieś 20 lat wstecz i zobaczymy początki Joanny, które były barwne. A oprócz tego Himalaje. Piękny zimny krajobraz 😍

Czy wydarzenia opisane przez Mroza są prawdziwe? Nie wiem. Nie mam zielonego pojęcia, nie sprawdzałem, ale jak zwykle autor pisze w taki sposób, że jestem w stanie mu uwierzyć.

Wiele osób czyta książki zagranicznych autorów, bo są ciekawe, lepiej się prezentują no i są zagraniczne. No halo, OBCY.

A właśnie wiele osób nie wie ile traci omijając twórczość polskich autorów takich jak Remigiusz Mróz!

W Testamencie autor zostawił kilka spraw otwartych i czekałem wcale nie tak długo na wyjaśnienie ich 😅 jednak gdyby ktoś chciał przeczytać książkę bez znajomości poprzednich, śmiało. Będzie co prawda trudniej, ale można ;)

Mnie osobiście pisarz uderzył i stworzył książkę, która wywołała szał. Wiele osób czyta, przeczytało albo chce przeczytać książkę a to oznacza, że coś w niej jest, czyż nie? Bardzo możliwe, że z każdą książka Mróz się rozwija i tworzy coraz lepsze pozycje albo zaufanie jakim obdarzyli go czytelnicy nie zostało wystawione na próbę 🤔 Dla mnie książka piorunująca.

Recenzja z bookstagrama: bookandpoet

Po raz kolejny Remigiusz Mróz dostarcza swoim czytelnikom niesamowitej dawki emocji.

Każdy przewrót akcji coraz bardziej wciągał mnie w treść rozdziałów i trudno było mi oderwać się od książki, by zrobić sobie kubek czekolady.

Mróz i tym razem przyciągnął i zintegrował swoim pomysłem na kolejną przygodę Chyłki i Zordona.

Z wielką niecierpliwością będę oczekiwać kolejnych spraw tej dwójki bohaterów.

"Kontratyp" jest już ósmą częścią, w której główną bohaterką jest Joanna Chyłka. Tym razem podejmuje się ona obrony kobiety, która, według opinii publicznej oraz prokuratury, zostawiła swoich towarzyszy na pewną śmierć w Himalajach. Nie pomaga fakt, że uciekała i nielegalnie usiłowała przekroczyć granicę. Sprawia to, że rozprawa wydaje się być z góry przegrana. Chyłka jednak ma swoje motywacje, które sprawiają, że za nic nie zamierza się poddać.

Przez ponad 500 stron książka trzymała mnie w napięciu tak, że pochłonęłam ją w trzy dni (a gdyby nie codzienne obowiązki i zajęcia zdalne pewnie zajęłaby jeszcze mniej). Zwłaszcza druga część niesamowicie rozbudza emocje i, mimo świadomości, że kolejne części serii z Joanną Chyłką powstały, ma się wrażenie, jakby ta mogła być już ostatnią. Sprawiło to, że moje "pójdę wcześniej spać" szybko zmieniło się w "jeszcze jeden rozdział", a później kilka kolejnych.

Jest to w tej chwili chyba moja ulubiona część serii z Chyłką. Dzieje się bardzo dużo, a rozwiązanie jak zwykle ogromnie zaskakuje (gdy je poznałam, próbowałam nawet przekonać samą siebie, że jest bardzo naciągane, jednak na kilku stronach autor wszystko wyjaśnił). Serdecznie polecam zarówno samą książkę, jak i całą serię.

Genialna książka, wszystkie są fantastyczne ale ta ujęła mnie najbardziej, super emocje z Chyłką i Zordonem...czekam z utęsknieniem na Wyrok:))))

Można nie lubić Mroza można wyrosnąć z jego książek, ale nie można nie kochać Chyłki i nie śledzić jej przygód! Nepal, góra, Chyłka, morderstwo, echo przeszłości, potężna intryga pod samym nosem bohaterki... a to wszystko w nowej książce... czy warto? Hahah CO ZA PYTANIE? OCZYWISCIE ZE WARTO!

Z NEPALU… AŻ DO CHYŁKI

Remigiusz Mróz jak zawsze potrafi wstrzelić się w topowy temat. Nie tak dawno w telewizji głośno było o kontrowersjach związanych ze wspinaczkami górskimi, no i proszę. Nie pomyślałabym, że wokół takiego tematu można uwić tak intrygującą sprawę i zarazem prawnicze wyzwanie. Nadzwyczajna, ale znana wielu wyłącznie ze szklanego ekranu sprawa staje się częścią codzienności Chyłki. Niepożądanie oczywiście. Zawiła kwestia związana z ambitnym sponsorem wyprawy, niejasności dotyczące odnalezionych ciał, wielka wyprawa na nepalskie ziemie. Choć z pozoru wszystko wydaje się oczywiste, na pewno takie nie jest.

BOHATERKA I JEJ WŁASNE PROBLEMY

Równowartościowym wątkiem kryminalnym okazują się groźby i poczynania szaleńca dotyczące stricte życia Joanny Chyłki. Jak na prawnika przystało, bohaterka nieraz już miała okazję mierzyć się z niebezpieczeństwem, tym razem staje się ono jednak namacalne bardziej, niż kiedykolwiek wcześniej. I równie mocno zaskakuje jego finał. Ta obrona sądowa, z którą będzie musiała się mierzyć, wymaga zatem od niej podwójnego wkładu pracy, determinacji i odwagi – a zagorzali fani serii wiedzą, że tego na pewno Joannie nie brakuje. Twardo stąpająca po ziemi kobieta, którą nie tak łatwo zastraszyć, w tym tomie musi stawić czoła wielu wyzwaniom. A jedno z nich zdaje się być początkiem długiej i trudnej drogi. Jakiej? O tym na pewno czytelnicy będą mieli okazję przeczytać w kolejnych tomach, jak w posłowiu zapowiada sam autor książki.

DODATKOWE SMACZKI

W książce wyczuwalna jest znajomość w zakresie prawa i pracy adwokatów. To przedkłada się na wiarygodność historii. Ciekawy smaczek stanowią wzmianki o nepalskiej kulturze, często kontrowersyjnej, dla nas niezrozumiałej – a dla tej historii mającej o wiele większe znaczenie, aniżeli mogłoby się na początku wydawać. Jest klimat niebezpieczeństwa, napięcie, etapowe docieranie do kolejnych faktów, jest i znany u Mroza humor. Oj tak, uśmiechnęła mi się buźka na wzmiankę o fryzurze Rutkowskiego. Autor wkracza także w obszar uczuciowy głównej bohaterki i jej odwiecznego towarzysza, Zordona, udowadniając, że istnieją związki stroniące od romantycznych gestów i słów. Tego na pewno w ich przypadku nie uraczycie wypatrzyć.

PODSUMOWANIE

Kryminał z niecodziennym motywem przewodnim, rozbudowanym tłem i sprawą niepodążającą wyłącznie jednym torem. Są zwroty akcji i elementy zaskoczenia, w wyniku czego naprawdę nie tak łatwo rozgryźć tajemnicę i wywęszyć winnego. Swojej przygody z tą serią wcale nie rozpoczęłam od pierwszego tomu (czego bardzo żałuję), więc nie mam porównania „Kontratypu” z częściami otwierającymi ten cykl. Ta jednak, podobnie jak i „Testament”, spełniła moje oczekiwania i nakarmiła wrażenia do syta. Z pewnością sięgnę po więcej.

Więcej na: [Adres usunięty]

Jeśli interesuje Cię tematyka prawnicza z nutką kryminalną to napewno Chyłka Remigiusz Mróz przypadnie Ci do gustu :) Chyłka jest bezwględną prawniczką, która niecofa się przed żadnym zleceniem, które bierze, nawet, jeśli zagraża to jej zdrowiu i życiu. Chyłka to osoba o specyficznym charakterze i sposobie życia. Przeczytamy tutaj o trudnej miłości Chyłki i jej aplikanta Zordona. Chyłka powstała w serii składającej się póki co z 9 części: "Kasacja", "Zaginięcie", "Rewizja", "Immunitet", "Inwigilacja", "Oskarżenie", "Testament", "Kontratyp" i "Umorzenie". W moje ręce w pierwszej kolejności trafiło "Zaginięcie" i jak to u mnie niekiedy się zdaża w trakcie czytania zorientowałam się, że chyba powinna być jakaś wcześniejsza część no i była ... i wpadłam w ciąg Chyłki wyczekując części 10. Ja polecam ją Tobie z czystym sumieniem, łatwa do przyswojenia, nie sposób się oderwać jak już się ją zacznie czytać a i wzbudza skrajne emocje od złości poprzez łzy aż po śmiech.

zapraszam na mój profil książkowy: [Adres usunięty]

Remigiusz Mróz to człowiek tysiąca pomysłów. Wystarczy podsunąć mu temat czy nawet jeden wyraz a ON odda nam gotową fabułę. Tym razem słowem kluczowym był Nepal, a tematem przewodnim pewne wydarzenie z przeszłości, w które zamieszana była Chyłka. Autor jak zwykle poszedł po bandzie. Choć to dopiero moje drugie spotkanie z pisarzem, to mam podstawy by stwierdzić, że cała fala hejtu i morze krytyki, wylewanej niczym pomyje na głowę tego niezwykle płodnego autora, są jedynie oznaką ludzkiej zawiści. Remigiusz Mróz robi to co lubi i na co czytelnicy czekają. Daje nam rozrywkę przez duże R, książki, których fabuła zaskakuje i wzbudza skrajne uczucia od zafascynowania do rosnącego niedowierzania. Przyznam szczerze, że jeszcze nigdy nie płakałam czytając kryminał...aż do teraz. A do osób sentymentalnych raczej nie należę.

W Himalajach, na stokach jednej z najniebezpieczniejszych gór świata, Annapurny, ginie grupa polskich wspinaczy. Pomimo szybkiej akcji ratunkowej nie udaje się ich odnaleźć. Kilka tygodni później, na granicy, zatrzymana zostaje Klara, jedna z uczestniczek ekspedycji. Kobieta jest ścigana przez policję. Zostaje przetransportowana do Polski, gdzie odpowiadać będzie przed sądem, za zabójstwo swoich towarzyszy. W całą sprawę wmanewrowana zostaje Joanna Chyłka, a to wszystko za sprawą jednego smsa. Pani adwokat sama będzie musiała wybrać się do Nepalu, w poszukiwaniu odpowiedzi na, pojawiające się jak grzyby po deszczu, pytania.

Było to moje pierwsze spotkanie z Joanną Chyłką i jej przyjaciółmi z kancelarii, lecz z pewnością nie ostatnie. Wprost przeciwnie, mam sporo do nadgonienia, gdyż chcę z tego cyklu wycisnąć wszystko to co najlepsze, a bez znajomości poprzednich tomów mi się to nie uda. Joanna chyłka, Zordon, Kormak, mają przeszłość, której echa było czuć w tej książce. Autor często odwołuje się do wydarzeń z poprzednich książkach, i choć "Kontratyp" jak najbardziej można traktować jako samodzielną książkę, to w przypadku kiedy czytelnik chce dowiedzieć się czegoś o naszych bohaterach i tym, dlaczego znajdują się akurat na tym etapie swojego życia, to musi sięgnąć po poprzednie tomy. Ale nie jest to powód do smutku ponieważ, przeglądając recenzje utworów Remigiusza Mroza przychodzi nam na myśl tylko jedno zdanie : "tysiące czytelników nie mogą się mylić", i czeka mnie niezwykła, ekscytująca przygoda.

Autor cyklu ze stołeczną prawniczką wie, czego oczekują odbiorcy, jaki styl lubią, jakie żarty do nich trafiają, co ich bawi a co wzrusza. Język, którego używa jest jak najbardziej współczesny, znany nam z ulicy, dzięki czemu przemawia do nas w sposób naturalny. Uwielbiałam czytać dialogi pomiędzy Chyłką i Zordonem, owszem zgadzam się z niektórymi recenzentami, że porównań i słownych przepychanek było nieco za dużo, jednak tworzyły one specyficzny klimat powieści. Autor garściami czerpie z popkultury, co świadczy o jego niesamowitej pamięci. Porównania i metafory, które są obecne na kartach książki to cytaty z filmów, książek, znane powiedzonka oraz satyryczne teksty rodem z filmów animowanych dla dzieci. Narracja jest lekka, łatwa i przyjemna lecz jednocześnie wzbudza emocje i gra na uczuciach czytelnika. Nie spodziewałam się, że zwykły kryminał, będzie w stanie sprawić, że łzy ciurkiem będą mi płynąć po policzkach. Jeśli mnie, już przy pierwszym spotkaniu z bohaterami, tak bardzo wzruszył ich los, to nie potrafię sobie wyobrazić jak niektóre nieszczęśliwe zwroty akcji przyjmą Ci, którzy towarzyszą Chyłce i spółce od lat.

Nepal, kraj w którym rozgrywa się spora część akcji książki, to miejsce gdzie współczesność miesza się z praktykami rodem ze średniowiecza. Podczas lektury "Kontratypa" dowiedziałam się o tym kraju rzeczy, które wbiły mnie w oparcie fotela, zmusiły do pogłębienia wiedzy oraz stały się tematem dyskusji w gronie przyjaciół. Jedną z nich był chhaupadi czyli zwyczaj, który zakazuje kobiecie przekraczania progu domu, podczas menstruacji. Zmuszona jest do życia ze zwierzętami, bez jedzenia i picia. Panuje przekonanie, że wygnanie ma uchronić zarówno ją jak i jej bliskich, przed demonami. Nie może w tym czasie ani się uczyć, ani czytać. Nikt nie można jej dotknąć ani porozmawiać, gdyż jest nieczysta. Zdarzały się przypadki śmiertelne, kiedy ugryziona przez żmiję kobieta, nie otrzymała na czas pomocy. Choć kilka lat temu zmieniono prawo, i za stosowanie chhaupadi grozi kara więzienia, to w nepalskich wioskach nadal jest ON praktykowany. Szacuje się, że około 19 procent kobiet jest nadal zamykanych w chatkach menstruacyjnych.

Kolejnym tematem, mającym pośredni wpływ na fabułę książki, są kamlari czyli niewolnicza pomoc domowa. Przypomnę tutaj głośny przypadek 9-letniej Manjity Chaudhary, którą ojciec sprzedał, za równowartość 75 złotych za rok, pewnemu policjantowi. Po trzech latach niewoli, dziewczynka została wyzwolona przez aktywistów fundacji Nepal Youth Foundation. Szacuje się, że w całym kraju ponad 1000 dziewczynek, zmuszanych jest do niewolniczej pracy. Często są wykorzystywane seksualnie. Muszę przyznać, że czytałam z otwartymi ustami, nie mogąc się nadziwić ludzkiemu okrucieństwu. I to wszystko dzieje się w kraju gdzie 80 procent ludności to uśmiechnięci Hindusi. Takie praktyki kojarzą mi się z najsurowszym odłamem Islamu a nie tą pokojowo nastawioną do świata religią. Choć usługi kamlari zostały zakazane w 2006 roku, to osoby odpowiedzialne za ten proceder są bezkarne i trwa ON w najlepsze. Właśnie w taką rzeczywistość wkracza warszawska pani prawnik. Kobieta wyzwolona, nie dająca sobie w kaszę dmuchać, odważna i zdesperowana. Jest przeciwieństwem zaszczutych, nepalskich kobiet, które są traktowane jak własność mężów i ojców. Nasza bohaterka próbuje zmierzyć się w walce z górą, która zabija jednego na trzech śmiałków. Czy jej się uda? Czy da się bez jakiegokolwiek treningu i przygotowania osiągnąć szczyt? Od razu widać, że autor zgłębił temat i zebrał materiał, który stał się punktem wyjścia dla całej fabuły. Poznajemy tutaj parę faktów z historii himalaizmu, przybliżone nam zostają sylwetki największych polskich wspinaczy. Autor daje nam posmakować czym jest choroba wysokościowa, jak sobie z nią radzić i jakie może mieć konsekwencje. Nie przypuszczam by Remigiusz Mróz, był członkiem ekspedycji na któryś ze szczytów Dachu Świata, jednak całość wyszła bardzo realistycznie. Potrafiłam uwierzyć, że właśnie tak czuje się człowiek przebywający na kilku tysiącach metrów. Przerażające.

Remigiusz Mróz napisał książkę od której nie sposób jest się oderwać. Od pierwszego wejrzenia pokochałam naszych bohaterów, zarówno tych pierwszo jak i drugoplanowych. Joanna Chyłka wzbudziła mój niesłabnący podziw. Troszkę żal mi było Zordona, który jest przykładem typowego pantoflarza, który tylko czeka by to kobieta wybrała za niego danie w restauracji czy skarpetki do pracy. Choć w życiu realnym ten układ by mi działał na nerwy, tutaj tworzy mieszankę wprost wybuchową i składa się na swoisty folklor książki. Rozmowy dwójki głównych bohaterów to w większości zabawne kłótnie i słowne przepychanki, lecz nie sposób oprzeć się wrażeniu, że pomiędzy tą dwójką jest chemia i bezgraniczna miłość. Całe szczęście autor nie rozbuchał zbytnio tego tematu. Muszę przyznać, że jedynym co mi działało na nerwy i sprawiało, że przewracałam oczami, to iks piątka, BMW Joanny Chyłki. Zastanawiam się czy autor choć raz użył słowa samochód czy auto. Ciągle tylko iks piątka tu, iks piątka tam. Rozumiem, że nasza bohaterka miała słabość do tej super maszyny, jednak czasem odnosiłam wrażenie, że przeglądam folder reklamowy salonu.

Moja kolejna randka z Remigiuszem Mrozem była jak najbardziej ekscytująca. Autor zabrał mnie aż na sam szczyt. Nieustająca akcja i jej zwroty, ciekawi bohaterowie i zabawne dialogi, wszystko to złożyło się w kompletną całość, którą czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem. No i to zupełnie zaskakujące zakończenie, które zupełnie zmieni rozkład sił w książce. Przypuszczam, że większość czytelników postanowi rozprawić się z tą powieścią za jednym posiedzeniem. Jeśli "Kontratyp" to Annapurna pisarskich możliwości autora to kolejny tom powinien być literackim Mount Everest. Tego właśnie Mrozowi życzę. A sama zamieniam się w słuch i zabieram się za słuchanie playlisty Zordona, do której link znajduje się na końcu książki.

Remigiusz Mróz jak zwykle na wysokim poziomie! "Kontratyp" jak to istna huśtawka emocji. Kto zna Mroza choć trochę, wie, że tutaj nie ma nic pewnego. Sytuacja zmienia się jak w kalejdoskopie. Czym tym razem zaskoczy Chyłka? Nie ma innego wyjścia jak przekonać się samemu. Mogę zagwarantować, że prawniczy duet zaskoczy was nie jeden raz! Dla mnie cała seria to numer jeden na liście thrillerów prawniczych w Polsce.

Przy każdej jednej pozycji mogłabym wypisywać stosy pozytywnych słów i emocji o książkach R.Mroza i serii z Chyłką. Tak bardzo spodobały mi się audiobooki, które zawzięcie słuchałam w pracy, zapominając o świecie, a jednocześnie motywując się do walki o samą siebie, że obowiązkowo kupiłam wersję papierową - by zawsze moc mieć je przy sobie.

6/10 dlaczego? Odpowiedź na blogu! Powiem tylko, że to nie jest zła książka

[Adres usunięty]

Nadszedł czas, kiedy sięgnęłam po ostatnią dotychczas część przygód Chyłki i Zordona. Odkładałam ją maksymalnie w czasie, ale ostatecznie ciekawość zwyciężyła. Czy 'Kontratyp' okazał się równie dobry jak poprzednie części serii?

'- Chyłka?

- Próbuję się skupić.

- Widzę, ale...

- Ale nie dane mi będzie osiągnąć ten stan, jak nie przestaniesz pytlować.'

Do Joanny tym razem zgłasza się kobieta, która jest oskarżona o zabójstwo. Nietypowe, ponieważ pozostawiła ona na Annapurnie swoich towarzyszy na pewną śmierć, aby ratować własne życie. Sprawa dość kontrowersyjna, jednak Chyłka nie ma innego wyjścia i musi podjąć się obrony Klary. Czy i tym razem jej się uda?

Autor poruszył temat, który swego czasu był głównym tematem wszystkich programów informacyjnych w kraju. Nie ma chyba osoby, która nie słyszała o śmierci polskiego alpinisty. Tym bardziej, że jego towarzyszka zeszła z góry, ratując swoje życie. Zupełnie jak bohaterka książki.

Remigiusz Mróz nie oszczędza swoich bohaterów. Dzięki temu ósma już część cyklu była dla mnie niesamowicie wciągająca. Czytałam ją w napięciu i wręcz nie mogłam się od niej oderwać. Jednocześnie chciałam i nie chciałam doczytać jej do końca. Zabawne dialogi pomiędzy dwójką głównych bohaterów to już normalna sprawa, ale doczekałam się też w końcu zejścia się Chyłki i Zordona! Chyba każdy fan serii czekał właśnie na to.

'- Jedyny problem jest taki, że czuję się tutaj jak w Krakowie.

- Dlaczego?

- Smog wisi nad tym miastem jak klątwa młodości nad Ibiszem - odparła. - Musiałam kupić sobie maskę. Poza tym wszędzie walają się śmieci, na placach w centrum wylegują się autentyczne krowy, a wśród nich łażą sobie gołębie.'

Po raz kolejny i niezmiennie polecam! Zarówno fanom serii jak i osobom, które wciąż się zastanawiają. Jedyny minus to brak kontynuacji, a nawet jej zapowiedzi. Mam nadzieję, że autor nie da nam za długo czekać na dalsze losy dwójki moich ulubionych bohaterów!

'- A jednak masz obydwa te albumy w iks piątce.

- Na takiej samej zasadzie, na jakiej trzymam tłuczek do ziemniaków w kuchennej szufladzie.

- Czyli?

- A bo ja wiem? Żeby mi się czasem blokowała, jak próbuję ją otworzyć?'

"Kontratyp" to jedna z nowości, które napisał Remigiusz Mróz. Czy warto zapoznać się z ósmym tomem z Chyłką i Zordonem w rolach głównych?

Chyłka nie miała w planach brania sprawy, która z góry była skazana na przegraną. Niestety, sprawy z przeszłości nie dały jej spokoju, a porwanie jej siostrzenicy skłoniło ją do tego, by podjąć się rzeczy niemożliwych. Czy alpinistka rzeczywiście zabiła dwóch swoich kolegów, by ratować własne życie?

Seria z Chyłką od zawsze należała do jednego z moich ulubionych cyklów autora i nic się w tym względzie nie zmieniło. Wiedziałam, że gdy zacznę ją czytać, przepadnę i tak też się stało. Książka początkowo jest dość stonowana, jednak im dalej, tym więcej emocji i nieoczekiwanych zwrotów akcji.

Remigiusz Mróz ponownie tak mąci fabularnie, że niczego do samego końca nie możemy być pewni. Początkowo niezwiązane ze sobą sprawy cudownie się łączą, a Chyłka znów ma twardy orzech do zgryzienia. Czy uda jej się uniewinnić alpinistkę?

"Kontratyp" Remigiusza Mroza to już ten poziom zaawansowania, w którym trzeba książki koniecznie czytać po kolei. Wątek Chyłki i Zordona nadal się rozwija, pojawia się sprawa z przeszłości, która rzutuje na teraźniejszość, ale i tak najbardziej zaskakująca jest sprawa pewnego bohatera z przeszłości.

Kolejne przygody Chyłki i Zordona za nami. Ogromnie cieszyłam się, na ten tom, uwielbiam Chyłkę co tu dużo mówić... Mróz to mistrz końcowych plot twistów, zawsze zostawia nas, klęczących i zbierających zęby z podłogi. Tak było w Testamencie i tak jest i teraz. Dlatego fani tej pary zawsze czekają zniecierpliwieni.

Tym razem nasi bohaterowie, zmierzą się z dziwną sprawą, która na pozór jest już rozwiązana i praktycznie przegrana, jednak Chyłka jest zmuszona do obrony a tym samym do przysłowiowej walki z wiatrakami. Sprawa dotyczy alpinistki, która jest oskarżona o zamordowanie dwójki kolegów. Kobieta wraca do Polski i jest poinformowana tylko o tym, że bronić będzie jej „jakaś” Chyłka. Sprawa naprawdę wygląda fatalnie. Czytelnik od początku czuje, że ktoś pociąga za sznurki! Czyżby znów był to Langer?

Akcja książki zmusza Chyłkę, by odwiedziła ona Nepal. To chyba pierwszy raz gdy bohaterka musi jechać w tak odległe miejsce. Emocje były!

Bardzo podoba mi się to co Remigiusz nasz narodowy Mróz uczynił z relacja Chyłka-Zordon. Podoba mi się przemiana jaka dokonała się w naszej bohaterce.

Minusem było to, że sprawcę całego zamieszania odkryłam już na początku. Oczywiście, zmieniłam zdanie w trakcie, jednak jak to się mówi, z tyłu głowy wciąż miałam zdanie „To on!! Nie wiem jak, ale to on!”

Fani Mroza będą zachwyceni, to już mogę stwierdzić, ja też bawiłam się świetnie, mimo, że z Mroza trochę wyrosłam to tej serii pozostanę wierna. Wiem, że wielu ludzi hejtuje Mroza, za to, że za dużo pisze i jakość jest słaba lub za to, że niektóre prawne przepisy lub procedury nie są prawdziwe. To jest kryminał, fikcja literacka, to niej jest podręcznik młodego adepta prawa, trochę dystansu. Gdybym wierzyła we wszystko co jest w książkach, nie wyszłabym z domu- tak bym się bała świata.

Książkę polecam, dla mnie to takie mcne 3-4/5