Zaginione laleczki. Laleczki. Tom 2

Jade Phillips kolejny raz wpadła w ręce swojego oprawcy Benjamina Statona. Mężczyzna przy pomocy jej siostry skrupulatnie obmyślił plan porwania, by Niegrzeczna Laleczka znów znalazła się w jego kolekcji. Jednak szaleniec nie przewidział, że Jade nie jest już teraz tą małą zagubioną dziewczynką, którą była przed laty i że w jej życiu pojawił się ktoś, kto nigdy się podda i będzie jej szukał dopóki jej nie znajdzie… Czy Jade raz na zawsze uwolni się od oprawcy? Czy wreszcie uda się jej wymierzyć sprawiedliwość? O tym musicie przekonać się sami.

„Laleczka Benny’ego była chora, chora, chora,

taj jak i ON do przemocy skora, skora, skora.

Razem więc ofiary swe śledzili, mordowali,

stworzyli mordercze duo; wszyscy się ich bali.

Lecz Benny za drugą lalką tęsknić nie mógł przestać.

Chciał ją odnaleźć i kochać; w swoje łapy dostać.

Z jedną laleczką nie chciał być już sam na sam,

więc dla niegrzecznej lalki stworzył swój szatański plan.”

Chyba wiecie, jak to jest, gdy niecierpliwie czeka się na jakąś książkę, u mnie było tak w przypadku Zaginionych laleczek. Gdy dotarła do mnie z wydawnictwa, zaraz zabrałam się za czytanie, ale z recenzją odczekałam chwilę, bym w spokoju mogła pozbierać myśli i ubrać je w słowa. Ta książka zrobiła z mojego mózgu papkę, rozwaliła mnie emocjonalnie i rozgościła się w mojej głowie. To naprawdę jeden z lepszych thrillerów psychologicznych, jaki do tej pory czytałam. Poza tym autorki połączyły go z tą ciemniejszą stroną erotyki i dzięki temu książka zyskała swój wyjątkowy i mroczny klimat.

W recenzji poprzedniego tomu napisałam, że nie jest to książka dla każdego i dalej tak uważam, bo nie każdy odnajdzie się w jej fabule. Czytając ją, trzeba mieć otwarty umysł, nie bać się brutalności oraz obrzydliwości. Ta historia jest mocno pokręcona i popieprzona, ale ja takie książki po prostu uwielbiam. Dla mnie taka fabuła to miód dla czytelniczego serca i świetna odskocznia od ckliwych romansów. Tutaj też znajdziemy watek miłosny, ale jest ON zupełnie inny, jest mroczny, nietypowy i nieprzewidywalny. Autorki szokują, zadziwiają i wprawiają w osłupienie, na moim ciele nie raz pojawiała się gęsia skóra i włosy stawały dęba, gdy czytałam o tym, co znów wymyślił Benny i Zepsuta Laleczka…

Kreacja bohaterów wyszła autorkom genialnie. Wspaniale przedstawiły rys psychologiczny każdej z postaci, zrobiły to tak, że naprawdę nie raz czułam się, jakbym sama siedziała w ich głowach. W tej części wielu bohaterów zabrało głos, ale według mnie najlepsze i najciekawsze rozdziały, były z perspektywy Benny’ego, którego myśli wiele razy były po prostu przerażające. Muszę także nadmienić, że podziwiałam Jade za jej odwagę, ja na jej miejscu umarłabym z przerażenia, a ona mimo tego, że kolejny raz została porwana, to i tak potrafiła walczyć.

Autorki w tym tomie odkryły także wszystkie karty dotyczące przeszłości Benny’ego. Poznałam jego dzieciństwo, jego rodzinę, która to właśnie doprowadziła do tego, że młody chłopak stał się szalony. Muszę się też Wam przyznać do tego, że dzięki tym retrospekcjom trochę inaczej na niego spojrzałam, czasami nawet współczułam mu i chłopcu, którym był kiedyś, bo gdyby nie jego chora i patologiczna rodzina, na pewno nie wyrósłby na takiego szaleńca i psychopatę. Poza tym sporo informacji dotyczących mężczyzny będzie dla Was dużym zaskoczeniem, ale o co chodzi już Wam, oczywiście nie zdradzę.

„Zaginione laleczki” to powieść, która na pewno Wami wstrząśnie i przeniesie Was do świata, pełnego bólu, mroku i olbrzymiej brutalności. Jestem przekonana, że na własnej skórze odczujecie ból i okrucieństwo, którego doświadczyła główna bohaterka. To książka, która Wami zawładnie i na pewno będziecie chcieli więcej. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło i zjeżyło włosy na mojej głowie.

Gorąco polecam, wszystkim, którzy lubią takie popieprzone historie.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu NieZwykłe.

Zaginione laleczki to druga część "Skradzionych Laleczek". Pierwszą przeczytałam z "własnej nieprzymuszonej woli" ponieważ od dawna miałam chętkę na zapoznanie się z historią. Ci którzy, oglądali instastory wiedzieli, że nie do końca pierwsza część mi się spodobała. Oceniałam ją jeśli chodzi o thiller w granicy 3/10 a erotyk jako 7/10. Jak widzicie duża rozbieżność. A jak było z drugą częścią? Już Wam mówie.

Druga część troche się różniła. Autorki postanowiła dodać opisy ze strony Benny'ego, które wyszły im bardzo dobrze i byłam pod dużym wrażeniem. Historia stała się bardziej krwawa oraz brutalna co bardzo mi się podobało. Natomiast nadal Autorki wtapiają po całej linii jeśli chodzi o sceny z udziałem policji. Są tak niedorzeczne, źle opisane, z brakiem jakiegokolwiek reaserchu, że to boli po oczach a wszystko wygląda jak nieśmieszny żart. Osobę taką jak ja - która naczytała się wielu kryminałów, thillerów psychologicznych i dreszczykowców - podejście Autorek do takiej sprawy bolało bardzo mocno. Dla mnie to oznaka ignorancji jeśli chodzi o takie kwiatki w książce. Scen erotycznych było mniej, ale nadal były bardzo fajne i napisane ze smakiem. Autorkom zdecydowanie lepiej wychodzi pisanie erotyka niż pisanie thillera psychologicznego i raczej zdania nie zmienię w tej kwestii.

Całość czytało się bardzo szybko, książkę połknęłam w jeden dzień, co nie znaczy, że książki nie odkładałam z irytacji. Bo bardzo często ją pyrgałam aby sie odstresować tym co przeczytałam. Powiem tyle. Z chęcią przeczytałabym tę historie, ale spod innej ręki. Kogoś kto sie zna na policyjnych zwyczajach i zasadach.

Czy polecam? Tak średnio. Jestem ciekawa jak sie skończy ta historie, bo pomysł na fabułę był fenomenalny, ale jeśli ktoś chciał przeczytać dobry thiller psychologiczny, to jest dużo więcej lepszych książek z tego gatunku.

Zakończenie pierwszego tomu serii laleczki pozostawia czytelnika w ogromnej niepewności i zdumieniu. Strach i niepewność o los głównej bohaterki przybierają najwyższy poziom. I jest się czego bać, bowiem Zaginione laleczki są jeszcze bardziej mroczne i wstrząsające niż ich poprzedniczka.

Najgorszy koszmar Jade się ziścił. Musi jeszcze raz zmierzyć się psychopatycznym Benny'm. Tym razem nie jest jednak bezbronnym dzieckiem, a twardą i wyszkoloną policjantką. Niestety Jade nie jest sama, a porywacz może nią manipulować, wykorzystując bliskie jej osoby. Czy kobiecie uda się jeszcze raz wyrwać ze szponów szaleńca? Czy ocali siostrę, która po latach spędzonych z Benny'm zatraciła dziecięcą niewinność?

Amerykański duet Dukey & Webster stworzył serię, która porusza najbardziej odległe zakamarki duszy, w sposób w jaki żadna książka tego jeszcze nie robiła. Zaginione laleczki to wyjątkowe połączenie thrillera psychologicznego z niezwykle ostrym dark romanse, w którym czytelnik poznaje dalsze losy detektyw Jade. Historia poraża swoją brutalnością i okrucieństwem. Powoduje nieraz oburzenie i wstręt. Przy czym sprawia, że czyta się ją z zapartym tchem. Nie jest to powieść dla osób niepełnoletnich oraz mocno wrażliwych na krzywdę. Ocieka przemocą, agresją ale również erotyzmem. Autorki zabierają czytelnika do niemoralnego świata psychopaty, który kierując się swoją chorą miłością zrobi wszystko, aby odzyskać swoją niegrzeczną laleczkę. Akcja powieści już od pierwszych stron przebiera zawrotne tempo nie spuszczając z tonu do samego końca. Pisarki zadbały, aby było jeszcze bardziej zaskakująco, mrocznie i szalenie niż w Skradzionych laleczkach, dzięki czemu napięcie, który towarzyszy podczas czytania sięga zenitu.

Autorki pokusiły się o wzbogacenie historii o dodatkowe narracje. Tak więc poza bliższym poznaniem Jade przyjdzie poznać nam lepiej Dillona oraz - co najważniejsze - Benny'ego. Dzięki wsiąknięciu w myśli czarnego charakteru i wielu retrospekcji z jego dzieciństwa, czytelnik może bez problemu poznać jego chorą psychikę, motywy oraz czynniki, które ukształtowały jego szaleńczą naturę. Stopniowe odkrywanie tajemnic przeszłości sprawia, że nasze spojrzenie na całą historię może się diametralnie zmienić, a sam Benny wzbudzić współczucie czy litość.

Zaginione laleczki to pozycja obowiązkowa dla fanów pierwszego tomu oraz osób lubujących się w mrocznych, brutalnych i nasączonych przemocą oraz seksualnością klimatach. Autorki szokują drastycznymi scenami, nieskończoną wyobraźnią oraz brakiem granic przyzwoitości. Pozycja tylko dla odważnych, których nie razi szaleństwo poplątane z erotyzmem. Polecam każdemu, kto nie boi się kontrowersyjnych tytułów, a sama będę wyczekiwać z niecierpliwością premiery trzeciej części.

W "Zaginionych laleczkach" dostajemy to, na co więcej osób czekało - rozdziały z perspektywy Bennego. Wejście w "umysł" psychopaty i mordercy nie jest łatwym zadaniem, w szczególności dla autorek. Benny mimo wieku, dojrzałości i potrzeb, w umyśle wciąż jest małym chłopcem, którego zniszczyli psychiczni rodzice. Oczywiście w żadnym stopniu nie usprawiedliwiam zachowania tej postaci, bo nic nie jest w stanie go usprawiedliwić, ale jakaś cząstka mnie próbowała go rozumieć i nawet mu współczuć. To tak chore uczucie, jak chory jest Benny.

Oczywiście nie tylko Benny został dopuszczony do głosu. Bo oprócz głównej narratorki, czyli Jade, Dillion również dostał swoją część. Tak jak zazwyczaj nie przepadam za większą ilością narratorów, dwójka to maksimum, które toleruję, tak w tym przypadku mi to nie przeszkadzało. Co więcej, każdy miał inny punkt widzenia i nie wyobrażam sobie, że mogłoby być inaczej, bo nie otrzymałabym znaczących odpowiedzi.

"Czasem twarda, niezależna kobieta potrzebuje bohatera. Czasami bohater potrzebuje kobiety, która go uratuje."

Mnie się książka podobała chyba nawet trochę bardziej od poprzedniej. Może to za sprawą Bennego i jego przeszłości, a może dlatego, że była lepiej dopracowana. W każdym razie dostałam to czego oczekiwałam, czyli brutalności, mroczności, odkrycia tajemnic. Towarzyszyły mi wszelakie emocje, więc to kolejny plus, bo to coś, co w książkach uwielbiam. No i zakończenie! Pamiętajcie, nic nie jest oczywiste.

Tak jak pisałam w opinii "Skradzionych laleczek", to książka dla ludzi o mocnych nerwach. I podtrzymuję to zdanie, bo wiem że nie każdy byłby w stanie ją przeczytać. Ja od siebie polecam tę serię, tylko pamiętajcie by zacząć od tomu pierwszego. To nie jest książka, o której da się tak łatwo zapomnieć. Ona zostanie w czytelniku na długo. Mnie nie pozostaje nic, jak tylko wyczekiwać kolejnych dwóch tomów - o ile w ogóle są w planach.

Pierwszy tom serii „Laleczki” wywarł na mnie ogromne wrażenie, dlatego z niecierpliwością czekałam na kontynuację, zwłaszcza, że książka zakończyła się w takim momencie, że czytelnik oddałby wiele, żeby się dowiedzieć, co będzie dalej. Na szczęście Wydawnictwo Niezwykłe nie kazało nam długo czekać i oto 18 lipca premierę miał drugi tom pt. „Zaginione laleczki”. Przede wszystkim dla tych, którzy nie czytali serii powiem, że jest to bezpośrednia kontynuacja i aby w pełni docenić książkę należy zacząć od tomu pierwszego. Tych, którzy go już przeczytali, z pewnością nie trzeba namawiać na sięgnięcie po drugi tom. Powiem tylko, że jest ON jeszcze mroczniejszy, psychopatyczny i bardziej zaskakujący niż tom pierwszy.

Detektyw Jade Phillips wydaje się, że wylądowała z powrotem w swoich najgorszych koszmarach, jednak to nie sny, a rzeczywistość. Benny dorwał ją z powrotem w swoje ręce. Spełniły się wszystkie jej lęki i obawy. Jednak Jade jest silniejsza niż poprzednim razem, już nie jest wystraszoną dziewczynką, ale silną kobietą, policjantką, szkoloną, by radzić sobie z psychopatami takimi jak Benny. Jade podejmuje grę. Co najważniejsze nie jest w niej sama, ma po swojej stronie, swojego partnera, kochanka i przyjaciela, Dillona, który zrobi wszystko by odnaleźć ukochaną. Jednak Benny też ma po swojej stronie silne karty, wciąga w grę niewinne osoby, a przede wszystkim ma po swojej stronie słaby punkt Jane – jej młodszą siostrę Macy, która będąc tyle lat w niewoli, zupełnie nie przypomina słodkiej dziewczynki sprzed lat, jest szalona, okrutna i psychopatyczna, czasem można odnieść nawet wrażenie, że uczeń przerósł mistrza.

Książka pisana jest naprzemiennie z różnych punktów widzenia, oczami Jade, Dillona i co najbardziej zaskakujące Bennego. Bowiem w drugim tomie poznajemy tą postać dużo dokładniej, nie tylko mamy szanse spoglądać na rozgrywające się wydarzenia jego oczami, ale także poznajemy jego historię, doświadczenia, które sprawiły, że stał się tym, kim jest.

Nie chcę zdradzać szczegółów fabuły, powiem tylko, że książka cały czas trzyma w napięciu, akcja toczy się wartko, a czytelnik z zapartym tchem przerzuca strony powieści. Fabuła jest jeszcze bardziej mroczna, bardziej przerażająca i bardziej pokręcona niż w pierwszym tomie. Wiele momentów zaskakuje, a kiedy wszystko wydaje już się układać tak jak powinno, autorki wprost powalają nas szokującym zakończeniem, I to zdziwienie; „co dalej?”, czyżby kolejny tom? Napiszę to samo co, przy części pierwszej, książka nie jest przeznaczona dla bardzo wrażliwych, delikatnych osób, jest mocna, brutalna i bardzo wyrazista. A jej klimat, mimo, że przerażający i mocno pokręcony wciąga i intryguje. Styl pisania również jest fenomenalny i na pewno sięgnę po każdą kolejną powieść autorek. Gorąco polecam!

,, W życiu niewiasty rozróżnić można siedem okresów: niemowlę, dziewczynka, dziewczyna ,młoda kobieta ,młoda kobieta, młoda kobieta i młoda kobieta" - George Bernard Shaw

Najgorszy koszmar Jady się spełnił .

Znowu jest zabawką w rękach Bennego, tylko, że teraz ta zabawka umie się bronić i nie pozwoli swojemu oprawcy na zniszczenie jej. Wraca i ma w głowie jedną myśl - musi uratować swoją siostrę. Ale Benny też obrał sobie cel. Chce odzyskać swoją ,, Zaginioną laleczkę,, .... "Przewrócę jej świat do góry nogami. Odbiorę wszystko, do czego tak bardzo się przywiązała. Wypełnię każda część jej umysłu i ciała... sobą." Pisarki w doskonały sposób w drugiej części oddały skomplikowane sekrety mrocznej przeszłości psychopaty. "Zaginione laleczki" wyróżniają się tym, iż do głosu dopuszczono w końcu Benjamina, który w formie retrospekcji opowiada nam swoją historię Życie Bennego ukształtowało go na człowieka bezwzględnego i brutalnego do granic obłędu. "Znam różnice między dobrem a złem- przyznaje. - Po prostu czynienie zła jest o wiele przyjemniejsze"

W tej powieści odczuwamy masę skrajnych emocji, że ciężko pozbierać myśli. To thriller w czystej formie, dosadny, mocny i prawdziwy. Stąpamy po cienkim lodzie zatracając się całkowicie w tej historii. "będzie potwornie, obscenicznie, obrzydliwie."..

Pierwszo osobowy narrator oraz perfekcyjnie rozpisane role , które stopniowo odkrywają przed nami mroczne tajemnice przeszłości, dzięki temu , gdy narratorem stają się główni bohaterowie porywają czytelnika jeszcze bardziej .

W tej powieści tak naprawdę mamy wszystko: historię kryminalną, romantyczną miłość, oddanie, napięcie emocjonalne, brutalne zabójstwa, zaskakujące zwroty akcji oraz poświęcenie dla drugiej osoby. Przez 250 stron tej książki adrenalina krążyła cały czas w moich żyłach od pierwszych stron aż do samego końca. Ta książka jest nieprzewidywalna, mocna i dosadna . Jest jeszcze bardziej makabryczna i mroczna niż pierwszy tom.

Dla mnie to pozycja, której nie da się odłożyć póki nie przeczyta się ostatniej kartki. Ta książka wprost wyciska piętno na czytelniku.

,,Czy dotknąłeś kiedyś innej duszy sednem swojej własnej i oddychałeś nią, aż stała się częścią ciebie? " Zdradzę wam jedno... nie uwolnicie się od Benjamina

'Zaginione laleczki' to kontynuacja historii porwania sióstr Phillips.

Jade, Niegrzeczna Laleczka, po ośmiu latach wróciła do swego oprawcy. Z własnej woli, czy może ktoś ją do niego zwabił?

W poszukiwania zaginionej najbardziej zaangażowany jest jej partner, Dillon. Czy uda mu się odnaleźć ukochaną i aresztować Bennego?

W drugim tomie poznajemy historię nie tylko z perspektywy Jade, lecz także Benjamina i Dillona. Dzięki temu zabiegowi dużo się wyjaśnia i na wiele wydarzeń spojrzymy inaczej. Czy po powrocie 'do domu' Jade odzyska swoją siostrę Macy?

Na wszystkie pytania znajdziecie odpowiedź w tej brutalnej, chorej i doskonale zaplanowanej ksiażce, która na każdym kroku zadziwia i czasem obrzydza. Trudno będzie odłożyć ją przed poznaniem zakończenia.

A zakończenie wbije Was w fotel!

Moja ocena: 9/10

Za możliwość przeczytania książki w pdfie dziękuję Wydawnictwu NieZwykłe.

Noodla_books

Opublikowane przez: Aneta Garbas · 4 min · Instagram ·

Jak to jest być powtórnie więzioną? Ile razy w życiu można przeżyć traumę?

Ten thriller dla mnie w tym roku będzie najlepszą mroczną historią, jaką poznałam. Nie sądzę, żebym w najbliższym czasie znalazła coś równie mocnego.

„Przytulić misia dla odwagi możecie, bo oto jesteście w Benny`ego chorym świecie”.

Jade Phillips, która wcześniej była więziona jako młoda dziewczynka i która chce dorwać swojego porywacza, znów trafia w jego ręce.

Nie takie plany miała wobec swojego kata.

Ta, której udało się od oprawcy uciec.

Ta, która stała się odważną policjantką, panią detektyw.

Ta, która miała świat w swoich rękach, znów stała się IDEALNĄ LALECZKĄ, NIEGRZECZNĄ LALECZKĄ.

Wrócił PAN. Psychopata Benny krzywdzi swoje laleczki, zadaje im ból, ale potrafi też je kochać. Żyje w swoim chorym świecie. W tej części książki Benny otwiera się przed nami. Poznajemy dzieciństwo tego seksualnego szaleńca. Czytelnik nie jest w stanie z początku pojąć jego zachowania. Później wgłębiając się jednak w jego umysł, zaczyna go rozumieć. Świat, który stworzyli mu rodzice, miał wpływ na jego życie.

Mroczna przeszłość i jeszcze bardziej mroczna przyszłość, jesteście gotowi na maksimum doznań?

Impulsywny, inteligenty i przystojny przez 8 lat manipulował siostrą Jade, której nie udało się uciec. Czy jesteście sobie w stanie wyobrazić, jak można się zmienić, będąc z człowiekiem tak niebezpiecznym i brutalnym?

Benny, Macy i Jade znowu razem.

Druga część serii "Laleczki" autorstwa duetu Ker Dukey i K. Webster

Muszę przyznać, że Skradzione Laleczki czytało mi się zdecydowanie lepiej niż pierwszą odsłonę cyklu.

To jest książka która ma wzbudzać kontrowersje, szokować, wprawiać w osłupienie, a nawet obrzydzać. I gwarantuję, że jeśli jesteście wrażliwsi - tak właśnie będzie!

Na mnie nie robi takiego wrażenia, ale uwierzcie mi w moim przypadku to nie latwe zadanie. 😁

Powieść przeczytałam błyskawicznie i z niesłabnącym zainteresowaniem.

W trakcie lektury kilka razy pomyślałam, że autorki są bliskie przekroczenia granicy dobrego smaku, czy poprawności politycznej... Ale nie są! One te granice łamią, depczą i śmieją się z nich! Co jest moim zdaniem niewątpliwym atutem w całościowym odbiorze książki. 👍

Mam oczywiście parę zastrzeżeń.

Tak jak w poprzedniej części, momentami przeszkadzał mi język (ciągłe nazywanie matki "rodzicielką" było conajmniej irytujące).

Pomimo tego podobała mi się ta mroczna aura, prowadzenie fabuły, jak i sama historia.

Wydarzenia przedstawione oczami różnych bohaterów, to na pewno dobre posunięcie.

Moimi ulubionymi fragmentami książki są wspomnienia z dzieciństwa Benjamina (lepiej nie nazywać go Bennym)

Nie powiem więcej, ponieważ nie chcę spoilerować. 😉

Coś mnie ciągnie to tej serii. Kolejna część? Pewnie! Biorę! 👍

„Zaginione laleczki” to bardzo dobrze napisany thriller z wątkiem psychologicznym oraz erotycznym. Niekiedy kontynuacje zabijają pierwotną historię, ale w tym przypadku czytelnik nie będzie mógł narzekać na nudę. Akcja szybko się rozkręca, aby w pewnym momencie zwolnić, a następnie z impetem przyśpieszyć i wbić czytelnika w fotel z malującym się na twarzy wyrzutem „dlaczego tego nie przewidziałam/przewidziałem„. Jeżeli uważaliście, że „Skradzione laleczki” były brutalne, a świat zbudowany przez autorki chory i pokręcony, to w drugim tomie wszystko wchodzi na wyższy poziom. Wszystko, co czuliście przy lekturze pierwszego tomu, poczujecie dwa razy mocniej. Będzie mroczniej i niebezpieczniej, okrutniej i zmysłowo.

Jeżeli jeszcze macie wątpliwości, czy warto sięgnąć po drugi tom, to od razu wam mówię, że naprawdę WARTO.

Szok, niedowierzanie i wielkie zaskoczenie przywitało nas w pierwszym tomie serii duetu Ker Dukey i K. Webster. Zakończenie "Skradzionych laleczek" przekonywało, że to jeszcze nie koniec budzących lęk wydarzeń. Czy kontynuacja serii ponownie nas zaskoczy? Czy i tym razem nasze serca rozpadną się na kawałki przebite strzałą skrajnie różnych, niemal drastycznych emocji?

Nie można rozpocząć lektury "Zaginionych laleczek" bez znajomości pierwszego tomu. Jednocześnie nie powinno się czytać "Skradzionych laleczek" bez kontynuacji pod ręką. Obie książki idealnie się ze sobą łączą, dopełniają wątki, mieszają emocjami - sprawiają, że nie sposób odejść od czytanej akcji choćby na moment. Z obawy, że coś nam ucieknie. Z lękiem, że być może czeka na nas zbyt wiele.

Tym razem pierwsze rozdziały zabiera Benny. Choć to spore zaskoczenie, zostaje dopuszczony do głosu i opowiada historię ze swojego punktu widzenia. To w pewnym sensie pozwala oczyścić sprzeczne emocje pozostałe po wcześniejszych wydarzeniach, przede wszystkim przez wzgląd na chorą psychikę tego bohatera, jego niemoralne (nienormalne?) zachowanie i motywację, jaka nim kierowała. I chociaż wciąż pozostaje wielki niesmak do jego postaci, nagle odraza miesza się z delikatnym współczuciem, gdy w końcu możemy zrozumieć przez co przeszedł.

Jednak to tylko chwila, a może nawet pozory. Szczególnie, gdy pojawia się Jade, ta która w pierwszej części myślała, że Benny to już przeszłość. Szybko przekonała się, że to zaledwie początek, który dziś ujawnił się przed czytelnikiem w niezwykle brutalnej formie. Relacja tej dwójki przyprawia o zawrót głowy, frustrację i czasami także brak zrozumienia, przyspiesza bicie serca i miejscami sprawia, że przestaje ono bić - należy zatem mieć stalowe nerwy, by poddać się historii zaserwowanej przez autorki. To thriller w czystej formie, mocny, dosadny i bardzo prawdziwy - kto wie, czy podobna historia nie dzieje się gdzieś w świecie? Wymieszany z motywem miłości tak silnej, że dodającej odwagi. Oraz z formą psychologicznych zagrywek, które mieszają nam w głowach.

Motorem napędzającym historię jest adrenalina. Strony przerzucają się same, mimo że czasami nie mamy ochoty czytać dalszej akcji, która gna na złamanie karku. Tuż po niej pojawia się obłęd. Czy Benjamin nie czai się czasem za rogiem? Czy w tym cieniu nie poruszył się człowiek? Czy dopadnie Jade? Czy dopadnie mnie? Na całe szczęście jest przecież Dillon, który nie cofnie się przed niczym, by odbić ukochaną z rąk oprawcy. Ale czy ma w sobie tyle siły, by wygrać z człowiekiem pozbawionych skrupułów i zahamowań?

Strach miesza się z histerią, ból kontratakuje nadzieję, psychika przestaje prawidłowo pracować. "Zaginione laleczki" to powieść dla odważnych, dla czytelników o mocnych nerwach. Duet autorek napisał fenomenalną serię, w której wszystko jest możliwe, która burzy mury i śmieje się schematom prosto w twarz. Mroczna, dziwna i bardzo specyficzna, balansująca na granicy mrocznego romansu i prawdziwego horroru. Tym, którym śmiałość pozwoli - gorąco polecam.

Tym razem nie piszę fabuły, bo książka zaczyna się w miejscu, w którym skończyła się poprzednia. Czekałam na drugi tom i sama wyobrażałam sobie różne scenariusze, ale to, co zaoferowała książka „Zaginione laleczki” przeszło moje oczekiwania. Na pierwszych stronach możemy dostrzec informację od autorek, że książka porusza tematy, które mogą być nieodpowiednie dla osób wrażliwych. Dla wielbicieli mocnych wrażeń to prawdziwa uczta pochłonęłam książkę w jeden dzień i ciągle mi mało! Autorki świetnie dopracowały każdy szczegół, dzięki czemu stworzyły coś naprawdę niesamowitego, myślę nawet, że druga część jest jeszcze lepsza od pierwszej. Po przeczytaniu „Skradzionych Laleczek” nie wierzyłam, że można napisać coś jeszcze lepszego, a jednak myliłam się i ogromnie się z tego cieszę. Moje zachwyty są szczere, naprawdę tak dobrej książki w mrocznym klimacie nie czytałam od lat. Obie części zasługują na uznanie a w zamian zagwarantują Wam prawdziwy roller coaster grozy! Autorki zakończeniem zostawiły sobie furtkę do kontynuacji i mam ogromną nadzieję, że z niej skorzystają.

Detektyw Jade wraca do piekła, z którego 8 lat wcześniej udało jej się uciec. Jest dorosła, silna, jednak czy potrafi przeciwstawić się demonicznemu Benjaminowi? Czy uratuje siebie i siostrę? Czy jest jeszcze dla nich obu nadzieja na wyrwanie się z rąk szaleńca?

W recenzji poprzedniej części zaznaczyłam, że bardzo chciałabym dowiedzieć się jakie okoliczności sprawiły, że Ben stał się potworem. Psychopatą zakochanym w lalkach. W „Skradzionych laleczkach” znalazłam odpowiedź, która była właściwie taka, jak przewidywałam, że będzie. Nie jest to moja pierwsza książka, w której występuje człowiek wynaturzony, dlatego przyczyna choroby nasunęła mi się sama. Moje podejrzenia potwierdziły dopiero wspomnienia Bena, dzięki, którym poznajemy jego życie od dzieciństwa aż po dorosłość. Te rozdziały stanowiły bardzo dobre uzupełnienie, a także potęgowały zawartą w książce grozę.

Na głównej bohaterce Jade, oprócz Benjamina zależy również Dillonowi, który nie spocznie, dopóki nie odnajdzie partnerki, a czas nie jest jego sprzymierzeńcem. Obaj mężczyźni kreowani są na „samców alfa”. Obaj silni – nie tylko fizycznie – twardzi, zdecydowani i nieustępliwi. Choć wiele ich dzieli to również wiele łączy. Duże wrażenie zrobiła na mnie Macy, którą Ben nazywa Brzydką Laleczką. W brutalności dorównuje ona Benowi, o czym częściowo możemy przekonać się już w „Skradzionych laleczkach”, jednak tu jej postać zdecydowanie ewoluowała. Lata niewoli, tortur i przysłowiowego „prania mózgu” uczyniły z niej niezawodne narzędzie w rękach Bena. Bardzo przerażające i bardzo skuteczne.

Ker Dukey i K. Webster prosiły, by nie zdradzać za dużo fabuły i nie spojlerować. Dlatego tylko ogólnie powiem, że tak jak i w poprzednim tomie emocji na pewno nie brakuje. Akcja pędzi, a napięcie, które budowane jest od samego początku, trzyma do ostatniej strony. Nagłe zwroty powodują, że fabuła w pewnym momencie staje się nieprzewidywalna, a zakończenie? Zakończenie świetnie spina oba tomy, wiele wyjaśnia. Pod koniec nawet naszła mnie myśl, że po takim finale to już nie ma o czym pisać, a przecież jest jeszcze jeden tom i wtedy doszłam do końca, a tam bum! Nie mogę się doczekać tego, co wydarzy się dalej.

Polecam każdemu dorosłemu, który nie boi się kontrowersyjnych książek. Obie przeczytałam bardzo szybko i będzie to idealna lektura na gorące, letnie dni.

Drugi tom znakomitej serii „Laleczki”.

„Patrzą na mnie ciemne oczy, przypominające najgłębsze otchłanie piekieł. Zza krat słyszę lodowaty głos, który mógłby zamrozić słońce.

-Witaj w domu niegrzeczna laleczko.”

Detektyw Jade Phillips, po raz drugi przegrała i znalazła się w samym centrum swojego koszmaru. Dała się złapać w sidła psychopatycznego Bennego. Jednakże, nie jest ona już tą samą małą, bezbronną dziewczynką jak było za pierwszym razem. Jest silną kobietą, a w szkole policyjnej nauczyli ją, jak ma sobie radzić z ludźmi takimi jak Benjamin. Niestety sam Benny wie, w jaki sposób może nią manipulować, aby zdobyć to czego pragnie – a wykorzystuje do tego osoby najbliższe jej sercu. Jednak Jade nie jest teraz sama. Dillon jej partner i kochanek, zrobi wszystko, by odnaleźć ukochaną i wyrwać ją ze szponów tego szaleńca. W momencie rozpoczęcia pościgu Dillon nie jest tylko ścigającym, ale sam staje się ściganym. Benny wbrew pozorom nie działa już w pojedynkę, a pomaga mu ktoś, kto zupełnie nie powinien. Choć zasady gry się pozmieniały, Jade musi przechytrzyć oprawców, wymierzyć w końcu sprawiedliwość i uwolnić się raz na zawsze z rąk tych chorych psychicznie ludzi.

„Miłość to dzika bestia uwięziona w moim wnętrzu. Teraz rośnie w siłę. Rozkoszuję się pożądaniem, które niedługo zaspokoi. Wkrótce wszystko będzie dobrze. Laleczka potrzbuje tylko czasu, by zrozumieć swoją sytuację. Już nigdy nie pozwolę jej uciec.

Jest.

Tylko.

Moja.”

Czy Jade uda się po raz kolejny uciec z tego okropnego miejsca?

Czy uda jej się uratować siostrę, która powoli sama staje się osobą chorą psychicznie?

Czy Dillon zdoła odnaleźć Jade i ją uratować?

Do jakich czynów zdolny jest Benny, aby zachować przy sobie swoją Niegrzeczną Laleczkę?

Kto jeszcze wspiera Bennego w jego okrutnych poczynaniach?

Jaki los czeka Bennego, Jade, Dillona i Macy?

„Ślinię się na samą myśl o tym, na ile sposobów mogę ją ukarać. Na ile sposobów mogę ją zranić. Chcę, by znów trzęsła się na mój widok. Niegrzeczna laleczka musi sobie przypomnieć, co to strach.”

No i jest! Książka, na którą tak bardzo czekałam, tak bardzo byłam jej ciekawa. I co??? Po raz kolejny się nie zawiodłam. Duet Pań Dukey & Webster to genialne scalenie, dwóch niesamowitych umysłów. Uważam, że połączeniem swoich sił w pisaniu wspólnej serii jest znakomitym pomysłem, gdyż stworzyły w ten sposób dzieło niepowtarzalne, jedyne w swoim rodzaju. Seria „Laleczki” zawładnęła moim sercem i mam nadzieję, że autorki wydadzą nam jak najwięcej tomów tego cuda. W pierwszym tomie mieliśmy możliwość przeczytania jedynie punktu widzenia Jade i jeden mini dodatek Dillona. W drugim tomie, który jak dla mnie jest zdecydowanie lepszy, poznajemy myśli, wspomnienia i bieżącą akcję trójki z bohaterów: Dillona, Jade oraz Bennego. Ja tym rozwiązaniem jestem zachwycona, ponieważ w pierwszej części czułam niedosyt, to tu miałam możliwość poznania, co siedzi w głowie chorego psychicznie człowieka, co nim kieruje. Książka jest napisana w tak niesamowity sposób, że czytając ją siedziałam napięta jak struny w gitarze, a sama fabuła jest tak wciągająca, że strony dosłownie paliły mi się w palcach. Postacie scharakteryzowane są w taki sposób, że chciało się zagłębić jak najbardziej w ich umysły. Chory, popsuty i bezwzględny Świat Macy oraz Bennego, którego postać została tutaj opisana szczegółowo i możemy poznać dlaczego stał się ON tak okrutnym popaprańcem. Następnie zdesperowany Dillon, chcący za wszelką cenę odnaleźć ukochaną , a na końcu Jade – osoba tak dzielna, wytrwała, która po okrutnych przejściach, nadal ma w sobie siłę, aby zatracić się w miłości i odnalezieniu nareszcie swojego ukojenia, spokoju. Czy jednak kiedykolwiek go odnajdzie?

Odniosę się jeszcze tylko do zakończenia, które czytając z jednej strony byłam usatysfakcjonowana, z drugiej zaś czułam, że szczęście nie może trwać wiecznie i nagle BUM, dosłownie kilka linijek później włosy na karku stanęły mi dęba, a po ciele przebiegły dreszcze. To, że lubię tą serię, jest zbyt delikatnie powiedziane ja ją po prostu kocham.

Przeczytałam w swoim życiu już wiele książek ( choć wiele jeszcze przede mną), to myślałam, że po przeczytaniu „Skradzionych laleczek” nic mnie już nie zaskoczy. Byłam w ogromnym błędzie. Jest to wstrząsająca pełna emocji i brutalności powieść, a wydarzenia zawarte w „Skradzionych laleczkach” są jak istne tornado emocjonalne, a w samym środku oka cyklonu znalazłam się ja, Benny i jego Zepsute Laleczki. Jest to książka, obok której nie można przejść obojętnie, a po przeczytaniu jej gwarantuję, że zostanie ona na długo w Waszej pamięci.

A czy Ty chcesz poznać historię walki z potworem, przed którym ostrzegał Jade tatuś?

„Lalka panny Ponny była chora, chora, chora...”

Gorąco polecam.

Paula

[Adres usunięty]

Uwaga! Przed przeczytaniem „Zaginionych laleczek” zapoznaj się z recenzją dołączoną do książki bądź skonsultuj się z lekarzem psychiatrą, gdyż każda strona niewłaściwie przeczytana zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

I piszę tu całkowicie poważnie, bo „Zaginione laleczki”, amerykańskiego duetu Dukey – Webster, jest książką, jakiej na polskim rynku jeszcze nie było. Przerażający thriller psychologiczny, z domieszką naprawdę mocnego i ostrego jak brzytwa Dark Romance wbił mnie w fotel, budząc przy tym ekstremalnie skrajne emocje, o których istnieniu nie miałam pojęcia. Mroczna, brutalna, bulwersująca, wywołująca niesmak, przerażanie i odrazę. Historia tak wciągająca, że podczas lektury musiałam pamiętać o łapaniu oddechu.

Przyznam szczerze, że na początku, trochę obawiałam tej książki, ale jak się okazuję zupełnie niepotrzebnie. Autorki stanęły na wysokości zadania, bo „Zaginione laleczki” okazały się niezapomnianą podróżą na Orbitę i z powrotem.

Dukey i Webster kontynuowały historię ze „Skradzionych laleczek”, tym razem z punku widzenia trójki bohaterów – Jade, Benniego i Dillona. Dzięki temu, miałam możliwość, wniknąć w głąb ich duszy i poznać bohaterów od „podszewki”. Zrozumieć tok myślenia oraz postępowania każdego z nich. Akcja „Laleczek” pędzi na łeb na szyję, a nieoczekiwane zwroty zaskakują co krok, doprowadzając tym samym do stanu wyjątkowego napięcia.

„Zaginione laleczki” to zdecydowanie jedna z tych książek, której nie można zapomnieć od tak. Gwarantuję, że ta nietuzinkowa historia, zostawi po sobie ślad w waszej pamięć niczym wmurowany kamień węgielny. Książka przeznaczona jest zdecydowanie do czytelników powyżej osiemnastego roku życia i to tylko tych, o stalowych nerwach i mało wrażliwym żołądku.

Zapraszam

[Adres usunięty]

Czy ten horror nigdy się nie skończy. Jeśli pierwsza część była dla was straszna – to ta was przerazi – wyrwie serce z waszego ciała i wrzuci je w otchłań.

Benjamin z pierwszej części dorósł. Wyrósł z niego napakowany przystojny mężczyzna, ale z mózgiem psychopaty. Jade na nowo zostaje przez niego porwana i znów znajduje się w celi. Mimo, ze jest dorosła pewną siebie kobieta, która potrafi nie jednemu facetowi przywalić w gębę to jednak przegrywa z Bennem.

Tym razem nie jest sama w celi. Znajduje się obok niej także jej siostra i ktoś jeszcze – bardzo blisko jej sercu.

W tej części poznajemy dzieciństwo skrzywdzonego chłopca. Chłopak powoli otwiera się przed swoją „zaginioną laleczką”, a Jade wysłuchuje historii by znaleźć coś, co pozwoli jej uciec z tego więzienia.

Teraz musi chronić nie tylko te osoby, które są obok niej w celi, ale też te na wolności, po które Ben chce sięgnąć i zranić. Jedyną nadzieją dziewczyny jest jej ukochany, który nie cofnie się przed niczym by uratować kobietę jego życia. Jednak na wolności pozostał ktoś, kto od dawna pomagał psychopacie w dorwaniu jego laleczki.

Ta część jest lepsza od pierwszej. Brutalność z niej wydziera się w każdej kartce. Autorki nie zwalniają tempa ani na chwilę, a czytając czuje się wręcz na szyi oddech psychopaty. Przewracając kartki aż z nerwów obgryzłam paznokcie, bo chciałam, aby ten potwór wreszcie zniknął (ktoś go zabił, wsadził do więzienia). Nie mogłam znieść myśli, że ktoś taki mógł żyć i tyle osób skrzywdzić. Aż zapomniałam, że to wymyślona historia. Ale opisy i sama historia była tak szczegółowo opisane, że zatraciłam się w tej książce i chyba nie usnę aż do premiery następnej części.

Czy miłość ocali jej życie. Czy siostra, którą kochała sprzeciwi się i będzie przeciwko siostrze.

I czy z takiego dramatu i horroru może powstać nowe życie przepełnione miłością. Czy Jade uratuje siebie i ukochanego. Tym razem stawka jest wysoka i walczy nie tylko o siebie i partnera, ale jeszcze o cos większego – cud, który nie powinien się zdarzyć. Czy w niego uwierzy i uchroni. Przeczytajcie i sami się dowiedzcie.

Benny kocha swoje laleczki. Szyje im sukienki, maluje je i dba, by zawsze były piękne i posłuszne. Czasem jednak zdarza się, że laleczka się zepsuje. Benny nie lubi zepsutych laleczek. Takiej lalki trzeba się natychmiast pozbyć. Choć Benny, to psychopatyczny morderca, w jego czarnym i chorym sercu zakiełkowała miłość do jednej z laleczek. Pokręcona i brutalna miłość, która oplatała jego serce jak bluszcz, z każdym dniem stawała się coraz silniejszą obsesją. Choć Niegrzeczna Laleczka, stale się buntowała i zasługiwała na coraz brutalniejsze kary, Benny oddał jej całe swoje popieprzone serce i nie chciał żadnej innej. Żadna nie była wystarczająco dobra, bo nie była NIĄ. Choć jego ulubionej zabawce udało się uciec, mimo lat rozłąki, Benny nie zapomniał, co do niej czuje. Wręcz przeciwnie, chore uczucie rosło w siłę, a jego opanowało obsesyjne pragnienie, by Niegrzeczna Laleczka wróciła do domu. I w końcu mu się to udaje. Znów są razem Laleczka i jej Pan. Jade nie jest jednak już tą małą, przerażoną dziewczynką, którą Benny porwał przed laty. Teraz jest silną i zdeterminowaną kobietą, znakomitą policjantką wyszkoloną w walce z psychopatami. Jednak żadna szkoła nie była w stanie przygotować Jade na powrót do koszmaru, a oto jego drugi akt właśnie się zaczyna. Jade musi walczyć, nie tylko dla siebie, ale też dla tych, których kocha. Problem w tym, że nie tylko z Bennym będzie musiała się zmierzyć. Teraz nie tylko ON jest potworem.

„Skradzione laleczki” były uzależniające, szokujące, seksowne a za razem brutalne i wstrząsające. Autorki przeniosły mnie wprost do najmroczniejszego koszmaru i całkowicie uzależniły od swojej chorej wyobraźni. Myślałam, że nie może być już bardziej dramatycznie, okrutnie, mrocznie, ale się myliłam, bo „Zaginione laleczki”, przenoszą to wszystko na wyższy poziom. Autorki nie mają żadnych skrupułów. Jeśli chcą kogoś zranić- ranią. Jeśli chcą kogoś zabić- zabijają. Jeśli chcą nami wstrząsnąć- wywołują prawdziwe tornado. Szalonej wyobraźni tych dwóch kobiet absolutnie nic nie ogranicza. Zatraciły się w mroku, spuściły demony ze smyczy i stworzyły historię, której nie da się zapomnieć. Która obezwładnia, oszałamia, szokuje i uzależnia. Jest jeszcze lepsza niż pierwsza część!

W pierwszym tomie, autorki ujawniały dramatyczne wydarzenia z przeszłości Jade stopniowo. Dzięki temu trzymały rękę na pulsie, dawkując czytelnikowi szokujące informacje i brutalne sceny. Tym razem jest inaczej. Jade znowu trafia w łapy potwora, a my towarzyszymy jej od początku w tym koszmarze. I to było autentycznie straszne. Choć nie mogłam się oderwać od lektury, byłam przerażona i wstrząśnięta okrucieństwem Benny’ego, a serce biło mi jak szalone. Fabuła „Zaginionych laleczek”, mrozi krew w żyłach i zapewnia maksimum mocnych wrażeń i skrajnych emocji.

Dotychczas Benny był dla mnie tylko chorym psychopatą, który mnie przerażał, a jednocześnie ciekawił. Pytanie o to, co sprawiło, że stał się potworem dręczyło mnie przez cały pierwszy tom, a teraz wreszcie dostałam na nie odpowiedź. Autorki wpuszczają nas do chorej głowy szaleńca i każą wysłuchać jego dramatycznej historii. A jest ona po prostu straszna. Benny sam opowiada nam o dramacie, który ukształtował jego chory umysł i choć nic nie usprawiedliwia jego zbrodni, teraz rozumiem, że po czymś takim, po prostu nie mógł być normalny. Czytelnik ma możliwość spojrzeć na niego pod innym kątem, poznać chłopca, którego psychika została doszczętnie zniszczona i w pewnym stopniu zrozumieć dlaczego stał się potworem.

W narracji znalazło się też miejsce dla Dillona i ach… uwielbiam tego faceta! Już wcześniej skradł moje serce, ale teraz, kiedy miałam okazję poznać jego myśli, polubiłam go jeszcze bardziej. Choć generalnie nie przepadam za książkami, gdzie narracja jest rozbita na wiele postaci, do tej książki bardzo to pasowało. Nie czułam się zdezorientowana, ani nie miałam wrażenia, że perspektyw jest zbyt wiele. Wręcz przeciwnie, dodałabym jeszcze kilka rozdziałów z punktu widzenia Macy, bo jej postać jest jedną z najbardziej fascynujących i przerażających w całej powieści. Swoją drogą chętnie przeczytałabym cały osobny tom skupiający się na jej postaci i na tym jak przez lata stopniowo znikała mała porwana, dziewczynka, a rodził się potwór ze niszczonym przez traumę umysłem.

O CZYM? „Zaginione laleczki”, to mroczna, brutalna i całkowicie uzależniająca kontynuacja znakomitej serii thrillerów psychologicznych. Autorki weszły na wyższy poziom, stały się bardziej okrutne, bezwzględne, a ich chore pomysły i mroczna wyobraźnia, totalnie mną zawładnęły. Jestem całkowicie zafascynowana Bennym i jego Laleczkami, a za razem wstrząśnięta i szokowana, tym co się wydarzyło. Nie mogę się doczekać kolejnych tomów tej uzależniającej serii.