Nie odpuszczaj

Książki tego autora to zawsze pewna lektura. Nigdy nie zawodzi.

Pierwsze spotkanie z Cobenem za mną 🤓

Jak było?

Ok. Tak po prostu.

Książka jest fajna, historia ciekawa i zgrabnie napisana, ale przez ogólną opinie o autorze postawiłam mu poprzeczkę zbyt wysoko... spodziewałam się wielkiej bomby.

Niestety nic nie wybuchło 😉.

Czy dam mu kolejną szansę?

Na pewno. Jednak teraz podejdę do niego na spokojnie, nie oczekując od książki przesadnej rewelacji 🙂

Nap Dumas jest detektywem, który targa na swoich barkach piętno przeszłości.

15lat temu w nietypowych okolicznościach, tragicznie ginie jego brat bliźniak z którym detektyw był bardzo mocno zżyty. Tej samej nocy bez wieści przepada dziewczyna Napa - Maura.

Taki zbieg okoliczności wydaje się być nieprawdopodobny i nie daje mu spokoju przez lata.

Kiedy wydaje się, że wydarzenia z przeszłości, na zawsze pozostaną niewiadomą, pojawia się trop.

Na miejscu zbrodni zostają znalezione odciski palców Maury.

Nagle przeszłość powraca ze zdwojoną siłą...

7/10☆

Podobno między bliźniakami istnieje szczególny rodzaj więzi, którego reszta świata nie jest w stanie objąć rozumem. Jako nastolatka bardzo chciałam mieć nie dość, że siostrę, to jeszcze bliźniaczkę. Na co mi osiem lat starszy brat? Jak ON balował na swojej osiemnastce, to ja – jako dziesięciolatka – siedziałam u babci, zamiast poznawać jego kolegów. No dobrze, może zbyt młoda wtedy byłam. W każdym razie wszystko zmieniło się, gdy ja dobiłam do magicznych osiemnastu lat, a ON i jego koledzy do dwudziestu sześciu – wtedy żadna bliźniaczka nie zastąpiłaby mi starszego brata! Przypomniałam sobie o tym podczas czytania najnowszej książki Harlana Cobena Nie odpuszczaj, w której istotną rolę odegrała właśnie bliźniacza więź.

Gdy w niewielkim miasteczku zostaje zamordowany jeden z policjantów, wszczęte zostaje dochodzenie, które (trochę nieoficjalnie i przypadkowo) prowadzi Nap Dumas – dziś kolega po fachu, a kiedyś szkolny kumpel ofiary. Im więcej prawd wychodzi na jaw, tym bardziej osobisty stosunek do prowadzonej sprawy zaczyna mieć Nap, który nie dość, że odkrywa tajemnicę wagi państwowej, to w dodatku dowiaduje się, co rzeczywiście stało się piętnaście lat temu, gdy zginął jego brat (bliźniak). Duchy przeszłości z impetem wkraczają w jego jako tako poukładane życie.

Przyznaję, że jest to pierwszy przeczytany przeze mnie thriller Harlana Cobena. Jako że lubię wiedzieć, co w trawie piszczy, zdecydowałam się sięgnąć po Nie odpuszczaj, by przekonać się, w czym tkwi siła pisarza i co sprawia, że rzesza ludzi kolekcjonuje wszystkie jego książki i wyczekuje premiery każdej kolejnej jak ciężarna porodu. Nie wiem, czy udało mi się znaleźć odpowiedź na pytanie, co takiego ma w sobie Coben, że wszyscy go kochają – wszak przeczytałam tylko jedną jego książkę. To za mało, by móc zdecydować, czy chcę być częścią wielbiącej go społeczności. Z punktu widzenia czytelniczki, która wiele thrillerów ma już za sobą, mogę stwierdzić, że Nie odpuszczaj czyta się niezwykle szybko. Akcja nabiera rozpędu od pierwszego rozdziału, wikłając kolejnych bohaterów w teoretycznie prostą historię. Zdecydowanie fabuła jest świetnie przemyślana i w opisywanych wydarzeniach na pewno nie ma grama przypadku. Dodatkową „atrakcją” była dla mnie pierwszoosobowa narracja, którą bardzo lubię. Bezpośrednie zwracanie się Napa do swojego nieżyjącego brata jeszcze bardziej wyostrzyło ich szczególną więź, która dla całości fabuły ma niebagatelne znaczenie, a mnie pozwoliło głębiej przeżywać wszystko, co działo się wokół sprawy. Chwała Cobenowi również za to, że nie sposób domyślić się zakończenia, choć nie ukrywam, że od pewnego momentu czułam, kto będzie zamieszany w całą sprawę. Tyle tylko, że te domysły niczego nie zepsuły – trzeba zwinności doświadczonego pisarza, by tak dobrze połączyć różne wątki.

Czy mam jakieś zastrzeżenia? Czuję spory niedosyt, jeśli chodzi o bohaterów – jest ich całkiem sporo, ale niczym szczególnym się nie wyróżniają. Właściwie są trochę nijacy i nie sposób zapamiętać ich na dłużej. Szkoda, bo brak wyrazistych postaci powoduje, że książka ląduje na regale i szybko umyka z pamięci. Być może zostanę wyklęta przez zwolenników pisarza za brak euforii, ale dla mnie to po prostu dobry thriller, bez fajerwerków i utraty tchu. Przemyślany, dobrze skonstruowany i na pewno godny polecenia, jednak nie jest to mistrzostwo, jakiego chyba się spodziewałam.

"Echa przeszłości są ledwo słyszalne, ale nigdy do końca nie milkną."

Ciekawy i frapujący thriller, napisany z pazurem, wywołuje przyjemny dreszczyk emocji, właśnie czegoś takiego było mi teraz potrzeba. Akurat na wieczór czytelniczy, relaks się po cięższym dniu pracy. Książka nie należy do tych, z których wiele wyciągniemy w sferze refleksji, niedługo też pozostanie w pamięci, a jednak zabawa podczas poznawania scenariusza zdarzeń sympatyczna i satysfakcjonująca. Narracja lekka i płynna, niewymagająca większego skupienia, ale wciągająco przyciągająca do atrakcyjnie przemyślanej fabuły. Autor potrafi sprytnie trzymać w napięciu, umiejętnie podsycać emocje, zachęcająco zaskakiwać obrotem spraw, nie zdradzać za dużo, aby wywołać pragnienie poznania kolejnego rozdziału i porwać w grę snucia przypuszczeń. I jeszcze dynamiczne rytmy, które podkręcają atmosferę, wkręcają w sensacyjne i kryminalne nuty. Podoba mi się konstrukcja thrillera, jego klimat i sposób przedstawienia, drobne zastrzeżenia mam jedynie do postawy głównego bohatera, który momentami zachowuje się jak niedojrzały mężczyzna, ale tłumaczę to jego życiowym doświadczeniem, zatrzymaniem psychiki na pewnym etapie wspomnień, ludzką chęcią cofnięcia przeszłości w celu innego wytyczenia jej szlaku.

Detektyw Nap Dumas wciąż nie może pogodzić się ze śmiercią brata bliźniaka. Od tragicznych wydarzeń minęło już piętnaście lat, a towarzyszące im niewyjaśnione sprawy nie dają spokoju i nie prowadzą do ukojenia. Na to nakłada się tajemnicze zniknięcie wielkiej młodzieńczej miłości. Dumas widzi, że oficjalny obraz zgubnych wydarzeń nie układa się w spójną i logiczną całość, ale też niewiele może zdziałać w zakresie uporządkowania złożonego dochodzenia, tym bardziej, że są siły, którym zależy na nieodgrzebywaniu starych wypadków. Jednakże fatalny incydent z udziałem szkolnego kolegi Napa podsuwa pewne założenia i tropy. Od tego momentu prywatne śledztwo detektywa nabiera impetu i rozmachu. A zakończenie? Spełniło moje oczekiwania, nie poszło utartym szlakiem i zawierało nieoczekiwane elementy.

[Adres usunięty]

Są tacy autorzy, którzy w swoim dorobku mają już kilkanaście książek, a ja nie miałam okazji zapoznać się nawet z jedną. Takim autorem jest między innymi Harlan Coben. Dużo dobrego słyszałam o jego twórczości, jednak jej nie czytałam. Pora to zmienić, zatem sięgnęłam po najnowszą powieść. Czy dzięki niej sięgnę także po poprzednie książki autora?

'Jestem bardzo dobrym śledczym - po prostu jestem, bez fałszywej skromności - ale muszę zobaczyć na własne oczy miejsce przestępstwa.'

Nap jest detektywem w małym miasteczku. Wybrał ten zawód ze względu na wydarzenia sprzed piętnastu lat - jego brat bliźniak wraz z dziewczyną zostali znalezieni martwi na torach kolejowych, a z kolei jego dziewczyna zaginęła. Po piętnastu latach ginie kolejny mężczyzna, który wraz z Napem, Leo i Dianą chodził do licealnej klasy. Czy wydarzenia są ze sobą powiązane? I jakie powiązanie z tym wszystkim ma opuszczona baza wojskowa?

'Rozwiązuję sprawy i pozwalam, by inni przypisywali sobie moje zasługi. Nie zależy mi na awansach i nie chcę zostać zdegradowany. Przez większość czasu pracuję sam i nie grożą mi polityczne ruchome piaski, w których ugrzęzło tak wielu.'

Historia z gatunku, który coraz bardziej do mnie przemawia. Lubię sięgać zarówno po thrillery jak i kryminały, a swego czasu bardzo się przed nimi wzbraniałam. Harlan Coben okazał się autorem, który trzyma czytelnika w napięciu do samego końca, dawkując rozwiązanie sprawy. Wiele wątków się ze sobą łączy, a ostateczne rozwiązanie otrzymujemy na ostatnich kilku stronach. Co więcej, nie domyśliłam się rozwiązania, za co zdecydowany plus! Kolejnym jest to, że książkę czyta się bardzo szybko. Nie jest to krótka historia, jednak ma w sobie coś takiego, że nie można się oderwać. Można ją pochłonąć w ekspresowym tempie. Czy tak jest ze wszystkimi książkami autora?

Sama historia opowiadana jest przez Napa, który momentami prowadzi monolog skierowany do swojego nieżyjącego bliźniaka. Jest osobą, która prowadzi życie w pojedynkę, ze względu na wydarzenia z przeszłości. W momencie, gdy nadarza się okazja, aby rozwiązać zagadkę śmierci brata, pochłania go bez reszty. Czy zagadkę uda się rozwiązać? I czy samo rozwiązanie da mężczyźnie wewnętrzny spokój?

'Nam się to nie przytrafi. Taktykę zaprzeczania uprawiają nie tylko ci, których dotknęła strata.'

Polecam! Jako osoba, która nie zna poprzednich książek autora, z pewnością nadrobię zaległości. Historia wciąga, a zakończenie wcale nie jest oczywiste. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć.

'Tak właśnie wszyscy funkcjonujemy. Zwracamy uwagę na to, co pasuje do naszej narracji. Ignorujemy to, co do niej nie pasuje.'

W drodze do prawdy

Nie można wyobrazić sobie większej tragedii, niż śmierć bliskiej osoby. I choć rozmiar cierpienia jest sprawą indywidualną, to jest ono szczególnie wielkie i dotkliwe wówczas, kiedy tego odejścia się nie spodziewaliśmy. Tak jest przy osobach młodych, tych, którzy giną w wypadkach samochodowych czy zostają zamordowani, którzy popełniają samobójstwo. Wówczas pojawia się pytanie, czy mogliśmy zrobić coś, żeby temu odejściu zapobiec, czy mogliśmy w jakiś sposób zmienić bieg historii. Często ten ból popycha nas też do zemsty, a przynajmniej do poszukiwania prawdy zwłaszcza w sytuacji, kiedy nie jest ona do końca oczywista.

Tak też było w przypadku śmierci Leo Dumasa oraz jego dziewczyny, Diany Styles. Pod koniec piątej klasy liceum odnaleziono ich ciała na torach. Uznano, że wpadli pod pociąg, a z uwagi na fakt, iż mieli we krwi duże ilości narkotyków i alkoholu, potraktowano tę tragiczną śmierć jako wypadek. Brat bliźniak Leo, Napoleon „Nap”, nigdy nie uwierzył w nieszczęśliwy wypadek. Szczególnie, że dzień po tej tragedii zniknęła jego dziewczyna Maura Wells, zerwawszy z nim wcześniej za pośrednictwem wiadomości tekstowej. To zdarzenie zdecydowanie wpłynęło na jego życie, determinując przyszłość.

Napoleon wstąpił do policji, nieustannie poszukując prawdy o wypadku i bezskutecznie starając się wytropić Maurę. Niestety, wszystkie próby jej odnalezienia okazały się bezcelowe, przynajmniej do chwili, kiedy do jego domu – już jako do detektywa Dumasa – zapukali funkcjonariusze policji. Okazuje się, że w miasteczku, podczas interwencji drogowej, został zastrzelony policjant, a na miejscu zbrodni odnaleziono ślady … Maury. Policja podejrzewa, że była pasażerką zatrzymanego przez funkcjonariusza samochodu, ale co tak naprawdę w nim robiła i jaki udział miała w tym morderstwie?

Tego właśnie będzie próbował dowiedzieć się Napoleon, choć powrót do przeszłości nie będzie dla niego łatwy. Czy to dochodzenie okaże się sukcesem? Jedno jest pewne, będzie najtrudniejszym w jego karierze, nie dość bowiem, że detektyw jest zaangażowany emocjonalnie, to jeszcze zamiast odpowiedzi i wskazówek, trafia na kolejne znaki zapytania. Dostarcza nam tym samym prawdziwie emocjonującej lektury, choć w przypadku bohatera Harlana Cobena nie może być inaczej.

Powieść „Nie odpuszczaj”, opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros, to kolejna już pozycja w dorobku autora która zdradza jego talent do wymyślania pokrętnych historii i stawiania wykreowanych przez siebie postaci wobec wyzwań. Mimo iż styl Cobena, szczególnie jego narracja, są specyficzne i nie zawsze trafiają do odbiorców, to jednak będę zawsze autora polecała. Chociażby z uwagi na klimat, który zawsze panuje w jego powieściach, na doskonałe odzwierciedlenie dusznej, małomiasteczkowej atmosfery, jaka panować musi w Westbridge.

To właśnie sprawia, że po książkę sięgną miłośnicy pióra Cobena, a także wszyscy ci, którzy pasjonują się rozwiązywaniem kryminalnych zagadek. Jeśli dodamy do tego znakomicie wykreowane postacie, tajemnice sprzed lat, a także wyzwania, jakie przed swoimi bohaterami stawia autor, otrzymamy całkiem niezłą lekturę przy której możemy spędzić pełne emocji popołudnie.

Justyna Gul

Qultura słowa

Leo i Diana zabrali tajemnicę swojej tragicznej śmierci do grobu. Jednak Nap - brat bliźniak Leo – nadal zmaga się z wydarzeniami sprzed piętnastu lat i nie może pogodzić się ze śmiercią brata. Pytań jest coraz więcej, a odpowiedzi wciąż brakuje. Czy śmierć Leo i Diany łączy się ze zniknięciem ukochanej Napa? Najwyraźniej ta tragiczna noc na zawsze odmieniła życie więcej niż jednego człowieka.

Harlan Coben w „Nie odpuszczaj” nie odpuszcza czytelnikowi już od pierwszych stron. :D Jesteśmy wciągnięci w fabułę już na samym początku książki. Trudno jest się oderwać. Autor wszystko doskonale dopracowuje. W tej książce nie ma nic zbędnego, każdy szczegół jest przemyślany, tak, aby stworzyć wyrafinowaną intrygę i na samym końcu zaskoczyć czytelnika. Nie wiem, czy ktokolwiek byłby w stanie przewidzieć zakończenie „Nie odpuszczaj”.

Jeśli spodziewacie się, że Harlan Coben zużył już wszystkie swoje pomysły na świetne postacie, to grubo się mylicie. Mamy tu bohaterów, którzy mają wiele zalet, ale mają także swoje wady, sekrety i swoją przeszłość, przez co wydają się nam być bardzo ludzcy.

„Nie odpuszczaj” nie jest thrillerem, który czyta się tylko dla samej rozrywki. Autor porusza różne problemy, przez co powieść daje do myślenia. Nie skupiamy się jedynie nad zagadką, ale nasze myśli błądzą wokół różnych tematów.

Trochę zabrakło mi w tej książce „cobenowego humoru”. Nie myślcie, że w „Nie odpuszczaj” zabawnych sytuacji nie ma w ogóle, bo takie oczywiście mają miejsce. To w końcu Harlan Coben! Ale jednak nie jest tego bardzo dużo.

Według mnie „Nie odpuszczaj” Harlana Cobena to książka genialnie napisana, ciekawa, wciągająca i zaskakująca. Nie wiem, czego można chcieć więcej. Dla mnie 8/10!

Dziękuję Wydawnictwu Albatros za egzemplarz!

TAJEMNICE PRZESZŁOŚCI PO RAZ KOLEJNY POWRACAJĄ

Coben to pisarz, który upodobał sobie w szczególności jeden rodzaj thrillera – a dokładniej ten, traktujący o zniknięciach i zbrodniach sprzed lat, które dopiero po długim czasie zaczynają wychodzić na światło dzienne. O tym opowiadała chyba jego najsłynniejsza powieść, „Nie mów nikomu”, na tym także skupia się najnowsze dzieło amerykańskiego autora, „Nie odpuszczaj”. Czy to oznacza, że jest wtórne? Po części tak, ale przede wszystkim jak zawsze jest udane i dostarcza naprawdę dobrej rozrywki, którą czyta się szybko, przyjemnie i z autentycznymi emocjami.

Daisy ma sposób na życie. Pracuje na zlecenie rozwodzących się żon, upijając ich mężów i prosząc o odwiezienie. Jeżeli mężczyzna się zgodzi, kilka zakrętów dalej zatrzymuje ich jej policyjny partner, Rex, a sąd dostaje dowód nieodpowiedzialności owego człowieka, co ułatwia odebranie mu praw rodzicielskich. Teraz jednak coś idzie nie tak, kolejna „ofiara”, Dale Miller, na jej oczach zabija policjanta, a potem… Daisy wie tylko jedno: po tylu latach w końcu ją znaleźli!

I tu na scenę wkracza śledczy, Napoleon Dumas, który od piętnastu lat nie potrafi poradzić sobie ze stratą, jaka go spotkała. To właśnie wtedy, pewnej nocy, jego brat bliźniak Leo i Diana zginęli na torach kolejowych. Samobójstwo? Wypadek? Morderstwo? Tego nie udało się ustalić. Tak samo zresztą jak tego, co stało się z Maurą, ówczesną dziewczyną Napa, która zniknęła tej samej nocy. Jej rodzice nigdy nie zgłosili zaginięcia, a jemu kazali trzymać się od niej z daleka, ale on, mimo lat poszukiwań, nie był w stanie jej odnaleźć. Aż do dnia dzisiejszego. Dekadę temu wprowadził jej odciski palców do bazy danych, teraz dowiaduje się, że znaleziono je na miejscu morderstwa Rexa – swoją drogą jego znajomego ze szkolnych lat. Dawne emocje, które nigdy nie zniknęły, wybuchają z nową siłą, a Nap rzuca się w wir tajemnic z przeszłości, która jest o wiele bardziej mroczna, niż kiedykolwiek mógłby sądzić…

Coben niniejszą książkę oparł w pewnym stopniu na własnych doświadczeniach. A dokładniej na legendach miejskich, które znał z dzieciństwa ze swojej najbliższej okolicy, a które legendami – mimo ich mrocznego, przerażającego charakteru – okazały się wcale nie być. To jednak tylko drobny fakt stojący za całością i dodający jej pikanterii, cała reszta jest dokładnie taka, jak u tego Cobena, którego tak bardzo doceniłem przed laty. Lekka i szybko poprowadzona treść, w której nie brak napięcia, intrygująca tajemnica – wyrwana co prawda ze stałego repertuaru amerykańskiego autora, ale jak zawsze sprawdzająca się znakomicie – i w końcu to, co mnie kiedyś u niego kupiło – love story. Historia miłosna stojąca za wszystkim, która sprawia, że fabuły Cobena nabierają jakże ludzkiego, bliskiego każdemu wymiaru.

A wszystko to napisane w sposób lekki, stylem prostym, pełnym dialogów, bardzo łatwym i przyjemnym w odbiorze. Wbrew pozorom jednak, treść nie znika z głowy od razu po przeczytaniu, jak to ma się często w przypadku takich niewymagających lektur. Coben wie, jak zapaść czytelnikom w pamięć, wie też jak zaintrygować i zbudować napięcie, i nawet jeśli w ostatecznym rozrachunku całość bardzo nie zaskakuje, warta jest polecenia miłośnikom dobrych, rozrywkowych thrillerów. W skrócie: dobra powieść z dreszczykiem na długie, jesienne wieczory, pozbawiona większej głębi, ale w swoim gatunku naprawdę znakomita.

Odkryłam swoją nową miłość - cobenowską 😍 Musicie to przeczytać 🤩Dawno nie poświęciłam każdej (podkreślam każdej) wolnej chwilki, przerwy między lekcjami czytaniu.

Bardzo podobał mi się sposób napisania tej książki. Jest to coś pokroju listu głównego bohatera, byłego policjanta Nap'a (dobrze, że posługiwał się takim zdrobnieniem, bo Napoleon brzmi mega patetycznie w porównaniu do jego osobowości 😂) do jego zmarłego brata, Leo. Był taki moment, w którym o mało nie zalałam kartek łzami 🥺 - jednak pisanie do nieżyjącej już osoby jest niezwykle trudne i przywołuje wiele emocji... Dochodzi tutaj jeszcze gniew pomieszany z wyrzutami sumienia. Nap nie zdawał sobie sprawy, jaki naprawdę był jego brat. Pozostaje mu jedynie odkryć tajemnicę jego śmierci - tej prawdziwej, nie wyimaginowanej przyczyny.

Z każdą kolejną stroną odkrywamy coraz to nowsze poszlaki, niedomówienia wychodzą na światło dzienne i w końcu nie każdy okazuje się być tym, za kogo się podawał... I najważniejsze pytanie - czym tak na serio zajmował się Klub Konspiratorów? Czułam się czasami jak detektyw 😅 Ale Coben i tak wyprowadził mnie w pole 🙈

Lubicie Cobena? Domyślam się, że tak. Nie da się koło niego przejść obojętnie. Dlatego z miłą chęcią sięgnęłam po kolejną książkę mistrza thrillerów. Dlaczego? Przede wszystkim ze względu na jego styl. Zachęcający prolog, prowadzenie czytelnika, szybkie zwroty akcji, możliwość snucia własnych przypuszczeń, kreacja bohaterów i zaskakujące zakończenie.

Taka właśnie jest książka "Nie odpuszczaj".

Nap zauważa dziwną zbieżność między śmiercią znanych mu osób, a śmiercią jego brata sprzed 15 lat. Intuicja wciąż kieruje go do starej bazy wojskowej, o której krąży wiele plotek. Jednak największym motywatorem w odkryciu prawdy staje się Maura. Przez 15 lat nie wiedział, co się stało z jego dziewczyną. Zniknęła bez śladu, aż nagle policja znajduje jej odciski palców w miejscu przestępstwa. Odkryta prawda jest gorsza, niż Nap by przypuszczał.

__________________________________

Po raz kolejny, czyli jakiś 30 😂 jestem bardzo zadowolona. Dla tej książki miałam ochotę nawet zarwać nockę. Nie muszę mówić, że zakończenie mnie zaskoczyło, a książkę czyta się niebywale szybko dzięki dużej ilości dialogów. Nie spotkacie również zbędnych opisów. Przede mną jeszcze dwie książki Harlana w tym "O krok za daleko" i antologia "Aż śmierć nas rozłączy". Miłego kochani 💓

"Każdy ma swoje nadzieje i marzenia".

Mistrz gatunku powraca. I to w jakiej formie! Moja "znajomość " z panem Cobenem trwa nieprzerwanie od około 20 lat i zawsze jestem pod ogromnym wrażeniem jego twórczości. Również tym razem jestem w 100% zadowolona. Książka wciąga od pierwszej aż do ostatniej litery.

Napoleon Dumas w ciągu jednej nocy stracił dwie najbliższe mu osoby. Brata bliźniaka i ukochaną dziewczynę. Leo i jego dziewczyna zostali znalezieni martwi na torach kolejowych. Maura zaginęła. Nap od samego początku nie wierzył, że wydarzenia tej nocy to przypadek. I za wszelką cenę chce odkryć prawdę i odnaleźć ukochaną. Dlatego właśnie został policjantem.

Jego śledztwo nabiera tempa dopiero po 15 latach gdy na miejscu zbrodni zostają odnalezione odciski palców Maury. Sprawę komplikuje fakt,że zamordowaną osobą jest policjant i kolega Napa i Maury z liceum.

Czy zaginięcie jego dziewczyny ma coś wspólnego z opuszczoną bazą wojskową,której tajemnice chcieli odkryć nastolatkowie? Czy wydarzenia sprzed lat są powiązane z licealnym Klubem Konspiratorów? Wszystkie należące do niego osoby nie żyją,zaginęły lub ukrywają się.

Jak zawsze Coben idealnie myli tropy i manipuluje czytelnikiem. Do samego końca trzyma nas w napięciu i niepewności.

Mimo iż czytam jego powieści od tylu lat zakończenie było dla mnie co najmniej zaskakujące.

I to właśnie uwielbiam w powieściach Cobena. Jego poczucie humoru, bohaterów i intrygę,która w każdym calu jest bezbłędnie skonstruowana. Porusza ON również problemy społeczne,takie jak przemoc wobec kobiet i hejt w Internecie. Pokazuje jak łatwo zniszczyć komuś życie i doprowadzić do tragedii.

Dla mnie dodatkowym plusem tej powieści są wątki francuskie i Lyon. Jest to miasto,w którym od kilku lat mieszkam i tu właśnie miałam okazję spotkać Harlana Cobena.

Ostatnio zostałam nazwana Cobeniarą i jedyne co mogę powiedzieć na temat tej i każdej innej powieści tego autora: REWELACJA!!

Polecam wszystkim!

Harlan Coben to mój ulubiony autor i to dzięki jego twórczości zaczęłam "nałogowo" czytać książki. Byłam pod wrażeniem tego w jak lekki sposób pisze, jednocześnie rewelacyjnie buduje napięcie, a zakończenia jego książek zawsze wbijają w fotel. Każdy kolejny jego thriller udowadnia, że kto jak kto, ale Coben od początku utrzymuje znakomity poziom. Do tej pory nie udało mi się chyba w żadnej jego książce przewidzieć zakończenie, ale Nie odpuszczaj jest inaczej. Dosyć szybko zorientowałam się, jak ta pozycja się zakończy. Jednak jak na Cobena przystało, w jego książkach nie można domyślić się wszystkiego. Harlan wodzi czytelnika za nos, podrzuca mylne tropy i dzięki temu zawsze w zakończeniu znajduje się element zaskoczenia, który wcześniej jest nie do przewidzenia.

Seria z Myronem i Winem jest moją ulubioną, dlatego bardzo się ucieszyłam, gdy w Nie odpuszczaj pojawił się na chwilę Myron. Od razu na mojej twarzy pojawił się uśmiech od uch do ucha, a autor jeszcze bardziej u mnie zapunktował. Cieszę się, że przygotował dla czytelników małą niespodziankę i udało mu się wpleść w fabułę, postać z serii.

Mocną stroną thrillerów Cobena są bohaterowie i w Nie odpuszczaj nie mogło być inaczej. Podoba mi się, że postaci zawsze są prawdziwe, każda ma wady i zalety. Nie ma mowy o wyidealizowaniu. W tej pozycji to Nap gra główne skrzypce i z jego perspektywy poznajemy całą historię. Mimo że swoje za uszami ma, zdobył moją sympatię. Po przeczytaniu ostatniej strony tej książki zrobiło mi się nawet smutno, bo naprawdę zżyłam się z głównym bohaterem.

O stylu autora nie muszę chyba dużo pisać. Ci z was, którzy przeczytali chociaż jedną książkę Cobena wiedzą, że pisze ON z niesamowitą lekkością, a od czytania naprawdę trudno się oderwać. Zwłaszcza w momentach, gdy napięcie sięga zenitu. W tej pozycji znajdziecie również dużo zwrotów akcji, które będą ciągle zmieniały wasze podejrzenia, co do zakończenia tej historii. Grzechy przeszłości często odbijają się czkawką, a wiedzą o tym bardzo dobrze, bohaterowie tej książki, którzy jeszcze kilkanaście lat później będą musieli się zmierzyć z konsekwencjami, podjętych przez nich decyzji.

Podsumowując, Harlan Coben w dalszym ciągu utrzymuje cholernie dobry poziom. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam. Znajdziecie tu wszystko, co dobry thriller powinien posiadać - barwnych bohaterów, niebanalną fabułą, ciekawe zakończenie, zwroty akcji i dużo napięcia.

Nikogo chyba nie zaskoczę stwierdzeniem, że tej książki się nie czyta, ją się pochłania. Dobrze, że nie jest zbyt pokaźna, bo nie byłabym w stanie odłożyć jej na kolejny dzień.

Nap Dumas wiele lat temu traci w tragicznych okolicznościach brata bliźniaka i tego samego dnia znika jego wielka miłość Maura. Wszyscy zdają się nie widzieć powiązań pomiędzy tymi wydarzeniami, a śmierć chłopaka traktują jak nieszczęśliwy wypadek, lub samobójstwo. Tylko Nap ma podejrzenia. Intuicja podpowiada mu, że zbiegów okoliczności i pytań pozostających bez odpowiedzi jest zbyt wiele.

Gdy po 15 latach ginie jego znajomy policjant, a na miejscu zbrodni śledczy odnajdują odciski palców Maury, Napowi zapala się lampka ostrzegawcza. Od tej pory pomimo wielu przeciwności nie odpuszcza, tylko dąży do wyjaśnienia sprawy zarówno bieżącej zbrodni, jak i tej sprzed lat.

Czy ze sprawą ma związek tajemniczy Klub Konspiratorów utworzony przed laty przez nastolatków? Wydaje się to mało prawdopodobne, a wręcz infantylne. Ale opuszczona baza wojskowa, w której rzekomo prowadzone są badania związane z rolnictwem już brzmi poważniej. Czy młodzi zaplątali się przypadkowo w jakąś aferę, czy może to Nap doszukuje się powiązań tam gdzie ich nie ma?

Styl Harlana Cobena to prostota połączona z humorem i odrobiną ironii. Dynamiczna akcja sprawia, że książkę szybko się czyta i nie jesteśmy w stanie ani na chwilę się od niej oderwać. Wątki przeplatają się ze sobą utrudniając czytelnikowi rozwikłanie sprawy. Zakończenie natomiast bardzo zaskakuje, choć pewne przesłanki nakierowały mnie właśnie w tę stronę.

„Nie odpuszczaj” to idealna pozycja na udany wieczór. Ostrzegam jedynie, ze trudno się od niej oderwać, więc nie zaczynajcie czytać w niedzielę wieczorem, bo poniedziałek w pracy może być trudny.

Harlan Coben, amerykański pisarz, którego ponad 30 książek zostało przetłumaczonych na 43 języki na świecie, który sprzedał ok. 75 mln książek czy potrafi jeszcze nas, czytelników czymś zaskoczyć?

Ostatnia publikacja W DOMU, nie przypadła mi do gustu, tym samym trochę obaw miałam przed sięgnięciem po tę książkę. Jednak tym razem zdecydowanie pisarz nie sprawił mi ani grama zawodu.

Inspiracją do napisania książki była, jak twierdzi autor legenda o znajdującej się bazie pocisków Nike z głowicami nuklearnymi w stanie New Jersey. Tam gdzieś, zaczęła się ta straszna historia, gdzie prawda została rozkopana.

NIE ODPUSZCZAJ jest bardzo dobrym thrillerem, a to co, ukrywał przed nami autor przez całą powieść, jest naprawdę mistrzowskie.

"Bo teraz już wiem. Teraz znam prawdę".

Nap, samotny detektyw styka się z przeszłością. Mimo że, pewnych rzeczy i wydarzeń nie da się już zmienić, zrobi wszystko, aby dowiedzieć się, jaka jest prawda.

Kilkanaście lat temu brat Napa, Leo wraz z dziewczyną giną w tragicznych okolicznościach, a jego wówczas obecna dziewczyna znika. Przez te wszystkie lata, żyje z myślami, jakby to było, gdyby te bliskie mu osoby żyły koło niego. Doczekał się na jedną z nich, Maura wraca i pojawia się z dnia na dzień. Jest prawdopodobnie świadkiem morderstwa. Ofiarą jest wspólny ich znajomy. Wszystkich mają łączyć wydarzenia, o których nie da się zapomnieć i którymi na nowo zaczynają żyć. Tyle że, Maura dalej nie chce być odnaleziona, a jak się okazuje, niektórzy wciąż uciekają przed przeszłością. Wszyscy chcą ją odkryć. Jaka ona jest ta prawda? Co łączy to legendarne miejsce z tymi dzieciakami ze szkoły?

"..nie pozwalałeś mi zamykać oczu na niesprawiedliwość..ty nauczyłeś mnie, że jeśli nie wymierzymy sprawiedliwości, jeśli nikt nie zostanie ukarany, nigdy nie zaznamy spokoju".

Bardzo mną poruszył wątek udostępniania bezmyślnie ale niestety celowo danych w sieci. Przykład, którym autor się posłużył, zdarza się niestety coraz częściej. Mimo nagłaśniania tych problemów sami jesteśmy wciąż świadkami hejtu w internecie. Zastanówmy się czasem zanim kogoś obrazimy, zanim nasze słowo może wyrazić komuś krzywdę, już nie tylko psychiczną.

Fanów Cobena chyba nie trzeba zachęcać po jego kolejną powieść. Zachęcam tych, którzy go jeszcze nie znają a zastanawiają się,czy warto. Zdecydowanie, znajdziecie w niej nie tylko wątki sensacyjne, ale przede wszystkim mnóstwo tajemnic, które są głęboko skryte, a które nie chcą być wyjawione. Prawda czasem bywa okrutna, a ich odkrycie jest w zasięgu ręki. Bardzo spodobała mi się ta historia i jej bohaterzy, nie mam jej nic do zarzucenia.

Ps. Pomiędzy autorem i Netflixem została podpisana umowa na zekranizowanie 14 jego powieści. Czekamy!

"Ponury sekret i straszne wyznania"

Harlan Coben to jeden z najpopularniejszych współczesnych amerykańskich pisarzy, który cieszy się wielkim uznaniem na całym świecie, także w naszym kraju. Autor bardzo płodny i systematycznie wydający. Posiada bogatą twórczość i jako pierwszy otrzymał aż trzy prestiżowe nagrody przyznawane w kategorii powieści kryminalnej. Pisarz, po którego niegdyś sam często sięgałem, bo jak mało kto potrafi pisać niesamowicie wciągające i zaskakujące thrillery, które szybko się czyta. Trochę się opuściłem z jego twórczością i wiele miesięcy nie czytałem kompletnie nic, więc biorąc pod uwagę płodność autora mam bardzo dużo do nadrobienia i już kilka razy zamierzałem ponownie sięgnąć po coś nowego, ale rodził się problem: co tu z tego wszystkiego wybrać. Dlatego już nie chciałem nad tym zbytnio główkować i korzystając z aktualnej okazji pojawienia się najnowszej książki, której premiera w naszym kraju jest dokładnie w dniu dzisiejszym, wziąłem po prostu w ciemno do ręki "Nie odpuszczaj", wiedząc że będzie to co najmniej dobra książka. I tak też było.

Nap Dumas to trzydziestoletni detektyw, który doznał wielkiej i bolesnej straty. Pewnej nocy przed piętnastoma laty zginął tragicznie jego brat bliźniak Leo ze swoją dziewczyną Dianą, a Maura, ukochana miłość Napa, zaginęła i nikt nie wie do dziś, co się z nią stało. Dumas postanowił wstąpić do policji po to, żeby ją odnaleźć, ale pomimo licznych starań nic nie udało mu się osiągnąć. Sprawa ucichła aż do momentu, kiedy pewnego dnia puka do jego drzwi dwoje policjantów informując, że na miejscu przestępstwa znaleziono odciski palców Maury. Nap podejmuje kolejne rozpaczliwe śledztwo, które sprawia, że pytań pojawia się coraz więcej. Okazuje się, że śmierć Leo i Diany skrywa mroczna tajemnica, a wraz z nią zniknięcie Maury, przyjaciele z dzieciństwa i opuszczona baza wojskowa, niedaleko której dorastał. Nap będzie musiał się zmierzyć z demonami przeszłości.

Coben to autor bardzo specyficzny. Uwielbiam jego styl, który znam bardzo dobrze i dla mnie to istny mistrz wciągających i zagmatwanych historii oraz niesamowitych zwrotów akcji. Bardzo rzadko udaje mi się rozwiązać jakąkolwiek intrygę, bo tak zagmatwa, tak wiele twistów fabularnych wprowadza często sporą dezorientuje i już potem czytelnik sam nie wie, kto tu w końcu jest czego winny, kto popełni jakąś zbrodnię czy ma coś złego na sumieniu. Niemal każda jego książka mega wciąga od początku, sprawia sporą przyjemność i błyskawicznie się czyta. Także mile mi się te wszystkie przeczytane wspomina, chociaż jego książki mają to do siebie, że bardzo szybko umykają z pamięci treści ich fabuł i postaci, więc gdybym zapytany o daną pozycję miał odpowiedzieć coś więcej na jej temat to byłby z tym problem. Niemniej jednak kompletnie się tym nie przejmuję, bo książka spełnia najważniejszy swój obowiązek, czyli zapewnia rozrywkę i sprawia przyjemność, a jako thriller zaskakuje i wciąga bez reszty.

(...)

Całość na: [Adres usunięty]

Piętnaście lat temu na torach kolejowych w pobliżu tajnej bazy wojskowej znaleziono poszarpane zwłoki nastolatków, Leo i Diany. Pomimo upływu lat Nap Dumas nadal boleśnie odczuwa stratę brata. Tamtego dramatycznego dnia zaginęła również jego ukochana, Maura, dlatego mężczyzna wstępuje do policji i na własną rękę próbuje ją odnaleźć. Tymczasem inny policjant ginie od strzału. Okazuje się, że zamordowany znał Maurę, mało tego, kobieta była z nim, gdy ten umierał. Nap próbuje znaleźć odpowiedź na pytania dręczące go od lat.

W pierwszych rozdziałach czytelnik poznaje kilku bohaterów, początkowo zupełnie ze sobą niezwiązanych, ale ostatecznie każdy w mniejszym bądź większym stopniu przyczynił się do stworzenia zawiłej i bardzo intrygującej historii. Ponadto każda postać jest inna, wyrazista, ma swoje problemy i tajemnice. Podobała mi się ta różnorodność. Z wypiekami na twarzy pochłaniałam kolejne rozdziały i przeżywałam nieoczekiwane zwroty akcji. Bardzo polubiłam Napa, który za wszelką cenę chciał poznać prawdę na temat śmierci swojego brata. Nawet jeśli czasami naginał zasady i sam wymierzał sprawiedliwość, czułam że ma ogromne serce i wszystko robi w dobrej wierze. Wszystkie szczegóły oraz indywidualne wątki współgrają ze sobą i logicznie się zazębiają. Bawiłam się cudownie odkrywając kolejne tropy i straszne tajemnice. Nie brakuje tu również drastycznych momentów - brutalności, przy których się krzywiłam i dostawałam gęsiej skórki. Były też poruszające kwestie, choćby sprawa Hanka, którego wszyscy szykanowali przez wzgląd na chorobę psychiczną. Ogólnie dzieje się tu bardzo dużo i w tym wszystkim zawarta jest cała gama emocji.

Finał totalnie mnie zszokował! Pisarz zaskakująco i płynnie zakończył całą historię. Po prostu opadła mi szczęka, kiedy w końcu odkryłam co tak naprawdę wydarzyło się kilkanaście lat temu w środku lasu, niedaleko opuszczonej bazy wojskowej. Nie mogłam w to uwierzyć jak jeden głupi, niby niewinny, żart może zniszczyć życie kilku osobom. Rozwiązanie zagadki okazało się paradoksalnie proste i jednocześnie zdumiewające. Byłam tak zafascynowana treścią, że myślałam nawet, żeby wziąć dzień urlopu w pracy, aby móc szybko dokończyć lekturę! Także nie pytajcie o nic więcej, po prostu zabierajcie się za nią, bo naprawdę warto.

Lata temu zaczytywałam się w twórczości Harlana Cobena. Niestety później w moim życiu pojawili się inni kryminalni autorzy i „Cobenowe love” zeszło na dalszy plan. Przy okazji wydania najnowszej powieści autora pt: „Nie odpuszczaj”, postanowiłam odświeżyć sobie pamięć i przypomnieć, czym tak naprawdę, autor uwiódł mnie ponad dekadę temu. Nie emocjonowałam się jakoś nad wyraz, nie snułam planów na fantastyczną przygodę, ale już po pierwszych kilku rozdziałach czułam, że ta powieść była dokładnie tym, czego szukałam i tym za czym tęskniłam.

Nie zdziwi Was zapewne, jeśli napiszę że „Nie odpuszczaj”, to bardzo zgrabnie napisana historia, w której wszystkie elementy łączą się w idealną całość, a przygody bohaterów śledzi się z zapartym tchem. Za nim jednak rozpłynę się do reszty nad superlatywami tej książki, napiszę Wam parę słów o niej.

Akcja „Nie odpuszczaj” toczy się w małym prowincjonalnym miasteczku, osnutym tragedią sprzed lat, gdzie grupa nastolatków ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Lokalna społeczność nabiera wody w usta, bo najprościej, całe to mrożące krew w żyłach zajście, zrzucić na barki napranych do nieprzytomności narkotykami i alkoholem nastolatków. Mimo iż od nieszczęścia mija piętnaście lat, Napoleon Dumas nie może przestać myśleć o swoim tragicznie zmarłym bracie bliźniaku, oraz o tajemniczym zniknięciu dziewczyny z którą planował spędzić resztę swojego życia. Dziwnym trafem, jej odciski palców znajdują się na miejscu zabójstwa policjanta z pobliskiego miasteczka. Kim tak naprawdę jest Maura i kto jest odpowiedzialny za śmierć nastolatków? Tego Wam niestety nie zdradzę.

Na pełną recenzję zapraszam oczywiście na blog

[Adres usunięty]

To moje pierwsze spotkanie z Cobenem i już wiem, że nie ostatnie. Bardzo przypadł mi do gustu styl Autora, cała historia była ciekawa, bardzo dobrze mi się ją czytało. Chociaż miałam wrażenie, że znam ten schemat (małe miasteczko, tajemnica z przeszłości, sympatyczny bohater, któremu kibicuję, czekając na szczęśliwe zakończenie) w ogóle mi to nie przeszkadzało. Dałam się zaskoczyć i to nie raz. Oficjalnie wpisuję się na listę fanek Cobena i zaczynam nadrabianie zaległości z dorobku Autora.

Anna Wądołowska

Harlan Coben ma na swoim koncie kilkadziesiąt książek. Jest bardzo poczytnym i nagradzanym pisarzem amerykańskim. Ostatnio sama platforma Netflix zawarła z nim umowę, w ramach której w najbliższych lat sfilmuje 14 jego powieści. Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Albatros mogłam zapoznać się, przedpremierowo, z jego najnowszą książką pt. „Nie odpuszczaj".

Nap Dumas jest policjantem. Jednak choć minęło sporo lat, nadal nie może pogodzić się z tragiczną śmiercią brata bliźniaka. Nie odpuści, dopóki nie dowie się, co się właściwie stało feralnej nocy. Jak naprawę zginął Leo i jego dziewczyna Diana? I co właściwie stało się z Maurą, wtedy dziewczyną Napa. Dlaczego wyjechała bez pożegnania, zerwała kontakt i ślad po niej zaginął? Co takiego odkryła przed laty grupa przyjaciół w tajemniczej bazie na obrzeżach miasta? I jaki to ma wpływ na teraźniejszość?

Muszę przyznać, że choć nie jest to moje pierwsze spotkanie z Cobenem, autor znów mnie zaskoczył. Akcja jest dobrze prowadzona, książkę czyta się szybko i z zaciekawieniem. Chcemy jak najszybciej poznać prawdę. Co tak naprawdę wydarzyło się 15 lat temu? Czy Nap dowie się, jak zginął Leo i co się stało z jego ukochaną Maurą? Czy pogodzi się z tym, co odkryje?

Książkę polecam nie tylko fanom Cobena, ale i czytelnikom lubiącym dobre thrillery.

Edyta, lat 17

źródło: [Adres usunięty]