Miasto Burz

"Burza tylko z daleka wydawała się powolna i niemrawa; gdy zbliżyła się do Sandomierza, zaczynała pokazywać swe dzikie oblicze."

"Miasto burz" to klimatyczny kryminał Michała Śmielaka, w którym na tle gwałtownych zjawisk atmosferycznych rozgrywają się dramatyczne wydarzenia. Nastrój napięcia i niepewności spotęgowany jest tu przez naturę, nieokiełznaną i nieprzewidywalną. Niemal wszystkie rozdziały rozpoczynają się komunikatem wystosowanym przez RCB, informującym o przewidywanych warunkach pogodowych. Ponadto w tekście znajdujemy liczne wzmianki na temat zbliżającej się burzy lub bezpośrednie opisy zjawiska. Dzięki temu autor nie daje nam zapomnieć o tym, jaka pogoda aktualnie panuje.

Akcja powieści dzieje się dwutorowo: czytamy o wydarzeniach mających miejsce współcześnie oraz w 1986 roku. Z początku ma się wrażenie, że w żaden sposób nie łączą się one ze sobą, dopiero z biegiem czasu odkrywamy ich punkty styczne. Obie sprawy są zawiłe i wymagają dużego zaangażowania śledczych. Co ciekawe, każdego z prowadzących poznajemy naprawdę dobrze. Na tyle dobrze, że nawet miałam wątpliwości, który z nich bardziej wkradł się w moje łaski. Ostatecznie nie udało mi się dokonać jednoznacznego wyboru. Muszę jednak przyznać, że bardziej zawiłe okazało się śledztwo mające miejsce w XX wieku. Ówczesna sytuacja polityczna (komunizm) mocno utrudniała rzetelne przeprowadzenie dochodzenia.

"Miasto burz" to mocno angażująca powieść, która wymaga od czytelnika skupienia i uwagi, ale za to wrażenia z jej lektury są bezcenne. Z prawdziwą przyjemnością zagłębiałam się w świat, który wciągał niczym ruchome piaski. Im więcej czytałam, tym trudniej było mi się oderwać. Niestety, zakończenie nie przyniosło ukojenia. Wręcz przeciwnie, pozostawiło niedosyt i potrzebę natychmiastowego sięgnięcia po kontynuację tej historii. Jestem naprawdę zaskoczona kształtem finału, który mocno namieszał w życiu bohaterów. Spodziewam się, że kolejny tom cyklu będzie utrzymany w podobnej konwencji.

Było już "Miasto mgieł" i "Miasto burz", ciekawe co teraz?

Pióro pisarza pokochałam już jakiś czas temu, jeszcze w trakcie lektury "Osady". To właśnie tam doceniłam kunszt literacki Śmielaka, w czym "Miasto burz" tylko mnie utwierdziło. Żałuję, że nie czytałam "Miasta mgieł", książki stanowiącej poprzedni tom cyklu z komisarzem Brunem Kowalskim, do którego znajdujemy odwołania w tekście. Obie powieści opisują wydarzenia rozgrywające się w Sandomierzu. Wykreowany przez autora obraz wiernie odzwierciedla zarówno współczesne miasto, jak i to sprzed lat. W książce znajdujemy też nawiązania do znanej postaci - Ojca Mateusza, co stanowi ukłon w stronę popularnego serialu.

Kryminał Śmielaka to nie tylko pogoń za sprawcą zbrodni, ale też i klimatyczne obrazki z życia, dzisiejszego oraz tego z lat 80-tych XX wieku. "Miasto burz" z pewnością spodoba się miłośnikom skomplikowanych zagadek, w których dużą rolę odgrywa tło polityczne i społeczne.

Należysz do nich?

Moja ocena 9/10.

Po przeczytaniu „Osady” wiedziałam, że polubiliśmy się na dłużej. I rzeczywiście książki Michała Śmielaka mnie nie zawodzą. I powoli zjawiska pogodowe zaczynają mi się kojarzyć z jego powieściami. Teraz burza też.

Sandomierz, spokojne, urokliwe miasteczko… Pod tą uroczą powierzchnią kryje się mrok, a burza wydobywa go na powierzchnię. Nad miasto nadciąga nawałnica. Błyskawice przecinają niebo. Na wzgórzu fotograf przygotowuje się do zrobienia najlepszego zdjęcia w swojej karierze. Niestety, zanim naciśnie migawkę, zginie…

Jego śmierć ujawnia mroczne sekrety. A to dopiero początek góry lodowej, bo w tym samym czasie giną inni. Bruno Kowalski i policjanci mają pełne ręce roboty…

Autor znakomicie łączy wątki: współczesny i historyczny. Jak się okazuje wydarzenia z 1986 roku, w końcówki PRL-u mają wpływ na dzisiejsze wydarzenia. Zanurzamy się w świat dzisiaj nam już nieznany: przekształceń gospodarczych i politycznych, handlu sztuką. Jednymi z tematów są w czasach przełomów „czystość duchownych” i układy dawnych służb bezpieczeństwa, których przedstawiciele opanowują urzędy, prywatne przedsiębiorstwa, rządzą.

Wszystko powolutku się ze sobą splata, a zbrodnia nie pozostanie bezkarna nawet po 40 latach.

Michał Śmielak pisze tak sugestywnie, że czujemy się, jakbyśmy byli w samym środku akcji, schodzili do piwnicy, zaglądali do arcybiskupa, widzieli zbliżające się ciężkie i ciemne chmury zwiastujące burze, która wszystko zmieni.

Atmosfera książki z każdą stroną staje się napięta, duszna, pełna niepokoju, powietrze nieruchomieje, dokładnie tak jak przed wielką burzą. Powieść ma w sobie wszystko to, co sprawia, że chce się ją czytać: wielką miłość i wielką nienawiść, zbrodnię, skarby zakopane w ziemi, tajemnice ludzi, także tych, którzy prowadzą podwójne życie. Wszystko w niej znajdziecie i nie będziecie mogli się oderwać.

„Miasto burz” to moje kolejne spotkanie z twórczością Michała Śmielaka. Poprzednie spotkania były niezwykle udane dlatego też z ogromną przyjemnością sięgnęłam po jego kolejną książkę.

Nad Sandomierz nadciągają ciemne, burzowe chmury. Wkrótce okazuje się, że od rażenia piorunem ginie fotograf. Mało tego policja dostaje anonimowe zgłoszenie na temat morderstwa na obrzeżu miasta. Komisarz Bruno Kowalski ma nie lada wyzwanie. Śmierć fotografa mimo iż wydaje się prosta do rozwiązania to szybko policja odkrywa mroczne tajemnice z nim związane… zabójstwo też nie jest łatwe do rozwiązania, ponieważ świadkowie zbrodni milczą…

„Miasto burz” to moje kolejne udane spotkanie z twórczością Michała Śmielaka. Zasiadając do lektury spodziewałam się dobrej książki i wcale się nie zawiodłam. Zarwana nocka gwarantowana! Jak już zacznie czytać to nie będziecie chcieli tej książki odłożyć dopóki nie poznacie zakończenia. „Miasto burz” to mocna i wielowątkowa powieść kryminalna, która mocno wciąga do swojego świata. Sandomierz-miasto pełne tajemnic, intryg. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością, a z każdym rozdziałem odkrywamy, że to co wydawało nam się proste i przejrzyste wcale takie nie jest…

Coś co najbardziej mi się spodobało to właśnie połączenie przeszłości z teraźniejszością. Wydarzenia z roku 1986 misternie splatają się z wydarzeniami z roku 2024. W związku z tym pierwszym przenosimy do Sandomierza w czasach PRL-u, gdzie tajemnice, intrygi i walka o wpływy miały największe znaczenie. Nielegalne działania Służby Bezpieczeństwa, skarby przedwojenne, a także zbrodnie sprawiają, że książka staje się niezwykle ciekawa. W teraźniejszości natomiast obserwujemy nie tylko zmowę milczenia między świadkami zbrodni, ale także widzimy jak przeszłość ma wpływ na przyszłość. To co nigdy miało nie zostać odkryte nagle wychodzi na światło dzienne i sprawia, że ludzie zaczynają odczuwać strach i popełniać błędy. Genialne połączenie tych wątków sprawia, że lektura jest niezwykle pasjonująca i wciągająca!

Oczywiście nie można tutaj nie wspomnieć o panującej w książce atmosferze. Jest ona duszna, motyw burz dodaje jej ciekawego i mrocznego klimatu. Grzmoty, upalne i duszne powietrze, błyskawice, deszcz. Te elementy są tak świetnie opisane, że czytając tę książkę mamy wrażenie jakbyśmy znajdowali się razem z bohaterami w Sandomierzu podczas gwałtownych burz! Autor świetnie skonstruował atmosferę! Ponadto mamy tutaj do czynienia z tematyką przemocy rodzinnej, zdrad czy też zauważamy, że bezkarność w PRL-u była na porządku dziennym. Ludzie Służby Bezpieczeństwa popełniają zbrodnie i wiedzą, że nie dosięgnie ich sprawiedliwość. Chociaż kiedy po latach sprawiedliwości może stać się za dość mocno kibicujemy naszemu głównemu bohaterowi, aby udało mu się dorwać morderców.

Chociaż „Miasto burz” to kryminał to patrząc na wątek historyczny będzie to też książka ciekawa dla fanów historii, a szczególnie PRL-u. Poprzez postać jednego bohatera możemy zauważyć, że zbrodnie owszem ulegają przedawnieniu, ale moralnie na zawsze pozostają w pamięci. Jeśli chodzi o bohaterów to jak zawsze są to postaci genialnie wykreowane. Każdy tutaj przedstawiałoby wprowadza do książki coś nowego. Tutaj nie ma przypadkowych bohaterów. Tutaj każdy coś znaczy. Ponadto samo zakończenie jest niezwykle zaskakujące i szokujące.

Reasumując, „Miasto burz” to powieść, którą z czystym sumieniem mogę polecić wszystkim fanom ciekawych i wciągających kryminałów z wątkiem historycznym. Genialni bohaterowie, wciągająca fabuła, duszna atmosfera i ciągle wyczuwalne napięcie sprawia, że od książki nie jesteśmy wstanie się oderwać. Michał Śmielak to jeden z tych autorów po którego książki sięgam w ciemno i wiem, że się nie zawiodę! Bardzo gorąco polecam Wam tę lekturę!

IG: libresunn

Boicie się burz ? Czy jak nadchodzą to podziwiacie to zjawisko ?

“Strach i żal zazwyczaj wyglądają tak samo i dość łatwo je pomylić ze sobą.”

Lubię poznawać nowych autorów, zarówno debiutujących jak i tych przez Was chwalonych z dużym doświadczeniem. Mam zaufanie do książek wydawanych przez Skarpę Warszawską, już wiele perełek u nich trafiłam, współpracując z nimi pokochałam chociażby twórczość Kościelnego i widzę, że za długo czaiłam się na Śmielaka.

“Miasto burz” to swego rodzaju lekcja historii, podróż w czasie do okresu, za którym w sumie nie przepadam, którego też nie znam za dobrze i źle mi się kojarzy... Lata 80, komuna, milicjanci na ulicach, SB stanowiący zagrożenie dla osób, które za dużo wiedziały i nie przytakiwały kiedy było trzeba. Ciężkie czasy dla wielu Polaków, do dziś dnia wychodzą brudy z tego okresu i autor w bardzo ciekawy sposób tu to przedstawia. Na tyle ciekawy, że mimo mojej niechęci ,ta historia bardzo mi się spodobała.

Dwie linie czasowe - obecne lata i te wyżej wspomniane. Niby zupełnie różne sprawy ale… coś jakby się zazębiało. A wszystko z pozoru zaczyna się od…pioruna. Chyba Paweł Kotowski, pasjonat burz i fotograf, nie słuchał mamy jak ostrzegała, że podczas burzy najlepiej schować się w bezpiecznym miejscu. Alerty bezpieczeństwa też widocznie ignorował i w efekcie zaliczył zgon. A w spadku po kuzynie, cały wypasiony sprzęt fotograficzny otrzymał Krzysiek Szorca, który przeglądając zdjęcia wykonane przez Pawła w dniu jego śmierci, znalazł jedno zupełnie nie pasujące do reszty. To jedna ze spraw. Druga to zwłoki zabitego siekierą mężczyzny i teoretycznie sprawców, którzy wydają się winni ale ciężko im będzie winę przypisać przez brak dowodów i ich milczenie.

I ekipa, którą może część z Was zna z innych książek autora, ma do rozwikłania skomplikowane zagadki, które mają swoją historię, a dowodów będzie trzeba szukać…głęboko.

Co mi się tu podobało bardzo to to jak fajnie autor umie rozładować tę ciężko, mroczną atmosferę kryminału, czarnym humorem, sarkazmem, docinkami bohaterów.

“- Wyciągnij z tego, co możesz. - Bruno wskazał głową w kierunku wiaty grillowej, przy której uwijali się technicy w kombinezonach.

Widzisz, miałem tym razem odj##ać fuszerę, ale jak tak ładnie prosisz…

Załóż w Sandomierzu jakiś związek cyników, co?

I ja ciebie też.”

No właśnie. Istotny jest też fakt, że akcja rozgrywa się w Sandomierzu, ale ojca Mateusza do tej sprawy nikt nie zaprosił. Za to Bruno stara sobie poradzić z pomocą Krzyśka, nowej Pani Prokurator i reszty ekipy kryminalnej. Łatwo nie będzie ale bohaterowie mają doświadczenie, intuicję i dużo uporu.

Również ciekawym bohaterem jest porucznik Bielecki prowadzący sprawę zadźganego profesora w latach 80tych, która też do łatwych nie należy, tym bardziej, że chyba aż za bardzo się do niej przykłada…

Cała ta historia została sprytnie przez autora skonstruowana i skrupulatnie przemyślał każdy krok bohaterów, to da się łatwo zauważyć. Nic nie jest oczywiste od początku,a choć pod koniec zaczęłam podejrzewać kto jest kim to i tu częściowo mnie zaskoczył. Ciężko przykleić łatkę złego bohatera czy niewinnego, bo w jednej chwili przekonanie, że już wiemy z kim mamy do czynienia, może się zmienić i zaliczając imponujący zwrot akcji będziecie nieraz pod wrażeniem. Naprawdę podobało mi się to jak autor podszedł do tematu homoseksualnych relacji wśród księży, jak ciekawie wplótł tu historię Sandomierza, w jaki sposób przedstawił esbeków, pracę policji i milicji… Bardzo wiele zalet mogę wymienić po przeczytaniu tej jednej książki i już wiem, że to nie jest ostatnia książka autora jaką poznałam, Bezdyskusyjnie chcę więcej.

A Wy znacie już jego twórczość ? Macie ulubioną jego książkę ? Będę wdzięczna za polecenia, sama polecam tę tutaj i dziękuję za egzemplarz do recenzji.

Gdybyście byli autorami kryminałów w jakim mieście umieścilibyście akcję książki?

Coś niedobrego dzieje się w Sandomierzu. Czarne chmury napływają nad miasto, grzmoty odbijają się od dachów. Na wzgórzu Salve Regina ginie od pioruna miejscowy fotograf. Na jego aparacie znajduje się zdjęcie zmaltretowanej dziewczyny. W jednym z sandomierskich domów szwagier zabija siekierą szwagra. Komisarz Bruno Kowalski zleca swojemu koledze historykowi wyjaśnienie tajemnicy cennego różańca, zadzierzgniętego na szyi kogoś, kogo ciało zostało odnalezione w piwnicy opuszczonego budynku.

Wiele wątków pojawia się w tej książce. Płyną niespokojnie niczym wody Wisły, przeplatają ze sobą teraźniejszość z przeszłością, wciągają bohaterów w niebezpieczne wiry tajemnic i odkrywają przerażające fakty z przeszłości.

Atmosfera książki jest niczym powietrze przed burzą, gęsta, pełna napięcia, szalejącego niepokoju, duszna. Niepowiązane ze sobą sprawy pęcznieją, kumulują się i wyskakują licznie jak grzyby po deszczu.

Bruno Kowalski musi sięgnąć daleko w przeszłość aby odkryć sprawcę. Stare tajemnice nie chcą jednak wyjść z grobu a kto będzie je na siłę wyciągał może przypłacić to życiem.

Obie historie, ta obecna i ta z roku 1986, są niezwykle emocjonujące, intrygujące i angażujące. Ich główne postaci wbijają się w naszą pamięć i ożywają w naszej wyobraźni. Bielecki - milicjant z lat 80 - to bohater z gęstą przeszłością, brudem za paznokciami i śmiercią wypisaną na twarz. Stanowi on doskonałe dopełnienie nieustępliwego, hardego i dociekliwego współczesnego komisarza Bruna Kowalskiego.

Autor podjął się ryzykownego tematu „czystości” kościoła. Lata 80 to schyłek dominacji państwa i królowania SB oraz początek odzyskiwania władzy przez kościół właśnie. Wiele wątków kryminalnych zaprowadzi nas do drzwi obu tych instytucji.

Pan Michał Śmielak „odgraża” się kontynuacją losów Bruna. Chwytam go za słowo i czekam na kolejne zaproszenie do Sandomierza.