Wróć przed zmrokiem

Genialny krymialo- horror jeśli mogę tak go opisać. Od pierwszych stron trzyma w napiciu. Super historia, byłam w szoku czytając te powieść. Polecam

Dawno nie miałam już tak, żebym książkę przeczytała na raz bo nie idzie jej odłożyć. Świetna, z pewnością sięgnę po inne tego autora.

Książka godna polecenia, do ostatnich stron trzyma w napięciu.

Historia zaczyna się, kiedy pewne małżeństwo z 5-letnią Maggie szuka miejsca do zamieszkania dla siebie. Decydują się na kupno pięknej wiktoriańskiej rezydencji Baneberry Hall. Niestety już po miesiącu uciekają nie zabierając nic. Dlaczego? W rezydencji zaczynaja dziać się niesamowite a wręcz niestworzone rzeczy, ciężkie do wytłumaczenia i racjonalnego zrozumienia. Rodzina twierdzi, ze dom jest nawiedzony przez duchy przodków. Dla Ojca rodziny, który jest pisarzem, historia ta jest świetna okazja do napisania nowej powieści.

Po latach do rezydencji wraca dorosła już Maggie, która chce poznać prawdę i dowiedzieć się czy historia napisana przez jej Ojca jest wiarygodna.

I teraz dopiero się zaczyna…., ale szczegółów nie będę zdradzać.

Naprawdę polecam przeczytać tę książkę.

Ależ to było dobre!

Baneberry Hall to ogromna posiadłość z pięknym i tajemniczym wnętrzem, ale również z niesamowicie intrygującą historią! Ściany tego domu mają coś do powiedzenia, a ty musisz to usłyszeć. Rodzina Maggie wytrzymała tutaj miesiąc, gdy nagle w środku nocy rzuciła się do ucieczki i nigdy już nie wróciła. Co ich tak wystraszyło? Jaki sekret wisi w powietrzu? Dlaczego Banberry Hall straszy i co mają do powiedzenia jego ściany?

Ta książka wciągnęła mnie od pierwszych stron, pochłonęłam ją w jedną zarwaną noc, ale była tego warta.

Jest to naprawdę dobrze skonstruowany thriller, nie horror (co sugerowałby opis). Mimo iż koniec ogromnie mnie rozczarował, to lekki i przyjemny styl autora, bardzo dobre opisy oraz ciągłe uczucie tajemnicy w powietrzu wszystko zrekompensowały.

Banberry Hall skrywa nie tylko dobrze napisaną historię, którą śledzimy poprzez dwie osie czasu - 25 lat temu i obecnie, ale również ciekawych bohaterów. Autor pisze lekko i przyjemnie. Proste, plastyczne opisy zabierają nas do wnętrz pełnych tajemnic, czujemy, jakbyśmy byli tam wraz z postaciami i krok po kroku rozwiązywali zagadkę.

Jedyne, co nie pasuje do całości, to tytuł. Główkowałam nad nim, ale ostatecznie naprawdę nie wiem, dlaczego ta książka dostała taką nazwę. Dom jest nawiedzony bez względu na porę dnia czy nocy, nie musicie do niego wracać przed zmrokiem, właściwie w ogóle nie musicie wracać. ;)

To zdecydowanie perełka, którą trzeba przeczytać, chociażby po to, by odwiedzić ten nawiedzony dom na krwiście czerwonym wzgórzu i wyrobić swoją opinię.

Granice między fikcją a rzeczywistością, jeszcze nigdy nie były tak zatarte.

Świat paranormalny jeszcze nigdy nie odcisnął takiego piętna jak dzisiaj.

Maggie i jej rodzina wytrzymali tam miesiąc, jak długo ty wytrzymasz?

Historii o nawiedzonych domach nie brakuje, temat ten stał się na tyle powszechny w literaturze grozy, że oryginalnych i zaskakujących tytułów o tej tematyce ze świecą trzeba szukać. Nie oznacza to jednak, że nie można na takie trafić. Dziś zapraszam Was do przekroczenia murów posiadłości Baneberry Hall w książce ,,Wróć przed zmrokiem’’ – która okazała się właśnie takim chlubnym wyjątkiem i historią naprawdę wartą poznania.

Każdy dom skrywa jakąś historię.

Kiedy Maggie Holt miała pięć lat, jej rodzice kupili Baneberry Hall – stara wiktoriańska posiadłość choć wymagała remontu niewątpliwie posiadała swój urok i miała być miejscem nowego początku dla całej rodziny. Jednak nowi mieszkańcy po niecałym miesiącu opuścili posiadłość w takim popłochu, że zostawili w niej wszystkie swoje rzeczy i nigdy nie odważyli się po nie wrócić. Ojciec małej Maggie na podstawie wydarzeń które miały tam miejsce napisał książkę, która szybko stała się bestsellerem i wywołała spore poruszenie wzbudzając wśród ludzi zainteresowanie wydarzeniami paranormalnymi. Książka ta rzuciła jednak również swój cień na życie Maggie, która po latach, jako dorosła już kobieta powraca do Baneberry Hall by rozwikłać tajemnice przeszłości i poznać prawdę o wydarzeniach sprzed 25 lat.

Historię Baneberry Hall poznajemy z perspektywy dwójki bohaterów – Maggie Holt, której towarzyszymy w obecnych wydarzeniach oraz jej ojca – wraz z którym cofamy się do wydarzeń z dzieciństwa Maggie i poznajemy tą wersję wydarzeń jaka została przedstawiona w napisanej przez niego książce. Fikcja miesza się z prawda, wydarzenia rzeczywiste z tymi które wydają się być nie z tego świata, a nasza bohaterka z okruchów poukrywanych między tym wszystkim próbuje odkryć co tak naprawdę wydarzyło się wśród murów starego domostwa i dlaczego jej rodzice tak desperacko starali się trzymać ją z daleka od tego miejsca.

,,Wróć przed zmrokiem’’ to połączenie świetnie skonstruowanej fabuły z atmosferą grozy, która jest (a przynajmniej powinna być) nieodłącznym elementem opowieści o nawiedzonych domach. Jednak powieść Rileya Sagera to zdecydowanie coś więcej niż tylko upiory przeszłości – te mniej i bardziej realne. Autor przedstawia jak pewne wydarzenia rzutują na całe późniejsze życie człowieka, jak każdy czyn niesie za sobą konsekwencje i jak krucha potrafi być rzeczywistość budowana na kłamstwach. Historia Baneberry Hall choć z początku zdawać się Wam będzie klasycznym przykładem powieści grozy, z czasem coraz bardziej będzie przechodzić w zawiły thriller, w którym ilość poszlak i tropów sprawi, że zakończenie z pewnością nie będzie łatwe do przewidzenia. Ja dałam się zaskoczyć i to naprawdę miło.

Książka świetnie się sprawdziła w formie audiobooka, który odsłuchałam dzięki uprzejmości A[Adres usunięty]. Lektorami są tutaj dwie osoby: Kamila Brodacka i Maciej Radel, którzy wcieli się w role Maggie Holt i jej ojca. Oboje świetnie wczuli się w wykreowane przez autora postacie i klimat całej historii, dzięki czemu książkę słuchało się nie raz czując przyjemny dreszczyk, jak najbardziej pożądany w przypadku opowieści o nawiedzonych domach.

,,Wróć przed zmrokiem’’ to książka, która zapowiada się jak klasyczna historia o nawiedzonym domu, jednak w miarę czytania pokazuje iż ma czytelnikowi o wiele więcej do zaoferowania. To wielowątkowa powieść, która naprawdę potrafi zaskoczyć i która zgrabnie łączy w sobie powieść grozy z psychologicznym thrillerem, sprawiając, że do samego końca będziemy się zastanawiać co tak naprawdę wydarzyło się w Baneberry Hall.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

Super książka, wciągająca i zaskakująca. Polecam i napewno sięgnę po inne książki tego autora

Ciar nie miałam, ani też mnie nie powaliło. Spałam spokojnie po lekturze, więc coś nie do końca mnie porwała ta pozycja. Dobrze się czytało i tyle niestety. Po takim pozytywnym szumie, niestety chyba oczekiwałam za wiele i się rozczarowałam.

Książka mnie porwała,że musiałam ją przeczytać w jeden dzień.Historia wciągnęła mnie bez pamięci,że nie można się od niej oderwać.Książka trzyma w napięciu, budząc skojarzenia z najlepszymi filmowymi horrorami ostatnich lat. Gdyby "Wróć przed zmrokiem" było filmem, oglądałabym go z gęsią skórką i wypiekami na twarzy.

Bardzo podoba mi się narracja,którą autor poprowadził swoja powieść.Dostajemy bowiem powieść,która poprowadzona jest dwutorowo,mianowicie mamy historię,którą spisał ojciec Maggi w książce,oraz teraźniejsze losy dziewczyny,która powraca do upiornej posiadłości,by stanąć twarzą w twarz z przeszłością,która została zamknięta za murami na 25 lat.Bardzo lubię taki zabieg, gdyż daje ON możliwość głębszego zatopienia się w danej opowieści i jeszcze lepszego poznania całości, zrozumienia tego, co tak naprawdę zaszło i jakie motywy kierowały poszczególnymi bohaterami.Fajne jest też to, że obie te płaszczyzny czasowe idealnie się zazębiają – gdy czytamy o jakimś wydarzeniu z teraźniejszości, to już za moment przenosimy się w przeszłość, aby przekonać się, jak to wyglądało przeżyte z punktu widzenia ojca Maggie.

Trzeba przyznać ,że autorowi czego jak czego, ale wyobraźni to mu nie brakuje.W tej historii do samego końca nie można być niczego pewnym, bowiem nagle pojawia się taki zwrot akcji, że czytelnik zaczyna wątpić we własne podejrzenia i z niecierpliwością wyczekuje końca, aby móc poznać rozwiązanie całej tej zagadki.

Nie jestem zwolenniczką tego typu literackiemu ale nie mam nic przeciwko by czytać takie ksiązki ,które porywają na całego.Polecam

Stare domu mają w sobie niezwykłą energii. Historia, która je wypełnia, ludzie, małe i duże tragedie, ale też radość i miłość – to wszystko sprawia, że po latach te posiadłości wydają się żyć, oddychać, pamiętać. To, że w jednych miejscach czujemy się od razu dobrze, a inne nas odpychają, w dużej mierze wynika właśnie z tego. Jednak czasami odczucie to bywa złudne, zaślepia nas fascynacja czy też – w wielu przypadkach – decydują względy ekonomiczne.

Pamiętając o tych właściwościach starych domów, nic w tym dziwnego, że o starych posiadłościach, pełnych grozy i bólu, domach nawiedzonych, napisano setki książek i nakręcono wiele filmów. Nie inaczej jest z tajemniczym Baneberry Hall, wiktoriańską rezydencją położoną w lasach Vermont. W tym domu rozegrała się niejedna tragedia, a ukoronowaniem jego historii, stała się książka napisana przez ojca Maggie Holt, a oparta – przynajmniej rzekomo – na faktach. Kiedy Maggie miała pięć lat, wraz z rodzicami zamieszkała właśnie w tej posiadłości. Rodziców skusiła niska cena, choć i tak bez spadku po dziadku dziewczynki, niedoszły pisarz i nauczycielka nie mogliby sobie pozwolić na taki zakup. Przeprowadzka miała stać się nowym początkiem, ratunkiem dla rozpadającego się związku, ale też źródłem inspiracji dla ojca Maggie. Nie spodziewali się jednak, że zaledwie po dwudziestu dniach pobytu opuszczą w panice to miejsce, by nigdy tam nie wrócić. Książka o tych niespełna trzech tygodniach spędzonych w nawiedzonym domu, którą napisał w końcu ojciec, zapewniła Maggie wygodne życie, ale też stała się jej przekleństwem.

Całe życie Maggie upłynęło w cieniu tej publikacji, a ona sama była traktowana nie jak żywa osoba, ale jak bohaterka horroru. Tym dziwniejsze to było uczucie, że nie pamięta ona zupełnie wydarzeń, jakie miały miejsce w Baneberry Hall, dlatego też wszystko, o czym ojciec napisał, uznała za kłamstwo. Całe dorosłe życie starała się wymusić na ojcu takie stwierdzenie, jednak bezskutecznie. Nawet jego ostatnie słowa przed śmiercią dotyczyły przyrzeczenia, że Maggie nigdy tam nie wróci. Tyle tylko, że równocześnie to właśnie Maggie odziedziczyła rezydencję, a z uwago na swój zawód dekoratorki wnętrz, postanowiła wykorzystać okazję i odnowić dom, wystawiając go później na sprzedaż. Tak naprawdę jednak jej celem, jest poznanie prawdy o tym, co tak naprawdę się wydarzyło i dlaczego jej rodzina w panice wyjechała, pozostawiając w domu cały dobytek.

Już pierwsze dni pobytu przynoszą szereg dziwnych wydarzeń, które pod znakiem zapytania stawiają sceptycyzm Maggie. Rozlegające się dziwne odgłosy, znikające przedmioty, rozbrzmiewająca nagle muzyka – to wszystko nic w obliczu … trupa w suficie. Czy to możliwe, by dom rzeczywiście był nawiedzony? Co wydarzyło się dwadzieścia pięć lat temu i co tak naprawdę dzieje się teraz? Czy to sprawka siła nadprzyrodzonych? Te wszystkie pytania towarzyszą lekturze powieście pt. „Wróć przed zmrokiem”, od której tak naprawdę trudno się oderwać. Opublikowana nakładem Wydawnictwa MOVA książka, to jedna z najlepszych powieści grozy, z jakimi zetknęłam się w ciągu ostatnich kilku lat. Mimo iż sam motyw upiornego domu nie jest ani nowym, ani oryginalnym, to jednak fakt, iż niemal do ostatniej strony nie wiemy, z czym tak naprawdę mamy do czynienia, czyni książkę niezapomnianą. I straszną, bowiem groza wypełnia każdą ze stron, niezależnie od tego, czy czytamy współczesną historię czy też fragmenty książki ojca Maggie.

Wątki sprzed lat i te bieżące splatają się ze sobą, czyniąc coraz bardziej wiarygodną historię ojca. Ale jednocześnie coś nie daje Maggie spokoju, a racjonalna natura nie pozwala otworzyć się na paranormalne zjawiska. Szczególnie, że nie wierzą w nie także ludzie z miasteczka, co więcej, są przekonani, że książka zrobiła im w pewien sposób krzywdę, budząc niezdrową ciekawość poszukiwaczy duchów i ściągając różnego rodzaju psycho-fanów w okolice Vermont. Jak zakończy się ta powieść? Z jakim gatunkiem mamy tak naprawdę do czynienia? Przekonacie się w trakcie lektury, po którą powinni sięgnąć wszyscy ci, który lubią się bać. Tylko radze nie czytać jej nocą, bowiem każdy dźwięk może przypominać stukot wydawany przez Pana Cienia, a każdy błysk – blask oczu wychodzącej z szafy Pani Pieniążek.

Lubicie opowieści o duchach i nadprzyrodzonych zjawiskach? Ja swego czasu dałam się wciągnąć w oglądanie filmów o nawiedzonych domach, opętanych dzieciach i różnego rodzaju zjawach. W efekcie, po przeprowadzce “na swoje” bałam się mieszkać sama i każdej nocy nasłuchiwałam dziwnych odgłosów wydawanych rzekomo przez moje mieszkanie.

Filmów obejrzałam sporo, ale nie licząc twórczości Kinga i Mastertona, raczej wcześniej nie miałam styczności z książkami o tej tematyce. Postanowiłam to zmienić po tym, jak książka “Wróć przed zmrokiem” opanowała instagram, zgarniając niemal same pozytywne opinie.

Na fabułę składają się rozdziały opisujące wydarzenia rzeczywiste przeplecione z fikcyjną historią opisaną w książce autorstwa ojca głównej bohaterki. Maggie Holt uważa, że książka, którą napisał jej ojciec ponad dwadzieścia lat temu, zniszczyła życie jej i jej rodzicom. Choć niektórzy czytelnicy sądzą, że historia przedstawiona w “Domu grozy” wydarzyła się naprawdę, Maggie nie wierzy w ani jedno słowo. Nie pamięta wydarzeń, które ojciec przedstawił w książce o nawiedzonym domu.

Mimo pewności, że książka jest stekiem bzdur, kobieta czuje, że rodzice nie powiedzieli jej całej prawdy. Dlatego gdy po śmierci ojca dowiaduje się, że rodzice nigdy nie sprzedali rzekomo nawiedzonego domu, postanawia go odnowić, zamieszkując w nim na czas remontu. Jest przekonana, że będąc w tym miejscu zbliży się do odkrycia prawdy o tym, co wydarzyło się w noc, gdy ona i jej rodzice bezpowrotnie uciekli z Baneberry Hall. Kiedy tylko wprowadza się do niezamieszkanego od lat budynku, zaczynają dziać się w nim dziwne rzeczy. Dodatkowo kobieta dokonuje szokującego odkrycia pod podłogą jednego z pokoi. Czy to, co zawsze uważała za kłamstwa, może jednak być prawdą? A może ojciec Maggie miał więcej sekretów?

“Wróć przed zmrokiem” to bardzo dobry thriller z elementami horroru i chociaż nie wyskoczyłam z kapci ze strachu, muszę przyznać, że autor doskonale buduje napięcie i dba o podtrzymanie atmosfery niepokoju. Fanom takich historii gorąco polecam przeczytać, ale nie podchodźcie do niej ze zbyt wygórowanymi oczekiwaniami 😊

Maggie jest bohaterką książki o nawiedzonej rezydencji Baneberry Hall. Sęk w tym, że nie jest tylko fikcyjną postacią, a zwykłą kobietą, która w dzieciństwie mieszkała z rodzicami, a później uciekła z tego rzekomo nawiedzonego domu. Wszystko to w swojej książce opisał jej ojciec. Problem tkwi jednak w tym, że ona nic z tego nie pamięta. Co jest więc fikcją literacką, a co prawdziwymi wydarzeniami z jej dawnego życia?

""Bałam się" chociaż nie pamiętam, żebym się bała. (...) Cokolwiek sobie przypominam, zabarwione jest treścią Książki. Zamiast wspomnień mam urywki z powieści. To jakbym oglądała fotografię fotografii. Niewykadrowaną. O przygaszonych kolorach. Nieco przyciemnioną. Mętną."

Motyw książki w książce jest tu bardzo interesujący. Opisywane w powieści ojca przeszłe wydarzenia przenikają się z teraźniejszością Maggie. Kobieta wraca do dawnego domu i stopniowo odkrywa kolejne karty z dzieciństwa weryfikując je z treścią książki. Jej sceptycyzm wystawiony jest na próbę.

Klimat grozy jest stopniowany, ale wyczuwalny. Autor świetnie buduje napięcie poprzez złożone opisy nawiedzonego domu oraz wydarzeń, które miały w nim miejsce. Należy jednak nadmienić, że to nie jest horror, a thriller, mimo to można poczuć dreszcz na plecach. Ciekawie wpleciony został również wątek kryminalny. Nie zabrakło też zaskakujących zwrotów akcji.

Oczywiście muszę jeszcze wspomnieć o bardzo ładnym, estetycznym wydaniu. I nie chodzi tu o okładkę, choć ta też mi się podoba i nawiązuje do treści, ale o wnętrze, które jest wzbogacone o ryciny domu, o którym mowa w treści.

Książka ma ponad 470 stron, ale dużą rolę odrywa czcionka. Nie jest ona duża, ale zachowane są bardzo wygodne dla oka odstępy. Do tego jest dużo dialogów, wtrąceń wynikających z treści co też dodatkowo rozluźnia tekst w związku z czym bardzo szybko się ją czyta.

W ogólnym rozrachunku dopisuję się do fanów tej powieści, mimo że należy raczej do kategorii soft. Lubię straszne historie, opowieści o duchach, lubię się bać, ale tym razem dostałam w zamian bardzo dobrze skonstruowaną fabułę z elementami grozy. Wystarczyło. Wciągnęła mnie od początku, a z każdym kolejnym rozdziałem było tylko lepiej. Zakończenie idealnie zwieńczyło całość. Polecam!

To była świetna lektura! Historia, która mocno trzyma w napięciu. Duchy, stare portrety, trupy i tajemniczy mieszkańcy miasteczka.

Książka ma niesamowity i mroczny klimat. Byłam w nią niezwykle wciągnięta i z uśmiechem na ustach śledziłam poczynania Maggie.

Pomimo że bestsellerowy "Dom grozy" okazał się kłamstwem, to rozdziały widziane w perspektywy ojca Maggie - Ewana - chłonęłam jak gąbka. Niezwykle mi się to podobało. Chyba teraz po nocach będzie mi się śniła ta muzyka lecąca z gramofonu...

Gdy tylko widziałam koniec danego rozdziału to musiałam go zasłaniać dłonią żeby nic nie podglądać. To tak bardzo kusiło!

Odkrycie tajemnicy morderstwa Petry również było dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Czytałam to z otwartymi ustami i gdy okazało się, że jednak było to ktoś inny to byłam zdziwiona jeszcze bardziej!

Podsumowując, Pan Riley Sager stworzył kawał świetnej roboty. Myślę, że będę oczekiwała jeszcze innej książki jego autorstwa. Czułam, że byłam niezwykle pochłonięta w czytanie tej książki i nie żałuję ani jednego wydanego grosza na nią. Z uśmiechem na ustach mogę powiedzieć, że był to zdecydowanie najlepszy kryminał jaki czytałam!

Super trzyma w napięciu, polecam kazdemu kto lubi poczuc gęsią skórkę

Czy już cały bookstagram czytał "Wróć przed zmrokiem"?

To świetna książka, ale ja, jako rasowy tchórz, miałam ciężko przez nią przebrnąć...

Nawiedzony dom, sceny grozy, dzięki czemu miałam koszmar...

Śniło mi się, że na ścianie był namalowany obraz kobiety, a ja próbowałam go zadrapać. Co było dalej, możecie się domyślać. Obudziłam się zlana potem, cztery razy chciałam dać sobie spokój z czytaniem.

Bardzo się cieszę, że przetrwałam. Warto.

Motyw książki w książce to złoto. Wspaniale czyta się z bohaterką rozdziały i weryfikuje je z rzeczywistymi wydarzeniami. Jestem zachwycona tempem fabuły, nawet przez moment nie czułam znużenia.

Ciekawie poznawało się też bohaterów drugiego planu, a całość ozdabiał mroczny las. Nie bałam się tylko strasznych scen, przerażał mnie cały klimat. Nawiedzone domy, to nie jest moja bajka. Zdecydowanie nie sięgnę po kolejną książkę tego typu, w najbliższym czasie zero grozy!

To nie jest współpraca, książkę przeczytałam na własną rękę, a oceniam zgodnie z moimi (silnymi) odczuciami.

Okładka jest zielona - takowych mam najmniej w swojej biblioteczce. Widzimy na samym środku żyrandol, który jest zaświecony. Zielone odcienie dominują, z dodatkiem żółci i czerni. Jest satynowa w dotyku, z wytłuszczonymi napisami. Posiada skrzydełka, które stanowią dodatkową ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na jednym z nich przeczytamy kilka słów o autorze, a na drugim fragment książki. Stronice są kremowe, czcionka wystarczająca dla naszych oczu. Marginesy i odstępy między wersami zostały zachowane. Literówki gdzieś się zdarzyły, ale nie przeszkadzały one w lekturze. Mamy tutaj akcję z teraźniejszości i przeszłości, tak jest prowadzona narracja z punktu widzenia głównej bohaterki teraźniejszości Maggie oraz z przeszłości ojca dziewczyny, Ewana.

Na samym początku muszę wspomnieć, że podzielenie narracji to był strzał w dziesiątkę. Podobało mi się, gdyż mogliśmy spojrzeć na samą rezydencję z punktu dwóch różnych osób. Czyta się szybko i przyjemnie, mimo iż momentami książka jest może nie straszna, ale powodująca gęsią skórkę na ciele. Mamy tutaj wydarzenia, które powodują, że troszkę się boimy, ale nie jakoś bardzo. Jednak autor ma w swoim piórze coś tak przekonującego, że czytelnika mózg działa na najwyższych obrotach, stara się zrozumieć, jednak wszystko na marne i gdzieś ta trwoga się pojawia. Już od pierwszych stron byłam bardzo zainteresowana, później było tylko gorzej - z trudem musiałam się oderwać od tej historii, ale oczywiście jadąc do pracy wciąż się zastanawiałam, jaki będzie tego wszystkiego finał... Pisarz ma niezwykle wyczute pióro - wie, jak zainteresować czytelnika, posługuje się tak sprytnie swoim stylem, a czytelnik jest naprawdę pod WIELKIM wrażeniem.

Maggie i Ewan - postacie z dwóch czasów, którzy są głównymi bohaterami. Szczerze? Było mi ich strasznie żal. Nikomu nie życzyłabym takich przygód, a już w szczególności tego, co spotkało ojca dziewczyny. On jednak przeżył zdecydowanie więcej i mocniej. Były to postacie dobrze wykreowane, różne od siebie, z charakterem, nie byli nijacy i bez wyrazu. Mamy tutaj jeszcze kilka ważnych postaci,o których nie chcę pisać, by nie zdradzić zbyt wiele, ale są to bohaterowie ważni i kluczowi dla akcji, więc musicie mi zaufać, że są dobrze wykreowani i niczego im nie brakuje. Nie miałam ulubionej postaci tutaj, nawet się nad tym nie zastanawiałam...

Byłam tak zaintrygowana fabułą, że nie chciało mi się zastanawiać, czy może to Maggie czy jej ojciec byli moim zdaniem sympatyczniejsi czy lepsi. Dom w Baneberry Hall gra tutaj pierwsze skrzypce i to one są tutaj NAJWAŻNIEJSZE. To na nim powinniśmy się skupić i w moim przypadku tak właśnie było. Tak strasznie byłam ciekawa, kto za tym wszystko stoi, czy to może prawda... Powiem Wam, że nie zawiodłam się. Dostałam pełną wrażeń, zapadającą w pamięć historię, że aż tutaj z tego miejsca naprawdę ją Wam polecam! Jest to moje zaskoczenie tegoroczne, bo takiej lektury jeszcze nie czytałam. Gwarantuje Wam, że spędzicie z nią dobrze czas, mimo iż włos się Wam zjeży na karku... ;)

Pomysł na fabułę zasługuje na oklaski. Jest dopracowany pod każdym szczegółem, niczego mu nie brakuje. Moim zdaniem takie właśnie oryginalne historie zasługują na uwagę oraz nasz czas oraz na wyróżnienie wśród tylu nowinek wydawniczych. Akcja ma odpowiednie tempo - autor dobrze wie, kiedy zarzucić na nas bombę z wydarzeniami, tak jak na przykład ta scena z workiem lub wężami... Wie dobrze, kiedy odciąć dany rozdział i zostawić nas z napięciem, które spowoduje, że szybko będziemy chcieli poznać to, co mamy teraz by znów móc powrócić do tamtych wydarzeń, by wiedzieć, co tam się faktycznie zdarzyło.

Powieść skonstruowana jest rewelacyjnie - jestem pod wielkim wrażeniem i uważam, że niczego jej nie brakuje. Może horrorem bym jej nie nazwała, ale thrillerem mocniejszym, zdecydowanie tak.

Reasumując uważam, że jest to świetna powieść, skierowana głównie dla osób lubiących duchy, zagadki, stare pałace, mieszkania, domy... Thrillery, te naprawdę thrillery, bo nie jest to horror, ale powieść grozy jak najbardziej. Warto poświęcić czas i przeczytać ją - na pewno przypadnie Wam do gustu i zostanie z Wami na dłuższy czas. Ja jestem zadowolona i teraz wiem, że będę w ciemno sięgać po książki autora - coś czuję, że się nie zawiodę. :)

Dwadzieścia pięć lat. Tyle upłynęło od ostatniego pobytu Maggie w Baneberry Hall. Pomimo obietnicy złożonej ojcu na łożu śmierci, postanawia wrócić do miejsca, które zniszczyło im życie. Chce odnowić rezydencję przygotowując ją tym samym do sprzedaży, jednak tak naprawdę pragnie dociec prawdy. Przecież to, co napisał jej tata w książce jest bzdurą. Ich opuszczenie Baneberry Hall nagle i w pośpiechu musi mieć inne wyjaśnienie, duchy przecież nie istnieją. Co się tam wydarzyło? Czy dom faktycznie jest nawiedzony? Co musi się wydarzyć, by Maggie uwierzyła w opowieść którą dzięki jej ojcu zna niemalże każdy?

Już na wstępie chcę podkreślić, że ta książka była genialna. Jestem pełna podziwu, zachwytu i nieposkromionej fascynacji.

Czytałam ją z ogromnym zapałem i ciekawością. Odczuwałam niepokój, który ciągle towarzyszył głównej bohaterce. Z niecierpliwością czekałam na wyjaśnienie zagadki Baneberry Hall.

Dom, w którym Maggie wraz z rodzicami spędziła pewien czas skrywa mnóstwo tajemnic, a jego ściany pamiętają wszechobecną śmierć. Zdarzyło się tam wiele złego, nie dziwne więc, że zasłużył na swoje miano nawiedzonego domu. Prawda, która wychodzi na jaw na końcu książki była świetnym zagraniem autora. Najbardziej podobało mi się to, że tak naprawdę do samego końca nie byłam w stanie samej znaleźć racjonalne wyjaśnienie rozgrywających się tam wydarzeń.

Teraźniejszość, którą przedstawia nam Maggie miesza się z kolejnymi rozdziałami książki napisanej przez jej ojca, dzięki czemu czytelnik ma możliwość spojrzeć na wydarzenia oczami pisarza, ale również śledzi próby wyjaśnienia tego w racjonalny sposób przez jego córkę. To zagranie również przypadło mi do gustu, książka dzięki temu jest bardzo czytelna i pozbawiona chaotyczności.

Po tej lekturze zdałam sobie sprawę, że zaintrygowała mnie wątek nawiedzonego domu, dzięki czemu będę wyszukiwać inne tytuły o podobnej tematyce.

Już drugi dzień próbuję zebrać myśli, żeby napisać opinię, która odda to, jak bardzo podobała mi się ta książka. A podobała mi się bardzo. Była klimatyczna, tajemnicza, momentami przerażająca i jak się okazało na końcu - logiczna, chociaż autor mamił, mieszał i nie pozwalał czytać po zmierzchu bez strachu.

Ta książka to rasowy horror, gdzie pierwsze skrzypce gra nawiedzony dom. Wydarzenia poznajemy z dwóch perspektyw, jako powieść, która przyniosła sławę i rozgłos rodzinie, zmuszonej uciekać przed nieznanym, oraz w teraźniejszości gdzie Maggie, dziewczynka widząca duchy, po latach wraca do posiadłości. Obie części są równie ciekawe i tak samo wywołują ciarki. Autor miał świetny pomysł na fabułę, na poprowadzenie akcji w taki sposób, że nie mamy szans domyślić się zakończenia.

Niesamowicie wciagająca, nieodkładalna, duszna i mroczna. Tutaj prawda miesza się z fikcją, a my nie wiemy w co wierzyć. Idealna propozycja na wieczór, który może stać się nocą, bo ta powieść jest bardzo podstępna. Ogromnie polecam.

"Na skraju kadra stała jakaś spowita cieniem postać.

Wyglądała mi na mężczyznę, choć nie mogłem mieć pewności. Szczegóły były rozmyte. Jedyne, co dawało się dostrzec, to wyraźnie ludzki kształt stojący w lesie, o metr czy dwa od jego granicy."

Pomyślałam, że książka o nawiedzonym domu będzie ciekawa, może nawet intrygująca, ale w życiu nie przypuszczałabym, że przyprawi mnie o ciarki i spowoduje, że będę czuła się nieswojo we własnym domu, a właśnie tak było. Historia Maggie, jej rodziny oraz Baneberry Hall wciąga bez reszty, jednocześnie boimy się przewrócić kartkę dalej, a z drugiej strony nie możemy się powstrzymać by tego nie robić. Nieustające napięcie jakie towarzyszy podczas czytania spowoduje, że nie raz podskoczycie że strachu, gdy nagle, niespodziewanie usłyszycie jakiś bliżej niezidentyfikowany odgłos. Ta pełna tajemnic, niespodziewanych zwrotów akcji powieść grozy to zdecydowanie jedna z najlepszych książek tego roku, z genialnym zakończeniem, które długo zostaje w głowie.

Świetnie napisana historia. Pochłonęłam w ciągu niecałego dnia. Niejednokrotnie podczas czytania przechodziły mnie dreszcze, włosy stawały dęba, a najmniejszy nieoczekiwany dźwięk doprowadzał o palpitacje serca. Tempo się utrzymywało na świetnym poziomie i w trakcie czytania nie było momentu zmęczenia lekturą. To będzie mój ulubieniec tego roku.

Gorąco polecam!

Stuk. Stuk. Stuk.

Podnoszę głowę do góry.

Rozglądam się dookoła.

W prawo. I w lewo.

Nic.

Mrużę oczy nasłuchując choćby najmniejszego hałasu.

Nie, spokojnie.

Przecież to tylko książka.

To się nie dzieje naprawdę.

Zerkam jeszcze kątem oka na szafę przy ścianie.

Spokój. No bo co innego mogłabym zobaczyć?

No właśnie, przecież to tylko książka... Ale jaka książka!

Książka, która wzbudza w nas ciągły niepokój. Która prowadzą atmosferę grozy i nieustającego strachu. Która wciągaj nas głęboko w swoje sidła i nie wypuszcza do ostatniej strony. Książka, która pochłania nas bez reszty.

Tajemnicza, podejrzana, niepokojąca. Niesamowicie klimatyczna. Zmuszająca do myślenia. Wywołująca strach. Szybsze bicie serca. Wstrzymanie oddechu.

Książka, po przeczytaniu której idąc w ciemności, nie będziecie potrafili nie oglądnąć się za siebie.

Mocna, mroczna książka, w której jednocześnie nie spotkacie ani jednej drastycznej, krwawej sceny. Książka, którą podświadomie będziecie analizować w kółko i w kółko, aż nie poznacie rozwiązania.

Jeden, stary dom, a tak wiele tajemnic.

Tak wiele kłamstw, niedomówień, plotek.

Jedna książka, a tak wiele pytań.

Tak wiele podejrzeń, żalu, niechęci.

Jedna dziewczynka.

I on...

Pan Cień, szepczący jej do ucha, że umrze.

Niemożliwe? Czyżby...?

Stuk. Stuk. Stuk.

Otwieram oczy, ciemność nocy spowija już część pokoju.

Szafa stoi w tym samym miejscu. Nadal nieruchoma. Nadal pusta.

Spokój.

A jednak coś zmusza mnie do obrócenia w przeciwną stronę i zakrycia kołdrą po sam czubek głowy.

Spokojnie, to tylko książka.

To nie dzieje się naprawdę.

Czyżby...?

Dwadzieścia pięć lat temu Maggie Holt wraz z rodzicami, przeprowadzili się do rezydencji w Vermont - Baneberry Hall. Po zaledwie trzech tygodniach, zmuszeni zostali do ucieczki, a pobyt w tym domu zmienił całe ich życie. Wydarzenia te, szczegółowo opisał jej ojciec w książce, która stała się bestsellerem. Po jego śmierci, dorosła Maggie wraca do Baneberry Hall, aby odrestaurować i sprzedać posiadłość. Będzie musiała zmierzyć się z przeszłością i tajemnicami, które skrywa dom.

Ależ mnie ta książka zaskoczyła! Riley Sager rewelacyjnie połączył thriller z elementami horroru i stworzył niezwykle mroczną historię. Podobał mi się jej duszny klimat i napięcie, które towarzyszyło mi od pierwszych stron, choć przerażenia w czasie lektury nie odczuwałam. Mimo to, muszę przyznać, że była niepokojąca i momentami przyprawiała mnie o gęsią skórkę. Świetnym pomysłem było prowadzenie akcji na dwóch płaszczyznach czasowych. Właśnie te sprzed dwudziestu pięciu lat, opisywane przez ojca Maggie, działały mocno na moją wyobraźnię. Bardzo podobał mi się plastyczny styl Autora, rewelacyjnie udało mu się oddać klimat nawiedzonego domu, dzięki temu trudno było mi się oderwać od lektury. Mimo, że momentami miałam wrażenie, że motywy znane z powieści grozy były oklepane, to muszę przyznać, że niesamowicie zaskakujące zakończenie nadrobiło wszystkie niedociągnięcia. Takiego finału nie byłam w stanie przewidzieć i za to należą się Autorowi ogromne brawa! "Wróć przed zmrokiem" to jedna z ciekawszych książek, jakie miałam ostatnio okazję czytać. Polecam bardzo!

"Wróć przed zmrokiem" to książka, o której w pewnym momencie zrobiło się bardzo głośno. Podchodziłam do tego sceptycznie, ale kiedy kolejni recenzenci ją zachwalali i dosłownie piszczeli nad nią z zachwytu wiedziałam już, że muszę ją przeczytać. Dlatego, kiedy Wydawnictwo Mova mi ją zaproponowało, nie wahałam się ani chwili, choć zdawałam sobie sprawę z tego, że im więcej pochwał, im większe przez to stawiam wymagania, tym bardziej mogę wylądować na ziemi z hukiem i stwierdzić, że to totalny chłam. A jak było faktycznie?

Bardzo lubię thrillery psychologiczne więc czytając na okładce, w opisie, że to właśnie tego typu powieść, a do tego z elementami horroru, byłam jej bardzo ciekawa. Zwłaszcza, że w ostatnim czasie miałam okazję przeczytać książkę spod ręki mistrza Mastertona o nawiedzonym domu. Stwierdziłam, że to będzie bardzo ekscytujące móc porównać nieznanego mi dotąd pisarza z tym, którego książki przerażają od zawsze i są istnym majstersztykiem.

No dobrze, ale o czym ta książka jest? Poznajemy główną bohaterkę, Maggie. Córkę mężczyzny, który napisał książkę o domu, w którym straszą duchy. Te bestseller zaczął szybko utrudniać jej życie mimo, że jedni wierzyli, a inni ani trochę w opisane w powieści wydarzenia. Już jako dorosła osoba, Maggie wraca do posiadłości chcąc ją wyremontować i sprzedać, a przede wszystkim odkryć, co się wydarzyło dwadzieścia pięć lat temu, kiedy ona jeszcze była małym dzieckiem.

No to po kolei. Zróbmy kanapkę zalet i wad. I zacznijmy od tej mniej przyjemnej części. To wszystko już było, już gdzieś kiedyś się czytało lub oglądało film z nawiedzonym domem w tle. A teraz zaleta. Mimo, że wiele rzeczy można przewidzieć, to faktycznie, tak jak wiele osób się zachwyca, ta książka po prostu skrywa w sobie klimat, którego pozazdrościć mogłoby wiele innych. Trzyma w napięciu od początku do końca i jak na rasowy thriller przystało, do ostatniej strony czytelnikowi towarzyszy dziwny niepokój.

No to teraz wada. Główna bohaterka. Mimo, że podeszłam do niej pozytywnie, bo uwielbiam chyba wszystkie Maggie, to jednak z czasem zaczęła mnie irytować. Klasyczny horror, to i klasycznie głupiutka, najczęściej blond bohaterka? Bez urazy, ale takie właśnie odniosłam wrażenie i to uprzedzenie do tego typu stereotypów od razu wzniosło mnie na wyżyny irytacji. Natomiast to osoba, która, być może przez to, co się wydarzyło lata wcześniej, nie wie co ma zrobić z własnym życiem. Być może remont domu i chęć jego sprzedaży w końcu mogą napędzić pozytywnie do działania, ale czy tak się stało, to musicie sprawdzić sami.

I zaleta. Czyta się szybko, wręcz lekko mimo całej otoczki niepokoju, strachu. Nie powiedziałabym, że to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam, ale ma w sobie coś, co nie pozwala mi powiedzieć, że nie warto po nią sięgnąć, bo naprawdę warto.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Mova.

Opowieści o nawiedzonym domu nie nudzą mnie nigdy i zawsze z ciekawością sięgam po takie tytuły. Kolejny autor postawiony przed zadaniem stworzenia ciekawej i nowatorskiej opowieści o duchach ma coraz bardziej utrudnione zadanie, przecież w tematyce nawiedzonych domów napisano już chyba wszystko. Zawsze istnieje ryzyko, że to kolejny odgrzewany kotlet. Nie tym razem.

Klimat i nastrój? Jest! Wątek paranormalny? Też! A do tego umiejętnie dawkowane napięcie i mamy jedną z najbardziej udanych moim zdaniem powieści grozy.

Mam do autora tylko jeden jedyny zarzut - a mianowicie dlaczego nie pozostawił ON nic w sferze domysłów i cały wątek z duchami w roli głównej został tak skrzętnie wyjaśniony... Dlatego finalna ocena zostaje pomniejszona właśnie o zakończenie. Możemy się również przyczepić do klasyfikacji gatunkowej, która powinna wskazywać na thriller, jednak dzięki temu, że autor zaserwował nam świetny klimat grozy i dreszcz na plecach, dlatego jestem mu to w stanie wybaczyć.

No cóż, biorąc pod uwagę ten skromny niuans to jest to i tak książka warta polecenia.

"Wróć przed zmrokiem" to thriller amerykańskiego pisarza Riley Sager. Warto wspomnieć, że jego debiutancka powieść "Final Grirls" została przełożona na ponad 25 języków.

Rodzina Holt staje się posiadaczami rezydencji Baneberry Hall, którą nabywa w bardzo korzystniej cenie. Szybko się okazuje, że ich nowy dom skrywa mroczne tajemnice. Po zaledwie 20-dniowym pobycie w zabytkowej posiadłości, Jess i Ewan wraz 5-letnią Maggie uciekają z nawiedzonego domu, zostawiając tam cały swój dobytek. Dwadzieścia pięć lat później Maggie dostaje w spadku znienawidzoną posiadłość Baneberry Hall, którą chce wyremontować i sprzedać. Kobieta wraca do Baneberry Hall jeszcze jednego powodu - chce zmierzyć się z przeszłością i poznać prawdę o nawiedzonym domu...

"Wróć przed zmrokiem" to mroczny thriller z domieszką horroru, który od pierwszych stron wywołuje u czytelnika gęsią skórkę. Kto z nas nie lubi klasycznych historii o nawiedzonych domach? Duchy, złe moce... domy z przeszłością, które przez lata straszą i niosą nieszczęścia tym, którzy spróbują w nich zamieszkać. Nie wiem jak Wy, ale ja bardzo lubię zagłębiać się w takich historiach. Czuć w nich pewną niepewność i nie od razu wiadomo co jest fikcją. Lawirujemy między prawdą, a kłamstwem. Razem z główną bohaterką, chcemy odkryć prawdę, która jest bardziej złożona niż zakładaliśmy na samym początku, mamy tu drugie dno, a nawiedzony dom spada gdzieś na drugi plan. Jednak nie oznacza, że wspomniany "dom" nie ma nic do powiedzenia. Ojj ma i nie raz się o tym przekonamy. Jednak Maggie będzie miała też inne dylematy niż nawiedzona posiadłość... w końcu zginął człowiek, a ślady prowadzą do osoby, którą kochała przez całe swoje życie. Warto wspomnieć, że historię nawiedzonego domu widzimy z perspektywy Maggie (teraz) i jej ojca Ewana (kiedyś), więc dzięki temu śledzimy na bieżąco emocje jakie nimi targają w domu pełnym tajemnic. Samo zakończenie zakasujące i nieprzewidywalne. Pod koniec niby mamy już rozwiązaną zagadkę, a tu kolejna bomba na nas spada i kolejny szok. Porządna historia z dreszczykiem emocji... i strachu!

Spędziam weekend w starej, przedwojennej wilii z wyjątkowym wystrojem w stylu retro i myślę, że nie mogłam wybrać lepszego miejsca na czytanie książki o nawiedzonym domu 😉

Jakie to uczucie? Mieszkać w tamtym domu? Takie pytania słyszy Maggie Holt niemal od zawsze. Jako dziecko wprowadziła się wraz z rodzicami do wiktoriańskiej rezydencji w Vermont. Wytrzymali tam zaledwie dwadzieścia dni, uciekając w środku nocy.

Każdy dom ma swoje tajemnice i historię. W Baneberry Hall w tragicznych okolicznościach zginęli córka z ojcem. Rodzice Maggie przed kupnem domu zostali o tym fakcie poinformowani, jednak postanawiają zapomnieć o tamtej mrocznej historii i decydują się na kupno domu.

Niedługo po tym, jak uciekają z domu twierdząc, że jest nawiedzony, ojciec Maggie wydaje książkę opisującą wydarzenia, które rozegrały się podczas ich pobytu. Książka szybko stała się bestsellerem, lecz Maggie nie do końca daje wiarę opowieściom ojca. Nic nie pamięta z tamtych opisywanych wydarzeń i twierdzi nawet, że ojcec wszystko zmyślił.

25 lat później, po śmierci ojca, Maggie otrzymuje w spadku willę. Wraca do Bennerry Hall, by odrestaurować i sprzedać posiadłość. To także doskonała okazja, aby przekonać się, czy ojciec pisał prawdę. Powoli odkrywa także tajemnice starej willi.

Mam wrażenie, że wszystkie książki o nawiedzonych domach są do siebie bardzo podobne. Tutaj akcja również przebiega dość szablonowo i długo się rozkręca. Jednak krótkie rozdziały pisane z perspektywy Meggie przeplatające się z historią opisaną przez jej ojca sprawiają, że "Wróć przed zmrokiem" czyta się z zaciekawieniem i lekkim dreszczykiem emocji. Zakończenie zasługuje również na duży plus. Nie przestraszyła mnie jednak ta książka, a wiem, że wiele osób miało problem z czytaniem jej po zmroku 😉

"Wróć przed zmrokiem" całe szczęście nie okazała się rasowym horrorem, a powieścią grozy z elementami nadprzyrodzonymi. Klimat ta powieść ma naprawdę fantastyczny! Ja generalnie należę do "straszków" i niestety nie jest mnie ciężko wystraszyć, dlatego do książki podchodziłam bardzo ostrożnie. Niepotrzebnie, bo autor przeplata historię nawiedzonego domu z bieżącą akcją, a ta nie jest podszyta grozą, raczej lekkim niepokojem. Napięcie jest stopniowane, bo to też nie tak, że spada na nas od razu cała groza, ona narasta ze strony na stronę, aż dochodzimy do punktu kulminacyjnego.

To moja pierwsza powieść autora i od razu swoim piórem wciągnął mnie w tę historię. Nie obwołam go nowym mistrzem grozy, ale książką "Wróć przed zmrokiem" w moim subiektywnym rankingu, plasuje się dość wysoko. Polecam.

Ta książka jest hipnotyzująca! Wraz z narastającym strachem rosła moja ciekawość. Kiedy odkładałam książkę nie przestawałam o niej myśleć. Moja wyobraźnia szalała, szare komórki pracowały na najwyższych obrotach, a ciało reagowało na każdy szmer. W tej książce znaczenie ma każda strona, ta już przeczytana i ta która czeka na swoją kolej. Idealnie wczułam się w ten mroczny klimat owiany tajemnicą i zmową milczenia. Nie raz czułam dreszcz strachu na karku, tłumacząc sobie że przecież to tylko książka a duchy nie istnieją. No chyba że ….

Ta książka dosłownie mnie pochłonęła, towarzysząc mi na każdym kroku jak pasażer na gapę. Dla mnie to jedna z, jak nie najlepsza książka którą miałam przyjemność przeczytać w tym roku!

Po dwudziestu pięciu latach Maggie wraca do domu, w którym w wieku pięciu lat wraz ze swoimi rodzicami spędziła dwadzieścia dni. Jej ojciec na temat tego miejsca napisał książkę, twierdząc, że jest ono nawiedzone. Publikacja ta wstrząsnęła całym miasteczkiem, jedni uwierzyli w duchy, inni stwierdzili, że jest to stek bzdur. Maggie również nie wierzy w ani jedno słowo zawarte w książce, a jej rodzice nabierali wody w usta za każdym razem, gdy ich o to pytała. Teraz gdy po śmierci ojca odziedziczyła po nim Baneberry Hall, ma zamiar dowiedzieć się prawdy.

Wow, ta książka, to prawdziwe arcydzieło. Jest najlepszą przeczytaną przeze mnie pozycją w tym roku i jedną z najlepszych przeczytanych w całym moim życiu. Jeśli mielibyście z mojego polecenia przeczytać tylko jedną książkę, to sięgnijcie właśnie po „Wróć przed zmrokiem”. Nigdy wcześniej nie czytałam czegoś tak klimatycznego, wciągającego, przerażającego i niesamowitego! Jest to oczywiście pozycja dla miłośników dreszczowców, jeśli horrory oraz thrillery, to nie Wasza „bajka”, to raczej po nią nie sięgajcie.

Ta powieść ma niesamowity klimat! Wyobraźcie sobie spowity tajemniczą historią dworek, z podwórkiem, na którym znajduje się cmentarz oraz z trującymi roślinami porastającymi teren wokół niego. Do tego wszystkiego dołóżcie dziwne odgłosy, skrzypienie podług oraz niewyjaśnione zdarzenia. Zostalibyście tam choć jedną noc? Nie? Ja też nie!

Historię poznajemy z dwóch perspektyw: ojca i historii sprzed dwudziestu pięciu lat, którą zawarł w swojej książce oraz dorosłej Maggie, która przyjeżdża, by odnowić dom w celu jego sprzedaży i poznania prawdy na temat swojej rodziny, Obie części są niezwykle interesujące i przeplatają się ze sobą. To, co działo się w „Domu grozy”, w obecnych czasach dotyka bohaterkę. Co tak naprawdę się tam wydarzyło? Czy Bannaberry Hall jest naprawdę nawiedzonym miejscem?

Niezwykłej atmosferyy w tej książce nie brakuje. Prócz spowitego tajemnicą dworku, mamy małomiasteczkowych ludzi, którzy uwielbiają plotki i próbują zwęszyć sensację, pobocznych bohaterów, którzy byli obecni w przeszłości, jak i w teraźniejszości: wnuka dozorcy, sąsiadkę niegdyś doglądającą domu oraz jej córkę, a także policjantkę, która prowadziła obie sprawy.

Jestem zachwycona tym, że miałam okazję przeczytać tę pozycję i odłożyć ją na honorowe miejsce w mojej biblioteczce. Jestem pewna, że kiedyś do niej wrócę. Rzadko która książka wywołuje we mnie aż tak wielkie emocje! Teraz pozostaje mi tylko ochłonąć, ale wiem, że będzie mi teraz ciężko sięgnąć po inną powieść.

Każdy dom ma swoje sekrety, a Maggie Holt jest osobą, która je odkrywa. Niektóre tajemnice są jednak zbyt mroczne, by ujrzeć światło dzienne... Dwadzieścia pięć lat temu rodzina Maggie uciekła w panice z rezydencji Baneberry Hall, twierdząc, że dom jest nawiedzony. Kobieta nie pamięta nic z tych wydarzeń, a wszystko, co wie o pobycie w domu na wzgórzu, przeczytała w książce ojca pod tytułem "Dom grozy". Dla Maggie książka ta stała się przekleństwem i napiętnowała całe jej życie. Choć nie wierzy w ani jedno słowo opisane przez ojca, nigdy nie uzyskała od niego odpowiedzi, co tak naprawdę wydarzyło się w Baneberry Hall. Teraz, kiedy odziedziczyła mroczną posiadłość chce sama dowiedzieć się prawdy. Nie jest jednak gotowa na to, co już wkrótce ma się wydarzyć.

Choć "nawiedzony dom" jest kluczowy w tej powieści, najważniejszym jej aspektem staje się książka "Dom grozy". Mamy tu do czynienia z zabiegiem umieszczenia książki w książce - bieżąca relacja Maggie przeplatana jest rozdziałami książki napisanej przez jej ojca. "Dom grozy" wywarł tak wielki wpływ na życie mieszkańców Baneberry Hall, że stał się czymś na kształt bohatera, nawet postaci mówią o niej Książka (z dużej litery). Jak wiele prawdy jest w "Domu grozy"? Dlaczego tak naprawdę powstała ta historia. Odpowiedź na to pytanie kompletnie Wami wstrząśnie.

Będę z Wami szczera. "Wróć przed zmrokiem" nie była miłością od pierwszego wejrzenia. Choć historia od początku wydała mi się intrygująca, rozkręcała się bardzo powoli, a ja nie mogłam wczuć się w jej klimat. Na siłę szukałam w niej scen rodem z horrorów i choć elementów grozy tu nie brakuje, wydawały mi się jakieś takie niestraszne. Z czasem jednak doszłam do wniosku, że chyba źle podeszłam do tej historii. Zamiast skupiać się na tym, że jest nie tak przerażająca jak oczekiwałam, zaczęłam w niej dostrzegać skomplikowaną i nieoczywistą zagadkę psychologiczną. Czy to dzieje się naprawdę czy bohaterka popada w szaleństwo? Czy naprawdę mamy do czynienia z duchem, czy może sprawcy dziwnych wydarzeń należy szukać wśród żywych? I najważniejsze - co tak naprawdę wydarzyło się dwadzieścia pięć lat temu?

Mniej więcej w połowie, kiedy historia wciągnęła mnie już na maksa, dosłownie nie mogłam się od niej oderwać i wreszcie zrozumiałam zachwyty czytelników. Napięcie jest budowane stopniowo, ale w pewnym momencie atmosfera Baneberry Hall udzieliła mi się tak bardzo, że z mocno bijącym sercem czytałam kolejne strony. Choć razem z bohaterką próbowałam racjonalizować wszystko, co się działo, ilość dziwnych i mrocznych wydarzeń przyprawiała mnie o gęsią skórkę. Do samego końca czytelnik nie może być pewien czy dom faktycznie straszy i co tak naprawdę się w nim wydarzyło. Samo zakończenie, to z kolei prawdziwy majstersztyk. Chyba jeszcze nigdy żaden autor nie zaskoczył mnie tak bardzo i tak wiele razy! Kiedy już myślałam, że zagadka jest rozwiązana czekał mnie kolejny zwrot akcji. I kolejny. I jeszcze jeden! Cóż to był za roller coaster wrażeń!

O CZYM? "Wróć przed zmrokiem", to książka, która pod pozorem opowieści grozy o nawiedzonym domu, kryje skomplikowaną psychologiczną zagadkę. To historia rodziny wystawionej na próbę, opowieść o najgłębszych lękach i o tym do czego zdolny jest człowiek, by ratować siebie i bliskich, ale też intrygująca zagadka okraszona aurą grozy. To książka, która (choć nie od razu) całkowicie mną zawładnęła. Naprawdę warto ją przeczytać.

“(...) każda prawda łączy się z jakimś kłamstwem”

Raley Sager opowiada tu historię Maggie Holt. Pięcioletnia Meggie przeprowadziła się z rodzicami do domu Baneberry Hall położonego z lasach Vermont. Wytrzymali tam niecały miesiąc i w środku nocy uciekli, pozostawiając tam cały dobytek.

Ojciec Maggie na podstawie tego co przeżyli stworzył powieść, która bardzo szybko stała się bestsellerem, chociaż oczywiście nie wszyscy wierzyli w opisane w niej wydarzenia i duchy.

Po śmierci ojca Maggie wraca do Baneberry Hall. Chce wyremontować i sprzedać posiadłość. Ma nadzieję, że uda jej się odkryć, które wydarzenia z książki są prawdą.

Jakie to było dobre !

“Wróć przed zmrokiem” to historia domu i wszystkiego co się w nim wydarzyło. Riley Sager przedstawił tu historię z perspektywy Maggie, która przeplata się z “Domem grozy” napisanym przez jej ojca. Historia jest napisana w mrocznym, pełnym tajemnic klimacie. Autor z każdą stroną odkrywa przerażające i mrożące krew w żyłach sekrety Baneberry Hall. Tej historii nie da się odłożyć, wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu.

Więcej wam nie powiem, bo zaraz wyjdzie, że zdradziłam za dużo.

Dziś mam gratkę dla tych, którzy lubią się bać. Ta historia z całą pewnością potrafi przestraszyć 😱

Stary wiktoriański dom, do którego wprowadza się rodzina, ma być dla nich oazą. Co takiego jednak następuje potem, że mieszkańcy uciekają z posiadłości już po 20 dniach? W dodatku pozostawiając cały swój dobytek?

Tego właśnie próbuje dowiedzieć się córka właścicieli, która wraca do tajemniczego domu po 25 latach. Już jako dorosła kobieta, właścicielka, twardo stąpająca po ziemi osoba. Czy uda jej się odkryć prawdę?

Ooo tak, tutaj wszystko się zgadza. Połączenie thrillera z horrorem powoduje ciarki na plecach i mocniejsze uderzenia serca przy najmniejszym dźwięku. Napięcie chwyta czytelnika już w pierwszym rozdziale, potem jest już tylko mocniej.

Dodajcie do tego jeszcze niewytłumaczalne zjawiska, dziecięcą intuicję i książkę, która powstała w oparciu o dawne wydarzenia - a poczujecie klimat tej historii.

Jeśli szukacie lektury na jesienny wieczór, najlepiej z wiatrem huczącym za oknem i deszczem obijającym się o szyby - to ta będzie idealna 😱

„Wróć przed zmrokiem” w szeroko pojętej reklamie zapowiada strach… otóż ja go nie uświadczyłem, bo nie jestem strachliwy moi mili.

Na pierwszy plan w książce wysuwa się dobry klimat tej historii, czuć tam zagadkę, jakąś niepewność i taką aurę, że coś wisi w powietrzu.

Fabularnie jest dobrze, ale nie rewelacyjnie. Pierwsze co mnie uderzyło to trochę to wszystko jest przekombinowane przez co fabularnie nie do końca było spójnie i się rozjeżdżały jak cement, który po klasycznym maluchy murarz Wiesiek źle namieszał na budowie pod Olkuszem. Historia trochę ratowała się finałem, który był w sumie zaskakujący jednak kombinacji też tam było tyle ile wtedy, gdy odwiedza Was konserwator ze spółdzielni mieszkaniowej i zamiast się ruszyć do sklepu i kupić nową uszczelkę to kombinuje i jest gotów rzeźbić coś z podeszwy w bucie byle się tylko nie ruszać.

Co do głównej bohaterki, typowa postać z horroru wie, że czegoś nie może zrobić i dokładnie to robi. Chociaż może to nie typowa postać z horroru, a typowa … . (Nadal szanuję i tak dalej)

Jest w książce pewna postać, postać absolutnie fenomenalna, która zdecydowanie zaburzyła moje postrzeganie wiedzy z zakresu handlu na świecie. Mowa o agentce nieruchomosci z początkowej fazy opowieści, stwierdzam, że jeśli pracowała na prowizji to po 2-3 miesiącach była bez środków do życia i musiała dokonywać aktu konsumpcji gruzu i tynku ze ścian. Ja nie wiem ona chyba nie kończyła żadnej szkoły handlowej czy ekonomicznej tylko Hogwart.

Sama książka nie jest zła, to był dobrze spędzony czas i przyjemna rozrywka. Nie jest to jednak horror czy powieść grozy powodująca strach czy lęk. Chyba, że ktoś boi się buki, żółwia Franklina, czy tego że Pan Samochodzik złapie gumę w aucie.
Powieść fajna, ale nie ma rewolucji, fajnie spędzony czas i tak dalej moi mili…

[Adres usunięty]

Kiedy Maggie była dzieckiem, razem z rodzicami przeprowadziła się do Baneberry Hall- wiktoriańskiej rezydencji w Vermont.

Trzy tygodnie później cała rodzina ucieka stamtąd w środku nocy.

Po jakimś czasie Evan, ojciec dziewczynki, opisał w książce ci się działo w tamtym domu.

Książka, chociaż traktowała o duchach i wprawiała co poniektórych w niedowierzanie, szybko stała się bestsellerem.

Po 25 latach dorosła już Maggie wraca do rezydencji, by ją odrestaurować i sprzedać.

Książkę ojca uważa za stek bzdur, a ona sama była zbyt mała, aby cokolwiek z tego pamiętać.

Teraz na nowo musi zmierzyć się z przeszłością i tajemnicami starej szafy, a prawda, którą odkryje będzie bardziej przerażająca niż myśli.

To była bardzo dobra książka!!!

Mroczna, intrygująca i przede wszystkim wciągająca.

Historię poznajemy z perspektywy Evana, który zgrabnie przenosi nas w przeszłość, abyśmy razem z nim mogli przekroczyć drzwi nawiedzonego domu i na własnej skórze poczuć gęstniejącą atmosferę strachu oraz Maggie.

Tutaj też nie będzie nam dane zaznać spokoju, bo będziemy ciągle czuć czyjś oddech na karku. Dziwne stukanie, zapalające się światła i znikające przedmioty.

W tym domu naprawdę dzieje się coś niedobrego!!!

I chociaż domyśliłam się zakończenia, w żadnym razie nie popsuło mi to zabawy przy czytaniu.

Książkę Wam oczywiście polecam i ostrzegam:

Lepiej jej nie czytać po zmroku.