Płacz i płać

Jagoda jest PMem (Project Managerem) w jednej z warszawskich firm. Dla swoich podwładnych, przez których nazywana jest „pieszczotliwie” „s*czą”, jest wymagająca, podobnie jak w stosunku do siebie. „Wszyscy chcieli mieć jej stanowisko, ale nikt nie chciał pracować tak jak ona”. Nie interesuje jej nic, poza osiągnięciem celu i to najlepiej przed deadline’em. Jagoda żyje pracą i dla pracy. W jej mniemaniu jest dla swoich podwładnych dobrym szefem, jest w stanie załatwić wszystko, nawet premie, nierzadko uciekając się do „subtelnych” nacisków na swoich przełożonych i przełożonych innych działów. Dzięki takiemu postępowaniu, jej praca jest wydajna i przynosi firmie zyski, tylko… że wszyscy nienawidzą Jagody. Do tego stopnia, że zawiązuje się spisek, który ma na celu wyrzucenie jej z pracy. Spiskowcy z niemałą pomocą wysoko postawionej osobistości w firmie, doprowadzają do zwolnienia Jagody. Była już PM postanawia nie puścić sprawy w niepamięć i z pomocą prywatnego detektywa, ustalić, kto stoi za całą sytuacją. Jednocześnie będąc spaloną w Warszawie, nie pozostaje jej nic innego, jak wrócić w rodzinne strony, a tam za namową (ujmijmy, to eufemistycznie, bo do łagodnej perswazji, tej „namowie” było daleko) rodziny, przyjmuje pracę w pensjonacie. Jej praca, ku jej szokowi, to nie zarządzanie pensjonatem i pracownikami, ale bardziej człowiek do wszystkiego. Czy ambitniej pani PM taka praca wystarczy? Jak skończą się rodzinne intrygi? Czy Jagodzie uda się ustalić, kto stoi za jej zwolnieniem? No cóż… przynajmniej na 2 z 3 pytań znajdziecie odpowiedź w tym tomie, na odpowiedź na jedno z nich, trzeba będzie poczekać do kolejnego tomu. Na które? Tego oczywiście dowiecie się z lektury.

„Płacz i płać! Potknąć się... w drodze po trupach” to komedia z lekkim wątkiem kryminalnym, tak charakterystyczna dla twórczości Olgi Rudnickiej. W tej powieści znajdziemy wątek korporacyjnych intryg, rodzinnych waśni (bo któż nie chciałby odziedziczyć domu po wiekowej kuzynce babci, ekscentrycznej starej pannie, która lubuje się w rodzinnych intrygach), kryminalny związany ze śmiercią pewnej kobiety, a której okoliczności śmierci są podobno dobrze znane rzeczonej kuzynce babci Hannie Jankowiak. Oczywiście, jak to w przypadku twórczości Rudnickiej, nie zabraknie humoru słownego i sytuacyjnego, z tego powodu zalecam nie czytać/słuchać (tak, jest też audiobook genialnie interpretowany przez Marcina Steca), gdy są obok was inni ludzie, no chyba że nie macie nic przeciwko zdziwionym spojrzeniom, gdy raz po raz krztusicie się śmiechem.

Powieść podzielona na rozdziały, określające oś czasu, czyli przed TYM DNIEM, i po TYM DNIU, a każdy z nich przynosi nowe zaskoczenia i nowe wyzwania dla Jagody.

Choć główną bohaterką jest właśnie Jagoda, to nie sposób nie wspomnieć o kuzynce babci Hannie Jankowiak, ta to jest aparatka. Stara panna, która dba o swoją wygodę, mam charakterek i uważa, że świat zbudowany jest na przysługach, a właściwie na dobrym i czasowym odbieraniu dowodów wdzięczności za przysługi. Jankowiak, posiadaczka sporego majątku, sporządziła testamenty (!) i bawi się świetnie, gdy rodzina usiłuje znaleźć ten, w którym to oni są beneficjentami, jednocześnie niszcząc te, w których nie są. Muszę przyznać, że polubiłam tę cioteczkę.

Sama Jagoda została świetnie wykreowana, na twardą babkę, która nie poddaje się przeciwnością, twardo walczy o swoje, jest ambitna no i cóż… czy ona jest zupą pomidorową, żeby ją wszyscy lubili? Początkowo skrajnie egoistyczna, wraz z kolejnymi rozdziałami, pokazywała inne oblicze. Podobała mi się jej wewnętrzna przemiana. Jestem ciekawa, jak bardzo się zmieni w kolejnym tomie.

Bo to, że będzie kolejny tom, to pewne. Historia urywa się w najmniej oczekiwanym momencie. Wyobraźcie sobie miny moich domowników, gdy nagle w panice zaczęłam sprawdzać, czy nie mam uszkodzonego egzemplarza książki, czy nie brakuje jakiś stron i paniczne sprawdzanie w serwisach książkowych, ile stron ma ta powieść i porównywanie podanej ilości z tym co mam w ręku. Nie chciało być inaczej. Koniec, a tyle pytań.

Kolejna cześć potrzebna na wczoraj, a właściwie na dwa tygodnie temu.

Jeśli lubicie komedie i/lub potrzebujecie lekkiej lektury na wieczór, to „Płacz i płać! Potknąć się... w drodze po trupach” nada się idealnie.

"Płacz i płać!" to genialna komedia fantastycznej autorki Olgi Rudnickiej. Przy jej książkach ne ma czasu na nudę. Do czytania jej książek zawsze trzeba przygotować paczkę chusteczek do ocierania łez.

Czytaj i płacz... ze śmiechu. 😂

W tej różowej powieści poznajemy kolczastą Jagodę, "wredną su⬛ę, idącą do celu po trupach".

Współpracownicy nienawidzą jej i postanawaiają zrobić wszystko by się jej pozbyć z firmy.

Samotna, ośmieszona bez pracy i pieniędzy jedzie do matki, lecz nawet ta ma jej dosyć i już po kilku dniach również postanawia się jej pozbyć, załatwiając Jagodzie pracę jak najdalej od niej.

Wielka karierowiczka, jak do tej pory piastunka wysokiego stanowiska w biurze, jedzie pomóc w prowadzeniu pensjonatu. Na miejscu dowiaduje się jak bardzo mylne były jej wyobrażenia. Od tej pory będzie podkuchenną i sprzątaczką w jednym. A jej luksusowe mieszkanie to pokój nad stajnią do którego prowadzą metalowe schodki, do tego będzie go dzielić z pomocą stajenną.

Ta książka to istny rollercoaster, w którym dzieje się bardzo dużo. Komiczne dialogi, ciekawi bohaterowie powodują, że książkę czyta się z prędkością światła.

Jednak nie traktujcie tej pozycji jako poradnik typu -> jak pozbyć się wrednego współpracownika, poprostu podarujcie mu tę książkę, może domyśli się i odejdzie sam zanim stanie się pośmiewiskiem i bezrobotnym z wilczym biletem.

Znacie mnie i wiecie, że lubię komedie kryminalne. Szczególnie te ironiczne, pełne angielskiego humoru. Takie właśnie pisze Olga Rudnicka. Autorka nie rozpieszcza nas częstotliwością publikowania nowych książek, dlatego z każdej cieszę się jak dziecko. "Płacz i płać" niedawno wpadła mi w ręce i naprawdę dobrze się przy niej bawiłam.

I takie mnie naszły przemyślenia po jej lekturze, że dawno nie czytałam książki, w której nie znalazłam właściwie ani jednego pozytywnego bohatera.

Jagoda to wyjątkowo wredna sucz, która dąży do celu po trupach. Aż ktoś postanawia się jej odpłacić...i traci wszystko. Zmuszona zmienić swoje życie, wyjeżdża popracować w pensjonacie. Pracę tę, załatwiła jej siostra babci. Ale jeśli myślicie, że to ciepła, empatyczna staruszka, to jesteście w błędzie. Jak się okazuje, niedaleko pada jabłko od jabłoni, a Jagoda od ciotki Hanki. Tylko, że Hanka już swoje przeżyła i wie jak mataczyć i knuć, by wszyscy tańczyli jak im zagra. Czy Jagoda odbije się od dna i co ją spotka w nowym miejscu? Tego dowiecie się z książki.

To pełna humoru, zgryźliwości i drugiego dna opowieść, w której bohaterowie utopiliby się wzajemnie w łyżce wody. W której pod pozorem życzliwości, tworzy się siatkę zależności a to co widzimy na pierwszy rzut oka, różni się od stanu faktycznego.

Rodzina Jagody też nie jest bez skazy i ma swoje za uszami. Ale to Jagoda jest tu zdecydowanie czarnym charakterem. Można by jakoś tłumaczyć jej postępowanie, ale przecież na miód możemy więcej złapać muszek niż na ocet. Więc może czasem warto pokazać ludzką twarz.

Ciekawa i pouczająca. Jeśli lubicie ten gatunek literacki, zapraszam.

" [...] Jak pomyślę, że miałabym wychować takie Jagody, to prędzej bym do lasu zaprowadziła i zostawiła. [...]"

Wow! Na taką historię długo czekałam. Olga Rudnicka przeszła samą siebie. Stworzyła genialną historię, dzięki której nawet największy ponurak będzie śmiał się do łez. Coś pięknego.

Czytając "Płacz i płać!" bardzo dobrze się bawiłam. Już dawno tyle się nie śmiałam podczas czytania. Teksty niektórych bohaterek rozłożyły mnie na łopatki.

Warto poznać fabułę tej powieści. Gwarantuję, że na długo zostaje w pamięci. Akcja jest niczego sobie i nigdy nie zwalnia. Spotkałam tutaj między innymi takie postacie jak:

- Franciszkę Koteł, która ma sześćdziesiąt dwa lata. Od niedawna jest na emeryturze. W porównaniu do jej córek to jest świętą osobą. Ma męża Stefana.

- Jagodę Koteł. Jest ponad czterdziestoletnią córką Franciszki. Jej początkowe zachowanie i język mocno mnie przeraziły. Takiej dziewczyny można się bać. Jej podwładni coś na ten temat wiedzą. Ta postać nie ma męża ani dzieci. Jej jedynym zajęciem jest praca. Idealna pracoholiczka. Mimo wszystko polubiłam ją i mocno kibicowałam jej w dotarciu do prawdy. To, co ją spotkało, nigdy nie powinno się zdarzyć. Polecam wam poznać Jagodę.

- Malinę i jej męża Mańka. Ona jest drugą córką Franciszki, a on jej zięciem. Ta para to idealny przepis na katastrofę. Malina jest sto razy gorsza od swojej siostry Jagody. Ma parcie na kasę (dom) — oczywiście nie swoją, tylko swojej cioci Hanki.

- Ciotkę Hankę Jankowiak. Ta postać jest siostrą nieżyjącej matki Franciszki. Obecnie ma 89 lat i język cięty jak brzytwa. Jej teksty i to, co robi z siostrzanymi wnuczkami, mocno mnie rozbawił. Ciocia Hanka jest bardzo mądrą kobietą i nie da sobie niczego odebrać. Nie da się jej oszukać. I bardzo dobrze.

Poznałam oczywiście jeszcze więcej postaci godnych waszej uwagi. Niektórych zachowanie wołało o pomstę do nieba.

Cieszę się, że autorka Olga Rudnicka stworzyła tę historię. Idealnie nadaje się na jesienne ponure dni, ponieważ poprawia humor.

Mam cichą nadzieję, że powstanie kolejna część, ponieważ chciałabym bardzo dowiedzieć się, co będzie dalej.

Jeżeli tak jak ja uwielbiacie komedie kryminalne i twórczość Olgi Rudnickiej, to śmiało sięgnijcie po "Płacz i płać!". Dobra zabawa gwarantowana.

Ta książka czyta się sama. Gdy po nią sięgniecie, to przepadniecie na długie godziny.

Ps.

Czy cenicie sobie swojego szefa, czy raczej tak jak postacie z tej książki, chcielibyście wymienić go na lepszy i mniej wymagający model?

Okładka jest bardzo wymowna i idealnie odzwierciedla to, co znajdziecie w tej historii.

Szukasz książki, która poprawi Ci humor? 💬
W takim razie polecam Ci komedię kryminalną Olgi Rudnickiej – „Płacz i płać!”.

„Płacz i płać!” Olgi Rudnickiej to historia Jagody Koteł – typowego przedstawiciela gatunku korposapiens. Kariera, szybkie życie, luksusowe mieszkanie, wakacje, markowe ubrania, szpilki najlepszych marek – to właśnie liczyło się w życiu Jagody, a rodzina i przyjaciele zeszli na dalszy plan. Jednak życie lubi płatać figle, więc Jagódka nie tylko będzie musiała sprzedać swoje ukochane szpilki i schować dumę do kieszeni, ale też przyjdzie jej pełnić rolę… sprzątaczki i podkuchennej, zamieszkującej pokój nad stajnią! Czy Jagodzie uda się dowiedzieć, kto maczał palce w intrydze przeciwko niej? Czy życiowa klęska okaże się prawdziwą klęską? Przekonaj się sam(a)!

Muszę przyznać, że uwielbiam książki Olgi Rudnickiej i dosłownie „pochłaniam” je na jedno posiedzenie, więc i w przypadku tej książki nie było inaczej. Już od pierwszych rozdziałów autorka sprawiła, że przysłowiowy „banan” nie schodził mi z twarzy, a w wielu momentach chichotałam się jak małe dziecko.

„Płacz i płać!” to przede wszystkim książka ze świetnie zarysowaną fabułą, pełną zwrotów akcji, genialnie wykreowanymi postaciami i komicznymi sytuacjami. Motyw „osiągnięcia dna” może wydawać się oklepany, ale tutaj nie sposób powiedzieć „ale to już było”. Dodatkowo zestawienie stereotypu „wieśniak – mieszczuch” to prawdziwe cudo! Dzięki niemu autorka wciąż nas zaskakuje, zsyłając na Jagódkę kolejne obowiązki i stawiając na jej drodze postaci, które nie pozwalają się nie uśmiechnąć.

Przyznam, że początkowo sądziłam, iż nie polubię Jagody – nie przepadam za typem karierowiczki. O dziwo jednak, kreacja głównej bohaterki bardzo przypadła mi do gustu. Spodobały mi się jej upór, waleczność, godność, z jaką przyjmowała każdy kolejny cios, oraz fakt, że nie poddawała się, choć momentami właśnie to jej wróżyłam.

„Płacz i płać!” Olgi Rudnickiej to lektura obowiązkowa dla każdego, kto uwielbia się pośmiać, a także dla osób pracujących w korporacji. Kto wie, może książka okaże się przestrogą, by nie być jak Jagódka?

W każdym razie, to idealna lektura na szare i pochmurne dni, aby wnieść w nie odrobinę humoru i koloru. Serdecznie polecam!