Randka z Hugo Bosym

Przypadkowe spotkanie, walka o taksówkę, ten sam hotel, to samo wesele...Jakby jeszcze było mało... nowy szef projektu... To już musi być przeznaczenie.

Jagoda Borówko to dziewczyna, która jak magnes przyciąga kłopoty.

Hugo Bosy to mężczyzna po bolesnych przejściach.

Oboje boją się uczuć, zaangażowania i związku. Widzimy jak rany z przeszłości mogą blokować rozpoczęcie czegoś nowego.

Zabawne sytuacje, śmieszne dialogi, fantastyczna kreacja bohaterów, trochę przykrych wspomnień oraz romantyzm sprawiły, że świetnie mi się tę książkę czytało.

Do tego to, aż iskrzące, napięcie między głównymi bohaterami. Podobał mi się także wątek przyjaciół i rodziny, na których bohaterowie zawsze mogli liczyć. Uwielbiam styl Pani Agnieszki.

“Randka z Hugo Bosym” to idealna do oderwania się od codzienności komedia romantyczna. Książka idealna na poprawę humoru. Czytało mi się ją lekko i z ogromną przyjemnością. Polecam!

Bardzo lubię twórczość Agnieszki Lingas - Łoniewskiej, kiedy tylko mam okazję sięgam po napisane przez nią książki, tym razem przyszła pora na książkę, która ukazała się rok temu, a nosi tytuł „Randka z Hugo Bosym”. Próbowałam ją otrzymać kilka razy i w końcu się udało. Nie ukrywam, że w kierunku tej książki miałam nieco większe oczekiwania, byłam ciekawa, czy dostanę dobry humor, jaki sugeruje okładkowy opis. Jak można się oprzeć takim bodźcom, jak okładka i opis? Nie można, dlatego też nie przedłużając w nieskończoność, opowiem Wam trochę na temat tej książki.

Główną bohaterką książki „Randka z Hugo Bosym” jest trzydziestodwuletnia kobieta o apetycznym imieniu, Jagoda Borówko. Dziewczyna nie spotyka się z nikim, dumnie dzierży status singielki, ale w jej życiu ma trójkę przyjaciół, których uwielbia, bez których nie wyobraża sobie życia. Jest pogodna, ma niesamowite poczucie humoru, które jest lekko sarkastyczne, a przez to uzależniające. Od pięciu lat pracuje w agencji reklamowej zajmując się marketingiem. Pod względem zawodowym ma stabilizację, czego nie można powiedzieć o życiu prywatnym. Jej koleżanka ze szkolnych lat wychodzi za mąż, dlatego też Jagoda jedzie do Gdyni, podróż ją męczy, dlatego też jedyne, o czym marzy to odpoczynek, jednak nie jest jej to dane, kiedy jakiś brutal wsiada do jej taksówki. Mężczyzna, chociaż zachowuje się w sposób karygodny, jest ciekawym człowiekiem, oprócz przystojnej aparycji jest bardzo ambitny. Hugo Bosy to ciekawy facet, który jest przedsiębiorcą, mogę Wam powiedzieć, że to nie jedyne spotkanie tej dwójki, z pewnością takich momentów będzie o wiele więcej, czy to prywatnie, czy też z powodu zawodowej ścieżki. Czy wydarzyło się to w odpowiednim czasie? Zarówno Hugo, jak i Jagoda nie mieli zbyt udanych związków, każde z nich się sparzyło, ale chemia jest między nimi wyczuwalna, jak długo można się opierać?

„Randka z Hugo Bosym” to wspaniała opowieść przepełniona humorem, idealna książka na wieczór. Agnieszka Lingas – Łoniewska stworzyła bardzo fajną opowieść o dwójce młodych ludzi, którzy próbują iść własną drogą, tylko, że w pewnym momencie ona się krzyżuje i splata z tą drugą. Pytanie brzmi, co będzie dalej? To nie tylko romans, autorka opowiada w powieści o przyjaźni, głębokim uczuci, lękom, a także o jakże trudnym zdobywaniu zaufania. Wiemy doskonale jak prosto jest je stracić, a ciężko uzyskać. W życiu nic nie jest pewne, czasem coś przyjdzie bez zaproszenia, innym razem bardzo długo czekamy na szybszy poryw serca. Bardzo polubiłam bohaterów, a ich słowne utarczki, zabawne sytuacje sprawiały, że nie mogłam się oderwać od książki. Bez najmniejszego wahania mogę powiedzieć, że „Randka z Hugo Bosym” spełniła wszystkie moje oczekiwania, warto ją przeczytać, polecam serdecznie.

Jagoda Borówko po zakończeniu związku z Janem Andrzejem Kosem wybiera się do Gdyni na ślub swojej przyjaciółki z dzieciństwa. Po długiej podróży pociągiem dochodzi do scysji między nią a nieznajomym mężczyzną, gdy Jagoda myli taksówki. W hotelu ponownie napotyka nieznajomego, tym razem "walczą" o dżem z jagód. Z całego starcia Jagoda nie wychodzi do końca zwycięzko, gdy w drzwiach coś się wydarza...

Ów nieznajomy mężczyzna zjawia się także na ślubie koleżanki. Też jest gościem weselnym. Zaczynają tańczyć, rozmawiać. Nazywa się Hugo Bosym i jest znajomym pana młodego. Wkrótce ruszają na plażę. A tam... Później jest hotel... Ale Jagoda wymięka i ucieka do Wrocławia pomimo, że oboje nie są sobie obojętni.

Oczywiście los postawi ich jeszcze na tej samej drodze. Będą współpracować nad pewnym ważnym projektem. Co z tego wyniknie? Czy będzie z tego miłość?

💘💘💘💘💘💘💘

Kolejna komedia Agnieszki Lingas-Łoniewskiej, która wciągnęła mnie wraz z początkiem. Jednak później było tylko dobrze. Tym razem nie było aż tak WOW! jak w przypadku "Kolacji z Tiffanym". Tutaj było mniej szalenie i mniej śmiesznie. Nie oznacza to, że książka jest zła. Po prostu nie wkradła się tak w moją duszę. Jest prosto i przewidywalnie, bo wiadomo, że takie historie kończą się dobrze. Łatwo było domyślić się, kiedy będzie szczęśliwie, a kiedy pojawiają się kłopoty.

Książka idealna na letni wieczór. Czyta się szybko, lekko, przyjemnie i z uśmiechem na ustach.

💘💘💘💘💘💘💘

Za możliwość przeczytania dziękuję @burdaksiazki

„Randka z Hugo Bosym” to bardzo słodka powieść o miłości od pierwszego wejrzenia, której etiologia dużo bardziej przypomina grom z jasnego nieba. Bohaterami tej romantycznej historii są Jagoda Borówko i Hugo Bosy. Dzięki narracji pierwszoosobowej możemy wczuć się w stany emocjonalne głównych bohaterów i tym samym dość dobrze ich poznać. Jeśli natomiast chodzi o pozostałe postacie to niestety zostały one ledwie zarysowane, tak jak ich problemy, które mogły stworzyć naprawdę ciekawe tło wydarzeń i trochę zwolnić tempo, co w mojej ocenie, w tym wypadku było by plusem, ponieważ książkę czyta się ekspresowo, a akcja pędzi na łeb i szyję. Jest miło, lekko i dość banalnie.

Lektura wprost idealna na wieczór po długim dniu , kilkugodzinną podróż lub jako przerywnik pomiędzy trudniejszymi lekturami. Taka komedia romantyczna jakich pełno w kinie tylko w wersji papierowej, z zabawnymi - choć mało prawdopodobnymi - zbiegami okoliczności, śmiesznymi dialogami i pozytywnym zakończeniem. Może odrobinę za krótka i za "płytka”, ale za to idealnie nadająca się na scenariusz filmu.

Myślę, że śmiało można nazwać ją Bridget Jones w polskiej odsłonie .

Oczywiście polecam również przesłuchać playlistę piosenek, które znajdują się przy każdym rozdziale.

Książkę odebrałam za punkty w portalu CzytamPierwszy.

Jagoda i Hugo poznają się w nietypowych okolicznościach, gdzie nic nie wskazuje na to, aby ich znajomość miała przerodzić się w coś więcej. Co więcej nic nie wskazuje na to, aby mieli się jeszcze kiedykolwiek spotkać. Niemniej jednak życie płata im figla i ponownie krzyżuje ich losy w zabawny sposób.

Czasami takie przypadkowe spotkania wiele w naszym życiu mogą namieszać. Tak właśnie było w przypadku Jagody i Hugo. Od chwili poznania nie mogą o sobie zapomnieć, szczególnie, że ciągle na siebie wpadają.

Czy kobieta z dużym bagażem życiowym i mężczyzna po przejściach będą potrafili sobie zaufać. W humorystyczny, zabawny i bardzo sympatyczny sposób autorka przedstawia nam losy tej dwójki, której nie sposób nie polubić.

Książka odebrana za punkty w portalu [Adres usunięty]

Jagoda Borówko kontra Hugo Bosy. Gdyński dworzec. Postój taksówek. On i ona przy jednej taksówce. Kłótnia. Przystojny nieznajomy odjeżdża. Hotelowa restauracja. Spięcie na linii Jagoda – jagódki – Hugo. Kto wygrał? Łatwo się domyślić. Następny dzień. Razem na tym samym ślubie! Co dalej? Zgrzytanie zębów, przepychanki słowne, flirt i szalejące hormony. Jagoda notorycznie staje Bosemu na drodze. Od początku tych dwoje mocno coś do siebie przyciąga, aby się poznali i zbliżyli, a wspólna praca ma im w tym… pomóc? Oboje są skrzywdzeni przez partnerów, dlatego otoczyli się murem. Noszą w sobie zadawnione krzywdy, choć bardzo pragną bliskości, miłości, stabilności. Wiadomo, że będą razem, a powieść zakończy się szczęśliwie, lecz po drodze czekają na nich wpadki, problemy…

Jagoda Borówko pakuje się w kłopoty bez zająknięcia. Samorodny talent! Pechowa, roztargniona, zakręcona, często znajduje się w idiotycznych sytuacjach. Wyjść ze śmieciami w bluzce i rajstopach samonośnych bez kluczy to dla niej typowe. A ON czasem dusząc się ze śmiechu odgrywa rolę rycerza…

Można się nieźle ubawić. Humor słowny łączy się z sytuacyjnym, co czytelnikowi gwarantuje ćwiczenie mięśni twarzy i produkowanie zmarszczek. Rozrywki dostarczają żarciki, przekomarzania się, powiedzonka, ostry języka Jagody. Czasem bohaterowie nie przebierają w słowach i dostosowuje je do sytuacji i natężenia emocji. Ich imiona i nazwiska to onomastyczna gra słów, dzięki której powieść zyskuje dodatkowy atut.

Pragniesz miłości, uwagi, zaangażowania, szaleństwa! (s. 49)

Miłość… Przypadek czy nie? Zrządzenie losu? Przeznaczenie? Karma? Znak? Przyciąganie? Strzała Amora? Między bohaterami iskrzy od początku. Hugo żyje w matrixie. Przy pięknej, pyskatej, nieznośnej i zabawnej kobiecie zamienił się w „cholernego troglodytę”. Uwalnia swoje testosteronowe zapędy z miną psychopaty, kiedy zazdrość go roznosi od środka. Budzą się w nim sprzeczne uczucia. Ma obsesję na punkcie Jagody, to pasja jagodowo-borówkowa. Jego dziwne zachowania ogłupiają kobietę. Ich miłość zaczęła się od końca. Pora znaleźć początek. Co z tą randką?

Autorka pięknie pisze o pielęgnowaniu przyjaźni, tolerancji osób homoseksualnych, wytyka matkom nadopiekuńczość w stosunku do dorosłych dzieci, propaguje zajęcia dla seniorów, wyjście do ludzi, bycie w social mediach. Niejako każe każdemu singlowi przygotować się na to, że miłość pojawi się w nagle i niespodziewanie.

„Randka z Hugo Bosym” to lekki romans z humorem, pazurkiem, odrobiną pikanterii, poruszający życiowe tematy. Emocje, namiętność, pożądanie i miłość, ta prawdziwa i na zawsze, która potrzebuje więcej czasu niż zauroczenie i żądza.

Książkę odebrałam za punkty w portalu CzytamPierwszy.

Najnowsza powieść Agnieszki Lingas Łoniewskiej to romantyczna powieść o zaczynaniu życia od nowa. Główni bohaterowie to Jagoda Borówko i Hugo Bosy. Zakręcona dziewczyna która pakuje się w kłopoty przy każdej nadarzającej się okazji i przystojny facet po przejściach. Spotykają się przed weselem znajomych, ale nie wiedzą, że oboje na nie idą. Ich drogi znowu się skrzyżują, ale tym razem we Wrocławiu gdzie Jagoda mieszka i pracuje w agencji kreatywnej. Czy wykorzystają swoją szanse? Czy potrafią się znowu zakochać i zacząć od nowa?

Na początek ogromny minus! Czy ta książka musiała być taka „szybka”? Ledwo zaczęłam, a już skończyłam. I tempo mojego czytania nie ma nic do rzeczy. Kiedy czytelnik się rozkręca, już wybiega wyobraźnią w przód… autorka ucina akcje, przerywa w kulminacyjnych punktach, nie daje się rozwinąć sytuacji. Przy takich historiach nie można tak robić!

Dobrze sprawdziła się narracja prowadzona przez oboje bohaterów. Autorka stosuje zabiegi, dzięki którym wiemy jak podejmowane są decyzje. I jak można sobie samemu skomplikować życie. Para wzbudza sympatię i kibicowałam im od początku.

„Czasami szczęście dopada nas w najmniej spodziewanych momentach.”

Urzekła mnie okładka książki. Przyznaję, że jestem łasa na ładne i estetyczne oprawy. Ta natomiast sprawiła, że nie mogłam przejść obok niej obojętnie. Do rozdziałów natomiast przypisane są tytuły piosenek, mające wprowadzić czytelnika w klimat. Kilka z nich podczas lektury musiałam sobie „odpalić”. Fajny dodatek który uatrakcyjnia czytanie.

Jeśli ktoś lubi takie romantyczne klimaty, to powinno mu się spodobać. Fajnie spędzony czas i nie żałuję, że chwyciłam za tę książkę. Zabawna, przyjemna, ale znacznie za krótka historia! Na pewno przeczytałabym ciąg dalszy.

Książkę otrzymałam z portalu CzytamPierwszy w zamian za uzbierane punkty.

Lekko napisana, zabawna i wzruszająca historia miłosna z Wrocławiem w tle.

Poznają się dzięki niezwykłym zbiegom okoliczności. Ona po kilkumiesięcznym nieudanym związku. On po rozwodzie z żoną, która zdradziła go z jego najlepszym przyjacielem. Jagoda Borówko i Hugo Bosy. Od razu coś między nimi iskrzy, ale by powalczyć o poważny związek będą musieli od nowa nauczyć się ufać i wierzyć w drugiego człowieka. Czy to może się nie udać? Nie w komedii romantycznej w typie Bridget Jones, która byłaby świetnym materiałem na film.

Szkoda mi tylko, że tak to się skończyło, bo poczytałabym jeszcze o przygodach Jagody. Trudno jej nie lubić. ZresztąHugo też ma w sobie coś ujmującego.

-,,Czasami szczęście dopada nas w najmniej spodziewanych okolicznościach",

-,,Uświadomiłam to sobie dopiero teraz. On był moją drogą ku lepszemu, szansą na zrozumienie tego wszystkiego, co nazywałam życiem".

Głównymi bohaterami książki są: Jagoda - pracownik agencji reklamowej, która ma za sobą nieudany związek z Jankiem i Hugo - szef jeden z najlepszych agencji reklamowych, który zrezygnował z jej prowadzenia z powodów osobistych. Żona zdradziła go z jego najlepszym przyjacielem, a jednocześnie wspólnikiem. Przyjeżdża z Warszawy do Wrocławia, by jak później okazało zostać szefem Jagody z którą miał już do czynienia w Gdyni. Ich spotkanie na ślubie wspólnych znajomych o mały włos nie doprowadziło do fizycznego zbliżenia. Jak widać wzajemne przyciąganie ma nie tylko zastosowanie w fizyce ;). Tylko czy wyjdzie z tego coś dobrego?

Opis wskazywał przygodę z ciekawą historią, ale ja tak szybko nie dałam się zwieść. Czułam gdzieś podskórnie, że będę miała styczność z kolejną schematyczną do bólu historią. Niestety moje założenia okazały się słuszne. Gdzieś przy 100 stronie, kiedy zamierzałam przerwać przygodę z tą historią, zerknęłam na kilka opinii, z których wynikało, że ta szablonowość po czasie ustąpi. Taa... Było jeszcze tylko gorzej. Ja nie mówię, że ta książka jest zła. Po prostu nie trafiła w mój gust. Na szczęście jeszcze nikt nie zaczął blokować nieprzychylnych komentarzy, co staram się wykorzystywać jak tylko mogę ;). Mam wrażenie, że niedługo zostanę okrzyknięta drugą Iwona Pavlović, która czepia się bez powodu. W sumie imię zobowiązuje ;). Ode mnie 3 (za cudowną okładkę, nowo odkryte utwory na składankę i główną bohaterkę, którą coś czuję mogę stać się w przyszłości).

Książkę zrecenzowałam dzięki uprzejmości portalu @czytampierwszy

Kilka lat temu zaczytywałam się w prozie Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. Teraz postanowiłam skusić się na jej najnowszą powieść.

Jagoda właśnie rozstała się ze swoim chłopakiem, a jednocześnie klientem firmy, w której pracowała. Miała udać się na ślub przyjaciółki. {o dotarciu na miejsce w wyniku nieszczęśliwych zbiegów okoliczności wciąż wpadała na pewnego przystojniaka. Czy coś mogło z tego wyniknąć?

Publikacja nie jest bardzo wymagająca, i tak też się na nią nastawiłam. Oczekiwałam ciekawej, momentami zabawnej historii dwojga zakochujących się w sobie ludzi i coś takiego też otrzymałam. powieść nie jest bardzo obszerna, więc z powodzeniem zapoznacie się z nią w kilka godzin.

Autorka porusza tutaj sporo śmiesznych, ale niekiedy także poważnych wątków. Pisze o zdradzie, uczuciach, zakochiwaniu się w sobie, dawaniu drugiej szansy. Do tego dwie dbające o interesy dzieci mamusie i robi się naprawdę ciekawie.

,,Randka z Hugo Bosym" Agnieszki Lingas-Łoniewskiej to pozycja, z którą z przyjemnością spędzicie wolne popołudnie. Okaże się świetnym przerywnikiem między bardziej wymagającymi lekturami.

Przystojny nieznajomy chce ci zabrać taksówkę, gdy spieszysz się na ślub przyjaciółki? Życie. Przystojniak od taksówki okazuje się jednym z gości weselnych, a ty zrobiłaś mu awanturę bez potrzeby ? Pech.

To tylko kawałek opisu tej książki, reszta jest równie przekomiczna. Właśnie ten opis, przekonał mnie do sięgnięcia po te książkę. Ze łzami w oczach czytałam przekomiczne perypetie Jagody Borówko. Samo to nazwisko jest zachęcające. Jest to prosta, schematyczna historia miłosna. Komiczna, żartobliwa. Jedyna jej wadą jest to, że akcja galopuje. Wszystko dzieje się naprawdę szybko. Jak na mój gust trochę za szybko. Nie dało się aż tak bardzo wciągnąć w fabułę. Nie zmienia to faktu, że świetnie się bawiłam przy tej książce. Czyta się szybko, mi udało się przeczytać w jeden wieczór.

Bardzo spodobał mi się prosty styl autorki, z ogromną przyjemnością sięgnę po jeszcze jakąś książkę tej autorki. " Randka z Hugo Bosym" to idealna książka na poprawę humoru. Ból brzucha ze śmiechu murowany.

@ksiazkoholiczkaklaudia

Początek znajomości Jagody i Hugo to wstęp do komedii romantycznej. Kilka przypadkowych spotkań, burzliwe rozmowy i szybsze bicie serca. Nie była to jednak miłość od pierwszego wejrzenia. Oboje muszą się poznać, etapy zakochiwania się opisane idealnie, aż sama poczułam te motyle w brzuchu.

A co ze scenami erotycznymi? Nie ma ich! Autorka udowodniła, że można napisać dobrą ( a właściwie bardzo dobrą) książkę bez scen seksu. Oczywiście między Jagodą a Hugiem dochodzi do zbliżenia. Ale nie ma opisu stosunku, za parą zamykają się drzwi a to co dzieje się w sypialni pozostaje w sferze domysłów. Bardzo mi się to podobała i za to ogromny plus.

Narracja jest naprzemienna. Poznajemy wydarzenia z perspektywy Jagody i Hugo. Ich przemyślenia, obawy, wątpliwości, żadne z nich nie chce się rzucać na głęboką wodę bez pewności, że to drugie skoczy za nim. Są to bohaterowie dojrzali, w sferze zawodowej osiągnęli sukces, w sferze prywatnej szukają szczęścia, ale nie jest to poszukiwanie na siłę. Oni dopuszczają do głosu również rozsądek. Akcja mknie do przodu, nie ma zbędnych opisów. Zarówno pierwszoplanowe jak i drugoplanowe postacie ciekawie wykreowane, każdy ma swój charakterek i czymś wyróżnia się na tle pozostałych.

Podsumowując, polecam wam tę lekką, zabawną i romantyczną historię. Polska rzeczywistość, sympatyczni bohaterowie, zero erotyki - ja jestem zachwycona. Ta powieść rozgrzeje wasze serca, rozczuli romantyzmem (ale nie jest to cukierkowo-słodki romantyzm) i rozbawi niejedną sceną. Aby jeszcze bardziej wczuć się w tę opowieść autorka przygotowała dla czytelników playliste, każdy rozdział zaczyna się tytułem piosenki. Muzyczna oprawa w romantycznym klimacie i Randka z Hugo Bosym to gwarancja udanego wieczoru. Polecam!

Życie lubi płatać figle. I krzyżować nasze plany w najmniej spodziewanym momencie. Przekonali się o tym bohaterowie powieści Agnieszki Lingas-Łoniewskiej. Jak wybrnęli z sytuacji?

Autorka wielokrotnie zaskakiwała nas piękną definicją miłości, która w jej powieściach odgrywa kluczową rolę. Poznaliśmy ją z każdej możliwej strony - gdy pisze o troskach i smutkach, gdy tworzy wyjątkowe thrillery, czy proste powieści romantyczne. Jednak nigdy nie zawodzi, zawsze dostarcza nam mnóstwa emocji i sprawia, że od jej książek trudno się oderwać. Dlaczego? Ponieważ niezależnie jaką historię mamy przed sobą zawsze jest ona na tyle wiarygodna, że niezwykle prosto jest wyobrazić sobie podobne wydarzenia w prawdziwym życiu.

Najnowsza książka autorki nie odbiega od pozostałych. Wręcz przeciwnie! Mam wrażenie, że to najbardziej realistyczna ze wszystkich opowieść o ludziach, którzy żyją tuż obok nas. Świadomie poprowadzona akcja idzie na równi z wiarygodnymi bohaterami i nie sposób oprzeć się wrażeniu, że wszystkie sytuacje o których czytamy zostały zaczerpnięte prosto z życia. Bez wątpienia to wielka zaleta powyższej książki, która niemal od pierwszych stron pozwala czytelnikowi utożsamić się z postaciami i ich perypetiami.

Tytułowy Hugo Bosy to postać, której warto przyjrzeć się od pierwszych momentów pojawienia w fabule. Mężczyzna bowiem z dnia na dzień podjął decyzję o porzuceniu wielkiej agencji firmowej, którą prowadził i przeprowadził się z Warszawy do Wrocławia. Porzuca także przeszłość, która nie była dla niego kolorowa. Jednak, gdy pewnego dnia poznaje Jagodę, jego świat powoli zaczyna się zmieniać. Postanowił, że nie podda się już miłości, że ten rozdział już dawno został dla niego zamknięty. Ale jak poradzić sobie z emocjami, które same podejmują decyzje?

Urocza, zabawna i sympatyczna historia zyskuje na wartości dzięki głównym bohaterom. Przygnębiony i pozbawiony sensu życia główny bohater przypomina każdego z nas - pogrążeni w monotonni życia zapominamy o tym co liczy się najbardziej. Nie chwytamy życia w swoje ręce, nie działamy, nie podejmujemy starań. Znacznie lepiej wychodzi nam rozpamiętywanie przeszłości. Dlatego tak ważna jest tutaj postać Jagody - zwariowanej, szalonej, pyskatej kobiety, która doskonale wie czego chce od życia. A może nie? Może właśnie chodzi o to, że próbuje i smakuje, wybierając dla siebie to co najlepsze? To bohaterka zagadka, która na pewno wprowadzi mnóstwo radości a którą powinniście poznać osobiście.

Pomysłowa, zwariowana i napisana z charakterystyczną dla autorki lekkością. Taka jest właśnie "Randka z Hugo Bosym". Idealna na troski po ciężkim dniu, na poprawę humoru i dla relaksu. Nie będziecie się nudzić przy lekturze a wyciągniecie kilka wniosków i być może spojrzycie na swoje życie pod innym kątem. Czy i tym razem otrzymamy prawdziwą love story z udowodnieniem, że szczęście pisane jest każdemu z nas? Przekonajcie się sami!

Spokojnie można przeczytać ją w jeden dłuższy wieczór. Akcja toczy się bardzo szybko, więc nie można narzekać nudę. Autorka bardzo ciekawie stworzyła postacie, zaczynając od Jagody, Hugo, a kończąc na dalszych postaciach takich jak przyjaciele Jagody czy znajomi z pracy. Osobiście najbardziej spodobała mi się postać Hugo Bosego, który po ciężkich przeżyciach z przeszłości chce otworzyć się na nową osobę. Razem z nim przeżywamy uczucia które w sobie kryje. Po tym jak został zdradzony przez byłą żonę, przestał wierzyć w miłość, czy Jagoda Borówko jest w stanie zmienić jego nastawienie?

Podsumowując, książkę polecam zarówno nastoletnim jak i starszym czytelnikom. Najlepiej sprawdzi się na jakiś długi zimowy wieczór (coś czego obecnie nam nie brakuje) przy filiżance kawy :)

czytamjakchce

Jakże przewrotny tytuł :)

Autorka postarała się żeby było zabawnie nadając swoim bohaterom właśnie tak ciekawe imiona i nazwiska.

„(…) nazywałam się Jagoda Borówko. To taki żarcik rodziców, ha ha ha, bardzo się śmiałam, zwłaszcza w szkole podstawowej.” - kolejne jakże zabawne imię!

Tak, mogę śmiało przyznać, że całość jest słodko-gorzka. Tyle w tym realizmu co w książkach fantasy, ale niech będzie. Nie gustuję w romansach/komediach romantycznych itp. i być może stąd mi nie podchodzą udziwnione zbiegi okoliczności i tego typu związki.

Mało tego, w większości takich powieści jest ten sam schemat. Facet, który nie chce być w związku, bzyka wszystko, co przed nim na drzewo nie ucieka i kobietka, smutna, nieśmiała, pragnąca wielkiej miłości. I jakimś cudem tak właśnie kobietka nawraca mężczyznę i są razem długo i szczęśliwie. Serio? Serio, ktoś wierzy w takie bzdury?

No ale dobrze, wiem, że wiele osób czyta takie powieści, pociesza się nimi i dzięki nim ma nadzieję na lepsze jutro, związek, czy wyrwanie niedostępnego mężczyzny, który woli przygody na jedną noc.

Nie mój klimat, w zasadzie przeczytałam bo jest krótka a potrzebowałam czegoś na odmóżdżenie, bo za dużo ostatnio u mnie trupów się ściele. Śmiałam się, nie zaprzeczę, nie tylko z niedorzeczności całej historii ale też z żarcików, jakie przemyciła Autorka.

Polecam osobom, które lubią romanse i słodycz w takich ilościach, że może zemdlić. Niektórych mdli jak czytają o trupach, innych jak czytają takie miłosne opowiastki. Należę do tej drugiej grupy.

Wracam do moich kryminałów, Panie Minier, nadchodzę!

Moja ocena 3/5.

Historie miłosne to coś co nigdy mi się znudzi, pomimo że nie zawsze jest kolorowo, są rozstania i kłótnie to wiem że na końcu będzie szczęśliwe zakończenie i to jest w tym najpiękniejsze.

Jagoda Borówko to bardzo sympatyczna kobieta, ma prace którą lubi, grono najlepszych przyjaciół i rodziców którzy ją bardzo kochają pomimo to brakuje jej mężczyzny u boku. "Jakoś tak się stało, że w wieku trzydziestu dwóch lat wciąż byłam sama. Nie miałam męża, narzeczonego ani nawet faceta. Pół roku temu rozstałam się z niejakim Janem Andrzejem Kosem (...) i od tamtej pory moje życie płciowo-flirtowo-towarzyskie zamarło." Po ostatnim nieudanym związku nikogo nie szuka ale los lubi płatać figle podczas podróży na ślub swojej koleżanki z dzieciństwa pewien przystojniak kradnie jej taksówkę przed nosem, jest zirytowana tą sytuacją ale też nie potrafi o nim zapomnieć Jagoda nie musi czekać długo na kolejne spotkanie ponieważ tajemniczy przystojniak jest gościem na tym samym weselu co ona, a po bliższym zapoznaniu okazuje się że Hugo Bosy skradł jej nie tylko taksówkę ale i serce. "Znałam go pięć minut, a już sprawił, że zaczynałam czuć coś, czego nie czułam nigdy wcześniej. Przenigdy."

Ta historia jest tak piękna że chciałoby się czytać jeszcze i jeszcze, niestety wszystko co dobre szybko się kończy, oprócz tego że jest piękna jest również nieprawdopodobna dwoje ludzi po przejściach z dala od domu odnajduje miłość swojego życia. Jagoda jak i Hugo czują że to co ich łączy jest magiczne ale również każde z nich boi się tak szybko zaufać, oddać się tej drugiej osobie i powiedzieć to najważniejsze słowo Kocham Cię. Od początku widać że potrafią ze sobą żartować, ale też rozmawiać na trudne tematy i zwierzać się ze swoich sekretów a to jest najważniejsze w związku, rozmowa i wzajemne zrozumienie, ale niestety w ich związek wkrada się nieuzasadniona zazdrość.

Pomimo tego że ostatni rozdział wycisnął łzy z moich oczu czytałam dalej żeby jak najszybciej dobrnąć do pięknego finału i miałam nadzieje że taki będzie ponieważ zawsze kibicuje prawdziwej miłości a ich miłość na pewno taka jest.