Nie do odzyskania. Rozdzieleni. Tom 2

Podobają mi się książki pisane przez Tijan Meyer. Uważam, że autorka pisze bardzo przystępnym językiem, komunikując wprost emocje bohaterów. Ma to swoje blaski i cienie, natomiast do mnie to przemawia i dzięki temu mogę odczuwać dokładnie takie emocje, które akurat przeżywają postacie. Losy Alex, które mamy okazję śledzić na łamach powieści są w wielu momentach przewrotne, ale ukazują życie, ponieważ w życiu również nie jest cały czas kolorowo. Znajdziemy więc zarówno romantyczne i erotyczne momenty, ale także bardzo trudne i wzruszające. To już drugi tom i jestem pod wrażeniem tej historii w takim samym stopniu, jak byłam po przeczytaniu pierwszego tomu.

Po pierwszym tomie pozostajemy z niedopowiedzianą historią odnośnie rodziców Alex. Jeśli spodziewasz się, że ten tom wyjaśni wiele tajemnic, to się nie zawiedziesz ;) Druga część trzyma wysoki poziom pierwszej książki. Możemy śledzić dalszą historię miłości Alex i Jessiego, która zmienia się wraz z dojrzewaniem głównych bohaterów. Jednak nadal jest tu wiele emocji, skupionych wokół życia Alex, a cała historia jest zaskakująca i niebanalna. Warto przeczytać do końca, aby poznać wszystkie wątki, tajemnice i zrozumieć zachowanie głównej bohaterki. Dopiero wraz z wyjaśnieniem całej sytuacji można "poczuć" całą historię i wszystkie emocje Alex.

"Nie do odzyskania" jest kontynuacją brawurowej pierwszej części "Nie do naprawienia". Głowna bohaterka Alex jest mniej więcej w moim wieku, co sprawia, że bardzo się z nią utożsamiam i podwójnie przeżywam jej losy. W drugiej części Alex musi zmierzyć się z pogodzeniem się ze śmiercią swojego brata. Jak ktoś kogoś kiedyś stracił, to nie jest to trudne do wyobrażenia, co ta dziewczyna czuje. Jest jej o tyle trudno, że właśnie zaczyna nowy rozdział swojego życia pod tytułem studia. Na szczęście oddaje się mocno w związek - Jesse naprawdę pozwala jej zapomnieć o trudach życia, ale nie na długo. Pojawiają się zwroty akcji, które zamiast pomagać Alex tylko utrudniają przejście żałoby. Dla mnie osobiście to bardzo emocjonująca książka i historia, od której nie można się oderwać.

Jak ja weszła w tę historię, to jest nie do pomyślenia. Już pierwsza część wywołała we mnie ogrom emocji, a druga dostarczyła ich tyle samo, albo nawet więcej. Historia rozpoczyna się od tego, jak Alex zaczyna studia, czyli wiadomo nowi ludzie, nowe miejsce - mega trudno się zaaklimatyzować, a tym bardziej jak dochodzi do tego żałoba po niedawno zmarłym bracie. Alex po prostu nie potrafi sobie z tym wszystkim poradzić. W tym samym czasie odżywa jej związek, który dostarcza sporo namiętności nie tylko Alex, ale też czytelnikowi. Tę książkę podsumowałbym jednym słowem - emocje. Myślę, że każdy w jakiś sposób będzie potrafić się utożsamić z Alex i wejść w jej historię. Dla mnie to bestseller.

Drugi tom serii ,,Rozdzieleni”. Przyznam szczerze, że początek książki mnie trochę rozczarował. Po tym, jak zakończył się pierwszy tom, czekałam na ogień, gniew i reakcję Alex ,,Ja wam jeszcze pokażę”. Nie tylko w stosunku do rodziców, zdradliwych przyjaciółek, ale również Jesse’go. Tymczasem dziewczyna wyjeżdża na studia do Grant West i pierwsze co robi, udaje się do chłopaka.

Podobała mi się przemiana obojga głównych bohaterów, jaka nastąpiła w tej części. Szczególnie dla Alex było to oczyszczające doświadczenie, bo do tej pory trzymała w sobie wszystkie problemy, troski i emocje. Trafiła na osoby, które również miały bolesną przeszłość i czuła z ich strony zrozumienie i wsparcie. Co jest miłą odmianą po tym, jak potraktowały ją wcześniejsze przyjaciółki.

Jesse po ponownym spotkaniu dziewczyny, utwierdza się w tym, że uczucie, które ich łączy jest silne i warto o nie walczyć. Zmaga się jednak z rodzinnymi problemami i boi się, że przez sekret, którym nie może się podzielić, straci ją na zawsze.

Poznajemy sporo nowych bohaterów, bardzo wyrazistych. Nie wszyscy przypadli mi do gustu, ale trzeba przyznać, że wzbudzali ogrom emocji, od śmiechu poprzez gniew i zażenowanie ich postępowaniem.

Tajemnice i niedopowiedzenia wychodzą na jaw. Mam jednak wrażenie, że tych wątków było za dużo, że wprowadziły mnóstwo chaosu do fabuły. Przez moment działo się moim zdaniem, aż za dużo. Zaskoczyło mnie, co tak naprawdę stało się z Ethanem i co kierowało rodzicami Alex.

Ta historia pokazuje jak błędne decyzje, niosą za sobą tragiczne i nieodwracalne skutki. Jest pełna bólu, rozpaczy, radzenia sobie z żałobą, ale również namiętności i pożądania.

Seria ,,Rozdzieleni” to zdecydowanie literatura młodzieżowa i przypadnie do gustu młodszym czytelniczkom. Pomimo pewnych niedociągnięć, na które zwróciłam uwagę, ten tom jest bardziej emocjonujący, a cała dylogia tworzy ciekawą całość. Jeśli szukacie książek z gatunku New Adult, zachęcam do przeczytania.

"Nie do odzyskania" to druga część historii Alex i Jessego, którym kibicuję od początku. Niestety druga część nie zaczyna się zbyt dobrze, ponieważ Alex próbuje odnaleźć się po śmierci swojego brata. Szuka na ślepo tego, jak wytłumaczyć sobie, co wydarzyło się tej nocy, kiedy zginął jej brat. W tym celu postanawia udać się do Jesego, aby porozmawiać z nim na temat tego, co ON wie w tej sprawie. Jednak podczas tego spotkania odżywają miedzy nimi uczucia i spędzają upojną noc. Tym samym w końcu wracają do siebie i bardzo mnie to cieszy. Taki obrót spraw przynosi również wiele komplikacji i absolutnie nie kończy się to w stylu "i żyli długo i szczęśliwie". Młodzi muszą jeszcze dużo przejść, by dojrzeć do tego związku. Czy im się uda? Bardzo bym chciała i trzymam za nich kciuki! Ta część była równie świetna i nie zawiodłam się, zresztą tak jak na pierwszej. Mam nadzieję, że będzie trzeci tom.

Biedna Alex. Jak ja jej współczuję. Starta brata to najgorsze, co może być. Przed nią jednak teraz nowe problemy, bo zaczęła studia, które są bardzo trudne na początku, aby wejść w nowe środowisko. Jako odskocznię traktuje sypianie ze swoim chłopakiem, co jest super opisane i bardzo pikantnie ze szczegółami. Natomiast patrząc na to z perspektywy życiowej, to nie pomaga jej na dłuższą metę poradzić sobie z traumą. W dodatku kochankowie swój związek postanawiają ukrywać sekrecie, ponieważ Alex nie chce dostarczać sobie dodatkowych cierpień w tym trudnym czasie, a wszyscy by ją komentowali, bo Jesse ma status gwiazdy na uczelni. Niestety związek wychodzi na jaw, a z nim również sekrety, które chłopak przed nią ukrywał... Najbardziej w tej książce podoba mi się to, że jest bardzo życiowa, że obrazuje problemy młodych osób. Sama jestem studentką i pozwala mi to się bardzo wczuć w losy Alex.

Drugim tom losów Alex i Jesse zdecydowanie podniósł poprzeczkę po pierwszym tomie. Jest ogień, istkry w łóżku, namiętność, czyli coś co uwielbiam w erotykach. Jednak to wszystko idzie w parze z wzruszającą i zarazem zaskakującą historią obyczajową. Nie ma tam tylko opisywania pikantnych scen, ale jest coś więcej. W wielu momentach można mieć łzy wzruszenia, a w innych śmiech, co jest dość skrajnymi emocjami, ale uwielbiam, kiedy książka wzbudza właśnie takie emocje niż jakby miała być nudna i nijaka. "Nie do odzyskania" z pewnością jest jakieś, jest tam taki składnik, który mnie przyciąga.

W tej historii jest wszystko - od namiętności i pożądania, po prawdziwe problemy i dylematy życiowe. Myślę, że książka jest głównie do młodych odbiorców, aczkolwiek jest tak tyle wątków, że starsi czytelnicy na pewno też odnajdą coś dla siebie. Książka jest drugą częścią, a więc polecam najpierw przeczytać pierwszy tom, aby móc dogłębnie wejść w tę opowieść. Główną bohaterką jest Alex, młoda dziewczyna, która mierzy się ze stratą bliskiej osoby (nie spojleruję jakiej, jakby ktoś nie czytał pierwszej części). W tym procesie pomaga jej chłopak, który dostarcza dużo rozrywki erotycznej, natomiast ma też nieznane oblicze, które ukrywał przed Alex. Świetnie poprowadzona fabuła, która trzyma poziom i nie wieje nudą, więc ze swojej strony polecam.

"Nie do odzyskania” to kontynuacja książki, której zakończenie sprawiło, że musiałam poznać ciąg dalszy losów głównych bohaterów. Autorka umiejętnie buduje napięcie, zarówno jeśli chodzi o tajemnicę z pierwszego tomu jak i o to, co Alexandra i Jesse do siebie czują. Podobał mi się sposób w jaki poprowadzona została ich relacja. Nie brakuje zwrotów akcji, przeszkód i sekretów, które nadają całości pikanterii. Niestety muszę przyznać, że rozwiązanie zagadki trochę mnie rozczarowało. Spodziewałam się czegoś więcej. Nie zmienia to jednak faktu, że dobrze się bawiłam podczas czytania i z czystym sumieniem mogę polecić tę pozycję innym.

"Oddała mu się tej nocy. Nie wiedziała jednak, do jakiego stopnia" - to zdanie widniejące na okładce książki idealnie podsumowuje relację Alex, która łączy ją z Jesse. Alex jest wpatrzona w swojego chłopaka i z pewnością jest między nimi chemia, ale czy ON na nią zasługuje? Te wszystkie tajemnice, które ON przed nią ukrywa powinny dać jej do myślenia, jednak jak to mówią miłość jest ślepa. Kibicuję z całego serca Alex i czytając tę książkę tam strasznie mi jej szkoda przez co musi przechodzić. W sumie to przeżywam wszystko razem z nią. Ta część (to już drugi tom) pokazała mi zupełnie nowe twarze niektórych bohaterów. Aż strach pomyśleć, jakie oblicza pokażą w kolejnej części. Ale to dobrze, ponieważ książka zaskakuje i nie jest przez to przewidywalna.

“Nie do odzyskania “

Od lat jestem wierną fanką książek Tijan ale zawsze zaznaczam , że jej styl albo się kocha albo nienawidzi. Uwielbia chaos i ON jest w jej historiach zawsze obecny w mniejszym lub większym stopniu, trzeba umieć się w nim odnaleźć i go zaakceptować . To autorka literatury młodzieżowej. Jej bohaterami zwykle są licealiści lub studenci, często popularni, sportowcy o specyficznych charakterach , skupiający wokół siebie, w ścisłym otoczeniu , nielicznych wybranych. I nie da się zaprzeczyć, że autorka lubi pomiatać postaciami które tworzy, sponiewierać je psychicznie, trzymać wręcz na krawędzi wytrzymałości, przez co jej książki potrafią mieć w sobie niesamowicie wiele emocji.

Po co to piszę ? Seria Rozdzieleni ma w sobie praktycznie wszystko typowe dla autorki , wszystko co ona lubi w swoich książkach zawierać. To jedna z tych (wg mnie) bardziej chaotycznych , nie każdy ją pokocha ale ja jak już wspomniałam , jestem jej fanką, bywam wręcz bezkrytyczna wobec jej książek . Tu dostrzegłam pewne wady, ten tom nie jest idealny ale ! i tak go kocham .

Alex to typowo poturbowana przez autorkę bohaterka . Pierwszy tom kończył się w momencie gdy została praktycznie sama. Załamana po śmierci brata, porzucona przez rodziców, przyjaciele przerażeni jej zachowaniem odsunęli się od niej. Jessego sama od siebie odepchnęła po wywodzie Angie na temat ich toksycznej relacji . Zaczyna studia na tej samej uczelni, którą wybrał jej brat i na której uczy się Jesse . Postanawia się z nim skonfrontować żeby poznać tajemnice Ethana , których przedsmak dostała w pierwszym tomie. Gdy chłopak dowiaduje się , że Alex jest na tym samym uniwersytecie co on, postanawia spróbować o nich zawalczyć. Co z tego wyniknie ?

Podobało mi się tu jak zmienił się Jesse. W pierwszym tomie sprawiał wrażenie drania , który wykorzystuje Alex jako seks zabawkę, dzięki której na chwilę zapomina o problemach i bólu. Jednak czuć było, że ma to drugie dno, że i ON cierpi , nikt nie wie jak bardzo . Stracił matkę, ojciec nigdy nie był dla niego ojcem tak naprawdę , zginął jego przyjaciel , który nie chciał żeby cokolwiek łączyło Jessego i Alex. Dlaczego ? Tak naprawdę autorka tego chyba nie wyjaśniła albo ja tego nie zrozumiałam… Jesse ma wokół siebie niewiele osób , którym tak naprawdę może zaufać, co do których ma pewność , że nie są przy nim tylko po to żeby wykorzystać jego sławę , popularność lub znajomości jego ojca… Cierpi i tylko Alex potrafi go naprawdę zrozumieć, tylko przy niej czuje się sobą, odzyskuje spokój . Tylko na niej naprawdę mu zależy.

Jednak dziewczyna w to nie wierzy . Nie bierze nawet pod uwagę tego, że między nimi może być coś trwałego. Przyzwyczajona, że każdy ją zostawia, że nikt nie potrafi być przy niej na zawsze, spodziewa się kolejnego odrzucenia, kolejnego porzucenia ze strony Jessego. Zawiodła się na tak wielu osobach, że zaufanie jest czymś na co nie potrafi się zdobyć. Alex jest poraniona, załamana i boi się kolejnego roczarowania. Tyle żalu i pretensji dusi w sobie po tym co zrobili jej rodzice … Czy oboje dadzą radę rozprawić się z tym co ich wykańcza? Czy pomogą sobie nawzajem ?

W sumie nie wiedziałam , że to dylogia , nie spodziewałam się , że w tym tomie się wszystko wyjaśni i zakończy. Emocji było bardzo dużo, momentami miałam wręcz wrażenie , że autorka przesadziła , za bardzo kombinowała dodając całości zbyt wiele dramatyzmu przez co jest kilka niejasności, momenty takie wręcz bez sensu. Choćby fakt, że nie tylko Ethan nie chciał żeby Alex i Jesse byli razem. Także jej “cudowni” rodzice zareagowali na wiadomość , że coś ich łączy , w dziwny sposób, dając do zrozumienia , że oczekują , że się rozstaną. Ale dlaczego , nie ma żadnego wyjaśnienia. Tajemnice brata Alex… Liczyłam na coś bardziej szokującego . Sama scena w której dochodzi do ich odkrycia była pełna napięcia , ale też taka poplątana , że nie mogłam się połapać kto wypowiada jaką kwestie i o co tak do końca chodzi . Sens zrozumiałam jednak nieco mnie to zawiodło .

Co mnie też raziło, to pewien błąd w tłumaczeniu , bo chyba dziecko brata , nie jest siostrzenicą, a bratanicą ale to już się załącza moje czepialstwo ;)

Ogólnie całość mnie wciągnęła. Choć bohaterowie , szczególnie Alex i jej ciągłe załamania , mnie irytowały . Miała powody, ale momentami sama chyba nie wiedziała już czemu się z nią tak dzieje . Z kolei Jesse brał za wszystko winę na siebie , przekonany że wszelkie zło w jej życiu to jego wina, każdą łzę wywołuje ON i jednak tu plus dla Alex , że wyprowadzała go z błędu , nie pozwalała by czuł się jeszcze gorzej bo i tak miał dość na głowie. Autorka lubi pokazywać rodziców w złym świetle i zwracać uwagę na to z jak wieloma problemami borykają się młodzi ludzie, jak mocno przeżywają z pozoru bagatelne wydarzenia. Choć tu raczej głównie mają poważne problemy, które głęboko zakopują. Z pozoru wydają się twardzi ,a jednak w środku cierpią bardziej niż ktokolwiek by się spodziewał. Książka nie skupia tylko na tej dwójce, poznajemy też wiele osób z ich otoczenia, ich problemy i charaktery. A charaktery bohaterów tworzonych przez Tijan są bardzo wyraziste, wyzwalają rozmaite emocje. Nie jednego można polubić ale tych negatywnych osobników również nie brakuje i są chwile , że ma się ochotę wręcz kogoś udusić. Ale książki które wyzwalają emocje są najlepsze. Ta nie daje się nudzić i tych emocji wyzwala bardzo dużo .

Jeżeli należysz do fanów książek młodzieżowych , polecam tę serię , jak i inne książki autorki . Jest w moim przekonaniu warta uwagi. Mam nadzieję , że też pokochasz ten specyficzny styl autorki . Polecam :)

„Nie do odzyskania” autorstwa Tijan, to druga część historii Alex i Jessego. Dziewczyna po tym jak porzucają ją rodzice, po zakończeniu liceum udaje się na studia. A tam jej znajomość i skrywany związek z chłopakiem odnawia się z ogromną siłą.

Przyznam, że tom pierwszy wbrew moim obawom podobał mi się i pomimo kilku potknięć, jego lektura była udana. Dlatego chętnie sięgnęłam po kontynuację z bardzo pozytywnym nastawieniem.

Akcja jest dynamiczna od samego początku, Alex wprowadza się do akademika i nie mija dużo czasu, a na jej drodze znów stanie Jesse, a niewyczerpana siła znów przyciąga ich do siebie.

Wszystko nabiera rozpędu, pojawiają się nowe postacie, ale tajemnica z pierwszego tomu wciąż czeka na rozwikłanie. Przyznaję, byłam ciekawa czemu rodzice Alex okazali się takimi potworami bez serca, co skrywał Jesse, co się wydarzyło w noc śmierci Ethana.

I wiecie co?

Gdy już dostałam na to odpowiedź, miałam wrażenie, że ten cały, nakręcany przez dwa tomy dramat, wcale taki dramatyczny nie jest. Co więcej, wydawało mi się, że reakcje na te sekrety były mocno przesadzone.

To było moje pierwsze rozczarowanie, ale niestety nie ostatnie.

Drugim ogromnym minusem był dla mnie ogromny chaos panujący w tej książce. Miałam wrażenie, że aktorka opisuje różne wydarzenia całkowicie losowo, nie starająca się ich połączyć w spójną całość. Nie rozumiałam niektórych zachowań Alex, decyzji jakie podejmowała, a tym bardzie z czego one wynikały. Nagle działo się X, aby na następnej stronie dziać się Y, a oba te wydarzenia niewiele miały ze sobą wspólnego.

Przez ten chaos książkę nie czytało mi się tak lekko i dobrze jak pierwszy tom.

Kolejnym minusem jest porzucenie postaci, które wydawały się mieć znaczenia dla fabuły i totalne zepchniecie ich na margines, w dodatku pokazując, że w sumie od początku nic nie znaczyły. Było to dla mnie niezrozumiałe, bo w przypadku co najmniej jednego bohatera autorka dawała sygnały, że wiąże się z tą postacią jakaś głębsza historia.

Niestety. Okazało się, że jednak nie, a finalnie postępowanie tej postaci było, no coż – bezsensowne.

Sam związek Alex i Jessego to było coś, co akurat mi się podobało tak samo jak w tomie pierwszym. Ich relacja, choć niełatwa, była dla mnie czymś prawdziwym w tej powieści, czymś o czym chciałam czytać i dowiedzieć się, jak się rozwinie.

Oboje zyskali moją sympatię i te momenty, gdy tylko na nich koncentrowała się akcja, należą do moich ulubionych. Dobrze pokazane było również to, jak bardzo niezrozumiałe było dla Alex z jakiego powodu rodzice ją odtrącili. Przyznaję, ja tego nie potrafiłam zrozumieć, widać bohaterka miała ten sam problem.

Nie wiem czy to problem z połączeniem wszystkich wątków w jedno, dobrze skonstruowane wyjaśnienie, czy ogólnie brak pomysłu, jak to rozwiązać, ale finał powieści mnie rozczarował. Tzn. nie wątek miłości Alex i Jessego, ale cała reszta, tajemnice, to co robili inni bohaterowie. W dodatku autorka potraktowała po macoszemu kilka ważnych wątków, które zasługiwały na to, żeby się nad nimi pochylić i pokazać je z powagą, na jaką zasługiwały.

Jak oceniam całość?

Na pewno gorzej niż tom pierwszy, choć sam wątek miłości Alex i Jessego jest niezmiennie dobry. Cała reszta, czyli tło, postacie drugoplanowe, skrywane tajemnice – to wszystko oceniam jako zmarnowany potencjał.

Widzę starania autorki, ale ich efekt trochę mnie rozczarował.

Mimo wszystko nie odradzam, fani stylu autorki i jej sposobu prowadzenia fabuły, na pewno będą zadowoleni. A i sama książka nie jest od początku do końca zła. Uważam, że należy przeczytać i ocenić samemu.

𝗧𝗵𝗶𝘀 𝗮𝗱𝗱𝗶𝗰𝘁𝗶𝗼𝗻 𝘁𝗼 𝗵𝗶𝗺 𝘄𝗮𝘀 𝗹𝗶𝗸𝗲 𝗮 𝗱𝗿𝘂𝗴, 𝗜 𝘄𝗮𝘀 𝗶𝗻𝘁𝗼𝘅𝗶𝗰𝗮𝘁𝗲𝗱.

🤎 Alex tuż po pojawieniu się na uczelnianym kampusie zamierza zażądać od Jessego odpowiedzi na pytanie, co naprawdę wydarzyło się w noc śmierci jej brata. Chce zrozumieć, dlaczego Ethan przed wypadkiem przyjaźnił się z grupą o szemranej reputacji. Kiedy jednak wreszcie się spotykają, Jesse milczy. Dawna namiętność wybucha nowym płomieniem i para wraca do potajemnych spotkań...

🤎 Zabrałam się za lekturę bo byłam ciekawa jak skończy się historia Alex i Jessego. Jakbym ktoś mi powiedział co się działo, to nawet nie spojrzałabym na okładkę. Serio, starczyło by mi streszczenie na kilka zdań. Brutalna prawda wyszła na jaw😂

🤎 Ewidentnie miałam z tą historią syndrom telenoweli. Wiedziałam, że wielka tajemnica pewnie nie będzie taka szokująca, a cała fabuła będzie kręciła się wokół jej rozwiązania. I tak między każdym rozdziałem musiała nastąpić przerwa na 'prasówkę', winko i kilkanaście minut odcinka Kitchen Nightmares Ramsaya🙈

🤎 Bez wspomagaczy nie dałabym rady przebrnąć przez fabułę, a i tak momentami czytałam tylko dialogi bo NIC. SIĘ. NIE. DZIEJE. A książka ma ponad czterysta stron!🤡

🤎 Biblioteka, akademik, dom Jessego, seks, jeden wykład, kłótnia i 'zmieniłam się dziesięć minut temu, więc się nie odzywam'. To niemalże powtórka z rozrywki, czyt. pierwszej części. Różnica jest taka, że zamiast szkoły jest uniwersytet, choć tłumaczka i tak raczy czytelników częściej tym pierwszym określeniem.

🤎 Może jestem już za stara na takie historyjki? Nie wykluczam, ale naprawdę lubię młodzieżówki, a tu chyba wszystko było za płytkie. Bo fabuła skupia się na cierpieniu, a trudno było to poczuć.

🤎 Szkoda czasu, trąci dnem i wodorostami🤷🏻‍♀️

Pierwszego tomu wcale nie rozumiałam. Od początku drugiego wciąż nie wiedziałam o co chodzi. Zakończenie pokazało mi, że tę książkę zrozumie jedynie osoba, która doświadczyła w życiu ogromnego bólu.

„Śmierć brata ją złamała. Miłość do jego najlepszego przyjaciela ją zniszczyła". Tymi słowami promowano pierwszy tom dylogii Rozdzieleni. Wydawać by się mogło, że uczucie między dwojgiem ludzi będzie tutaj odgrywało największą rolę. Autorka nie chciała stworzyć banalnej historii i zaskoczyła swoich czytelników.

W książce możemy śledzić dalsze losy Alex, która postanowiła studiować na wcześniej wybranej przez brata uczelni. Ethanowi nie było dane doświadczyć studenckiego życia i młodsza siostra pragnie przeżyć wszystko za nich oboje. Ze względu na swojego najlepszego przyjaciela, Jesse postanowił kształcić się w tym samym miejscu. Już od pierwszego spotkania Alex wie, że nie będzie mógł trzymać się od niej z daleka. Oboje darzyli ogromną miłością człowieka, którego stracili. Miłość do Ethana i ból po jego stracie jeszcze bardziej ich do siebie zbliżyła.

Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z książką, w której cierpienie byłoby tak namacalne. Wylewało się ze wszystkich stron i przesiąkało przez każde napisane słowo. Na początku kompletnie nie rozumiałam tej historii. Nie potrafiłam pojąć myślenia głównej bohaterki. Miałam wrażenie, że coś jest z nią nie tak. Nie wydawała się osobą zrównoważoną psychicznie. Nie rozumiałam jej zachowania, podejmowanych decyzji i muru, który wokół siebie wytworzyła.

Po przeczytaniu książki zdałam sobie sprawę, że wcale nie chodziło w niej o związek między głównymi bohaterami. Celem tej historii nie było ogromne uczucie i słowa pełne miłości.

Ta książka skupia się na stracie, bólu, tęsknocie. Pokazuje, że tracąc kogoś bliskiego można stracić również siebie. Zamknąć się w swoim świecie. Odrzucić każdą osobę. Przeżywać żałobę całym ciałem i duszą. Przechodzić przez wszystkie etapy rozpaczy, w których najpierw płaczemy, później się smucimy, obwiniamy siebie samego, a na końcu złościmy na cały świat. Tęskniąc za ukochaną osobą można oszaleć z rozpaczy. Płakać po nocach i rzucać przedmiotami po ścianach.

Właśnie taka była Alex. Zrozpaczona, smutna.. samotna. Z wyjątkiem Jessiego nie miała już nikogo. Nawet rodzice się jej wyrzekli i nie chcieli mieć nic wspólnego z jedynym dzieckiem, które im pozostało.

Czy w takim wypadku można ją jakkolwiek oceniać? Mieć jej za złe, że coraz bardziej się staczała i nie doceniała życia?

Nie.

I dlatego przepraszam Cię Alex, że na początku Cię nie rozumiałam.. Przepraszam, że źle oceniłam bo wiesz.. Jesteś cholernie wiele warta.