Metro

Jechaliście już metrem? Wiem, wiem.. może pytanie dziwne, ale związane jest z nową książką Roberta Ziębińskiego pt. "Metro". Chciałam wiedzieć czy macie już taką podróż za sobą 😁

Twórczość Pana Roberta poznałam dzięki książce "Lockdown". Dla mnie ta pozycja wymiata i do dzisiaj wspominam ją z sentymentem. Kolejną dobrą książką była "Zabawka" i teraz przyszła kolej na "Metro". Po okładce spodziewałam się czegoś takiego jak "Lockdown", ponieważ okładki bardzo ze sobą współgrają 😍

Czy ta podróż mi się podobała?🤔

Myślę, że tak!

Jak to u autora bywa - zawsze trzyma swojego czytelnika w napięciu. Potrafi umiejętnie wpleść wątki polityczne do historii i sprawić, że nie chce się odkładać książki na bok!

Osobiście jak wiecie nie lubię polityki w książkach... jakoś mnie to nie pociąga 🙈 A u Pana Roberta zawsze jest inaczej!

Historia ta dotyczy eksplozji do której doszło podczas otwarcia budowy trzeciej linii warszawskiego metra. Opisy tragicznych wypadków były krwawe..I tak bardzo realistyczne, że czułam jak pojawia mi się gęsia skórka na rękach!😱 ale lubię to w opisach Pana Roberta... podczas czytania można że poczuć jakby człowiek był na miejscu tych wydarzeń. Naprawdę szacun za to!

Kiedy pod ziemią ludzie próbują wydostać się na powierzchnię to na górze rozgrywa się konflikt polityczny...

No właśnie... tam ludzie walczą o swoje życie, a władze walczą o swoje racje... co w tej chwili powinno być ważniejsze?

Polecam Wam twórczość Pana Roberta Ziębińskiego, bo jego książki są godne polecenia i uważam, że ich treść zawsze jest bardzo dobrze przemyślana👏

Sensacyjna opowieść, która początkowo miała być scenariuszem filmu katastroficznego. 💣 Do pracy nad zdjęciami do filmu jednak nie doszło, a autor postanowił przerobić nieco historię i wydać ją w postaci naprawdę świetnej książki. 🤩

•

Warszawa szykuje się na otwarcie budowy trzeciej linii metra. Niespodziewanie dochodzi do serii wybuchów w różnych częściach miasta. Giną niewinni ludzie, a politycy rozgrywają między sobą wojnę na śmierć i życie. Mimo wcześniejszych plotek, że pod ziemią ukryty jest arsenał broni z powstania warszawskiego i obaw, czy odwiert jest bezpieczny, prac nie wstrzymano. Teraz przerzucający się odpowiedzialnością politycy, szukają winnego. Tymczasem w zawalonym tunelu, ocalali pasażerowie walczą o życie. Mozolnie próbują wydostać się na powierzchnię, ale nie jest to jedyny problem z jakim przyjdzie im się zmierzyć tam na dole.

•

Mrożące krew w żyłach opisy i krwawe sceny, które mocno wpływają na wyobraźnię. Książka świetnie ukazuje obłudę ludzi trzymających władzę. Ich bezwzględność i brak odpowiedzialności. Realność tych zdarzeń jest przerażająca. Jeśli lubicie szybką akcję i szukacie mocnych wrażeń, koniecznie sięgnijcie po tę lekturę. Polecam! 🖤

•

Za możliwość przeczytania dziękuję @[Adres usunięty]ce . ♥️

Wybuchy, wskutek których ginie kilka osób – w wir wydarzeń czytelnik jest wrzucony od pierwszych ston. Kiedy dochodzi do eksplozji w metrze rozpoczyna się walka: o utrzymanie władzy, o prawdę, w końcu o życie. Z nimi Autor powiązał trzy wątki.

Czytelnik zobaczy dramatyczną walkę o wyjście z tunelu metra. Ciemność, krew, kurz, a do tego dziesiątki zmarłych. Robert Ziębiński bardzo obrazowo opisał te sceny – szczegółowo, ale nie w nadmiarze. Dzięki temu niemal czuć, że samemu jest się w środku tej akcji.

Ciekawostką jest legenda o ukrytych arsenałach z czasów Powstania Warszawskiego. Stolica jest tu miastem zbudowanym na cmentarzu oraz na tykającej bombie. Jak zauważa jeden z bohaterów – ci, którzy walczyli o wolność, teraz mogą przyczynić się do śmierci setek tysięcy mieszkańców.

I wreszcie mój ulubiony wątek – political fiction. Został tu podany w bardzo przystępny sposób – czytelnik nie ma prawa się pogubić. Na stołecznej scenie politycznej rozgrywa się bezwzględna walka o władzę. Łapówki, mataczenie i rządzenie zza kulis – tak wygląda ta gra, którą przedstawił Robert Ziębiński.

Lekturę thrillera Roberta Ziębińskiego cechuje niezwykle szybka akcja, chociaż to tylko kilka godzin. Autor nie pozwala ani przez moment złapać oddechu. Dzieje się to także za sprawą bohaterów – są zdecydowani, bezwzględni w działaniach i silni psychicznie.

Opisy są żywe, a poczucie realizmu dodatkowo zwiększa wplecenie w fabułę rzeczywistych wydarzeń. Żałuję, że nie poświęcono tu miejsca na Warszawę ogarniętą chaosem. Czytelnik będzie świadkiem tylko tych obrazów, które dotyczą głównych wątków powieści.

"Metro" Roberta Ziębińskiego to niezwykle emocjonująca rozrywka. Thriller jest tak napisany, by nie sposób było się od niego oderwać. To fikcja, ale przedstawiona tak, że po plecach mogą przechodzić ciarki. Sprawdzi się, jeżeli od książki oczekujemy mocnych wrażeń, wyrazistych bohaterów i oryginalnej fabuły.

Podczas prac przygotowawczych do budowy trzeciej linii warszawskiego metra w tunelu dochodzi do eksplozji w wyniku czego w istniejącej linii zapada się strop. Sama eksplozja niszczy wagony i zabija znaczną część pasażerów. Garstka ocalonych robi wszystko, by wydostać się na zewnątrz. Niestety wyjście z tunelu może okazać się trudniejsze niż myśleli...

"Metro" to moje pierwsze spotkanie z autorem ale na pewno nie ostatnie. Szybkie tempo, brak zbędnych opisów i realność katastrofy to niewątpliwie plusy całej historii. Wplecenie w to wszystko legend o ukrytym arsenale broni z połączeniem z brutalnym i bezwzględnym światem polityki powoduje ze całość wydaje się jak najbardziej prawdopodobna. Jednocześnie rozpoczęcie każdego rozdziału informacjami radiowymi powoduje, że mamy wrażenie śledzenia katastrofy, uczestniczenia w niej. Opisy zniszczeń i samego momentu wybuchu, czy obrażeń ofiar zostały niezwykle wiernie, wręcz plastycznie opisane zatem bez problemu można sobie wszystko wyobrazić. Całość trzyma w napięciu od pierwszych stron i powoduje że zdecydowanie ciężko się od niej oderwać. Wplecenie w akcję rzeczywistych wydarzeń potęguje wrażenie realizmu.

Jeśli lubicie książki z ciekawą fabułą, bardzo realną fikcją literacka, a opisy zmasakrowanych ciał nie są wam straszne to zdecydowanie Wam ją polecam.

Jeździcie często metrem, a może nie jechaliście nim nigdy?

Ja warszawskim metrem jechałam raz. Drugi raz był w Londynie, a trzeci w czeskiej Pradze. Za każdym razem zastanawiałam się co by było gdyby metro nagle stanęło, zgasło światło i nie było możliwości go opuszczenia. Z uwagi na tego typu rozkminki nie jestem raczej fanką miejskiej komunikacji .

To była moja druga książka autora. Rok temu czytałam "Lockdown" i dobrze pamiętam, że najbardziej podobała mi się wartka akcja.

W "Metrze" bardzo podobało mi się tempo akcji. Fabuła choć katastroficzna to jak najbardziej realna.

Akcja toczy się w Warszawie. Świat polityki miesza się z historią i legendami o arsenale ukrytym przed Niemcami pod ziemią z czasów powstania warszawskiego. Podczas otwarcia trzeciej linii metra dochodzi do serii eksplozji.

Bardzo podobał mi się opis obrażeń w metrze. Dość efektownie wpływające na wyobraźnię opisy ofiar, ich obrażeń, oraz całej fizjologii temu towarzyszącej.

Napięcie towarzyszące czytelnikowi na początku książki nie ustępuje aż do samego końca. Dobrze, że to tylko wyobraźnia autora, bo lepiej nie myśleć co by było gdyby scenariusz na film okazał się ponurą rzeczywistością...

Jeśli szukacie lektury akcji, z ciekawą fabułą i charakterystycznymi postaciami i lubicie szczegółowe opisy ciał po karambolu to zdecydowanie polecam- nie zawiedziecie się.

Jeśli mnie znacie, to wiecie, że uwielbiam twórczość Roberta Ziębińskiego. Czy "Metro" stanie się moim nowym faworytem w dorobku pisarza? Powiem krótko: niestety nie. Dlaczego? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Warszawa szykuje się na otwarcie budowy trzeciej linii metra. Tymczasem wśród planistów projektu narastają wątpliwości: czy to na pewno bezpieczne? Może należałoby jeszcze raz przeanalizować potencjalne zagrożenia? W praktyce nie ma na to szans; chciwi karierowicze nie zaryzykują strat finansowych, jakie niosłoby za sobą opóźnienie prac.

Ziszczają się najgorsze obawy; rozpoczęcie odwiertu skutkuje serią eksplozji, które doprowadzają do zawalenia się stropu tunelu aktywnie użytkowanego przez metro. Pasażerowie podróżujący w wagonach zostają uwięzieni pod ziemią. Podczas gdy ocaleli z katastrofy walczą o życie, próbując wydostać się na powierzchnię, na górze trwają polityczne przepychanki.

Książka składa się z dwóch części: pierwsza opisuje wydarzenia bezpośrednio poprzedzające katastrofę, natomiast druga to, co miało miejsce po eksplozji. Historię opowiedziano minuta po minucie (autentycznie, z podaniem dokładnego czasu), co sprzyja utrzymaniu czytelnika w napięciu.

Wydarzenia obserwujemy z perspektywy kilku bohaterów: planistów, polityków, grupy uwięzionej pod ziemią... Niektórych poznajemy tylko po to, by za chwilę obserwować ich śmierć. Inni towarzyszą nam od pierwszych stron, do samego końca. Szczególnie na początku pojawia się bardzo wiele nowych postaci; wymienienie ich z imienia i nazwiska może sugerować, że są istotne dla fabuły i warte zapamiętania, ale to zmyłka - za chwilę przyjdzie nam się z nimi pożegnać.

U tych najważniejszych postaci w pewnym stopniu rozwinięto portrety psychologiczne (na ile tylko pozwoliła dość krótka opowieść). Przeszkadzała mi jednak ich zerojedynkowość; czarne charaktery wydają się nieludzko złe, natomiast ci "dobrzy" są jednoznacznie pozytywni (jedyny wyjątek stanowi główna bohaterka, która ze względu na trudną przeszłość robi złe rzeczy, pozostając przy tym dobrą osobą).

W książce jest kilka świetnych scen, które bardzo skojarzyły mi się z serią "Oszukać przeznaczenie". Wiecie co mam na myśli? Coś wybucha, wprawiając w ruch coś innego, co z kolei wpływa na kolejną rzecz. W efekcie tworzy się mała reakcja łańcuchowa, w której przewrócenie każdej kolejnej płytki domina niesie za sobą nowe ofiary. Te sceny są jedną z mocniejszych stron książki.

Mimo wszystko czegoś mi w tej powieści brakuje. Świeżo po zakończeniu lektury przepełniała mnie mieszanka zawodu i niedosytu. Gdzie te emocje, gdzie to napięcie? Prawda, że miałam ekstremalnie wysokie oczekiwania, ale... tak to już jest jak sięgasz po dzieło swojego topowego autora.

Na pewno nie jest to zła książka, technicznie jak najbardziej poprawnie napisana. Wszystko jest na swoim miejscu, każdy szczegół ma znaczenie, poszczególne cegiełki łączą się w zwarty mur. Po prostu między mną i "Metrem" nie zaiskrzyło, tak się czasami zdarza, trudno... Dlatego odstąpię od polecania, chcecie to sięgajcie, nie chcecie to sobie darujcie ;)

Robert Ziębiński już nie raz udowodnił, że potrafi zaskakiwać i w przypadku powieści ponownie mu się to udało. Czy dlatego, że stworzył niesamowicie dynamiczną powieść akcji rozgrywającą się w warszawskim metrze, w której z jednej strony toczy się bezpardonowa walka polityczna, a z drugiej o życie? Czy dlatego, że już na samym początku przedstawiając nam bohaterów z ich nadziejami i planami na bliższą i dalszą przyszłość nie spodziewamy się, że za chwilę spadnie na nich i czytelnika brutalny cios?

A może tym, że nagle wśród bohaterów dostrzegamy znaną z wcześniejszej powieści autora Furię, która prowadzi własną wendetę? Nie ukrywam, że właśnie spotkanie z tą bezwzględną kobietą, działającą wcześniej pod płaszczykiem nauczycielki najbardziej zbiło mnie z tropu. Czy to druga część Furii? Aż musiałam się upewnić, tym bardziej, że to ona jest uczestnikiem katastrofy, do której dochodzi w tunelach metra.

To niesamowicie wciągająca historia ukazująca obłudę i bezwzględność posiadających władzę, którzy w swoim interesie są gotowi bezczelnie manipulować informacją, narazić ludzkie życie, a nawet je odebrać. Sięgająca nie tylko przeszłości Furii, ale również tego miasta z ukrytym w jego podziemnych tunelach zapomnianym arsenałem.

Szukacie mocnych wrażeń? Tu znajdziecie ich pod dostatkiem! I to dosłownie od pierwszych do ostatnich stron.

[RECENZJA]

METRO

Autor: Robert Ziębiński

Wydawnictwo: Kobiece

Premiera: 27.10.2021

METRO to nowy thriller Roberta Ziębińskiego, Autora powieści Zabawka i Lockdown. Miałam okazję czytać obie te książki. Metro jest moim trzecim spotkaniem z Autorem.

Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza część to relacja: Cztery godziny wcześniej, natomiast druga część to: Siedemdziesiąt minut później. Każdy rozdział rozpoczyna wstawka zapowiadająca z Radia WSK, która kończy się zapowiedzią muzyczną. Akcja dzieje się w Warszawie i rozpoczyna 24 czerwca 2019 roku o godzinie 9.04. Wszystkie wydarzenia oznaczone są godzinowo.

Historia biegnie, wręcz ciągle przyspiesza i nie zatrzymuje się nawet na chwilę. METRO czyta się szybko i z dużym zaciekawieniem. Początkowo książka miała być scenariuszem filmowym. Historia ma duży potencjał na film: katastrofa, efekty specjalne, ciekawe postacie, muzyka... . Aktualnie spisana na papierze, ale być może jeszcze kiedyś trafi na szklany ekran.

Autor stworzył wybuchową mieszankę. Połączył sensacje z polityką i katastroficzną opowieścią. Nie jeżdżę metrem, ale myślę, że po przeczytaniu tej książki, osoby, które poruszają się tym środkiem transportu będą wracała myślami do przeczytanej w METRZE historii. I zastanawiać się: Jak zachowałyby się obecne władze stolicy w obliczu takiej tragedii? Co jest najważniejsze: życie ludzi, biznes, polityka, zemsta?

Katastrofa, która wydarzyła się w metrze to historia wymyślona przez Roberta Małeckiego. Otwarcie trzeciej linii metra i seria eksplozji. Giną ludzie, miasto w żałobie, zamieszanie, strach, niepewność, podejrzenia ataku terrorystycznego. Fikcja literacka, ale bardzo realna. To mogło i może się wydarzyć. Koniecznie sięgnijcie po METRO! Kto czytał LOCKDOWN ten z pewnością zauważy, że na chwilkę pojawi się w METRZE Olga Maj.

"METRO" ROBERT ZIĘBIŃSKI Wydawnictwo Kobiece #robertziebinski #metro #metrorobertziebinski

Powiem jedno to rzeczywiście byłby dobry film akcji, z katastrofą w tle i problemami politycznymi, jaki i społecznymi. Trzymałby w napięciu, że nie szłoby się od niego oderwać. Krwawe sceny, intryga, walka o przetrwanie, ciche sojusze i kozły ofiarne jeśli to wszystko do siebie dodamy stworzymy niebanalną historię, która porywa i zachwyca.

Spieszysz się do pracy, na spotkanie, do szkoły, na zakupy, nic nie zapowiada tragedii, bo czujesz się bezpieczny, chcesz zdążyć na czas więc wsiadasz do metra, przez chwilę obserwujesz ludzi, może coś czytasz, słuchasz muzyki. I w jednej sekundzie tracisz grunt pod nogami, bo dochodzi do tragedii, wybuch, krzyk, huk, hałas, pełno krwi, szyby pękają, ludzie tracą równowagę, coś kogoś przygniata, panuje ogólna panika. Czy przetrwasz, przeżyjesz?

Na powierzchni trwa akcja ratunkowa, a jednocześnie szukają winowajców, czy był to zamach terrorystyczny? Czy ktoś celowo podrzuca bomby? Czy tunele kryją tajemnice? Czy budowa kolejnej trasy metra powinna być wstrzymana?

Polityka, duże pieniądze chcą zatuszować sprawę i znaleźć kozła ofiarnego. Czy im się to uda? Czy prawda wyjdzie na jaw? Tymczasem giną ludzie, którzy wyszli cało z wypadku w metrze czy widzieli coś czego nie powinni? Czy zdołają ocaleć po raz drugi?

Historia zaskakuje i trzyma w napięciu, ma wiele ciekawych wątków, pisana w przystępnym języku, realistyczne sceny, które powodowały u mnie zawroty głowy. Katastrofa, która ma swoją przyczynę, a skutki są opłakane, bo ktoś nie zareagował wcześniej, bo szkoda było zainwestowanych pieniędzy, ale czy warto ryzykować życiem innych tylko dlatego żeby osiągnąć swój cel?

Raz na jakiś czas, mam ochotę zobaczyć dobry, trzymający w napięciu thriller. Nie jestem ich fanką, ale jeśli film jest dobrze nakręcony, są zwroty akcji, ciekawe efekty specjalne, to zanim się obejrzę, mijają dwie godziny.

Tym razem, w telewizji, ani na Netflixie nie było nic godnego uwagi, więc postanowiłam wziąć w swoje ręce najnowszą powieść Roberta Ziębińskiego "Metro". Przy lekturze "Lockdownu" świetnie się bawiłam, dlatego miałam nadzieję, że najnowszy thriller autora również mi się spodoba.

Ta historia początkowo miała być filmem. Nie udało się go zrealizować, lecz pisarz postanowił ją rozbudować i na jej podstawie napisać książkę.

Akcja dzieje się w Warszawie, gdzie ma dojść do otwarcia trzeciej linii metra. Następuje seria wybuchów, ginie część pasażerów. Ci którzy przeżyli katastrofę próbują się ewakuować na powierzchnię. Władza nie chce szukać przyczyny.

Co było przyczyną tej tragedii? Czy znajdą się winni? A może wszystko zostanie zamiecione pod dywan?

Każdy rozdział "Metra" rozpoczyna się kawałkiem audycji radiowej. Prowadzący płynnie przechodzi od tematów ważnych, po bardziej humorystyczne. Po eksplozjach relacjonuje sytuację z Warszawy. Na koniec puszcza słuchaczom interesujące kawałki muzyczne. Wygooglujcie je, a nie pożałujecie.

"Metro" to według mnie świetny thriller, który udanie zastąpił mi seans filmowy. Nie ma zbędnych opisów, dużo dialogów, ciekawie wpleciona w fabułę legenda o ukrytym arsenale z powstania warszawskiego. Jest wiele wątków i wielu bohaterów.

Uwielbiam szybkie tempo powieści. Trudno zrobić sobie przerwę od czytania, bo akcja gna jak szalona. Do ostatniej strony coś się dzieje. Nie ma czasu na nudę, czy znużenie.

Moje wrażenia po lekturze "Metra" są tak dobre, że polecam serdecznie, nie tylko wielbicielom thrillerów.

Wypadki zdarzają się, nawet jeśli wydają się mało prawdopodobne i nikt nawet nie bierze pod uwagę. Zaplanować można wszystko od przysłowiowego ”A” do „Z”, a następnie wszystko wielokrotnie sprawdzić i potwierdzić by być pewnym każdego szczegółu. Co jednak gdy okaże się, iż najbardziej hipotetyczna teoria właśnie staje się rzeczywistością?

Nic tak podobno nie jednoczy ludzi jak katastrofa, zwłaszcza taka, jakiej nikt nie spodziewał się. Kiedy w jednej z linii warszawskiego metra dochodzi do eksplozji wszyscy są wstrząśnięci. Liczba ofiar rośnie w zastraszającym tempie, powód na razie jest nieznany, ale szybko pojawiają się insynuacje, a jaka jest prawda? Ci, którzy przeżyli szybko zdają sobie sprawę, że najlepiej gdyby zaczęli liczyć na siebie, wyjście z podziemnego piekła nie może być przecież daleko, ale czy rzeczywiście tak jest? Na powierzchni w pełni trwa polityczny spektakl poszukiwania winnego rozgrywającego się dramatu, takiego pytanie nie powinno się zbyt długo pozostawiać bez odpowiedzi czyż nie? Ocalali nie są go świadomi, oni muszą się zmierzyć z tym, co jeszcze przed chwilą wydawało się miejską legendą. Nim pierwszy odcinek metra został wywiercony, inne tunele oddały Warszawiakom ogromną przysługę. Podczas wojennej zawieruchy dały schronienie wielu, ale także miały bardziej użytkową rolę, potem o nich zapomniano, teraz może dały o sobie znak. Nie tylko one zresztą, coś jeszcze zagraża tym, którzy przeżyli, jeden nieostrożny krok i życie, jakie ocalili zostanie im odebrane. Co dzieje się pod i nad ziemią? Odpowiedzi szuka wielu, czy jest jedna? Jaka będzie cena jej poznania?

Znacie to uczucie, kiedy na widok książki aż palce świerzbią by wpierw dotknąć jej okładki, a potem rozpocząć przewracanie kolejnych kartek podczas lektury? Przy „Metrze” rozpoczęło się to już po przeczytaniu opisu, intrygującego i sprawiającego, że apetyt czytelniczy bardzo szybko sięgnął górnych rejestrów. Robert Ziębiński wie doskonale jak wprowadzić atmosferę oczekiwania z wyraźną nutą niepokoju, chociaż początkowo historii daleko jest od jakiejkolwiek wizji katastrofy. Jednak to tylko pozory, gdyż gdzieś w oddali słychać przebłyski nadchodzącej burzy i zwiastują one, że będzie raczej bardziej huraganem niż letnią mżawką. O tym przekonujemy się niebawem, bez ostrzeżenia, lecz z całą siłą, a to dopiero początek, gdyż potem wpadamy w sam środek akcji, wielowątkowej i sięgającej o wiele dalej niż się spodziewamy. Splecenie gatunku katastroficznego z fikcją polityczną oraz faktami historycznymi oraz rzeczywistymi miejscami dało w efekcie spektakularną fabułę, dodatkowo o mocnym zabarwieniu sensacyjnym. Taki składanka wymaga zachowania czujności podczas czytania, autor zadbał o to, by czytelnik był w samym środku wydarzeń, nie gdzieś z boku, ale tam gdzie najwięcej się dzieje. Im dalej zagłębiamy w tę książkę tym więcej dostrzegamy szczegółów oraz możliwych ścieżek, prowadzących do finału, zaskakującego i przewrotnego. Zresztą jedno i drugie jest także widoczne u bohaterów, Robert Ziębiński zadbał o to by byli niejednoznacznie, nie do rozszyfrowania zbyt szybko lub skrywających swoja prawdziwą twarz do samego końca, a nawet gdy ON już nastąpi. Pisarz nie traci kontroli nad powieścią ani na moment, każdy szczegół jest dokładnie przemyślany i umieszczony dokładnie tam gdzie powinien być, co wcale nie oznacza, że możemy się właśnie tam spodziewać. „Metro” z rozmachem zaznacza swoją obecność na wydawniczym rynku, łącząc gatunki w imponującą całość, pełną niespodzianek i z niejedną intrygą.

Robert Ziębiński, to autor, którego cenię naprawdę bardzo mocno za jego książki kryminalne. Kilka dni temu miałam okazję przeczytać "Metro" i muszę przyznać, że zrobiło ono na mnie ogromne wrażenie. Powieść wciągnęła mnie niemal od samego początku, zaintrygowała mnie tak mocno, że nie mogłam oderwać się od lektury przez cały wieczór. Ta pozycja trzyma bardzo mocno w napięciu, a czytelnik cały czas ma poczucie, że zaraz wydarzy się coś naprawdę strasznego. Czytałam tę powieść z bardzo dużym zaciekawieniem, nie mogłam doczekać się zakończenia. Jeśli więc macie ochotę przeczytać współczesny thriller, przy którym zapomnicie o całym świecie, to dajcie szansę autorowi.

Kilka dni temu skończyłam czytać powieść Roberta Ziębińskiego, która zrobiła na mnie spore wrażenie. Akcja książki toczy się w Warszawie, czyli w mieście, w którym mieszkam, więc tym bardziej ciekawiła mnie ta lektura. Ta pozycja trzyma w napięciu, sprawia, że czytelnik nie wie, co tak naprawdę za chwilę się wydarzy. Bohaterowie wykreowani są niezwykle dokładnie, z dbałością o każdy szczegół. Muszę przyznać, że po przeczytaniu tej książki, kiedy jadę metrem warszawskim, jest we mnie pewien niepokój. Musi więc to świadczyć o niezwykłym talencie literackim autora, który opisał wszystko niezwykle realistycznie.

-Kochanie, czy to prawda, że dopóki ściskasz granat to może być ON odbezpieczony, ale nie wybuchnie?- takie pytanie nasunęło mi się podczas czytania i w jednej chwili postanowiłam zaktualizować bazę wiedzy. Oczywiście mój mąż od razu ochoczo odpowiedział.

-Granaty posiadają podwójne zabezpieczenie- jednym jest zawleczką, którą się wyciąga, a drugim dźwignia, która zabezpiecza przez wybuchnięciem, dopóki jest przyciśnięta do korpusu granatu. Dlatego dopóki granat nie zostanie wyrzucony i dźwignia nie zostanie zwolniona- nie wybuchnie.

Słuchałam odpowiedzi z z nieukrywanym zaciekawieniem. Nie miałam o tym pojęcia.

-Wiesz, bo czytam teraz taką książkę o katastrofie w Warszawskim metrze, którą spowodował ukryty pod ziemią arsenał wojenny. Wielu ludzi zginęło, inni utknęli pod ziemią wśród jęków ludzi umierających i trupów, z których nie jeden skończył z odciętą głową.

Hubert popatrzył na mnie szeroko otwartymi oczyma.

-Jeny, to strasznie brutalne. Od kiedy ty czytasz tego typu książki?

Uśmiechnęłam się pod nosem.

-Zdecydowanie ta brutalność, opisy przeróżnych śmierci, które naprawdę niesamowicie wprowadzają w klimat są w tej książce najlepsze. Wyobraź sobie- poznajesz po krótce ojca z synem, wiesz, że syn pomaga ojcu w pracy, jadą właśnie rozwieźć towar. W następnej chwili oboje są martwi. I nie tylko oni. Akcja całej książki dzieje się zaledwie w kilka godzin jednego dnia. To bardzo nadaje tempa. Widzimy tę katastrofę z wielu punktów widzenia. Raz wcielamy się w rolę ofiar, innym razem w rolę prawej ręki burmistrza, która gdyby tylko posłuchała odpowiednich osób, mogłaby zapobiec temu dramatowi. Swoją drogą- ta linia czasowa najbardziej mi się podobała, była tam uknuta taka intryga, na najwyższym szczeblu władzy terytorialnej. W sumie nawet nie zdziwiłabym się, gdyby taka sytuacja miała miejsce naprawdę. I nie zdziwiłabym się, gdyby została tak sprawnie zatuszowana.

Mój mąż pokiwał ze zrozumieniem. Postanowił jednak jeszcze chwilę pociągnąć temat.

-A było coś w tej książce, co ci się nie spodobało?

-Niestety tak, jedna linia czasowa opowiadała o pewnej morderczyni, która była w metrze, planując zabójstwo. Po krótce została przedstawiona jej historia, która w ogóle do mnie nie trafiła. Ani jej nie polubiłam, ani jej nie znienawidziłam. A akcja była tam według mnie bardzo naciągana. Dużo lepiej czytałoby mi się tę powieść, gdyby ten wątek został całkiem usunięty. Poza tym nie mam zastrzeżeń. To naprawdę ciekawy kryminał, a Robert Ziębiński wykonał kawał dobrej roboty.

-Wiesz co, Dominika?

-Tak?

-Cieszę się, że mieszkamy w małym miasteczku i tu nie ma metra, bo obawiam się, że od tej pory musiałbym cię do niego wciskać.

Roześmiał się, a ja przytuliłam się z wdzięcznością, że mam obok kogoś, kto chce słuchać o wszystkim, o czym tylko chcę mu opowiedzieć.

Ta książka to jedna wielka akcja! Wydarzenie goni wydarzenie, a krótkie rozdziały sprawiają, że trzymamy ją nieprzerwanie w dłoniach, bojąc się, że gdy ją odłożymy, wybuchnie nam w rękach jak granat. Połączenie elementów, których nie powstydziłby się żaden film sensacyjny, politycznych spisków na wysokim szczeblu władzy, permanentnego napięcia na miarę mocnego thrillera z katastroficznym obrazem, mrożącym krew w żyłach, daje świetnie skrojoną historię porywającą na kilka godzin, podczas których nasza szara rzeczywistość przestaje istnieć. Autor dodał tej fabule większej wyrazistości, kreując brutalne i krwawe sceny, które dla mnie były całkiem miłym zaskoczeniem -jakkolwiek to brzmi. „Metro” to nie tylko trzymająca w napięciu książka akcji – odbiorca autentycznie czuje ciarki, które przemieszczają się po wszystkich częściach ciała. Bo dlaczego nie może przytrafić się to nam czy komuś nam bliskiemu, dlaczego nie jutro albo nie nawet w tym momencie? Taki scenariusz może wykraść się poza ramy fikcji literackiej i stać się naszą własną, a co najgorsze prawdziwą, historią. W twór swojej wyobraźni autor wplótł rzeczywiste wydarzenia, a to nadaje treści jeszcze większego realizmu, tym samym nasz strach przed klaustrofobicznymi środkami transportu znacznie się wzmaga. Książka dostarcza też masę refleksji – ile zdarzeń władze utajniły przed obywatelami, ile niebezpieczeństw udało się zażegnać, a ile celowych działań narażających społeczeństwo jeszcze przed nami? Minus tego tytułu? Za krótko. To jednocześnie też ukłon w stronę autora, bo za tym niedosytem kryje się fakt, że mi tej historii mało, że z chęcią przeczytałabym jeszcze raz tyle stron. Z całą pewnością jednak będę mieć inne pozycje spod pióra autora na uwadze!

Na polskim rynku zawsze brakowało mi ciekawych thrillerów, które dzieją się w polskich miastach. Książki takie uruchamiają wyobraźnię i pomagają bardziej wczuć się fabułę. Historia Ziębińskiego daje wrażenie, że wydarzenia dzieją się tuż za rogiem ulicy. Konflikt polityczny łączy się tu z budową metra, a wszystko spaja nietypowa tajemnica Warszawy związana z eksplozjami. Autor stara się połączyć to z nietypowym humorem oraz wieloma nazwami piosenek, które pozwalają wczuć się w daną scenę. Książka stara się też poruszać problemy polityczne i zawiera wiele odnośników do obecnej sytuacji w naszym kraju.

"Metro" to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora, więc nie do końca wiedziałem, czego powinienem się po nim spodziewać. Teraz już wiem, że ta powieść to prawdziwy emocjonalny roller coaster, który potrafi zaskoczyć. Akcja powieści na początku toczy się nieśpiesznie, aby z czasem uderzyć naprawdę mocno. Podczas lektury miałem takie silne poczucie, że ta książka jest trochę podobna do rosyjskiego filmu, który kiedyś oglądałem. Nie przeszkadzało mi to w żadnym wypadku, ale przywołało takie właśnie skojarzenia. Zachęcam każdego do czytania tej powieści, bo naprawdę warto. Nie będziecie żałować tego wyboru.

Jeździcie metrem? Lubicie to? Ja jeżdżę metrem codziennie i kiedyś nawet to lubiłam. Odkąd jednak skończyłam czytać powieść Roberta Ziębińskiego, pojawił się we mnie pewien nieuzasadniony lęk. Wsiadając do wagonu metra, od razu przypominają mi się wątki z książki i towarzyszą mi całą podróż. Jeśli chodzi o samą powieść to bardzo przypadła mi do gustu. Czytało się ją naprawdę szybko i przyjemnie. Fabuła była spójna i przemyślana. Bohaterowie zostali wykreowani naprawdę dokładnie, z dbałością niemal o każdy szczegół. Zachęcam do czytania książek tego autora, bo są naprawdę dobre. Nie będziecie się nudzić, to pewne.

Uwielbiam czytać thrillery, których akcja dzieje się w miejscu, jakie jest mi znane. Tak właśnie jest w przypadku tej powieści, gdzie fabuła toczy się w Warszawie, w której mieszkam. Na początku miałam pewne obawy względem tej książki, gdyż poprzednie powieści tego autora nie przypadły mi do gustu. Na szczęście zaryzykowałam i mogłam przeczytać fantastycznie napisaną lekturę, która wciąga niemal od pierwszych stron. Akcja toczy się tutaj dość powoli, ale wiele jest niespodziewanych zwrotów, które wywołują w czytelniku wiele emocji. Jeśli więc macie chęć przeczytać dobry kryminał, czytajcie "Metro".

Przyznam, że z wielką chęcią siadałem do kolejnej książki Ziębińskiego. Po kilku wcześniejszych jego powieściach miałem ogromny niedosyt tego autora. Jednak czytając Metro, na początku nie spodobała mi się za bardzo. Z całą pewnością ta okładka nie przyciąga, a wręcz odpycha. Oczywiście są w książce naprawdę emocjonujące momenty, świetne postacie i nutka tajemniczości. Czytało się ją całkiem szybko, z biegiem czasu mnie naprawdę wciągnęła, choć myślałem, że nie dam rady doczytać do końca. Szczególnie początek, jest dla mnie mało przekonujący, później cała akcja jak najbardziej na plus. Myślę, że muszę do niej wrócić w wolnej chwili, aby jeszcze raz zgłębić jej treść.

Każdą powieść Roberta Ziębińskiego czytałam z zapartym tchem i nie inaczej było w przypadku tej książki. Mroczny, momentami niepokojący oraz duszny thriller tego autora sprawił, że straciłam poczucie czasu i książkę odłożyłam na półkę dopiero, wtedy kiedy skończyłam ją czytać. Historia o tym, co kryje się pod warszawskim metrem to według mnie świetny tytuł, przy którym można spędzić długie wieczory, szczególnie polecam czytać tę książkę jesienią, gdyż moim zdaniem klimat tej pory roku, będzie idealnie dopełniał klimat wprost wylewający się z kart tej powieści. Z czystym sumieniem gorąco każdemu polecam tę książkę.

Książka pt. Metro jest pierwszą książką Roberta Ziębińskiego jaką miałam okazję przeczytać. Oceniam ją bardzo wysoko, ponieważ wyjątkowo przyjemnie się mi ją czytało i jest to książka, która skłania do pewnych refleksji. Przypadłam mi do gustu także dynamika i rozwój akcji. Miejscami naprawdę nie mogłam się od niej oderwać. Podobało mi się przeplatanie wątków, które z początku wydają się być z sobą niepowiązane. Po przeczytaniu książki pt. Metro stanowczo zostałam zmotywowana do sięgnięcia po inne dzieła tego autora. Serdecznie polecam, zwłaszcza osobą, które gustują w nieco mrocznych opowieściach.

"Metro" Roberta Ziębińskiego to thriller w hollywoodzkim stylu, dopracowany w najdrobniejszych szczegółach, z niezwykle dynamiczną akcją i wyrazistymi postaciami. Ponieważ uwielbiam książki z tego gatunku, staram się wyszukiwać tytuły, które wciągają czytelnika od samego początku. Ta pozycja, zdecydowanie do takich należy. Autor rewelacyjnie łączy w sobie tajemnicze wątki, z pogmatwanymi sytuacjami oraz sprawia, że odbiorcy cały czas towarzyszy uczucie grozy i niepewności. A właśnie to jest dla mnie najważniejsze w thrillerach. Zdecydowanie polecam wszystkim fanom gatunku, jak i również nowicjuszom. Rewelacja.

"Zmartwychwstania przynoszą same kłopoty, o czym najlepiej świadczą dwa tysiące lat ostatniej historii."

Wydarzenia polityczno-kulturalne roku 2019 z pierwszych stron gazet, przeplatają się z fikcją literacką godną dobrego filmu katastroficznego, w tle duuużaaa polityka, której z przyjemnością zawsze pomogą panowie z Pruszkowa i tajemnice sięgające Powstania Warszawskiego. Ponadto teksańska masakra piłą mechaniczną to przy METRZE komedia dla słabeuszy. Sporo odciętych głów, korpusów, skręconych karków, złamanych kości. Ale spokojnie, choć jestem przewrażliwiona, sposób podania tych anatomicznych fragmentów nie spowodował u mnie żołądkowych rewolucji.

Wyraziści bohaterowi, każdy z własną, ważną misją. Żaden nie jest w stanie czytelnika znudzić przy tak szybkim tempie jakie narzucił autor. Po trupach do celu nabiera tu wyjątkowo dosłownego znaczenia. Tysiące ofiar to nic gdy z jednej strony stoi osoba, która ma duże aspiracje co do swojej politycznej kariery, z drugiej zorientowana na wymierzenie sprawiedliwości z przeszłości. A zdradzę wam, że obie są kobietami, więc wiecie, półśrodków nie ma. Wszystkiemu towarzyszy oryginalna muzyka prezentowana przez spikera radiowego (można wyszukać, fajnie współgra przy czytaniu).

I co? Interesująco brzmi? To moje trzecie spotkanie z autorem, trzecie bardzo udane, choć nie pokuszę się o ocenę, które bardziej.

Książka napisana w tak dobrym tempie, że wchodzi na raz. Sceny zmieniają się klatkami, wątki licznych bohaterów nie dają chwili wytchnienia. Świetny język. Krótkie zdania. Szybkie dialogi. Bez przekleństw i zbędnego słowotoku. Żeby napisać taką powieść poza pomysłem trzeba mieć i wiedzę, a to zawsze szanuję.

Bardzo mi się podobało. Dostałam wszystko to, czego oczekuję od tego typu lektur. Rozrywka przez duże R. Historia ta została napisana początkowo z myślą o filmie i myślę, że kiedyś i tak dojdzie do jego realizacji a ja usłyszę wyjątkowo dobrze dobrany podkład muzyczny.

"Metro" to najnowsza propozycja od Roberta Ziębińskiego.

Nadeszła długo oczekiwana chwila! Wydarzenie, którym żyje całe miasto - otwarcie budowy trzeciej linii warszawskiego metra. Jednak nikt nie spodziewał się najgorszego! Serii eksplozji, która rozsadza tunel metra, zabijając i grzebiąc niewinnych pasażerów. Tym, którym udało się przeżyć katastrofę będą zmuszeni na własną rękę spróbować wydostać się na powierzchnie za nim przyjdzie pomoc. Ale czy na pewno przyjdzie? Okazuje się, że nie wszystkim będzie to na rękę. Zaczyna się walka z czasem...

"Metro" to powieść, która umiejętny sposób łączy ze sobą elementy thrillera z wątkiem katastroficznym, wprowadzając czytelnika w mrożący krew klimat. Nie wiem jak Wam, ale mnie "Metro" poniekąd kojarzy się z pewnym filmowym klasykiem ze Sylvestrem Stallone w roli głównej, czyli "Tunelem". Trochę podobny schemat - eksplozja, grupa uwięzionych ludzi. Czytając tą książkę miałam przed oczami Stallone'a, który krył się za postacią bezdomnego.😅 Dzięki temu, że autor przedstawiam nam historie przypadkowych osób, oddaje całej tej historii jeszcze większą autentyczność i to chyba najbardziej mnie w tej książce urzekło. Sama historia ma drugie dno, nie tylko katastroficzne. Pokazuje jak skorumpowana jest dzisiejsza "władza", ludzie wysoko postawieni są zdolni do wszystkiego byle utrzymać stołek. "Po trupach do celu" to ich motto, ale już chyba wiemy, wystarczy, że włączymy telewizor i zobaczymy, co dzieje się w naszym sejmie. Przejdźmy do wątku głównej bohaterki, która w metrze znalazła się nie bez powodu. Kieruje nią zemsta, a jej oprawca znajduje się w zasięgu ręki. Niby fajnie, że autor jeszcze urozmaicił całą fabułę o elementy thrillera, jednak i bardziej zagłębiamy się w ten wątek i przeszłość bohaterki, tym więcej budzi wątpliwości. W ocenie końcowej uważam go trochę za naciągany i niepotrzebny. Przy okazji chciałam się odnieś do pewnej kwestii, która mnie osobiście bardzo nurtuje, a mianowicie poczta onet. Jak to możliwe, że bohaterka po 20 lata może się jeszcze do niej zalogować?🤔 Mnie po trzech miesiącach nieużytkowania poczty, zablokowali konto, po czym usunęli. Nawet gdyby to było płatne konto nie sądzę, żeby koleś opłacił je na 20 lat do przodu... Podsumowując, moim zdaniem autor naprawdę bardzo dobrze sprawdza się w tematach katastroficznych, w sposób autentyczny potrafi przedstawić wydarzenia, dzięki czemu czytelnik może poczuć w centrum wydarzeń. Jeśli komuś podobał się "Lockdown" to z tą książką będzie podobnie. Opisy katastroficzne zachwyciły mnie najbardziej.✌

Roberta Ziębińskiego książki zaczęłam czytać od "Lockdown'u", który zaciekawił mnie ogromnie ze względu na aktualną tematykę. Była to ciekawa książka, z której pewnie wyszła by równie interesująca ekranizacja. Jeśli jeszcze nie czytaliście, to polecam. Teraz chętnie sięgam po kolejne jego powieści i tym razem w moje ręce, dzięki Wydawnictwu Kobiece, wpadła książka pod tytułem "Metro".

Przyznam się bez bicia, że przed lekturą nie czytałam opisu, a kierowałam się jedynie znajomością innych książek autora, tytułem, który wzbudza ciekawość i okładką. Z jednej strony minimalistyczna grafika, ale z drugiej pozwala potencjalnemu czytelnikowi na współpracę z wyobraźnią podczas tworzenia zarówno całej postaci osoby widocznej po prawej stronie, ale i tego, co kryje się za geometrycznie wkomponowanym tytułem.

Autor ponownie wciąga nas w bardzo aktualny temat, bo w budowę metra w Warszawie. Dochodzi pod ziemią do wybuchu, po którym odkryte zostają pomieszczenia, o których nikt nie miał pojęcia lub nie chciał o nich nikomu opowiadać. Znajduje się w nich broń Powstańców Warszawskich. Tu zaczyna się wciągnie czytelnika w ciekawostki około wojenne, co dla mnie tylko było podsyceniem ciekawości, bo uwielbiam tego typu tematy. Ale zaraz, niczym w porządnym thrillerze lub powieści akcji, przenosimy się do mieszczącego się niedaleko bloku, w którym dochodzi do wybuchu gazu. Czyżby te dwie sprawy miały ze sobą coś wspólnego? To jednak nie koniec rosnącego napięcia, bo przez wybuch dochodzi do zawalenia się tunelu metra, a uwięzieni w nim pasażerowie muszą za wszelką cenę się wydostać. W końcu chodzi o ich życie.

Jeśli o mnie chodzi, to bardzo lubię zarówno książki, jak i seriale czy filmy katastroficzne, ale także takie, w których nie chodzi tylko o walkę z czasem o życie, tylko jeszcze jest dodatkowo jakiś wątek. Ziębiński właśnie coś takiego stworzył i czyta się ekstremalnie szybko i dobrze w pełnym i ciągłym napięciu.

Mam natomiast jeden zarzut odnośnie bohaterów, bo po milczącej dziewczynie, wytatuowanej, oczekiwałam nieco więcej. Byłam przekonana, że ona odegra kluczową rolę i będzie się o niej pamiętać jeszcze długo po lekturze. No cóż, niestety, o ile faktycznie miała jej postać znaczenie dla fabuły, to nie zapadła mi ona w pamięć.

Ogólnie rzecz biorąc, to świetny dreszczowiec, który polecam, ale nie przed snem, bo zarwiecie dla niej noc!

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Kobiecym.

Tytuł: „Metro” Autor: Robert Zieliński

*

Czytając na samym początku opis tej książki byłem mega zachwycony i nie mogłem doczekać się lektury. Niestety moje zdanie szybko się zmieniło przez co chciałem by wreszcie nadszedł koniec.

*

Liczyłem na serio mega dobry kryminał na rozbudowaną fabułę dotyczącą jakiegoś pojawiającego się mordercy wśród ofiar katastrofy, który wykorzystuję sytuację do zaspokojenia swojej potrzeby mordu. No i niestety tego się nie doczekałem.

*

Od samego początku w jednym rozdziale dostajemy kilku bohaterów przeplatających się, dostajemy dość szczegółowe informację tylko po to by jeszcze tego samego rozdziału zniknęli, a to wprowadza niemały chaos. Nie mamy żadnego oznaczenia chociażby imieniem z czyjej perspektywy nagle czytamy. Mieszają się ze sobą historie z teraźniejszości i przeszłości (wydaje mi się, że przynajmniej 3-4 naliczymy). Bohaterowie są neutralni, albo skrajnie denerwujący. Obie główne bohaterki są nie do zniesienia, jedna jest całkowicie wredną manipulantką, a druga mówi niemal ciągle o tym samym jakby jej się płyta zacięła.

*

Kompletnie nie rozumiem i nie trafiają do mnie wstawki audycji radiowych do tej pory nie jestem w stanie wymyślić w jakim one były celu. Dopiero ostatnie rozdziały rzeczywiście były interesujące, ponieważ wreszcie doczekałem się rozwinięcia co się dzieje pod ziemią z ofiarami. Jednak też był moment, gdzie irytacja się sięgnęła zenitu, moment pełen napięcia, ucieczka i czołganie się w kanale. Cudowny klimat prawda? No to w połowie tego nasza bohaterka postanowiła zrobić nam szczegółową lekcję o tunelach Chu Chi na jakieś 2 strony (w sumie w trakcie całej lektury niejednokrotnie dostajemy szczegółowe informacje, które nie są nam do niczego potrzebne).

*

Podsumowując zdecydowanie nie jest to kryminał do którego wrócę, a po inne książki tego autora na pewno nie sięgnę. Nie mogę wam polecić tej książki, ani zachęcić do czytania, ponieważ zwyczajnie mi się nie podobała.