Biel. Kolory zła. Tom 3

"(...) A niebezpieczne działania służbowe, których podjął się pan zarówno podczas śledztwa w sprawie Skalpela, jak i Potwora z Kartuz, nie wynikają z odwagi. Ryzykuje pan, by skrócić nieznośnie oczekiwanie na to, co pana zdaniem nieuniknione. Goni pan śmierć, żeby ona nie goniła pana."

Ale to było dobre! Trudno jest napisać serię, gdzie każda część trzymałaby niezmiennie wysoki poziom, a Małgorzacie Oliwii Sobczak to się udało. Tak jak pozostałe tomy serii, "Biel" to prawdziwa gwiazda w swoim gatunku, jest perfekcyjnie dopracowana, a poszczególne wątki idealnie się zazębiają. Tajemnicza zbrodnia, niepokojący, nadmorski klimat i przeszłość, która powraca w najmniej oczekiwanym momencie, to wszystko razem sprawia, że nie sposób oderwać się od tej historii. Bardzo podobała mi się kreacja głównego bohatera, autorka idealnie go poprowadziła przez wszystkie trzy część, a to, że pozostawiła czytelników w niepewności odnośnie jego dalszych losów, uważam za genialne posunięcie. Poza tym dla wszystkich tych, którzy dorastali w latach osiemdziesiątych, "Biel" będzie sentymentalną podróżą do lat dzieciństwa, gdyż autorka z niezwykłą empatią i wnikliwością opisała ten okres. Dlatego z mojej strony nie pozostaje nic innego jak zachęcić was do lektury, gwarantuję, że nie będziecie żałować.

Trójmiasto zimą to jeden ze sposobów na trwające właśnie upały 😎. Nadciąga "Biel" - kontynuacja świetnie przyjętych „Czerwieni” i „Czerni” i zarazem finał bestsellerowej trylogii.

Po sprawie w Kartuzach prokurator Leopold Bilski, wrócił do pracy w Trójmieście. Ma zająć się tajemniczym samobójstwem młodej studentki, której ciało nosi ślady krępowania i duszenia.

W mocnym finale serii autorka serwuje nam, aż trzy zagadki kryminalne. Pisze lekko, czuć tu moc i pewność przekazu, na dodatek posiada niezwykłą umiejętność przykucia naszej uwagi. Po niektórych akcjach musiałam wziąć głębszy oddech. Wydarzenia przedstawione w narracji trzecioosobowej przeskakują do kolejnych jej bohaterów, co dodaje i tak już mocno dynamicznej akcji, jeszcze więcej energii i sprawia, że nie możemy przestać czytać.

Kreacja postaci bez zarzutu, do starych twarzy, dołączą nowe intrygujące jednostki. Choć to prokurator jest postacią pierwszego planu, to i te drugoplanowe są nie mniej ważne. Oczywiście jak to w dobrych kryminałach bywa, mamy możliwość uczestnictwa w każdym etapie śledztwa. Kolejnym plusem jest atmosfera miasta, hałas i zgiełk, którą uwielbiam.

Przeniesiemy się w czasie do Trójmiasta lat osiemdziesiątych i przekonamy się, jak mocno przenikały się ze sobą światy mafii, milicji i prostytucji. Czy w końcu uda się prokuratorowi Bilskiemu znaleźć odpowiedź na dręczące go od lat pytanie: kto zabił jego ojca?

Świetnie skonstruowana sieć powiązań, wydarzeń i wątków. Z ogromną niecierpliwością wyczekuję kolejnych odsłon kryminału według Pani Sobczak.

Kolory Zła nie zwalniają akcji.

Co ma wspólnego zabójstwo prostytutki sprzed niemal 20 lat i samobójstwo obiecującej studentki prawa? Jakie mroczne sekrety kryją się w przeszłości? Czy Prokurator Bilski zaakceptuje bolesną prawdę o swoim ojcu i rozwiąże jego ostatnie śledztwo?

To już trzeci tom tej zachwycającej serii i wciąż nie bardzo mam na co narzekać. Biel jak przystało na dobry kryminał pełna jest mrocznych tajemnic i demonów przeszłości. Tym razem główny bohater musi stawić czoła nie tylko trudom śledztwa ale też „duchowi” ojca, którego zagadki śmierci do tej pory nie udało mu się rozwikłać. Nici, które połączą obie sprawy zaskoczą tak Leo jak i czytelników.

Dawno nie miałam już w rękach serii, która byłaby tak wciągająca i dopracowana. Biel również trzyma poziom. Środowisko gangsterów z Trójmiasta i „stróżowie prawa”, którzy stoją w opozycji do nich, zastraszane prostytutki, skorumpowana władza i paskudne sekrety, które prędzej czy później wyjdą na jaw.

No i oczywiście prokurator Bilski! Ujęło mnie jak autorka prowadzi jego charakter, jak z typowego twardego macho mana powoli próbuje przepoczwarzyć go w zrównoważonego, opanowanego człowieka, który zna swoje wady i zalety, czy jej się uda? Zobaczymy, bo przede mną kolejny tom, po który sięgam z ogromną ciekawością

Nieustająco minusem są dla mnie częste przeskoki między czasem akcji i bohaterami, które wprowadzają zamieszanie, ale powoli się do nich przyzwyczajam. Biel wydaje mi się również nieco bardziej wulgarna od poprzednich tomów, choć nie mogę tego nazwać wadą. Czerwień i czerwień przedstawia zupełnie inny typ „złego” podczas gdy w Bieli „wykonawcy” to proste, nieskomplikowane umysłowo karki, nie ma się więc co spodziewać filozoficznych dysput między nimi.

Dla mnie 9/10

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu W.A.B.

#współpracarecenzencka

#współpracabarterowa

#współpracareklamowa

Każda z części „Kolorów zła” wyróżnia się intrygującą, dopracowaną fabułą, ale #biel w moim odczuciu to najlepszy tom trylogii. Mogę więc stwierdzić z pełną odpowiedzialnością, że autorka bardzo dobrze zaczęła, ale z jeszcze większym przytupem kończy historię prokuratora Leopolda Bilskiego.

Biel jest symbolem czystości i niewinności, jednak pod pierzynką śniegu skrywają się trójmiejskie brudy, mafijne okrucieństwa, władza, chciwość, prostytucja, brutalność i śmierć. Leopold Bilski próbuje wyjaśnić tajemnicze samobójstwo studentki, ale wraca też do niewyjaśnionej śmierci swojego ojca przed wielu laty. Tym razem dociekanie prawdy przy bieżącej sprawie, może się okazać równie niebezpieczne jak odgrzebywanie przeszłości. Czy uda mu się odkryć skrzętnie skrywane tajemnice?

Autorka wciągnęła mnie w intrygę skomplikowaną i budzącą ogromne emocje, sięgając w głąb ludzkiej psychiki i odkrywając mrok skrywany przed oczami innych. Mrok, któremu dają upust w ukryciu ci, których nigdy byśmy o to nie posądzali. Pisząc lekkim, ale wyrazistym językiem, trafia do mnie bezbłędnie zarówno opisami, jak i naturalnością dialogów. Znakomite zwieńczenie trylogii.

Zaskoczyło mnie nieco jedynie zakończenie powieści. Spodziewałam się, biorąc pod uwagę całokształt, że autorka przypisze głównemu bohaterowi inny los. Nie znaczy to, że jestem zawiedziona, ale myślę, że dodałoby to realizmu i wyrazistości, choć zdania pewnie byłyby podzielone.

„Czerwień”, „Czerń” i „Biel”. Te wyraziste kolory świetnie oddają odwagę z jaką autorka traktuje tematy trudne i bolesne. Ich intensywność odzwierciedla mocny i dosadny styl autorki, a połączone tworzą znakomitą trylogię kryminalną, którą gorąco Wam polecam.

Pewnego zimowego poranka z okna sopockiej kamienicy wyskakuje młoda kobieta. Ślady na jej ciele wskazują, że przed śmiercią była krępowana i duszona. Sprawę poprowadzi Leopold Bilski, który po pobycie w Kartuzach, wrócił do Trójmiasta. Śledztwo zaprowadzi prokuratora do środowiska nocnych klubów. Będzie też musiał zmierzyć się ze swoją przeszłością i tajemniczą śmiercią ojca.

"Biel" Małgorzaty Oliwii Sobczak to trzecia odsłona przygód Leopolda Bilskiego. Dwa pierwsze tomy zrobiły na mnie duże wrażenie i nie miałam wątpliwości, że lektura tej książki będzie dla mnie niezwykle przyjemna. Kolejny raz Autorka stworzyła nietuzinkową fabułę, która trzyma w napięciu do ostatniej strony. Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych. Dzięki retrospekcjom przenosimy się do lat osiemdziesiątych i mamy okazję obserwować śledztwo prowadzone przez ojca Bilskiego. Sobczak rewelacyjnie odtworzyła atmosferę i klimat tamtych czasów. Cała intryga jest bardzo dobrze przemyślana i dopracowana. Wszystkie wątki łączą się w logiczną całość, prowadzą do finału, którego nie sposób przewidzieć i na pewno zaskoczy niejednego czytelnika. Mnie ta historia porwała i czytałam tę książkę z wypiekami na twarzy. Autorka porusza wiele trudnych tematów, jak prostytucja czy przemoc seksualna i zabiera nas do świata pełnego brutalności.

Jest to zgrabnie skonstruowana książka, napisana lekkim i plastycznym językiem. Ja styl Autorki polubiłam od pierwszego tomu.

W "Bieli" wiele jest napięcia, tajemnic i mroku. Małgorzata Oliwia Sobczak po raz kolejny, udowadnia w niej, że potrafi pisać rewelacyjne kryminały, które zachwycą niejednego fana gatunku.

Polecam!