Czerwony Pająk

Na wydanie ostatniej części o Saszy Załusiej czekałam długo i w końcu kiedy do mnie dotarła paczka z moim egzemplarzem od razu zaczęłam czytać.

Choć to ostatnia książka z cyklu i ciężko było czytać ze świadomością, że to koniec i trzeba będzie się rozstać z bohaterami, o których myślałam, że wiem już wszystko. To jednak z każdą kolejną stroną, z każdym kolejnym rozdziałem moje niedowierzanie było coraz większe, a książka do samego końca trzymała w napięciu.

Po jej przeczytaniu zadawałam sobie pytania: jak to? Dlaczego? Czy to naprawdę Ci sami bohaterowie? Niedowierzanie, rozterka i wielkie zaskoczenie. Autorka stanęła na wysokości zadania i podarowała książkę, która potrafi zaskoczyć, trzymać w napięciu.

polecam każdemu.

”Czerwony pająk” jest ostatnim tomem serii o profilerce, a tak naprawdę agentce? tajniaczce? Saszy Załuskiej, czy może po prostu Małgorzacie Werner? Na 810!!! stronach Katarzyna Bonda snuje historię tak zamotaną i pokręconą, wypełnioną ilością bohaterów „wszelako-planowych”, z których każdy ma swoje mniej lub bardziej prawdziwe nazwisko, pseudonimy (częstokroć kilka), oraz życiorys, który tak naprawdę jest tylko kolejną przykrywką dla tego, czym się zajmuje, bądź kim tak naprawdę jest. Gubiłam się podczas lektury tyle razy, że bez bicia przyznam, iż często nie mogłam się zwyczajnie zmusić do powrotu do tego tytułu zniechęcona „zamotaną” fabułą i ciągłymi przeskokami w czasie. Krótko mówiąc książka mnie przerosła, a może przerosła samą autorkę? Pisząc „coś takiego” należałoby zastanowić się nad mapą, legendą i swoistym drzewem genealogicznym wszystkich występujących postaci wraz z możliwością robienia własnych notatek. Dlaczego? Otóż dlatego, że „tego wszystkiego” jest po prostu za dużo. Przyznam szczerze, że tak naprawdę? Ja już sama nie wiem kto tu był dobry, a kto zły, kto grał przeciwko komu i dlaczego. I kim tak naprawdę była/jest Załuska/Werner? Ofiarą? Katem? Kimś pomiędzy? A miało być tak pięknie... Miało być uprowadzenie przez nieznanych sprawców córki głównej bohaterki. Miało być prywatne śledztwo i walka o odzyskanie ukochanego dziecka. Czy tak rzeczywiście było? Musicie przekonać się już o tym sami sięgając po tę niemałą „cegłówkę”. A jeśli po jej lekturze będziecie w stanie wytłumaczyć mi o co tutaj tak naprawdę chodziło? To ja będę bardzo wdzięczna.

Czy książkę POLECAM? Fanom Załuskiej jak najbardziej, w końcu to już ostatnie spotkanie z profilerką, ale nie nastawiajcie się na nie wiadomo co, bo możecie się zwyczajnie rozczarować. „Okularnik” to to nie jest ☹️ Ja książkę odstawiam na półkę z pewnym sentymentem. Czy kiedykolwiek do niej wrócę? Może kiedyś, jak najdzie mnie ochota na przeczytanie od nowa wszystkich czterech tomów, z notatnikiem i długopisem pod ręką 😉

[Adres usunięty]

„Czerwony pająk” to ostatnia książka Katarzyny Bondy o profilerce Saszy Załuskiej. Teraz musi zmierzyć się z najgorszym strachem każdego rodzica – strachem o własne dziecko. Nie ma nic gorszego. Karolina została porwana przez grupę ludzi, z którymi kiedyś współpracowała. W tej części dowiedziałam się o przeszłości Saszy, która wcale nie jest tym, za kogo się podawała. Kiedyś pomogli jej ludzie związani z przemianami w Polsce. Teraz ktoś chce ją skrzywdzić zabierając jej to wszystko co kocha. Sasza postanawia walczyć – o swoją córkę, o swoją przyszłość i o lepsze wspomnienia z przeszłości. Pomaga jej w tym grupa „trzymająca władzę” i niektórzy z policjantów i współpracowników. Jak potoczą się dalsze losy profilerki? Czy uda jej się uratować Karolinę? Czy Duch, Jeckyll, Łukasz, Tom i reszta będą po jej stronie czy okażą się jej przeciwnikami? Polecam choć moją ulubioną częścią zawsze będzie Okularnik.

Kiedy w grę wchodzą uczucia matki do dziecka nic innego się nie liczy. Sasza wie, że cena jaką przyjdzie jej zapłacić za to by Karolina wróciła będzie bardzo, bardzo wysoka...

Jeszcze nigdy nie czekałam tak długo na zakończenie jakiegoś cyklu książek, jak na czwarty tom serii Żywioły Saszy Załuskiej Katarzyny Bondy. Podsycanie napięcia przez samą autorkę tylko dodawało animuszu, a oczekiwanie na finał, to już była jazda bez trzymanki. Ale wracając do samej książki.

Córka Saszy zostaje porwana. Matka targana emocjami zgadza się na każdy warunek, by tylko znów mogła zobaczyć swoje dziecko. Prywatne śledztwo jakie zaczyna prowadzić kobieta wykazuje, że porwanie dziewczynki jest powiązane z zagadkowym samobójstwem byłego oficera wywiadu, pseudonim Dziadek, niegdyś przełożonego Załuskiej. To w jego posiadaniu znajdowało się archiwum kompromitujące najważniejszych polskich polityków. Na domiar złego okazuje się, że te dokumenty zniknęły. W ich poszukiwaniach biorą udział wszystkie zainteresowane strony – zarówno mafiosi, jak i politycy oraz służby specjalne – a komuś niezwykle zależy na tym, żeby to właśnie Sasza je odnalazła. Pewnego dnia, w starej torpedowni w Gdyni nurek znajduje zwłoki kobiety. Jeszcze zanim badanie DNA potwierdzi tożsamość ofiary, komendant Robert Duchnowski rozpoznaje ciało…

- Szczerze? Wszystko mi jedno, kto to zrobi i ilu zginie. Sama jestem gotowa na wszystko. Muszę ją odzyskać. s.526

Jeżeli znacie styl książek Katarzyny Bondy to wiecie, że mając taki zarys akcji, pomiędzy jest jeszcze 600 stron wypełnionych szczegółami dotyczącymi polityki, działania państwa z tej drugiej, ciemnej strony, mafijnymi powiązaniami, pracy profilerskiej, organów ścigania i przede wszystkim wątkami osobistymi, które są spoiwem całego cyklu. Bo gdyby nie postać Saszy, nie byłoby tych czterech książek.

Właściwie wszystko jest fikcją. Jej emocje, rodzina, praca, doświadczenie, zachowania, wygląd. Wszystkiego uczyła się na nowo. Tak wiele razy zrzucała skórę, uciekała, tyle postaci odgrywała, że już nie pamiętała, kim jest naprawdę... s.375

Muszę wam powiedzieć, że ja jestem ogromną fanką zarówno sposobu tworzenia książek, ich dopracowania, dbałości o szczegóły, nadbudowywania samych akcji tym co dookoła i tym co wiąże przeszłość z teraźniejszością. Uwielbiam też samą autorkę, bo jest spójna w tym co robi z tym co mówi i jeszcze odpowiednio do tego wygląda. Mi bardzo odpowiada, a to sprawia, że jej kryminały bronią się same.

"Czerwony pająk" jest ostatnim tomem cyklu, co postawiło kropkę nad i. Opowieść jest zamknięta. Autorka wraca tutaj do wątków z pozostałych części, wszystko składa się w całość. Ale, jeżeli tak jak ja, nie lubicie wątków przesyconych polityką, to odnajdziecie tutaj również świetnie rozbudowaną warstwę emocjonalną bohaterów i społeczną. Można śledzić wątki osobiste, rozwiązując z bohaterką sprawy i powiązania z przeszłości. Natomiast, jeśli lubicie postać Saszy, tak jak ja, to ta część nie pozwoli wam od siebie odejść. Tutaj jest taki roller coaster, a finał, pomimo tego, że można domyślić się co się wydarzy, to i tak zaskakuje.

Z ogromną przyjemnością polecam wam "Czerwonego pająka", jak również cały cykl przygód z Saszą Załuską w roli głównej. To zupełnie nowy level polskiego kryminału, który warto sprawdzić, bo a nóż spodoba się i wam.