Bibliotekarka z Saint-Malo

W polskim filmie „Jutro idziemy do kina”, opowiadającym losy trojga przyjaciół, zdających właśnie maturę, których plany i marzenia zostają skonfrontowane z wybuchającą właśnie wojną, szczególnie zapada w pamięć ostatnia scena. Wyjątkowe zestawienie młodości i beztroski z grozą nieuchronności, nadciągającą niepewnością oraz rozlewającym się złem. Podobne odczucia towarzyszą czytelnikowi podczas lektury pierwszych rozdziałów książki hiszpańskiego autora Mario Escobara, zaznanego już polskim odbiorcom chociażby ze znakomicie przyjętej książki „Kołysanka z Auschwitz”. Tym razem powstała powieść zainspirowana wizytą pisarza we francuskim Saint-Malo – malowniczym, portowym miasteczku, a także opowieścią jednej z jego wiernych czytelniczek. Tak narodziła się książka „Bibliotekarka z Saint-Malo”. Jej bohaterką jest bibliotekarka Jocelyn Ferrec, którą poznajemy w szczególnym dla niej dniu. Jocelyn poślubia młodego policjanta Antoine’a dokładnie 1 września 1939 roku. Stąd moje skojarzenie ze wspomnianym filmem. Jocelyn wyrusza ze świeżo poślubionym mężem w podróż poślubną, na której cieniem kładzie się nie tylko wybuch wojny, ale też choroba głównej bohaterki.

Po przezwyciężeniu własnej słabości los stawia bibliotekarkę wobec kolejnych trudności. Mąż zostaje wysłany na front, w mieszkaniu bibliotekarki kwateruje odrażający oficer Adolf Bauman, a wkrótce okazuje się też, że Jocelyn będzie musiała stanąć w obronie tego, co dla niej najdroższe. Bibliotekarka ryzykuje wszystko, by ocalić bibliotekę z ukochanymi książkami. Z godną podziwu determinacją i uporem walczy o zachowanie historii swojego miejsca, dziedzictwa pokoleń, o zwycięstwo słowa nad brutalną i bezmyślną przemocą. Biblioteka staje się nie tylko czymś o co młoda bibliotekarka postanawia zawalczyć – ale też miejscem schronienia czy tajnych spotkań, a dla niej samej miejscem wytchnienia od trudnej do zniesienia rzeczywistości. Nieustraszona bibliotekarka walczy nie tylko o obronę cennego księgozbioru przed nazistowskimi okupantami, którzy według powstających list robią czystki i niszczą książki zakazanych autorów. Staje również w obronie swoich przyjaciół. Pomaga jej w tym niemiecki kapitan Hermann von Choltiz, którego łączy z bohaterką miłość do słowa drukowanego.

W posępnej, wojennej dekoracji – tak kontrastowej do codziennego życia nadmorskiej miejscowości - rozgrywa się poruszająca i porywająca historia o woli życia i odwadze. O miłości do słowa i literatury. Uczuciu spełnionym i tym niemożliwym. Historię bibliotekarki z Saint-Malo czyta się z zapartym tchem i jest to szczególna gratka dla miłośników książek.

Jocelyn opowiada swoją historię za pomocą listów do znanego pisarza. Dzięki zastosowaniu tego zabiegu literackiego fikcyjna opowieść bibliotekarki, oparta o losy czytelniczki książek Mario Escobara, z dobrze zarysowanym tłem faktograficznym, staje się dostępna nawet dla czytelnika mniej obeznanego z historią i może stać się punktem wyjścia do dalszych, literackich i faktograficznych, poszukiwań.

"Bibliotekarka z Saint-Malo" to wciągająca, napisana przystępnie i momentami wzruszająca opowieść, pozwalająca na chwilę zapomnienia. Kibicowałam głównej bohaterce w jej upartej chęci zachowania tego, co dla niej najcenniejsze. Trzymałam kciuki, by jej umiłowanie słowa zwyciężyło wszechobecne zło. Mam nadzieję, że zgodnie z intencją autora ta niezwykła powieść skradnie wasze serca i zostanie z wami na dłużej.

Jocelyn Ferrec to tytułowa bibliotekarka z malowniczego miasta Saint-Malo. Poznajemy jej historię, którą spisuje w listach do Marcela Zoli, znanego pisarza. Świat widziany jej oczami jest w trakcie wojny, zmienia się z dnia na dzień. Kobieta za wszelką cenę próbuje uratować księgozbiór przed jego zniszczeniem i obrabowaniem przez Niemców.

Śledzimy jej walkę z okupantem oraz wewnętrzną przemianę. Jocelyn boryka się z samotnością, ponieważ jej mąż wyruszył na front i pomimo uprzedzeń, zaprzyjaźnia się z Niemcem, Hermannem von Choltizem, który również jest zapalonym miłośnikiem literatury. Na pierwszy rzut oka widać nić porozumienia pomiędzy dwójką bohaterów, która w tamtych czasach nie powinno mieć miejsca. Przecież Jocelyn i Hermann są dla siebie śmiertelnymi wrogami. Jednak dzięki tej znajomości kobieta pozostaje nietykalna, ponieważ Hermann zapewnia jej bezpieczeństwo.

To książka o ideach i wartościach, które człowiek nosi w sercu. Walka pomiędzy lojalnością a rozsądkiem. Smutek, rozpacz, nostalgia i bezradność – to główne emocje obecne w powieści. Znajdziemy tutaj również wątek miłosny, który niestety nie ma szans na wykiełkowanie. Takie związki są zakazane w obliczu wojny. Niedozwolone.

Bardzo ciekawym pomysłem jest pisanie przez bohaterkę listów do pisarza, który, zainteresowany tematem, ma szansę stworzyć z tego coś większego. Autor miał świetny zamysł i wykorzystał potencjał na fabułę w stu procentach. Sama historia także jest bardzo ciekawa, choć jednocześnie tragiczna i melancholijna. Choć powieść sama w sobie jest smutna i przygnębiająca i nie można liczyć na słodkie zakończenie, to Autor ma zdolność czarowania słowami. Piękny język, który opisuje tragiczne wydarzenia i historię bohaterki która raz za razem skazana jest na zły los. Taka fabuła, opierająca się na prawdziwych wydarzeniach, zostaje w sercu. Polecam!

„Bibliotekarka z Saint-Malo” to powieść wywołująca w czytelniku wachlarz pełen emocji. To historia o miłości, sile, nadziei i wierności we własne zasady, nawet kosztem życia. „Taki list mógł napisać tylko ktoś, kto kocha książki miłością bez granic” ten cytat w zupełności wystarczył, aby zachęcić mnie do przeczytania tej książki.

Jocelyn Ferrec to świeżo upieczona mężatka, która zamiast cieszyć się życiem musi zmagać się z przeciwnościami, które zesłał jej los. Wraz z wybuchem II wojny światowej taci po kolei wszystkich swoich bliskich, a jedynym co utrzymuje ją przy życiu jest bezgraniczna miłość od książek. Jocelyn koresponduje z słynnym pisarzem Marcelem Zolą, który wzbudza jej zainteresowanie, dzieli się z nim swoimi opowiadaniami o życiu w czasie wojny. Bibliotekarka za cel postawiła sobie chronić to co najcenniejsze, czy jej się uda? Czy w przepełnionym tragicznym szaleństwem świecie miłość jest w tanie przezwyciężyć nawet śmierć?

Najnowsza powieść Mario Escobara opowiada o trudach życia niewinnych ludzi w świecie naznaczonym wojną, o dylematach z jakimi muszą się zmierzyć w codziennych sytuacjach. Jocelyn codziennie wykazuje się odwagą i dobrocią, którą dzieli się nawet z wrogiem. Autor zwraca uwagę na prześladowania, które w znacznym stopniu dotknęły kulturę. Tworzenie list zakazanych książek, palenie dzieł wybitnych twórców, brzmi jak absurd, ale autor ukazuje brutalną prawdę. „Bibliotekarka z Saint-Malo” to wyjątkowa pozycja, obfita w wiele pięknych i głębokich myśli, które chwytają za serce.

„Bibliotekarka z Saint-Malo” to poruszający obraz wierności swoim zasadom i ochrony tego, co najcenniejsze, nawet kosztem samego życia. Nie ma nic ważniejszego niż słowa, za którymi ukrywa się porządek całego świata. Jednocześnie niosą one za sobą również ogromne zagrożenie. Jest tylko jeden warunek – trzeba być tchórzem. Widmo drugiej wojny światowej utkano na tle francuskiego, malowniczego miasteczka, które jest jakby osobnym bohaterem tej powieści. Tragizm, melancholia i nostalgia wygodnie umościły się na stronach tej powieści, tworząc z nią nierozerwalną całość. Emocje są wielobarwne jak uliczki Saint-Malo. Smutek, niczym trujący bluszcz, oplata każdy aspekt tej historii, by strona po stronie, przybliżyć się do nieprzewidywalnego finału, dosięgnąć go mackami nieszczęśliwych wydarzeń. Ta książka to nie tylko walka z ideologią, narzucaną pod groźbą śmierci. To również starcie samego ze sobą, wybór między lojalnością a rozsądkiem. Autor wykreował przepiękny wątek miłosny, który ukazuje zarówno pastelowe, jak i ciemne barwy, uczucie akceptowane przez przyjęte konwenanse i zakazane w obliczu wojny. Tym razem poznajemy obraz konfliktu zbrojnego, który w swoje sidła, niczym kłusownik, chwyta ludność cywilną, zmuszaną do brutalnych zabaw na rozkaz tych, którzy ograniczyli się wyłącznie do stworzenia ich zasad. Ta historia osnuta jest na niesprawiedliwości, dehumanizacji i lęku, towarzyszącego każdego dnia i każdej nocy. Dramatyzm tej powieści nie dotyczy jednak tylko działań wojennych skierowanych ku niewinnym ludziom. Główna bohaterka, raz po raz, doświadczana jest przez okrutny los, co daje czytelnikowi poczucie nieuchronnego nieszczęścia, które dotyka nas, nie kierując się żadnymi kryteriami doboru. Nie liczcie jednak na pokrzepiające zwieńczenie tej opowieści, nie wiem nawet, czy mogłabym określić je mianem słodko-gorzkiego. Ta książka to również nie lada gratka dla wielbicieli książek, którzy zapewne będą zachwyceni cytatami, które chciałoby się wręcz wytatuować na ciele. Autor nie opowiada o dziełach literackich, ON czaruje słowami. Przepiękna historia pomieszana z tragizmem trzymania się swoich przekonań, wykreowana w ujmujący sposób, z wisienką na torcie w postaci fabuły opierającej się na prawdziwych wydarzeniach. To taki papierowy skarb, który na zawsze utknie mi w głębi serca.

Mario Escobar Bibliotekarka z Saint-Malo,

II wojna światowa i miłość, tak w dużym skrócie określiłabym tę opowieść. Do męża, do poznanego nazisty, a przede wszystkim do książek, bo biblioteka w Saint-Malo jest miejscem, które Jocelyn pracująca jako bibliotekarka, kocha nade wszystko. Jest w stanie poświęcić wiele, żeby uchronić przed zniszczeniem ukochane książki. Po raz pierwszy, kiedy do Saint-Malo wkraczają Niemcy, których zadaniem jest zlikwidowanie wszystkich woluminów umieszczonych na liście książek zakazanych. Za drugim razem, kiedy do miasta zbliżają się alianci, trwa bombardowanie, a uciekającym Niemcom zależy na cennym księgozbiorze.

Chociaż jest to opowieść w dużej mierze fikcyjna, osadzona jedynie w realiach II wojny światowej, które autor dość dokładnie opisuje (na końcu jest nawet kalendarz najważniejszych dat dotyczących wydarzeń II wojny światowej), napisana została z dużą wrażliwością. Ma w sobie jakąś subtelność i brzmi całkiem przekonująco, nawet jeśli niektóre wydarzenia wydają się mało prawdopodobne, a wręcz nie miały prawa się zdarzyć. Szczególnie zaskoczyło mnie zakończenie (scena jeszcze przed epilogiem w przedostatnim rozdziale), było jak z klasycznego kina przedwojennego. Gdyby na podstawie "Bibliotekarki w Saint-Mało" powstał film, niektóre sceny, szczególnie te dotyczące bombardowania miasta, byłyby spektakularne.

Autor zastosował tutaj dość interesujący sposób narracji, ponieważ Jocelyn opisuje swoje przeżycia, spostrzeżenia i wszelkie obawy dotyczące wojny w listach, które wysyła do pisarza Marcela Zoli, mając nadzieję, że to właśnie ON w przyszłości będzie miał możliwość opowiedzenia czytelnikowi historii Jocelyn, stworzenia wspaniałej opowieści o jej walce z niemieckim okupantem, trudnych uczuciowych wyborach, a przede wszystkim o ogromnej miłości do książek. Jocelyn jest bohaterką wyrazistą, która mocno zapada w pamięć i może się podobać czytelnikowi. Nie będzie bierną obserwatorką, chce walczyć, zależy jej na zmianie sytuacji kraju, a zarazem zdaje sobie sprawę, że jest tylko jedną z wielu osób, które cierpią z powodu wojny. Chętnie dzieli się z pisarzem swoimi przemyśleniami.

"Przy gasnącym świetle dnia napisałam do Pana kolejny list. Gdyby wszystko nie było tak realne, sama bym pomyślała, że to się nie dzieje naprawdę. Potem zeszłam do biblioteki oświetlonej świecami i popatrzyłam na książki, które wciąż trwały na swoich półkach. Poczułam wtedy, po raz pierwszy w życiu, cel swojej egzystencji - to, co prowadziło mnie aż do tej chwili i podtrzymywało mimo wszystkich przeciwności. W tym momencie zrozumiałam, że nie ma czegoś takiego jak przypadek: urodziłam się właśnie dla tej dziwnej misji i tylko ja mogłam nieść to ciężkie brzemię."

Mario Escobar wziął zalążek autentycznej miłości, przeniósł ją na ulice romantycznego Paryża, a potem zamienił to wszystko w zgliszcza. Jocelyn, czyli tytułowa bibliotekarka, jest postacią fikcyjną oraz naocznym świadkiem i ofiarą przetaczającej się przez Francję wojny. Saint-Malo, jako punkt strategiczny, jest najbardziej narażony na atak. Tam jednak znajduje się również wiekowa biblioteka, którą Jocelyn chce chronić za wszelką cenę.

Jak by to było, gdyby na świecie nie było już książek? Sytuacja wręcz absurdalna dla miłośników słowa pisanego. Nasza bohaterka pokochała je, gdy straciła rodziców i ta miłość nigdy nie umarła. Nie miała wiele do stracenia. Wykazała się niebywałą odwagą i heroizmem, by bronić nie tylko kulturowe dziedzictwo, ale także niewinne ofiary hitlerowskiej zbrodni. Nie udało by się bez wsparcia niemieckiego kapitana Hermanna, który tak jak i ja podziwiał Jocelyn. Miłość nie wybiera. Mimo, że był narodowym wrogiem, starał się wspomóc bibliotekarkę w jej działaniach. Walczyła walecznie do samego końca wojny.

Autentyczne wydarzenie, a w nich młoda kobieta, która najpierw walczy ze śmiertelną chorobą, a potem z nazizmem. Autor fantastycznie ubiera myśli w słowa. Przepiękna historia stworzona na kanwie historycznej poruszy nie jedno serce. To moje pierwsze spotkanie z autorem i teraz tego żałuję. Mario ma przyjemny lekki styl pisania, a jednocześnie potrafi przekazać wiele emocji. Bardzo wam polecam. Premiera już 14 kwietnia. Dziękuję @[Adres usunięty]ce za egzemplarz.

Wojna to naprawdę trudne i traumatyczne przeżycie dla każdego. Doskonale przekonała się o tym Jocelyn. W małym miasteczku Saint- Molo kobieta przeżywa horror. Pomimo poważnej choroby, która jej doskwiera, wraz z początkiem wojny, mąż zostaje wysłany na front. Samotna prowadzi swoją bibliotekę, jednak gdy pojawiają się niemieccy żołnierze, sprawy się komplikują. Do jej domu zostaje przysłany jeden z SS, a jej księgozbiory mają zostać zostać sprawdzone, czy nie ma w niej niedozwolonych autorów, lub czy nie ma wartościowych ksiąg. W jej życiu zaczyna się walka o przetrwania. Pojawia się również jeszcze jeden niemiecki dowódca, które nie zachowuje się jak reszta i wręcz pragnie jej pomagać. Tylko czy podczas wojny jest możliwość na pozytywne emocje wobec wroga? Co zwycięży, życie czy bezpieczeństwo książek? Co będzie w stanie poświęcić, by je ocalić?

Czytałam tego autorka "Kołysankę z Auschwitz" i była to przejmująca, wyciskająca łzy powieść. Dlatego byłam niezmiernie ciekawa kolejnego tytułu. Dla mnie połączenie tematu książek i wojny, to mieszanka wybuchowa. Od samego początku powieść mnie pochłonęła i nie mogłam się od niej oderwać. Nie raz podczas lektury miałam łzy w oczach, ziała ode mnie na przemiennie złość, smutek i wręcz chęć mordu. Ogólnie nie ukrywam, że powieści wojenne/historyczne wywołują u mnie skrajne emocje, więc może dlatego...

Autor w niesamowity sposób przedstawił całe te drastyczne wydarzenia i emocje, które targały bohaterami, ich rozterki, problemy i trudne wybory. Dodatkowo, ucząc się do matury z historii pamiętałam, że to miasteczko było bardzo ważnym punktem podczas tego okresu i w okolicach było prowadzonych wiele działań wojennych. Także jak dla mnie to kolejny wielki plus dla autora, że tam dużo nie było zmian względem rzeczywistych wydarzeń.

Jeżeli chodzi o bohaterów, to po prostu miałam wrażenie jakby bohaterowie stali przede mną i opowiadali swoją historię i emocje, które nimi targały. Jocelyn jeszcze przed wojną zaczęła mieć problemy zdrowotne, pomimo tego straciła oparcie, którym był mąż i została sama. Z rozpaczy odnoście nadejścia wojny zaczęła opisywać swoją historię jednemu z bardzo popularnych pisarze w razie, gdyby tego nie przeżyła, może ON opowie jej historię reszcie. To kobieta bardzo silna i zawzięta. Los nieraz zrzucał na nią kłody, zabierał jej najbliższych i chciał pozbawić pasji do książek. Pomimo tego nie poddawała się, buntowała i wierzyła, że kiedyś wszystko się odmieni. Czasami wykazywała się lekką głupotą, ale w takich sytuacjach podejrzewam, że większość by tak się zachowała.

To książka, z której emocję się wręcz wylewają. Jest pełna smutku, bólu, strachu i buntu. Autor opisywał ich emocje i wydarzenia z wielkim zaangażowaniem. Dodatkowo wyczuwałam, że był bezstronny w osądach. Pokazywał okrutne zachowania okupantów, ale także jak oni to widzieli, co przeżywali i że nie każdy cieszył się z takiego obrotu spraw. Dla wielu wojna to drażliwy temat i część uważa, że żołnierze niemieccy to każdy był zły, a to błąd. Część z nich wcale tego nie chciała, zostali zmuszani do służby, cierpieli przez to, co musieli robić. Warto też czasami spojrzeć na to z drugiej strony, a nie uważać, że przecież mogli odmówić.

Podsumowując to jedna z bardziej emocjonujących powieści, które w ostatnim czasie czytałam. Jest przepełniona emocjami, a do tego pouczająca i skłaniająca do przemyśleń. Każde państwo czy miasto inaczej przechodziło ten okres, a jednak nie powinniśmy o nim zapominać. To powieść zdecydowanie warta przeczytania i mam ogromną nadzieję, że po nią sięgniecie!

To nie jest tak, że mi się nie podobała.

To piękna historia o kobiecie, która poświęca się walce o to, co kocha, o to, czego pragnie i chce. Książka o książkach i ogromnej pasji do słowa. Powieść, gdzie tłem jest II wojna światowa. Gdzie świat nie jest w barwie czerni i bieli. Książka, gdzie przenosisz się do Saint- Malo i z ukrycia obserwujesz bieg wydarzeń. Książka o tym, że miłość nie wybiera, a niektórzy są, jacy są, bo muszą, bo chcą żyć. Historia delikatna jednocześnie będąca okrutną. Wojna to nie jest temat lekki, ale tutaj poruszony w sposób przystępny, ale niestety nie do końca momentami prawdziwy.

To zgrabna historia, mająca ręce i nogi. I czyta się szybko, bo Mario Escobar czaruje słowem, jak wróżka czarodziejską różdżką. Delektujesz się każdym słowem, a ilość znaczników jest bardzo duża, bo tyle mądrych cytatów warto zapamiętać. To książka, którą chciałoby się przeczytać od razu od początku do końca. Jocelyn nawet wzbudza sympatię. Można nawet zacząć jej kibicować, chcieć happy endu na koniec.

Można przewracać strony i chłonąć tę książkę jak spragniona ziemia wody podczas deszczu. Można. Być może można się nawet wzruszyć i uronić łez kilka. Ale ja się nie wzruszyłam, nie popłakałam jak bóbr. Nie znalazłam tych emocji, których szukam. Tego czegoś, co sprawiłoby, że moje serce przyspiesza. Nie brałam głębokiego oddechu przed następnym rozdziałem. Nie chwyciła mnie za serce, nie sprawiła, że nie mogę się z niej otrząsnąć. Bohaterowie nie chodzą po mojej głowie po skończeniu. A mimo tego, że początkowo główna bohaterka imponowała mi swoją odwagą i siłą w dążeniu do tego, czego pragnie, to finalnie uważam ją za postać naiwną. Za wszelką cenę chciała chronić bibliotekę, ale nie rozumiem jej decyzji. Może wynika to z tego, że dla mnie ważniejsze jest życie niż książka.

Wśród wielu zachwytów zostawiam was z jeszcze jednym głosem – tym moim. Tym, który wam absolutnie tej książki nie odradza, ale specjalnie nie zachęca.

„Życie jest oszustwem, najdroższa. Rodzimy się, uważamy sami siebie za wiecznych, po czym znikamy na zawsze”.

Porwała mnie ta powieść i oczarowała - książka o poświęceniu i miłości do książek! Przepięknie wydana, w sztywnej lakierowanej okładce, z rycinami wewnątrz na elementach dzielących części książki - delektowałam się zarówno treścią jak i estetyką wydania!

Bibliotekarka z Saint - Malo to opowieść o miłości w czasach wojennej zawieruchy, zarówno do mężczyzn jak i do książek, której akcja dzieje się w małej miejscowości Saint-Malo, ale i w Paryżu, okupowanym przez Niemców. Młoda kobieta, Jocelyn Ferrac jest bibliotekarką, kocha ponad wszystko książki i swego męża Antoine'a. Nawet kiedy ciężko choruje, kiedy trwa wojna, a mąż jest w niewoli - ona zawsze jest w swojej bibliotece i dba, aby nic się nie stało jej ukochanym książkom. Stawia czoło niemieckim najeźdźcom i udaje jej się ukryć cześć najcenniejszych inkunabułów przed ich kradzieżą, jednak część zbiorów znajdujących się na zakazanej przez Niemców liście spłonie na jej oczach. Jocelyn pomimo swej choroby i słabości, jest niezwykle silną i mądrą kobietą, angażuje się w ruch oporu, a przy tym zakochuje się w niemieckim oficerze, który ochrania ją jak może, jednak wojna jest bezlitosna i odbija swe piętno na tej niezwykłej kobiecie, która dla książek jest w stanie poświęcić wszystko. Jej opowieść spisywana w listach trafia do Marcela Zoli, pisarza, z którym bohaterka dzieli się swoim życiem.

Mario Escobar zbudował fantastyczny klimat w swojej książce, a sceny, które opisuje są tak realne, że aż wychodzą z kart powieści i poruszają wyobraźnię. Bibliotekarka z Saint - Malo to przepiękna i wzruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, poświęceniu i oddaniu oraz wielkim harcie ducha odważnych ludzi walczących z najeźdźcami. Ta wojenna historia nie kończy się happy endem, jednak niesie ogromną dawkę optymizmu i nadziei, ze zawsze na świecie są ludzie o pięknych wnętrzach, nawet w tak trudnych i okropnych czasach, jak czasy wojny.

Przeczytajcie koniecznie!!!!

[Adres usunięty]

"Bibliotekarka z Saint-Malo” jest szczególną dla mnie książką. Jest piękną powieścią, która jest niezwykła… Jest ponadczasowa i co najważniejsze inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Czytając ją, nie da się nie uronić łez.

Główną bohaterką książki jest Jocelyn, której życie wywraca się do góry nogami, gdy wybucha wojna. Zmuszona zostaje do rozłąki ze swoim ukochanym, a także do walki o coś bardzo dla niej cennego. Musi bronić zbioru książek, który niesie jej ukojenie i staje się ucieczką od rzeczywistości. Kobietę poznajemy z listów do słynnego pisarza Marcela Zoli. To ile było w nich emocji sprawia, że nie sposób szybko zapomnieć o tak silnej kobiecie. Jej odwaga, oddanie robią naprawdę ogromne wrażenie. Sam fakt, że książka inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami tylko potęguje czytelnicze przeżycia.

Autor bardzo sprawie posługuje się piórem, a język którego używa jest bogaty i pełen wartości. Ta książka nie należy do tych „dla zabicia” czasu. Gwarantuję, że będziecie ją czytać w ogromnym skupieniu i nieraz zdarzy Wam się uronić łzę. Nie skreślajcie jej tylko dlatego, że nie lubicie tematyki wojennej. Sięgnijcie po nią i przenieście się w świat wojny, przyjaźni, miłości i niezwykłej pasji. Jestem bardzo ciekawa czy Was także chwyci za serce jak mnie ♡

Mario Escobar to z wykształcenia historyk z pasji pisarz, twórca słynnej "Kołysanki z Auschwitz" oraz "Dzieci żółtej gwiazdy". "Bibliotekarka z Saint-Malo" jest jego trzecią powieścią historyczną.

Jocelyn Ferrec, w najszczęśliwszym dniu swojego życia, dniu swojego ślubu dowiaduje się, że Niemcy najechali na Polskę. Niedługo potem jej ukochany mąż Antoine wyrusza na front.

Latem 1940 roku do Saint-Malo wkraczają wojska niemieckie, a kapitan Hermann von Choltiz otrzymuje odgórny nakaz zniszczenia wszelkich wywrotowych książek. Tak poznaje Jocelyn, która pracuje w bibliotece. Oboje są wielkimi pasjonatami literatury i z tej pasji rodzi się piękne uczucie, na przekór czasom, w którym przyszło mu trwać.

Losy Jocelyn poznajemy z listów do słynnego pisarza Marcela Zoli, którego książki bardzo ceni. Jej odwaga, hart ducha i oddanie zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Autor poprzez postawy swych bohaterów pokazuje nie tylko pasję i szacunek do książek, ale udowadnia, że możliwe jest porozumienie ponad wszelkimi podziałami, a miłość skłania nas do największych poświęceń.

Pisarz niezwykle sprawnie operuje pięknym i bogatym językiem, pełnym ponadczasowych prawd i wartości. Czytałam w ogromnym skupieniu, nie chcąc uronić ani jednego słowa. Tym razem autor zapragnął pochylić się nad cierpieniem zwykłych ludzi podczas niemieckiej okupacji. Zrobił to w niezwykle autentyczny sposób. Ta piękna i niezwykle klimatyczna powieść nie raz wzruszy nas do łez, a na pewno skłoni do wielu refleksji.

"Książki były dla mnie jedyną drogą ucieczki, jedynym znieczuleniem dla zbolałej duszy".

Pod tymi słowami podpisuję się obiema rękami 🙌.

Mario Escobar po raz kolejny podbija serca polskich czytelników. Tym razem piękną, epicką opowieścią, inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami. „Bibliotekarka z Saint-Malo” to historia młodej kobiety, wielkiej pasjonatki literatury, którą los ciężko doświadczył. Ta ponadczasowa opowieść wzrusza do łez i ściska serce. Jednocześnie, płynie z niej przesłanie, że dzięki miłości jesteśmy w stanie pokonać wszelkie przeszkody.

Historia rozpoczyna się dokładnie 1 września 1939 roku. Wszyscy znamy tę datę i doskonale zdajemy sobie sprawę, ile nieszczęść i barbarzyństwa sprowadziła na świat. Jednak dla Jocelyn Ferrec był to najszczęśliwszy dzień w życiu. Ślub z ukochanym Antoine był spełnieniem marzeń i obietnicą szczęśliwego życia. Los jednak zdecydował inaczej. Ciężka choroba i rozstanie z mężem, który wyruszył na front, sprawiły, że młoda kobieta poczuła się samotna i bezbronna. Otuchy dodawała jej miłość do męża, pasja do książek i praca w bibliotece. Gdy do Saint-Malo wkroczyły niemieckie wojska, w mieście zapanował strach. Prześladowania i nowe porządki objęły także bibliotekę. Jocelyn broniła swoich cennych zbiorów. Narażała życie, by ocalić spuściznę narodu. Na jej drodze stanął niemiecki oficer Herman von Choltiz, który również był miłośnikiem literatury. Między tym dwojgiem nawiązała się nic przyjaźni zakazanej i niedopuszczalnej.

Swoje przeżycia Jocelyn zaczęła opisywać w listach do znanego pisarza Marcella Zoli. Tak rozpoczęła niezwykłą korespondencję, pełną tragicznych wydarzeń, bólu, ale też miłości i nadziei.

Przeczytałam już wiele książek, których akcja rozgrywa się w czasie wojny, ale ta jest wyjątkowa. Historia Jocelyn i jej przyjaciół jest tak prawdziwa, że trudno uwierzyć, iż są to fikcyjne postacie. Emocje i uczucia towarzyszące bohaterom są namacalne na każdej stronie. Wręcz fizycznie czuć ból, miłość i rozpacz. Trudno czytać tę powieść i nie zastanawiać się nad tym, ile takich historii wydarzyło się naprawdę.

Reasumując, ta powieść jest o wielkiej odwadze i poświęceniu, ale też o miłości i płynącej z niej siły. Mario Escobar przenosi nas do okupowanej Francji i rzuca w wir barbarzyńskich poczynań hitlerowców. Maluje nam w głowach obraz zniszczenia i pożogi, a jednocześnie ogrzewa nam serca miłością. Trudno czytać tę książkę bez emocji, refleksji i szacunku do ludzi, których wojna naznaczyła piętnem.

Dodatkowo książka jest skarbnicą pięknych maksym, o książkach, o miłości, o życiu, które warto wziąć sobie do serca.

Gorąco polecam!

Jocelyn Ferrec nie spodziewała się, że jej życie tak diametralnie zmieni się po ślubie. Niestety młoda żona nie miała okazji zakosztować małżeńskiego szczęścia. Najpierw dopadła ją choroba, a później jej mąż został zesłany na front. Od tego czasu na jej drodze pojawiały się same nieszczęścia - utrata ukochanego czy walka o bibliotekę i ważne książki. Wiele zmieniło się w momencie, kiedy na jej drodze stanął pewien Niemiec...

Zdecydowanie była to książka w moich klimatach. Akcja rozgrywa się w czasach II wojny światowej, a wraz z nią toczy się wątek miłosny we francuskim mieście. I tym razem nie chodzi tylko o miłość między dwójką ludzi, a ukazana jest również miłość do książek. Cytaty, które przygotował dla nas Autor, są miodem na serce dla miłośników literatury. Coś świetnego, czego nie da się opisać, a trzeba przeżyć samemu.

Poza wątkiem związanym z miłością, jesteśmy świadkami walki o lepsze jutro. Śledzimy poczynania Jocelyn i ogrom dobroci, który jest w stanie przekazać także wrogowi. Przez postawę Francuzki płynie odwaga, bohaterstwo a także nadzieja i wiara. "Bibliotekarka z Saint-Malo" to opowieść, gdzie dobro pragnie zdobyć przewagę nad złem, a ludzie udowadniają, że nie zawsze mogą iść drogą, na którą kieruje ich sumienie.

Serdecznie polecam Wam tę powieść. Przez fabułę płynie się. Historia tak bardzo mnie wciągnęła, że nie mogłam oderwać się od lektury. Jest to świetna pozycja dla ludzi, którzy cenią sobie wartość słowa pisanego. Mario Escobar ukazuje ile dobra niesie ze sobą literatura, a jednocześnie kreuje dla nas piękną i wartościową historię.

[Adres usunięty]

Było to moje drugie spotkanie z twórczością tego autora i po raz kolejny się nie zawiodłam. Powieść, mimo trudnej tematyki była naprawdę wciągająca i bardzo szybko mi się ją czytało. Nie mogłam się wręcz od niej oderwać. Często wywoływała u mnie wzruszenie i przerażenie okrucieństwem wojny. Mimo, że jest to fikcja literacka, to taka historia mogła wydarzyć się naprawdę i fakt ten sprawia, że czytelnik czuje się bardziej poruszony losami głównej bohaterki. Jest to kobieta, która po ciężkiej chorobie pragnie tylko szczęśliwego życia u boku męża, jednak wojna bezlitośnie niszczy jej plany i marzenia. Traci wiele bliskich osób i książki to jedyne co jej pozostało, dlatego stara się za wszelką cenę ocalić je przed nazistami.

Sama fabuła bardzo porusza oraz wywołuje uczucie niepokoju i niepewności nad tym co się wydarzy i czy bohaterom uda się przeżyć i dotrwać do czasów pokoju. Niejednokrotnie śledziłam z zapartym tchem ich poczynania, chcąc by skończyły się dla nich wszystkie niebezpieczeństwa i troski.

Podsumowując, jest to naprawdę dobra, pełna mądrych i dających do myślenia sentencji, powieść o kobiecej sile, miłości i próbie przetrwania w piekle wojny. Bardzo zachęcam Was do jej przeczytania, bo uważam, że jest naprawdę świetna i niejednokrotnie potrafi skłonić do myślenia.

"Bibliotekarka z Saint-Malo" to literacki majstersztyk. Wspaniała powieść, doskonała pod każdym względem, i fabularnym i językowym. Czytałam ją z zapartym tchem i do tej pory nie potrafię ochłonąć. Dostałam tu tak dużą porcję emocji, że jeszcze przez długi czas będę je przeżywać.⚘

Mario Escobar wie jak uwieść czytelnika od pierwszych słów. To co opowiada jest prawdziwe, czasem do bólu przerażające, takie jak życie. Swoich bohaterów nie oszczędza, stawia przed nimi trudne wybory, z których nie zawsze można wybrać etycznie dobre rozwiązanie, bo taki właśnie był czas wojny - okrutny i niemiłosierny.

Książki - to jedne z głównych bohaterek powieści. Tak jak Escobar, może pisać o nich mówić tylko ktoś, kto niezmiernie ceni i kocha literaturę. Na każdej wręcz stronie można znaleźć miłość do książek i hołd nie tylko dla wielkich dzieł i ich twórców, ale też dla wszystkich dzieł spisanych kiedykolwiek.

Dziękuję pisarzowi za tę powieść, bo przypomniała mi dlaczego czytam i i dlaczego tak bardzo kocham poznawać nowe historie. Dziękuję❤❤❤

Historia, którą oddaje w nasze ręce Mario Escobar, po raz kolejny osadzona jest w bardzo trudnych czasach II wojny światowej.

Młoda Jocelyn, główna bohaterka powieści właśnie wychodzi za mąż i jest najszczęśliwszą kobietą na świecie. Ma pracę marzeń- jest bibliotekarką, kochającego męża na szanowanym stanowisku. Niestety kończy się czas sielanki. Mężczyzna zostaje powołany do wojska i trafi do niewoli, kobieta wciąż pracuje, ale okupacja daje jej coraz bardziej we znaki. Do jej mieszkania zostaje dokwaterowany oficer SS, który okaże się dość typowym nazistą, bez ludzkich uczuć. Jej biblioteka ma oddać najcenniejsze zbiory w ręce najeźdźcy, a Jocelyn zrobi wszystko, by tak się nie stało. Na szczęście, na horyzoncie pojawia się niemiecki kapitan Hermann von Choltiz, który odegra bardzo ważną rolę w życiu kobiety.

Kiedy zaczęłam czytać książkę, po kilkudziesięciu stronach, ta powieść wydawała mi się taka, dość płytka, pozbawiona większych emocji i skupiona nade wszystko na książkach. Sama książki uwielbiam, są dla mnie niezmiernie ważne, ale dziwiła mnie postawa kobiety gotowej poświęcić dla nich życie. Brakowało mi jakiegoś napięcia, które sprawiłoby, że powieść coraz bardziej wciąga. Nie było może nudnie, a raczej monotonnie i jednak czegoś brakowało. Dopiero po jakimś czasie zaczęłam odkrywać w tej książce dosłownie skarby i czerpać ogromną radość z czytania. Ileż tu zawartych przepięknych sentencji, rad, cytatów. Dawno żadna z przeczytanych książek, nie była u mnie tak upstrzona znacznikami.

Mario Escobar postawił na historię inspirowaną pewną zasłyszaną opowieścią. Mimo że, bohaterowie książki są postaciami fikcyjnymi, to jednak sama powieść miała być hołdem dla autentycznej miłości.

Losy Jocelyn obrazują nam okrucieństwo wojny, odwagę kobiet w tamtych czasach, które w wielu przypadkach nie mogły liczyć na męskie wsparcie, gdyż panowie służyli w wojsku. Nie dość, że musiały same o siebie dbać, pracować, zarabiać, to zrzucano na ich barki służbę dla nazistów, przez co często były poniżane przez rodaków. Gdyby tego było mało, ogromna część angażowała się w walkę z okupantem. Ruch oporu, do tego sabotaż, życie w strachu i niepewności, tracąc z dnia na dzień najbliższych, to była codzienność.

Czytając, zobaczycie, jak bardzo walczyła o swoje biblioteczne skarby nasza bibliotekarka.

To, co lubię w piórze tego autora, to to, że nie klasyfikuje Niemców wyłącznie jako tych złych. I w tej książce, pojawią się dobre charaktery. Ludzie, którzy walczą nie dla idei, a dla swojego kraju. Walczą, ale nie chcę wyrządzać niepotrzebnego zła i krzywd. I tak mamy dwa zupełnie odmienne charaktery - Hermann von Choltiz kontra Adolf Bauman.

Motywem charakterystycznym dla tej książki są listy pisane przez Jocelyn do Marcela Zoli, dzięki którym poznajemy losy tytułowej bibliotekarki z Saint-Malo. Historię jej ogromnej miłości do męża, tęsknotę, pasję, znajomość z Hermannem, strach przed Adolfem, jej przyjaciół.

Mimo że, czegoś w tej książce zabrakło, to pokochałam ją za te wszystkie przepiękne słowa, rady. Żałuję, że mogę umieścić ich tu tylko kilka, by nie psuć wam przyjemności czytania. Polecam!

****

"Nie rozumie pan kobiet, poruczniku Bauman. My nie bawimy się w ideały; to coś banalnego, zabawa zwykle zajmująca mężczyzn. Nami kieruje coś znacznie głębszego, co naprawdę napędza świat: uczucia. Tego pan nigdy nie zrozumie. Jesteśmy w stanie znosić ból lepiej niż mężczyźni, poświęcamy się dla osób, które kochamy, oddajemy własne życie za swoje dzieci, ale nie ma to nic wspólnego z ideałami. Prawdziwym napędem życia jest miłość."

„Rodzimy się, uważamy siebie za wiecznych, po czym znikamy na zawsze…”

Książka, którą napisał Mario Escobar to historia bibliotekarki Jocelyn Ferrec. Rozgrywa się ona w czasie drugiej wojny światowej. Jocelyn kocha książki nad życie i zrobi wszystko, aby je ocalić mimo niesprzyjających, wojennych okoliczności. Niejednokrotnie jednak jej życie wystawiane jest na próbę, jednak ona się nie poddaje. Swoją historię opisuje w licznych listach do pisarza Marcela Zoli, którego prosi o napisanie książki właśnie w oparciu o nią. Krótko po ślubie jej mąż wyrusza na front, przyjaciel zostaje zesłany do obozu a na jej drodze staje niemiecki kapitan Herman, który jak ona jest wielkim miłośnikiem literatury. Czy samotność bibliotekarki doprowadzi do tego, że ich światy się połączą? I czy miłość jest w stanie pokonać nawet śmierć?

Było to moje pierwsze spotkanie z autorem, ale wiem, że z pewnością sięgnę po kolejne pozycje. Historia opisana w książce nie jest stuprocentowym odbiciem prawdy, jak zaznacza sam autor, ale jest oparta o fakty historyczne, które są niezaprzeczalne, co dodaje jej jeszcze lepszego wydźwięku.

Zostałam porwana przez tę opowieść od pierwszych stron i później już tylko razem z bohaterką przeżywałam i pokonywałam kolejne przeciwności losu aż do samego zakończenia.

Jest to niesamowicie wartościowa pozycja, w której znajdziemy wiele życiowych mądrości, ale również przesłanie płynące z każdej strony, że najcenniejsze, co mamy to życie, ale nawet ono nie jest tak cenne, aby wszystko dla niego poświęcić, bo końca nie unikniemy, a po każdego z nas śmierć może przyjść w każdej chwili.

Pokochałam pomysł napisania książki o życiu bibliotekarki – tak pięknie była tu opisana miłość do książek i docenianiu ich wartości, że dla mnie była to po prostu uczta i ogromne morze przyjemności. Język, którym posługuje się autor otula nas i prowadzi, a jednocześnie w bardzo przystępny sposób przekazuje nam całą historię, że mamy wrażenie, jakbyśmy byli jej częścią.

W tej pozycji nic nie było oczywiste i przewidywalne, trudno było domyślić się, jak potoczy się dalej. Kiedy już miałam wrażenie, że złapałam myśli autora i wiem, co wydarzy się dalej, następował nieoczekiwany zwrot akcji, aby zburzyć moje domysły. Samo zakończenie również bardzo mnie zaskoczyło, ale idealnie pasowało do całej koncepcji.

Dlatego śmiało mogę stwierdzić, że na ten moment jest to absolutnie najpiękniejsza i najbardziej wzruszająca książka, którą przeczytałam w tym roku i z całego serca ją polecam.

Za egzemplarz bardzo dziękuję wydawnictwu Kobiecemu.

Mario Escobar w swojej najnowszej książce opowiada historię bibliotekarki Jocelyn Ferrec, której miłość do książek jest silniejsza od strachu o własne życie.

Lata 40., okupowana Francja. Niemcy coraz bardziej zaczynają ingerować w życie społeczno-kulturalne. Do nadmorskiego miasta Saint-Malo przybywa kapitan Hermann von Choltiz z nakazem zniszczenia "nieodpowiednich" książek dla III rzeszy. Prywatnie mężczyzna pasjonuje się literaturą i doskonale wie, jak ważna kolekcja znajduje się w bibliotece Jocelyn. Pomimo trwającej wojny i przeciwności losu Jocelyn i Hermann nawiązują bliższą relację lecz ich znajomość zostanie wystawiona na niejedną próbę.

Tytułowa bibliotekarka jest bardzo interesującą postacią. To uczuciowa i wrażliwa kobieta, cechująca się odwagą i siłą, aby bronić to, co jest dla niej najcenniejsze. Jocelyn nie miała łatwego życia: smutne dzieciństwo, choroba, śmierć ukochanego ... Posiadanie biblioteki jest dla niej czymś więcej niż miejscem pracy. Biblioteka stała się jej opoką, stabilnością, wśród książek odnalazła szczęście.

Miałam przeczucie, że kiedy wezmę tę książkę w swoje ręce, trudno będzie się z nią rozstać. Autorowi udało się stworzyć idealną książkę dla bibliofilów i miłośników II wojny światowej. Oczywiście naszły mnie pewne obawy, żeby relacja między Francuzką a Niemcem nie stała się ckliwym romansem. Ale na szczęście autor bardzo subtelnie stworzył uczucie, które połączyło tych bohaterów. Jest ono oparte bardziej na przyjaźni i zrozumieniu niż na miłości.

Książka bardzo mi się podobała, nie tylko ze względu na historię, która jest pełna dramatyzmu ale dzięki emocjom, jakie towarzyszyły mi podczas czytania. "Bibliotekarkę z Saint-Malo" czyta się szybko, a tym samym, można poczuć atmosferę okupacji. Pojawia się nawet wątek La Résistance (ruchu oporu), jeszcze bardziej nakreślający wojenny charakter tej powieści.

Mario Escobar pokazał jak pięknie używa słów, aby wyrazić myśli i uczucia targające wykreowanymi przez niego postaciami. Trafiłam na kilka takich fragmentów, które dogłębnie mnie poruszyły, zaznaczyłam mnóstwo cytatów. A robię tak, gdy wiem, że w książce jest coś wyjątkowego ❤️.

Było to moje pierwsze spotkanie z Mario Escobarem i od razu napiszę, na samym początku, że było ono bardzo udane.

Główną bohaterką jest Jocelyn Ferrec, bibliotekarka w tytułowym Saint-Malo oraz miłośniczka literatury. Widzimy świat podczas II wojny światowej jej oczami. Jocelyn boryka się z samotnością gdy jej mąż wyjeżdża na front. Widzimy jej walkę z okupantem o bibliotekę, która wbrew pozorom jest walką na śmierć i życie. Podczas okupacji miasteczka, Jocelyn poznaje niemieckiego kapitana Hermanna von Choltiz, który tak samo jak ona jest miłośnikiem literatury. Czytając o tym spotkaniu od razu wyczuwa się nić porozumienia między dwójką bohaterów, na kartach powieści widać rodzącą się między nimi przyjaźń w czasach gdy nie powinno to mieć miejsca. W trakcie tych strasznych wydarzeń Jocelyn pisze. Pisze listy do Marcela Zoli, w których opisuje swoje wydarzenia i to co dzieje się w miasteczku, mając nadzieję że zainteresuje tym pisarza.

Właśnie ten pomysł- pisania przez główną bohaterkę listów do pisarza- jest moim zdaniem bardzo ciekawym zabiegiem. Książka staje się przez to interesująca, jest to coś innego w kompozycji. Autor miał bardzo dobry pomysł i świetnie go zrealizował. W książce to działa. Nie będę też ukrywać, że lubię inną kompozycję czy inne pomysły na nią w książkach. Od razu lepiej mi się je czyta. Poza tym wolę czytać książki pisane w pierwszej osobie niż w trzeciej. Gdy mamy narratora. Wolę gdy narratorem jest postać z książki. Moim zdaniem łatwiej jest wtedy wczuć się w powieść.

Sama fabuła jest bardzo dobra, ciekawa. Autor poprowadził idealnie całą historię. Nie wiem jak w przypadku innych jego książek, ale ta językowo jest dla mnie bez zarzutu. Książkę czyta się bardzo dobrze, historia wciąga. Tempo jest dobre, przyspiesza gdy trzeba, a gdy trzeba to zwalnia. Dzięki temu książka wywołuje wiele emocji.

Książkę oceniam bardzo wysoko, to naprawdę dobra literatura, dobra rozrywka. Z czystym sumieniem mogę ją polecić wszystkim fanom Escobara jak i tym, którzy lubią książki osadzone podczas II wojny światowej.