Wilkołak. Detektyw Dawid Wolski. Tom 3

Wojciech Chmielarz i jego "Wilkołak" to książka, na którą warto było poczekać. Codziennie z niecierpliwością oczekiwałam kuriera, który gdy tylko przyniósł przesyłkę, zaraz ją otworzyłam i zaczęłam czytać, do rana i miałam już lekturę za sobą. Od książki nie można się oderwać. Czytając "Wilkołaka" ma się wrażenie, że faktycznie takie zdarzenia mogły mieć miejsce, choć zbieżność wydarzeń to czysta fikcja literacka, która jest kontynuacją losów bohaterów z poprzednich książek tego autora. W "Wilkołaku" musimy dojść praktycznie do końca, żeby, dowiedzieć się kto więzi, zabija i dlaczego. Autor w tej części świetnie po zakańczał wszystkie wątki z poprzednich książek, wiemy, że już nic na temat tych bohaterów więcej nie napisze. Myślę, że dla czytelnika to dobry znak, trzeba czekać na coś nowego, a zapewne będzie tak dobre jak wszystkie poprzednie jego lektury. Ja uwielbiam czytać pana Chmielarza i za tę książkę daję 10/10, okładka też jest jedyna w swoim rodzaju, charakterystyczna dla książek pana Wojciecha. Zachęcam do lektury, na pewno nikt nie pożałuje spędzonego czasu poświęconego czytaniu.

Bardzo lubię książki Wojciecha Chmielarza, na trzecią część serii gliwickiej trochę musiałam poczekać, ale było warto. Chociaż autor kończy tą powieścią ten cykl, lecz jak dla mnie to mógłby kontynuować, tylko żeby nie kazał czekać zbyt długo na następną książkę. Po długim odstępie musiałam sobie nieco przypomnieć o co chodziło w poprzednich tomach, lecz z każdą przeczytaną stroną pamięć wracała.

Na pogrzebie swojego ojca, detektyw Dawid Wolski zauważa na cmentarzu Igę, swoja dawną miłość, która została zamordowana kilka lat temu. Dawidowi wydaje się to nieprawdopodobne, lecz gdy rusza w jej stronę, dziewczyna szybko ucieka i znika z pola widzenia. Nikt inny jej nie widział, uważają, że przywidziało mu się. Wobec faktu, że nikt nie wierzy w to, że Iga żyje, Dawid postanawia sam rozwikłać tę zagadką, prosi o pomoc przyjaciela Adama Górnika. Początkowo prokurator Górnik (który jest chwilowo zawieszony w czynnościach służbowych) nie chce mieszać się w tę sprawę, gdyż wie jaki nieprzewidywalny może być Dawid, ale w końcu decyduje się pomóc Wolskiemu, bo wie, że ON i tak nie odpuści i może się wkopać w jeszcze większe tarapaty. Plan Dawida jest dosyć szalony, chce wykopać zwłoki z grobu, w którym pochowana została Iga...

Ten niespotykany duet zaczyna prowadzić nieoficjalne śledztwo w sprawie zaginięć młodych dziewcząt z okresu, kiedy zginęła Iga. Okazuje się, że wpadają na pewien trop. Muszę przyznać, iż bardzo mi się ten duet spodobał, mimo tego, że metody ich pracy niekonwencjonalne. Zanim dojdą do rozwiązania tej zagadki, śledzimy wartką akcję, niepowodzenia oraz niesamowite pomysły tej amatorskiej pary śledczych.

Więcej nie zdradzę Wam, dodam tylko, że jest wiele wątków i niemal do końca nie wiadomo kto jest tytułowym wilkołakiem.

Zaskoczyła mnie zmiana charakteru głównych postaci, Dawida z impulsywnego, intrygującego i nie do końca lubianego przeze mnie detektywa w sympatycznego nawet w końcówce i Adama z rozważnego, praworządnego prokuratora w potulnego wykonawcę idiotycznych niemal pomysłów Dawida.

Zakończenie jest dobrze dopracowane, autor zostawił sobie furtkę, więc w razie czego może nie jest tak do końca to ostatnia część serii.

Moim zdaniem jest to bardzo dobry kryminał i warto go przeczytać.

Polecam.

Wszystko pieknie i ladnie ale kiedy mozna sie spodziewac nastepnej czesci serii ,,Bezimienny'' ja sie pytam :D??

W Chmielarzu zaczytuję się od niedawna. Nie znałam wcześniejszej serii o Detektywie Dawidzie Wolskim, ale nie było to wielką przeszkodą. Chmielarz świetne prowadzi opowieść, żongluje wątkami i wie jak wzbudzać emocje w czytelniku. Autor po raz kolejny daje swoim czytelnikom dobrze napisaną i dopracowaną historię, ze świetnymi bohaterami, którzy ożywają w trakcie czytania. Fenomenalna budowa głównej postaci i zawarta intryga, to to co powinno Was skusić do przeczytania

Przeczytałam do tej pory kilka książek Wojciecha Chmielarza, ale ta bez wątpienia jest z nich najlepsza. Detektyw Wolski na pogrzebie swojego ojca dostrzega z daleka swoją dawną miłość, która zginęła niemal dekadę temu. To nie daje mu spokoju. Rozkopuje jej grób, żeby się przekonać, czy na pogrzebie, w którym uczestniczył dawno temu pochowano na pewno jego dziewczynę. Okazuje się, że nie, a dalsze poszukiwania prowadzą na tropy innych zamordowanych i zaginionych dziewczyn. W dodatku ginie następna, a akcja książki ze strony na stronę coraz bardziej przyspiesza. Wciągająca fabuła, nieoczywiste rozwiązania poszczególnych wątków, niesztampowi bohaterowie oraz styl sprawia, że łyknęłam tę książkę 'na raz'.

Wojciech Chmielarz to jeden z moich ulubionych autorów, zwłaszcza kryminałów. "Wilkołak" to trzecia część przeżyć detektywa Dawida Wolskiego, po "Wampirze" i "Zombie". Nie czytałam poprzednich części i na początku trudno było mi zrozumieć niektóre fakty z przeszłośći bohaterów. Z powodzeniem można jednak czytać bez wcześniejszych tomów , gdyż są nawiązania do zdarzeń z poprzednich części. Autor prezentuje styl literacki, który mi odpowiada. Główni bohaterowie to prywatny detektyw Dawid Wolski i prokurtor Adam Górnik. Powieść otwiera niecodzienne zdarzenie. Na pogrzebie ojca Dawida Wolskiego pojawia się Iga. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że ukochana detektywa została osiem lat temu zamordowana i pochowana. Z tego faktu Wolski zwierza się tylko Górnikowi. Dawid Wolski pragnie za wszelką cenę odnaleźć ukochaną Igę i przy okazji znaleźć mordercę młodych dziewcząt. Prokurator, choć z oporami przyłącza się do poszukiwań. Prowadzą nieoficjalne śledztwo niekonwencjonalnymi metodami, jak rozkopywanie grobu, porwanie lekarza czy włamanie do mieszkania. Tworzą doskonały duet. Woski wydaje się czasami mało rozgarnięty, do tego bardzo impulsywny, ale ma też przebłyski geniuszu. Zarówno Wolskiemu jak i Górnikowi nie układa się w życiu prywatnym. Obaj chociaż irytują, denerwują swoim zachowaniem, momentami śmieszą swoim metodami dochodzenia to potrafią rozwiązać zagadkę. Obaj też mają swoją niechlubną przeszłość. Mimo ich wad można ich polubić. Doskonały kryminał trzymający w napięciu. Wyraziści bohaterowie, ciekawa fabuła z mnóstwem zwrotów akcji, odpowiednie dawkowanie informacji. Dosyć realistycznie przedstawione nieludzkie traktowanie przetrzymywanych kobiet.

Pogrzeb któregokolwiek z rodziców to bolesne wydarzenie. Dawid stoi wśród żałobników i w jedej chwili dostrzega dziewczynę, która powinna byc w grobie od ośmiu lat. Iga-milosc jego życia jednak żyje? Tylko Wolski ją widział, nikt inny i nikt mu też w to może wierzy. Nawet Adam Górnik sceptycznie podchodzi do pomysłu...

Jest jeden sposób, żeby się przekonać czy Iga nie żyje. Trzeba odkopać zwłoki.

Wolski to detektyw z przypadku, albo raczej z przekory. Co by na złość zrobić innym, ale nie dostrzega, że krzywdę wyrządza tylko sobie a dla rodziców jest utrapieniem. Mężczyzna z psychiką dziecka, wariat z przebłyskami intelektu. Wkurzający i nie przyjemny, ale jednak powodujący uśmiech, że względu na tą swoją cechę nadwornego klowna.

Absurdalność pomysłów Dawida nie zna granic, facet potrafi zaskoczyć swoimi teoriami, któremu nawet zatwardziałemu zwolennikowi spisków nie przyszły by do głowy 🙈 niestety nie czytałam poprzednich części (co oczywiście postaram się jak najszybciej zmienić🤭), więc nie wiem jak od początku przebiegały losy Dawida, ale wydaje mi się, że jest ON niesamowicie szalony.

Autora lubię za tą nieprzewidywalność. Każdy rozdział zaskakuje nieprzewidywalnym rozwojem akcji. Fabuła budzi niepokój i podekscytowanie. Zakończenie mkze nie jest bardzo spektakularne, ale i tak zaskakujące🙂

Podobała mi się bardzo, choć ta postać Wolskiego jest denerwująca. Jak z takimi cechami charakteru można być detektywem? To trochę mało logiczne, ale może niektórzy detektywi tak mają :) Fabuła świetna.

Moim zdaniem to jest najlepsza książka z cyklu z detektywem Wolskim. Jak na razie ostatnia. Z kolei w przypadku cyklu o Mortce jest odwrotnie - pierwszy tom ("Podpalacz") był najlepszy kolejne słabsze, zwłaszcza tom "kolumbijski". Uważam, że "Wilkołak", obok "Wyrwy", "Żmijowiska" i "Podpalacza", należy do ścisłej czołówki wśród dzieł Wojciecha Chmielarza. Obok "Wyleczonych" Alicji Horn to najlepsza książka, jaką przeczytałam w tym roku, a staram się nie schodzić poniżej jednej tygodniowo.

"Wilkołak" ma świetną fabułę, bez dziur logicznych. Akcja jest płynna, a psychologiczna charakterystyka Wolskiego - bardzo dobra. Najsłabszy jest sam początek - te kilka nudnych stron, ale potem jasne staje się, po co ON w ogóle był. Wszystko jest dobrze przemyślane. Polecam z całego serca!

„Wilkołak” Wojciecha Chmielarza to trzeci i zarazem ostatni tom cyklu gliwickiego o detektywie Dawidzie Wolskim. Zakończenie, na które przyszło nam czekać aż cztery lata, jednak zdecydowanie było warto!

W tym tomie powracamy do sprawy, przez którą główny bohater postanowił zostać detektywem, a której nigdy nie udało mi się rozwiązać. Teraz w końcu pojawia się nowy trop, przez który na wszystkie wydarzenia, które doprowadziły go do tego mrocznego miejsca, w którym jest teraz, może spojrzeć z innej strony. Tym samym detektyw przechodzi dużą przemianę, a czytelnik w końcu lepiej rozumie jego zagubienie i wątpliwe moralnie wybory, których dopuścił się w tomach poprzednich. Oczywiście Dawid nie traci całkiem swojego charakteru, dalej jest impulsywny i nie podejmuje cały czas całkiem mądrych decyzji, jednak teraz wszystko w końcu zaczyna nabierać sensu. Pozostałe postacie też zachwycają rysem psychologicznym, a fabuła z początku jest dosyć tajemnicza, przez nagromadzenie kilku wydaje się że niepasujących do siebie wątków. Później, wraz z biegiem akcji, tak ciekawi, tak wciąga, mimo że może akcja nie jest mocno dynamiczna (choć oczywiście i tak w książce dużo się dzieje!), to książki nie chce się odkładać przez poznaniem zakończenia. Finalnie jest to naprawdę świetne zamknięcie cyklu, w którym może nie dla wszystkich sprawy kończą się całkiem pozytywnie, jednak jest te tak pożądane dla wszystkich zamknięcie, po którym można ruszyć z życiem dalej. Jestem lekturą naprawdę usatysfakcjonowana, to kawał dobrego, zajmującego i nieszablonowego kryminału!

„Wilkołak” Wojciecha Chmielarza to już trzeci tom serii gliwickiej… i kolejna książka przy czytaniu, której obiecuje sobie zacząć sprawdzać czy nie było czegoś wcześniej 😉 Mimo, że zaczęłam serię od końca nie czułam, że gubię wątki lub coś jest niedopowiedziane.

Dawid Wolski jest prywatnym detektywem, który na pogrzebie własnego ojca dostrzega dawną miłość- Igę. Nie było by to zapewne nic dziwnego gdyby nie to, że Iga została zamordowana 8 lat temu! Dawid wbrew zdrowemu rozsądkowi postanawia odnaleźć dawną koleżankę i odpowiedzieć na pytanie co tak na prawdę się stało przed ośmioma laty w Gliwicach. W misji tej detektywowi pomaga prokurator Adam Górnik. Nie wiem jakie relacje łączyły tych dwóch w poprzednich częściach, ale w „Wilkołaku” ich „współpraca” jest jednym z ciekawszych elementów książki. Mimo delikatnie mówiąc szorstkiej przyjaźni razem podejmują coraz bardziej ryzykowne decyzje pakując się w coraz większe kłopoty.

To już trzecia książka Wojciecha Chmielarza, która czytałam i muszę przyznać, że czytało się je bardzo dobrze. Fabuła jest wciągająca, bohaterowie są normalnymi ludźmi,a nie plastikowymi ideałami i co dla mnie najważniejsze nie ma stu wątków pobocznych, w których człowiek gubi się już na prologu 😉

Dodatkowym plusem dla mnie było to, że akcja dzieje, się na Śląsku, przez co teraz trochę bardziej będę bała się wychodzić po zmierzchu, ale fajnie było odnajdywać znajome miejsca na kartach książki. mniej

Kryminały to mój ulubiony gatunek literacki, a książki autorstwa Wojciecha Chmielarza są dla mnie prawdziwymi bestsellerami. Kilka dni temu skończyłam czytać jego najnowszą powieść i powiem szczerze, że jak dotąd żadna książka nie wciągnęła mnie tak bardzo, tak mocno nie zaintrygowała. Autor zadbał o to, aby czytelnik w powieści odnalazł wszystko, co powinno być w prawdziwym, dobrym kryminale. Jest tutaj bowiem świetna fabuła, ciekawa i tajemnicza intryga, świetni bohaterowie, ale i tajemnica, która sprawia, że przez dłuższy czas będziemy czuli nieuzasadniony strach. Lubicie się bać tak jak ja?

Najnowsza książka Wojciecha Chmielarza wciąga od pierwszych stron. Kryminały czytam raczej rzadko, a od tego nie mogłem się oderwać, dlatego tym bardziej ta powieść zasługuje na waszą uwagę. Co tu dużo mówić, jeśli czytaliście poprzednie tomy musicie sięgnąć po ten - nie zawiedziecie się. Istnieje jednak prawdopodobieństwo, że nie znacie jeszcze historii Wolskiego oraz Górnika (detektywa i prokuratora) - również i w tym przypadku polecam nadrobić zaległości. Co w niej znajdziecie? Tajemniczy początek, nieprzewidywalną fabułę oraz nieoczekiwane zakończenie. Emocje po przeczytanej lekturze powoli opadają i teraz czekam na nowości spod pióra tego autora.

Król jest tylko jeden i nazywa się Wojciech Chmielarz !

Książki Wojciecha Chmielarza powoli przestają być kryminałami a zaczynają być powieściami z elementami kryminału. Co prawda akurat cykl gliwicki ma dużo wspólnego z kryminałami ale czytając Wyrwę czy Ranę już zapomina się o wątku kryminalnym.

Sądzę, że pewnego dnia książki Chmielarza staną się lekturami szkolnymi - autor bardzo obrazowo opisuje współczesne polskie społeczeństwo uwypuklając nasze najgorsze wady. Nie zdziwiłabym się gdyby jego twórczość została doceniona w szerszym aspekcie jakąś ogólnoświatową nagrodą tak moim zdaniem celnie obrazuje w swoich książkach aktualne dzieje świata.

Detektyw Wolski powraca w najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza, pt. „Wilkołak”. Główny bohater na pogrzebie swojego ojca widzi osobę, która od lat uchodzi za martwą, a która kiedyś miała specjalne miejsce w jego sercu. Przeświadczony o tym, że Iga nie była jedynie przewidzeniem, razem z Adamem Górnikiem próbuje dociec prawdy w raczej nielegalny sposób. W międzyczasie musi się też uporać ze sprawami rodzinnymi.

Więcej akcji nie zdradzajmy, wątków jest wiele, każdy ciekawy i każdy prowadzi do tytułowego wilkołaka. Kto nim jest? Czego chce?

Nie tylko to jest zagadką w tej książce. Dla mnie równie interesująca była przeszłość nowo poznanych bohaterów. Pomimo iż jest to trzecia część serii, dla mnie była to pierwsza styczność z detektywem Wolskim i choć nie był ON najsympatyczniejszą postacią (za to nadrabiał humorem i nieprzewidywalnością), to muszę się dowiedzieć co tam miało miejsce wcześniej.

Najnowsza książka Wojciecha Chmielarza trafiła wreszcie w moje ręce. Znam poprzednie tomy, chociaż nie do końca mi się podobały, więc sięgnęłam i po ten. Słowo daję – chyba przyciągnęła mnie ta piękna okładka!

Czytało się dobrze, chociaż oczekiwałam, że ta książka porwie mnie bardziej. Zabrakło mi emocji i tej mrocznej atmosfery, która jest dla autora dość charakterystyczna.

Niemniej jednak, nie mogę powiedzieć, że zmarnowałam czas. Było całkiem w porządku, a fanom Wojciecha Chmielarza spodoba się na pewno!

Książka pt. Wilkołak spod pióra Wojciecha Chmielarza to kryminał, który mnie nie porwał. Uwielbiam czytać kryminały. Lubię w nich nieprzewidywalność, zwroty akcji i napięcie jakie towarzyszy mi gry staram się rozwiązać zagadkę. W tej książkę czegoś mi zabrakło. Jeśli chodzi o samego autora miałam już wcześniej styczność z jego książkami i jakoś bardziej przypadły mi do gustu. Czytając miałam wrażenie, że nie jest to Pan Wojciech Chmielarz. Ta książka nie wywołała u mnie żadnych emocji. takie po prostu czytadło. Spodziewałam się o wiele więcej od tej książki może dlatego tak duże jest moje rozczarowanie.

Z każdą książką Wojciech Chmielarz pożera nasze czytelnicze serca. A my dajemy porwać się emocjom serwowanym przez autora w iście mistrzowskim stylu. Fenomen talentu pana Wojciecha do tworzenia intrygujących historii pozwala mi uplasować go w ścisłej czołówce moich ulubionych pisarzy.

„Wilkołak” to trzecie spotkanie z detektywem Dawidem Wolskim. Jeśli jeszcze nie mieliście przyjemności poznać go we wcześniejszych częściach, („Wampir”, „Zombie”), to koniecznie nadróbcie zaległości związane z „Cyklem gliwickim”. Zakończenie tej serii zapisane na kartach „Wilkołaka” to potwierdzenie doskonałej, pisarskiej formy Wojciecha Chmielarza.

Autor w ciekawy i doskonały sposób połączył i sfinalizował wszystkie wątki całej trylogii, o której nie da się zapomnieć. I choć to koniec znajomości z detektywem, zawsze tli się nadzieja, że będzie nam dane spotkać tego bohatera na kolejnych kartach powieści sygnowanych nazwiskiem Wojciecha Chmielarza.

„Wilkołak” jest wielowątkową, intrygującą historią, a jej warstwa psychologiczna pogłębia przyjemność czytania. Mroczny, gęsty klimat rozpościera się przez cały czas poznawania historii. Ostry język nadaje jeszcze większej „mięsistości” oraz autentyczności wydarzeń. „Wilkołak” to mocny kryminał, który bez wątpienia, tak samo jak wcześniejsze powieści autora zasługuje na miano Najlepszych Interesujących Książek.

Historia stworzona przez Wojciecha Chmielarza wciąga w momencie, gdy Dawid Wolski na pogrzebie swojego ojca zauważa przyjaciółkę, która od lat uznawana jest za zmarłą. Nie ukrywam, że wątek ten jeszcze bardziej podkręca atmosferę, dolewając oliwy do ognia, który rozpala w nas chęć rozstrzygnięcia tej zagadki. Również Wolski nie pozostawia jej bez odpowiedzi. Dlatego też wraz z Adamem Górnikiem podejmują decyzję o ekshumacji grobu Igi. Jak się okazuje szczątki należą do innej osoby.

Czy Wolskiemu uda się rozwikłać tę tajemnicę? Jaką drogę będzie musiał przejść, by odkryć wszystkie jej szczegóły? Jak bardzo dotarcie do nich zmieni Dawida Wolskiego?

Pewne jest to, że Wojciech Chmielarz niezmiennie intryguje, zaskakuje. A stworzone przez niego historie pożerają nasze emocje niczym „Wilkołak”. Zdecydowanie polecam Wam wgryźć się w fabułę najnowszej książki Wojciecha Chmielarza.

Za egzemplarz książki z całego serca dziękuję Wydawnictwu Marginesy [Adres usunięty]

[Adres usunięty]

"Wilkołak" jest trzecią i ostanią częścią cyklu gliwickiego, ja czytałam go nie znając wcześniejszych tomów, jednak odnalazłam się bez problemu. Główny bohater, detektyw Wolski, ma trochę na sumieniu, a dążenie do odkrycia prawdy nie ma dla niego tematów tabu. Nielegalna ekshumacja, porwanie lekarza, włamanie z kradzieżą? Czego się nie robi, aby odnaleźć Igę. A przede wszystkim dopaść tego, kto od lat poluje i morduje młode dziewczyny, odnaleźć wilkołaka i zakończyć czarną serię... Świetna książka, pełna zaskakujących zwrotów akcji, która od początku do końca wciąga w wir wydarzeń, niczym dobry film sensacyjny. Warto przeczytać!

Zakończenie trylogii gliwickiej niestety już za mną...

Wojciech Chmielarz jak zawsze nie zawiódł. Historia jest niezwykle wciągająca i zaskakująca, nie sposób się od niej oderwać. Książka w bardzo dobrym stylu podsumowała wszystkie wątki i naprawdę jest mi ogromnie przykro, że musimy się rozstać z Dawidem Wolskim...

Liczę jednak, że Chmielarz nie pozwoli swoim wielbicielom długo czekać na kolejną genialną powieść spod swojego pióra.

Nie czytałam poprzednich części tego cyklu i już wiem, że koniecznie muszę je nadrobić. Nie przeszkodziło mi to w czytaniu "Wilkołaka", choć początkowo ilość bohaterów nieco mnie przytłaczała. To jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku. Wciąga od pierwszych kartek i naprawdę trudno ją odłożyć. Wątek seryjnego mordercy interesujący, tym bardziej osadzony w naszych polskich realiach. Jasne, może trudno lubić detektywa Dawida Wolskiego, ale nie budzi ON jednocześnie mojej niechęci a w zespole z prokuratorem Adamem Górnikiem tworzy niezły duet.

Już się nie mogę doczekać filmu na podstawie tej książki.

Książki Wojciecha Chmielarza biorę w ciemno ! Poprzednich książek o detektywie Dawidzie Wolskim nie czytałam, ale nie przeszkadzało mi to przy czytaniu " Wilkołaka" czyli trzeciego tomu.

Na pogrzebie swojego ojca, Dawid przez jedną chwilę widzi Igę. Tę Igę. Dziewczynę, która zaginęła osiem lat temu i uznano ją za zmarłą. Nikt mu nie wierzy, że ją widział, więc postanawia na własną rękę poprowadzić śledztwo i odnaleźć ją. W niebezpieczną grę wciąga swojego jedynego przyjaciela i wspólnika, prokuratora Adama Górnika. Mężczyźni zaczynają swoje poszukiwania od wykopania ciała Igi z grobu.

W tym samym czasie ktoś zaczyna " polowanie " na młode, bezbronne dziewczyny.

"Wilkołak" tak jak i pozostałe książki Wojciecha Chmielarza trzyma wysoki poziom. Tutaj każde słowo, każdy czyn bohatera ma znaczenia. A bohaterowie to nie jakieś płaskie, bezbarwne postacie, przy czytaniu książki można poczuć się, jakby to były osoby z krwi i kości.

Wspaniałe dialogi, wartka akcja i zaskakujące zakończenie, wszystko to znajdzie w tej książce.

Książkę czytałam bez znajomości poprzednich części cyklu gliwickiego, początek był dla mnie nieco trudny w zrozumieniu i ciężko było wgryźć się w fabułę.

Wyrwa i Żmijowisko pana Chmielarza to jedne z moich ulubionych książek, które dostarczyły mi porządnej dawki przeżyć. A jak było z Wilkołakiem? To propozycja dla fanów gatunku sensacyjnego, opowieść nie zapadnie nam w pamięć, nie wywoła emocji. Dotrwałam do końca bo byłam ciekawa finału, jednak tym razem obyło się bez fajerwerków.

Nie mniej uważam, że autor napisał dobrą powieść sensacyjną, potrafił; w znakomity sposób połączyć wszystkie wątki, sprytnie skomponował intrygę, a nawet pokusił się o wątek psychologiczny w relacji rodzice - dzieci. Ciężko mi było wykrzesać okruchy sympatii dla głównego bohatera - Dawid Wolski to niezwykle trudny człowiek, czarny charakter, choć pełen determinacji w dążeniu do celu.

Książki Chmielarza zawsze trzymają wysoki poziom i tak też jest tym razem.

Detektyw Dawid Wolski na pogrzebie ojca widzi na cmentarzu Igę, która… została zamordowana 8 lat wcześniej. Nikt mu nie wierzy. Razem z prokuratorem Adamem Górnikiem profanują grób. Zaczyna się niebezpieczna gra. Detektyw nie spocznie, dopóki nie odnajdzie kobiety.

Wolski i Górnik to zupełnie inne postacie niż sądziłam. Podziwiałam umiejętność kłamania Dawida, jego upór i zaciętość. Jednak jego działanie pod wpływem emocji, brak skrupułów, łamanie prawa i postępowanie wbrew zasadom moralnym, do tego szaleństwo, nieprzewidywalność nie przysparzało mu chwały. Prokurator intrygował mnie swoją przeszłością. Kilka razy zdumiał mnie swoim zachowaniem. Pozostali bohaterowie zostali dobrze wykreowani, są prawdziwi, naturalni.

Powieść można czytać bez znajomości poprzednich tomów. Skupiłam się na bieżących wydarzeniach i wielotorowej akcji, którą autor nieźle zagmatwał. Początkowo dominują wątki obyczajowe związane z relacjami w rodzinach, codziennym życiem bohaterów. Małe, osobiste dochodzenie w sprawie zaginięcia Igi rozwija się w wielowątkowe śledztwo, które zatacza coraz szersze kręgi. Autor stworzył postacie połączone często skomplikowanymi relacjami, zdarzeniami, emocjami. Wszystko po to, by czytelnik zbyt szybko nie rozgryzł głównej zagadki. Śledztwo toczy się niemrawo, a detektyw z prokuratorem skaczą sobie do oczu.

Akcja trwa kilka dni. Dużo się dzieje. Fabuła jest dopracowana. Dopiero pod koniec czytelnik dowiaduje się, kim jest Wilkołak i jakie są jego motywy postępowania. Finał zaskakujący, jednak bez efektu „wow”. Poczułam niedosyt. Zabrakło mi emocji, choć sam wydźwięk sprawy jest przerażający. Dobrym zabiegiem fabularnym było oddanie głosu Wilkołakowi, by zobaczyć jego metody działania, polowanie na ofiarę.

To kolejna powieść, w której autor rozbudowuje wątek społeczno-obyczajowy i pochyla się nad kondycją polskiej rodziny. Słodko nie jest. Kłótnie, krzyki, wulgaryzmy, oskarżenia, alkoholizm – to sprawia, że opisane historie współtworzą atmosferę napiętą i mroczną.

„Wilkołak” to dobra powieść z wartką akcją, z którą nuda nam nie grozi. Realność i naturalność oraz skomplikowana sprawa kryminalna sprawiają, że tak łatwo nie da się od niej oderwać. Kontrowersyjna postać detektywa Wolskiego wzbudza skrajne emocje. Jak w lustrze odbijają się w książce relacje rodzinne Polaków i ich codzienne problemy.

„Wilkołak” to trzecia część serii z detektywem Dawidem Wolskim. Trochę obawiałam się sięgać po niego, bo jeszcze niw czytałam dwóch poprzednich części, ale kiedy widzę nową powieść Wojciecha Chmielarza, nie mogę przejść obojętnie obok niej. Do tego ta świetna okładka, która od razu wpadła mi w oko.

W tej części prywatny detektyw Dawid Wolski musi zmierzyć się z duchami swojej przeszłości i to dosłownie. Na pogrzebie swojego ojca, wziętego adwokata, widzi swoją dawną miłość Igę. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że dziewczyna została zamordowana osiem lat wcześniej. Zanim Wolski zdąży do niej podejść, dziewczyna ucieka. Od tego momentu Wolski stara się na różne sposoby, często nielegalne i pozbawione skrupułów, odkryć prawdę dotyczącą Igi. We wszystkim pomaga mu prokurator Adam Górnik, z którym łączą go sprawy z życia zawodowego, jak i prywatnego.

Cieszę się, że miałam okazję poznać detektywa Dawida Wolskiego. Chociaż nie wszystkie jego cechy i zachowanie nadawały się do lubienia. Okazał się ON nietypowym, poturbowanym przez los facetem, który nie boi się dociekać prawdy, nawet gdy sytuacja jest niebezpieczna. Wolski jest uparty, niepokorny, zawzięty, często działający pod wpływem emocji, niezgodnie z prawem i wbrew zasadom moralnym. Autor świetnie go scharakteryzował, podobnie, jak resztę postaci. Każda z nich ma różne problemy i wnosi coś nowego do historii. Fabuła, jak zawsze w przypadku powieści Chmielarza, jest bardzo dopracowana. Najpierw autor serwuje nam strzępki informacji, by z czasem, rozdział za rozdziałem, odkrywać nowe fakty, które na końcu tworzą zaskakujący finał. „Wilkołak” okazał się wciągającą, mocną i konkretną powieścią, z gorzkim zakończeniem.

Co za niebywała historia! Chmielarz już trzeci raz zabrał mnie w świat gliwickich intryg, które każdego wprowadzą w osłupienie... Bardzo cenię tego autora za jego opisy miejsc zbrodni, które nie przekraczają granicy dobrego smaku. Atmosfera w jego kryminałach jest absolutnie wyjątkowa - tak było i tutaj! Gdy tylko pierwszy raz pojawiła się Iga, wiedziałam, że nigdy nie odgadnę tego, co stało za jej zniknięciem. Kibicowałam Wolskiemu do ostatniej strony, bardzo chciałam, by w końcu dowiedział się, co właściwie działo się z jego ukochaną. Okładka nie do końca mi podeszła, ale za to treść była fantastyczna. Takich kryminałów życzę sobie więcej!

Autor od dawna regularnie podtrzymuje swoją wysoką pozycję wśród polskich autorów literatury sensacyjno-kryminalnej. I także w tym przypadku ani przez moment się nie gubi i dostarcza nam kawał dobrego, mocnego thrillera wprost z Górnego Śląska. Kolejna tajemnica postawiona przed detektywem Wolskim została opracowana z pomysłem oraz efektownie, co sprawia, że przy "Wilkołaku" bawiłam się, jak przy mało której książce tego typu. W natłoku mnóstwa podobnych pozycji, "Wilkołak" jawi się jak powiew świeżości. I to moim zdaniem jest największa zaleta tej powieści. Polecam i oceniam w szkolnej skali ocen na 5+.

Śląsk, profanacja na cmentarzu i detektyw, który wyraźnie i coraz mocniej "odjeżdża". Czy wszystko jest takie proste? Otóż nie, a udowadnia to na kolejnych kartach swojej powieści Wojciech Chmielarz, który w kolejnym tomie przygód detektywa Dawida Wolskiego zabiera czytelnika w podróż po najciemniejszych zakamarkach ludzkiego umysłu. Robi to jednak z takim stylem i tak ciekawie, że z pewnością wrócę do "Wilkołaka" jeszcze raz, bo czyta się to po prostu świetnie. Ani razu się przy nim nie nudziłem, a to jest przecież najważniejsze, żeby książkę chciało się czytać. A w tym przypadku tak właśnie jest. I to moim zdaniem najlepsza wizytówka nowej powieści Chmielarza.

Trzecia część cyklu gliwickiego i ponowne spotkanie z utalentowanym detektywem Dawidem Wolskim. Tym razem autor uderza w nieco bardziej osobiste tony, a nasz główny bohater ma przed sobą bardzo osobistą i ważną dla niego sprawę. Powieść jest napisana wartkim językiem, a akcja idzie szybkim tempem. Zagadka jak zwykle jest dobrze zaplanowana i naprawdę przemyślana, choć nie jest to nic przełomowego czy nowatorskiego. "Wilkołak" to przede wszystkim solidna, dobrze napisana rozrywka z kilkoma ciekawymi spostrzeżeniami na temat polskiego społeczeństwa. Fani kryminałów powinni poczuć się usatysfakcjonowani!

Nie wiem czy powinienem powiedzieć, że powraca Wojciech Chmielarz, czy też mam powiedzieć, że wraca Dawid Wolski. Dobra, już wiem! Powracają obydwaj panowie, którzy już wiele lat temu mnie zachwycili, kiedy miałem przyjemność z Wampirem i z Zombie. Teraz jeden z autorów, którego wysoko cenię, zaprosił mnie na nowo do świata Dawida Wolskiego i na nowo przekonuje się, że mój zachwyt nad tym człowiekiem nie znika. Zarówno, jeżeli chodzi o Chmielarza, jak również o bohatera. Jest zagadkowo, tajemniczego, mrocznie, a takie klimaty, to ja bardzo lubię. Polecam książkę wszystkim miłośnikom tego autora.

Wojciech Chmielarz powrócił z nową książką. Byłem przekonany, że historie detektywa Wolskiego skończyły się już kilka lat temu, a tu proszę - bohater powrócił. Jak zwykle autor zadbał o to, żeby akcja nawet na moment nie ustała. Tajemnica goni tajemnicę, a do tego jest tu bardzo mrocznie. Mi się taki klimat jak najbardziej podoba, a moja narzeczona mówiła, że jak dla niej jest czasem zbyt mrocznie (chociaż niby według niej to i tak dobrze - ciężko czasem zrozumieć kobiety, wiem). W każdym razie jestem bardzo zadowolony z tego, że Dawid Wolski na nowo zaszczycił nas swoją obecnością w nowej książce.

Nie mogłam się już doczekać najnowszej części "Cyklu gliwickiego", ale na szczęście już jest. Mogłam w końcu oddać się czytaniu kolejnej książki jednego z moich ulubionych autorów. Po raz kolejny autor daje swoim czytelnikom książkę na tak samo wysokim poziomie, jak te poprzednie. Fabuła jest przemyślana i tak zakręcona, że nie wiadomo niemal do końca, jakie jest rozwiązanie zagadki kryminalnej. Historia, jaką przedstawia, jest naprawdę mroczna, tajemnicza, a jednocześnie bardzo wciągająca. Dawno już nie spędziłam tak przyjemnego czasu podczas lektury. A finał powieści? Tego naprawdę nikt się nie spodziewał.

Uwielbiam twórczość Wojciecha Chmielarza i zawsze bardzo chętnie sięgam po jego książki. Teraz w moje ręce wpadła ta najnowsza pt. "Wilkołak", więc z dużymi nadziejami zaczęłam ją czytać. Jakież było moje rozczarowanie już po kilku stronach. Nie był to ten Chmielarz, którego do tej pory znałam. Oczywiście dałam fabule szansę i doczytałam do samego końca, ale nadal czegoś mi brakowało. Przyznaje szczerze, że tym razem nie zostałam porwana, tak jak miało to miejsce w innych jego książkach. Zachęcam jednak każdego do przeczytania powieści i wyrobienia sobie własnej opinii na jej temat. Nie wykluczam, że inni będą zachwyceni.

Uwielbiam książki pana Wojtka. "Wilkołak" to książka, która znajduje się na mojej liście książek obowiązkowych do przeczytania:)

Słowem wstępu, przeczytałam tą książkę bez znajomości pozostałych tomów. I chociaż na początku cięzko było mi się połapać w akcji, to później nadążałam bez większego problemu. Także sądzę, że nieznajomość wcześniejszych książek z serii nie przeszkadza w sięgnięciu po "Wilkołaka".

Wszystko zaczyna się od tego, że na pogrzebie ojca Dawid Wolski, detektyw, dostrzega kogoś, kto według wszystkich ludzi już dawno został zamordowany - Igę. Oczywiście mężczyźnie nikt nie wierzy, z wyjątkiem prokuratora Adama Górnika.Razem starają się odkryć prawdę o kobiecie.

Bohaterowie zostali dosyć dobrze wykreowani, chociaż czasem zachowanie Wolskiego mogło irytować. Często postępował wbrew wszelkim zasadom moralnym, impulsywnie. Mimo to książkę czytało się dobrze, lecz nie porwała mnie w jakimś większym stopniu. Szybko przez nią przebrnęłam, ale wątpię żebym kiedyś do niej powróciła. Ot, lektura na nudny dzień.

"Wilkołak" trzecia część przygód detektywa Dawida Wolskiego. Detektyw, osiem lat po zaginięciu swojej ukochanej wznawia śledztwo. Dawid łamie zasady, porywa lekarza, bezcześci grób, wszystko po to, aby się dowiedzieć co przydarzyło się ukochanej. Na drodze staje mu ktoś, kto nie chce, aby kobieta została odnaleziona. Zaczyna mordować kolejne kobiety...

Szybka akcja, mnogość zagadek, dobrze wykreowana postać Dawida sprawia, że książkę bardzo dobrze się czyta i zwiększa apetyt na kolejną część przygód detektywa.

Dawid Wolski - prywatny detektyw, prowadzący nietuzinkowe sprawy, znany wielu czytelnikom z takich książek jak "Wampir" czy "Zombie", powraca w najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza "Wilkołak". Tym razem w szybką akcję z jakiej słynie Chmielarz, wplątana zostaje była, wielka miłość Wolskiego - Iga, dziewczyn, która powinna nie żyć. Niczym nierealne widmo, Iga wynurza się spośród nagrobków, podczas pogrzebu ojca Wolskiego... Czyż nie fantastyczne zawiązanie akcji?

Chmielarz tworzy intrygę, której trudno nie ulec. Swoją powieść buduje z suspensu i dobrze wyważonych postaci. Kto raz przeczytał którąś z jego książek, bez problemu rozpozna styl i sposób narracji. W "Wilkołaku" zobaczymy wszystko to, co Chmielarz ma najlepsze - intrygę, fabułę i postaci. Dobry thriller na wakacyjne dni.

„Wilkołak” to powieść, którą czyta się z zapartym tchem. Cały wątek kryminalny jest pełen niejasności do samego końca. Niby sprawa sprzed wielu lat, ale nadal aktualna i niosąca swoje żniwo. Znajdziemy w niej profanację zwłok, śledztwo prowadzone na własną rękę, wiele intryg i manipulacji. Historia w nie zawarta jest mroczna, tajemnicza i czasami przerażająca. Nie można się przy tej książce nudzić, nie ma tu zbędnych opisów, każdy wątek jest ważny i ma swoje znaczenie.

Jest to moja pierwsza przeczytana książka tego autora i mimo, że jest to trzecia książka o losach Dawida Wolskiego to nie przeszkadza to w czytaniu i odnalezieniu się w fabule.

Bardzo lubię czytać thrillery i zawsze bardzo chętnie po nie sięgam. Ostatnio wśród moich ulubionych pisarzy tego gatunku jedno z pierwszych miejsc zajmuje Wojciech Chmielarz, którego bardzo cenię. Jego powieści mają w sobie coś niezwykłego, co sprawia, że fabuła mnie wciąga i nie potrafię się od niej oderwać. Książkę pochłonąłem niemal na jeden raz podczas jednego wieczoru. Autor daje czytelnikom szybką i zaskakującą akcję, ale i niesamowicie szokujące zakończenie, którego z pewnością nikt nie będzie się spodziewał. Jeśli więc tak samo jak ja cenicie polskie kryminały, to dajcie szansę temu autorowi, bo warto.

Twórczość Wojciecha Chmielarza jest mi dość dobrze znana od dłuższego czasu. Głównego bohatera powieści znam już z poprzednich tomów Wampir i Zombie. I muszę przyznać, że bardzo oczekiwałem kolejnej części tej historii. Wilkołak moim zdaniem cechuje się wartką akcją i naprawdę ciekawą zagadką do rozwiązania. Muszę Chmielarzowi przygnać ogromnego plusa za naprawdę dobre zakończenie, które mnie zaskoczyło. A to dość rzadko się zdarza. Podsumowując mogę polecić Wilkołaka każdemu kto szuka ciekawej lektury na wieczór czy wolne popołudnie. Ja z całą pewnością sięgnę nie raz po książki autorstwa Chmielarza.