Folwark zwierzęcy

Książka ponadczasowa , którą przeczytać powinien każdy.

Folwark zwierzęcy dość nietypowa książka, jeżeli chodzi o literaturę.

Nie zabraknie w niej humoru, lecz główne rozważania są na tle politycznym.

Politologia to bardzo złożona nauka zagadnienia w niej zawarte mogą budzić wiele wątpliwości.

Jest to ciekawy tytuł dla ludzi, którzy uwielbiają rozważania polityczne, jak i naukowe.

Nie czyta się jej zbyt łatwo za to treść i sens książki wynagradza wszystko.

Siadając przy tej książce nie bardzo wiedziałam czego się spodziewać tytuł trochę mnie zachęcił, aczkolwiek sama treść była dla mnie ciężka do przyswojenia.

Książkę mogę polecić z czystym sumieniem osobą o zainteresowaniach politycznych, ponieważ uważam, że właśnie tak powinno się ją rozważać.

Absolutna klasyka. Opowieść dla młodych i starszych pokazująca jak ustrój polityczny potrafi niszczyć. Nie powinienem używać słowa "obowiązkowo", aby nie zrazić co większych buntowników do przeczytania - ale warto poświęcić czas i odkryć tę historię! Niewielki format za niewielkie pieniądze.

Czy nasze społeczeństwo jest dobrym wytworem natury? Czy jednak jesteśmy zapalnikiem nadchodzącej apokalipsy? Wydaje mi się, że zadałam naprawdę straszne pytania, na które sama do końca nie umiem odpowiedzieć. Jest tyle powodów, by docenić nasze społeczeństwo, uznać naszą inteligencję i systemy, które tworzymy. Jednak te powody zostają postawione pod olbrzymim znakiem zapytania, gdy zaczynam zastanawiać się nad naszym działaniem na przestrzeni tysięcy lat, by zacząć dalej myśleć wyłącznie o przyszłości. A ona przecież nie zapowiada się, aż tak kolorowo, jak mogłoby się pozornie wydawać. Jedno jest w mojej opinii pewne – nasze istnienie zaczyna mieć zbyt duże znaczenie.

Folwark Dworski nie różni się zbytnio od innych folwarków. Jednak pewnego dnia coś zaczyna się zmieniać, coś, co ostatecznie doprowadza do rewolucji i przyjęcia folwarku przez zwierzęta. Od tej chwili jest to już Folwark Zwierzęcy. Dla zwierząt zaczyna się nowa era – lepsza era. Jak mieszkańcy folwarku poradzą sobie z obowiązkami? Jakie będą między nimi kontakty? I jak ostatecznie potoczą się ich losy?

Jest to moje drugie spotkanie z „Folwarkiem Zwierzęcym”. Pierwszy raz czytałam tę książkę około rok temu i byłam tym faktem mocno podekscytowana, gdyż jest to jednak klasyk sam w sobie, a George Orwell jest do dzisiaj wybitnie szanowanym pisarzem. Chciałam zrozumieć, skąd pochodzi fenomen jego twórczości. Gdy po raz pierwszy przeczytałam tę krótką powieść, bardzo ją doceniłam, lecz mimo to nie zrozumiałam, skąd aż tak wielka sława. Między innymi z tego względu postanowiłam zapoznać się ponownie z „Folwarkiem Zwierzęcym”. Miałam nadzieję, że tym razem jeszcze inaczej go odbiorę, że upływ tego czasu pozwolił mi na inne spojrzenie. Niestety tak się nie stało i w dużej mierze ta opinia jest powtórzeniem mojej pierwotnej opinii.

Z rzeczy pochodzących z warsztatu – podoba mi się styl pisarki Orwella. Ma w sobie płynność, spójność i łatwość odbioru pod względem podążania za treścią. Jak łatwo się domyślić, całość jest metaforą, więc cieszę się, że na samym poziomie językowym można znaleźć proste elementy. Dzięki temu czytelnik spokojnie może się skupić na samej fabule i poszukiwaniu symboliki. „Folwark Zwierzęcy” czyta się błyskawicznie, a jedyna trudność w tym aspekcie pojawia się wyłącznie przy przedmowie, która swoją drogą jest bardzo wartościowa i zwraca uwagę na wiele ważnych elementów.

Pod względem treści, tematyki i wspomnianej symboliki sprawa mocno się komplikuje. Myślę, że pierwszy problem pojawia się przy zasobach wiedzy czytelnika. To jest książka, która może być odczytywana na wielu poziomach i jednym z nich – w moim mniemaniu wyjątkowo istotnym – jest znajomość systemów politycznych oraz historii różnych państw. Oczywiście jestem zdania, że inteligentny czytelnik, jeśli nawet nie posiada tej konkretnej wiedzy, to może nadal wyciągnąć z powieści symbole istotne i skłaniające do wyjątkowo głębokich przemyśleń. Jednak ta wiedza sięga jeszcze jeden poziom wyżej. Tak to przemyślenia odnoszą się do tu i teraz, w przypadku znajomości odpowiednich faktów można odnieść to do przeszłości i wyciągać wnioski odnośnie przyszłości. A jestem przekonana, że to, co obecnie piszę, to nie koniec możliwości przedstawianych przez tę pozycję literacką. Po prostu moja wiedza i być może dojrzałość są jeszcze zbyt ograniczone, by dotrzeć do niektórych symboli lub konkretnych odniesień. Niemniej po ponownym przeczytaniu „Folwarku Zwierzęcego” pojawia się w mojej głowie wiele myśli na temat naszego społeczeństwa, systemów, które tworzymy i dążeń. Jedno jest pewne – autor przedstawił potworną wizję zniszczenia, okrucieństwa i zepsucia ludzkości. Czy naprawdę jesteśmy, aż tak źli? Mam nadzieję, że nie.

Ostatecznie po różnorodnych przemyśleniach cieszę się, że jeszcze raz wróciłam do tej książki George Orwella. Daje ona impuls do niezmiernie ważnych refleksji, a być może nawet do słusznego działania. Takie książki niosą olbrzymią wartość. Dlatego w bliskiej przyszłości na pewno zapoznam się z innymi dziełami pisarza.

Od rewolucji po totalitaryzm

"Folwark Zwierzęcy" to już klasyk literacki. Uznany przez tygodnik "Time" jedną ze stu najlepszych powieści anglojęzycznych. Powieść uniwersalna, aktualna po dziś dzień. A cytat "Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre są równiejsze" jest znany chyba każdemu. Patrząc na to co się wyprawia w naszym kraju trudno nie oddać tym słowom uniwersalnej prawdy, którą ze sobą niosą. "Folwark Zwierzęcy" idealnie kreśli obraz społeczeństwa zahipnotyzowanego, zmierzającego owczym pędem ku zagładzie, ku totalityrazmowi. Przerażająca jest ponadczasowość tej opowieści, ale może również stanowić swojego rodzaju zimny prysznic, by ludzie przebudzili się i nie dali wepchnąć się ponownie w kajdany systemu.

"Folwark Zwierzęcy" to historia pewnego wiejskiego gospodarstwa, w którym władzę po udanej rewolucji obejmują przepracowane, nieodpowiednio karmione i źle traktowane zwierzęta. Początkowo wszystko układa się bardzo dobrze. Zwierzęta ustalają siedem przykazań, których mają ściśle przestrzegać, mają sobie pomagać, chronić słabszych, dzielić się równo żywnością, nienawidzić ludzi, nie zabijać się nawzajem, pracować na własny rachunek, a nie na utrzymanie właściciela. Wszyscy zdają się być wreszcie wolni i szczęśliwi. Prawie wszyscy. Jak to z rewolucjami bywa, pożera własne dzieci. Nie inaczej było i w tym przypadku. Od samego początku świnie, a w szczególności dwa knury - Kulka i Napoleon, przejęły stery w gospodarstwie. Tłumacząc wprowadzane zmiany swoją wyższością umysłową nad innymi zwierzętami oraz tym, że są one wprowadzane dla dobra zwierząt.

"(...)My, świnie, pracujemy umysłowo. Całe zarządzanie folwarkiem spoczywa na naszych barkach. Dniami i nocami czuwamy nad waszą pomyślnością. Pijemy to mleko i jemy te jabłka dla waszego dobra! "

Z biegiem czasu życie zwierząt zmienia się na gorsze, pracują coraz ciężej, częściej chodzą głodne. W wyniku przewrotu Napoleon przejmuje władzę w folwarku, pozbywając się rywala. Terrorem podporządkowuje sobie inne zwierzęta. Gdy inni żyją w głodzie i biedzie, świnie i psy żyją jak pany na gospodarstwie, które kwitnie według statystyk świń, a czego nie odczuwają na własnej skórze mieszkańcy folwarku.

"Folwark zwierzęcy" ukazuje drogę od rewolucji przeciwko uciskowi i wykorzystywaniu do totalitaryzmu, który stał się jeszcze gorszy niż wcześniejsza tyrania. Jak wiele z tej opowieści można odnieść do współczesnego życia, jak straszne jest to, że lata mijają, a nie zmienia się prawie nic. Ta książka to nie tylko idealne oddanie mechanizmu systemu totalitarnego, ale przede wszystkim lekcja dla ludzi, przestroga przed tym do czego doprowadzić może ślepe posłuszeństwo, bierność i omamienie lepszą przyszłością.

Mnie za serce poruszyła szczególnie historia konia Kafara. Czytając jak potoczyły się jego losy miałam łzy w oczach. W ogóle było mi tak szkoda i żal tych biednych zwierząt uciskanych przez racicę Napoleona. Jest to więc także bardzo poruszająca opowieść.

Uniwersalna, mądra, wzruszająca, ucząca, przestrzegająca alegoria społeczeństw, które zwabione pustymi słowami, mrzonkami, wizją lepszej przyszłości, wzniosłymi ideami podążają jak barany na rzeź w stronę samozagłady. Bardzo ważna powieść, myślę, że warto ją znać. Cieszę się, że mogłam ją przeczytać, bo nie pamiętam czy miałam ją omawianą w szkole jako lekturę, więc dobrze, że poznałam "Folwark Zwierzęcy" teraz. Lepiej późno niż wcale ! ;)

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Zysk i S -ka.

Najtrudniejsze w tej książce jest zrozumienie że masy nigdy nie będą na tyle czujjne, żeby coś zmienić, bo masy to masy... bez odpowiednich liderów i ich marego przewodnictwa, niestety rewolucje skazane są na upadki, zmianę siekierki na kijek i wieczną walkę o stołki. Książka - rewelacja! Klasyk gatunku

„Folwark zwierzęcy” George’a Orwella, to kolejna po „Dżumie” książka, którą postanowiłem sobie w ostatnim czasie przypomnieć. I podobnie jak w przypadku dzieła Alberta Camus, była to bardzo dobra decyzja.

George Orwell (właściwie Eric Arthur Blair) urodził się w 1903 roku w Motihari w Bengalu. Pochodził z rodziny urzędnika brytyjskiego. Od 1907 roku wraz z rodziną mieszkał w Wielkiej Brytanii. Dzięki stypendium mógł ukończyć elitarną szkołę Eton College, a następnie zatrudnił się w Królewskiej Policji Imperialnej w Birmie. W 1928 roku postanowił jednak porzucić armię i wyjechał do Paryża. We Francji zajął się twórczością literacką i dziennikarstwem. Od 1932 roku używał pseudonimu George Orwell. W 1936 roku zawarł małżeństwo z Eileen O’Shauhsnessy. Po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii Orwell stanął po stronie republikańskiego rządu i brał udział w walkach przeciwko nacjonalistom. Z powodu poglądów antystalinowskich (członkowstwa w partii POUM) wraz z żoną musiał się ukrywać, został również poważnie ranny. W 1937 roku udało mu się wrócić do Anglii. W 1945 roku pisarz był korespondentem wojennym we Francji. W tym czasie dotkliwie przeżył śmierć ukochanej żony. Sam Orwell poważnie zachorował na gruźlicę, z którą walczył do końca życia. W 1949 roku ożenił się po raz drugi, z Sonią Mary Brownell. Zmarł w 1950 roku w Londynie.

Na Folwarku Dworskim pana Jonesa wybucha bunt zwierząt. Domagają się one równego i sprawiedliwego traktowania, a nie wyłącznie wyzysku i śmierci. Kiedy właściciel opuszcza folwark, władzę obejmują świnie. Mieszkańcy folwarku zwierzęcego chwilowo cieszą się zmianami, ustalone nowe prawa odpowiadają im w pełni, a wspólna praca na rzecz odbudowy miejsca, w którym mieszkają układa się doskonale. Marzenia o bezpiecznym i spokojnym życiu w równości wydają się być coraz bardziej rzeczywiste, jednak sytuacja powoli ulega zmianie. Jedna ze świń doprowadza do wygnania drugiej, przez co staje się tyranem i jedynym słusznym przywódcą.

Powieść jest satyrą na rewolucję październikową w Rosji, która sprzeniewierzyła się własnym ideałom i zjadła własne dzieci. Każdy, kto chociaż trochę interesuje się historią Związku Radzieckiego, bez problemu rozpozna w głównych bohaterach książki postacie historyczne: Major to Lenin, Napoleon to Stalin, Snowball to Trocki a pan Jones to car Mikołaj II. Na kilkudziesięciu stronach Orwell rewelacyjnie opisał w metaforyczny sposób pierwsze kilkadziesiąt lat istnienia ZSRR. Jednak, jeżeli dobrze się zastanowić, to mimo, że od premiery „Folwarku zwierzęcego” minęło już ponad siedemdziesiąt lat, to przesłanie, jakie niesie ta powieść jest niestety nadal bardzo aktualne. Politycy w momencie dojścia do władzy zapominają o swoich wyborczych obietnicach, prawda historyczna jest zakłamywana, a z mało znaczących osób, robi się bohaterów – czy to nie brzmi znajomo? Jak bardzo władza potrafi zmienić człowieka, najlepiej opisuje ostatnie zdanie, która w mojej ocenie jest perfekcyjnym podsumowaniem całej książki:

„Zwierzęta w ogrodzie patrzyły to na świnię, to na człowieka, potem znów na świnię i na człowieka, ale nikt już nie mógł się połapać, kto jest kim.”

Autor doskonale przedstawił różne postawy zwierząt wobec narastającej dyktatury. Boxer, jak przystało na przodownika pracy, jest zawsze wierny Napoleonowi. Owce, jako najgłupsza część zwierzęcej populacji, bezkrytycznie przyjmują wszystko, co się do nich mówi. Clover, która jako jedyna dostrzegała, że przykazania zmieniają się, nigdy nie sprzeciwiła się temu otwarcie. Jedynie Benjamin dostrzegał oszustwa świń, ale w takich sytuacjach przyjmował bierną postawę, która była jego sposobem na przetrwanie.

„Folwark zwierzęcy” to powieść kompletna, którą polecam absolutnie wszystkim czytelnikom. Jestem pod wielkim wrażeniem tego arcydzieła i śmiało mogę zaliczyć tę książkę do najlepszych, jakie kiedykolwiek w swoim życiu czytałem. Pomimo niewielkiego rozmiaru zawiera ona w sobie ponadczasowe przesłania. Z jednej strony bawi a z drugiej przeraża swoją aktualnością. Dlatego Szanowny Czytelniku, jeżeli jeszcze nie czytałeś tej powieści, to jak najszybciej nadrób tę zaległość i pamiętaj, żeby nigdy nie być jak owce w „Folwarku zwierzęcym”.

Opinia pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]

Doskonały katalizator przebudzeń świadomości politycznej.

Niesamowita książka.

Nie będę się tu rozpisywać nad jej treścią, chciałam natomiast pozachwalać przeróżne dodatki, jakie można w tym wydaniu znaleźć, łącznie z opisem sytuacji w Wielkiej Brytanii, gdy owa książka powstawała, oraz problemów, jakie pojawiały się na drodze Orwella, gdy chciał ją wydać. Za to ogromny plus.

Wada książki? Cóż, jedna jest. Wydawnictwo Muza wypuściło na rynek również "Rok 1984", też z edycji kieszonkowej, nie zadbało jednak, by ta książka oraz "Folwark" miały taką samą wysokość. Szczerze mówiąc, nawet nie spodziewałam się, że będą do siebie aż tak nie pasowały.

Kultowa, ponadczasowa, którą podobnie jak "Trzech panów w łódce nie licząc psa" każdy powinien przeczytać.

Folwark zwierzęcy, pomimo że właściwie jest alegorią na temat rewolucji komunistycznej, jest jak najbardziej aktualny. Pewne aspekty książki pasują jak ulał do XXI w. Robiąc ekstrapolację ze stodoły na wypowiedzi mi. Niedzielskiego w styczniu 2021 i 2022, zmieniają się bez zająknienia.... i nikt z dziennikarzy nie ma odwagi zadać ministrowi samo nasuwających się pytań. Myślę, że aby zrozumieć w jakim świecie żyjemy, trzeba koniecznie doczytać „Rok 1984”, A. Huxley- Piękny Nowy Świat, A. Huxley- Piękny Nowy Świat, 30 lat po..., no i dla okrasy „Wielki Reset”. Miłej lektury.

W pewnym momencie przychodzi czas na wielkie zmiany, które mają doprowadzić do całkowicie odmiennej rzeczywistości. Ma być ona lepsza, dająca szczęście i komfort życia. Ma być ona utopią istniejącą w nieskończoność. Ma spełnić oczekiwania każdej żywej istoty. Jednak jak dojść do tak olbrzymich zmian? Narzuca się powiedzenie, że zmiany łączą się z poświęceniem – poświęceniem dawnego życia, które może nie należało do najlepszego, ale było znane i nie trzeba było się martwić, jak to będzie w tym idealnym świecie, czy to na pewno dobra decyzja. I najważniejsze pytanie – czy utopia w ogóle jest możliwa?

Folwark Dworski jest jak większość folwarków – czyli pełen wykorzystywanych zwierząt, pełen brutalności i pełen ludzkich pragnień. Właściciel uważa, że może traktować zwierzęta, jak mu się tylko podoba, a fakt, że co jakiś czas zwierzę zostanie zamordowane w okrutny sposób nie jest problemem. To się w końcu czasami zdarza, więc nie należy się przejmować. Jednak powoli, gdy ludzie już śpią smacznie w swoich łóżkach, w głowach zwierząt rodzi się pragnienie, a następnie plan, by obalić ludzkość. Nikt by nie pomyślał, że ten dzień nadejdzie tak szybko, a zwierzęta przemianują folwark na Folwark Zwierzęcy. Czy uda im się stworzyć nowe, lepsze życie? Czy inne folwarki dołączą do powstania?

George Orwell – nazwisko znane większości osób choćby ze słyszenia. Jest to pisarz, który mimo upływu czasu nadal oczarowuje swoim świeżym spojrzeniem na rzeczywistość, krytyką za pomocą rozbudowanych metafor i unikatowym spojrzeniem na problem. A przynajmniej tak głosi plotka. W moim przypadku edukacja pominęła dzieła tego autora i były mi one znane tylko i wyłącznie z recenzji i anegdotek. To był mój mały czytelniczy wstyd, że nie znam żadnej powieści autora. Dlatego stwierdziłam, że dalej nie mogę tak postępować, więc zapoznałam się z osławionym "Folwarkiem Zwierzęcym". Jak moje wrażenia?

Język, jakim posługuje się Orwell, jest językiem mocno oddziaływającym na wyobraźnię. Pod każdym względem dopracowany i mimo tak krótkiej objętości powieści pełen rozbudowanych i mocno literackich zdań. Autor sprawnie operuje słownictwem, by w subtelny sposób przekonać czytelnika o barwności i doniosłości tematu. Zarazem jako całość jest utrzymana niesamowita płynność, która nie daje szans na odłożenie bez powodu książki. Doskonale zdaję sobie sprawę, że dla wielu osób może to być zniechęcające, ale w moim przypadku jest to jedna z najlepszych rekomendacji, jakie może dostać książka. Nie umiem nie docenić sprawności językowej pisarza, a w tym przepadku kunszt językowy jest warty uwagi.

"Folwark Zwierzęcy" jest powieścią, którą czyta się dosłownie przez parę chwil. Ma zaledwie ponad sto stron i wcześniej wspomnianą płynność fabularną. Widać, że Orwell skupił się przede wszystkim na ukazaniu najważniejszych wydarzeń i połączeniu ich w spójny i niewybrakowany ciąg historii. Bez wątpienia wyszło mu to perfekcyjnie. Skupienie na tych najbardziej istotnych zdarzeniach zwracało moją uwagę na momenty przełomu, które być może są przeze mnie pomijane już w tym realnym życiu. Brzmi to zapewne dość osobliwie, ale warto wspomnieć, że cała powieść jest wielką metaforą, w której są jeszcze podrzędne metafory. Ta nietypowa otoczka nadaje książce uniwersalności, więc jak najbardziej można opuścić sferę dosłowności i najbardziej się narzucającej polityki, by odnieść to do prywatnego świata. Wybór należy do nas, choć autor dzięki ciekawej przedmowie pozwala lepiej i na o wiele głębszym poziomie zrozumieć przedstawiony przez siebie obraz. W wydaniu, które czytałam, pojawiają się również słowa od tłumacza. Jest to również według mnie ciekawy aspekt całości.

W ujęciu pisarza "Folwark Zwierzęcy" to alegoria Związku Radzieckiego oraz panującego tam ustroju. Niestety moja wiedza jest za mało rozbudowana, by dokładnie zrozumieć tę metaforę, lecz ja sama widzę tutaj również ukazanie procesu powstawania totalitaryzmu. Czytając, obserwowałam tworzenie lepszego świata, który od być może naprawdę dobrych podstaw zmierzał powoli i nieświadomie ku złemu. To doświadczenie dość odmienne od tego, co zwykle spotykam w literaturze.

Po przeczytaniu tak dobrze znanej książki mam mieszane uczucia, ponieważ widzę w niej wiele wspaniałych zalet, ale też niedosyt. Wydaje mi się, że sława książki przerosła ją samą i tworzące się oczekiwania są zbyt wielkie, zbyt niedopracowane, by opowieść o reformach w folwarku mogła dać całkowitą satysfakcję. Przyznam, że zniechęciłam się po przeczytaniu "Folwarku Zwierzęcego" do pozostałych powieści pisarza. Bez wątpienia w swoim czasie wrócę do poznawania ich, w szczególności, że "1984" traktuję jako moją pozycję obowiązkową. Jednak na pewno nie zrobię tego w najbliższym czasie.

Nie będę pisał recenzji, bo nie potrafię, ale polecam każdemu tę książkę kto jeszcze nie zdążył jej przeczytać. To jest po prostu lektura obowiązkowa.

Piękna,wspaniała książka,jest to książka która poruszy do żywego, kto ją przeczyta nie zapomni jej nigdy w życiu.

Tyle lat mija od wydania, a temat wciąż aktualny.

Bardzo dobrze został ukazany wizerunek Władzy. Władza może doprowadzi albo do dobrobytu albo porażki. Tutaj mamy to i to. Dobrobyt ukazany na początku, tuż po wygnaniu farmera oraz po obronie Folwarku przed odebraniem go z rąk zwierząt. Wtenczas jest spokój, zwierzęta są równe, skore do pomocy.

Ale cudów nie ma, i nawet świniom może woda sodowa do głowy uderzyć. Porażką nazwałabym ciąg dalszy. Wciąż coraz większe potrzeby i przywileje Władzy. Coraz więcej niedotrzymanych, wcześniej składanych obietnic. Coraz większy wyzysk. Więcej kłamstw. I smutny koniec.

Oby ta książką była przestrogą, która nigdy się nie ziści.

Klasyka, która warto mieć u siebie na półce! Polecam wszystkim, którzy lubią książki o tematyce utopia, dystopia...

Ależ to jest wyraźne.

Czy masz pewność, że nie żyjesz w czymś podobnym?

książka opowiada o losach zwierząt, które postępują tak jak ludzie. Ten prosty mechanizm, uświadamia nam, jakimi narzędziami operował komunizm. Bardzo dobrze, że główne postacie naśladują kluczowe postacie historyczne. Książka miała zobrazować niepowodzenie rewolucji, a sam autor miał poglądy socjalistyczne. Nie chciał urazić socjalizmu, ale trudno mi w to uwierzyć.