Gdy mrok zapada. Cykl William Wisting. Tom 11

"Gdy mrok zapada" to moje pierwsze spotkanie z literaturą J.H. Horsta. Ciężko mi w takim razie, jednoznacznie ocenić tę książkę. Mam bowiem, świadomość jej wartości dla miłośników twórczości autora, jak również sensu, jaki nadaje całej serii. Jeżeli jednak planujecie, swoją przygodę z Horstem, tak jak ja zacząć właśnie od "Gdy mrok zapada", mogę tylko powiedzieć nie zrażajcie się i dajcie tej niepozornej (dwustu stronicowej) książce szansę. Potem natomiast, sięgnijcie po pozostałe części cyklu. :)

Jedenasta część serii o detektywie Williamie Wistingu, jest właściwie początkiem historii i drogi zawodowej głównego bohatera. Wydarzenia mają bowiem miejsce w roku 1983r. Młody Wisting jest nieopierzonym posterunkowym, jeżdżącym na patrole. Jego zawód jest wymagający, ale dający mu spokój i czystą głowę po zakończeniu dyżuru. Praca w patrolu, daje mu też możliwość brania nadgodzin i co za tym idzie zarabiania dodatkowych pieniędzy. Te z kolei, świeżo upieczonemu ojcu bliźniąt są niezbędne do utrzymania rodziny. Układ niemal idealny. W pewnym momencie jednak, za sprawą prywatnego śledztwa, dotyczącego tajemniczej zbrodni sprzed lat i starego zaginionego auta, detektyw otwiera sobie drzwi do kryminalnego świata i bycia śledczym, który się w nim budzi.W tej książce, detektyw Wisting spotyka swoje przeznaczenie.

"Gdy mrok zapada" jest opisem (choć, nie mogę oprzeć się wrażeniu, że trochę streszczeniem) policyjnej, żmudnej pracy detektywistycznej. Nie znajdziemy, w tej książce dramatycznych zwrotów akcji, ani policyjnych pościgów, czy genialnych dedukcyjnych odkryć. Znajdziemy za to, bardzo realne w swojej monotonii śledztwo. Bez fajerwerków, ale skutecznie zmierzające do rozwikłania.

Co prawda miałam w stosunku do tej książki inne oczekiwania, jednak na koniec poczułam spory niedosyt. Uważam, że ta historia miała większy potencjał. Jak już na dobre wkręciłam się w historię, ona właściwie się zakończyła :(. No ale, przed czytelnikami, jeszcze kolejne (wcześniej napisane) części serii. A w kwietniu na rynek polski, dzięki wydawnictwu Smak Słowa zostanie wydana pierwsza część serii Kluczowy świadek.

Polecam.

[Adres usunięty]

Horsta lubię, zarówno w wersji dla dorosłych jak i tej dla najmłodszych. Gdy zapada zmrok to co prawda element serii o Williamie Wistingu, ale autor zabiera nas w podróż w czasie, abyśmy poznali młode lata komisarza W

I owszem, jest to klasyczny skok na kasę sympatyków Horsta, ale skok udany, poproszę więcej. Wisting to na razie nieopierzony policyjny kurczak. Zwykły posterunkowy jeżdżący na patrole, ganiający za złodziejami samochodów i pędzący wraz z partnerem na każde wezwanie centrali swoim poobijanym radiowozem. Równocześnie jednak to przyszły znakomity śledczy, który policyjną robotę będzie za jakiś czas rozumiał jak mało kto.

Dla mnie największą zaletą kryminałów Horsta jest opis mrówczej policyjnej pracy. To trzymanie się realiów i takie poczucie, że to żmudne składanie do siebie fragmentów układanki daje w końcu jakiś efekt. Tutaj nie ma nagłych olśnień, cudownej intuicji i zagadek rozwiązywanych na podstawie strzępka informacji. Owszem, są szczęśliwe przypadki, ale w ograniczonej ilości. Tym razem bardzo przypadło mi jeszcze do gustu pokazanie pewnej sytuacji z dwóch perspektyw czasowych. Pokazanie, jak po latach zmienia się podejście do niektórych spraw, co się dzieje, kiedy o niektórych rzeczach nie trzeba już milczeć.

Z tą książką zetknęłam się przez przypadek. Przegapiłam pierwsze wydanie, bez filmowej okładki, ale niedawno przechodziłam przez pokój Rodziców i akurat w TV leciała zapowiedź filmu o przepięknym rudym kocie. Mówili, że film jest na podstawie książki. Że to historia o kocie, który zmienił życie człowieka. Wiem, że to możliwe, jestem zagorzałą fanką kotów, mój piękny buras, a wcześniej Mela, pokazali mi, że te kapryśnie istoty potrafią odmienić życie. Uwielbiam takie historie, chociaż wiem, że okupię to wielką dozą wzruszenia, bo mało co wzrusza mnie tak jak opowieści o kotach. Z roku na rok coraz bardziej. A już po historii z Melą, to moje serce jest podatne na emocje.

Lubię mroczne i tajemnicze okładki. Dlatego skusiłam się na Gdy mrok zapada, okładka do mnie przemówiła. Jak tylko ją dostałam, podobała mi się jeszcze bardziej. Chociaż trochę się bałam. Ta powieść to prequel, do znanej i kochanej na całym świecie serii kryminalnej. Piątego, czy szóstego tomu, może bym nie wzięła bo cenię kolejność, ale prequel… w końcu nic nie stracę jeśli książka mnie zainteresuje i będę chciała poznać całą serię. Akurat musiałam gdzieś wyjechać, chociaż już byłam obłożona cegłami, więc dwustustronicowa książka wydawała się idealna do torebki. Tylko jak będzie z treścią?

William Wisting znany z całej serii powieści śledczy, ma wygłosić przemówienie inauguracyjne dla adeptów służby policyjnej. Wraca pamięcią do sprawy sprzed trzydziestu trzech lat. Przenosimy się do roku 1983 roku, gdy był młodym człowiekiem, świeżo upieczonym ojcem i mężem w naprawdę fajnym i harmonijnym małżeństwie. Ciesząc się na pierwsze Boże Narodzenie z dziećmi, tymczasem przyjaciel prosi go o przysługę, chce aby William sprawdził do kogo należy pewna stodoła, ponieważ, ma tam stać zabytkowy samochód. William pomaga przyjacielowi, nieświadomy tego, że właśnie trafia na ślad tajemniczej zbrodni sprzed lat. Zaintrygowany policjant próbuje odgadnąć co się stało kilkadziesiąt lat temu, jak to się stało, że samochód stał tyle lat w stodole, co się stało z pieniędzmi i złotem, które były nim przewożone.

Tak jak pisałam na facebooku, książka swoim klimatem przypomina mi jeden z moich ulubionych odcinków serialu Kości. Był to odcinek świąteczny, z trupem sprzed lat. Wszędzie śnieg, urwane ślady i tajemnica która tonie w mroku przeszłości. Wydaje się, że po takim okresie, nie da się odgadnąć co wtedy naprawdę się stało. Ale motywacja Williama jest przepotężna. Chociaż policjant mógłby więcej skupić się na rodzinie. Tak jak na wstępie pisałam, książka ma jeno dwieście stron, ale szybko wciąga, chociaż początek był dla mnie ciężki. Owszem nie znam innych powieści z Williamem Wistingiem, ale po lekturze Gdy mrok zapada naprawdę jestem ciekawa.

Kryminał bardzo skandynawski, akurat świetnie komponował się z zaspami śniegu, które mam za oknem, a które umieraj na odwilż. Mógłby mi ktoś sprezentować inne książki z tej serii?