Tanie książki - Twoja księgarnia internetowa.
Rozum jest sługą namiętności.
Rodion Raskolnikow siekierą morduje starą lichwiarkę i jej siostrę, Lizawietę. Wierzy, że ma prawo zabijać. Morderstwo jest dla niego sprawdzianem odwagi i determinacji.
Ale tam, gdzie jest zbrodnia musi być i kara.
Siedmioro autorów bestsellerowych kryminałów mierzy się z tematem jednej z najsłynniejszych powieści Fiodora Dostojewskiego, Zbrodni i kary.
Zbiór siedmiu opowiadań różnych autorów to z całą pewnością NIE kopia najbardziej znanego dzieła Fiodora Dostojewskiego. Współczesna „Zbrodnia i kara” oczywiście mówi o zabójstwie i późniejszej karze, jednak każdemu z tekstów warto przyjrzeć się uważnie z osobna. Sama sięgnęłam po tę książkę głównie ze względu na znane mi od dawna polskie nazwiska. Miałam nadzieję, że Adrian Bednarek, Marcel Moss czy Alicja Sinicka zaprojektują coś godnego uwagi. Czy tak się właśnie stało? W większości przypadków tak, choć zdarzyły się dwa opowiadania, które w ogóle mnie nie wciągnęły. Akcja była nudna, bezpłciowa, dlatego też całości nie mogę uznać za genialną. Jest to książka dobra i ta nota z całą pewnością wystarczy.
Podczas czytania opowiadań bardziej skupiłam się na swego rodzaju kluczu: skoro jest i zbrodnia, czasem spontaniczna, wynikająca na przykład z zazdrości czy zemsty, to czy popełniający ową zbrodnię zostanie ukarany? A może podszepty sumienia nie dadzą mu spokojnie funkcjonować i tym sposobem kat wymierzy ją sobie jakby samodzielnie? Ucieszyłam się, że większość pisarzy zadbało właśnie o taką chronologię zdarzeń, a ja mogłam spokojnie porównać wykreowane historie do szekspirowskiej lady Makbet. Każdy chyba pamięta, że przysłowiowa krew na rękach odnosi się właśnie do niej, prawda? Lady Makbet, która uknuła niecną intrygę, najpierw triumfowała, ale potem przyszła tak zwana karma. Omamy, wyrzuty sumienia, szaleństwo duszy i ciała. Czy zabicie kogoś jest zatem takie proste, jak to często się wydaje? Chyba jednak nie… Jak zatem na swój czyn mordu zareagowali bohaterowie poszczególnych opowiadań? Wystarczy sięgnąć po książkę, aby się o tym przekonać.
Co więcej, ta najbardziej znana „Zbrodnia i kara” została napisana w 1866 roku. Czas akcji nie stanowi jednak problemu- opowiadania zawarte w antologii zostały napisane przez współczesnych pisarzy, dlatego też istnieją telefony, maile czy monitoring uliczny.
Niekwestionowanym zwycięzcą jest dla mnie Marcel Moss, który zresztą nigdy nie boi się pisać o rzeczach mrocznych, złych, wręcz strasznych. Jego opowiadanie pt. „Nie mówi do mnie Szymek” na długo zostanie w mojej pamięci. Autor perfekcyjnie pokazał, jak na psychikę ludzką działa notoryczna walka o pieniądz i uznanie. Co więcej, jest to historia chłopaka, który w pracy traktowany jest jak przysłowiowy kot- wynieś, przynieś, pozamiataj to wieczne komendy, które słyszy. Jakby ego było mało, Szymon ma ogromną wiedzę, talent, a wszystkie zasługi i dynamiczny rozwój firmy i tak przypisywany jest jego szefowi, a na dodatek przyjacielowi. Czy praca i przyjaźń to dobre połączenie? Jak cienka jest granica między furią a zazdrością? Jak pojmować czyn chłopaka- jak rozliczenie się? A może jak wygraną wojnę, a nie bitwę? Jest to kwestia do indywidualnego rozważenia.
Pamiętnym dla mnie opowiadaniem jest też „Flauta” Ewy Przydrygi. Autorka każe nam się zastanowić, czy zabójca aby na pewno wszystko wie o swojej ofierze? Czy popełnienie grzechu piątego naprawdę może dać nam satysfakcję i poprawić dotychczasową sytuację życiową? Tutaj liczy się każdy szczegół, zalecałabym więc ostrożne i niespieszne czytanie.
Czytelnicy z całą pewnością zauważą też, że akt mordu wcale nie musi być przypisany wyłącznie mężczyźnie. Kobiety także potrafią zabijać, mają ku temu swe osobiste powody. Nie bez powodu zatem wspominałam wyżej o szekspirowskiej lady Makbet, jej osoba wręcz musi się tu nasunąć. Szczególnie opowiadanie Alicji Sinickiej, czyli „Dom w środku lasu” muszą przeczytać kobiety naiwne, które w czasie zauroczenia noszą różowe okulary, na dodatek w odcieniu neonowym. Zresztą, jeśli nie wiemy, o co chodzi, to… No właśnie, chyba jednak wiemy.
Bardzo chciałabym dać wyższą notę, ale dwa ostatnie opowiadania jakby psują całość. Tematy zaproponowane przez Marka Stelara i Marcela Woźniaka są nudne, mało wzniosłe, a ja nie czekałam z niecierpliwością na zakończenie. Myślę, że jest to typowe dla antologii- zawsze coś smakuje nam gorzej lub też lepiej.
Czy warto sięgnąć po nowoczesną „Zbrodnię i karę”? Myślę, że tak- każdy znajdzie tu coś dla siebie.
Lubicie antologie? Czy jednak wolicie powieści jednego autora bądź autorki? 🤔
Ja lubię to i to 😁 Dlatego postanowiłam sięgnąć po antologię "Zbrodnia i kara" autorstwa pięciu znanych mi już pisarzy, jak i dwóch znanych mi pisarek 😎 Moi Mili zapraszam poniżej! 😁
⭐RECENZJA⭐
@adrian_bednarek_pisarz - "Wyjątkowy"
Dość ciekawe opowiadanie z doskonałym nawiązaniem do tytułu. Styl oraz język przyjemny i lekki, a co za tym idzie? To krótkie opowiadanie pochłonęłam migiem. Uważam, że mogłaby powstać z niego świetna książka. Adrian - myślałeś o tym? 😈
@maxczornyj - "Monoman"
Akcja #czytamMaxaCzornyja nadal trwa! Więc przy okazji tego opowiadania chcę Wam o niej przypomnieć! Każdego zainteresowanego, chcącego poznać twórczości @maxczornyj zapraszam do kontaktu ze mną, wyjaśnię co i jak 😊😉 albo można wejść na post ze zdjęciem autora 😊😉
Jeśli chodzi o to opowiadanie, to było świetne oraz inne w wykonaniu Maxa 😜😝🤪 Liczyłam na więcej brutalności i obrzydliwości, ale cieszę się z tego, co tutaj dostałam 😊 Jak wiecie, pisarza uwielbiam i cenię sobie jego kunszt pisarski, więc nie pozostaje mi nic innego, jak zachęcić Was do sięgnięcia po tę krótką powieść w jego wykonaniu 😎💪🏻😁
@[Adres usunięty] - "Nie mów do mnie
"Szymek" "
Marcel nie zawodzi! To opowiadanie strasznie skojarzyło mi się z moją wcześniejszą pracą na sekretariacie i identyczną sytuacją, w której znalazł się nasz główny bohater. Dlatego tak dobrze mi się je czytało i na końcu czułam satysfakcję 🤪😝😜 No cóż... Tak musiało się stać, a ja z tego powodu jestem bardzo, ale to bardzo zadowolona! Marcel dzięki! 😁
@ewa_przydryga -" Flauta"
I kolejne opowiadanie, które mi się podobało! 😉 Co prawda myślałam, że ta krótka historia pójdzie w innym kierunku, bardziej krwawym, jednak to, co tutaj zastałam, podobało mi się 😁 A zakończenie bardzo mnie zaskoczyło 😉
@alicja_sinicka - "Dom w środku lasu"
Troszkę mam problem z tym opowiadaniem 🤔 Podobało mi się, lecz czegoś mi w nim zabrakło, chyba takiej iskry i napięcia 🤔 Ogólnie rzecz biorąc nie było złe, jednak czekałam na coś krwawego, a nie na to, co tutaj dostałam 😅 Liczyłam na mnóstwo krwi i na szokujące zakończenie, ale okazało się, że pisarka miała inny plan 😜😝🤪 No cóż... Ale mimo wszystko polecam zapoznać się z nim! 😎
@marekstelar - "Człowiek znikąd"
Dobre to było! 😉 Autor w fajny sposób poprowadził tę krótką historię i również zakończył ją. Uważam, że można by było to opowiadanie rozwinąć do dość ciekawej książki, także no, Panie pisarzu, zachęcam 🤪😝😜
@marcelwozniak_official - "Będziesz zawsze moją"
Pisarz zaskoczył mnie bardzo tym opowiadaniem, a jeszcze bardziej, jak okazało się, że jest to historia poniekąd prawdziwa. Lubię takie opowieści, a jeszcze bardziej, jak okazuje się, że część jest na faktach. Autor w ciekawy sposób poprowadził całą fabułę i jakby to rozwinąć, to wyszłaby z tego niezła książka 😈 Także może coś z tego będzie, Panie pisarzu?! 😈
🧐
Całą antologię odbieram na ogromny plus. Przy tym zbiorze opowiadań bawiłam się świetnie! 💪🏻😉 Każda historia nawiązuje do tytułu lektury - "Zbrodnia i kara" i jak wiadomo, każdy pisarz czy pisarka ogarnęli ten temat w swoim stylu i na swój sposób! Każde opowiadanie ma swój jakiś tam klimat i trzyma poziom! Także... POLECAM Z CAŁEGO SERCA! NIE ZAWIEDZIECIE SIĘ! 💚😊
🧐
Współpraca z @wydawnictwofilia @filiamrocznastrona 💚
🧐
Największą zaletą opowiadań w przeciwieństwie do książek jest fakt, że są one krótkie, a do ich lektury można zasiąść o dowolnej porze, mając kilkanaście minut akurat wolnego czasu. Tyle w zupełności wystarczy by móc przeczytać całą fabułę przy porannej kawie, kolejce do lekarza czy też jako chwilę relaksu przed snem.
Tym razem siedmioro doskonale znanych nam wszystkich autorów bestsellerowych kryminałów mierzyło się z tematem „Zbrodni i kary”, czyli jednej z najsłynniejszych powieści Fiodora Dostojewskiego. Marcel Woźniak, Marek Stelar, Alicja Sinicka, Ewa Przydryga, Marcel Moss, Max Czornyj i Adrian Bednarek ponownie zabrali mnie w świat ludzkiego zepsucia, w którym zbrodnia to tylko kwestia czasu. Jak zatem wypadli tym razem? O tym słów kilka poniżej…
„Zbrodnia i kara” będąca w tym przypadku zbiorem siedmiu różnych pomysłów na jej przedstawienie okazała się w mojej opinii naprawdę dobrą pozycją, w której poziom zaprezentowany przez polskich autorów był niezwykle wyrównany. Zróżnicowane historie, w których widoczny jest zarys stylu danego autora czy też autorki ostatecznie stworzyły bardzo przejmie czytającą się lekturę, w której z pewnością wielu miłośników gatunku znajdzie usatysfakcjonowanie.
Oczywiście, jak to bywa w przypadku opowiadań finalnie jedne są lepsze od pozostałych, a ich wybór jest ściśle uwarunkowany osobistymi preferencjami czytelnika. Rzadziej sympatią do autora, co również się zdarza. Moim faworytem z powyższego grona okazał się Marek Stelar z opowiadaniem „Człowiek znikąd”, będącym krótką historią pełną bólu, cierpienia i poczucia bezradności wobec nierównej walki z życiem, którego jedynym celem zdaje się być zniszczenie danej jednostki osobowej. To właśnie to opowiadanie w mojej opinii było najlepsze. A jakie będzie Wasze? Sprawdźcie i przekonajcie się koniecznie sami, bo to świetnie spędzony czas, gwarantujący sporo emocji…
Współpraca z wydawnictwem Filia.
Spójrzcie tylko na te nazwiska. Przecież to nie może się nie udać. Nie jest tajemnicą, że to właśnie za ich sprawą po prostu musiałam sięgnąć po tę książkę.
Siedmiu polskich autorów kryminałów i thrillerów postanowiło zmierzyć się z tematem jaki poruszył w swojej słynnej powieści Fiodor Dostojewski.
Każda zbrodnia nierozerwalnie wiąże się z karą. Można przed nią uciekać, ukrywać się jednak gdzieś w głębi zawsze pozostaje poczucie winy. Rodzaj i wysokość kary pozostaje w kwestii spornej.
Każdy z autorów zmierzył się z tym tematem we własny, charakterystyczny sposób. Jedne opowiadania są bardziej emocjonalne, a inne brutalne. Sprawcami są zarówno mężczyźni jak i kobiety. Każdy z nich ma swój głęboko zakorzeniony powód, chęć zemsty, wymierzenia sprawiedliwości. Historie są bardzo zróżnicowane tematycznie. Czyta się je naprawdę bardzo przyjemnie. Dla mnie najlepsze okazało się opowiadanie pt.: "Nie mów do mnie Szymek" Marcela Mossa. Mimo iż najkrótsze to jest najbardziej wyraziste i konkretne. Niestety historia "Będziesz zawsze moja" Marcela Woźniaka według mnie stylistycznie sporo odstaje od reszty. Nie chodzi o to, że jest zła, ale zwyczajnie nie pasuje do reszty. Jest zbyt złożona, przez co straciła na przejrzystości i czytelności przekazu. Jako odrębny twór ok, ale nie w antologii, która powinna być spójna i wyważona.
Jeśli lubicie czytać antologie, lub po prostu chcecie sprawdzić, jak temat przewodni "ugryźli" wasi ulubieni Autorzy to zachęcam do lektury.
7 polskich autorów kryminałów.
1 temat przewodni – wariacje o myśli przewodniej jednej z najsłynniejszych powieści Fiodora Dostojewskiego, „Zbrodni i karze”.
7 kontrastowych opowiadań w autorskim stylu i wysublimowanym klimacie.
„Wyjątkowy”
Adrian Bednarek
„Najsmutniejsze są ofiary niewykorzystanych zbiegów okoliczności (...)”.
Adrian Bednarek funduje nam krótką opowieść o atrakcyjnym, inteligentnym, bystrym, potrafiącym odnaleźć się w kryzysowych sytuacjach oraz posiadającym instynkt przetrwania i przekonanym o własnej wyjątkowości studencie z nieco zezowatym szczęściem. Mężczyzna w trakcie definiowania swojej przyszłości, zderzywszy się ze upokorzeniem, zniewagą i niedocenieniem, owładnięty szaleństwem – popełnia jeden z najcięższych grzechów..
„Monoman”
Max Czornyj
„Ludzie sukcesu wspinają się po drabinie, nie zastanawiając się, czy na jej szczycie jest niebo, czy piekło”.
Max Czornyj serwuje nam historię bardzo inteligentnego i szalenie introwertycznego studenta prawa wywodzącego się z zabitej dechami wsi, a ponad wszystko pragnącego smakować życia, marzącego o byciu kimś. Człowieka, który pewnego dnia postanowił dość radykalnymi metodami odmienić pisany mu los.. aż stracił kontrolę nad własnym sumieniem.
„Nie mów do mnie „Szymek””
Marcel Moss
„Wreszcie nadszedł dzień zapłaty”.
Marcel Moss częstuje nas esencjonalną rozprawą o ludzkich granicach, pokazując do czego może być zdolny wyprowadzony z równowagi przez szefa pracownik. Autor w charakterystycznym dla siebie stylu stopniuje emocje i wyciąga „smaczki” z ludzkiej natury.
„Flauta”
Ewa Przydryga
„Każda prawda jest lepsza niż ta ciągnąca się latami niewiedza i pustka”.
Ewa Przydryga opisuje incydent z „zemstą po latach” w roli głównej. Krótko i treściwie opowiada o niszczycielskiej sile sekretów, odurzeniu winą, zazdrości, tęsknocie i utraconych szansach.
„Dom w środku lasu”
Alicja Sinicka
„Nie ma skutecznych leków dla takich ludzi jak ja. Dla ludzi, którym bezlitośnie wyrwano serce”.
Alicja Sinicka podsuwa nam nieromantyczną historię miłosną Agaty i Oliwiera. Pouczającą rozprawę o tym do czego zdolna jest zraniona kobieta..
„Człowiek znikąd”
Marek Stelar
„Grzesznicy istnieją. Fakt. Grzechy mają różny kaliber. Fakt. Bóg każe grzeszników. To też fakt. Ale nie wszystkich”.
Marek Stelar w intrygujący sposób opowiada o dylematach pewnego policjanta, człowieka pełnego sprzeczności, którego wewnętrzne demony toczą walkę na życie i śmierć.
„Będziesz zawsze moją”
Marcel Woźniak
„Natura ludzka nie zna pojęcia czasu: w każdej epoce pozostaje tak samo nieprzewidywalna, targana namiętnościami, zła”.
Marcel Woźniak dzieli się opowieścią o tajemniczym zabójstwie dwóch kobiet z niebezpieczną miłosną grą w tle. To historia o gliniarzu solidnym jak polska kolej i jego nieprzeciętnym zmyśle śledczym.
Antologia „Zbrodnia i kara” to świetny pomysł na wakacyjny relax z książką. Z pewnością, każdy znajdzie tu COŚ co trafi w jego gust. Można tu spotkać dobrze znanych i lubianych, ale też można poznać kogoś nowego i zaszczepić w sobie ciekawość zmierzenia się dłuższymi formami jego twórczości.
Polecam.
