Wołanie umarłych. Detektyw Norbert Krzyż. Tom 3

"Wołanie umarłych" to trzeci tom serii o detektywie Norbercie Krzyżu. Akcja powieści osadzona jest w zimowym Żywcu i okolicach Babiej Góry, gdzie lokalne sekrety i przesądy decydują o życiu mieszkańców . Zimowy Żywiec z jego śnieżnymi zaspami, zmową milczenia i wszechobecnymi przesądami tworzy hipnotyzujące tło. Mieszkańcy wolą wierzyć horoskopom niż faktom, a medium staje się kluczowym źródłem informacji. Ta małomiasteczkowa paranoja przypomina gothic noir mróz szczypie nie tylko w policzki, ale i w sumienia. Norbert Krzyż to antybohater w drodze do przemiany. Po traumatycznych doświadczeniach w tomach 1 i 2 pragnie stabilności dla córki, rezygnując z ryzykownych spraw. Jego powrót do śledztwa jest jednak nieunikniony. Zna zbyt wiele sekretów rodziny Grochowskich. Ta wewnętrzna walka między odpowiedzialnością a ciekawością jest jednym z filarów powieści. Samobójstwo biznesmena Mateusza Grochowskiego to początek labiryntu tajemnic. Detektyw odkrywa, że ofiara szukała prawdy o śmierci ojca sprzed 30 lat. Fabuła łączy rodzinne traumy, ezoteryczne wątki (seanse spirytystyczne) i zorganizowaną przestępczość, a każdy rozdział odsłania nowy fragment układanki . Michał Zgajewski celnie portretuje mechanizmy przemilczeń w małej społeczności. Mieszkańcy Żywca wszystko wiedzą, lecz milczą jak zaklęci, strach przed odrzuceniem lub zemstą jest silniejszy niż sprawiedliwość. To uniwersalny komentarz o naturze prowincji . Słabsze elementy powieści to problemy z tempem i strukturą. Początkowe rozdziały ciągną się leniwie, rozterki Krzyża dominują nad akcją. Nagłe przeskoki czasowe (np. retrospekcje bez sygnalizacji) dezorientują, a kluczowe tropy często pojawiają się przypadkiem (np. informator "szepczący coś do ucha" bez udziału czytelnika). . Płaskie postacie drugoplanowe. Rodzina Grochowskich i lokalni przestępcy to statyści bez głębi. Brakuje im motywacji wykraczającej poza schemat chciwość - zemsta. Nawet medium, potencjalnie fascynująca postać służy głównie jako narzędzie do napędzania fabuły .

Polecam miłośnikom klimatycznych kryminałów lub górskiego noir urzeknie beskidzki mrok. Jednak heśli oczekujecie dynamicznego thrillera rozczarujecie się. Mimo wad, "Wołanie umarłych" to wartościowy tom serii. Autor buduje napięcie przez detal (np. medium analizujące fotografie denata). Choć narracja bywa frustrująca, finał wynagradza trudy, wszystkie wątki spinają się w trzeźwą diagnozę ludzkich słabości. Polecam, jeśli

akceptujesz powolne tempo dla klimatu, cenisz bohaterów z bagażem traum, chcesz poczuć mróz na karku w środku lata.

Ocena: 7/10🌟

BRUNETTE BOOKS

Recenzja

„Wołanie umarłych”

Cykl: Detektyw Norbert Krzyż (tom 3)

AUTOR: Michał Zagajewski

Wydawnictwo: Agora

„Teraz w mojej głowie panował jednak chaos. Chaos zrodzony z okrucieństwa, którego byłem świadkiem i z którego korzystałem, żeby realizować własne cele. To, że zło czaiło się wszędzie, wiedziałem od dawna. To, jaką formę potrafiło przybrać, nigdy nie przestawało mnie dziwić. I pewnie jeszcze długo nie przestanie”.

„Wołanie Umarłych” kryminał, pełny tajemnic, których nikt nie chce wyciągać na światło dzienne, który szepcze do twojej intuicji.

Niektóre książki krzyczą sensacją, ta szepcze. Ale to szept, którego nie sposób zignorować. To gęsta mgła tajemnic i ludzkich lęków unosząca się nad mroźnym Żywcem i cieniem Babiej Góry. Kiedy wchodzisz w ten świat, czujesz, że śmierć ma tutaj wiele twarzy i żadna z nich nie patrzy ci prosto w oczy.

Fabuła nie pędzi na złamanie karku. On się skrada. Zadaje pytania. Podsuwa tropy. I zostawia czytelnika z niepokojem, że czasem to, co niewidzialne, ma największą moc. Przypomina, że są miejsca, gdzie przeszłość nie rdzewieje, tylko czeka. A śmierć... śmierć czasem ma więcej do powiedzenia niż życie. Prowadzona z precyzją, która przypomina cięcie skalpela, każde zdanie coś znaczy, każdy dialog coś ukrywa. Styl autora balansuje między zadumą a chłodnym realizmem.

Autor z niesamowitym wyczuciem buduje atmosferę, zimną jak styczniowy poranek i gęstą jak żałobna cisza w kościele. Tu nawet milczenie mówi więcej niż słowa.

Na pierwszy plan wychodzi Norbert Krzyż detektyw nieidealny, bo takich właśnie bohaterów się pamięta. Przeżył swoje, chce spokoju, stabilizacji i świętego spokoju, którego jednak nikt mu nie da.

To człowiek, który widział zbyt wiele, by nadal wierzyć w przypadki. Jego życie przypomina popękany kieliszek, nie do końca bezużyteczny, ale daleki od perfekcji. Krzyż nie jest bohaterem, w którym się zakochujesz. Ale jest tym, któremu kibicujesz, nawet jeśli wiesz, że znowu się posypie.

Przysięga sobie, że koniec z ryzykiem. Jednak kiedy dochodzi do śmierci znanego biznesmena, Grochowskiego, rzekomego samobójcy Krzyż wie, że nie może się odwrócić, jednak intuicja podpowiada, uciekaj jak najdalej. Zwłaszcza że z rodziną denata łączy go więcej, niż sam chciałby pamiętać. Bo przeszłość nie pyta o pozwolenie, tylko wraca, często w najmniej oczekiwanym momencie.

I tutaj zaczyna się prawdziwa gra.

Autor umiejętnie splata śledztwo z lokalnymi przesądami, społecznym milczeniem i atmosferą, jakby każdy coś wiedział, ale nikt nie chciał mówić. Grochowski przed śmiercią odwiedza medium, nie dlatego, że wierzy w duchy, lecz szuka prawdy o ojcu, który zginął w niewyjaśnionych okolicznościach trzy dekady wcześniej. I to właśnie ten wątek – rodzinnych traum, przekazów pokoleniowych i niezamkniętych drzwi przeszłości, robi w tej książce największe wrażenie.

Autor doskonale rozgrywa motyw lokalnej zmowy milczenia. Miasteczko, w którym każdy zna każdego, a mimo to nikt nie mówi prawdy. Miejsce, gdzie plotki są bardziej wiarygodne niż raporty policyjne, a przesądy mają większe znaczenie niż fakty. Każdy dom ma swoje duchy, ale niektóre z nich zaczynają szeptać zbyt głośno.

Polecam.

Zacznę od tego, że zasiadłem do pisania tej recenzji niedługo bo Gwiazdozbiorze Kryminalnym, festiwalu na którym autor otrzymał nagrodę za najlepszy debiut roku 2024 właśnie za pierwszą powieść opisującą dzieje prywatnego detektywa Norberta Krzyża.

„Wołanie umarłych” to już trzeci tom tej serii. Pierwsze skojarzenie jakie rzuca mi się jako pierwsze to ewolucja. Ewolucja pióra autora i głównego bohatera.

Norbert Krzyż po wydarzeniach w drugiej odsłonie serii znacznie spowolnił swoje życie. Przestaje brać skomplikowane (niebezpieczne) zlecenia, skupia się na tym aby zadbać o relację z córką.

Spokój jednak nie trwa długo. Znany przedsiębiorca z Żywca popełnia samobójstwo – przynajmniej taki jest wynik oficjalnego śledztwa. Rodzina nie wierzy w taki przebieg wydarzeń. Krzyż, który bardzo dobrze zna tę rodzinę i sekrety jakie miała dobrze wie, że nie może przejść obok tej sprawy obojętnie.

Zaczyna żmudne prywatne śledztwo, które szybko odkryje przed nim, długo i misternie skrywane tajemnice. Tajemnice, które nigdy nie miały ujrzeć światła dziennego.

Tak jak wcześniej wspomniałem ewolucja głównego bohatera zrobiła na mnie ogromne wrażenie i cieszę się, że autor poszedł właśnie w tę stronę. Norbert Krzyż to wartość dodana całej historii. Świetnie napisany główny bohater, z problemami i skomplikowaną przeszłością. Do tego historia tutaj opisana, która mogła wydarzyć się w każdym domu i nie wykluczone, że się już nie wydarzyła.

Nie chcę tu licytować się, która część była lepsza. Każda na pewno miała swój niepowtarzalny klimat, a całość spina się bardzo dobrze.

Seria godna polecenia.

"Wołanie umarłych" to trzeci tom cyklu kryminalnego z prywatnym detektywem Norbertem Krzyżem autorstwa Michała Zgajewskiego.

Norbert lubi przyciągać kłopoty, a one cóż... bardzo lubią jego. Tym razem u detektywa zjawa się znajomy prawnik, który w imieniu swojej klientki wynajmuje go do sprawy zbadania podejrzanego samobójstwa jej męża, a ta okazuje się znacznie bardziej skomplikowana, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać.

Akcja ponownie zabiera nas w malownicze rejony Beskidu Żywieckiego, gdzie pod Babią Górą mieszka pewna jasnowidzka mająca ponoć dar kontaktowania się ze zmarłymi. Muszę przyznać, że ten niezwykle mistyczny motyw mocno podziałał na moją wyobraźnię, zwłaszcza że prywatnie znam kogoś, kto, przeżywszy śmierć kliniczną, twierdzi, że ów dar posiadł.

Autor po raz kolejny stworzył pełen tajemnic świat, wypełniając go wyrazistymi postaciami. Uwielbiam naszego detektywa i bez końca mogę czytać o jego szalonych perypetiach. Intryga kryminalna to mistrzostwo, a śledztwo, w którym uczestniczymy, jest nie tylko fascynujące, ale też dynamiczne i po wielokroć zaskakujące. Styl pisania Zgajewskiego idealnie wpasował się w moje gusta. Czekam na więcej!

Miał nie wplątywać się w trudne, skomplikowane i podejrzane sprawy. Miał skupić się na poprawie relacji z córką. Minęły cztery lata od poprzedniej problematycznej sprawy, której podjął się detektyw Norbert Krzyż. A jednak znowu to robi. Gdy w jego biurze pojawia się znajomy prawnik Pabiś, detektyw początkowo niechętnie, ale jednak decyduje się powęszyć w sprawie samobójstwa męża dawnej klientki. Okazuje się, iż okoliczności śmierci mężczyzny to tylko początek zawiłej zagadki kryminalnej.

Akcja książki "Wołanie umarłych" toczy się niezbyt szybkim tempem, zwłaszcza na początku działo się mało. W dalszej części autor podrzucał nowe tropy, próbował wodzić czytelnika za nos, lawirując między podejrzanymi. Sprawił, że przynajmniej przez większość czasu książkę czytało się z zainteresowaniem.

Umiejętnie połączone zostały wątki tajemnic z przeszłości z motywem działalności spirytystycznej oraz funkcjonowaniem podejrzanej grupy lokalnych przestępców.

Autor zaserwował nam ciekawy, odpowiednio zazębiający się finał tej kryminalnej zagadki, ale w tym wszystkim zabrakło mi efektu "wow". Było mrocznie, momentami brutalnie. Pojawił się surowy, tajemniczy klimat gór w tle. Jednak być może nieco zbyt wolne tempo akcji spowodowało, że przez większość czasu nie towarzyszyło mi napięcie a kolejne kartki przekręcałam bez większych emocji i z niemal zerowym uczuciem niepokoju.

Podsumowując, to dość dobry kryminał z ciekawą zagadką, ale dużo lepiej czytało mi się poprzednią cześć cyklu z detektywem Krzyżem. Czekam jednak na kolejne.