Wioska wdów. Szokująca historia morderczyń z wioski Nagyrév

"Wioska wdów" to książka przedstawiająca wstrząsającą historię o kobietach, które dopuszczały się zbrodni, by ich życie mogło wyglądać lepiej. Problem jest bardziej złożony, ponieważ z jednej strony kobiety miały ważny powód, by "pozbywać się" mężów, teściów, wujków, czy dzieci. Jednak nadal ten czyn jest traktowany jako morderstwo.

Mieszkańcy węgierskiej wioski Nagyrev (i nie tylko) nie mieli łatwego życia. Panowała bieda, trudna sytuacja polityczna i gospodarcza, kobiety były bardzo źle traktowane przez mężczyzn. Właśnie to złe traktowanie i pojawianie się co rusz kolejnych dzieci stawiało kobiety w takiej sytuacji. Musiały wybierać "lepsze zło". Ale czy faktycznie?

Cioteczka Zsuzsa, bo tak nazywała się prowokatorka zbrodni, mimo swoich czynów jest dość intrygującą postacią. Chęć wzbogacania się, lepszego życia, możliwość zaciągania u niej przez klientów długów i upominania się o nie w sytuacji, kiedy tego potrzebowała, to najbardziej widoczne pobudki jej zachowania. Czytając książkę zastanawiałam się, co siedziało w głowie kobiety, która nie miała problemu z pozbywaniem się problemów wszelakich. Lecz nie tylko ona.

Historia "Wioski wdów" płynie powolnym tempem, ale niech Was to nie zniechęci. Jeśli lubicie "true crime" to ten tytuł będzie jak najbardziej odpowiedni. Ukazane są sytuacje, które doprowadzały do konkretnej zbrodni i niełatwe śledztwo dające się we znaki funkcjonariuszom i osobom, którym zależało, by kobiety dosięgła sprawiedliwość. Przedstawiony przez autorkę obraz społeczeństwa zasługuje na uznanie i prowokuje do dyskusji.

Myślę, że pod wieloma względami będziecie zaskoczeni tak jak ja. Z drugiej zaś strony zło nie opuszcza naszego świata, więc taka historia powinna dziwić? Coś czuję, że nie tylko w węgierskich wioskach działy się tak koszmarne rzeczy, ale to nieodpowiedni moment na dywagacje.

"Wioska wdów" przeraża rozwijającą się na większą skalę "pomocą" w radzeniu sobie z niewygodnymi problemami. Można potępiać te kobiety, ale z drugiej strony były to czasy, kiedy trudno było uzyskać pomoc "bo mąż mnie bije" czy "nie mam czym wykarmić dzieci". Jednak nikt nie daje prawa odbierać drugiemu człowiekowi życia.

Patti McCracken stworzyła wstrząsającą historię opartą na faktach, która zostanie z czytelnikiem na długo. Skłania do refleksji, stawiania pytania: "co bym zrobił/a na ich miejscu?", "ile warte jest życie drugiego człowieka?" i wiele innych. Jeśli zainteresowałam Was tą książką, nie zastanawiajcie się długo. Będziecie jednocześnie przerażeni i zafascynowani lekturą. Z czystym sumieniem mogę polecić ten tytuł.

Historia kobiet momentami napawa przerażeniem. To z czym musiały się mierzyć, jak były traktowane. Nie wszystkie godziły się na zły los. Nie wszystkie też były ofiarami i nie wszystkie musiały się bronić. Niektóre były po prostu wyrachowane.

Na początku ubiegłego wieku w węgierskiej wiosce Nagyrév kobiety miały sposób, by pozbyć się oprawcy. Ale nie tylko jego. Na ich czele stała akuszerka, cioteczka Zsuzsa, która potrafiła rozwiązywać problemy. Ze sprzedaży arszeniku miała spory majątek. A później wioska spore problemy....

Historia ta wydarzyla się naprawdę. Autorka spisała ją robiąc porzadny reaserch. Wyobraźnia zapełniła jedynie luki w historii.

Powieść utrzymana jest w odpowiednim klimacie. Język oddaje epokę, ale jest też bardzo rzeczowy. Trochę to powieść trochę reportaż. Pierwsza część to opowieść o tym, co działo się w wiosce przez wiele lat. Opowieść o morderstwach, zmowie milczenia, tajemnicy poliszynela. Opowieść o dramatach w domu, chciwości, czasem bezwzgledności. Druga część to proces oraz losy kobiet morderczyń. Jeśli czytaliście "Wiedźmy z Manningtree" to w "Wiosce wdow" znajdziecie dokładnie te elementy. Prawdziwą historię, dawną atmosferę i mrok. Jednak po obu tych tytułach spodziewałam się wielkiego wow. Miałam duże oczekiwania względem tych książek i w obu przypadkach czegoś mi zabrakło. Nie umiałam wejść w pełni w te historie. Nie czułam obiecywanej grozy. Obie te powieści są dobre, obie mają doskonałe tło, jednak brakuje im emocjonalności.

Jeśli wspomniane Wiedźmy Was zachwyciły albo chcecie poznać ciekawą historię to "Wioska wdów" jest Waszym must read.

Polecam ciekawym!

„Wioska wdów” to jedna z cięższych lektur jakie ostatnio czytałam. Nie ma tutaj żadnych zasad, a brutalność kipi prawie z każdej strony. Jest to naprawdę mocna historia Cioteczki Zsuzsa, która na długo zapadnie w mojej pamięci.

Nie wiem jak to się stało, że wcześniej nie słyszałam o historii, którą autorka spróbowała nam zrekonstruować w swojej książce. Tym bardziej, że wydarzyła się ona NAPRAWDĘ!

Zsuzsa była początkowo ”fabrykantką aniołków" i pomagała pozbywać się niechcianych dzieci. Jednak brak jakichkolwiek konsekwencji dodał jej odwagi do posunięcia się o krok dalej i zabijania mężów czy starców. Wystarczyło szepnąć jej słówko, a problem dało się rozwiązać. A żeby było ciekawiej to to „mordercza działalność” dotyczyła nie tylko Cioteczki, ale i kilku innych kobiet, a mordercza pajęczyna dosięgała także sąsiednich wiosek.

Bardzo mi się podobało jak autorka przedstawiła społeczeństwo, które wierzyło w przesądy, a jego mentalność była powiedzmy, że lekko ograniczona. Ich życie pozbawione było jakiejkolwiek moralności o czym możemy się przekonać niejednokrotnie.

Autorka o wszystkich wydarzeniach pisze z niezwykłym zaangażowaniem. W książce znalazło się wiele fragmentów artykułów z gazet z tamtych czasów. Chociaż i tak według mnie tych przypisów było zbyt mało. Na szczególny plus zasługuje także fakt, że pomimo ciężkiej tematyki autorce udało się pisać wręcz pięknie i ciekawie. Brutalność nie odpycha, a wręcz skłania nas do dalszej lektury, ponieważ jak najszybciej chcemy się dowiedzieć co stanie się z trucicielkami i przede wszystkim Cioteczką. Uwierzcie, że takiego finału się nie spodziewacie. Sama odczułam ogromne rozczarowanie ze sprawiedliwości i tego jakie wyroki otrzymały niektóre z kobiet…

„Wioska wdów” to idealny przykład, że najbardziej wstrząsające scenariusze pisze życie. Nawet nie chcę myśleć ile jeszcze by wszystko trwało gdyby nie zainteresowanie lekarza. Jest to przerażająca, ale i zarazem fascynująca historia, która potrafi wzbudzić w czytelniku emocje. Zdecydowanie polecam.

„Wioska Wdów” to historia mocna, szokująca ale przede wszystkim ujawniająca zgony blisko 160 mężczyzn i dzieci. Zgony, za którymi stały kobiety, w celu pozbycia się niewygodnych mężów, niechcianych dzieci czy nawet członków najbliższej rodziny w walce o spadek. A wszystko to za sprawą miejscowej akuszerki destylującej arszenik…

Patti McCracken na kartach tej książki przedstawia fakty, autorka daleka jest od moralizowania, przyspieszania akcji czy prezentowania brutalnych scen.

Nastawić się musicie, że „Wioska wdów” to opowieść snująca się na pograniczu literatury pięknej, literatury faktu i reportażu. To historia gdzie autorka ujawnia to, co miało miejsce w węgierskiej wiosce splamionej krwią mężczyzn uwypuklając tym samym obraz społeczeństwa i rozgrywających się cichych zabójstw trwających blisko 15 lat. I choć skupia się głównie na odtworzeniu tego co miło miejsce w przeszłości w wiosce Nagyrév, ukazuje ciemną stronę człowieczej egzystencji. Tej często pozbawionej skrupułów, ale kryjącej się gdzieś pod skórą i czyhającej na odpowiedni moment, by pozbyć się chorych, okaleczonych przez wojnę, czy brutalnych mężczyzn.

I choć treść momentami przytłacza, choć wydaje się nierealna to historia kryminalna, która wstrząsa. Nieprawdopodobne jest to, że proceder został ujawniony dopiero w chwili przejęcia stanowiska przez młodego lekarza, który skrupulatnie rozwijał kłębek zwinięty z nici kłamstw doprowadzając tym samym policję na pewien trop.

„Wioska wdów” to opowieść o ludzkiej naturze, którą uniesposób poznać dogłębnie. To wyrodny i niegodziwy proceder trwając zdecydowanie zbyt długo. To w końcu pozycja dla fanów true crime, poszukujących reporterskich opisów sprokurowanych z nieprawdopodobną dokładnością.

„Tak, jestem dzieciobójczynią – pomyślała. – Skoro chcecie tak to nazwać”.

Osobiście wolała inne określenie.

- Tak, tworzę aniołki”.

Gotowi na mocną lekturę? Dziś przychodzę do Was z książką „Wioska wdów”, autorstwa Patti Mccracken. Historia aktów przemocy, wymierzania kary i ogromnej siły zabobonów. Historia napisana brudem, krwią, smrodem i arszenikiem.

Przenieśmy się do wioski Nagyrév na Węgrzech. Cofnijmy się w czasie w lata 1914– 1929. Poznajmy historię matek, żon, kochanek, które w tym okresie otruły co najmniej 160 mężczyzn oraz dzieci. Niewiarygodne? Jak tego dokonały? Kto zainicjował tę falę zbrodni? Czy winni zostali ukarani?

„Akuszerkę ogarnęło politowanie. Czy ci gadzie naprawdę byli takimi głupcami? Naprawdę nie wiedzieli, że dosłownie w całej Europie każda kobieta wykonująca jej zawód ma moc zarówno sprowadzania życia, jak i jego przerywania? Bez niczyjej pomocy zapobiegły masowemu głodowi czy to z powodu zbyt dużej liczby dzieci, czy z powodu wyschniętych piersi.”

Dlaczego Nagyrév spłynęło krwią?

Wiejska akuszerka, powiernica niezliczonych kobiecych historii, silna osoba niosąca wsparcie w czasie porodu i rozwiązanie po narodzinach. Umiała wyswobodzić kobietę z obowiązku wykarmienia kolejnej gęby. „Teren nieoznakowanego cmentarza nawoziły ciałka wydawanych po kryjomu na świat wiejskich dzieci. Gdy akuszerka rozglądała się wokół siebie, tylko oczami wyobraźni widziała maleńkie nagrobki”. To opuszczone miejsce skrywało wiele tajemnic mieszkanek Nagyrév.

To brutalna opowieść o niewykształconych, zabobonnych ludziach… ludziach przygniecionych przez życie do zimnego klepiska… ludziach, dla których arszenik był najprostszym sposobem poradzenia sobie z pięścią pijanego męża, agresją teścia, powojenną chorobą bliskiego, obojętnością partnera.

Dla Cioteczki Zsuzsy arszenik był środkiem do osiągnięcia celu… bogactwa, statusu i władzy. Ona etap biedy miała za sobą, putsi gwarantowało jej ochronę… ona była nietykalna… „Policja tknęła osobę nietykalną, czarownicę. Czy jej zbrodnia była tak wielka, by funkcjonariusze ryzykowali rzuconą przez nią klątwę? Czy chodziło tylko o martwe urodzenia, czy o coś więcej, o czym mieszkańcy Nagyréva nie zostali poinformowani?”

Nie tylko problem dzieci mógł zostać rozwiązany za pomocą tajemniczego eliksiru akuszerki. Pozbycie się wiecznie pijanego męża, przejęcie majątku po uciążliwym partnerze, usunięcie niewiernego mężczyzny. Tu zawsze można było liczyć na Cioteczkę. A lista „uciążliwych mężczyzn” była długa. „Ostatnimi czasy było tyle zgonów, że młodzicy zaczęli się gubić w tym, kto jeszcze żyje, a kto już umarł. Zaśmiali się smutno, gdy jeden z nich opowiedział anegdotę o tym, jak wybrał się na stypę po przyjacielu rodziny i po drodze minął go na ulicy”.

Gorzka prawda o upadku człowieczeństwa, złamaniu przez życie, całkowitym odcięciu od moralności, braku poczucia winy i tylko czasami… strachu przed karą. „Cioteczka Zsuzsa rzadko przejmowała się powrotem duszy gadzia na ziemię. Tylko romski duch, mullo, mógł wrócić i dręczyć żywych. Martwiło ją jednak, że przeciągające się cierpienie Sanyiego może się przełożyć na jego niepokój po śmierci. Lepiej było dmuchać na zimne”.

To opowieść niezwykle oddziałująca na zmysły… przykre zapachy, wyniszczone ziemskie powłoki, drogi spływające błotem, szarość i brud domów naznaczone czerwienią krwi. Tylko opisy przyrody stanowią kontrast dla postępującego upadku mieszkańców wsi.

„Wioska wdów” to powieść brutalnie prawdziwa, zaskakująca i porażająca bezradnością i bezsilnością tych, którzy przez lata próbowali ujawnić prawdę.

To nie jest książka dla każdego, nie ma tu szybkiej akcji, pasjonującego śledztwa… dostajemy historię zepsucia, która nas nieubłaganie wciąga w odmęty morderczych działań chorych życiowo umysłów.

Matki i żony… morderczynie.

„W ogóle prawda była taka, że na każdego mężczyznę, który przechodził na widok Cioteczki Zsuzsy na drugą stronę ulicy, przypadała co najmniej jedna kobieta ukradkiem pukająca w jej okno. Tak powiększał się kobiecy krąg wtajemniczonych.”

Do przeczytania książki zachęcił mnie dość ciekawy opis i to, że wydarzenia są oparte na faktach - to dodatkowo dodaje książce dreszczyku.

Wszystko dzieje się na Węgrzech w małej wiosce Nagyrév i okolicach. Kiedyś tak zwane akuszerki, pełniły na wioskach rolę zastępcy lekarza, który zjawiał się tam tylko raz w tygodniu (a wiadomo, ludzie chorują codziennie). Z książki wywnioskowałam, że akuszerki parały się głównie ziołolecznictwem (dodając do tego czary i przesądy). Były na tamten czas swego rodzaju "czarownicami". W podanym okresie czasu w wiosce Nagyrév funkcję tę pełniła Ciotka Suzy, która pomagała głównie kobietom, którym życie dało męża przemocowca, alkoholika, niepełnosprawne dziecko, bądź kiedy położnica rodziła na wpół żywe dziecko i niestety nie mogła go wykarmić. Pozyskiwała arszenik z lepiku na muchy i rozdawała je kobietom. Jest to przerażające na nasze czasy, ale jestem w stanie zrozumieć, że w tamtym wieku kobiety nie mogły liczyć na sprawiedliwość, często ich status społeczny im na to nie pozwalał, więc wedle powiedzenia "tonący brzytwy się chwyta" robiły wszystko aby pozbyć się krzyża ze swoich barków. Nie mnie oceniać czy było to poprawne i usprawiedliwiające, lecz była to naprawdę interesująca powieść i przedstawiona w dość ciekawy sposób. Jednak główny minusem było to, że znalazły się w niej nic nie wnoszące informacje, które momentami blokowały czytelnika i nie pozwalały iść dalej. W moim odczuciu książka mogłaby być lepsza, dlatego tak niska ocena, lecz muszę przyznać, że autorka wykonała kawał dobrej roboty pozyskując te wszystkie dane i tworząc z tego kryminalny reportaż.

Reasumując - powieść nie była łatwa, czytało się ją topornie, lecz nie można jej odjąć tego, że przedstawia dość dramatyczne wydarzenia XIX i XX wieku, które w dzisiejszych czasach również się zdarzają, tylko że ludzie działają innymi sposobami (jak np nielegalna aborcja). Choćby też taka przemoc domowa, gdzie kobieta boi się swojego męża oprawcy, który ją gwałci i bije, wszystkiemu przyglądają się dzieci. Wszelka próba pomocy z zewnątrz zawodzi... Gdyby współczesne kobiety miały możliwość "załatwienia" problemu jak dawniej myślę, że nie należałoby ich piętnować. Takie jest moje zdanie w tym temacie, choć jest ono kontrowersyjne.

IG: book_szpanerka

Książka "Wioska wdów" jest to pierwsza książka autorki, a zarazem dziennikarki, która postanowiła przelać na karty powieści przerażająca i opartą na faktach (powieść należy do gatunku true crime, w którym autor za punkt wyjścia bierze sobie do faktyczne wydarzenia kryminalne) historie kobiet, które w małej wiosce Nagyrév na Węgrzech w latach 1914 - 1929 otruły ponad 160 mężczyzn i dzieci. Muszę przyznać, że nie słyszałam wcześniej o tej historii. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Ja pochłonęłam ją w jeden wieczór i nie odłożyłam póki nie poznałam zakończenia tej historii. Autorka w swojej powieści skupia się w głównej mierze na postaci wiejskiej akuszerki, nazywanej ciocią Suzy, która zachęcała inne kobiety do pozbycia się niechcianych dzieci, małżonków czy chorych krewnych. Wielokrotnie czytając niektóre opisy dosłownie przechodziły mnie dreszcze na całym ciele. Zdaje sobie sprawę z tego, że wiele z kobiet, które posunęły się do ostateczności było bitych, mężowie znęcali się nad nimi fizycznie i psychicznie i to naprawdę boli i wstrząsa, jednak uważam, że mimo wszystko są inne sposoby na rozwiązywanie takich problemów, a nie samosąd. To przerażające, że ta historia wydarzyła się naprawdę, nie mogę zrozumieć jak można w taki sposób manipulować innymi ludźmi, popychać ich do złego, grać na ich uczucich i emocjach, krzywdzić i czerpać z tego tak naprawdę satysfakcję, tak jak zrobiła to ciocia Suzy. "Wioska wdów" to idealna lektura dla fanów true crime. Polecam!

„Wioska Wdów. Szokująca historia morderczyń z wioski Nagryev” w moim odczuciu miała być pełnym brutalności doznaniem, które zapamiętam na dłuższy czas. Miała to być historia, o której nie śniłam najgorszych koszmarów, jak i miała dać mi to, o czym nigdy więcej nie słyszałam. Pomimo że uważam, że ta książka jest naprawdę dobra i ciekawa, z której można wyciągnąć wiele ciekawych faktów, to jednak czegoś mi w niej zabrakło. Męczyłam się czytając ją, co zwalam na karb nie odpowiedniego czasu dla tej książki lub stylu, w jakim historia ta została opisana.

Wiem, że „Wioska Wdów” ma wiele sprzymierzeńców – nic dziwnego. Jest to historia brudna, wstrząsająca i przede wszystkich oparta na faktach co tym bardziej wzbudza w czytelniku jakiś 'lęk', który tli się w umyśle podczas jej czytania. Czytając, nie byłam w stanie zrozumieć, dlaczego Cioteczka Zsusa podejmowała się czynów opisanych w tej książce. „… Z arszenikiem nasączonym z lepów na muchy pomagała kobietom w wysłaniu na tematen świat ponad setkę mężów, niewygodnych krewnych i niechcianych niemowląt…”.

Fabrykantki aniołów – bo tak się właśnie nazywały przez piętnaście lat pozostawały bezkarne, aż do roku 1929, w którym to niezwykła wskazówka ujawniła te zbrodnie.

Zdecydowanie „Wioska Wdów” jest nieśpieszną historią, która opisuje życie głównej akuszerki, wcześniej wspomnianej Cioteczce Zsusie (ale i nie tylko). Jest to również obraz ludzi, którzy żyli w czasach 1914-1929 w Węgrzech i na obrzeżach. Muszę przyznać, że było to też ciekawe doznanie, bo lubię odkrywać tematy, o których wcześniej nie słyszałam lub też, o których wcześniej nie czytałam. Jestem jednak troszkę rozczarowana, bo czytanie tej książki zajęło mi ponad półtora miesiąca, a długie opisy nie ułatwiały mi sprawy. Pomimo ciekawego tematu, o którym chciałam dowiedzieć się więcej, styl pisania też kompletnie do mnie nie przemawiał, który spowodował, że na swój sposób się męczyłam. Gdy odkładałam tę książkę na bok, mówiłam sobie, że 'jutro do niej wrócę', aby jednak wrócić do niej po dwóch tygodniach. Jednak gdy już do niej zasiadałam, to wczytywałam się w słowa, kartkowałam i brałam tę powieść taką, jaka jest, poznawałam kolejne tajemnice i sekrety. Zapamiętywałam ciekawostki, które powodowały dreszcz na całym ciele.

Autorka, zdecydowanie zrobiła swój research, postarała się, aby oddać nam te historię, w sposób, w który ona ją rozumie, o której dowiedziała się tyle faktów za co zdecydowanie należą się ogrome brawa, bo podjęła się jednak ciężkiego tematu do opsania. Pomimo moich mieszanych uczuć co do tej książki to jestem zdania, że każdy powinien dać jej szansę (jeśli oczywiście temat wydaje się Wam być interesujący). Zdecydowanie „Wioskę Wdów“ każdy zrozumie i 'weźmie do siebie' na swój własny sposób.

Współpraca reklamowa @wydawnictwomova

Książki z gatunku true crime mają w mojej domowej biblioteczce specjalne miejsce. Jako detektyw z zamiłowania 😉 chętnie przyglądam się różnym sprawom kryminalnym, a te który faktycznie się wydarzyły sprawiają, że podczas lektury czuję jeszcze większy dreszczyk emocji.

Tym razem przyszło mi się zmierzyć ze zbrodniami w wiosce wdów.

Przenosimy się do roku 1916 i małej węgierskiej wioski Nagyrév leżącej nad brzegiem rzeki CIsy. To właśnie tu dokonano wielu morderstw, a oprawczyniami były kobiety, często nieszczęśliwe, uciskane przez swoich mężów, utrapione. Prowodyrką stała się cioteczka Zsuzsa, starsza pani, akuszerka i lokalna znachorka, a jej tajemną zabójczą bronią był arszenik, który sama wytwarzała. Mogłoby się wydawać, że to trucizna idealna, bezwonna, bezbarwna, którą bardzo trudno wykryć…

Nie tylko mężczyźni padali ofiarami owej cioteczki i innych kobiet, ale również maleńkie dzieci. W wielu artykułach i w samej książce nazywano je fabrykantkami aniołków.

Jaki miały w tym cel? Wiele zyskiwały, posiadłości, spadki, dobra materialne. Przez ponad piętnaście lat działały bez żadnych konsekwencji…. do czasu, kiedy wszczęto dochodzenie, wtedy to ze śmiercią musiały się zmierzyć i one.

Maleńka wioska, w której wydarzyło się tyle zła. Na samą myśl o wszystkich ofiarach i sposobie ich zamordowania czuję wewnętrzny niepokój. Nie chciałabym nigdy na swojej drodze spotkać tak wyrachowanej i okrutnej osoby, jak cioteczka Zsuzsa.

Przyznaję, że miałam duże oczekiwania co do tej książki i nie zostały one w pełni spełnione. Momentami ciężko było mi przebrnąć przez kolejne strony, nie ze względu na historię i przedstawione fakty, ale na sposób przekazu. Dopiero część druga, w której to autorka opisuje jak wyglądało dochodzenie sprawiła, że wsiąknęłam w tą społeczność i klimat tego miejsca.

Kto z was odważy się poznać mordercze tajemnice wioski Nagyrév?

"Jest na to sposób..."

.

Współpraca reklamowa z @wydawnictwomova

.

Bałam się. Nie miałam czym wykarmić dzieciątka. Wypchnęłam je i czekałam, aż skona. Aż zakończy się jego cierpienie. Mąż miał wrócić do domu lada chwila. Pewnie pochwali pięknotę tego maleństwa. Akuszerka spojrzała na mnie z politowaniem. Jakby to znała. "Jest na to sposób" - rzuciła, poruszając ustami w akompaniamencie znanych jej słów. Skinęłam głową i zamknęłam oczy. Miałam obudzić się, gdy będzie już po wszystkim.

.

Wioska wdów to prawdziwa historia oparta na cierpieniu kobiet. Kobiet, które nauczyły się zabijać dla własnej wygody. Robiły to, gdy przeszkadzał im mąż lub gdy bliskich męczyła choroba. Morderstwo stało się najprostszym sposobem na rozwiązywanie problemów. Co najgorsze, nie widziano w tym nic złego. Do czasu, aż mężczyźni zaczęli coś podejrzewać, a sprawą zainteresował się nowo przybyły lekarz.

.

Historia mrozi krew w żyłach. Przerażające jest to, że coś takiego działo się naprawdę. I mimo że to kobiety dokonywały zbrodni, to męska populacja przedstawiona jest jako ta zła. To strach i cierpienie kierowały matkami i żonami podczas podejmowania decyzji o kolejnych zatruciach.

.

Muszę przyznać, że nie słyszałam wcześniej o tej masakrze. Dopiero porządny research autorki (dziennikarki), który przyczynił się do stworzenia powieści, przybliżył mi ten temat.

.

A wy znacie tę historię?

.

#truecrime #crime #crimealife #crimestory #książka #czytam #terazczytam #bookstagram #thrillerbooks #mystic #bookstyle #bookstagrampl #tuesday #photobook #booksofinstagram #reading #readmorebooks #czytambolubię #czytamwszędzie #czytamwszystko #zaczytana #czytamkryminały #bookishlife #flatlaybooks #oldbooks #classicbooks #booklover #polskibookstagram #reportaż #truestory

 Przerażająca, oparta na faktach historia kobiet o bezwzględnych duszach, które morderstwo traktowały jako najprostszy sposób na pozbycie się problemu. 

"Wioska wdów” to powieść z kategorii true crime opisująca wydarzenia z wioski Nagyrév na Węgrzech, której mieszkanki otruły co najmniej 160 mężczyzn oraz dzieci w latach 1914– 1929.

Wiejskie żony, matki i córki. To właśnie one posuwały się do najgorszych czynów. Jednak głównym prowoderem była wiejska akuszerka, znana jaka ciocia Suze. Kobieta destylowała arszenik z lepiku na muchy i rozdawała kobietom z Nagyrév i zachęcała do pozbycia się niechcianych dzieci czy okrutnych małżonków. Liczba zmarłych stale rosła. Ten koszmar trwał przez ponad piętnaście lat, aż pewna wskazówka ujawniła zbrodnie w 1929 roku...

Odczuwalny przeze mnie niepokój był wystarczająco wysoki, abym mogła nazwać „Wioskę wdów” naprawdę dobrą historią.

Sięgając po tę książkę liczyłam na naprawdę porywającą historie, z dynamiczną akcją, która będzie trzymała mnie w napięciu do ostatniej strony, jedynie od czasu do czasu pozwalając na złapanie oddechu. Brakowało mi jedynie drobnych zwrotów akcji, nieoczekiwanych, zaskakujących rozwiązań, które nie byłyby przewidywalne. Niestety pojawiały się tutaj bowiem momenty dosyć nużące, które starałam się czytać dosyć uważnie, a jednak co chwilę przyłapywałam się na tym, iż myślami odpływałam gdzieś daleko, poza wydarzenia tej książki. Nie zdarzało się to na szczęście często. Autorka o wszystkich wydarzeniach pisze z niezwykłym zaangażowaniem. W książce znalazło się wiele fragmentów artykułów z gazet z tamtych czasów.

Historia ta wydarzyla się naprawdę. Autorka spisała ją, robiąc porządny reaserch. „Wioska wdów” to niezwykle trudna w odbiorze lektura – czego innego bowiem spodziewać się po książce poruszającej tak przerażające aspekty? Z pewnością nie tego, że będzie ona lekką i przyjemną książką, którą pochłonie się w mgnieniu oka i równie szybko zapomni, że kiedykolwiek miało się ją w rękach. Już od pierwszych stron poczułam się maksymalnie zainteresowana tą historią i nie mogłam się doczekać tego, aby dowiedzieć się jak potoczy się cała fabuła. To historia, w której brak jest jakichkolwiek zasad.

Jeśli szukacie fascynującej, a zarazem przerażającej i co najgorsze prawdziwej opowieści to „Wioska wdów” będzie tutaj idealnym wyborem! 🖤