Więcej niż my. Więcej. Tom 1

Jay McLean to kobieta, której do tej pory nie znałam i pewnie nie poznałabym dalej, gdyby nie przyjaciółka. Czasami zastanawiam się jak trafić na niektóre książki, gdy ich ilość jest tak obezwładniająca, czasu na czytanie tak niewiele, a planów na kolejne powieści taki ogrom. Wiem, że nigdy nie przeczytam wszystkiego, co bym chciała, bo nie starczy mi życia. Jednak robię wszystko by mieć za sobą jak najwięcej pozycji. Co jednak zrobić, gdy do grona autorów, których muszę zaliczyć, dołącza kolejny i to nie z jedną pozycją, a kilkoma seriami? Starać się...

Mikayla to zwykła nastolatka. Niedawno skończyła osiemnaście lat i pomału planuje przyszłość. U boku swojego chłopaka, z przyjaciółką na tych samych studiach. Kochająca rodzina tylko ją w tym wspiera. Wszystko wygląda idealnie. Nadszedł dzień szkolnego balu, gdzie wybierają się we trójkę. Ona z chłopakiem i przyjaciółka, która woli być sama, by wyrywać facetów. Jednak przed balem kolacja w barze.

Czar pryska. W jedną idealnie zapowiadającą się noc Kayla traci wszystkich, których kochała.

Jej świat rozpada się na milion kawałków.

Przyłapuje Jamesa na zdradzie z Megan swoją przyjaciółką z piaskownicy. To pierwszy nóż w plecy, chociaż cios okazał się podwójny. Niedługo potem powrót do domu kończy się jeszcze większą tragedią.

Kilka godzin i życie zmienia się w ruiny. Nie masz nikogo. Świadkiem stojącym tuż obok nie jest Megan jej przyjaciółka. Nie był to też James jej chłopak. Tylko obcy chłopak poznany w barze. Jednak to Jack i jego rodzina jest podporą dla zrozpaczonej Mikayli. To właśnie oni wspierają ją wtedy, gdy najbardziej tego potrzebuje. Przyjaciele Jacka stają się jej przyjaciółmi, którzy pomagają, jak mogą i kiedy mogą.

Tylko ile czasu potrzeba by poskładać rozbite na milion kawałków życie i serce? Czy w ogóle da się to zrobić? Czy Kayla po tym, co przeszła otworzy się jeszcze na kogokolwiek? Czy pozwoli, by jej zranione serce stworzyło miejsce na WIĘCEJ?

Zaczęłam czytać i nie potrafiłam odłożyć. Niby zwykła książka jakich wiele. Strata, ból, samotność. Tak często powtarzane emocje. Jay jednak zaczarowała literki, rzuciła urok na czytelnika. Nie odłożysz, musisz skończyć i pozwolić otulić się uczuciom, jakie wywoła ta niepozorna powieść. Wszystko wydawało się "normalne" jeśli można o tej sytuacji napisać takimi słowami. I tylko końcówka. To ona i zwierzenia Megan wywracają wszystko do góry nogami. I właśnie coś takiego kocham w książkach. The end, który zmienia całokształt pozycji. Który zmienia mnie. Który mnie przepełnia słowem WIĘCEJ, jeśli chodzi o czytanie!

Zacznijmy od tego, że autorka stworzyła bohaterce istne piekło. Już w pierwszych rozdziałach cały jej świat się wali. Duży ukłon w stronę Jay za to, że wprowadziła element zaskoczenia. Niby poznajemy już ten "koszmar", wszystko zaczyna się niby układać... aż tu w następnym rozdziale okazuje się, że ten wcześniejszy "koszmar" jest niczym w porównaniu do tego co teraz się wydarzyło... Byłam bardzo zaskoczona takim obrotem spraw.

W końcu doczekałam się też książki, w której polubiłam wszystkich bohaterów, bez wyjątków (nawet tych drugoplanowych). Każda z nich jest wyrazista, specyficzna, co sprawia że wczuwamy się w ich losy. Bardzo chciałabym poznać historię jednej z przyjaciółek Jake'a, która wprowadziła do powieści ogrom pozytywnych emocji, to przy scenach z jej udziałem najlepiej się bawiłam :D

Jake oczywiście jest przystojniakiem, ale nie takim idealnym jakby się mogło wydawało. Jest niesamowicie zazdrosny i porywczy... Najpierw coś robi, a później żałuje. I muszę przyznać, że bardzo mnie to cieszy, w końcu główny bohater, który nie jest bez wad.

"Więcej niż my" to powieść, która jest przyjemna w odbiorze. Nie brakuje w niej momentów smutnych, ale jednak przeważają te pozytywne, zabawne. Ja bardzo dobrze będę wspominała przygodę z nią. Idealnie nadaje się na listopadowy wieczór, z pewnością Wam go umili :) Nie da się jednak zaprzeczyć, że jak każda książka, została trochę podkoloryzowana, zbyt dużo zbiegów okoliczności, początkowo same tragedie, później samo szczęście... i tak w kółko. A dodatkowo jest to powieść przewidywalna, myślę że osoby, które lubią młodzieżówki, do samego początku będą wiedziały jak to się skończy.

[Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Jak dotąd nie miałam okazji przeczytać żadnej historii autorstwa Jay McLean. Po „Więcej niż my” sięgnęłam głównie dzięki pozytywnym opiniom innych blogerów i czytelników. Większość stwierdzała, że ta historia łapie za serce, byli też tacy, co uronili nie jedną łzę, podczas jej lektury.

Zachęcona tyloma pozytywnymi komentarzami, postanowiłam zmierzyć się z tą historią. Co z tego wynikło?

Szkolny bal miał być dla Mikayli niezapomniany. I taki był, jednak z zupełnie innych powodów, niż chciała. W jedną noc dziewczyna straciła wszystkich, których kochała. Świadkiem tragedii był Jake. To właśnie w nim Mikayla odnajduje wsparcie.

Serce, które zostało złamane i szansa, żeby je poskładać na nowo

Kiedy Mikayla żegnała się z rodzicami przed wymarzonym balem na zakończenie liceum, nie przypuszczała, że ten wieczór zrujnuje jej życie.

Bajkowa noc zmieniła się w prawdziwy koszmar. Dziewczyna utraciła wszystkich, których kochała. W zaledwie kilka godzin jej cały świat się zawalił.

Świadkiem jej nieszczęścia był nowo poznany chłopak, Jake. To właśnie ON i jego rodzina okazali jej wsparcie, którego tak potrzebowała.

Czy w pustym sercu Mikayli znajdzie się miejsce na miłość? Czy w jej sercu jest miejsce na WIĘCEJ?

Mam mieszane uczucia wobec tej książki. Niby nie było to złe, ale z nóg to mnie nie zwaliło. Czegoś ewidentnie mi zabrakło, choć ciężko określić czego dokładnie. Nie do końca rozumiem nad czym płakali niektórzy czytelnicy. Przez całe trzysta stron, nie znalazłam nawet jednego akapitu, który wywołałby u mnie jakieś szybsze bicie serca, łzy w oczach czy nawet jakąś złość, niedowierzanie czy smutek. Według mnie ta książka w ogóle nie była emocjonalna. A przynajmniej nie w takim stopniu, w jakim oczekiwałam.

Już od początku byłam zdania, że autorka zbyt wyżywa się na głównej bohaterce, zsyłając na nią wszystkie możliwe katastrofy. W „Więcej niż my” dramat goni dramat. Po jakimś czasie robi się to naprawdę męczące, bo jaki normalny człowiek byłby w stanie tyle znieść? No ale jak widać, pani McLean jest wyznawczynią hasła „miłość zwycięży wszystko”.

Jeśli chodzi o sam wątek romantyczny, to odnoszę wrażenie, że przyćmił ON to, co w tej historii powinno być najważniejsze, czyli: żałoba po stracie bliskich, emocje temu towarzyszące itp. W mojej ocenie, Mikayla dość szybko otrząsnęła się z żałoby, na rzecz zakochania się w Jake’u. Być może nie taki był zamysł autorki, ale niestety tak to w moim odczuciu wyglądało. Samo uczucie, jakie pojawiło się między tą dwójką było jak grom z nieba – nagłe i niespodziewane. A co za tym idzie? Mało realne.

Momentami zachowanie Mikayli mocno działało mi na nerwy. Kompletnie nie rozumiałam jej toku myślenia. Ślepy prawdopodobnie szybciej by zauważył, że między nią a chłopakiem iskrzy, jednak ona cały czas, uparcie mówiła NIE.

Obmacywanie z nim? Spoko. Stawianie mu warunków na temat innych dziewczyn? Oczywiście. Jasne określenie kim dla siebie są, co do siebie czują? Nie, bo… bo… No właśnie! Bo co?

Ciśnienie za każdym razem mi skakało, gdy czytałam te jej wewnętrzne rozterki.

Z kolei Jake to typowy przedstawiciel męskiego bohatera, jakiego uwielbiają tworzyć kobiety. Jednym słowem: ideał. To jednak znowu utwierdzało mnie w przekonaniu, że ta historia jest zbyt bajkowa.

Główni bohaterowie jak widać nie skradli mojego serca, ale za to przyjaciele Jake’a byli świetni. Mieszanka całkowicie innych charakterów, które wzajemnie się uzupełniają. Paczka niezwykle wiernych i oddanych przyjaciół, którzy rękę by oddali za drugiego. Najbardziej pokochałam Lucy, która nie dość, że była książkoholikiem, to dodatkowo potrafiła być przezabawna gdy się opiła. Istny huragan. Fragmenty w których występowała, dostarczyły mi o wiele więcej rozrywki i przyjemności niż lektura całej tej książki.

Podsumowując, „Więcej niż my” było dla mnie dość dużym rozczarowaniem. Owszem, nie czytało się tego źle, ale to jednak zbyt mało. Historia zawarta w książce momentami była na swój sposób urocza, ale jak dla mnie zbyt przerysowana, bajkowa.

Moja ocena: 5/10

 

 

Mniej więcej dwa lata temu natknęłam się w internecie na "More than this" autorstwa Jay McLean i wiedziałam, że jest to książka, po którą muszę sięgnąć. Niestety, wtedy udało mi się tylko zacząć lekturę, jednak jej nie dokończyłam. Na szczęście Wydawnictwo Kobiece podjęło się wydania tej książki w Polsce i dzięki temu miałam możliwość wrócić do historii Mikayli i Jake'a!

Historia Mikayli już od samego początku napełnia nas współczuciem, bólem oraz niedowierzaniem. Dziewczyna jednego wieczoru traci wszystko, jej świat wywraca się do góry nogami, a jedyną osobą, której może się ona kurczowo chwycić jest przypadkowo poznany chłopak o imieniu Jake. Jak odnaleźć się w tak nietypowej i pełnej cierpienia sytuacji? Do kogo zwrócić się z prośbą o pomoc?

Jay McLean w swoim dziele porusza naprawdę trudne i ciężkie tematy. Mamy tu do czynienia ze dwojaką zdradą, żałobą, radzeniu sobie z trudnościami losu oraz z próbą zaufania drugiemu człowiekowi, którego nie znamy. Nie bez powodu więc jest to tytuł mający na celu zwrócenie uwagi czytelnika na to, co go otacza, oraz docenienie tego, co posiada. W gonitwie życia codziennego niejednokrotnie zapominamy, jak łatwo możemy stracić wszystko, a to co mamy bierzemy za pewnik. Zdecydowanie "Więcej niż my" otwiera nam oczy i uzmysławia, że powinniśmy cieszyć się każdą chwilą i ją celebrować.

Jednak historia Mikayli i Jake'a to także opowieść o miłości rodzącej się w najmniej oczekiwanych okolicznościach. Gdyby nie zrządzenia losu oraz dokonywane przez bohaterów wybory, ta dwójka prawdopodobnie nigdy by się nie poznała. Co do samej ich relacji, to muszę szczerze powiedzieć, że gdyby nie okoliczności ich poznania, to byłabym niezwykle zazdrosna. Bowiem jest między nimi nić porozumienia, swoista więź i przyciąganie, które sprawiają, że ta dwójka nie umie trzymać się od siebie z daleka.

Akcja książki przedstawia nam okres mniej więcej roku, podczas które dokonuje się wiele zmian w życiu naszych bohaterów. Między innymi kończą szkołę średnią, wybierają się na studia, muszą stawić czoła dorosłości oraz wyzwaniom na nich czekających. Olbrzymią zaletą "Więcej niż my" jest przyjemny, aczkolwiek mało wymagający styl. Dzięki temu książkę czyta się bardzo szybko, trudno znaleźć elementy, do których można by mieć zastrzeżenia, a wypowiedzi bohaterów są trafne i odpowiednie dla ich kategorii wiekowej.

Chcę zwrócić waszą uwagę na postacie, które w końcowym rozrachunku nie grają tutaj głównej roli, jednak cały czas nam towarzyszą i zyskują sympatię. Mowa tu o paczce przyjaciół Jake'a. Każdy z osobna uosabia inne cechy charakteru, a w połączeniu tworzą zgraną grupę, która gotowa jest stanąć za sobą murem. Najbardziej polubiłam Lucy, mola książkowego, który pod wpływem alkoholu zmienia się w istny huragan! Podczas lektury warto przywiązać więcej uwagi do tej niezwykłej paczki :)

"Więcej niż my" to niebanalna historia o miłości, zaufaniu, stracie oraz bólu. Pełna emocji, bolesnych wydarzeń, chwil wzruszeń oraz śmiechu, nie tylko nakłania do refleksji, lecz także pozwala się wbrew pozorom odprężyć. Jay McLean pozytywnie mnie zaskoczyła i jestem pewna, że sięgnę po kolejne jej dzieła w przyszłości!

Recenzja z bloga [Adres usunięty] :)

Mikayla wybiera się na bal z okazji zakończenia liceum i nie przypuszcza, że to jej ostatnie spotkanie z rodziną. Ba, nie sądzi, że będzie to jej najgorszy dzień w życiu. Już before party zapowiada ten wieczór źle, bowiem przyłapuje swojego chłopaka na obściskiwaniu się z najlepszą przyjaciółką. A jakiś nieznajomy chłopak wylewa na nią piwo. Czy już gorzej być nie może?

Świadkiem jej załamania jest Jake i to ON staje się jej towarzyszem na wieczór. Jego przyjaciele ciepło przyjmują dziewczynę i nawet razem planują zemścić się na jej byłym chłopaku. Jake'owi i jego znajomym udaje się sprawić, że Mikayla się uśmiecha. Ale kiedy wraca do domu, zastaje jedynie mnóstwo policji. Jej rodzina nie żyje.

Świat Mikayli rozpada się w mgnieniu oka i to Jake jest obok niej. To ON i jego rodzina okazują jej wsparcie i niosą pomoc. To dzięki nim udaje się dziewczynie przetrwać najgorszy okres. To Jake jest jej bezpieczną przystanią...

Mikayla gubi się w tym wszystkim. Nie chce być spostrzegana jako słaba dziewczyna. Nie chce, by Jake się nad nią litował. Ale ich zachowanie pokazuje jedno. Między nimi coś się rodzi. Między nimi jest coś więcej.

Czy Mikayla pozwoli sobie na szczęście?

Czytałam mnóstwo pozytywnych opinii na temat tej historii i muszę przyznać, że się nie zawiodłam! Wszyscy mieli rację. Ta historia jest po prostu cudowna. Wiedziałam, że sięgając po nią, nie zawiodę się. I szczerze, to ostatnio właśnie takiej książki potrzebowałam.

Nie ukrywam jednak, że przez chwilę przechodzi przez myśl, że takie coś już było. Nawet nie wiem, czy nie porównałabym ją trochę do Zapadnij w serce. Jednak nie zmienia to faktu, że po prostu przepadłam przy tej lekturze.

Główną bohaterkę spotyka nieszczęście. Nie dość, że jej chłopak okazał się być dupkiem, a przyjaciółka su.., to w dodatku jej cała rodzina zginęła bez powodu. Świat dziewczyny wywrócił się do góry nogami. Nie miała nikogo bliskiego, przy którym mogłaby przeżywać ten czas i żałobę. Co prawda jest jakaś ciotka, która niekoniecznie jest prawdziwą krewną, ale to nie to samo. To Jake i jego rodzina dają jej wsparcie. Kto by pomyślał, że ledwo poznany chłopak okaże się być jej przystanią? Mikayla stara się odnaleźć w tym wszystkim i bardzo się cieszy, że znalazła w nim i jego rodzinie to, co zaczynało jej brakować.

A Jake to spoko chłopak! Brzmi banalnie, ale naprawdę. Jest obiecującym sportowcem. Ba, jest świetnym sportowcem, ale sam się nie przechwala. Jest skromny w tym temacie. Szanuje swoją rodzinę i przyjaciół. Potrafi nadać priorytety. Jak na swój wiek jest naprawdę dorosły i odpowiedzialny. Od razu go polubiłam.

Ogólnie polubiłam bohaterów tej historii. Już od początku. Przyjaciółki Mikayli nie lubię, ale wydaje mi się, że dziewczyna po prostu pogubiła się w życiu. Nie wiem, może w kolejnych tomach dowiemy się o niej czegoś więcej?

Wydawałoby się, że to błaha historia, ale w rzeczywistości to coś więcej. Ich historia jest wspaniała i pokazuje, że czas w miłości nie gra roli. Możemy zakochać się w kimś po wielu latach, a możemy poczuć do kogoś coś od razu. Czasami to wsparcie w najgorszym czasie sprawia, że to coś więcej. Druga osoba może być na dnie, ale nie odwracajmy się wtedy od niej. Okażmy wsparcie, bo dzięki niemu się podniesie. I będzie wiedziała, że to coś więcej.

Recenzja pochodzi z bloga [Adres usunięty]

„Więcej niż my” Jay Mclean to kolejna nowość wydana przez Wydawnictwo Kobiece, która dotarła do mnie tej jesieni. Zaprezentowany opis książki sprawił, że zaciekawiła mnie historia Mikayli, dziewczyny, której świat legł w gruzach w jedną noc, która miała być idealną zmieniła się w koszmar. Co takiego się wydarzyło, że życie dziewczyny zmieniło się tak diametralnie? Czy zyska szansę na odbudowę tego, co było dobre? A może stworzy coś zupełnie nowego? Czy szczęście po tak wielkiej tragedii jest możliwe?

Szkolny Bal miał być tym idealnym, a dzień wyjątkowym, na którym czekały wszystkie nastolatki, w tym też Mikayla główna bohaterka książki „Więcej niż my”, marzyła o spędzeniu wyjątkowego wieczoru ze swoim chłopakiem Jamesem. Nie przypuszczała, że po raz ostatni widzi najbliższych, rodzinny dom i jak wielka spotka ją tragedia. Strata boli i dotyka każdego, czy to rozpadająca się przyjaźń, zrujnowany związek, śmierć kogoś bliskiego, czworonożnego pupila, czy zgubiony przedmiot o silnej sentymentalnej wartości. Nie z każdą można sobie poradzić, kiedy problem dotyka odczuwanych emocji czujemy, jakbyśmy umierali w środku, czy uda nam się ponownie odrodzić? W pogoni codziennej rutyny i nawału obowiązków nie mamy dla siebie czasu, jesteśmy sfrustrowani, nerwowi i wiecznie zalatani. Kiedy ostatni raz przytuliłeś kogoś bliskiego, albo powiedziałeś, że go kochasz? A gdybyś miał go już więcej nie zobaczyć? Czy kłótnia z mamą, siostrą, czy ukochanym byłaby najwłaściwszym pożegnaniem? Odrzucamy takie myśli, bo przecież nic złego nie może się stać, a my mamy dużo czasu na naprawienie błędów, co będzie, jeśli go zabraknie? Jeśli nie będzie już żadnego „dalej”, ani „potem”? Jay McLean sprawia, że zaczęłam zastanawiać się nad tym, czy staram się dobrze postępować, czy gdyby teraz, w tym momencie nastąpiła w moim życiu taka drastyczna zmiana zrobiłam wszystko, aby niczego nie żałować?

Ten dzień, dla Mikayli był bardzo ciężki, nie tylko straciła chłopaka i najlepszą przyjaciółkę, którzy za jej plecami ucięli sobie romans, który trwał dwa lata, ale także rodzinę i dom, w którym dorastała. Przypadkowo świadkiem przyłapania na zdradzie okazuje się Jake, chłopak o niesamowicie dobrym i wrażliwym sercu, który postanawia wziąć roztrzęsioną dziewczynę pod swoje skrzydła. Proponuje jej spędzenie czasu z jego znajomymi, Mikayla korzysta z tego zaproszenia chcąc oderwać się od rozczarowania, które zaznała. Mogłoby się wydawać, że wieczór jest uratowany, gdyby nie fakt, że po powrocie do domu świat dziewczyny wypadł jej z rąk tucząc się w drobny mak. Dom płonie, a jej rodzice i dziewięcioletnia siostra stracili życie, już nigdy ich nie zobaczy. Nie tylko została sama na świecie, ale straciła wszystko, jedyne, co jej zostało to sukienka, w której była na balu i Jake, który nie zamierzał zostawić jej z tym wszystkim zupełnie samej.

Bez wątpienia Jay Mclean porusza w swojej powieści bardzo trudne tematy, które się skumulowały dotykając jedną kruchą istotę, która uczyła się, jak przetrwać, jak zdobyć siłę. Oprócz żałoby i zdrady mamy tutaj ciężką walkę o siebie, o zaufanie drugiemu człowiekowi. Chociaż mam wrażenie, że taki bagaż doświadczeń, jaki spada na bohaterkę jest przekoloryzowany, czy też mało realny, zważywszy na to, że obcy ludzie bez wahania ofiarowują jej wszystko, bez udziału odpowiednich organizacji może nieco czytelnika skołować. Dziwnym zachowaniem jest tez przyzwolenie rodziców chłopaka na to, aby sypiali ze sobą w jednym łóżku rzucając uwagę, aby założył, co trzeba, na co trzeba i kiedy trzeba.

Czasami irytowała mnie sama Mikayla, czym? Swoim niezdecydowaniem, grą w kotka i myszkę z pobudzonym osiemnastoletnim chłopakiem, który zrobił dla niej tak wiele. Chciała go, odpychała i igrała z pożądaniem, na jego konkretne pytania dotyczące określenia tego, co ich łączy, czego chce, odpowiadała „nie wiem”. A kto ma to wiedzieć, hmm? Było mi żal Jake’a, wiele musiał znosić, bo był naprawdę opiekuńczy i odpowiedzialny, jakby pozbawiony był wad. No może miał jedną, zazdrość i drobne wybuchy złości, z drugiej strony, nie mogłam się dziwić, skoro bohaterka lawirowała po równi pochyłej swojego niezdecydowania. Zbyt wiele niedopowiedzeń, kłótni, które nie musiały mieć miejsca, gdyby tylko odważyli się szczerze ze sobą porozmawiać.

Może to właśnie ja spoglądam w ten sposób, dlatego, bo jestem starsza, literaturę młodzieżową bardzo lubię i myślę, że „Więcej niż my” może się temu gronu podobać, mimo wypisanych przeze mnie minusów. Książkę czyta się szybko, nie jest zbyt obszerna, porusza ważne tematy, które sprawiają, że zatrzymałam się przy nich na dłużej, rozważając swoje postępowanie, być może to jest silnym przesłaniem autorki. Jestem ciekawa drugiego tomu, dlatego chętnie po niego sięgnę, kiedy zostanie wydany pamiętając o tym, że „kiedy rozpada się cały świat, tylko miłość może nas ocalić”, a ona ma wiele obliczy.

DRAMAT GONI DRAMAT

Zacznę od zachwianych proporcji, o których wspominałam na początku, a w tym wypadku dotyczą one przebytych tragedii, a więc zarazem bólu. Zdaje się, że tym razem autorka zrzuciła na barki swojej bohaterki ogromną ilość traumatycznych przeżyć. Można by rzec, zbyt wielką. Jakby tego było mało, wszystko zwala się na nią jednego dnia. Z jednej strony naciągany zbieg okoliczności, z drugiej niekoniecznie. Dlaczego? Do odpowiedzi na to pytanie trzeba sobie dojść samemu. Ja podszepnę tylko tyle, że o ile na początku myślałam o wszystkich tych przykrych zajściach niepochlebnie, końcówka naprawdę wiele zmieniła. W tym moją perspektywę i ostateczną opinię na temat książki. Oczywiście na jej korzyść. Jednego możecie być jednak pewni, dramatów nie brakuje. I to naprawdę wielkich.

TA, NA KTÓRĄ WSZYSTKO SPADŁO

Główna bohaterka to przeciętna dziewczyna, niewybitnie ładna i niebrzydka, ale rozpoznawalna ze względu na swojego chłopaka i popularną „przyjaciółkę”. Niekoniecznie dusza towarzystwa, choć potrafiąca otwarcie powiedzieć co ma na myśli. Z wyważoną wrażliwością i otwartością na nowe wyzwania. Jednym zarzutem, którym obarczam jej postać, jest reakcja na przebyte tragedie. Początkowo owszem, naturalna, mocna, ale dość szybko ustępująca – co nieco zachwiało wiarygodnością treści. Fabuła jednak obfituje w emocje, które rekompensują małe niedopracowania. A finał wprawia w osłupienie stanowiąc dowód na to, że warto uzbroić się w cierpliwość, by potem doczekać takiej nagrody (i nie mam tutaj wcale na myśli słodkiego happy endu).

PRZESŁANIE

Pomimo tego, że bazą książki jest uczucie rodzące się pomiędzy głównymi bohaterami, w tym opiekuńczym Jake’m, książka niesie ze sobą przesłanie. Po pierwsze – uważaj komu ufasz i uważnie rozglądaj się dookoła, bo ci, którzy wydają się nam najbliżsi mogą boleśnie skrzywdzić. Prawdziwych przyjaciół, jak głosi stare przysłowie, poznaje się przecież w biedzie. Po drugie, ciesz się chwilą, bo szczęście nie jest gwarantem. Dziś coś masz, jutro sytuacja może zupełnie się zmienić. Życie to koło fortuny.

PODSUMOWANIE

Doczepiłam się kilku elementów w powieści, niemniej jednak wciąż uważam, że jeśli chodzi o gatunek New Adult książka wypadła bardzo dobrze. Było wzruszenie, emocje, wypływająca mądrość i co najważniejsze, bardzo ciekawy finał. Jestem ogromnie ciekawa pozostałych części. Romantyczkom lubującym się zaś w młodzieżowych love story, polecam.

[Adres usunięty]

Uwielbiam czytać literaturę new adult, a w szczególności książki, które ukazują się nakładem Wydawnictwa Kobiecego. Osoba, która decyduje o tym, co ukaże się na polskim rynku, musi mieć bardzo zbliżony gust do mojego. Ich tytuły prawie nigdy mnie nie zawodzą. Czy tak stało się również w przypadku powieści „Więcej niż my”?

W dzień balu na zakończenie szkoły życie Mikayli przewraca się do góry nogami. Najpierw przyłapuje swojego chłopaka, jak zdradza ją z najlepszą przyjaciółką, a później jest już tylko gorzej. Chociaż we wszystkich nieszczęściach, które przytrafiają się dziewczynie, pojawia się również iskierka radości. Jest nią nowo poznany chłopak, Jake, który staje się jej przyjacielem i okazuje się być drugą połówką. Czy jednak Mikayla będzie potrafiła pokonać lęk przed kolejną stratą?

Książka pisana jest lekkim piórem. Czyta się ją szybko i z ciekawością. Każda kolejna strona to nowa niespodzianka, a naprawdę nieczęsto można to powiedzieć o powieściach z gatunku new adult. „Więcej niż my” to pierwszy tom serii „Więcej”. Myślę jednak, że następna część będzie o Loganie, najlepszym przyjacielu Jake’a. Na to przynajmniej wskazywałaby końcówka książki. Szczerze przyznam jednak, że wszystkie postacie w książce są ciekawe i posiadają swój indywidualizm. Nikt nie rozmył się z tłem.

Pomimo tragicznych okoliczności powieść jest niezwykle ciepła i pełna nie tylko negatywnych, ale też pozytywnych emocji. W doskonały sposób opowiada o przyjaźni i przyjaciołach, których można tylko pozazdrościć (nawet jeżeli nie chciałabym się znaleźć w dramatycznej sytuacji głównej bohaterki). Mimo że napisana w prosty sposób i oprócz wstępu nie ma w niej żadnych wydumanych elementów, to jednak właśnie ta książka ma w sobie „to coś”. Taką ulotną i nieuchwytną rzecz, która sprawia, że lekturę pochłaniamy, zamiast spokojnie czytać. Z tytułem „Więcej niż my” po prostu nie da się rozstać.

Powieść niezwykle przypadła mi do gustu i z pewnością sięgnę po kolejny tom. Na pewno ktoś mógłby dostrzec w niej jakieś negatywy, bo przecież nie ma dzieł perfekcyjnych, ale ja w ogóle nie zwróciłam na nie uwagi. Moim zdaniem jest po prostu świetna. Serdecznie polecam wszystkim tym, którzy szukają lekkiej i przyjemnej, ale nie oklepanej lektury. Z książką „Więcej niż my” z pewnością warto się zapoznać.

Suma sumarum powieść wybroniła się w moich oczach. Historia ciekawa, pokazane rozmaite relacje oraz emocje pomiędzy bohaterami: miłość, prawdziwa przyjaźń, nienawiść, żal, gniew, strata. Powieść króciutka, czyta się ją po pierwszym szoku całkiem łatwo i przyjemnie, jednak nie jest ona dla każdego. Zdecydowanie bardziej przypadnie do gustu starszej młodzieży, czy też młodym dorosłym- TO JA, TO JA! Starsze pokolenie może mieć zbyt konserwatywne pojęcie i już na wstępie odrzucić książkę, nie odkrywszy jeszcze tego co zdecydowanie może nam przekazać- droga, którą musi przebyć Mikayla, decyzje, które podejmuje, aby stanąć na nogi, odkryć samą siebie, kim jest i co może osiągnąć sama, już bez rodziny i niczyjej pomocy- są absolutnie warte uwagi czytelnika.

Ja dostałam dobrą radę od koleżanki po blogerskim fachu, aby doczytać do końca i nie żałuję w ogóle. Powiem więcej - będą następne tomy tej powieści i czekam na nie!

Na całą recenzję zapraszam na bloga [Adres usunięty]

OBYDWIE ZACZYTANE