The Love Hypothesis

Polecam! Lekka i przyjemna. Trochę przyśpieszonego bicia serca, wiele uśmiechów i różowe policzki zawstydzenia gwarantowane przy czytaniu 😉

Uwagę na tą książkę zwróciłam przez TikToka. Widziałam wiele filmików, gdzie książkary polecały The Love Hypothesis i z zadowoleniem mogę przyznać, że miały rację.

The Love Hypothesis to książka, którą zapamiętam na długo. Nie potrafiłam się od niej oderwać ani na chwilę. Historia bohaterów mnie zachwyciła. Wszystko było jak z bajki (oczywiście z pewnymi komplikacjami, ale spojlerować nie zamierzam :D). Z chęcią przeczytam następną książkę tej autorki, aby przeżyć coś takiego raz jeszcze.

Gdyby ktoś kiedyś zapytał mnie, jaką książkę chciałabym zapomnieć, aby móc przeczytać ją od nowa z tymi samymi emocjami i niespodziankami, wskazałabym The Love Hypothesis.

Nie sądziłam, że ta historia przyniesie mi tyle przyjemności. Fabuła choć wydaje się prosta i banalna, to wszelkie rozwiązania fabularne, które stosuje Hazelwood są ciekawe i przemyślane. Choć bazuje na wielu znanych schematach, to w jej rękach nabierają one nowych kolorów i charakteru.

Niezmiernie podobało mi się środowisko akademickie, które nakreśliła autorka: choć występujące w nim plusy niestety nie są przekładalne na polskie realia. Przez całą książkę kibicowałam Olive i innym kobietom, które na swojej drodze naukowej muszą przejść przez (niejedno) piekło...

Oczywiście trzeba zaznaczyć też to, że gdyby role Adama i Olive się zamieniły, wywołałoby to oburzenie, jednak w tym wypadku obchodzi się bez niego. Jednak zaznaczę to wyraźnie: pocałunek jest okej jedynie za zgodą obu stron!

Moim ostatnim zachwytem i ogromnym plusem były sceny erotyczne, które, UWAGA UWAGA, były PRAWDZIWE i REALISTYCZNE. Czytając ją byłam w szoku, że w końcu ktoś opisał pierwszą (ale mówię również ogólnie) relację intymną taka, jaka ona jest w rzeczywistości: nieidealna, niezgrabna, pełna zawahań i wzajemnej niepewności ruchów.

Cóż mogę powiedzieć? Jestem całkowicie zakochana w tej historii (i oczywiście w Adamie!). Sprawiła mi ona masę radości i pozwoliła mi oderwać całkowicie od własnych myśli.

Matko, jakie to było urocze! Marzyłam o tej książce odkąd zobaczyłam zachwyty nad nią na zagranicznych bookstagramach i tik-tokach. I oto jest – „The Love Hypothesis” z Adamem Carlsenem „niszczycielem karier akademickich” i Olive „im dalej będę się trzymała od miłości, tym lepiej” we własnej osobie.

Zaczęłam ją czytać czekając na pociąg i na ustach sam, nie wiadomo skąd, pojawiał mi się uśmiech. Potem w pociągu musiałam trzymać rękę na twarzy, żeby ludzie nie wzięli mnie za wariatkę, która szczerzy się do książki, w której przeczytała zaledwie 20/30 stron. Ale tak było i nie mogę tego ukryć – od pierwszych kartek śmiałam się z dialogów głównych bohaterów i wszystkich krępujących sytuacji, które po sobie następowały. Adam zabijał swoim spokojem i opanowaniem, podczas kiedy Olive szamotała się w swoich tłumaczeniach. I za to ich uwielbiam! Ona – niczym ciepło, które jako jedyne umie rozproszyć jego chłód.

Nie jest to jednak książka idealna. Pobocznym postaciom (chociażby przyjaciółce Olive) zdarzało się być irytującymi i potrafiły zarzucić dziwnymi sformułowaniami, a sama scena erotyczna też nie była najlepsza. No i zabrakło mi większej i bardziej skomplikowanej dramy, która zajęłaby trochę więcej niż ostatnie 20 stron, ale to już tylko moje indywidualne odczucia (przyznaję się, potrzebowałam jakiegoś tea time i chwilowego złamanego serca). Jednak za bardzo kupiły mnie humor i to, jak subtelnie rozwijała się ta relacja, żeby przejmować się takimi drobnostkami. Po prostu uwielbiam tę książkę! Lekka, przyjemna, w świecie uniwersytetów i doktorantów, idealna na zastój i odpoczynek od poważniejszych tytułów.

„The love hypothesis” to zdecydowanie jedna z moich ulubionych książek przeczytanych w tym roku. Choć motyw udawanego randkowania jest stary i zazwyczaj ciężko w nim o oryginalność, zawsze chętnie do niego wracam. Uwielbiam tą niezręczność sytuacji, kiedy para musi wyjść ze swojej strefy komfortu i wykonać wobec siebie jakiś intymny gest, a wtedy bum! Motyle w brzuchu, confetti, a w tle rozbrzmiewają weselne dzwony! I mimo, że niby zawsze jest podobnie, to jednak jest coś magicznego w tych chwilach. W książce Ali Hazelwood również tego nie zabrakło.

Relacja Olive i Adama jest pełna takich niezręczności, humoru i uroku. Fakt iż obydwoje są naukowcami dodaje ich historii wyjątkowego smaczku, przez co książka wyróżnia się na tle innych.

„The love hypothesis” to po prostu idealny comfort read na cięższy dzień, miesiąc, czy nawet rok. Nie sposób nie uśmiechać się podczas damsko-męskich przepychanek, czy nie uronić łzy przy przełomowych chwilach i wyznaniach.

Dodatkowym atutem są kwestie dyskryminacji i wykorzystywania poruszone w książce.

Polecam z całego zakochanego serducha. Dla mnie to totalne 10/10 ⭐.

! TW NAPAŚĆ SEKSUALNA, ŚMIERĆ BLISKIEJ OSOBY !

Olive Smith jest doktorantką na Wydziale Biologii Uniwersytetu Stanforda. Od dawna wie, że jej przyjaciółka podkochuje się w Jeremym, więc nie żywiąc do chłopaka żadnych głębszych uczuć, postanawia z nim zerwać. Smith sądzi, że Anh postawi pierwsze kroki w kierunku miłosnej relacji, ale dziewczyna wciąż nie jest przekonana do ich rozstania. Aby dobitnie pokazać brak zainteresowania i więzi pomiędzy nimi, Olive decyduje się pocałować pierwszego mężczyznę, jakiego spotka, na oczach Anh. Niestety los zaczyna z niej drwić i wybór pada na doktora Adama Carlsena – przystojnego, ale także bezwzględnego pogromcę uśmiechów studentów. Smith spodziewałaby się wszystkiego, ale nie tego, że wykładowca przystanie na udawany związek. Okazuje się, że bohaterowie będą mogli wspólnie czerpać z tego układu korzyści, zaliczając swoje wzloty i upadki. Jak potoczy się ich dalsza relacja?

„The Love Hypothesis” autorstwa Ali Hazelwood to książka, która okazała się być „moja”. Nie umiem logicznie tego wytłumaczyć, ale czułam z nią tak ogromną więź, przeżywając całą paletę uczuć wraz z płynącą historią.

Pokochałam bohaterów wykreowanych przez Ali już na samym początku. Adam i Olive realnie przypominali ludzi, mierzących się z własnymi problemami. Często zdarzały się momenty, w których łzy same cisnęły się do oczu – bo nikt nie zasłużył na los jaki ich spotkał, a zwłaszcza Smith. Sporadycznie tworzyli oni nieco irytujące zestawienie, bo przecież jakim cudem nie dostrzegali tak wyraźnych rzeczy. Ale przecież taka jest miłość – całkowicie zaślepia rzeczywistość.

Uwielbiam relację głównych postaci, która rozwijała się stopniowo, dając sobie nawzajem czas na poznawanie i tworzenie silnej więzi. Age gap, coś w stylu enemies to lovers i fake dating to dopiero przedsmak wszystkich cudowności, jakie można znaleźć w „The Love Hypothesis”. Przepadłam nie tylko dla nich, lecz także dla bohaterów ( z małym wyszczególnieniem Adama ).

Kolejną kuszącą stroną książki Hazelwood jest humor, dzięki któremu nie potrafiłam przestać uśmiechać się do kartek. Okazał się on elementem tworzącym silną więź, nie tylko z pozycją, lecz także z bohaterami. U W I E L B I A M poczucie humoru autorki – myślę, że bez problemu znalazłybyśmy wspólny język. Warto też wspomnieć o zbudowanym przez nią klimacie, który został wykonany perfekcyjnie.

Jedynym małym minusem pozycji okazało się tłumaczenie. Nie było ono mocną stroną „The Love Hypothesis”, jednak nie przeszkadzało też w odbiorze fenomenalnej historii. Ikoniczne teksty zostały w pełni zachowane. Jedynie od czasu do czasu mogliśmy natrafić na nieco „dziwne” słówka, które niekoniecznie komponowały się z całością.

„The Love Hypothesis” to książka, dla której przepadłam absolutnie. Jestem pewna, że w gorsze dni byłaby w stanie poprawić mój nastrój, ze względu na świetne poczucie humoru. Cała historia i bohaterowie niewątpliwie utknęli w mojej głowie i będę się nimi zachwycać przez długi okres czasu.

Słyszałam o tej historii naprawdę wiele dobrego, więc byłam bardzo ciekawa czy mi również przypadnie ona do gustu i czy zakocham się w niej tak jak wielu innych czytelników.

Z początku ciężko mi było się wciągnąć w fabułę, jednak po dobrych kilkudziesięciu stronach zaczęła mi się ona coraz bardziej podobać i coraz mocniej zaczęłam się interesować losami bohaterów.

Styl autorki jest lekki i występuje dość dużo dialogów, dzięki czemu książkę czyta się naprawdę szybko i sprawnie, a humorystyczne wstawki sprawiają, że można się przy niej naprawdę dobrze bawić.

Mimo tak wielu zalet, czegoś mi tu jednak zabrakło i nie jestem zachwycona, w takim stopniu jak myślałam, że będę i myślę, że największą wadą jest tu główna bohaterka - Olive, a właściwie jej (powiedzmy sobie szczerze) głupota. Mam wrażenie, że książka byłaby o połowę krótsza gdyby nie jej notoryczne i bezsensowne kłamstwa, które niepotrzebnie i sztucznie przedłużały historię, a także jej umiejętność robienia problemów z niczego, które w prawdziwym świecie dałoby się rozwiązać dosłownie w parę minut. Wprawdzie autorka próbowała wytłumaczyć skąd to zachowanie mogło wynikać, jednak ja nie do końca to kupuje, bo jak dla mnie było to jednak zbyt przesadzone i potwornie irytujące.

Do pozostałych bohaterów właściwie nie mam zastrzeżeń i myślę, że najbardziej ze wszystkich polubiłam Adama, o którym z chęcią dowiedziałabym się czegoś więcej, bo wydał mi się naprawdę intrygującą postacią, a także Holdena i Malcolma, którzy niejednokrotnie mnie rozbawiali swoimi komentarzami.

Podsumowując, jest to całkiem przyjemna i niewymagająca lektura, idealna na wakacyjny relaks, ale nie jestem w niej zakochana na zabój i nie do końca rozumiem tak wielki hype na nią. Owszem, super się przy niej bawiłam, jednak nie będzie to powieść, o której będę pamiętać latami i polecać przy każdej możliwej okazji 🤷🏼‍♀️.

Ale pozytywnie zaskoczyła mnie ta pozycja. Nie sądziłam, że będę się tak dobrze przy niej bawić.

Hipoteza: Olive jest gotowa pocałować i udawać związek z doktorem będącym postrachem studentów tylko po to by jej przyjaciółka uwierzyła, że Olive nic nie czuje do swojego byłego chłopaka.

Wynik: Urocza, zabawna i przyciągająca jak magnes opowieść o dwójce naukowców, dla których uczucia to czarna magia.

Nie sądziłam, że aż tak mnie wciągnie. Książka napisana jest w lekki i przyjemny sposób, często wtrącając myśli bohaterki między wierszami, które budują napięcie lub rozśmieszają. Chemia pomiędzy bohaterami jest bardzo dobrze przedstawiona, a slow burn dodaje jej wiarygodności. Mimo tego, że jest to romans to znajduje się tu też miejsce na bardzo ważny wątek - miejsca kobiet na uniwersytecie, seksizmu i nierówności, które je na nim spotykają. Olive i Adam mają ten specyficzny rodzaj humoru, który uwielbiam. Niby sobie dokuczają, wytykają wady i dziwne zachowania ale tak naprawdę zakochani są w tym co ich różni i dziwactwach drugiej osoby. Bohaterowie ciągle poddawani są próbom, by przekraczać kolejne bariery w ich relacji, a tym samym przełamywać swoje kompleksy i obawy. Razem.

PS. Po przeczytaniu koniecznie poszukajcie Rozdziału 16 z perspektywy Adama.

Ależ to było urocze! Jestem zakochana w tej historii! Na pewno trafi do topki tegorocznych ulubieńców!

Ostatnio mam szczęście do czytania książek o bardzo gadulskich bohaterach:-) Z jednej strony to jest słodkie, bo pokaźny słowotok występuje w sytuacjach bardzo stresujących. Główna bohaterka choć jest dobrą osobą, to jednak zamiast wybierać proste ścieżki, to pcha się tam, gdzie może być tylko gorzej. Z drugiej strony jej gadulstwo czasami irytowało, bo trzeba było wiele linijek przeczytać, by wydukała o co jej chodzi. Tym bardziej, że zamiast wprost powiedzieć co jest na rzeczy, ona unikała szczerych rozmów z obawy, że jej plan nie wypali. Bardzo chciała, by jej przyjaciółka była szczęśliwa, choć to z jej chłopakiem. Widziała jednak, że im bliżej było do siebie, więc zakombinowała wybryk z którego musiała się później gęsto tłumaczyć. Pocałowała pierwszą lepszą osobę, która pojawiła się na horyzoncie nie przypuszczając, że był nią najbardziej uwierający mężczyzna. Osobnik płci męskiej z ego większym niż jego ponad programowy wzrost. Postać, która do wszystkiego się przyczepia, która wszystkich uwiera bardziej niż kamień w bucie. Ktoś taki, kogo widok już rujnuje nam dzień. Ktoś taki, kogo ona za wszelką cenę chciała unikać, a który... nie tylko znał jej imię. Jak sądzicie, czy związek na niby może się udać?

Mimo przeróżnych opisów doktoranckiego życia książka była przewidywalna. Miała jednak w sobie jakąś wyjątkowość, która pomimo oklepanych schematów nawet mi się podobała. Z pewnością potrafiła wciągnąć na tyle, że nie chciało mi się od niej odrywać. Pojawiały się tutaj dość nietuzinkowe postacie, które jawiły się na moment, lub dłużej. Wspaniała dla nastolatków, którzy niewiele jeszcze wiedzą o miłości, a którzy chcieliby bardziej ją poznać. Jedna z lepszych nastoletnich powieści, gdzie przed rozpoczęciem rozdziału czytaliśmy złote myśli bohaterki. Historia jakich wiele, lecz bohaterzy jakich niewielu. Czytając ją wstydziłam się niektórych zachowań postaci, gdyż dało się ją odbierać osobiście. Myślę, że śmiało mogę ją polecić:-)

Tęsknicie czasami za studenckim życiem? Macie jakieś historie, które chętnie wspominacie? A może był to dla Was koszmar i cieszycie się, że to już za Wami?

🎓🎓🎓🎓

Olive jest doktorantką na Wydziale Biologii Uniwersytetu Stanforda. Po niedawnym zerwaniu z chłopakiem próbuje udowodnić przyjaciółce, która podkochuje się w jej byłym, że droga wolna. Aby to zrobić, na jej oczach postanawia pocałować pierwszego lepszego chłopaka i udawać randkę. Pech chciał, że trafia na Adama Carlsena- wykładowcę tyrana, mrożącego krew w żyłach , jednak z wyglądem, dla którego rozpływają się kobiece serca. Idąc za ciosem doktor zgadza się udawać jej chłopaka. Dlaczego to robi? Musicie przekonać się sami 😉

Ta historia wzbudziła we mnie tęsknotę za studenckim życiem, kiedy miało się jeszcze tyle możliwości. Kiedy każdy dzień jest ekscytujący. Ciężka praca wynagradzana jest imprezami do rana, studenci są jednym żywym organizmem i muszą się wzajemnie wspierać .

Tutaj było różnie, jak to w życiu, mnóstwo przeciwności nie pozwala głównej bohaterce osiągnąć wymarzonego celu. Potrzebuje wsparcia, gdy przychodzi moment załamania i nadzieja umiera i znajduje je w niespodziewanej osobie.

Niezwykle podobała mi się relacja głównych bohaterów, ich udawany związek, który ma naszych oczach kwitnie i rozwija się poza świadomością głównych zainteresowanych. Ich przepychanki słowne, udawane scenki przed znajomymi i wykładowcami powodowały uśmiech na twarzy i ciarki na skórze.

Bawiłam się przy niej zacnie, serdecznie polecam 💪

Uczelnia, naukowcy i cała ta naukowa otoczka jest mi bliska. Więc nie mogłam jej nie przeczytać, aby sprawdzić o co tyle hałasu. Kolejny tytuł, który przypłynął z zagranicy i stara się zwojować nasz rynek, ale czy mu się udało ?

Olive mimo, że jest doktorantką, spędza większość czasu w laboratorium i pracuje nad czymś, co podbije świat, nie ma za wiele z życia. Jednak jedna decyzja, jeden pocałunek sprawia, że do jej życia wkracza postrach uczelni Doktor Adam, który do delikatnych nie należy. Ale układ jaki zawierają ma obydwojgu zapewnić profity. Ale czy układ nie zamieni się w coś znacznie ważniejszego ?

Książka nie jest zła. Naprawdę napisana w fajnym, zabawnym klimacie. Wiadomo, historia raczej wyimaginowana, aniżeli bliższa realności, ale większość książek jest raczej wyobraźnią autorów i ma zapewnić nam rozrywkę. Od początku wiadomo w którym kierunku toczy się akcja, i jak się zakończy, jednak miło spędziłam z nią czas. Bohaterowie, których się lubi, jednak jedyny mój zarzut, że akcja zbyt wolno się rozwijała, szczególnie z początku wlekło się i niewiele się działo.

Rozumiem, że autorka chciała dodać tutaj taką relacje slow, ale do tego jednak są naprawdę potrzebne umiejętności, aby tak budować całą akcję, aby czytelnik się nie nudził. Jednak tu mój zarzut, bo to nie wyszło. Trochę tu nudy, trochę zbyt mało rozhulanej, żwawszej akcji, ale ogólnie fajnie spędziłam z nią czas. Podejrzewam, że gdyby ta tematyka nie była tak mi bliska, pewnie bym oceniła ją gorzej, ale to w tym przypadku ratuje ten tytuł.

Podejrzewam, że większość czytelników jednak się będzie tu nudzić, bo akcja tu taka żwawa jak na grzybach, ale są momenty. Jednakże wiadomo, ile czytelników tyle opinii. Dla mnie mocna 7.

Może i ta książka nie jest odkrywcza, może i bohaterowie są schematyczni, a rozwinięcia wątków oraz zakończenia możemy łatwo się domyślić...

Dawno już nie czytałam powieści jest napisanej tak lekko i przyjemnie, że nie da się jej odłożyć. Zżyłam się z bohaterami i kibicowałam ich niby-związkowi.

Fajna rozrywka!

"The love hypothesis" autorstwa Ali Hazelood ma dzisiaj premierę. Książka określana jako fenomen Tic Toka.

Olive jest doktorantką na Uniwersytecie Stanforda. Zrobi wszystko, by pomóc przyjaciółce, Anh. Nawet pocałuję pierwszego faceta, który stanie na jej drodze. Musi przekonać Anh, że Jeremy nic dla niej nie znaczy. Chce tylko, by Anh była szczęśliwa. Tylko czemu tym mężczyzną musiał być doktor Adam Carlsen, postrach uniwersytetu. O dziwo, nie ma w planie jej wydać, a wręcz przeciwnie chce jej pomóc. Co z tego wyniknie???

Olive jest samotna od dawna, dopiero na studiach doktoranckich, poznała ludzi, których może określić jako przyjaciół, Anh i Malcolma. Zrobi dla nich wszystko. Boi się kochać, bo każdy kogo kochała odchodził. Teraz rządzi nią głęboko zakorzeniony strach przed miłością. Czasami czułam się zażenowana zachowaniem Olive, za bardzo wczułam się w lekturę. Trzeba przyznać, że nie była najlepsza w kontaktach międzyludzkich🤭. Popełniła gafę za gafą🤭. Na szczęście, zawsze mogła liczyć na przyjaciół, którzy zawsze umieli dobrze nią pokierować.

Czytając tą książkę miałam wrażenie, że cofam się do podstawówki. Olive i Adam, robili podchody jak w szkole. Często zapomniałam, że bohaterami są osoby dorosłe, ich zachowanie na to nie wskazywało. Gdyby nie miejsce akcji w świecie akademickim, można by pomyśleć, że to nastolatkowie. Na początku drętwe rozmowy, nieśmiałe uśmiechy, przypadkowe dotknięcie, wolne poznawanie siebie, aż robiło się ciepło na duszy. Udawany związek, z którego każdy ma swoją korzyść. Relacja między Olive, a Adamem pełna jest nieśmiałości, ale i humoru, do tego jest megaurocza😊. Od tej historii ciężko się oderwać. Mimo, że czasami zachowywali się absurdalnie, nie da się ich nie polubić.

Czuje się w pełni usatysfakcjonowana lekturą. Idealna książka na poprawę humoru, czytając cały czas miałam uśmiech na twarzy. Dawno nie czytałam książki tak uroczej i słodkiej, choć porusza też ważne tematy, jakie? To musicie przekonać się sami. Ja mimo wszystko, jestem zachwycona i śmiało mogę wam polecić. CZYTAJCIE 😁

„To jak scenariusz kiepskiego filmu. Albo jeszcze gorszej książki. Takie rzeczy się nie zdarzają.”

Olive, postanawia udowodnić swojej przyjaciółce, że nie pałała już uczuciem do mężczyzny, z którym kiedyś była. Młodą doktorantkę interesują jednak tylko niezbite dowody. Olivie pod wpływem impulsu, decyduje się więc na pocałunek z pierwszą lepszą osobą napotkaną na korytarzu. Pech chciał, że wypadło na Adama Carlsena, genialnego i znanego ze swojej brutalności i nieprzychylności wykładowcy. Z dnia na dzień dziewczyna zaczyna coraz bardziej brnąć w swoje kłamstwa. Czy uda jej się wybrnąć z tej sytuacji bez szwanku i z sercem w całości?

Nie czytam romansów na co dzień, zwłaszcza tych dla młodziaków, jakoś nigdy nie byłam do nich zbyt przychylnie nastawiona. Uważam, że czytając cokolwiek muszę poczuć ten dreszczyk emocji. Jednak „The Love Hypothesis” w jakiś sposób mnie wciągnęło, mimo że nie działo się tutaj nic spektakularnego i pozwoliło na odrobinę relaksu.

Na pierwszy rzut oka można stwierdzić, że to historia jak każda inna. Poniekąd zgadzam się z tym stwierdzeniem, jednak nie w stu procentach. Ta książka jest przewidywalna, owszem. Dwoje młodych ludzi wchodzi w pewien układ, a z czasem ich relacja zaczyna się rozwijać i w ostateczności zakochują się w sobie i mamy happy end. Jednak też ma w sobie coś, co ciężko mi nazwać. Jest na swój sposób urocza, a czas przy niej leci nieubłaganie. Pomimo że bardzo dobrze wiedziałam co wydarzy się na następnej stronie i tak decydowałam się na kontynuowanie czytania.

Na dodatek, pokochałam (prawie wszystkie) postacie stworzone przez Hazelwood. Anh, Malcolm, Adam... każdy z nich jest wyjątkowy na swój sposób.

A Olivie? Tutaj już mamy kłopot. Moim zdaniem, autorkę troszkę poniosło przy tworzeniu jej postaci. Nie chciałabym używać brzydkich określeń, więc powiem jedynie, że uznawałam i uznaję ją za jedną z najbardziej atencyjnych postaci w historii literatury młodzieżowej.

Często trudno mi ocenić książkę za całokształt. W przypadku „The love hypothesis” jest podobnie. Jak wspomniałam na początku wciągnęła mnie i miło spędziłam przy niej czas, a z drugiej strony przewidywalność czasem bywa męcząca, dlatego stawiam jej 3,5 gwiazdki. Myślę, że taka ocena będzie adekwatna.

To nie jest wymagająca książka. Jest lekka, prosta do zrozumienia, nie ma tu żadnych zawiłości (trochę nad tym ubolewam). Na dodatek znajdzie się w niej nawet coś dla fanów erotyków.

Główna bohaterka Olive jest doktorantką na Wydziale Biologii Uniwersytetu Stanforda. Nie ma czasu na życie osobiste i towarzyskie. Jej przyjaciółka Anh zakochała się w byłym chłopaku Olive. Dziewczyna aby udowodnić przyjaciółce, że nic jej już nie łączy z byłym chłopakiem, postanawia pocałować pierwszego mężczyznę, którego spotka na swojej drodze. Pierwszym facetem, którego Olive znajduje w kampusie jest Adam Carlsen. Wysoki, bardzo przystojny, młody profesor, który jest bardzo dobrze znany z tego, że jest nie uprzejmy. Całuje go, wiedząc, że Anh to zobaczy. Kobieta jest zaskoczona, gdy odkrywa, że ​​Adam ma swoje własne powody, by chcieć fałszywego związku. Obydwoje nie zdają sobie sprawy co z tego wyniknie.

Książka napisana jest w lekki i zabawny sposób. Czyta się bardzo szybko, zaciekawiając już od pierwszej strony. Cóż to była za przeprawa, dawno nie czytałam tak ciekawie skonstruowanego romansu z różnicą wieku. Wciągnął mnie bez reszty, książkę przeczytałam w mgnieniu oka. Powala swą inteligencją i oryginalnością, jeszcze po skończeniu czytania miałam uśmiech na twarzy. Fabuła jest naprawdę urocza. Postacie są nakreślone w ciekawy i zabawny sposób. Autorka wykonała kawał dobrej roboty z opisami i całą fabułą.

Bardzo spodobał mi się Adam. Jego zaangażowanie w swoją pracę, którą traktuje poważnie, oraz w niby związek, było odczuwalne. Troszczył się o Olive, chociaż dla innych był zimny jak lód, przy niej się zmieniał. Za to Olive była słodka, inteligentna czasami trochę roztrzepana. Mimo tego pasowali do siebie idealnie, zgrany duet, uzupełniali się w całości.

Historia Adama i Olive to w większości bardzo dobrze napisana komedia romantyczna, przy której z pewnością nie będziesz się nudzić i może nawet polubisz dyniowe latte. Zakończenie to sam galimatias nieporozumień i wyjaśnień, nie mogło być lepsze.

Lubicie motyw fake dating w romansach?❤️

THE LOVE HYPOTHESIS miało być takim moim comfort read - uroczą, romantyczną historią z moim ukochanym fake dating i z różnicą wieku (na szczęście nie aż tak dużą, bo age gap nie należy do moich ulubionych motywów 🙈). Szukałam takiej książki, która będzie w stanie poprawić mi humor niezależnie od tego, jak bardzo byłby popsuty. I właśnie taką książką zostało THE LOVE HYPOTHESIS ❤️

Naprawdę świetnie czytało mi się historię Olive i Adama. Ich relacja była naprawdę urocza, mogłam wczuć się w sytuację bohaterów, razem z Olive czułam szczęście, smutek, chwilami nawet zażenowanie (kto czytał, ten pewnie wie w jakich momentach, chociaż wybacz Olive, ale trochę mnie to jednak bawiło 🤣). Czytałam tę książkę w formie odskoczni od nauki do egzaminów na sesji studenckiej i idealnie odciągała moją uwagę od wszystkiego, czego powinnam się uczyć, a co niesamowicie mnie denerwowało. Takiej książki właśnie wtedy potrzebowałam - romantycznej, uroczej, ale i z prawdziwymi problemami życiowymi❤️

A skoro już mowa o problemach - miałam jeden jedyny problem z tą książką, chociaż i on nie potrafił mi zepsuć jej w jakimś większym stopniu. Chodzi mi o jedną ze scen, podczas których Olive i Adam nieco bardziej się do siebie zbliżyli, a kiedy Adam z nieco nieśmiałego, ale jednak dorosłego, dojrzałego faceta zmienił się na dosłownie jedno zdanie w nastolatka, wręcz dzieciaka🙄 Niby jedno zdanie, ale tak bardzo mi do nich nie pasowało, że chciałabym, by zostało przetłumaczone nieco inaczej, bo jestem prawie pewna, że tutaj była to akurat wina tłumaczenia🙈

Cóż mogę więcej powiedzieć... Skoro w całej recenzji źle wypowiedziałam się na temat jednego zdania (!) z całej książki (a raczej jego tłumaczenia) to musi oznaczać, że pokochałam tę książkę. Była zabawna, romantyczna, idealna do czytania w gorszych chwilach, przy gorszym humorze. Dlatego jeśli szukacie książki idealnej na comfort read, to chyba właśnie ją znaleźliście🤭

Naprawdę gorąco polecam! Lekka i zabawna historia o miłości z akademicką rzeczywistością w tle.

Książka opowiada o doktorantce Olive i postrachu uczelni doktorze Adamie, którzy w dość niespodziewanych okolicznościach postanawiają udawać parę. Ale czy na pewno tylko udawać?

Jest to typowy slow burn, więc ich relacja rozwija się powoli, ale dzięki temu ta historia jest aż tak urocza i chwytająca za serce.

I chociaż czasami główna bohaterka zachowuje się z powodu swoich uczuć, jak nastolatka to jednak jest w tym wszystkim tak naturalna, że nie sposób mieć do niej o to pretensje.

Muszę przyznać, że dawno żadna książka mnie tak nie wciągnęła, więc serdecznie ją polecam.

Książka osobiście bardzo mi się podobała i polecam każdemu ;D

"The Love Hypothesis" to jeden z lepszych romansów jakie do tej pory czytałam. Zawiera elementy erotyki, które wbrew pozorom nie są łatwe do opisania w subtelny sposób. Autorce to wyszło - zero wulgaryzmów, idealnie ujęła te ulotne chwile w słowa. Książka jest lekka, przyjemna - w sam raz na odprężenie. Pobudza zmysły i fantazje, wywołuje uśmiech na twarzy. Historia mimo, że jest oklepana - dwoje obcych sobie ludzi, zaplątanych w kłamstwa w tej dobrej intencji, zakochuje się w sobie, to opowieść jest ciekawa i wciągająca. Urzeka swoją formą, charakterami bohaterów, intymnością oraz całą swoją otoczką. Nie będę ukrywać, że książka przypadła mi do gustu. Świetne poczucie humoru, lekki styl, estetyczne wyczucie, wątek tabu (lgbt) oraz trudne, życiowe tematy. Ta historia bawi, ale także i porusza.

Polecam!

Ta ciepła powieść jest idealna na chłodny, zimowy wieczór spędzony pod kocem. Przypadnie do gustu zwłaszcza wielbicielom motywu "fake dating", czyli udawanego związku. W taką relację pakują się główni bohaterowie, czyli urocza doktorantka i surowy wykładowca. Jak to często bywa w przypadku tego motywu, bohaterom trudno odróżnić udawane uczucia od tych prawdziwych, które z czasem zaczynają się pojawiać i wywoływać uśmiech nad twarzy czytelnika. Ta rozwijająca się relacja bohaterów naprawdę potrafi roztopić serduszko, a czasem nawet wzruszyć do łez! Bardzo polubiłam oboje bohaterów i kibicowałam im od samego początku. Jeśli potrzebujecie czegoś na poprawę humoru i ucieczkę od szarej codzienności, ta książka nada się do tego idealnie :)

Wiele osób zachwalało tę książkę, przez co nie mogłam się do niej przekonać. W końcu jednak uległam i zakupiłam ją. To akurat był taki czas, że potrzebowałam czegoś "lekkiego" do przeczytania, a "The Love Hypothesis" spełniło swoje zadanie w 100%! Główną bohaterką jest tutaj Olive, która jest doktorantką na wydziale biologii. Pewnego dnia postanawia pocałować pierwszego mężczyznę, którego spotka i tak trafia na doktora Adama Carlsena, który jest wykładowcą. Zaczynają udawać parę, a to w efekcie powoduje wiele zabawnych sytuacji. W tej książce nie istnieje coś takiego jak nuda. Mimo że nastolatką już nie jestem, to świetnie bawiłam się, czytając tę książkę i uśmiałam się wiele razy. Olive i Adam tworzą genialne połączenie. Ali Hazelwood posługuje prostym i współczesnym językiem, więc nie trzeba się wysilać, żeby zrozumieć treść książki. "The Love Hypothesis" jest to uroczy romans, który zachwyca swoją prostotą.

Przyjemne romansidło, choć nieco schematyczne w budowie postaci. On niczym czołowy sportowiec w licealnej drużynie, a ona jak cicha, ale równie dobra w swej działce cheerleaderka. Tylko to wszystko przeniesione na naukowy świat uniwersytecki i dlatego właśnie o wiele ciekawsze. Powieść zaczyna się od "grubej akcji", ale potem wcale nie stopuje na długo. Szybko się czyta tą książkę, bo szybko przedstawione są w niej kolejne wydarzenia. Brak w niej (całe szczęście) przydługawych opisów niczym ze szkolnych lektur. Książkę poleciłabym nie tylko nastolatkom - nie jest wcale taka banalna jak mogłoby się wydawać. 

Po “The Love Hypothesis” sięgnęłam z Waszego polecenia. Nie udało mi się przejść obojętnie (choć długo się wzbraniałam!) obok głosów wychwalających tę książkę bez końca. Powiem Wam jedno… To trzeba przeczytać! Historie osadzone w klimatach akademickich są ostatnio jednymi z moich ulubionych. Może dlatego, że sama znalazłam swoją miłość na uczelni? Fabuła zdecydowanie ma w sobie to coś. Wciągnęłam się w opowieść od pierwszych stron, a potem po prostu nie mogłam przestać. Każde rozstanie z książką było bolesne, a pochwycenie jej na nowo w dłonie dawało mi niesamowite poczucie komfortu. Jeśli chodzi o bohaterów to ujmę to tak - wzdychałam do Adama Carlsena na każdej stronie. Ta postać została wykreowana tak dobrze, że przysłoniła mi właściwie wszystkie mankamenty tej powieści. O ile oczywiście jakieś były, bo szczerze mówiąc, nie potrafię napisać o niczym, co mi tu nie grało. Dużo ciekawie rozegranych scen, zwroty akcji, gorące zbliżenia… Niczego mi nie brakowało, to była doskonała rozrywka! Jeśli ktoś z Was jeszcze nie sięgnął po “The Love Hyphotesis”, powinien to jak najszybciej zmienić!

The Love Hypothesis (Ali Hazelwood)

Może wstyd się przyznać (albo i nie :) nie wiem) ale nigdy nie słyszałam o Ali Hazelwood ani nie przeczytałam żadnej jej książki. Dopiero szukając książkowych polecajek natrafiłam na świetną recenzję The Love Hypothesis. Postanowiłam ją jak najszybciej kupić. Nie żałuję. To jedna z tych książek, które czyta się tak szybko, że aż szkoda. Napisana świetnie. A co najważniejsze - to jedna z tych pozycji, które poprawiają humor. I to jak! Bohaterowie przedstawieni są bardzo realistycznie, co dla mnie jest szczególnie ważne. Książka ta jest zdecydowanie warta przeczytania. 

,,The Love Hypothesis" Ali Hazelwood to książka, o której czytałam dużo pozytywnych słów na długo przed jej polską premierą, a jednak podeszłam do niej z ostrożnością i bez oczekiwań, ponieważ wiele razy odczuwałam rozczarowanie po powszechnie chwalonych romansach. W przypadku tej pozycji jest jednak inaczej.

,,The Love Hypothesis" to w mojej ocenie udany debiut, który bardzo dobrze się czyta, choć od początku wiadomo, dokąd zmierza relacja głównych bohaterów. To dodanie ciekawych i trudnych wątków pobocznych, zdecydowanie wpłynęło pozytywnie na całą powieść. Ja czytając ją całkowicie przepadła. Lekka i przyjemna rozrywka, którą polecam każdemu.

" the love Hypothesis" Ali Hazelwood

Zakochałam się ❤️ tak poprostu, z strony na stronę coraz mocniej. Z każdym kłamstwem naszej bohaterki głębiej. Z każdą następną stroną wiedziałam że znalazłam kolejnego książkowego męża 😍.

Zaczęło się tak niewinnie, udawany pocałunek z pierwszym napotkanym mężczyzną zmienił życie Olive, tylko czy na pewno ten moment? I czy związek który był od początku kłamstwem może zmienić się w coś trwałego i prawdziwego?

Po pierwsze ta książka jest tak cute , słodka i urocza że trafia do mojej topki tego roku ❤️ po drugie to jak wybitni naukowcy, których badania zmieniają świat są tak kiepscy w relacjach personalnych daje klimat trochę teorii Wielkiego podrywu 😍😍😍 którą kocham. Po trzecie nasza bohaterka, taka pełna sprzeczności, z jednej strony była zabawna , oddana, czasami irytująca jednocześnie inteligentna i nie wierząca w siebie, próbująca kłamstwem pomóc przyjaciółce. Stawiająca mury przed swoim sercem, przez strach który ją momentami paraliżował. Oczywiście był i on , mój nowy książkowy mąż 🥰 Adam to facet który potrafi pogrążyć i przestraszyć studentów jednym spojrzeniem, jednak gdy poznajemy go coraz lepiej okazuje że ma zdecydowanie więcej zalet niż wad. Poza tym jest oparciem, partnerem i przyjacielem o jakim wiele z nas na pewno marzy . To taka historia przez którą się płynie z uśmiechem na twarzy i rumieńcami, z slow burn i powolnym odkrywaniem kart i historii naszych bohaterów. To opowieść którą trzeba poznać by dać sobie szansę się zakochać. Polecam polecam polecam ❤️

„The Love Hypothesis” to książka autorstwa Ali Hazelwood, wydana przez Wydawnoctwo Muza - You&YA.

„Doktor Carlsen był największą gwiazdą świata akademickiego i złotym dzieckiem wydziału biologii, ale był też złośliwym, krytykującym wszystko i wszystkich chamem. A z jego sposobu bycia aż biło przekonanie o własnej wyższości. Carlsen uważał, że jest jedyną osobą na całym Wydziale Biologii Uniwersytetu Stanforda (a może i na całym świecie), która wykonuje wartościową pracę. Był humorzasty i nieuprzejmy. Słowem – [motyla nóżka]. A Olive właśnie go pocałowała”.

Olive poznajemy w momencie sprzed studiów doktoranckich, kiedy wylewa morze łez w toalecie. Dziewczyna nie dość, że używa przeterminowanych soczewek, to jeszcze jest trochę zagubiona i nie wie, czy w ogóle sobie poradzi w drodze do poważnej kariery naukowej. Wtedy właśnie też towarzyszy dziewczynie tajemniczy mężczyzna, ratujący dziewczynę w kryzysowym momencie.

Chwilę później przenosimy się prawie trzy lata do przodu, kiedy to mamy okazję śledzić naukowe losy Olive, a także towarzyszyć jej w największej ściemie, jaką mogła uskutecznić w swoim życiu. Dziewczyna postanawia, z ważnych pobudek co prawda!, pocałować ot tak pierwszego lepszego faceta. Traf chciał, że to akurat doktor Adam Carlsen napatoczył się pod jej nogi. Postrach wszystkich studentów, facet zupełnie nielubiany, sprawiający, że odechciewa się żyć, a co dopiero rozwijać swoją karierę naukową. Ale żeby tego było mało, para decyduje się na udawany związek wobec obustronnych korzyści. Co z tego wyniknie? Mnóstwo trudnych do podjęcia decyzji, dylematów, ogrom katastrof i… jedna z lepszych relacji, o której czytałam!

Książka w mgnieniu oka stała się niezwykle popularna na Instagramie i TikToku. Czy moim zdaniem warto ją kupić i przeczytać? Jak najbardziej! Oczywiście każdy ma inny gust, ale osobiście mogłabym ją przeczytać jeszcze raz. Kupiła mnie w pełni.

Tok myślenia Olive i dialogi między nią a Adamem sprawiają, że nieraz parsknęłam śmiechem podczas czytania. Dziewczyna robi coś durnego, naprawdę durnego, a w swojej obronie mówi, że… zdarzyło jej się robić gorzej rzeczy! Jakby to jakkolwiek ratowało sytuację. Ale taka właśnie jest Olive. I choć mogłoby się wydawać, że to wszystko nie ma sensu i że książka będzie banalna, przewidywalna i bezpodstawnie zyskująca coraz większą popularność, tak nie, totalnie nie – książka jest świetna, bo autorka włożyła całe swoje serce w to, aby wykreować bohaterów i niemalże ich ożywić. To, jaka jest Olive, jaki jest Adam, jacy są wszyscy bohaterowie drugoplanowi, składa się w logiczną całość. Tutaj żadne zachowanie nie jest wymuszone, a więc książkę czyta się naprawdę lekko i z zaangażowaniem.

Podobało mi się również to, że autorka zdecydowała się na osadzenie fabuły w świecie uniwersyteckim, a nie szkolnym. Niby podobnie, ale tutaj, przez sam wiek bohaterów i środowisko, czułam się bardziej do nich zbliżona. Autorka dodatkowo porusza ważne kwestie – dyskryminację, napastowanie, postrzeganie kobiet w świecie naukowym, władzę i jej nadużywanie przez osoby, które są wyżej w hierarchii, a także ogrom wątpliwości i presji, a także problem, wynikający z poczucia, że nie jest się wystarczająco dobrym.

Można byłoby się doszukiwać jakichś wad książki – może tego, że od początku układ Olive z Adamem był dość dziwny, a Olive przecież niemalże na siłę pocałowała dr Carlsena, aczkolwiek… zupełnie mi to nie przeszkadzało. Pasowało to do charakteru głównej bohaterki, do jej zachowania i było zgodne z jej tokiem rozumowania. W końcu Olive pocałowała Adama z głębszych pobudek!

Relacja głównych bohaterów rozwija się, moim zdaniem, w odpowiednim tempie, więc tutaj też nie ma na co narzekać.

Przy okazji wspomnę, że w książce pojawiają się sceny erotyczne, które są dość szczegółowo opisane, co nie każdemu może się spodobać. Moim zdaniem, nie było w nich nic szokującego, czy bardzo kontrowersyjnego. Przede wszystkim – pasowało to do głównych bohaterów i ich relacji.

A, no i jeśli nie ogarniacie całej tej terminologii, której używają mądrzejsi ludzie przy swoich badaniach naukowych, to nie przejmujcie się. Ja nie ogarniałam, ale nie odebrało mi to przyjemności z czytania.

Jeśli macie ochotę na książkę z motywem strangers to lovers, z postaciami, które zapadają w pamięć i taką, przy której czytaniu będziecie uśmiechać się sami do siebie, to sięgnijcie po „The Love Hypothesis”.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Muza – You&YA.

Hipoteza: miłość można spotkać wszędzie, a ta nie patrzy na stopnie naukowe, charaktery i sytuację. Po prostu zjawia się niepostrzeżenie i wnika do krwioobiegu, uzależnia i sprawia, że trudno wyobrazić sobie bez niej funkcjonowanie.

Hipoteza: pracując na uczelni zyskuje się nie tylko renomę i mnóstwo możliwości do poszerzania swojej wiedzy, a także dzielenia się nią. To także drugi dom dla pracowników, gdzie mogą poczuć się komfortowo oraz nawiązać znajomości na lata.

Olive jest doktorantką na Uniwersytecie Stanforda. Jest ogromnie zaangażowana w prowadzone badania, także z prywatnych pobudek, które skłoniły ją do obrania takiej ścieżki kariery. Pochodzi z Kanady, jednak nie planuje tam wracać, z resztą tak naprawdę nie ma ku temu powodów. Nie posiada rodziny i nic nie łączy ją już z krajem urodzenia, oprócz wspomnień. W Kalifornii ma jedynie dwoje bliskich przyjaciół- Anh i Malcolma, poza tym nie nawiązała żadnych znajomości. Po części dlatego, że praca zajmuje większość jej czasu, po części z uwagi na swój charakter. Olive jest nadzwyczaj ambitną i mądrą kobietą, choć kompletnie siebie nie docenia. Nie potrafi także zaangażować się w jakąkolwiek relację, co sprawia, że w ogóle kwestionuje swoją zdolność do pokochania. Wszyscy bliscy w końcu ją opuścili, wygodniej jest więc oddać serce nauce i przysłużyć się społeczeństwu.

Adam jest znanym na całej uczelni wykładowcą. I to nie tylko z uwagi na ponadprzeciętny iloraz inteligencji. To bardzo specyficzny człowiek, który większość swoich studentów doprowadził do płaczu, załamania, a nawet rezygnacji. Słynie z niepohamowanego języka, szorstkiego sposobu bycia i nieprzystępności. Nie jest typem mężczyzny, z którym chce się spędzać czas, choć jego aparycja jest nad wyraz kusząca. Nic jednak nie jest w stanie nadrobić trudnego charakteru i brutalnej szczerości, które go cechują. Tom i Holden to jedyni przyjaciele, którzy są w stanie wytrwać u jego boku. Nikt także nie widział go w towarzystwie kobiety, wydawać by się mogło, że swoimi uczuciami (jeśli takowe posiada) obdarzył naukę. Czy to czarne serce będzie potrafiło mocniej zabić dla tej jedynej, która przebije się przez otaczający go mur?

"The Love Hypothesis" od dłuższego czasu gości już wszędzie, a każda wzmianka o książce okraszona jest niemałymi zachwytami. To uroczy romans, wyróżniający się tym, że został osadzony w środowisku akademickim i otrzymamy tu także treści naukowe, typowe dla zawodu wykonywanego przez głównych bohaterów. Ciekawym pomysłem jest też to, że każdy rozdział poprzedzony zostaje hipotezą, jakże ważną we wszystkich badaniach, która nie zawsze ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Ale.. książka mnie przynajmniej niczym nie zaskoczyła, a być może po prostu ja miałam co do niej zbyt wysokie oczekiwania. Męczyła mnie odrobinę narracja trzecioosobowa, co zazwyczaj mi nie przeszkadza, jednak ta w pełni skupiła się jedynie na odczuciach Olive, a długie opisy spowalniały i tak wolno płynącą fabułę. Dodatkowo bohaterowie frustrowali mnie swoim brakiem domyślności w kwestii swoich uczuć, zachowując się jak nieopierzeni nastolatkowie a nie poważni, dorośli ludzie. Brakowało mi w niej czegoś, co by sprawiło, że zaangażowałabym się w 100% w lekturę i co dałoby mi efekt "wow" po zakończeniu czytania. Niemniej jednak motyw "fake dating" został tu ciekawie przedstawiony i miłośnicy tego typu treści na pewno będą z niego zadowoleni. Mnie najbardziej ujęła kwestia przedstawienia osób pracujących na uczelni, szerokiej gamy osobowości, gdzie nie wszyscy mają krystaliczne i szczytne intencje. Podobnie jak i to, że między wierszami wspomniany jest problem niedoboru kobiet w kręgach naukowych, a także główny motyw Olive do prowadzenia badań. Zdecydowanie bardziej polubiłam także Adama, który przy bliższym poznaniu podbija serca całym swoim podejściem do życia i żałuję, że nie mieliśmy okazji poznać jego perspektywy wydarzeń. Lektura z całą pewnością zapewni mile spędzony czas, gwarantując komedię pomyłek i dużo humoru. Nie będę wspominać jej źle, to naprawdę dobrze napisana książka- idealna na leniwe popołudnie, jednak nie znalazłam w niej fajerwerków, które sprawiłyby, że oszalałabym na jej punkcie. Niemniej jednak polecam każdemu wyrobić sobie o niej zdanie na własnej skórze ;-)

Kochani, jakie książki najchętniej czytacie latem? Romanse, komedie, fantasy, czy może coś bardziej mrożącego krew w żyłach?

Mnie lato kojarzy się z ciepłem, a więc i najlepiej czyta mi się takie słodkie historie, które przeważnie okazują się romansami. Oczywiście nie omijam także innych gatunków literackich (bez fantastyki bym zwariowała).

💙💙💙

Pozycja ,,The love hypothesis” autorstwa Ali Hazelwood to właśnie idealny przykład historii ciepłej, ale i z humorem. Idealnie jak dla mnie.

,,Każde założenie jest błędne, jeśli chodzi o miłość”.

Bohaterami książki są Olive i Adam. Postacie naprawdę świetnie wykreowane. Olive to taka dziewczyna petarda. Jej tok myślenia, sposób bycia i wszystko to, co składa się na to, jaka jest, sprawia, że nie da się jej nie lubić.

Adam z kolei jest mądralą i nieco dupkiem, ale z takim ironicznym poczuciem humoru. No i ma słabość do Olive, co widać od samego początku, a to już samo w sobie jest słodkie.

Ta dwójka tworzy świetną parę, a ich relacja wywołuje szeroki uśmiech na twarzy.

Cała fabuła chodź, prosta to dostarcza masę zabawy, przyprawia o łzy śmiechu i wciąga na całego. To taki relaks w czterystu dwunastu stronach.

Pokochałam tę książką. Zdecydowanie zapamiętam ją na dłużej i jeszcze nie raz do niej wrócę, gdyż jest to naprawdę dobry romans i ogólnie dobra książka.

Gorąco polecam. Naprawdę warto sięgnąć po tę lekturę.

💙💙💙

„- W porządku.

Był zaskakująco spokojny jak na człowieka, który potrafił wybuchnąć, kiedy jakiś student pomylił podczas odpowiedzi liczbę atomową selenu. Chociaż nie. Nie było mu wszystko jedno. Bawiło go to”.

Hipoteza: Wszelkie plotki o mojej miłości do „The Love Hypothesis” są wprost proporcjonalne do szybkości jej przeczytania. A przeczytałam ją w kilka godzin!

I…

FENOMENALNIE BAWIŁAM CZYTAJĄC „THE LOVE HYPOTHESIS”. I PO PROSTU ROZPŁYNĘŁAM SIĘ W UROKU TEJ HISTORII! Jak ja uwielbiam takie książki. Takie romanse. Takie awww! Do tego wątek chemiczny to coś, co kocham całym sercem, bo jestem z chemią związana życiowo i to takie cudowne uczucie mieć to dodatkowo jeszcze w książce. W tej historii czułam pasję – swoją i bohaterów. Zarówno Olive, jak i Adam to postacie inteligentne, błyskotliwe i czarujące. Ich każde spotkanie miało swój niepowtarzalny urok. Z jednej strony niezwykle zwyczajne, takie mało znaczące, a z drugiej było to ich całym usposobieniem i to właśnie dodawało im tego charakteru. Mam nową miłość i nawet nie będę tego ukrywać. Na samą myśl o Adamie moje serduszko bije szybciej. A na samą myśl o „The Love Hypothesis” czuję tak wielkie ciepło, że najchętniej czytałabym ją w nieskończoność. To ciepło rozlewa się ilekroć pomyślę o tej historii, spojrzę na okładkę lub przypomnę sobie jakikolwiek fragment. Tak więc czuję motylki w brzuchu! I czułam je razem z bohaterami, gdy tylko byli obok siebie. Cała ich relacja płynęła tak naturalnie. I naprawdę, z każdym ich bliższym poznaniem odkrywałam w tej historii coś nowego. Uczucia były bezpieczne, nieco nieprzewidywalne i absorbujące. Od „The Love Hypothesis” nie sposób się oderwać. Aż do ostatniej strony łapczywie łapałam powietrze, by odkryć czyste piękno tej historii. I moją czystą miłość!

The love hypothesis jest cudowną książką którą pochłonęłam w zawrotnym tempie. Nie mogłam się oderwać od treści, a bohaterowie skradli moje serce.

Olive jest doktorantką ktora by zeswatać swoich przyjaciół, całuje na korytarzu nie kogo innego jak profesora. Adam Carlsen, bezwzględny i najbardziej przerażający doktor zaskakuje Olive gdy brnie w jej kłamstwo i pomaga sprawiać pozory, że się ze sobą umawiają. Dziewczyna odkrywa drugą, nieznaną nikomu stronę Adama, który jest troskliwym i sarkastycznym, zabawnym mężczyzną. Jak się okazuje Adam również ma czerpać z ich układu pewne korzyści. Granica pomiędzy udawaniem, a prawdziwym uczuciem jest niezwykle cieniutka. Bohaterom coraz trudniej jest przyswoić do siebie myśl, że pewnego dnia ich układ się zakończy, a oni będą zmuszeni sie rozstać.

Książka według mnie nie miała żadnych minusów, już rozumiem dlaczego zyskała miano fenomenu. Cudownie napisana historia, idealnie wykreowani bohaterowie, wspaniałe napięcie pomiędzy Adamem a Olive. Kocham tę historie i z pewnością będę do niej wracać. The Love Hypothesis dostaje miano jednej z moich ulubionych książek.

„The Love Hypothesis” to totalny hit tiktoka i pozycja obowiązkowa do przeczytania w tym roku.

Olive Smith jest doktorantką na wydziale biologii Uniwersytetu Stanforda. Jest inteligenta i utalentowana i ostatnio zerwała ze swoim chłopakiem. Aby udowodnić swojej przyjaciółce Anh, że nic ich nie łączy, Olive postanawia pocałować pierwszego lepszego napotkanego mężczyznę.

Pech chciał, że trafia na doktora Adama Carlsena, przystojnego i genialnego wykładowcę. Dodatkowo Carlsen to prawdziwy tyran i postrach studentów. Jednak ku jej zdziwieniu, mężczyzna zgadza się udawać jej chłopaka, mając ku temu swoje powody.

Co z tego wyniknie? Tego musicie przekonać się sami.

Ta książka to romans slow burn z motywem fake dating. Akcja dzieje się na uniwersytecie, a główni bohaterowie są swoim totalnym przeciwieństwem, więc mamy tutaj wszystko, co powinien mieć dobry lekki romans.

Świetnie bawiłam się przy tej książce i wy również będziecie, choć przez ten cały tiktokowy fenomen mam wrażenie, że książka jest troszkę przereklamowana.

Fajnym dodatkiem do całości jest również wątek pokazania stanowiska kobiet wśród badaczy, a co za tym idzie nie takiego równego równouprawnienia, jakby się mogło wydawać.

Autor: Ali Hazelwood

Tytuł: The Love Hypothesis

Wydawnictwo: Muza

Początek był zaskakujący, ponieważ dawno nie czytałam książki, która by się rozpoczęła w podobny sposób. Kiedy dostałam więcej informacji na temat bohaterów, to nie wiedziałam czego się chwycić. Rozbawiło mnie to w jakim kierunku szła ich historia.

Zastanawiałam się, dlaczego zdecydowali się na taki układ. Było to dla mnie dziwne, jednak z zaciekawianiem ją czytałam.

Na kolejnych stronach dostałam taką fabułę, że z jednej strony śmiałam się z zachowania bohaterów, a z drugiej było to dla mnie urocze.

W pewnym momencie tak się w nią wczułam, że nie mogłam doczekać się aż w końcu coś z tego wyjdzie. Widać było między nimi pewne uczucia, które ciągle zasłaniali swoimi specyficznymi rozmowami.

W kilku momentach chciałam podejść do bohaterów i nimi wstrząsnąć, ponieważ ich zachowanie działało mi na nerwy. Bardzo chciałam też żeby przejrzeli na oczy.

Historia wywołała we mnie mnóstwo mieszanych uczuć od rozbawiania po podekscytowanie.

Ocena 3/5

Ile na świecie istnieje profesorów neurobiologii, którzy podejmują się napisania komedii romantycznej? Z pewnością Ali Hazelwood to wyjątkowa kobieta, dlatego niech nikogo nie zdziwi, że jej debiut dosłownie stał się fenomenem TikToka oraz znalazł się na listach bestsellerów New York Timesa.

"The Love Hypothesis" opowiada historię Olive Smith, doktorantki na Wydziale Biologii Uniwersytetu Stanford. Olive wkracza w ten zamknięty, często śliski i kompletnie niesprawiedliwy świat nauki, pragnąc spełnić się intelektualnie. Na uczelni jednak ciężko jest się odnaleźć, zwłaszcza kiedy jest się miłą młodą kobietą, a twoi przełożeni to sama śmietanka: doktorzy i profesorowie mający się za najmądrzejszych, hobbystycznie tyranizujący studentów.

Kiedy przystawiona do muru Olive pragnie udowodnić swojej przyjaciółce, Anh, że nic już nie łączy jej ze swoim byłym, wpada na szalony pomysł. Całuje pierwszego lepszego mężczyznę, którego spotka na drodze, byle by Anh uwierzyła w jej nowy związek.

Na nieszczęście owym całowanym mężczyzną okazuje się największy postrach studentów, Adam Carlsen! Mężczyzna, ku zdziwieniu, zgadza się wejść w udawany związek z Olive, a to z kolei przynosi wiele komplikacji i jeszcze więcej zabawnych sytuacji.

Kompletnie się nie dziwię, że "The Love Hypothesis" stało się fenomenem. Książka wciąga swoją lekkością, jest przezabawna i przeurocza. Autorka stworzyła historię, którą pochłania się w jeden dzień i którą czyta się z szerokim uśmiechem na twarzy. Po prostu nie da rady inaczej!

Akcję poprowadzono w środowisku uczelnianym, co było ogromnym powiewem świeżości, jeśli chodzi o romanse. Od razu widać, że Ali Hazelwood zaczerpnęła ze swojego doświadczenia, ponieważ każdą sytuację, każdy problem pojawiający się na linii doktorant-profesor/doktor. opisała bardzo skrupulatnie. W powieści pojawiło się też kilka smaczków, a także pokazano, ile pracy, cierpliwości i zaangażowania musi włożyć doktorant, by móc prowadzić własne badania. Ile kłopotów przysparza człowiekowi otrzymywanie grantów, zmaganie ze zdobywaniem koneksji albo zwyczajnym szykanowaniem. A jednocześnie The Love Hypotesis pokazuje, że ludzie pracujący na uczelni potrafią też być tacy zwyczajnie ludzcy.

W książce pojawia się jeden z moich ulubionych motywów, czyli fake-dating. Go jak i całą relację między Olive a Adamem poprowadzono genialnie! Autorka sprawiła, że z marszu ich pokochałam, kibicując im aż do ostatniej strony. I mimo że pojawiło się wiele schematycznych wątków, jak to bywa w komediach romantycznych, to i tak "The Love Hypothesis" stało się moją comfort-book!

Ali Hazelwood dosłownie pozamiatała! Aktualnie od każdego debiutującego autora będę wymagała otrzymania tak pochłaniającej, pełnej emocji i totalnie urzekającej historii. "The Love Hypothesis" to zabawna, lekka opowieść, która idealnie poprawia humor dzięki wielu naprawdę zabawnym sytuacjom. Czytelnicy zakochają się w bohaterach, w lekkości prowadzenia fabuły oraz jej emocjonalności, ale "The Love Hypothesis" przede wszystkim pokochają za powiew świeżości związany ze środowiskiem prowadzenia akcji. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam!

🔬❤️Jak przekonać przyjaciółkę, że Twój były (w którym owa przyjaciółka się zakochała) to już zamknięty rozdział? Zacząć spotykać się z kimś innym. Problem w tym, że Olive, pochłonięta badaniami naukowymi, nie ma czasu na randkowanie. W akcie desperacji postanawia więc na oczach przyjaciółki pocałować pierwszego lepszego mężczyznę, który okazuje się... wykładowcą. W dodatku takim, którego wszyscy studenci mają za chama i gbura. Z jakiegoś powodu postanawia on jednak pomóc Olive i zgadza się udawać jej chłopaka. Hipotetycznie mają wszystko zaplanowane - spotkania, dozwolone gesty, nawet datę rozstania. Tylko co, jeśli w między czasie pojawią się prawdziwe uczucia? 🤔💕

🔬❤️Uwielbiam komedie romantyczne, ale nie jest łatwo trafić na dobrą książkę z tego gatunku. Autorki takie jak Helen Hoang czy Katherine Center, to dla mnie mistrzynie i w moich oczach ciężko je przebić, ale Ali Hazelwood się to udało😍 Już pierwsze strony wciągnęły mnie bez reszty i nie potrafiłam odłożyć książki nawet na chwilę. Sekret tkwi w lekkim i dowcipnym stylu autorki i poczuciu humoru, które idealnie do mnie trafiło 🤣 Pomysł na fabułę nie był przesadnie oryginalny, ale kto by się tym przejmował, kiedy wykonanie jest po prostu cudowne 💞

🔬❤️ Uwielbiam humor tej historii, jej lekkość i to jak pozytywne emocje wyzwala 🥰 Pokochałam głównych bohaterów, mimo że wkurzali mnie na każdym kroku, tym, że nie widzieli oczywistych faktów🙈 Taki jednak urok romantycznych komedii - mają pewne schematy, a bohaterów na drodze do szczęścia czeka masa absurdalnych problemów 😉

🔬❤️Jeśli szukacie wciągającej komedii romantycznej, przy której uśmiech nie będzie schodził Wam z twarzy, koniecznie musicie sięgnąć po "The love hypothesis" 🥰💞 Znajdziecie tu motyw udawanego związku, akcję na studiach, masę zabawnych, czasem wręcz absurdalnych scen, odrobinę pikanterii, ale też poważniejsze tematy, takie jak sytuacja kobiet w świecie akademickim czy molestowanie. Czytanie tej historii było czystą przyjemnością i strasznie szkoda, że stron było tylko 400. Chcę więcej Olive i Adama💕 I więcej książkek Ali Hazelwood 😍📖

NAUKOWCY I MIŁOŚĆ?

Udawane związki to zawsze wdzięczny temat na historię i w moim odczuciu takie książki zawsze mają swój urok. Tak było też i tym razem. Olive - doktorantka Uniwersytetu Stanford przez całkowity przypadek wchodzi w układ z doktorem Adamem Carlsenem. Mają udawać parę, by jej przyjaciółka nie czuła się dziwnie spotykając się z facetem, z którym Olive wcześniej była na kilku randkach. Co z tego ma on? Chce pokazać władzom uczelni, że jest przywiązany do tego miejsca i przez związek z Olive nie planuje opuszczać uczelni, aby odmrozili mu dofinansowanie do badań. Nic by nie było dziwnego w tym, gdyby nie to, że Adam jest postrachem uczelni i znany jest jako zimny i złośliwy prowadzący. Jednak jak to w takich historiach bywa, wszystko zaczyna się komplikować i w grę zaczynają wchodzić uczucia. Nie będę ukrywała - ta historia jest bardzo przewidywalna, ale taki już jej urok i absolutnie nie przeszkadzało mi, że od początku wiem, jak wszystko się zakończy.

Na plus kreacja bohaterów - Olive i Adam byli niezwykle plastyczni i wielowarstwowi i kibicowałam ich związkowi. Fakt, Olive momentami zachowywała się jak nastolatka, ale jestem w stanie jej to wybaczyć, bo autorce udało się stworzyć niesamowitą chemię między tą dwójką. Pozostali bohaterowie również nie zawiedli - były postacie, z którymi sympatyzowałam, ale również takie, od których z daleka biło głośne "trzymaj się z daleka". Co ważne, A.Hazelwood nie skupiła się tylko na romansie - poruszyła również ciekawy wątek kobiet w uczelnianym świecie i tego, jak są one tam postrzegane, a zwłaszcza na wydziałach zdominowanych przez mężczyzn. Zarówno Olive, jak i jej przyjaciółka w pewien sposób musiały walczyć o swoją pozycję. I takie motywujące klimaty girl power bardzo mi się podobały.

STRUKTURA

Książka jest podzielona na numerowane rozdziały, w których losy bohaterów opowiada nam trzecioosobowy narrator. Podąża on jednak bardziej za Olive, naszą główną bohaterką i to jej myśli i uczucia przed nami obnaża. Poza typowym opowiadaniem o tym, co dzieje się w jej głowie, autorka zaserwowała nam wstawki z jej myślami, które są niczym dialogi. Do tego, pojawiają się również maile i wiadomości, co zawsze stanowi jakieś urozmaicenie w czasie lektury. Każdy rozdział rozpoczyna się jakąś hipotezą związaną z treścią danego fragmentu. Jedynie ostatni rozdział poprzedza coś innego niż hipoteza. Styl pisania autorki był lekki i niezwykle wciągający - książkę czytało mi się bardzo miło i byłam ciekawa dalszych losów bohaterów. Mamy też coś dla estetów - każdy numer strony jest w serduszku, co stanowi przemiły dodatek.

PODSUMOWUJĄC

The Love Hypothesis to urocza historia o udawanym związku i prawdziwych uczuciach, a także o zajmowaniu przez kobiety swojego miejsca w męskim świecie. Powieść jest przewidywalna, ale to zupełnie mi nie przeszkadzało, bo nie oczekiwałam wielkich odkryć. Chciałam się po prostu dobrze bawić w czasie lektury i ta książka mi to zapewniła. Podobał mi się sposób, w jaki autorka poprowadziła fabułę, a także wykreowała bohaterów. Jeśli lubicie książki New Adult z motywem udawanego związku, a jednocześnie lubicie, gdy pojawiają się też jakieś poważniejsze wątki, to The Love Hypothesis jest właśnie dla Was! Serdecznie polecam! ;-)

Amanda Says

Idealna historia na lato (i nie tylko) jest o książka, która przypomniała mi jak bardzo kocham i jak brakowało mi spotkania z komedią romantyczną! 💙 Olive, główna bohaterka, doktorantka na Wydziale Biologii jest pozytywnie zakręconą, inteligentną kobietą. Adam jest wykładowcą, o którym krążą legendy mrożące krew w żyłach. Co ich połączyło? Przypadkowy pocałunek, który wywrócił ich życie do góry nogami. Zwariowana, romantyczna historia, przy której można się rozluźnić, pośmiać i oderwać od codzienności. Dodatkowo porusza ważny temat dyskryminacji i molestowania kobiet na kierunkach ścisłych. 💙

Olive jest doktorantką na wydziale biologii Uniwersytetu Stanforda. To ambitna i bardzo zdolna młoda kobieta. Ciężko pracuje na to, aby osiągnąć cel, który sobie obrała.

Pewnego razu, Olive wplątuje się w coś bardzo dziwnego. Chcąc przekonać swoją przyjaciółkę do tego, że były facet zupełnie nic już dla niej nie znaczy - całuje na jej oczach przypadkowego mężczyznę.

Tym sposobem Olive musi odegrać rolę życia i wejść w udawany związek z samym Adamem Carlsenem, którego tak nieoczekiwanie pocałowała. Doktor Carlsen to bardzo przystojny mężczyzna, jednak ma on opinię bezdusznego, studenci nie wypowiadają się o nim zbyt dobrze. Dlaczego akurat on?!

Niespodziewanie doktor godzi się udawać faceta Olive, oczywiście dla dobra sprawy. Okazuje się też, że nie taki diabeł straszny jak go malują, a Adam Carlsen to całkiem sympatyczny gość.

W pewnym momencie Olive zapragnie, aby układ przestał być tylko układem...

Jak zakończy się zabawa w "udawany zwiazek"?

Oto historia, która wciągnie czytelnika od pierwszych stron i gwarantuję - nie będziecie potrafili wypuścić jej z rąk, dopóki nie poznacie zakończenia. Książkę przeczytałam niemal jednym tchem, historia Olive i Adama całkowicie mnie pochłonęła.

Zacznę od tego, że sam pomysł na fabułę jest ekstra. Nauka, ciężka praca doktorantów, kariera akademicka, odkrycia i pozyskiwanie funduszu na przeprowadzanie badań - czytałam o tym wszystkim z wielkim zainteresowaniem. O tym, jak ważne jest dla Olive osiągnięce celu, jak bardzo się temu poświęca. Jak dotąd nigdy nie spotkałam się z podobną tematyką w powieści. Bardzo miła odmiana i odskocznia.

Jeśli chodzi o bohaterów to muszę powiedzieć, że zarówno ci głowni jak i drugoplanowi zrobili na mnie wrażenie. Olive i Adam - ten duet dostarczył mi wrażeń. Przez swój udawany związek wielokrotnie znajdowali się w sytuacjach trudnych i krępujących. Między nimi czasami bywało naprawdę niezręcznie, ale i zabawnie. Autorka wyposażyła bohaterów swojej powieści w naprawdę spore pokłady dobrego humoru.

Adam Carlsen - postrach wśród studentów. Z każdą kolejną stroną odkrywałam inne oblicze doktora. A to dzięki Olive, której obecność sprawiała, że nieprzystępny, małomówny mężczyzna zdobywał się na uśmiech. Mam wrażenie, że Olive ze swoją pogodą ducha i poczuciem humoru rozweseliłaby każdego.

Do przyjaciół Olive - Anh i Malcolma poczułam wielką sympatię! Tworzyli wspaniałą paczkę. Świetnie wykreowane postacie.

Powiem Wam jedno - takiej książki potrzebowałam! Wspaniale spędziłam czas z "The Love Hypothesis". Cieszę się, że zdecydowałam się sięgnąć po ten tytuł. Jestem pewna, że za jakiś czas wrócę do tej powieści - baaardzo ją polubiłam!

Dodam jeszcze, że okładka tej książki bardzo mi się podoba! A Wam?

Polecam Wam "The Love Hypothesis" z całego serca! Cudowna książka!

Olive to doktorantka na wydziale biologii, która niedawno zerwała ze swoim chłopakiem. Aby udowodnić przyjaciółce, że już nic do niego nie czuje postanawia pocałować pierwszego spotkanego chłopaka. Staje się nim Adam, genialny i przystojny wykładowca. Mężczyzna zgadza się udawać jej chłopaka, a w najgorszych momentach oferuje wsparcie. Jak poradzą oni sobie z nowymi uczuciami? I czy zdawali sobie sprawę jaki może być finał tego udawanego związku?

„The Love Hypothesis” jest książką napisaną w naprawdę lekkim i przyjemnym stylu. Czyta się ją szybko i z ogromnym zaciekawieniem. Niejednokrotnie bawi i sprawia, że śmiejemy się w głos. Cała fabuła została bardzo ciekawe skonstruowana i na swój sposób jest bardzo oryginalna. Chyba jeszcze nigdy nie czytałam podobnego romansu.

„-Olive -przerwała jej doktor Aslan stanowczo.

-Co ci zawsze powtarzam?

-Eee...Nie gub pipetek?

-A poza tym? Olive westchnęła.

-Zawsze działaj z taką pewnością jakbyś była przeciętnym białym mężczyzną

-Albo i z większą. Bo w tobie nie ma nic przeciętnego.”

Bohaterowie są wyjątkowi i ciekawi. Ich zachowanie potrafi rozbawić, a momentami czytając o niektórych sytuacjach w których stają się dość nieporadni możemy uznać, że są także na swój sposób uroczy. Emocje im towarzyszące są bardzo namacalne. Tak naprawdę autorce udało się stworzyć parę, która idealnie się uzupełnia. Ona jest słodka i roztrzepana. Z całą pewnością inteligentna. Za to on uchodził za dość zimnego człowieka. Pomimo to zaangażował się w pomoc Olive o co chyba nikt by go nie podejrzewał.

„The Love Hypothesis” to świetna komedia romantyczna, która bawi i wzrusza. Od samego początku do końca wciąga i sprawia, że czas leci jak szalony. Zdecydowanie polecam.