O psie, który wrócił do domu

Lucas to mężczyzna o wspaniałym sercu, który od dłuższego czasu dokarmia bezdomne kociaki. Budynek, w jakim odnalazły schronienie, wkrótce ma zostać zburzony, dlatego trzeba podjąć szybkie działania, by ochronić bezbronne zwierzaki. Gdy okazuje się, że mieszka tam również uroczy szczeniak, Lucas błyskawicznie decyduje się go przygarnąć. Więź między mężczyzną a młodą suczką już od pierwszych dni należy do wyjątkowych. Mimo, że administracja budynku zabrania trzymania psów, świetna organizacja skutecznie maskuje obecność Belli. Miłość między tą dwójką jest bezwarunkowa, suczka uwielbia spędzać czas ze swoim panem, kocha codzienne zabawy, spacery, każdą wspólną chwilę przepełnia radość i entuzjazm. Nie zawsze rozumie zachowanie ludzi, ale stopniowo uczy się podstawowych komend, gdyż nie chce, by jej właściciel był przez nią smutny.

Często we dwójkę odwiedzają opuszczony budynek, w którym dawniej mieszkała, po to, by dostarczyć pozostałym trochę jedzenia. Postawa Lucasa coraz bardziej przeszkadza mężczyźnie, który chce zburzyć ruiny i rozpocząć swoją budowę. Jego zgłoszenia o obecności kotów opóźniają prace i cofają zgody na rozbiórkę, dlatego deweloper postanawia się zemścić. Gdy administracja dowiaduje się o obecności Belli w domu Lucasa i zostaje ona uznana za pitbulla, które są zakazane w Denver, zatroskany chłopak decyduje się na tymczasowe przetransportowanie suczki do innego miasta. Niestety, chwilowo to jedyne rozwiązanie, by uchronić ją przed uśpieniem. Złamane serduszko psiny i ogromna tęsknota sprawiają, że postanawia ona za wszelką cenę odnaleźć swojego człowieka. Bella wyrusza w długą, niebezpieczną, pełną dobrych i złych ludzi podróż. Czy uda jej się odnaleźć ukochany dom?

Doskonale pamiętam, jak wiele emocji wywołała we mnie powieść "Był sobie pies", dlatego z wypiekami na twarzy sięgnęłam po najnowszą książkę autora. Tak jak się spodziewałam, "O psie, który wrócił do domu" okazała się prawdziwym uczuciowym rollercoasterem, który skruszy nawet najbardziej skamieniałe serce. Wspaniale było po raz kolejny spojrzeć na świat z perspektywy pieska i zrozumieć, jakim bezinteresownym i po prostu dobrym stworzeniem jest każdy z nich. Jeśli ktokolwiek z was jeszcze wątpi, że ten czworonóg to najlepszy przyjaciel człowieka, koniecznie musi sięgnąć po tę poruszającą pozycję.

"Czułam się tak, jakbym nigdy w życiu nie widziała niczego równie niesamowitego jak mężczyzna, który trzymał mnie w swoich ramionach, nigdy nie doświadczyła czegoś tak wspaniałego, jak dotyk jego dłoni na mojej sierści."

Styl autora jest lekki i przystępny, dlatego błyskawicznie i z zapartym tchem połyka się kolejne strony. Świat przedstawiony z punktu widzenia psa stanowi wyjątkowo interesujące zjawisko, dlatego nie sposób oderwać się od lektury ani na chwilę. Ogrom emocji doświadczanych przez zwierzaka jest obezwładniający. Czytelnik nie tylko uzmysławia sobie, że czasem niewłaściwie postępuje, bo nie wszystkie jego oczekiwania są zrozumiałe dla zwierzaka, ale dociera do niego także, jak czworonogi bardzo cierpią, gdy widzą zawód na twarzy swojego właściciela. Bella była psem, w którym wszyscy błyskawicznie się zakochiwali, a jest to zasługa wielkiego serca i chęci niesienia pomocy. Żyła w przekonaniu, że jej zadaniem jest wspieranie ludzi, pocieszanie ich, dawanie im otuchy i radości. Największym dowodem jej bezinteresowności było pomaganie potrzebującym ludziom nawet wtedy, gdy opóźniało to jej powrót do domu, który był przecież celem całej podróży.

"Lucas był moim człowiekiem. Niczego bardziej nie chciałam, niż być z nim każdego dnia do końca życia."

Akcja powieści jest niesłychanie wartka i trzyma w ogromnym napięciu. Bella to bez wątpienia bohaterka, która rozczuli każdego, dlatego nie sposób jej nie pokochać i nie kibicować ze wszystkich sił. Podróż, w którą się wybrała, nie należy do łatwych. Oddalona o setki kilometrów od domu, skazana na samą siebie i spotykanych ludzi, udowadnia, że prawdziwą przyjaźń można spotkać wszędzie i nie rządzą nią żadne podziały. Głód, niebezpieczeństwo i obezwładniająca tęsknota są stałymi elementami tej szalonej wędrówki, a jednak miłość i oddanie dodają tyle wiary i siły, że psiak nie ma żadnej wątpliwości, że wreszcie uda mu się odnaleźć Lucasa.

"Był moim człowiekiem i należeliśmy do siebie. Nic nie było w stanie tego zmienić. Był częścią mnie."

"O psie, który wrócił do domu" jest niezwykle wartościową, realistyczną, głęboką i rozczulającą lekturą, obok której nikt nie będzie w stanie przejść obojętnie. To zabawna i poruszająca historia o bezgranicznej wierności, wiecznej przyjaźni, prawdziwej miłości, której nie pokona żadna przeszkoda czy największa odległość. Pełna niesamowitych przygód opowieść, która uwrażliwia na krzywdy zwierząt, uczy empatii, ale również skłania do głębokich refleksji na temat własnej postawy wobec czworonogów. Gwarantuję, że spędzicie z nią wyjątkowe chwile, przesycone zarazem szczerym uśmiechem, jak i morzem łez. Jeśli kochacie książki chwytające za duszę i zajmujące w sercu szczególne miejsce, jak najprędzej musicie poznać historię niesamowitej Belli!

Miałam już okazję przeczytać dwie psie przygody tego autora. Jako wielka miłośniczka zwierząt bardzo chętnie sięgnęłam i po kolejną powieść. Zresztą myślę, że wszyscy którzy kochają psy bardzo chętnie przeczytają tę pozycję.

Powieść napisana jest z perspektywy suczki, której nadano imię Bella. Zapewne dla wielu z was to niecodzienny zabieg. Pomyślicie, jak autor umie wcielić się w psa i przedstawić świat z jego perspektywy? A jednak, jak widać jest to możliwe. Każdy, który choć raz w swoim życiu miał psa z całą pewnością to zrozumie. Otóż pies, to najlepszy przyjaciel człowieka i nie ma dla niego rzeczy niemożliwych.

Bella jako mały szczeniak nie rozumie wielu rzeczy, ale z każdym dniem staje się coraz mądrzejszą suczką i uczy się coraz więcej komend. Kocha swojego pana, który ją przygarnął ponad życie. Niestety, w życiu wszystko co piękne szybko się kończy. Pewien hycel uparcie poluje na Bellę, twierdząc, że jest pitbullem, których nie można trzymać w Denver. Za wszelką cenę pragnie pozbyć się jej i uprzykrzyć życie Lucasowi. Czy mimo wszystko Lucasowi i Belli uda się wieść wspólnie życie?

Więź psa z człowiekiem może być niezwykła. Jeśli kochamy swoje pieski, one ze zdwojoną siłą odwzajemniają nam się tym samym. Kiedy zostają od nas rozdzielone siłą wyższą, cierpią tak samo jak i my. Ale ta książka pokazuje nam, że prawdziwa miłość między suczką, a człowiekiem jest w stanie przetrwać wszystko. I nawet ogromna ilość dzielących ich kilometrów nie jest w stanie tego popsuć. Bo zwierzę zawsze zna drogę do swojego domu i zrobi wszystko by do niego wrócić.

„Kiedy byłam z Lucasem, świat wydawał się wspaniały, a kiedy go nie było, czułam się tak, jak w kryjówce za ścianą nory, gdzie chowałam się z mamą i gdzie było ciemno i strasznie.”

W. Bruce Cameron po raz kolejny napisał piękną psią przygodę. Nie ma tutaj tylko tych pięknych i kolorowych chwil, są niebezpieczeństwa i sytuacje z których ciężko się wydostać. Ale dzięki temu, autor pokazuje nam jak bardzo ludzie różnią się od siebie i jak różne mają podejście do zwierząt. Kiedy jedni z nich, daliby się zabić dla tej miłości, drudzy nic sobie z tego nie robią. Niektórzy myślą, że zwierzę to zabawka, którą można wyrzucić, kiedy nam się znudzi. A to nie prawda. Jeśli decydujemy się na posiadanie psa, musimy zdecydować się również na pełną odpowiedzialność za tego czworonoga, który tak naprawdę jest od nas uzależniony.

"O psie, który wrócił do domu" to przepiękna historia ogromnej miłości suczki do swojego pana. O poświęceniach, tułaczce po świecie i walce o to, by być razem pomimo przeszkód. Jeśli kochacie psy, pokochacie również Bellę i jej historię. Emocji tutaj nie zabraknie. Polecam.

Super książka, bardzo wciągająca. Polecam każdemu komu się nudzi😄

Kolejna piękna książka o zwierzakach. Kurczaki pieczone, same młodzieżówki ostatnio wpadają w moje ręce i to takie, od których nie mogę się oderwać. Beletrystyka wysokich lotów. Książki o psach uwielbiam, a te autorstwa W. Bruca Camerona darzę szczerym uwielbieniem. Zaczęło się oczywiście od „Był sobie pies”, a potem już poszło. Każda książka tego autora jest piękną, ciepłą powieścią, poruszającą serce czytelnika. „O psie, który wrócił do domu” pochłonęłam w dwa wieczory i nie obyło się bez łez wzruszenia.

Wyobraźcie sobie stary dom, właściwie ruderę, gdzie pod podłogą mieszka stado kotów. Wśród nich jedna sunia z małymi, walczy o przetrwane swoje i swoich szczeniaków. Niestety działka, na której stoi rudera, znalazła się w centrum zainteresowania dewelopera, który bez obiekcji pozbył się wszystkich zwierzaków. Zniknęła również sunia wraz ze szczeniakami. Na szczęście jeden z maluchów uniknął łapanki i przylgnął do rodziny kociaków. To właśnie nasza główna bohaterka, Bella. Na szczęście dość szybko znalazła sobie swojego człowieka, Lucasa. Chłopak zakochał się w niej bez pamięci, a i Bella odwzajemniała to uczucie. Niestety nic co dobre, nie trwa wiecznie. Lucas naraził się deweloperowi, który zrobił wszystko, aby chłopak poczuł negatywne konsekwencje swoich czynów. Dzięki jego staraniom Bella zostaje uznana za pitbula, a rasa ta jest w Denver zakazana. Skutek tego jest taki, że Lucas i Bella muszą się rozstać. Bella jednak nie poddaje się i postanawia walczyć o swojego człowieka. Podejmuje długą, żmudną wędrówkę, na końcu której czeka kochany Lucas.

Pierwszy ogromny plus książki to to, że narratorem jest Bella. Pokazanie ludzkiego świata oczami psa w wykonaniu Camerona jest zawsze wyjątkowo udane. Ta bezradność psiaka połączona ze zmysłem obserwacji i bezpośredniością, daje niesamowite efekty. Wiele śmiechu i radości daje obserwowanie świata psimi oczami.

Drugi, jeszcze większy plus, to ciepło, które bije z każdej strony książki. Nie wiem jak Cameron to robi, ale czytanie jego powieści ogrzewa serce na wiele dni. Trochę drażnią mnie powtórzenia i zdrobnienia, jednak zdaję sobie sprawę, że często to właśnie one dają ten niepowtarzalny klimat.

Trzeci plus (już taki bardziej subiektywny) przyznaję za poruszenie tematu tzw. ras niebezpiecznych. Widać, że autora boli zaszufladkowanie niektórych psiaków w tak nieuczciwy sposób. Sama miałam w rodzinie taka psinę (amstafa i to przerośniętego) i powiem wam, że psa o większym sercu nigdy nie poznałam. Kochał dzieciaki całym sobą, a moja mama, idąc z nim na spacer, czuła się bezpiecznie jak nigdy i nigdzie w życiu). Bella też została skrzywdzona łatką rasy niebezpiecznej. Efekty? Warto przeczytać.

Cudowna powieść dla każdego. Nieważne, czy jesteś dzieckiem, czy dorosłym. Nieważne, czy masz psa, czy też nie. Powiem więcej - jeżeli nie macie psa, to tym bardziej należy przeczytać. Po zamknięciu książki zaczniecie się zastanawiać, czy nie warto sprawić sobie takiego towarzysza życia...

"Przegrywa się wtedy, gdy składa się broń" "O psie, który wrócił do domu"- książkę miałam możliwość przeczytać, dzięki #booktour u @daria_czytaa 😊🙂 Książka opowiada losy Belli. Bella, to bezpański pies, którym opiekowała się mama Kotka. Ale do czasu... znalazł ją Lucas, postanowił sie nią zaopiekować. Lucas mieszkał z mamą, weteranką. Bella odmieniła ich życie. Wniosła w nie wiele radości. Ale sielanka nie trwała długo. Właściciel wynajmowanego mieszkania, nie zgadzał sie na psa. Niestety. Bellę złapał hycel. By nie doszło do jej uśpienia, musiała zostać wywieziona do domu tymczasowego. Lucas miał w tym czasie znaleźć inne mieszkanie. Bella tęskniła i po 2tyg, uciekła. Szukała drogi DO DOMU.

Książka bardzo mi się spodobała. Od razu przypomniały się dwie historię związane z psami. "O psie, który jeździł koleją" oraz Lassie - którz ich nie zna ? Aaa jednak jeszcze jedna mnie się przypomniała- Bethoveen :) Kojarzycie ?:) Histori Belli pokazuje miłość, bezwarunkową miłość psa i człowieka. Pies- najwierniejszy towarzysz, najlepszy przyjaciel.

Historia ciekawa, momentami smutna. Ciągle się zastanawiałam, czy Bella wróci DO DOMU.

Musicie przeczytać 🙂😊❤

Polecam 🙂

Znakomicie ukazana przewrotność losu - karma! Szczeniaczka ratuje kocica, a potem już dorosła suczka pomaga małej pumie po zabiciu jej matki przez kłusowników. Autor przedstawił także różne sylwetki ludzi - od niegodziwców po prawdziwych społeczników i szlachetne osoby.

Lucas ma wielkie serce i nie pozostaje obojętny, kiedy w starym domu naprzeciwko niego żyje wiele kotów, chłopak je dokarmia. Pewnego razu próbując je wyłapać w celu znalezienia im domów, znajduje tam szczeniaka. Zarówno Bella jak i Lucas, wiedzą, że ta chwila zmieni ich życia na zawsze i pokochali się bezgranicznie. Niestety na swojej drodze spotykają złych i mściwych ludzi, a w wyniku tego Bella zostaje oficjalne uznana za psa rasy pitbull, która w Denver jest zakazana. Aby uchronić swoje ukochane zwierzę, Lucas zgadza się na znalezienie jej domu poza granicami miasta. Bella jednak tęskni za swoim człowiekiem i postanawia zrobić Do domu.

W. Bruce Cameron urodził się w 1960 roku w Petoskey. Popularność zdobył, dzięki powieści „Był sobie pies”, która utrzymywała się na liście bestsellerów The New York Times przez 52 tygodnie. Bardzo polubiłam twórczość autora, więc wiedziałam, że po najnowszą książkę sięgnę bardzo szybko. Teraz, kiedy jestem już po lekturze pozostaje mi tylko wybrać się do kina na ekranizację.

Styl autora jest bardzo przyjemny i prosty w odbiorze. Narracja została poprowadzona w pierwszej osobie z perspektywy Belli. Jest to bardzo ciekawe, ponieważ czytelnik poznaje wydarzenia jej oczami. Jest bardzo inteligentna i szybko się uczy Zostań, Siad, Nie szczekaj, ma swoje ulubione zabawy i uwielbia dostawać od Lucasa Kawałeczek Sera. Rozpoznaje słowa „pies”, czy „grzeczna sunia”, ale nie rozumie, dlaczego nagle znalazła się z dala od swojego człowieka. Była przekonana, że zezłościła czymś Lucasa.

Bella podczas swojej wędrówki spotyka wiele ciekawych postaci, zarówno zwierząt jak i ludzi. Jedni byli dobrzy, inni źli. Podobała mi się przyjaźń i to jak radziła sobie razem z „Dużą Koteczką”. Podczas Do domu Bella nauczyła się wielu nowych rzeczy, ale musiała się także zmierzyć z np. samodzielnym zdobywaniem jedzenia, co nie zawsze było łatwe. Mimo, iż cała historia dotyczy psa i pięknej relacji, jaka może mieć miejsce między tym zwierzęciem, a człowiekiem to bardzo podobało mi się to, że koty również odgrywały tu istotną rolę. Postawa Lucasa w sprawie bezdomnych kotów była godna podziwu, ale przede wszystkim istotne jest uświadamianie ludzi jak ważna jest sterylizacja.

„O psie, który wrócił do domu” to ciepła historia, która również wzrusza, więc radzę przygotować sobie chusteczki zanim zasiądziecie do tej lektury. Pokazuje jak piękna i silna wieź może się zostać nawiązana między czworonogiem, a człowiekiem. Choć nie mam psa to nie wyobrażam sobie życia bez zwierząt. Polecam Wam tę książkę niezależnie od wieku.

Cóż to była za książka! Cudowna, ciepła opowieść o ogromnej miłości człowieka do psa, o ogromnym przywiązaniu psa do człowieka. O poświęceniu, niełatwych wyborach, złych decyzjach, niemiłych ludziach. Narratorką całej powieści jest Bella. Ten sprytny zabieg pozwala nam poznać życie pieska z jego perspektywy. Czytając mogłam oczami Belli zobaczyć co piesek myśli o ludziach, jak odbiera nasze zachowania i decyzje. Dla czworonoga wszystko było albo białe albo czarne, nie pojawiały się odcienie szarości. Piesek nie rozumie skomplikowanych relacji pomiędzy ludźmi, dziwnych zakazów czy nakazów. Dla Belli najważniejszy był dotyk Lukasa, jego pochwała, smakołyk, spacer.

Właściciele czworonogów, ci obecni lub przyszli powinni przeczytać tę pozycję choćby dlatego aby zrozumieć odczucia psiaków. Co czują gdy zostają same na cały dzień w domu, dlaczego tak bardzo cieszą się, szczekają i skaczą gdy ich właściciele wracają, dlaczego lubią dawać swoim ludziom pociechę. I mimo, że wszystko to jest wytworem wyobraźni autora powieści, to jednak otwiera oczy na to, że zwierzęta to nie zabawki, które można nabyć i porzucić. Pies też czuje, tęskni i ogromnie przywiązuje się do swojego człowieka o czym świadczy ta ogromna chęć powrotu Belli do Lukasa i dwuletnia tułaczka suni byle by tylko wrócic DO DOMU.

Na całą recenzję zapraszam na [Adres usunięty]

OBYDWIE ZACZYTANE

„Pies jest jedynym stworzeniem na ziemi, które kocha cię więcej niż siebie samego". Josh Billings. Od kiedy mamy psiaka coraz bardziej utwierdzam się w tym, że to prawda. Nasz Wafel cieszy się, jak nas zobaczy, jakby nas nie widział kawał czasu, a to zaledwie kilka godzin, czasami kilka minut.

Kiedy otrzymałam do recenzji książkę „O psie, który wrócił do domu”, byłam jej bardzo ciekawa. Niestety nie czytałam wcześniejszych książek tego autora, ale słyszałam bardzo pozytywne recenzje na ich temat.

Po pierwsze przepiękna okładka, a to lubię, przesłodki szczeniak na okładce, obok którego nie można przejść obojętnie. Na szczęście nie tylko okładka jest cudna, bo w środku również znajdziemy przecudowną historię Belli i Lukasa, jej pana. Książka , która opowiada o cudownej miłości psa i człowieka. Bellę poznajemy jako malutkiego szczeniaka, który ukrywa się ze swoją rodziną w piwnicy pewnego opuszczonego domu, mieszka tam również stado dzikich kotów. Lukas to mężczyzna, który dokarmia te zwierzaki, żeby nie umarły z głodu. Niestety okazuje się, że developer, który kupił to miejsce, chce wyburzyć dom, żeby postawić tam nowy. I tu powstaje problem. Co zrobić ze zwierzętami, które tu zamieszkały. Niestety prawo stoi po stronie ludzi, Lukas próbuje w jakiś sposób zapobiec tragedii, rozpoczyna się walka o bezbronne zwierzaki. Podczas wyłapywania zwierzaków, okazuje się, że jest wśród nich pies. Tak oto Bella trafia do Lukasa. Od pierwszego pogłaskania rodzi się miłość. Bella obdarza swojego człowieka miłością bezgraniczną, ON też kocha swoją sunię nad życie. Niestety los nie jest łaskawy, po kilku bataliach z developerem, Lukas zostaje rozdzielony z psem. Jest to spowodowane tym, że w kamienicy, w której mieszkają, nie wolno trzymać psów. A developer, który nienawidzi chłopaka, uprzejmie doniósł, że ten trzyma psa w domu. Bella zostaje rozdzielona z Lukasem, trafia do domu tymczasowego. Psina nie może znaleźć sobie tam miejsc, tęskni za swoim człowiekiem.

I tu rozpoczyna się niemal dwuletnia tułaczka i podróż Bella do swojego pana. Podczas swojej wędrówki, psina pokonuje ponad 600 mil. Niejednokrotnie głodna, zziębnięta i przerażona wędruje za zapachem „Do domu”.

Bardzo piękna i pouczająca historia. Bardzo ciekawe zwroty akcji, nie pozwalają czytelnikowi na nudę. Pies jako narrator jest super zabiegiem autora. Możemy wczuć się w emocje, które odczuwa Bella. Bez trudu możemy wczuć się w jej psychikę, poznać sposób rozumowania oraz postrzegania ludzi.

Fajnym zabiegiem, jest również to, że autor pokazuje tu również życie kotów, jako tych bardziej niezależnych, tych, które nie bratają się tak łatwo z ludźmi, jak psy. Opowieść bardzo przypadła mi do gustu. Trzyma czytelnika w napięciu, jest przepełniona emocjami, nie tylko tymi pozytywnymi, ale również tymi złymi i nieprzyjemnymi.

Przepiękna opowieść, którą polecam zarówno dorosłym, jak i młodzież. Myślę, że każdy człowiek ma w sobie choć odrobinę, iskierkę miłości do zwierząt i chętnie potowarzyszy Belli w jej wędrówce. Miłego czytania.

Dwudziestokilkuletni Lucas codziennie dokarmia dzikie koty mieszkające w norze pod domem, przeznaczonym do rozbiórki. Pewnego dnia, chcąc uchronić zwierzęta od pewnej śmierci, postanawia je wyłapać i znaleźć im zastępcze domy. W wykopanej przez nie jamie znajduje szczeniaka. Pomimo trudnej sytuacji życiowej, chłopak postanawia przygarnąć sunię, nadając jej imię Bella. Pomiędzy Lucasem i czworonogiem tworzy się silna więź. Tymczasem pracownicy Kontroli Zwierząt dowiadują się o Belli i uznają ją za niebezpieczną. Okazuje się, że w małym miasteczku ta rasa jest zakazana. Lucas zmuszony jest rozstać się z ukochaną sunią, która zostaje wywieziona do innego domu poza granice stanu. Czworonóg nie zamierza się jednak poddać i postanawia odnaleźć swojego człowieka.

Chyba nikogo nie zaskoczę, jeśli powiem, że zakochałam się w tej książce od pierwszego wejrzenia! Pomimo tego, że jest dość przewidywalna - już sam tytuł zdradza, o czym będzie, bawiłam się rewelacyjnie! Cudownie było czytać o przygodach uroczej Belli, widząc świat z jej perspektywy. Zachwyca swoim urokiem, mądrością i bezwarunkowym oddaniem. Pokochałam również Lucasa, który z zaciętością walczy o bezdomne zwierzęta. Autor wspaniale przedstawił więź, jaka połączyła psa i chłopaka. Takiego przywiązania nie da się do niczego porównać! Coś pięknego. Bardzo się zżyłam z bohaterami powieści i każdą sytuację, w jakiej znalazł się czworonóg, przeżywałam bardzo mocno.

Po tej lekturze mam mnóstwo przemyśleń. Jedno z nich dotyczy odpowiedzialności, jaką człowiek, bierze na siebie adoptując psa. Lucas jest postacią fikcyjną, ale gdyby miał swojego odpowiednika w rzeczywistym świecie, powierzyłabym mu opiekę nad każdym zwierzęciem na planecie i wiedziałabym, że w stu procentach będzie ono bezpieczne i kochane. Inną refleksją była empatia ludzi. W powieści mamy dużo dobrych charakterów, ale są też ci źli, pozbawieni skrupułów, kierujący się zawiścią i własnym zyskiem, zupełnie jak w realiach. Tak trudno o trochę dobroci i wyrozumiałości?

"O psie, który wrócił do domu" przepełniona jest miłością, która udzieli się każdemu! Lektura dobra na każdą chwilę, na wszelkie smutki. Pochłania się ją błyskawicznie. Wywołuje mnóstwo pozytywnych emocji, wiele uśmiechu i radości. Bawi, cieszy i rozczula – powinniście się zaopatrzyć w chusteczki, żeby podczas czytania móc zetrzeć z policzków łzy wzruszenia. Przedstawiona w powieści psia wierność, a także ludzka życzliwość sprawiają, że przyjemne ciepło rozlewa się po całym ciele. Wielbiciele zwierząt będą zachwyceni – to jest Wasz must read. Ja takie książki mogę czytać codziennie!

W. Bruce Cameron autor bestselleru ”Był sobie pies”, a także równie wspaniałych książek takich jak: ”Psiego najlepszego”, ”Był sobie szczeniak. Ellie”, a dziś trochę o najnowszej książce pt. ”O psie, który wrócił do domu”.

Historie o psiakach są zawsze ciekawe, słodkie i chwytające za serce.

Słynne powiedzenie brzmi, że ”kto nie kocha zwierząt, to nienawidzi też ludzi” bardzo jest dziś trafne.

Jest w tym sporo prawdy.

Patrzę na swojego psiaka, bardzo już „posuniętego w latach”(13 lat)i myślę sobie, że zwierzęta, a zwłaszcza psy, człowieka kochają większą miłością niż samych siebie.

Główny bohater książki Lucas Ray-mieszka niedaleko ruin, gdzie mieszkają bezdomne koty. „Mama Kotka” opiekuje się także małym szczeniaczkiem, a dokładniej sunią.

Sunia ma nową rodzinę, ale tak naprawdę, tęskni za swoim rodzeństwem, przez co jest bardzo niespokojna i nieszczęśliwa i głośno skomli.

Ktoś te piski usłyszał i przyjechała pani Andrey-pracownica towarzystwa opieki nad zwierzętami.

Lecz Lucas postanowił zabrać sobie małą sunię i nadał jej imię Bella, gdzie przez kolejne dni przystosowywała się do swojego nowego życia.

Lucas uczył ją poszczególnych poleceń i z czasem Bella bardzo przywiązała się do swojego pana.

Ale jak w każdej powieści, żeby nie było za różowo, okazało się, że Bella jest pitbullem i Lucas nie może jej trzymać w domu, gdyż prawo w Stanie Denver na to nie pozwala.

Pies zostaje więc odesłany i zabrany od Lucasa, ku wielkiej rozpaczy suczki.

Lecz Bella dobrze zapamiętała zapach swojego pana i zrobi wszystko, aby do niego wrócić.

Czy jej się to uda?

Co ją spotka?

Jakie niebezpieczeństwa na nią czekają?

Wspaniała opowieść, pełna przygód i chwil przyprawiających o szybsze bicie serca.

Powieść napisana i opowiedziana językiem psa-suczki Belli.

Jest to historia dla dużych i małych, dla dzieci i dorosłych, bo któż nie kocha słodkich psiaków?

Na podstawie tej książki nakręcono film w kinach, a więc zachęcam Was moi drodzy i do przeczytania książki i do obejrzenia filmu z całą rodziną.

Życzę miłych wrażeń i wielu przeżyć.

Bella to uroczy szczeniaczek, który trafia w ramiona Lucasa. Mężczyzna od razu wie, że ten wesoły czworonóg odmieni jego życie na lepsze. Piesek również czuje, że trafił na swojego człowieka i chce być dla niego najlepszym zwierzakiem na świecie.

Lucas nie może zatrzymać Belli w swoim mieszkaniu. Postanawia podjąć ryzyko i zabiera ją do szpitala, w którym pracuje. Piesek wnosi mnóstwo radości do życia pacjentów. Jednak pracownicy Kontroli Zwierząt twierdzą, że zwierzę jest niebezpieczne ze względu na swoją rasę, która w Denver jest zakazana. Zrozpaczony Lucas musi rozstać się z ukochaną Bellą, która zostaje wywieziona do innego domu poza granice stanu.

Mimo wszystko piesek nie zamierza żyć z dala od swojego najlepszego przyjaciela i postanawia wziąć sprawy we własne łapy. Teraz Bella staje przed ważnym wyzwaniem. Musi odnaleźć drogę do swojego człowieka. Wyrusza w wielką, pełną przygód i niebezpieczeństw podróż, aby wrócić do domu. Czy jeszcze zobaczy Lucasa?

„O psie który wrócił do domu” to współczesna powieść W. Bruce’a Camerona.

Po drodze Bella spotyka różnorodne kolorowe postacie, zarówno zwierzęce, jak i ludzkie, w tym sierocą drużynę lwów górskich, którą bierze od swoje skrzydła.

W towarzystwie scenerii historia uderza w niekończące się, przewidywalne rytmy.

Bella jest lojalna optymistyczna i zdecydowana wrócić do domu Lucasa. Nie poddaje się. Z każdym krokiem odnawia swoją determinację, by wrócić do przyjaciela. Po drodze pomaga i wspiera inne zwierzęta.

Jest ona dobrym psem nie tylko dla człowieka, ale dla wszystkich, z którymi się spotyka, ostatecznie pokazuje, w jaki sposób bezwarunkowa miłość jednego zwierzęcia może poruszyć wiele ludzkich serc.

Relacja między Bellą a Lucasem jest cudowna i pociąga nas za sobą.

To bardzo wzruszająca historia.

Autor ma wrodzony talent, dzięki któremu perfekcyjnie układa historię z perspektywy psa, która przyciąga wiele osób do siebie.

Jest ona bardzo emocjonalna i niezwykle poruszająca.

Ta powieść do samego końca trzyma nas w ogromnym napięciu i dostarcza wielu pozytywnych uczuć.

Jest to bardzo realistycznie stworzona książka.

Gorąco Polecam!

Przeurocza opowieść :) Bruce to mistrz powieści przygodowej z psim bohaterem głównym :)

Myślę, że "O psie, który wrócił do domu" jest równie dobra, jak "Był sobie pies". Zastanawiam się, czy nie lepsza. Mocniej odrealniona, ale też mocniej rozgrzewająca serce.

Świetny warsztat pisarski - proste słowa, ale płynnie połączone w zdania, rozczulajaca perspektywa patrzenia na świat przez psiego bohatera (trochę dziecięca - pies nie rozumie części tego, co robią ludzie).

Bardzo polecam nie tylko dla fanów "Był sobie pies" czy miłośników czworonogów (dla kociarzy Bruce ma kilka fajnych stwierdzeń :)). Przypadnie do gustu też tym, którzy szukają ciepłej powieści z małymi morałami wrzucanymi "przy okazji".

Bella - mieszaniec pitbulla - jako szczeniak trafia do domu Lucasa i jego Mamy. Okazuje się, że jest niezwykle mądra - potrafi przewidywać ataki padaczki, świetnie sprawdza się w roli psa terapeuty w szpitalu dla weteranów wojennych. Wydawałoby się, iż jest to dla niej idealne miejsce do życia. Niestety prawo w Denver zakazuje trzymania psów tej rasy. Przerażona Bella musi zostać wywieziona poza granicę stanu, gdyż tylko tam nie grozi jej złapanie przez hycla i uśpienie. Lucas jest zrozpaczony, ale postanawia zrobić wszystko, by ten mądry, spokojny, przyjacielski pies wrócił jeszcze kiedyś do jego domu 😔 Czy mu się to uda ? Co spotka młodziutką Bellę w obcym miejscu ? Czy przeżyje tułaczkę, spotkanie ze złymi ludźmi, z pumą...? 😱

Przyznam, że już dawno nie płakałam tak dużo jak podczas czytania jakiejkolwiek książki 🙈 Jeśli macie ochotę na wzruszenia, jeśli jesteście wrażliwi na psi los - musicie koniecznie przeczytać najnowszą powieść Camerona 👍 Tym bardziej, że już pod koniec stycznia w kinach będzie można obejrzeć jej ekranizację.

Są takie książki, po które trzeba sięgnąć. Powieści, w których to pies jest głównym bohaterem na stałe trafiły do mojego własnego kanonu pozycji obowiązkowych. Szczególnie historie W. Bruce'a Camerona! Czy najnowsza historia skradła moje serce?

'Od teraz będę z tym człowiekiem, gdziekolwiek mnie zabierze. I tego właśnie pragnęłam: być przy nim.'

Bella jako szczeniak mieszka w norze wraz ze swoją psią i kocią rodziną. Problem jednak w tym, że zamieszkują miejsce pod budynkiem przeznaczonym na rozbiórkę. Pewnego dnia szczeniaka odnajduje Lucas i jest to początek ich przyjaźni i wzajemnego przywiązania. Wszystko wydawałoby się piękne i kolorowe gdyby nie fakt, że Bella została uznana za pitbulla, którego nie można być właścicielem w Denver. Zostaje odesłana poza granice swojego domu, terenu który zna. I właśnie tutaj rozpoczyna się jej przygoda, ponieważ suczka zrobi wszystko, aby wrócić do swojego człowieka.

'Lucas był moim człowiekiem. Niczego bardziej nie chciałam, niż być z nim każdego dnia do końca życia. No, może to plus smakołyki.'

Piękna i wciągająca historia. Po raz kolejny jesteśmy świadkami tego, jak bardzo pies przywiązuje się do człowieka. Jak jest wierny i oddany. Całość przedstawiona jest z perspektywy Belli, poznajemy jej uczucia i psie przemyślenia. Zastanawialiście się kiedyś czy pies jest w stanie z każdego miejsca odnaleźć drogę do domu? Ja tak. Bella stała się dowodem na to, że determinacja w dążeniu do celu ma swój sens. Suczka postanowiła wrócić do chłopaka, którego kocha najbardziej na świecie. Ten cel był ważniejszy niż wszystko inne. Psy są najlepszymi przyjaciółmi i tutaj mamy tego niezaprzeczalny dowód.

Nie miałam wątpliwości co do tego, że podczas lektury będę płakać. Czytałam już poprzednie książki autora i za każdym razem reaguję tak samo. Chociaż sam tytuł sugeruje zakończenie, wciągnęłam się w fabułę. Polubiłam Bellę i kibicowałam jej podczas podróży, w którą się udała. Utwierdziłam się w przekonaniu, że psy są najlepszymi stworzeniami. Wierne i kochające.

'Przerażający wniosek był taki, że na świecie istnieli źli ludzie.'

Zastanawiacie się, czy sięgnąć po lekturę? Zachęcam do poznania historii Belli! Piękna i wzruszająca opowieść o sile psio - ludzkiej przyjaźni. Polecam!

'(...) zdążyłam się już nauczyć, że ludzie nie byli tak godni zaufania, jak mógłby sobie tego życzyć pies.'

Od 1997 roku, w Polsce obowiązuje prawo, które zobowiązuje osoby pragnące utrzymywać psa z listy ras agresywnych, do posiadania specjalnego zezwolenia wydawanego przez urząd gminy. W Stanach Zjednoczonych, ze względu na dużą liczbę ataków psów na ludzi, prawo to zostało zaostrzone. W niektórych stanach wprowadzono Breed Discriminatory Legislation czyli zakaz posiadania zwierząt uznawanych przez Animal Control Officers, urzędników odpowiedzialnych za weryfikację tego przepisu, za niebezpieczne dla obywateli. Na ludzi, którzy dopuścili się złamania prawa nakładane są wysokie kary grzywny, a zwierzę musi opuścić stan lub jest usypiane. Wielu nie zgadza się z BDL, niektóre miasta zrezygnowały z jego stosowania. Uznaje się je za przejaw rasowej dyskryminacji w świecie zwierząt, mówi się że prowadzi do patologii i przestępczych zachowań. Ludzi, którzy hodują rasy agresywne wbrew prawu, ograniczają aktywność zwierząt, unikają wizyt weterynaryjnych czy szczepień co może doprowadzić do epidemii wścieklizny. Cierpi zarówno społeczeństwo jak i czworonogi. Książka Camerona pokazuje ten "pieski los" oczami głównego zainteresowanego. Skoro nie słuchamy ludzi posłuchajmy głosu zwierząt, który układa się w jęk rozpaczy.

Bella, uroczy szczeniak rasy mieszanej, trafia do Luka który, choć zauroczony zwierzęciem, niestety nie może trzymać go we własnym mieszkaniu. Postanawia podjąć ryzyko i zabiera ją do szpitala, w którym pracuje. Bella szybko zaprzyjaźnia się z pacjentami i wnosi radość w ich życie. Jednak pracownicy Kontroli Zwierząt twierdzą, że zwierzę jest niebezpieczne ze względu na swoją rasę, która w Denver jest zakazana. Zrozpaczony Lucas musi rozstać się z ukochaną Bellą, która zostaje wywieziona do innego domu poza granice stanu. Pies jednak nie zgadza się z decyzją urzędników i swojego pana i postanawia wrócić. Wyrusza w wielką, pełną przygód i niebezpieczeństw podróż, aby wrócić do domu. Czy jeszcze zobaczy Lucasa?

Wśród wielbicieli i jednocześnie obrońców zwierząt, krąży obiegowa opinia, że to nie pies bywa źle wychowany i zły, tylko człowiek dopuszcza się błędów wychowawczych, których skutki mogą być tragiczne. Jednak zdarzyło mi się słyszeć również historie, w których czworonóg zaatakował członka rodziny po wielu latach życia razem. One są również prawdziwe o czym świadczą łzy w oczach właścicieli, którzy muszą uśpić pupila. Zgadzam się z twierdzeniem, że psy należące do ras tak zwanych agresywnych, powinny trafiać do ludzi, którzy mają pojęcie o tym jak takie zwierzę ułożyć, wychować i co jest mu potrzebne by mogło w pełni rozwinąć swój potencjał. Drażnią mnie ci, co kupują pitbulle bo są modne, ci co trzymają malamuty w kawalerce czy owczarki niemieckie na łańcuchu. Osoba do której trafi zwierzę powinna być zweryfikowana a ono same wpisane do odpowiedniego rejestru co pozwoli je kontrolować. Prawo wprowadzone w Stanach Zjednoczonych jest krzywdzące, nieusankcjonowane i szkodliwe. Nie zamierzam tutaj drążyć tego tematu, gdyż zrobił to już za mnie autor niniejszej książki. Dyskusja na temat BDL jest gorąca, prawo ma swoich zwolenników oraz przeciwników, walka jest wyrównana i czasem mam wrażenie, że angażując się w batalie sądowe, wygłaszając apele w radiu, organizując różnego rodzaju happeningi czy wystąpienia telewizyjne, aktywiści zapomnieli o najważniejszym czyli przedmiocie sporu : psach. Nie bez powodu książka Camerona napisana jest właśnie z psiej perspektywy. Na dodatek naszym bohaterem jest suczka z silnym instynktem opiekuńczo-macierzyńskim. Choć nie mam pojęcia czy autor ma zwierzę domowe, to wydaje mi się że dane mu było zobaczyć miłość w oczach małego podopiecznego. Pokusił się bowiem o coś niezwykle trudnego, a mianowicie opisanie uczuć zwierzęcia do istoty ludzkiej, uczuć niezwykle silnych bo bezinteresownych. Niektórzy mówią, i to z pełnym przekonaniem, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Po przeczytaniu tej książki muszę przyznać, że zmieniło się moje postrzeganie domowych pupili. Od zawsze miałam psy. Były one tak naturalnym elementem krajobrazu, że zaczęłam traktować je przedmiotowo, jako coś oczywistego. Zwierzę jest, trzeba z nim wyjść, nakarmić, pobawić się. Dopiero ta książka uświadomiła mi, że mieszkające ze mną stworzenia uznają mnie za centrum swojego wszechświata, kochają mnie tym samym nie wymagając niczego w zamian. I wiecie co? Tę miłość widać w każdym machnięciu ogonem czy podaniu łapy. Suczka Camerona poszła dalej i pokazała niedowiarkom czym jest siła tej miłości. Znalazła drogę do domu. Powróciła do osoby, która bądź co bądź ją zostawiła, do domu z którego wypędziło ją "prawo". Choć nie każę wam od razu brać w ręce transparentów i dołączać do aktywistów tak warto czasem usiąść i się zastanowić co można zmienić na lepsze.

Temat dyskryminacji rasowej jest głównym, jednak nie najważniejszym w tej książce. Mnie osobiście poruszyły fragmenty o weteranach wojennych, ludziach cierpiących na Zespół Stresu Pourazowego.. Słyszałam o hipoterapii, słyszałam o kocie przepowiadającym śmierć pensjonariuszy w domu opieki, jednak "psia" terapia jest dla mnie czymś nowym. Mało tego, nie przypuszczałam, że zwierzę może stać się "pracownikiem" szpitala. Okazuje się, że dogoterapia już dawno stała się popularna. Co prawda nie jest cudownym lekiem na zaburzenia lękowe PTSD, ale może skutecznie wspomóc klasyczne leczenie. Zwierzęta są więc tajną bronią psychologów. Patrzcie takie mistotki a tyle dobrego mogą zrobić. Mogą...dopóki, ktoś nie uzna ich za złe, niebezpieczne i nielegalne, wtedy w najlepszym wypadku czeka je wywózka, w najgorszym śmierć. Wiecie, że zabiegów usypiania zwierząt w USA, przeprowadzanych jest kilkaset dziennie? Statystyki są niestety tragiczne.

"O psie, który wrócił do domu" jest książką skierowaną nie tylko do dorosłych czytelników, świadomych i odpowiedzialnych czy tych, dla których zwierzęta są niczym członkowie rodziny. To również pozycja dla tych, którzy rozważają kupno czy adopcję czworonoga i chcą poznać ich sposób "działania" i myślenia. Po przeczytaniu tej książki znajdzie się z pewnością duża grupa ludzi, którzy zapragną sprawić sobie psiego przyjaciela, już natychmiast. I właśnie to jest groźne. Owszem dzieło Camerona opowiada o losach zakochanej w swoim człowieku suczki, jednak czy i my potrafimy odwdzięczyć się miłością? Ta książka zmusza do myślenia nie tylko o szkodliwym czy nieskutecznym prawie o dyskryminacji rasowej lecz również o tym czy my sami dobrze traktujemy naszych pupili, czy dajemy im wystarczająco dużo atencji i bliskości.

"O psie, który wrócił do domu"to ciekawa próba opisania historii powrotu do domu z perspektywy psa. Nie przesadzę jeśli powiem, że jest to poniekąd romans, bo wprost czuć tutaj bezgraniczną miłość zwierzaka do swojego pana. To takie współczesne "Lessie, wróć", tyle że lepiej napisane, dziejące się w realiach XXI wieku i używające mocniejszych argumentów. Jednak przesłanie jest to samo. Szanujmy naszych braci mniejszych. Jeśli nie jesteście wielbicielami psów to nic nie szkodzi. Jest to bowiem jedyna książka o psach, której bohaterami są również koty i to różne różniaste, i te grube tłuste koty kanapowe i te ze śmietników i piwnic. I jak się okazuje powiedzenie "dogadywać się jak pies z kotem" jest nieco przestarzałe. Poznajemy tutaj mnóstwo cudownych (tych nieco mniej cudownych też) postaci, które stają na naszej drodze, pomagając lub przeszkadzając w dotarciu do celu. Było mocno, intensywnie, momentami zabawnie a nawet kreskówkowo.

W. Bruce Cameron to autor, który to właśnie psy uczynił głównymi bohaterami swoich powieści. Któż się w końcu oprze widokowi słodkiej mordki? Jednak wbrew pozorom jego książki to nie tylko tandetne, oklepane i lekkie historyjki. Mają one bowiem moc czynienia zmian, chociażby tych małych, w naszych umysłach. A zawsze warto jest coś zmienić na lepsze. Z całego serca polecam wam tę niewielkich rozmiarów książkę. To ciepła, wzruszająca i mądra historia dla każdego czytelnika, nawet dla tych, którzy nie lubią zwierząt. Może właśnie nadszedł czas to zmienić?

"O psie, który wrócił do domu" zainteresowała mnie już jakiś czas temu. Najpierw wybrałam się na film, a później zapoznałam się z publikacją.

Naprzeciwko domu Lucasa był dom do rozbiórki. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że mimo wyłapania zwierząt przez hycla, wciąż był tam piesek i mnóstwo kotów. Chłopak nie godził się na to, by ich zabili w rezultacie czego naraził się na gniew jednego z mężczyzn. Przygarnął Bellę, pieska, który został uznany za groźny gatunek i miał zostać uśpiony.

Film bardzo mi się podobał. Sięgając po książkę miałam więc wciąż przed oczami sceny z ekranizacji, co zdecydowanie bardzo mi się podobało. Powieść czyta się naprawdę bardzo szybko. Mimo tego, że znałam zakończenie tej historii, z przyjemnością czytałam o dalszych przygodach Belli.

Bruce W. Cameron w swoich książkach oddaje głos psom, a więc i tym razem narratorką została Bella. Fabuła jest bardzo ciekawie skonstruowana. Piesek nie wszystko rozumie ze świata ludzi, co zostało doskonale odwzorowane w jej kwestiach.

,,O psie, który wrócił do domu" to naprawdę bardzo wartościowa publikacja. Można zapoznać się zarówno z książką, jak i filmem, które doskonale się dopełniają.

Cały czas trzymałam kciuki, aby odnalazła drogę do domu i żeby jej państwo byli cali i zdrowi. Otwarła również moje serce dla kotów, bo niezbyt za nimi przepadałam - stereotyp o braku wierności kota, i że po śmierci wygłodniały cię zje, a pies zdechnie z żalu nad grobem.

"O psie, który wrócił do domu" to już kolejna książka W.B. Cameron'a o takiej tematyce - "Był sobie pies", "Psiego najlepszego", "Był sobie szczeniak. Ellie".

Zaproponowana przez autora narracja - pierwszoosobowa i z punktu widzenia szczeniaka - daje poczucie dogłębnej analizy psiego zachowania i "myślenia" w świecie ludzi. Owy ludzki świat dał się suczce Belli poznać we wszelkich barwach. Wychowywana przez kocią mamę została adoptowana do domu niejakiego Luckasa i jego matki. Doznała tam ciepła, poczucia bezpieczeństwa i przynależności. Niestety to wszystko byłoby zbyt proste, a powieść musiałaby się szybko zakończyć. Stąd pojawiły się przeszkody. Jedna z nich to zakaz trzymania zwierząt w wynajmowanym przez Luckasa lokalu. Tak naprawdę to ona powoli uruchomiła lawinę innych konsekwencji niezastosowania się do umowy najmu mieszkania.

Mimo, że Bella była dobrym i bezproblemowym szczeniakiem, a do tego świetnym terapeutą - jak przeczytacie, będziecie wiedzieć o co chodzi:) - na swojej drodze musiała zmierzyć się z hyclem i to dwukrotnie, rodziną zastępczą dla Pitbulli ( choć nie było pewne, że to ta rasa), tęsknotą za domem - Luckasem, głodem, ucieczką, itp. Walczyła także sama ze sobą. Podczas ucieczki od rodziny zastępczej ujawniła się jej dzika strona natury zwierzęcej - polowanie, smakowanie dzikiego mięsa, rozkoszowanie się krwią innych zwierząt, walka z kojotami.

Tytuł sam sporo sugeruje, więc nie ma co udawać, że jest inaczej. Mimo wszystko jednak czytelnik czeka na zakończenie i rozwiązanie pewnych kwestii - nie tylko : czy Bella wróciła do Luckasa, czy nie.

Najnowsza powieść Cameron'a to zdecydowanie historia pisana empatią. Dużo tu uczuć, i skrajnych emocji. To wszystko włożone w "myśli" szczeniaka o imieniu Bella.

Jedno jest pewne: pies, który czuje się potrzebny jest bezwarunkowym przyjacielem, terapeutą w trudnych chwilach i wiernym powiernikiem.

Miałam już okazję czytać wcześniejsze książki Camerona i powiem Wam, że niniejsza pozycja jest chyba najlepsza, choć pozostałym niczego nie brakuje, z dotąd wydanych. :D Powieść, którą dziś Wam pragnę przedstawić oraz szczerze polecić jest po prostu must have każdego dorastającego młodego człowieka. Ta historia pokazuje, jak wiele znaczymy w życiu naszych futrzastych przyjaciół, jak bardzo możemy ich skrzywdzić, a także jak to istotne by bronić tych, którzy sami tego nie potrafią.

"Ziewnęłam i podrapałam się za uchem. Nieważne, czy w pobliżu były zabawki do ganiania albo żucia - ludzie i tak zawsze woleli siedzieć i nic nie robić."

Fabuła została poprowadzona z punktu widzenia Belli — suczki, która zostaje znaleziona w rozpadającym się budynku, kiedy deweloper próbuje go zburzyć. Niestety jej rodzeństwo i matka prawdopodobnie zostali uśpieni przez „czyścicieli”, podobnie jak wiele kotów pomieszkujących pustostan. Pozostała przy życiu kotka wraz z kilkoma małymi, przygarnia Bellę, lecz nie na długo cieszą się spokojem. Deweloper powraca, tym razem zdecydowany, czy są w budynku jakieś zwierzaki, czy nie, zmieść dom z powierzchni ziemi. Wszystko w imię pieniądza. W tym czasie, poznajemy również chłopaka, który dokarmia zwierzęta i walczy z Gunterem — właścicielem posesji — o życie tych bezbronnych stworzeń. Podczas jednej „akcji ratowniczej” udaje mu się wyciągnąć Bellę, naszą główną bohaterkę.

Jednym z zabawnych i jednocześnie wzruszających momentów jest ten, kiedy Bella pojawia się w miejscu pracy Lucasa, czyli w szpitalu dla weteranów. Tam, poprzez swoją ciekawą i niewątpliwie łakomą naturę, wzbudza sympatię pensjonariuszy, wywołując uśmiech tam, gdzie już od dawna się nie pojawiał.

"Mężczyzna o imieniu Steve nie miał już tego cudnie słodkiego sosu.

- Chcesz ciasta?

Było przepyszne. Lubiłam Steve'a. Lubiłam Marty'ego, który siłował się ze mną na podłodze. Lubiłam Drew, który nie miał nóg, ale zabrał mnie na przejażdżkę swoim krzesłem. Siedziałam mu na kolanach, merdając ogonem, i wszyscy się śmiali."

Książka pokazuje, jak bardzo ludzie, nie pojmujący jak istotną rolę w naszym życiu mogą pełnić zwierzęta, utrudniają ich współegzystowanie z nami. Przepisy, które zakazują trzymania zwierząt w wynajmowanych mieszkaniach, zaskakujące prawo skazujące na śmierć określone gatunki i w końcu, uznawanie przez niektórych wyższości rzeczy martwych nad żywymi.

Niestety, walka Lucasa z Gunterem doprowadza do sytuacji, kiedy nasz bohater wraz z matką muszą poszukać nowego domu. Z groźbą uśpienia Belli, wiszącą nad jej psią mordką, przekazują ją, do czasu znalezienia nowego lokum, tymczasowym opiekunom. Bella, zżyta z Lucasem i Mamą, nie rozumie, dlaczego jest z dala od niego. Na zrozumiałe jej hasło — Do Domu — ucieka, by powrócić do swojego ukochanego człowieka — Lucasa. Od tej chwili, rozpoczyna się jej wielka przygoda i walka o odnalezienie Domu.

Książka jest niesamowicie wzruszająca, zabawna, momentami mrożąca krew w żyłach, ale przede wszystkim, szalenie pouczająca. Autor wyraźnie zaznacza rolę człowieka w świecie zwierząt. Tylko my jesteśmy w stanie im pomóc. Jeżeli nie będziemy mieli na tyle odwagi, by powiedzieć „nie” tam, gdzie widzimy, że dzieje się krzywda, kim pozostaniemy? Pustą skorupą, która niezdolna będzie do głębszych uczuć.

"Mack był najsmutniejszym człowiekiem, jakiego spotkałam, ale zawsze, gdy do niego przychodziłam, po chwili wydawał się trochę weselszy. Spełniałam swoje zadanie, dawałam pociechę."

Cameron już pokazał, że pisać o zwierzakach potrafi, i robi kawał świetnej roboty przy tworzeniu historii, ale „O psie, który wrócił do domu”, myślę, że jest najlepszą z dotychczas przez Niego napisanych. To książka, którą powinno się omawiać w szkołach, choć obawiałabym się, czy miano „lektury szkolnej” nie zabiłoby potencjału, jaki w tej fabule drzemie. Potencjału do wskazania drogi do zmiany postrzegania świata wokół nas. Bo pies, to naprawdę najlepszy przyjaciel człowieka i warto o tym pamiętać.

Ta książka jest wyjątkowa w tak wielu aspektach, że pozostaje mi ją tylko Wam polecić! :)

Więcej na: [Adres usunięty]

Jestem niepoprawną kociarą i nigdy tego nie kryłam. Mimo to z wielką radością sięgnęłam po tę książkę o przygodach Belli.

Tą małą, czworonożną bohaterkę poznajemy, gdy ta ma zaledwie kilka tygodni i wraz z matką oraz rodzeństwem mieszka w opustoszałym domu w Denver. Dni mijają jej na radosnej zabawie z pozostałymi szczeniakami oraz grupką młodych kotów zamieszkujących ten sam budynek. Wkrótce opuszczony dom zostaje przeznaczony do wyburzenia, a na jego miejscu deweloper chce postawić nowoczesne osiedle. Niestety, z dziko żyjącymi lokatorami, inwestor nie ma szans na potrzebne pozwolenia i postanawia dokonać czystek na własną rękę. Pewnego dnia grupka mężczyzn przeprowadza nagły atak na budynek i wyłapuje większość żyjących tam zwierząt. Wystraszona Bella skrywa się w ciemnym zakątku domu, dzięki czemu udaje jej się uniknąć złapania. Psina dołącza się do rodziny kotów, z którą często się bawiła i w ten sposób udaje jej się przeżyć kolejne dni. Ratunek dla Belli przychodzi z rąk Lucasa, który na miejsce wzywa służby pomagające zwierzętom. Początkowo kobieta ze schroniska nie zgadza się, aby chłopak zatrzymał szczeniaka, ale po długich namowach ulega mu. Od pierwszych chwil Bella na rękach Lucasa czuje się radośnie i bezpiecznie. Wydaje się, że to koniec jej problemów. Nic bardziej mylnego. Wkrótce okazuje się, że umowa najmu mieszkania zabrania trzymania zwierząt w mieszkaniu. Na domiar złego prawo zabrania posiadania psów rasy Pitbull na terenie Denver. Właśnie za przedstawicielkę tej rasy uznano małą Belle. Pomimo wielu wysiłkom Lucasa i próbom zmiany decyzji Bella zostaje wywieziona poza granice stanu. Tęsknota tej małej istoty do swojego przyjaciela jest jednak tak wielka, że suczka postanawia pokonać setki kilometrów, aby wrócić do domu. Bella na swojej drodze spotyka wiele zwierząt, przeżywa niejedną przygodę i wpada w kilka problemów. Czy uda jej się wrócić do Lukasa i czy będzie mogła pozostać pod jego opieką? Tego dowiecie się, czytając historię Belli.

Książka napisana jest w pierwszoosobowej narracji. Wszystkie przygody opisane są z perspektywy młodego szczeniaka, który poznaje dopiero świat. Dzięki temu zabiegowi opowieść chwilami doprowadza nas do łez ze wzruszenia, a niekiedy wywołuje szeroki uśmiech. Ta ciepła i pełna nadziei opowieść była dla mnie naprawdę miłą odskocznią od uwielbianych przeze mnie kryminałów.

To doskonała historia nie tylko dla miłośników psów. Jestem przekonana, że wywoła ona wzruszenie u każdego czytelnika, bo takie wartości jak przyjaźń są ponadczasowe i nie znają granicy wieku.

Uczy, żeby nie kierować się cudzymi uprzedzeniami wobec zwierząt, a samemu je poznawać i nabywać cenne doświadczenie w opiece i ich wychowaniu. Zmienia myślenie o kotach i psach.

Ale to była przyjemna lektura. Kilka godzin spędziłam bardzo miło czas czytając tę książkę. Czytałam wszystkie książki autora, ale ta jest chyba najlepsza, tzn. najbardziej mi się podobała.

Jest to piękna opowieść o przyjaźni między człowiekiem i psem, która jest wstanie przetrwać wszystkie przeciwności losu. Lucas dokarmia bezdomne koty w budynku nieopodal swojego mieszkania. Budynek jest przeznaczony do rozbiórki, ma tam powstać osiedle domków. Podczas ratowania kociaków Lucas znajduje Bellę - szczeniaka, nie wiadomo jakiej rasy jest, ponieważ wstępnie wygląda na mieszańca groźnej rasy. Suczka od początku zdobyła serce Lucasa i za wszelką cenę chłopak chce ją zatrzymać u siebie. Bella oraz Lucas spędzają ze sobą każdą wolną chwilę, suczka jest idealny towarzyszem dla chłopaka i jego matki, która z nim mieszka oraz zmaga się z chorobą pourazową, jest weteranką wojenną. Któregoś dnia, ktoś z "życzliwych" osób donosi na psa Lucasa i Bella musi opuścić dom oraz granice stanu, ponieważ pitbulle są w Denver zakazane. Lucas jest zrozpaczony, nie wspominają o suczce. Nie rozumie ona co się dzieje, ale wie na pewno, że jej dom jest tam gdzie Lucas. Bella bierze sprawę w swoje łapki i postanawia odnaleźć swój dom. Czy uda jej się wrócić do Lucasa?

Była to piękna, wzruszająca przygoda, w której możemy poznać sytuację ze strony Belli oraz Lucasa. Bardzo podobała mi się narracja ze strony psa, od czasu do czasu uwielbiam takie książki przeczytać. Książka idealna dla każdego miłośnika zwierząt, w przyszłości na pewno sięgnę po kolejne książki autora.

Cóż to była za wspaniała przygoda! Bella to mieszaniec ras, nikt do końca nie wie kim byli jej rodzice ponieważ znaleziono ją pod domem do rozbiórki, gdzie jako szczeniak przebywała z małymi kotkami. Zaadoptował i pokochał ją Lucas, Bella zamieszkała z nim i jego mamą - weteranem wojennym. Z całych sił starała się być codziennie „dobrym pieskiem” z różnymi skutkami jak to w przypadku szczeniaków bywa. - nie raz znalazłam pogryzione buty czy zabawki gdy Chrupek dorastał. Niestety w Denver gdzie dorasta Bella panuje całkowity zakaz trzymania psów rasy pitbull i właśnie za taką rasę zostaje posadzona Bella przez paskudnego i złego hycla. Co z tego wyniknie? Całkowicie porywająca, wzruszająca historia o miłości do człowieka, do zwierzęcia, oddaniu, przywiązaniu, ukojenia. Historia o powrocie Do Domu, o wielkiej wyprawie, o weteranach wojennych, mamie Kotce, Małej Koteczce i wielu, wielu innych bohaterach. Polecam tę książkę z całego serduszka.

W. Bruce Cameron to mój ulubiony autor powieści z psami w roli głównej. Pisane przez niego historie opowiadane są z perspektywy zwierzaka. Idealnie pokazują zmagania czworonogów ze zrozumieniem siebie, ludzi i świata. Tego autora na pewno kojarzycie z książką "Był sobie pies". Wiecie, że dopiero kilka dni temu z ciekawości obejrzałam jej ekranizację? Historia "O psie, który wrócił do domu" również pojawi się na dużym ekranie!

A o czym i o kim ona opowiada?

Główną bohaterką jest Bella - szczeniak uratowany z opuszczonego domu przeznaczonego do rozbiórki. Między suczką, a jej nowym opiekunem szybko rodzi się prawdziwa miłość, która niestety musi przejść wielką próbę. Zakaz trzymania zwierząt w wynajmowanym przez Lucasa mieszkaniu, brak pozwolenia na przebywanie psa tej rasy w mieście. To komplikuje życie zarówno Belli jak i jej właściciela. Już niedługo będą musieli się rozstać. Czy Bella to zrozumie? Czy odnajdzie się w nowej sytuacji? To będzie dla suczki szkoła życia, podczas której przeżyje wiele przygód, a czytelnik niejednokrotnie wzruszy się do łez - ja jak zwykle ryczałam jak bóbr.

Ta książka idealnie obrazuje relacje między ludźmi i psami i za to ją pokochałam. Trzeba jeszcze podkreślić, że nie jest to pozycja dla dzieci, a raczej książka obyczajowa :)