Uwięziona

Uwielbiam Paris 📚🔥📚

Właśnie skończyłam czytać jej najnowszą książkę UWIĘZIONA .Pochłonęłam ją w jeden dzień. Jest absolutnie genialna.Wciąga od pierwszych stron sprawiając, że zaczynasz się zastanawiać o co tu chodzi 🔪🔥🔪 Obowiązkowa pozycja dla fanów thrilleru psychologicznego. W pewnym momencie zaczynała mi przypominać debiutancką powieść Paris ZA ZAMKNIĘTYMI DRZWIAMI. Fani Paris napewno wiedzą o który moment chodzi :)

Kiedyś

Amelie zawsze musiała sama o siebie zadbać. Ojciec osierocił ją, gdy była nastolatką, ale zanim wpadła w tryby opieki społecznej, udało jej się uciec i zacząć życie od nowa w Londynie. Poznała wpływowych przyjaciół i zdobyła pracę w redakcji luksusowego magazynu. Wkrótce zgodziła się poślubić jego właściciela, miliardera Neda Hawthorpe’a.

Ich związek dla obojga był układem, ale dla Amelie okazał się śmiertelnie niebezpieczną pułapką.

Teraz

Amelie budzi się w ciemnym pokoju bez okien. Nie ma pojęcia, dokąd ją zabrano i dlaczego. Kim są jej tajemniczy porywacze? I dlaczego czuje się w tym więzieniu bezpieczniejsza niż u boku swojego męża Neda?

Choć dopiero drugi raz stykam się z twórczością B. A. Paris, to znowu jest to spotkanie mało kreatywne, miałkie i zostanie szybko zapomniane. Wysoka sprzedaż jej powieści w Polsce wskazuje raczej na opowieści, które idealnie pasują do gatunku. Powinnam płonąć z ciekawości, wbijać się w fotel, natomiast ja przeczytałam „Uwięzioną” w sposób bardzo neutralny, bez żadnych głębszych odczuć. Szkoda, bo liczyłam na silne emocje. Tylko czasami lekko się zaciekawiłam, choć niewiele dialogów wydawało mi się tu realnych.

Amelie to główna bohaterka powieści. Jej życie to istna sinusoida. Już jako dziecko musiała pomagać choremu ojcu, a gdy mężczyzna zmarł, dziewczyna nie miała innej alternatywy, jak zaufać wyłącznie sobie. Wiedziała, co to bieda, a nawet skrajne ubóstwo. Jako nastolatka doświadczyła okrutnego koczowania na ulicy. Mówi się jednak, że trzeba znaleźć się w odpowiednim miejscu i czasie, by całe nasze życie uległo zmianom. Tak właśnie dzieje się z Amelie, która na swojej drodze spotyka bardzo elegancką i bogatą Carolyn. Kobieta od razu zwraca uwagę na biedną dziewczynę i proponuje jej pracę gosposi. Zarobek i ciepły kąt to jednak nie wszystko- obie panie zaczynają bezgranicznie sobie ufać, stają się sobie bliskie niczym biologiczne siostry.

Akcja zaczyna się rozwijać w momencie, gdy podczas jednego z przyjęć Amelie poznaje Neda- niesłychanie bogatego dziedzica fortuny, a jednocześnie właściciela redakcji „Exclusives”. Niejedna kobieta chciałaby zagiąć na niego parol, ale Ned upatruje sobie właśnie Amelie. Proponuje jej pracę, a potem ona i on zawierają między sobą bardzo kontrowersyjny układ. Nie mogę napisać, na czym on polegał, ale autorka udowadnia, że warto sto razy przemyśleć daną sprawę, zanim wpadniemy w ogromne tarapaty. Wyrzuty sumienia, strach, a także chęć cofnięcia czasu- tego właśnie chciałaby teraz Amelie. Niestety, nawet góry pieniędzy nie dają takiej możliwości…

Warto podkreślić, że czas akcji jest przeplatany- raz poznajemy przeszłość Amelie, by w następnym rozdziale czytać o współczesnym… porwaniu. Okazuje się bowiem, że ktoś porwał Amielie i Neda, żądając przy tym pieniędzy. Co bardziej szokujące, małżeństwo nie współpracuje ze sobą. Wręcz przeciwnie- widać między nimi narastającą nienawiść, a nawet chęć mordu. Dlaczego tak na siebie reagują? Czy wcześniej wszystko o sobie wiedzieli? Sami to sprawdźcie.

Książka ta ma swoje bardzo nudne, jaki i dość mądre fragmenty. Czytelnicy, poza ścisłą treścią kryminalną, zauważą, że bogatym ludziom dużo łatwiej jest zamiatać wszelkie brudy pod dywan. To, co często widzimy w prasie czy innych mediach na temat sławnych i bogatych ludzi, to często tylko otoczka. Widok uśmiechniętego n zdjęciu milionera wcale nie potwierdza, że jest on szczęśliwy i empatyczny.

Cóż, książki B. A. Paris uznawane są za bestsellery, lecz ja na razie tego nie potwierdzę. Nie czułam dreszczyku emocji, nie czytałam „Uwięzionej” z wypiekami na twarzy. Zawsze jednak mówi się, że „do trzech razy sztuka”, a zatem może moje trzecie spotkanie z twórczością pisarki będzie dużo bardziej emocjonujące. Bardzo bym tego chciała.

Tym razem nie było fajerwerków, ale ponoć o gustach się nie dyskutuje.

B.A. Paris chyba nikomu przedstawiać nie trzeba. To niekwestionowana mistrzyni brytyjskiego thrillera psychologicznego. Jej powieści cenię od dawna. Do dziś pamiętam te emocje, grozę i niedowierzanie, które towarzyszyły mi podczas lektury debiutu autorki „Za zamkniętymi drzwiami”. To powieść i kobiecie uwikłanej w związek z psychopatą. Potem czytałam równie rewelacyjny, choć zupełnie inny „Dylemat” oraz „Dublerkę” napisaną wspólnie z innymi brytyjskimi autorkami. Ostatnią przeczytaną przeze mnie powieścią autorki była „Terapeutka”, która wywarła na mnie zdecydowanie mniejsze wrażenie niż poprzednie książki autorki, choć też miło spędziłam z nią czas. Oprócz lektury twórczości B.A. Paris, miałam okazję poznać ją samą podczas tegorocznych Targów Książki w Warszawie. Zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie, uśmiechnięta, sympatyczna, mimo mnóstwa książek, które musiała podpisać z każdym zamieniła kilka słów. Podczas tego spotkania byłam już po lekturze jej najnowszej powieści pt. „Uwięziona”, która premierę miała 25 stycznia bieżącego roku. Dlaczego recenzję publikuję dopiero teraz? Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie, oprócz ciągle rosnących stert książek i toczącego się, mam wrażenie, coraz szybciej, życia😊 Niektórzy mówią jednak, że „lepiej późno, niż wcale” pozwólcie więc, że dzisiaj podzielę się z Wami wrażeniami z lektury, zachęcając tych nielicznych z Was, którzy jeszcze nie znają twórczości autorki do jak najszybszego nadrobienia tego braku.

Amelie od dawna musi dbać sama o siebie. Straciła ojca, gdy była nastolatką, ale zanim wpadła w trypy opieki społecznej i rodzin zastępczych udało jej się uciec i zacząć nowe życie w Londynie. Miała szczęście, gdyż poznała dobrych ludzi, którzy jej pomogli, znalazła przyjaciół, a po jakimś czasie zdobyła pracę w luksusowym magazynie. Wkrótce potem zgodziła się poślubić jego właściciela, Neda Hawthorpe’a, syna miliardera. Ich związek dla obojga był układem, ale szybko okazało się, że Ned nie był taki, jaki chciał się wydawać. Amelie znajduje się więc w niebezpieczeństwie, Zanim jednak zdąży pomyśleć co mogła by zrobić budzi się w ciemnym pokoju. Nie ma pojęcia co się stało, kto ją tam umieścił. Wkrótce okazuje się, że razem z mężem została porwana. Znajduje się więc w ogromnym niebezpieczeństwie, ale nawet wtedy nie chce wrócić do boku męża…

Powieść ma ciekawą konstrukcję. Składa się z dwóch części. Pierwsza z nich zatytułowana „Porwanie” składa się z 56 rozdziałów rozgrywających się na przemian w dwóch planach czasowych „Teraz” i „Kiedyś”. Druga część zatytułowana „Rozliczenie” liczy 27 rozdziałów. Obie części prowadzone są w narracji pierwszoosobowej. Zabieg polegający na tym, że najpierw poznajemy bohaterkę znajdującą się w bardzo trudnym położenia, która budzi się w ciemnym z napastnikiem na sobą, a potem stopniowo poznajemy jej przeszłość, naprzemiennie z bieżącym rozwojem sytuacji, by na koniec odkryć, że nic nie było takie jak nam się wydawało, jest genialny. Autorka jest mistrzynią stopniowania napięcia i mieszanie czytelnikom tropów. Chociaż muszę przyznać, że ta powieść jest trochę słabsza, niż pierwsze autorki. Bohaterka momentami mnie irytowała, wkurzała mnie jej naiwność i lekkomyślność, pewnych rzeczy też można było się domyślić. Muszę jednaki przyznać, że dobrze przy niej spędziłam czas. Styl autorki jest lekki i wciągający, a książkę czyta się szybko, choć w pierwszej części trochę dłużył mi się motyw porwania i przetrzymywania bohaterów. Generalnie całość utrzymana na przyzwoitym poziomie, choć moje oczekiwania wobec autorki są zdecydowanie wyższe. Czekam z niecierpliwością na kolejną powieść i mam nadzieję, że będzie równie dobra jak jej pierwsze książki.

"Uwięziona" to książka, która wstrząsa naszymi emocjami i trzyma nas w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Ta emocjonująca i zaskakująca historia porusza tematy trudne, ale niezwykle ważne, takie jak wolność, determinacja i nadzieja. To opowieść, która zostaje z nami na długo po zakończeniu lektury, pozostawiając ślad w naszych sercach.

Jedna z niezwykle emocjonujących sytuacji, które zapadły mi w pamięć, to chwila, gdy główna bohaterka, Emma, staje twarzą w twarz z trudną decyzją, która może zmienić jej życie na zawsze. Ta scena doskonale oddaje wewnętrzne rozterki i konflikty, z jakimi musiała się zmierzyć. Czytając tę część książki, nie mogłem oderwać się od stronic, pragnąc wiedzieć, jakie będzie jej wyjście z tej trudnej sytuacji. To było wciągające i naprawdę trzymające w napięciu.

Kolejna sytuacja, która mnie poruszyła, to moment, gdy Emma odkrywa ukryte tajemnice swojej rodziny. Te tajemnice prowadzą ją przez labirynt intryg i niebezpieczeństw, odkrywając prawdę, która wstrząśnie jej światem. Autor doskonale buduje napięcie i sprawia, że czujemy się jakbyśmy sami wędrowali wraz z Emmą przez mroczne zakamarki przeszłości. To było niezwykle ekscytujące doświadczenie, które sprawiło, że nie mogłem doczekać się, jak te odkrycia wpłyną na dalsze losy bohaterki.

"Uwięziona" to nie tylko opowieść o przetrwaniu i odwadze, ale także o sile ludzkiego ducha i zdolności do przekraczania własnych granic. Autorka zgrabnie ukazuje walkę o wolność i pragnienie odnalezienia swojego miejsca w świecie. Ta książka porusza emocje, prowokuje do refleksji i daje nadzieję na to, że nawet w najtrudniejszych sytuacjach można znaleźć światełko w tunelu.

Gorąco polecam "Uwięziona" każdemu, kto szuka emocjonującej i pełnej napięcia lektury. Ta książka porwie wasze serca i nie pozwoli oderwać się od jej stron. Przygotujcie się na niezapomniane przeżycie i podróż przez ludzkie emocje, które są w stanie przetrwać nawet w najtrudniejszych warunkach.

Kiedyś. Po śmierci ojca nastoletnia Amelie Lamont w obawie przed dostaniem się pod kuratelę państwa przeprowadza się z Reading do Londynu, gdzie zamierza odłożyć pieniądze na studia. W najczarniejszych chwilach w stolicy Anglii poznaje Carolyn Blakely, która oferuje jej pracę w charakterze pomocy domowej wraz z zakwaterowaniem. Amelie zaprzyjaźnia się nie tylko ze swoją pracodawczynią, ale także z jej koleżankami, Justine Elland i Liną Mielkute, pracującymi dla magazynu „Exclusives” prowadzonego przez Neda Hawthorpe'a, syna miliardera filantropa Jethra Hawthorpe'a, założyciela Fundacji Hawthorpe'a. Skuszona obietnicą szybkiego zarobku i chcąc pomóc bliźniemu, Amelie przystaje na niekonwencjonalną propozycję biznesową przedstawioną jej przez Neda. Układ, który dla Amelie okazuje się śmiertelnie niebezpieczną pułapką.

Teraz. Amelie Hawthorpe jest przetrzymywana w ciemnym pomieszczeniu przez niezidentyfikowanych mężczyzn. W innym pokoju przebywa jej fałszywy małżonek, główna karta przetargowa porywaczy, najwyraźniej starających się nakłonić ojca Neda do wpłacenia okupu.

B.A. Paris (właściwie Bernadette Anne MacDougall) urodziła się w hrabstwie Surrey, w południowo-wschodniej Anglii jako trzecia z szóstki dzieci Francuzki i Irlandczyka. Po zakończeniu edukacji przeprowadziła się do Francji, gdzie przez parę lat pracowała jako przedstawicielka handlowa w międzynarodowym banku, a w międzyczasie poznała swojego przyszłego męża, ojca jej pięciu córek i współzałożyciela ich szkoły językowej. I wróciła z nim do Anglii - obecnie mieszkają w hrabstwie Hampshire. Swoją wielką przygodę z powieściopisarstwem Paris zaczęła dopiero po pięćdziesiątym roku życia: za namową córki wzięła udział w konkursie pisarskim organizowanym przez jedno z czasopism. Nie wygrała, ale wymyślała kolejne historie, która skrzętnie przelewała na papier. Na rynku wydawniczym zadebiutowała w 2016 roku bestsellerową powieścią „Behind Closed Doors” (pol. „Za zamkniętymi drzwiami”), dwukrotnie nominowanym w plebiscycie Goodreads Choice Awards thrillerem psychologicznym, który przyniósł jej nie tylko krajową, ale też międzynarodową sławę – trwają ostatnie prace nad filmową wersją „Za zamkniętymi drzwiami”, wyreżyserowaną przez Jeffa Celentano w oparciu o scenariusz Megan Stewart pt. „Blackwater Lane”. „Uwięziona” (oryg. „The Prisoner”) to szósta samodzielna powieść B.A. Paris - brytyjskiej autorki poczytnych „Na skraju załamania”, „Pozwól mi wrócić”, „Terapeutki”, „Dylematu” i rzecz jasna wspomnianego już „Za zamkniętymi drzwiami”, która ponadto wspólnie z paroma koleżankami po piórze stworzyła niejaką:) „Dublerkę” - thrillera niekoniecznie psychologicznego, który swoją światową premierę miał w roku 2022, a jego pierwszą polską edycję przygotowało wydawnictwo Albatros na rok 2023. w tłumaczeniu Roberta Walisia.

Tu i teraz. Tam i kiedyś. Swoją „Uwięzioną” B.A. Paris najpierw prowadzi na dwóch nierównomiernie przeplatających się osiach czasu - teraźniejszość i niezbyt odległa przeszłość – by potem rzecz skondensować - zwarta forma, linearna narracja. Amelie Lamont/Hawthorpe, główną bohaterkę i zarazem narratorkę powieści, po raz pierwszy spotykamy w niewoli zgotowanej przez tajemnicze postaci, które rychło wtrącą ją do „ciemnego lochu”. Niewielkie pomieszczenie z materacem, zabitym oknem i dwojgiem drzwi, z których tylko jedne nie są zamykane na klucz. Za nimi znajduje się ciasna łazienka, gdzie w przeciwieństwie do „jej sypialni i jednocześnie jadalni”, Amelie może w dowolnym momencie przeganiać egipskie ciemności. Drugimi drzwiami od czasu do czasu (najczęściej kilka razy dziennie) wchodzi jeden z porywaczy, milczący mężczyzna, któremu najwyraźniej nie zależy na zagłodzeniu swojej ofiary. Właściwie wszystko wskazuje na to, że Amelie wpadła w brudne łapska przestępczego duetu; dwóch „dżentelmenów” szantażujących miliardera, od niedawna teścia Amelie. Żony z przypadku? Niezupełnie, ale jej związek to czysta fikcja. Układ biznesowy, w szczegółach przedstawiony na płaszczyźnie retrospektywnej. Ale zanim ta niemoralna propozycja zostanie przedstawiona młodej kobiecie, szukającej szczęścia w Londynie, na chwilę przeniesiemy się do Reading, niewystawnego gniazdka Amelie i jej ojca, rozgoryczonego niemiłosiernie przedłużającym się brakiem postępów w sprawie podejrzanej śmierci jego ukochanej żony. Paris właściwie nie pozwala nam lepiej poznać tego bezskutecznie walczącego o sprawiedliwość mężczyzny, bo po długiej chorobie, z małoletnią Amelie w roli jedynej opiekunki, podwójnie poszkodowany wdowiec umiera, co dla jego jedynej córki oznacza przejście pod opiekę państwa. Nastolatka salwuje się więc ucieczką. Kierunek: Londyn. Cel: zgromadzenie pieniędzy niezbędnych do rozpoczęcia nauki w szkole wyżej. Chce zostać prawniczką, do czego zainspirowała ją, jak wszystko na to wskazuje, bezowocna przeprawa rodziciela z tak zwanym wymiarem sprawiedliwości. Nastolatka szybko gubi się w wielkim mieście. Traci pracę i dach nad głową, ale zanim głód porządnie zajrzy jej w oczy, poznaje, na oko dobrze sytuowaną, kobietę nazwiskiem Carolyn Blakely. I tak rodzi się piękna przyjaźń, w którą klin wbije Ned Hawthorpe, przystojny właściciel magazynu „Exclusives”, zespół którego zasilają członkinie małej paczki Carolyn: rodowita Francuzka Justine Elland i rodowita Litwinka Lina Mielkute. Amelie zyskuje więc nie jedną, a aż trzy zaufane przyjaciółki, dzięki którym znowu z nadzieją patrzy w przyszłość. Tym bardziej gdy dostaje pracę w prestiżowym piśmie młodego Hawthorpe'a. Jego ojciec, filantrop Jethro Hawthorpe, po śmierci brata Neda założył fundację zorientowaną głównie na pomoc osobom uzależnionym od narkotyków. Początki były trudne, za co Jethro winił skandalicznie się bawiącego Neda, który bynajmniej nie poprawił swoich notowań u ojca poprzez rozkręcenie takiego szemranego(?) biznesu jak magazyn „Exclusives”. Dobra passa Amelie w Londynie kończy się z chwilą skrzyżowania życiowych ścieżek z Nedem Hawthorpe'em. Oczywiście uświadomi to sobie później... po wejściu w związek małżeński z aroganckim przedstawicielem „brytyjskiej szlachty”. Nie ukrywam, że zaintrygował mnie pomysł B.A. Paris na „Uwięzioną”, podwójna niewola Kopciuszka – a może spod rynny w deszcz? - niestandardowy układ biznesowy z daleka zalatujący archetypicznym motywem podpisania cyrografu z Diabłem. Niestety Amelie Lamont nie ma takich skojarzeń – owszem, ma lekkie wątpliwości, ale natury moralnej, etycznej, nie ma natomiast powodu dopatrywać się w śmiałej propozycji „boskiego Neda” jakichś diabolicznych zamiarów wobec niej. Mieli pomóc sobie nawzajem: Amelie miała przez najwyżej miesiąc grać rolę jego szczęśliwej małżonki, a Ned po wszystkim miał wypłacić jej sto tysięcy funtów, tym samym finansując jej wymarzone studia. Zaintrygował mnie pomysł, ale zawiodło wykonanie.

Drobiazgowa eksploatacja sfery wewnętrznej bohaterki to według mnie nie jest. Thriller psychologiczny to w moim odczuciu nie jest. Prędzej „nagi thriller” o młodziutkiej kobiecie z potężnym, acz jedynie nieśmiało zarysowanym, bagażem życiowym, która poniekąd na oczach czytelnika wpada w jeszcze większe bagno. A właściwie dwa. Najpierw nieszczęsny układ z Nedem Hawthorpe'em, a potem przymusowy pobyt w ciemnicy. Co jest gorsze? Złota klatka czy czarna klatka? Imponująca rezydencja kłopotliwego synalka miliardera, który na względzie zdaje się mieć przede wszystkim dobro swojej fundacji czy po spartańsku urządzona klitka połączona z jeszcze ciaśniejszą, ale za to jaśniejszą łazienką jedynie z muszlą klozetową i umywalką (nie ma ani prysznica, ani wanny)? To proste: lepszy mroczny loch nie wiadomo gdzie. Lepiej dożyć swoich dni w tym klaustrofobicznym wnętrzu, niż korzystać z luksusów niewspaniałomyślnie oferowanych przez zepsutego „chłopczyka” z Londynu. Ned i Amelie, jak to się mówi, są z kompletnie różnych planet. Szkoła przetrwania i lunapark. Rozpaczliwa walka o utrzymanie się na powierzchni i czerpanie z życia nader pełnymi garściami. Ned nie prosi, wszak nie tak został wychowany. Przez nieżyjącego już dziadka, który, ku wielkiemu niezadowoleniu swojego syna Jethro Hawthorpe'a, spełniał wszelkie zachcianki przypuszczalnie ulubionego wnuka. Z drugiej strony Ned i bez dziadka mógłby okazać się niegodny odziedziczenia wychuchanej Fundacji Hawthorpe'a (Paris każe nam błądzić w sferze domysłów). Podręcznikowy przykład psychopaty sadystycznego? Urodzony morderca? Nie można tego wykluczyć, ale w grę wchodzi też kupowanie sobie wolności. Tak czy inaczej, to jeden z tych członków rzekomo równej wobec prawa (bajka dla dorosłych, jeden z rozdziałów Współczesnej Mitologii) ludzkiej populacji tak zwanego demokratycznego świata, który w miarę spokojnie może dopuszczać się najohydniejszych zbrodni. W miarę, bo jest jeszcze zła prasa. „Podłe insynuacje” dziennikarzy, sensacyjne nagłówki bezlitośnie komentowane przynajmniej przez tych internautów, których żywo interesuje wszystko co związane z wpływowym rodem Hawthorpe'ów. Organy ścigania Nedowi niestraszne, ale przedstawiciele czwartej władzy już tak. Druzgocący cios nadejdzie jednak z zupełnie nieoczekiwanej przez niego strony. Porwanie dla okupu? Na to wygląda, ale na nieszczęście żądania oprawców nie tyle małżeństwa, ile partnerów biznesowych, z jakiegoś zagadkowego powodu trafiają w próżnię. Czy to możliwe, że Jethro Hawthorpe dostrzegł w tym procederze okazję do pozbycia się swojego największego problemu? Pragnie śmierci swojego już jedynego syna? A co z Amelie? Przypadkowa ofiara, za którą ten poważany miliarder tęsknić raczej nie będzie. Mniej więcej takie myśli krążą w głowie tytułowej protagonistki tego w gruncie rzeczy prościutkiego thrillera, mnie osobiście odmawiającego satysfakcjonującej wędrówki po na pewno ciekawym wnętrzu Amelie. Obiecujący zarys, ale niedostatecznie zagospodarowany środek. Rozczarowująco pustawe, a w każdym razie w moich oczach irytująco mętne wnętrze (nie zawsze nadążałam za jej tokiem rozumowania). Fragmentaryczna przeszłość i ten jakże niepożądany dystans w umownej teraźniejszości. Pomimo usilnych starań nie potrafiłam zespolić się z tą postacią, bo wyglądało mi na to, że autorce bardziej zależało na dynamicznym i pewnie zaskakującym rozwoju akcji – u mnie obyło się jednak bez większych niespodzianek – aniżeli „powołaniu do życia” pełnokrwistych, niepapierowych postaci. Pośpiech z reguły nie sprzyja staremu, dobremu budowaniu napięcia, coś tam popróbować zawsze jednak można. I pani Paris, owszem, próbowała, ale na mnie te zabiegi jakoś nie za bardzo chciały działać. Intensywnych wrażeń niniejsza lektura mi nie dostarczyła, ale też nie jestem pewna, czy taki był cel autorki. Może „Uwięziona” miała być li wyłącznie małą przekąską, czystą rozrywką dla miłośników gatunku, pragnących odskoczni od „traumatycznych”, odważniejszych opowieści. Od mroczniejszych klimatów. Utworów mniej ugodowych, nieobchodzących się tak łagodnie z drogimi czytelnikami.

Szybki thriller od jednego z najbardziej rozpoznawalnych współczesnych brytyjskich piór, przynajmniej na tym konkretnym obszarze gatunkowym. Od powieściopisarki publikującej pod pseudonimem B.A. Paris, która od 2016 roku konsekwentnie podbija niezliczone serca czytelników z różnych zakątków świata. Kariera w tempie „Uwięzionej”. No dobrze, może aż tak w tym świecie przedstawionym się pani Paris nie rozpędziła, ale jeśli już miałabym komuś polecić tę pozycję, to prędzej szukającym lekkiego thrillera w sensacyjnych sosie, aniżeli osobom akurat łaknącym czegoś jeśli już nie cięższego, to przynajmniej bardziej skoncentrowanego na postaciach, na warstwie stricte psychologicznej.

Książki autorki uwielbiam, jednak tutaj coś się podziało ...

Do połowy książki byłam nią zachwycona, a później stopniowo mój entuzjazm opadał.

Jednak nie byłam nawet w połowie jak już mężowi mówiłam, kto jest tym, którego bohaterka szuka.

Dodatkowo zaczęłam robić obliczenia matematyczne, jakie dowiecie się czytając książkę, szkoda że ja nie przewróciłam kartki dalej, bo wynik tam był 🤣

Chyba im więcej czytam, tym ciężej mnie zaskoczyć. Ostatnio pisała na ten temat @[Adres usunięty]a, zerknijcie do niej. Czasem jedno zdanie potrafi nas naprowadzić na trop i już znamy zakończenie.

Nie rozumiem po co były opisywanie niektóre postacie, bo później słuch o nich zaginął 🙈 po co? Na co? Dlaczego? 🤷🏼‍♀️

Calutkie wyjaśnienie zostało opowiedziane w jednej rozmowie. Mam wrażenie, że tak na siłę, działo się tam tyle rzeczy, że głowa mała. Po przewróceniu ostatniej kartki liczyłam na więcej. Że to niby już koniec ?

Nie czułam się usatysfakcjonowana.

Książka miała potencjał, ale czegoś tu zabrakło. A szkoda.

Zwykle myśląc o małżeństwie, planujemy ceremonię z białą suknią, kwiatami, gośćmi i tortem. W zależności od preferencji mniej lub bardziej szczegółowo modyfikujemy tę wizję, wzbogacając ją o liczne szczegóły związane chociażby z samochodem czy wystrojem sali, a nawet motywem przewodnim, jeśli chodzi o jej kolorystykę. Nawet, jeśli planujemy skromny ślub nigdy nie przyszłoby nam do głowy, że będzie to oznaczało ślub zawarty w tajemnicy przed światem, który tak naprawdę jest … transakcją biznesową.

Amelie nie myślała nigdy o takim ślubie. Zresztą, w przeciwieństwie do wielu dziewcząt nie myślała o żadnym ślubie, tylko o studiach prawniczych. Na te jednak nie miała praktycznie żadnych szans. Jej matka zmarła przy porodzie, kiedy miała siedem lat, a po przeprowadzce z ojcem do Wielkiej Brytanii przez wiele lat obserwowała jego walkę o jakiekolwiek odszkodowanie ze szpitala oraz pogrążającego się w alkoholizmie rodzica. Kiedy zachorował na raka nie mieli żadnych środków na profesjonalną opiekę, wiec to Amelie zajmowała się nim do końca. I to ze świadomością, że jest niepełnoletnia, więc po jego śmierci trafi w tryby systemu opieki. Dlatego też postanowiła uciec, zanim ktokolwiek się zorientuje, że nie ma żadnej rodziny, która mogłaby się nią zająć. Na potrzeby chwili wymyśliła ciotkę z Paryża, ale tak naprawdę po pogrzebie uciekła do Londynu. Miała cel – zarobić na studia i skończyć je, by pomagać takim pokrzywdzonym, jak ojciec. I przez pierwsze kilka miesięcy nawet udawało jej się utrzymać na powierzchni, pracowała dorywczo w kawiarni i wydawało się, że wychodzi na prostą. Jednak po sezonie właściciel ja zwolnił i nie mogła znaleźć żadnej innej pracy.

Przypadkowe spotkanie w kawiarni z niejaką Carolyn Blakely odmieniło jej życie. Kobieta widząc głodna nastolatkę oferuje jej dom i pracę. Mierząca się z rozwodem Carolyn poszukuje kogoś, kto zadbałby o dom i ugotował, a fakt, że jest to zatrudnienie również z noclegiem oznacza dla Amelie, że szybciej uda jej się zgromadzić pieniądze. Nad wyraz dorosła dziewczyna szybko zaprzyjaźnia się zarówno z pracodawczynią, jak i jej koleżankami. A szczytem szczęścia wydaje się praca w ekskluzywnym magazynie, którego właścicielem jest miliarder Ned Hawthorpe. Mężczyzna nie ma zbyt dobrej reputacji, zresztą jedna z przyjaciółek Carolyn, pracująca w redakcji, wielokrotnie wspomina o jego niestosownym zachowaniu. Jednak fakt, że jest synem Jethro Hawthorpe`a, słynącego zarówno z pieniędzy, jak i prężnie działającej fundacji, pozwala Nedowi na bezkarność.

Kiedy nagle Ned prosi Amelie o to, by poleciała z nim do Las Vegas, by mógł porozmawiać z kimś w sprawie wywiadu, dziewczyna nie podejrzewa, że za tą propozycja coś się może kryć. Nawet kiedy ginie jej telefon, a laptop nagle przestaje działać i w żaden sposób nie może skontaktować się z Carolyn, niczego nie podejrzewa. Tymczasem propozycja, którą składa jej Ned, jest zaskakująca – ma zostać jego żoną, a po rozwodzie on ma przekazać jej pieniądze na studia. Mimo obiekcji, dziewczyna godzi się nieświadoma, że oto wpadła w pułapkę pająka.

Kiedy kilka tygodni później ona i Ned zostają porwani, Amelie ma tylko jedna prośbę do porywaczy. Jeśli ich wypuszczą to ona nie chce wyjść z mężem, bo jest przekonana, że ten ją zabije. Co takiego stało się przed te kilka tygodni małżeństwa, że dziewczyna panicznie boi się swojego męża? Kim tak naprawdę jest przystojny biznesmen – skrzywdzonym synem czy może manipulatorem, gwałcicielem i … mordercą? Komu mogło zależeć na porwaniu? Pytania mnożą się zarówno w myślach Amelie, jak i u nas, w trakcie lektury powieści pt. „Uwięziona”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros książka autorstwa B.A.Paris, to kolejny emocjonujący thriller, który przyprawia nas o dreszcz emocji i nie pozwala się oderwać od historii. To nie tylko prawdziwa gratka dla miłośników thrillerów, ale również zagadek psychologicznych. Podział na dwa plany czasowe, teraz i kiedyś, pozwala nam zarówno doświadczać przerażenia zamkniętej w ciemnym pokoju ofiary porwania, jak i poznawać krok po kroku Amelie wówczas, kiedy nie była ona jeszcze panią Hawthorpe. Misternie zbudowana intryga do końca nie tylko trzyma w napięciu, ale też nie zdradza tożsamości ani motywów porywaczy. Zakończenie zatem – jak zwykle u autorki – zaskakuje i długo nie pozwala o lekturze zapomnieć.

Dziś przyszedł czas na recenzję książki, 📚 której byłam bardzo ciekawa. Czy "Uwięziona" autorstwa B.A. Paris okazała się strzałem w dziesiątkę❓️ O tym za chwilę. 🙂

Amelie, główna bohaterka lektury, budzi się w ciemnym pomieszczeniu pozbawionym okien. 🫢 Nie ma pojęcia, co się wydarzyło, czemu jest przetrzymywana i przez kogo. 😧 Co dziwne, kobieta czuje się w tym więzieniu bezpieczniej niż u boku swojego męża Neda. 😲 Dlaczego❓️ Tego dowiecie się, czytając "Uwięzioną". 😉

Książka podzielona jest na dwa równolegle snute wątki. 🧐 Jeden przedstawia aktualną sytuację Amelie, zaś drugi wydarzenia sprzed porwania. Czytając, niemal przez cały czas czujemy napięcie i niepokój. 😨 Książka mocno wciąga, a jej mroczny, wręcz klaustrofobiczny klimat, przyprawia o dreszcze emocji. 🫨

Podobał mi się również styl pisania autorki. ✒️ Dzięki lekkości oraz spójności książkę czytało mi się szybko i przyjemnie. 😊 Na uwagę zasługuje również kreacja głównej bohaterki, bowiem Paris stworzyła niezwykle wiarygodną postać. 👍

Podsumowując, "Uwięziona" to naprawdę dobry thriller psychologiczny, który wciągnął mnie na maxa i wywołał sporo emocji. 🤩 Jeśli więc szukacie czegoś w podobnym klimacie, to polecam Wam tę książkę❗️🙂

"Uwięziona" to kolejny thriller z gatunku domestic noir, tym razem z wplecionym wątkiem obyczajowym i kryminalnym. Główną bohaterką najnowszej powieści B.A. Paris jest Amalie, którą poznajemy w bardzo ciężkim dla kobiety czasie. Umiera bowiem na raka jej ojciec, a ona sama stara się uniknąć domu dziecka. Mimo licznych przeciwności losu, samotność, brak pieniędzy, postanawia wyjechać do Londynu, by tam rozpocząć nowy rozdział w życiu i zarobić na wymarzone studnia prawnicze. Po przyjeździe do Londynu kobieta jest zagubiona, szuka swojego miejsca na ziemi i wówczas przystaje na propozycje swojego szefa. Biznesowa propozycja miliardera Neda Hawthorpe'a wydaje się być tym czego aktualnie Amelie potrzebuje. Szybki ślub, a potem trwanie w nim przez 30 dni mają być szansą i przepustką do jej lepszego życia. Niestety propozycja okazała się być dla kobiety pułapką. Pewnego dnia budzi się w ciemnym pomieszczeniu. Jest przerażona, bo została porwana, ale czuje też ulgę, bo nie przebywa już ze swoim mężem. Jaki los ją czeka? Czy przeżyje? Czy uda jej się uciec?

Odpowiedzi na te pytania poznacie sięgając po książkę, do czego serdecznie namawiam. Autorka prowadzi fabułę dwutorowo. Zdarzenia teraźniejsze przeplatają się z wydarzeniami z przeszłości. Mroczna, klaustrofobiczna atmosfera, mnóstwo pytań, na które próżno szybko odnaleźć odpowiedzi oraz genialnie oddane emocje, które towarzyszą Amelie to zdecydowanie plusy tego thrillera. Z uwagi na dość krótkie rozdziały i świetny styl autorki książkę czyta się szybko i płynnie.

"Uwięziona" to thriller ze świetną intrygą, pełen zwrotów akcji, mocno trzymający w napięciu.

Śledzę na bieżąco twórczość B.A. Paris i prawie wszystkie jej książki mam nadrobione. Uważam, że "Za zamkniętymi drzwiami" nadal jest numerem jeden wśród wszystkich powieści autorki. Trochę się obawiałam, jak odbiorę "Uwięzioną" jednak na szczęście zupełnie niepotrzebnie.

Amelie nie miała łatwego życia. W młodym wieku została całkiem sama i gdyby nie pomoc zupełnie dla niej obcej osoby nie wiadomo jakby skończyła. Powoli zaczęła realizować swoje marzenia. Gdy dostała propozycję biznesową od miliardera Neda Hawthorpe'a nie zastanawiała się długo, gdyż profity z tego układu pozwoliłyby jej w końcu na wymarzone studia. Propozycja ta jednak okazała się pułapką. Gdy Amelie budzi się w ciemnym pokoju bez okien, obezwładnia ją strach. Została porwana i nie ma pojęcia jak to może się skończyć. Czy znajdzie wyjście z tej sytuacji?

Starałam się bardzo ostrożnie nakreślić wam fabułę, by nie psuć wam zabawy. Ostatnio mam naprawdę szczęście do dobrych książek. "Uwięziona" wciągnęła mnie od pierwszego rozdziału. Autorka umiejętnie przeskakuje z przeszłości w teraźniejszość. Sprawiło to, że nie mogłam oderwać się od książki. Nie ma miejsca na nudę, ciągle coś się dzieje, napięcie z każdym zdaniem narasta. Lekkość języka, a z drugiej strony zagadka kryminalna połączona z thrillerem psychologicznym sprawia, że ta powieść jest nieodkładalna. Krótkie rozdziały też zrobiły swoją robotę. Bardzo spodobała mi się główna bohaterka. Jest rzeczowa, konkretna, nie wpada w panikę i stara się ciągle znaleźć wyjście z sytuacji. Ten jej upór sprawia, że nie zgadza się na półprawdy. Chcę poznać odpowiedź na dręczące ją pytania bez względu na konsekwencje. I na końcu je znajduje co jest świetnym podsumowaniem całej powieści. Bardzo dobrze bawiłam się przy tej książce. Zaliczę ją na pewno do jednych z lepszych autorki. Życzę sobie, żeby kolejne książki pani Paris były przynajmniej na takim poziomie jak "Uwięziona".

B.A. Paris to uznawana autorka wielu hitów, takich jak „Za zamkniętymi drzwiami” czy „Terapeutka". Lektury zachwyciły miliony czytelników na całym świecie, a jej nowa książka pt. „Uwięziona” to kolejny must-have dla wszystkich fanów pisarki.

Główna bohaterka, Amelie, to doświadczona przez życie młoda dziewczyna. Już jako nastolatka została całkowicie sama i musiała poradzić sobie z czekającymi ją trudnościami. Jednak jej los na zawsze odmieniła pewna przypadkowo spotkana kobieta. Teraz już jako dorosła, Amelie trafia na ofertę pracy, dzięki której ma sobie zapewnić wymarzoną przyszłość. Nie wie jeszcze, jakie konsekwencje będzie niósł za sobą ten z pozoru zwyczajny wyjazd służbowy... Kiedy nagle zostaje porwana i życie po raz kolejny wystawia ją na próbę, nie traci siły ducha i bez przerwy stara się znaleźć rozwiązanie. W ciemnym pokoju ma mnóstwo czasu na przemyślenia dotyczące jej dotychczasowych wyborów oraz na opracowanie planu ucieczki. Jednak nie może pozbyć się myśli, że nawet tutaj czuje się bezpieczniej niż z własnym mężem u boku.

Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach: pierwsza - teraźniejszość, opisuje dzieje głównej bohaterki od momentu jej porwania. Druga natomiast ma miejsce w przeszłości i tłumaczy jak Amelie znalazła się w tak fatalnej sytuacji. Dzięki temu nieustannie nasuwają się nowe pytania i spekulacje, a czytelnik przeżywa każdą emocję z bohaterką.

Książka jest trzymająca w napięciu i pełna mniej lub bardziej zaskakujących zwrotów akcji, na skutek czego czyta się ją wyjątkowo szybko. Idealna dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z twórczością B.A. Paris, ale także z pewnością nie zawiedzie jej wiernych fanów.

Natalia

Szkolny Klub Recenzenta

„Uwięziona” jest szóstą książką autorki, którą miałam okazję przeczytać. Każdą z tych książek łączy mroczny, niepokojący klimat jednak nie wszystkie sprawiły mi równie dużo przyjemności. Szczęśliwie, bo bardzo czekałam na jej najnowszą powieść, „Uwięzioną” mogę zaliczyć do mojej czołówki wśród powieści autorki.

Otrzymujemy dwie snute równolegle historie. Bieżącą, rozgrywającą się w ciemnym, budzącym ciarki pokoju, w którym nieznany porywacz przetrzymuje naszą bohaterkę. I poprzedzającą porwanie, która stopniowo ukazuje skomplikowaną sytuację Amelie, uzasadniającą, dlaczego młoda kobieta bezpieczniej czuje się w swoim więzieniu niż u boku męża.

To historia młodej dziewczyny, której świt wali się w jednym momencie i tylko łut szczęścia i pomoc życzliwych ludzi sprawia, że nie zostaje bezdomną na ulicach Londynu. Czy to młody wiek i wiara w ludzi czynią ją podatną na manipulację? Czy dlatego nie włącza jej się lampka alarmowa, gdy młody miliarder proponuje jej małżeński układ?

I choć to ostatnie zdanie brzmi trochę jak z taniego romansu, to B.A. Paris potrafiła przekuć tę historię w trzymający w napięciu, duszny thriller, w którym o klaustrofobię przyprawia nie tylko pomieszczenie, w którym dziewczyna jest więziona, ale i pytania, na które brak odpowiedzi. Czy jednak genialny debiut może być przekleństwem autorki? To przez jego pryzmat oceniamy każdą kolejną książkę. I ja każdorazowo czekam na tę, która zdetronizuje „Za zamkniętymi drzwiami”. Najnowsza powieść, choć stanowi świetną i wciągającą rozrywkę na jeden, może dwa wieczory, niestety nie będzie tą perełką. Może kolejna? Będę wyczekiwać i z przyjemnością sprawdzę.

Budzisz się zamknięta w ciemnym pokoju. Nie wiesz, gdzie jesteś i co się wydarzyło. Nie masz pojęcia, kto Ci to zrobił.

O B. A. Paris nie przestaje być głośno od czasu jej debiutu. Pisarka zdobyła rynek mrocznej literatury tytułem „Za zamkniętymi drzwiami” i wygodnie rozgościła się na listach bestsellerów. I choć to właśnie ta pierwsza historia wywołała we mnie najwięcej emocji, każdą kolejną opowieść autorki przyjmuję z dużym zaciekawieniem i niemałą wdzięcznością.

Bardzo lubię takie subtelne kobiece thrillery, w których pięknie łączą się dające do myślenia obyczajowe kwestie oraz niepokojące psychologiczne aspekty. Moim zdaniem taka historia może spodobać się wszystkim czytelnikom, bowiem każdy może w niej znaleźć coś dla siebie. Dokładnie takie uczucia towarzyszą mi wobec najnowszej powieści Paris.

Mimo że fabuła książki na pierwszy rzut oka nie wydaje się szalenie intrygująca czy przesadnie porywająca, a może nawet nie ma w niej nic odkrywczego, to autorce nie można odmówić lekkości w przekazywaniu myśli i uczuć. Sięgając po jej książki, mam wrażenie, że idealnie panuje ona nad sytuacją, pokazując czytelnikom dokładnie to, co sobie zaplanowała. I tym razem porusza się starannie wybraną drogą, by zaangażować nas w akcję i utrzymać nasze zainteresowanie.

Możliwość obserwowania książkowych wydarzeń z dwóch perspektyw czasowych, pozwala spojrzeć na akcję powieści w inny sposób i inaczej ocenić zamysł pisarki. Uważam, ze taki sposób przedstawiania fabuły, wzbogaca całość, pogłębia jej wartość oraz wywołuje więcej emocji wśród czytelników. Ciężko powiedzieć, które fragmenty robiły większe wrażenie. Mogę natomiast zaznaczyć, że ładnie się razem komponowały i współgrały ze sobą.

Bardzo korzystnie w moich oczach wypadła główna bohaterka. Paris umiejętnie zarysowała jej charakter, wskazała istotne wydarzenia z przeszłości, pokazała towarzyszące jej traumy. Krótko mówiąc, nadała jej bardzo ludzkie oblicze. Pozwoliła nam szukać w niej podobieństwa do nas samych, jednocześnie powstrzymując przed wydawaniem zbyt surowych sądów. Jak już wspomniałam, psychologiczny rys jest dla mnie obowiązkowym elementem historii tworzonych przez Paris, dlatego cieszę się, że i tym razem tego nie zabrakło.

„Uwięziona” zyskuje dodatkowe punkty również za sprawą lekkiej, nieskomplikowanej narracji. Autorka ma świetny, wypracowany styl, który jest w stanie obronić każdą jej historię i zamaskować ewentualne niedociągnięcia. Przy takiej narracji chętnie spędza się długie, chłodne wieczory, w których klimatyczna książka stanowi najlepsze towarzystwo.

Ten tytuł nie jest najlepszym w dorobku autorki, ale każdemu może zdarzyć się nieco słabsza lub mniej zajmująca historia. Szczególnie, gdy stawia sobie poprzeczkę tak wysoko. Ufam pomysłom autorki i lubię do nich wracać.

Pióro Paris uwielbiam. Mimo kilku książek, które mniej przypadku mi do gustu niż np. "Za zamkniętymi drzwiami" po każdą kolejną nowość sięgam bardzo chętnie.

W Uwięzionej pierwsze co mi się spodobało to dwie linie czasowe - no po prostu uwielbiam.

Sama historia jest skonstruowana bardzo ciekawie, napięcie rośnie powoli. Autorka trzyma nas w niepewności i sprytnie przeplata teraźniejszość z przeszłością.

Książkę czyta się bardzo dobrze i ciągle chce się więcej, jednak czegoś mi tutaj zabrakło. Nie było tego efektu WOW, gdyż niektóre zdarzenia wprawiony czytelnik z pewnością jest w stanie przewidzieć.

Nie mniej jednak, "Uwięziona" to naprawdę dobry thriller. Myślę, że gdybym nie miała styczności z jej wcześniejszymi książkami i gdyby w mojej głowie nie rodziły się porównania, z pewnością byłabym bardziej zachwycona tą pozycją.

Aktualnie, z książek Paris tą stawiam na trzeciej pozycji, więc podsumowując-warto ją przeczytać.

,,Za zamkniętymi drzwiami", czyli debiut B. A. Paris bardzo przypadł mi do gustu. Byłam bardzo ciekawa, jak spodoba mi się najnowsza książka autorki, czyli ,,Uwięziona".

Główną bohaterką tego wydania jest Amelie, która w młodym wieku straciła oboje rodziców. Choć nie była pełnoletnia postanowiła wyjechać do innego miejsca zamieszkania, gdzie początkowo całkiem jej się wiodło, jednak następnie to się zmieniło. Czy przypadkowe spotkanie miało poprawić jej byt?

Jak już wspomniałam, ,,Za zamkniętymi drzwiami" bardzo mi się podobała, dlatego liczyłam na podobne emocje przy ,,Uwięzionej". Z tego też względu miło spędziłam czas z tą lekturą i autorka faktycznie wróciła do swojego dobrego poziomu stopniowania napięcia.

B.A. Paris bardzo umiejętnie kluczy, łączy wątki, lawiruje faktami. Fabuła podzielona jest na dni, pisarka pokazuje, w jaki sposób wydarzenie z życia Amelie wpłynęło na jej dalsze funkcjonowanie. Podzielenie wydania na czas obecny i przeszły było naprawdę bardzo dobrym rozwiązaniem.

,,Uwięziona" to pozycja o tym, do czego moze doprowadzić zbyt pochopna decyzja. Czyta się naprawdę szybko, tak naprawdę jest to lektura na jeden wieczór. Nie żałuję, że zapoznałam się z tą pozycją, do czego i Was zachęcam.

Amelie czuła się sama jak palec. Jej mama zmarła wiele lat temu, a teraz odszedł również jej ojciec. Nie miała innej rodziny i w wieku kilkunastu lat stała się zdana sama na siebie. Z pomocą przyszła jej Carolyn, która płaciła jej za pomoc w utrzymaniu domu. Tak naprawdę zaprzyjaźniła się z nią i jej los nie był jej obojętny. Niestety poznanie wpływowych przyjaciół zaprowadziło ją do Neda – syna miliardera, z którym wzięła ślub. Miał to być czysty, biznesowy układ, a okazał się dla bohaterki śmiertelną pułapką.

Ciemne pomieszczenie z materacem, zasłoniętym oknem i małą łazienką. W takim właśnie miejscu znalazła się Amelie. Obezwładniająca cisza, natłok myśli, brak zrozumienia, a najgorsze jest to, że wszystko jest lepsze i bezpieczniejsze od przebywania w towarzystwie swojego własnego męża.

Jestem zachwycona! Klimat tej książki jest taki, że aż brakuje mi słów. Mam ochotę napisać, iż wróciła „stara, poczciwa B.A. Paris”. Uwielbiam „Za zamkniętymi drzwiami” i „Na skraju załamania”, niestety kolejne książki autorki nie przypadły mi do gustu, aż do teraz. „Uwięziona” wciągnęła mnie od pierwszej strony, wprost nie mogłam się od tej pozycji oderwać. Byłam niezmiernie ciekawa, o co w tym wszystkim chodzi. Pisarka zafundowała nam prawdziwą ucztę czytelniczą.

Historię poznajemy z dwóch perspektyw. Z retrospekcji dowiadujemy się o tym, jak wyglądało życie Amelie po śmierci ojca, jak dostała się do elitarnego świata wpływowych przyjaciół, dlaczego wzięła ślub z bogatym biznesmenem, jak wplątała się w niebezpieczną grę. W czasie teraźniejszym Amelie jest zamknięta niczym zwierzyna w potrzasku, ma dużo czasu do rozmyśleń, rozpaczliwie próbuje się uwolnić i myśli o tym, ile jeszcze będą trwały te tortury oraz kto za tym wszystkim stoi. Wie, że Ned też tam jest, porywacze przetrzymują go w innym pomieszczeniu.

Klimat powieści jest duszny, wręcz klaustrofobiczny. Spróbujcie się wczuć bohaterkę, która znalazła się w miejscu, w którym nie istnieje czas. Bohaterka nie ma pojęcia czy jest rano, czy wieczór i jest zdana wyłącznie na łaskę swoich oprawców. Do dyspozycji ma tylko materac, miskę owsianki oraz toaletę wraz z umywalką. Żadnych rozrywek, żadnych zmian, idzie zwariować prawda?

Miłośnicy thrillerów psychologicznych nie zwlekajcie! Nawet jeśli zwątpiliście w twórczość autorki, pragnę Wam oznajmić, że naprawdę warto. Wartka akcja, zaskakujące zakończenie, dobrze zbudowane napięcie, cała plejada emocji – znajdziecie w książce to wszystko, a nawet o wiele więcej, tylko dajcie się skusić i porwać tej niesamowitej historii!

Uwięziona to spektakularnie napisany thriller, który śmiało można określić mianem wzorcowego. Tak właśnie powinny być pisane wszystkie tego rodzaju książki. Napięcie pojawia się właściwie już na pierwszych stronach i jest obecne do ostatnich. Idealna propozycja dla miłośników powieści sensacyjnych i thrillerów właśnie. Sama fabuła jest mocno osadzona w codzienności, dlatego zaproponowałabym Uwięzioną także osobom lubiącym powieści obyczajowe z dreszczykiem. Mimo sporej dawki adrenaliny, jaka się wytwarza przy czytaniu, nie zawahałabym się przy wręczaniu tej książki młodzieży.

Pełna recenzja w serwisie W Roli Mamy

B.A. Paris powraca z nową powieścią, by na nowo budzić nasz lęk i dezorientację. Autorka poczytnych thrillerów porywa nas w swoje objęcia i zaprasza do przeżycia przygody, której na pewno szybko nie zapomnimy.

Już od pierwszego spotkania poczułam do autorki ogromną sympatię, ponieważ jej proza była w dużej mierze oparta na prawdziwym życiu. Nawet jeśli podobne problemy nie spotykają nas na co dzień (całe szczęście!) to każdy motyw jej fabuły podbudowany był zaczerpniętymi detalami z naszej rutyny. To budziło jednocześnie spore obawy przed tym co może nas spotkać, ale jednocześnie sprawiało, że od żadnej książki Paris nie dało się oderwać - dynamiczna akcja zachęcała do przerzucania kolejnych stron a świadoma treść kusiła, by poznać całą prawdę. Nie inaczej jest więc z "Uwięzioną", która reprezentuje sobą wszystko co najlepsze w jej twórczości.

To historia bardzo sugestywna, która przede wszystkim wpływa na nasze zmysły. roczny, tajemniczy klimat otula nas niczym ciepły koc i nie opuszcza do ostatniej strony. Dużo się dzieje, ale więcej jest domysłów niż możliwości do rozwiązania, więc nieustannie błądzimy w labiryncie intryg oraz niedomówień a to niewątpliwie najlepsza zaleta tej opowieści. Napięcie sięga zenitu w punkcie kulminacyjnym, który niemożliwy jest do przewidzenia a kreacja bohaterów skupia na sobie ciekawski wzrok czytelnika, który ma ochotę poznać ich z każdej możliwej strony, bo wszyscy dobrze wiemy, że nie wyciągnęli jeszcze wszystkich asów z rękawa.

Amelie nie miała łatwego startu w życiu i została zdana na siebie już jako nastolatka. Uciekła jednak od destrukcji i odnalazła swoje miejsce w świecie budując zawodową karierę. Znalazła też męża, wpływowego miliardera Neda Hawthorpe'a. I to był początek jej końca. Pewnego dnia Amelie budzi się w pokoju bez okien i nie ma pojęcia co się dzieje. Rozpoczyna się mrożąca krew w żyłach gra oparta na wyobraźni i wszechobecnym mroku a czytelnik z zachwytem chłonie to co ujawnia nam autorka, ponieważ głęboko zakopana prawda podsyca atmosferę i ostatecznie budzi prawdziwy szok.

"Uwięziona" to najlepszy thriller jaki wyszedł spod pióra B.A. Paris. Uwielbiam wszystkie książki autorki, ale ta wydała się najbardziej intensywna w przekazie, emocjonalna i bardzo mocno wpływająca na zmysły. Przerzucałam kolejne strony z zapartym tchem i do samego końca nie byłam pewna co się dzieje a to najlepszy zabieg dla tego gatunku. Innymi słowy historia wciska w fotel i pozostawia w głowie cudowny chaos!

Mistrzyni thrillera psychologicznego wróciła. Mogę to przyznać z pełną stanowczością 😁

Jeśli tylko lubicie książki, w których prawdę odkrywamy po kawałku, układając pełen obraz niczym puzzle, podawane w różnej kolejności, to ta książka przypadnie Wam do gustu.

Amelie to młoda dziewczyna, którą nie oszczędzało życie. Najpierw umiera jej mama, kilka lat później ojciec, a ona sama trafia na ulicę, z powodu straty pracy. Wtedy los się do niej uśmiecha, pod postacią Carolyn, u której znajduje posadę, schronienie i przyjaźń. Dzięki temu rozpoczyna nowe życie.

Kobieta wychodzi też za mąż. Jednak trudno tu mówić o małżeństwie z miłości, ponieważ jest to intratny układ pomiędzy nią a Nedem. Tylko...nie wszystko okazuje się takie, jakim miało.

Kiedy więc na samym początku lektury dowiadujemy się, że bohaterka i jej mąż zostali porwani, Amelie uznaje, że porywacze są mniej groźni od Neda właśnie. Dlaczego?

To już musicie doczytać sami 😉

Przeplatające się retrospekcje i czas obecny pozwalają obserwować przebieg porwania i dociekać jego powodów. Powoli, z każdym rozdziałem, dowiadujemy się więcej, otwierając kolejne drzwi w tym labiryncie. A powiem Wam, że jest co odkrywać i daleko temu do lekkiej opowiastki 😉

Fani mocniejszych klimatów, będą usatysfakcjonowani 👌

⭐RECENZJA⭐

Z pisarką @baparisauthor bywa różnie. Raz jej książki wciągają i nie sposób ich odłożyć, raz nudzą i rozczarowują. Jednak tych lepszych jest zdecydowanie więcej i teraz można do nich dodać najnowszą powieść autorki "Uwięziona", która miała swoją premierę 25 stycznia! 😊 Najpierw zacznę od języka i stylu napisanej lektury, dzięki którym przez powieść się "płynie" i nie sposób jej odłożyć. To jest właśnie ta książka z tych nieodkładalnych! 😁 A jak wiecie uwielbiam właśnie takie czytać! 💪🏻 Bardzo cenię sobie kunszt pisarski autorki, jej język jest lekki, przyjemny i niepowtarzalny, a styl przejrzysty, taki dojrzały. Ja bez problemu poznam pióro pisarki, nawet jakby jej powieść nie była podpisana jej imieniem i nazwiskiem 🤪 Co do historii, to z początku dość wolno się toczyła, ale to był dobry zabieg, bo @baparisauthor musiała nas wprowadzić w całą tę fabułę pomalutku, a nie tak szybko, szybko, żeby nie wiedzieć o co chodzi. Dzięki tej spokojnej akcji z początku, można poznać naszych głównych bohaterów oraz to, z czym się mierzą na co dzień. Im dalej tym akcja przyspiesza i nie zwalnia choćby na chwilę. Tyle się tutaj działo, że ja momentami nie wierzyłam w to, co czytam 🤯 Nie spodziewałam się, że to pójdzie w tę stronę, w którą poszło. Nie spodziewałam się, że będzie tutaj takie popapranie 😱🤯😯 Do teraz zbieram szczękę z podłogi i nie mogę dojść do siebie! 🙈🙊 Postacie były bardzo dobrze wykreowane, czuć było od niech bijące emocje oraz uczucia. Cieszę się, że autorka pozwoliła nam poznać życie Amelii z przeszłości i teraźniejszości. Dzięki temu możemy lepiej zrozumieć niektóre sytuację, niektóre reakcje, niektóre rzeczy. Wiedzcie, że tutaj nie ma lekkiej historii, tutaj dostajemy intrygę, kłamstwa, niepewność, strach. Ta fabuła jest o samotności, o zbyt dużym zaufaniu, ale też o walce, o walce o lepsze jutro, o walce o tu i teraz. Za to bardzo doceniam tę postać. Mimo swojej sytuacji, ona nie się nie poddawała, ona codziennie walczyła o siebie i to właśnie pokazuje, jak mocny miała charakter. Zakończenie mogłoby być lepsze, bo spodziewałam się tego, co dostałam 🤭😆 Jednak uważam, że to była taka wisieńka na torcie, mimo iż można było się domyślić co nie co 😉 Ale kompletnie mi to nie przeszkadzało 😊 To jest ta Paris, którą uwielbiam, bardzo cenię oraz chcę więcej i więcej! Czekam na kolejną powieść pisarki, a Wam tę polecam! 💪🏻 Jest to bardzo mocno trzymający w napięciu thriller psychologiczny, którego nie sposób odłożyć 😉

🤯

Współpraca z @wydawnictwoalbatros 💚

🤯

Gdzie ja jestem? Nie poznaję tego miejsca. Nic nie widzę. Ale ten znajomy zapach. Czy mój mąż jest razem ze mną? Czyżbym została porwana? Wszystko na to wskazuje …

Amelia miała trudne życie. Po śmierci rodziców, będąc jeszcze nastolatką, przeniosła się do Londynu i tam poznała wspaniałych ludzi. Ludzi, którzy pomogli stanąć jej na nogi, zaopiekowali się nią, dali pracę i dach nad głową. Wkrótce i dość nieoczekiwanie została małżonką miliardera Neda Hawthorpe’a, właściciela luksusowego magazynu dla kobiet. I wtedy jej życie diametralnie się zmieniło. Nie liczcie, że żyła jak księżniczka, ta zmiana nastąpiła w drugą stronę. Mąż okazał się ciemnym typem, a ślub z Amelią był tylko zasłoną przed ewentualną odpowiedzialnością. Ich małżeństwo to był układ biznesowy, pozbawiony miłości i namiętności. Transakcja wymienna, coś za coś. I niestety nie mogło się skończyć cudownie. Bo to byłoby za piękne …

Wracając do postawionych na wstępie pytań, tak, Amelia została porwana. Była więziona, przetrzymywana, przeżyła cierpkie i trudne chwile. Ale kto chciałby zrobić krzywdę dziewczynie, która pojawiła się znikąd i niewiele znaczyła w wielkim świecie zamożnych ludzi. A jednak, wszystko wskazywało na to, że zadała się z niewłaściwymi osobami i znalazła się w nieodpowiednim miejscu w nieodpowiednim czasie. Czu uda jej się przeżyć porwanie? Czy dowie się, kto i dlaczego to zrobił? A może to mąż chciał się jej pozbyć? Kombinujcie, możliwości jest wiele, a rozwiązanie nie jest takie łatwe i oczywiste …

Uwięziona to kolejny znakomity thriller psychologiczny mistrzyni tego gatunku, B. A. Paris. Intrygująca ciekawa fabuła, misternie uknuta, grająca na naszych emocjach, drażniąca się z czytelnikiem. Wielkim atutem jest mroczna i gęsta atmosfera, wszechogarniająca ciemność, aż oślepiająca. Lęki, obawy, czy bohaterka przeżyje tak dramatyczne wydarzenia nie pozwala ani na chwilę się uspokoić, niepokój wibruje wewnątrz i z niecierpliwością oczekuje finału. Mistrzowskiego zakończenia, na miarę genialnej autorki. Nie oczekujcie prostych i podanych wprost rozwiązań, nie liczcie na żadne podpowiedzi ani sugestie. Przeciwnie, zamiast brnąć do poznania prawdy, będziecie się coraz bardziej oddalać. Aż ogarnie was niemoc i przekonanie, że nie będzie dane cieszyć się z finalnego efektu.

Narracja prowadzona jest w dwóch przestrzeniach czasowych, obecnie i wcześniej, kiedyś. Autorka zabiera nas w przeszłość, pokazuje, jak doszło do tych dramatycznych aktów, oraz opisuje chwile obecne, czas porwania i tajemniczego przetrzymywania. Pozwala to nam głębiej wniknąć w psychikę bohaterów, lepiej ich poznać i mieć swoje, osobiste zdanie na temat obecnych zdarzeń. Pozwala ocenić ich zachowanie, czy mieli wpływ na to, co się stało czy było to dziełem przypadku.

Genialna, pełna emocji i napięcia! Znakomita psychologiczna kreacja bohaterki, odważnej i zdeterminowanej, z pazurem i przebojowej. To cudownie niespokojna opowieść, dzięki której na długo nie można się uwolnić od własnych lęków. Ostrożnie, może być niebezpieczna! I dlatego jest taka kusząca …

Amelia została osierocona jeszcze jako nastolatka, jednak udało jej się uciec do Londynu i rozpocząć nowe życie. Poznała wpływowych przyjaciół i wyszła za mąż, za mężczyznę, który okazał się być dla niej niebezpieczny.

Amelia budzi się w ciemnym pomieszczeniu. Nie ma pojęcia co się stało, ani tymbardziej kto ją uprowadził i dlaczego.

"Uwięziona" to lekki thriller psychologiczny w którym emocji z pewnością nie zabraknie, aczkolwiek nie ukrywam, że liczyłam na więcej.

Amelia zamknięta w ciemnym pomieszczeniu czuje się znacznie bezpieczniej, niż w domu z własnym mężem, co prowadzi do tego, że uzależnia się od swoich porywaczy, choć nie ma nawet bladego pojęcia kim oni są, ani jak wyglądają. Może się jedynie tego tylko domyślać. Główna bohaterka zaskoczyła mnie swoim racjonalnym myśleniem jak na sytuację w której się znalazła. Nie panikowała, wręcz przeciwnie. Była dosyć spokojna i opanowana. Autorka przedstawiła ją w taki sposób, że z łatwością mogłam wyobrazić sobie dziewczynę w ciemnym pomieszczeniu oraz jej poczynania. Porywacze wzbudzali we mnie większy niepokój, niż w Amelii, która była niesamowicie odważna, umiała pokonać swój własny strach i za to ją podziwiałam. Wiedziała, że spotkała ją jedyna szansa na to, aby być znowu wolna, z dala od męża i postanowiła to wykorzystać.

Czytając na przemiennie dwie strefy czasowe poznajemy również jak wyglądało wcześniejsze życie Amelii. Było w nim pełno kłamstw oraz niedomówień, które doprowadziły do obecnej sytuacji. Jedna nieprzemyślana decyzja, jeden błąd, który doprowadził do tragedi wielu osób.

Na temat zakończenia jest mi się ciężko wypowiedzieć. Sądziłam, że będzie to większa bomba, która mną wstrząśnie, a niestety tego mi zabrakło, pomimo, że zaskoczenie jakieś tam było. Już teraz wiem, że "Uwięziona" na długo raczej ze mną nie zostanie, chociaż czytało mi się ją całkiem przyjemnie i cieszę się, że miałam możliwość ją poznać.

Po najnowszą książkę B.A. Paris sięgałam z ogromną rezerwą. Jej ostatnie książki udowodniły mi, że „Za zamkniętymi drzwiami” to jej najlepsza książka i chyba żadna inna tego nie przebije. O ile debiut był dopracowanym cacuszkiem tak niestety w każdej kolejnej książce coś zgrzytało. Dało się odczuć niedociągnięcia, które momentami wręcz parzyły w oczy. Niestety tym razem także się nie pomyliłam i ten sceptycyzm był zdecydowanie uzasadniony, ale trzeba przyznać, że wcale nie było tak źle.

„Powinnam bardziej się bać. Ale już nie obawiam się śmierci. Nie po tym wszystkim.”

Styl autorki ma to do siebie, że przez książki dosłownie się płynie. W przypadku „Uwięzionej” była to lektura na jeden wieczór i fajna odskocznia. Fabuła bardzo mocno mnie wciągnęła, a opisu uwięzienia w ciemności zdecydowanie mnie kupiły. Niejednokrotnie łapałam się na tym, że gratulowałam autorce realizmu i wszystkich szczegółów, którymi nas karmi. Paris udało się wzbudzić w czytelniku poczucie oczekiwania i niepewności. Cała akcja płynęła dość niespiesznie, ale jaką genialną robotę to tutaj robiło!

Co nie grało mi od samego początku? Relacje pomiędzy bohaterami. Były według mnie strasznie naciągane i sztuczne. Na żywo nigdy bym w nie nie uwierzyła. Małżeństwo między Amelie a Nedem to jakieś nieporozumienie i chyba autorka kompletnie go nie przemyślała.

Podsumowując, „Uwięziona” to całkiem fajny thriller, który czyta się w mgnieniu oka. Skupiając się wyłącznie na fabule i wątku kryminalnym wypada całkiem nieźle i można się bardzo dobrze bawić podczas lektury. Jeżeli szukacie jakiegoś lżejszego thrillera to sądzę, że ten powinien Wam się spodobać.