Na skraju załamania

Bardzo ciekawa książka. Pokazuje jak można się zaplątać jeśli czujesz niepokój, gdy coś się nie zgadza i co się dzieje z zaufaniem do siebie, innych i życia... gorąco polecam!

To moje kolejne spotkanie z B.A. Paris i ponownie strzał w "10". Książka trzyma w napięciu, podobnie jak "Za zamkniętymi drzwiami". Warto przeczytać.

Serdecznie polecam.

Już po pierwszej książce tej autorki uznałam, że chcę więcej. Każda strona była niesamowita i przyprawiała o dreszcze!!! Końcówka była kompletnie nie spodziewana i zaskakująca. UWIELBIAM i POLECAM wszystkim fanom sensacji!

Świetna książka. Trzyma w napięciu, podobnie jak Za zamkniętymi drzwiami. Warto przeczytać.

Od pierwszych storn książka trzyma w napięciu, bardzo wciągająca i warta zakupu.

Wciągająca książka. Ciężko się oderwać od czytania. Polecam

"Na skraju załamania" to w moim przypadku trzecia pozycja autorstwa B. A. Paris, którą przeczytałam. Zaskakująca, jak zawsze oraz trudna do przewidzenia. Trudno powiedzieć, która ze znanych mi pozycji B.A. Paris (czytałam też: "Za zamkniętymi drzwiami" i "Pozwól mi wrócić") jest moim zdecydowanym faworytem. Pewne jest, że książkę czyta się nie mogąc doczekać się rozsupłania węzełka tajemnicy....

RECENZJA:

Kiedy zabierałam się za książkę jak zawsze zerknęłam na Lubimy czytać 😉, to taki mój zwyczaj. Opinie czytałam przeróżne od tych z zachwytami po takie bardziej surowe.

Ja zdecydowanie należę do grupy fanów Pani Paris.

Dalej utrzymuje zdanie, że każdą jej nową książkę biorę w ciemno 🙂

"Na skraju załamania" wciąga od pierwszej strony i taki poziom utrzymuje do samego końca. Mniej więcej domyślałam się, kto może stać za całą intrygą, ale że nie była to sprawka tylko jednej osoby, tego nie przewidziałam 😳. Jakoś od samego początku zżyłam się z główną bohaterką, były momenty, że strasznie współczułam Cass. W ciągu jednej chwili jej życie wywróciło się do góry nogami.

Książka pokazuje jak bardzo możemy się mylić co do intencji drugiej osoby, że są też tacy ludzie, którzy wykorzystają nasze zaufanie w nie najlepszy dla nas sposób. Autorka pokazała jak bliska osoba może w brzydki sposób wykorzystać nasze oddanie i łatwo nami manipulować. A swoją drogą przerażające było dla mnie to, że mąż naszej głównej bohaterki czyli osoba, której powinna móc bezgranicznie ufać i liczyć na pomoc w trudnej sytuacji tak perfidnie potrafił bawić się jej uczuciami i strachem przed chorobą, która miała miejsce w jej rodzinie i której odziedziczenia Cass tak bardzo się bała.

PODSUMOWANIE:

Reasumując, mimo, że krew nie przelewa się tu litrami, trup jest tylko jeden nie nudziłam się ani chwili. Z czystym sumieniem polecam wszystkim fanom gatunku 👌🏼, a sama nie mogę doczekać się, kiedy dotrze do mnie czwarta powieść Autorki "Dylemat"🤩. Z niecierpliwością czekam na Wasze komentarze opisujące wrażenia po przeczytaniu książki.

Pozdrawiam Aschlee30

Trochę męcząca w trakcie, ale końcówka niespodziewana i dzięki niej pozostaje dobre wrażenie po książce

Świetna książka! Wciąga od samego początku i przeczytana w ciągu jednego dnia

Rewelacyjna opowieść! Nie można się od niej oderwać.

Z ciekawości sięgnęłam po ten tytuł. I szczerze nie żałuję. Książka wciąga i to bardzo. Bohaterka sprawia że utożsamiany się z nią wręcz przeżywamy z nią tą całą historię która kończy się tak niespodziewane. Po zamknięciu książki żałowałam że to już koniec. B.A .Paris czekam na kolejne równie emocjonujące książki!

Majstersztyk w najczystszej postaci. Gdy Cass zaczyna popadać w obłęd, nikt nie spodziewa się takiego obrotu sprawy. To wszystko daje nam bardzo zaskakujące zakończenie. Książka, którą na długo się zapamięta.

Świetna książka pokazująca, że nie można ufać nawet swoim najbliższym. Ranią nas Ci, którym ufamy. Których trzymamy bardzo blisko przy sobie. Jak jeden błąd może zmienić całe życie.

Kolejna dobra książka trzymająca w napięciu. Pierwszy raz mam do czynienia z tą autorką i jestem mile zaskoczona. Polecam

Książka świetnie napisana, czyta się "jednym tchem". To dobry i trzymający w napięciu thiller z zaskakującymi zwrotami akcji.

Trudno się od lektury oderwać. Polecam!

Ufacie swoim najbliższym ? Rodzinie,przyjaciołom.Powiecie "co to za pytanie.Oczywiście,że ufamy".Ale po przeczytaniu tego thillera zmienicie zdanie.Jest to już druga książka B.A. Paris.Miałam nadzieję,że okaże się tak samo wciągająca jak poprzednia,która odniosła ogromny sukces.Bohaterka,Cass Anderson,zmaga się z lękami,obawami.Wiąże się to z sytuacją,której była świadkiem..Bardzo przeżywałam to wszystko czego doświadczała Cass.Bałam się o nią.Jak sobie poradzi.Kibicowałam jej.Postacie są tu wyraziste.Akcja rozwija się stopniowo i czytelnik się nie nudzi podczas czytania.Mocną stroną tej książki jest zakończenie.

Zakończenie,którego nie sposób przewidzieć,a które wbija w fotel.Możemy się jedynie domyślać zakończenia.B.A. Paris jest mistrzynią thillera psychologicznego i wie jak zaskoczyć czytelnika

Po przeczytaniu ''Za zamkniętymi drzwiami'' wiedziałam, że na kolejnej książce autorki B.A. Paris również się nie zawiodę.

Czytałam z zapartym tchem do samego końca. Autorka zaskakuje, pozytywnie, a jej książki długo zapadają w pamięć.

Obowiązkowa pozycja dla miłośników gatunku !

Czyta się książkę jednym tchem! Jest genialna, najlepiej czytać w obecności drugiej osoby, ponieważ nie raz pojawią się ciarki na plecach.

Jeśli się zastanowić.... To czy możemy ufać nawet najbliższej osobie? Albo sobie?

Książka daje dużo do myślenia.

Polecam polecam polecam!

Zdecydowanie kolejna dobra książka autorki.Jestem wybredna nawet bardzo w lekturach ale ta książka mnie nie rozczarowała.Polecam

[Adres usunięty]

Deszczowa noc, głuche telefony i to okropne poczucie winy…

Cass Anderson główna bohaterka niniejszej publikacji, wiedzie spokojne i stateczne życie u boku swojego męża Matthew. Na co dzień pracuje jako nauczycielka w szkole średniej w Castle Wells. Kiedy dobiegł ostatni dzień semestru, wspólnie z grupą nauczycieli wybrali się do winiarnia. Niestety wieczorem pogoda nie dopisywała. Zerwała się burza i powrót do domu był wyzwaniem. Strugi deszczu lały się z nieba. Po konsultacji ze swoim mężem obiecała, iż nie będzie jechać przez las, jednak obietnice złamała... Przejeżdżając przez Blackwater Lane dostrzegła samochód, a w nim kobietę. Lekko zdezorientowana zaistniałą sytuacją, nie wiedziała co zrobić. Czy wysiąść? Czy wezwać pomoc? Czy po prostu odjechać? Miliony myśli, przetoczyło się przez głowę Cass. W rezultacie zwolniła hamulec i ruszyła możliwie jak najwolniej, aby dać kobiecie ostatnią szansę, na danie znaku, iż potrzebuje pomocy, jednak ta nie skorzystała. Po za tym tajemnicza kobieta z samochodu, nie sprawiała wrażenia zrozpaczonej, nie wyglądała na osobę, która potrzebowałaby jakiejkolwiek pomocy, więc tym bardziej Cass, zdecydowała się na powrót do domu. A kiedy nazajutrz główna bohaterka zostaje poinformowana, przez swojego męża, iż w lesie doszło do morderstwa, doświadcza silnej dezorientacji...

…we wczesnych godzinach porannych znaleziono zwłoki kobiety w samochodzie zaparkowanym przy Blackwater Lane. Śmierć nastąpiła w podejrzanych okolicznościach. Policja nie podała żadnych szczegółów, ale zaleca tamtejszym mieszkańcom zachować czujność.

Najgorsze w tym wszystkim jest to, iż Cass dopada silne poczucie winy, że nie wysiadała ze swojego auta i nie dopytała, czy z kobietą jest wszystko w porządku, czy nie potrzebuje pomocy.

Dlaczego tak się zachowałam? Dlaczego wyleciało mi to z głowy? Może dlatego, żebym mogła z czystym sumieniem pojechać dalej? Już nie mam czystego sumienia. Zostawiłam tę kobietę jej losowi. Oddałam ją w ręce mordercy.

Kobieta nie potrafi się pozbierać. Strach mieszka się z lękiem i szokiem. Nękana silnymi wyrzutami sumienia, sukcesywnie i stopniowo zaczyna popadać w obłęd. Zapomina o podstawowych rzeczach – gdzie zaparkowała samochód, czy umówiła się z przyjaciółmi, jaki jest kod do alarmu. A na domiar tego dochodzą jeszcze głuche telefony... Czy morderca czyha tuż obok i tylko czeka na stosowną chwilę, aby dopaść Cass? Kto zabił kobietę z lasu? Jaki będzie finał tej historii?

Od początku, każda kolejna strona tej publikacji jest jedną wielka tajemnicą. Nie jesteśmy w stanie przewidzieć, o czym tym razem zapomni Cass, co ją spotka, jak na nią podziałają medykamenty, które zażywa, w celu zaznania choć lekkiego spokoju i zminimalizowania nieustannie ujawniającego się poczucia winy.

Autorka bardzo zgrabnie buduje i stopniuje napięcie. Początkowo fabuła toczy się raczej niespiesznie (ale niech Was to nie zniechęca) bowiem wprowadza odbiorcę w szczegółową charakterystykę obłędu, destabilizację psychiczną, zaś to, co się dzieje na ostatnich stu pięćdziesięciu stronach, jest nie do opisania. Musze przyznać, iż kompletnie się tego nie spodziewałam. A co najważniejsze wszystko to, z czym się tam spotykamy, jest tak bardzo refleksyjne, wprowadzające czytelnika w silną i intensywną zadumę, że ja osobiście cały czas jestem pod wrażeniem. Bardzo ciekawie autorka rozwiązała tę historię. Czy można zakończenie przewidzieć? Być może po części tak, aczkolwiek, wszystko to zostało ukazana w bardzo intrygujący i absorbujący czytelnika sposób, że nawet ta lekka przewidywalność, czy dogłębna analiza psychiki Cass, nie przyćmiewa wartości tej publikacji.

Sportretowane wewnętrzne rozterki, przemyślenia, ból, silne poczucie winy Cass, jest bardzo odczuwalne i wyraziste. Bardzo łatwo można zauważyć, iż Autorka na wykreowania Cass poświęciła sporo czasu. Tym bardziej, że spotykamy się z narracją pierwszoosobową, mamy możliwość pełnego zaangażowania się w sytuację, w jakiej znalazła się kobieta. Ja osobiście, nie jestem sobie w stanie wyobrazić takiej sytuacji i wcale się nie dziwię, iż kobieta zachowywała się w taki sposób, że obwiniała się, czuła strach, lęk, zapominała o spotkaniach, kodach, umowach. I właśnie momentami wszystko to, o czym Cass zapomina może wydać się Wam lekko irracjonalne, ale finisz tej historii spowoduje, iż zmienicie postrzeganie Cass. Gwarantuje to Wam.

Jeśli chodzi o męża Cass, to jest ON postacią równie wyrazistą i dopracowaną jak Cas. Pomaga kobiecie jak może, jest jej wsparciem i opoką. Duże znaczenie w życiu kobiety ma również jej przyjaciółka Rachel, która nieustannie troszczy się o Cass. Kobiety znają się od dziecka i są dla siebie jak siostry. Kiedy w głowie Cass pojawiło się tornado myśli, nieodmówień, ból Rachel, wspierała ją jak tylko mogła. Ale... Tak wiele chciałabym Wam jeszcze napisać, ale nie chce zdradzać zbyt wielu szczegółów, bowiem, bez wątpienia, ułożylibyście sobie to wszystko w jedną i wyrazistą całość. Także mam ogromną nadzieję, że Was zaintrygowałam i sięgniecie po tę publikację i sami przekonacie się jaki jest finał.

Cass nie zatrzymała się, by sprawdzić, czy właścicielka zaparkowanego na leśnej ścieżce auta nie potrzebuje pomocy. Przeraziły ją późna pora i gwałtowna ulewa. A dziś kobieta nie żyje. Oprócz wyrzutów sumienia Cass dręczą głuche telefony. Kto do niej dzwoni? Świadek wypadku czy morderca?

Dobrze pamiętam zamieszanie, jakie w zeszłym roku wzbudziła powieść „Za zamkniętymi drzwiami”. Przez długi czas nie przestawało być o niej głośno. Jeszcze lepiej pamiętam ciepłe uczucia jakie we mnie wywołała, niecierpliwość podczas czytania i gorączkowe pochłanianie kolejnych stron. Tym bardziej nie mogłam doczekać się lektury najnowszej książki B.A.Paris.

„Na skraju załamania” zaczyna się mocnym akcentem, który uruchamia serię niefortunnych zdarzeń. Jedna noc, błędna decyzja, zaledwie kilka minut zawahania. Tyle wystarczyło, by życie Cass zmieniło się na zawsze. Tylko tyle zaważyło na jej przyszłości i pociągnęło kobietę na samo dno. Upiorne wspomnienie szybko staje się jej codziennością, a najgorsze koszmary opanowują umysł. Autorka w sposób niezwykle realistyczny oddaje emocje towarzyszące bohaterce. Przejmująco i dramatycznie przedstawia kolejne stadia załamania. Zabiera nas w podróż skomplikowanymi ścieżkami ludzkiej psychiki. A tym psychologicznym podejściem do tematu całkowicie mnie kupiła.

Kolejne rozdziały to fascynująca mieszanka pytań bez odpowiedzi, tego co pewne z tym, co nieokreślone, słów wypowiedzianych i przemilczanych. To niezwykła gra, jaką człowiekowi może zapewnić tylko jego umysł. Cass szybko traci pewność, co rzeczywiście miało miejsce, coraz więcej sobie dopowiada, coraz częściej zagłębia się w ukryty w kątach mrok. Jej umysł staje się dla niej więzieniem. Jestem pod wrażeniem, w jaki sposób autorka wykreowała tę postać i pokazała zachodzące w niej zmiany. Metamorfoza, jaką przeszła na kartach powieści, naprawdę mnie zachwyciła. Niezwykle trudno jest w sposób tak rzeczywisty oddać charakter postaci, tchnąć w nią tyle realizmu i prawdziwości. Tak bardzo wczuć się w jej sytuacje, towarzyszące jej emocje, opanowujące ją strachy. I za to Paris należą się wielkie brawa i wiele szacunku.

Opowiadana przez nią historia zbudowana została na wspomnieniach, wyobrażeniach i niedopowiedzeniach. Cały nastrój budują skrawki wydarzeń, a to, czego nie widać mocniej działa na wyobraźnię czytelnika, niż przemoc czy brutalność. Autorka stworzyła przejmującą atmosferę, w której nic nie jest takie jakie się wydaje, a dążenie do rozwiązania zagadki i dopasowania wszystkich elementów sprawia, że czytanie powieści przynosi wiele przyjemności i sprawia wielką frajdę. Klimat niepewności stale udzielał mi się podczas czytania, zachęcając mnie do pędzenia poprzez tę historię niemalże bez tchu.

Czytałam prędko i niecierpliwie. Z wielką ciekawością zagłębiałam się w tę opowieść, zastanawiając się, czym jeszcze autorka może mnie zaskoczyć. I oczywiście zaskoczyła, co najważniejsze, więcej niż raz. Zmiany akcji, kolejne szczegóły, nowe fakty, zaskakujące zachowanie bohaterki- to bez wątpienia elementy składające się na kolejny sukces Paris. Jeśli ktoś miał jeszcze wątpliwości, teraz już na pewno go opuszczą. Ta powieść pochłania bowiem maksimum uwagi, angażuje wszystkie zmysły, wymaga skupienia, nie pozwala się oderwać do samego końca.

Pierwszoosobowa narracja to coś, czego zwyczajnie w takim przypadku nie mogło zabraknąć. Dzięki niej akcja powieści staje się jeszcze bardziej przekonująca i wiarygodna. Jeszcze mocniej angażuje, przyciąga, magnetyzuje. To niczym mroczny i klimatyczny pamiętnik z kilku miesięcy przepełnionego strachem życia, opowieść o największych koszmarach i najokropniejszych tajemnicach.

„Na skraju załamania” to thriller w najlepszym wydaniu. Z psychologicznym rysem, zastanawiającą akcją, garścią tajemnic i masą niespodzianek. Autorka z wielką gracją buduje napięcie, na każdym kroku udowadnia, że kierują nią pasja i talent.

ONA NIE UFA SOBIE. CZY ZATEM MOGĘ ZAUFAĆ JEJ JA?

To nie ten typ literatury, w którym brutalne obrazy przysłaniają treść. Tutaj krew nie leje się litrami, bo autorka skupiła się raczej na portretach postaci, czyniąc ze swojej powieści thriller psychologiczny. Swoją drogą udany. Główna bohaterka, Cass, staje się czytelnikowi bliższa poprzez narrację pierwszoosobową. Ciekawe to doświadczenie przyglądać się coraz bardziej zrujnowanemu umysłowi walczącej z depresją kobiety. Zdecydowanie wiarygodnie oddała B.A. Paris zachowania zdezorientowanej postaci, która pośród przekonujących cech miała jedną, mocno mi doskwierającą. Momentami mnie irytowała, więc nie zapałałam do niej sympatią. Gdyby był to romans, z pewnością miałabym problem. Jako że autorka poczęstowała mnie thrillerem, negatywny wydźwięk charakteru głównej postaci nie wpłynął znacząco na ocenę treści.

NAPIĘCIE I FINAŁ, CZYLI PLUS I MINUS

Nie narzekam na brak napięcia, starannie budowanego poprzez zaburzenia pamięci i głuche telefony. Nawarstwiające się problemy kształtują depresję i obłęd, po to, by potem wielu faktom zaprzeczyć. Podobał mi się kierunek, który autorka obrała, bo nie zabrakło emocji. Daję minusa za to, że przed czasem rozgryzłam zagadkę, więc obyło się bez efektu opadniętej szczęki. Szkoda, bo w końcowej fazie lubię dać się zaskoczyć. To jedyny mankament, którym obarczę ten tytuł.

DLA KOGO?

Wiarygodne dialogi, plastyczne i niemęczące opisy oraz świetna kreacja portretów psychologicznych dają mi pogląd na styl autorki, który całkowicie mi odpowiada. Był ciekawy pomysł na treść, dobra jego realizacja i nie było nudno. Gdyby nie brak zaskoczenia, oceniłabym tę książkę bardzo, bardzo wysoko. A tak dostanie ode mnie zasłużone 7-/10, co w dalszym ciągu potwierdza, że „Za skraju załamania” to dobra lektura, którą zasugeruję poszukiwaczom thrillerów uwitych wokół psychiki bohaterów, a nie wokół dynamicznej i krwawej akcji.

[Adres usunięty]

Debiutancka powieść Paris "Za zamkniętymi drzwiami" bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła i jest to dla mnie jeden z ciekawszych thrillerów. Dlatego moje oczekiwania co do drugiej książki autorki były naprawdę dość spore. Wiedziona ciekawością czy autorce uda się ominąć klątwę drugiego tomu, z wielką niecierpliwością zabrałam się za czytanie "Na skraju załamania". I chociaż mam do tej historii kilka zastrzeżeń, to z całą pewnością stwierdzam, iż Paris nie zawodzi.

Historia rozpoczyna się ciekawie. Mamy noc, las, burzę, czujemy ten dreszczyk emocji. Autorka od pierwszych stron trzyma wysoki poziom i intryguje czytelnika wydarzeniami. Te kluczowe wypadki rozgrywają się już na samym początku, dlatego nie musimy długo czekać, aż coś się stanie. Wielkim plusem książki jest to, że napięcie w niej występujące nie jest spowodowane oczekiwaniem na zbrodnię, ale odkrywaniem kto jest zabójcą i czy w końcu dopadnie Cass. Sam wątek zanikającej pamięci sprawia, że historia siedzi w głowie i po prostu musimy dalej czytać, aby zobaczyć co się później wydarzy i czego jeszcze kobieta doświadczy.

Co do samej bohaterki miałam bardzo mieszane uczucia. Z początku nie rozumiałam, dlaczego innych blogerów tak bardzo denerwowała. Jak dla mnie była to dość pospolita postać i niczym irytującym się nie wyróżniała. Ale w środku powieści już wszystko stało się jasne. Przez pewien czas sama nie mogłam znieść jej zachowania i takiego pasywnego bytowania, bo nawet nie można tego było nazywać życiem. Ona po prostu się poddała. Trwała i oczekiwała, aż sprawa sama się rozwikła zatajając przy okazji ważne informacje i wielokrotnie kłamiąc. Niezliczoną ilość razy miałam ochotę nią potrząsnąć i powiedzieć jej najzwyczajniej w świecie, żeby się ogarnęła. Pod koniec powieści, gdy zagadka powoli się rozwiązywała, okazało się, że to zachowanie Cass było celowe i bardzo potrzebne. Bum. Nawet nie wiecie jaka byłam zdziwiona. I to nie tylko tym zabiegiem pisarki, ale również jej pomysłowością. W życiu bym nie powiedziała, że miało się zdarzyć to, co się zdarzyło. Choć czasami świtało mi w głowie o co chodzi i miałam tam jakieś domysły, szybko je porzucałam na rzecz innych sugestii Paris. Intryga jest naprawdę mistrzowska, a samo zakończenie rewelacyjne. Nie mogłam przestać czytać i odłożyć spokojnie książki na bok, pochłonęła mnie całkowicie.

"Na skraju załamania" to dobry i trzymający w napięciu thriller. Mimo, że te środkowe momenty historii, kiedy obserwujemy rozwój choroby Cass nieco się dłużą, to książka jest naprawdę warta przeczytania, zwłaszcza ze względu na zaskakujący koniec. Sam styl pisania autorki przypada do gustu. Książkę czyta się lekko i szybko, a fabuła przyciąga jak magnes. W pewnym momencie udzielił mi się nawet niepokój Cass i pochłaniałam strony z gęsią skórką. Polecam, nie tylko fanom gatunku. Ja z pewnością kupię kolejne powieści B.A.Paris :)

Jakiś czas temu przeczytałam książkę „Za zamkniętymi drzwiami”, nie zachwyciła mnie, nie potrafiłam zrozumieć fenomenu B.A. Paris. Ale jako, że trudno ocenić autora po jednej pozycji postanowiłam wtedy, że sięgnę po coś jeszcze tej autorki, żeby móc wyrobić sobie o niej zdanie. Gdy zobaczyłam wśród nowości księgarni [Adres usunięty] „Na skraju załamania” wiedziałam, że to jest ten moment, aby znów spotkać się z B.A. Paris.

Cass Anderson wiedzie szczęśliwe życie - ma przystojnego męża, który kocha ją nade wszystko, pracę którą lubi, przyjaciół, pieniądze.

Jedna burzowa noc zmienia wszystko...

Cass wracając ze spotkania z przyjaciółmi zauważa samochód stojący na poboczu drogi. Dostrzega w nim siedzącą kobietę. Mimo strachu (jest noc, ulewa, a ona na pustkowiu, w lesie) zatrzymuje się i czeka, aby pasażerka auta podeszła do niej i powiedziała czy potrzebuje pomocy. Tamta kobieta jednak się nie rusza ze swojego pojazdu. Cass trochę się dziwi, ale pomyślała, że może nieznajoma wezwała już pomoc i czeka na przyjazd pomocy drogowej czy kogoś bliskiego. Rusza powoli z miejsca dając kobiecie jeszcze chwilę na zatrzymanie jej, ale nic się nie dzieje.

Nazajutrz rano Cass dowiaduje się z radia, iż na drodze wiodącej przez las policja znalazła w aucie zwłoki młodej kobiety. I ta wiadomość jest początkiem końca dotychczasowego życia Cass Anderson.

O zbrodni głośno jest przez dłuższy czas we wszystkich mediach, z czasem okazuje się, że Cass znała ofiarę, dziewczyna zaczyna dostawać głuche telefony, podejrzewa, że od mordercy.

dręczące ją wyrzuty sumienia i stres sprawiają, że dziewczyna coraz częściej zapomina o różnych rzeczach, nawet bardzo istotnych. Boi się, że są to początki demencji, na którą zapadła jej matka mając zaledwie 44 lata. Cass jest tym wszystkim przerażona. Matthew, jak na dobrego i kochającego męża przystało niepokoi się stanem żony, postanawia skontaktować się z lekarzem, który aby ratować zszargane nerwy pacjentki, przepisuje jej silne środki uspokajające. Cass przesypia po nich praktycznie cały dzień. Jej pogarszający się stan trochę niepokoi najlepszą przyjaciółkę Rachel.

I to właśnie wyjście na kolację z Rachel sprawia, że Cass zaczyna widzieć wszystko w innym świetle. Lecz to co odkryje napełni ja nowym lękiem i niedowierzaniem. Jej świat kolejny raz legnie w gruzach.

Książka „Na skraju załamania” w moim odczuciu jest dużo lepsza od „Za zamkniętymi drzwiami”. Czyta się ja szybko, wciąga od pierwszej strony. Główną bohaterkę i jej oddaną przyjaciółkę polubiłam od razu. Wyobrażając sobie co przeżywa, autentycznie jej współczułam.

Im więcej stron lektury było za mną, tym bardziej nie mogłam się od niej oderwać, z dreszczykiem niepokoju brnęłam do przodu, aby jak najszybciej poznać zakończenie tej mrocznej historii. I zakończenie mnie zaskoczyło. Może nie było jakoś bardzo spektakularne, ale było dobre. I daje też przykład tego, że zemsta najlepiej smakuje na zimo.

Jeśli macie ochotę dowiedzieć się, co się wydarzyło na drodze Blackwater Lane, kto był sprawcą głuchych telefonów i jak to wszystko zniosła Cass zajrzyjcie do książki.

Pewnie większości z Was twórczość popularnej @baparisauthor jest dobrze znana. Kto zalicza się do fanów jej książek? Z repertuaru autorki nie czytałam jedynie "Terapeutki" i "Dylematu" (choć ten czeka już na półce), jednak "Na skraju załamania" nie jest moim faworytem.

Mamy niby ciekawą historię, dylemat na początku, który pociąga za sobą szereg komplikacji. Mamy budowane napięcie, sprytną intrygę, załamanie nerwowe głównej bohaterki, które daje efekt balansowania na krawędzi. Mam jednak z tą książką 2 problemy. Pierwszy polega na tym, że postać Cass nie wzbudziła we mnie sympatii. Jej wybory, podejmowane decyzje, labilność emocjonalna, naiwność, lękliwość działały na mnie drażniąco. Pewnie przełknęłabym to, gdyby nie narracja pierwszoosobowa. Drugi problem to przewidywalność. Bardzo często autorom udaje się mnie zwodzić niemal do ostatniej strony, jednak w tym przypadku zakończenia domyśliłam się już w pierwszej połowie. Nie było więc efektu zaskoczenia, który jest dla mnie istotny. Mimo to książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie, lubię styl pisania autorki. Nadal jednak na pierwszym miejscu pozostaje "Za zamkniętymi drzwiami". 🙂

Wyrzuty sumienia potrafią być bezlitosne i dogonią każdego. "Na skraju załamania" to bardzo dobry thriller psychologiczny, który od początku do końca owiany jest grozą i mroczną tajemnicą. Pomysł jest bardzo dobry. Zagadka, z jaką musi zmierzyć się bohaterka Cassie również. Aczkolwiek utwór wydaję mi się lekko przewidywalny, mało oryginalne zakończenie: końcówka zdecydowanie rozczarowuje. Mimo to warto sięgnąć po tą pozycję, ponieważ Paris w ciekawy sposób przedstawia psychikę i zachowania bohaterów. Autorka nawet zachęca czytelnika nie tylko do biernego czytania, ale przyłączenia się do rozwiązywania zagadki. Trochę przewidywalna, ale warto.

Bardzo dobra książka! Muszę przyznać, że autorka stworzyła naprawdę misterną intrygę, która do samego końca trzymała w napięciu. Było emocjonalnie i nieprzewidywalnie. Nie udało mi się rozwiązać zagadki, bo spodziewałam się, że czarnym charakterem będzie ktoś inny. W żadnym stopniu nie zepsuło mi to jednak przyjemności z czytania. Dużą zaletą jest styl, którym napisano książkę, a szczególnie obrazowy język. Mimo tego, że nie polubiłam głównej bohaterki, było mi jej żal a cała historia skłoniła mnie do refleksji na temat tego komu rzeczywiście możemy ufać w naszym życiu. Polecam tę pozycję, bo będzie doskonała na długie jesienne wieczory.

Czy jedna deszczowa noc może zmienić całe życie? Czasami nie fortunę zdarzenia i zupełne przypadki kierują naszym losem i mają wpływ na wszytko co się dzieje. Podobnie było z Cass. Deszczową nocą w ciemnym lesie minęła samochód, w którym jak się później okazało, siedziała jej koleżanka. Kobieta została zamordowana... A Cass dręczą wyrzuty sumienia, że nienudzielila jej pomocy. Czy poczucie winy może przerodzić się w paranoję albo chorobę psychiczną?

Bardzo dobrze skonstruowany trriler. Akcja nie pędzi już tak bardzo jak w ,,za zamkniętymi drzwiami" a czytelnik powoli jest wprowadzany w stan napięcia jaki odczuwa Cass. To co się dzieje na końcu przekroczyło moje oczekiwania. Miałam jakieś swoje przypuszczenia, ale nie tak spektakularne. Autorka świetnie pokazała jak często osoby z najblizegi otoczenia mogą okazać się zupełnie nam nieznane. Doskonałe portrety psychologiczne sprawiają, że ciężko dojść do prawdy, która skrywają w bohaterzy. Narracja prowadzona z perspektywy Cass pogłębia w czytelniku wrażenie, że główną bohaterka popada w paranoję i być może faktycznie demencję. Tutaj autorka umiejętnie zasiała w czytelniku ziarenko niepewności i skrupulatnie je podlewała, dozując nowe sytuacje potwierdzające stan choroby głównej bohaterki. Nie pozostaje mi nic innego ja polecić wam ten thriller, jesli jeszcze nie mieliście okazji przeczytać 👌

Dawno nie byłam tak pozytywnie zaskoczona lekturą. Z początku wydawała się nudna i monotonna, ale gdy zaczęłam już podejrzewać, o co w tym wszystkim chodzi, z niecierpliwością czekałam na zakończenie. I przyznaję, że takiego zakończenia się nie spodziewałam. Byłam raczej przygotowana na coś w iście holywoodzkim stylu, a tu proszę- było jeszcze lepiej. Polecam

KIEDY TWOJA GŁOWA JEST NAJWIĘKSZYM WIĘZIENIEM

To z kolei druga książka autorki B.A. Paris, którą miałam przyjemność czytać. Po pierwszej "Pozwól mi wrócić", na którą trafiłam przypadkiem i z czystej ciekawości jaka ona będzie?, wiedziałam już, że będą kolejne, które chcę przeczytać...

Historia młodej nauczycielki Cass Anderson, pracująca w szkole średniej, a w życiu prywatnym jest szczęśliwą mężatką u boku Matthew. Późną nocą Cass wraca samochodem z imprezy z okazji zakończenia roku szkolnego, na którą poszła ze swoimi znajomymi. Pogoda nie dopisuje, trafia na burzę i pada ulewny deszcz. Cass postanawia pojechać skrótem przez las mimo, że obiecała mężowi tamtędy nie jechać. Dostrzega zaparkowany na poboczu samochód i siedzącą w nim samotnie kobietę, zatrzymuje się i zastanawia czy wysiąść by zapytać czy nie potrzebuje pomocy. Burza jednak nie daje za wygraną i ciężko cokolwiek dojrzeć, po chwili Cass stwierdza, że kobieta nie daje jej żadnych sygnałów świadczących o tym, że potrzebuje jakiejkolwiek pomocy, a pogoda nie zachęca do wychodzenia z auta- postanawia ruszyć do domu... Ta decyzja okazuje się być złą i odbije się na spokojnym i ułożonym życiu Cass... Nie musi długo czekać, nazajutrz Cass dowiaduje się, że kobieta z auta została ZAMORDOWANA a później okazuje się, że niedawno się poznały. Od tamtej pory Cass nie może się pozbierać, nie zdradza nikomu, że być może jest ostatnią osobą, która widziała ją żywą. Dręczą ją wyrzuty sumienia, ma poczucie winy, że nie wysiadła i nie udzieliła pomocy. Zaczyna mieć wątpliwości czy aby Jane na pewno była w aucie sama. Popada w obłęd, coraz częściej odbiera głuche telefony, zaczyna mieć kłopoty z pamięcią, nie pamięta kodu do alarmu, czy zażyła lekarstwa, co zamówiła przez internet i czy w ogóle coś zamawiała, ciągle ma wrażenie że ktoś ją obserwuje, że jest śledzona. Mąż i jej najlepsza przyjaciółka wspierają ją, ale sami dostrzegają, że dzieje się z nią coś niedobrego. Kto zabił Jane? Czy Cass popada w paranoje, czy staje się ofiarą żartu? A może to ona popełniła morderstwo, a teraz tego nie pamięta? Wszyscy są podejrzani. Komu można zaufać?

"Na skraju załamania" to rewelacyjny thriller psychologiczny!!! Niesamowicie trzymający w napięciu od pierwszej strony do samego końca, sprawia że aż nie chce się od niej odrywać. Wciągająca lektura. Odkąd przeczytałam "Na skraju załamania" i "Za zamkniętymi drzwiami" stwierdzam, że są najlepsze.

POLECAM! dla fanów dreszczyku emocji- z nimi nie da się nudzić.

Nikomu nie można ufać! Tylko co w sytuacji, gdy nie wiadomo czy można ufać samemu sobie?

Cass ma piękny dom w równie pięknej okolicy, kochającego męża, przyjaciół, dobrą pracę i kupę kasy odziedziczonej po śmierci mamy. Tylko, że w tyle głowy wciąż tą mamę wspomina ze strachem, bowiem ta już w wieku 44 lat zachorowała na demencję. W momencie, w którym poznajemy głowną bohaterkę, Cass ma lat 33. Pewnej nocy znalazła się w złym miejscu i w złym czasie. Podczas szalejącej burzy przejeżdżając przez las spostrzegła zaparkowane w zatoczce auto a w nim kobietę. Nie zrobiła nic. Następnego dnia okazało się, że kobieta została zamordowana. Cass targają wyrzuty sumienia. Dodajmy do tego zaniki pamięci, niecodzienne sytuacje, tajemniczego mężczyznę stojącego przy płocie, głuche telefony, całodobowy dyskomfort i bajzel w głowie murowany! Można się zacząć zastanawiać czy aby na pewno jest się przy zdrowych zmysłach.

Książkę czyta się niezwykle szybko i przyjemnie. Po prawdzie w połowie staje się przewidywalna, ale zakończenie ową przewidywalność wynagradza. Książkę polecam- rewelacyjna lektura na wieczór.

Przyznam szczerze, że nie jestem zagorzałą fanką tego typu literatury, zdecydowanie bardziej wolę romanse lub romanse z wątkiem kryminalnym, więc może nie jestem najlepszą osobą do wypowiadania się na temat poziomu tej książki. Być może dla kogoś, kto thrillery czyta nałogowo, ten jest po prostu przeciętny, ale ja osobiście jestem nim totalnie zauroczona.

W tej książce podoba mi się najbardziej to, że pomimo iż jest to thriller psychologiczny, to czyta się go naprawdę lekko. Nie ma przydługich, nudnych opisów, które zawsze mnie denerwują w tego typu książkach. Dużym plusem jest też na pewno pierwszoosobowa narracja, dzięki której możemy się lepiej wczuć w tę historię i razem z bohaterką przeżywać towarzyszące jej emocje. W pewnym momencie czytelnik jest równie bezradny i zagubiony co Cass. Trudno odgadnąć co jest prawdą, a co jedynie wytworem chorej wyobraźni.

Autorka bardzo umiejętnie buduje napięcie towarzyszące wszystkim dziwnym zdarzeniom, pojawiającym się w życiu bohaterki, przez co naprawdę trudno choć na chwilę oderwać się od lektury. W dodatku B. A Paris nie sili się na żadne wyszukane słownictwo, pisze w sposób prosty, dzięki czemu książkę czyta się naprawdę szybko.

"Na skraju załamania" jest na pewno książką godną polecenia. Intrygujący, do reszty pochłaniający, ale przy tym bardzo lekki thriller psychologiczny, idealny na samotne wieczory.

[Adres usunięty]

Po publikacji „ Za zamkniętymi drzwiami „ o B.A. Paris zrobiło się głośno . Angielska autorka, która od lat mieszka we Francji, tylko w Wielkiej Brytanii sprzedała ponad milion egzemplarzy tej książki. W Polsce prawie 200 tysięcy. Powieść była nominowana w plebiscycie portalu LC na najlepsze książki roku 2017, co może świadczyć, że przypadła do gustu czytelnikom . Przyznaję, że sama przeczytałam ją z dużą przyjemnością, chociaż wtedy wydawało mi się, że szybko o niej zapomnę, to jednak tak do końca się nie stało. Nazwisko autorki i specyficzna okładka gdzieś w mojej pamięci się zapisały, więc bez najmniejszych oporów sięgnęłam po jej kolejną powieść, ale czy spodobała mi się w takim samym stopniu jak debiut ?

Myślę, że mniej , chociaż Paris świetnie buduje nastrój niepokoju tak ważny w thrillerze i dużą wagę przykłada do portretów psychologicznych swoich postaci. W efekcie psychoza i napięcie jakie odczuwa bohaterka Cass udziela się czytelnikowi, ale do pewnego momentu.

Dość szybko domyśliłam się kto stoi za intrygą, więc niemoc bohaterki ciągle narzekającej , obwiniającej się zaczynała mnie męczyć. Zamiast podjąć jakieś działania , ciągle panikuje i wypłakuje się w rękaw swojemu mężowi. Zamiast udać się do lekarza i poznać przyczynę swoich kłopotów z pamięcią , przypisuje je chorobie , na którą chorowała jej matka , czyli wczesną demencję. Autorka wykreowała Cass na postać głupiutkiej, bezbronnej i niemyślącej kobiety , której zachowanie jest nie do zniesienia. Ponieważ narracja jest pierwszoosobowa , często mamy do czynienia z paranoicznymi wywodami bohaterki, które bardzo mnie irytowały.

Chcę wierzyć, że spowolnienie akcji miało w wyrazisty sposób pokazać stan umysłu bohaterki i pokazać krok po kroku jak zanurza się w odmętach szaleństwa, ale momentami było to nudne i męczące.

Przypadek i ogromne szczęście powodują, że następuje nieoczekiwany zwrot akcji , który zmienia zupełnie koncepcję fabularną powieści. Prześladowcy knucie intrygi i dręczenie ofiary zajęło mnóstwo czasu, natomiast rozpracowanie spisku przez bohaterkę nastąpiło w ekspresowym tempie. Nagłe przebudzenie Cass, kiedy zaczyna podejmować trafne decyzje , błyskawicznie reaguje i logicznie składa poszczególne elementy , wyszło trochę nierealnie, zwłaszcza, że do tego momentu wydawało się, że jest bezwolną pogrążoną w amoku będącą u kresu sił kobietą.

Takie zakończenie jest naiwne i bardzo naciągane , no i ten brak zaskoczenia co do sprawcy, wolałabym się jednak pomylić. Pomysł na intrygującą historię bardzo dobry, ale z realizacją poszło Paris znacznie gorzej. Na plus, że książkę łatwo i szybko się czyta, pomimo przewidywalności fabuły.

„ Na skraju załamania „ podobała mi się mniej niż debiut autorki, jednak po następną jej książkę na pewno sięgnę , bo jej historie , zapewnią kilka godzin rozrywki w czystej postaci i oderwania się od rzeczywistości, bez zbytniego zaangażowania myślowego.

„Nie mieści mi się w głowie, że to, co zmyśliłam, okazuje się prawdą. Śmiech mnie bierze, jakie to absurdalne. „

Słaba, chwilami nudna i nużąca. Bardzo łatwo można było domyślić się kto stoi za intrygą. Można przeczytać, ale "szału nie ma".

Po publikacji „ Za zamkniętymi drzwiami „ o B.A. Paris zrobiło się głośno . Angielska autorka, która od lat mieszka we Francji, tylko w Wielkiej Brytanii sprzedała ponad milion egzemplarzy tej książki. W Polsce prawie 200 tysięcy. Powieść była nominowana w plebiscycie portalu LC na najlepsze książki roku 2017, co może świadczyć, że przypadła do gustu czytelnikom . Przyznaję, że sama przeczytałam ją z dużą przyjemnością, chociaż wtedy wydawało mi się, że szybko o niej zapomnę, to jednak tak do końca się nie stało. Nazwisko autorki i specyficzna okładka gdzieś w mojej pamięci się zapisały, więc bez najmniejszych oporów sięgnęłam po jej kolejną powieść, ale czy spodobała mi się w takim samym stopniu jak debiut ?

Myślę, że mniej , chociaż Paris świetnie buduje nastrój niepokoju tak ważny w thrillerze i dużą wagę przykłada do portretów psychologicznych swoich postaci. W efekcie psychoza i napięcie jakie odczuwa bohaterka Cass udziela się czytelnikowi, ale do pewnego momentu.

Dość szybko domyśliłam się kto stoi za intrygą, więc niemoc bohaterki ciągle narzekającej , obwiniającej się zaczynała mnie męczyć. Zamiast podjąć jakieś działania , ciągle panikuje i wypłakuje się w rękaw swojemu mężowi. Zamiast udać się do lekarza i poznać przyczynę swoich kłopotów z pamięcią , przypisuje je chorobie , na którą chorowała jej matka , czyli wczesną demencję. Autorka wykreowała Cass na postać głupiutkiej, bezbronnej i niemyślącej kobiety , której zachowanie jest nie do zniesienia. Ponieważ narracja jest pierwszoosobowa , często mamy do czynienia z paranoicznymi wywodami bohaterki, które bardzo mnie irytowały.

Chcę wierzyć, że spowolnienie akcji miało w wyrazisty sposób pokazać stan umysłu bohaterki i pokazać krok po kroku jak zanurza się w odmętach szaleństwa, ale momentami było to nudne i męczące.

Przypadek i ogromne szczęście powodują, że następuje nieoczekiwany zwrot akcji , który zmienia zupełnie koncepcję fabularną powieści. Prześladowcy knucie intrygi i dręczenie ofiary zajęło mnóstwo czasu, natomiast rozpracowanie spisku przez bohaterkę nastąpiło w ekspresowym tempie. Nagłe przebudzenie Cass, kiedy zaczyna podejmować trafne decyzje , błyskawicznie reaguje i logicznie składa poszczególne elementy , wyszło trochę nierealnie, zwłaszcza, że do tego momentu wydawało się, że jest bezwolną pogrążoną w amoku będącą u kresu sił kobietą.

Takie zakończenie jest naiwne i bardzo naciągane , no i ten brak zaskoczenia co do sprawcy, wolałabym się jednak pomylić. Pomysł na intrygującą historię bardzo dobry, ale z realizacją poszło Paris znacznie gorzej. Na plus, że książkę łatwo i szybko się czyta, pomimo przewidywalności fabuły.

„ Na skraju załamania „ podobała mi się mniej niż debiut autorki, jednak po następną jej książkę na pewno sięgnę , bo jej historie , zapewnią kilka godzin rozrywki w czystej postaci i oderwania się od rzeczywistości, bez zbytniego zaangażowania myślowego.

„Nie mieści mi się w głowie, że to, co zmyśliłam, okazuje się prawdą. Śmiech mnie bierze, jakie to absurdalne. „

Jedna noc może zmienić całe nasze życie. Jednak decyzja może sprowadzić wielkie nieszczęście. Jedna droga, a życie już nigdy nie będzie takie samo. Cass przekonała się o tym, jak nie posłuchałam męża i pojechała leśną drogą, na skróty, do domu. Nie wiedziała, że pozostawienie osoby bez upewnienia się, czy wszystko dobrze, będzie miało tak tragiczny skutek. Jak się okazało, ta osoba, którą pozostawiła samą, została zamordowana. Cass przyjdzie się zmierzyć z poczuciem winy, bezsilnością i strachem. Tylko czy da radę? Gdzie podział się morderca? Co się dzieje z główną bohaterką?

OMG!! Co to była za książka?! Nie wiem czy pamiętacie, ale pierwsza książka tej autorki, Za zamkniętymi drzwiami, bardzo mi się podobała. A ta jest jeszcze lepsza!

Sam pomysł autorki jest genialny, ponieważ miała wielkie pole do popisu, co moim zdaniem świetnie wykorzystała. Stworzyła taką otoczkę mydlącą oczy, że nawet nie wiem jak to wyrazić w słowach. To naprawdę coś dobrego!

Bohaterowie zostali dobrze wykreowanie. O dziwo miałam nosa i lubiłam te postacie, które powinnam. Cass i jej portret psychologiczny to coś niesamowitego. Pani Paris wykonała kawał dobrej roboty z tym, bo naprawdę wczułam się w sytuację głównej bohaterki i nawet nie podejrzewałam, że wyjaśnienie może być takie! Reszta bohaterów niech pozostanie tajemnicą, bo mogłabym za dużo zdradzić.

Nadal nie mogę wyjść z szoku jak ta powieść się wyjaśniła. Brakuje mi słów, by cokolwiek sformułować. Spodziewałam się jakiegoś nudnego zakończenia lub, jak było przy ostatniej powieści, jakieś mało realne wyjaśnienie. Ale zostałam zaskoczona! Dla tego zakończenia warto to przeczytać!

Dlatego jeżeli macie ochotę na dobry thriller psychologiczny, to Na skraju załamania będzie idealnym wyborem. Wciągająca, mieszająca w głowie i nie pozwalająca się oderwać. Nie pożałujecie tej lektury!

W pewną burzową noc Cass Anderson wraca do domu przez las, mimo że obiecała swemu mężowi, że tego nie zrobi. Zauważa samochód stojący na poboczu, a w nim kobietę. Przez moment bije się z myślami, ale ostatecznie wymija ją i jedzie do domu. Rano dowiaduje się, że owa kobieta nie żyje. Od tej pory w życiu bohaterki zaczynają dziać się dziwne rzeczy, a ona sama powoli popada w obłęd. Dręczą ją wyrzuty sumienia, zaczyna zapominać wiele rzeczy, wydaje jej się, że coś widzi, do tego wszystkiego dochodzą głuche telefony. Komu może zaufać, skoro nie może zaufać nawet sobie?

Wow! Jestem pod ogromnym wrażeniem. Znacie to uczucie, kiedy dochodzicie do końca powieści i macie ‘kaca”, żałujecie, że to już koniec, nie możecie sięgnąć po nic innego, chcecie wymazać sobie pamięć oraz pogrążyć się w historii jeszcze raz? Właśnie takie uczucie mnie dopadło. Mało tego, mój mąż, który nie lubi czytać książek, również wciągnął się w tę powieść podczas podróży samochodem. Na pewno dużą zasługą takiej kolei rzeczy było to, że „Na skraju załamania” mieliśmy okazję pochłaniać w formie audiobooka.

Jestem wielką fanką pozycji z dreszczykiem, dlatego też stawiam dość duże wymagania wobec książek z tego gatunku. B. A. Paris muszę pochwalić za niepowtarzalny, niepokojący klimat. Dobrze, że mieszkam w bloku, a nie w domku na uboczu, bo mogłoby mi się zrobić nieco nieswojo w trakcie odsłuchiwania powieści, choć lubię się bać podczas zagłębiania się w lekturze, także mogłabym ją słuchać nawet na cmentarzu.

Akcja powieści nie jest szybka, toczy się bardzo powoli. Poznajemy myśli, lęki i fragmenty przeszłości bohaterki. Towarzyszymy jej w codziennym życiu oraz w rozpaczliwej próbie przekonania męża, że nie zwariowała. Niekiedy Cass jest nieco irytująca, ale gdyby jej postać została nakreślona w inny sposób, książka straciłaby na wartości. Z biegiem czasu nie możemy doczekać się zakończenia, by w końcu poznać prawdę, a gdy już ją poznajemy, wbija nas ona w przysłowiowy fotel. Nie mogę się nadziwić misternie uknutej przez autorkę koncepcji. Wszystkie elementy do siebie pasują i widać, że dokładnie zostały przemyślane. Teraz już wiem, że koniecznie muszę zapoznać się z jej drugą książką.

Audiobook trwa 8 godzin i 58 minut, czyta go Ewa Abart. Bardzo podoba mi się sposób, w jaki lektorka modeluje głos oraz oddaje emocje. Całość jest bardzo przyjemna w odbiorze. Zdecydowanie polecam Wam tę pozycję zarówno w formie słuchanej, jak i czytanej. Jestem pewna, że nie zawiedziecie się, jeśli lubicie klimaty nękania, niepokoju, granicy obłędu, nie jest to brutalna książka, ma charakter bardziej psychologiczny niż drastyczny. Polecam!

Pierwsza powieść autorki "Za zamkniętymi drzwiami" nie bez powodu zdobyła uznanie fanów mocnych i nieprzewidywalnych wydarzeń. To dobrze napisana, trzymająca w napięciu lektura od której nie sposób się oderwać. Jednak nie jest łatwo powtórzyć sukces pierwszej książki, chociaż autorka widoczne się starała. Po raz drugi napisała powieść, która miała zyskać podobny, o ile nie większy sukces. Czy tym razem się jej udało?

Fabuła to zbiór niepewności, tajemnicy i dramaturgii wiszącej w powietrzu. Już od pierwszych stron czytelnik żyje przekonaniem, że za moment coś się wydarzy i to na pewno nie będzie nic dobrego. Z tym przyjemnym dreszczykiem emocji nie rozstajemy się nawet do najlepszej części historii - finału, który budzi niedowierzanie i szczery uśmiech u każdego, kto liczył na tak wybuchowe zakończenie. Jednak nie porównywałabym tej powieści do "Za zamkniętymi drzwiami" zbyt rygorystycznie - to zupełnie inna historia pisana tym samym dobrym i pomysłowym stylem.

Thriller psychologiczny to jeden z moich ulubionych gatunków literackich. Uwielbiam gdy powieść miesza mi w głowie, zaburza postrzeganie wydarzeń i budzi szok w najmniej spodziewanych momentach. B.A. Paris wszystko to zawarła w swojej powieści tworząc bohaterkę, która łatwo może odzwierciedlać nas samych - popełnia błąd i cierpi z tego powodu do samego finału. Cass Anderson nie zatrzymała się, by sprawdzić, czy siedząca w zaparkowanym na leśnej drodze samochodzie kobieta nie potrzebuje pomocy. Kiedy dowiaduje się, że kobieta nie żyje zaczyna tracić zmysły. Widzi rzeczy, których nie ma, rozum płata jej figle a podświadomość miesza fakty z wyobrażeniami. W dodatku Cass nieustannie czuje się obserwowana i nakręca machinę niepewności w tak intensywny sposób, że sam czytelnik zaczyna tracić poczucie wydarzeń i sam już nie wie, które z faktów są wymysłem podświadomości bohaterki a co dzieje się naprawdę.

Bawiłam się doskonale podczas lektury i do samego końca nie byłam pewna jaki finał zaserwuje mi autorka. Polubiłam pierwszoosobową narrację ze strony Cass i stałam po jej stronie, trzymając kciuku za to, by w końcu pojawiło się jakieś konkretne wyjaśnienie wydarzeń. A muszę przyznać, że autorka ma talent do kreowania zawiłych i pokręconych fabuł, w których na pierwszy rzut oka nic się ze sobą nie klei, a jednak w finale: wszystko wydaje się takie oczywiste. Tym razem autorka postawiła na wewnętrzne rozterki bohaterów, idealnie oddała poczucie zachwiania w momencie, gdy nie możemy wierzyć nawet samemu sobie.

"Na skraju załamania" to powieść, która idealnie utożsamia się z tytułem - każdy kto odważy się sięgnąć po nową powieść autorki na moment straci głowę, podobnie jak główna bohaterka. Musicie się jednak przygotować na trochę inną historie niż te znane nam do tej pory - w tej książce dużo się mówi (fani dialogów, ukłon w Waszą stronę), mało się robi, ale za to intensywnie się myśli. Przez to tworzy się charakterystyczny klimat napięcia, poczucia że za moment wydarzy się coś złego. I jeśli mam być szczera "Za zamkniętymi drzwiami" podobało mi się bardziej, choć niewątpliwie i ta powieść ma w sobie tyle samo uroku. Co będzie dalej i czy kolejne książki autorki będą równie udane? Mam taką nadzieję! Tymczasem polecam Wam powieść, która zapewnia kilka godzin naprawdę dobrej historii od której nie odejdziecie aż do ostatniej strony.

B.A. Paris to angielska pisarka na stałe mieszkająca we Francji. Jest autorką bestsellera „Za zamkniętymi drzwiami".

Książka „Na skraju załamania” opowiada o Cass Anderson. Trzydziestokilkuletniej nauczycielce, która niedawno wyszła za mąż i zamieszkała w pięknym domu na uboczu. Gdy pewnej burzliwej nocy wraca przez las, widzi kobietę w zaparkowanym samochodzie na odludziu, nie zatrzymuję się i nie pyta, czy ta nie potrzebuje pomocy. Wkrótce okazuje się, że kobieta została zamordowana. Cass targają wyrzuty sumienia, do tego coraz częściej zdarza się jej zapominać o różnych rzeczach. Dwa lata wcześniej pochowała matkę, która chorowała na demencję, obawia się, że być może teraz sama ma początki choroby. Dostaje też głuche telefony, ma wrażenie, że ktoś ją obserwuje i czyha na jej życie. Nie czuję się już bezpiecznie we własnym domu. Mąż i przyjaciele nie bardzo chcą wierzyć w coraz to dziwniejsze zdarzenie, w których uczestniczy Cass. Historię poznajemy z punktu widzenia Cass, dzięki czemu możemy lepiej wczuć się w jej sytuację. Naprawdę jej współczułam jej, to przez co musiała przejść, było okropne. Na szczęście potrafiła dotrzeć do prawdy o sobie i swoich najbliższych.

Książka ta to dobry thriller trzymający w napięciu. Długo nie wiedziałam co mam sądzić o Cass. Może ona sama jest winna całej sytuacji? A może jednak jej mąż albo któryś z przyjaciół? Lista podejrzanych jest dość długa, a my sami staramy się nie popaść w paranoję jak sama Cass.

Myślę, że warto sięgnąć po tę pozycję. Polecam czytelnikom lubiącym historie trzymające w napięciu.

MJ

źródło: [Adres usunięty]

Burza szaleje w najlepsze, widoczność jest znikoma, a mimo to skręca na drogę przez las. Tocząc się powoli błotnistą ścieżką mija zaparkowany na poboczu samochód. Mimo próby nawiązania kontaktu, siedząca za kierownicą kobieta nie daje znać czy potrzebuje pomocy czy tylko na kogoś czeka. Cass Anderson odjeżdża. Na drugi dzień w mediach pojawia się wiadomość o brutalnym morderstwie popełnionym w okolicy.

Od tamtej pory Cass dręczą głuche telefony i czuje się obserwowana. Nękana wyrzutami sumienia zaczyna miewać kłopoty z pamięcią, a jedyne czego nie może zapomnieć, to twarzy zamordowanej kobiety, kobiety, którą spotkała wtedy na drodze...

B. A. Paris stworzyła opowieść w której domysły i pytania przejmują dowodzenie. Co tak naprawdę wydarzyło się feralnej nocy? Cz morderca widział Cass, a może to ona zobaczyła jego? Czy jej własna pamięć usiłuje obronić ją przed najgorszym?

Na skraju załamania to historia psychozy, która atakuje znienacka i zbrodniarzy, którzy dobrze się ukrywają. Autorka świetnie manipuluje faktami i nawet w momencie, gdy cała zagadka się rozwiewa, napięcie nie maleje. To zdecydowanie jedna z tych książek, w której akcja trwa do ostatniej strony, a pisarz zasłużenie zbiera pochwały.

Porywająca, z pomysłem i wreszcie nie przereklamowana. Polecam!

WOW. Nie da się ukryć, że duże wrażenie zrobiło na mnie zakończenie tej książki, dzięki któremu zupełnie inaczej spojrzałam na całość tej pozycji! Tajemnicze morderstwo w lesie, prześladowca, postępująca demencja, oraz zaczynająca tracić rozum Cass. Przez większość stron ma się wrażenie, że główna bohaterka to niespełna rozumu wariatka, która żyje w jakieś chorej paranoi i nie wiem jak Wy, ale ja miałam ochotę mocno nią potrząsnąć, momentami nie mogąc już dosłownie zdzierżyć Jej zachowania. I nagle zupełnie przypadkiem akcja zaczyna nabierać tempa, a zachowanie Cass, o dziwo, sensu! Jak się okazuje? Nie taka z niej wariatka, jak ją malują! Ale ciiii więcej nie zdradzę! Duży plus dla autorki za finał, ponieważ mimo, że podejrzewałam w pewnym momencie jedną z osób? To i tak nie wpadłam na pomysł o co tutaj tak do końca chodzi. Duży plus za zakończenie, które przynosi ulgę, satysfakcję i poczucie, że sprawiedliwości stała się zadość. Zdecydowanie POLECAM!

Cass Anderson to główna bohaterka książki, którą poznajemy w momencie, gdy wraca do domu podczas ogromnej ulewy i burzy. Wbrew zdrowemu rozsądkowi i przestroga męża, kobieta wybiera drogę na skróty, która prowadzi przez las. Rozszalała pogoda, nie ułatwia jej jazdy, dodatkowo napotyka problem, gdy w strugach deszczu dostrzega stojący samochód, w którym siedzi jakaś kobieta. Cass postanawia się zatrzymać i sprawdzić, czy nie potrzebuje pomocy. Jednak zaraz zapala się w niej lampka, by poczekać, może kobieta sama wyjdzie z auta i poprosi o pomoc, bowiem boi się, że może to być jakiś podstęp. Po chwili Cass postanawia odjechać. Następnego dnia dowiaduje się, że kobieta, którą spotkała wczoraj w lesie została zamordowana i dodatkowo okazało się, że była to jej znajoma. Dręczona ogromnymi wyrzutami kobieta, zastanawia się czy jeszcze żyła, gdy Cass postanowiła zostawić ją samą na pastwę losu? Czy gdyby wysiadła z samochodu i jej pomogła, kobieta nadal by żyła? Okropne wizje w głowie i wyrzuty sumienia nie pozwalają jej zapomnieć o tym co się wydarzyło. Ukrywa to, że w nocy jechała przez las, czuję wstyd do samej siebie, że okazała się tchórzem i nie pomogła swojej koleżance.

Jak możemy się domyślać od tej pory życie Cass diametralnie się zmienia. Nie może znaleźć sobie miejsca we własnym domu, w głowie układa przeróżne scenariusze, co by było gdyby. Kobieta zaczyna mieć kłopoty z pamięcią, które zapewne odziedziczyła po matce. Wstydząc się tego, że traci zmysły nie przyznaje się mężowi, ani swojej przyjaciółce co się dzieje, tylko robi dobrą minę do złej gry. Cass ma szczęście, że ma obok troskliwego męża i oddaną przyjaciółkę Rachel, którzy ogromnie ją wspierają na każdym kroku. Lecz gdy kobieta zaczyna wariować z powodu głuchych telefonów i upiera się, że morderca ją śledzi, nikt nie potrafi zrozumieć co się z nią dzieje. Każdy przypisuje jej miano wariatki, nawet jej własny mąż, dlatego po czasie sama Cass zaczyna traktować się jak jakąś niezrównoważoną kobietę.

Powiem wam szczerze, że już na samym początku zaczęłam domyślać się zakończenia i podejrzewam, że większość osób, które już czytały "Na skraju załamania" powiedzą to samo. Zastanawia mnie to, czy autorka zrobiła to specjalnie, żeby nas zmylić i zaserwować na sam koniec zaskakujący zwrot akcji. Częściowo jej się to udało, bo była jedna rzecz, która mnie zaskoczyła, także to wychodzi na plus. Jednak minusem było to, że domyśliłam się, kto stoi za głuchymi telefonami. Ogólnie ujmując uważam, że autorka tym razem pokazała się z dużo lepszej strony. Wiadomo, jak to bywa z debiutami, często przymykamy oko na różne niedociągnięcia, a jeżeli już czytamy kolejne książki autorów, potrafimy wyłapać każdy najdrobniejszy szczegół. W tym przypadku wyłapałam, że nie podszkoliła się w narracji i wypadła ona trochę kulawo.

W pierwszym odczucia główna bohaterka wypada bardzo niekorzystnie. Czasami jej zachowanie było bardzo irytujące i aż miało się ochotę nią porządnie potrząsnąć, żeby się ogarnęła. Jednak gdy pozna się okoliczności z jakimi przyszło się jej zmierzyć, wtedy wszystko zostaje jej wybaczone. Ogromnie współczułam, jej tego co musiała przeżyć. Spotkała się z wielkim egoizmem ze strony osób, którym ufała najbardziej.

"Na skraju załamania" to dobry thriller. Uświadamia czytelników jak łatwo można stracić kontrolę nad swoim życiem. I na błędach bohaterki możemy się wiele nauczyć i wyciągnąć korzystne wnioski. Autorka pokazuje, jak toksyczny wpływ mogą mieć na nas ludzie, którzy powinni być dla nas wsparciem. Początkowo bardzo sceptycznie oceniałam tę książkę, mogę nawet stwierdzić, że była rozczarowana po przeczytaniu ostatniej strony. Musiałam się dopiero oswoić z tym co zaserwowała autorka, by na spokojnie przedstawić wam moją opinię. Ostatecznie nie żałuje, że przeczytałam "Na skraju załamania". Wciągnęłam się w tę historię, jednakże nie towarzyszył mi znany deszczyk niepokoju, który powinien posiadać thriller psychologiczny.

Jeśli jesteście ciekawi co takiego przydarzyło się Cass i kto jest odpowiedzialny za śmierć kobiety oraz kto stoi za głuchymi telefonami, to koniecznie musicie się tego dowiedzieć, czytając "Na skraju załamania". Zdradzę wam, że moja recenzja nie ujawnia żadnych istotnych faktów z fabuły, także wszystko przed wami. Przyjemnej lektury:)

Czeklam na ta ksiazke i sie nie zawiodlam.

Trzyma w napieciu od pierwszych zdan. Feralna pogoda, zaginiecie dziecka - koszmar dla matki.. dla rodzicow.

( zmusza to jeszcze wiekszej czujnosci nad skarbami ktore posiadamy)

Wielkim szczesciem jest odnalezienie, ale czy napewno tak powinno wygladac upragnione spotkanie z pierworodnym? Czas pokaze...

Ile razy w swoim życiu mieliśmy ochotę komuś powiedzieć "Ja na twoim miejscu...." ? Jesteśmy przekonani o własnej szlachetności, pewni tego jak zachowamy się w danej sytuacji, jednak dopiero w momencie gdy dane zdarzenie ma miejsce, okazuje się, że postąpiliśmy zupełnie inaczej niż zakładaliśmy. Cass Anderson nigdy nie myślała, że mogłaby być osobą, która może zostawić człowieka potrzebującego pomocy na pastwę losu. Jednak gdy młoda nauczycielka w deszczową noc przejeżdża przez las i widzi na poboczu samochód, wiedziona złym przeczuciem, nie zatrzymuje się, nie oferuje pomocy, odjeżdża, zapominając o całym zdarzeniu.

Następnego dnia Cass dowiaduje się, że w nocy została zamordowana kobieta, ta, której samochód mijała poprzedniej nocy. Tej, której nie udzieliła pomocy i jak się później okazuje była jej dobrą znajomą. Cass nie potrafi poradzić sobie ze śmiercią Jane. Była tam, mogła jej pomóc, być może mogła zapobiec jej śmierci i dziś kobieta wciąż by żyła.

"Na skraju załamania" B.A. Paris to trzymający w napięciu thriller psychologiczny o gnębiących wyrzutach sumienia i niemożności cofnięcia czasu. Cass Anderson, która właśnie rozpoczęła sześciotygodniowy urlop ma wystarczająco dużo czasu, by analizować to co wydarzyło się tamtej nocy. Gnębiące wyrzuty sumienia to nie wszystko, nauczycielka zaczyna odbierać głuche telefony. Czy to morderca, który wciąż przebywa na wolności, czy może popada w obłęd? Żyje w nieustannym stresie, a jej pamięć zaczyna płatać figle. Zapomina o spotkaniach, zobowiązaniach, zakupach, zapomina gdzie odłożyła rzeczy. Kiedy jej zdrowie psychiczne ulega zachwianiu Cass nie wie komu może ufać. Czy może ufać samej sobie?

B.A. Paris dzięki pierwszoosobowej narracji pozwala nam spojrzeć na rozgrywające się w powieści wydarzenia oczami kobiety wystraszonej i zagubionej, mającej luki w pamięci, trapionej ogromnym poczuciem winy, otumanionej lekami, coraz bardziej przerażonej tym, że być może tak jak jej matka może cierpieć na wczesną postać demencji. Odczuwamy jej strach, wewnętrzne rozterki, ból i wyrzuty sumienia. Duszny i paranoidalny klimat "Na skraju załamania" wywołuje ciarki na plecach i przytłacza, podejrzanymi stają się wszyscy wokół, sąsiedzi, przyjaciele, rodzina i własny umysł. Czytelnik nieustannie zadaje sobie pytanie: kim właściwie jest Cass, zagubioną kobietą, ofiarą, czy manipulantką?

Nieustanny niepokój, klaustrofobiczna atmosfera, psychologiczna gra, która toczy się między bohaterami, perfidna intryga to znaki rozpoznawcze "Na skraju załamania". Nawet jeśli fabuła jest dość przewidywalna, to autorce tak udaje się poprowadzić historię i stopniować napięcie, że od powieści trudno się oderwać.

Intrygujący, bardzo klimatyczny, duszny. Thriller psychologiczny wart poznania.

"Widzę twarz kobiety, zamazaną w strugach deszczu."

Bardzo cieszyłam się, że będę mogła zapoznać się z kolejną książką B.A. Parish, gdyż wcześniejsza przygoda czytelnicza "Za zamkniętym drzwiami" dostarczyła mi sporo satysfakcji, to był silnie oddziałujący, fascynujący i porywający thriller psychologiczny. Jednak "Na skraju załamania" nie ukazało mi się już w tak mocnej odsłonie, miałam wrażenie jakby powieść wyszła spod pióra kogoś innego, albo właśnie to ona, a nie jej poprzedniczka, była debiutem literackim. Owszem, wciągnęła mnie, ale nie w mocno intensywny sposób, dobrze mi się ją czytało, błyskawicznie przerzucałam strony, lecz nie towarzyszył mi pożądany silny dreszczyk emocji i ekscytacji. Wolę, kiedy scenariusz zdarzeń jest mniej przewidywalny, kiedy zmuszona jestem do poszukiwania ukrytej pod wieloma warstwami prawdy, kiedy nie za szybko wpadam na właściwe tropy i rozwiązania. Wówczas znacznie lepiej bawię się, angażuję w snucie domysłów, dokonuję interpretacji postaw i czynów bohaterów. W tym thrillerze, jak dla mnie, sporo elementów okazuje się zbyt oczywistych i spodziewanych, zabrakło głębi będącej pożywką dla wyobraźni.

Podobał mi się natomiast ciekawy pomysł na fabułę, uczestnictwo kluczowej postaci w zdarzeniu, które pozornie nie ma z nią nic wspólnego, a w dłuższej perspektywie okazuje się zwrotnym momentem w jej życiu. Gwałtowne i burzliwe przejście od spokojnych i radosnych rytmów codzienności do mrocznego i złowróżbnego świata tajemnic. Wróg czający się nie tylko w zewnętrznym świecie, ale również wewnątrz pozornie bezpiecznego azylu domowego zacisza, w psychice i mentalności głównej bohaterki. Wyrzuty sumienia i poczucie winy niedające wyciszyć się, wzmagające doznanie zagrożenia, doprowadzające do balansowania na granicy obłędu, histerycznie podsycane przez migawki z przeszłości, oraz przypuszczenia bycia osaczonym i świadomie manipulowanym. Jak odzyskać spokój, kiedy straciło się zaufanie do własnych odczuć? Czyżby pozostawała jedynie wiara w życzliwość i serdeczną opiekę bliskich?

Cass Anderson, nauczycielka historii w liceum, wyjątkowo deszczową nocą wybiera niebezpieczną, ale krótszą, leśną drogę do domu. Wiedziona strachem nie udziela pomocy kobiecie w samochodzie na poboczu, w popłochu odjeżdża i wydaje się, że wymazuje z pamięci przykre doświadczenie. Następnego dnia dowiaduje się, że mijana kobieta stała się ofiarą brutalnego morderstwa. Od tej chwili w życiu Cass zaczynają mieć miejsce frapujące i osobliwe incydenty, niszczycielskie siły zdają się przejmować stery, udręka własnej bezradności nie odpuszcza, pamięć dokuczliwie zawodzi, nic nie jest trwałe i niebudzące wątpliwości. Dlaczego ciąg decyzji podejmowanych w tamten piątkowy wieczór okazał się tak fatalny i zgubny, jeśli nie ma w tym bezpośredniego wykroczenia i przewinienia głównej bohaterki?

[Adres usunięty]

,,Za zamkniętymi drzwiami", czyli debiut B. A. Paris bardzo przypadł mi do gustu. Byłam bardzo ciekawa, jak spodoba mi się druga książka autorki, czyli ,,Na skraju załamania".

Cass Anderson wyrzucała sobie, że gdyby nie wracała wieczorem do domu przez las to nie zauważyłaby osoby, która siedziała w samochodzie. Rankiem okazało się, że została ona zamordowana, dodatkowo była dość daleką znajomą Cass. Kobieta postanowiła ukryć przed wszystkimi prawdę, że jechała krótszą drogą i widziała zamordowaną. Coraz częściej jednak dochodziło u niej do zaników pamięci. Bała się, że zachorowała na demencję.

Jak już wspomniałam, ,,Za zamkniętymi drzwiami" bardzo mi się podobała, dlatego liczyłam na podobne emocje przy ,,Na skraju załamania". Z przykrością muszę przyznać, że w moim odczuciu ta pozycja jest mniej ciekawa. Nie oznacza to jednak, że jest zła. Nie, wręcz przeciwnie. Jest bardzo dobra, jednak debiut autorki wywarł na mnie jeszcze większe wrażenie.

B.A. Paris bardzo umiejętnie kluczy, łączy wątki, lawiruje faktami. Tak naprawdę pewnych wydarzeń można się domyślać już przed ich ujawnieniem, jednak i tak pojawiło się kilka zaskakujących momentów. Fabuła podzielona jest na dni, pisarka pokazuje, w jaki sposób wydarzenie z życia Cass wpłynęło na jej dalsze funkcjonowanie. Bardzo podobało mi się też zamieszczanie SMS-ów.

,,Na skraju załamania" to pozycja o sztuce manipulacji, z którą warto się zapoznać. Czyta się naprawdę szybko, tak naprawdę jest to lektura na jeden wieczór. Nie żałuję, że zapoznałam się z tą pozycją, do czego i Was zachęcam.

Książka bardzo wciąga. Dość dobra historia, jednak bardzo przewidywalne zakończenie.

"Na skraju załamania" B.A. Paris, to książka, którą lepiej czytać w obecności drugiej osoby, bo zaręczam, że ciarki nie raz przebiegną Wam po plecach. To moja druga książka tej autorki, ale z całą pewnością nie ostatnia, bo pisze genialne thrillery psychologiczne. Ten opowiada o tym, jak jedno wydarzenie, zamienia w piekło życie nauczycielki Cass Anderson. Jeden, dokonany pod wpływem impulsu wybór, doprowadza młodą kobietę do stanów lękowych i depresji. Cass zaczyna zapominać o wielu rzeczach, w tym obsługi podstawowych urządzeń, boi się być sama w domu, bo ktoś uparcie nęka ją głuchymi telefonami. Ucieka pod byle pretestem z domu, który kiedyś był dla niej azylem. Ma jednak wokół siebie kochającego i cierpliwego męża i oddaną przyjaciółkę, ale pomimo tego pogrąża się w rozpaczy i jest na skraju załamania. Co jest jednak prawdą, a co wytworem jej wyobraźni, co dostrzega, a czego nie? Czy jest naprawdę taką wariatką, jak ją malują? Będziecie mocno zaskoczeni, kiedy przeczytacie książkę, bo dopiero na ostatnich stronach wyjaśnia się, kto jest mordercą i jak Cass poradzi sobie z prawdą, która przypadkowo wyjdzie na jaw.

Książka jest naprawdę dobra, świetnie napisana, wciągająca na tyle, że ja realnie odczuwałam stan tej kobiety, strach i podzielałam jej niepokoje. Miałam wrażenie, że jestem w domku obok lasu, gdzie być może krąży morderca, a całość atmosfery podsycają głuche telefony.

Ciekawa, trzymajaca w napieciu ksiazka. Zaskakujące zakończenie.