Szrama

"Szrama" to trzecia część kapitalnej serii kryminałów “Granice ryzyka”. Po dwóch poprzednich tomach, ten był dla mnie pewniakiem i wiedziałam, czego mogę się spodziewać.

I to, czego oczekiwałam, otrzymałam. Małgorzata Oliwia Sobczak po raz kolejny stworzyła pasjonującą zagadkę kryminalną, w której raz po raz trafiamy na nowe wątki. Autorka sprawnie między nimi lawiruje: nie pozwala czytelnikowi się pogubić, a przy tym skutecznie myli tropy, gwarantując przy tym odbiorcy nie lada łamigłówkę do rozwiązania. I jeśli w trakcie lektury przez ktoś jest pewny rozwiązania i podąża jedną ścieżką, to na koniec prawdopodobnie będzie zbierał swoją szczękę z podłogi. Wiem, o czym mówię 😉

To, co wyróżnia tę serię od innych kryminałów, to postać Janiny – ekolożki sądowej, która bada pyłki i zarodniki, a wyniki tych badań pozwalają dotrzeć do sprawcy. W ten sposób Autorka niesamowicie ubarwia historię i nadaje jej wyjątkowy charakter.

"Szrama" mocno wysuwa na pierwszy plan Oskara Kordę – zresztą już tytuł mocno nawiązuje do blizny jaką ma na twarzy. Czytelnik poznaje mężczyznę bliżej – już nie tylko jako detektywa, ale również jako mężczyznę zmagającego się z własnymi demonami.

Małgorzata Oliwia Sobczak może pochwalić się wyjątkowym stylem, który uwidacznia się także w Szramie. Onomatopeje wciąż są obecne i kolejny raz wywołują ciarki – budzą poczucie niepewności, strachu i osaczenia.

"Szrama" to naprawdę mocny polski kryminał – przemyślany w każdym szczególe, z dobrze skrojonymi postaciami, napisany w wyśmienitym stylu. Jednak – jeżeli chodzi o serią Granice ryzyka – to Szum będzie moją ulubioną częścią (i jednym z ulubionych kryminałów w ogóle).

"(...) - [motyla nóżka] zajebał kobietę, a potem wziął jeden z kuchennych noży, rozpłatał jej brzuch i jak gdyby nigdy nic wrócił do kuchni, umył nóż w zlewozmywaku i wsadził z powrotem do szuflady. Taki gość.

- Silna koncentracja na zaspokajaniu swoich potrzeb, potrzeba stymulacji, brak empatii, deficyt lęku. - Korda zaczął wymieniać pojawiające się w jego głowie myśli. - I ogromna nienawiść, a ta zawsze wynika z głębokiej, spaczonej miłości."

••

"Brak miłości to też ślad. Choć niewidoczny, nie da się go usunąć (...)"

▪︎▪︎

🪰Kolejna perfekcyjna w każdym calu, historia od Małgorzaty Oliwii Sobczak.

Sopot ponownie staje się areną makabrycznych zbrodni. Śledztwo prowadzone przez detektywa Oskara Kordę, dziennikarkę Alicję Grabską i ekolożkę sądową Janinę Hinc, doprowadzi nie tylko do ujęcia seryjnego mordercy, lecz także zmusi bohaterów do zmierzenia się z ich własnym uczuciami.

"Szrama" to nie tylko trzymający w napięciu, klimatyczny thriller z perfekcyjnie poprowadzoną intrygą. To także niezwykle prawdziwa i dająca do myślenia opowieść o poszukiwaniu spełnienia, pragnieniach i miłości. O miłości która pochłania i która zostawia po sobie sobie zgliszcza, o miłości która tnie aż do krwi, pozostawiając po sobie nieuleczalne szramy.

Całość jest z jednej strony przerażająca i makabryczna, a z drugiej z kolej, przynajmniej według mnie, subtelna i bardzo intymna.

Nie wiem czy o thrillerze psychologicznym można napisać, że jest piękny, ale w moim odczuciu taka właśnie jest "Szrama". Przeczytajcie koniecznie🪰

🪰A tak w ogóle to Janina Hinc jest absolutnie zjawiskowa i niesamowita🪰

W Sopocie na oczach męża zostaje zamordowana młoda kobieta. Po kilku miesiącach dochodzi do podobnej zbrodni. W sprawę zaangażowany jest Oskar Korda wraz z dziennikarką Alicją Grabską, których relacja wychodzi poza sprawy służbowe oraz ekolożką sądową Janiną Hinc.

"Szrama" to historia o związkach i zdradach, który jest doskonałym motywem do zabójstwa. Autorka rzucała wiele mylnych tropów na daną osobę, byłam przekonana, że wiem kto i dlaczego jest mordercą, natomiast zaś z drugiej strony to byłoby zbyt banalne.

Opisy zbrodni są brutalne, przerażające. Nie wyobrażam sobie, że mogłabym się znaleźć w takiej sytuacji i żyć dalej jak jeden z tutejszych bohaterów. Załamałabym się psychicznie jak z pewnością większość osób. Jak można prowadzić normalne życie ze świadomością, że było się świadkiem okropnej śmierci bliskiej nam osoby i nie było się w stanie nic zrobić? Zachowanie męża zamordowanej było dla mnie irracjonalne, przez co tymbardziej wzbudzało podejrzenia.

Najlepiej według mnie swą rolę odegrała ekolożka Janina Hanc, którą mieliśmy przyjemność poznać już w poprzedniej części "Szum". Jej praca jest tak naprawdę mało doceniana, w szczególności w naszym prawdziwym świecie, a spore znaczenie dla zabójstwa mogą mieć nawet najdrobniejsze szczegóły, takie jak np. kurze, pyłki, czy zapach pozostawiony w pobliżu ciała. Dzięki Oskarowi ekolożka mogła się wykazać i pomóc im w śledztwie.

Lepiej poznajemy także Oskara prywatnie, dowiadujemy się o jego przeszłości, co pozwala nam lepiej spojrzeć na podejmowane przez niego decyzję, choć momentami muszę przyznać, że zachowywał się jak dupek. Było mi żal Alicji, nie podobało mi się w jaki sposób Oskar ją traktował.

Tak samo jak przy poprzednich częściach, w tej również brakuje mi nieco napięcia i tajemniczości, aczkolwiek muszę przyznać, że ta pozycja z Granic Ryzyka podobała mi się najbardziej.

Przekraczając kolejną, trzecią już „Granicę ryzyka”, wchodzimy na grunt pożądania. Pragnienia są jak narkotyk – niebezpieczne i uzależniające, stale wymagające większej dawki, silniejszego bodźca. Stąpanie po krawędzi, pobudzenie, poczucie mocy to efekty zadurzenia… a miłość to tylko chemia mózgu. Dopamina, norepinefryna, fenyloetyloamina.

„Szrama” to obraz umierających związków i rodzących się na ich zgliszczach namiętności. Potrzeby bliskości, zdobywania, bycia podziwianym. Poszukiwania ekscytacji na zastępstwo za nudę, wypalenie i niezrozumienie. Ale też koszcie, jaki przyjdzie ponieść za chwile spełnienia. I jaka będzie zapłata za spaczoną miłość. Za potrzebę bliskości też.

Spokojna dzielnica Sopotu stanie się areną brutalnej i nietypowej zbrodni. Zaskakująca aranżacja i nietypowe zachowanie sprawcy będą stanowiły nie lada zagadkę dla detektywa Oskara Kordy. Nie będzie to łatwa sprawa, tym bardziej, że i w jego życiu uczuciowym powstanie niemałe zamieszanie. Powracając do przeszłości policjant odkryje przed nami swoje największe tajemnice, na czele z zagadkową blizną na jego twarzy.

Niesamowicie podoba mi się to, że „Szrama”, prócz porywającej kryminalnej rozrywki, daje nam coś więcej, plusy za które tak lubię czytać kryminały @malgorzataoliwiasobczak Autorka nie tylko analizuje motywacje bohaterów, ale uzasadnia je, solidnie osadza na psychologicznych fundamentach. Wprowadza rzetelną wiedzę z dziedziny nieznanej właściwie u nas, mało popularnej na świecie, ale istotnej i zdobywającej coraz większe zaufanie – ekologii sadowej. Przykłada wagę, by wypowiedzi dotyczące medycyny sądowej zawierały fachową terminologię, brzmiały jakby pochodziły z raportu, były chłodne, zdystansowane, kontrastowały z emocjami bohaterów, ich niepewnością, strachem, wątpliwościami. Wspaniały zabieg! Podobnie jak operowanie obrazami, plastyczność fabuły, która „wyświetla się” podczas czytania. To wszystko sprawia, że nie stoimy obok akcji dziejącej się w książce, ale jesteśmy w jej środku. „Szramę” się widzi i czuje. I słyszy, bo szeleści i szumi, ożywiona onomatopejami. #Polecam

W jednym z sopockich domów dochodzi do zagadkowego, brutalnego morderstwa, w wyniku którego kobieta traci życia. Nie jest to napad na tle rabunkowym, ani w afekcie. Widać, że morderca wybrał ofiarę nieprzypadkowo, a całą zbrodnię dokładnie zaplanował. Wszystko wskazuje na to, że „Młotkarz” zaatakuje po raz kolejny, przed detektywem Oskarem Kordą staje trudne zadanie, uchwycenia tajemniczego zbrodniarza. W sprawie udział biorą również ekolożka sądowa Janina Hinc i dziennikarka Alicja Grabska. Na jaw wychodzą kolejne fakty, a początki tej historii sięgają przeszłości.

Bardzo podobała mi się ta książka, miałam okazję już wcześniej zapoznać się z twórczością Małgorzaty Oliwii Sobczak, przy pierwszym tomie tej serii, niestety nie czytałam drugiego, nad czym bardzo ubolewam, lecz od razu zaznaczę, że każdą z tych historii można czytać osobno. Sama zorientowałam się dopiero po skończeniu lektury, iż jest to już trzecia część.

Nie jest to książka dla każdego. Na pewno odnajdą się w niej miłośnicy mocnych kryminałów. Historia jest dość brutalna oraz obrazowo opisana. Jestem pełna podziwu dla wiedzy autorki na temat patomorfologii. Lepiej podczas czytania odłóżcie na bok jedzenie, nie chcecie go spożywać, dowiadując się, co w sobie kryje ludzkie ciało.

Zakończenie mnie zaskoczyło, kiedy już myślałam, że wszystko wiem, na jaw wyszły kolejne fakty, które całkowicie poprzewracały obraz sytuacji. Uwielbiam być zaskakiwana przez autorów, więc tu należy się pani Sobczak kolejny wielki plus. Oczywiście dałam się wystrychnąć na dudka i obstawiałam kogoś zupełnie innego w roli złoczyńcy. Co do samych bohaterów, uważam, że są bardzo wyraziści, nawet Oskar Korda ze swoim stereotypowym obrazem twardego policjanta z trudną przeszłością,

W tej powieści panuje niesamowity klimat. Jest tajemnicza, niepokojąca, mroczna, a na punkt przewodni wysuwa się zazdrość oraz zdrada. Violetta Villas niegdyś śpiewała: „Nie ma miłości bez zazdrości” i uważam, że szczypta tego uczucia jest zdrowa, a nawet potrzebna, o ile nie przeradza się w obsesję, niemającą żadnego logicznego podłoża. Co innego, jeśli chodzi o zdradę, którą Maanam określił w swojej piosence jako „Podstępne zimne oczy gada”. Ona posuwa ludzi do najgorszych rzeczy.

Robert Małecki napisał o tej historii: „Kawał dobrej kryminalnej roboty” i zgadzam się z tym, sama lepiej bym tego nie ujęła. Dlatego gorąco zachęcam Was do zapoznania się z twórczością Małgorzaty Oliwii Sobczak, gdyż ta pisarka wie, jak przykuć uwagę czytelnika.

[RECENZJA PRZEDPREMIEROWA]

SZRAMA

Autor: Małgorzata Oliwia Sobczak

Wydawnictwo: W.A.B.

Premiera: 14.06.2023

Tom 3, seria: Granice ryzyka

To już trzeci tom świetnej kryminalnej serii GRANICE RYZYKA. Cykl przez Czytelników nazywany jest Szeleszczącą serią. Akcja dzieje się w Trójmieście. Każdy tom to nowa sprawa kryminalna pod skrzydłami detektywa Oskara Kordy oraz dziennikarki Alicji Grabskiej.

Autorka tym razem na tapetę bierze miłość i zazdrość. Pokazuje zjawisko chorobliwej zazdrości oraz jego konsekwencje. Nie mogło obejść się bez ofiar. Najpierw nieznany sprawca włamuje się do domu i atakuje śpiące małżeństwo. W bestialski sposób morduje kobietę. Jej mąż uchodzi z życiem. Po paru miesiącach sytuacja się powtarza, tym razem ginie jednak mąż i żona. Kto dokonuje zbrodni? Czemu na ciele ofiar pozostawia pośmiertne szramy? Dlaczego jest tak agresywny i bestialski? Co nowego wydarzy się w życiu prywatnym Oskara i Alicji? Czy przeszłość da o sobie zapomnieć?

Małgorzata Oliwa Sobczak to jest moje drugie (po Dagmarze Andryce) kryminalne odkrycie. Wcześniejsza seria Autorki – KOLORY ZŁA – wkrótce zostanie zekranizowana. Sobczak w swoich książkach oprócz trupa i rozlewu krwi przemyca również mnóstwo ciekawostek dotyczących pracy policji i kryminalnych spraw. Nie tylko zakulisowe działania polskich służb mundurowych, ale także światowe metody pracy i badań. Już w poprzednich tomach mogliśmy poznać ekolożkę sądową Janinę Hinc. Tym razem kobieta również będzie prowadziła badania. W książce pojawia się również wzmianka o udziale psów w śledztwie (mantraling). Dużo mówi się także tym razem o… muchach.

„To, że nie widać śladów, nie znaczy, że ich nie ma. Świat jest zdecydowanie bardziej złożony niż to, co dostrzegamy gołym okiem.”

Autorka przedstawia różne oblicza i podłoża zazdrości. Z jednej strony może to być opiekuńczość, miłość i zaangażowanie, ale może przyjąć też formę braku zaufania, wiecznej kontroli, podejrzliwości i prowadzić do obłędu. (Syndrom Otella – patologiczna zazdrość o partnerkę.) Kto stoi za zabójstwem trzech osób? Czy będą kolejne ofiary? Co łączy kobiety, które zginęły?

Uwielbiam serię GRANICE RYZYKA jest to cykl obowiązkowy dla fanów kryminałów. Profesjonalny researcher Autorki, mnóstwo ciekawych i dodatkowych informacji kryminalnych. Książki czyta się błyskawicznie, zawsze trudno domyśleć się kto jest sprawcą zbrodni. Zabójstwa i praca policji to kluczowy wątek książek. Życie prywatne detektywa i dziennikarki toczy się w tle. Ale szalka proporcji przechyla się w stronę śledztwa. W finałowym tomie poznamy kilka tajemnic Kordy, wcześniej natomiast dużo było o przeszłości Alicji. Czy ta dwójka ma szansę na zbudowanie dłuższej i bliżej relacji?

Jestem zachwycona, mimo tego, że momentami jest naprawdę mrocznie i brutalnie, pojawiają się też szczegółowe opisy sekcji zwłok. Wszystko zostało profesjonalnie dopracowane i dopięte na ostatni guzik. Tytułowa SZRAMA to nie tylko rysa na ciele ofiar, ale również blizna na naszej duszy i sercu. Utworzona jako konsekwencja naszych wcześniejszych decyzji, ślad złych doświadczeń i obecności ludzi. W książce pojawiają się ramy czasowe, raz opisana zostaje akcja z roku 2000, przeplatana z tym co teraz czyli 2020 (pojawiają się również nawiązania do pandemii). Jestem pod ogromnym wrażeniem pracy i zaangażowania Autorki w napisanie SZRAMY. Ogromnie POLECAM! Z takimi kryminałami warto zdradzać romanse.

„ Szrama ” - trzeci tom serii „ Granice ryzyka ”.

Wyruszyłam w kolejną podróż ku emocjom, jakie skrywa w sobie piękne, choć jednocześnie brudem złych uczynków osnute Trójmiasto.

Błądziłam tam z bohaterami po przesiąkniętych intymnością, pożądaniem i zdradą zakamarkach ludzkich związków. Przesiąkniętych poczuciem odrzucenia, fałszu i krzywdy jednostkach. Bo zdrada boli. Odziera miłość z pięknej otoczki. Odbiera podstawowy fundament związku, jakim jest zaufanie. Pozostaje tylko krzywda i zadra i upokorzenie.

Aż przychodzi śmierć. Obleczona w obsesyjną chęć pozbycia się tych, które zdradzają. Bo człowiek to takie stworzenie, które obarczone traumą, jest zdolne do naprawdę strasznych rzeczy.

„ Świat był paradoksalny. Pełen bólu i fałszu ukrywanego za pozornym pięknem ”.

Po raz kolejny doceniam Autorkę za przygotowanie do napisania książki, za pracę jaką w nią włożyła. Opis przebiegu sekcji zwłok, opis morderstwa - a co najbardziej mnie zaciekawiło - motyw palinologii to wątki, które cechuje precyzja i kunszt. Dzięki nim historia nabiera ostrzejszych i ciekawszych krawędzi.

„ Szrama ” to również historia detektywa, Oskara Kordy. Jego powrotu do przeszłości. Do dzieciństwa i historii, która ślad w jego duszy pozostawiła. Ślad pełen bólu. Żalu i goryczy. Oskar chciał kochać. Tylko kochać. Niestety, ta możliwość została mu odebrana.

Dlatego teraz się gubi. W pożądaniu, uczuciach i emocjach wobec dwóch kobiet. Czuję niedosyt jeśli chodzi o zakończenie jego wątku. Uważam, że zasłużył na koniec, który wybrzmi pozytywnie, nie przejdzie bez echa. Stało się nieco inaczej. Ale taki był widocznie zamiar Autorki.

Szrama. Blizna. Ślad. Jakkolwiek by nie nazwać, każdy z nas jest mniej lub bardziej naznaczony przez życie. Czy ten ślad widoczny jest na zewnątrz, czy ukryty w duszy, stanowi naszą nieodzowną część. I o tym też jest ta pełna wrażeń i emocji historia.