Raje utracone. Podróż przez czas. Tom 1

1. 

   Super Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Klaudia S. w dniu 2022-05-20

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   Ta nowa seria autora ,,Oskara i pani Róży" przenosi nas w czasie do początków cywilizacji. Poznajemy Noam, który ma niezwykłą moc nieśmiertelności. Wraz z nim udajemy się w podróż przez tysiąclecia i obserwujemy zmieniający się świat. Widzimy jak rodzi się jego płomienne uczucie do Nory, która przybywa do jego wioski z daleka. Ich zmagania z codziennością i grożącym im niebezpieczeństwem, jakim jest wezbrane jezioro, staje się nam niezwykle bliskie. Przeplata się tutaj zarówno teraźniejszość jak i przyszłość, którą poznajemy we wspomnieniach Noam.
   
   Jak pisze we wstępie francuski wydawca ,,Ta niesłychana podróż zaczyna się od potopu i trwa do naszych czasów. Kluczowe postacie, za pośrednictwem swoich przygód miłosnych i zmagań, ucieleśniają najważniejsze wydarzenia lub najważniejsze przemiany."
   
   Polecam serdecznie tę książkę, w której urzekła mnie nie tylko przecudna okładka ale także treść, zawarte w niej przesłanie i wielka wrażliwość autora. Czytajcie powoli, delektujcie się i zachwycajcie kunsztem Erica-Emmanuela Schmitta.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Karolina H. w dniu 2022-04-14

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   "Żyłem niegdyś zjednoczony z Naturą, teraz mnie od niej oddzielali. Pokorą zniknęła, harmonia również. Moje raje zostały utracone"
   
   Noam jest nieśmiertelny. To zarówno jego dar i przekleństwo. Mężczyzna pamięta nawet czasy kiedy rodził się świat. Mężczyzna przeżył wszystko delikatny dotyk, pogoń za zwierzętami, tajemnicze Jezioro, miłość, zdradę. Jego życie zmienia się kiedy poznaje Nurę, mężczyzna czuje, że ta wyjątkowa kobieta jest miłością jego życia. Niestety nie wszystko jest takie proste i na drodzę staje im wiele przeciwności losu. Ojciec Noama, którego podziwiał okazuje się podłym człowiekiem z mroczną przeszłością. Do wioski docierają także niepokojące wieści: wielkie Jezioro zaczyna wzbierać, zwiastując wielką katastrofę.
   
   Uwielbiam książki Erica-Emmanuela Schmitta. Jego twórczość nie raz skradła moje serce. Kiedy zobaczyłam okładkę “Rajów utraconych” od razu się w niej zakochałam. Zaintrygował mnie opis i główny bohater, który jest nieśmiertelny. Fabuła wciągnęła mnie już na samym początku. Autor pisze tak delikatnie, że nawet opisy przyrody w jego wykonaniu są przepiękne. Dawkowałam sobie tę historię. Była piękna i chciałam ją jak najdłużej czytać. Eric-Emmanuel Schmitt przedstawia nam nie tylko historię Noama ale także początków świata. Już nie mogę się doczekać kolejnego tomu, ciągle mam wrażenie, że jeszcze nie skończyłam “Rajów utraconych” i za chwilę wrócę do Noama. W tej historii znajdziecie wszystko od miłości, nienawiści po rywalizacje, ból smutek i nadzieję.
   
   “Raje utracone” to jedna z lepszych książek w moim życiu. Jestem pewna, że jeszcze do niej wrócę. Musicie to przeczytać !

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   1 komentarz. Skomentuj
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Dagmara Ł. w dniu 2022-03-27

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 2 osób uznało recenzję za przydatną

   Ciężko ubrać mi w słowa podziw i ekscytację, które odczuwam po odłożeniu tej książki. „Raje utracone” to historia początków cywilizacji osnuta na rzetelnej wiedzy, gromadzonej przez autora przez długi okres, którą spleciono z fikcją nadającą tej swoistej encyklopedii świata fabularnego sznytu. I to nie wszystko, bo ta historia należy do literatury pięknej, nie jest to więc zwyczajna powieść, daleko jej też do pozbawionej emocji literatury naukowej, gdyż nakreślono ją bowiem za pomocą pięknych metafor, które pobudzają wyobraźnię, rozlewając się po duszy czytelnika niczym fabularne Jezioro po połaciach ziemi. Eteryczna, poruszająca, dotykająca głęboko uśpionej wrażliwości spaja epokę neolitu ze współczesnym podejściem do natury, łączy szacunek do otaczającego świata z wychwalaniem zdradliwego postępu. Zabiera czytelnika w podróż po nieskalanych ręką człowieka miejscach, które Schmitt maluje nam przed oczami słowami. Wyjaśnia to, co owiane jest mgłą tajemnicy i nieprawdopodobieństwa, jednocześnie dając do zrozumienia, że historia zatacza koło, a gdy natomiast nie przestaniemy egoistycznie stawiać się ponad naturę, wrócimy do punktu wyjścia. Na wzniosłej otoczce utkano opowieść zwykłych osób, które kochają, zazdroszczą, dążą do władzy czy odznaczają się lojalnością – ludzie neolitu odczuwali takie same emocje, jak my, ich kolejne pokolenia – a to tylko potwierdza jak wielowymiarowa i uniwersalna jest ta powieść. Strona po stronie, wędrujemy przez kształtujące się środowisko, które jednostki ludzkie od zarania dziejów prowadzą ku zagładzie, zapominając o odpowiedzialności i szacunku do darów, które ofiaruje ziemia. Intrygująca opowieść z nutą thrillera, która stanowi wisienkę na tym wybornym torcie, chwilami wymagająca, chwilami relaksująca, ale przez wszystkie rozdziały niezwykle przyjemna i zachwycająca szczegółowością, złożonością i nietuzinkową fabułą stanowiącą ucieleśnienie wydarzeń mających miejsce w rzeczywistości. To skrupulatne świadectwo poparte nauką to jedno z najlepszych dzieł spod pióra autora. Czekam na kontynuację z zapartym tchem!

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Super Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Paulina O. w dniu 2022-08-19

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną

   Historie Schmitta, które miałam szansę przeczytać do dziś, są opowieściami odnoszącymi się do teraźniejszości, do osobistych doświadczeń autora lub sięgają trochę głębiej w jakąś kulturę, relację między ludźmi i obserwację, czasem w religie jak w przypadku Cyklu o niewidzialnym. Jeśli zaś chodzi o Raje utracone autor otworzył moim zdaniem nową przestrzeń – czas – przeszłość. Wrócił do korzeni ludzkości. Do kolebki cywilizacji, a może lepiej powiedzieć. Samego człowieka. W nocie od francuskiego wydawcy (na początku książki) możemy przeczytać:
   
   ,,Ten tytaniczny projekt ekscytuje Érica–Emmanuela Schmitta od trzydziestu lat, będąc pragnieniem, które w końcu wytyczyło pewną życiową ścieżkę. W cieniu swoich innych tekstów (powieści, nowel, sztuk teatralnych, esejów) autor pracował nad nim bez wytchnienia, gromadząc wiedzę historyczną, naukową, religijną, medyczną, socjologiczną, filozoficzną, techniczną, a jednocześnie pozwalając wyobraźni tworzyć silnych, wzruszających, niezapomnianych bohaterów, do których czytelnik się przywiązuje i z którymi się identyfikuje".
   
   Tę ogromną pracę autora dosłownie w książce czuć, w każdym szczególe. Ona jest przebogata!
   
   Niektóre opowiadania Schmitta, czy mniejsze powieści można przeczytać na raz. Jeśli chodzi o Raje utracone to moim zdaniem jest to trochę niemożliwe, zważywszy na rozmiar, a dwa na historię, którą w sobie skrywa. To podróż w przeszłość, w początki ludzkich relacji, hierarchii, wiedzy o świecie. Do czasów gdy natura była sprzymierzeńcem, ale i kapryśnym towarzyszem. Gdzie ludy gromadziły się razem, polowały, przeżywały głód. Gdzie świat nie był zabudowany cegłami, obity murami i zdystansowany. Schmitt wraca do początków, do pierwotnej natury życia. Wraca też mam wrażenie do naszych pierwotnych instynktów, do człowieka prawdziwie wolnego, choć uzależnianego od tego, co matka natura daje. Również do takiego, który mierzy czas od rana do nocy, od wędrówki do wędrówki, ale nie pędzi jak my, jak Europejczycy. Bohaterowie pędzili, ale dlatego by chronić się od głodu. Tą lekturą trzeba się delektować, by dotrzeć do jej głębi. Niekiedy przeżuwać fragmenty, jak roślinożercy przeżuwają trawę. Może nieco kolokwialne porównanie, ale myślę, że oddające "szybkość" procesu, czy też sposobu zrozumienia środka książki. Żeby się moim zdaniem nie zamknąć tylko w przestrzeni "kolejna świetna książka autora".
   
   Gdy oddałam się lekturze, to w trakcie, zrodziło mi się skojarzenie z lekcjami historii w szkole, a potem pomyślałam o tym, jakbym czytała Biblijną księgę Rodzaju. Tylko nie jako tekst natchniony, jak wierzący patrzą na Biblię, a opis życia po Raju, z perspektywy ludzi. Tak jakby ktoś powiedział no: Adamie i Ewo, opiszcie swoje życie. A może jak kronika człowieka. Trochę tak jak pisał Pasek w swoich pamiętnikach. Powieść Schmitta, można by powiedzieć cegiełka jakich mało, w jego twórczości odkrywa nowe lądy, jak podróżnicy odkrywali świat. Otwiera karty historii, które my w XXI wieku mam wrażenie pozamykaliśmy, a może zabetonowaliśmy jak większość ziemi.
   
   To niesamowite doświadczyć takiej lektury i jednocześnie wyprawy jakiej fundatorem stał się autor. To, co stworzył oddziałało na moją wyobraźnie i zabrał mnie daleko stąd, daleko od XXI wieku. Razem z Noamem doświadczałam czasu i świata. To wymagająca lektura, ale warta każdej poświęconej minuty. Bardzo polecam!

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Książka Z. w dniu 2024-04-26

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   „Istnieją w nas miliony składników, dzięki którym istniejemy, a które istniały uprzednio. Żadne życie się nie zaczyna, lecz wynika z innego. Przed tym, co jest, zawsze coś już było” (str. 36)
   
   Noam jest nieśmiertelny. Budzi się pewnego dnia w jaskini i zaczyna swoją podróż na nowo. Nieśmiertelność jest jednocześnie jego darem i przekleństwem. Noam pamięta czasy, w których rodził się świat i przeciwstawia go z tym, w którym obecnie się znajduje.
   
   Jego codzienność wywraca się do góry nogami kiedy poznaje Nurę. Zmienia priorytety, zaczyna kierować się instynktem. Pożądanie zmienia w obsesję. Kiedy okazuje się, że jezioro niedaleko wioski Noama zaczyna przybierać i światu grozi powódź, Noam postanawia spisać swoją historię. Poznajemy jego życie w czasach neolitu i moment, w którym stał się nieśmiertelnym. Wciąż z tyłu głowy mamy jednak świadomość, że to jego przebudzenie odbywa się już enty raz więc Noam jest zniechęcony, nic już nie jest w stanie go zaskoczyć. Za to mądrością życiową imponuje, wszakże przeżył już tyle lat. Opowiadając, uzupełnia historię o wiedzę, którą nabył już po opisywanych wydarzeniach.
   
   Trudna ale jakże pyszna lektura. Pełna metafor, nawiązań do szanowania przyrody, miłości do rzeczy we współczesnym świecie niedostrzegalnych. Poznając życie Noama, w którym jedność z naturą była rzeczą najważniejszą możemy sobie wyobrazić czym są tytułowe raje utracone. Czytałam tę książkę wiele dni, delektując się każdym słowem.
   
   Książka przepięknie wydana. Twarda oprawa zachwyca. To książka z tych, które czytane kolejny raz odkryją przed czytelnikiem coś nowego.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 3 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję