Maybe You. Westwood Academy. Tom 2

Po „Maybe you” sięgnęłam zaraz po przeczytaniu pierwszej części – „For sure not you”, która zostawiła wiele emocji i pytań. Drugi tom naturalnie kontynuuje losy bohaterów, skupiając się na konsekwencjach wcześniejszych decyzji oraz walce z samym sobą.

Weronika Ancerowicz to młoda polska autorka literatury młodzieżowej i obyczajowej, która zyskała popularność dzięki szczerości w opisywaniu emocji i problemów młodych ludzi. W „Maybe you” porusza ważne tematy – samotność, stratę, miłość i zdrowie psychiczne. To nie jest lekka opowieść – pojawiają się trudne sceny, jak próba samobójcza, dlatego książka może być trudna dla wrażliwszych czytelników.

Atutem powieści są autentyczne dialogi i realistyczne postacie, z którymi łatwo się utożsamić. Autorka doskonale oddaje wewnętrzne rozterki i chaos myśli bohaterki. To emocjonalna i dojrzała opowieść, która nie daje prostych odpowiedzi, ale zostawia czytelnika z nadzieją.

Jeśli pierwszy tom Cię poruszył – ten również nie pozostawi Cię obojętnym. To historia, która trafia prosto w serce i zostaje na długo.

🌺Ja wiele rozumiem, ale nie podobała mi się scena w łazience na trzecim piętrze. Rozumiem miłosne uniesienia i całość jest naprawdę ładnie i ze smakiem napisana, ale jakoś nie pasowało mi to do "grzecznej" i "idealnej" Natalie Forbes.

🌺Czasami ciszę i ukradkowe spojrzenia bolą bardziej niż wypowiedziane słowa. Nie zmienia to jednak faktu, że kiedy przeczytałam słowa Blaise "więcej nie pisz do mnie i ... daj mi trochę czasu" moje serce pękło na kawałki i rozsypało się i drobny mak, niczym wazon na balkonie Natalie w jej urodziny.

🌺Rozdział 25 zmiótł mnie z planszy. Dawno nie czytałam książki, przy której łzy płynęły mi po twarzy do tego stopnia, że musiałam przerwać czytanie. Uczucia Blaise do Natalie..

Ich relacja idealnie obrazuje, że niewypowiedziane słowa mogą jedynie utrudniać relacje i jej budowanie. A wręcz przyczyniać się do jej niszczenia. Działając jedynie na swoich domysłach, nie będąc pewnym uczuć drugiej osoby, ciężko jest cokolwiek budować. I dotyczy się to zarówno przyjaźni, jak i związków. Bez rozmowy zaufania i szczerości nie zbuduje się nic.

Brak zaufania do rodziców i przem0c, jakiej domu doświadczyła Natalie, również wywołał we mnie wiele bólu i żalu. Za każdym razem zagryzałam zęby, a moje serce pękało.

🌺Nie zapominajmy jednak o bliskich osobach, które pojawiły się obok głównych bohaterów. Mowa tu o dodanych przyjaciołach Blaisa oraz jego przesłodkiej siostrze Poppy, dla której jako starszy brat był w stanie zrobić wszystko, aby tylko była szczęśliwa; oraz przyjaciół Natalie, czyli Evelin oraz nowego ucznia Adriana. I chociaż w tym pierwszym przypadku pojawiają się zgrzyty, to ta druga, choć nowa i spowodowana prośba nauczyciela, może ma szansę się rozwinąć.

𝐂𝐝. 𝐰 𝐤𝐨𝐦𝐞𝐧𝐭𝐚𝐫𝐳𝐮

𝐂𝐝.

Czy 12 lat przyjaźni wystarczy, aby przetrwać próbę tajemnic i zazdrości? Czy Blaise i Natalie w końcu porozmawiają szczerze? Co z koroną? Czy uda się cokolwiek uratować? Czy będzie co ratować? Czy Natalie postawi karty na siebie i zacznie walczyć o swoje życie i przyszłość? Czy jest szansa na pogodzenie się z rodzicami? Co takiego dzieje się w domu Blaise, a co Natalie? I jak wiele tajemnic jeszcze przed sobą ukrywają. Tak wiele pytań. Musicie przeczytać i przekonać się sami, jakie są ich odpowiedzi.

🌺Jednym z motywów, na który trafiam ostatnio coraz częściej, jest przerzucanie przez rodziców swoich niespełnionych ambicji na dziecko, oraz stosowanie kar i przem0cy, aby było podporządkowane i usłuchane. Niemal idealne w oczach społeczeństwa, a zniszczone w środku. Tylko do jakich granic, są w stanie posunąć się dzieci, aby sprostać tym oczekiwaniom i uniknąć konsekwencji? Oto co przeżywa Natalie... I wierzcie mi, nie jest to cukierkowa sielanka.

Pomimo tego, że ta dylogia totalnie nie przypadła mi do gustu, to drugą część przeczytałam bardzo szybko. Wiem, co chciała osiągnąć autorka przez napisanie tej historii, ale dla mnie po prostu była ona tak toksyczna, że aż abstrakcyjna. Sami wiecie, jak kocham historie enemies to lovers, niestety ta nie trafi do moich ulubionych. Głowni bohaterowie bardzo mnie irytowali w szczególność Natalie, sama nie wiedziała, czego chce i na co się zdecydować. Rozumiem, trudności na każdym kroku i chęć zachowania pozorów idealnej osoby, ale w relacji z Bleisem mówiła jedno, a robiła drugie. Blaise no właśnie… pomimo tego, że w niektórych momentach mi bardzo zapunktował, niestety nadal nie mogę go ocenić zbyt pozytywnie. Niby próbuje stać się lepszy dla młodej kobiety, ale stale udowadnia słowami, jaki jest niedojrzały i z jakim brakiem szacunku się zmaga. Przyznam jednak, że perspektywa Blaise’a miała w sobie „to coś” i kiedy już spisałam go na straty, on dawał mi dylemat i powód do zmiany zdania o wysokości oceny książki. Myślę, że gdybym przeczytała ją kilka lat wcześniej, oceniałbym bym ją o wiele wyżej, niestety teraz myślę, że zasługuje na 3⭐.

Kontynuacja losów Natalie i Blaise'e nie odbiega pod żadnym względem od swojej poprzedniczki. Tym razem miałam okazję dowiedzieć się więcej o problemach, z którymi zmagają się główni bohaterowie, a co za tym idzie lepiej zrozumieć ich charaktery. Książka porusza trudne tematy, więc sięgając po nią, nie można uniknąć wzruszeń.

Ksiązka poruszająca mocne tematy, problemy występujące w życiu codziennym. Przemoc, samookaleczenia i próby samobójcze. Opowieść, która momentami sprawia,że czytelnikowi popłynie łza, a to wszystko za sprawą nietypowej miłóści i straty. Podobnie jak w tomie 1, ciężko oderwać się od czytania, jedna tom 2 bardziej skłania do przemyśleń i zadumy. 

Piękna lektura, chwytająca ze serce. Idealna propozycja dla młodzieży, a także dla rodziców próbujących zrozumieć problemy młodych ludzi. Opowiada o problemach dorostania i młodzieży.  Świetna książka, z lekką fabułą ale zdecydowanie porywającą, nie wiejącą nudą. Powieść podkreśla, że warto mieć kogoś, kto będzie wsparciem w trudnym okresie. 

Jeśli myślałam, że pierwsza część wywaliła mnie z butów to ta zmiotła mnie z powierzchni ziemi. Zakończenie pierwsze sprawiło, że od razu sięgnęłam po kontynuację i nie zatrzymałam się dopóki jej nie skończyłam.

Poruszane tematy są jeszcze bardziej trafiające w człowieka niż te w pierwszej.

Natalie spada coraz bardziej i nie potrafi się podnieść. Uzależnienie wygrywa z nią samą, a ona nie chce już walczyć. Niespodziewanie kolejną jej tajemnice odkrywa Blaise i staje się jej kołem ratunkowym. Ich relacja to coś pięknego, uwielbiam ich na prawdę.

Po drodze pojawiają się nowe tajemnice, nowe sekrety, których Blaise nie jest w stanie znieść. Napięcie rośnie tak jak ilość niewyjaśnionych spraw, niewypowiedzianych słów. Problemy Natalie i Blaise’a piętrzą się jak góra i sprawiają, że pękają.

Jej próba samobójcza pomaga chłopakowi wrócić na ziemie i następne wydarzenia są po prostu cudowne jak cała książka.

Uwielbiam. Totalnie 10/10 i polecam każdemu koniecznie!

Jeśli mam być szczera, to nie chciałam odkładać tej książki i przez cały czas czytałam ją z zapartym tchem. W trakcie czytania poważnie myślałam o tym, ile cierpienia może unieść młody człowiek, który przecież jest na początku swojej drogi życiowej. Moim zdaniem autorka przedstawiała wiele istotnych problemów dotyczących dzisiejszej młodzieży, przede wszystkim walka z uzależnieniem od narkotyków i przemoc psychiczną.

Oboje udają, że to, co jeszcze niedawno ich łączyło, było tylko nic nieznaczącym epizodem. Jednak gdy Natalie z każdym kolejnym dniem pod naporem ogromnej presji upada coraz niżej, Blaise postanawia przełamać dzielący ich dystans. Niespodziewanie role się odwracają... tylko czy uda mu się wydostać ją z bagna, w którym od dawna tonie?

"Maybe you" to druga i zarazem ostatnia część dylogii "Westwood Academy". I mimo iż przeważnie bywa tak, że książkowe serie z każdym kolejnym tomem zwyczajnie tracą na polocie, tak w tym przypadku autorka sprostała zadaniu i utrzymała wysoki poziom. Szczerze mówiąc żal było mi się rozstawać z bohaterami!

Ancerowicz na tle pełnego zawirowań nastoletniego romansu porusza o wiele trudniejsze tematy, takie jak przemoc psychiczna i fizyczna, utrata bliskiej osoby, toksyczne rodzinne relacje, czy wszechobecny w dzisiejszych czasach hejt. I jeśli już sięgać po młodzieżówki, to właśnie po takie. Nie tylko zapewniające świetną rozrywkę i całą gamę obezwładniających nas w trakcie lektury emocji, ale jednocześnie niosące pewne przesłanie, które, niezależnie od wieku, zmusza do chwil refleksji. Ta historia w piękny sposób ukazuje, że czasami wystarczy jedna osoba, by kompletnie odmienić nasze życie. Osoba, która pod grubą warstwą masek dojrzy prawdziwych nas.

"Maybe you" to bezsprzecznie godna kontynuacja "For sure not you". To dylogia, która dosłownie przeczołga Was emocjonalnie - mocno polecam!