Matnia

“Matnia” to kolejna książka w dorobku Przemysława Piotrowskiego. Ja już jestem jego fanką, stąd też ogromnie ucieszyła mnie wiadomość o wydaniu “Matni”. Tym razem autor znowu mnie nie zawiódł!

“Matnia” - wprowadzenie

Trzydziestoczteroletniej Zuzy życie nie rozpieszcza. Wychowana w domu dziecka dziewczyna zostaje oszukana przez swego faceta. Patryk ulatnia się jak kamfora, zostawiając jej dwumilionowy dług i... bliźniaczą ciążę. Nasza bohaterka jest w totalnej rozsypce, jednak spotyka Marka. Mężczyznę wręcz idealnego, przystojnego, czułego, a co najważniejsze nie przeszkadza mu stan Zuzy.

Marek zabiera dziewczynę do Toporzyc, gdzie czeka na nich wyremontowany dom i nieco dziwaczni sąsiedzi. Niestety praca zmusza Marka do częstych wyjazdów do Niemiec, a Zuza zostaje sama wśród skrzypiących desek i trzeszczących w oddali drzew. Od czasu do czasu odwiedza ją przyjaciółka i "siostra" Agata. Jedną z nielicznych rozrywek Zuzy są spacery po wsi i okolicach, ale sąsiedzi traktują ją raczej chłodno. Kilka dziwnych zbiegów okoliczności wyprowadza ją z równowagi... I jeszcze ten policjant wypytujący o zaginioną w okolicy w zeszłym roku ciężarną Ukrainkę. No i Marek. Czasami zachowuje się co najmniej dziwnie, chociaż logicznie tłumaczy Zuzie zachowanie lokalnej, zamkniętej społeczności. Dziewczyna swój niepokój tłumaczy odmiennym stanem i hormonami. Wszystko jest w porządku. Czyżby?

“Matnia” - recenzja książki

“Matnia” to zdecydowanie "mniej mięsny" kryminał niż trylogia o Igorze Brudnym, czy poprzednia “Krew z krwi”. Jedno jest niezmienne - tej książki nie da się odłożyć i zająć innymi sprawami, co to to nie! Okej, może było tak, że tak jak Zuza miałam pewne przypuszczenia, ale widocznie tłumaczenia Marka obu nam wystarczyły. Chociaż jednak mimo wszystko pewien niepokój wwiercił się w tył głowy. Nie da się nie mieć podwyższonego tętna przy lekturze Matni, no po prostu się nie da!

I ten epilog! Ha! Czytajcie pana Piotrowskiego! Moim zdaniem już znajduje się na czele polskich pisarzy kryminałów. Matnia to idealna książka na te coraz chłodniejsze i dłuższe wieczory. Jestem przekonana, że dzięki temu poczujecie dogłębniej jej klimat.

No ale ten epilog... Okej, okej, już nic więcej Wam nie powiem!

"Matnia"

To trzymający w niepewności, napięciu choć długim, jak dla mnie ale wciągający, rozkręcający się, chwilami przerażający thriller. Czy polecam? Jak najbardziej 😍👍🤗👇

Opis:

Bohaterką jest 34-letnia Zuza, której los nie oszczędził zwłaszcza ze szczęściem do mężczyzn- oszukana przez partnera, który zostawia ją z dwumilionowym długiem, a na dodatek jest z nim w bliźniaczej ciąży...

Ale los czasem potrafi się uśmiechnąć... Zuza poznaje Marka- mężczyznę wręcz idealnego, niezwykle troskliwego, dojrzałego, a na dodatek przystojnego i szanowanego wśród sąsiadów. Chodzący ideał, który proponuje wspólne mieszkanie w uroczym domu na wsi wśród lasów i stawu...

Marek dostaje pilne zlecenie z pracy i musi wyjechać do Niemiec. Zuza zostaje sama i próbuje poznać dziwne i chwilami podejrzane otoczenie w jakim przyszło jej mieszkać... koszmar dopiero się zaczyna...

'' Przez moje ciało przemyka dreszcz, gdy zdaję sobie sprawę, że czuję na sobie czyjeś pożądliwe spojrzenie. Po prostu czuję i wiem, że ktoś na mnie patrzy. Skryty w mroku, nienasycony, napawa się moim lękiem, upaja się widokiem samotnej i przerażonej kobiety, która udaje przed samą sobą, że jest w stanie stanąć twarzą w twarz z upiorami lasu. Powinnam wejść do domu i zamknąć za sobą drzwi, myślę. Dlaczego tego nie robię? Nie, to nie ciekawość. Jestem po prostu sparaliżowana strachem.''

; Matnia ;

Przemysław Piotrowski.

Wydawnictwo: Czarna Owca.

Literatura: Kryminał, thriller.

Dom na skraju lasu, postawiony w malowniczej wsi Toporzyce, pośród dzikiej zwierzyny, jeziora Wiedźmie, które skupia swą uwagę i legendą która głosi, iż dawno temu topiono w niej czarownice, widoki które napawają i obiecują różnorodnością pór roku. Można poczuć się osobliwie, w tak osobliwym miejscu, magicznym, spokojnym, mając na wyłączność pomost, spacery i świeże powietrze. Do tego zacisznego zakątka wprowadza się Zuza w zaawansowanej ciąży, postanawia uciec od przeszłości, kłopotów pozostawionych w mieście, by żyć u boku Marka. Szczęście w które nie bardzo wierzy, staje na drodze do spełnienia, tutaj w objęciach kochanego partnera, czuje się bezpiecznie, otoczona troską, planuje życie w raz z nadejściem rozwiązania, lecz pojawiają się niespodziewane małe rysy w postaci sennych koszmarów, nachodzenia małego - niepełnosprawnego Janka, który ją straszy i zostawia dziwne znaki na pomoście, które mają świadczyć, właśnie o czym? Dziewczyna zaczyna odczuwać lęk, tym bardziej że Marek wyjeżdża w delegację, a ona zostaje sama. Odwiedza ją najbliższa przyjaciółka Agata, która w raz z nią zauważa iż mieszkańcy są wycofani, nie ufni, nie towarzyscy, chowający się za firankami, nie pozdrawiający i obcy, traktujący Zuzę z góry. Kiedy ta niespodziewanie dociera do jednego z gospodarstw, jej oczom ukazuje się rączka dziecka, lalki cała umorusana w błocie w którym to tarzają się świnie, przerażona ucieka z miejsca, po czym kolejne zdarzenia utwierdzają Zuzę w przeświadczeniu że istnieje coś takiego jak namacalna zmowa milczenia, środowisko patologiczne uznało nie tyle trzymać gębę na kłódkę, co stanowiło solidarność społeczną. Zuza nie daje za wygraną, coraz bardziej wdraża się w temat, uważając że należy rozwiązać wszelkie tajemnice związane z dziećmi, z zaginionymi Ukrainkami które nota bene były w ciąży. Im głębiej w las, tym dało się wyczuć mroczny klimat mieszkańców, otoczenia, zasnuty niedopowiedzeniem, całość która wprawiła nie tylko w zaskoczenie dziewczynę, co nadała bieg wydarzeń, napotkana kobieta z wózkiem, ucieka przed Zuzą, wywraca się a środek wózka ukazuje szok i niedowierzanie. Spotkanie to sprawia że cała sytuacja nabiera tempa, a pomysł Agaty, choć w istocie szalony, ukazuję drugą twarz Toporzyc. Kim okaże się ukochany Zuzy? Jakie niebezpieczeństwo grozi kobietom? Czy w sprawie chodzi o handel żywym towarem?

Przemysław Piotrowski subtelnie wprowadza nas w środowisko patologii społecznej, w której nie tylko szerzy się alkoholizm, zmowa milczenia, sposób na szybki zarobek który uaktywnia łańcuch powiązań które łączą wątki całej sprawy. Mroczny mrok thrillera, osnuty mgłą, pięknie opisaną przyrodą, gdzie czuje się dozowany strach, klaustrofobiczny lęk przed tym co można ujrzeć za oknem tuż po zmroku, intryga i zagadki, kluczowe pytania i odpowiedź która zaskoczy i spowoduje stagnację, chwile zastanowienia, czym kierują się ludzie którzy w desperacji są w stanie zrobić wszystko by ; jakoś to było ; za jaką cenę i w imię czego dokonują wyborów, decyzji, jak muszą być zastraszeni by czuli mur za plecami i żadnej, znikąd pomocy.

Płynność monologu sprawia że książkę czyta się szybko, narracja odkrywa wszelkie emocje kobiety, którą targają uczucia, wypełniają wrażenia, która analizuje, buduje i tworzy pełen obraz dramatu, który dzieje się tuż obok i za jej pośrednictwem. Kolejna powieść tego autora po raz kolejny udowodniła czym jest kunszt rzemiosła, frywolnie pastwił się nad moją wyobraźnią, dodając pikanterii opisom, charakter postaci czy przyrody, czułam gęsią skórkę którą wywoływały napięcie, emocje i wszędobylska groza która i straszyła i była coraz bardziej niecierpliwą ciekawością która sprawiła że książkę przeczytałam w trymiga, jak napisała Alicja Sinicka ; Matnia jest jak wciągający wir ; który swoją psychologią dominuje nad umysłem. Jeśli czytaliście trylogię z Igorem Brudnym, doznacie niesamowitych wrażeń, wypieków, chłodu, poczujecie wiatr i wilgoć, zapach śmierci, a ukończywszy tę powieść pragnę Was zapewnić że z tym autorem jeszcze się spotkam. Wam polecam serdecznie.

Bardzo dobry mroczny thriller. Tym razem autor Przemysław Piotrowski spróbował wcielić się w kobietę i napisał książkę z jej perspektywy. Całkiem ciekawie to wyszło, ba nawet miałam dreszcze strachu.

Zuza to nasza główna bohaterka. Od życia dostała mocnego kopniaka. Jej były partner wkopał ją na wielką minę. Wisi nad nią ogromny dług. Do tego jest w bliźniaczej ciąży. Gorzej już chyba być nie może. I właśnie wtedy pojawiło się światełko w tunelu. Poznaje tajemniczego Marka. On jest cudem z nieba. Zakochują się w sobie. On akceptuje jej nienarodzone córeczki. Do tego chce być ich ojcem. Ona jest szczęśliwa. Po jakimś czasie przeprowadzają się w jego rodzinne strony do Toporzyc. I tu zaczynają się schody. Mieszkańcy tej wioski są strasznie dziwni. Początkowo nie chcą z nią rozmawiać. Jej partner co chwile zostawia ją samą na długi czas i wyjeżdża w interesach. Czy ciężarna Zuza nadal jest szczęśliwa? Czy w starym domu straszy? Czy mieszkańcy wioski ją zaakceptują? Jakie tajemnice skrywają mieszkańcy tej wioski? Co się stanie, gdy nasza bohaterka pozna ich sekrety?

Uwaga pozory mogą mylić. Tutaj nic nie jest takie na jakie wygląda. Bardzo wciągająca historia, która zostanie ze mną na długo. Tutaj królują emocje i adrenalina. Niesamowity klimat stworzył Przemysław Piotrowski. Mroczna wieś i jej sekrety, które powalają na kolana. Poznając ich sekrety byłam bardzo przerażona. Bardzo martwiłam się o Zuzę i jej nienarodzone córeczki. Czy wyjdą z tego bagna żywe?

Zachęcam do przeczytania. Przemysław Piotrowski potrafi stworzyć niesamowite dzieło. Bardzo dobra fabuła, wartka akcja i bohaterka, która mimo wszystko nie poddaje się.

Lubicie książki z dreszczykiem? Jeżeli tak to z czystym sumieniem polecam wam „Matnie”.

Poznajcie Zuzę i mieszkańców Toporzyc.

Autor: Przemysław Piotrowski

Tytuł: Matnia

Wydawnictwo: Czarna Owca

Skrzypiące pod nogami deski. Wiatr wyjący na zewnątrz. Gałęzie poruszające się za oknami. Nieprzenikniony mrok, w którym coś się czai… Zuza nigdy nie miała zbyt wielkiego szczęścia, ale zawsze jakoś dawała sobie radę. Gdy zostaje oszukana przez byłego partnera, musi spojrzeć prawdzie w oczy. Ma trzydzieści cztery lata i dwumilionowy dług, a za niecałe pół roku urodzi bliźniaczki. I wtedy w jej życiu pojawia się Marek, mężczyzna idealny: przystojny, troskliwy i dojrzały. Po kilku miesiącach związku proponuje dziewczynie przeprowadzkę do rodzinnych Toporzyc. Wątpliwości Zuzy związane z wyjazdem rozwiewają dopiero podejrzani ludzie, którzy pojawiają się pod jej oknami. Już na wsi Marek dowiaduje się, że musi jechać do Niemiec z powodu pilnego zlecenia. Gdy zaczyna się jesień, a noce robią się coraz dłuższe, Zuza zostaje sama w starym domu w środku lasu. Wiejska sielanka z każdym dniem coraz bardziej przypomina koszmarny sen…

Za każdym razem jak podchodzę do książek autora to mam mętlik w głowie. Uwielbia autora, więc do jego książek podchodzę w ciemno. Nie wiedziałam czego się spodziewać, ponieważ nawet nie przeczytałam opisu. Gdy zaczęłam czytać nie mogłam się od niej oderwać. Autor bardzo dobrze rozgrywa fabułę. Emocje sprawiły, że zostałam wepchnięta fotel i ciężko było mi z niego wyjść. Jestem pod wielkim wrażeniem tej książki. Miałam jeden moment, w którym nie mogłam przebrnąć przez rozdział czy dwa, jednak nie zaważy to na mojej ocenie, ponieważ cała reszta mi to rekompensuje. Jest to świetna pozycja dla fanów autorka i nie tylko! Jeżeli jeszcze nie czytaliście żadnej pozycja autorka to polecam. Jestem pewna, że się nie zawiedziecie. Ocena 8/10

Zuza jest porzucona, zadłużona, a za kilka miesięcy urodzi bliźniaczki. Kiedy wydaje się, że sięgnęła dna, na horyzoncie pojawia się Marek. Jest ideałem, więc dlaczego nie miałaby zamieszkać z nim w domku pośrodku lasu? Skąd mogła wiedzieć, że Marek wyjedzie, a ona zostanie tam sama, by stawić czoło swoim najgorszym lękom?

“Matnia”, czyli historia, która ma objąć czytelnika ramionami lęku. Sprawić, by atmosfera domku pośrodku lasu całkowicie wdarła się do naszego umysłu. Czy jej się to udało? Częściowo. A to wszystko dlatego, że spora część akcji wydała mi się po prostu obyczajówką. Obserwowałam, jak Zuza spędza dzień, wyczekuje powrotu Marka, zwiedza wieś… No i właśnie podczas tych spacerów spotykają ją niepokojące wydarzenia. Jedne skutecznie pobudzają naszą wyobraźnię, inne mniej. Ciąża Zuzy sprawia, że dziewczyna dostrzega rzeczy, które dla innych są zupełnie zwyczajne. Ja najbardziej czekałam na momenty, gdy zapadała noc, a dookoła leśnego domku rozpoczynało się życie. Doskonale potrafiłam poczuć obezwładniający strach, gdy z tej ciemności dochodziły nieoczekiwane odgłosy. Wszystko za sprawą tego, że jako nastolatka nocowałam w letnim domku moich rodziców, usytuowanym przy lesie. Słuch stawał się nagle jakoś dziwnie wyczulony. Pamiętam, jak potwornie bałam się każdego najmniejszego szmeru, czy stuknięcia… “Matnia” pozwoliła mi poznać to uczucie na nowo. Cała historia potoczyła się w naprawdę zaskakującym kierunku. Zakończenie było dynamiczne, trzymające w napięciu i totalnie satysfakcjonujące. Przyznam Wam jednak, że spodziewałam się większej ilości mrożącej krew w żyłach grozy. Dopiero kilkadziesiąt ostatnich stron wprowadziło mnie w stan, w którym nie potrafiłam odłożyć książki, dopóki nie dotarłam do ostatniej strony. Mimo wszystko czas z tą powieścią nie był stracony. Jestem pewna, że mamy, które wezmą tę książkę do rąk, będą przeżywać to tak samo, jak ja. Polecam!

Zuza nie ma w życiu szczęścia. Nie ma też rodziny, mieszkała w domu dziecka, ale ma przyjaciółkę, na której zawsze może polegać. Nie ma też szczęścia w miłości. Ostatnie wielkie uczucie kończy się łzami, rozstaniem, ogromnym długiem i... bliźniaczą ciążą.

W tym łez padole nie ma co wyglądać na księcia zastępuje białym koniu. A jednak los się w końcu do Zuzy uśmiecha i stawia na jej drodze Marka.

Przystojny, inteligentny, elokwentny, z własnym domem na wsi.

I choć Toporzyce wyglądają majestatycznie, to mieszkańcy są dość powściągliwi w kontaktach z przyjezdnymi... do czasu.

Zuzka, główna bohaterka jest infantylna i irytująco naiwna. To mnie uwierało przez całą powieść. I choć domyśliłam się co jest grane, to wcale nie popsuło mi dalszej lektury. Akcja toczy się niespiesznie a autor stopniuje nam napięcie, żeby na koniec doprowadzić do palipitacji, zwłaszcza matki. Tutaj czuje się mroczny klimat Toporzyc na każdej karcie. Małe lokalne tajemnice, sereciki, dziwne sytuacje razem tworzą duszną i gęstą atmosferę. Nie ma tu toporów, bebechów na wierzchu a i tak jest strasznie a momentami wręcz przerażająco.

To coś zupełnie innego niż seria z Brudnym, ale równie dobrego 😊

Jeszcze chwila a stanę się nie obiektywną fanką autora 😁

Nie od dzisiaj wiadomo że do książek Przemysława Piotrkowskiego mam słabość, zaczęło się od Sfory i ciągle trwa. Krew z krwi była zupełnie inną książką niż seria o Igorze Brudnym, nie wiedziałam czego się spodziewać po Matni. Starałam się nie czytać opinii, tylko wyrobić sobie własne zdanie.

Zuza zachodzi w ciążę z facetem, który nagle znika z jej życia, ślad po nim ginie, jedynie co zostawia to dwa miliony długu. Zobowiązania ciążą na dziewczynie, a jej nie ma kto pomóc, wychowała się w domu dziecka, nie ma rodziny, ma tylko przyjaciółkę. Kiedy poznaje Marka sama nie może uwierzyć w swoje szczęście. Zakochany w Zuzie, akceptuje bliźniaczą ciążę, chce rzucić swojej miłości świat do stóp. Przeprowadzają się do Toporzyc, dziwna wieś ale to tam razem z Markiem będą wić rodzinne gniazdo i czekać na narodziny dziewczynek. Niestety Marek musi pojechać na Niemiec na dłuższy kontrakt, przyjeżdża na weekendy ale Zuza i tak czuje się samotna. Do tego pojawiają się dziwne zdarzenia, dziewczyna już sama nie wie czy dzieje się to naprawdę, czy to tylko jej wybujała wyobraźnia, tym bardziej że Marek zna mieszkańców wsi i cały czas ją uspokaja że wszystko z nimi w porządku.

Mogę powiedzieć jedno, nie jest to książka którą można czytać z doskoku, jak już się zacznie to ciężko ją odłożyć, więc ostrzegam, można zarwać przez nią noc. Nie jest to mroczny kryminał, są też wątki obyczajowe, nie leje się krew jak w Sforze ale nie raz zdarzało się że miałam ciarki i się bałam. W pewnym momencie nawet odłożyłam książkę, musiałam wziąć kilka oddechów i dopiero do niej wrócić.

Można powiedzieć że Zuza jest naiwna, wdając się w związek z Makiem, ale kobieta w ciąży, tym bardziej po takich przejściach nie zawsze myśli racjonalnie. Bardzo mi się podobało że autor pisał jako kobieta, to na pewno było trudne ale efekt jest super. Polecam Matnię tym którzy jeszcze nie czytali, mnie nie rozczarowała, mam nadzieję że u was będzie podobnie.

Szczerze mówiąc, liczyłam na prawdę na coś więcej.Nie powiem ,sam pomysł na fabułę jest dobry ale wykonanie nieco gorsze.Zbyt monotonne budowanie napięcia,sama akcja jest rozciągnięta do granic możliwości,by na końcu nieco się rozwinęła ale i to nie dało mi satysfakcji z czytania.Wielki plus za stworzony klimat.

Domek, do którego przeprowadza się główna bohaterka-Zuza, stoi w środku lasu, na skraju jeziora. Dookoła tylko drzewa i małe stworzątka choć i zdarzają się też te większe jak na przykład dziki. Czy może być coś przyjemniejszego niż wypicie porannej kawy na tarasie patrząc na jezioro i czując cudowny zapach lasu...Sporo do klimatu wnosi również okoliczna wioska, której mieszkańcy odbiegają od tego, co widzimy w serialach telewizyjnych. Czuć tu wrogość, a patologia szczerzy się co najmniej w co drugim domu...

Podsumowując ,kto ma ochotę niech czyta ,ja czekam na kolejne pozycje p.Przemka.

Przemysław Piotrowski "Matnia"🖤

Dzięki takim książkom przypominam sobie po co tu jestem i uświadamiam sobie jak bardzo kocham czytać❤️

Główna bohaterka Zuza to 34-letnia kobieta, która wychowała się w domu dziecka. Pragnie stabilizacji, poczucia bezpieczeństwa i miłości. Los stawia na jej drodze dupka, który dość szybko znika z jej życia, a pamiątki jakie po sobie zostawia to 2-milionowy dług i ciąża bliźniacza...

Przypadkiem poznaje przystojnego Marka, który jest ucieleśnieniem jej pragnień i marzeń. Zuza sama nie wierzy, że takie szczęście się do niej uśmiechnęło. Kocha i jest kochana, a przede wszystkim akceptowana i jej nienarodzone dzieci również. Spotkała mężczyznę idealnego...

Nie mając żadnej alternatywy przystaje na propozycje partnera i przeprowadza się z nim do wsi Toporzyce, w której Marek ma świeżo wyremontowany dom po ojcu. Spokojne życie wśród natury jest wszystkim czego potrzebuje, ale... No właśnie.

Podczas czytania kilkakrotnie sprawdzałam czy drzwi są napewno zamknięte, a rolety spuszczone. Włoski na przedramionach stawały dęba, a po plecach przebiegał zimny dreszcz. Atmosfera grozy genialnie wykreowana. Bohaterowie różnorodni. Styl i język bardzo przystępny, dzięki czemu czyta się mega szybko. Zakończenie niepokojące, ale nie przewidywalne.

Ogromny plus dla Autora za narrację z punktu widzenia kobiety i to w dodatku w ciąży. Bardzo spójna, równa i przerażająca książka. Taka jak lubię najbardziej 😍👌

Z przyjemnością lubię zagłębić się w powieść trzymającą w napięciu od początku do końca i ,,Matnia" na pewno zalicza się do tej kategorii. Główną bohaterką jest samotna matka w ciąży bliźniaczej, bez partnera, z długiem, bez rodziny, jedynie z bliską przyjaciółką. Nowy partner wydaje jej się spełnieniem marzeń, jednak cały czas odczuwała pewien niepokój. Czy miała ku temu powody? Było to moje pierwsze niezwykle udane spotkanie z twórczością tego autora, spodobała mi się wartka akcja, zaskakujące zakończenie i świetnie oddany niepokój Zuzy. Na pewno skuszę się na inne książki Przemysława Piotrowskiego.

Zachęcona wieloma dobrymi opiniami, wręcz napaliłam się na „Matnię” Przemysława Piotrowskiego. Czy byłam równie usatysfakcjonowana jak inni? No nie do końca. Mam mieszane uczucia co do tej pozycji. I choć wiedziałam, że nie ma tu krwi, morderstw i innych mrożących krew w żyłach rzeczy, tak spodziewałam się, że na moich plecach poczuje choć mały dreszczyk grozy, o którym mówiła jedna z polecajek na okładce! Ale niestety…

Sama historia była naprawdę ciekawa. Bo mamy tu Zuzę, która jest w ciąży i spodziewa się bliźniaczek. Przeprowadza się na totalna wiochę, a jej nowy partner dostaje grubą fuchę w pracy i musi wyjechać – oczywiście co jakiś czas przyjeżdża na weekend. Jednak większość czasu Zuza jest sama, a mieszkańcy wioski… no cóż. Nie wyglądają na normalnych…. To zdecydowanie nie jest „Rancho”, czy „M jak miłość”, a ludziom daleko jest do okazywania jakiejkolwiek sympatii…

Czy ta książka ma klimat? Ma, jednakże najlepiej czytać ją w ciszy i najlepiej w nocy, bo wtedy czytelnik jest w stanie odczuć jakiekolwiek emocje. Jeśli o mnie chodzi, ja tego nie odczułam. Jak już zaczynałam się wkręcać, to przydługie opisy zdecydowanie, ostudzały mój entuzjazm. Owszem, zdarzały się momenty, które miały potencjał :P No ale co ja pocznę, że mnie ciężko zadowolić, jeśli chodzi o takie rzeczy – ja jestem kinoman i gracz komputerowy, więc niektóre horrory mi nie straszne (Outlast 2 zdecydowanie podniósł poprzeczkę, jeśli chodzi o lasy i nawiedzonych mieszkańców wioski). I może też przez to w połowie książki domyśliłam się zakończenia  Nawet napisałam do @czytelnia_magdaleny, że mam nadzieje, że to się tak nie skończy – i tak właśnie się skończyło :P

Książka wciąga. I nawet pomimo tych przydługich opisów wioski, czy tego co główna bohaterka robiła przez cały dzień, historia jest ciekawa. Autor świetnie wykreował mieszkańców Toporzyc, do których nie dało się poczuć żadnej sympatii. Same ich dialogi, idealnie obrazowały z jakimi ludźmi Zuza ma do czynienia… Niektóre poczynania głównej bohaterki, wydały mi się wielce nieprawdopodobne, tym bardziej, że kobieta zostaje sama w bliźniaczej ciąży na odludziu. I choć rozumiem, że sytuacja życiowa zmusza ją do zamieszkania w innym miejscu, tak jest to dla mnie nie do pojęcia, żeby w takim stanie być samemu w lesie.. A „pierwsza akcja”, która jej się tam przytrafiła, mnie osobiście, szybko by stamtąd wykurzyła, a nie wzbudzała jeszcze większe zainteresowanie otaczającymi mnie ludźmi :P W Sherlocka mogłabym się bawić, ale gdybym pod sercem nie nosiła dwóch żyć. Ogromny plus za kreacje i za fabułę, bo pomysł genialny! Ja chyba potrzebuję mocniejszych wrażeń :P Pomimo wszystko uważam, że książka jest warta przeczytania. I z pewnością wielu czytelnikom przypadnie do gustu.

O twórczości pana Piotrowskiego chyba nie muszę pisać za wiele. Nie da się ukryć, że jest to coraz bardziej rozpoznawalne nazwisko wśród polskich autorów. Jego seria o Igorze Brudnym mnie zachwyciła i długo nie mogłam wyrzucić jej z głowy. Kiedy więc zobaczyłam, że premierę będzie miała jego najnowsza powieść, z miejsca poczułam się zaintrygowana. W taki oto sposób Matnia znalazła się w moich rękach. Jednak czy była to równie dobra lektura, co poprzednie książki autora?

Zuza niestety nie zaznała w życiu szczęścia. Kiedy więc została oszukana przez swojego ukochanego, a następnie przez niego porzucona, wydaje jej się, że gorzej być nie może. Jak bardzo się myliła… Okazuje się, że kobieta jest w bliźniaczej ciąży, a nad głową wisi jej dwumilionowy dług. Wkrótce poznaje Marka - przystojnego, ułożonego i szalenie troskliwego mężczyznę. Ich relacja szybko nabiera rumieńców, a po kilku miesiącach postanawiają razem zamieszkać. Wspólnie przeprowadzają się do Toporzyc. Tam Marek dowiaduje się, że będzie musiał wyjechać w pilnych sprawach służbowych do Niemiec, zostawiając ukochaną na kilka miesięcy. Czy Zuza zaaklimatyzuje się w nowym środowisku? Czy obejdzie się bez koszmarów?

No cóż, muszę przyznać, że Matnia jest zdecydowanie inną powieścią, niż przykładowo Piętno. Początek książki nie napawał mnie wielkim optymizmem, a momentami miałam wręcz wrażenie, że czytam coś niestety słabszego. Moja zbyt szybka ocena sytuacji jak zawsze przysporzyła mi wiele różnych przemyśleń, które nie zostały potwierdzone w dalszej części powieści. Bo tak, początek nie jest zbyt ciekawy, jednak im dalej w las - tym coraz mroczniej i bardziej niepokojąco się robi.

Główna bohaterka powieści, czyli Zuza wzbudziła moją sympatię. Choć na ogół raczej nie przepadam za bohaterkami, które wszystko widzą tylko w ciemnych barwach, tak Zuza skradła moje serce. Rozumiałam jej rozterki i wszelkie (nawet te bardziej katastroficzne) wizje. Wydaje mi się, że gdybym sama znalazła się na jej miejscu, postąpiłabym podobnie. Głuchy i ciemny las raczej nie wydaje się wesołym i radosnym miejscem do spędzania ostatnich miesięcy ciąży. Zwłaszcza że sąsiedzi też nie wydają się zbyt sympatyczni.

Nie da się ukryć, że Przemysławowi Piotrowskiemu udało się zbudować w tej powieści niepowtarzalny klimat. Z każdej kolejnej strony wylewał się mrok oraz niepokój spowodowany tym, co dzieje się dookoła. Pióro autora również zasługuje na wszelką uwagę, ponieważ pisze ON bardzo dobrze i przyjemnie - nawet biorąc pod uwagę opisywaną historię. Kreacja bohaterów również budzi mój zachwyt - zwłaszcza owych sąsiadów, o których wspomniałam wyżej.

Matnia to kolejna powieść pana Piotrowskiego, która z pewnością na długo zapadnie w mojej pamięci. Jej lektura sprawiła, że zapomniałam o całym świecie na kilka godzin, a muszę też wspomnieć, że połknęłam tę pozycję przy jednym podejściu. Historia Zuzy budzi grozę i niesamowity strach. Myślę, że po przeczytaniu tej książki niewiele ciężarnych zdecyduje się na przeprowadzkę na tereny leśne.

Jeżeli lubicie dobre thrillery psychologiczne, które nie pozostawiają czytelnika obojętnego - koniecznie zainteresujcie się Matnią. Być może porwie Was ona równie mocno.

Zuza to 34-letnia piękna kobieta, która od czasów dzieciństwa nie miała zbyt łatwego i miłego życia.Wychowywała się w domu dziecka.Brak rodziców i miłości stał się kołem napędowym w podejmowaniu złych decyzji, które w swoich konsekwencjach przynosiły dramatyczne skutki...Po długich latach kobieta pragnie tylko jednego - szczęścia, poczucia bezpieczeństwa oraz kochającego męża i rodziny której nie miała.

Kiedy myśli, że nareszcie jej życie pomału się układa, dowiaduje się, że jej były partner jest zwykłym kłamcą i naciągaczem, a tym samym zostawia ja z prawie 2 milionowym długiem oraz ciąża bliźniaczą.Życie Zuzy wali się jak domek z kart...

I wtedy w jej życiu jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zjawia się ON - mężczyzna po prostu idealny! Dojrzały, przystojny, zaradny, ambitny, troskliwy i akceptujący ją z całym bagażem nie zawsze dobrych doświadczeń.

Kobieta zakochuje się w Marku i tym samym szybko zaczynają snuć plany na przyszłość.

Razem przeprowadzają się na wieś Toporzyc do rodzinnego domu mężczyzny.

Niestety szczęście nie trwa zbyt długo, gdyż Marek dostaje nowe pilne zlecenie i musi wyjechać do Niemiec.

Kobieta zostaje sama w wielkim starym domu w środku lasu.Musi się odnaleźć w nowym nie zawsze łatwym życiu na wsi.

Zuza nie ma lekko, a do tego każdy nowy dzień coraz bardziej przypomina najgorszy z możliwych koszmarów....który staje się lawiną dziwnych zbiegów okoliczności wzbudzających lęk

~"MATNIA" - jest kolejną książka autora, którą wzięłam w ciemno i kolejną, która zyskała u mnie bardzo wysoką ocenę. Nie jest to opowieść, którą można porównać do genialnej serii z Igorem Brudnym (uwielbianym przez wszystkich czytelników) gdyż według mnie następne "dziecko" autora to totalny powiew świeżości.

~Prezentowana powieść to pozycja z gatunku thrillera z wątkiem obyczajowym, w którym akcja nie pędzi na łeb na szyję, wprowadzając nas krok po kroku, w coraz bardziej psychodeliczny, mroczny, groźny i klaustrofobiczny klimat.Klimat wywołujący niejednokrotnie dreszcze przeszywające całe ciało.Jak dla mnie jest to perfekcyjny thriller z elementami grozy.

~Autor umiejętnie i z wielką precyzją buduje stopniowe napięcie, wywołując u czytelnika ogromy niepokój, a czasem nawet strach co nie pozwala oderwać się od książki.

Krok po kroku, poznajemy aurę i warunki panujące w mrocznej wsi (byłego PGR-u) w miejscowości Toporzyce.

Gwarantuje wam, że podczas czytania wielokrotnie będziecie włączać światło, nasłuchiwać głuchej ciszy i sprawdzać co też dzieje się za oknem.

~Wielkim zaskoczeniem dla wszystkich czytelników tuż po genialnym prologu jest narracja pierwszoosobowa z punktu widzenia kobiety. Autor wybrnął z niej wręcz idealnie, gdyż wszystko wyglądało bardzo autentycznie.Dzięki czemu razem z bohaterką mogliśmy w pełni odczuwać towarzyszce jej emocje, wątpliwości, lęki a nawet strach o swoje życie.

Jedni z was polubią postać Zuzanny inni niestety nie.Dlatego też nie zapominajmy, że 'Matnia" jest fikcją literacką, która rządzi się swoimi prawami.A to, że główna bohaterka czasem jest łatwowierna, zagubiona i może czasem wręcz infaltylna, nadaje tylko "wyrazistego smaku" całej opowieści.

Ja osobiście bardzo zżyłam się z Zuzą, gdyż pomimo trudnego dzieciństwa i demonów przeszłości, które niejednokrotnie depczą jej po piętach ona za wszelką cenę ryzykuje własne życie, próbując stworzyć coś nowego, nieznanego z myślą o swoich nienarodzonych córkach ❤️.

~Nie chcę już za wiele zdradzać wam z fabuły gdyż odebrałbym przyjemność z czytania.

Mogę jedynie dodać, że niejednokrotnie doświadczymy: mrocznej i przerażającej atmosfery Toporzyc, tajemnic, sekretów, kłamstw, niedomówień, przemocy i brutalności jaką zgotował człowiek człowiekowi.

~Czy polecam? Zdecydowanie 🔥 Obiecuję że Matnia pozostanie z waszych pamięciach na długo!

Jeśli ktoś jeszcze nie zna twórczości autora polecam nadrobić serię z Igorem Brudnym.

Po przeczytaniu serii z Igorem Brudnym, po książki Przemysława Piotrowskiego mogę sięgać w ciemno. Muszę przyznać, że „Krew z krwi” zachwiała tym stwierdzeniem, jednak „Matnia” sprawiła, że z niecierpliwością czekam na następną książkę autora.

Akcja „Matni” rozgrywa się w małej przygranicznej wsi. Od samego początku daje się wyczuć ciężki i mroczny klimat małej wsi. Specyficzni ludzie, pozorny spokój, mrok czający się za oknem, a po środku tego Zuza - młoda kobieta w ciąży. Sprowadziła się tu za sprawą swojego ukochanego. Jest ona główną bohaterką i jednocześnie narratorką powieści. W moim odczuciu była bardzo irytująca. Wszystko za sprawą decyzji, które podejmowała, a które były całkowicie odmienne od tych, które ja bym podjęła na jej miejscu. Patrząc jednak obiektywnie, jest to bardzo dobrze wykreowana postać, skoro budziła we mnie tyle emocji. Akcja niby toczyła się niespiesznie, jednak ja czułam ciągłe napięcie i strach. Chociaż przez większość czasu autor pozwalał snuć słuszne domysły, to i tak końcówkę czytałam z dużym zainteresowaniem i na bezdechu.

Myślę, że to dobra propozycja na nadchodzące dłuższe wieczory.

"Przeszłość zostawiam za sobą, od teraz liczy się tylko teraźniejszość i przyszłość."

Łatwo powiedzieć, jednak gdy życie daje nam solidnego kopa stajemy się ostrożniejsi, bardziej sceptyczni. Szczególnie, gdy dla odmiany przydarza nam się coś tak wspaniałego, że wydaje się wręcz niewiarygodne. To naturalne.

Nie ma się co dziwić, że Zuza, która po związku z oszustem zostaje z gigantycznym długiem i ciążą bliźniaczą nie dowierza, gdy na jej drodze staje mężczyzna idealny. Szaleńczo w niej zakochany, wyczekujący jej córek, jak własnych, odpowiedzialny, zaradny, a do tego z pięknym domem na brzegu jeziora. Czy to możliwe, że pierwszy raz w życiu los się do niej uśmiechnął? A może jeśli coś jest zbyt piękne, by było prawdziwe, to takie nie jest?

Autor od początku buduje atmosferę podszytą niepokojem i budzącą podejrzliwość, choć w pewnym momencie próbuje uśpić naszą czujność miłosną sielanką. Podobnie jak bohaterka mamy wątpliwości, ale i nadzieję. Mimo obaw przenosimy się jednak do domu nad jeziorem, w którym groza narasta od chwili, gdy Zuza zostaje w nim praktycznie sama. Czy to przewrażliwienie miejskiej damy, burza hormonów, czy może rzeczywiście kobieta ma podstawy do niepokoju? W każdym razie każde kolejne nieprzyjemne zdarzenie rodzi w niej paniczny strach. Jej sielankowa przyszłość przeradza się w koszmar. Z pewnością nie pomaga też dziwne i nieprzyjazne zachowanie sąsiadów.

Klimat głębokiej wsi, niewolnej od patologii, ale i piękna natury, zgrzyty w relacjach damsko-męskich, niewyjaśnione sprawy zaginięć, stanowią tło dla przemyśleń bohaterki i jej często dość nieracjonalnych zachowań. Czy można je zrzucić na karb burzy hormonów, a może na silną potrzebę bycia kochaną, stworzenia rodziny? Bez względu na przyczynę, bohaterka momentami irytuje, czasem wręcz przeraża swoją bezmyślnością, ale i budzi współczucie i podziw.

To jedna z tych powieści, w których od początku coś wisi w powietrzu, odczuwamy dyskomfort i niepokój oczekując wyjaśnienia nawarstwiających się tajemnic. I mimo, że możemy się domyślić, w jakim kierunku potoczy się akcja, to napięcie nie pozwala na odłożenie książki aż do szokującego końca.

To moje pierwsze spotkanie z autorem, ale po tak świetnie rozpoczętej znajomości, na półce już czekają kolejne tytuły jego autorstwa.

Zanim miałam przyjemność przeczytać "Matnię" zapoznałam się z wieloma opiniami, recenzjami. Tak bardzo wyczekiwałam nowej książki autora, że chciałam wiedzieć co piszą o niej czytelnicy. I to był błąd. Opinie są skrajnie różne.

Mnie najnowsza powieść pana Przemysława wciągnęła. Na pewno jest inna, niż dotychczas wydane książki spod jego pióra, co nie oznacza, że jest średniawa. Mam odczucie, że tutaj największy nacisk został położony na klimat, który wyszedł rewelacyjnie. Mała wieś Toporzyce, jezioro Wiedźmie, patologiczni sąsiedzi, las, który znajduje się na końcu parku krajobrazowego, niewykończony dom, w którym mieszka bohaterka, dodali tej książce mroku, tajemniczości, grozy.

"Czytam, ale wciąż słyszę odgłosy domu. Jęczy, skrzypi, trzeszczy, jakby chciał do mnie przemówić, jakby był nawiedzony przez zjawę, która szuka wybawienia albo po prostu kontaktu. Z oddali niesie się skowyt psa, potem wyją kolejne. Tu w każdym domostwie jest pies. Tylko ja nie mam psa. Jestem sama."

Opisy przyrody i panującego klimatu na wsi sprawiają, że nie chce się być w skórze Zuzy. Podczas lektury co chwilę zapala się w głowie lampka i rodzi pytanie "co Ty dziewczyno jeszcze tam robisz?". Niestety naiwność głównej bohaterki sprawia, że sama pakuje się w kłopoty, co irytuje, choć z drugiej strony nie ma się czego dziwić. Czy kobieta w zaawansowanej ciąży może biegać po wsi i szukać wskazówek? Dlaczego nie, skoro dobrze się czuje pod względem fizycznym i nie jest pewna własnego bezpieczeństwa.

Pomysł na fabułę jak najbardziej ciekawy, choć długo się czekało na meritum sprawy, mimo szybkiego tempa czytania. Któreś z kolei opisy codzienności Zuzy zaczęły nużyć, ale końcówka wynagrodziła to czekanie. Kilka sytuacji według mnie nie musiało się znaleźć w książce, natomiast każdy autor ma własną wizję i trzeba mieć to na uwadze 🙂 Muszę zaznaczyć, że narracja z punktu widzenia kobiety wyszła całkiem dobrze.

Kto jeszcze nie zdecydował się na książkę, radzę przekonać się samemu, czy warto było przeczytać "Matnię".

Zuza dużo przeżyła w życiu, wychowała się w domu dziecka, szczęścia w miłości nie miała. Do tego ostatni partner oszukał ją i zostawił z dwumilionowym długiem, po czasie okazało się, że jest z nim w ciąży... bliźniaczej. W tym dołku życiowym pojawia się Marek, wydaję się mężczyzną marzeń. Czuły, opiekuńczy, troskliwy. Para postanawia zamieszkać w rodzinnej miejscowości Marka, Toporzycach. Gdy mężczyzna musi wyjechać na pilne zlecenie do Niemiec, Zuza zaczyna się czuć coraz bardziej niebezpiecznie w domu w środku lasu.

Najpierw zacznę od tego, że moim zdaniem książka jest troszkę źle reklamowana. Wszędzie pojawia się opis przerażająca, mroczna. Niestety ja jej tak nie odebrałam. Dla mnie to trochę obyczajówka z elementami grozy, tajemniczości. Ale to nie znaczy, że mi się nie podobała, bo podobała. Tyle, że dużo osób może być rozczarowanych.

Fabuła rozwija się bardzo wolno i leniwie. Tak naprawdę nabiera tempa pod sam koniec. Jednak to pozwala na budowanie napięcia. Pojawiło się parę scen, które przeraziły mnie, ale było ich niewiele.

Miałam dwie hipotezy jak skończy się książka i jedna z nich się sprawdziła. I to ta, która pojawiła się pierwsza w mojej głowie. Ale kompletnie nie przeszkadzało mi to w czytaniu.

Co do samej bohaterki to polubiłam Zuzę, chociaż okazała się być bardzo naiwna. A wydaje się, że po przeżyciach z ostatnim partnerem powinna być bardziej uważna. Za to Marek od samego początku nie przypadł mi do gustu.

Książkę Wam polecam. Ale chyba będzie tak z wszystkimi książkami autora. Po serii o Igorze Brudnym pojawiła się miłość i to chyba taka do końca życia. Dobrze, że nie czyta tego mój mąż, zwłaszcza dzisiaj w naszą rocznicę ślubu 🙈😂

Jednak, jeżeli liczycie na mroczny, krwawy thriller, to tego tutaj nie dostaniecie. A ja przyznam, że czekam na książkę w stylu serii o Brudnym 🤭

@onaczytanoca

"[...] i żyłyśmy z dnia na dzień, bez większych oczekiwań, tak po prostu, życiem szarego człowieka w szarym kraju, który nazywa się Polska."

Już prolog tej książki powoduje ciarki na skórze!

Zuza znajduje się w tragicznej sytuacji życiowej. Były facet okazał się oszustem, który wziął kilka pożyczek na nią, nie ma pracy, a jednocześnie dowiaduje się, że jest w ciąży i to bliźniaczej. Kiedy na jej drodze staje Marek, to mimo iż nierealny, wydaje się idealny. Dobrze zarabiający, mający własny dom na wsi, a przede wszystkim chcący zaopiekować się nią i jej córeczkami. Na początku sceptyczna, jednak w końcu się przekonuje do przeprowadzki do Toporzyc nad jeziorem Wiedźmie, by móc wychować dzieci wraz z ukochanym mężczyzną. Mieszkańcy wsi są jednak bardzo zamknięci, a dodatkowo kobieta dowiaduje się o zaginięciu kobiety w okolicy i na własną rękę próbuje odkryć tajemnice wioski.

Czytając książkę miałam wrażenie, że jest tutaj za dużo opisów. Nie tylko krajobrazów, ale i zwykłego dnia Zuzy. Przez to, napięcie które powstało na początku znikło i zamieniało się w znużenie. Ogólnie cały zarys historii i to jak to się potoczyło bardzo mi się podobało. Pomysł na fabułę był naprawdę bardzo dobry. Ostatnie 70 stron było wciskające w fotel i pełne napięcia i grozy.

Podobała mi się relacja głównej bohaterki z jej przyjaciółką Agatą i to jak świetnie przedstawiono, że to my wybieramy sobie rodzinę. Dla mnie ta relacja była najjaśniejszym punktem historii.

Ostatecznie książkę odbieram na plus, jednak przydługie opisy powodowały, że trochę ciężko mi się ją czytało.

Znacie książki Pana Przemysława Piotrowskiego? Jego trylogia zalała Instagram i dalej to robi, "Krew z krwi" zebrała rożne opinie, a teraz przyszedł czas na nową pozycję, a mianowicie "Matnię".

Czytając opinie na temat tej pozycji nie wiedziałam czego się spodziewać. W końcu udało mi się ją przeczytać!

Kiedy skończyłam czytać to pierwsze moje myśli były bardzo mieszane... nie wiedziałam co mam napisać w recenzji. Z jednej strony momentami mi się książka dłużyła, a z drugiej chciałam poznać jak skończy się historia Zuzy... ale po kolei...

✔ pomysł i fabuła na książkę bardzo mi się podoba (nie mogę za dużo napisać, bo zdradziłabym wam fabułę i nie mielibyście radości z czytania:P). Takie rzeczy się dzieją i to jest najgorsze...

✔ Zuza - główna bohaterka...🤦‍♀️ o kurczę... rozumiem, że była w ciąży, targały nią różne emocje, bo wiadomo hormony...ale ludzie! Na własną rękę prowadzić śledztwo w tak zaawansowanej ciąży?! A jak się coś działo to ona płakała i się stresowala tym samym szkodząc swoim dzieciom (była w ciąży bliźniaczej). No zachowywała się bardzo nieodpowiedzialnie... ja na jej miejscu bym stamtąd uciekała gdzie pieprz rośnie!

✔ Marek - facet Zuzy. Jego nie lubiłam od samego początku. Przegrał u mnie kiedy to na siłę wcisnął swojego członka w usta Zuzy, kiedy ona wyraźnie mu powiedziała że tego nie chce... zero szacunku dla kobiety. Zresztą co ja się będę denerwować. Kawał drania z niego!

✔ Dużo opisów. Z tego co zauważyłam pan Przemysław lubi opisy. Ja juz niekoniecznie 🙈

✔ Domek w lesie - miejsce akcji.

Myślę, że ON nadawał tutaj dramaturgii, to miejsce budowało napięcie..do tego sny Zuzy i pojawiający się co jakiś czas mały chłopiec... hmm.. czyżby ON miał tutaj kluczową rolę?

Chcecie odkryć prawdę o domku w lesie? Czy sny Zuzy były prorocze?

I czy Marek tak naprawdę jest szczery wobec swojej dziewczyny?

Odpowiedzi na te pytania poznacie czytając "Matnię".

Książka nie była zła, ale... jak dla mnie lepsza była poprzednia ;) oczywiście Panie Przemku czekam na kolejną książkę, ponieważ każda czytam z wielką przyjemnością:)

.

A Was zapraszam do zapoznania się z treścią powyższego tytułu:) Chyba, że ktoś z Was już czytał?

Małe miasteczka mają w sobie coś przerażającego… zwłaszcza nocami, jesienią, czy zimą.

Autor zabiera nas właśnie to takiego miejsca. Mogłoby się wydawać, że to istna sielanka, piękny dom, jezioro, mała społeczność i dookoła natura… ale czy nie jest to tylko gra pozorów?

@przemyslawpiotrowski karmi nas znowu zupełnie czymś innym, choć cały czas pozostajemy w mrocznym klimacie. Czytałam tę książkę będąc w bardzo podobnym miejscu i powiem Wam, że gdy tylko przyszła burza, deszcze i wiatr , czułam jakbym za moimi drzwiami gniewnie szumiały drzewa z Toporzyc, szczerze nic przyjemnego 😜

Kobieta po przejściach znajduje miłość życie, ukojenie w ramionach wybranka i bezpieczeństwo. Ma wrażenie, że teraz może być tylko lepiej, że jej córki, który niebawem mają przyjść na świat będą miały wspaniałą rodzinę. A może bohaterka tak bardzo pragnie szczęścia, że niemalże każde jej działanie jest naiwne i nieprzemyślane? bo kto po tak krótkiej znajomości stawia wszystko na jedną kartę? To co początkowo dzieje się w życiu kobiety sprawia wrażenie ideału, niestety mężczyzna, którego obdarzyła najpiękniejszym uczuciem po przeprowadzce do małego miasteczka wyjeżdża do pracy, a Zuza musi zmierzyć się z samotnością, nowym miejscem, nieprzychylnością sąsiadów i z każdym następnym dniem.

Autor zwraca uwagę na bardzo ważny problem, ale nie powiem Wam na jaki.. stracilibyście wtedy całą przyjemność z poznawania tej historii 🙂

Kolejny raz bardzo dobrze spędziłam czas przy lekturze Przemysława Piotrowskiego, chociaż tę książkę uplasuję za trylogią o Igorze Brudnym oraz książką Krew z krwi, pomimo tego, że była zupełnie inna, podkreślam zupełnie inna. Nie będzie tu szybkiej akcji, bo to zwyczajnie odmienny koncept. Fabuła snuje się jak mgła nad jeziorem zaraz przed świtem w jesienne dni, ale to nie minus, w żadnym wypadku, po prostu powoli wtapiasz się w ten klimat i poznajesz otoczenie, które z każdą chwilą staje się coraz bardziej przerażające.

W tym miejscu gratuluję autorowi, że potrafi tak sprawnie operować swoim warsztatem i serwować nam odmienne pozycje. Jestem niezmiernie ciekawa co przyniesie kolejna książka 😉

"Matnia" to książka, którą ciężko mi przypisać do konkretnego gatunku. Określona jako mroczny thriller psychologiczny, ma jednak dużo z obyczajówki. Warto jednak sięgnąć po tę pozycję i dać się porwać nastrojowi, jaki stworzył Przemysław Piotrowski.

Pierwszoplanową bohaterką nie była dla mnie Zuza, ale wieś Toporzyce. Autor zaskoczył mnie plastycznością w opisywaniu tamtejszej przyrody. Są wyjątkowo obrazowe, można wręcz namacalnie poczuć to, co czuła bohaterka. Usłyszeć dźwięki, poczuć chłód czy promienie słońca.

Ale Toporzyce to także mieszkańcy i ich historia, która jest pilnie skrywana przed Zuzą. Bohaterka stale czuje na sobie czyjś wzrok, nie potrafi zinterpretować zachowań mieszkańców i ma poczucie zagrożenia. Klimatu dopełnia kot bez oka, podrzucona zepsuta lalka, cmentarz, na którym jest wiele grobów małych dzieci.

Odpowiadało mi to, jak Autor skonstruował Zuzę. Dziewczyna nigdy nie poznała swojej rodziny, całe dzieciństwo spędziła w domu dziecka. Nie miała zatem żadnych wzorców funkcjonowania w rodzinie, a jej rozwój psychiczny został zaburzony. Być może z tego powodu często była naiwna, pełna ufności, a zachowania nieodpowiedzialne. Chciała stworzyć rodzinę, nie mając żadnej wiedzy o tym, jak ona funkcjonuje. Do tego sytuacja, w jakiej się znalazła postawiła ją pod ścianą.

Często jednak miałam wrażenie, że Zuza patrzy na siebie oczami mężczyzny. Bezkrytyczne podejście do własnego wyglądu i częste jego opisy zaburzały mi profil tej postaci. Ponadto opisy scen erotycznych były dla mnie całkowicie zbędne w tej powieści.

Thriller "Matnia" czyta się bardzo dobrze. Akcja toczy się powoli, ale książka jest napisana w takim stylu, że ciężko się oderwać. Nacisk został położony bardziej na stworzenie dusznego klimatu i poczucia zagrożenia niż na zaskakujące zwroty. W tym kontekście wszystko dobrze się uzupełnia: opisy natury, Toporzyc, naiwna i zdesperowana bohaterka, mieszkańcy wsi.

Zakończenie było przewidywalne, jednak wzbudziło we mnie sporo emocji. Pozostawiło także otwarte drzwi do kontynuowania historii.

"Żyję tu niczym w matczynym łonie (...), wypełniam go swoimi emocjami, które wnikają w ściany i już na zawsze w nich pozostają, dopóki drewno nie spłonie i nie ulotni się wraz z popiołem, nie rozpłynie się w przestrzeni."

.

Do trzydziestoczteroletniej Zuzanny szczęście w końcu się uśmiecha. Poznaje mężczyznę, który w pełni ją akceptuje, nawet fakt, że nosi pod sercem dwójkę dzieci obcego mężczyzny. Wspólnie wprowadzają się do domku położonego na skraju małej wsi. Ta idylla nie trwa jednak długo...

.

"Rodzina. Zawsze była dla mnie swoistą abstrakcją, choć bardzo przeze mnie pożądaną, tak jak może pożądać rodziny ktoś, kto nigdy tej rodziny nie miał i nawet nie znał swoich rodziców. Może dlatego zachowałam się tak, jakbym doznała jakiegoś zaćmienia umysłu. Nie zapaliła się czerwona lampka, alarm nie zadzwonił (...).

.

Zacznijmy od postaci pierwszoplanowej. Zuzanna przez to, że wychowywała się w domu dziecka nie wykształciła pewnych zachowań. Poszukuje miłości, uznania, rodzinnego ciepła, przez co jest bardzo ufna, a wręcz naiwna. Miota się, nie radzi sobie z emocjami. Podejmuje skrajnie nieodpowiedzialne, a wręcz głupie decyzje. Chwilami staje się po prostu irytująca. Jej zachowanie można jednak strawić. Ma ono swoje podłoże, logicznie łączy się z fabułą. Ogólny zamysł powieści również mi się podobał. Do tego styl w jakim pisze Pan Przemysław zdecydowanie mi odpowiada. Jest jednak jedno bardzo istotne ALE. Czemu miały służyć sceny seksu oralnego i obnażanie obrzydliwych fetyszy bohaterów? Do fabuły nic to nie wniosło, a ja jako kobieta poczułam się po prostu zniesmaczona i zażenowana. Powiało słabym erotykiem i popsuło mi na pewien czas przyjemność z czytania.

Nie zabrakło również wątków fantastyczno-przygodowych. Główna bohaterka w zaawansowanej ciąży bliźniaczej niczym ojciec Mateusz pomyka po wiejskich, nieutwardzonych drogach rowerem, a chwilę później niczym Indiana Jones przedziera się przez bagienne chaszcze, by spróbować rozwiązać lokalną zagadkę.

Kobieta wszechstronna się trafiła. Muszę popracować nad kondycją, bo mnie po koniec pojedynczej, fizjologicznej ciąży przy wchodzeniu po schodach łapała zadyszka.

.

Ta powieść to istny fenomen. Niby drażni i zadziwia, ale czytelnik natchniony poczynaniami głównej bohaterki, tak jak ona brnie dalej i szuka sam jeszcze nie wiedząc czego. Stop! Ja już w 1/3 książki, w 95% przewidziałam zakończenie. Czy to Sherlock Holmes we mnie wstąpił? A guzik, chciałabym. Tutaj fabuła jest tak przewidywalna, że biorąc pod uwagę wcześniejsze książki Pana Przemysława nie mogę uwierzyć, że napisał to ten sam Autor. Mimo że było napięcie to zabrakło mi polotu, jakiegoś niespodziewanego zwrotu akcji, który przełamałby utarty schemat.

.

Już dawno po przeczytaniu powieści nie miałam takiego mętliku w głowie. Byłam tego tytułu ogromnie ciekawa. Nastawiałam się na prawdziwą petardę i co? Niestety się rozczarowałam. Wyobraźcie sobie dziecko zafascynowane sylwestrowymi fajerwerkami. Widziało je wcześniej i wie jakie spektakularne mogą być. Czeka więc przebierając nóżkami aż tatuś również odpali. Emocje sięgają zenitu, a tu nagle zamiast pięknego rozbłysku na niebie widzi ledwo iskrzący się ognik. Puff... I to wszystko. To jest dokładnie moje odczucie. Coś ewidentnie poszło nie tak. Był zamysł, były możliwości, ale chyba należało zainwestować w większe show, a nie wykorzystywać asortyment lokalnego dyskontu. Dla lepszego efektu czasem warto nadłożyć drogi.

.

Odnosząc się jeszcze do motywu, o którym Autor wspomina na koniec to aż mnie skręca ze złości. Mając taki research i bardzo dobry warsztat pisarski to ta książka powinna ociekać mrokiem, wyrywać czytelnika z kapci i rozrywać serce na miliony kawałków. I wcale nie mówię tu o nadmiernej brutalności. Niestety nic takiego się nie wydarzyło, a w zamian otrzymujemy poprawny thriller z wątkiem erotyczno-obyczajowym. Trochę szkoda.

Zaciskam mocno kciuki i będę wypatrywać tych fajerwerków przy następnej okazji, bo jestem pewna, że prędzej czy później się pojawią.

Czy mogę powieść nazwać słabą, jeżeli przeczytałem ją od deski do deski i przez większość czasu nie chciałem odłożyć na półkę? Czy mogę określić ją jako dobrą, skoro uważam, że akcja była równie porywająca co koniugacja pantofelka? Już dawno książka nie wzbudziła we mnie tak wiele skrajnych emocji, co “Matnia” Przemysława Piotrowskiego. W moim osobistym rankingu to najsłabsza powieść Autora, którego dotychczasową twórczość wysoko cenię i który sam sobie zawiesił poprzeczkę niebotycznie wysoko.

Początkowo miałem wrażenie, że czytam kiepski, tani erotyk, później gotów byłem się założyć, że to obyczaj, a dopiero pod koniec pojawiła się nutka thrillera, z naciskiem na słowo nutka. Powiedzieć, że akcja “Matni” rozwija się niespiesznie, to jakby przyrównać ją do odchudzania mojej teściowej, która od 30 lat twierdzi, że jest w procesie. I chyba wyłącznie moja własna ciekawość, gdzie ten dziwaczny mix literacki prowadzi, sprawiła, że książkę przeczytałem w całości.

To po co czytałeś do końca?! - zapytasz Drogi Czytelniku. Niepowtarzalny styl, w jakim pisze Przemysław Piotrowski zwyczajnie uniemożliwia rozbrat z historią, nawet gdy finalnie oceniasz ją jako słabą. To autor o ogromnym potencjale, który pisząc zakuwa Cię w kleszcze i dopiero ostatnia strona powieści daje Ci klucz do odzyskania wolności.

Główna bohaterka “Matni”, Zuzanna Cholewa, to kobieta płytka, naiwna, pozbawiona refleksji, nie wyciagająca wniosków z popełnionych przez siebie błędów i zwyczajnie nudna. Co bym nie robił, jak się nie starał, zapamiętam ją na zawsze jako tę, która zmuszona do brutalniejszego, aniżeli dopuszczała, seksu oralnego, racjonalizuje sobie ten fakt słowami, że “zawsze wolała dawać, niż brać”. Szach i mat. Tego nie przejdę nawet w fikcji literackiej.

90% wydarzeń w powieści przypomina mi bajkę “Żwirek i Muchomorek”. Oni też mieszkali w lesie, chodzili nad jezioro, w większości odcinków czegoś się bali, a ja wraz z nimi łudziłem się każdego wieczoru, że coś się tu jednak zadzieje. Jedyna różnica to ta, że Żwirek nie robił w co drugim odcinku loda Muchomorkowi.

W “Matni” nie otrzymacie porywającej akcji, ani klimatu thrillera - będzie dużo lęku i niepokoju, które prawdopodobnie zaprowadzą Was do ostatniej strony, podobnie, jak było to w moim przypadku. I to zakończenie jest jedynym mocnym akcentem powieści, bo choć przewidywalne, to jednak dobrze poprowadzone i zwieńczone pięknym, osobistym epilogiem Autora, który sam w sobie zmroził mnie bardziej, aniżeli cała książka.

W ,,Matni" poznajemy trzydziestoczteroletnią Zuzę, która za niecałe pół roku zostanie matką bliźniaczek. Zuza została oszukana przez partnera, który zostawił ją z dwumilionowym długiem. Kobieta poznaje Marka, z którym po kilku miesiącach związku przeprowadza się do Toporzyc, gdzie mężczyzna odziedziczył dom po zmarłym ojcu. Po kilku tygodniach w domu na wsi nad jeziorem Marek musi jechać do Niemiec z powodu pilnego zlecenia. Zuza zostaje sama w starym domu w środku lasu. Dom w nocy ożywa. Skrzypią deski, wiatr szumi w pomieszczeniach, gałęzie obijają się o okiennice, dzika zwierzyna podchodzi pod drzwi, wkoło panuje mrok. Zuzie zdaje się, że ktoś patrzy przez okna. Natomiast dni spędza na spacerach po wsi i nad jeziorem. Od czasu do czasu odwiedza ją na weekendy przyjaciółka. Zuza chce zaprzyjaźnić się z mieszkańcami wsi. Jednak wszyscy są wobec niej niemili, oschli i niechętni do rozmów oraz zauważa, że w całej wsi nie ma dzieci oprócz dwójki niepełnosprawnych. Ponadto dowiaduje się o zaginięciu Ukrainki nad jeziorem, która była w ciąży. Zuza coraz bardziej obawia się przebywać w Toporzycach. Czy dowie się jaką tajemnicę skrywają mieszkańcy wsi ?

Książka jest utrzymana w spokojnym klimacie. Tempo akcji jest prowadzone niespiesznie. Jednak styl w jakim pisze autor powoduje to, że po przeczytaniu rozdziału chcę się przeczytać kolejny i kolejny. Napięcie budowane jest z wielką precyzją. Zakończenie wgniata w fotel. Choć udało mi się przewidzieć co może nastąpić. Jednak skala całego procederu przeraża. Podobało mi się również osadzenie fabuły w województwie lubuskim. Znam wiele podobnych wsi w okolicach Gorzowa nad jeziorami jak książkowe Toporzyce. Wsi jakby czas w nich zatrzymał się. Ludzie zamknięci w małej społeczności i żyjący jakby zmiany społeczno-polityczne ich nie dotyczyły. Utrzymujący się z tego co państwo da, a młodzi uciekają za euro na zachód. Bliskość granicy, chęć łatwego zarobku, niemoralność prowadząca na drogę przestępczą.

,,Matnia" to kolejny świetny thriller autora po książce ,,Krew z krwi". Bardzo podoba mi się to, że autor nie pozostał tylko przy makabrycznych zbrodniach, ale tworzy też inne gatunkowo książki. Jednak w epilogu pojawia się pewna znana postać z innych książek autora, co może świadczyć o pewnej zapowiedzi kontynuacji jednej z serii. Szczerze polecam książkę ,,Matnia".

Przeczytałam w jeden dzień. Po raz kolejny Piotrowski zagrał na emocjach. Chociaż początek może nie jest przysłowiowym "trzęsieniem ziemi", to klimat i atmosfera nadrabiają. Bo jest ciężko, mrocznie, przygnębiająco, a wioska w której mieszka główna bohaterka, nie jest sielską ostoją rodem z Rancza. I ten poczatek może kojarzyć się z obyczajówką, nawet trochę nią jest, jednak po przeczytaniu ostatniej strony wiemy, że to był dobry thriller.

Po raz kolejny autor udowadnia nam, że nie boi się żadnego tematu, sięga do tych brudnych, bestialskich i chociaż tutaj nie spadnie ani kropla krwi, to wrażenie jest takie same. Brawa również za to, że pan Piotrowski nie bał się "zostać" kobietą. A zrobił to bardzo dobrze, bo postać Zuzy jest autentyczna i nie czuć żadnego fałszu w jej naturze, co napewno nie było proste.

Z całą świadomością, z premedytacją nie piszę nic o fabule, bo im mniej wiemy tym lepiej. Nie czytajcie recenzji, opinii, tylko sięgnijcie po tę powieść, bo to świetny thriller, świeży, oryginalny i niepozwalający o sobie zapomnieć.

Matnia to kolejna książka Przemysława Piotrowskiego, która mnie całkowicie pochłonęła niemal od pierwszej strony. To pozycja inna niż seria z Igorem Brudnym, nie ma tutaj scen ociekających krwią. Jednak duszny, niepokojący klimat, pełen sekretów i niedomówień, powoduje ciarki na plecach. Czytelnik stopniowo otrzymuje szczątki informacji, z których wyłania się przerażający obraz niewielkiej społeczności. Wyobraźnia pracuje na najwyższych obrotach podsuwając coraz mroczniejsze scenariusze. Akcja bardzo wolno się rozkręcała, by finałem wbić czytelnika w fotel. Autor zdecydowanie wie, jak budować napięcie!

Co ciekawe, historię poznajemy z punktu widzenia głównej bohaterki. Pisarz doskonale się odnalazł w tej roli, wyszło bardzo wiarygodnie. Zuza nie miała łatwego życia. Dzieciństwo spędziła w domu dziecka. Jej ostatni partner porzucił ją z ogromnymi długami, na dodatek w bliźniaczej ciąży. Poznanie Marka było dla niej zaskakującą odmianą, jednak przeprowadzka do Toporzyc okazała się inna od jej wyobrażeń. Sama jestem dość tchórzliwa, mieszkam w niewielkiej miejscowości, więc bez problemu mogłam postawić się na miejscu Zuzy – przestraszona, w drewnianej chatce pośrodku lasu...

W powieści mamy ciekawie rozwinięty wątek obyczajowy. Z ogromnym zainteresowaniem śledziłam relacje między Zuzą i Agatą, oraz Markiem. Autor zwrócił też uwagę na problemy popegeerowskiej wsi, gdzie ludzie nie mogą się obejść bez alkoholu i zasiłków z pomocy społecznej. Pokazuje też jak wiele człowiek jest w stanie zrobić dla pieniędzy. Przerażająca perspektywa!

Matnia to książka, którą zdecydowanie polecam wszystkim fanom thrillerów. To porywająca, niepokojąca lektura, którą trzyma w napięciu do ostatniej strony. Mogę śmiało napisać, że po powieści Przemysława Piotrowskiego można sięgać w ciemno.

Pana Piotrowskiego chyba nikomu przedstawiać nie trzeba, bo nawet jeśli nie czytaliście jego książek, to nazwisko tego autora z pewnością kojarzycie 😊 Ja twórczość autora, poznałam przez przypadek, ale już po przeczytaniu pierwszej książki wiedziałam, że kolejne będę czytać w ciemno. Kiedy "Matnia" do mnie dotarła, to nawet się nie zastanawiałam nad tym, którą książkę czytać w pierwszej kolejności. Na wstępie muszę Wam powiedzieć, że ta książka jest zdecydowanie inna niż poprzednie książki autora, ale ja byłam kupiona już po przeczytaniu prologu. Pomysł na fabule genialny, wykonanie fenomenalne. Od tej książki trudno się oderwać, chociaż na moment.

Tę historię poznajemy z perspektywy głównej bohaterki i powiem szczerze, że na początku bałam się, jak autor sobie z tym poradzi, ale moje obawy były bezpodstawne. Poradził sobie z tym doskonale, a też dzięki temu mogłam przeżywać te wszystkie emocje jeszcze bardziej.

Zuzę, główną bohaterkę szczęście raczej omijało, ale zawsze jakoś dawała sobie z wszystkim radę. Niestety została oszukana przez byłego partnera i została w bliźniaczej ciąży i do tego z dwumilionowym długiem. Wtedy pojawia się Marek, który po kilku miesiącach związku proponuje jej przeprowadzkę do rodzinnych Toporzyc. Co dalej się wydarzy? Tego dowiecie się z książki 😉

Dawno książka nie wywołała we mnie takich emocji jak "Matnia". Już po przeczytaniu kilku pierwszych zdań moja wyobraźnia zaczęła pracować na wysokich obrotach. Akcja w tej książce nie pędzi, ale ze strony na stronę czułam niepokój i bałam się, co się wydarzy. Mało tego, momentami czułam ciary na ciele, a serce waliło mi jak szalone. Tej książki nie byłam w stanie odłożyć nawet na chwilę. Przeczytałam ją w jeden wieczór. Mimo iż po części domyśliłam się zakończenia, to jestem nią zachwycona. To, w jaki sposób autor potrafił utrzymać napięcie do ostatniej strony to dla mnie mistrzostwo. Myślę, że wielu z Was zakończenie wbije w fotel. W 100% się zgadzam z tym, co napisał o niej Marcel Moss ta książka jest klaustrofobiczna.

Polecam Wam tę książkę z całego serca. Już z niecierpliwością czekam na kolejne książki autora i podtrzymuję to, co kiedyś powiedziałam, że Pan Przemysław Piotrowski jest na liście moich ulubionych autorów.

P.S. Kobiety w ciąży raczej niech zostawią sobie lekturę na późniejszy czas 😉

Dzień dobry Kochani :) Dzisiaj mam dla Was premierową recenzję najnowszej książki Przemysława Piotrowskiego „Matnia” Bardzo dziękuję wydawnictwu Czarna Owca za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki.

„Matnia” to historia kobiety bardzo doświadczonej przez życie. Zuza nigdy nie miała zbyt szczęścia, jednak zawsze jakoś sobie dawała radę. Mężczyzna, z którym się związała i dla którego była w stanie poświęcić życie zostawia ją z dwumilionowym długiem i w ciąży bliźniaczej. Niespodziewanie w jej życiu pojawia się Marek, mężczyzna idealny: przystojny, troskliwy i dojrzały. Po kilku miesiącach związku pełnego romantyzmu i czułości proponuje dziewczynie przeprowadzkę do rodzinnych Toporzyc. Wątpliwości Zuzy związane z wyjazdem rozwiewają dopiero podejrzani ludzie, którzy pojawiają się pod jej oknami. Sielanka ich obojga nie trwa długo. Po przeprowadzce Marek dowiaduje się, że musi jechać do Niemiec z powodu pilnego zlecenia. Zaczyna się jesień, noce robią się coraz dłuższe, Zuza zostaje sama w starym domu w środku lasu. Wiejska sielanka z każdym dniem coraz bardziej przypomina koszmarny sen…

„Matnia” to piąta książka Przemysława Piotrowskiego. Jest to thriller psychologiczny, w którym akcja rozwija się bardzo powoli, wręcz w ślimaczym tempie. Prolog zmroził mi krew w żyłach i sprawił, że miałam ciary na całym ciele. Jedak po przeczytaniu pierwszego rozdziału, miałam wrażenie, że jak nic trąci tanim romansidłem. Myślę sobie " Kurde, to nie może być Piotrowski! On i romansidło?! W życiu. Tu na pewno coś się jeszcze wydarzy. Na pewno będzie grubo". Miałam rację. Walnęło niczym bomba atomowa w Hiroszimie. Akcja w końcu zaczynała się rozwijać, a do mojego umysłu znów wkradł się niepokój, lęk i groza. Włoski stawały dęba ze strachu. W tej książce autor porusza problemy świata realnego. W sposób umiejętny pokazuje nam, jak jedna osoba może omamić całą wioskę dla swoich korzyści. Ukazuje, jak łatwo wyplenić w ludziach resztki człowieczeństwa zastępując je pieniędzmi i korzyściami majątkowymi. Jak łatwo omamić samotną osobę obiecując jej złote góry. Jest jeszcze jeden główny temat poruszany w lekturze i dotyczący tego, co dzieje się w dzisiejszym świecie. Nie mogę go Wam zdradzić, bo to już byłby za duży spoiler. To thriller inny niż wszystkie. Tutaj nie ma mordobicia i rozlewu krwi. Tutaj mamy manipulację i grę na ludzkich uczuciach. Na początku miałam mieszane uczucia, ale koniec końców jestem jak najbardziej na tak. Czyta się szybko i lekko, chociaż książka porusza ciężki temat. Przeczytajcie, bo naprawdę warto.

Matnia według mnie to powieść psychologiczna bardziej skłaniająca się ku obyczajówce z elementami thrillera. Było to moje pierwsze spotkanie z autorem, choć gdzieś tam w planach była myśl, aby zapoznać się z książkami z cyklu Igor Brudny i jak najbardziej to wciąż aktualne. Przybliżając fabułę, poznajemy Zuzę, którą to szczęście unika szerokim łukiem. Została porzucona przez mężczyznę, który jest również ojcem nienarodzonych dzieci - bliźniaczek. Nie posiada ona pracy jak i domu, zaś ogromny dług. Niespodziewanie w jej życiu pojawia się mężczyzna, który swoją aurą dobroci i ciepła oczarowuję Zuzę. Marek pragnie zaopiekować się ją oraz dziewczynkami, lecz wspólny nowy dom znajduję się w małej wsi Toporzyce nad jeziorem Wiedźmie. Po zmianie miejsca kobieta miewa złe przeczucia. Czy aby na pewno nic jej tu nie zagraża? Czy to możliwe, że w końcu było jej dane doświadczyć szczęścia? W tej historii najważniejszy jest klimat. Styl autora wciąga czytelnika w historię na tyle, by jej nie odkładać przez dłuższy czas. Losy Zuzy były dla mnie ogromnie ciekawe, a ich finał co tu dużo mówić był taki, jaki być powinien, a przynajmniej ja bym w nim nic nie zmieniała. Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Czarna Owca.

Zuza nie ma w życiu lekko, ale stara się nie poddawać. Jest praktycznie sama na świecie, nie ma rodziny, a jedyną osobą na jaką może liczyć jest jej wieloletnia przyjaciółka. Ostatnimi czasy, Zuza została oszukana przez byłego partnera, i niestety na jej głowie został prawie dwumilionowy dług oraz bliźniacza ciąża, która pomimo nieszczęścia które ją spotkało, wywołuje w kobiecie silny instynkt macierzyński i iskrę radości. W końcu te maluszki nie są niczemu winne, jednak jak ma sobie poradzić bez pracy, sama, z dwójką dzieci? Podczas tej chwili załamania poznaje Marka, mężczyznę, który mógłby uchodzić za faceta idealnego. Czuły, troskliwy, opiekuńczy. Pierwsze spotkanie może nie wyszło najlepiej, ale wkrótce znów stają na swojej drodze. Tak zaczyna się ich znajomość. Rozwija się bardzo szybko, aż Marek proponuje Zuzie wspólne mieszkanie w rodzinnym domku w Toporzycach. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że miejsce to pomimo spokoju ma również dziwnych mieszkańców i momentami doprowadza kobietę do obłędu. Gdy Marek wyjeżdża do Niemiec, każdy dzień w samotności staje się jeszcze gorszy. Wkrótce kobieta zaczyna dostrzegać znaki, które mogłyby wskazywać, że znalazła się w niebezpieczeństwie.

Co tu dużo mówić. Autor jak zawsze w formie. Kolejna książka, która wywarła na mnie naprawdę ogromne wrażenie. Historia została napisana w sposób budzący w czytelniku obawę i niepokój. Pomimo rodzącej się nadziei Zuzy na szczęście, odczuwasz, że coś ewidentnie jest nie tak. To uczucie, dodatkowo przeplatane strachem rośnie w momencie, gdy kobieta zostaje sama w domu pośród drzew.

Co do głównej bohaterki, było mi jej strasznie żal. Miała naprawdę ciężko w życiu, a z czasem robiło się coraz bardziej pod górkę. Cieszyło mnie jednak to, że miała przyjaciółkę na którą zawsze mogła liczyć.

Książka tak naprawdę porusza bardzo trudny temat, niestety powszechny na całym świecie, jednak nie zdradzę Wam co to takiego, bo byłby to niewybaczalny spoiler. Myślę, że szybko zorientujecie się, o co w tej książce chodzi, aczkolwiek nawet jak czytelnik podejrzewa co się świeci to i tak lekturę nadal czyta się z zapartym tchem i gęsią skórką.

A więc jasne jest, że polecam Wam tą książkę, jak i resztę pozycji które wyszły spod pióra autora.

Przemysław Piotrowski przyzwyczaił nas do szybkiego tempa i niespodziewanych zwrotów akcji. "Matnia" jest jednak trochę inna. Tutaj napięcie budowane jest powoli, akcja początkowo toczy się leniwie, ale autor świetnie wykorzystuje ten moment na stworzenie odpowieniego tajemniczego i klaustrofobicznego nastroju.

Bohaterką "Matnii" jest kobieta. Cieszę się, że autor znowu spróbował czegoś nowego i napisał tę książkę z perspektywy kobiety. Naprawdę mu się to udało.

Zuza poznając Marka czuje, że w końcu los się do niej uśmiechnął. Po tym jak została na lodzie w bliźniaczej ciąży, życie z Markiem wydaje się niemal bajką. No, bo jaki mężczyzna zainteresuje się samotną ciężarną kobietą i w dodatku z długami?

Bajka jednak powoli zaczyna zmieniać się w koszmar. Mały, drewniany i urokliwy domek, który miał być idealną scenerią do wychowania bliźniaczek zaczyna budzić grozę. Dodatkowo mieszkańcy Toporzyc zachowują się dziwnie i nie budzą sympatii Zuzy.

Dom oddycha, trzeszczy i wydaje dziwne dźwięki. Czy to grasujące dziki, czy naprawdę coś czai się za drzwiami? Marek wyjeżdża do pracy do Niemiec i zostawia Zuzę samą. Kobieta próbując sobie poradzić z własnym lękiem zasłania okna, zaprasza do siebie przyjaciółkę Agatę i stara się zbliżyć do mieszkańców wioski. Jej niepokój jednak nasila się coraz bardziej. Dlaczego w wiosce nie ma dzieci? Przed czym ostrzegał ją napotykamy wędkarz i co chciał jej powiedzieć niepełnosprawny chłopak? Co stało się z zaginioną ciężarną Ukraińską?

Pytania się mnożą, a odpowiedzi ciągle brak. Mieszkańcy Toporzyc ewidentnie skrywają jakiś sekret. Zuza i Agata zaczynają widzieć coraz więcej nieścisłości i łączyć ze sobą fakty. Trop prowadzi ich ma cmentarz. Tam odkrywają przerażającą prawdę...

Wciąż jeszcze nie mogę pozbierać się po zakończeniu. Jest niesamowicie mocne, wstrząsające i co najgorsze niestety realne. Przemysław Piotrowki był na moment po tej ciemnej stronie, w darkroomie i widział naprawdę sporo. Świetnie oddał wszystkie emocje bohaterki: od bezgranicznej miłości aż do lęku i strachu. Bajkowa miłosna historia zmienia się w najgorszy koszmar. "Matnia" jeszcze długo będzie siedzieć w mojej głowie i pewnie minie sporo czasu, aż się otrząsnę.

Na koniec dodam tylko coś bardziej optymistycznego. Zgadnijcie z kim spotkamy się wkrótce w kolejnej książce Piotrowskiego 😉

Jest moc, zawodu nie było. Jeżeli dobra książka to taka, która hipnotyzuje i nie daje się odłożyć, to ta jest dobra. Mam małe "ale" jednak nie rzutują one na całokształt, bo ten naprawdę robi wrażenie. Co do jednego nie mam wątpliwości, mianowicie, klimat tej książki jest rewelacyjny. Że coś wisi w powietrzu czuć od pierwszej strony. Atmosfera zagęszcza się z każdą kartką, robi się niebezpiecznie duszno. Jest mrocznie a na dobrą sprawę nic się nie dzieje. Umie Piotrowski w klimat, umie.

W każdym razie, jeżeli autor chciał aby w każdym domu były zasłonięte wieczorem zasłony, to myślę, że zdecydowanie mu się to udało.

Trochę to kryminał, więcej obyczaju, najbardziej chyba thriller… W każdym razie dla czytelników o mocnych nerwach! Do czego ta historia zmierza, można się domyślić już bardzo szybko. Zastanawia jedynie, że to dziewczę takie niekumate… I tu muszę napisać, co mi do gustu nie przypadło, bo tak to już u mnie jest. Zasięgów nie ma ale chociaż szczerze bywa. Nie ukrywam, główna bohaterka irytowała mnie ogromnie. Aż bolała mnie jej naiwność i miałam wielką ochotę zrzucić jej te różowe okulary z nosa. Poza tym, narracja w pierwszej osobie jest naprawdę bardzo wymagająca. Tu mnie w ogóle nie uwiodła. Zobaczyłam, wyszłam, zawołałam. Osobiście uważam, że ta forma krótkich, prostych zdań wyszła w typie "dziennik pensjonarki". Poza tym, czytając miałam nieodparte wrażenie, że już to było. Że już tę historię gdzieś obejrzałam, już gdzieś przeczytałam.

Nie jest to powieść na miarę rewelacyjnej trylogii Piotrowskiego. Widać, że autor chce wyjść ze schematu, szuka, próbuje. Ja to szanuje, bo nie ma nic gorszego jak 52 tytuł o tym samym, ale przyznaję, że czekam na lekturę "godną Brudnego", ta nią nie jest choć warta jest waszego czasu. Przepadniecie!! Aaa, i pamiętajcie, opuśćcie żaluzje.

,,Matnia" Przemysław Piotrkowski

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10⭐

86/2021

PREMIERA: 11.08.2021

·

Skrzypiące pod nogami deski. Wiatr wyjący na zewnątrz. Gałęzie poruszające się za oknami. Nieprzenikniony mrok, w którym coś się czai…

Zuza nigdy nie miała zbyt wielkiego szczęścia, ale zawsze jakoś dawała sobie radę. Gdy zostaje oszukana przez byłego partnera, musi spojrzeć prawdzie w oczy. Ma trzydzieści cztery lata i dwumilionowy dług, a za niecałe pół roku urodzi bliźniaczki.

I wtedy w jej życiu pojawia się Marek, mężczyzna idealny: przystojny, troskliwy i dojrzały. Po kilku miesiącach związku proponuje dziewczynie przeprowadzkę do rodzinnych Toporzyc. Wątpliwości Zuzy związane z wyjazdem rozwiewają dopiero podejrzani ludzie, którzy pojawiają się pod jej oknami.

Już na wsi Marek dowiaduje się, że musi jechać do Niemiec z powodu pilnego zlecenia. Gdy zaczyna się jesień, a noce robią się coraz dłuższe, Zuza zostaje sama w starym domu w środku lasu. Wiejska sielanka z każdym dniem coraz bardziej przypomina koszmarny sen…

·

Zacznę od tego, że ciężko jest mi tę książkę zakwalifikować jako thriller. Zdecydowanie jest to obyczajówka z wątkiem thrillera psychologicznego. I jeśli miałabym ocenić ją jako thriller to słabo wypadła, ale oceniając ją jako obyczajówkę z wątkiem thrillera psychologicznego, to tutaj już ocena idzie w górę. Kocham mroczne książki, ale tutaj zabrakło mi tego mroku i uczucia niepokoju. Fani tego gatunku z pewnością będą niezadowoleni. Książka sama w sobie jest ciekawa i sposób, w jaki autor ją napisał, przyczynia się do tego, że czyta się ją ekspresowo. Niestety, ale trochę się zawiodłam, liczyłam na konkret, po tym jak pozostałe książki autora były mocno chwalone, a recenzji negatywnej nie było chyba żadnej. Autor po poprzednich książkach postawił sobie wysoko poprzeczkę i niestety, ale ta książka mnie nie porwała. Jest to moja pierwsza styczność z autorem, ale z pewnością przeczytam inne książki z czystej ciekawości.

·

·

·

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwoczarnaowca

Jak cenię i lubię powieści Przemysława Piotrowskiego, tak "Matnia" mnie nie porwała. Zdecydowanym jej plusem jest klimat, zamknięta społeczność, która wyraźnie czegoś (lub kogoś) się boi, stary dom żyjący własnym życiem oraz ciemny, gęsty las z jeziorem o bardzo mrocznej przeszłości. Na uznanie zasługuje również główny wątek (oczywiście go nie zdradzę), coś, o czym na pewno każdy słyszał, ale nadal jest to temat niewyczerpany. Niestety całość — moim zdaniem — psuje główna bohaterka Zuza. Przez większość czasu albo się nad sobą użala, albo rozmyśla, jakie to szczęście ją właśnie spotkało i jak bardzo kocha swojego idealnego do bólu Marka. W związku z tym, że powieść napisana jest z jej perspektywy tych "rozkmin" oraz tergo co robi  w ciągu dnia (a nie ma tego dużo, bo mam wrażenie, że ciągle leży pod kocem, dokłada do kominka, je, czyta/ogląda, spaceruje po okolicy), że momentami staje się to nudne. Nie brakuje w niej grozy, jednak ta groza to tylko urywki, a szkoda. 

Nadal czekam na Radyklanych, a czy sięgniecie po "Matnię" zdecydujcie sami.

Gdy bierzesz do ręki thriller, z reguły wiesz, że przeczytasz kilka stron i „coś” zacznie się dziać. Gdy w ręce wpada Ci thriller psychologiczny Przemysława Piotrowskiego, jeszcze przed przeczytaniem pierwszego zdania wiadomo, że to „coś”, choć nie wiadomo jeszcze „co”, zawładnie Twoim umysłem.

„Matnia” zaczyna się jak klasyczna obyczajówka.

Ona – urodziwa, zagubiona dziewczyna wychowana w bidulu. Aktualnie na ostrym życiowym zakręcie – bez pracy, bez mieszkania, za to z długami i w bliźniaczej ciąży z pewnym draniem, który wyparował.

On – przystojny, samodzielny, odpowiedzialny. Wydawał się być porządnym facetem. Tym właściwym. Idealnym.

Plan: stworzyć szczęśliwą, pełną rodzinę, zamieszkać w pięknym starym domu nad jeziorem w przygranicznej oddalonej od rzeczywistości wsi. Mieć święty spokój.

Gdzie jest haczyk?

Gdzie jest ta pułapka?

Poznajemy tę, jak się okazuje, mroczną historię z perspektywy kobiety. Razem z nią układamy puzzle w obraz skrywający potworną tajemnicę.

Piękny dom mający być azylem przemawia do kobiety za pomocą niepokojących odgłosów: jęczy, skrzypi, trzeszczy, oddycha – ostrzega.

Z każda przeczytaną stroną wyobraźnia szaleje. Kreśli najmroczniejsze scenariusze. Ale czy to rzeczywiście tylko wyobraźnia...

Azyl staje się więzieniem. A idealny facet. No cóż. Jak to facet…

Bombardujące bohaterkę myśli, jej emocje, przechodzenie ze skrajności w skrajność – sprawiają, że fabuła, niczym zupa, kipi w zależności od widzimisię sterującego płomieniem.

„Matnia” to gwarancja dobrej zabawy dla wielbicieli gatunku. Klimatyczna i klaustrofobiczna opowieść o bezeceństwach ludzi bez serca i sumienia.

Zanim zaczniesz czytać, warto zasłonić zasłony.

Gratulacje dla Autora.

Polecam.

„Świat jest pełen zwyrodnialców, jeśli wiecie co mam na myśli…”

Są tacy autorzy, że ich książki bierzesz w ciemno i do takich autorów należy Przemysław Piotrowski, który serią o komisarzu sprawił, że stał się jednym z moich ulubionych autorów.

Tym razem na tapecie będzie Matnia, książka, która tak jak twierdził Marcel Moss, była klaustrofobiczna, i całkowicie się zgadzam z tym, dodałabym od siebie, że była również duszna. Czytając ją, momentami brakowało mi tchu, czułam ten charakterystyczny ucisk w klatce piersiowej, a jednocześnie brnęłam w nią dalej, pogrążając się w zaduchu i zniecierpliwieniu. Autor stworzył naprawdę dobry klimat wsi, w której się wszyscy znali, wiedzieli o sobie wszystko, powierzali najmroczniejsze sekrety. Było również wyczuwane napięcie, a czasem nawet elementy grozy, które niejednokrotnie sprawiały, że mój oddech stawał się szybszy, a dreszcze sprawiały, że robiło mi się niemiłosiernie zimno! Tak, dałam się przestraszyć. Jest to książka, która nie ma praktycznie większych wad, poza tym, że miała kilka zapychaczy, to całość wypadła naprawdę imponująco. Na uznanie zasługuje wyśmienicie poprowadzona narracja kobieca, choć początkowo obawiałam się, że autorowi może podwinąć się gdzieś noga, zrobi błąd, który będzie rzutował na odbiór książki. Całe szczęście moje obawy się nie spełniły, a autor zaskoczył mnie przekazem emocji, odczuć i zachowań kobiety, która będą w ciąży,obawia się o życie swoich nienarodzonych dzieci. I ten prolog, który podnosi ciśnienie krwi, przyspiesza oddech i wciąga! Tak Matnia wciąga już podczas czytania prologu, później zwalnia, ale tylko delikatnie, by za chwilę znów przyspieszyć. Autor podkręca fabułę, sprawiając, że wzrasta nie tylko napięcie, ale i oczekiwanie na ten kluczowy moment. Moment, w którym nagromadzone emocje będą musiały znaleźć ujście, ale jak już je znajdą, to nie będzie wtedy co zbierać. Pozostaje tylko jeden wielki szok, zbieranie szczęki z podłogi i nieme pytanie "ale jak?". I choć mniej więcej w połowie wiedziałam, kto może być zamieszany w to wszystko, co się dzieje w Toporzycach, to nie spodziewałam się takiego zakończenia! Czytałam je jednym tchem, przygryzając wewnętrzną stronę policzka, oddech przyspieszał, a głowa zaczęła niemiłosiernie pulsować — to był właśnie ten moment, w którym nagromadzone emocję znalazły ujście, jednocześnie zmiatając mnie z planszy.

Bardzo dziękuje autorowi za "niespodzianke" zawartą w epilogu i niecierpliwością czekam na więcej! Polecam z całego serca i zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję!

Recenzując którąś część serii o Igorze Brudnym, napisałam, że każdą kolejną książkę Przemysława Piotrowskiego biorę w ciemno. Po trylogii, która była absolutnym majstersztykiem zeszłego roku, autor zaserwował nam dwie książki, tak odmienne gatunkowo od Piętna, Sfory i Cheruba, a zarazem utrzymujące wciąż wysoki poziom, że podtrzymuję moje postanowienie i bez wahania sięgnę po kolejne książki autora!

Tym razem autor oddaje w nasze ręce thriller. Nie ma pędzącej akcji, ani brutalnych opisów, za to jest stopniowo budowane napięcie i duszny, mroczny klimat. Główna bohaterka, Zuza, została oszukana i porzucona przez mężczyznę, który zostawił ją z ponadmilionowym długiem i ciążą bliźniaczą.

Szczęśliwym trafem zrozpaczona kobieta poznaje wspaniałego Marka, który masuje jej stopy, opiekuje się nią jak nikt inny i jest szczęśliwy na myśl o narodzinach bliźniaczek. Tak się składa, że mężczyzna ma dom na wsi, nad jeziorem Wiedźmie. Aby zapewnić bezpieczeństwo sobie i dzieciom, Zuza decyduje się przeprowadzić do Toporzyc.

Niebawem okazuje się, że miejsce to zamiast być azylem, przyprawia kobietę o gęsią skórkę. Szczególnie kiedy Marek wyjeżdża do Niemiec, a nasza bohaterka zostaje sama w domu pod lasem. Zuza codziennie czuje się obserwowana, a kiedy próbuje nawiązać kontakt z mieszkańcami wsi, okazuje się, że wcale nie jest to łatwe. Sąsiedzi bowiem nie chcą z nią rozmawiać i zachowują się co najmniej dziwnie. Wraz z najlepszą przyjaciółką, Agatą, Zuza zaczyna węszyć, a trop, na który wpadają doprowadza ich do szokującego odkrycia. Od tego momentu akcja znacznie przyspiesza, lecz napięcie wcale nie maleje.

Narracja prowadzona jest z perspektywy Zuzy i muszę przyznać, że autorowi bardzo dobrze wyszło wczucie się w emocje kobiety, przyszłej matki. Fabuła zawiera rozbudowany wątek obyczajowy, jednak nawet w nim nie brakuje dreszczyku emocji. Podczas lektury towarzyszyło mi stałe uczucie niepokoju, tak jakbym od początku czuła, że coś się wydarzy, ale nie wiedziała co i kiedy. Finał, jaki zaserwował nam @przemyslawpiotrowski był wart oczekiwania! Epilog zostawił nas z iskierką nadziei, ale o tym nie będę pisać, bo to niespodzianka 🔥.

Książki Przemysława Piotrowskiego dosłownie uwielbiam. Autor za każdym razem potrafi zaskoczyć czytelnika co robi i tym razem.

W „Matni” poznajemy historię Zuzy - wychowanki domu dziecka, która jako dorosła kobieta nie ma łatwego życia. Po nieudanym związku z oszustem zostaje z milionowymi długami i bliźniaczą ciążą. Jej życie się załamuje i wtedy z pomocą zjawia się Marek…

Pan Przemysław jest wręcz mistrzem budowania atmosfery co przychodzi u niego z pełną naturalnością, bez wysiłku… Jego styl pisania jest niezwykle lekki, a otoczka mroku oraz tajemniczości towarzyszy czytelnikowi już od pierwszych stron. Fabuła została skonstruowana w sposób wręcz genialny i bez utartego schematu, co jest ogromnym plusem w książkach autora. Kartka za kartką zagłębiamy się w coraz to bardziej patologiczne środowisko mieszkańców małej wsi i nie wiemy co za chwile może się wydarzyć. Nie zabrakło tutaj zwrotów akcji i napięcia trzymającego nas w swoich sidłach aż do ostatniej strony. Poruszona tematyka jest trudna, jednak bardzo ważna i musimy mieć na uwadze, że takie procedery mają miejsce. Nie zdradzę o co dokładnie chodzi, ale gwarantuję, że napewno ta historia da Wam do myślenia. Kreacja bohaterów jest bardzo dobra. Bije od nich realizm, a emocje stają się wręcz namacalne. Momentami czułam się jakbym sama była Zuzą, która musi mierzyć się z wszystkimi dziwnymi wydarzeniami, które wokół się niej działy. Owszem, jej doszukiwanie się we wszystkim drugiego dnia, a nawet naiwność potrafiły denerwować jednak prawda jest taka, że dziewczyna miała przeczucia, którym nie chciała zaufać. Dodajmy jeszcze, że samo miejsce akcji robi tutaj ogromną „robotę i uwierzcie mi, że jak zawsze unikałam małych wiosek nad jeziorami i domków na uboczu tak teraz na pewno będę się od nich trzymać z daleka!

Co tu dużo mówić… Fabuła, jak i bohaterowie są świetni. Od książki bije realizm, a całość czyta się błyskawicznie. Napięcie nie opuści Was do ostatniej strony, a zakończenie zdecydowanie wbije w fotel. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam!

Dziś przychodzę do Was z przedpremierową recenzją najnowszej książki @przemyslawpiotrowski „Matnia” która swoją premierę będzie miała już 11 sierpnia!

Książka ukazała się nakładem @wydawnictwoczarnaowca któremu dziękuje za egzemplarz 🖤🖤

Jest moc! Choć już wiem i zawsze biorę w ciemno kolejne książki autora, tym razem jestem jeszcze pod większym wrażeniem. Dlaczego? Przyznam szczerze, nie spodziewałam się, że autor poprowadzi narracje kobiecą! I wyszło świetnie. Oczywiście brawa za zgłębienie tematu, odzwierciedlenia uczuć, niepokoju i wszystkie tematy z którymi borykają się ciężarne. Trudny temat historii, wręcz przerażający, to fakt. Nie wyobrażam sobie tego jako matka, ale to nie znaczy, że tego nie ma. Wiemy, że takie przypadki się zdarzają, choć rzadko słyszymy o nich w mediach. Przerażajace, straszne, okrutne rzeczy, dzieją się tam, w ciemności, w czeluściach internetu, przestępczego półświatka.

Klimat powieści zachowany w taki sposób, że czytelnik odczuwa napięcie do ostatnich stron, choć początkowo książka ma cechy bardziej obyczajówki, dopiero kiedy zagłębiamy się w historię, klimat zmienia się na coraz bardziej tajemniczy, mroczny, osaczający. Snułam wiele domysłów, bo przyznam szczerze, idealne życie na które Zuza dostaje szanse jest aż niewyobrażalne. Ale czy faktycznie dostaje?

Zuza od początku nie ma łatwego życia, nawet teraz kiedy jest po trzydziestce życie daje jej w kość. Jej były partner zostawił ją nie tylko z długami i prześladującymi ją ludźmi, którzy zrobią wszystko by odzyskać pieniądze. Zuza jest w ciąży. Samotna, porzucona, bez perspektyw, bez pracy i pieniędzy. Kiedy poznaje Marka jej świat się zmienia. W końcu jest dla kogoś ważna, kochana. Marek to spełnienie jej marzeń, cudowny, kochający i bezinteresowny człowiek. Wedle obietnic zapewni jej i jej dzieciom wszystko czego zapragną. Urzeczona historią zakochanego w niej mężczyzny, postanawia wyprowadzić się do rodzinnego domu Marka, odnaleźć tam szczęście i spokój. Od początku jej przyjazdu na wieś odczuwa niepokój, zwłaszcza, że Marek w związku z nowym projektem musi wyjechać do Niemiec. Samotna kobieta coraz częściej zauważa dziwne zbiegi okoliczności, tajemniczość i dziwne zachowanie mieszkańców wsi, a także mrok czający się nie tylko za oknem…

Nie wiem czy bardziej „jarać się” książką, która była świetna czy ukrytą dla nas, czytelników wiadomością, którą autor nam przemyca 😁 niech będzie, że „jaram się” tym i tym 😂

Serdecznie polecam! 🖤

Coraz częściej autorzy tworzą fabułę w oparciu o nowy w czytelniczym świecie gatunek domestic noir. Czytałam już takich kilka i Matnia jest kolejnym z nich. Od razu przyznam się wam, że czułam strach. Książka zaczyna się niewinnie, a im dalej w las, a raczej domek w lesie, tym napięcie coraz bardziej rosło. Pan Przemek umiejętnie gubi czytelnika do ostatnich stron. Nie wiedziałam co myśleć, choć nie ukrywam, że miałam swoje podejrzenia. Sprawdziły się, ale i tak książka zrobiła na mnie duże wrażenie. Przede wszystkim przez tematykę, na której skupił się autor. Dla mnie, jako dla matki jest ON bardzo odczuwalny. Nie wyobrażam siebie, żebym mogła znaleźć się w tak trudnej sytuacji.

Główna bohaterka jest poniekąd naiwna, ale w jej sytuacji trudno się dziwić. Za to otaczający ją mrok, dziwne sąsiedztwo, niedopowiedzenia sprawiają, że sama zaczęłam popadać w niejaki obłęd i wyczekiwać zła kryjącego się za oknem. Fabuła jest powolna, skupiająca się na odczuciach Zuzanny, wprowadzająca w trans. Pierwszoosobowa narracja jeszcze go potęguje. Jedyną odskocznią, pozwalającą na chwilę oddechu od ciężaru, jest postać Agaty, którą polubiłam tak samo, jak Zuzę.

Autor po raz kolejny zaskoczył mnie czymś nowym i pokazał, że odnajduje się w gatunku, po który czytelnicy sięgają coraz częściej. Przyznam, że z chęcią obejrzałabym film na jej podstawie. Jak najbardziej polecam i dziękuję @wydawnictwoczarnaowca za egzemplarz.

Moi mili nie jest tajemnicą, że twórczość autora bardzo cenię, tym ciężej piszę mi się tę recenzję, ale na tym profilu jest szczerze, a nie miło. Miły to jestem tylko ja, jak mi się chcę.

Mówiąc wprost „Matnia” mnie nie urzekła. Doceniam fakt, że autor nie boi się eksperymentować i dba o to żeby nie zostać zaszufladkowanym, ale najnowsza powieść to w moich oczach eksperyment średni.

Pierwsze kilkadziesiąt stron to wręcz sielankowa obyczajówka, jednak da się wyczuć, że „coś” wisi w powietrzu. To napięcie jest budowane bardzo staranie i dość miarowo, mimo wszystko jednak zbyt delikatnie, zwyczajnie liczyłem na większe emocje. Piotrowskiemu nie można jednak odmówić tego, że zbudował naprawdę bardzo dobry klimat, w tej powieści namacalne jest jakieś zło.

Sama fabuła okazała się niestety przewidywalna i od około 160 strony już wiedziałem co się święci. Dla mnie ta historia jest nieco zbyt zachowawcza, domyślam się, że tutaj chodziło autorowi o emocje typy niepokój czy niepewność jednak ja tego nie doświadczyłem, u mnie zagościła jedynie ciekawość.

I teraz dla mnie postać kluczowa - Zuza już na wstępie mogę powiedzieć, że nie polubiłem tej kreacji. Oficjalnie gdybym miał, taką żonę czy partnerkę to gwarantuje, że byłaby trzymana w karcerze na karnym jeżyku co wieczór i jako karę musiałaby trzeć chrzan. Dla mnie jej zachowanie jest irracjonalne i niezrozumiałe (dobra to klasyczna babska ciekawość, ale i tak nie rozumiem) zwłaszcza, że ona jest w ciąży.
Ja do teraz nie wiem co ona chciała osiągnąć? To trochę jak pies, który goni samochód… nawet jak już go dogoni to i tak nie pojeździ.

Sam finał książki mimo, że przewidywalny to dość satysfakcjonujący i określiłbym go jako „filmowy”.

Ta powieść jest dobrze napisana i w tej materii nie mogę jej nic zarzucić, ona dla mnie jest po prostu zwyczajnie za lekka i nieco zbyt przewidywalna, a ja oczekuje nieco mocniejszych wrażeń, jednak za eksperymenty autora szacuneczek.

Po pierwszej serii o Brudnym, każda kolejna książka Autora jest dla mnie zaskoczeniem. Bardzo mi się podoba to, że Piotrowski nie zamknął się w schemacie.

Dostałam historię Zuzy, kobiety z domu dziecka. Jako dorosła uwikłała się w związek, którego owocem jest ciąża bliźniacza. Partner zostawił ją samą i ,,zabezpieczył" w ogromny dług. Właśnie wtedy na jej drodze pojawia się Marek...

Muszę przyznać, że Autor ponownie udowodnił, iż jest mistrzem budowania atmosfery. Mimo całego miodu czuć było, że coś jest na rzeczy. Natomiast mieszkańcy wioski to istny zwierzyniec osobliwości.

Czytałam i zastanawiałam się co los ma dla Zuzy. Było mrocznie i niepokojąco. Już od pierwszych stron czułam niepokój i strach. Autor tak prowadził opowieść, że sama miałam ochotę wpaść i zaciągnąć zasłony 🙈 Wściekałam się na infantylność i naiwność bohaterki, jednocześnie martwiąc się o los jej i bliźniąt.

Do tego wszystkiego styl pisania Autora, miód na moje serce. Świetny styl, lekkość pióra, naturalność... Choćby szukać nie ma się czego czepiać, wielki ukłon.

Trzeba sporych zdolności aby prowadząc spokojną opowieść powodować takie bicie serca u czytelnika. Mam wrażenie, że gdyby Autor napisał romans mafijny to czytałabym z wypiekami na policzkach uważając, że to niemożliwe abym nie lubiła tego typu książek.

Dostałam do ręki świetny thriller z elementami horroru i przyznaję, że było to doskonałe połączenie. To jedna z tych książek jakich nie chce się odkładać 🖤 serce wali a jednak czyta się dalej. Wszystko podawane w odpowiednich dawkach i w odpowiednim czasie.

Moi Kochani 🖤 zapewniam, że Piotrowski wie co pisze i robi to w sposób doskonały. Ja każdą książkę Autora biorę w ciemno, bo wiem, że będzie świetna, niezależnie jaki temat poruszy.

Nie mniej ja bardzo dziękuję za epilog i Julię Zawadzką 🖤 tęskniłam...

⭐RECENZJA PRZEDPREMIEROWA⭐

Zuza myślała, że ma wszystko, jednak nic bardziej mylnego. Zostaje oszukana przez swojego partnera i zostaje sama - sama w ciąży bliźniaczej, sama z długiem. Wtedy na jej drodze staje Marek, który bierze ją pod swoje skrzydła i otacza opieką. Kobieta jest wniebowzięta. Zawsze marzyła o takim mężczyźnie. A jeszcze lepiej jak Marek proponuje Zuzannie wspólne zamieszkanie u niego w domu na wsi. To szczyt marzeń każdej kobiety, prawda? Jednak nie wszystko jest takie, na jakie wygląda. Jak potoczą się losy kobiety? Czy w końcu będzie szczęśliwa w nowym związku i zazna spokoju?

👣

🤯🤯🤯 @przemyslawpiotrowski w tej powieści od początku wprowadza nas w bardzo ciekawą, intrygującą i trzymającą w napięciu historię! Lecz nie ma tutaj od razu wartkiej akcji i jej zwrotów. Mamy wątek obyczajowy, który poprowadzony jest dość spokojnie. Ale tak naprawdę nie wiadomo, co się zaraz może wydarzyć. Stopniowo czuć klimat grozy i niewiadomej. Powiem Wam, że autor po raz kolejny bardzo pozytywnie mnie zaskoczył i utwierdzam się w przekonaniu, że nadaje się jak najbardziej do pisania książek. Temat w tej powieści jest trudny i przerażający zarazem. Naprawdę byłam w szoku, że są tacy ludzie na tym świecie, którzy robią takie rzeczy. Nie zdradzę Wam szczegółów, ale w tym miejscu mówię Wam, że koniecznie musicie sięgnąć po tę powieść! Warta jest tego czasu i daje wiele do myślenia! Autor ma niebywały kunszt pisarski i mimo, że jest to thriller przeplatany obyczajowością, nie czuć uciekających stron. Ba! Nie wiem kiedy przeczytałam tę książkę! 😃 Niebywałe jest to, jak pisarz potrafi wciągnąć czytelnika w całą tę fabułę i spowodować, że człowiek czuje się tak, jakby sam uczestniczył w tych wydarzeniach. Naprawdę przemyślenia bohaterki odnośnie różnych spraw powodowały we mnie, że razem z nią "łączyłam się" w tym i analizowałam, szukałam odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Miałam swoje podejrzenia co do wydarzeń w tej książce, lecz jakoś do głowy mi nie przyszło, że może okazać się to prawda. Nie wyobrażałam sobie takiego scenariusza, ale właśnie dzięki temu ta lektura stała się jeszcze lepsza! 😁 Kreacja postaci bardzo dobra, czuć było bijące od nich emocje, a zarazem realizm. Główna bohaterka momentami irytowała mnie swoimi podejrzeniami bądź doszukiwaniem się wszędzie drugiego dna. Chwilami miałam jej dość, ale jak się później okazało, miała rację i za to zwracam jej honor. Jeśli chodzi o postać męską to po nim nie spodziewałam się tego, co wyszło później. Do końca byłam w szoku, że taki czuły, troskliwy facet okazał się tym, kim się okazał. Ale właśnie o to chodzi! 😁 Fabuła, bohaterowie mają zaskakiwać, a zakończenie ma robić papkę z mózgu 🤯 i mi zrobiło! 😁🤯 Polecam, polecam, polecam! I czekam na kolejną powieść pisarza @przemyslawpiotrowski! 😃 Miłego i zaczytanego Wszystkim! 😘

👣

Książka ma swoją premierę 11.08! Czyli już bliżej niż dalej! 😁

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wydawnictwoczarnaowca 🖤

👣

„Życie ze snu, które powoli zmienia się w koszmar.”

Zuzka od zawsze miała pod górkę, całe swoje życie musiała walczyć z przeciwnościami losu. Jest wychowanką domu dziecka to tam zaprzyjaźniła się z Agatą. Ich przyjaźń nierozerwalnie trwa do dziś, są jak siostry. Jej dotychczasowy partner okazał się oszustem, zastawił ją z dwumilionowym długiem, bliźniaczą ciążą i wszelki słuch po nim zaginął. Dziewczyna jest załamana, nie ma nikogo, kto mógłby jej pomóc. Dość nieoczekiwanie w jej życiu pojawia się Marek, Zuza nie dowierza swojemu szczęściu i jest pełna wątpliwości. Ten człowiek zaskakuje ją na każdym kroku. Jest troskliwy, wyrozumiały, cierpliwy, cieszy się i akceptuje jej ciążę. Po jakimś czasie proponuje, aby wspólnie zamieszkali w jego rodzinnym domu w Toporzycach. Zuza pełna obaw zgadza się. Marek, który pracuje w Niemczech regularnie wyjeżdża zostawiając Zuzę zupełnie samą. Ta pozostawiona sama sobie, skazana na dziwnie zachowujących się sąsiadów, niepokojący mrok czający się za oknem, zatrważające odgłosy, jest coraz bardziej przerażona…

Cały czas odczuwamy nerwowe napięcie, tak jakby zło czekało, aby się ujawnić. Prolog zafundował nam niesamowity klimat grozy. Później jest trochę spokojniej, widzimy codzienność naszej bohaterki, z czym musi się mierzyć. Pan Piotr bardzo wiarygodnie ukazał jej rozterki, szybsze drgania serca, narastający strach, niepewność, przerażenie, wręcz panikę. Ciekawie, autentycznie, wnikliwie ukazani bohaterowie. To zwykli ludzie, jakich spotykamy w naszej codzienności. Zuzę polubiłam, chociaż jej naiwność i bezmyślność bardzo mnie irytowały. Współczułam jej, potrafiłam zrozumieć.

Posępny, przygnębiający klimat, duszna atmosfera, mroczne tajemnice i niepewność dominują w całej powieści. Ludzie, sąsiedzi, ich dziwne zachowanie. Oni coś wiedzą, ale wszyscy są w zmowie milczenia. Komu można zaufać? Bardzo realne, wręcz namacalnie oddany urok i groza miejsca gdzie toczy się akcja. Groźny, tajemniczy las, jezioro, szuwary, pobliskie bagna. Liczne domysły, koszmary senne, samotność, ciągłe zmaganie się z natłokiem myśli.

Wciągająca, intrygująca, bardzo dobrze opowiedziana historia, od której trudno się oderwać. Obyczajowość idealnie miesza się z elementami grozy. Niesie przesłanie i daje do myślenia. Zakończenie jest genialne, mocne, niespodziewane, zapada w pamięć. Słowa od Autora na końcu książki, nadają tej powieści zupełnie inny wymiar. Bardzo polecam, rewelacyjnie spędzony czas, Tatiasza i jej książki :)

Bardzo zaskoczył mnie fakt, że znany z brutalnej i mrocznej trylogii o Igorze Brudnym autor postanowił do czytelnika przemówić głosem kobiety. Zastanawiałam się, czy autora nie przerośnie, prowadzenie narracji z takiego punktu widzenia. Moim zdaniem świetnie oddał kobiece emocje, wątpliwości, nieporadność, a potem hart ducha i wolę walki. Powoli rozwijającą się akcją, spokojną i melancholijną atmosferą, która jest jednak niepokojąca, Piotrowski powoli wchodzi w historię. Początek to od razu klimat grozy, z którego czytelnik budzi się wraz z bohaterką. Zuza z poprzedniego związku, wychodzi poraniona psychicznie z długami i przy nadziei, ale poznaje kolejnego mężczyznę, który wydaje się być idealny. Tak bardzo chce być kochana i szczęśliwa, że potrafi sobie wytłumaczyć każde niewłaściwe słowo i zachowanie partnera. Uzależnia się od niego dosłownie i w przenośni. Psychicznie i finansowo, bo Marek zapewnia jej także lokum do mieszkania. Miejsce pozornie idealne. Z dala od szumu i stresującego wyścigu szczurów, spokojne i sielskie, które ma swoją drugą, mroczną stronę, pełną tajemnic i niedomówień.

W pewnym momencie w głowie Zuzy włącza się alarm, ale ona znalazła się w sytuacji bez wyjścia. Nie ma mieszkania, pieniędzy, rodziny i jest dodatkowo nękana przez typów spod ciemnej gwiazdy. Po wyjeździe Marka do pracy za granicą Zuza czuje się osamotniona i przerażona. Próby nawiązania kontaktu z mieszkańcami wsi znajdującej się na końcu świata przy ukraińskiej granicy, gdzie wywiózł ją ukochany, nie przynoszą rezultatu. Nikt w Toporzycach nie chce z nią rozmawiać, a o bliższych kontaktach nawet nie ma nawet mowy. Traktują ją z dystansem i wrogością. Dziewczynę zaczynają dręczyć coraz większe wątpliwości, odczuwa paniczny strach potęgowany niespodziewanymi wizytami sołtysa, niepełnosprawnego Jasia, który usiłuje jej coś przekazać oraz watahą dzików szukających pożywienia.

Jedynym jej wsparciem jest przyjaciółka z lat dziecięcych, Agata, która dodaje jej otuchy i uspokaja. Próbuje rozpędzić gromadzące się nad dziewczyną czarne chmury, buzujące w niej emocje i narastającą panikę. Wszystko jednak zmienia wizyta Zuzy na cmentarzu i to, co tam odkryła. Od tej chwili akcja toczy się już jak po równi pochyłej, coraz szybciej.

Chyba od samego początku miałam przeczucie, w jakim kierunku ta historia zmierza, chociaż nie przeszkadzało mi to w lekturze. Nie jest, to może powieść grozy, ale autor poruszył tu niezwykle ważny wątek, o którym wspomina jeszcze w posłowiu i za to ogromny plus. Udało się autorowi oddać sposób myślenia i emocje kobiety, co też zasługuje na pochwałę. Wspaniale wykreował postaci i charaktery mieszkańców małej zapyziałej wsi. Dokładne opisy przyrody i atmosfery małej miejscowości pozwoliły mi wczuć się w sytuację Zuzy, która bała się już nawet własnego cienia, ale za to w końcówce wykazała się niezwykłym hartem ducha i odwagą. Chwilami przeszkadzały mi przydługie opisy, przegadane powroty do przeszłości przyjaciółek i parę drobnych niedociągnięć, ale nie mogę o nich wspominać bez zdradzania fabuły. Podobało mi się bardzo dobrze rozbudowane tło obyczajowe, budowane długo i powoli napięcie oraz mocne i brawurowe zakończenie.

Temat poruszony w powieści, bardzo ciekawy i ważny. Tylko, czy osoby, które powinny, wyciągną sobie z tej historii wnioski i potraktują ją, jako przestrogę?

Można nakręcić mnóstwo filmów, napisać mnóstwo książek i wciąż o tym mówić, a kobiety i tak pakują się w związki bez przyszłości z podejrzanymi mężczyznami. Nabierają się na miłą aparycję, ładne słówka, nienaganne maniery. Ignorują ostrzegawcze sygnały, pomijają niepokojące symptomy, tłumacząc sobie wszystko ogromnym szczęściem, jakie je spotkało. Zaślepione miłością wpadają w pułapkę niczym śliwka w kompot. Krok po kroku dają uśpić swoją czujność, pozwalają ograniczyć swoją wolność, stają się bezwolne i uległe. Zwłaszcza wtedy, gdy poprzednie związki kończyły się katastrofą, liczą, że ten będzie już wspaniały i szczęśliwy.

Słowa autora na końcu przemówiły do mnie bardziej niż cała powieść. Dlatego, jeżeli mam małe zastrzeżenia do samej fabuły i kilku niedociągnięć, które dostrzegłam, a z racji, że nie chcę spojlerować, nie będę o nich pisać, to bardzo poruszył mnie opisany temat i chociaż właśnie z tego powodu warto sięgnąć po tę książkę.

W epilogu jest zapowiedź małej niespodzianki. Jakiej? Czytelnik dowiaduje się po przeczytaniu książki.

Przemysław Piotrowski po raz kolejny udowadnia czytelnikowi, że doskonale wie co robi.

"Matnia" jest doskonale skonstruowany thriller psychologicznym, który szturmem wciśnie się do podświadomości zostawiając w niej nutę lęku i niepewności.

Już od pierwszych stron historia intryguje a sam pomysł na nią jak dla mnie to strzał w dziesiątkę.

Domek na wsi, wokoło same lasy, obok piękne i malownicze jezioro a przy boku troskliwy mężczyzna, który zadba o wszystko czegóż chcieć więcej.

Niestety nic nie jest tak piękne jakby się wydawało, mieszkańcy wsi skrywają mroczny sekret a oprócz tego są nieufni i z każdym dniem coraz bardziej tajemniczy.

Groza wprost wypływa z każdej strony a podświadomość i wyobraźnia robią swoje. Mroczne i okrutne sekrety jakie ukrywane są w Toporzycach sprawiają, że Zuza z każdym dniem jest coraz bardziej przerażona.

Autor doskonale oddaje uczucia jakie towarzyszą bohaterce, która sama musi zmierzyć się zarówno ze swoim strachem jak i grozą miejsca, do którego trafiła.

Jedym słowem w tej wsi czai się zło, które chce dopaść Zuzę.

Podczas czytania przez cały czas miałam wrażenie jakby coś mi siedziało z tyłu głowy, napięcie, strach i przerażenie odczuwane przez Zuzę powodowało we mnie niepokój.

Jak dla mnie jest togenialnie skonstruowany thriller psychologiczny, który wprowadza zamęt i zdecydowanie pozostawia ślad w psychice czytelnika.

Wielkie ukłony w stronę @przemyslawpiotrowski z każdą kolejną przeczytaną książką autora coraz bardziej go podziwiam za kunszt, pomysły i umiejętność oddania uczuć targających bohaterami

Zuza, wychowanka domu dziecka nie ma w życiu lekko, począwszy od dzieciństwa, co i rusz na jej drodze pojawiają się kolejne przeszkody. Po ostatnim związku kobieta została z dwoma milionami długu i ciąża bliźniaczą. Trudno się nie czuć zdradzoną i zrozpaczoną. Jej jedynym oparciem jest przyjaciółka Agata, dziewczyny poznały się w „bidulu” i od tej pory są nie rozłączne. Jednak pewnego dnia los uśmiecha się do Zuzy, która poznaje Marka– mężczyznę idealnego. Troskliwy, czuły oraz traktujący ciążę Zuzy jakby to były jego dzieci. Czy można chcieć więcej? Dziewczyna szybko zakochuje się w swoim adoratorze bez pamięci a gdy proponuje jej wspólne zamieszkanie w domu na wsi, Zuza zastanawia się tylko chwilę. Pozornie chata nad jeziorem na skraju lasu wydaje się idealnym miejscem do wychowywania dzieci- cisza, spokój, świeże powietrze. Pozornie, bo szybko okazuje się, że to miejsce kryje w sobie wiele tajemnic… Czy to wybujała wyobraźnia Zuzy, czy może w domu w Toporzycach dzieje się coś złego?

Przemysław Piotrowski po raz kolejny udowadnia, że pisać i manipulować czytelnikiem to ON potrafi. Ależ mnie ta książka dojechała! Mroczny klimat małej wioski przenikał mnie do szpiku kości niczym wiatr wiejący od strony jeziora. Poruszające się zasłonki, dziwni sąsiedzi i napięcie takie, że czuć je było z każdej strony. A dodatkowo pusty dom na skraju lasu, skrzypiące podłogi i szybko zapadający zmrok… Brzmi ponuro? To dodajcie do tego umiejętności autora a dostaniecie coś co przysporzy wam dreszczy na plecach i gęsiej skórki na rękach.

Snując domysły jak zakończy się ta zagadka miałam nadzieję, że owo zakończenie mnie nie zawiedzie i na szczęście okazało się logiczne spójne i bardzo przemyślane, Piotrowski wie jak napisać thriller by nie przeciągnąć struny w żadną stronę.

Uprzedzam, że czytając „Matnię” możecie mieć ochotę by zasłonić okna i nerwowo się za siebie odwracać przy najmniejszych dźwiękach, ale jeśli lubicie ten „dreszczyk” na plecach to może być to pozycja da was.

"Przerażający i klaustrofobiczny." Tak o najnowszej książce Przemysława Piotrowskiego napisał Marcel Moss. I ja podpisuję się pod tym bez dwóch zdań🤯😎

Domek w lesie nad jeziorem, z dala od miejskiego zgiełku to idealne miejsce dla kobiety w ciąży. Jednak nie wygląda to tak kolorowo, jakby mogło się wydawać. Gdzieś w tym lesie czai się zło..

Zuza nie miała łatwego życia, wychowana w domu dziecka, nie ma rodziny ani perspektyw na życie. Zbyt ufna w stosunku do ludzi pewnego dnia zostaje sama, w ciąży i z milionowym długiem. Jednak los się do niej uśmiecha, poznaje Marka. Mężczyzna wyciąga do niej pomocną dłoń, chce pomóc jej w wychowywaniu córeczek. Nie mając nic do stracenia, Zuza przeprowadza się do Toporzyc, wsi przy granicy niemieckiej, miejsca idealnego według niej do wychowania dzieci. Z czasem myśl o sielankowym życiu zanika, a Zuza odnosi wrażenie, że mieszkańcy Toporzyc skrywają mroczne tajemnice..

Poraz kolejny Przemysław Piotrowski udowodnił, że potrafi manipulować czytelnikiem. Już na samym początku czuć mroczny i duszny klimat powieści. I chociaż nie ma tutaj wartkiej akcji to książka intryguje i trzyma w napięciu do ostatnich stron. Książkę czytałam w nocy i miałam momenty kiedy patrzyłam w okno i zastanawiałam sie czy nie zasłonić zasłon 🙈🤯 Autor ma niebywały talent do tworzenia powieści, podczas czytania których ma się wrażenie, że razem z bohaterami uczestniczymy w wydarzeniach i dążymy do poznania prawdy. Powieść obyczajowa z elementami grozy, do takiego gatunku zaliczyłabym tę książkę. Autor uraczył mnie całą masą emocji, czytając miałam ciarki na plecach, razem z Zuzą patrzyłam w okno🙈 No i to zakończenie, wprost fenomenalne. Czytając można się domyśleć co i jak jednak nie zmienia faktu, że zakończenie zaskakuje i po prostu wbija w fotel.

Pamiętajcie, jak Piotrowski to brać w ciemno!

Polecam! Czytajcie bo naprawdę warto!!!

Dziękuję @wydawnictwoczarnaowca za możliwość przeczytania książki ♥️

Dzisiaj przychodzę do Was z najnowszą książką autora, która zakręci Wami kolejny raz.

Jest to thriller z mroczną scenerią starego domu, lasu i tajemniczej społeczności.

Zuza to dziewczyna, która wychowywała się w bidulu. Nie miała życia usłanego różami. Trafiła na faceta, który zostawił ją nie tylko z długami, ale i bliźniaczą ciążą.

Zawsze obok niej była Agata jej przyjaciółka.

Na jej drodze staje Marek, chodzący ideał, który akceptuje fakt, że jest w ciąży i traktuje dziewczynki jak własne.

Przeprowadzają się do starego domu nad jeziorem. Zuza czuje się jak w bajce. Idealne miejsce dla dzieci. Do czasu kiedy Marek wyjeżdża do pracy, a ona zostaje sama. Słyszy dziwne dźwięki, widzi dziwne rzeczy.

Czy to tylko jej wyobraźnia? Czy coś czai się na zewnątrz?

Zuza z Agatą chcą przezwyciężyć strach, poznać mieszkańców. Pytanie czy mieszkańcy chcą poznać ich?

Dlaczego we wsi jest tak cicho? Dlaczego nie ma dzieci? Dlaczego nad jeziorem jest zawsze pusto? Co oznaczają rysunki na pomoście? Co się stało z zaginioną Ukrainką?

Dziewczyny zaczynają prowadzić swoje własne śledztwo.

Prawda je zszokuje, a miłość jak z bajki przyśnie jak bańka mydlana.

Książka pisana jest z perspektywy Zuzy co bardzo mi się podobało. Mimo, że jej przemyślenia czasem mnie dziwiły.

Świetny pomysł na fabułę. Od samego początku autor wzbudził we mnie zainteresowanie. Byłam tak ciekawa co tam się dzieje, że ciężko było odłożyć książkę.

Klimat starej wsi, gdzie mieszkańcy mają swoje tajemnice, problem alkoholowy, patologia to wszystko tu jest.

Książka jest duszna i mroczna, a prawda przerażająca.

Czekam na więcej takich książek od autora.