Tylko przetrwaj noc

A gdyby tak nocą przemierzać śpiesznie kilometry, mknąć autostradą z przyjaznym nieznajomym u boku? A gdyby tak spoglądać zza szyby w czarne niebo, liczyć spadające płatki śniegu i myśleć jak dobrze jest być teraz tutaj – tkwić w miłym cieple, w poczuciu bezpieczeństwa i błogiego spokoju – kiedy na zewnątrz tańczy pierwsza przedzimowa zawierucha? A gdyby tak nagle, do leniwych myśli wkradło się to jedno złe przeczucie? Gdyby tak odkryć, że… pod pozorną fasadą samokontroli i stabilizacji, kryją się nieczyste zamiary?

Gdyby to wszystko, to była iluzja - paradna maskarada, teatralne przedstawienie - mające na celu uśpienie Twojej czujności? Żeby Cię zwieść, zaskoczyć, skrzywdzić?

****

Nie będę ukrywać, że najnowsza powieść Rileya Sagera jednoznacznie przywodzi mi na myśl inny tytuł – kameralny, nieco dziwaczny i odrobinę psychodeliczny utwór Iaina Redia - ,,Może pora z tym skończyć”.

To dość oczywiste skojarzenie, wziąwszy pod uwagę zbliżony nastrój tychże historii, fabularne podobieństwa oraz emocje, jakich oba mogą nam dostarczyć. Zarówno Sager, jak i Reid dbają, by odbiorca nie tylko przeżywał proste, całkiem intensywne doznania w ujęciu stricte rozrywkowym, ale również docenił pewien osobliwy element zaskoczenia - wszechobecne poczucie arcydziwnego odrealnia, krztyny niepewności, dręczącego przeświadczenia o nieuchronnie nadchodzącym nieszczęściu postawione w kontrze do przytłaczającej rzeczywistości, która niczym szczelny kokon - otula bohaterów tych dwóch specyficznych dramatów.

,,Tylko przetrwaj noc” bazuje na podobnych motywach udanie, w oczywisty sposób czyniąc je atrakcyjnymi wobec potencjalnego czytelnika. W końcu cicha, zamknięta i mocno klaustrofobiczna atmosfera może być naprawdę obiecującym tłem dla wolno toczącej się akcji; doskonale hipnotycznym wabikiem, przyciągającym niczym magnes, równie mocno czarującym i wprowadzającym w duszną atmosferę kameralnego dreszczowca. Bo to także należy podkreślić – powieść Sagera nie jest klasyką gatunku, to raczej swego rodzaju miks czerpiący z kilku znamienitych aspektów – zwłaszcza pierwsza połowa ‘Nocy’ trąci bardziej posępnym dramatem, niż trzymającym w napięciu thrillerem psychologicznym.

Nie przeszkadza to jednak szczególnie, zwłaszcza jeśli jest się entuzjastą leniwych, klimatycznych historii mających swój własny rytm i specyficzny vibe – niekoniecznie okraszony sporą ilością plot twistów czy mnogością przerażających jump skerów.

Zresztą autor zdaje się rewelacyjnie rozumieć tę zasadność. Kreśli niejednoznaczne obrazy, buduje fantastyczne napięcie i iście pogmatwany ciąg przyczynowo skutkowy. Pcha czytelnika w stronę powolnego odkrywania tajemnic, prowokuje do podjęcia rozwiązania głównej intrygi, nastraja do wyłapywania oraz analizy licznych niuansów i niedomówień. To świetny zabieg, wzbudzający mnóstwo wrażeń, a przede wszystkim sprzecznych uczuć; Riley Sager zdecydowanie potrafi zakręcić czytelnikiem – nadchodzi bowiem moment, gdy ten zaczyna zastanawiać się na prawdziwością przytaczanych zdarzeń, nad ich sensem, realnością, prawdopodobnością; gdy będzie musiał dociec czy jawa jest jedynie jawą, głęboko umiejscowioną w świecie sennych wizji, czy wręcz przeciwnie - porażającą teraźniejszością, od której nie ma ucieczki, nawet w świat fantazji i kłamliwej mistyfikacji.

Wyśmienicie angażujące było to doznanie - intensywne, szalone, niekiedy wręcz absurdalne, lecz jednocześnie - na maksa absorbujące i pochłaniające.

Jako wakacyjny czasoumilacz ,,Tylko przetrwaj noc" sprawdzi się idealnie.👀

Do bólu esencjonalna, wręcz lakoniczna, nasączona intrygującą enigmatycznością, odziana w szaty niepewności utkane z nici subtelnej psychozy. „Tylko przetrwaj noc” to historia inicjowana nadzwyczaj niespiesznie, budująca iluzoryczne przeświadczenie ospałej, nieklarownej układanki. Jednak to zawoalowana, świadomie poprowadzona przez autora koncepcja, stanowiąca osobliwą „ciszę przed burzą”, która dostarcza doznań o niebotycznym natężeniu wyładowań atmosferycznych, nieprzewidzianych, nagłych, topiących w przyspieszonym biciu serca. Ta pozycja opiewa w zaskakującą ilość fabularnych zwrotów akcji, skumulowanych silniej w drugiej połowie treści, roztaczających gęstniejący, ze strony na stronę, klimat – duszny, odbierający dech, otulający intensywnym stuporem. W kompilacji z klaustrofobicznym miejscem wydarzeń, sprowadzającym się w głównej mierze do pułapki zastawionej wewnątrz samochodu, tworzą nie lada wyzwanie, by opleść odbiorcę siecią permanentnego napięcia, któremu udało się niewątpliwie w całości Sagerowi sprostać. Na fundamencie niewyjaśnionych morderstw, niezamierzenie będących punktem zapalnym ryzykownej podróży z nieznajomym pod osłoną naznaczonej pomrocznością nocy, wykreowano doskonale wpisujący się w nastrój lat dziewięćdziesiątych motyw dwojako zobrazowanych filmów, których doświadcza się jako źródła refleksji, jak i jednocześnie potencjalnego ratunku przed brutalną rzeczywistością. Ten aspekt jawnie akcentuje niewykrywalną niezgodność wrażeń między umysłowymi imaginacjami a brutalnie rozegranymi, mającymi faktycznie miejsce scenami. Z tej historii bije atmosfera niewysłowionej grozy, namacalnego lęku i odznaczającego się jaskrawie niepokoju, którą dosadnie zmieszano z poczuciem wyobcowania rozbrzmiewającym na filarze przyjaźni nacechowanej nutami toksyczności, z którego to połączenia wyłania się miraż nie tylko mocno nakreślonego thrillera, ale także zauważalnie eksponowanej warstwy psychologicznej. Wypełniony powolnie rozwijającą się nerwowością, nasączony obsesyjnymi podejrzeniami wynikającymi z owianej mrokiem przeszłości zacierającej granicę pomiędzy jawą a wyobraźnią oraz przerysowanymi incydentami tytuł, który bezsprzecznie odróżnia się od dotychczasowej twórczości autora, wydanej na polskim rynku literackim, bez dwóch zdań podzieli czytelników – sama polecam!

Charlie jedzie do domu z nieznajomym mężczyzną. Podejrzewa, że ten jest seryjnym mordercą… pozostaje jej tylko przetrwać tę noc…

Dobrze się bawiłam przy czytaniu tej książki, spodziewałam się, że domyśliłam się zakończenia i moje emocje trochę opadły ALE! Nic bardziej mylnego, bo autor zrobił mi taki zamęt w głowie, że szok! Spodziewałam się banalnego rozwiązania a tu proszę, trochę mózg mi parował. Gdzieś tam przy końcowych rozdziałach coś przewidziałam ale dalej było to dla mnie wielkim zaskoczeniem bo w ogóle nie spodziewałam się takiego finału i obrotu spraw. Ta książka podobała mi się trochę mniej od poprzedniej ale dalej był to sztos.

Bardzo podoba mi się fabuła, bohaterowie są fajnie wykreowani- tajemniczy. Postać chłopaka przyprawia o dreszcze. W ogóle rozdziały są tak pisane, że nie da się przeczytać jednego i odłożyć książki. Moment w którym dziewczyna łączy ze sobą fakty był tak ekscytujący i przerażający jednocześnie, że miałam ciary na plecach. Jak nie przepadam za opisami tak tutaj robiły świetną robotę- czytając ma się wrażenie jakby było się tam razem z bohaterami. Książka liczy koło 360 stron a czyta się jakby miała ze sto.

Zakończenie to czytałam w tak zawrotnym tempie, że sama nie sądziłam, że umiem tak szybko czytać. Polecam, polecam, polecam!

Jaki jest Wasz ulubiony film grozy?

Charilie kocha filmy, studiuje filmoznawstwo a w jej głowie czasem pojawiają się silne projekcje. Dlatego dostała specjalne tabletki od lekarza. A także dlatego, że kampusowy morderca zabił jej najlepszą przyjaciółkę. Dziewczyna decyduje się zostawić całe studenckie życie i chłopaka i uciec jak najdalej z powodu dręczących jej wyrzutów sumienia.

Pod tablicą ogłoszeniową spotyka chłopaka, z którym decyduje się zabrać w podróż do domu. Ale czy na pewno jest bezpieczna? Czy zbieg okoliczności sprawił, że wsiadła do auta mordercy?

"Tylko przetrwaj noc" to powieść pełna niepokoju i niepewności. Nie wiemy co jest prawdą a co złudzeniem. Nie czujemy się bezpieczni i nie rozumiemy zachowania głównej bohaterki. Ta książka jest jak znakomity film, gdy ciemność za oknem a my sami w domu chcemy się trochę postraszyć. Akcji, chociaż może i monotonnej towarzyszy ciągłe napiecie.

Trudno było mi tę książkę odłożyć. Chociaż główna bohaterka mnie drażniła nie moglam wyjść z tej historii i skupić się na rzeczywistości.

To, w mojej opinii, obok "Zamknij wszystkie drzwi" najlepsza książka Sagera. Zupełnie inna przygoda, zupełnie inny pomysł na fabułę. Zaskoczył mnie bardzo! Polecam.

„A jeśli Charlie nauczyła się czegoś z filmów, to tego, że niewiele jest rzeczy niebezpieczniejszych od kogoś, kto nie ma nic do stracenia.”

Przekonałam się, że książki Rileya Sagera ("Wróć przed zmrokiem", "Ocalałe", "Zamknij wszystkie drzwi") mocno oddziałują na wyobraźnię, znakomicie podgrzewają atmosferę grozy, sprawiają, że trudno się od nich oderwać. „Tylko przetrwaj noc” potwierdza wyrobioną opinię porywającej przygody czytelniczej. Podoba mi się nie tylko ciekawy pomysł na fabułę, opakowany w filmową otoczkę i magię fikcyjnych ruchomych obrazów, ale przede wszystkim zadziorny, przekorny i przewrotny scenariusz intrygi. Jeśli chwytam za thriller, chcę aby autor wprowadzał mnie w błąd, ściągał na manowce interpretacji, zaskakiwał obrotem spraw, a wszystko to czynił w atrakcyjnym i frapującym stylu narracji. Pragnę mylić się, źle przewidywać, odbiegać od schematów, dać się zaciągnąć w nieprzewidywalne mroczne zaułki ludzkiej imaginacji. A Sager potrafi dostosować się do wymienionych oczekiwań, poruszać wachlarzem emocji w dynamicznym rytmie akcji, postawić na nietuzinkowość podejścia do psychiki człowieka. Co prawda, niektóre aspekty intrygi mogą wydawać się zbyt naciągane, ale w przekabaconej i przyciągającej odsłonie zupełnie nie przeszkadzają, a wręcz odwrotnie, zgrabnie wpasują się w ogólny klimat dreszczowca.

Powieść czyta się błyskawicznie, szybko mknie po zdarzeniach, sugestywnie chwyta opisy scen, zaś postaci znakomicie odgrywają swoje role. Seryjny morderca zabija najlepszą przyjaciółkę Charlie, sprawia, że dziewczyna odczuwa ogromne wyrzuty sumienia, a nawet nienawiść do samej siebie. Ucieka z uczelni, gdzie studiuje teorię filmu, do kochającej babci, aby uzyskać w swoich oczach akceptację i przebaczenie. Zgadza się odbyć sześciogodzinną podróż z innym studentem, w celu pokrycia kosztów benzyny. Nie zdaje sobie sprawy, że wkracza do gry, w której stawką jest wszystko albo nic, niewinność staje się podejrzliwością, zaś instynkt lepszym przewodnikiem niż mózg. Charlie po tragicznej samochodowej śmierci rodziców pogrąża się w jeszcze innej ucieczce, od zimnej, szarej i przytłaczającej rzeczywistości, do wymyślonego świata marzeń, w którym pierwsze skrzypce grają produkcje filmowe. Bez wzorca z dużego ekranu gubi się na jawie, nie potrafi nawiązywać społecznych relacji, nie do końca wyczuwa ramy zniekształceń wspomnień i faktów. Kiedy odjeżdża spod kampusu z nieznajomym przekonuje się, że zarówno milczenie, jak i rozmowa z obcym, może znaczyć wszystko, prawdę i iluzję. Charlie nie ma pojęcia, kim naprawdę jest mężczyzna siedzący za kierownicą. Bookendorfina

"Tylko przetrwaj noc" to kolejna książka Sagera, która została wydana w naszym kraju dzięki wydawnictwu Mova i do tej pory dla mnie były świetnymi thrillerami. No właśnie, do tej pory, bo czytałam każdą i chętnie sięgnęłam po kolejną mimo obaw, że w końcu może się okazać, że autor się wypalił. Ale przecież może być tak równie dobrze, że wszystkie powieści będą dobrze napisane i będą wciągające, prawda?

Sager dzieli czytelników na takich, którzy go kochają i takich, którzy są zniesmaczeni jego twórczością. Wynika to z tego, że fabuła, jaką przedstawia jest wręcz dopasowana do zrobienia na jej podstawie od razu filmu czy serialu i niektórych może nudzić forma, w jakiej przedstawia bohaterów.

"Tylko przetrwaj noc" jest idealnym tego przykładem, ponieważ autor umieszcza dwoje bohaterów w samochodzie i to właśnie w nim dzieje się większość akcji. Dwie obce sobie osoby, dziewczyna i morderca, którzy jadą w jednym kierunku. Jestem ciekawa ilu osobom kiedyś przeszło przez myśl, że wsiadając do auta, na przykład jako stopowicz, mogą się nadziać na gwałciciela lub mordercę. Dla mnie to idealny motyw na dreszczowiec i taki właśnie napisał Sager.

Rok 1991 więc wtedy seryjnym zabójcom było łatwiej znaleźć ofiarę, a może tak się tylko nam wydaje? W każdym razie, dwójka osób jedzie w kierunku Ohio, rozmawiając o wszystkim i o niczym, ale szczególnie pomijając temat uniwersyteckiego zabójcy. Czyżby Josh, siedzący obok Charlie jest seryjnym mordercą? Dziewczyna właśnie tego się obawia...

W porównaniu z poprzednimi książkami Sagera, ta jest nieco... spokojniejsza. Aczkolwiek uważam, że trzyma w napięciu, bo przez cały czas zastanawiamy się czy faktycznie Charlie może mieć aż takiego pecha i wpaść w łapy seryjnego mordercy zupełnym przypadkiem?

Bohaterowie są niezwykle wyraziści i mimo, że momentami ich zachowanie jest tak absurdalnie dziwne, to jednak ciężko powiedzieć, jak by się zachował każdy z nas w podobnej sytuacji. Do tego główna bohaterka to taka osoba, której się nie do końca ufa. Sama ma problemy natury psychologicznej, nie pamięta wielu rzeczy... czy mogłaby widzieć mordercę wcześniej i później go nie rozpoznać? A czy on mając taką świadomość wykorzystałby ją aby się jej pozbyć?

Osoby cierpiące na klaustrofobię na pewno będą czuły się podczas czytania tej książki niekomfortowo. Samochód, zamknięta przestrzeń, ciemność dookoła i świadomość, że obok może siedzieć osoba, która bez skrupułów by kogoś zabiła.

Czy jest to tak przewidywalna powieść, jak mogłoby się wydawać? I tak, i nie. Zakładając przebieg i zakończenie fabuły można się nieco zdziwić. Sager potrafi okręcić sobie czytelnika wokół palca i tak właśnie zrobił również tym razem.

Podczas czytania czuć niepokój, niepewność mimo, że umysł podsuwa oczywiste rozwiązanie zagadki. Tylko świadomość, że może to nie być tak przewidywalne, jak myślimy sprawia, że ciężko się od tej książki oderwać. Uważam, że jak na thriller, to kawał dobrej roboty i z chęcią zobaczyłabym w formie filmu tę opowieść.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem MOVA.

"Tylko przetrwaj noc" to kolejna książka Sagera, która została wydana w naszym kraju dzięki wydawnictwu Mova i do tej pory dla mnie były świetnymi thrillerami. No właśnie, do tej pory, bo czytałam każdą i chętnie sięgnęłam po kolejną mimo obaw, że w końcu może się okazać, że autor się wypalił. Ale przecież może być tak równie dobrze, że wszystkie powieści będą dobrze napisane i będą wciągające, prawda?

Sager dzieli czytelników na takich, którzy go kochają i takich, którzy są zniesmaczeni jego twórczością. Wynika to z tego, że fabuła, jaką przedstawia jest wręcz dopasowana do zrobienia na jej podstawie od razu filmu czy serialu i niektórych może nudzić forma, w jakiej przedstawia bohaterów.

"Tylko przetrwaj noc" jest idealnym tego przykładem, ponieważ autor umieszcza dwoje bohaterów w samochodzie i to właśnie w nim dzieje się większość akcji. Dwie obce sobie osoby, dziewczyna i morderca, którzy jadą w jednym kierunku. Jestem ciekawa ilu osobom kiedyś przeszło przez myśl, że wsiadając do auta, na przykład jako stopowicz, mogą się nadziać na gwałciciela lub mordercę. Dla mnie to idealny motyw na dreszczowiec i taki właśnie napisał Sager.

Rok 1991 więc wtedy seryjnym zabójcom było łatwiej znaleźć ofiarę, a może tak się tylko nam wydaje? W każdym razie, dwójka osób jedzie w kierunku Ohio, rozmawiając o wszystkim i o niczym, ale szczególnie pomijając temat uniwersyteckiego zabójcy. Czyżby Josh, siedzący obok Charlie jest seryjnym mordercą? Dziewczyna właśnie tego się obawia...

W porównaniu z poprzednimi książkami Sagera, ta jest nieco... spokojniejsza. Aczkolwiek uważam, że trzyma w napięciu, bo przez cały czas zastanawiamy się czy faktycznie Charlie może mieć aż takiego pecha i wpaść w łapy seryjnego mordercy zupełnym przypadkiem?

Bohaterowie są niezwykle wyraziści i mimo, że momentami ich zachowanie jest tak absurdalnie dziwne, to jednak ciężko powiedzieć, jak by się zachował każdy z nas w podobnej sytuacji. Do tego główna bohaterka to taka osoba, której się nie do końca ufa. Sama ma problemy natury psychologicznej, nie pamięta wielu rzeczy... czy mogłaby widzieć mordercę wcześniej i później go nie rozpoznać? A czy on mając taką świadomość wykorzystałby ją aby się jej pozbyć?

Osoby cierpiące na klaustrofobię na pewno będą czuły się podczas czytania tej książki niekomfortowo. Samochód, zamknięta przestrzeń, ciemność dookoła i świadomość, że obok może siedzieć osoba, która bez skrupułów by kogoś zabiła.

Czy jest to tak przewidywalna powieść, jak mogłoby się wydawać? I tak, i nie. Zakładając przebieg i zakończenie fabuły można się nieco zdziwić. Sager potrafi okręcić sobie czytelnika wokół palca i tak właśnie zrobił również tym razem.

Podczas czytania czuć niepokój, niepewność mimo, że umysł podsuwa oczywiste rozwiązanie zagadki. Tylko świadomość, że może to nie być tak przewidywalne, jak myślimy sprawia, że ciężko się od tej książki oderwać. Uważam, że jak na thriller, to kawał dobrej roboty i z chęcią zobaczyłabym w formie filmu tę opowieść.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem MOVA.

Wciągnęła mnie od pierwszych stron i byłam mocno ciekawa, jak potoczy się ta historia. Podoba mi się to, że wszystko dzieje się na tak małej przestrzeni, do dyspozycji mamy tu bowiem tylko samochód. Mimo to jest naprawdę wciągająca i dobra! Nasza główna bohaterka wsiada do auta z mordercą, który podaje się, za zupełnie inną osobę niż jest! Czy uda jej się dotrzeć do domu? Ja jak już zaczęłam ją czytać, to nie mogłam się od niej oderwać! Z całych sił kibicowałam Charlie. Świetny thriller, który trzyma w napięciu do samego końca! 

Ciemna noc, autostrada, jedno auto, niebezpieczny człowiek. Aby być ocaloną musi przeżyć tę noc ..

Twórczość Riley jeszcze nigdy mnie nie zawiodła. To jeden z tych autorów, który, potrafi tworzyć bardzo obszerne profile psychologiczne swoich bohaterów, a także konstruować historię które przerażają i paraliżują strachem.

Tak też było w wypadku tej książki.

Bardzo dobry pomysł związany z uciekająca dziewczyną, jednocześnie znajdująca się w samochodzie z seryjnym mordercą. Już na samą myśl na mojej skórze pojawiały się ciarki.

Noc tworzyła tutaj klimat iście złowrogi. Dodatkowo samochód, pewnego rodzaju zdanie się tylko na siebie, brak pomocy- to wszystko podsycało moją ciekawość.

Historię podzielilabym na dwie części. Mniej więcej 1/3 to analiza psychologiczna bohaterów. Autor bardzo dokładnie opisuje ich charaktery, poczynania a czasem wnika w głąb myśli. Dzięki temu mogłam idealnie odtworzyć dane postaci w swojej wyobraźni. Stały się dla mnie realne i wręcz namacalne.

Druga część to prawdziwa szybka i dobra akcja. Wiele się działo. Zwrot gonił kolejny zwrot. Właśnie w tym momencie czytanie zaczęło przyspieszać i nawet nie wiem kiedy przewróciłam ostatnią stronę. Autor wprowadził w swoją powieść wiele elementów związanych z ucieczką, strachem i podejrzeniami. To wszystko spowodowało że czytelnik może czuć się zaniepokojony, a czasem nawet sparaliżowany strachem. W tej książce były dwa takie momenty w których faktycznie się wystarszylam. Zresztą napięcie odczuwał.lgromme przez całą lekturę.

Patrząc na całokształt książki uważam że autor wykonał kawał dobrej roboty. Stworzył historię która zapada w pamięć. Tak nawiasem mówiąc kiedyś czytałam książkę także związana z samochodem i może nie [Adres usunięty]zka co z porwaniem. I te historie głównie wporwadzaja czytelnika w nostalgię i strach bo nigdy nie wiadomo w jakim kierunku wszystko się potoczy. Tutaj też nie byłam w stanie wymyśleć sensownego zakończenia. Oczywiście to które stowrzyl autor było świetne! Dlatego też myślę że książka się Wam spodoba !:)

"Tylko przetrwaj noc" to kolejny thriller psychologiczny, którym Riley Sager bardzo mnie zaskoczył. Po rewelacyjnym Wróć przed zmrokiem oraz bardzo dobrym Zamknij wszystkie drzwi Autor znowu zadziwił niepowtarzalną fabułą i oryginalnym klimatem powieści.

Całość rozgrywa się w ciągu około 12 godzin i opiera się na podróży Charlie i Josha. Riley Sager zamknął ich na długie godziny w kabinie samochodu, a czytelnik razem z nimi będzie odbywał podróż pełną niewiadomych, strachu i bezradności.

Świetnie przemyślaną fabułę Riley Sager w kapitalny sposób podrasował atmosferą lat 90-tych ubiegłego wieku. Czytelnik usłyszy Nirvanę, odwiedzi przydrożną restaurację i stary hotel, a przede wszystkim poczuje grozę, jaką odczuwała dziewczyna. Tak jak bohaterka: nie do końca będzie miał świadomość, co jest prawdą, a co wytworem wyobraźni, komu może zaufać, a przed kim uciekać.

Styl Riley’a Sagera jak zawsze jest na najwyższym poziomie – świetnie został dopasowany do czasu akcji, miejsc, bohaterów i panującej atmosfery. Jednocześnie wszystko było doskonale wyważone, dzięki czemu nie było śmiesznie, a czytelnik w momencie mógł wsiąknąć w atmosferę.

"Tylko przetrwaj noc" ma jednak swoje wady, które wpłynęły na mój odbiór tego thrillera. Po pierwsze bohaterka – jej niezdecydowanie, ciągłe kalkulacje, absurdalne decyzje i zmiany zdania spowalniały akcję, co stało się dużą wadą biorąc pod uwagę to, że całość w dużej mierze zamykała się w jednym samochodzie.

Rozczarowaniem było też zakończenie. Brałam pod uwagę tę opcję i miałam szczerą nadzieję, że Autor jednak zaskoczy czymś innym.

"Tylko przetrwaj noc" to thriller dla tych czytelników, którzy lubią klimatyczne i oryginalne historie, ale muszę to napisać: do tej pory żadna z książek Autora nie przebiła mojej ulubionej – Wróć przez zmrokiem. Riley Sager wysoko ustawił sobie poprzeczkę 🙂

“Ludzie nie chcą przyznać, że są wśród nich potwory, więc te bestie chodzą wolno, a błędne koło przemocy i poczucia winy wciąż się kręci”

Akcja “Przetrwaj tylko noc” dzieje się w listopadzie 1991 roku. Po strasznych wydarzeniach i morderstwie przyjaciółki Charlie postanawia wrócić do domu. Nie zna kierowcy z którym się zabiera. Oboje zmierzają w stronę Ohio dlatego jadą razem. Mężczyzna też musiał mieć jakiś powód by opuścić uniwersytet w połowie semestru. Po drodze rozmawiają, jednak starają się unikać tematu Kampusowego Zabójcy. Jednak Charlie jest coraz bardziej zaniepokojona. W Joshu jest coś dziwnego, podejrzanego. Kiedy w środku nocy jadą pustą autostradą dziewczyna zaczyna podejrzewać, że kierowcą jest właśnie seryjny morderca…

Riley Sager jest jednym z tych autorów, po którego książki sięgam w ciemno. Po recenzjach “Tylko przetrwaj noc”, które widziałam podeszłam do niej z dużym dystansem. Miała to być najgorsza książka autora. Jednak moim zdaniem jest ona jak na razie pośrodku pomiędzy “Wróć przed zmrokiem”, które moim zdaniem było absolutnym hitem, a “Zamknij wszystkie drzwi”, które nie przypadło mi do gustu.

Od samego początku “Tylko przetrwaj noc” czuć ciężki mroczny klimat, a kiedy Charlie wsiada do samochodu Josha dochodzą do tego tajemnice, które oboje skrywają. Akcja dość długo się rozkręcała, jednak kiedy w końcu zaczęło się coś dziać czułam się usatysfakcjonowana. Bardzo podobało mi się zakończenie, które nie było naciągane i na siłę, tak jak w przypadku “Zamknij wszystkie drzwi”.

Pierwsza myśl jaka przychodzi mi po przeczytaniu tego tytułu, to szok ale nie dlatego, że ta historia mnie porwala. Jest niestety wręcz przeciwnie. Długi czas nie mogłam się wgryźć w tą historię. Lawirowałam między stronami i czułam, że czegoś mi w tej książce brakuje. Im więcej książki było za mną tym i owszem było ciekawiej ale nie aż tak żebym czuła niesamowity dreszczyk emocji, chęć poznania zakończenia a tym bardziej wielki efekt wow. Brakowało mi niesamowitych wrażeń jakie wywarła na mnie poprzednia książka autora. Było fajnie i to tylko i wyłącznie zasługa głównej bohaterki, która swoją historią mnie zaintrygowała i kazała czytać dalej. I o ile kilkadziesiąt ostatnich stron wywołało zaskoczenie na mojej twarzy tym w jakim kierunku zostało to poprowadzone to nie jest to powód żeby uznać tą książkę za świetną, rewelacyjną. Fajna i owszem, autor ma niesamowity dar przelewania swojej opowieści na papier. Czyta się ją bardzo szybko choć muszę przyznać iż czegoś tutaj zabrakło.

Nie wytrwałam! Pozycja, która totalnie mnie znudziła. Czytając opis książki pomyślałam, że będzie bardzo dobra. Niestety niezwykle mnie znudziła i zmęczyła. Autor wykonał skok na głęboką wodę zamykając całą fabułę książki w jednym miejscu - w tym przypadku cała akcja odgrywa się w aucie. Może pomysł był niezły, ale ograniczenie się jedynie do dialogów dla mnie był słaby. Thriller, który miał wzbudzić w czytelniku grozę najzwyczajniej mnie rozśmieszył, a wszystko za sprawą nierealistycznych epizodów.

A miało być tak pięknie…

Rok 1991. Charlie nie jest w stanie poradzić sobie z morderstwem najlepszej przyjaciółki, dręczy ją poczucie winy, gdyż w noc zabójstwa zostawiła Maddy samą. Dziewczyna postanawia rzucić studia i wrócić do domu babci. Poszukuje kierowcy, który mógłby ją zawieźć do rodzinnego domu, trafia na tajemniczego Josha i tutaj zaczyna się cała przygoda.

„Wróć przed zmrokiem” było bardzo dobre, „Zamknij wszystkie drzwi” nudziło od samego początku aż do ostatniej strony. Biorąc powyższe pod uwagę, do „Tylko przetrwaj noc” podeszłam z dużym dystansem i to był dobry ruch.

Pomysł na fabułę wciągnął mnie błyskawicznie, lekkie pióro pozwala przejść przez całość w miarę sprawnie, ale tylko do pewnego momentu, później zaczynamy się zastanawiać, co się tutaj odwaliło.

Zamknięta przestrzeń samochodu, rosnące napięcie niebezpieczeństwa i tajemnicy świetnie tworzy aurę thrillera psychologicznego. Do tego narracja oczami głównej bohaterki i jej, nazwijmy to, napady halucynacji, które nie pozwalają czytelnikowi w pełni zaufać jej poglądom — bardzo dobry zabieg, autor w pełni mnie tym kupił.

Niestety im dalej w las, tym gorzej, absurd zaczyna gonić absurd, a ja odnoszę wrażenie, że autora poniosła fantazja. Zdecydowanie lepiej byłoby utrzymać klaustrofobiczne napięcie do samego końca, niż skakać z zabójcy do zabójcy. Nie chcę Wam spojlerować, dlatego nie wypiszę tutaj tych „kwiatuszków”, które zaserwował nam Sager.

To przykład książki, którą przeczytacie i odłożycie na półkę, nigdy nie wracając, a może nawet oddacie do biblioteki, żeby inni również mogli się rozczarować.

Listopad 1991 roku. Studentka Charlie Jordan chce wyjechać z uczelni po tym, jak jej przyjaciółka padła ofiarą morderstwa. Trafia na ogłoszenie Josha, który oferuje transport. Nie znali się wcześniej, w drodze rozmawiają, a Charlie ogarniają coraz większe wątpliwości. W Joshu jest coś podejrzanego, a pasażerka zaczyna się obawiać, że wsiadła do samochodu z seryjnym mordercą, o którego zbrodniach mówi cały kampus. Czy Charlie skończy jako jego kolejna ofiara?

"Wróć przed zmrokiem" Sagera to była rewelacyjna książka. Poprzeczkę postawiłam Autorowi wysoko i niestety, jak na razie nie udało mu się jej przeskoczyć. Dla mnie "Tylko przetrwaj noc" jest najsłabszą z trzech czytanych przeze mnie powieści Autora. Myślę, że mam w sobie dużo wyrozumiałości i jestem w stanie znieść dość sporą dozę niedorzeczności w czasie lektury, ale tutaj nawet jak dla mnie było tego, po prostu za dużo. Początek był naprawdę intrygujący i liczyłam, że książka dorówna poziomowi poprzednich. Niestety, z każdym przejechanym przez bohaterów kilometrem, ja nudziłam się coraz bardziej. Miał być mroczny klimat, gęsta atmosfera i emocje. Ja tego, w tej książce nie znalazłam. Trafiłam za to na niezwykle irytującą główną bohaterkę. Podejmowane przez nią decyzje, były tak irracjonalne, że przyprawiały o ból głowy. Zabieg z jej "mentalnymi filmami" przekombinowany i absurdalny, a zakończenie przewidywalne i rozczarowujące. Niestety, mnie ta książka nie urzekła.

" - Zaraz wra­cam – mówi Char­lie, choć nie jest to żaden pew­nik. Nie­wy­klu­czo­ne, że po­sta­no­wi nie wsiąść do tego sa­mo­cho­du już nigdy wię­cej. Ist­nie­je też inna moż­li­wość: że zgi­nie, zanim tę de­cy­zję po­dej­mie."

Kolejna książka od Riley Sagera upewniła mnie w przekonaniu, że znalazłam kolejnego "mojego" autora, którego będę czytać w ciemno.

"Tylko przetrwaj noc" to historia, która podzieli czytelników, jedni, jak ja, będą nią zachwyceni, drudzy mocno zawiedzeni.

Przez większość czasu nie wiemy, które wydarzenia dzieją się naprawdę, a które są tylko projekcją filmową w głowie głównej bohaterki. Poszczególne wątki cały czas się zmieniają, co sprawia, że to czego byliśmy pewni w poprzednim rozdziale, w następnym nie ma już znaczenia. Wiem, brzmi chaotycznie, ale uwierzcie mi w tym szaleństwie jest metoda, a wraz z rozwojem akcji, cały ten rozgardiasz nabiera sensu. I mimo iż przewidziałam kto jest zabójcą dosyć wcześnie, to i tak bawiłam się świetnie.

Podobało mi się tutaj absolutnie wszystko, oryginalność fabuły i jej forma, nieustający niepokój jaki towarzyszył mi podczas lektury, no i oczywiście zakończenie, które moim skromnym zdaniem było perfekcyjne.

Bardzo czekałam na tę książkę od momentu pojawienia się jej w zapowiedziach. Poprzednie dwie książki autora mnie zachwyciły. Miały w sobie wszystko, czego pragnie czytelnik. Wciągały od pierwszej strony, a atmosfera z każdą stroną robiła się coraz bardziej gęsta. A do tego idealne, zaskakujące zakończenia.

Czy „Tylko przetrwaj noc” również mi się spodobało?

Pierwsze strony mogą zwiastować, że będzie to naprawdę świetna historia, od której nie będzie się można oderwać. Jednak im dalej słuchałam, tym bardziej miałam ochotę ją odłożyć. Główna bohaterka strasznie mnie irytowała, a jej postępowanie dalekie było od logicznego i przemyślanego. Cała akcja praktycznie rozgrywa się w samochodzie. Jest to naprawdę ciekawy zabieg, jednak w tej historii się nie sprawdził. Rozmowy bohaterów były nijakie i nic niewnoszące do fabuły. Postanowiłam jednak przesłuchać książkę do końca, licząc na zaskakujące zakończenie. I takie było. Jednak nie tak, jak w poprzednich książkach autora. Dla mnie było totalnie irracjonalne.

Czy sięgnę po kolejne książki autora?

Pewnie tak, bo lubię jego styl i wierzę, że kolejne książki będą równie dobre, jak „Wróć przed zmrokiem” czy „Zamknij wszystkie drzwi”.

Dziewczyna. Morderca. Samochód.

Tę jazdę przeżyje wyłącznie jedno z nich.

Charlie w trakcie semestru chce opuścić uniwersytet, po tym jak jej przyjaciółka padła ofiarą morderstwa. Trafia na ogłoszenie Josha z ofertą transportu, okazuje się, że on również zmierza w kierunku Ohio. Przed Charlie długa noc w aucie z obcym mężczyzną. Nadchidzi moment, w którym Charlie zaczyna podejrzewać, że Josh nie jest tym, za kogo się podaje. Wszystko wskazuje na to, że prawdopodobnie jest mordercą z Kamupusu, co za tym idzie, dziewczyna może być jego kolejną ofiarą. Jak zakończy się ta podróż? Czy Charlie przetrwa noc?

Riley Sager- to nazwisko wielokrotnie przewijało się na polskim bookstagramie. "Tylko przetrwaj noc" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Autora, choć przyznaję, że dwie poprzednie książki czekają cierpliwie na półce.

Po przeczytaniu pierwszych kilku stron pomyślałam sobie, że to będzie dobry, mroczny i klimatyczny thriller. Ona, on, auto i środek nocy. Jednak z każdym kolejna stroną historia staje się nudna i przekombinowana. Jedyne co ratuje te książkę to zakończenie, choć lekko naciągane to jednak bardzo zaskakujące i w moim odczuciu nieprzewidywalne.

Chociaż "Tylko przetrwaj noc" nie do końca spełniła moje oczekiwania, to jednak uważam, że to dobra książka. Czyta się ją szybko i potrafi wciągnąć czytelnika na kilka godzin. Może brakuje w niej napięcia i większych zwrotów akcji, klimat niby jest ale jakby go nie było , główna bohaterka jest trochę irytująca, to myślę, że mniej wymagający czytelnicy będą usatysfakcjonowani.

Charlie nie może pozbierać się po śmierci swojej przyjaciółki. Postanawia odpuścić sobie na razie studia i wrócić do babci. Nie jest to łatwa decyzja. Wie, że ten wyjazd oznacza rozstanie z jej chłopakiem, związek nie przetrwa tej odległości. Dziwnym zrządzeniem losu, na jej drodze pojawia się młody mężczyzna, który twierdzi, że może ją podwieźć, a ona się na to zgadza. Z czasem zaczyna się bać, ponieważ odczuwa, że Josh nie jest z nią szczery, a seryjny morderca szalejący po kampusie, nie został do tej pory zatrzymany.

Ta książka ma ciekawy, klaustrofobiczny, tajemniczy klimat. Niemal cała akcja rozgrywa się w samochodzie oraz przydrożnych miejscach. Czytając, można namacalnie poczuć strach Charlie. Wyobraźcie sobie, że wsiadacie na stopa do auta nieznanego, przystojnego mężczyzny, któremu z oczu dobrze patrzy. Przecież ktoś, kto posiada tak rozbrajający uśmiech, nie może być zły, prawda? A jednak okazuje się, że wie za dużo rzeczy i z całą pewnością z nią pogrywa. Dziewczyna wie, że do rana przeżyje tylko jedno z nich,

Zanim wzięłam się za tę powieść, przeczytałam sporo opinii na jej temat. Zdecydowana większość czytelników uważa, że Charlie jest irytująca, głupia i naiwna. W stu procentach się z nimi zgadzam. Nie mogłam zrozumieć jej wyborów i decyzji. W chwili zagrożenia życia ja postąpiłabym zdecydowanie inaczej, ale ona, wolała pchać się w paszczę lwa. Jej przemyślenia doprowadzały mnie do szaleństwa, ale tak ją wymyślił autor i taką muszę ją zaakceptować.

Poza irytującą główną postacią bardzo mi się ta powieść podobała. Czułam niepokój i dreszczyk emocji, a końcowe sceny mnie zaskoczyły. Czegoś się domyśliłam, ale nie byłam w stanie odgadnąć wszystkiego. Może i nie porwała mnie ta książka aż tak bardzo jak „Wróć przed zmrokiem”, którą to uważam za jedną z najlepszych pozycji przeczytanych w całym moim życiu, ale uważam, że jest ona na wysokim poziomie i warto po nią sięgnąć.

Muszę zwrócić uwagę na to, że akcja toczy się w 1991 roku, więc nie było smartfonów i Internetu w zasięgu ręki, a jako miejsce komunikacji, służyły budki telefoniczne i to jeszcze pod warunkiem, że posiadaliśmy przy sobie drobne. Charlie miała utrudnioną robotę, nie mogła niepostrzeżenie wysłać smsa, by dać komuś znać, że czuje się zagrożona. Jednocześnie musiała prowadzić lekką rozmowę na banalne tematy, by nie zdradzić swoich podejrzeń. A musicie przyznać, że nie jest to łatwe, kiedy serce bije Wam jak szalone, lęk ściska Wam gardło, a myśli pędzą, ja szalone.

„Tylko przetrwaj noc” ma dość wolną akcję i niektórzy mogą mieć wrażenie, że została ona przegadana. Kładzie duży nacisk na aspekt psychologiczny, część rzeczy dzieje się tylko w głowie bohaterki i momentami ciężko zrozumieć, co jest prawdziwe, a co nie. Według mnie Riley Sagar idealnie wyważył napięcie i ja jestem zadowolona z lektury.

Chłodny, listopadowy wieczór 1991 roku; studentki drżą o własne życie, bowiem ktoś morduje ich koleżanki. Sprawca został ochrzczony Kampusowym Zabójcom. Tylko ci, których bliskich zamordował wiedzą, że na pamiątkę zabiera ząb ofiary.

Charlie postanawia zakończyć swoją przygodę ze studiami. Jej przyjaciółka, Maddie, należy do grona zamordowanych dziewcząt, a ona sama boryka się z ogromnymi wyrzutami sumienia. Gdyby tylko móc cofnąć czas... Stąd też plan, aby zabrać się z kimś z uczelni. Na tablicy wisi wiele ogłoszeń osób, które poszukują towarzysza podróży na daną trasę. Tak też dziewczyna trafia na Josh'a.

Mimo że chłopak przedstawia się jej jako student uczelni, to od pierwszych chwil Charlie ma wrażenie, że coś w tym przystojnym niby- studencie jej nie pasuje. Jakby nosił na sobie... przebranie. Porzuca jednak wątpliwości, pragnąc jak najszybciej dostać się do domu.

Zwykła, kilkugodzinna trasa w stronę Ohio już wkrótce zamieni się w pole walki- walki o życie jednego z nich.

Kolejna książka pana Sager'a, i kolejny strzał w dziesiątkę. To kolejny autor, po którego sięgam bez zastanowienia- po prostu wiem, że stworzona przez niego historia będzie wciągająca, a do tego do samego końca nie będę wiedziała, po której stronie leży prawda. Tak więc wsiadajcie do samochodu, pan Riley Sager zabiera nas na niezłą przejażdżkę.

Ile razy w naszym życiu marzyliśmy, by cofnąć czas? By mieć szansę jeszcze raz z kimś porozmawiać, obrać inną drogę, wyciągnąć rękę na zgodę? Niestety, czasu -jak rzeki- cofnąć się nie da; dlatego nierzadko żyjemy z wyrzutami sumienia. Identycznie rzecz się ma z naszą główną bohaterką, Charlie. Ostatni wieczór przed morderstwem Maddie spędziły razem, w jednym z tych zadymionych barów. Pokłóciły się, a Charlie zostawiła przyjaciółkę, z oddali widząc ją w towarzystwie tajemniczego mężczyzny. Musicie znać jeszcze jeden fakt o dziewczynie- od śmierci rodziców w dzieciństwie ucieka w filmy. Nie, nie te zwykłe (chociaż te również)- jej mózg stosuje coś w rodzaju ochrony jej psychiki podczas traumatycznych wydarzeń, wyświetlając w jej głowie film. Coś w rodzaju innej, piękniejszej rzeczywistości, która ma ją chronić. Tak przetrwała, aż do tej pory. Jednak owe retrospekcje nie pojawiają się tylko w chwilach dużego stresu czy intensywnych emocji- od dłuższego czasu jej mózg tworzy je w dowolnym momencie. Dlatego też Charlie często nie wie, co jest jawą, a co szaleństwem jej mózgu. A to okazuje się jeszcze bardziej niebezpieczne podczas podróży z nieznajomym, który szybko okazuje się nie być tym, za kogo się podaje...

Autor wciąga nas w nie lada intrygę. Okej, bardzo łatwo było mi pójść tokiem myślenia Charlie, bo i ja widziałam w nim pewne... niedociągnięcia. I przez to, że skupiamy nasze oskarżenia na Josh'u, nie widzimy, co tak naprawdę się dzieje, gdy na scenę wchodzą inni bohaterowie. Z drugiej strony za mało znamy te postacie poboczne, by przypisywać im jakiekolwiek złe zamiary. Jest tylko ona i on- Charlie i Josh.

Bardzo dobry thriller, który wciąga od pierwszych stron. Po raz kolejny pan Sager wciągnął mnie w swoją intrygę jak głęboko, że musiałam przeczytać książkę na raz, by wreszcie poznać odpowiedzi. Życzę mu, by nadal potrafił tak pisać! A Was bardzo zachęcam do sięgnięcia po każdą z jego książek- myślę, że się nie zawiedziecie.

Trzecia książka autora i niestety najsłabiej wypadająca w porównaniu.

Mamy rok 1991, gdy do samochodu, z nieznajomym wsiada Charlie, dziewczyna pokiereszowana przez życie. Wszystko wskazuje na to, że ten nieznajomy to seryjny morderca. Charlie musi przetrwać noc.

Miał być klimat, gęsta atmosfera, jednak dla mnie całkowicie niewyczuwalna. Główna bohaterka okazuje się być bardzo naiwną dziewczyną, której zachowanie mocno mnie irytowało. Przez większość czasu też nic się nie dzieje. Dwójka ludzi jedzie samochodem, próbując zająć się rozmową. Nie ma napięcia, dreszczu emocji, a autor mocno nas wkręca. Aż do ostatniej strony. Nikt nie jest tym, za kogo się podaje, a zakończenie, chociaż zaskakujące, nie miało tego "czegoś".

To nie jest historia na miarę "Wróć przed zmrokiem", bo tutaj trochę wiało nudą, jednak jeśli ktoś lubi klimat retro i niejasną fabułę, to to może być historia dla niego.

Sager... słyszałam wiele opinii o jego książkach. Jedni są zachwyceni, inni twierdzą, że są przereklamowane. A ja? Ja zostałam uwiedziona jego sposobem kreacji już od pierwszego rozdziału.

Całkowicie przypadkowe spotkanie dwójki młodych ludzi, którzy zmierzają w jednym kierunku, nie wzbudza podejrzeń Charlie. Do czasu. Studenci z kampusu żyją w strachu, ponieważ grasuje tam seryjny morderca, a dziewczyna zaczyna obawiać się, czy przypadkiem nie jest on jej towarzyszem podróży.

Wewnętrzne rozterki Charlie sprawiają, że czytelnik jest wręcz na granicy obłędu. W naszych głowach funkcjonuje myśl, że w każdej chwili możemy zadzwonić po pomoc... Sager natomiast zabrał nas w podróż w czasie, gdzie komórki nie były jeszcze dostępne, a Josh z każdym przejechanym kilometrem wzbudzał coraz większy niepokój dziewczyny. Tylko jak miała kogoś o tym poinformować?

Co za thriller! Poczynając od niezastąpionego klimatu lat dziewięćdziesiątych, po iście filmową aurę i psychozę, obsesję i nerwowe oczekiwanie. Riley Sager wzbudził we mnie niesamowitą ciekawość, dosłownie pożerałam strony, aby poznać rozwiązanie. Autor zabawił się ze mną w kotka i myszkę, nic nie było takie, jak myślałam. A przy zakończeniu się obraziłam, bo jak można było tak łatwo wywieźć mnie w pole?

Sposób kreacji bohaterów nie rozczarował mnie, lekko irytująca i załamana Charlie wzbudzała we mnie żywe emocje i z ciekawością przyglądałam się, jaka zmiana się w niej dokonuje. A było co śledzić!

"Tylko przetrwaj noc" to thriller zdecydowanie inny, niż wszystkie. Każde zdanie, każde słowo - wszystko ma znaczenie. Czytelnik musi się wysilić, autor niczego nam nie ułatwia. Zaskakująca fabuła, która pomimo ograniczonego miejsca akcji, bogata jest w rewelacyjne zwroty akcji.

Duszna, wręcz klaustrofobiczna atmosfera jaką roztoczył Sager jest prawie namacalna. Aż można było kroić powietrze!

Poprzednie i jednocześnie pierwsze spotkanie z autorem pozostało w mojej pamięci na bardzo długo. Nic więc dziwnego, że bez wahania chwyciłam za “Tylko przetrwaj noc”. Problem w tym, że postawiłam poprzeczkę bardzo wysoko i… No właśnie. Ta historia nie podołała, a ja już Wam piszę dlaczego. Zacznijmy od tego, że fabuła intrygowała mnie od momentu, gdy przeczytałam opis. Całość osadzono w czasach sprzed telefonów komórkowych, co dodaje fajnego smaczku. Za to duży plus! Akcja toczy się w wyjątkowo hermetycznym środowisku — we wnętrzu samochodu — a więc ma ogromne predyspozycje, by z marszu wkraść się w moje łaski. Tylko że nie ma iskier, nie ma niepokoju i ogólnie tak jakoś wieje nudą. A okazji, by poczuć przyjemne napięcie, było wiele… Polubiłam się z Charlie, główną bohaterką, która nie pozostaje bierna wobec zaistniałej sytuacji. Wielokrotnie wykazuje się ogromną odwagą i logiką. Charlie ma jednak pewną cechę, która dosyć mocno mi wadziła. Chyba nie do końca lubię, gdy rzeczywiste wydarzenia mieszają się z fikcją wytworzoną przez umysł bohatera. Nie raz czułam się sfrustrowana. Coś drgnęło we mnie dopiero pod koniec książki. Akcja nabrała tempa, stało się wiele nieoczekiwanych i zaskakujących rzeczy, na całą historię padło nowe światło. Tylko że czekałam na to przez 3/4 książki, a na koniec i tak nie poczułam się w pełni usatysfakcjonowana. Spędziłam z tą lekturą dobre kilka godzin i to takie przykre, że nie targały mną właściwie żadne emocje. Kolejny raz moje wysokie oczekiwania zderzyły się z szarą rzeczywistością. Choć tym razem miłości nie będzie, nie skreślam jeszcze tego autora. Z pewnością sięgnę po kolejne nowości, mając nadzieję, że będzie to doświadczenie porównywalne do tego, co czułam, czytając “Zamknij wszystkie drzwi”.

Riley Sager szturmem podbił serca czytelników, ponieważ jego proza okazała się nieoczywista, zaskakująca i bardzo klimatyczna. Balansując na granicy thrillera oraz horroru autor wielokrotnie udowodnił nam, że potrafi skutecznie manipulować naszą wyobraźnią a w swojej najnowszej powieści "Tylko przetrwaj noc" udowadnia, że ma w swoim rękawie jeszcze wiele asów do wykorzystania.

To historia, która porywa od pierwszej strony i od której nie można się oderwać. Od samego początku towarzyszy nam gęsta atmosfera i poczucie niepewności, ponieważ wiadomo, że wydarzy się coś złego, ale mroku jest równie dużo co intrygujących faktów z życia bohaterów, więc ciężko przewidzieć z którego miejsca wyskoczy na nas potencjalne zagrożenie. Tym sposobem otrzymujemy opowieść pełną wrażeń, z wykorzystanym (jak to zawsze u autora bywa) potencjałem, która łączy kilka gatunków budując wielowarstwową fabułę opartą na kilku dobrze poprowdzonych motywach.

Wraz z fabułą przenosimy się do roku 1991 a dookoła nas pojawiają się subtelne detale uwypuklające klimat ówczesnych czasów. Charlie Jordan podróżuje z tajemniczym mężczyzną, który prawdopodobnie jest seryjnym mordercą. A może to tylko takie pozory? Wspólnie wyruszyli w stronę Ohio, ale ich cele były zupełnie inne. Przerażenie bierze górę, bo nie wiadomo jak się zachować a noc się dopiero rozpoczyna. Prowadzą niezobowiązującą rozmowę, ale Charlie wyczuwa, że coś jest bardzo nie w porządku, jednak Josh wyróżnia się zaskakującą charyzmą, którą przyciąga do siebie dziewczynę.

Ta szaleńcza podróż mocno wpływa na naszą psychikę. Wraz z główną bohaterką analizujemy przechwytywane fakty, próbujemy rozgryźć Josha i zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi, ale krąg tajemnic się zacieśnia, kameralna atmosfera podsyca poczucie lęku a potrzeba ucieczki wydaje się najsilniejszą z emocji. Autor jednak kluczy między faktami, udowadnia, że nie wszystko jest czarne lub białe i do samego końca trzyma w nas napięciu, ponieważ jak zawsze z przytupem serwuje nam ekscytujący finał. Z każdą kolejną stroną akcja się zagęszcza, historia nabiera wyrazistości i chociaż wciąż więcej jest pytań niż odpowiedzi to murem stoimy za Charlie i trzymamy kciuki, by wyszła z tej sytuacji cało.

"Tylko przetrwaj noc" to kolejna ekscytująca propozycja od autor. Riley Sager jak nikt potrafi stworzyć niepokojący klimat, gęstą atmosferę oraz historię, która zyskuje w oczach czytelnika wraz z rozwojem akcji. Balansując na granicy thrillera i doszukując się w tle elementów grozy śledzimy wydarzenia z zapartym tchem, ponieważ wiarygodnie przedstawione kreacje bohaterów przekonują nas o nieuchronnie zbliżającej się tragedii. To propozycja dla tych, którzy poszukują książek intrygujących, w pełni dopracowanych i nieprzewidywalnych, których najmocniejszą stroną są nagromadzone emocje.

Do sięgnięcia po książkę zachęciła mnie informacja, że młoda dziewczyna wsiada do auta obcego, starszego od niej mężczyzny, mimo że wie, że morderca, który zamordował już trzy dziewczyny, w tym jej przyjaciółkę, wciąż jest na wolności. Nie tylko wsiada. Decyduje się na długą podróż sam na sam z nieznajomym mężczyzną. Do tego nocą. Jeszcze przed rozpoczęciem lektury zachodziłam w głowę, jak można być tak głupim i nieodpowiedzialnym, żeby fundować sobie coś takiego. Jak można, podejrzewając, że mężczyzna jest kampusowym mordercą, udać się z nim w podróż i zaryzykować zostanie jego kolejną ofiarą? No jak? Kiedy zaczęłam czytać, zrozumiałam, dlaczego Charlie zdecydowała się na taki krok. Nie chciała dłużej czekać. A musiałaby poczekać do końca semestru, aby mógł po nią ktoś przyjechać. Charlie ucieka. Nie potrafi się odnaleźć w miejscu, w którym mieszkała z zamordowaną przyjaciółką. Cały czas męczą ją wyrzuty sumienia, poczucie winy nie daje jej żyć. To właśnie te uczucia towarzyszą Charlie, kiedy decyduje się na ten szalony krok. Szalony, bo właściwie od początku tej podróży coś jej w Joshu nie gra. Nieco później znajduje dowody na to, że mężczyzna ją okłamuje, a i tak dalej z nim jedzie, chociaż ma okazję się od niego uwolnić. Właściwie upewnia się, że ma do czynienia z poszukiwanym mordercą, a nadal w to brnie. Dziwne? Nie do końca. Musicie przeczytać, aby dowiedzieć się, dlaczego Charlie postąpiła tak, a nie inaczej i do czego jej decyzje doprowadziły.

Świetnie bawiłam się przy tej książce. Chociaż akcja toczy się, przynajmniej początkowo, prawie wyłącznie we wnętrzu samochodu, atmosfera jest napięta do granic możliwości. Na jaw zaczynają wychodzić kłamstwa Josha, jego manipulacje i jego plan. Nie dzieje się to od razu, lecz stopniowo, do tego autor tak miesza czytelnikowi w głowie, że w pewnym momencie nie wiadomo, czy Charlie widziała to, co widziała, czy tylko jej się to wydawało. Charlie nie wie, w co ma wierzyć, czytelnik również. Ostatecznie okazuje się, że nic nie jest takie, na jakie wygląda. Sytuacja zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni, a później znowu, dlatego docierając do zakończenia przecieramy z niedowierzania oczy. Muszę przyznać, że chociaż ostatecznie dobrze wytypowałam mordercę, zmieniałam po drodze swój typ kilka razy. Dałam się zwieść. Dałam się nabrać. Autor doskonale wplótł do powieści filmowe sceny, odniesienia do filmów, ale też elementy muzyczne, dzięki czemu książka zyskała wyjątkowy klimat. Taki z lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Czyli idealny dla wydarzeń rozgrywających się w 1991 roku. Przyznam, że początkowo myślałam, że lektura tej powieści okaże się nieco nużąca, bo co atrakcyjnego może być w długiej jeździe samochodem dwóch osób ciemną nocą. Otóż może. Może wydarzyć się wszystko. I faktycznie sporo się dzieje w powieści. I w trakcie jazdy i podczas przerw w podróży, a najwięcej oczywiście w ostatnich rozdziałach. Lepiej poznajemy Charlie, jej przeszłość, jej lęki, traumy z dzieciństwa i te późniejsze, jej przypadłość, która sprawia, że dziewczyna postrzega świat nieco inaczej niż wszyscy. Poznajemy też Josha, albo tak nam się wydaje, bo Josh plecie bzdury, opowiada o sobie różne, niekoniecznie prawdziwe rzeczy, tylko po to, aby zdobyć zaufanie. Później zostają odkryte prawdziwe karty z jego życia i te odkrycia są fascynujące. Ale najlepsze jest to, że nie do końca wiemy, co jest prawdą, a co tylko prawdę udaje i przede wszystkim nie wiemy, jak ta historia się skończy. A już na pewno nie spodziewamy się tego, że zakończy się tak, jak się zakończyła.

Najnowsza książka Sagera pokazuje, że wystarczą dwie osoby na scenie, aby powstał zachwycający spektakl. Aby pojawiło się napięcie, które narasta z każdą stroną lektury coraz bardziej i które trwa do samego końca. Wystarczą do tego, aby zaszokować czytelnika i pozostawić go z rozdziawionymi ze zdziwienia ustami. „Tylko przetrwaj noc” to zaskakująco dobra, wciągająca, elektryzująca lektura z kilkoma naprawdę mocnymi zwrotami akcji i spektakularnym zakończeniem. Podobało mi się i polecam!

Otulona mroczną ciemnością noc, gęsto panoszący się śnieg, niczym nie wyróżniające się auto i w środku ona – niechybnie zmierzająca w kierunku własnej śmierci. Bo przecież za kierownicą siedzi niebezpieczny człowiek, który prawdopodobnie zabił jej przyjaciółkę, mężczyzna zwany w mediach Kampusowym Zabójcą. W książce Tylko przetrwaj noc Riley Sager ponownie sięga po znane motywy i ubarwiając je na swój sposób, dodaje im swoistego charakteru. I chociaż tytuł ten dostrzegalnie różni się od poprzednich powieści autora, jeden element odczuwalnie łączy te historie – filmowy dreszczyk emocji.

Trzeba napisać jasno – nikt nie chciałby znaleźć się w tak patowej sytuacji, do jakiej niewątpliwie trafia główna bohaterka. Akcja świadomie zawężona jest bowiem do zasnutej zimą nocnej aury, intencjonalnie także ograniczona zostaje do przestrzeni samochodu oraz podejrzanego towarzysza podróży, jakim przypuszczalnie jest kierowca auta. Czytelnik nie jest zaskoczony wyraźną mieszaniną strachu, bezradności oraz niepewności, jaka dotkliwie paraliżuje myśli Charlie, bardziej szokuje go natomiast wyłuszczona jawnie naiwność, która szczęśliwie znajduje swoje wyjaśnienie. Niecodzienna postawa kobiety ewidentnie ma budzić wątpliwości, może nawet złościć lub irytować, ale to właśnie w jej głowie zdaje się toczyć najważniejszy zamęt fabularny – bitwa między nasączonymi przeszłością wizjami i przerażającą rzeczywistością.

Riley Sager zauważalnie lubi bawić się konwencją filmu, świetnie też opisuje scenerię, dzięki czemu odbiorca efektownie obrazuje sobie poszczególne sceny. Wyobraźnia działa zatem na pełnych obrotach, dostarczając sukcesywnie nie tylko wrażeń wizualnych, ale też tych emocjonalnych – w szczególności alarmującego poczucia niepokoju i stale rosnącego napięcia. Tu nieprzerwanie wyczuwa się zbliżające niebezpieczeństwo. I jeszcze to zakończenie – z pewnością nieco szalone i dla wielu niespodziewane, mnie tym razem intuicja poprowadziła do prawidłowej odpowiedzi. Nie zmienia to jednak faktu, że fabularnie historia ta jest naprawdę dobrze zarysowana, a świetnie wkomponowane zwroty akcji, regularnie wywołują burzliwy potok myśli.

Szalenie zwodniczy i niepokojący thriller! Odczuwalnie inny niż dotychczasowe powieści Rileya Sagera, a jednak tak samo przerażający i charakterny, emocjonalnie wręcz ogłuszający. Zawiesista nocna aura, klaustrofobiczna sceneria i jeszcze on – seryjny zabójca, który siedzi obok za kierownicą. Tu naprawdę jest niebezpiecznie, upiornie i paraliżująco – do końca nie ma pewności, jak bardzo drastyczny okaże się sam finał. Aby wsiąść do tego auta, potrzebna jest realna odwaga – ta książka fabularnie sięga bowiem niemal obłędu. Z pewnością robi ogromne wrażenie!

Ależ to było piekielnie dobre!

Mój ulubiony Riley Sager, jakiego nie znaliście!

Każdy kto przeczytał „Wróć przed zmrokiem” lub „Zamknij wszystkie drzwi”, przyzwyczaił się już do mrocznego, nieco gotyckiego klimatu cechującego twórczość autora.

Tymczasem „Tylko przetrwaj noc”, powieść, której polska premiera miała niedawno miejsce, to zupełnie inne, nowe oblicze amerykańskiego pisarza.

I jak ogromnie mi się ono podobało!

Przed Wami ekscytujący, pulsujący uczuciem nieustającego niepokoju, klaustrofobiczny thriller totalny! Perfekcyjny! Thriller czerpiący garściami z klasyki kina, z filmów noir, tak charakterystycznych dla lat 40. i 50. ubiegłego stulecia. Hitchcock, Ford, Altman! Mogłabym wymieniać i wymieniać reżyserów, których filmy miałam przed oczami podczas czytania tej powieści. Mojemu zachwytowi nie było końca.

Jednak to nie tylko klimat książki, a sama historia, rozgrywająca się w dusznej przestrzeni szarego pontiaca grand am, sprawiła, że „Tylko przetrwaj noc” stał się najlepszym thrillerem, jaki do tej pory przeczytałam w roku 2022.

Dziewczyna.

Morderca.

Wspólna nocna podróż.

Charlie jest pasażerką w samochodzie mężczyzny, który zgodził się podwieźć ją z uniwersytetu do rodzinnego domu. Wszystko jednak wskazuje na to, że nieznajomy jest seryjnym mordercą, którego od kilku lat poszukuje policja.

Jedyne, co musi zrobić Charlie, to PRZETRWAĆ TĘ NOC. Tylko jedno z nich wyjdzie z tej podróży żywe.

To absolutnie genialna pozycja. ABSOLUTNIE. Taka, za którą ręczę głową.

Thriller niezwykle błyskotliwy, inteligentny, taki, co to miłośnikom gatunku marzy się po nocach. Naszpikowany wspomnianą już klasyką kina. Klaustrofobiczny i gęsty od napięcia.

Jak bardzo marzę o tym, by przeniesiono go na wielki ekran, na deski teatrów!

To zdecydowanie pozycja, którą każdy szanujący się miłośnik thrillerów MUSI ZNAĆ.

Kocham!

Przyjaciółka Charlie została zamordowana. Dziewczynę dreczą potworne wyrzuty sumienia, bo w pewien sposób mogła zapobiec jej śmierci. Demony są tak potworne, że Charlie podejmuje decyzję o przerwaniu studiów i powrocie do domu, w którym czeka jej babcia. Przypadek sprawie, że trafia na chopaka, który też chcę opuścić kampus i także zmierza w kierunku Ohio. Dziewczyna postanawia się z nim zabrać... I może tego żałować.

Nie przypuszczałam, że książka w której akcja toczy się głównie w jadącym samochodzie, będzie tak ciekawa. Autor dostarczył mi sporo emocji. Między innymi za sprawą projekcji, które toczą się nieustannie w głowie Charlie. To swego rodzaju psychozy. Czasami nie wiadomo, co jest wytworem wyobraźni, tejże dziewczyny, a co faktem. Sama akcja także od czasu do czasu nabiera większego tempa, zwłaszcza na postojach w trakcie podróży. Dają się wyczuć emocje, niepewność i lęk, które towarzyszą Charlie. Zakończenie nie najgorsze, ale i nie najlepsze. Może trochę przewidywalne, ale całościowo książka wypadła bardzo dobrze. Niektórych moze irytować główna bohaterka, ale ja odniosłam wrażenie, że ona sama nie do końca sobie ufa. Nie wie co się dzieje tu i teraz, ci się dzieje w jej wyobraźni a co jest rzeczywistością. Autor w pewien sposób, próbuje pokazać jak traumatyvzne wydarzenia mogą wpłynąć na nasz mózg od strony czysto psycholohicznej. Mi się podobała i was zachęcam do lektury😊

Lubię zapoznawać się z twórczością nieznanych mi do danej chwili autorów. Jest to doskonała okazja do tego by móc poznać pióro nowych autorów. W związku z tym z ogromnym zainteresowaniem skusiłam się na ,,Tylko przetrwaj nic". Książka została stworzona przez autora piszącego pod pseudonimem Riley Sager. Od chwili premiery zebrała już bardzo duże grono swoich odbiorców. W związku z tym tym bardziej byłam ciekawa tego wydania. Miałam nadzieję, że lektura tego tomu okaże się satysfakcjonująca również dla mnie. Do tej pory autor wydał pięć książek, ale to było moje pierwsze spotkanie z jego twórczością.

Na kampusie od kilku lat dochodziło do morderstw młodych dziewczyn. Sprawca wyróżniał się pewnym charakterystycznym działaniem, o którym oprócz śledczych wiedzieli tylko nieliczni. Pech chciał, że jedną z ofiar mordercy stała się przyjaciółka głównej bohaterki. Charlie również z powodu poczucia winy postanowiła opuścić kampus, nie powiadamiając swojego chłopaka o rozstaniu. Udało jej się załatwić podwózkę do rodzinnego domu i ruszyła w drogę. Czy miała być to udana podróż? W jaki sposób miała się ona zakończyć dla Charlie? Czy udało się dowiedzieć kto był mordercą młodych kobiet na kampusie?

Względem tej książki miałam bardzo duże oczekiwania i prawdopodobnie to mnie zgubiło. Początkowo nie umiałam wciągnąć się w tę historię. Później akcja nabrała tempa, pojawiło się sporo niejasności i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Fabuła pod względem rzeczywistości miesza się z filmową wyobraźnią bohaterki. Zakończenie historii Charlie nie okazało się dla mnie zbyt satysfakcjonujące. ,,Tylko przetrwaj noc" nie jest lekturą złą, ale do mnie ona nie trafiła. Zadowolone opinie innych odbiorców z kolei dowodzą temu, że zyskuje ona coraz większe grono swoich odbiorców wśród miłośników prozy autora. Może w przyszłości dam szansę innej lekturze, którą napisał autor pod pseudonimem Riley Sager.

Rok 1991 gdzieś w drodze do domu. Młoda dziewczyna uciekając przed dręczącym ją sumieniem i wspomnieniami wsiada do samochodu obcego chłopaka. Uniwersytet nie jest dla niej już tym samym miejscem. Jest połowa semestru, ale dla Charlie to koniec. Przed nimi już tylko ponad sześciogodzinna podróż w stronę Ohio i będzie w domu.

On i ona. Rozmowa o niczym, a jednak... Charlie ma podejrzenia, że Josh nie jest zwykłym chłopakiem, a propozycja podwózki nie była przypadkowa. Kampusowy Zabójca to już legenda, pytanie brzmi: Czy Charlie wsiadając do samochodu weszła w paszczę samego lwa?

Ta książka to intrygujący i trzymający w napięciu thriller psychologiczny. Akcja rozgrywa się w samochodzie nadając całej powieści klaustrofobicznego klimatu. Atmosfera między bohaterami jest tak napięta, że można ją kroić nożem. Strach miesza się z poczuciem bezsilności, wywołując u czytelnika napięcie wszystkich mięśni.

„Tylko przetrwaj noc” to nie jest książka do których przyzwyczaił nas autor. Charakter tej powieści jest zupełnie inny. Tutaj rzeczywistość staje się fikcją, a zdrowy rozsądek zmienia się w psychozę. Zakończenie zaskoczyło mnie, chociaż pewne jego części już w trakcie czytania były dla mnie oczywiste. Autor jednak postawił mocną kropkę na i. Jedynym minusem były w mojej ocenię niektóre zachowania głównej bohaterki. Momentami miałam ochotę potrząsnąć i przywrócić dziewczynie zdrowe myślenie.

Podsumowując. Takie thrillery mogę czytać!

„Tylko przetrwaj noc” Riley Sager

Po śmierci współlokatorki, Charlie nie może poradzić sobie z poczuciem winy. Dlatego postanawia opuścić uczelnię. Szuka transportu przy tablicy ogłoszeń, gdzie poznaje Josha. Mężczyzna poszukuje kogoś, kto dorzuci mu się do paliwa. Okazuje się, że jadą w tym samym kierunku, więc umawiają się na wspólną podróż.

Wszystko wydawało się w porządku, jednak kiedy jadą pustymi drogami w środku nocy, coś zaczyna niepokoić dziewczynę.

Niesamowicie wkręciłam się w tę powieść. Bohaterka jest intrygująca, przez tragiczne wydarzenia wyrobiła sobie pewien system obronny. Jest fanką filmów i często, kiedy nie radzi sobie z rzeczywistością, w jej głowie zmienia się ona w „filmy”. Przez ten zabieg nie do końca wiemy, co dzieje się naprawdę, a co jest podrasowane przez mózg Charlie. Dlatego początek jest niesamowicie wciągający i intrygujący.

✨Dziewczyna. Morderca? Samochód.

W pewnym momencie wydaje się, że już wszystko wiemy, ale około 2/3 powieści pojawia się plot twist. Muszę przyznać zakładałam, że to nie będzie tak oczywiste, jak w pewnym momencie książka sugerowała. Jednak nie spodziewałam się tego, co się wydarzyło. Klimat jest bardzo klaustrofobiczny, a bohaterowie ciekawi i niejednoznaczni, z masą własnych problemów i traum z przeszłości.

✨„Życie zawodziło ją raz za razem. Filmy – nigdy”

Chyba bardziej podobała mi się pierwsza połowa, nie mogłam się od niej oderwać. Było niesamowicie klimatycznie i duszno, później atmosfera nieco się zmienia. Mimo to uważam, że całość jest bardzo dobra. Oba plot twisty były interesujące, a książkę świetnie się czyta.

Podczas lektury miałam wrażenie, że niektóre wydarzenia są nieco naciągane. Jednak po zakończeniu, które moim zdaniem idealnie pasuje do całości uznaje, że wypada to bardzo dobrze. 🤩

✨„Typowy film. Ale prawdziwe życie. Prawdziwe życie jest o wiele lepsze.”

Ciemna, mroźna noc. Samochód, z którego głośników leci Nirvana. A w środku dwoje nieznajomych: dziewczyna, która ucieka przed przeszłością i poczuciem winy oraz mężczyzna, który najprawdopodobniej jest seryjnym zabójcą 🔪 Rozpoczyna się jazda, której stawką jest życie. Jazda, którą przeżyje tylko jedno z nich.

"Tylko przetrwaj noc" to druga książka Sagera, jaką miałam przyjemność przeczytać. I matko, co to była za lektura! 🤯

Znajdziecie tu całą masę niedopowiedzeń oraz możliwych rozwiązań, ponieważ Charlie, główna bohaterka, nie jest typową dziewczyną. Charlie kocha filmy, w końcu je studiuje, jednak ona ucieka we własne filmy, w swojej głowie, gdy rzeczywistość staje się zbyt trudna, aby ją zaakceptować. Wtedy wyświetlają jej się w głowie takie właśnie filmy, halucynacje, które mogą być ratunkiem, ale i przekleństwem. Tak było, kiedy ostatni raz widziała Maddy, swoją najlepszą przyjaciółkę. Zanim Maddy została zabita przez Kampusowego Zabójcę. Charlie kogoś widziała, jednak nie do końca. Widziała postać filmową w swojej głowie. Jednak kim był prawdziwy morderca? Tego nigdy się nie dowiedziała.

Siedzący obok niej Josh wie za dużo. Za dużo o niej samej. O przeszłości. A także o Maddy. Rzeczy, których nie powinien wiedzieć. Dlatego Charlie wie, że Josh posiadł tę wiedzę tylko w jeden sposób. Jest tym, który zabił tamte dziewczyny i samą Maddy.

Jak zakończy się ta długa noc? Jedno jest pewne: łatwo nie będzie ją przetrwać.

Klimat tworzy te książkę od początku do końca. Klimat filmów, muzyki i ogólnie pojętej kultury wczesnych lat 90. To niesamowite, jak autor przedstawił tamte czasy, tak żywe, że wydaje się, jakby "Come as you are" grające w grand amie Josha, dopiero co wyszło z wytwórni muzycznej. Było nowością, jaką zachłystują się nastolatki, a nie przebojem, który ma już skończone trzydzieści lat 🎶

Ta pasja Charlie, pasja do filmów, jest po prostu taką wisienka na torcie, która dodaje smaku całej historii. Ba! Bez tej wisienki nie byłoby, mogę śmiało powiedzieć, tej powieści 🍒

No i zakończenie. To zakończenie! Bach, trach, bum! 💥 Nic nie jest takie, jak się wydawało. Żadne spekulacje mi się nie sprawdziły!

Panie i panowie. Riley Sager. Zapiszcie sobie to nazwisko. Ja z wielką radością wpisuję je na listę moich ulubionych autorów.

10/10

@[Adres usunięty]zce

Nazywam się Charlie.

Charlie Jordan i właśnie jadę autem z nieznanym mi mężczyzną.

Boję się, bo podejrzewam, że jest mordercą. Kampusowym Zabójcą.

To on zamordował moją przyjaciółkę i przez niego musiałam uciekać.

A jeśli to nie on?

To kto?

Dlaczego też ucieka?

Rozmawiamy i niby jest miło, ale...jest w nim coś podejrzanego.

Byle tylko przetrwać tę noc.

Nie chcę być jego kolejną ofiarą.

Tak mógłby rozpoczynać się film nakręcony na kanwie tej historii. I być może będzie, bo autor doskonale wie, jak bawić się widzem budując napięcie i wprowadzając zwroty akcji.

Sama bohaterka też budzi w nas mieszane uczucia. Nigdy nie wiemy co jest prawdą, a co wytworem jej wyobraźni.

Żyjąca w świecie filmów, przeskakuje przez noc klatka po klatce. To, o czym przeczyta w napisach końcowych będzie bardziej szokujące, aniżeli się spodziewa.

My też otworzymy usta ze zdziwienia.

Dla mnie to był bardzo dobry ,,film" i chętnie wybiorę się na ponowny seans.

Czy wybierzesz się Ty?

Mam nadzieję.

Ja polecam.