Co chciałabym, żeby ludzie wiedzieli o demencji

Nie mam najmniejszej wątpliwości, że oto pojawiła się najważniejsza książka tego roku, która może zmienić życie wielu seniorów oraz ich rodzin, na znośniejsze i przyjemniejsze, a wszystko to dzięki ogromnemu samozaparciu i dobrej woli kobiety, która zdecydowała się podzielić tym, jak widzi, odbiera i czuje świat, który JEST INNY niż ten, do którego przywykliśmy.

Nasze społeczeństwo starzeje się w zastraszającym tempie i to się raczej nie zmieni. Coraz częściej w gabinecie lekarskim będzie można usłyszeć diagnozę — DEMENCJA. Będzie ona dotyczyć Twojej babci, dziadka, wujka, ale też Twojej matki lub ojca (sama autorka została zdiagnozowana w wieku 58. lat). Lekarze POWINNI umieć prawidłowo przekazać tę informację, bo to od nich zależy, czy wzmocnią pacjenta, czy też sprawią, że załamie się zupełnie już na starcie. Forma słowna, w jaką ubiera się tę chorobę, na ten moment, pozostawia wiele do życzenia. Drugą niezwykle ważną kwestią jest uświadomienie rodziny, że demencja to ZABURZENIE NEUROLOGICZNE, a nie choroba psychiczna.

To, czego nie ma w książce, a co mogę powiedzieć z posiadanych informacji na temat poszczególnych znanych mi przypadków — to wybór leków, jakie aplikuje się chorym. Czasem ten wybór i dawki w szybkim tempie po prostu zabijają, bo są za duże, bardzo szybko z człowieka robi się roślinka, a potem już z górki. Zawsze KONSULTUJCIE leki i dawki u kilku lekarzy! Demencja to coś, co cały czas poznajemy, posiadanie jej nie oznacza końca życia!

Trzecią istotną kwestią jest brak diagnozy, bo nie każdy senior do lekarza pójdzie, jak dajmy na to moja Babcia, która w styczniu skończyła już 88 lat :) Z wiekiem zmienia się wiele rzeczy, zmysły nie działają już tak jak dawniej, humory występują częściej, częściej też pojawiają się zachowania, których młody człowiek nie rozumie. Po przeczytaniu tej książki zupełnie inaczej podejdziecie do swoich sędziwych członków rodziny, ale też sąsiadów, którzy gdzieś tam za ścianą ŻYJĄ.

Wartość tej książki nie da się przeliczyć na żadne pieniądze. Pozycja obowiązkowa.

IG @angelkubrick

"CO CHCIAŁABYM, ŻEBY LUDZIE WIDZIELI O DEMENCJI"

to niezwykle osobista opowieść kobiety, która kilka lat temu usłyszała w gabinecie lekarskim jednoznaczną diagnozę - DEMENCJA.

Autorka (Wendy Mitchell) napisała tę książkę książkę z myślą o ludziach chorych, ich opiekunkach, jak również dla osób, które zwyczajnie pragną dowiedzieć się czegoś więcej o tej trudnej i postępującej chorobie.

Większość z nas zapewne kojarzy demencję wyłącznie z zaburzeniami pamięci, jednak autorka skutecznie wyprowadza nas z tego błędu i stereotypowego myślenia. Dowiadujemy się, że problemy z pamięcią to tylko czubek góry lodowej, pod którym kryją się również: zaburzenia odżywiania, halucynacje występujące na poziomie wszystkich zmysłów (a więc: wzrokowe słuchowe, a nawet węchowe), problemy z poruszaniem się - będące efektem halucynacji wzrokowych, trudności z odróżnianiem rzeczywistości od snu, problemy w sferze komunikacji i okazywania emocji.

Statystycznie co 4 minuty jedna osoba dowiaduje się, że cierpi na tę chorobę, więc ryzyko, że w naszym otoczeniu będziemy mieli (a może już mamy) osobę z demencją jest bardzo wysokie. Miejmy nadzieję, że nigdy nie przyjdzie nam się mierzyć z tą chorobą, jednak uważam tę książkę za lekturę obowiązkową dla każdego człowieka bez względu na wiek. Pozwala spojrzeć na świat oczami osoby chorej, wczuć się w jej zagubienie i lepiej zrozumieć nietypowe zachowania z jakimi możemy się spotkać u osób z demencją.

Książka pomaga oswoić lęk przed chorobą. Zawiera bardzo wiele cennych wskazówek zarówno dla osób z demencją jak i ich opiekunów. Pokazuje, że diagnoza to nie wyrok i z dnia na dzień można szukać sposobów na zachowanie samodzielności, której utrzymanie jest tak ważne dla osób chorych. Mimo trudności, pragną oni mieć kontrolę nad swoim życiem tak długo, jak to możliwe. Na końcu książki znajduje się bardzo ważna adnotacja odnośnie tego, gdzie szukać pomocy. Znajdziemy tutaj zarówno adresy placówek stacjonarnych jak i adresy stron internetowych na których możemy uzyskać pomoc.

Całym sercem podpisuje się pod tą książką, daje jej 10/10 przez wgląd na jej nieoceniony przekaz.

Temat demencji, jest mi bardzo bliski, chociaż nie dotyka mnie osobiście. Niemniej… nigdy nie wiadomo, prawda?

Czy spotkaliście się kiedyś z kimś, kto choruje na demencję? Macie wiedzę na ten temat?

Chcielibyście dowiedzieć się czegoś więcej?

Autorka sama boryka się z chorobą i opisuje swoje życie.

Z czym kojarzy nam się słowo demencja? Jesteście w stanie wymienić chociaż kilka cech?

To niesamowite jak ważna jest ta książka. Pozwala ona budować i rozszerzać świadomość społeczeństwa.

Nie każda książka tego typu jest łatwa w przyswojeniu, dlatego tym bardziej polecę wam sięgnąć po nią, ponieważ język jakim jest napisana (i przetłumaczona!) pozwala na swobodne i przyjemne czytanie.

Udało mi się niesamowicie dużo „wyciągnąć” z tej książki i będę do niej wracać.