Bibliotekarka z Saint-Malo

O drugiej wojnie światowej jest mnóstwo książek. Prawie wszystkie przekazują tę samą wiedzę o cierpieniu, dehumanizacji i tragedii, która prawdopodobnie już na zawsze zapisze się na kartach historii. Zginęło tak wiele ludzi, doszło do tak niewyobrażalnych czynów, że o tym nie da się zapomnieć. Oczywiście najważniejsi w tej historii są właśnie ludzie, jednak wojna niosła też zniszczenie wśród szeroko rozumianej sztuki. Płonęły budynki, obrazy i... książki. Jakkolwiek z całego serca kocham książki, to uważam, że ich zniszczenie w żaden sposób nie jest porównywalne do śmierci człowieka. Niemniej jest to dla mnie ponury symbol upadku kultury i człowieczeństwa. Książki to wiedza, to wyobraźnia, to ucieczka. Gdy dochodzi do palenia dzieł literackich, mogę bez zastanowienia stwierdzić, że jako ludzkość robimy krok do tyłu. Dlatego tak bardzo mnie przeraża, że nawet teraz są palone. Jednak to w czasie wojen płonęły całe stosy naszego dorobku kulturowego.

Jocelyn Farrec jest bibliotekarką w Saint-Malo. Jest to jej pasja, która pozwalała uciec jej od ponurej rzeczywistości. Przez wiele lat Jocelyn kochała wyłącznie książki, aż pewnego dnia spotkała Antoine'a. Wtedy jej duszą zawładnęła miłość do drugiego człowieka, lecz nie wyparła miłości do literatury. Serce jest pojemne i daje olbrzymie możliwości. Lecz czas niesie ze sobą nieprzewidziane zdarzenia. Dla młodej bibliotekarki jest to nadchodząca wojna. Czym innym jest wiedzieć, że już niedługo jej macki dosięgną Saint-Malo, a czym innym spotkać się z nią twarzą w twarz. Czy Jocelyn będzie w stanie przetrwać wojnę? Czy miłość jest wystarczającą siłą, by pokonać wszelkie przeciwności losu? Czy można patrzeć na cierpienie innych ludzi?

Myślę, że tutaj jest dość oczywiste, czemu zdecydowałam się przeczytać akurat tę powieść. Bibliotekarka w tytule, książki na okładce – przecież to raj miłośnika literatury. Dlatego też nie zwróciłam uwagi na dokładną treść i złamałam swoje małe czytelnicze postanowienie, które mówiło, że na razie odpoczywam od wszelkiej literatury wojennej. Zbyt dużo jej w ostatnim czasie, by nie czuć się przytłoczonym. Jednak jak już powiedziało się a, to trzeba powiedzieć b. I tak oto jestem po lekturze poruszającej książki.

Od pierwszych stron urzekł mnie poetyczny język, który niósł w swoim odbiorze przyjemność, ale zarazem nastrajał do kontemplacji. Cała historia jest przepełniona wieloma sentencjami nakłaniającymi do głębokich rozważań nad znaczeniem literatury, ludzkiego życia i pojęcia szczęścia. Wydaje się być to bardzo poważne i w samej rzeczy takie jest. Jednakże dzięki lekkości pióra autora przechodzi się przez całą opowieść bez szwanku i zmęczenia. Pisarz skupia się przede wszystkim na opisach uczuć wewnętrznych, dlatego emocje wręcz krzyczą z prawie każdej strony, a szerokich opisów sytuacyjnych czy krajobrazu nie ma co poszukiwać w tej książce.

Fabuła jest powolną drogą przez ważną część życia Jocelyn. Panoramicznie ukazuje jej teraźniejszość, ale też w subtelny sposób przedstawia historię wcześniejszą, byśmy lepiej mogli zrozumieć bibliotekarkę. Nie ma tutaj niespodziewanych zwrotów akcji. Pojawiają się ważne, wręcz przełomowe wydarzenia dla bohaterki, jej bliskich, ale też dla całego świata, lecz na wszystkie jesteśmy przygotowywani i gdy już do nich dojdzie, ze smutkiem lub radością możemy je tylko zaakceptować.

Jeśli miałabym doszukiwać się jakiś niedociągnięć w "Bibliotekarce z Saint-Malo", to muszę zwrócić uwagę na kreację bohaterów, która w moim odczuciu jest stanowczo zbyt niedopracowana. Całość jest opowieścią poruszającą, pełną emocji, lecz niestety nie umiałam utożsamić się z jej bohaterami ani nawet w żaden sposób przywiązać, co mocno mnie zawiodło. Jednak chwilę trzeba poświęcić samej Jocelyn, która wysnuwa się jako postać naiwna. Przemawia przez nią dobroć, która przekracza abstrakcyjną granicę między powinnością, moralnością i głupotą. Brzmi to z mojej strony mocno oceniająco, ale nie to mam na myśli. Kryje się za tym pewien rodzaj piękna, że ktoś w tak mrocznych i trudnych czasach zachował to poczucie, że powinien nadal walczyć i nie zmieniać swoich zasada i wartości. Tchnie to trochę wyidealizowaniem, co potrafiło mnie odrzucać, lecz rozumiem, skąd pomysł na taką bohaterkę i jak ważną rolę odgrywa fakt, że jest właśnie tak bezwarunkowo dobra.

Powieść ma dla mnie wiele wad, które znacznie psuły mój odbiór, ale "Bibliotekarce z Saint-Malo" jestem w stanie wiele wybaczyć, ponieważ wszystko jest uratowane za pomocą tematyki. Książka ukazuje dwie strony konfliktu w czasie wojny. Nagle opada kurtyna naszych przekonań i gdzieś ukrytej nienawiści u niektórych osób. Pod pojęciem Francuzi, Żydzi i Niemcy nagle wyłaniają się różni ludzie – ludzie z krwi i kości. Każdy z nich jest odmienny, każdy z nich ma własne poglądy i własną moralność. Za tym idzie tylko jeden wniosek – świat nie jest czarno-biały. W tej wojnie ginęli i cierpieli ludzie po obu stronach. Nie każdy Francuz okazywał się szlachetny i nie każdy Niemiec był potworem. Dla mnie jest to prawda uderzająca w pewien schemat. Część nazistów była nieludzkimi stworzeniami. Mordowali, torturowali, uważali się za lepszych i nie znali żadnej litości. Ale byli też ludzie, którzy wykonywali rozkazy, bo chcieli żyć, bo chcieli, by ich bliscy mogli przetrwać. Tak samo sytuacja wyglądała po stronie Francji, gdzie byli ludzie walczący o wolność i życie, byli ludzie, którzy chcieli tylko przetrwać i byli ludzie, którzy uważali, że warto poświęcać niewinnych cywili, byle tylko zabić jednego nazistę. Pewnie część z Was teraz powie, że być może, ale to jest kwestia rozłożenia częstotliwości. Zapewne tak, ale wojna miała wiele obliczy. Mogę sobie dywagować na ten temat, lecz ja wojny nie przeżyłam. Wszystko, co na ten temat wiem, jest wyłącznie moją interpretacją usłyszanych opowieści, nauczonych faktów i przeczytanych słów. Dlatego tak bardzo doceniam w tej powieści, że nie było pryzmatu nienawiści, tylko uwrażliwienie na ogólne pojęcie cierpienia.

Cała opowieść poszła też krok do przodu, ponieważ dała sygnał, że istnieje też zjawisko ślepego wierzenia w idee. Czasami dajemy się bezmyślnie im omamić i nawet będąc przekonanym, że czynimy dobro, zapominamy o drugim człowieku i konsekwencjach naszych działań. Wtedy wystarczy iskra, by doprowadzić właśnie do dehumanizacji.

Jak sami czytacie, "Bibliotekarka z Saint-Malo" pobudziła mnie do wielu refleksji i dała nowy punkt odniesienia. Nie pierwszy raz spotykam się z powieścią, która nie przedstawia sytuacji w sposób typowo czarno-biały. Jednak zawsze będę cenić literaturę dającą możliwość spojrzenia na świat z wielu perspektyw. Nie jest to powieść idealna, ale i tak polecam Wam gorąco zapoznać się z nią.

W polskim filmie „Jutro idziemy do kina”, opowiadającym losy trojga przyjaciół, zdających właśnie maturę, których plany i marzenia zostają skonfrontowane z wybuchającą właśnie wojną, szczególnie zapada w pamięć ostatnia scena. Wyjątkowe zestawienie młodości i beztroski z grozą nieuchronności, nadciągającą niepewnością oraz rozlewającym się złem. Podobne odczucia towarzyszą czytelnikowi podczas lektury pierwszych rozdziałów książki hiszpańskiego autora Mario Escobara, zaznanego już polskim odbiorcom chociażby ze znakomicie przyjętej książki „Kołysanka z Auschwitz”. Tym razem powstała powieść zainspirowana wizytą pisarza we francuskim Saint-Malo – malowniczym, portowym miasteczku, a także opowieścią jednej z jego wiernych czytelniczek. Tak narodziła się książka „Bibliotekarka z Saint-Malo”. Jej bohaterką jest bibliotekarka Jocelyn Ferrec, którą poznajemy w szczególnym dla niej dniu. Jocelyn poślubia młodego policjanta Antoine’a dokładnie 1 września 1939 roku. Stąd moje skojarzenie ze wspomnianym filmem. Jocelyn wyrusza ze świeżo poślubionym mężem w podróż poślubną, na której cieniem kładzie się nie tylko wybuch wojny, ale też choroba głównej bohaterki.

Po przezwyciężeniu własnej słabości los stawia bibliotekarkę wobec kolejnych trudności. Mąż zostaje wysłany na front, w mieszkaniu bibliotekarki kwateruje odrażający oficer Adolf Bauman, a wkrótce okazuje się też, że Jocelyn będzie musiała stanąć w obronie tego, co dla niej najdroższe. Bibliotekarka ryzykuje wszystko, by ocalić bibliotekę z ukochanymi książkami. Z godną podziwu determinacją i uporem walczy o zachowanie historii swojego miejsca, dziedzictwa pokoleń, o zwycięstwo słowa nad brutalną i bezmyślną przemocą. Biblioteka staje się nie tylko czymś o co młoda bibliotekarka postanawia zawalczyć – ale też miejscem schronienia czy tajnych spotkań, a dla niej samej miejscem wytchnienia od trudnej do zniesienia rzeczywistości. Nieustraszona bibliotekarka walczy nie tylko o obronę cennego księgozbioru przed nazistowskimi okupantami, którzy według powstających list robią czystki i niszczą książki zakazanych autorów. Staje również w obronie swoich przyjaciół. Pomaga jej w tym niemiecki kapitan Hermann von Choltiz, którego łączy z bohaterką miłość do słowa drukowanego.

W posępnej, wojennej dekoracji – tak kontrastowej do codziennego życia nadmorskiej miejscowości - rozgrywa się poruszająca i porywająca historia o woli życia i odwadze. O miłości do słowa i literatury. Uczuciu spełnionym i tym niemożliwym. Historię bibliotekarki z Saint-Malo czyta się z zapartym tchem i jest to szczególna gratka dla miłośników książek.

Jocelyn opowiada swoją historię za pomocą listów do znanego pisarza. Dzięki zastosowaniu tego zabiegu literackiego fikcyjna opowieść bibliotekarki, oparta o losy czytelniczki książek Mario Escobara, z dobrze zarysowanym tłem faktograficznym, staje się dostępna nawet dla czytelnika mniej obeznanego z historią i może stać się punktem wyjścia do dalszych, literackich i faktograficznych, poszukiwań.

"Bibliotekarka z Saint-Malo" to wciągająca, napisana przystępnie i momentami wzruszająca opowieść, pozwalająca na chwilę zapomnienia. Kibicowałam głównej bohaterce w jej upartej chęci zachowania tego, co dla niej najcenniejsze. Trzymałam kciuki, by jej umiłowanie słowa zwyciężyło wszechobecne zło. Mam nadzieję, że zgodnie z intencją autora ta niezwykła powieść skradnie wasze serca i zostanie z wami na dłużej.

„Bibliotekarka z Saint-Malo” to poruszający obraz wierności swoim zasadom i ochrony tego, co najcenniejsze, nawet kosztem samego życia. Nie ma nic ważniejszego niż słowa, za którymi ukrywa się porządek całego świata. Jednocześnie niosą one za sobą również ogromne zagrożenie. Jest tylko jeden warunek – trzeba być tchórzem. Widmo drugiej wojny światowej utkano na tle francuskiego, malowniczego miasteczka, które jest jakby osobnym bohaterem tej powieści. Tragizm, melancholia i nostalgia wygodnie umościły się na stronach tej powieści, tworząc z nią nierozerwalną całość. Emocje są wielobarwne jak uliczki Saint-Malo. Smutek, niczym trujący bluszcz, oplata każdy aspekt tej historii, by strona po stronie, przybliżyć się do nieprzewidywalnego finału, dosięgnąć go mackami nieszczęśliwych wydarzeń. Ta książka to nie tylko walka z ideologią, narzucaną pod groźbą śmierci. To również starcie samego ze sobą, wybór między lojalnością a rozsądkiem. Autor wykreował przepiękny wątek miłosny, który ukazuje zarówno pastelowe, jak i ciemne barwy, uczucie akceptowane przez przyjęte konwenanse i zakazane w obliczu wojny. Tym razem poznajemy obraz konfliktu zbrojnego, który w swoje sidła, niczym kłusownik, chwyta ludność cywilną, zmuszaną do brutalnych zabaw na rozkaz tych, którzy ograniczyli się wyłącznie do stworzenia ich zasad. Ta historia osnuta jest na niesprawiedliwości, dehumanizacji i lęku, towarzyszącego każdego dnia i każdej nocy. Dramatyzm tej powieści nie dotyczy jednak tylko działań wojennych skierowanych ku niewinnym ludziom. Główna bohaterka, raz po raz, doświadczana jest przez okrutny los, co daje czytelnikowi poczucie nieuchronnego nieszczęścia, które dotyka nas, nie kierując się żadnymi kryteriami doboru. Nie liczcie jednak na pokrzepiające zwieńczenie tej opowieści, nie wiem nawet, czy mogłabym określić je mianem słodko-gorzkiego. Ta książka to również nie lada gratka dla wielbicieli książek, którzy zapewne będą zachwyceni cytatami, które chciałoby się wręcz wytatuować na ciele. Autor nie opowiada o dziełach literackich, ON czaruje słowami. Przepiękna historia pomieszana z tragizmem trzymania się swoich przekonań, wykreowana w ujmujący sposób, z wisienką na torcie w postaci fabuły opierającej się na prawdziwych wydarzeniach. To taki papierowy skarb, który na zawsze utknie mi w głębi serca.

Może ktoś się będzie śmiał, ale takie książki bardzo mnie wzruszają. Mario Escobar w niesamowity sposób pokazał, że do książek można przywiązać się w bardzo mocny sposób. Takie rzeczy są możliwe. Nie tylko w książkach. Ja też jestem bardzo przywiązana do książek i nie wyobrażam sobie, że nie miałoby ich być w moim życiu. Znajomi nawet nazywają mnie molem książkowym, bo ciągle jakieś dzieło mam przy sobie. Więc nie dziwcie się, że najnowsza powieść Escobara tak mnie ujęła. Żeby tak wszyscy kochali książki w obecnych czasach, to ten świat byłby na pewno lepszy. Serdecznie polecam Wam najnowszą powieść Escobara.

Od dziecka interesuję się historią, zwłaszcza II Wojną Światową. Dlatego też bardzo lubię powieści osadzone w tych klimatach. Na szczęście ostatnio nie brakuje mi pozycji do przeczytania. "Bibliotekarka z Saint-Malo" zdobyła szczególne miejsce w moim sercu. Główna bohaterka jest niezwykle ciekawą osobą i szczerze kibicowałem jej od pierwszej do ostatniej strony. Podobała mi się też relacja między głównymi bohaterami. Nie była przesłodzona. Książka spodobała mi się tak bardzo, że przeczytałem ją dwa razy, a rzadko mi się to zdarza. Chętnie przeczytam inne książki tego autora, lubię jego styl pisania.

Lubię czytać książki historyczne, a szczególnie te, których akcja dzieje się w trakcie drugiej wojny światowej, dlatego tak chętnie wzięłam się za czytanie tej powieści. Muszę przyznać, że od samego początku udało mi się wejść w tę historię i dać się jej porwać. Akcja w książce nie toczy się może zbyt szybko, ale nie jest to konieczne, gdyż wszystko po prostu powinno lekko płynąć. Na duży plus zasługuje pomysł na pokazanie narracji poprzez list. Pozwala to całkiem przyjemniej podejść do lektury, sprawia, że jest ona łatwiejsza w odbiorze. Powieść naprawdę wzrusza, dlatego warto dać szansę autorowi.

Powieść historyczna z literaturą w tle. Czy to się może udać ?

Ocena: 6/10

@[Adres usunięty]ce #bibliotekarkazsaintmalo #historia #book

Bardzo żadko sięgam po powieści historyczne. Zawsze wydawało mi się że jest to literatura " ciężkiego kalibru".

W tamtym roku poznałam pióro autora @[Adres usunięty]al . To jak autor potrafi wplątać fabułę z wydarzenia historyczne, bardzo mnie zainteresowało, dlatego tez postanowiłam sięgnąć po jego kolejną książkę. Jak już wcześniej podejrzewałam się okazała się ona dla mnie łatwa. Zawierała w sobie ból i strach ale i zarazem szansę i nadzieję.

To co najbardziej przypadło mi do gustu to opis obszarów objętych wojną. Autor bardzo dobrze opracował treści historyczne, które stały się idealnym odzwierciedleniem miejsca akcji. Miasto pod gruzami, miejsca po bombach czy po armatach bardzo często jawiły się w mojej wyobraźni. W tych momentach najczęściej odczuwałam ból, zarazem jednocząc się z wszystkimi ofiarami.

Autor oparł swoją historię na miłości. Wiadomo nie od dziś że miłość podczas wojny była najważniejsza dlatego często przypisywano ją jako główny atrybut czasu wojny. Bardzo podobało mi się to że uczucie zaistaniało pomiędzy dwoma skrajnymi światami. Żołnierz / kapitan lokuje swoje uczucia w bibliotekarce. Nie było by w tym nic dziwnego gdyby wcześniej nie otrzymał rozkazu eliminacji wszystkich bibliotek.

Dlatego też w tym momencie ta historia toczy się dosyć niezwykle.

Mimo tego odczułam pewien niedosyt ale także złość. Główny bohater został wybielony, pozbawiony tych strasznych cech jakimi charakteryzowali się żołnierze podczas drugiej wojny. Czytałam już o tym wcześniej w recenzji @zapach_stron i faktycznie muszę przyznać że miałam podobne odczucia. W pewnym sensie spowodowało to że gdzieś uciekł mi ten klimat wojenny a czasem odczuwałam pewne przekłamanie. Rozumiem że jest to fikcja literacka niemniej jednak wolałbym jeśli granice jakie zostały nam przyswajane w szkole, zostały zachowane.

Całość zdawała mi się bardzo poruszająca. Tym bardziej kiedy dodaję do tego styl pisania autora. Z jednej strony wydaje się autentyczny a autor panuje nad założoną koncepcją książki, zaś z drugiej strony wydawało mi się

Jakby niektóre dialogi zostały napisane bardzo "infantylnie", tak na odczepnego. Wiele razy właśnie tak się czułam. Mimo to książka posiada w sobie ogromny potencjał i było mi bardzo miło że mogłam ją przeczytać i przenieść się w świat o którym nadal tak mało wiem❤️

Jeśli szukacie pięknej, wzruszającej książki z historią w tle to "Bibliotekarka z Saint-Malo"z pewnością Wam się spodoba 😊 Jest to opowieść o miłości, tej do mężczyzny i tej do książek.

Jocelyn Ferrec pracuje w bibliotece i uwielbia książki. Jej świeżo poślubiony mąż wyrusza na front, a do Saint-Malo wkraczają wojska niemieckie.

Jocelyn czuje się samotna bez męża, a dodatkowo będzie musiała stawić czoło brutalnym prześladowaniom bibliotek. Jednak kapitan Hermann von Choltiz jest wielkim miłośnikiem literatury, co sprawia, że między nim a Jocelyn nawiązuje się nieco dziwna przyjaźń.

Tych dwojga dzieli wojna, lecz łączą książki.

Jocelyn swoje przeżycia opisuje w liście do pisarza Marcela Zoli. Niektórzy mogą tej książce zarzucić pewną naiwność, dla mnie jednak jest to całkiem dobra opowieść o miłości rozgrywającej się na tle drugiej wojny światowej. Jocelyn z pewnym szaleństwem broni tego, co dla niej najcenniejsze. "Bez wątpienia kochanie jest najbardziej rewolucyjnym aktem i z tego powodu spadają na nas tak wielkie prześladowania i zniewagi."

Nie jest to jednak książka na miarę uwielbianej przeze mnie "Złodziejki książek". Mam wrażenie, że autora troszkę za bardzo poniosła fantazja. Oczywiście, przyjaźnie między wrogami wojennymi mogą się zdążyć, ale sam obraz wojny ukazany w tej książce jest dość łagodny i przez co pozbawiony swojej prawdziwości.

"Bibliotekarka z Saint-Malo" może chwycić za serce. Nastawcie się jadak na to, że macie do czynienia z czystą literacką fikcją.

[Adres usunięty]

Powieść bardzo mi się podobała, głównie dlatego, że nie jest kolejną nijaką książką osadzoną w realiach II wojny światowej jakich są chyba tysiące. Escobar fajnie wplata w fabułę wątki historyczne i tworzy postać głównej bohaterki, której nie sposób nie polubić, ale tak naprawdę najważniejsze w "Bibliotekarce z Saint-Malo" są... książki. Podczas lektury czuć, że autor uwielbia czytanie, a jego powieść jest właściwie czymś w rodzaju listu miłosnego do książek, pod którym mogę podpisać się obiema rękami. Jedyną wadą jest wątek miłosny, który został poprowadzony dość stereotypowo i przez to może nudzić - na szczęście nie jest ON aż tak zły, a książkę i tak czytało mi się wyśmienicie!

Nie czytam za często powieści historycznych, bo nie jest to mój ulubiony gatunek literacki, choć historię samą w sobie lubię. Od czasu do czasu jednak zdarzy mi się coś takiego przeczytać, a robię to na ogół z ciekawości. Właśnie z tego powodu sięgnęłam po powieść "Bibliotekarka z Saint - Malo" i muszę przyznać, że przypadła mi ona do gustu. Książkę czytało mi się naprawdę szybko i przyjemnie. Pozwoliła mi ona przenieść się w całkiem inny, nieznany mi świat i przyjrzeć się temu, jak w czasie wojny musieli radzić sobie zwykli ludzie. Myślę, że warto po tę lekturę sięgnąć i wyrobić sobie własną opinię na jej temat.

Nie znam twórczości tego autora, a ta książka jest moim pierwszym z nim spotkaniem. Po lekturze powieści mam dość mieszane odczucia. Z jednej strony jest to naprawdę nieźle napisana pozycja, pod względem warsztatowym totalnie nie można się do niczego przyczepić. Jednak sam sposób, w jaki została opisana ta historia, jak przedstawiona została wojna, nie odpowiada mi. Według mnie to wszystko zostało opisane bardzo lekko, momentami infantylnie. Gdyby niewyraźna informacja dotycząca roku, w którym toczy się akcja powieści, to miałabym wątpliwości, że chodzi tu o czasy wojenne. Warto jednak przeczytać samemu i wyrobić sobie własną opinię.

Wojna to naprawdę trudne i traumatyczne przeżycie dla każdego. Doskonale przekonała się o tym Jocelyn. W małym miasteczku Saint- Molo kobieta przeżywa horror. Pomimo poważnej choroby, która jej doskwiera, wraz z początkiem wojny, mąż zostaje wysłany na front. Samotna prowadzi swoją bibliotekę, jednak gdy pojawiają się niemieccy żołnierze, sprawy się komplikują. Do jej domu zostaje przysłany jeden z SS, a jej księgozbiory mają zostać zostać sprawdzone, czy nie ma w niej niedozwolonych autorów, lub czy nie ma wartościowych ksiąg. W jej życiu zaczyna się walka o przetrwania. Pojawia się również jeszcze jeden niemiecki dowódca, które nie zachowuje się jak reszta i wręcz pragnie jej pomagać. Tylko czy podczas wojny jest możliwość na pozytywne emocje wobec wroga? Co zwycięży, życie czy bezpieczeństwo książek? Co będzie w stanie poświęcić, by je ocalić?

Czytałam tego autorka "Kołysankę z Auschwitz" i była to przejmująca, wyciskająca łzy powieść. Dlatego byłam niezmiernie ciekawa kolejnego tytułu. Dla mnie połączenie tematu książek i wojny, to mieszanka wybuchowa. Od samego początku powieść mnie pochłonęła i nie mogłam się od niej oderwać. Nie raz podczas lektury miałam łzy w oczach, ziała ode mnie na przemiennie złość, smutek i wręcz chęć mordu. Ogólnie nie ukrywam, że powieści wojenne/historyczne wywołują u mnie skrajne emocje, więc może dlatego...

Autor w niesamowity sposób przedstawił całe te drastyczne wydarzenia i emocje, które targały bohaterami, ich rozterki, problemy i trudne wybory. Dodatkowo, ucząc się do matury z historii pamiętałam, że to miasteczko było bardzo ważnym punktem podczas tego okresu i w okolicach było prowadzonych wiele działań wojennych. Także jak dla mnie to kolejny wielki plus dla autora, że tam dużo nie było zmian względem rzeczywistych wydarzeń.

Jeżeli chodzi o bohaterów, to po prostu miałam wrażenie jakby bohaterowie stali przede mną i opowiadali swoją historię i emocje, które nimi targały. Jocelyn jeszcze przed wojną zaczęła mieć problemy zdrowotne, pomimo tego straciła oparcie, którym był mąż i została sama. Z rozpaczy odnoście nadejścia wojny zaczęła opisywać swoją historię jednemu z bardzo popularnych pisarze w razie, gdyby tego nie przeżyła, może ON opowie jej historię reszcie. To kobieta bardzo silna i zawzięta. Los nieraz zrzucał na nią kłody, zabierał jej najbliższych i chciał pozbawić pasji do książek. Pomimo tego nie poddawała się, buntowała i wierzyła, że kiedyś wszystko się odmieni. Czasami wykazywała się lekką głupotą, ale w takich sytuacjach podejrzewam, że większość by tak się zachowała.

To książka, z której emocję się wręcz wylewają. Jest pełna smutku, bólu, strachu i buntu. Autor opisywał ich emocje i wydarzenia z wielkim zaangażowaniem. Dodatkowo wyczuwałam, że był bezstronny w osądach. Pokazywał okrutne zachowania okupantów, ale także jak oni to widzieli, co przeżywali i że nie każdy cieszył się z takiego obrotu spraw. Dla wielu wojna to drażliwy temat i część uważa, że żołnierze niemieccy to każdy był zły, a to błąd. Część z nich wcale tego nie chciała, zostali zmuszani do służby, cierpieli przez to, co musieli robić. Warto też czasami spojrzeć na to z drugiej strony, a nie uważać, że przecież mogli odmówić.

Podsumowując to jedna z bardziej emocjonujących powieści, które w ostatnim czasie czytałam. Jest przepełniona emocjami, a do tego pouczająca i skłaniająca do przemyśleń. Każde państwo czy miasto inaczej przechodziło ten okres, a jednak nie powinniśmy o nim zapominać. To powieść zdecydowanie warta przeczytania i mam ogromną nadzieję, że po nią sięgniecie!

Czy możecie wyobrazić sobie świat bez książek? Czy byłby taki sam jak obecny? Dla Jocelyn Ferrec książki są ogromnie ważne. Kobieta pracuje w bibliotece, w Saint-Malo. Niestety francuskie miasto zostaje opanowane przez Niemców. Chcą oni zniszczyć cenne zbiory. Bohaterka postanawia ukryć unikalne tomy. Pomaga jej w tym niemiecki kapitan Hermann Von Choltiz.

"Bibliotekarka z Saint-Malo" to powieść, w której czułam prawdziwe emocje. W czasie wojny ludzie zachowywali się różnie. Robili straszne rzeczy, z zemsty lub aby przeżyć. Jocelyn skupiła się na czymś innym. Chce żeby książki z jej biblioteki przetrwały i służyły następnym pokoleniom. Była silna, odważna. Ryzykowała własnym życiem.

To piękna powieść i cudownie napisana historia. Jest realistyczna, zachwycająca i wywarła na mnie ogromne wrażenie.

Mario Escobar po raz kolejny podbija serca polskich czytelników. Tym razem piękną, epicką opowieścią, inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami. „Bibliotekarka z Saint-Malo” to historia młodej kobiety, wielkiej pasjonatki literatury, którą los ciężko doświadczył. Ta ponadczasowa opowieść wzrusza do łez i ściska serce. Jednocześnie, płynie z niej przesłanie, że dzięki miłości jesteśmy w stanie pokonać wszelkie przeszkody.

Historia rozpoczyna się dokładnie 1 września 1939 roku. Wszyscy znamy tę datę i doskonale zdajemy sobie sprawę, ile nieszczęść i barbarzyństwa sprowadziła na świat. Jednak dla Jocelyn Ferrec był to najszczęśliwszy dzień w życiu. Ślub z ukochanym Antoine był spełnieniem marzeń i obietnicą szczęśliwego życia. Los jednak zdecydował inaczej. Ciężka choroba i rozstanie z mężem, który wyruszył na front, sprawiły, że młoda kobieta poczuła się samotna i bezbronna. Otuchy dodawała jej miłość do męża, pasja do książek i praca w bibliotece. Gdy do Saint-Malo wkroczyły niemieckie wojska, w mieście zapanował strach. Prześladowania i nowe porządki objęły także bibliotekę. Jocelyn broniła swoich cennych zbiorów. Narażała życie, by ocalić spuściznę narodu. Na jej drodze stanął niemiecki oficer Herman von Choltiz, który również był miłośnikiem literatury. Między tym dwojgiem nawiązała się nic przyjaźni zakazanej i niedopuszczalnej.

Swoje przeżycia Jocelyn zaczęła opisywać w listach do znanego pisarza Marcella Zoli. Tak rozpoczęła niezwykłą korespondencję, pełną tragicznych wydarzeń, bólu, ale też miłości i nadziei.

Przeczytałam już wiele książek, których akcja rozgrywa się w czasie wojny, ale ta jest wyjątkowa. Historia Jocelyn i jej przyjaciół jest tak prawdziwa, że trudno uwierzyć, iż są to fikcyjne postacie. Emocje i uczucia towarzyszące bohaterom są namacalne na każdej stronie. Wręcz fizycznie czuć ból, miłość i rozpacz. Trudno czytać tę powieść i nie zastanawiać się nad tym, ile takich historii wydarzyło się naprawdę.

Reasumując, ta powieść jest o wielkiej odwadze i poświęceniu, ale też o miłości i płynącej z niej siły. Mario Escobar przenosi nas do okupowanej Francji i rzuca w wir barbarzyńskich poczynań hitlerowców. Maluje nam w głowach obraz zniszczenia i pożogi, a jednocześnie ogrzewa nam serca miłością. Trudno czytać tę książkę bez emocji, refleksji i szacunku do ludzi, których wojna naznaczyła piętnem.

Dodatkowo książka jest skarbnicą pięknych maksym, o książkach, o miłości, o życiu, które warto wziąć sobie do serca.

Gorąco polecam!

Mario Escobar Bibliotekarka z Saint-Malo,

II wojna światowa i miłość, tak w dużym skrócie określiłabym tę opowieść. Do męża, do poznanego nazisty, a przede wszystkim do książek, bo biblioteka w Saint-Malo jest miejscem, które Jocelyn pracująca jako bibliotekarka, kocha nade wszystko. Jest w stanie poświęcić wiele, żeby uchronić przed zniszczeniem ukochane książki. Po raz pierwszy, kiedy do Saint-Malo wkraczają Niemcy, których zadaniem jest zlikwidowanie wszystkich woluminów umieszczonych na liście książek zakazanych. Za drugim razem, kiedy do miasta zbliżają się alianci, trwa bombardowanie, a uciekającym Niemcom zależy na cennym księgozbiorze.

Chociaż jest to opowieść w dużej mierze fikcyjna, osadzona jedynie w realiach II wojny światowej, które autor dość dokładnie opisuje (na końcu jest nawet kalendarz najważniejszych dat dotyczących wydarzeń II wojny światowej), napisana została z dużą wrażliwością. Ma w sobie jakąś subtelność i brzmi całkiem przekonująco, nawet jeśli niektóre wydarzenia wydają się mało prawdopodobne, a wręcz nie miały prawa się zdarzyć. Szczególnie zaskoczyło mnie zakończenie (scena jeszcze przed epilogiem w przedostatnim rozdziale), było jak z klasycznego kina przedwojennego. Gdyby na podstawie "Bibliotekarki w Saint-Mało" powstał film, niektóre sceny, szczególnie te dotyczące bombardowania miasta, byłyby spektakularne.

Autor zastosował tutaj dość interesujący sposób narracji, ponieważ Jocelyn opisuje swoje przeżycia, spostrzeżenia i wszelkie obawy dotyczące wojny w listach, które wysyła do pisarza Marcela Zoli, mając nadzieję, że to właśnie ON w przyszłości będzie miał możliwość opowiedzenia czytelnikowi historii Jocelyn, stworzenia wspaniałej opowieści o jej walce z niemieckim okupantem, trudnych uczuciowych wyborach, a przede wszystkim o ogromnej miłości do książek. Jocelyn jest bohaterką wyrazistą, która mocno zapada w pamięć i może się podobać czytelnikowi. Nie będzie bierną obserwatorką, chce walczyć, zależy jej na zmianie sytuacji kraju, a zarazem zdaje sobie sprawę, że jest tylko jedną z wielu osób, które cierpią z powodu wojny. Chętnie dzieli się z pisarzem swoimi przemyśleniami.

"Przy gasnącym świetle dnia napisałam do Pana kolejny list. Gdyby wszystko nie było tak realne, sama bym pomyślała, że to się nie dzieje naprawdę. Potem zeszłam do biblioteki oświetlonej świecami i popatrzyłam na książki, które wciąż trwały na swoich półkach. Poczułam wtedy, po raz pierwszy w życiu, cel swojej egzystencji - to, co prowadziło mnie aż do tej chwili i podtrzymywało mimo wszystkich przeciwności. W tym momencie zrozumiałam, że nie ma czegoś takiego jak przypadek: urodziłam się właśnie dla tej dziwnej misji i tylko ja mogłam nieść to ciężkie brzemię."

Mario Escobar wziął zalążek autentycznej miłości, przeniósł ją na ulice romantycznego Paryża, a potem zamienił to wszystko w zgliszcza. Jocelyn, czyli tytułowa bibliotekarka, jest postacią fikcyjną oraz naocznym świadkiem i ofiarą przetaczającej się przez Francję wojny. Saint-Malo, jako punkt strategiczny, jest najbardziej narażony na atak. Tam jednak znajduje się również wiekowa biblioteka, którą Jocelyn chce chronić za wszelką cenę.

Jak by to było, gdyby na świecie nie było już książek? Sytuacja wręcz absurdalna dla miłośników słowa pisanego. Nasza bohaterka pokochała je, gdy straciła rodziców i ta miłość nigdy nie umarła. Nie miała wiele do stracenia. Wykazała się niebywałą odwagą i heroizmem, by bronić nie tylko kulturowe dziedzictwo, ale także niewinne ofiary hitlerowskiej zbrodni. Nie udało by się bez wsparcia niemieckiego kapitana Hermanna, który tak jak i ja podziwiał Jocelyn. Miłość nie wybiera. Mimo, że był narodowym wrogiem, starał się wspomóc bibliotekarkę w jej działaniach. Walczyła walecznie do samego końca wojny.

Autentyczne wydarzenie, a w nich młoda kobieta, która najpierw walczy ze śmiertelną chorobą, a potem z nazizmem. Autor fantastycznie ubiera myśli w słowa. Przepiękna historia stworzona na kanwie historycznej poruszy nie jedno serce. To moje pierwsze spotkanie z autorem i teraz tego żałuję. Mario ma przyjemny lekki styl pisania, a jednocześnie potrafi przekazać wiele emocji. Bardzo wam polecam. Premiera już 14 kwietnia. Dziękuję @[Adres usunięty]ce za egzemplarz.

Mario Escobar w swojej najnowszej książce przedstawia historię Jocelyn, francuskiej bibliotekarki, dla której książki są cenniejsze niż własne życie.

Poznajemy Francję na początku lat 40. XX w. Jocelyn jest młodą mężatką, której życie nie rozpieszczało. Jako nastolatka straciła rodziców, wybucha wojna, a jej mąż zostaje powołany do wojska. W dodatku do malowniczego miasteczka, w którym mieszka wkraczają niemieccy żołnierze. Jedyną rzeczą, która trzyma ją przy życiu jest bezgraniczna miłość do książek. Koresponduje także ze słynnym pisarzem, Marcelem Zolą, i opowiada o swoim życiu w okupowanym Saint-Malo. Co ciekawe, zaprzyjaźnia się również z niemieckim żołnierzem, który tak jak ona kocha książki. Czy ta relacja może przetrwać? Czy Jocelyn ochroni to, co kocha, nawet za cenę własnego życia?

Podziwiam Jocelyn. To wrażliwa, uczuciowa, ale także silna i odważna kobieta, która nie bała się bronić tego, co najcenniejsze. Biblioteka stała się dla niej miejscem, gdzie czuła się szczęśliwa. To jej opoka, której postanowiła bronić za wszelką cenę. Jej postawa zasługuje na podziw i szacunek.

To książka o wielkiej odwadze, miłości, nadziei, ale także strachu, smutku i okrucieństwach wojny. Pokazuje, że nawet, gdy jest bardzo źle, zawsze jest iskierka nadziei, która trzyma przy życiu i sprawia, że nie można się poddać. Tak jak Jocelyn. Ona była wierna swoim zasadom. Uważała, że tylko książki są w stanie odbudować świat po wojnie. Cytując: "Wszystko jest skomponowane ze słów. Bez nich niczego nie potrafimy zrozumieć. Definiują nasze uczucia, są motorem naszych idei, inspirują naszą wiarę. Gdyby nie one, świat byłby milczeniem...".

„Bibliotekarka z Saint-Malo” wywarła na mnie duże wrażenie. Czyta się ją szybko, historia wciąga tak, że nie można się od niej oderwać. Znajduje się w niej także wiele pięknych cytatów. To wspaniała opowieść, która zostanie w mej pamięci na długo.

„Misja książek polega na tym, że czynią nas wolnymi. Jesteśmy wolni, kiedy się uczymy, poznajemy świat, odkrywamy go…”. Zgadzam się w tym w stu procentach, jako bibliotekarka tym bardziej :) To wspaniałe, jak książki potrafią zmienić ludzi i sprawić, że świat może stać się lepszy. Cudowna powieść, która chwyta za serce!

„Moim gorącym pragnieniem byłoby, aby pewnego dnia ludzie, gdy odzyskają rozsądek, dowiedzieli się, że jedyne, co nas może uratować od barbarzyństwa, to miłość."

Poznajemy Jocelyn Ferrec kobieta jest szczęśliwa, właśnie rozpoczyna nowe życie u boku ukochanego mężczyzny. Jest bibliotekarką i miłośniczką literatury. Wszystko, co dobre kończy się wraz z wybuchem II wojny światowej. Po tym jak jej mąż Antoine wyruszył na front, boryka się z przytłaczając samotnością. Nastał trudny, niepokojący, niebezpieczny czas wojennej zawieruchy. Do miejscowości, w której mieszka wkraczają niemieckie wojska. Żołnierze panoszą się na każdym kroku, robią, co chcą, uważają Saint-Malo za swoje miasto. Ich prześladowania dotykają wszystkich i wszystkiego, co napotykają na swojej drodze. Dotyczy to także ukochanej biblioteki Jocelyn. Niemiecki kapitan Hermann von Choltiz jest podobnie jak nasza Jocelyn ogromnym pasjonatem literatury. Właśnie dostał rozkaz zniszczenia biblioteki. Niespodziewanie między tą parą stojącą po przeciwległych stronach wojennej rzeczywistości nawiązuje się nic porozumienia. Łączy ich miłość do książek i…

W swojej samotności Jocelyn stara się jak może, aby uratować jak najwięcej unikatowych książek z pokaźnego zbioru biblioteki. Trudne życie mieszkańców niewielkiego francuskiego miasteczka. Walka o przetrwanie, zdobywanie jedzenia, strach, podział na lepszych i gorszych. Współpraca z Niemcami, donosicielstwo i ruch oporu. Trudne relacje międzyludzkie, złe doświadczenia, które niekorzystnie wpływają na ludzi, zmieniają ich, niektórzy zatracają swoje człowieczeństwo. Ból, smutek, przerażenie, niemoc. Relacja naszej Jocelyn i niemieckiego oficera, który wbrew wszystkiemu zakochuje się w niej.

Powieść skradła moje serca, głęboko poruszyła, zainspirowana prawdziwy wydarzeniami. Wciągająca obyczajowość przepełniona smutkiem z ciekawie ukazanym tłem historyczny i intrygującym wątkiem romantycznym. Pięknie ukazana miłość do ludzi i książek, skłania do refleksji. Bardzo polecam, Tatiasza i jej książki :)

Celia i Edward to duet, którego losy poznajemy w serii Slay quartet. Jak to zwykle bywa w takich opowieściach: ona piękna i zdeterminowana, ON - twardy drań, mający jednak w sobie to coś, co uwielbiają kobiety. Obydwoje są już małżeństwem, ale Edwarda ciągnie do lasu, czyli do mrocznych machinacji i mściwej zemsty...

Schemat pięknej i bestii niezawodnie działa także w tej części, podlany, jak to zawsze u Laurelin Paige, dużą ilością erotycznego, mięsistego sosu. Z góry wiadomo, że piękna, wśród westchnień i jęków namiętności, z pewnością oswoi bestię. I, co najważniejsze, zdaje się, że nie o same oswajanie chodzi tylko o te westchnienia i jęki opracowane przez Paige tak aby satysfakcjonowały kobiety, czytające z wypiekami na twarzy Zemsta. Slay quartet. Tom 3

Znam Mario Escobara z innych książek i powiem Wam, że po przeczytaniu "Bibliotekarki..." nie wiem co mam powiedzieć. Niby jest to fajna i piękna książka, ale czasem nie wiedziałam już z jaką historią mamy do czynienia. Czy jest to historia Jocelyn, czy jeszcze jakaś inna, a sama kobieta jest tu pięknym ozdobnikiem. Trzeba się skupić czytając tą książkę, ponieważ najważniejsze elementy mogą człowiekowi zaginąć. Ogólnie wychodzę z założenia, że ta książka jest dobra, ale każdy powinien do niej przekonać się samodzielnie. Czytałam inne powieści Escobara i tamte mi się bardziej podobały, niż ta o Jocelyn.

Ta książka wydaje mi się...nieco dziwna. Już tłumaczę dlaczego. Chodzi mi o Jocelyn i Choltiza. Czy taka przyjaźń w czasach II wojny światowej miałaby szansę na przetrwanie? Nawet w ukryciu? No śmiem wątpić. Wiem, że nie żyłam w tamtych czasach, ale nieco nasłuchałam się od swoich dziadków i wiem, jak potrafili postępować Niemcy z ludźmi. Może to dlatego właśnie uważam, że Escobar napisał książkę nieco na progu fantastyki. Wiem, że wiele osób się ze mną nie zgodzi, ale mam prawo do wyrażenia swojej opinii. Chociaż, podsumowując i tak uważam, że całość jest dobra, chociaż ma niektóre elementy nieco przesadzone.

„Bibliotekarka z Saint-Malo” jest to ujmującym obrazem wierności swoim zasadom. To opowieść o bohaterach, którzy bronią swoich ideałów. Poruszająca dogłębnie książka, która wywołuje skrajne emocje. Przenosi nas przez różne przygody głównej bohaterki, które wyzwalają w czytelniku wzruszenie, zaskoczenie, współczucie i wiele innych emocji. To historia o różnych obliczach miłości, poświęceniu, nadziei i niezłomności. Niesamowite kreacje bohaterów i świetnie dopracowane tło historyczne zainspirowane autentycznymi wydarzeniami zasługują na pięć z plusem. Jeśli kochacie emocjonujące opowieści o ludzkich dramatach, o uporze i odwadze, która może zmienić świat, to ta pozycja skradnie wasze serca!

Sama jestem bibliotekarką...Miło, że ten zawód zaistniał w tytułach książek....Kiedyś zawód ten archaicznie interpretowany ...

Książka...Tytuł trochę odbiegający od treści, a właściwie od wydarzeń tamtych (okrutnych) czasów nie tylko dotyczy kultury szeroko pojętej , w tym książek...

Każde czasy , kiedy dokonywała się "rewolucja kulturowa" niosły za sobą spustoszenie...Spustoszenie dziedzictwa narodów !!! Zwłaszcza w okresie II Wojny Św. Wówczas szczególnie chodziło o spustoszenie : krajów, miast, osiągnięć ,umiejętności tych, których chciano unicestwić.

Reasumując: Dobra książka na temat francuskiej kolaboracji zatuszowanej aspektem (zapewne) pięknej francuskiej filantropki. Która ,na pewno gdzieś we Francji istniała....

Sprawnie napisana książka ,którą czyta się o "dechy do dechy"

"Wojna wyciąga z ludzi to, co najlepsze i najgorsze."

Życie Jocelyn, spokojnej i odważnej bibliotekarki z zawodu i powołania, nagle zupełnie się zmienia. Jest to wywołane wkroczeniem wojsk niemieckich do Francji, wyruszeniem jej męża na front i prześladowaniami nazistowskimi, które nie omijają kultury i bibliotek. Swoją historię opisuje ona w listach do pisarza - Marcela Zoli, aby utrwalić pamięć o wydarzeniach z Saint-Malo.

Szczerze mówiąc, nie znoszę historii. Nie rozumiem, nie nadążam, nie pamiętam, nie wiążę niczego z niczym. Dla mnie więc historia, żebym ją przyswoiła, musi być spersonalizowana, jednostkowa, poruszająca i trafiająca w serce. W "Bibliotekarce z Saint-Malo" mamy odpowiednio oddane realia wojenne, ale skupiamy się na życiu Jocelyn i jej otoczeniu, co jest dla mnie o wiele ciekawsze niż suche przedstawienie tragizmu wojennego.

W książce ukazane jest życie ludzi, ich codzienność i problemy, działania nazistowskie i ruchy oporu. W momencie, gdy władze niemieckie tworzą listę zakazanych książek i praktykują palenie ich na stosie, bohaterowie książki sprzeciwiają się nowym realiom, organizują siatkę oporu, aby ratować książki i publikują podziemne czasopismo. Tworzą także klub czytelniczy.

Ciekawa jest również przyjaźń Jocelyn z Niemcem i pasjonatem książek - porucznikiem Hermannem, który dwa razy uratował jej życie. Dla kontrastu mamy też relację z esesmanem Baumanem, z którym Jocelyn zmuszona jest zamieszkać i który nadużywa swojej władzy. Ukazanie tych dwóch stron sprawia, że książka nie jest w żaden sposób krzywdząca. Mamy przedstawione osoby o różnej narodowości i o różnych charakterach. Zarówno Francuzi, jak i Niemcy, Polacy i Żydzi są ukazani w dobrym i złym świetle.

Książka nie jest przedłużana na siłę. O niektórych wydarzeniach jest napisane tylko jedno zdanie, ale są to zdania dobitne, które pokazują tragizm sytuacji. "Bibliotekarka z Saint-Malo" to miłość, poświęcenie, rola książek w życiu człowieka, cierpienie, niebezpieczna przyjaźń z wrogiem i ukazanie historii z różnych perspektyw.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu.

Znam twórczość Mario Escobara dość dobrze. Czytałem jego poprzednie książki i byłem nimi naprawdę zachwycony. Biorąc się za tę lekturę, miałem wiele nadziei, ale i obaw, czy i tym razem autor stanie na wysokości zadania. Na szczęście moje lęki zostały rozwiane już na samym początku, gdyż fabuła porwała mnie całkowicie. Nie mogłem oderwać się od czytania, więc pochłonąłem ją w ciągu jednego wieczoru, a to nie zdarza mi się zbyt często. Dostajemy tutaj pięknie przedstawioną historię, która porusza nasze najczulsze struny, sprawia, że się wzruszamy, ale także pojawiają się w nas przemyślenia. Czy nie to przede wszystkim powinna dawać nam dobra książka?

Akcja powieści dzieje się w czasie drugiej wojny światowej. Przenosimy się do Francji, która okupowana jest przez nazistów. Dzięki tym informacjom mamy pewność co do tego, że mamy styczność z lekturą wojenną. Jednak to wszystko ukazane jest w fabule dość fantastycznie, mało realnie. Wojna to nie był sielankowy czas, to nie był czas, w którym ludzie rozczulali się nad sobą, a tutaj wszystko jest takie wygładzone, nieoczywiste. Na spory plus zasługuje tutaj narracja, która została przedstawiona w formie listu, który główna bohaterka pisze. Jeśli jesteście ciekawi tej książki, to koniecznie po nią sięgnijcie.

Osoby, które szukają porywającej akcji, szybkich wydarzeń, itd., to tutaj raczej tego nie znajdą. Zamiast tego otrzymamy bardzo spokojną opowieść, gdzie ludzie zmagają się z wieloma dylematami moralnymi. Lubię takie książki, dlatego czytałem historię bibliotekarki z prawdziwą przyjemnością. Chociaż sama historia głównej bohaterki do przyjemnych nie należała. Było mi bardzo przykro z tego powodu, że kobieta praktycznie cały czas była sama. Tak bardzo chciała zachować namiastkę normalności, a tu cały czas ktoś robił jej "pod górkę". Mario Escobar zaoferował nam prawdziwą ucztę literacką do czytania.

Książka o książkach. O miłości. O tym, że nie zawsze wszystko jest tak owiane pięknem jak powinno się zdawać. Nie każda historia o miłości kończy się happy endem i sięgając po ten tytuł przyszykowałam się na to, że jednak to jeden z tych tytułów, które albo poruszą do czerwoności albo czytelnik po prostu spassuje czytania "Bibliotekarki z Saint-Malo".

Ciężko jest napisać o tej książce cokolwiek aby nie zdradzić ociupinki z całej fabuły. Sam blurb, który opisuje, że jest to tytuł o niemieckim kapitanie Hermannie von Choltiz’u i o bibliotekarce Jocelyn Ferrec. Tych dwojga łączy właśnie zamiłowanie do lektury i do książek. Niestety nasz 'uroczy' kapitan dostaje odgórny nakaz zniszczenia wszelkich wywrotowych książek w Saint-Malo.

Jest ktoś jeszcze.. ohydny i paskudny kapitan, który sprawia sobie wiele trudu i za czołowy cel aby spalić wszelakie książki właśnie z biblioteki Jocelyn.

Wiele osób powie, że ta książka to nic nowego - to już gdzieś było.

I tak zgadzam się. Ale w każdej jednej takiej książce jest odrobina prawdziwego życia, które chwyta za serce. Może i z wieloma sytuacjami się nie zgadzałam i zastanawiałam się dlaczego nasza główna bohaterka podejmuje takie decyzje, a nie inne ale mimo wszystko uważam, że jest to piękna książka.

Ja Was bardzo zachęcam do przekonania się jak potoczyły się losy kapitana Hermanna i bibliotekarki Jocelyn.

Pełno to cierpienia, bólu, samotności. Nie jest to szczęśliwa opowieść, więc osoby kochającej wielkie i huczne happy end, mogą nie do końca czuć się w pełno usatysfakcjonowane tą książką. Tylko, że nie o to w tym chodzi. Wydaje się, że Mario Escobar chce nam pokazać, co tak naprawdę mamy doceniać w swoim życiu. Teraz jesteśmy przyzwyczajeni do wszystkiego, a w dawnych czasach ludzie tyle tego wszystkiego nie mieli. Akcja książki rozgrywa się wiele lat temu. Można powiedzieć, że jest to książka historyczna, aczkolwiek nie wszystkie fakty przedstawione w książce są prawdziwe. Nowa książka Escobara jest naprawdę bardzo dobra.

Z chęcią sięgnęłam po tę książkę, ponieważ miałam okazję przeczytać inne powieści autora, które przypadły mi do gustu. Spodobał mi się jego styl i sposób prowadzenia fabuły. Dlatego też "Bibliotekarka z Saint-Malo" znalazła się u mnie na liście najważniejszych książek do przeczytania. Akcja tutaj osadzona jest w czasach II wojny światowej i a realia tego okresu zostały dobrze przedstawione. Dzięki temu powieść ma w sobie sporo dramatyzmu, rozterek bohaterów a brutalne czasy, w jakich przyszło im żyć, niczego nie ułatwiają. Świetna i kunsztownie napisana książka z doskonałym rozeznaniem tematów związanych z historią. Warto ją przeczytać i się o tym przekonać.

Dobra, ciekawa, spokojna książka, która płynie swoim rytmem, niczego zbytnio nie przyspieszając, bo nie o to tu chodzi. Mario Escobar oddał wspaniały hołd literaturze. Szkoda, że współcześni ludzie nie mają w sobie takich odczuć, aby chronić to, co jest najważniejsze. Aby chronić książki! Chociaż nie tylko o to chodzi w tej książce. Piękne podkreślenie emocji, które targają główną bohaterką. Byłem dla niej pełny współczucia. Wtedy, kiedy człowiek znajduje namiastkę szczęścia, ta zostaje mu bardzo brutalnie wyrwana. Idzie się bardzo głęboko zamyślić przy historii związanej z maleńką wyspą Saint-Malo.

Książek o II Wojnie Światowej jest multum, ale nowa powieść Maria Escobara, autora bestsellerów „Kołysanka z Auschwitz” i „Dzieci żółtej gwiazdy”, jest tak samo dobra, jak jego pozostałe książki. Główna bohaterka książki, to bibliotekarka dla której książki są ważnym elementem w życiu. Ślub z Antoine był spełnieniem marzeń i chęcią szczęśliwego życia. Po czasie ciężka choroba i rozstanie z mężem sprawiły, że młoda kobieta poczuła się samotna i bezbronna.

Swoje przeżycia Jocelyn opisuje w liście do słynnego pisarza Marcela Zoli, którego książki zajmują szczególne miejsce w jej sercu i księgozbiorze. Rozpoczyna korespondencję o przepełnionym tragicznym szaleństwem świecie, w którym zmuszona jest żyć, ale w którym miłość jest w stanie pokonać nawet wojnę.

Historia pełna pasji i miłości, a zarazem buntu, smutku, cierpienia i strachu. Powieść o odwadze, niezwykłej przyjaźni oraz tęsknocie za wolnością, a także co najważniejsze za ukochaną osobą.

Było to moje drugie spotkanie z autorem i wiem, że było warto. Jak sam autor zaznaczył, historia nie jest odzwierciedleniem prawdy w stu procentach, ale oparta jest, o fakty historyczne. Książka przepełniona jest emocjami i uczuciami. Reasumując, czyta się lekko, szybko i przyjemnie.

To już moje trzecie spotkanie z twórczością tego hiszpańskiego historyka, każde z nich było wyjątkowe! 📚❤ Myślę, że bestsellerową "Kołysankę z Auschwitz" kojarzy większość z Was. 🥰

•

Tym razem autor przenosi nas do portowego miasteczka nad Kanałem La Manche. Poznajemy tu niezwykłą kobietę, Jocelyn Ferrec. Młoda żona cierpi z tęsknoty za mężem, który wyruszył na front. Ukojenie znajduje jedynie w literaturze. Książki to całe jej życie, praca i pasja. Tymczasem dla Saint-Malo nastaje trudny czas. Jest lato 1940 roku, do miasta wkraczają wojska niemieckie. Ich celem jest zrównanie z ziemią wszystkiego, co napotkają na swej drodze. Brutalne prześladowania dotyczą również bibliotek. Jocelyn nie może się z tym pogodzić. Za wszelką cenę próbuje ochronić swoją biblioteczną kolekcję przed zniszczeniem. W listach do słynnego pisarza kobieta opisuje swoją tragiczną sytuację i przeżycia, by chociaż to przetrwało i było świadectwem jej miłości do literatury. Na swej drodze napotyka różnych ludzi, jednym z nich jest niemiecki kapitan wojskowy, który podobnie jak Jocelyn, jest pasjonatą książek. Czy z jego pomocą uda jej się ocalić bibliotekę?

•

Piękna historia o miłości, pasji i poświęceniu. Ukazuje cierpienie zwykłych ludzi podczas okupacji oraz niszczenie dóbr kultury i dziedzictwa. Ile cudownych dzieł zostało zdewastowanych podczas wojen na świecie?! Niezliczone ilości.

Jeśli lubicie literaturę wojenną, to powinniście sięgnąć po tę inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami, przejmującą opowieść. 📖😍

Nigdy wcześniej nie znałem książek Mario Escobara, więc z przyjemnością wchodziłem na nieznany mi do tej pory teren. Co otrzymałem? Intrygującą opowieść, którą oceniam bardzo wysoko. W skali od jeden do sześć, daje takie mocne pięć z plusem lub nawet sześć minus. Historia, która pozwala nam cofnąć się do czasów przeszłych, kiedy to życie wcale nie było łatwe. No bo jak tu żyć, kiedy za oknami szaleje wojna? Nie da się. Do tego należy dodać wspaniały wątek miłosny - nie tylko do człowieka, ale również do .. . Do kogo, to już sami musicie zgadnąć, czytając książkę. Mam nadzieje, że i Wam się książka spodoba.

Książek o II wojnie światowej powstały już tysiące. Część skupia się na historycznym aspekcie wojny, inne na politycznym lub militarnym, ale najbardziej przemawiają do mnie te obyczajowe, opowiadające o zwykłych ludziach, których bezpieczny, uporządkowany świat nagle się wali, a każdy nowy dzień staje się walką o przetrwanie. Mario Escobar - hiszpański historyk i wielokrotnie nagradzany pisarz, doskonale połączył prawdę historyczną z fikcyjnymi losami bibliotekarki z francuskiego miasteczka Saint-Malo, tworząc piękną i niezwykle poruszającą powieść o okrucieństwie wojny oraz roli książek jako bezcennego dziedzictwa kulturowego i nośnika pamięci narodowej.

Jocelyn, główna bohaterka, jest bibliotekarką nie tylko z zawodu, ale i z powołania. Książki są dla niej całym światem, zaraz obok jej ukochanego Antoine’a. Niestety nie jest jej dane zaznać beztroski, bo w dzień ich ślubu wybucha wojna. Antoine wkrótce wyrusza na front, a do Saint-Malo wkraczają niemieckie wojska. Zagrożone jest nie tylko życie mieszkańców miasteczka, ale i bezcenny księgozbiór biblioteki, zawierający dzieła uznane przez nazistowskie władze za zakazane. Nawet nieoczekiwana i niebezpieczna przyjaźń z kochającym literaturę niemieckim kapitanem może nie wystarczyć, aby uratować cenne dzieła przed zniszczeniem.

Chociaż przeczytałam już wiele wojennych historii, każda kolejna tak samo mnie porusza, a ogrom ludzkiego cierpienia, wylewający się z kart takich powieści, raz po raz budzi pytanie: jak człowiek może być tak okrutny dla drugiego człowieka? I choć automatycznie nasuwa się twierdzenie: Niemcy - źli, okupowane narody - dobre, to jednak świat nie jest i nigdy nie był czarno-biały, co doskonale ujął Escobar w swojej książce, ukazując wojenną rzeczywistość z różnych kątów i perspektyw. Wśród postaci, które stworzył, znaleźli się zarówno Niemcy niezgadzający się z nazistowską ideologią i przyłączający się do francuskiego ruchu oporu, jak i Francuzi, którzy z czystej nienawiści donosili na swoich rodaków. Autor pokazuje, że wojna wyzwala w ludziach zarówno to, co najlepsze, jak bohaterstwo, odwaga, narażanie własnego życia aby pomóc innym, jak również to, co najgorsze, a nieetyczne, okrutne działania zdarzały się po obu stronach barykady.

Wracając do głównej bohaterki, to jestem pod wrażeniem, jak Escobar wykreował tę postać. Wewnątrz z pozoru chłodnej, twardej i zgnębionej przez życie kobiety kryje się ogromna odwaga, determinacja, dobre serce i silny kręgosłup moralny. Jocelyn nie pozwala, aby opanowała ją nienawiść, ale w każdym widzi człowieka i chociaż przyłącza się do działań ruchu oporu, nie popiera niepotrzebnego rozlewu krwi. Jest gotowa na wiele poświęceń, aby uratować biblioteczny księgozbiór, bo zdaje sobie sprawę, że bez książek świat stałby w miejscu, a niszcząc kulturalny dorobek okupowanych krajów, naziści pozbawiają je ogromnej części ich narodowej tożsamości. Jocelyn wie, jaką moc mają słowa, dlatego opisuje swoją historię w listach do pisarza Marcela Zoli, aby pamięć o wydarzeniach w Saint-Malo przetrwała dla kolejnych pokoleń.

“Bibliotekarka z Saint-Malo” to trudna, ale pięknie napisana powieść, którą ciężko odłożyć, ale czasem trzeba to zrobić, żeby ochłonąć od nadmiaru emocji. Ludzkie tragedie i przytłaczająca codzienność życia pod niemiecką okupacją łączą się w niej z podnoszącym na duchu przesłaniem o miłości i przyjmującym różne formy bohaterstwie. Chociaż większość opisanych bohaterów jest fikcyjna, to losy Saint-Malo Escobar przedstawił zgodnie z prawdą historyczną, ujawniając czytelnikom być może nieznany im wcześniej rozdział z historii II wojny światowej i potwierdzając tym samym, że dzięki książkom pamięć o tych wydarzeniach nigdy nie zaginie.

To nie jest tak, że mi się nie podobała.

To piękna historia o kobiecie, która poświęca się walce o to, co kocha, o to, czego pragnie i chce. Książka o książkach i ogromnej pasji do słowa. Powieść, gdzie tłem jest II wojna światowa. Gdzie świat nie jest w barwie czerni i bieli. Książka, gdzie przenosisz się do Saint- Malo i z ukrycia obserwujesz bieg wydarzeń. Książka o tym, że miłość nie wybiera, a niektórzy są, jacy są, bo muszą, bo chcą żyć. Historia delikatna jednocześnie będąca okrutną. Wojna to nie jest temat lekki, ale tutaj poruszony w sposób przystępny, ale niestety nie do końca momentami prawdziwy.

To zgrabna historia, mająca ręce i nogi. I czyta się szybko, bo Mario Escobar czaruje słowem, jak wróżka czarodziejską różdżką. Delektujesz się każdym słowem, a ilość znaczników jest bardzo duża, bo tyle mądrych cytatów warto zapamiętać. To książka, którą chciałoby się przeczytać od razu od początku do końca. Jocelyn nawet wzbudza sympatię. Można nawet zacząć jej kibicować, chcieć happy endu na koniec.

Można przewracać strony i chłonąć tę książkę jak spragniona ziemia wody podczas deszczu. Można. Być może można się nawet wzruszyć i uronić łez kilka. Ale ja się nie wzruszyłam, nie popłakałam jak bóbr. Nie znalazłam tych emocji, których szukam. Tego czegoś, co sprawiłoby, że moje serce przyspiesza. Nie brałam głębokiego oddechu przed następnym rozdziałem. Nie chwyciła mnie za serce, nie sprawiła, że nie mogę się z niej otrząsnąć. Bohaterowie nie chodzą po mojej głowie po skończeniu. A mimo tego, że początkowo główna bohaterka imponowała mi swoją odwagą i siłą w dążeniu do tego, czego pragnie, to finalnie uważam ją za postać naiwną. Za wszelką cenę chciała chronić bibliotekę, ale nie rozumiem jej decyzji. Może wynika to z tego, że dla mnie ważniejsze jest życie niż książka.

Wśród wielu zachwytów zostawiam was z jeszcze jednym głosem – tym moim. Tym, który wam absolutnie tej książki nie odradza, ale specjalnie nie zachęca.

„Życie jest oszustwem, najdroższa. Rodzimy się, uważamy sami siebie za wiecznych, po czym znikamy na zawsze”.

Porwała mnie ta powieść i oczarowała - książka o poświęceniu i miłości do książek! Przepięknie wydana, w sztywnej lakierowanej okładce, z rycinami wewnątrz na elementach dzielących części książki - delektowałam się zarówno treścią jak i estetyką wydania!

Bibliotekarka z Saint - Malo to opowieść o miłości w czasach wojennej zawieruchy, zarówno do mężczyzn jak i do książek, której akcja dzieje się w małej miejscowości Saint-Malo, ale i w Paryżu, okupowanym przez Niemców. Młoda kobieta, Jocelyn Ferrac jest bibliotekarką, kocha ponad wszystko książki i swego męża Antoine'a. Nawet kiedy ciężko choruje, kiedy trwa wojna, a mąż jest w niewoli - ona zawsze jest w swojej bibliotece i dba, aby nic się nie stało jej ukochanym książkom. Stawia czoło niemieckim najeźdźcom i udaje jej się ukryć cześć najcenniejszych inkunabułów przed ich kradzieżą, jednak część zbiorów znajdujących się na zakazanej przez Niemców liście spłonie na jej oczach. Jocelyn pomimo swej choroby i słabości, jest niezwykle silną i mądrą kobietą, angażuje się w ruch oporu, a przy tym zakochuje się w niemieckim oficerze, który ochrania ją jak może, jednak wojna jest bezlitosna i odbija swe piętno na tej niezwykłej kobiecie, która dla książek jest w stanie poświęcić wszystko. Jej opowieść spisywana w listach trafia do Marcela Zoli, pisarza, z którym bohaterka dzieli się swoim życiem.

Mario Escobar zbudował fantastyczny klimat w swojej książce, a sceny, które opisuje są tak realne, że aż wychodzą z kart powieści i poruszają wyobraźnię. Bibliotekarka z Saint - Malo to przepiękna i wzruszająca opowieść o miłości, przyjaźni, poświęceniu i oddaniu oraz wielkim harcie ducha odważnych ludzi walczących z najeźdźcami. Ta wojenna historia nie kończy się happy endem, jednak niesie ogromną dawkę optymizmu i nadziei, ze zawsze na świecie są ludzie o pięknych wnętrzach, nawet w tak trudnych i okropnych czasach, jak czasy wojny.

Przeczytajcie koniecznie!!!!

[Adres usunięty]

"Bibliotekarka z Saint-Malo” jest szczególną dla mnie książką. Jest piękną powieścią, która jest niezwykła… Jest ponadczasowa i co najważniejsze inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Czytając ją, nie da się nie uronić łez.

Główną bohaterką książki jest Jocelyn, której życie wywraca się do góry nogami, gdy wybucha wojna. Zmuszona zostaje do rozłąki ze swoim ukochanym, a także do walki o coś bardzo dla niej cennego. Musi bronić zbioru książek, który niesie jej ukojenie i staje się ucieczką od rzeczywistości. Kobietę poznajemy z listów do słynnego pisarza Marcela Zoli. To ile było w nich emocji sprawia, że nie sposób szybko zapomnieć o tak silnej kobiecie. Jej odwaga, oddanie robią naprawdę ogromne wrażenie. Sam fakt, że książka inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami tylko potęguje czytelnicze przeżycia.

Autor bardzo sprawie posługuje się piórem, a język którego używa jest bogaty i pełen wartości. Ta książka nie należy do tych „dla zabicia” czasu. Gwarantuję, że będziecie ją czytać w ogromnym skupieniu i nieraz zdarzy Wam się uronić łzę. Nie skreślajcie jej tylko dlatego, że nie lubicie tematyki wojennej. Sięgnijcie po nią i przenieście się w świat wojny, przyjaźni, miłości i niezwykłej pasji. Jestem bardzo ciekawa czy Was także chwyci za serce jak mnie ♡

Mario Escobar to z wykształcenia historyk z pasji pisarz, twórca słynnej "Kołysanki z Auschwitz" oraz "Dzieci żółtej gwiazdy". "Bibliotekarka z Saint-Malo" jest jego trzecią powieścią historyczną.

Jocelyn Ferrec, w najszczęśliwszym dniu swojego życia, dniu swojego ślubu dowiaduje się, że Niemcy najechali na Polskę. Niedługo potem jej ukochany mąż Antoine wyrusza na front.

Latem 1940 roku do Saint-Malo wkraczają wojska niemieckie, a kapitan Hermann von Choltiz otrzymuje odgórny nakaz zniszczenia wszelkich wywrotowych książek. Tak poznaje Jocelyn, która pracuje w bibliotece. Oboje są wielkimi pasjonatami literatury i z tej pasji rodzi się piękne uczucie, na przekór czasom, w którym przyszło mu trwać.

Losy Jocelyn poznajemy z listów do słynnego pisarza Marcela Zoli, którego książki bardzo ceni. Jej odwaga, hart ducha i oddanie zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Autor poprzez postawy swych bohaterów pokazuje nie tylko pasję i szacunek do książek, ale udowadnia, że możliwe jest porozumienie ponad wszelkimi podziałami, a miłość skłania nas do największych poświęceń.

Pisarz niezwykle sprawnie operuje pięknym i bogatym językiem, pełnym ponadczasowych prawd i wartości. Czytałam w ogromnym skupieniu, nie chcąc uronić ani jednego słowa. Tym razem autor zapragnął pochylić się nad cierpieniem zwykłych ludzi podczas niemieckiej okupacji. Zrobił to w niezwykle autentyczny sposób. Ta piękna i niezwykle klimatyczna powieść nie raz wzruszy nas do łez, a na pewno skłoni do wielu refleksji.

"Książki były dla mnie jedyną drogą ucieczki, jedynym znieczuleniem dla zbolałej duszy".

Pod tymi słowami podpisuję się obiema rękami 🙌.

„Bibliotekarka z Saint-Malo” – Mario Escobar

Pomimo, iż jest to fikcja literacka to została osadzona w czasach Drugiej Wojny Światowej. Miejsca, część postaci oraz wydarzeń jest autentyczna. W związku z powyższym z jeszcze większą dozą ciekawości, momentami ogromnym wzruszeniem oraz szerokim wachlarzem pozostałych emocji przeżywa się historię Jocelyn Ferrec jak i pozostałych mieszkańców Saint – Malo.

Jak już wcześniej wspomniałam akcja książki rozgrywa się w czasie II Światowej, w trakcie okupacji Francji. Do miasteczka Saint – Malo latem 1940 roku wkraczają wojska niemieckie. W i tak już zachwiany świat mieszkańców wkracza ogromna brutalność, bestialstwo, prześladowania, głód, choroby i śmierć.

Jocelyn Ferrec jest bibliotekarką. Zakochana w książkach, młoda kobieta zmaga się najpierw z ciężką chorobą, następnie samotnością po wcieleniu ukochanego męża do wojska, aż w końcu z trudami wojny. Za wszelką cenę chce uratować jak największą liczbę książek przed zniszczeniem (W czasie wojny wojska niemieckie otrzymały nakaz niszczenia, palenia literatury. Taki proceder odbywał się nie tylko we Francji, ale i pozostałych zaatakowanych przez Hitlera państwach.). Pomiędzy nią, a niemieckim kapitanem rodzi się nierealna przyjaźń spowodowana miłością do słowa pisanego. Wszystkie swoje przeżycia opisuje w listach do słynnego pisarza – Marcela Zoli, w którego twórczości jest szczególnie zakochana.

Podsumowując na pólkach w księgarni można znaleźć wiele książek o tematyce Drugiej Wojny Światowej. Pomimo iż jest to jedynie fikcja literacka (z niewieloma prawdziwymi faktami) osadzona w tamtym czasie to budzi ona ogromny niepokój oraz sprzeciw. Jak jeden człowiek mógł zgotować taki los drugiemu? Pan Mario Escobar po raz kolejnych pochylił się nad powyższą tematyką i po raz kolejny stworzył niesamowitą powieść. Mądrą, wzruszającą historię o wojnie, miłości do książek oraz drugiego człowieka, o próbie przetrwania i nie zatraceniu samego siebie oraz swoich ideałów. Polecam z całego

"Bibliotekarka z Saint-Malo" to literacki majstersztyk. Wspaniała powieść, doskonała pod każdym względem, i fabularnym i językowym. Czytałam ją z zapartym tchem i do tej pory nie potrafię ochłonąć. Dostałam tu tak dużą porcję emocji, że jeszcze przez długi czas będę je przeżywać.⚘

Mario Escobar wie jak uwieść czytelnika od pierwszych słów. To co opowiada jest prawdziwe, czasem do bólu przerażające, takie jak życie. Swoich bohaterów nie oszczędza, stawia przed nimi trudne wybory, z których nie zawsze można wybrać etycznie dobre rozwiązanie, bo taki właśnie był czas wojny - okrutny i niemiłosierny.

Książki - to jedne z głównych bohaterek powieści. Tak jak Escobar, może pisać o nich mówić tylko ktoś, kto niezmiernie ceni i kocha literaturę. Na każdej wręcz stronie można znaleźć miłość do książek i hołd nie tylko dla wielkich dzieł i ich twórców, ale też dla wszystkich dzieł spisanych kiedykolwiek.

Dziękuję pisarzowi za tę powieść, bo przypomniała mi dlaczego czytam i i dlaczego tak bardzo kocham poznawać nowe historie. Dziękuję❤❤❤

Czy w dzisiejszych czasach możliwe jest żeby ktoś z nas oddał swoje życie za pracę czy za pasję? Czy takie poświęcenia mają jeszcze miejsce?

„Bibliotekarka z Saint-Malo” to najnowsza książka @marioescobar, w której to autor na kartach książki zabiera nas w niezwykłą podróż uliczkami tego malowniczego miasteczka. I o ile taka podróż mogłaby być wspaniałą przygodą, tak podczas działań wojennych raczej napełnia nas strachem i negatywnymi emocjami. Historia drugiej wojny światowej stanowi tutaj tło rozgrywających się wydarzeń, ale jest też bezpośrednim obrazem ówczesnej francuskiej rzeczywistości. Tytułowa bohaterka, bibliotekarka Jocelyn niezwykle doświadczona przez los każdego dnia przechodzi przemianę chroniąc dzieła kolekcji bibliotecznej. Borykając się z tragicznymi wydarzeniami, głęboko wierzy w to, ze dzieła klasyki literatury będą w stanie odbudować świat po wojnie.

Wątek miłosny, który został wpleciony w przedstawione wydarzenia został pięknie zarysowany. To książki stały się tematem scalającym Jocelyn zarówno z mężem jak i z kapitanem wojsk niemieckich. Autor posługuje się pięknym, malowniczym językiem, który przenika do ludzkiego wnętrza. Książka jest przepleciona pięknym cytatami z których każdy miłośnik literatury i książek zdecydowanie mógłby wybierać. Nie spodziewałam się tak przepełnionej emocjami lektury. Mimo, iż przedstawiona historia napawa smutkiem i nostalgią daje nadzieję. Nadzieję na miłość i wiarę w drugiego człowieka.

„Harujemy w życiu, by coś posiadać, coś osiągnąć, zatriumfować, ale prawdziwym zwycięstwem zawsze pozostaje miłość.”

Mario Escobar w swojej najnowszej książce opowiada historię bibliotekarki Jocelyn Ferrec, której miłość do książek jest silniejsza od strachu o własne życie.

Lata 40., okupowana Francja. Niemcy coraz bardziej zaczynają ingerować w życie społeczno-kulturalne. Do nadmorskiego miasta Saint-Malo przybywa kapitan Hermann von Choltiz z nakazem zniszczenia "nieodpowiednich" książek dla III rzeszy. Prywatnie mężczyzna pasjonuje się literaturą i doskonale wie, jak ważna kolekcja znajduje się w bibliotece Jocelyn. Pomimo trwającej wojny i przeciwności losu Jocelyn i Hermann nawiązują bliższą relację lecz ich znajomość zostanie wystawiona na niejedną próbę.

Tytułowa bibliotekarka jest bardzo interesującą postacią. To uczuciowa i wrażliwa kobieta, cechująca się odwagą i siłą, aby bronić to, co jest dla niej najcenniejsze. Jocelyn nie miała łatwego życia: smutne dzieciństwo, choroba, śmierć ukochanego ... Posiadanie biblioteki jest dla niej czymś więcej niż miejscem pracy. Biblioteka stała się jej opoką, stabilnością, wśród książek odnalazła szczęście.

Miałam przeczucie, że kiedy wezmę tę książkę w swoje ręce, trudno będzie się z nią rozstać. Autorowi udało się stworzyć idealną książkę dla bibliofilów i miłośników II wojny światowej. Oczywiście naszły mnie pewne obawy, żeby relacja między Francuzką a Niemcem nie stała się ckliwym romansem. Ale na szczęście autor bardzo subtelnie stworzył uczucie, które połączyło tych bohaterów. Jest ono oparte bardziej na przyjaźni i zrozumieniu niż na miłości.

Książka bardzo mi się podobała, nie tylko ze względu na historię, która jest pełna dramatyzmu ale dzięki emocjom, jakie towarzyszyły mi podczas czytania. "Bibliotekarkę z Saint-Malo" czyta się szybko, a tym samym, można poczuć atmosferę okupacji. Pojawia się nawet wątek La Résistance (ruchu oporu), jeszcze bardziej nakreślający wojenny charakter tej powieści.

Mario Escobar pokazał jak pięknie używa słów, aby wyrazić myśli i uczucia targające wykreowanymi przez niego postaciami. Trafiłam na kilka takich fragmentów, które dogłębnie mnie poruszyły, zaznaczyłam mnóstwo cytatów. A robię tak, gdy wiem, że w książce jest coś wyjątkowego ❤️.

Jocelyn Ferrec to tytułowa bibliotekarka z malowniczego miasta Saint-Malo. Poznajemy jej historię, którą spisuje w listach do Marcela Zoli, znanego pisarza. Świat widziany jej oczami jest w trakcie wojny, zmienia się z dnia na dzień. Kobieta za wszelką cenę próbuje uratować księgozbiór przed jego zniszczeniem i obrabowaniem przez Niemców.

Śledzimy jej walkę z okupantem oraz wewnętrzną przemianę. Jocelyn boryka się z samotnością, ponieważ jej mąż wyruszył na front i pomimo uprzedzeń, zaprzyjaźnia się z Niemcem, Hermannem von Choltizem, który również jest zapalonym miłośnikiem literatury. Na pierwszy rzut oka widać nić porozumienia pomiędzy dwójką bohaterów, która w tamtych czasach nie powinno mieć miejsca. Przecież Jocelyn i Hermann są dla siebie śmiertelnymi wrogami. Jednak dzięki tej znajomości kobieta pozostaje nietykalna, ponieważ Hermann zapewnia jej bezpieczeństwo.

To książka o ideach i wartościach, które człowiek nosi w sercu. Walka pomiędzy lojalnością a rozsądkiem. Smutek, rozpacz, nostalgia i bezradność – to główne emocje obecne w powieści. Znajdziemy tutaj również wątek miłosny, który niestety nie ma szans na wykiełkowanie. Takie związki są zakazane w obliczu wojny. Niedozwolone.

Bardzo ciekawym pomysłem jest pisanie przez bohaterkę listów do pisarza, który, zainteresowany tematem, ma szansę stworzyć z tego coś większego. Autor miał świetny zamysł i wykorzystał potencjał na fabułę w stu procentach. Sama historia także jest bardzo ciekawa, choć jednocześnie tragiczna i melancholijna. Choć powieść sama w sobie jest smutna i przygnębiająca i nie można liczyć na słodkie zakończenie, to Autor ma zdolność czarowania słowami. Piękny język, który opisuje tragiczne wydarzenia i historię bohaterki która raz za razem skazana jest na zły los. Taka fabuła, opierająca się na prawdziwych wydarzeniach, zostaje w sercu. Polecam!

Jocelyn Ferrec nie spodziewała się, że jej życie tak diametralnie zmieni się po ślubie. Niestety młoda żona nie miała okazji zakosztować małżeńskiego szczęścia. Najpierw dopadła ją choroba, a później jej mąż został zesłany na front. Od tego czasu na jej drodze pojawiały się same nieszczęścia - utrata ukochanego czy walka o bibliotekę i ważne książki. Wiele zmieniło się w momencie, kiedy na jej drodze stanął pewien Niemiec...

Zdecydowanie była to książka w moich klimatach. Akcja rozgrywa się w czasach II wojny światowej, a wraz z nią toczy się wątek miłosny we francuskim mieście. I tym razem nie chodzi tylko o miłość między dwójką ludzi, a ukazana jest również miłość do książek. Cytaty, które przygotował dla nas Autor, są miodem na serce dla miłośników literatury. Coś świetnego, czego nie da się opisać, a trzeba przeżyć samemu.

Poza wątkiem związanym z miłością, jesteśmy świadkami walki o lepsze jutro. Śledzimy poczynania Jocelyn i ogrom dobroci, który jest w stanie przekazać także wrogowi. Przez postawę Francuzki płynie odwaga, bohaterstwo a także nadzieja i wiara. "Bibliotekarka z Saint-Malo" to opowieść, gdzie dobro pragnie zdobyć przewagę nad złem, a ludzie udowadniają, że nie zawsze mogą iść drogą, na którą kieruje ich sumienie.

Serdecznie polecam Wam tę powieść. Przez fabułę płynie się. Historia tak bardzo mnie wciągnęła, że nie mogłam oderwać się od lektury. Jest to świetna pozycja dla ludzi, którzy cenią sobie wartość słowa pisanego. Mario Escobar ukazuje ile dobra niesie ze sobą literatura, a jednocześnie kreuje dla nas piękną i wartościową historię.

[Adres usunięty]

Bibliotekarka z Saint-Malo to świetna powieść. Fabuła przenosi nas w lata 40 XX wieku, a jak wiadomo to był niezwykle burzliwy czas... Główną bohaterką jest Jocelyn Ferrec; bibliotekarka i wielka pasjonatka książek. Jej życie zmienia się, gdy poznaje Hermanna von Choltiza. Oficer staje się, jej przyjacielem i jednocześnie największym wrogiem. Od swoich zwierzchników otrzymuje rozkaz znaczenia wszystkich wywrotowych książek, w tym ukochanego zbioru Jocelyn. Z przyjemnością zatopiłam się w tej historii, najbardziej podobało mi się to że bohaterowie są niejednoznaczni. Na pewno jeszcze wrócę do tej historii.

"Bibliotekarka z Saint - Malo" to powieść, która pokazuje drugą wojnę światową, ale z trochę innej perspektywy. Możemy bowiem przyjrzeć się walce o zachowanie tradycji, dziedzictwa literackiego. Najważniejsze w tej powieści są książki i to wokół nich toczy się cała historia. Autor zadbał o to, aby ta lektura byłą nie tylko ciekawa i wciągająca, ale żeby także wychodziło z niej jakieś większe dobro, jakieś refleksje czy przemyślenia. Od tej książki nie można się oderwać ani na chwilę, ponieważ nie chce się uronić choćby najmniejszego wątku. Jeśli szukacie ambitnej powieści, która nie przytłoczy, to myślę, że właśnie znaleźliście.

"Moim gorącym pragnieniem byłoby raczej, aby pewnego dnia ludzie, gdy odzyskają rozsądek, dowiedzieli się, że jedyne, co nas może uratować od barbarzyństwa, to miłość. Miłość do książek, do osób oraz - choć pewnie pomyśli Pan, że jestem szalona - do własnych wrogów. Bez wątpienia kochanie jest najbardziej rewolucyjnym aktem i z tego powodu spadają na nas tak wielkie prześladowania i zniewagi."

To było moje pierwsze spotkanie z autorem i trudno mi jednoznacznie stwierdzić czy było one udane. Najpierw zacznę od tego co mi się podobało, a mianowicie fabuła, która była wciągająca i interesująca na tyle, że nie mogłam się doczekać jak ta historia się skończy, i od razu zaznaczę, że końcówka mnie usatysfakcjonowała. Druga rzecz to klimat tej powieści, gdzie niemal czujemy zapach morza, widzimy zrujnowane miasto i słyszymy wybuchy bomb. Niestety jednocześnie ta historia, przynajmniej według mnie, ma też sporo wad, po pierwsze styl pisania autora był dosyć infantylny i momentami zbyt patetyczny, co było widoczne zwłaszcza w dialogach. Natomiast to co chyba najbardziej mi przeszkadzało, to bohaterowie, którzy byli jednowymiarowi i których zachowania można było bardzo łatwo przewidzieć, przez co trudno mi było zangażować się emocjonalnie w tą książkę. Podsumowując, nie było to do końca złe, ale nie było też dobre, chociaż myślę, że wielu osobom "Bibliotekarka z Saint-Malo" może się naprawdę spodobać, dlatego najlepiej będzie przeczytać ją samemu i wyrobić sobie własną opinię.

"Bibliotekarka z Saint-Malo" opowiada o miłości, zemście, sumieniu, poczuciu winy i o przeszłości, która łapie nas jak w pułapkę i warunkuje nasze życie."

Takimi słowami rozpoczyna się powieść, którą stworzył Mario Escobar pt. "Bibliotekarka z Saint-Malo". Było to moje pierwsze spotkanie z autorem i pierwszy raz sięgnęłam po książkę z tematyką wojny w tle...

Chciałam spróbować, dać szansę, bo do tej pory jakoś nie mogłam się przemóc do takich historii.. I chyba dalej nie jest to tematyka, po którą będę chętnie sięgać. Jest to ciężka historia, która przepełniona jest bólem, smutkiem i miłością... Książka jest naprawdę dobra! Ale mnie naprawdę czytało się ją ciężko 😔

Może muszę jeszcze dojrzeć, żeby czytać takie książki.

"...powinniśmy żyć tak, aby być dumnym ze swojego życia..."

Jocelyn - główna bohaterka

jest bibliotekarką, a książki są ważnym elementem jej życia. Jest szczęśliwą żoną Antoine, który jest jej wielką miłością.Po pewnym czasie w jej życiu pojawia się choroba, a jej mąż musi wyruszyć na wojnę przez co kobieta zaczyna się czuć bardzo samotnie...

Swoje przeżycia Jocelyn zaczyna opisywać w liście do słynnego pisarza Marcela Zoli... W tym momencie rozpoczyna się wyjątkowa korespondencja w tych ciężkich czasach...

Jak potoczą się losy bohaterów?

Czy ktoś z Was wie? :)

Jeżeli chcecie się przekonać i lubicie tematykę wojny to zachęcam o lektury:)

Ostatnio na rynku czytelniczym jest prawdziwe zatrzęsienie, jeśli chodzi o książki, w których poruszany jest temat drugiej wojny światowej. Pośród takiego wyboru ciężko jest trafić na naprawdę dobrą lekturę, która będzie nie tylko ciekawa, ale i będzie miała swoje wartości czy też przesłanie. Muszę przyznać, że ta powieść, mimo że czytało mi się ją dobrze, nie do końca okazała się tym, czego szukałem. Z założenia miała być to lektura historyczna, a niestety mało było tam faktów historycznych, a jedynie miejsce oraz rok pozwalały nam stwierdzić, czego tak naprawdę dotyczy powieść. Myślę, że autor za bardzo uwypuklił pewne wątki, a inne całkowicie pominął.

Historia, którą oddaje w nasze ręce Mario Escobar, po raz kolejny osadzona jest w bardzo trudnych czasach II wojny światowej.

Młoda Jocelyn, główna bohaterka powieści właśnie wychodzi za mąż i jest najszczęśliwszą kobietą na świecie. Ma pracę marzeń- jest bibliotekarką, kochającego męża na szanowanym stanowisku. Niestety kończy się czas sielanki. Mężczyzna zostaje powołany do wojska i trafi do niewoli, kobieta wciąż pracuje, ale okupacja daje jej coraz bardziej we znaki. Do jej mieszkania zostaje dokwaterowany oficer SS, który okaże się dość typowym nazistą, bez ludzkich uczuć. Jej biblioteka ma oddać najcenniejsze zbiory w ręce najeźdźcy, a Jocelyn zrobi wszystko, by tak się nie stało. Na szczęście, na horyzoncie pojawia się niemiecki kapitan Hermann von Choltiz, który odegra bardzo ważną rolę w życiu kobiety.

Kiedy zaczęłam czytać książkę, po kilkudziesięciu stronach, ta powieść wydawała mi się taka, dość płytka, pozbawiona większych emocji i skupiona nade wszystko na książkach. Sama książki uwielbiam, są dla mnie niezmiernie ważne, ale dziwiła mnie postawa kobiety gotowej poświęcić dla nich życie. Brakowało mi jakiegoś napięcia, które sprawiłoby, że powieść coraz bardziej wciąga. Nie było może nudnie, a raczej monotonnie i jednak czegoś brakowało. Dopiero po jakimś czasie zaczęłam odkrywać w tej książce dosłownie skarby i czerpać ogromną radość z czytania. Ileż tu zawartych przepięknych sentencji, rad, cytatów. Dawno żadna z przeczytanych książek, nie była u mnie tak upstrzona znacznikami.

Mario Escobar postawił na historię inspirowaną pewną zasłyszaną opowieścią. Mimo że, bohaterowie książki są postaciami fikcyjnymi, to jednak sama powieść miała być hołdem dla autentycznej miłości.

Losy Jocelyn obrazują nam okrucieństwo wojny, odwagę kobiet w tamtych czasach, które w wielu przypadkach nie mogły liczyć na męskie wsparcie, gdyż panowie służyli w wojsku. Nie dość, że musiały same o siebie dbać, pracować, zarabiać, to zrzucano na ich barki służbę dla nazistów, przez co często były poniżane przez rodaków. Gdyby tego było mało, ogromna część angażowała się w walkę z okupantem. Ruch oporu, do tego sabotaż, życie w strachu i niepewności, tracąc z dnia na dzień najbliższych, to była codzienność.

Czytając, zobaczycie, jak bardzo walczyła o swoje biblioteczne skarby nasza bibliotekarka.

To, co lubię w piórze tego autora, to to, że nie klasyfikuje Niemców wyłącznie jako tych złych. I w tej książce, pojawią się dobre charaktery. Ludzie, którzy walczą nie dla idei, a dla swojego kraju. Walczą, ale nie chcę wyrządzać niepotrzebnego zła i krzywd. I tak mamy dwa zupełnie odmienne charaktery - Hermann von Choltiz kontra Adolf Bauman.

Motywem charakterystycznym dla tej książki są listy pisane przez Jocelyn do Marcela Zoli, dzięki którym poznajemy losy tytułowej bibliotekarki z Saint-Malo. Historię jej ogromnej miłości do męża, tęsknotę, pasję, znajomość z Hermannem, strach przed Adolfem, jej przyjaciół.

Mimo że, czegoś w tej książce zabrakło, to pokochałam ją za te wszystkie przepiękne słowa, rady. Żałuję, że mogę umieścić ich tu tylko kilka, by nie psuć wam przyjemności czytania. Polecam!

****

"Nie rozumie pan kobiet, poruczniku Bauman. My nie bawimy się w ideały; to coś banalnego, zabawa zwykle zajmująca mężczyzn. Nami kieruje coś znacznie głębszego, co naprawdę napędza świat: uczucia. Tego pan nigdy nie zrozumie. Jesteśmy w stanie znosić ból lepiej niż mężczyźni, poświęcamy się dla osób, które kochamy, oddajemy własne życie za swoje dzieci, ale nie ma to nic wspólnego z ideałami. Prawdziwym napędem życia jest miłość."

„Rodzimy się, uważamy siebie za wiecznych, po czym znikamy na zawsze…”

Książka, którą napisał Mario Escobar to historia bibliotekarki Jocelyn Ferrec. Rozgrywa się ona w czasie drugiej wojny światowej. Jocelyn kocha książki nad życie i zrobi wszystko, aby je ocalić mimo niesprzyjających, wojennych okoliczności. Niejednokrotnie jednak jej życie wystawiane jest na próbę, jednak ona się nie poddaje. Swoją historię opisuje w licznych listach do pisarza Marcela Zoli, którego prosi o napisanie książki właśnie w oparciu o nią. Krótko po ślubie jej mąż wyrusza na front, przyjaciel zostaje zesłany do obozu a na jej drodze staje niemiecki kapitan Herman, który jak ona jest wielkim miłośnikiem literatury. Czy samotność bibliotekarki doprowadzi do tego, że ich światy się połączą? I czy miłość jest w stanie pokonać nawet śmierć?

Było to moje pierwsze spotkanie z autorem, ale wiem, że z pewnością sięgnę po kolejne pozycje. Historia opisana w książce nie jest stuprocentowym odbiciem prawdy, jak zaznacza sam autor, ale jest oparta o fakty historyczne, które są niezaprzeczalne, co dodaje jej jeszcze lepszego wydźwięku.

Zostałam porwana przez tę opowieść od pierwszych stron i później już tylko razem z bohaterką przeżywałam i pokonywałam kolejne przeciwności losu aż do samego zakończenia.

Jest to niesamowicie wartościowa pozycja, w której znajdziemy wiele życiowych mądrości, ale również przesłanie płynące z każdej strony, że najcenniejsze, co mamy to życie, ale nawet ono nie jest tak cenne, aby wszystko dla niego poświęcić, bo końca nie unikniemy, a po każdego z nas śmierć może przyjść w każdej chwili.

Pokochałam pomysł napisania książki o życiu bibliotekarki – tak pięknie była tu opisana miłość do książek i docenianiu ich wartości, że dla mnie była to po prostu uczta i ogromne morze przyjemności. Język, którym posługuje się autor otula nas i prowadzi, a jednocześnie w bardzo przystępny sposób przekazuje nam całą historię, że mamy wrażenie, jakbyśmy byli jej częścią.

W tej pozycji nic nie było oczywiste i przewidywalne, trudno było domyślić się, jak potoczy się dalej. Kiedy już miałam wrażenie, że złapałam myśli autora i wiem, co wydarzy się dalej, następował nieoczekiwany zwrot akcji, aby zburzyć moje domysły. Samo zakończenie również bardzo mnie zaskoczyło, ale idealnie pasowało do całej koncepcji.

Dlatego śmiało mogę stwierdzić, że na ten moment jest to absolutnie najpiękniejsza i najbardziej wzruszająca książka, którą przeczytałam w tym roku i z całego serca ją polecam.

Za egzemplarz bardzo dziękuję wydawnictwu Kobiecemu.

„Bibliotekarka z Saint-Malo” to powieść wywołująca w czytelniku wachlarz pełen emocji. To historia o miłości, sile, nadziei i wierności we własne zasady, nawet kosztem życia. „Taki list mógł napisać tylko ktoś, kto kocha książki miłością bez granic” ten cytat w zupełności wystarczył, aby zachęcić mnie do przeczytania tej książki.

Jocelyn Ferrec to świeżo upieczona mężatka, która zamiast cieszyć się życiem musi zmagać się z przeciwnościami, które zesłał jej los. Wraz z wybuchem II wojny światowej taci po kolei wszystkich swoich bliskich, a jedynym co utrzymuje ją przy życiu jest bezgraniczna miłość od książek. Jocelyn koresponduje z słynnym pisarzem Marcelem Zolą, który wzbudza jej zainteresowanie, dzieli się z nim swoimi opowiadaniami o życiu w czasie wojny. Bibliotekarka za cel postawiła sobie chronić to co najcenniejsze, czy jej się uda? Czy w przepełnionym tragicznym szaleństwem świecie miłość jest w tanie przezwyciężyć nawet śmierć?

Najnowsza powieść Mario Escobara opowiada o trudach życia niewinnych ludzi w świecie naznaczonym wojną, o dylematach z jakimi muszą się zmierzyć w codziennych sytuacjach. Jocelyn codziennie wykazuje się odwagą i dobrocią, którą dzieli się nawet z wrogiem. Autor zwraca uwagę na prześladowania, które w znacznym stopniu dotknęły kulturę. Tworzenie list zakazanych książek, palenie dzieł wybitnych twórców, brzmi jak absurd, ale autor ukazuje brutalną prawdę. „Bibliotekarka z Saint-Malo” to wyjątkowa pozycja, obfita w wiele pięknych i głębokich myśli, które chwytają za serce.

Było to moje pierwsze spotkanie z Mario Escobarem i od razu napiszę, na samym początku, że było ono bardzo udane.

Główną bohaterką jest Jocelyn Ferrec, bibliotekarka w tytułowym Saint-Malo oraz miłośniczka literatury. Widzimy świat podczas II wojny światowej jej oczami. Jocelyn boryka się z samotnością gdy jej mąż wyjeżdża na front. Widzimy jej walkę z okupantem o bibliotekę, która wbrew pozorom jest walką na śmierć i życie. Podczas okupacji miasteczka, Jocelyn poznaje niemieckiego kapitana Hermanna von Choltiz, który tak samo jak ona jest miłośnikiem literatury. Czytając o tym spotkaniu od razu wyczuwa się nić porozumienia między dwójką bohaterów, na kartach powieści widać rodzącą się między nimi przyjaźń w czasach gdy nie powinno to mieć miejsca. W trakcie tych strasznych wydarzeń Jocelyn pisze. Pisze listy do Marcela Zoli, w których opisuje swoje wydarzenia i to co dzieje się w miasteczku, mając nadzieję że zainteresuje tym pisarza.

Właśnie ten pomysł- pisania przez główną bohaterkę listów do pisarza- jest moim zdaniem bardzo ciekawym zabiegiem. Książka staje się przez to interesująca, jest to coś innego w kompozycji. Autor miał bardzo dobry pomysł i świetnie go zrealizował. W książce to działa. Nie będę też ukrywać, że lubię inną kompozycję czy inne pomysły na nią w książkach. Od razu lepiej mi się je czyta. Poza tym wolę czytać książki pisane w pierwszej osobie niż w trzeciej. Gdy mamy narratora. Wolę gdy narratorem jest postać z książki. Moim zdaniem łatwiej jest wtedy wczuć się w powieść.

Sama fabuła jest bardzo dobra, ciekawa. Autor poprowadził idealnie całą historię. Nie wiem jak w przypadku innych jego książek, ale ta językowo jest dla mnie bez zarzutu. Książkę czyta się bardzo dobrze, historia wciąga. Tempo jest dobre, przyspiesza gdy trzeba, a gdy trzeba to zwalnia. Dzięki temu książka wywołuje wiele emocji.

Książkę oceniam bardzo wysoko, to naprawdę dobra literatura, dobra rozrywka. Z czystym sumieniem mogę ją polecić wszystkim fanom Escobara jak i tym, którzy lubią książki osadzone podczas II wojny światowej.

Hasło bibliotekarka działa na mnie przyciągająco. Może dlatego, że z wykształcenia jestem bibliotekarką. Nie mniej czy z tego czy z innego powodu coś mi szeptało sięgnij po tę książkę.

Akcja powieść toczy się w czasie II wojny światowej. Jocelyn to młoda kobieta, która kocha książki. Literatura to jej pasja i z tym większą ochotą pracuje w bibliotece. Zmaga się z samotnością bo jej mąż wyrusza na front oraz z ograniającym ją strachem. Kiedy do jej miasta wkraczają wojska niemieckie, zamierza bronić kolekcji książek.

Pięknie napisana opowieść o miłości do literatury i ludzi, o bezsensie palenia zakazanych książek. Jest to powieść również o tym, że wbrew wszystkiemu i wszystkim można poczuć coś więcej do kogoś z kim ,,dzieli" nas wojna.

Autor w subtelny i delikatny sposób opisuje relacje międzyludzkie. Pokazuje jak trudne doświadczenia zmieniają ludzi, potrafią nadać im twardości bądź złamać. Wszystko to ubrane w piękne słowa, które same prowadzą nas przez karty powieści.

Jakkolwiek to co dzieje się w książce trudno zaliczyć do przyjemnych wydarzeń, to jednak powieść czyta się z ogromną przyjemnością. Styl autora nadaje jej swoistą klasę.

Gdybym miała się czegoś czepić to może tego, że chciałabym większych emocji u bohaterki. Jednak to były inne czasy, inne wychowanie i zapewne inna mentalność. To taki mój mały niedosyt.

Było to moje drugie spotkanie z twórczością tego autora i po raz kolejny się nie zawiodłam. Powieść, mimo trudnej tematyki była naprawdę wciągająca i bardzo szybko mi się ją czytało. Nie mogłam się wręcz od niej oderwać. Często wywoływała u mnie wzruszenie i przerażenie okrucieństwem wojny. Mimo, że jest to fikcja literacka, to taka historia mogła wydarzyć się naprawdę i fakt ten sprawia, że czytelnik czuje się bardziej poruszony losami głównej bohaterki. Jest to kobieta, która po ciężkiej chorobie pragnie tylko szczęśliwego życia u boku męża, jednak wojna bezlitośnie niszczy jej plany i marzenia. Traci wiele bliskich osób i książki to jedyne co jej pozostało, dlatego stara się za wszelką cenę ocalić je przed nazistami.

Sama fabuła bardzo porusza oraz wywołuje uczucie niepokoju i niepewności nad tym co się wydarzy i czy bohaterom uda się przeżyć i dotrwać do czasów pokoju. Niejednokrotnie śledziłam z zapartym tchem ich poczynania, chcąc by skończyły się dla nich wszystkie niebezpieczeństwa i troski.

Podsumowując, jest to naprawdę dobra, pełna mądrych i dających do myślenia sentencji, powieść o kobiecej sile, miłości i próbie przetrwania w piekle wojny. Bardzo zachęcam Was do jej przeczytania, bo uważam, że jest naprawdę świetna i niejednokrotnie potrafi skłonić do myślenia.