Żyje się tu i teraz

"Żyje się tu i teraz" to debiut powieściowy Katarzyny Kaźmierczak, który swą premierę miał w maju b.r., a wydany został przez Wydawnictwo Novae Res.

Marzenia Zuzy o studiowaniu w Akademii Sztuk Pięknych legły w gruzach, gdy druzgocąca opinia komisji egzaminacyjnej pozbawiła ją wszelkiej nadziei. Dla dziewczyny był to prawdziwy cios, bowiem malowała, odkąd pamięta, a jej rodzice wszystkie oszczędności przeznaczali na rozwój jej talentu.

Będąc na wakacjach nad jeziorem próbuje poskładać w całość okruchy swego pękniętego serca. Podczas akcji poszukiwania tonącego dziecka Zuza poznaje dwóch ratowników, pewnego siebie i przebojowego Kubę oraz nieśmiałego Łukasza i choć to ten pierwszy robi na niej większe wrażenie, to jej serce wyrywa się ku drugiemu. Jakiego wyboru dokona dziewczyna?

Ależ to miłe, przenieść się tak nieoczekiwanie w sam środek gorącego lata. Wakacje, jezioro, zapach lasu, ognisko i paczka przyjaciół, czemu lato nie może trwać cały rok? Bardzo potrzebowałam chwili oddechu od pędzącego szaleńczo czasu, szarości za oknem powodującej pewien smutek i melancholię. Nie spodziewałam się, że znajdę tu tragiczną historię miłosną, i to nie tylko z międzywojennej Polski, przez którą ukradkiem wycierałam łzę. Bardzo podobały mi się wplecione w treść fragmenty wierszy i piosenek, adekwatne do opisywanych sytuacji. Znajdziemy tu też motyw toksycznej przyjaźni oraz przemocy domowej.

"Ku prze­stro­dze ser­com za­twar­dzia­łym i ob­łud­nym, które przez brak po­ko­ry i zro­zu­mie­nia dla in­nych do­pro­wa­dzić mogą do strasz­ne­go nie­szczę­ścia".

To nie jest tylko zwyczajna historia o miłości w dzień gorącego lata, znalazłam tu wiele wzruszeń, ciepła płynącego z głębi serca i wiary, że jeszcze wszystko będzie dobrze.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

"Żyje się tu i teraz."

"W życiu jest tak, że trzeba ponieść niejedną porażkę, aby na końcu osiągnąć sukces."

Sięgając po tę książkę, myślałam, że to będzie taka lekka romantyczna historyjka, a chciałam sobie właśnie posłuchać czegoś dla relaksu, jednak okazało się, że autorka porusza w tej książce kilka poważnych tematów. Nie jest to zresztą jej minusem a nawet wręcz przeciwnie.

Zuza bardzo kocha malować, od dziecka swoją przyszłość wiąże właśnie z malarstwem, więc po maturze planowała udać się na swoje wymarzone studia. Jednak na egzaminie okazało się, że nie jest to takie proste. Komisja egzaminacyjna skrytykowała jej prace i nie dostała się na uczelnię. Dziewczyna przyjęła to jak życiową porażkę i załamała się. Myśli, że teraz bez swojej pasji, całe jej życie nie ma sensu.

"- W pani pracach brak emocji, są takie beznamiętne, pospolite. To nie jest prawdziwa sztuka, ale niech się pani nie martwi, na deptaku w Ciechocinku na pewno będą się podobały - stwierdził szacowny siwy profesor, przewodniczący komisji egzaminacyjnej, śmiejąc się z własnego niestosownego żartu."

Rodzice dziewczyny, chcąc aby Zuza przestała się przejmować opinią komisji egzaminacyjnej oraz oderwać ją trochę od tego miejsca, zabierają ją nad jezioro do miejsca gdzie ostatnio wypoczywali i bardzo im się tam podobało. Dziewczyna nie chce początkowo jechać z nimi, lecz w końcu ulega namowom i wyruszają do Uroczyska. Zuza sceptycznie podchodzi do tego wyjazdu, myśląc, że będzie się nudziła na tym zadupiu, ale nawet w najśmielszych myślach, nie spodziewała się co ją tam może spotkać. Poznaje przystojnych ratowników, którzy również są zafascynowani dziewczyną.

"Prawdziwe Uroczysko, chociaż zadupie - pomyślała. Przepiękne jezioro otoczone z dwóch stron sosnowym lasem. Kilkanaście drewnianych domków tonących w kwiatach. I ośrodek, po którym jeszcze było widać, że przeszedł niedawno remont."

Zuza pomyślała, że skoro jest tu tak pięknie, to może zaprosi swoją paczkę przyjaciół na weekend i od razu organizuje dla nich domek. Przyjaciele są również zafascynowani tym miejscem, chociaż niektórym brakuje tv i internetu... Zuza jest zła na swoją przyjaciółkę Patrycję, która zaprosiła jej byłego chłopaka, lecz okazało się, że teraz oni są razem. Czas spędzony z przyjaciółmi bardzo dobrze wpływa na samopoczucie Zuzy i nawet jakby zapomniała o swojej porażce. Przyjaciele wspólnie z nowo poznanymi ratownikami organizują nad jeziorem ognisko, wyjaśnia się wtedy wiele wątpliwości i sekretów, zażegnane zostają animozje a najlepsza przyjaciółka Zuzy okazuje się być przyczyną wielu nieporozumień i zatargów. Niemal wszyscy dochodzą do wniosku, że marzenia i plany zawsze można przecież zmodyfikować lub odłożyć trochę w czasie. Wydarzeń tego lata nie zapomni na pewno Zuza. Lecz co się wydarzy, to musicie już sami przeczytać. Ja mogę tylko dodać, że będzie się dużo działo. A na koniec dodam bardzo ważny cytat.

"Zrozumiała, że żyje się tylko raz, żyje się tu i teraz, w tym miejscu i w tym czasie. Nie było nas wcześniej i nie będzie nas później, to nasz czas i to nasze miejsce na ziemi; to, jak go przeżyjemy, zależy tylko od nas."

Bardzo miło słuchało się tej historii, żałowałam, że skończyło się dość szybko.

Polecam.

Ciekawa powieść obyczajowa. Opowiada o marzeniach, o przyjaźni i miłości. Czyta się ją szybko i lekko. Polecam

„Żyje się tu i teraz” jest książką o dojrzewaniu, przyjaźni, miłości i o tym, że trzeba walczyć o swoje. Czyta się ją bardzo szybko i dość lekko, chociaż wcale taka lekka nie jest. Zakończenie nie bardzo przypadło mi do gustu. Jest ono raczej takie słodko-gorzkie, a wolę jednak takie typowe happy endy. Książka nie jest gruba, nie ma nawet 300 stron, więc jest idealna na jeden jesienny wieczór. Myślę, że książka znajdzie uznanie zwłaszcza w oczach młodzieży.

Książka zrobiła na mnie wrażenie. To opowieść o młodych ludziach wchodzących w dorosłość. Dwa tygodnie spędzone nad jeziorem zmieni życie każdego. Zuza jest załamana, że nie dostała się na studia. Chciała zostać malarką, a jej marzenia zostały pogrzebane. Z rodzicami wyjeżdża nad jezioro, potem ściąga tam swoich przyjaciół. Wielkie miłości, rozstania intrygi, tragedie, tego nie zabraknie. Ale też wspaniałe przyjaźni. Zakończenie na pewno jest nieprzewidywalne. Książkę czyta się bardzo dobrze i szybko. Warto po nią sięgnąć, polecam:)

Książka, którą czyta się z lekkością, przyjemnością i uśmiechem na twarzy!

Od pierwszych stron poczułam ogromną sympatię do postaci Zuzy, która całe życie marzyła o malarskiej kariere. Niemniej jednak, jak to w życiu bywa, nie wszystko układa się zgodnie z tym, co sobie zaplanujemy i wymarzymy. Dziewczyna ma odpocząć nad jeziorem, gdzie stara się zapomnieć o swojej życiowej porażce i przeżywa wiele doświadczeń.

Niestety w książce nie polubiłam wszystkich bohaterów, ale przecież tak chyba się nie da, żeby każdy był nieskazitelny. Właśnie najcześciej w takich życiowych sytuacjach przekonujemy się kto tak naprawdę jest naszym przyjacielem, a kto jak Patrycja, podkłada nam kłody pod nogi.

Lekka, miłosna historia, którą polecam każdemu szczególnie w takie długie jesienne wieczory.

Większa część fabuły przypomina lekką, przyjemną lekturę opowiadającą o problemach młodych ludzi. Została złożona z kilku wątków, które dotyczą zarówno Zuzi jak i jej przyjaciół. W ten sposób autorka umieściła w jednej powieści kilka historii, ale to wprowadziło trochę chaosu. Poszczególne wątki potraktowane są zbyt powierzchownie i szybko, a szkoda, gdyż każdy z nich doskonale nadawałby się na osobną historię umieszczoną w pojedynczych tomach jakiejś serii.

O ile początek i rozwój sytuacji nie był dla mnie zaskakujący, to finał już tak. Przyznam, że zakończenie jest z tych, których nie lubię i wolałabym, by ta historia potoczyła się inaczej. Z drugiej strony rozumiem intencje autorki, która chciała w ten sposób przekazać swoje myśli i skłonić do refleksji nad życiem. Namawia w ten sposób, by nie przeżywać tego, co wydarzyło się w przeszłości, lecz skupić się na dniu dzisiejszym, bo tylko żyjąc tu i teraz możemy być pewni tego, co się dzieje i co posiadamy.

cała recenzja: [Adres usunięty]

"W życiu jest tak, że trzeba ponieść niejedną porażkę, aby na końcu osiągnąć sukces."

@wydawnictwo_novaeres

Kiedy życie młodej Zuzanny legnie w gruzach, a na jedyną przyjaciółkę nie może liczyć, jej rodzice poraz kolejny biorą sprawy w swoje ręce. Zabierają córkę na wakacje nad jezioro, mimo początkowych niechęci Zuza szybko zmienia zdanie. Zakochana od najmłodszych lat w sztuce zbiera siły na to by, walczyć o swoje. Szybko wokół niej dzieje się tyle, że wakacje nie będą należały do nudnych. Poznaje wspaniałych ratowników, Łukasza i Kubę, którzy odmienią jej życie, bezpowrotnie. Zaprasza znajomych i wspólnie poddają się rozrywkom wakacyjnym. Lecz czas spędzony będzie również miał zbawienny wpływ na relacje i przyjaciół, którzy nie zawsze nimi byli.

Wakacje to czas zabawy, relaksu i odpoczynku. Zwłaszcza kiedy jest się młodym człowiekiem bez zobowiązań z głową pełną marzeń i planów, których realizacja może odwlec się w czasie. Książka ta jest idealna na lato, bowiem właśnie poświęcona wakacjom. Zuza liczyła, że dostanie się na wymarzony kierunek studiów, jednak jej prace nie spotkały się z aprobatą na jaką liczyła. Młodzi ludzie, których poznamy będą mieli wiele czasu i okazji do weryfikacji swoich przyjaźni, otworzenia oczu na prawdę, dostrzeżenia prawdziwych intencji ludzi, których mieli za bliskich sobie. Nie zawsze okaże się, że chcieli dla nas dobrze i byli godni naszego czasu. Będzie to czas pełen, napiętych sytuacji, prawdziwych miłości, przypadków losowych nie zawsze ze szczęśliwym zakończeniem, ale na pewno mającym wpływ na przyszłe wydarzenia. Te lato będzie nie zapomniane do końca ich dni. Przyjaźń, wielkie serce, miłość, fałsz i obłuda, to będzie wkomponowane w tą opowieść. Przyjemna, zaskakująca, zabawna i wzruszająca i szokująca ale bardzo prawdziwie oddziałująca na nas. Nie wszystko jest zawsze idealne, ale musimy brać na barki i dźwigać, to co dla nas przygotuje życie, choćby nie wiem jak było nam ciężko. Polecam i zachęcam do lektury

Zuza od dawna wiedziała, kim chce zostać. Kochał malować i z tym wiązała swoją przyszłość. Jednak nie dostała się na wymarzone studia, jej plany legły w gruzach, a ona się załamała. Całkowicie przestała malować, nic już jej nie cieszyło, odsunęła się od przyjaciół, a całe dnie spędzała w domu. Czuła, że zawiodła nie tylko siebie, ale również rodziców którzy wiele dla niej, dla jej pasji poświęcili.

Chociaż wcale nie ma ochoty, daje się namówić na wspólny wyjazd z rodzicami nad jezioro. Co prawda nie jest nastawiona pozytywne i bardziej chce zrobić to dla nich niż dla siebie, jednak postanawia jechać. Dość szybko dochodzi do wniosku, że to była udana decyzja. Nad jeziorem bardzo jej się podoba, poznaje przystojnych ratowników, a także zaprasza na weekend znajomych. Dziewczyna zaczyna się cieszyć każdym dniem, a niedawna porażka schodzi na dalszy plan. Co jeszcze stanie się podczas tego wyjazdu?

Książkę czytało się szybko, dla mnie to taka pozycja na jeden wieczór. Do pewnego momentu uważałam ją za lekką pozycję na wakacyjny czas, jednak pewne zdarzenia pod koniec książki sprawił, że zmieniłam zdanie. To właśnie ostatnie kilkadziesiąt stron sprawia, że o książce nie zapomni się szybko.

Główna bohaterka jest młodą dziewczyną, która dokładnie wiedziała, co zamierza robić w życiu. Kiedy okazało się, że nie dostała się na wymarzone studnia, załamuje się i poddaje. Czasami miałam ochotę nią potrząsnąć, powiedzieć, żeby wzięła się w garść i coś z własnym życiem zrobiła. To bohaterka, która jest zagubiona, momentami daje sobą manipulować (w szczególności pewnej dziewczynie, którą uważa za przyjaciółkę), a jednocześnie jest miła, lojalna, bez wahania rusza innym na pomoc. Osobiście nawet ją polubiła.

„Żyje się tu i teraz” to książka, o której nie zapomnę szybko, której zakończenie mocno mnie zaskoczyło. Według mnie zdecydowanie warto po nią sięgnąć, chociaż nie twierdzę, że jest całkowicie bez wad. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

„Żyje się tu i teraz” Katarzyna Kaźmierczak

Wydawnictwo Novae Res

Premiera 13.05.2021

Zuza tuż po maturze nie dostaje się na upragnione studia na ASP. Całe życie marzyła o malarstwie a jej plany legły w gruzach. Rodzice by wyciągnąć ją z dołka proponują wspólny wyjazd nad jezioro. Okazuje się, że to będzie dla niej wyjątkowy czas. Cisza, spokój, legenda o nieszczęśliwej miłości i dwóch przystojnych ratowników. Czy Zuza odnajdzie swoją drogę i miłość?

Przyznam dość krótko, że ¾ książki było bardzo przewidywalne. Postać Zuzy niczym się dla mnie nie wyróżniała. Zwykła młoda dziewczyna, która nie ma planu B na własne życie. Wyjazd i poznanie dwóch młodych ratowników, którzy rywalizowali o jej serce też nie było niczym nowym. Miałam wrażenie, że wkradł się tu zbyt mocno oklepany schemat i psuł mi bardzo odbiór tej historii. Czy uwierzycie po tych słowach, że koniec książki mnie zaskoczył? Trochę tak, bo autorka nie poszła w stronę i żyli długo i szczęśliwie. Zrobiła pewien zwrot, który jej się udał. Nie było to też wielkie Wow, jednak wprowadziła zamęt, który wydał mi się ciekawy.

Podsumowując książkę czyta się lekko. Jest to dość banalna powieść. Mnie osobiście nie urzekła. Przez większość czasu czułam jakbym gdzieś to już czytałam... Nie miałam zrywu serca i przyspieszonego tętna. Jednak polecam wszystkim, bo myślę, że historia Zuzy znajdzie wielu zwolenników

"Dobre rzeczy przychodzą do tych, którzy na niej nie zasługują"

"Ty też jesteś dla mnie najważniejsza. Marzyłam o takiej dziewczynie jak ty(...) Prosiłem Boga o kobietę z moich marzeń; czułą, dobrą, wrażliwą. Prosiłam o ciebie"

"Kiedy zasypiała, ze zdziwieniem stwierdziła że zamiast oszałamiającego uśmiechu Kuby, miała przed oczami obraz smutnych oczu Łukasza"

Mam ogromny problem z oceną tej książki. Dlatego? O tym za chwilkę...

Zacznę od początku.

Książka opowiada o młodej Zuzie, która nie dostała się na wymarzone studia. Dzięki namowie rodziców wyjeżdża nad wodę. Tam poznaje dwóch ratowników, Kubę i Łukasza. Jeden z nich wpada jej w oko. Który z nich zawładnie jej sercem? Czy zakochanych czeka happy end?

Parę dni temu na moim story pojawiło się kilka fragmentów z tej książki. Kto bacznie obserwuje mój profil, zauważył, że nie były one pochlebne..🤷

Opis książki bardzo przyciągnął mój wzrok. Czułam, że to może być naprawdę fajna historia. Jednakże ilość błędów logicznych tak mnie raziła, że w ogólnych rozrachunku bardzo straciła w moich oczach. 😢 Oszczędzę szczegółów, ale jednego sprostowania nie mogę sobie odpuścić. Zawsze da się zadzwonić na numer alarmowy, nie mając zasięgu. W tym przypadku autorka wprowadziła w błąd czytelnika, który warto poprawić.

Pragnę zauważyć, że fabuła książki była naprawdę interesująca i wciągająca, a najlepsze było jej zakończenie. Dosłownie rozwaliło moje serce na kawałki...💔 Pani Kasiu, dlaczego mi to Pani zrobiła?!

"Żyje się tu i teraz" to historia, która pokazuje, jak ulotne są chwile oraz to, że zawsze warto podążać za swoimi marzeniami

JA CZYTAM