Zbawca

Cóż to była za lektura!!!!! Aż do teraz nie mogę dojść do siebie! Rzadko jaka książka wywołuje we mnie aż takie emocje! Było brutalnie od początku do końca, było przerażająco i dosadnie.

Każde ze zbrodni są okrutne, ale te popełniane na najmłodszych wg mnie należą do najgorszych.

Świat który pokazuje nam Krystian Stolarz jest dramatyczny i mroczny. Ale też niestety często taka właśnie jest rzeczywistość.

Jednak pomimo tego, że książka bardzo mi się podobała to jednak nie do końca polubiłam wszystkich bohaterów. Tak też na prowadzenie wysunął się Marcin Rau - policjant, który już od pierwszych chwil drażnił mnie swoim zachowaniem i podejściem do kobiet. Zakładam, że taki właśnie był zamiar autora i jak się mogę tylko domyślać takich Marcinów jest w szeregach więcej. Szowinistów, którzy uważają, że kobieta nadaje się tylko do gotowania obiadów i usługiwania facetom. Ale, ale! Pod koniec na szczęście daje się wyczuć mała zmianę w jego zachowaniu. Drażniły mnie też usilne i jakby nienaturalne modlitwy Julii, kolejnej z głównych bohaterów. Pojawia się również Wiktor kolejny gliniarz, który zyskał moją sympatię i zdecydowanie ubarwił całą historię

Myślę, że ta trójka mogłaby dostać szansę na kolejne śledztwo.

Książkę zdecydowanie polecam!

Dla tych, którzy sięgając po ten tom, liczą jak ja na kontynuację zdarzeń z poprzedniego, mam niestety przykrą wiadomość, gdyż tak nie jest. Ten tom to osobna sprawa i inni bohaterowie. To trochę wprowadziło mnie w lekką dezorientacje kiedy zaczęłam czytać pierwsze rozdziały. Kiedy w końcu pogodziłam się z myślą, że to całkiem inna historia dałam się jej ponieść.

Nieszablonowa fabuła i realistyczność środowiska kryminalnego ułatwiła mi to zadanie. Uprzedzę jednakże, że w tej historii poruszany jest temat krzywdy dzieci, co nie dla każdego jest odpowiednim motywem. Nie jest to jednak bardzo makabryczny obraz tego motywu, więc myślę, że sięgając po tę pozycję, nie doznacie dużego uszczerbku na zdrowiu psychicznym.

Jeśli mowa o fabułę, to trzeba przyznać, że jest ona bardzo szybka i o ile nie miałabym z tym problemu, to jednak jej chaotyczność spowodowała mi lekkie trudności w trakcie czytania. Jednak jeśli tylko skupicie się na fabule, to nie powieniem być to aż tak duży problem.

Sam pomysł na rozwinięcie fabuły i włączenie w nią tematu sekty i seryjnego mordercy bardzo mnie zaintrygował i byłam bardzo ciekawa jej zakończenia. I o ile zakończenie, które otrzymałam,  było emocjonujące, o tyle nie dowiedziałam się z niego szczegółów. Samo zakończenie, jak w poprzednim tomie sugeruje kontynuację, ale czy ją dostaniemy? 

Wspomnieć należałoby również o bohaterach tej historii, którzy nie zyskali mojej sympatii. W porównaniu do poprzedniej książki Autora miałam wrażenie, że są jednowymiarowi. Owszem posiadali cechy charakterystyczne, które mocno się wybijały, określając ich jako bohaterów, ale w głównej mierze mnie drażniły swoim sposobem bycia i prezentowanymi zachowaniami.

Sama historia z pewnością zasługuje na danie jej szansy i myślę, że należy wyrobić sobie o niej własną opinię, gdyż to jak jest skonstruowana, spowoduje, że albo się ją pokocha, albo nie. Myślę natomiast, że warto dać jej, chociażby szansę, ze względu na to, iż napisana jest przez prawdziwego policjanta, dzięki czemu odczuwa się bardzo mocno realizm tej historii. 

Zawsze z ciekawością podchodzę do kryminałów tworzonych przez ludzi z "branży". Mamy już na rynku książki policjantów, detektywów, prokuratorów i adwokatów, więc na ich podstawie możemy wysnuć dość jasny wniosek, że nie różnią się one fabularnie od tych, które zostały napisane przez ludzi mających inne doświadczenia zawodowe. Często autorzy mówią wprost o tym, że gdyby opisali po prostu realia swojej pracy, nie byłoby to dla czytelników zbyt atrakcyjne.

"Zbawca" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Krystiana Stolarza. Jego debiut miałam na uwadze i na pewno go nadrobię, gdyż mogę już teraz zdradzić, że odpowiada mi jego styl, a klątwa drugiej powieści po raz kolejny okazała się mitem.

To historia, z którą trudno się zmierzyć, ale zdecydowanie warto. Rozpoczyna się od mocnej sceny, a później wcale nie robi się łatwiej. Do sprawy kryminalnej odniosę się tylko ogólnie, by za wiele przypadkiem nie zdradzić. Podobało mi się to, jak prowadzona była narracja, jak stopniowo i w logiczny sposób kolejne elementy zaczynały łączyć się w całość, jedynego mankamentu mogłabym się dopatrywać w rozwiązaniu tego wątku. Zabrakło mi w nim tła psychologicznego i bardziej szczegółowego nakreślenia motywów. Wiem, że to mogłoby jeszcze bardziej podbić i tak wysoki ładunek emocjonalny tej książki, ale skoro czytelnik poradził sobie z całą fabułą, to i te detale by zniósł.

Dla mnie towarzystwo Julii Marzewskiej odegrało bardzo istotną rolę w zmierzeniu się ze śledztwem, które prowadziła. Cieszę się, że autor zdecydował się na wykreowanie właśnie takiej postaci - tak dalekiej od schematycznych policjantek, które bez kompleksów wkraczają w hermetyczny, męski świat i z arogancją wyrabiają sobie w nim znaczącą pozycję. Julia jest do bólu ludzka, świadoma tego, jak postrzegają ją koledzy, a zwłaszcza jej legendarny partner, ale nie walczy z tym, koncentruje się na swojej pracy i jednocześnie stara się poradzić sobie z powracającymi demonami.

Poświęciłam Marzewskiej tyle miejsca, ponieważ niewiele mogę napisać o wspomnianym już współprowadzącym tę sprawę. Marcin Rau jest już bohaterem typowym w ten najgorszy z możliwych sposobów, więc trudno, by wzbudzał pozytywny odbiór. Więcej sympatii zyskali z pewnością ci policjanci z drugiego planu, bo autor zadbał o to, by każdy jakoś się wyróżnił.

"Zbawca" to jeden z mocniejszych kryminałów, z jakimi zetknęłam się w ostatnim czasie. Brutalny i naturalistyczny, ale nie w przerysowany sposób i to właśnie ten realizm tak przeraża. Krystian Stolarz w osobistej przedmowie wspomina o tym, że pisanie jest dla niego formą terapii. Możemy być więc tylko wdzięczni, że się z nami dzieli jej efektami, a tym samym dostarcza nam znakomitego materiału do refleksji.

Moje 8/10.

"Zbawca" to druga książka autorstwa Krystiana Stolarza. Po tak bardzo dobrym debiucie (niestety nie miałam jeszcze okazji przeczytać ale nadrobię!) wiedziałam od początku, że to będzie bardzo dobra i mocna książka. Nie zawiodłam się!

Pewnego dnia do sali lekcyjnej wchodzi młody chłopak w białej szacie, który zaczyna strzelać do uczniów a na końcu do siebie chwilę przed wypowiadając tajemnicze słowa "Zbawca pragnie sprawiedliwości". Wkrótce pojawiają się kolejne dwie osoby w białych szatach wypowiadające te słowa przez próbą samobójczą. Sprawę do rozwiązania otrzymuje Julia Marzewska oraz Marcin Rau. W trakcie śledztwa okazuje się, że wszyscy wypowiadający te słowa to osoby zaginione sprzed lat. Wszystkie tropy wskazują na bardzo wpływowego mężczyznę, tym samym zaczyna się walka z czasem.

Czy policjantom uda się dopaść Zbawcę?

Kim okaże się Zbawca?

Historia na prawdę mocna, przepełniona brutalnymi scenami. Porusza temat wykorzystywania dzieci, opisy wykorzystywania dzieci są przerażające. Historia jest tak realistycznie napisana, że w pewnym momencie zastanawiałam się czy takiej historii u nas w Polsce nie było. Duet Marzewska i Rau idealny. Ciekawa jestem czy w kolejnych książkach też będą występować ponieważ Julia wydaje się bardzo tajemniczą osobą.

Pragniecie sprawiedliwości? Zbawca tak!

"Zbawca" to druga książka czynnego policjanta Krystiana Stolarza (Choć zastanawiam się czy to nie pseudonim 🫣).

Pierwszej jeszcze nie czytałam, zbyt późno zgłosiłam się do naboru recenzenckiego. Mimo to książka już czeka na swoją kolej.

📖 Do szkoły wbiega młody chłopak w białej szacie. Zaczyna strzelać do uczniów po czym wypowiada słowa: "Zbawca pragnie sprawiedliwości" następnie strzela sobie w głowę. Wkrótce dwie dziewczynki również w białych szatach wypowiadają identyczne słowa następnie próbują popełnić samobójstwo. Jest jeszcze coś niezwykle istotnego co ich łączy, cała trojka to dzieci zaginione przed laty.

Kim jest Zbawca i co działo się przez lata z porwanymi dziećmi?

Po pierwszej mocnej scenie pomyślałam sobie, gość czytał "Rage" Kinga, jednak dalsze strony pokazały, że jest to całkowicie inna historia z zupełnie odmiennym przesłaniem. Dodakowo przypomniałam sobie jedną z rozmów w której Krystian przyznał, że nie czytał jeszcze żadnej książki tego autora. Więc chyba od tej wypadało by zacząć drogi autorze. ☺️ Ale mam przykrą wiadomość, jest ona trudno dostępna. King zabronił wydawania tej książki ze względu na serię takich "scen" odgrywanych w szkołach po jej publikacji. Sprawcy często mówili, że ta książka była dla nich inspiracją. ☹️

Ale wróćmy do Zbawcy. Autor stworzył historię naprawdę mocną, szargającą uczuciami przede wszystkim rodziców, ale nie tylko. Krzywda dzieci jest czymś niewyobrażalnym, czymś czego kochający rodzice, oraz wszyscy ludzie zdrowi psychicznie nie są w stanie pojąć, ale jak widzimy w mediach niestety wciąż ma miejsce. Książka nie jest reportarzem jednak sam fakt, że napisał ją czynny policjant jeszcze bardziej szarga emocjami czytelnika. Pisanie dla autora jest formą terapii, w swojej pracy spotyka się z krzywdą ludzką którą każdemu zdrowemu człowiekowi trudno zrozumieć i trudno wymazać z pamięci.

Z jednej strony nie mogłam oderwać się o lektury, z drugiej zaś miałam ochotę rzucić książką o ścianę. Wzbudza ona wiele emocji, smutek, złość, niedowierzanie. Polecam ją czytelnikom o naprawdę mocnych nerwach.

"Zbawca" to wciągający thriller kryminalny, który zanurza czytelnika w mroczny świat zagadek i tajemnic. Krystian Stolarz, będący policjantem wydziału kryminalnego, wykorzystuje swoje doświadczenie zawodowe, aby stworzyć opowieść pełną autentyczności i napięcia.

Książka rozpoczyna się od szokującego incydentu, w którym młody chłopak strzela do przypadkowych uczniów, a następnie popełnia samobójstwo, wypowiadając tajemnicze słowa: „Zbawca pragnie sprawiedliwości”. To wydarzenie staje się punktem wyjścia dla detektywów Julii i Marcina, którzy próbują rozwikłać zagadkę.

Autor zręcznie prowadzi czytelnika przez zawiłą sieć wydarzeń, stopniowo odkrywając kolejne warstwy intrygi. Jego narracja jest dynamiczna i pełna zwrotów akcji, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Autor nie stroni od trudnych tematów, takich jak krzywda dzieci czy psychologiczne konsekwencje traumy, co dodaje powieści głębi.

Książka to także studium postaci gdzie autor skupia się na rozwoju swoich bohaterów, nadając im realistyczne cechy i motywacje. Julia i Marcin to postacie z krwi i kości, których osobiste demony wpływają na sposób prowadzenia śledztwa.

Podsumowując, "Zbawca" to doskonale skonstruowany kryminał, który zadowoli fanów gatunku poszukujących historii z mocnym przesłaniem i realistycznym odwzorowaniem pracy policji. Książka Krystiana Stolarza z pewnością zasługuje na uwagę i jest godna polecenia każdemu miłośnikowi literatury kryminalnej.

Do horroru który rozegrał się w jednej z szkół, zostają wezwani Julia Marzewska i Marcin Rau. Młody chłopak, który zjawił się z nikąd, ubrany w białą szatę, zaczął strzelać do przypadkowych uczniów, po czym po słowach ,,Zbawca pragnie sprawiedliwości" sam odbiera sobie rzucie. Okazuje się że sprawcą był zaginiony przed laty chłopiec, po jakimś czasie odnajdują się, a właściwie pojawiają z nikąd, kolejne dzieci. Tym razem są to dziewczynki, również ubrane w białe szaty, które po wypowiedzeniu tego samego enigmatycznego zdania popełniają samobójstwo. Na ciałach dzieci znajdują się liczne rany, salsy po torturach i oznaczenia, policjanci podejrzewają że ofiar może być więcej.

Kim jest zbawca? Dlaczego porwał wcześniej dzieci, okaleczył i zaserwował im pranie mózgu? Dlaczego zaginione owieczki powracają właśnie teraz, tylko po to by zaraz dokonać samobójstwa?

To jedna z historii o których nie da się łatwo zapomnieć, ból psychiczny i fizyczny jaki ,,Zbawca" wyrządził dziecią jest nie do opisania i na długo zostaje wryty w pamięć. Mimo iż nie zarwałam nocy czytając, to jednak nie przespałam jej później spokojnie, przed oczami wciąż majaczyły mi obrazy skrzywdzonych dziewczynek. Książka pełna emocji, bólu, sekretów, mrocznych tajemnic i walki a zakończenie, cóż mogę powiedzieć, zupełnie się go nie spodziewałam

Po niesamowitym debiucie autora wiedziałam, że sięgnę po kolejną jego książkę bez zastanowienia. Lektura więc była obarczona od początku wysokimi oczekiwaniami. Czy je spełniła?

Jak najbardziej i powiem nawet, że je przebiła!

Ubrany w białe szaty młody chłopak wkracza do szkoły z bronią, zabija i rani wiele osób, a potem kończy z samym sobą.

Ekipa śledcza z Julią Marczewską i Marcinem Rauem na czele rozpoczynają wyścig z czasem. Okazuje się, że sprawca to zaginiony przed laty chłopak, który teraz działał w imię tytułowego Zbawcy. Niebawem jakby znikąd pojawiają się inne zaginione dzieci, wszystkie mają podobną misję. Czy uda się im go powstrzymać?

„Zbawca” to książka z niewyobrażalnym ładunkiem emocjonalnym. Wyjątkowo brutalny psychopata, porywa i krzywdzi niewinne dzieci trenując je pod swoje dyktando. Ta lektura zatrważa i wywołuje ciarki, złość i gniew.

Autor jako były policjant przedstawia zbrodnię i śledztwo w wyjątkowo autentyczny sposób. Rzuca światło nie tylko na śledztwo, ale także na pracę policji oraz jej mroczne strony i wpływ na ludzi, którzy ją wykonują.

Tę książkę czyta się praktycznie na jedno posiedzenie, bo całkowicie pochłania.

Gęsta atmosfera, policyjny slang, szybka akcja, rewelacyjnie wykreowane postaci i zaskakujące zakończenie = kryminał petarda!

Dodam jeszcze, że część zysków z książki autor przekazuje na Dom Dziecka. Brawo i szacunek 🫡.

Julia i Marcin partnerzy policyjni, którzy mają swoje demony i problemy z przeszłości. Kiedy zostają wezwani do strzelaniny w szkole, nie mają pojęcia że to co tam zastaną to dopiero początek śledztwa i ostrej jazdy bez trzymanki. Kolejne dni i kolejne zabójstwa, kolejne pytania bez odpowiedzi, kolejne tajemnice i jeden wspólny mianownik "Zbawca" i wypalone znamiona na ciałach ofiar.

Jak potoczy się śledztwo?

Kim jest "Zbawca"?

Z jakimi trudnościami będą musieli zmagać się policjanci?

Kolejna świetna propozycja autora. Miałam już okazję czytać pierwsza powieść i zrobiła na mnie ogromne wrażenie, więc z wielką chęcią i ciekawością zasiadłam do tego kryminału. Powiem wam, że ta historia jest mocna, bezwzględna, brutalna, tajemnicza, uzależniająca i bardzo wciągająca. Przeczytałam w jedno popołudnie, bo nie byłam w stanie odłożyć książki. Jestem pełna podziwu dla autora za realizm jaki ukazał w tej historii i emocje. Czytałam w ogromnym napięciu i skupieniu, czekałam co się wydarzy, momentami aż się bałam o bohaterów, niekiedy doznawała szoku. Historia od pierwszych stron jest naszpikowana emocjami i nie zwalnia do samego końca. Idealna propozycja dla fanów dobrego i mocnego kryminału.

Ta książka to istny wulkan emocji. Akcja powieści rozpoczyna się od krwawej masakry przeprowadzonej przez młodego chłopaka na uczniach jednej ze szkół. Śmierć poniosło wielu uczniów, w tym również nauczycielka. Co zaskakujące okazało się, że sprawcą jest zaginiony przed laty chłopiec. Policja została postawiona do pionu, ponieważ odnajdują się kolejne zaginione dzieci ubrane jedynie w białe szaty. Dodatkowo każde z nowo odnalezionych dzieci wypowiada niezrozumiałe dla innych zdanie ,,Zbawca pragnie sprawiedliwości”. Co to oznacza? Koniecznie przeczytajcie tę książkę.🔥

Jeśli sięgnięcie po ,,Zbawcę” musicie wziąć pod uwagę, że nie odłożycie tej książki łatwo na bok. Ta książka jest niesamowicie wciągająca. Tak wiele się dzieje, dużo złego, wiele niewiadomych. Czytając o bestialstwie potwora, nieraz zmroziło mi krew w żyłach. Morderca, który wziął sobie za cel niewinne i bezbronne dzieci, nie miał żadnych skrupułów. Krzywdził innych dla swoich celów. W tym ,,Owieczkę”, która pozostawi po sobie wiele smutku i łez.

,,Zbawca” to niezwykle emocjonujący kryminał. Przez cały czas mocno trzyma w napięciu. Będziecie czytać i czytać, bo będziecie musieli dowiedzieć się prawdy. Autor stworzył niesamowity klimat, przez co ,,Zbawca” zostanie z wami na długo w pamięci.

Książka jest również ważną przestrogą, zwłaszcza dla rodziców, aby dbali o bezpieczeństwo dziecka nie tylko na miejscu, ale również w sieci,

Bardzo polecam!!!

“Zbawca” Krystiana Stolarza to kryminał, który z pewnością nie pozostawi czytelnika obojętnym. Autor, wykorzystując swoje doświadczenie w pracy policyjnej, kreując historię, która zanurza nas w mroczne zakamarki ludzkiej psychiki i brutalnej rzeczywistości, z jaką muszą mierzyć się organy ścigania. Jako policjant on ma unikalną perspektywę na przedstawiane wydarzenia. Przemoc wobec dzieci, ich wykorzystywanie i cierpienie są tematami, które często są pomijane lub traktowane powierzchownie. Autor jednak stawia je w centrum swojej opowieści, co sprawia, że książka jest nie tylko kryminałem, ale również ważnym komentarzem społecznym.

Książka rozpoczyna się od szokującego incydentu, w którym młody chłopak w białej szacie dokonuje strzelaniny w szkole, po czym popełnia samobójstwo. To wydarzenie staje się punktem wyjścia dla Julii Marzewskiej i Marcina Rau, którzy próbują rozwikłać zagadkę serii porwań dzieci, z których każde wydaje się być związane z tajemniczą postacią “Zbawcy”. Julia Marzewska to postać złożona, której osobiste tragedie i lęki wpływają na jej podejście do pracy, z kolei Marcin Rau reprezentuje inną stronę medalu – ambicję i pragnienie awansu. Ich relacja, choć pełna napięć, jest jednym z filarów narracji.

Stolarz używa stylu, który jest bezpośredni i momentami surowy, co pasuje do jednej z najcięższych tematyk, którą jest krzywda wobec dzieci. Autor nie stroni od drastycznych scen i trudnych emocji, a jego zdolność do tworzenia żywych obrazów w umyśle czytelnika jest godna uwagi. Sceny są opisane z taką dokładnością i brutalnością, że można je niemalże zobaczyć przed oczami, co może stanowić wyzwanie dla wrażliwych czytelników. Jednakże, to właśnie ta bezkompromisowość sprawia, że książka jest tak poruszająca, zapadająca w pamięć, intensywna i wciągająca, a jej zakończenie pozostawia nas z silnymi emocjami. To nie jest lektura, którą łatwo się odłoży na półkę i zapomni!

Książka może również być oknem na świat pracy w policji, pokazując, że nie jest to praca dla każdego i wymaga nie lada odwagi oraz odporności psychicznej. Może być też przestrogą przed łatwym osądzaniem i stereotypizowaniem funkcjonariuszy.

“Zbawca” Krystiana Stolarza to książka, która zmusza do konfrontacji z najciemniejszymi aspektami ludzkiej egzystencji. Jest to lektura wymagająca oraz dająca dużo do myślenia. To nie tylko kryminał, ale także głęboki wgląd w psychikę zarówno sprawców, jak i tych, którzy stają na ich drodze. Krystian Stolarz dostarcza historię, która jest zarówno trzymająca w napięciu, jak i emocjonalnie naładowana, co czyni ją wyjątkową na tle innych dzieł tego gatunku. Polecam serdecznie 🔥

Rekomendowany wiek: 18+

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @proszynski_wydawnictwo @[Adres usunięty]e, a Autorowi @policjant_czytaipisze za wyśmienitą lekturę (współpraca reklamowa) 🩷.

Głogów. Typowy dzień w typowej szkole. Lekcje, przerwy, korytarzowe pogaduchy. Wszystko zmienia jedna chwila. Chwila, gdy młody, zaginiony przed laty chłopak, ubrany w dziwną, białą szatę, pociąga kilka razy za spust. Krzyki, strach, upadające ciała, aż wreszcie ostatni, tym razem samobójczy strzał, poprzedzony słowami „Zbawca pragnie sprawiedliwości”. Kim jest Zbawca? Co łączy go z zaginionymi dziećmi, które powracają po latach, by … umrzeć? Rusza szeroko zakrojone śledztwo, ofiar przybywa, a niebezpieczeństwo rośnie. Prawda okaże się wyjątkowo szokująca i bolesna. Jesteście na nią gotowi?

**

Do kryminałów podchodzę z lekką rezerwą. Gdy jednak trafia się książka taka jak „Zbawca”, mam wrażenie, że wszystkie inne na dzień dobry przy niej bledną. Historia wciągnęła mnie bez reszty. Jest bardzo oryginalna, spójna, dynamiczna i przede wszystkim wiarygodna. Autor gra na emocjach czytelnika, serwując mu wyjątkową mieszankę napięcia, lęku, drastycznych scen (uwaga! również tych z udziałem dzieci), a jednocześnie, co ciekawe, używa przy tym lekkiego języka. Bohaterowie, ze swoimi wadami, zaletami czy cechami charakteru tworzą tą opowieść w najlepszym wydaniu. Co ważne, ta historia daje do myślenia. Nie dodam nic więcej - musicie to przeczytać 🔥

Nastolatek ubrany w białą szatę wpada do szkoły i rozpoczyna krwawą szczelanine na koniec popełnia samobójstwo. Ostatnie wypowiedziane przez niego słowa to: "Zbawca pragnie sprawiedliwości." Chłopak był wychudzony, oznaczony bliznami i wypalonym znakiem "OGAR".

~

Sprawę prowadzi Julia Marzewska i Marcin Rau. Ich współpraca nie układa się idealnie. Ona próbuje ułożyć sobie życie po tragicznej śmierci partnera, zmaga się z lękami i demonami przeszłości. Marcin natomiast stary wytrych za wszelką cenę pragnie awansu. Można śmiało powiedzieć duet idealny.

~

Sprawca krwawej rzezi okazuje się zaginiony osiem lat temu chłopiec. Z czasem pojawiają się kolejne zaginione dzieci sprzed kilku lat, wszystkich łączy biała szata oraz to, że każde dziecko chce popełnić samobójstwo. Czy mamy do czynienia z sektą? Kim okaże się "Zbawca"? Co łączy te wszystkie sprawny?

~

Mamy maj, a ja właśnie przeczytałam jedną z najlepszych książek. Takich zwrotów akcji i tajemniczości jeszcze nie miałem okazji czytać. Ta książka jest tak autentyczna i napisana z ogromnym zaangażowaniem, że aż się po prostu ją chłonie. Trzeba podkreślić, że autor jest policjantem co można poczuć na kartkach tej wspaniałej książki. Smaczki policyjne, anegdotki i te kąśliwe uwagi między bohaterami dodają smaczku całej tej historii.

~

Autor nawiązuje do kultowej serii anime "Pokemony" swoją drogą sama oglądałam te stworki jak byłam mała. Ale po przeczytaniu tej książki trochę zaczynam się ich obawiać. Te wszystkie zwroty akcji tak podnosiły mi adrenalinę że czułam się jakbym sama brała udział w tych wszystkich sytuacjach. Po pewnym czasie sama wydedukowałam, że to właśnie pokemony mają coś wspólnego ze "Zbawcą".

~

Autor tak szczegółowo opisał niektóre akcje, że miałam ciarki na plecach a momentami to aż mi łzy ciekły. Najbardziej poruszył mnie moment jak ta mała dziewczynka musiała odbić karę. Ten opis po prostu mną wstrząsnęła doszczętnie. Jak tak można traktować niewinne i bezbronne dzieci.

~

Trochę mam niedosyt jeśli chodzi o zakończenie. Już myślałam że wszystko będzie dobrze, a tu taki niespodziewany zwrot akcji. Teraz tyle pytań pozostaje w mojej głowie bez odpowiedzi. Liczę na kolejny tom tej książki bo ja chcę wiedzieć co się dalej dzieje. Was naprawdę bardzo zachęcam do tej książki. Nie brakuje tu emocji, łez czy ciarek na plecach. Po prostu jeden z najlepszych kryminałów jakie do tej pory przeczytałam. Autor pozwolił odbiorcom odczuć z jakim ciężkim brzmieniem musi na co dzień zmagać się policjant. Ta książka na pewno zostanie w mojej głowie na długo. A Was zachęcam aby po nią sięgnąć na pewno nie pożałujecie.

Dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka za egzemplarz ♥️

Ubrany wyłącznie w białą szatę nastolatek przybywa do szkoły i zaczyna strzelać do przypadkowych osób, a następnie popełnia samobójstwo. Skąd się tam wziął? Przecież zaginął kilka lat temu. Skąd miał broń i dlaczego celował z niej do niewinnych ludzi?

Sprawa krwawej masakry w szkole trafia w ręce Julii Marzewskiej i Marcina Raua. Śledczy nadają tej sprawie priorytet, zwłaszcza iż po niedługim czasie odnajdują się również inne zaginione dzieci, tym razem dziewczynki, które również próbują doprowadzić do samobójstwa. Każdemu dziecku zaginionemu przed laty oprócz białych szat, towarzyszą także tajemnicze słowa „Zbawca pragnie sprawiedliwości”.

„Zbawca” to mocny, od początku do końca trzymający w napięciu kryminał, w którym poruszona została tematyka najcięższa ze wszystkich – cierpienie i wykorzystywanie bezbronnych dzieci. Autor w sposób bardzo obrazowy przekazał realia pracy w wydziale kryminalnym, w tym brutalność, z którą policjanci mają do czynienia każdego dnia. Każdy z nich mierzy się z osobistymi demonami, wszyscy mają coś na sumieniu, dlatego też nie brak jest mocnych, ekspresyjnych słów, ciętych ripost i błyskotliwych dialogów. Myślę, że po tej lekturze każdy z nas nabierze większego szacunku i zrozumienia dla pracy organów ścigania. Wiadomo, iż nie każdy zasługuje na to, aby być docenionym, zdecydowanie nie każdy policjant zostaje nim z powołania, ale w większości z duszą na ramieniu mierzą się oni z tak silnie wpływającym na psychikę okrucieństwem przestępców.

To książka tak bardzo wciągająca, dostarczająca ogromnych emocji, że po prostu nie da się jej odłożyć na później. Jak już raz zagłębi się w fabułę, to chce się poznać jej zakończenie, które w tym konkretnym przypadku przeraża, paraliżuje, rozkłada na łopatki. Mamy tutaj szybko toczącą się akcję, która w żadnym momencie nie zwalnia oraz realnych bohaterów, dzięki którym jeszcze lepiej się czyta. To książka o bólu, cierpieniu, niewyobrażalnej krzywdzie, jaka spotyka bezbronne, podatne na manipulacje istoty, które nie potrafią zadbać o siebie samych, nie mają żadnej możliwości, aby się uratować. Po „Zbawcy” bardzo ciężko wrócić do codzienności, nie sposób zapomnieć rozgrywających się wydarzeń, tego okrucieństwa, bezwzględności, krzywdy i ludzkich dramatów, niejednokrotnie chwytających za serce.

Czytajcie „Zbawcę”! To genialnie napisany, mocny kryminał, nie dający o sobie zapomnieć! Ogromnie polecam!

Czytacie przedmowy pisane w książkach przez autorów ?

Ja zwykle je pomijam, ale tu jakimś cudem tego nie zrobiłam i dobrze się złożyło. Już te pierwsze zdania, pokazały mi, że mam coś wspólnego z autorem, że coś nas łączy - wrażliwość na krzywdę dzieci. A w tej książce jest jej wiele i nawet ja - osoba mająca się za twardą, lubiącą wręcz, brutalne historie, musiałam robić przerwy w czytaniu żeby dojść do siebie po pewnych scenach…

Wysyłając swoje dzieci do szkoły, sądzimy, że zawsze z niej wrócą, bo to bezpieczne miejsce. Tego dnia, w jednej ze szkół pojawił się chłopiec. Bosy, w białej szacie i…z bronią w ręce. Strzelał nie patrząc na to do kogo celuje, a na koniec popełnił samobójstwo wypowiadając słowa : “Zbawca pragnie sprawiedliwości.” Po co to wszystko ?

Tyle krwi, tyle ciał, tyle niepotrzebnych ofiar. Widok wstrząsający zarówno dla młodej funkcjonariuszki Julii Marzewskiej jak i dla starszego i bardziej doświadczonego Marcina Rau. To oni stawili się na miejscu zbrodni i oni będą starać się rozwikłać sprawę, która dopiero się zaczyna.

Ogar dokonał masakry, ale pojawiające się po nim Owieczki, wstrząsną zarówno bohaterami tego kryminału jak i dosłownie każdym czytelnikiem.

Książka napisana przez policjanta wydziału kryminalnego, szczególnie mocno przyciąga wielbicieli tego gatunku i sądzę, że nikogo nie rozczaruje. Względnie pozostawi rysy na psychice ale chwytając po tego typu książki, powinniśmy być wręcz na to przygotowani. Trzeba być wytrzymałym, żeby przebrnąć przez takie historie, trzeba to kochać, żeby nie zaliczyć załamania nerwowego. Tym bardziej, że choć to fikcja literacka to aż nader realna, bo brutalność i bestialstwo wręcz, w niej opisane, nie są wyssane z palca. Takie rzeczy, niestety, dzieją się na tym świecie i to przeraża najbardziej.

Język jakim posługuje się autor, jego styl pisania, taki czarny humor policyjny, że tak to ujmę, nadaje całej historii szczególnego charakteru.

“Mamy sprawcę, który zginął osiem lat temu. Wrócił w jakiejś pie#$@olonej białej szacie, w dodatku boso niczym Cejrowski. Tylko, że zamiast w ręku trzymać zaparzoną yerba matę, przyniósł ze sobą broń. Ot tak zabija ludzi, po czym strzela sobie w łeb.”

Kto stoi za tym wszystkim ? Czemu posługuje się dziećmi - istotami wrażliwymi, niewinnymi - jak swoimi pionkami? Wysyła je jak te owieczki na rzeź. Są jak zaprogramowane - wierne, lojalne, obojętne na wszystko inne. To przeraża najbardziej. Jakim cudem dziecko jest w stanie porzucić dom, rodzinę, swoje bezpieczne otoczenie i zabić się na rozkaz Zbawcy ?

Taki niby nieistotny ale bardzo ważny szczegół, rzuca się w oczy w trakcie czytania. Irytowało mnie, że śledczy tego nie dostrzegali tak długo. A zarazem przerażało jak coś tak standardowego w życiu naszych dzieci, może być śmiertelnym zagrożeniem. Jednak czy w obecnych czasach, wszystko nim nie jest ? Wychowanie dziecka to wyzwanie pod wieloma względami, a strach to uczucie towarzyszące rodzicowi każdego dnia. Mateusz Wilczyński to bohater, który tu przekonał się o tym aż za mocno.

“Zbawca pragnie sprawiedliwości. Zbawca pragnie sprawiedliwości. Mój Zbawca pragnie… Mój Zbawca. Mój…”

Każdy bohater został perfekcyjnie wykreowany. Czy to poturbowana przez swoje życie i wykonywany zawód Julia, czy zgorzkniały, szowinista, winiący za wszelkie zło tego świata kobiety - Rau, czy pozorny podrywacz, a jednak wrażliwy policjant jakim jest Wiktor, a nawet haker na wózku inwalidzkim taki zdolny i …nieszkodliwy ? Aż po samego Zbawcę, tajemniczego przywódcę sekty, robiącego papkę z mózgu swoim poddanym w imię zemsty. Za co ?

Czy książka szokuje ? Tak - niesamowicie mocno. Czy trzyma w napięciu ? Od początku do końca. Czy wciąga ? Bez dwóch zdań. “Zbawca” ma tę moc. Oby to co w nim opisane, nigdy nas nie spotkało.

Szacunek dla autora, wielki. Jestem pod wrażeniem. Dziękuję za te emocje i polecam serdecznie. Warto dać się poturbować.

" [...] Skończyły im się tropy, a po tym, co widziała w szkole, obiecała sobie, że dorwie tego psychopatę. Bo tego, że jakiś psychopata stał za tymi biednymi dzieciakami, była więcej niż pewna. [...]"

Wow! Krystian Stolarz ma niesamowity talent do pisania bardzo realistycznych książek. Zapewne jego bogate policyjne doświadczenie miało znaczny wpływ na jego twórczość. Jestem pod ogromnym wrażeniem najnowszego dzieła Krystiana Stolarza pod tytułem "Zbawca". Nie jest to lekka lektura. Jest bardzo emocjonalna. Tutaj w strasznych okolicznościach pojawiają się zaginione dzieci, które są owieczkami pewnego tytułowego "Zbawcy". Czy policja wytropi tego psychopatę, nim zginie kolejne dziecko? Dlaczego sprawca do swojej chorej misji wybrał dzieci? Przekonacie się o tym podczas czytania książki pod tytułem "Zbawca".

Ta książka jest bardzo mięsistym kryminałem, dlatego polecam ją jedynie osobom pełnoletnim.

Czy dziecko może zabijać? Czy dzieci mogą być niebezpieczne?

Cieszę się, że autor, pisząc swoje dzieła, myśli o innych przeznaczając część swojego dochodu ze sprzedaży dla dzieci z Domu Dziecka w Kożuchowie. Jak mówi sam Krystian Stolarz" [...] Moje książki muszą czynić dobro [...]". Dobro do Ciebie powróci ze zdwojoną siłą. Warto czynić dobro. Mam cichą nadzieję, że inni autorzy pójdą w jego ślady.

Wracając do książki, warto poznać oryginalną fabułę i razem z Julią Marzewską i Marcinem Rau próbować wytropić "Zbawcę". Akcja wartka i na szczęście nigdy nie zwalnia. Bohaterowie bardzo dobrze wykreowani. Oni są bardzo realni. Zakończenie totalnie mnie zaskoczyło i dało nadzieję na kontynuację.

Podobały mi się teksty niektórych postaci. Warto je poznać.

Pamiętajcie, że nie ma pozwolenia na dręczenie, poniżanie, bicie, wyzywanie i znęcanie się nad dziećmi. Każde dziecko ma prawo do godnego życia w spokoju. Każdy, kto zakłóca ten spokój, powinien trafić za kratki. Pamiętajcie, nie czyńcie drugiemu co wam niemiłe.

Jeżeli jesteście ofiarami przemocy, lub macie myśli samobójcze nie bójcie się prosić o pomoc. Jeszcze może być pięknie.

Ważne numery:

- Dziecięcy Telefon Zaufania 800121212

- Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym 800702222

Zawsze znajdzie się jakaś osoba, która może pomóc, chociażby samą rozmową. Nie warto odbierać sobie życia.

W "Zbawcy" mamy do czynienia z morderstwami i samobójstwami dzieci. Jak już wam pisałam, nie jest to lekka lektura, jednak warto ją przeczytać.

Bardzo chciałam dopaść tytułowego Zbawcę, żeby już żadne dziecko nie ucierpiało.

Podczas czytania tej książki pojawiły się u mnie łzy. Dziękuję ślicznie za tak mocne opinie. Treść tej powieści na długo pozostanie w mojej głowie. Po przeczytaniu "Zbawcy" pozostałam z pytaniem: Czy podobne wydarzenia mogłyby mieć miejsce? W dzisiejszych chorych czasach dosłownie wszystko jest możliwe.

Dziękuję autorowi, że zwrócił swoją uwagę na ten trudny temat. Nie warto zamiatać go pod dywan, tylko głośno o nim mówić. Psychiczne znęcanie się nad najmłodszymi i pranie im ich młodych mózgów jest bardzo ohydne.

Jeżeli los dzieci nie jest wam obojętny, to śmiało sięgnijcie po "Zbawcę". Miłośnicy mocnych kryminałów również znajdą tutaj coś dla siebie.

Kolejna książka Krystiana Stolarza i kolejny strzał w dziesiątkę. Nie żałuję, że przeczytałam "Zbawcę". Już się nie mogę doczekać kolejnego dzieła tego autor.

Język, jakim posługują się postacie, jest prosty i potoczny, dlatego miałam wrażenie, że czytam historię na faktach. Świetne zagranie. Plus dla autora.

Warto czytać książki Krystiana Stolarza. Jeżeli jeszcze jego nie znacie, to radzę wam to szybciutko nadrobić.

Z czystym sercem polecam, mommy_and_books.

Ps.

Pozostawiam was z pytaniem:

Kto tak naprawdę okaże się "owieczką", a kto "ogarem"?

Moja dusza rozbita i pokruszona na kawałki małe dziecięcym cierpieniem. Rozedrgana, wzniesiona wysoko hen, w najgłębsze zakamarki, zakątki najdalsze. Poruszona, całunem rozpaczy okryta, łzami żalu otulona. Rozpostarła ramiona swoje, by emocje z objęć wypuścić. Zasmuciła, by nadzieją się pocieszyć. Zapłakała, by serce oczyścić.

Jakże sugestywnie, tak szalenie dotkliwie na dnie wnętrza osiada ta opowieść i myśli pochłania. Do czytelniczego serca mocno i z przytupem wkracza, by wlać w niego ogrom emocji, których opisać nie sposób. Zło w krzywdzie niewinnej istoty się tutaj objawia. Krzywdzie okrutnej i takiej, w którą uwierzyć trudno. Wybrzmiewa ona w dziecku obleczonym w białą szatę, smutnym spojrzeniu i sercu, które nie chce żyć, gdyż tak zostało przez psychopatę nastrojone. Ten wachlarz nasyconych ekspresją wrażeń, to w jaki sposób autor oddał ich wydźwięk, świadczy o pisarskiej umiejętności obleczania słów w emocje. Tego nie da się udawać.

Zdecydowanie ogromny progres autor poczynił od debiutu, który nie do końca sprostał moim oczekiwaniom. Tę historię poczułam całą sobą, od początku do końca, dlatego polecam bardzo. Bo dla mnie kryminał jest wartością, kiedy nie tylko rozrywka z niego płynie, ale także coś więcej. Coś, co emocje porywa i duszę nimi wypełnia. Tutaj tak właśnie jest.

Kupując książkę, przyczyniamy się do pomocy dzieciom z Domu Dziecka w Kożuchowie.

Do szkoły wdziera się zamachowiec i otwiera ogień do uczniów i nauczycieli. A na koniec wypowiada tajemnicze słowa "Zbawca pragnie sprawiedliwości" i popełnia samobójstwo. Na miejsce tej krwawej jatki przybywają śledczy Julia Marzewska i Marcin Rai, na pozór sprawa jest prosta, sprawca nie żyje. Ale jest jedno "ale" czemu zaginiony przed kilkoma laty chłopiec nagle pojawia się w białej szacie w szkole i otwiera ogień do znajdujących się w niej osób ? Śledczy stają na głowie by odkryć gdzie podziewał się chłopiec i co się z nim działo przez tyle lat? Tymczasem nagle na środku ulicy pojawiają się kolejne zaginione dzieci, tym razem są to dziewczynki, w takich samych białych szatach. Jedna z nich pod okiem młodych policjantów rzuca się pod rozpędzoną ciężarówkę ze słowami na ustach "Zbawca pragnie sprawiedliwości". Julia i Marcin walczą z czasem by odkryć kto jest tym "Zbawcą" ? I dlaczego każe tym małym dzieciom popełnić samobójstwo?

"Zbawca" to wstrząsający kryminał o pracy policjantów z Głogowa, tropiących tajemniczego porywacza. To opowieść o bezwzględnym bandycie, który krzywdzi dzieci, istoty tak bezbronne i zależne od innych. To też historia o policjantach, którzy mierzą się nie tylko z przestępczością ale też z własnymi demonami. Jestem pod wrażeniem tych postaci, tak prawdziwych i do bólu szczerych. Ta historia wciągnęła mnie od pierwszych stron i wstrząsnęła okrucieństwem tego świata. Uwielbiam książki o policjantach a ta jest najlepszą jaką do tej pory czytałam. No ale któż lepiej napiszę o policji jeśli nie policjant. Jestem pod wrażeniem stylu autora i czekam na kolejną.

Współpraca reklamowa z @[Adres usunięty]e

@proszynski_wydawnictwo

"Zbawca pragnie sprawiedliwości".

To ostatnie słowa wypowiedziane przez młodego chłopaka przed śmiercią. Chłopaka, który pojawia się pewnego dnia w szkole i zaczyna strzelać do przypadkowych osób. Ubrany w białe szaty, wychudzony, naznaczony bliznami i oznaczony niczym bydło wypalonymi znakami. Rzeź jakiej dokonał kończy ostatnim strzałem, celując sobie w głowę.

Julia Marzewska i Marcin Rauł prowadzą śledztwo w tej sprawie. Ona próbuje poukładać swoje życie po tragicznej śmierci partnera. Jej duszę trawią lęki a demony tylko czekają gotowe do ataku. On stary wyga pragnący awansu, pogrążony w alkoholowym ciągu.

Ich współpraca do łatwych nie należy. Nie ma jednak czasu na potyczki, okazuje się bowiem, że sprawcą jest zaginiony osiem lat temu chłopak. Pojawiają się kolejne dzieci zaginione przed laty. Odnajdują się w różnych miejscach, zawsze ubrane w białe szaty, brutalnie naznaczone. Każde z nich próbuje popełnić samobójstwo. Jednej się to nie udaje co złości Zbawcę.

Czy mamy do czynienia z sektą?

Czy te sprawy łączą się z tajemniczą śmiercią samobójczą księdza z pobliskiej parafii?

Kochani dla mnie to kolejna 10 w tym roku. Autor jest policjantem co czuć w każdym zdaniu tej książki. Z ogromnym zaangażowaniem i autentycznością przedstawia nam pracę policji, bez upiększania i przysłowiowego lania wody. Krótko, mega brutalnie, dosadnie i w punkt. Nie brak tu jednak emocji. Muszę przyznać, że pieprznęłam książką w ścianę i to nie raz, były też łzy bo kuźwa cierpienie dzieci boli najbardziej. Ta książka uczy ogromnego szacunku dla zawodu policjanta. Przecież każdy z nich po traumatycznej służbie, która trwa wiele godzin, z brutalnymi obrazami w głowie wracają do swoich rodzin, do dzieci, do żon.

To książka, która na długo pozostanie w mojej głowie.

Polecam czytajcie koniecznie

Pewnego dnia na mieszkańców Głogowa pada blady strach.

W jednej z okolicznych szkół doszło do tragedii.

Młody mężczyzna, który wszedł na teren placówki otworzył ogień do uczniów i nauczycieli, po czym sam odebrał sobie życie mówiąc, że : „Zbawca pragnie sprawiedliwości” .

Kim jest tajemniczy Zbawca? Co próbuje osiągnąć?

Tego usiłują się dowiedzieć komisarz Marcin Rau i jego podwładna Julia Marzewska.

Czy im się uda?

Sprawa okazuje się dużo bardziej skomplikowana i mroczna niż początkowo zakladano.

Okazuje się, że sprawca strzelaniny zaginął przed ośmioma laty i nigdy nie wrócił do domu. Teraz odziany w białą szatę zaatakował.

Jakiś czas później na ulicach pojawiają się jeszcze dwie zaginione dziewczynki. Jedna z nich Maja jest córką byłego policjanta Mateusza Wilczyńskiego..

Co się wydarzyło? Co spotkało uprowadzone dzieci i jak ta sprawa łączy się z samobójstwem pewnego duchownego?

Jaka to jest dobra książka. Wciąga od pierwszego rozdziału, a jej bohaterowie nikogo nie pozostawią obojętnym.

Każdy z nich jest bardzo wyraziści (Sama najbardziej polubiłam Julię i Wiktora.) i mają za sobą bardzo ciężkie przeżycia.

Fabuła pędzi niczym nowy model porsche. Ksiazka jest przepełniona autentyzmem, nie brakuje w niej pełnych przemocy i brutalności scen ,ale .. To był kawał świetnej lektury.

Autor po raz kolejny odsłania kulisy pracy stróżów prawa , funduje brawurowe pościgi, dynamiczne zwroty akcji i wodzi czytelnika za nos podrzucając mylne tropy i było to coś naprawdę świetnego.

Zakończenie dosłownie mnie rozwaliło, a całość pochłonęłam w jedno popołudnie.

Zdecydowanie chcę więcej i już przebieram nogami na myśl o dalszych losach poszczególnych postaci.

Pióro Krystiana hipnotyzuje , a ja zdecydowanie chcę więcej i oczywiście polecam. 🔥🖤