Kłamczuch. Nina Warwiłow. Tom 4

Pan Pasierski to dobry autor, który ma naprawdę dobre pomysły na to, aby napisać wciągającą książkę kryminalną. Skąd to wiem? Ponieważ miałam przyjemność przeczytać już inne książki należące do serii o komisarz Ninie. Bardzo się ucieszyłam, kiedy "Kłamczuch" wyszedł na rynek. Od razu poszłam kupić i zaczęłam czytać już po drodze. Cecha charakterystyczna książek tego autora? Do samego końca bardzo ciężko ocenić, kto tak naprawdę jest winny. Jak zwykle sprawą musi zająć się pani komisarz, która nigdy nie ustępuje, dopóki nie dowie się prawdy. Tym razem sprawa będzie do rozwiązania w malowniczych Beskidach.

"Zło nie zostanie ukarane i powstrzymane, będzie krążyć dalej. Jak to, które się wylęgło i siedziało, a być może wciąż rosło w siłę w Pyrowej".

Na swój dwutygodniowy urlop z córką Nina Warwiłow wybrała Pyrową. Mała beskidzka wieś, położona z dala od typowych tras turystycznych, miała przynieść wytchnienie od pracy i wielkomiejskiego zgiełku. Tryb ładowania akumulatorów, nadrabiania zaległości książkowych a przede wszystkich spędzania czasu z córką Milą funkcjonował wzorowo. Do czasu aż komisarz Warwiłow znajduje ciało Janka Barnasia - człowieka, który słynął z opowiadania nieprawdziwych historii. Naczelny kłamczuch Pyrowej zanim zamilkł, zdążył skłócić wiele osób. Nina Warwiłow, zupełnie niepomna niedawnej historii z niedalekich Bukowców i faktu przebywania na urlopie, postanawia wziąć udział w śledztwie. Dobrych rad - nie jesteś stąd, nie zrozumiesz - nie postrzega w kategoriach poważnego ostrzeżenia. A powinna.

"Pyrowa była niebezpieczna, zakłamana, oparta na zbrodni"

Lokalne legendy mówią jednoznacznie, że Pyrowa jest wsią pełną zła, zakorzenionego w nie tak odległej historii. Nikt nie chce dociekać i rozgrzebywać delikatnych spraw. Nikt poza upartą Niną i z czasem nadkomisarzem Karpiukiem, który pod koniec swojej kariery ma już w sumie mało do stracenia. Czy to przyjazd Niny, która szybko przestaje być anonimowa, czy morderstwo Barnasia stają się katalizatorem wydarzeń, które skłócą mieszkańców. Tak to już jest, że śledczy znajdują winnego i wyjadą a plotki i wzajemne oskarżenia pozostaną na zawsze z sąsiadami.

Śledztwo w sprawie Barnasia otworzy lokalną puszkę Pandory, która z czasem ujawni, kto zasłużył na miano kłamczucha czy złodzieja. Ale odkrycie tożsamości mordercy będzie wymagało znacznie większego nakładu sił, bo wspólne sekrety wiążą lepiej niż wspólny kredyt. W małej społeczności łatwiej jest zepchnąć odpowiedzialność za swoje grzechy na innych, którzy też nie mają czystego sumienia.

"(...) każde, nawet najspokojniejsze miejsce musiało kryć w sobie brudy"

Zemsta za rodzinne krzywdy? Zazdrość, że komuś się lepiej wiedzie? Pieniądze? Zranione uczucia? Chęć zapewnienia sobie lepszego życia? Możliwych motywów zbrodni jest doprawdy wiele a autor nadaje wysoki stopień prawdopodobieństwa każdemu z nich. I wreszcie pytanie, które towarzyszy niemal od samego początku - czy opowieści kłamczucha nie mają w sobie żadnego ziarenka prawdy, które dotarło do niewłaściwych uszu?

"Od razu pomyślałam, że za Niną idą kłopoty. Śmierć"

Każda kolejna książka o Ninie Warwiłow - a "Kłamczuch" jest już czwartą - pokazuje, że autor konsekwentnie realizuje swój pomysł na kryminał. Nie podgląda modnych zagrywek, nie serwuje dramatycznych pościgów, nie emanuje brutalnością, czy nie przedkłada życia prywatnego bohaterów ponad dobro śledztwa. Dokładnie wie, co ma stanowić istotę jego książek. Czytając "Kłamczucha" odniosłam wrażenie, że zagadka kryminalna stanowi tylko pretekst do rozmyślań nad skomplikowanym charakterem relacji międzyludzkich. Jędrzej Pasierski jest świetnym obserwatorem, drąży, analizuje i docieka aż dojdzie do sedna. Aż znajdzie genezę punktów zapalnych, przyczynę ludzkich animozji czy frustracji życiowych. Ta warstwa psychologiczna małej i zamkniętej społeczności świetnie uzupełnia łamigłówkę kryminalną. Nie zapominajmy o najważniejszym - 'Kłamczuch" jest historią kryminalną. Świetnie nakreśloną, klimatyczną i czekającą na rozwiązanie już stanowczo za długo.

Kończąc, napiszę tylko, że bardziej przypadła mi do gustu Nina Warwiłow w wersji beskidzkiej aniżeli warszawskiej. Beskid Niski wyzwala w niej tryb samotnej wilczycy, która gdy zwietrzy trop, nie potrafi odpuścić. Nie pójdzie na skróty, podąży tropem sprawiedliwości.

„Kłamczuch” Jędrzeja Pasierskiego to czwarty tom cyklu kryminalnego o Ninie Warwiłow. Tym razem bohaterka wraca w Beskid Niski, ale w odróżnieniu do akcji z „Roztopów” nie wybiera się tam sama – jedzie na letnie wakacje z swoją 3letnią córką. Dzięki temu obraz policjantki w końcu zostaje rozszerzony o postać matki, w końcu Nina zaczyna się zmieniać i poczuwać do macierzyństwa, co w tym tomie zostało dobrze oddane. Ich sielskie wakacje nie trwają jednak długo, bo już kilka dni po przyjeździe pani detektyw odnajduje trupa – zamordowany został pewien starszy pan, który chciał opowiedzieć jej o kilku zbrodniach miasteczka zamiecionych pod dywan. Nina go nie słuchała, bo cała wieś twierdziła, że mężczyzna nałogowo kłamie. Teraz jednak kobieta nabiera wątpliwości, które motywują ją do przeprowadzenia w tym temacie śledztwa. I tak dostajemy tu znowu wątki historyczno-polityczne o sytuacji Łemków i ich przesiedleniach. Jest też tutaj trochę o zmianie systemu w latach 90tych XX wieku i o tym jak wpłynęło to na okoliczne biznesy. Poza tym jest też ciekawe spojrzenie na małą wieś, którą dzieli plotka. Ogólnie to dobry, dopracowany kryminał, ale w moim prywatnym rankingu nie przebił tomu poprzedniego pt. „Czerwony świt”.

Komisarz Nina Warwiłow razem ze swoją córką Milą przyjeżdża do Pyrowa.W tej spokojnej wsi w Beskidzie Niskim próbuje spędzić swój urlop.

Czy będzie jej to dane?

Niekoniecznie.

Przypadkowa rozmowa z jednym z mieszkańców,a potem jego tajemnicza śmierć sprawiają,że kobieta nie może oprzeć się pokusie rozwiązania zagadki- co takiego kryje w sobie ta sielska prowincja.

Mieszkańcy zrobią wszystko,aby jej utrudnić pracę,ale Nina, niczym rasowy śledczy podąża śladami zabójcy,odkrywając po drodze wiele niewygodnych prawd.

Czy kobieta i jej córka mogą czuć się bezpiecznie?

Ktoś przecież z ukrycia ciągle je obserwuje...

To było moje pierwsze spotkanie z tą panią detektyw i moim zdaniem,udane.

Książka była ciekawa i bardzo dobrze mi się ją czytało.

Mimo,że domyśliłam się kim jest jeden z bohaterów,to już osoba w roli zabójcy Barnasia była dla mnie zaskoczeniem.

Ja z całą pewnością sięgnę po pozostałe książki autora,a Wy,jeśli lubicie lekkie,ale niebanalne kryminały z interesującą zagadką w tle,to zapraszam Was do czytania.