Wilcze znamię. Saga rodu Tyszkowskich. Tom 4

Kolejna świetna książka z serii! Czyta się jednym tchem. Wciąga niesamowicie! Można się zakochać w głównym bohaterze

Katia zauroczona Sepkien coraz jawniej okazuje mu swoje uczucia, co doprowadza zakochanego w niej Antoniego do szlaku. Mężczyzna co prawda sam przed sobą stara się wypierać swoich uczuć, jednak z marnym skutkiem. Matka obu panów widząc co się dzieje wysyła Katie do Jamnej, pod pozorem powrotu do dzieci, a tak naprawdę wprost w ręce żandarmów. Gdy tylko Toni się o tym dowiaduje, zaraz wyrusza na ratunek chłopce.

Czy Katia w końcu zazna szczęścia w miłości? Czy zobaczy jeszcze córki?

Po tej emocjonującej lekturze wiem jedno, muszę koniecznie nadrobić poprzednie tomy i dowiedzieć się więcej na temat trudnych losów Kati. Kobieta przeszła wiele, nie straciła jednak chartu ducha i walczy o siebie u swoją przyszłość mimo trudów i przeciwności losu

"Po cóż rozmyślasz o nieszczęściach. One same nas znajdą."

Emocje nigdy nie są dobrym doradcą, zwłaszcza gdy w grę wchodzą uczucia. Zazdrość zniekształca racjonalne myślenie, a miłosny zawód niszczy od środka. Antoni zbiera pokłosie swych błędnych decyzji oraz nieokrzesanego temperamentu. Zraniony, podejmuje ryzykowną intrygę, by zdobyć serce Katji, jednak to tak, jakby stanąć nad przepaścią i niechybnie zrobić krok naprzód. Wiktoria również realizuje swój plan, w wyniku którego Aptekarka wpada w ręce żandarmów. Młoda dziewczyna zdana jest teraz tylko na siebie, ale pomoc przychodzi z dość nieoczekiwanej strony.

Na wstępie muszę zaznaczyć, że to bezpośrednia kontynuacja, dlatego ważne jest, by sięgnąć po sagę w odpowiedniej kolejności. Czwarty tom dostarczył mi zdecydowanie najwięcej emocji i po raz pierwszy (o zgrozo!) poczułam nić sympatii do Toniego. Choć wciąż pozostaje tym samym gburem, a jego pomysły wręcz błagają o pomstę do nieba, to można dostrzec znaczną zmianę nie tylko w jego zachowaniu, ale także w podejściu do życia. Autorka odsłania przed nami fragment przeszłości, który niewątpliwie wpłynął na jego osobowość i stworzył tę trudną do rozbicia skorupę. Z uśmiechem śledziłam kolejne wydarzenia, jedynie od czasu do czasu przewracając oczami na wiadome docinki, czy komentarze Toniego. W trakcie powieści pojawia się nowa, intrygująca postać - lekarz Wilhelm Kreyczi, który mam wrażenie, jeszcze sporo namiesza w życiu Tyszkowskiego i Katji. To, co niezmiennie urzeka mnie w całej serii, to realistyczne i barwne odzwierciedlenie realiów XIX-wiecznej Galicji, które sprawia, że na moment zapominamy o rzeczywistości i wnikamy w dawną epokę. Polecam Waszej uwadze całą serię.

Książka to dalsze losy panny aptecznej Katji, która obecnie przebywa w dworku Tyszkowskich, po tym jak pomagała podczas epidemii cholery ( sama epidemia jest opisana w poprzednim tomie). Poznajemy nastroje panujące między bohaterami, a dzieje się tam wiele : ból po stracie najbliższych, nieodwzajemnione uczucie, które doprowadza do szaleństwa, tęsknota za bliskością...

📚Antoni Tyszkowski jest postacią której jest w książce najwięcej zaraz po Katji. Początkowo wkurzał mnie niemożliwie, aby za chwilę rozpuścić serce. Widzimy ogromną przemianę tego człowieka a końcówka w jego wykonaniu to po prostu rewelacja, jego upór i dążenie do celu nie zważając na przeciwności losu budzą w człowieku bardzo pozytywne refleksje.

📚Autorka ukazuje nam realia XIX wieku, różnice społeczne między szlachtą a chłopstwem, a także trud życia prostych kobiet, na które niebezpieczeństwo czyhało prawie za każdym rogiem. Nawet dla kobiet, które znały swoją wartość tak jak Katja, świat był pełen niebezpieczeństw 🙂

Książkę czytałam w ramach wymiany barterowej, jednak to nie wpłynęło na odbiór i moją ocenę.

Autorka po raz kolejny zabrała mnie do czasów, które już dawno przeminęły. Po raz kolejny mogłam rozkoszować się opisami ziół i terenów, w których dzieje się akcja. Katja to młoda dziewczyna, która coraz bardziej lgnie do Sepka. Natomiast Antoni gotuje się ze złości i zazdrości. Jego zbyt silne emocje prowadzą go do podłej intrygi. A jego matka nie jest lepsza.

Nie chcąc za dużo zdradzić o fabule książki na tym skończę. Na pewno w tej części nie zabraknie emocji i wrażeń. Będzie się działo. Zwłaszcza wtedy gdy Katja trafi w ręce żandarmów, a później zaopiekuje się nią pewien lekarz.

Czas spędzony z ta książką był dla mnie bardzo miło spędzonym czasem. Autorka świetnie oddała w tej książce realia panujące w epoce rozbiorów Polski. Wspaniale wykreowała bohaterów. Zwłaszcza Katję, której nie da się nie lubić. Ta młodziutka kobieta potrafiła poradzić sobie w świecie, w którym rządzili mężczyźni. Czytając tę książkę nie jeden raz na mojej twarzy pojawił się uśmiech.

Akcja książki dzieje się w nieistniejącej dzisiaj miejscowości Jamnie, ale autorka zabiera nas również do Przemyśla, w którym panuje zaraza.

Jeśli jeszcze nie czytaliście „Aptekarki” i pozostałych tomów tej sagi to bardzo polecam. Jest to idealna seria na jesienne wieczory.