Wada. Bernard Gross. Tom 2

Kochani jakiś czas temu dzieliłam się z wami moją opinią na temat książki Roberta Maleckiego „Skaza”.

Dziś postanowiłam podzielić się z wami moją opinią na temat kolejnej książki tego autora, mianowicie „Wada”. „Skaza” była dla mnie hitem wiec postawiłam autorowi bardzo wysoko poprzeczkę. Obawiałam się, że będę rozczarowana, no bo jak to przecież nie można napisać kolejnej tak dobrej książki. A jednak! Słuchajcie, książka rozłożyła mnie na łopatki. Dosłownie! Autor odwalił kawał dobrej roboty. Widać, że wkłada dużo serca i pracy w swoje powieści. Wszystko się w niej zgadza, wszystko jest przemyślane. Nic nie dzieje się bez powodu, a każda scena ma w niej sens i odgrywa swoją rolę. Zazwyczaj czytając o zbrodni zastanawiam się kto jest mordercą, kto za tym wszystkim stoi itd. Przeważnie udaje mi się rozwikłać zagadkę zanim doczytam do końca. W tym przypadku nawet raz nie pomyślałam o mordercy. Byłam tak pochłonięta lekturą i tyle się w niej działo, że nie zawracałam sobie tym głowy. Chłonęłam stronę po stronie, rozdział po rozdziale, aż doszłam do końca i co?! Byłam w totalnym szoku! Kompletnie nie spodziewałam się takiego zakończenia! Panie Robercie WOW!!! Kochani ja bym mogła pisać wiele pochlebstw na temat tej powieści kryminalnej, ale może lepiej będzie jeśli sami się o tym przekonacie. Ja nie doczepię się do niczego. Wada bez wady!

5!/5

(535 str.)

[Adres usunięty]

„Wada” to całkiem świeża powieść na rynku literackim, jej premiera była 15 maja br. Książka autorstwa Roberta Małeckiego przyciągała uwagę wielu czytelników na długo przed dniem premiery.

Dla mnie to było pierwsze spotkanie z piórem autora, a czy udane? Przekonacie się sami.

SĄ SPRAWY POGRZEBANE DAWNO TEMU.

I ŚWIEŻE ŚLADY ŚWIADCZĄCE O ZBRODNI.

TYLKO CIAŁA BRAK.

Groźne burze nad Chełmżą i nieznośne sierpniowe upały. Na leśnej polanie w pobliżu jeziora komisarz Bernard Gross trafia na pusty, zakrwawiony namiot. Stopniowo odkrywa wokół niego znacznie więcej śladów krwi. Wszystko wskazuje na brutalną zbrodnię, której ofiarą mogła paść młoda kobieta. Kłopot w tym, że Gross nie ma żadnego punktu zaczepienia. Brak ciała ofiary, narzędzia zbrodni i sprawcy. Zbyt wiele niewiadomych i zbyt wiele mylnych tropów, którymi musi podążyć, by w gęstniejącym mroku odnaleźć przerażającą prawdę. Prawdę, która odsłoni rodzinną tajemnicę sprzed wielu lat.

Trudno mi było przejść obojętnie obok takiego opisu wydawcy, zatem nie mogłam się oprzeć i z ciekawością sięgnęłam po ponoć największą i jedyną „Wadę” jaką każdy chce mieć!

„Wada” to w moim odczuciu książka, która od pierwszych stron wyróżnia się stylem (ale może to dlatego, że do tej pory trafiałam na kryminały, które były dla mnie inne w odbiorze, trudno mi powiedzieć jednoznacznie).

W każdym razie już w pierwszym rozdziale widać, że lekko nie będzie…

Ta książka zdecydowanie ma „wadę” i to wielką –

aż chce się powiedzieć „Robercie Malecki jak mogłeś?”...

„Wada” tej powieści polega bowiem na tym, że jest niemal nieodkładalna.

Jestem bardzo zadowolona, że mogłam poznać twórczość autora.

Żałuję, że wcześniej nie natknęłam się na jego powieści, ale nadrobię z pewnością te zaległości.

„Wada” to typowy mroczny i pełen napięcia kryminał, taki który do ostatniej strony trzyma w oczekiwaniu i niepewności.

Te uczucia potęgują nie tylko wszystkie niewiadome i liczne poszlaki w śledztwie, ale również to, co dzieje się w życiu prywatnym Bernarda Grossa, jego kłopoty i zmartwienia, a także (choć może się to wydać dziwne) pogoda.

Aura niby letnia, ale jaka...burzowa, parna, duszna i ponura. Powietrze niemal stoi w miejscu!

To wszystko, każda cząsteczka składa się w atomy fenomenu tej powieści – tworząc, co tu dużo mówić naprawdę dobry w odbiorze kryminał.

Tym bardziej, że i samo śledztwo do typowych nie należy, nie ma ciała, nie ma narzędzia zbrodni, nie znany jest motyw... wielkie Nic.

A jednak!

Krok po kroku wraz z komisarzem Grossem, mozolnie wspinamy się po ścieżkach wciąż piętrzących się niewiadomych i dziwnych poszlak. Strona po stronie, godzina po godzinie…

Nie da się naprawdę jej odłożyć, bo w głowie powstaje tryliard scenariuszy, które i tak okazują się niewłaściwe.

„Wada” Roberta Małeckiego faktycznie jest arcymistrzem polskiego kryminału – bo ja jak dotąd nie trafiłam na powieść, w której przez niemal pięćset stron autor manipuluje czytelnikiem, wprowadzając kolejne postacie i ich problemy. Prowadząc śledztwo wraz z Bernardem Grossem poznajemy nowe fakty, sprawy, które z pozoru nie są powiązane z niczym, a które na koniec wyjaśniają się i układają w spójną całość. Klimat powieści jest więcej niż mroczny, jest potężnie i tajemniczo, a przeszłość nie da o sobie zapomnieć...oj nie!

W powieści ujął mnie szalenie wątek (niewielki w tym wypadku, ale jednak) obyczajowy, dzięki któremu mogłam poznać Bernarda od strony prywatnej. Jego sprawy napawały mnie współczuciem, smutkiem, ale też ogromnym ładunkiem szacunku. Ilu mężczyzn robiłby to, co on? Znikomy procent. Podziwiam jego postawę, jego honor i czułość. Oby takich mężczyzn wciąż nasza ziemia nosiła na swych barkach (nie tylko na kartach powieści)!

W tej książce początkowo (a nawet bardzo długo) nie ma nic...nie ma ciała, nie ma narzędzi, nie ma dowodów, nie sprawcy, nie ma podejrzanych, nie ma na czym pracować, tropy prowadzą donikąd, nic nie można wywnioskować, nie ma kogo podejrzewać…

Czy to „Wada”?

Okazuje się, że nie!

Bo choć niby nie ma nic – to jest wszystko to, co sprawia, że powieść staje się prawdziwą ucztą dla wygłodniałych fanów nietuzinkowej mrocznej literatury.

Z pewnością sięgnę po kolejne (jak i po poprzednie) powieści Roberta Maleckiego. I wam z czystym sumieniem mogę polecić to samo!

Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję

Wydawnictwu Czwarta Strona / Czwarta strona Kryminału.

Asia.

[Adres usunięty]

📖❤️👀👶🏕️🏖️

Przed nami kolejne śledztwo komisarza Bernarda Grossa.

To co pewne, to pusty, zakrwawiony namiot i ślady krwi wokół. Dużo śladów.

Reszta to kompletna niewiadoma.

Żadnego punktu zaczepienia; brak ciała, narzędzia zbrodni i sprawcy.

W tle druga sprawa, która czeka na rozwiązanie od trzydziestu lat , a dotyczy tajemniczego zniknięcia młodej kobiety i jej malutkiego dziecka.

Mylne tropy🐾🐾, które ostatecznie doprowadzą do odkrycia przerażającej prawdy i skrywanej rodzinnej tajemnicy.

Moim zdaniem to naprawdę dobry i ciekawie napisany kryminał.

Wciąga od początku i trzyma w napięciu do samego końca.

Taki wiecie: bez skazy, bez wady, bez malutkiej rysy nawet 😍🏆💥💣🔥

Polecam. Bardzo.

Była zbrodnia, gdzie ciało?

„Rzecz cała w wielkim skrócie: zabili go i uciekł / Więc kiwa palcem w bucie w tył i w przód” – kilkanaście lat temu niemal cała Polsce nuciła tę piosenkę z filmu „Na kłopoty Bednarski”. Jednak czy w prawdziwym życiu mogłaby zdarzyć się taka sytuacja? Czy może być zabójstwo bez ciała i skąd wówczas wiadomo, że doszło do jakiejkolwiek zbrodni?

Z takimi właśnie pytaniami będzie się musiał zmierzyć komisarz Bernard Gross, prowadzący sprawę rzekomego zabójstwa do jakiego doszło w Chełmży. Tam, na leśnej polanie w pobliżu jeziora, znaleziony został porzucony namiot z widocznymi śladami krwi wokół niego, a także czerwone stringi oraz wdeptana w ziemię przypinka harcerska. Ilość krwi wskazuje, że mogło dojść do morderstwa, tyle tylko, że nie znaleziono ani ciała, ani narzędzi zbrodni. Odpowiedzi nie przyniosły ani rozmowy z potencjalnymi świadkami, ani przeszukanie zbiornika wodnego – nie znaleziono w nim zwłok, a jedynym ciekawym znaleziskiem, jakie wyłowiono, był spętany łańcuchem dziecięcy wózek.

Co tak naprawdę stało się na polanie przy plaży? Bernard Gross wspólnie w Moniką Skalską starają się tego dowiedzieć, ale wobec zupełnego braku tropów, jakichkolwiek punktów zaczepienia, a także niechęci prokuratora Legnera wydaje się, że śledztwo utknie w martwym punkcie. Szczególnie, że Gross zmaga się z osobistymi problemami, a na dodatek wobec niespodziewanego i niechcianego awansu, spadają na niego stare, nierozwiązane sprawy, przejęte po poprzedniku. Jedna z tych spraw wydaje się szczególnie intrygująca i dotyczy zaginięcia młodej kobiety, Krystyny Palacz i jej dziecka. Również tym razem sprawa wydaje się być beznadziejna, to jednak komisarz uporczywie do niej powraca, trafiając na coraz bardziej zagadkowe ślady.

Czy te dwie, zupełnie ze sobą niepowiązane sprawy, które dzieli wiele lat, mogą mieć ze sobą coś wspólnego? Co tak naprawdę wydarzyło się na leśnej polanie? Przekonamy się o tym dzięki rewelacyjnej powieści kryminalnej, autorstwa Roberta Małeckiego, pt. „Wada”. To już drugi tom historii z Bernardem Grossem, w którym odkrywamy mroczne oblicze człowieka i motywów nim kierujących. Przyjemność płynącą z lektury znajdą nie tylko miłośnicy pióra Małeckiego, ale także wszyscy, którzy lubią dobrze skonstruowane opowieści, a także kryminalne zagadki, które wcale nie są proste do rozwiązania.

Małeckiemu już po raz kolejny udało się skonstruować niezwykle wciągającą fabułę, która sprawia, że od powieści nie można się oderwać. Nie tylko prowadzimy wraz z Grossem i Skalską śledztwo, wciąż napotykając na błędne tropy i ślepe zaułki, ale również uczestniczymy w osobistej tragedii komisarza. Nie dość, że jego żona przebywająca od wielu lat w śpiączce zapada na zapalenie płuc, to jeszcze syn nie daje znaku życia, wydaje się że celowo unika wszelkich kontaktów z ojcem. W tej sytuacji Gross niemal całe dnie spędza przy prowadzonych przez siebie sprawach, nam zaś pozostaje z podziwem obserwować jego wytrwałość i … równie cierpliwie czekać na kolejną powieść Małeckiego. Zakończenie historii w „Wadzie” pozwala spodziewać się równie spektakularnej powieści wypełnionej równie trudnymi śledztwami, która ostatecznie potwierdzi mocną już pozycję autora na polskim rynku wydawniczym.

Justyna Gul

Qultura słowa

"Groźne burze nad Chełmżą i nieznośne sierpniowe upały. Na leśnej polanie w pobliżu jeziora komisarz Bernard Gross trafia na pusty, zakrwawiony namiot. Stopniowo odkrywa wokół niego znacznie więcej śladów krwi. Wszystko wskazuje na brutalną zbrodnię, której ofiarą mogła paść młoda kobieta. Kłopot w tym, że Gross nie ma żadnego punktu zaczepienia. Brak ciała ofiary, narzędzia zbrodni i sprawcy. Zbyt wiele niewiadomych i zbyt wiele mylnych tropów, którymi musi podążyć, by w gęstniejącym mroku odnaleźć przerażającą prawdę. Prawdę, która odsłoni rodzinną tajemnicę sprzed wielu lat".

Przyznam szczerze, że nieco obawiałam się lektury tej książki. Dlaczego? Ponieważ kolejne części cyklu czasem nie dorównują poprzedniczkom, a Skaza przypadła mi do gustu. Jak było z Wadą?

Akcja rozwija się tu dość wolno. Spory nacisk położono na osobiste dramaty bohaterów. To sprawiło, że książka była dość mroczna. Ta część wzbudziła we mnie więcej emocji niż poprzedniczka. Były nawet fragmenty, które ściskały mnie za serce. Przeżywałam z bohaterami to, co działo się w ich życiu i muszę przyznać, że to interesowało mnie nawet bardziej niż wątek kryminalny, co nie znaczy, że ON był źle poprowadzony, nic z tych rzeczy.

Zbrodnia bez ciała. Czy w namiocie faktycznie wydarzyło się coś złego, czy komisarz Gross szuka dziury w całym? O tym przekonacie się, gdy sięgniecie po książkę. Może i akcja nie mknie na złamanie karku, ale ten wątek został dobrze poprowadzony i intrygował. Przy okazji będziecie mieli okazję, by zbadać pewną sprawę sprzed lat.

Moim zdaniem ta książka przede wszystkim bohaterami i klimatem stoi. Z trudem odkładałam ją na półkę i nie przeszkadzało mi zupełnie to, że akcja, o czym już wspomniałam, rozwijała się dość powoli. To przynajmniej dawało możliwość złapania oddechu i poukładania sobie tego, co już wiedziałam.

Zostałam przez autora zaskoczona sposobem, w jaki została poprowadzona fabuła i z niecierpliwością będę czekać na to, co jeszcze mi zaserwuje. Przy tej książce oderwałam się od rzeczywistości i wkręciłam się w fabułę od samego początku. To nie jest krwawa sieczka z pościgami i morzem trupów, ale zupełnie mi to nie przeszkadzało. To była mroczna opowieść, w której na pierwszy plan wybiły się ludzkie dramaty.

Czy można przeczytać tę książkę bez znajomości Skazy? Nie powiedziałabym. W pewnym momencie możecie czuć się nieco zagubieni. Lepiej nadróbcie zaległości i przeczytajcie pierwszy tom cyklu przed sięgnięciem po drugi.

A cóż to za Wada, w której wad doszukać się nie sposób?

Chyba, że za wadę uznać można, że druga część cyklu z komisarzem Bernardem Grossem wydaje się bardziej mroczna, smutna, nie tyle przez samą zbrodnię, co osobiste problemy i tragedie bohaterów.

Zalet mamy za to co niemiara. Począwszy od lekkiego języka, sprawiającego, że czytając płynie się po kolejnych stronach, przez stosowaną, ale intrygującą fabułę, a na mocnych, realnych bohaterach skończywszy.

W lesie nad jeziorem zostaje odnaleziony pusty namiot ze śladami krwi wskazującymi na popełnioną zbrodnię. Nie ma jednak ciała, narzędzia zbrodni i żadnych poszlak co do tożsamości sprawcy. Jak już wiemy komisarz Gross nie jest z tych, którzy łatwo się poddają. I podobnie jak w pierwszej części, okazuje się, że przeszłość może mieć ogromny wpływ na bieżące wydarzenia.

To kolejny doskonały kryminał autora, który mnie wciągnął i zachwycił, ale i zasmucił losami Bernarda Grossa, którego życie (lub autor) nie rozpieszcza. Jeżeli nie czytaliście pierwszej części, "Skazy", to koniecznie od niej zacznijcie, żeby w pełni utożsamiać się z bohaterami i zrozumieć ich decyzje.

„Próbował z tych danych ustalić przebieg wypadków, rozważał wiele możliwości, ale każda z nich wydawała mu się obarczona wadą...”, czyli jedyna wada, którą chcesz mieć, to książka Roberta Małeckiego.

Miałam bardzo duże oczekiwania wobec Wady. Po Skazie autor zawiesił poprzeczkę wysoko i liczyłam, że Wada mnie nie zawiedzie. Skaza to jedna z moich ulubionych książek 2018 roku. Wada powtórzy sukces i na pewno znajdzie w moim TOP tego roku. Nie czytałam wcześniej innych książek Roberta Małeckiego. Swoją przygodę z jego twórczością rozpoczęłam od Skazy. Teraz chyba przyszedł czas na nadrobienie innych książek.

Na leśnej polanie w pobliżu jeziora komisarz Bernard Gross trafia na pusty, zakrwawiony namiot. Brak ciała ofiary, narzędzia zbrodni i sprawcy. Policja nie wie, od czego zacząć. Wkrótce komisarz ma do rozwiązania kolejne sprawy. Zbyt wiele niewiadomych i zbyt wiele mylnych tropów, którymi musi podążyć, by w gęstniejącym mroku odnaleźć przerażającą prawdę.

Mam nadzieję, że dostaniemy dużo tomów z komisarzem Bernardem Grossem (trzeci już w przygotowaniu). Gross jest postacią bardzo złożoną jednocześnie ciekawą i trochę tajemniczą. Sama sprawa w Wadzie jest na tyle ciekawa, że nie odłożycie książki, póki nie dowiecie się, o co tak naprawdę chodzi. Sam autor co chwila rzuca nowe poszlaki, które mylą czytelnika.

Małecki stworzył mistrzowską intrygę. Przez ponad 500 stron zostajemy zasypani poszlakami, kłamstwami, aby na koniec dać się zaskoczyć. Autor manipuluje czytelnikiem, wprowadzając kolejne postacie i ich problemy. Sprawy, które z pozoru nie są powiązane, na koniec wyjaśniają się i układają w spójną całość. Jest mrocznie, tajemniczo, a przeszłość nie da o sobie zapomnieć. Bohaterowie są autentyczni; są tacy jak my – mają swoje problemy, wady i zalety.

Sprawa jest dopracowana w każdym nawet najmniejszym szczególe, a autor zaskakuje nas kolejnymi dowodami. Czytelnik może prowadzić śledztwo wraz z Grossem i domyślać się rozwiązania. Mamy tutaj także kilka dramatów rodzinnych (niewyjaśnione sprawy z synem głównego bohatera czy też stan zdrowia jego żony).

Wada to jedna z lepszych książek, które ostatnio czytałam (chyba nawet lepsza niż Skaza). Trzyma w napięciu do ostatniej strony, nie pozwalając oderwać się choćby na sekundę. Dużo dialogów, ciekawe opisy – to sprawia, że książkę czyta się szybko i czytelnik się nie nudzi. Jestem ciekawa co dalej, jakie kolejne śledztwa przed Grossem. Nie mogę się doczekać! Ponownie: Dobra robota, panie Robercie!

WADA

• Autor: ROBERT MAŁECKI

• Seria: BERNARD GROSS (TOM 2)

• Wydawnictwo: CZWARTA STRONA

• Liczba stron: 535

• Data premiery: 15.05.2019r.

• Moja ocena: 7/10

Jako sympatyk dobrych kryminałów nie mogłam pozostać obojętna wobec zachwytów i nagród dotyczących twórczości Roberta Małeckiego. Kiedy tylko pojawiła się okazja, żeby przeczytać najnowszą powieść autora skorzystałam z niej bez wahania, mimo, że nie znałam wcześniej jego twórczości. „Wada” to drugi tom cyklu o komisarzu Bernardzie Grossie, jednak jak najbardziej da się je czytać odrębnie.

Policja zostaje zawiadomiona o śladach krwi i pustym namiocie na polanie niedaleko jeziora. Komisarz Gross przyjeżdża na miejsce i znajduje ślady ewidentnie wskazujące na dokonane morderstwo, jednak nigdzie nie ma ciała. Dni mijają, a policja zamiast przybliżać się do rozwiązania śledztwa błądzi jak we mgle. Dodatkowo komisarz zajmuje miejsce chorego dowódcy wydziały kryminalnego, który przekazuje mu stare akta nierozwiązanej nigdy sprawy. Dotyczą one zniknięcia trzydzieści lat temu młodej kobiety z malutkim dzieckiem. Brak jakichkolwiek poszlak uniemożliwiał rozwiązanie sprawy przez długie lata. Czy to możliwe, żeby teraz rozwiązać tą zagadkę? I czy te dwie sprawy może coś łączyć?

„Wada” to porządny kawał solidnej, kryminalnej literatury. Momentami trochę przypominała mi cykl o Lipowie Katarzyny Puzyńskiej, może dlatego, że akcja również toczy się wokół jeziora, jak w jednej z powieści z tej serii. Jednak wobec prawie wszechobecnych zachwytów spodziewałam się, że lektura to będzie jedno wielkie „wow”, czegoś mi jednak zabrakło. Czytało się ją dobrze, ale nie jest to lektura, która by na dłuższy czas zaprzątnęła moje myśli i uwagę. Chyba bohater do końca mnie nie przekonuje. Mało konkretny, mało zdecydowany i mało istotnych rzeczy dowiadujemy się na jego temat. Jest za to sporo opisów, w tym dosyć żmudnej modelarskiej pracy, która stanowi hobby bohatera. Te opisy nic do akcji nie wnoszą i moim zdaniem są raczej niepotrzebne. Jest też kilku innych policyjnych bohaterów, jak Monika Skalska, Janusz Stefański, Brandol. Niby poznajemy pewne fakty na ich temat, ale w ich kreacjach również mi czegoś brakuje. Na plus zdecydowane można jednak zaliczyć rozwiązanie intrygi. Zostałam zaskoczona, zupełnie się takiego rozwiązania sprawy nie spodziewałam. Myślę, że dla miłośników kryminałów to lektura obowiązkowa, nawet jeśli, podobnie jak u mnie, nie wzbudzi ogromnych zachwytów, to na pewno jest to dobra, konkretna pozycja, którą warto przeczytać.