Zrost. Bernard Gross. Tom 4

Jeżeli ktoś jeszcze nie czytał Roberta Małeckiego to polecam mu jak najszybciej nadrobić. Seria o komisarzu Grossie jest do tego idealnym wyborem, gdyż eksponuje wszystkie najlepsze umiejętności autora. Znowu otrzymaliśmy świetnie napisany kryminał o tajemniczej śmierci, która skrywa w sobie bardzo wiele tajemnic.

Naczekałam się na najnowszą powieść z Bernardem Grossem, naczekałam, ale po stokroć było warto. A o kunszcie Roberta Małeckiego, umiejętności trafiania w serca i zapadania w pamięć czytelników, świadczy fakt, że mimo upływu niemal czterech lat od wydania części trzeciej historia Grossa i jego postać były dla mnie tak żywe, jakbym zetknęła się z nimi wczoraj. Zupełnie jak z przyjacielem spotkanym po latach, z którym od razu czujemy tę samą więź i nić porozumienia, a upływ czasu nie ma najmniejszego znaczenia.

Również niespiesznie tocząca się akcja, tak charakterystyczna dla wcześniejszych książek autora pozwoliła mi od pierwszych stron wczuć się w ten sam klimat jak przed laty. Dobrze było wrócić na chełmżyński posterunek policji i towarzyszyć komisarzowi Bernardowi Grossowi i jego podwładnej Monice Skalskiej w kolejnych dochodzeniach. W dwóch sprawach, pozornie oczywistych jak samobójstwo starszego mężczyzny i wypadek drogowy, w którym ginie kobieta niektóre dźwięki brzmią fałszywie mobilizując dociekliwą parę śledczych do zagłębiania się w przeszłość ofiar.

Przeszłość, która nigdy nie dała odetchnąć również Grossowi, ponownie o sobie przypomina dostarczając nowych faktów w sprawie napadu na jego żonę sprzed lat. Tyle w jego osobistym życiu trudnych emocji, wyrzutów sumienia, zaprzepaszczonych szans na jakąkolwiek relację z dorosłym już synem, w końcu obaw przed związkiem dającym ukojenie i szczęście.

Autor pozwala nam nie tylko zagłębić się w emocje i rozterki bohaterów, ale i w przeszłość sięgającą II wojny światowej. Obie linie czasowe budują kawałek po kawałku obraz teraźniejszości, na której cieniem kładą się czyny z czasów wyciągających na powierzchnię zło drzemiące w człowieku. Zło, które raz obudzone nie zaśnie już nigdy.

Obawiałam się, jak bardzo Autor tym razem doświadczy Grossa, który na swoich barkach od lat dźwiga ogromny ciężar, ale zostałam pozytywnie zaskoczona. Odniosłam wrażenie, że Autor pozwolił bohaterowi dojrzeć, pogodzić się w części z tym, na co nie ma wpływu, choć o szczęśliwym zakończeniu mowy być nie może. W sumie o jakimkolwiek zakończeniu, bo nadal wiele pytań z przeszłości Grossa oczekuje odpowiedzi. Będę ich wypatrywać w piątym tomie, choćby miał wyjść za kolejne cztery lata.

Bardzo ucieszyło mnie też zachowanie spójności graficznej serii mimo zmiany wydawnictwa.

Powieść urzekła mnie swoją wielowątkowością. Dzięki niej mogłam zagłębić się w zawiłą zagadkę kryminalną, (aby ją rozwikłać, musimy cofnąć się do brutalnych czasów II wojny światowej) oraz problemy rodzinne komisarza Grossa, spędzające mu sen z powiek. Nie mogę nie wspomnieć również o świetnie wykreowanej sylwetce głównego bohatera.

Książka dla wszystkich, którzy chcą się przekonać że w Polsce również istnieją dobrze napisane kryminały. To książka która wciąga czytelnika od pierwszych zdań, czasami może wydawać się nawet zbyt ponura, ale w ogólnym rozrachunku to tylko dodaje jej wyjątkowości i charakteru. Czyta się tą pozycje z zapartym tchem. 

W jeziorze w pobliżu Chełmży komisarz Bernard Gross znajduje ciało starszego mężczyzny. Wszystko wskazuje na brak udziału osób trzecich, jednak zagadki zaczynają się piętrzyć. Gross rozpoczyna skomplikowane śledztwo, a by wyjaśnić sprawę, policjant musi sięgnąć daleko w przeszłość, do czasów II Wojny Światowej.

Dla mnie, Robert Małecki jest jednym z najlepszych polskich autorów. "Zrost", będący czwartym tomem serii o komisarzu Bernardzie Grossie i Monice Skalskiej, ponownie ukazuje jego talent w kreowaniu intrygujących fabuł i ciekawych postaci. Autor jak mało kto, potrafi zagłębić się w psychikę postaci, co nadaje im głębi i autentyczności. "Zrost" to literackie mistrzostwo i książka, która nie tylko trzyma w napięciu, ale również stawia ważne pytania dotyczące ludzkiej natury i moralności. Małecki w sprytny sposób wprowadza czytelnika w świat zawiłych relacji rodzinnych, gdzie krzywdy z przeszłości jątrzą się, a zmowa milczenia sprawia, że dojście do prawdy jest niezwykle trudne. Książka skłania do refleksji nad naturą zła i podkreśla, że granice człowieczeństwa mogą się przesuwać w najmroczniejszych zakamarkach ludzkiej duszy. Bernard Gross, zmagając się nie tylko ze śledztwem, ale także z tajemnicami swojej rodziny i własnymi demonami, staje przed trudnymi wyborami. Powiązanie współczesnego śledztwa z czasami wojny, dla mnie było strzałem w dziesiątkę! Dodaje to całej historii innego wymiaru, ukazując złożoność relacji międzyludzkich i wpływ dawnych wyborów na teraźniejszość.

"Zrost" dostarcza nie tylko znakomitej rozrywki, ale zmusza też do refleksji. Lektura tej książki, to była prawdziwa czytelnicza uczta! Na koniec pozostaje tylko zapytać: "kiedy nowy Gross?". Ja już czekam na kolejny tom.

Polecam bardzo!

"Zrost" Roberta Małeckiego, to bardzo ciekawy kryminał. Mogę śmiało powiedzieć/ napisać, że dobrze bawiłam się, czytając tę powieść. Było to moje pierwsze spotkanie z komisarzem Bernardem Grossem. Dodam, że ta historia jest czwartą częścią przygód komisarza. W wolnej chwili chętnie nadrobię pozostałe trzy tomy. Nieznajomość treści: "Skazy", "Wady" i "Zadry" nie przeszkodziła mi w zrozumieniu "Zrostu". Jestem pod ogromnym wrażeniem tej historii. Dlaczego? Znalazłam tutaj mnóstwo interesujących wydarzeń. Były zwłoki i znakomite śledztwa. Autor Robert Małecki zaprowadza nas do II wojny światowej. Te wydarzenia mocno mną wstrząsnęły.

Autor wspomniał również o mojej ukochanej Bydgoszczy. Duży plusik za to. Bohaterowie tej książki wcale nie będą mieli lekko. Śledztwa nie zawsze będą szły w taką stronę, jaką by sobie tego życzyli.

Podobała mi się praca komisarza Bernarda Grossa. Dosłownie staje na rzęsach, żeby wyjaśnić powierzone jemu sprawy. Do tego wszystkiego dochodzą jego rodzinne problemy. Czy wyjaśni się sprawa jego żony? Czy syn zacznie szanować swojego ojca?

Oprócz wątków kryminalnych bardzo dobrze są opisane wątki obyczajowe.

Podoba mi się pióro Roberta Małeckiego. Jego najnowszy kryminał trzyma w napięciu prawie do ostatniej strony. Zakończenie dało mi dużo do myślenia. Oprócz ciekawej fabuły i interesujących bohaterów doświadczyłam tutaj mnóstwo zwrotów akcji.

Jeżeli tak jak ja, uwielbiacie bardzo dobre i wciągające kryminały, to koniecznie sięgnijcie po "Zrost" Roberta Małeckiego.

Ps.

Fabuła tej powieści na długo pozostanie w mojej głowie.

Z czystym sercem polecam.

"A teraz, kiedy jestem już u kresu życia, zaczynam w tej śmierci widzieć troskliwego przyjaciela, takiego, który pomoże mi wsiąść na pokład drewnianej łodzi i powiosłuje ze mną na drugi brzeg".

Chyba Was nie zaskoczę, gdy napiszę że "Zrost" to kawał dobrego kryminału. Ba, nawet bardzo dobrego! Po prostu Bernard Gross trzyma poziom, bez względu na to, ile czasu minęło od poprzedniego tomu… Nie, żebym coś wypominała autorowi 😉

Z najnowszej książki Roberta Małeckiego wieje chłodem, nie tylko za sprawą zimowej aury, która zdecydowanie nie sprzyja śledztwu. Już od pierwszych stron przygnębiający nastrój towarzyszy Grossowi i Skałce, którzy zajmują się śmiercią Stanisława Sądeckiego. Sceneria, jak i ciało starszego mężczyzny nie dają jednoznacznych odpowiedzi na pytania śledczych. W rozmowach z rodziną i sąsiadami jak bumerang wracają tematy śmierci, wojny i serc zimnych jak lód. Czy mężczyzna słusznie zrobił, zabierając swoje tajemnice do grobu, by nie obarczać nimi następnych pokoleń? Czy wypadek samochodowy, który wydarzył się nieopodal, miał z nim jakikolwiek związek?

Nie tylko praca zaprząta uwagę Grossa. Od napaści na jego żonę minęła już dekada a wciąż brakuje odpowiedzi na najważniejsze pytania. Czy po tylu latach coś jeszcze może zaskoczyć go w tej sprawie?

"Zrost" już od pierwszych stron uwypukla problemy ludzi starszych. Przejmująco opisuje ich samotność, rodzinne wizyty z konieczności a nie z troski, wszechogarniające poczucie beznadziei i nadchodzącego końca. Mętlik w ich głowie powodują myśli biegnące dwutorowo. Z jednej strony – by ich śmierć nie przysporzyła kłopotów bliskim, więc o wiele rzeczy chcą zadbać sami. Z drugiej strony nachodzą ich wspomnienia, zwłaszcza te niechciane, te uwierające sumienie. Czy to wszystko może prowadzić do samobójstwa czy jednak to było morderstwo?

"A kogo obchodzi stary, samotny człowiek, który skracając swoje cierpienia, skróci też odrobinę swoje i tak już dogasające życie?"

Wpleciony w śledztwo wątek obozowy był sporym zaskoczeniem. Zwłaszcza, że przewijają się obrazy wojenne widziane oczami dziecka, które nie chce się poddać ogólnej znieczulicy, chce pomóc, ale nie zdaje sobie sprawy, jak to bardzo może być kosztowne... Autor w bardzo prosty sposób opowiada historię pełną niesprawiedliwości, niemocy, gniewu, strachu i niespełnionej obietnicy. Bardzo mocno angażuje emocjonalnie czytelnika, sprawiając że chłód tej historii jest niemal namacalny, że ma się wrażenie, jakby serce Stanisława Sądeckiego zostało tam, w jeziorze skutym styczniowym mrozem roku 1945.

"Myślę, że odpowiedź przykryły gruzy wojny i niewielu już wie, co tam się mogło między nimi wydarzyć".

Czy zatem warto drążyć i naruszać spokój zmarłych? To śledztwo niebezpiecznie się zapętla – te same nazwiska, lecz różne drogi do nich prowadzące. Jednego możemy być pewni – Gross sprawdzi każdą z nich, choćby inni kręcili głową z niedowierzaniem czy wymawiali się pilniejszymi sprawami. Bo praca to jego życie... Wdziera się zawsze tam, gdzie przez chwilę pomyśli o sobie, o uroczej bibliotekarce, o naprawianiu relacji z dawno niewidzianym synem...

"I tu się grubo mylisz. Ta praca – rozłożyła ramiona i omiotła wzrokiem gabinet – to wszystko, co masz. Tylko ona cię chroni przed samotnością. Oboje dobrze o tym wiemy".

"Zrost" ustawił niebezpiecznie wysoko poprzeczkę innym kryminałom.

Diabelnie wysoko.

Piękny, zimowy krajobraz jeziora w Bielczynach został naznaczony skazą - widokiem dryfujących po tafli wody zwłok. Okoliczności śmierci denata pozostają niejasne. W podobnym czasie i bliskiej odległości od jeziora dochodzi do wypadku samochodowego, w którym ginie kobieta. Te dwie sprawy więcej dzieli niż łączy, ale w ocenie komisarza Grossa wymagają one skrupulatnej analizy. Czy przeczucie Bernarda okaże się trafne?

Zwłoki topielców zawsze wypływają na wierzch, podobnie jak niektóre głęboko skrywane tajemnice. Jednak co w sytuacji, gdy topielec nigdy nie tonął, a sekrety są grzebane wraz ze zmarłymi? Nadzieja w ostatnich żyjących posiadaczach niewygodnej prawdy jednak Ci wcale nie chcą się nią z nikim podzielić.

Nieustępliwość Grossa, jego pracoholizm, niektóre nielogiczne wybory można by tłumaczyć osobliwym charakterem postaci. Natomiast przychodzi to z coraz większa trudnością, gdy cechy te rzutują na realizm powieści i powodują, że warstwa psychologiczna zaczyna kuleć. A przez dwa dość istotne dla tej książki wątki zaczynałam odnosić takie właśnie wrażenie.

Trudno opowiedzieć o tej książce nie ujawniając za wiele, a nikomu nie zamierzam psuć wrażeń z lektury. Zdradzę jedynie, że na łamach książki pojawia się wątek okupacji hitlerowskiej i próba dostarczenia odpowiedzi na to, co historię łączy z teraźniejszością. Z początku ten motyw mocno mi się dłużył i nie spinał z całością, ale finalnie wyszedł tej pozycji na duży plus. Wiele innych elementów zasługuje na pochwałę, ale zdecydowanie najbardziej podobało mi się miarowe rozwiązywanie śledztwa razem z czytelnikiem, podsuwanie mu małych kawałków układanki, które mógł stopniowo ze sobą łączyć, nie wiedząc, jaki obraz ma z nich finalnie powstać.

Serie z Grossem darzę ogromnym sentymentem i choć „Zrost” nie przypadł mi do gustu równie mocno, jak poprzednie części serii to w dalszym ciągu zamierzam śledzić melancholijne, nieszczęśliwe losy „pana Herbaty”.

Recenzja powstała we współpracy reklamowej z Wydawnictwem Literackim.

W jeziorze nieopodal Chełmży komisarz Gross znajduje ciało starszego człowieka. Nie wiadomo czy był to nieszczęśliwy wypadek, morderstwo czy samobójstwo. By wyjaśnić sprawę policjant zagłębia się w przeszłości zmarłego mężczyzny, która skrywa przerażającą tajemnicę.

„Zrost” to kontynuacja fenomenalnej serii, która wciąga od pierwszych stron. Choć akcja nie pędzi tu jak szalona, a krew nie leje się strumieniami to ciężko się od niej oderwać. Opowieść dzieje się na dwóch płaszczyznach: teraz i w czasie II wojny światowej. Bardzo podobało mi się pokazanie jak tragiczne wydarzenia z końca wojny położyły się cieniem na życiu wielu osób. Jak wpłynęły na ludzi czy ich decyzje i wybory. Widzimy jak niekiedy prawda jest zupełnie inna. Jak łatwo ze zdrajcy zrobić siebie bohaterem. Nie brakuje tu również wątków prywatnych i osobistych. Gross jest jak zawsze w pracy uparcie i cierpliwie szuka motywów i powiązań. Mimo, iż posiada liczne wady nie sposób go nie lubić, co istotne to nadal uwikłany jest w trudne relacje rodzinne, uczuciowe i zawodowe.

Całość jest wyjątkowo melancholijna i przybliża historię oraz zbrodnie o których nie wolno zapomnieć. Nie brakuje tu duchów przeszłości, tajemnic które z biegiem lat ciążą coraz bardziej ale i pokazania jak wygląda starość. Dawno nie czytałam tak dobrego kryminału. Gorąco polecam i czekam na kolejną powieść autora.

"Zrost" Roberta Małeckiego to czwarta tom z cyklu Bernard Gross. Nie czytałam poprzednich części, ale dzięki krótkiemu przypomnieniu i nakreśleniu sytuacji na początku książki przez autora nie przeszkadzało mi to. 

Akcja toczy się na dwóch płaszczyznach obecnie i w roku 1945 (dotyczy holocaustu).

Akcja, fabuła i ciągłe napięcie w lekturze powoduje, że nie można się od niej oderwać. A tajemnica, którą owiana jest fabuła sprawia, że zakończenie chce się poznać natychmiast. 

W jeziorze komisarz Gross znajduje zwłoki starszego mężczyzny. By wyjaśnić sprawę tej śmierci, policjant Zagłębia się w życiu i historii  ofiary. Szybko odkrywa mrok jaki skrywa się w jego przeszłości. 

To powieść nie tylko dla fanów kryminałów ale również dla fanów książek obyczajowych i wojennych. Zawiera w sobie mrok, przeszłość i tajemnice ale całość idealnie ze sobą współgra. Dawno nie czytałam tak dobrego kryminału. 

„Zrost” Roberta Małeckiego to długo wyczekiwana kontynuacja serii kryminalnej z komisarzem Grossem, tom czwarty, który równie dobrze można czytać jako powieść osobną, bo wszystko, co musimy wiedzieć do wczucia i zrozumienia tej historii, jest tu przypomniane. Historia dzieje się zimą 2018 roku, skupia się na dziwnej śmierci starszego mężczyzny – ciężko powiedzieć czy było to samobójstwo czy zabójstwo. Śledczy się nie zrażają, uważnie badają sprawę, przesłuchują świadków, szukają powiązań i myślą, dedukują. W międzyczasie prowadzą też własne życie – powraca wątek sprawy sprzed lat, przez którą żona Grossa leży w śpiączce, jak i próby Skalskiej prowadzenia normalnego życia u boku kogoś, z kim warto być. Sama intryga prowadzona jest w tempie spokojnym, bardzo zimowym, bardzo małomiasteczkowym, osnuta tajemnicą sprzed lat – historia współczesna przeplata się z tą, toczącą się u schyłku II wojny światowej, na początku 1945 roku. Jaki związek ma opowieść z przeszłości z teraźniejszością? Na rozwiązanie trzeba trochę poczekać, autor nie ułatwia nam zadania, a ciekawość czytelnika stale utrzymuje się na przyjemnie wysokim poziomie. Warto też wspomnieć, że historia zmusza do zastanowienia – nad stosunkiem do osób starszych, nad ich zdrowiem psychicznym, ale i nad tym, jak zadry z przeszłości mogą wpływać na teraźniejszość, na całe życie… To solidna powieść kryminalna, spokojna, klimatyczna, skupiona na postaciach i zagadce – dokładnie tak, jak lubię!

Czwarta część przygód komisarza Bernarda Grossa. Czekali wszyscy, czekałam i ja, świetnie, że się wreszcie ukazała .

Małecki napisał kryminał, ale to nie jest po prostu kolejny kryminał. To książka, która porusza, skłania do refleksji i pozwala zastanowić się nad relacjami w rodzinie, a szczególnie przyjrzeć trosce lub jej braku o osoby starsze.

Autor fenomenalnie nakreślił warstwę psychologiczną bohaterów. Ich alienację, samotność, uzależnienie od leków, aż po skołowanie i depresję. Gdy do tego dochodzą traumatyczne wspomnienia z czasów wojny i skrywane tajemnice nawet przed najbliższymi umysł staje pułapką, a życie udręką.

Gross obejmuje sprawę, która jest nie lada wyzwaniem. Znalezione ciało starszego mężczyzny nie do końca wskazuje na możliwą przyczynę śmierci. Nieszczęśliwy wypadek, samobójstwo, a może morderstwo?

Świetnie nakreślony klimat sprawy, przybliżenie historii i zbrodni, o których nie wolno zapomnieć. Jeśli chodzi o życie osobiste komisarza to moja ciekawość została w pewnym stopniu zaspokojona i cieszę się, że Gross stawił czoła swoim demonom. Niestety w samej końcówce główny bohater mocno mnie rozczarował...

Oczywiście czekam na kolejną książkę autora, z której dowiem się wreszcie kto i dlaczego chciał zabić jego żonę Agnieszkę. Polecam "Zrost" jak i całą serię, która słusznie zyskała miano bestsellerowej oraz wielokrotnie nagradzanej.

Za wspaniałą książkę dziękuję @wydawnictwoliterackie i @[Adres usunięty] i czekam na więcej.