W jednej chwili

Finn prowadzi zwykłe życie nastolatki, ma najlepszą przyjaciółkę Mo, trójkę rodzeństwa, z którym ma dobry kontakt, jest zawsze pełna humoru i ma szalone pomysły. Właśnie pierwszy raz się zakochała, zrobiła dopiero prawo jazdy, a jednocześnie rozbiła mamie Mercedesa. Przygotowania do ślubu najstarszej siostry idą pełną parą, a Finn ma być druhną. Jednak najbardziej czego nie może doczekać się Finn to wyjazd w góry, z rodziną, z Mo i z najlepszymi przyjaciółmi rodziców i ich córką.

W JEDNEJ CHWILI życie Finn się kończy. A ona jedynie może stać obok i przyglądać się jak jej najbliżsi radzą sobie ze stratą, wypadkiem, urazem psychicznym. Jak decyzji w trakcie walki o przetrwanie niszczą ich. Czy Finn będzie w stanie pomóc bliskim? Czy zobaczy, że wstają z kolan i zaczynają normalne życie?

Co to była za książka?! Czytałam ją jednym tchem, powodowała, że płakałam, śmiałam się i przeżywałam wszystkie emocje. Wypadek, który rozpoczął bieg wydarzeń był straszny. Jednocześnie, pokazał prawdziwą twarz ludzi, których uważamy za przyjaciół, za patrnerów życia. W jednej chwili musimy zadać sobie pytanie, co jest w tym momencie najważniejsze. Dodatkowo, pokazuje walkę z konsekwencjami naszych wyborów. Jak cała rodzina Finn i jej przyjaciółka chcą pogodzić się z daną im przez los sytuacją. A Finn zawieszona między dwoma światami, trzyma za nich kciuki!

Wspaniała historia, która na długo zostanie w mojej pamięci. Serdecznie Wam polecam, bo jest po prostu świetna!

Zwróciliście uwagę na okładkę? Pewnie tak, bo jest niesamowita. Kryje w sobie pewnego rodzaju tajemnicę i zachęca do tego, żeby sprawdzić, co autorka ukryła w treści.

Do mnie ta książka trafiła dzięki Wydawnictwu Rebis i ich akcji recenzenckiej na portalu lubimy czytać. Kiedy zobaczyłam ogłoszeni i przeczytałam opis targnęły mną dwa sprzeczne uczucia. Jedno dotyczyło tego, że chyba gdzieś to już było, a drugie ogromnej chęci przeczytania i sprawdzenia, czy jest ta książka warta uwagi. Zgłosiłam się więc i ogromnie również ucieszyłam z wiadomości, że "W jednej chwili" do mnie jedzie!

Już Wam mówię, o czym jest książka, którą widzicie na zdjęcia. Spokojnie, będzie bez spojlerów.

Wszystko zaczyna się dość dramatycznie i w tych nieprzyjemnych okolicznościach poznajemy główną bohaterkę o imieniu Finn. Ma ona szesnaście lat, a właściwie można powiedzieć, że miała, ponieważ kiedy z całą rodziną ulegają wypadkowi samochodowemu, to właśnie ona ginie i gdzieś pomiędzy jednym a drugim światem się zatrzymuje, nie mogąc odejść. Wszystko to sprowadza się do tego, że Finn obserwuje walką swoich bliskich o przetrwanie.

Jednak wypadek jest tylko początkiem historii. Finn zostaje, czuwa nad rodzicami, przyjaciółmi, nie potrafi odpuścić i odejść. Za to jej bliscy zmagają się z całą masą okropnych uczuć. Od poczucia winy, po złość, rozczarowanie i przemożny smutek.

To nie jest tak, ze w tej historii został umieszczony wątek paranormalny. Spokojnie, to taka bardzo pouczająca i zmuszająca do przemyśleń powieść obyczajowa, przy której czytelnik jest bombardowany emocjami i naprawdę ma po lekturze kaca książkowego. Przynajmniej ze mną tak było.

Sami bohaterowie są od siebie bardzo różni, ale na każdym autorka się skupiła w odmienny sposób, aby pokazać jak sobie radzą ze stratą bardzo ważnej osoby w ich życiu. To ogromna zaleta, a przy tym narracja z poziomu Finn, czyli pierwszoosobowa, ale jak by narratora, który stoi obok i widzi dosłownie wszystko dodaje smaczku.

Wspomniałam wyżej, że z czymś mi się kojarzyła fabuła. I tak właśnie jest. Jest taka jedna książka, która również doczekała się ekranizacji, "Zostań jeśli kochasz". Mimo, że nieco inna, to według mnie mocno autorka mogła się nią inspirować. Widać ogromne podobieństwo, a także ten sam schemat ukazywania kolejnych osób, ich zmagań ze stratą, wyrzutami sumienia, a przede wszystkim ogromną rozpaczą.

Mimo wszystko uważam, że to bardzo dobra książka i jeśli doczeka się ekranizacji, to z chęcią obejrzę czy to film, czy serial. Myślę, że każdy powinien od czasu do czasu po taką powieść, sięgnąć. Jest przeraźliwie smutna, wstrząsająca, ale bywa, że trzeba zobaczyć rozdarcie innych, aby samemu sobie uświadomić jak wiele mamy, prawda?

Dom Wydawniczy Rebis poprzez przekazanie mi egzemplarza tej cudownej książki zmiażdżył mnie emocjonalnie. Ale to dobrze i bardzo, bardzo dziękuję za to, że mogę mieć na swojej półce i polecać innym.

"... Żyje się tylko raz i nikt nie wie, ile ten raz będzie trwał, więc lepiej trzymaj się mocno i ciesz się przejażdżką zamiast się martwić i oglądać za siebie.."

Czy planując jakiś wyjazdy bierzemy pod uwagę, że wydarzy się coś złego? Owszem, że nie.. Gdybyśmy tak robili to pewnie nie ruszalibyśmy się z domu.

Dwie zaprzyjaźnione rodziny wyjeżdżają na weekend w góry. Miał to być spokojny, pełen zabawy i radości wypad. Niestety... Jadąc na kolację napotykają na swojej drodze jelenia, który doprowadza do tragedii. Auto, którym jadą przebija barierki i spada w dół.

To wydarzenie doprowadziło do tego, że przyszedł czas walki o przetrwanie, pogodzenie się ze śmiercią dziecka. Niektóre decyzję będą podejmowane instynktownie inne zaś zostaną zapamiętane na zawsze. Ci którzy przetrwają długo będą walczyć o normalność. Odmrożone kończyny, utrata palców zawsze będą przypominały o wypadku.

Narratorem jest Finn, która nie przeżyła wypadku. Istnieje jako wspomnienie. Dzięki temu możemy poznać myśli i uczucia pozostałych osób, które będzie odwiedzać. To było bardzo realne. Autorka wykonała świetną robotę.

A jak Ty byś się zachował w podobnej sytuacji? Walczyłbyś o innych? A może tylko o siebie? To bardzo trudne pytania i nie poznamy na nie odpowiedzi dopóki nie znajdziemy się na takim zakręcie..

Wyrzuty sumienia, ból po stracie i nadzieja żeby zacząć żyć i walczyć.

Pomimo tego, że okładka jest piękna to jest treść jest dramatyczna i bardzo ważna gdyż bohaterowie żeby żyć muszą walczyć. Muszą stawić czoło losowi, który ich spotkał.

Historia jest bardzo realna, poruszająca, że momentami pęka serce a łzy same płyną po policzkach. Zmusza do refleksji. Dodatkowo warto wspomnieć, że książka jest oparta na faktach.

".. Oddałabym wszystkie dziesięć palców u rąk i drugie dziesięć u nóg za kogoś, kogo kocham..."

"... Wszyscy jesteśmy robakami, tyle że mnie się wydaje, że jestem robaczkiem świętojańskim.."

Miała być dobra zabawa. Beztroski wypad na narty. Rodzina i bliscy przyjaciele. I w jednej chwili wszystko się zmienia. Zamiast zabawy na stoku jest walka o przetrwanie.

Wypadek na zaśnieżonej drodze kończy życie szesnastoletniej Finn. Jest zawieszona między światami i obserwuję walkę o życie swojej rodziny. A przed nimi trudne decyzje, które jeszcze długo po wypadku będą ich prześladować.

"W jednej chwili" to książka, którą czyta się jednym tchem. Dzięki temu, że narratorem jest duch nastolatki, możemy towarzyszyć wszystkim bohaterom. Obserwować ich także kiedy są sami. Zapewnia to szeroką perspektywę i spojrzenie na sprawę pod różnymi kątami.

Książka opowiada o kruchości życia i wielkiej chęci przetrwania. Jak bardzo znamy swoich przyjaciół, swoją rodzinę? Do czego człowiek jest zdolny, aby przetrwać?

Okazuje się, że ci którzy na co dzień są dobrzy, pomocni i godni zaufania, w krytycznej sytuacji pokazują zupełnie inną twarz.

Historia inspirowana jest prawdziwymi przeżyciami autorki, co dodaje jej realizmu. Autorka bardzo realistycznie oddaje grozę sytuacji. Opisy sprawiają, że sami czujemy zimno i strach, które odczuwają bohaterzy.

"W jednej chwili" to też książka pełna emocji. Strach, współczucie, złość i wzruszenie to tylko niektóre z emocji, które poczujecie czytając.

Historia ta daje też nadzieję. Po każdej burzy, w końcu wychodzi słońce.

Zaskakująco dobra książka, świetnie nakreślone tło, mistrzowskie portrety psychologiczne. Całkowite zaskoczenie. Czytając opis, patrząc na okładkę nigdy bym się nie domyśliła, że to tak dobra lektura.

To świetnie opowiedziana historia o tym, jak kruche jest życie i jak bardzo należy się nim cieszyć, bo nie wiadomo co stanie się za moment. Niby wszyscy o tym wiedzą, to banał. Jednak tak na co dzień rzadko kto o tym pamięta.

Bohaterowie książki także o tym zapominają, cieszą się życiem, ale tak naprawdę nie bardzo je doceniają. Pewnego dnia wydarza się tragedia. W okamgnieniu kończy się życie szesnastoletniej Finn, gdy samochód jej rodziny wypada z ośnieżonej drogi i stacza się po zboczu góry. Bohaterowie walczą o przetrwanie w ekstremalnie trudnych warunkach.

Czyli Finn, jej rodzina znajdują się w sytuacji, w jakiej może znależć się dosłownie każdy z nas. Dzięki temu lektura jest jeszcze bardziej emocjonalna. Bardzo łatwo jest nam czytelnikom utożsamić się z bohaterami, wczuć się w wydarzenia.

Na emocjonalny odbiór całej historii ma także wpływ narracja w pierwszej osobie. Dzięki temu Finn relacjonuje nam życie przed wypadkiem, podróż, dramatyczne zdarzenia, a póżniej....gdy jest duchem opowiada o tym, co robią i myślą jej najblżsi, chce im pomóc, krzyczy, podpowiada, ale oni jej nie słyszą. Po wypadku, gdy staje się duchem nastolatka ciągle nie potrafi się rozstać z bliskimi. Za wszelką cenę chce z nim i być i im pomagać.

Wiem, brzmi to może dziwnie, ale to naprawdę doskonała powieść, którą trudno jednoznacznie streścić. Tak, jak napisałam na początku, to powieść o cieszeniu się życiem, ale nie tylko. To także historia o tym, że tak naprawdę do końca nie znamy ani naszych bliskich, ani nawet samych siebie.

W przypadku bliskich Finn chodzi o walkę o przetrwanie, ale także o słowa, które padną, czyny, które będą miały miejsce oraz ich następstwa. Pewnych rzeczy nie da się odrobić, a słów cofnąć. Czy ekstremalna sytuacja tłumaczy wszystko, absolutnie wszystko?

W jednej chwili to zadziwiająco mądra, mocna i prawdziwa historia. Historia porusza, działa na wyobrażnie,w wielu osobach uruchomi nutkę wstydu, przypomni to co same zrobiły w danym, konkretnym momencie, jak się zachowały.

Przede wszystkim to jednak bardzo emocjonalna książka, która porusza czytelnika i to niesamowicie.

Zachwycają portrety psychologiczne, ukazane emocje, głębia uczuć. Przeraża dramatyzm i realizm jego zaprezentowania. To niezwykła, poruszająca, zmuszająca do przemyślenia kilku spraw powieść. Gorąco ją polecam.

Suzanne Redfearn W jednej chwili, są książki, które budzą emocje już na początku lektury, inne wywołują je dopiero swoim zakończeniem. Są też takie, które poruszają od pierwszego do ostatniego przeczytanego zdania, nie pozwalają ani na chwilę oderwać się od snutej opowieści. Zostawiają ślad w duszy i głowę wypełnioną mnóstwem pytań. Taką książką jest dla mnie W jednej chwili. "Pani Kamiński wiedziała. Na długo przedtem. I zastanawiam się, jakim cudem. Czy była wieszczką, wizjonerką z nadprzyrodzonym darem jasnowidztwa? A może było po prostu tak, jak mówiła Mo - była to jedynie racjonalna, zdroworozsądkowa postawa oparta na prostym założeniu, że nikt nie zaopiekuje się twoim dzieckiem tak, jak ty byś się nim zajęła? Może pani Kamiński wiedziała, że jeśli będzie trzeba podjąć taką decyzję, jej dziecko zostanie uratowane dopiero w drugiej kolejności? Nad tym właśnie się zastanawiam. Teraz. Już potem. "

To miał być kolejny fantastyczny weekendowy wypad na narty. Dwie zaprzyjaźnione rodziny z dziećmi i ich przyjaciółmi. Nieszczęśliwy wypadek powoduje jednak, że kamper, którym jadą, wypada z ośnieżonej trasy i stacza sie w dół. Wypadek ten kończy się tragicznie dla szesnastoletniej Finn. Pozostali uczestnicy znajdują się w wielkim niebezpieczeństwie, odniesione rany, nadchodząca noc, niezbyt ciepłe ubrania, brak zasięgu, nie są ich sprzymierzeńcami w oczekiwaniu na jakikolwiek ratunek z zewnątrz.

Bardzo interesującym zabiegiem jest oddanie głosu narratora Finn, dziewczynie, która ginąc w wypadku, staje się niejako łącznikiem dwóch światów. Ma, dzięki temu, szczególną możliwość obserwacji zachowań pozostałych uczestników tragicznego incydentu. Dzięki tak zastosowanej narracji, ale również dzięki licznemu gronu obwiniających się, jadących autem osób, autorka tworzy niesamowite studium ludzkich postaw, ponieważ konsekwencje podjętych przez bohaterów decyzji, dokonanych wyborów, przyniosą różne skutki. Wzajemne obwinianie się, niedopowiedzenia, a nawet częściowe braki w odtwarzanej historii, powodują, że Mo, koleżanka zmarłej dziewczyny, postanawia dotrzeć do prawdy. Co odkryje?

To niezwykle poruszająca opowieść oparta na setkach pytań, wątpliwości i wzajemnego oskarżania się. Czy dało się uniknąć wypadku? Czy gdyby każdy zachował się inaczej, to jego konsekwencje byłyby inne? O kogo należało się zatroszczyć najbardziej? Kto powinien był wyruszyć na poszukiwanie pomocy? Jak w końcu można pomóc sobie i innym uporać się z traumą, którą wyrządziła katastrofa samochodu. To tylko przykładowe pytania, których każdy zmagający się później z konsekwencjami wypadku uczestnik, będzie miał więcej.

Lubię opowieści, które nie niosą za sobą najlepszych rozwiązań, jedynych dobrych odpowiedzi, nie piętnują wyraźnie tych złych i nie gloryfikują tych dobrych, a w końcu pokazują, że moment wypadku to jedno, a konieczność ułożenia sobie życia po nim to często zupełnie odrębna historia.

Jeśli również lubicie historie w których bohaterowie i wydarzenia, pokazują różne oblicza, W jednej chwili jest lekturą idealną.

Samochód w którym jest cała najbliższa rodzina szesnastoletniej Finn wypada z drogi i stacza się po zboczu góry. Niestety podczas wypadku ginie właśnie ona… Finn… dziewczyna jest zawieszona między światami i bezsilnie patrzy na to, jak jej najbliżsi walczą o życie.

Wypadek zweryfikował wszystko… Przyjaciele okazują się wrogami, a osoby z którymi miałeś średni kontakt zrobią wszystko, aby Cię ocalić.

“Ta książka jest o katastrofie, ale prawdziwa historia rozgrywa się tak naprawdę po niej, po zbrodni, kiedy ludziom zaczynają doskwierać konsekwencje decyzji, które podjęli.”

~

Jestem totalnie zaskoczona tym jakie wrażenie wywarła na mnie ta książka. 😱 Myślałam, że będzie ona łudząco podobna do książki “Zostań, jeśli kochasz” Gayle Forman, ale po przeczytaniu mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że obie książki łączy praktycznie tylko motyw wypadku i zawieszenia między światami.

Bardzo dobrze wykreowani bohaterowie, oraz ciekawe ukazanie tego jak każdy z nich zareagował w sytuacji podbramkowej. To jest jedna z tych książek, których nie da się zapomnieć...

“W jednej chwili” to jedna z tych książek, których nie da się zapomnieć. Zdecydowanie warta uwagi i muszę przyznać, że z chęcią obejrzałabym film na podstawie tej historii.

.

Za mój egzemplarz dziękuję "Dom Wydawniczy REBIS" ❤

~ sylwiaczyta

Wydaje się, że mamy świadomość, że nic nie zostało nam dane na zawsze, jednak nie dopuszczamy do siebie myśli, że to wszystko, co traktujemy jako coś oczywistego w naszym życiu, możemy stracić dosłownie w jednej chwili.

Przekonują się o tym bohaterowie jedynej wydanej w polskim przekładzie książki Suzanne Redfearn. Chwila nieuwagi, błędnie podjęta decyzja, czy może zwykły pech ściąga ich w dół. Dosłownie i w przenośni. A zaplanowany cudowny weekend w górach niepodziewanie przeradza się w koszmar i walkę o przeżycie w ekstremalnych warunkach. Co w takich chwilach przeważa? Przyjaźń? Lojalność? A może desperacka chęć chronienia siebie i rodziny bez względu na konsekwencje?

Jakie emocje wyzwala w człowieku pierwotny instynkt przetrwania? Czy możemy oceniać decyzje ludzi w tak drastycznej sytuacji stojąc z boku? Czy wiemy jak sami zachowalibyśmy się w takiej sytuacji?

Niektóre rodziny tragedia umacnia, inne rozsypują się niczym domek z kart od lekkiego podmuchu wiatru. Jak będzie tym razem? Czy wzajemne oskarżenia, wychodzące na jaw sekrety i dręczące wyrzuty sumienia, nie zabijają skuteczniej, niż mróz?

Książka porusza dylemat trudny do rozwiązania, mierząc się jednocześnie z tematem niewyobrażalnej traumy i żałoby. Pobudza do refleksji i zadania sobie pytań, na które może teraz, siedząc w bezpiecznym i ciepłym miejscu, odpowiemy bez wahania. Ale czy tak samo byśmy się zachowali walcząc o życie? Ciekawy zabieg narracyjny pozwala spojrzeć na każdego z bohaterów z boku. Ocenić konsekwencje każdej decyzji i poczuć emocje, z którymi tak trudno się uporać.

"Czy nasza moralność jest zdeterminowana bardziej przez okoliczności, w jakich się znajdziemy, niż przez sumienie? "

Na to pytanie spróbujcie odpowiedzieć sami. Z pewnością niektóre z przemyśleń bohaterów książki Wam w tym pomogą. Bardzo wartościowa lektura.

STUDIUM CZŁOWIECZEŃSTWA

„Czy dobro jest prawdziwym dobrem tylko wtedy, gdy wymaga wyrzeczeń? Każdy może być hojny, kiedy jest bogaty. Każdy może być szczodry, gdy niczego mu nie brakuje”.

Co dzieje się z nami, gdy umieramy? Czy po śmierci jest jeszcze coś, czy wszystko pryska niczym bańka mydlana? Ile razy jedna chwila, moment w naszym życiu zmienia wszystko? Niewyobrażalne cierpienie może dotknąć każdego i w każdej chwili. W jednej chwili.

„ W jednej chwili” Suzanne Redfaearn to jedna z najlepszych, rozdzierających serce i skłaniających do myślenia powieści. Intensywna, surowa i realistycznie przedstawiona. Ta niesamowita historia zaczyna się zupełnie zwyczajnie. Rodzina, jakich wiele snuje swoje plany na przyszłość, a jedna chwila zmieni ich życie na zawsze.

Finn beztroska i inteligentna szesnastolatka, jej matka bezkompromisowa i cyniczna prawniczka, ojciec pełnoetatowy opiekun jej brata niepełnosprawnego trzynastolatka, osiemnastoletnia siostra gotycka Chloe i druga siostra Aubrey, która bierze ślub za pięć miesięcy. Rodzina Finn od dawna jest w rozsypce, egzystuje obok siebie, a pomysł wspólnej wycieczki w zaśnieżone góry ma ją scalić. Do kampera dodatkowo wsiada chłopak Chloe, zaprzyjaźnione małżeństwo z sąsiedztwa Bob i Karen wraz z rozpieszczoną i roszczeniową córką, oraz serdeczna przyjaciółka Finn, Mo. Do ekipy dołącza także pies, z którym bardzo silnie związany jest niepełnosprawny Oz. Po drodze, zabierają jeszcze chłopaka, któremu zepsuł się samochód. Jako jedyna z całej rodziny zostaje w domu Aubrey zajęta przygotowaniami do ślubu.

Beztroska rodzinna wycieczka zmienia się w tragedię, bo by uniknąć zderzenia z jeleniem, wszyscy w jednej chwili po zsuwają się po ośnieżonym zboczu w dół. Uczestnicy zostali uwięzieni w zdezelowanym kamperze, bez możliwości kontaktu i wezwania pomocy. Rozpętuje się śnieżyca i nieuchronnie zbliża się noc, a temperatura na zewnątrz drastycznie spada. Nie mają zapasów jedzenia, ani wody, a obrażenia, jakie odnieśli na skutek wypadku, oznaczają, że szanse na ocalenie mają znikome. Dla wszystkich staje się jasne, że trzeba będzie podjąć decyzje, które mogą pomóc uratować tylko siebie. Na próbę zostanie wystawione dosłownie wszystko. Wzajemne relacje, zaufanie, a gdy nadchodzi upragniona pomoc, już nigdy nic nie będzie takie samo.

Od tego momentu jesteśmy świadkami tego, co dzieje się po tragedii. Wszechobecna narracja pozwala na spojrzenie na tę historię pod różnym kątem. Jest, to bardzo ciekawa perspektywa akcji książki. Wszystko obserwujemy oczami Finn, która widzi więcej. Spadające maski, znikający fałszywy uśmiech. Nie ma tu już miejsca na kurtuazje i uprzejmość. Przenosimy się pomiędzy postaciami, nie tylko widzimy, jak sobie wszyscy radzą, ale jesteśmy świadkami konsekwencji decyzji, które podjęli. Widzimy, jak wszyscy walczą o przetrwanie, a potem z fizycznymi, psychicznymi i emocjonalnymi konsekwencjami katastrofy. Ich działania i reakcje, poczucie winy oraz smutek.

Ta historia jest niesamowita, sprawiła, że ciągle jeszcze o niej myślę. Czy mogłabym przedłożyć dobro innego dziecka ponad dobro swojego w ekstremalnej sytuacji? W przypadku, gdy każde działanie może oznaczać życie lub śmierć. Sporo w tej powieści żalu, bólu i tajemnic, które jak się okazuje, ma każdy. Niezapomniana powieść o tym, co znaczy być człowiekiem. Skłaniająca do myślenia, spojrzenia na to, co przynosi strata rodzinie i jednostce. Obserwowanie przez łzy jak radzą sobie ludzie i ich rodziny. Co człowiek jest w stanie zrobić, by przeżyć? Jaka jest prawdziwa natura osób, które znamy, na co dzień i wydaje się, że są nam bliscy? Jakich wyborów dokonają ci ludzie w obliczu zagrożenia? Absorbująca, emocjonalna, wciągająca, poruszająca i zmuszająca do myślenia. Historia niszczycielska, a zarazem podnosząca na duchu. Nie ma sposobu, by przerwać, gdy zacznie się czytać.

Niesamowita książka, która jest jak uderzenie obuchem w głowę. Przerażający wypadek i konsekwencje działań tuż po nim. Opowieść o żalu, radzeniu sobie i ostatecznie pogodzeniu się z tym, co nieuniknione. Powieść o żalu i śmiertelności. Poruszająca, przejmująca i ostatecznie odkupieńcza. Warto zwrócić uwagę na fakt, że nasze przekonanie na temat jakiegoś zdarzenia jest zwykle naszą własną prawdą, taką, jaką zapamiętaliśmy i jak bardzo może się ona różnić od tego, co zapamiętali inni.

Naprawdę podobała mi się ta książka, zwłaszcza po przeczytaniu notatki autorki, że niektóre aspekty powieści są oparte na jej osobistych doświadczeniach. Warto zapoznać się z posłowiem, gdzie Suzanne Redfearn opowiada o własnej dziecięcej historii przetrwania, która była inspiracją do napisania tej powieści. Ta notatka jest równie ważna jak sama książka. Nie potrafię za dużo napisać o samej fabule „W jednej chwili”, by przez nierozważne rozważania nie zepsuć innym poznania tej historii na swój własny sposób, przeżycia jej we własnym tempie. W jednej chwili nasze życie może zmienić się na zawsze. Epickie zakończenie napawa żalem, ale jednocześnie wlewa w serce nadzieję.

Piękna i poruszająca historia o rozpadzie rodziny i próbie jej scalenia po tragedii, ratowania więzi i powrotu do normalnego życia. Jak pisze autorka w posłowiu: " Ta książka jest o katastrofie, ale prawdziwa historia rozgrywa się tak naprawdę po niej, po zbrodni, kiedy ludziom zaczynaj doskwierać konsekwencje decyzji, które podjęli." Polecam.

„Bolesne chwile po wypadku, wzrastają w tych, którzy go przeżyli, niczym ciernie. Potrzeba przetrwania przeradza się w zupełnie coś innego. Nadnercza nie zalewają już mózgów; rzeczywistość po wypadku sączy się powoli do ich świadomości jak cichy duch zimna i cierpienia, który rozdziera ich z każdym oddechem”.

Miał to być zwykły weekendowy wypad dwóch zaprzyjaźnionych rodzin w góry. Miało być spokojnie, zabawnie, relaksująco. Narty, dobre jedzenie, pogaduchy przy kominku. I tak jak w życiu, człowiek planuje, a diabeł kreśli. Wystarczył jeleń na zaśnieżonej drodze, by doszło do wielkiej tragedii. Tak wielkiej, że w jednej chwili zmieniło się postrzeganie świata, z twarzy niektórych spadły maski, trudne decyzje musiały być podejmowane instynktownie, a jeszcze długo po wypadku trwały próby naprawiania tego, co spadło w przepaść wraz z pasażerami samochodu. Wszyscy co przeżyli, znaleźli się w rozsypce. Wszyscy przekonali się, że życie nie jest tylko czarno- białe.

Narratorem jest nastolatka Finn, mimo że fabuła jest w pierwszej osobie, tu ten zabieg wyszedł Autorce więcej niż dobrze. Jak sama opisała, perspektywa „muchy na ścianie” była najlepsza do szczerego opisania emocji, bólu, rozpadu i walki o przetrwanie. Swoje i bliskich. Miała rację. Dzięki wszechobecnej Finn mogliśmy się dowiedzieć co myśli i co czuje każda z osób, które odwiedziła. Jak reagują po makabrycznym wypadku. Obserwacje były bardzo wnikliwe. Była to niezwykła czytelnicza przygoda dająca do myślenia. Jak my byśmy się zachowali w danej sytuacji, kto lub co stawałoby się dla nas ważne. Czy wyżej w hierarchii postawilibyśmy siebie, czy najbliższych? Dzieci czy męża? Dzieci swoje czy dzieci znajomych? Odpowiedź na to pytanie zna chyba tylko samo życie. Jak pisała poetka „Tyle o sobie wiemy, na ile nas sprawdzono”.

„Czy dobro jest prawdziwym dobrem tylko wtedy, gdy wymaga wyrzeczeń? Każdy może być hojny, kiedy jest bogaty. Każdy może być szczodry, gdy niczego mu nie brakuje. […] czy siła to cecha wrodzona? Bo jeśli tak, to czy powinno się osądzać tych, którzy jej nie mają?”.

Poczucie winy, rozpacz, strach. Z drugiej strony determinacja, instynkt przetrwania i nieufność. Oto prosty i banalny przepis na mieszankę wybuchową. Śmierć i próba oswojenia się z nią jako z czymś nieuniknionym. Wyrzuty sumienia, ból ciała i duszy, tragiczne wspomnienia, próby ich wyparcia lub próby przeinaczenia faktów. Chęć zemsty i poszukiwanie promyka nadziei to clou tej całej niesamowitej historii. Nikt nie jest bohaterem, nikt nie jest tchórzem, nikogo też jednoznacznie nie można ocenić.

Książka ma nie tylko piękną okładkę, ale też szalenie ważną, dramatyczną treść. Historia jest absolutnie, pod każdym względem wciągająca, ekscytującą i poruszająca. Postacie pod względem psychologicznym świetnie wykreowani. Autorka unika moralizowania, emocje, wydarzenia opisane są ze smakiem i wyczuciem. Przy przewracaniu kolejnych stron aż skrzyło się od emocji. Wywołała dreszcze i zmusiła do refleksji oraz stawiania pytań, na które szybko nie znajdziemy odpowiedzi. Książka jakby przykleiła się do dłoni, nie mogłam jej odłożyć nawet na moment. Ta historia, oparta na faktach, jest dla mnie, jak na razie, numerem jeden tego roku.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu REBIS.

RECENZJA

Przeczytawszy opis książki Suzanne Redfearn miałam wrażenie, że taką historię już czytałam. Wydała mi się bowiem bardzo podobna do powieści Gayle Forman „Zostań, jeśli kochasz”. Chociaż można by znaleźć kilka podobieństw, porusza nieco inne kwestie. Co ważne cała historia oparta jest na osobistych przeżyciach autorki. Jest więc napisana z niezwykłym realizmem, empatią i wrażliwością, i absolutnie nie jest to literatura tylko dla młodzieży.

To miała być weekendowa wyprawa na narty z rodziną i przyjaciółmi, natomiast to, co się wydarzyło miało ogromny wpływ na następujące po sobie wydarzenia i podejmowane decyzje, które będą prześladować wszystkich uczestników wypadku na długo po nim. Autorka opisuje wszystko z perspektywy szesnastoletniej Finn, która ginie w wypadku i obserwuje, jak jej bliscy walczą o przetrwanie zawieszona między światami. Ten zabieg nie sprawia, że powieść staje się mało wiarygodna. Jak pisze sama autorka pozwoliło to na szczere spojrzenie na postacie, nawet w chwilach, gdy wydawało im się, że są same. Być może książkę napisała, by uporać się z własnymi demonami, a być może by pokazać nam, jak to jest, że choć jesteśmy tak podobni, jednak zupełnie inni?

Każdy z nas jest wyjątkowy i unikatowy. Potrafimy myśleć, podejmować decyzje, akceptować i rozumieć wybory innych poprzez ich sposób postrzegania świata. No właśnie. W tej książce kluczowe jest słowo decyzje. Decyzje i okoliczności, na które nie mamy wpływu, bo jeśli coś ma się wydarzyć, nic temu nie zaradzi. Każdy z nas zna powiedzenie „Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono” i to prawda, która dotyczy nie tylko bohaterów „W jednej chwili”. Sytuacje ekstremalne, ze względu na wyjątkową siłę bodźca, wywołują u każdego człowieka intensywną reakcję, zwłaszcza kiedy kluczowym czynnikiem jest czas i bez względu na to, czy utraciliśmy bliską osobę, czy byliśmy świadkiem zdarzenia, czy czyjejś śmierci. Jedni pod wpływem szoku, hartu ducha , albo instynktu samozachowawczego próbują z determinacją ratować siebie i innych. Drudzy zamieniają się w posągi, do których kompletnie nic nie dociera. Kolejni wykazują się czynami egoistycznymi. Jeszcze inni znajdują w sobie niewyobrażalną siłę nie poddania się śmierci, walcząc w samotności o każdą minutę życia. Ale pewne jest, iż konsekwencje naszych wyborów dokonanych w takiej sytuacji mają wpływ nie tylko na daną chwilę, a także na naszą przyszłość, czasem płacąc za nie niebagatelnie wysoką cenę. Jak wiele z nas w przypływie emocji zrobiło coś, czego potem nie pamiętało, nie potrafiło wyjaśnić swoich decyzji, bądź ich żałowało? Suzanne zwraca nam uwagę na jeszcze jeden aspekt, nad którym zapewne mało kto się zastanawia, mianowicie czy powierzając nasze dziecko, pod opiekę obcym ludziom, myślimy o tym, czy będzie bezpieczne? Czy w takiej ekstremalnej sytuacji ktoś się nim zaopiekuje tak, jak swoim? Zrobi wszystko, żeby ratować jego życie? Autorka daje nam nadzieję, że tak. Ale czy każdy postąpi właśnie w ten sposób? Bo żaden z bohaterów nie okazał się takim człowiekiem, za jakiego się uważał lub był postrzegany przez innych.

Mimo, że nie jest to łatwa lektura, cieszę się że mogłam ją przeczytać. Bardzo dziękuję za tę sposobność Domowi Wydawniczemu Rebis.

Choć blisko mi do matki jednej z bohaterek, samej sobie trudno mi odpowiedzieć na pytanie, jak zachowałbym się w identycznej sytuacji. W życiu na naszej drodze staje wiele wyborów, i niezależnie od tego jaką decyzję podejmiemy, zawsze się będziemy zastanawiać, jak wyglądałoby nasze życie, gdybyśmy w tej lub innej sytuacji wybrali inaczej. Pewne jest i tą maksymą kieruję się w życiu, iż w każdej sytuacji należy zachować się przyzwoicie. I jeszcze jedno. Czas pozwala złagodzić, wyciszyć emocje, ale takie wydarzenia na zawsze pozostają w pamięci. Ta książka, jak traumatyczne wydarzenie, w które możemy się niemal namacalnie wczuć wywołuje wiele emocji i pozostawia tyle pytań do przeanalizowania, że w mojej pamięci pozostanie na długo.

Groźny wypadek, piorunujące zimno i rodzina w rozsypce. Ten wieczór miał wyglądać zupełnie inaczej, ale zrządzenie losu sprawiało, że teraz mogą zginąć. Jakie decyzje podejmą? Jakimi ludźmi się okażą?

“W jednej chwili” to książka, która okazała się o wiele lepsza, niż mogłabym przypuszczać. Emocjonalna, mądra, refleksyjna, życiowa… Kolejne zalety przychodzą mi do głowy bez dłuższego zastanawiania się. Już pierwsze strony sugerowały, że w tej powieści kryje się coś więcej, ale im bardziej zagłębiałam się w jej treść, tym bardziej mnie oczarowywała. I w tym klimacie zdumienia i zachwytu pozostałam już do końca.

Powieść Redfearn to bardzo prawdziwa lekcja o tym, że wszystko może zmienić się w jednym momencie, a poukładane życie może rozpaść się na milion kawałków za sprawą na szybko podjętej decyzji. Jeleń na drodze, gwałtowny skręt, upadek auta ze zbocza, obrażenia i ofiary. Temat górskiego wypadku całkowicie mnie pochłonął, a duszna i pełna napięcia atmosfera udzielała się na każdym kroku. Bardzo łatwo było wczuć się w sytuację przedstawianych bohaterów, szczególnie, kiedy dusza jednej z dziewczynek fantastycznie wcielała się w rolę narratora i kolejno przemieszczała się między poszczególnymi postaciami.

Nie spodziewałam się natomiast, że po wypadku może być jeszcze ciekawiej. A było lepiej i lepiej z każdym kolejnym rozdziałem. Druga część książki to wybuchowa mieszanka gorzkich żali, głębokiej frustracji i oszałamiającego poczucia straty- za ludźmi i życiem, które już nie wrócą. Autorka w poruszający i autentyczny sposób przedstawia smutną i skomplikowaną historię rodzinną, która okazuje się być jeszcze bardziej przygnębiająca, niż wydaje się na pierwszy rzut oka.

„W jednej chwili” to gwałtowna i zapierająca dech przemiana ludzi, których spotkała życiowa tragedia. To opowieść o utraconych szansach, przemilczeniach i półprawdach, zdradzie, stracie i przemijaniu. To jak zbiór bezcennych życiowych lekcji, melancholijne przypomnienie o tym, co naprawdę jest w życiu ważne. To także nieznośny dowód tego, że niczego nie możemy być pewni, a ekstremalne sytuacje i podejmowane w ich obliczu decyzje pokazują kim naprawdę jesteśmy.

Książkę Redfearn czyta się dobrze i na tyle lekko, na ile pozwala ciężar przedstawianej historii. Autorka zaoferowała czytelnikom dopracowaną, ważną i zaskakującą fabułę, która rozwija się w niesamowity sposób, angażując w lekturę i skłaniając do refleksji. Choćbym chciała, to nie potrafię doszukać się w tej historii żadnych błędów. Mam wrażenie, że wszystko jest dokładnie takie, jakie powinno być. Szalenie mi się ten tytuł spodobał.

Każdemu z nas wydaje się, że wie o sobie wszystko, że może przewidzieć swoją decyzję co by zrobił gdyby stanął przed dramatycznie trudnym wyborem. Niestety życie czasem weryfikuje nasze dobre zdanie na własny temat.

"Czy nasza moralność jest zdeterminowana bardziej przez okoliczności, w jakich się znajdziemy, niż przez sumienie? Czy każde z nas postawione pod ścianą może się zmienić? Widziałam to tamtego dnia. Widziałam, że żadne z nich nie okazało się takim człowiekiem, za jakiego się uważało."

Miał być piękny, zimowy weekend w górach, a był tragiczny wypadek - samochód spadł ze stoku, kierowca ciężko ranny, jego córka, szesnastoletnia Finn ginie na miejscu. Zatrzymana między światami bezradnie obserwuje jak jej rodzina i przyjaciele walczą o przeżycie w śniegu i mrozie, bez nadziei na nadejście pomocy. Czy potrafią sobie pomóc wzajemnie? Jak zachowują się w tej tragicznej sytuacji? Komu uda się wezwać pomoc? Kto przeżyje? Czy ocaleni mają czyste sumienie? Czy potrafią wrócić do normalnego życia sprzed wypadku? Rozpacz i wyrzuty sumienia dręczą prawie wszystkich.

Książka pełna emocji dobrych i złych, wzruszeń, które zaciskają gardło. Zmusza do refleksji i zostaje w pamięci. Polecam, wciąga od pierwszych stron. Warto przeczytać!

Suzanne Redfearn zainspirowana pewnym wydarzeniem ze swojego życia, stworzyła bardzo realistyczną i jednocześnie mocną opowieść o ludzkiej moralności, która zmienia swoją postać w zależności od czynników zewnętrznych. To, co bowiem widzi Finn, obserwując swoich najbliższych, pokazuje w pełnej krasie, że to jakimi ludźmi jesteśmy, zależy w dużej mierze od okoliczności w jakich się znajdujemy. Obraz ten przedstawia także pewien niezaprzeczalny fakt, a mianowicie ten, że czasami żadna decyzja nie jest dobra i możemy wybrać jedynie to mniejsze zło. Tym samym, autorka wkracza bardzo głęboko w ludzki umysł, w ten niezbadany obszar, którego nie da się tak łatwo ująć w jakiekolwiek ramy i schematy.

"W jednej chwili" to w mojej ocenie poniekąd książka o każdym z nas, gdyż wszyscy moglibyśmy znaleźć się w takiej sytuacji, w jakiej przyszło podejmować decyzje bohaterom tej historii. Bardzo łatwo więc czytelnikowi utożsamić się zarówno z Mo, Chloe, Vance’em czy też z matką Finn. W zasadzie nie sposób jednoznacznie ocenić zachowania wszystkich uczestników podróży znajdujących się w kamperze, oprócz postawy Boba, który przekroczył pewne granice, ukazując tym samym jak bardzo nie znamy samych siebie. Suzanne Redfearn z wyczuciem, ale jednocześnie z namacalną głębią dotknęła tematu ludzkiego sumienia i woli przetrwania, wywołujących czasami nieznane nam konsekwencje.

Muszę podkreślić, że niezwykle ważną i jednocześnie trafioną jest zastosowana przez autorkę pierwszoosobowa narracja głównej bohaterki, która relacjonuje czytelnikowi najpierw wydarzenia do wypadku, a następnie już jako duch, to co dzieje się w głowach i wokół najbliższych jej osób. Ten sposób narracji, ukazujący pełną paletę emocji bohaterów to niezwykle sensualna warstwa tej książki, która w pewien sposób pozwala przyjąć punkt widzenia poszczególnych osób. Do tego wszystkiego, obraz niektórych bohaterów przed wypadkiem i po nim, wywołuje pewien dysonans poznawczy.

"W jednej chwili" to przede wszystkim przejmująca, naładowana różnorodnymi emocjami, opowieść o tym, że nie znamy do końca samych siebie, a pojęcie człowieczeństwa czasami nabiera zupełnie innego wymiaru. Muszę przyznać, że tą powieścią Suzanne Redfearn poruszyła najczulsze struny mojej duszy oraz wzbudziła we mnie szereg refleksji na temat tego, jak sama zachowałabym się na miejscu poszczególnych bohaterów ukazanej historii. W jednej chwili także ocena mojej kondycji moralnej uległa diametralnej zmianie i nic nie jest już takie pewne, jak wcześniej. Chciałabym, aby na podstawie tej książki powstał film. Przejmujący film o śmierci, trudnych wyborach i różnorako pojmowanej moralności.

Do książki „W jednej chwili” przyciągnęła mnie jej okładka. Zimowy klimat okładki niewiele się różni od tego, co można spotkać teraz za oknem. Stwierdziłam, że będzie przyjemnie czytać o zimnie, kiedy samemu można się schować pod kocykiem. Myślałam, że otrzymam po prostu ciekawą historię, z którą spędza dwa albo trzy wieczory. No i zostałam zaskoczona. Otrzymałam coś innego.

Do książki „W jednej chwili” podeszłam z pozytywnym nastawieniem. Od początku myślałam, że tę książkę będzie się czytało dobrze. Nie spodziewałam się, że wciągnie mnie od pierwszej strony, ale tak się stało. Kiedy zaczęłam czytać, to nie potrafiłam jej odłożyć do ostatniej strony. Byłam ciekawa, co stanie się jeszcze po wypadku, kogo odratują, kto odniesie jakieś obrażenia. Później, zainteresowałam się ich życiem po wypadku, czy coś zostanie rozwiązane, co się stanie z Finn. Taka ilość niewiadomych napędzała tylko moją ciekawość.

Z książką „W jednej chwili” spędziłam niespotykany jeden wieczór. Gdy bohaterowie cierpieli z powodu zimna, to ja się cieszyłam, że mam swój kocyk, ale mimo wszystko odczuwałam ich bolączki. Nie spodziewałam się, że książka mnie tak wciągnie. W pewnym momencie moje zaangażowanie w śledzeniu historii trochę spadło, ale nadal będę wspominać tę historię jako bardzo dobrą na jeden mroźny wieczór.

Suzanne Redfearn – „W jednej chwili”, tłumacz: Maria Smulewska – Dziadosz

Gatunek: literatura obyczajowa, romans

Szesnastoletnia Finn wraz z rodziną i przyjaciółmi wyrusza na weekendowy wyjazd na narty. Niestety kończy się ON tragicznie. Samochód wypada z drogi i stacza się po zboczu góry. Czy rodzina będzie w stanie żyć dalej? Czy kilkunastoletnia przyjaźń zda egzamin nawet w najtrudniejszych warunkach. Czy zawieszona między światem żywych a umarłych Finn odnajdzie spokój?

Powieść nie jest fantastyką, a obyczajówką, której akcja mogłaby się wydarzyć w rzeczywistości. Sama niczego podobnego nigdy nie doświadczyłam (i nikomu tego nie życzę), także nie jestem w stanie postawić się na miejscu postaci przedstawionych w książce. Jednakże podczas lektury przysłowiowy „nóż w kieszeni” otwierał mi się kilkukrotnie. Momentami na język cisnęły mi się dość niecenzuralne zwroty (których pozwolę sobie jednak nie zacytować).

Pomimo, iż motywy działań niektórych postaci, pobudki jakie nimi kierowały były w pewien sposób zrozumiałe to w pełni przeze mnie nie akceptowalne. Nie chcę ażeby ktokolwiek mnie w tym momencie źle zrozumiał ponieważ książka była naprawdę dobra. Rzadko kiedy powieś jest w stanie wywołać u mnie tak skrajny wachlarz emocji. Samo zaś posłowie jeszcze bardziej wpływa na mój pozytywny odbiór lektury.

Narracja pierwszoosobowej prowadzona przez zmarłą Finn może się wydawać dziwnym zabiegiem. Jednakże dzięki niej narrator staje się w pewien sposób wszechwiedzący oraz wszechobecny, a czytelnik ma jeszcze lepszą możliwość zrozumienia motywów postępowania niektórych postaci, a w dalszej części książki sposobów radzenia sobie z traumą.

Nie można zapomnieć o tym w jaki sposób autorka przeprowadziła czytelnika przez okres żałoby głównych bohaterów. Jak trudny jest to czas. Mało kto w dzisiejszych czasach myśli o śmierci. Fakt umierania coraz bardziej oddalany jest na dalszy plan. W szczególności gdy przychodzi niespodziewanie okazuje się, że nie ma na nią jednej „recepty”. Każdy stara się z nią poradzić w zupełnie inny sposób. Tak też jest i w tej książce. Niektórym postaciom zajęło to trochę więcej czasu innym wręcz przeciwnie.

Podsumowując uważam książkę Pani Redfearn za naprawdę wartą lektury. Pokazuje jak w trudnych warunkach nawet najcudowniejsza, najmilsza osoba może stać się potworem. Jak traumatyczne przeżycia mogą zmienić sposób postrzegania świata oraz w jaki sposób można poradzić sobie z utratą bliskiej osoby.

Autorka, zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami ze swojego życia, napisała emocjonującą powieść o stracie i o tym, przez co musi przejść człowiek w obliczu tragedii. Każdy inaczej reaguje na stres, emocje i wydarzenia i właśnie to pokazuje ta książka. Powieść skonstruowana jest perfekcyjnie, dzięki czemu Czytelnik już od pierwszych słów przepada na dobre. Z ciekawością przemierza kolejne strony, wielokrotnie wstrzymuje oddech, płacze w smutniejszych momentach. Jednym słowem staje się niewidzialnym bohaterem i wraz z Finn i jej bliskimi przeżywa każdą chwilę. Niewątpliwym atutem książki jest narracja i sposób opowiedzenia całej historii. Finn, która ginie w wypadku, prowadzi Czytelnika przez książkę, tłumaczy i zgaduje myśli i emocje bliskich. Dzięki temu jeszcze lepiej możemy poznać i zrozumieć działania i wybory jej rodziny i ich zmagania w poradzeniu sobie z tragedią i jej następstwami. I ten wyjątkowy klimat panujący w książce!

"W jednej chwili" to jedna z lepszych książek o śmierci, traumie po tragedii bliskiej osoby i ludzkiej naturze, jakie czytałam w ostatnim czasie. Nie chcąc zdradzić zbyt wielu szczegółów, i tym samym odebrać przyjemność w zagłębianiu się w tej przejmującej historii, powiem tak: ta powieść jest mistrzowskim zgłębieniem tematu życia, śmierci, smutku i rodzinnych więzi. Historii opowiedzianej w tej książce nie sposób szybko zapomnieć, a po jej lekturze pozostaje w człowieku refleksja na temat własnego życia i bliskich. I pytanie: co sam zrobiłbym na miejscu bohaterów - walczyłbym do samego końca czy poddałbym się? Jestem pewna, że epickie zakończenie sprawi, że u niejednego Czytelnika pojawią się łzy smutku.

Załóżcie ciepły sweter i skarpetki, przyszykujcie kubek ciepłej herbaty i opakowanie chusteczek w zasięgu ręki i wyruszcie w niesamowitą podróż wraz z bohaterami tej wspaniałej powieści.

Główna bohaterka Finn jest radosną nastolatką, która wybiera się ze swoją rodziną i przyjaciółką na wycieczkę w góry. Bohaterów jest bodaj 11, to sporo, ale każdy z nich jest tak charakterystyczny, że od razu wszystkich zapamiętałam. Po drodze dzieje się tragedia, samochód wypada z górskiej drogi, Finn umiera, ale nie odchodzi - zamienia się w ducha, który podąża za każdą z osób biorących udział w wypadku. Nie może w żaden sposób pomóc swoim bliskim, tylko obserwuje i nieraz dochodzi do zaskakujących wniosków.

Pierwsza część książki jest ściśle związana z wypadkiem w górach. Krok po kroku analizujemy przebieg wydarzeń, próbę przetrwania w bardzo złych warunkach i przede wszystkim odmienne zachowania każdej z osób. Już wtedy domyślałam się, że wszystko w końcu będzie miało swoje konsekwencje.

Rozdziały są krótkie, czasem zajmują tylko jedną stronę, bo Finn jako duch też jest zaniepokojona, jej uwaga przemieszcza się od jednego bohatera do drugiego. Dzięki temu czyta się bardzo szybko i naprawdę można poczuć wachlarz emocji - stres spowodowany nagłym zwrotem akcji, ciekawość, czy na pewno wszyscy dożyją ratunku itp. Najbardziej zastanawiające dla mnie było, dlaczego Finn "zawiesiła się" w takim stanie i czy będzie to wyjaśnione. Nie będę zdradzać zakończenia związanego z nią, powiem tylko, że wszystkie wątki zostały domknięte i to w satysfakcjonujący sposób.

Druga część książki (ona tak naprawdę nie ma żadnych części, ale ja to tak widzę w swojej głowie) dzieje się już nie w górach, ale w domach bohaterów. Adrenalina opada i z ludźmi pozostają wyrzuty sumienia oraz żałoba. Każda z postaci przechodzi ją w inny sposób, jedni lepiej, drudzy gorzej, a Finn na to patrzy i... złości się. Taka świetna perspektywa, odwrócenie ról, inne spojrzenie na czyjąś śmierć, to zostanie ze mną na długo. Często uważa się, że duchy zostają z nami, bo nie dokończyły pewnych spraw, a co jeśli to my sami nie pozwalamy bliskim odejść?

Cieszę się, że przeczytałam tę książkę, bo myślę, że to, czego się dzięki niej nauczyłam, wróci do mnie w ważnej chwili i pomoże mi dać sobie radę ze śmiercią kogoś bliskiego. Gorąco polecam.

Przychodzę dzisiaj do was z recenzją książki która przewiezie was po emocjach, wstrząśnie i jednocześnie zastanowi nad tym jak kruche jest życie. Czytając opis z okładki pomyślałam sobie, to chyba młodzieżówka w stylu "Nostalgia anioła". Jednak się myliłam.

Rezolutna nastolatka Finn, wraz z rodziną i przyjaciółmi wybierają się w zimowy weekend do ośrodka narciarskiego. Niestety w drodze na kolację na jezdni staje jeleń, ojciec Finn uderza samochodem w barierkę, ten spada w dół. Finn ginie na miejscu a dla reszty zaczyna się walka o przetrwanie. Nikt nie wie gdzie są, zasięgu brak a oni muszą walczyć z mrozem, śnieżycą i wiatrem. Wszyscy zżyci że sobą przed wypadkiem lecz po nim większość stara się dbać o siebie, podejmować decyzję nie zawsze zgodne z sumieniem.

Na to wszystko patrzy Finn, dziewczyna utkwiła pomiędzy światem żywych i umarłych. Widzi co robią ci którymi brała udział w wypadku, obserwuje każdego z osobna, niektórym próbuje dodać otuchy, niektórych chciałaby powstrzymać przed tym co chcą zrobić ale przecież nie żyje. Wie że jej rodzina przed wypadkiem była w kryzysie, czy wypadek zmieni coś w ich życiu? Czy relacje się pogorszą? Na te pytania znajdziecie odpowiedź w książce.

Cała narracja jest prowadzona oczami Finn. Krąży pomiędzy bohaterami, przedstawiając to nam. Zdradzę wam jeszcze jeden sekret, historia jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia autorki.

Mi się bardzo podobała i nie raz uroniłam nad nią łzę.

Wypadek samochodowy w zimie, to najgorsze, co się może w życiu zdarzyć, a szczególnie gdy jeszcze w aucie są dzieci, za które kierowca bierze pełną odpowiedzialność, to prawdziwa tragedia.

Autorka książki Suzanne Redfearn przeżyła takie wydarzenie w wieku ośmiu lat. Wraz z ojcem, bratem i wujkiem z synami, postanowili wybrać się wysoko w góry. I wtedy nastąpiła burza śnieżna…. Zainspirowana tymi wydarzeniami autorka postanowiła napisać książkę ”W jednej chwili”.

Dwie zaprzyjaźnione rodziny postanawiają wybrać się na narty w góry. Z pozoru miała to być przyjemna i miła wyprawa, a okazała się straszną traumą, pozostawiającą ślad w psychice do końca życia. Szesnastoletnia Finn Miller to miła i sympatyczna dziewczyna, uczy się w liceum i w jednej chwili, nagle jej życie kończy się. Finn wraz z ojcem, mamą, siostrą, niepełnosprawnym intelektualnie bratem oraz zaprzyjaźnioną rodziną wybierają się kamperem w góry. Auto prowadzi tata Finn, gdy nagle pojawia się na drodze wielki jeleń i niestety dochodzi do wypadku. A właściwie do tragedii, bowiem już od tego czasu nigdy nie będą mogli normalnie żyć.

Pierwszy szok… dociera do nich, że utknęli w pustkowiu, w zamieci śnieżnej.

Finn nie żyje, tata jest w bardzo ciężkim stanie, wujek Bob ma coś z lewą kostką, a siostra Finn-Chloe wymaga natychmiast interwencji chirurgicznej. Ale to są tylko rany powierzchowne, gorsza jest psychika…. Najbardziej przerażające jest zimno i wiatr, wpadające przez wybitą szybę.

Czy wszyscy przeżyją?

Kto pójdzie po pomoc?

Czy szybko ratownicy odnajdą wszystkich uczestników wypadku?

Pytania pozostawię bez odpowiedzi, zachęcając tym samym do wczytania się w książkę „W jednej chwili”. Historia jest bardzo przejmująca, czyta się ją ze łzami w oczach i skierowana jest dla czytelników o silnych nerwach. Konsekwencje wypadku są tragiczne. Decyzje podjęte wówczas i wzajemne oskarżanie się doprowadzają rodzinę i bliskich do obłędu. Jedna Finn, która ”widzi wszystko z góry” zna całą prawdę i opisuje zaistniałą sytuację. Rodzice Finn z trudem brną do przodu, chociaż stracili dwójkę swoich dzieci. Siostra Finn-Chloe ledwo przeżyła i chce dołączyć do Finn. Karen żyje w stanie maniakalnego wyparcia. Natalie tkwi w domu, którego fundamentami są kłamstwa.

Jak zakończy się ta historia?

Przeczytajcie koniecznie. Książka jak najbardziej godna polecenia.

Polecamy: Dobre Recenzje