Skrzydła i kości

“Wsi spokojna, wsi wesoła..”- pisał Jan Kochanowski. A diabła tam spokojna!

Nie tutaj.

🔸️

Malumice, to wieś jakich wiele. Z pozoru nic się nie dzieje, nuda, zwykłość. I oczywiście jeden sklep spożywczy, gdzie znajduje się centrum dowodzenia plotkami. Bez tego byłoby nudno.

🔸️

Do Malumic przeprowadza się rodzina Bocheńskich. Mają nadzieję na nowy start i pozostawienie przeszłości za sobą. Zmiana miejsca zamieszkania wiązała się z ich dwudziestoletnią córką Kingą, za którą ciągnęło się brzemię winnej i przez którą stracili wszystko. Firmę, spokój, dawne życie. Ale przecież można zacząć wszystko od nowa i przecież musi się udać, prawda?

Kinga, to niespokojny, zbuntowany duch. Nie potrafi dogadać się z ojcem, a tym bardziej z macochą. Cieplejsze uczucia żywi tylko do małej siostrzyczki, a i te są ledwie letnie.

We wsi rodzina Bocheńskich budzi ciekawość.

Kiedy Kinga zadaje się z miejscowym chuliganem, Waldkiem Madejem, ludziska chociaż mają o czym gadać 😉.

A robi się jeszcze ciekawiej i sensacyjniej, gdy po lokalnym festynie Waldek zostaje znaleziony martwy, a młoda Bocheńska znika bez śladu.

🔸️

Czytając miałam wrażenie, że po tych wydarzeniach w ludziach z Malumic budzi się coś na kształt szaleństwa. W głowach lęgną się różne makabryczne zwidy. Jakby puściły hamulce.

W spokojnych ludziach może mieszkać zło. A ciemność i mrok są ich przyjaciółmi.

🔸️

To książka dla cierpliwych, bo nie ma tam akcji pędzących na łeb na szyję, ale to historia o życiu i ludzkich dramatach. Tym bardziej ciekawych, gdy dotyczy to małej społeczności, gdzie wszyscy, wszystko o sobie wiedzą, Ale czy naprawdę wszystko?

To nie tylko historia Kingi i jej rodziny, ale również innych mieszkańców wsi. Wielu z nich ma sekrety, przeżyte dramaty. Ich historie zaczynają się przeplatać.

Zdrady, zazdrości, plotki, sumienia obarczone zbrodnią.

🔸️

Powolna akcja, oddaje doskonale atmosferę panującą na niewielkiej wsi i wprowadza nas w to środowisko. Nawet wytrawne mieszczuchy wczują się w ten klimat.

Postaci są wyraziste, dobrze nakreślone, zobrazowane słowem w taki sposób, że dosłownie je widzimy.

To opowieść obyczajowa, która ukazuje nam dramat ludzi zmagających się ze swoimi osobistymi demonami.

Mimo coraz lepszej kondycji polskiej wsi, która podnosi się z kolan między innymi dzięki funduszom unijnym, wciąż jeszcze widoczny jest podział na Polskę A i B. Ta druga część, obejmująca regiony uboższe, nie tylko przynosi dużo niższy dochód, ale i zupełnie inaczej wygląda. Zdarzają się tu wsie i miasteczka rodem ze starych filmów, w których królują drewniane chałupy albo karykaturalne domy stawiane latami ze zdobycznych materiałów. Część takich domów stoi pusta, bowiem kto tylko ma szansę wyjechać do miasta, opuszcza wieść już na zawsze. Wśród młodych ludzi mało kto decyduje się pozostać na wsi, szczególnie, jeśli gospodarka jest na tyle mała, że zyski z niej nie są w stanie wyżywić rodziny. Takie wsie z każdym rokiem podupadają bardziej, coraz mniej się w nich dzieje i tak naprawdę stają się pułapką dla tych, którzy w porę nie wyjechali.

Do wymierających wsi, na których nie ma żadnych perspektyw na przyszłość, żadnych udogodnień, żadnych rozrywek, nikt przy zdrowych zmysłach się nie przeprowadza. A jeśli już to zrobi, to musi mieć ważny powód i to nawet mimo ostatnio panującej mody na spektakularne wyprowadzki do domów pośrodku niczego, by odpocząć od zgiełku miasta i/lub korporacji. Jednak powód, dla którego Bocheńscy przeprowadzili się do Malumic był inny, choć owiany tajemnicą. Tak naprawdę zostali do tego zmuszeni, była to forma ucieczki po tym, co zrobiła ich córka Kinga. Kupili zatem stary, rozpadający się dom, łudząc się, że w nowym miejscu będzie inaczej. Jednak wrogości pomiędzy członkami rodziny, szczególnie widocznej pomiędzy Kingą, a drugą żoną ojca, Elką, nie da się zatuszować nowym miejscem pobytu czy nowym domem. Szczególnie, że Elka skoncentrowana na własnym dziecku, czteroletniej Marysi nie ma siły, ale też i nie chce dziewczyny wychowywać.

Sami sąsiedzi również nieufnie podchodzą do Bocheńskich wyczuwając, że za ich przyjazdem stoi jakaś tajemnica. Tym bardziej, że Janusz Bocheński zatrudnił się w składzie budowlanym jako zwykły pracownik mimo iż wcześniej sam prowadził działalność gospodarczą. To budzi niezdrową ciekawość, ale rodzina nie integruje się z lokalną społecznością, trzymając się na dystans. Największą ciekawość budzi jednak sama Kinga, piękna w wyjątkowy sposób, emanująca wewnętrzną siłą. Przyciąga uwagę zarówno rówieśniczek, stając się obiektem ich zazdrości, jak i okolicznych chłopaków. Kiedy jeden z nich, z którym Kinga spędziła czas na rocznicowym festynie zostaje znaleziony martwy w lesie, podejrzenie pada na dziewczynę. Ta jednak zapada się pod ziemię…

Co tak naprawdę stało się w noc po festynie? Czy Kinga rzeczywiście ma coś wspólnego ze śmiercią chłopaka? Czy zabiła go w obronie własnej? A jeśli tak, to gdzie teraz jest? Te pytania towarzyszyć nam będą w trakcie lektury powieści kryminalnej pt. „Skrzydła i kości”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego książka Joanny Pawłusiów osacza nas dwoją duszną atmosferą, a jednocześnie przyciąga kryminalną zagadką. I mimo iż wolne tempo akcji nie każdemu będzie odpowiadało, to książka ujmie nie tylko miłośników gatunku, ale wszystkich, którzy cenią sobie dobrze nakreślone tło i warstwę społeczną wydarzeń.

Tu obserwujemy Malumice z całą swoją zaściankową małością, z całkowitym brakiem aspiracji, lub przeciwnie – ze zbyt wygórowanymi celami. Małe dramaty i jeszcze mniejsze radości składające się na codzienność mieszkańców tak naprawdę smucą nas, kiedy widzimy, jak bardzo ubogie jest życie tych mieszkańców. I nie dziwimy się tęsknocie młodych, pragnących stąd uciec – inaczej, jak ich rodzice, będą skazani na to, by tu umrzeć. I nawet kiedy zagadka robi się dość przewidywalna w swym rozwiązaniu, to losy mieszkańców miasteczka wciągają nas na tyle, że już nawet nie zwracamy na to uwagi.

Szukacie thrillera, który wodzi za nos, zaskakuje na każdym kroku i porządnie daje do myślenia? Szukacie powieści z mrocznym klimatem, dobrze wykreowanymi bohaterami oraz poczuciem, że nie wszystko zostało powiedziane? Polecam w takim razie sięgnąć po "Skrzydła i kości", czyli książkę, która bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła.

Joanna Pawłusiów w pełni wykorzystała potencjał pomysłu, który sam w sobie okazał się bardzo sprawdzony. Małe miasteczko, mroczna otoczka lasu, bohaterowie zamknięci na społeczeństwo - już od samego początku czuć w powietrzu atmosferę zagrożenia i napięcia, które tylko zyskuje na sile wraz z kolejnymi wydarzeniami. Autorka właściwie nie spieszy się nigdzie z relacjonowaniem akcji, wszystko jest konkretne i szczegółowe, a jednak nie mogę napisać, by akcja była ospała, bo jest ona idealnie wyważona i dynamiczna.

Poznajemy losy rodziny Bocheńskich, którzy właśnie sprowadzili się do Malumic. Nowy start okazał się jednak początkiem nieszczęść, ponieważ bardzo szybko dochodzi do zaginięcia córki bohaterów. Policja uważa, że Kinga uciekła tak jak wiele razy wcześniej, ale tym razem to sprawa inna niż wszystkie. Mieszkańcy bowiem odnajdują ciało a wraz z nim rodzi się wiele pytań i bardzo mało odpowiedzi. Zamordowany został bowiem chłopak dziewczyny a po niej wciąż nie ma żadnego śladu. Czy to więc Kinga dokonała sprawiedliwości? A może sprawa ma głębsze dno?

Wiele motywów, kilka znaczących zwrotów akcji oraz bohaterowie skrywający sekrety to połączenie od którego wręcz nie można się oderwać. Autorka snuje opowieść w bardzo klimatycznej, mrocznej, nasiąkniętej poczuciem zemsty atmosferze, która jedynie podsyca nasz apetyt do poznania prawdy. A ta nieustannie wymykała mi się z rąk, bo kiedy już byłam pewna, że wiem jak to dalej się potoczy - historia zmieniała bieg wydarzeń. Dołóżmy do tego małą wieś, mieszkańców, którzy nie jedno widzieli, poczucie zemsty, zdrady oraz tajemnicze zaginięcie a otrzymujemy cudowną mieszankę wybuchową.

Nie spodziewałam się, że "Skrzydła i kości" tak pozytywnie mnie zaskoczy a jednak przyznaję, że to jeden z najciekawszych thrillerów tego roku. Książka bardzo dobrze napisana, z w pełni wykorzystanym potencjałem, zawiła, zaskakująca i skłaniająca do myślenia. Odpowiedni klimat, złożona kreacja bohaterów a przy tym mocne wkroczenie do międzyludzkich relacji sprawiły, że wokół mnie podczas czytania mnóstwo było skrajnych emocji oraz napięcia jakiego nie wywołała ostatnio żadna inna książka.

Ucieczka; tylko tak można określić przeprowadzkę rodziny Bocheńskich do maleńkiej wsi zwanej Malumicami. Rodzina Kingi chce zostawić za sobą przykre doświadczenia, jednak nastolatce to nie w smak. Co prawda coraz liczniejsze groźby również ją przerażały, ale perspektywa zamieszkania na wsi skrytej wśród lasów i odcięcie od dóbr wszelakich dawanych przez miasto prawdopodobnie jeszcze bardziej. Dziewczyna postanawia więc uciec przy najbliższej możliwej okazji.

Gdy więc Kinga nie wraca do domu po corocznym festynie, śledczy są pewni, że zwyczajnie uciekła. Jedynie jej ojciec w to nie wierzy, próbując odnaleźć córkę na własną rękę. Mieszkańcy Malumic rozpoczynają przeczesywanie lasu, jednak zamiast dziewczyny znajdują ciało miejscowego chuligana.

Wieś ponownie dzieli się na dwie części: tych, którzy wierzą w niewinność Kingi i podświadomie cieszą się ze śmierci nękającego ich chłopaka, oraz tych, którzy od początku założyli, że dziewczyna zamordowała miejscowego łobuza i uciekła przed odpowiedzialnością. Lecz samej dziewczyny nadal nie ma, a żaden trop nie przybliża nikogo do jej odnalezienia.

Tylko jedna osoba zna prawdę o tym, co ją spotkało. Ba, sama się do tego przyczyniła.

Małe wioski, gdzieś na końcu świata i panujący tam, ustalony wiele lat wstecz ład- jak one potrafią stworzyć atmosferę! Zazwyczaj wydaje się, że tak małe skupiska ludzi, zajętych codzienną walką o byt, nie mają nic więcej do zaoferowania. A tu -już po raz kolejny- okazuje się, że mogą być całkiem niezłym tłem dla historii. I skupiskiem tajemnic, od wielu lat czekających na rozwiązanie.

Od pierwszego rzutu oka na Kingę wiedzieliśmy, że niezłe z niej ziółko. To nawet nie przez wzgląd na fakt, iż jest urodziwą dziewczyną. Po prostu od razu z jej zachowania można wyczytać, że ma gdzieś wszelkie konwenanse. Miasto Bocheńscy opuścili z jej powodu, a raczej przez coraz większe wykluczenie ich ze społeczności. Czego powodem również była Kinga. Malumice wybrali głównie przez wzgląd na to, że znaleźli dom w miarę na ich kieszeń. I jako że to wioska, liczyli na chwilę oddechu. Tutaj jednak znowu zaczynają się problemy z nastolatką.

A potem Kinga zaginęła.

Mam mieszane uczucia względem tej książki. Z jednej strony wciągnęły mnie poszukiwania nastolatki i w życiu nie domyśliłabym się prawdy o jej zaginięciu, a z drugiej miałam wrażenie, że ta historia ciągnie się i ciągnie, a ja nie mogę dotrzeć do końca. Mimo że ma nieco ponad trzysta stron. Poznajemy tam również fakty odnośnie pewnego wypadku sprzed lat, jednak on nijak nie wiąże się z teraźniejszością (o ile oczywiście coś mi nie umknęło, jednak wątpię). Jednakże ową wstawkę uważam oczywiście za ciekawą, zapełniła nam czytelniczy czas podczas poszukiwań nastolatki.

Podsumowując, nie jest źle; Skrzydła i kości mają w sobie jakiś urok, który sprawia, iż da się ją czytać bez zbędnych utyskiwań. Jednakże nie sądzę, bym pamiętała o niej po jakimś dłuższym czasie. Nie miała w sobie tego "czegoś", co wbiłoby mnie w fotel aż do ostatniej strony. Ot, dobra lektura, lecz nie niezwykła.

[RECENZJA]

SKRZYDŁA I KOŚCI

Autor: Joanna Pawłusiów

Wydawnictwo: Kobiece

Premiera: 11.05.2022

Joanna Pawłusiów – debiutantka książkowa mieszkająca w Oławie. SKRZYDŁA I KOŚCI to jej pierwsza książka, ale ma na swoim koncie też opowiadanie, odnoszące sukcesy w konkursach i wyróżniane na festiwalach. Książka ma dość mroczną i tajemniczą okładkę, tytuł również jest bardzo enigmatyczny. Czy treść zadowoli Czytelników?

MOŻESZ ALBO STĄD UCIEC ALBO TUTAJ UMRZEĆ

Akcja książki dzieje się w małej miejscowości Malumice, można powiedzieć gdzieś za lasami, na uboczu. Wszyscy tutaj wszystkich znają i każdy wie co powiedzieć o innych. Niespodziewanie do Malumic przeprowadza się rodzina Bocheńskich. Janusz i Ela oraz córka Marysia i Kinga (córka Janusza z poprzedniego związku). Powód przez jaki rodzina musiała zdecydować się na przeprowadzkę jest początkowo ukrywany, później okazuje się, że to przez Kingę. Mieszkańcy Malumic nie są do końca przekonani do nowych sąsiadów. Z zaciekawieniem, ale też ostrożnością przyglądają się ich zachowaniu i działaniom. Kinga zaczyna popadać w nieciekawe towarzystwo. Wkrótce okazuje się, że chłopak z którym się spotykała nie żyje, a ona sama znika. Kto jest mordercą? Czy ma to związek z Kingą? Czy uda się odnaleźć dziewczynę? Żywą czy martwą?

Książka rozpoczyna się prologiem i jest podzielona na trzy części. Myślę, że jak na debiut historia wypadła całkiem dobrze. Początek bardzo obiecujący. Cały czas historii towarzyszy aura tajemniczości. Wydaje się, że Malumice to małe spokojne miasteczko, gdzie lokalna społeczność żyje w swoim sielankowym świecie. Nic bardziej mylnego. To tu czai się zło, rządzi kłamstwo i nie brakuje oryginalnych indywidualistów. Autorka opisuje też relacje międzysąsiedzkie, konflikty, ujawnia rodzinne sekrety. Początek jest dość spokojny, poznajemy rodzinę Bocheńskich i mieszkańców Malumic, a później coraz więcej skrzydeł i kości… . Pojawia się też motyw ptaków, a atmosfera staje się coraz bardziej duszna. Uważam, że ta historia znajdzie swoich zwolenników. Mnie jednak do końca nie przekonała i coś mi w niej zabrakło. Myślę jednak, że książkowe pomysły Joanny Pawłusiów są bardzo obiecujące i kolejne książki będą coraz lepsze.

Tajemnice prowincji.

„Skrzydła i kości” to kryminalna historia wprost z polskiej prowincji, której areną zdarzeń jest miejscowość Malumice. Do Malumic wprowadza się rodzina Bocheńskich: Janusz, jego żona Elka, ich mała córka Marysia oraz Kinga - przeżywająca okres buntu nastoletnia córka Janusza z poprzedniego związku. Rodzina stara się wtopić w prowincjonalną miejscowość i mentalność, jednak proces ten (który i tak nie szedł Bocheńskim zbyt dobrze) zostaje zaburzony przez zaginięcie Kingi...

Nowości Księgarni Tania Książka to zawsze tytuły ciekawe, intrygujące, wychodzące poza dobrze znane schematy. Bardzo często towarzyszy im powiew świeżości, intrygująca zapowiedź czytelniczej przygody, lub też - tak jak w tym przypadku - dawka prowincjonalnych tajemnic, które, przyprawione zbrodnią, są w stanie rozpalić wyobraźnię i zaintrygować od pierwszej do ostatniej strony. Na takie historie warto się skusić, zapewniają one bowiem nie lada rozrywkę i są szansą na całkiem nowe czytelnicze doznania.

Akcja książki rozpoczyna się wraz z wprowadzeniem się do Malumic rodziny Bocheńskich. Na początku nie wiemy dlaczego wybrali oni prowincję na swoje nowe miejsce do życia, jednak wraz z rozwojem wydarzeń można będzie podejrzewać, że ma to związek z Kingą – zbuntowaną i sprawiającą mnóstwo problemów wychowawczych nastolatką. Podejrzenia te później się potwierdzą, tymczasem jednak poznajemy kolejnych mieszkańców Malumic i przekonujemy się, że jest to prawdziwa galeria prowincjonalnych oryginałów.

Początek „Skrzydeł i kości” jest obiecujący. Intrygujący i czający się w tej historii mrok w interesujący sposób kontrastuje z pozorną sielanką prowincji, co można odebrać jako zapowiedź mocnej i wciągającej historii. Pawłusiów sprawia wrażenie, jakby chciała stworzyć bardzo realistyczny fundament pod opowieść, która – jak wspomniałem – wciągnie czytelnika, a następnie zrobi na nim naprawdę dobre wrażenie.

To się naprawdę może podobać, a sama pisarka ma moim zdaniem wielki talent i potencjał. Jej pewnym mankamentem jest niestety – twierdzę tak na podstawie niniejszej lektury – brak umiejętności jasnego sformułowania książkowych priorytetów (jest ich na łamach lektury co najmniej kilka, bez wyraźnego wskazania na któryś z nich, co wprowadza lekki chaos...) i pokazania czytelnikowi tego, co będzie w danej historii wątkiem wiodącym i najważniejszym. Nie jest to jednak względem książki żadnym czynnikiem dyskwalifikującym.

Zapraszam raz jeszcze do sekcji Nowości Księgarni [Adres usunięty]

Książka zrecenzowana dzięki uprzejmości Księgarni [Adres usunięty]

#skrzydłaikości #joannapawłusiow #bloggujezTK #taniaksiazka #cosnapolce #sensacja #prowincja #zbrodnia #czytamksiazki #dobraksiazka #bookstagram #bookreview

[Adres usunięty]

"Skrzydła i kości" to jeden z tych thrillerów, którego akcja dzieje się w małej, hermetycznej miejscowości, ale w przeciwieństwie do swojego  miasteczka, każdy z jego mieszkańców skrywa wielkie tajemnice. Pod powłoczką idealnej społeczności, znaleźć tu możemy wiele zła... morderstwa, zdrady, kłamstwa...

Fabuła książki jest ciekawa i wciąga. Autorka umiejętnie buduje napięcie i potrafi zaskoczyć czytelnika. Akcja jest dynamiczna, wiele się dzieje.

Mnie się podobało. Polecam!

Zastanawiałam się, czy wziąć do recenzji książkę, której tytuł i okładka z jednej strony mnie przyciągały, a z drugiej trochę odrzucały.

Bohaterów jest wielu. To cała społeczność wiejska. Całe rodziny – rodzice, dzieci, dziadkowie. Od imion i nazwisk się roi. Przyznam szczerze, że zdarzyło mi się pogubić, kto jest kim i jaki „balast” dźwiga. Ot, zwyczajni ludzie – pomyślałby kto, jednak pozory mylą, bo w Malumicach nic nie jest takie, na jakie wygląda. Każdy skrywa jakiś mroczny sekret, każdy ma ranę na duszy. Gdy poznawałam ich osobiste tragedie, to im współczułam. Faktycznie, w Malumicach zło się rozpleniło, a śmierć zbiera obfite żniwo. Zagrożenie narasta.

Jednak w miarę poznawania historii moje współczucie wyparowywało. Odkrywałam mroczną przeszłość bohaterów, ich tajemnice, demony, z którymi walczą. To postacie autentyczne, z krwi i kości, w których pod warstwą zalet, nie brak wad. Do tego dochodzą skomplikowane relacje międzyludzkie i sąsiedzkie oraz rozsiewane plotki. Moją uwagę przykuła maturzystka Oliwia, która za wszelką cenę chce opuścić Malumice. To ona najbardziej angażuje się w poszukiwania swojej nowej koleżanki i odkrywa rodzinną tajemnicę.

Joanna Pawłusiów, debiutantka na rynku wydawniczym, zaprezentowała wachlarz przestępstw kryminalnych. Morderstwo to tylko jedno z nich. Prokurator miałby pełne ręce roboty. Autorka zachowała przy tym spójność i logiczność. Zadbała o detale. Całość od początku warzy na wolnym ogniu w gęstym i smolistym sosie z dodatkiem sekretów rodzinnych. Atmosfera napięcia, grozy towarzyszy czytelnikowi od początku i zaczyna go przytłaczać. Koszmary Bocheńskiego z ptakami w roli głównej to jak sceny z filmu Hitchcocka "Ptaki".

Wielowątkowość thrillera i przeskakiwanie między scenami, sprawami i rodzinami wymaga skupienia i wczytania się. Nie jest to książka przyjemna w odbiorze, a i okładka jest mroczna. Wszędzie czai się zło, wszędzie ukrywa się jakaś tragedia rodzinna czy osobista, choć pozory są dobrze stworzone. Autorka potrafi wywieść czytelnika w pole, zaskoczyć go zwrotami akcji i mroczną przeszłością bohaterów. Pobudki i motywy są znane od lat – co komu w duszy gra, co komu strzeli do głowy... Im bardziej czytelnik zagłębia się w powieść, tym bardziej zanurza się w duszny małomiasteczkowy klimat, który go wciąga niczym wir wodny. Nawet na jakiś czas zamieszkuje w Malumicach, by poznać prawdę o jego mieszkańcach i oddać się refleksji nad istotą zła.

Co do zakończenia mam mieszane uczucia. Z jednej strony wpisuje się ono w klimat małomiasteczkowy Malumic, lecz z drugiej moim zdaniem autorka lekko przeforsowała. Nie chcę pisać dlaczego, by nie spojlerować. Osobiście nie lubię, gdy autor urywa akcję w kulminacyjnym momencie pełnym emocji i napięcia, gdy się dużo dzieje, a zakończenie wątków w „łagodny” sposób i okrojonej wersji podaje w epilogu, jakby nie miał pomysłu na finałową akcję. Tu jestem trochę zawiedziona.

"Skrzydła i kości" to udany debiut Joanny Pawłusiów. Thriller z rozbudowanym tłem społeczno-obyczajowym i zawiłą akcją od początku trzyma w napięciu i mami pozorami normalności. Skrywa sekrety rodzinne, wielkie tragedie, budzi demony z przeszłości, pokazuje zło w różnej postaci, nie pozwalając się oderwać od lektury.

To był jeden z tych majowych dni, kiedy wreszcie można było poczuć pierwsze letnie powietrze. Lokalny festyn, który był jedną z nielicznych atrakcji w okolicy, był doskonałą okazją na oderwanie się od szarej codzienności. Nikt nie spodziewał się jednak, że wkrótce przemieni się w koszmar...

Do debiutów podchodzę ze sporą dozą dystansu, w końcu każdy kiedyś zaczynał. Dlatego też, sięgając przy porannej kawie po "Skrzydła i kości", kompletnie nie spodziewałam się, że kilka godzin (i dwie herbaty) później, odłożę ją na półkę... skończoną. Ależ to była porywająca historia!

Jak już pewnie wiecie, jestem ogormną miłośniczką małomiasteczkowych klimatów. Nie ma nic bardziej intrygującego niż niewielka wieś, do cna nasiąknięta mrocznymi sekretami jej mieszkańców. A jeśli już o nich mowa, autorka wykreowała postaci z krwi i kości. Postaci naznaczone licznymi wadami i demonami przeszłości, co czyniło ich tylko bardziej ludzkimi i autentycznymi.

Książka ta łączy w sobie wiele różnych motywów. Zdradę, zaginięcie, zemstę, morderstwo. Jednak to nie same zbrodnie, a skomplikowane międzyludzkie relacje bezsprzecznie wysuwają się tutaj na pierwszy plan. Pawłusiów stworzyła historię, która w fascynujący sposób ukazuje, jak jeden błąd może uruchomić napędzającą się spiralę tragicznych w skutkach czynów.

"Skrzydła i kości" to thriller zaskakujący swoją zawiłością i plątaniną wątków, a przy tym jednocześnie ogormną dbałością o najmniejsze niuanse. Piekielnie angażuje i nie pozwala na choćby chwilę oddechu, niemniej zakończenie jest tego warte. Polecam!

„Skrzydła i kości” to debiutancka powieść Joanny Pawłusiów. Czy udany? Uważam, że tak. Znalazłam tu dreszczyk emocji, adrenalinę i gęsią skórkę. Uczucie niepokoju towarzyszyło mi przez całą historię.

Czy wyobrażacie sobie przeprowadzkę z miasta do wsi, w której diabeł mówi dobranoc? We wsi Malumice można umierać lub z niej uciekać. Rodzina Bocheńskich wybrała pierwszą opcję. Przeprowadziła się z miasta na wieś. Dlaczego? Przecież nie od dziś wiadomo, że w mieście są większe możliwości na lepsze życie niż na wsi. Ta rodzina wybrała tak jak wybrała. Skutki tego będą przerażające.

Janusz Bocheński szybko znalazł pracę. Niestety ona jest poniżej jego kwalifikacji, jednak z czegoś trzeba utrzymać czteroosobową rodzinę. W pracy daje z siebie 110% i komuś to się nie podoba. Ma drugą żonę, z którą ma małą córeczkę. Z pierwszego małżeństwa ma nastoletnią córkę Kingę, która nie trawi swojej macochy. Nie podoba jej się ta wioska. Ma żal do ojca, że musieli się przeprowadzić. Postanawia, że od nich ucieknie – już nie raz to robiła. Czy tym razem ucieknie na zawsze? Czas pokaże. Macocha również nie trawi swojej pasierbicy.

Kinga znika po miejscowym festynie. Wszyscy „bardzo mili” mieszkańcy wioski szukają zaginionej dziewczyny. Zamiast niej odkrywają zwłoki miejscowego chuligana, z którym w tajemnicy spotykała się Kinga. Kto zamordował chłopaka? Czy to może Kinga i dlatego uciekła? Prawda was powali na kolana, ale ja wam jej nie zdradzę.

Autorka bardzo dobrze opisała mieszkańców naszej wspaniałej wioski. Tutaj plotki roznoszą się z prędkością światła. Nic się przed nikim nie ukryje. Czy skrywane sekrety Bocheńskich również ujrzą światło dzienne? Czy wszyscy mieszkańcy Malumic faktycznie są idealni? Czy może również próbują ukryć swoje nieczyste tajemnice? Poznacie mnóstwo przerażających intryg i tragicznych wydarzeń.

Autorka stworzyła dobry i klimatyczny thriller psychologiczny, w którym nic nie jest takie na jakie wygląda.

Czy za wszelką cenę chronilibyście swoich najbliższych?

Jestem zadowolona z tej powieści. Czas poświęcony na jej czytanie nie był czasem straconym. Ciekawa i oryginalna fabuła, całkiem dobra akcja i na pozór idealni bohaterowie sprawiają, że warto sięgnąć po pierwszą powieść Joanny Pawłusiów „Skrzydła i kości”.

Polecam - #mommy_and_books

Malumice wydają sie być wioską na końcu świata, gdzie klątwa odcisnęły swoje piętno na mieszkańcach a widmo jej powrotu jest dla nich przerażające. I właśnie w takie miejsce sprowadza się rodzina Bocheńskich. Trochę skryci, odrobinę nieśmiali, nie chcą wracać do przeszłości. Dla nich to miejsce idelane, przynajmniej na pierwszy rzut oka, w którym będą mogli zapomnieć o problemach z jakimi wiązało się życie w mieście. Niestety nastoletniej córce Bocheńskich niezbyt się podoba ta wieś. Zbuntowana nastolatka, która ma dość swojej macochy, nie wraca z festynu.

W poszukiwania zaangażowała się cała wieś i... znaleziono zwłoki miejscowego chlopaka, z którym chodziła owa Kinga. Sprawy się komplikują coraz bardziej...

Jestem pod wrażeniem psychologicznego rozbudowania tej historii. Mieszkańcy Malumic wydają się tacy sympatyczni... przez pierwsze dwadzieścia. Dość szybko wychodzi na jaw, że ta mała społeczność nie gardzi ploteczkami, lubi pomówienia, często wysuwa oszczerstwa i każdy, ale to każdy, od najmłodszych do starców ma swoje mroczne tajemnice i demony przeszłości. I mimo, że to thriler obyczajowy i akcja biegnie niespiesznisznie, a zwroty akcji nie są bardzo dynamiczne to cztelnik czeka z niecierpliwością, żeby tylko poznać kolejne sekrety i sekreciki Malumic. Każdy z nich prowadzi do kolejnego, są od siebie zależne i nierozerwalnie mają wpływ na losy mieszkańców wioski. Niekorzystny wpływ. Każdy bohater to inny, wyrazisty portret psychologiczny, ale autorka umie nakreślić czytelnikowi obraz postaci nie rozwlekając wątku na kilka stron.

Wielowątkowy lekki thriller (może nie taki lekki, pewne sceny przyprawiły mnie o ciarki), w którym łatwo można zauważyć jak duży wpływ może mieć jedna nieodpowiednia decyzja, jeden błąd, który może się ciągnąć za nami do końca ziemskiego żywotu.

Jak na debiut, książka jest bardzo dobra, więc polecam 👌

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwokobiece 📚

Okładka książki prezentuje się ciekawie. Widzimy ptaszka przywiązanego do drzewa, no, może już nie ptaszka, a truchło, ale jednak. Las przedstawiony na pierwszy rzut nie prezentuje się zachęcająco, a bardziej bym powiedziała, że groźnie. Jest matowa w dotyku, z wytłuszczonymi elementami. Nie posiada skrzydełek, więc nie ma dodatkowej ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Wydawnictwo trafnie wykorzystało okładkę, gdyż po otworzeniu mamy kilka zdań na temat autorki oraz jej fotografię. Z kolei na samym końcu mamy fragment z książki, dość długi. Opis bardzo mnie zainteresował, pomyślałam, że może to być ciekawa opowieść. Stronice są kremowe, czcionka wystarczające dla oka. Książka podzielona została na części i rozdziały.

Pierwsze spotkanie z autorką, która jak dotąd pisywała opowiadania, czyli krótsze formy, niż cała powieść. I mimo, iż nie czytałam tych jej historii, to muszę przyznać, że odniosłam wrażenie podczas lektury, lania wody. Zbędnie naciągana znaczna część, która nie wnosiła nic do całości, a nudziła mnie, jako czytelnika i powodowała, że jakoś średnio byłam przekonana do dalszego czytania... Jak już zaczęłam, stwierdziłam, że skończę, niemniej jednak nie myślałam, że gdzieś przez ponad połowę pozycji będę się nudzić i wyczekiwać akcji, momentu, w którym zacznie się w końcu dziać. Okej, doczekałam się, ale to było dosyć daleko... Niestety. I tak myśląc, że pisarka mogłaby potraktować tę książkę jako opowiadanie, usuwając sporo z początku. Nie wiem, czy dam jeszcze szanse autorce, bo po tej historii nie czuje się do końca przekonana.

Sama fabuła okej, ale to bardziej uważam, że było dość dobrze skonstruowane ostatnie dziesiąt stron, gdzie zaczęło się dziać. Gdzie widzieliśmy oprawców, próbowaliśmy zrozumieć ich decyzje... Ta pierwsza połowa była niedopracowana i myślę, że jeżeli autorka przy kolejnej powieści popracuje nad tym, to będzie znacznie lepiej. Nie lubię lektur bez akcji, w których zbędnie się leje wodę, zapełniając stronice drukiem. Niewiele to wniosło do całości, albo wręcz było to jedno i to samo. Szkoda, potencjał był.

Autorka chwyciła kilka srok za ogon - opisała wielu bohaterów, każdy z nich skrywał drugie ja, gdzie pojawiało się wiele znaków zapytania, czy to czasem to nie on jest winny? Wydaje mi się, że ta mnogość dużo plątała i nie był to dobry zabieg, bo nie jeden czytelnik może się pogubić, a poza tym uważam, że co za dużo, to nie zdrowo. Pojawił się wątek ornitologiczny, gdzie to właśnie ptaki były drogowskazem, wskazówką dla postaci - jednak czuję, że nie do końca i ten wątek został dopracowany. Za dużo autorka chciała wprowadzić i wydaje mi się, że niczego tak naprawdę później nie szło poskładać w całość i doprowadzić do sensownego końca.

Żeby nie było, że ciągle marudzę i kręcę nosem, to akurat spodobał mi się opis wsi Malumice, która jest typową, zabitą dechami wsią. Jakie nadal w naszej Polsce występują! Problemy mieszkańców, intrygi, relacje międzyludzkie, osądy i trwoga przed klątwą, która wisi w powietrzu. Tajemnice, plotki, codzienność - to był strzał w dziesiątkę i to mi się spodobało. Wieś, w której każdy o każdym wszystko wie - teoretycznie. Tak jak jest i u mnie - sama mieszkam na wsi i często jest tak, że wszyscy wszystko o nas wiedzą lepiej, niż my sami, a tak naprawdę nie mają o nas zielonego pojęcia. Nowi mieszkańcy? A skąd? Po co przeprowadzili się do Malumic? Tutaj nie ma przecież przyszłości... Wszyscy się zastanawiali i byli zaintrygowani Bocheńskimi. Czyli standardowo, jak na każdej wsi.

Bohaterowie byli różnorodni, mieli inne zachowania, myśli, ale jakoś nikt, kogo poznałam w "Skrzydła i kości" nie zaskarbił sobie sympatii. Podchodziłam do nich z dystansem i nie wiem, co musiałoby się stać, bym kogokolwiek polubiła. Każdy z nich wydawał mi się dziwny i podejrzany w jakiejkolwiek sprawie.

Reasumując uważam, że nie jest to taki kryminał/thriller jakie zazwyczaj czytam, brak tu typowego śledztwa, akcji, która już od początku miałaby miejsce. Z tej historii byłoby dobre opowiadanie, niektóre fragmenty, a w szczególności pierwsza połowa nie ma większego znaczenia, nie musiało by jej być, autorka śmiało mogłaby skrócić to do minimum, w jednym czy dwóch rozdziałach by się spokojnie zmieściła. Mnie nużyła i żałuję, bo zapowiadało się z opisu naprawdę ciekawie. Nie mogę Wam jej polecić, bo nie jestem zadowolona z niej na tyle, by móc Was zachęcić do czytania. Decyzję ostateczną i tak sami podejmiecie, niemniej jednak ja ostrzegam - wieje nudą przez większą część historii, a później zbyt wiele wątków miesza się ze sobą i nic konkretnego z tego nie wychodzi.

Jak już wszyscy wiedzą, jestem wielbicielką thrillerów, których akcja rozgrywa się w małych miasteczkach, gdzie każdy każdego zna, a bycie indywidualistą wzbudza plotki i niezdrową ciekawość. Tym właśnie Joanna Pawłusiów mnie kupiła.

Malumice, mała miejscowość pod Wolszynem, staje się jednocześnie ucieczką i wybawieniem dla rodziny Bocheńskich, jednak gdy dochodzi do zaginięcia ich córki i odnalezienia w lesie zwłok okolicznego łobuza wszystko się zmienia.

Kto zabił Waldka? Gdzie jest dziewczyna i co ma wspólnego ze śmiercią chuligana?

Autorka postawiła na wielowątkową, zawiłą fabułę. Zaginięcie dziewczyny pozornie odgrywa główną rolę, ale w tle dzieje się bardzo dużo. Czytelnik, jako postronny obserwator, jest świadkiem zdarzeń, które tworzą codzienność mieszkańców miasteczka. Jesteśmy towarzyszami ich powodzeń i niedoli, to rzadko spotykane, aby warstwa obyczajowa w thrillerze była aż tak rozbudowana, ale na mnie ten trik zadziałał.

Nie znajdziemy tu krwawego mordu, lecz spokojne opisy, a także wręcz rozrysowane konsekwencje, jakie poniesie każdy mieszkaniec Malumic po tym, gdy prawda wyjdzie na jaw.

Jedynym minusem książki jak dla mnie było zakończenie. Nie mogę powiedzieć, żeby było złe, ale momentami odnosiłam wrażenie, że jest wręcz przerysowane i groteskowe. Czy zepsuło mi to przyjemność z czytania? Nie. Ot, mała wada, w każdej książce się jakaś znajdzie.

Podziwiam kreacje małomiasteczkowych bohaterów, które stworzyła autorka, a także wyjątkową atmosferę — niepokojącą, a równocześnie bardzo wyciszającą. Czułam się, jakbym oglądała film, którego akcja rozgrywa się w malowniczych Malumicach, nawet nie wiem, kiedy doszłam do końca, co sprawia, że muszę to napisać: wciągająca książka!

Bardzo klimatyczny thriller, który z pewnością trafi do serc wielu czytelników. Ja ze swojej strony mogę go tylko polecić, pomimo niewielkiego minusa, jaki dostrzegłam podczas lektury.

A Ty... dasz się oczarować mieszkańcom Malumic?