Rzeźnik i strzyżyk

Czy thrillery o seryjnych mordercach mogą jeszcze zaskoczyć?

Czasami dochodzę do wniosku, że każde kolejne historie to wyścig o to, kto zbrodnie opisze brutalniej. Bo przecież musi być krwawo, przerażająco, a momentami i obrzydliwie. Brakuje głębi, sensu i logiki.

Wtedy pojawia się ona - Alaina Urquhart, ze swoim doskonałym debiutem. Nagle okazuje się, że tak, thriller może jeszcze zaskoczyć. "Rzeźnik i Strzyżyk" jest tego idealnym przykładem. Owszem, jest makabrycznie, opisy są bardzo szczegółowe i obrazowe, dlatego polecam czytanie na własną odpowiedzialność. To co wyróżnia historię na tle innych, to przebiegłość autorki.

"Rzeźnik i Strzyżyk" to ponadprzeciętny thriller, który łączy ze sobą znane motywy, jednak robi to w niezwykle umiejętny sposób. Gwarantuje Wam, że nie będziecie mogli się oderwać, a mniej więcej w połowie książki przeżyjecie szok. Do teraz nie wiem jak mogłam tak dać się przechytrzyć. Wprost idealne zagranie ze strony autorki, które zadbała o wartką akcję, emocjonujący pościg za seryjnym mordercą i doskonałe elementy zaskoczenia.

Przeczytałam ją dosłownie w kilka godzin. To krótka lektura, napędzana ciągle pędząca akcją i zagadką do rozwiązania. Profil psychologiczny mordercy świetnie nakreślony, od początku znamy jego wątpliwą motywację i genezę jego działań. Podwójna perspektywa, to częsty zabieg, i tutaj też wypadł świetnie. Patolog sądowa i morderca prowadzą ze sobą fascynująca rozgrywkę.

Słowem - ja jestem zachwycona i chcę więcej. Zakończenie sprawiło, że aż otworzyłam buzię ze zdziwienia. Znów się tego nie spodziewałam!

"Rzeźnik i strzyżyk". Książka o tym fascynującym tytule premierę będzie miała już jutro. Ja miałam ogromną przyjemność mieć ją w rękach nieco szybciej i pochłonęłam ją w niedzielę dosłownie na jedno chapnięcie. Tylko czy ona była tak krótka, tak dobra, czy tak tragiczna, że chciałam jak najszybciej mieć ją za sobą?

Przede wszystkim jest to debiut. A tego typu książki osobiście uwielbiam czytać i sprawdzać czy na rynek wpada nowe nazwisko, które będę śledzić z niecierpliwością w zapowiedziach wydawniczych. Co nie oznacza, że każda jest świetna. Co to, to nie, bo czasami wydawane są powieści, które ciężko stwierdzić dlaczego w ogóle ujrzały światło dzienne. A jak to jest z "Rzeźnik i strzyżyk"?

Na dzień dobry dostajemy seryjnego mordercę oraz patolożkę sądową. To już był dla mnie powiew świeżości, bo nie prowadzimy śledztwa wraz z policją, a właśnie podążamy za patolożką. Opowieść jest snuta z perspektywy dwóch osób. I rozdziały są przeplatane na zmianę, co dla mnie było ogromnym plusem, a jednocześnie momentami powodowało, że chciałam szybciej przeskoczyć do tej drugiej strony aby dowiedzieć się jak tam sytuacja wygląda. A dostajemy faceta, zwyrodnialca zafascynowanego medycyną, który myśli, że go nie złapią, że jest na to zbyt inteligentny. Ilu tak sądziło i wpadało przez własne ego, prawda?

Z drugiej strony patrzymy na ręce Wren, która na co dzień obcuje z trupami w swoim prosektorium. Ta sprawa jednak staje się dla niej coraz trudniejsza, a dlaczego, to już musicie przeczytać sami.

Nie jest to długa książka, bo ma niecałe 300 stron, ale jest napisana tak, że nie da się od niej oderwać. Co ciekawe, bohaterowie nie są w ogóle przewidywalni, a autorka ewidentnie postawiła na to, aby czytelnika zaskoczyć i faktycznie, można się miejscami srogo zdziwić.

Często wspominam, że lubię, gdy w thrillerach czy kryminałach autor zahacza o życie osobiste bohaterów. Tutaj jest tego bardzo niewiele i w zasadzie pokazane zostaje czytelnikom tylko to, co niezbędne. Na początku nieco mi to wadziło, ale generalnie wyszło na plus, bo nie było lania wody i zmniejszania napięcia żeby się odbić na chwilę do lżejszych momentów.

Pod koniec czytania mówiłam już, że obiad będzie za dwadzieścia stron, bo tyle mi zostało aby się dowiedzieć co z mordercą. I w zasadzie odpowiedź była okrutnie zaskakująca i nie spodziewałam się takiego zakończenia. Oczywiście nie zdradzę co się wydarzyło, ale powiem tylko, że przewidzieć to się tego nie dało.

Podsumowując, ta książka to majstersztyk i dla mnie najlepsza przeczytana do tej pory w tym roku. Nie ma konkurencji, po prostu nie ma i mam nadzieję, że autorka pisze już kolejne teksty i będą szybko wydane, bo według mnie to, co tutaj pokazała można śmiało nazwać talentem, a jeszcze jak wypracuje warsztat pisarski, to będzie to obłęd.

Recenzja powstała we współpracy z wydawnictwem Czwarta Strona.

Zawsze powtarzam, że nie potrafiłabym napisać książki, bo lubię konkrety i całą historię zawarłabym w kilkunastu stronach. I wiecie co? Właśnie się przekonałam, że da się napisać książkę zwięźle, konkretnie, bez ogromu opisów, a jednocześnie o gabarytach standardowej książki. „Rzeźnik i strzyżyk” to świetny kryminał z psychopatą, który przekraczając próg domu, staje się jednym z nas. To człowiek, który mija nas na ulicy, pracuje biurko obok, którego kojarzymy z miejscowego sklepu. Ten sam mężczyzna porywa ludzi, torturuje ich i zabija. Straszne, prawda? Bardzo dobrze czytało mi się tę mroczną historię. Czasem wkradał się lekki chaos, ale nie odbierał on przyjemności z lektury. No i nadszedł czas na zakończenie po dynamicznym śledztwie, ofiarach i zgłębieniu motywów mordercy. Wiecie co? Mam nadzieję, że będzie kontynuacja, bo inaczej ja się nie zgadzam z takim zakończeniem. Czułam się, jakby ktoś mnie okradł z ostatniego rozdziału. Autorka zostawiła otwarte wrota do kontynuacji i mam szczerą nadzieję, że z nich skorzysta.

Wraca po latach. Nazwany Rzeźnikiem. Skrupulatnie wybiera swoje ofiary. Na każdą z nich ma odrębny plan. Poznaje i zwodzi. W końcu atakuje. Porywa. Zamyka. Każe bawić się w jego wyimaginowaną grę. Wszystko to na ogromnych podmokłych terenach jego działki.

Nie ma nadziei. Każdą z nich pozbawia życia w okrutny, brutalny sposób. Aż tak, że przerażenie bierze górę czytając te fragmenty. Ale jak to bywa i seryjny morderca popełnia błąd. W planie coś zawodzi. I mimo, że bawił się z policją w kotka o myszkę, dając im złudne poszlaki, w końcu to oni zaczynają mieć nad nim przewagę. Do czasu.

W całą sprawę mocno zaangażowana jest także patolożka sądowa. Nie tylko z uwagi na to, że na jej stół trafiają ofiary, ale jak się okazuje zwyrodnialec jest jej znany. Aż za dobrze! To ona w ostatecznym rozrachunku staje z nim twarzą w twarz. Tyle tylko, że koniec końców okazuje się to złudzeniem.

Świetna, genialna, trzymająca w napięciu od pierwszych stron. Momentami okrutnie brutalna, ale nie dająca się odłożyć. To tak w największym skrócie mogę z czystym sumieniem zachęcić Was do sięgnięcia po tę historię. Bohaterowie wykreowani na najwyższym poziomie i plot twist, który spada na czytelnika w najmniej oczekiwanym momencie zmieniając bieg wszystkich zdarzeń. Majstersztyk!

Czasami jest tak, że trudno jest pozostawić przeszłość za sobą. Nawet, kiedy bardzo się staramy, kiedy zrobiliśmy wszystko, by się od niej odciąć, ona powraca w zaskakujący sposób. Co więcej, sytuacja robi się jeszcze straszniejsza, niż w przeszłości, bowiem na stare traumy nakładają się te świeże…

Co to wszystko wspólnego ma z patolożką sądową, doktor Wren Muller? Oczywiście poza tym, że obecnie ma do rozwiązania wraz ze śledczymi prawdziwą zagadkę? Otóż w okolicy grasuje psychopatyczny morderca, zwany Rzeźnikiem z Bagien. Pozostawia swoje ofiary w okolicach wód – a to zanurzone w błotnistej kałuży, a to na mokradłach. Za każdym razem modus operandi wydaje się być inny, każda z ofiar została w inny sposób uśmiercona, a jednak ich ciała wskazują na to, że były torturowane. Doktor Muller angażuje się w sprawę również emocjonalnie przeczuwając, że jest w stanie wskazać mordercę.

Czy faktycznie tak jest? Przekonamy się o tym dzięki porywającemu debiutowi autorstwa Alainy Urquhart, pt. „Rzeźnik i strzyżyk”. Przerażający thriller opublikowany nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona, to oblicze zdeprawowanego człowieka, który dla własnej satysfakcji, zaspokojenia własnych potrzeb, jest w stanie posunąć się do największego okrucieństwa. To portret psychopatycznego człowieka, który – co jest najbardziej wstrząsające – dla otoczenia wydaje się być miłym i godnych zaufania człowiekiem, pracownikiem, kolegą. Lektura powieści zachwyci miłośników gatunku i wszystkich poszukujących w powieściach wątków psychologicznych. To także powieść o tym, jak zachowują się ludzie w sytuacji zagrożenia i – niestety – o tym, jak bardzo jesteśmy przewidywalni.

Morderca bawi się z policją w chowanego, udzielając funkcjonariuszom mglistych wskazówek, a jednocześnie naprowadzając ich na swój trop. Tyle tylko, że by połączyć wszystkie te wskazówki, trzeba być Wren Muller, tylko ona bowiem dysponuje kluczem do chorego umysłu mordercy i … do jego tożsamości. Jedna z ofiar ma w gardle zmięte kartki z książki, na miejscu śmierci innej odnaleziono rzeczoną książkę i kartę biblioteczną mężczyzny, który od lat w Luizjanie nie mieszka. Co więcej, na miejsce zbrodni podrzucono również starą wizytówkę Wren. Czy to przypadek, prowokacja, czy ostrzeżenie? Tym razem wszystko wskazuje na to, że kolejne ciało odnajdą w trakcie miejskiego festiwalu, choć wszyscy boją się, że zabójca posunie się jeszcze dalej, do czegoś bardziej spektakularnego. I faktycznie tak jest, tyle tylko, że jego myśli podążają zupełnie innym torem. Podrzucone pod scena ciało to tylko pewien trop, który ostatecznie prowadzi wszystkich na pobliski cmentarz. To, co tam odkryją, zniszczy spokój Wren zmuszając ją do wyjawienia swojej największej tajemnicy…

Jak zakończy się ta powieść? Czy Wren uda się wskazać na mordercę? Niezależnie od odpowiedzi na te pytania, autorka gwarantuje nam kilka godzin niezwykle wciągającej lektury. Opowiedziana również z perspektywy mordercy historia zatrważa, tym bardziej, że wraca on do nieszczęśliwego dzieciństwa. Nic jednak nie tłumaczy jego postępowania, bowiem wskazane fakty z rodzinnego życia tylko pokazują, że niekiedy rzucone słowa czy czyny rodziców mogą zasiać ziarno chwastu, którego nie można wyplenić. Jednak każdy z nas ma wybór, bo której stronie się opowiedzieć, zaś Morderca z Bagien wybrał ciemną stronę mocy. Dobitnie się o tym przekonujemy w trakcie lektury książki, której wartka akcja w połączeniu z fabułą, a także doskonale wykreowanymi bohaterami czynią książkę piorunującą i wartą zapamiętania. Choć tak naprawdę, dla naszego komfortu psychicznego, lepiej byłoby zapomnieć…