Wzorzec

‘Wzorzec’ to zaskakujący thriller napisany przez Karolinę Głogowską. Wciągająca, poruszająca i przede wszystkim zaskakująca historia, od której nie byłam w stanie się oderwać. Jedno na wstępie muszę Wam zaznaczyć, autorka w swojej powieści nie bawi się w konwenanse oraz słodkie słówka. Jest dobitnie, jest mocno i jednocześnie treść daje do myślenia. Nic tylko dać porwać się fabule.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Karoliny i powiem Wam, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Dobrze przemyślana fabuła, prosty i dobitny język oraz wciągająca akcja. Od pierwszych stron byłam zaintrygowana wydarzeniami a im dalej w książkę, tym bardziej historia Sawy mnie pochłaniała. A skoro już przy bohaterce jesteśmy, to wielkie brawa i ukłony dla autorki za fenomenalne wykreowanie postaci. Mamy tu do czynienia z realistycznymi i bardzo złożonymi osobowościami. Na ich przykładzie oraz na podstawie przedstawionej fabuły autorka świetnie ukazuje bardzo ważne, oraz ciężkie tematy takie jak przemoc domowa.

Ogromnym atutem powieści jest trzymanie czytelników w napięciu oraz niepewności i tutaj mogę Was zaskoczyć, gdyż spowodowane jest to nie tyle poszukiwaniem sprawcy, lecz samym odkrywaniem motywu. Świetne zagranie ze strony autorki, sprawia to, że nie tylko historia jest głęboka oraz złożona – bo tacy są ludzie - ale także wciągająca i intrygująca.

Kolejnym ogromnym plusem jest to, iż autorka postawiła na dwutorowość w przedstawianiu wydarzeń. Mamy tu przeskoki między teraźniejszością a przeszłymi wydarzeniami. Wszystko bardzo sprawnie poprowadzone, więc od razu uspokajam nie da się zgubić podczas czytania. Wszystko jest klarowne i bardzo jasne. Tak poprowadzona akcja pozwala nam spojrzeć na wydarzenia z różnych perspektyw, poznać motywy oraz poczynania bohaterów, a także lepiej ich zrozumieć. Ponadto w taki oto sposób autorka bardzo powoli odkrywa karty przed czytelnikiem, aby ten mógł wczuć się w wydarzenia.

Na uwagę zasługuje również samo zakończenie. Oczywiście nie zdradzę na jego temat nic, lecz powiem tylko, że nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Zdaje sobie też sprawę, że nie jedna osoba nie będzie umieć zgodzić się z takim zakończeniem. Tutaj mogę dodać, tylko iż takim obrotem wydarzeń autorka świetnie pokazała jak działa społeczność, presja tłumu oraz system. Nic więcej nie mówię, wiecie, gdzie zajrzeć po więcej informacji.

‘Wzorzec’ to zaskakujący, wciągający i genialnie napisany thriller. Widać, że autorka nie boi się poruszać kontrowersyjnych tematów i ta pozycja jest tego dobrym dowodem. Jest to idealna propozycja dla fanów świetnie napisanych thrillerów oraz książkowych detektywów. Polecam serdecznie.

"Małe impulsy, nieostrożne kroki, odruchy i przemyślane decyzje" tworzą nieoczywistą opowieść o mrocznej stronie pożądania. "Wzorzec" to także obraz prób "skalibrowania rzeczywistości" po tym, jak ktoś "wlazł ci pod skórę" jak drzazga, a ty chcesz, a jednocześnie wcale nie chcesz jej stamtąd wyciągać. Bo wolisz jednak, żeby tam została. Bezpieczniej jest problem "wyplenić, rozjechać walcem i zabetonować", schować do szuflady, "zasiać świeżą trawę i kwiaty" i żyć dalej. Nikt nie chce "codziennie być na wojnie" z samym sobą, szczególnie socjopata...

.

W kuchni czasami dwa konkretne składniki zupełnie do siebie nie pasują: czekolada i kawior, ostrygi i marakuja. Wystarczy jednak "odnaleźć podobne cząsteczki bazowe", które je tworzą i łatwo je wtedy ze sobą sparować. Podobnie w miłości. Nic nie jest czarno- białe. Istnieją pewne automatyzmy, wzorce, zdefiniowane w ludziach przez przeszłość, osobowość lub wrodzone skłonności do czynienia dobra i zła. O tym również jest "Wzorzec".

.

Mocną stroną jest warstwa psychologiczna. Autorka świetnie wykreowała bohaterów. Główna bohaterka od początku do końca jest zagadką, a jej manipulacje szokują. Raz wydaje się być ofiarą, by za chwilę "puścić oko" i mistrzowsko dalej odgrywać swój spektakl. Nie wzbudza sympatii, ale intryguje i łatwo nieświadomie ulec jej niejednoznacznej osobowości. Atutem jest klimat. Scenerię stanowi Gdańsk, a szczególnie nabrzeże Motławy. Smaczku dodają popisy kulinarne jednego z bohaterów. Ważnym wątkiem jest przemoc. Część wydarzeń rozgrywa się w fundacji świadczącej pomoc osobom dotkniętym przemocą. Fabuła niezwykle wciąga. Styl jest lekki, ale zawierający sporo refleksji. Atmosfera- duszna. Narkotyki, sex, socjopatia, dysfunkcyjna przeszłość - tworzą tło, które dodaje mroku. I chociaż zakończenie trochę mnie zawiodło (zabrakło mi w nim mocnego plot twista), to książkę zdecydowanie polecam. Thriller psychologiczny z wyraźnym wątkiem kryminalnym. Warto przeczytać.

@recenzje_ksiazek_niezwyklych_

🏵 "Wzorzec" spod pióra Karoliny Głogowskiej" to thriller psychologiczny z wątkiem kryminalnym.

🏵 Sawa jest prezesem fundacji wspierającej ofiary przemocy, więc gdy pewnego dnia spotyka dawnego znajomego Adama, którego żona się nad nim znęca postanawia mu pomóc.

Jednak niedługo po tym Adam zostaje znaleziony martwy, a Sawa zgłasza się na policję i twierdzi, że zabiła go w obronie własnej.

Co tak naprawdę się wtedy wydarzyło?

Czy Sawa mówi prawdę?

Dlaczego Adam zginął?

🏵 Akcja powieści rozgrywa się w teraźniejszości i przeszłości, dzięki czemu możemy lepiej poznać naszych bohaterów, oraz dowiedzieć się, co tak naprawdę nimi kieruje.

Stopniowo odkrywamy okoliczności, w których doszło do zabójstwa, książka wciąga i nie pozwala się nudzić. Jestem wielbicielką thrillerów psychologicznych, także dla mnie była to naprawdę świetnie skonstruowana historia, i autorka była w stanie mnie zaskoczyć. Temat przemocy domowej nie jest zbyt częstym tematem książek, ale uważam, że autorka bardzo dobrze go przedstawiła.

Wyraziści bohaterowie i interesująca fabuła są niewątpliwiym atutem tej historii, i choć od początku wiemy kto zabił, to nie sprawiło to, że książka była dla mnie mniej interesująca.

Jeśli lubicie thrillery psychologiczne, rozwiązywanie zagadek, śledztwa i mroczne historie to polecam przeczytać.

"Przyszło mi wtedy do głowy, że takie różnice w postrzeganiu pewnych zdarzeń dużo mówią o naszej przeszłości. A właściwie o kodach, które mamy wgrane".

Intrygująca książka to taka, o której chce się opowiadać innym. Tak było z książką "Wzorzec". Dość niespodziewanie zaczęłam opowiadać o tej historii znajomym, skutecznie siejąc nutkę zaciekawienia i bezlitośnie pozostawiając pytania o zakończenie. De facto, jeszcze wtedy go nie znałam.

"Wzorzec" przybliża nam historię Sawy Boguckiej i Adama Hinza, zarówno współczesną, jak i przeszłą. Dwoje ludzi, których łączy niewiele a dzieli praktycznie wszystko. Sawa osiągnęła w życiu tak wiele, nawet więcej aniżeli kiedykolwiek marzyła. Robi zawrotną karierę, cieszy się sporym autorytetem i u boku ma oddanego narzeczonego. Adam stacza się po równi pochyłej, coraz bardziej pogrążając się w beznadziei. Problemy narastają lawinowo - nieudane małżeństwo, problemy w pracy i miłość nieodwzajemniona.

Poznali się w przeszłości, w zupełnie innym życiu. Teraz ponownie się spotkali i nic dobrego z tego nie wyszło. Jak naprawdę wygląda ich relacja? Słowa Sawy kontra słowa Adama. Ktoś przeciwko nikomu. Szkopuł w tym, że Adam już żadnego słowa nie wypowie, bo nie żyje. A Sawa przyznała się do jego zabicia w obronie własnej. Ale są wątpliwości…

"Śmierć jest zazwyczaj efektem przypadku. Nawet ta zaplanowana"

Max Czornyj określa "Wzorzec" mianem thrillera kompletnego. Nie wiem, czy to określenie jest w pełni adekwatne. Jak dla mnie - bardziej dramat psychologiczny. Od pierwszych stron widać, jak autorka koncentruje się na aspekcie psychologicznym swoich postaci - mozolnie buduje ich obraz, sięgając najpierw po wydarzenia z przeszłości, które rzutują na teraźniejszość. Jednocześnie wciąga czytelnika w nierówną rozgrywkę, bo przedstawione historie i wspomnienia nie definiują jednoznacznie bohaterów. Ktoś musi odgrywać rolę tego dobrego i tego złego. Tylko kto w tej historii jest katem a kto ofiarą? Czytelnicy niejako stają się ławą przysięgłych, których zadaniem jest określenie, kto z nich jest bardziej wiarygodny. Czy celebrytka Sawa może okazać się psychopatką i histroniczką (piękne określenie!) a Adam, ze względu na swoje kłopoty, musi się pogodzić z rolą człowieka, który stosuje przemoc fizyczną i psychiczną, by osiągnąć swój cel? A może jest wręcz przeciwnie?

W historii tej pary nieustannie przewija się temat wzorców społecznych, z którymi człowiek się rodzi lub nabywa je od najmłodszych lat, czerpiąc od starszych pokoleń. Tylko co się stanie w momencie, gdy uświadomi sobie, że te wzorce uwierają go w życiu? Ograniczają, nie dając szczęścia? Czy stłamszenie w określonej roli społecznej może (albo i musi) doprowadzić do tragedii?

"Skoro postępował według określonego, sprawdzonego wzorca, starał się, spełniał oczekiwania a rzeczywistość i tak spuszczała mu manto, to może faktycznie lepszym rozwiązaniem było kopnięcie jej w dupę, a nie wieczne nadstawianie swojej".

W książce Karoliny Głogowskiej to kobiety mają głos. Oprócz Sawy, poznajemy historię pani prokurator i patologa sądowego. Praca w męskich profesjach kosztuje je znacznie więcej wysiłku. Nieustanne udowadnianie swojej wartości, odporność na niewinne prztyczki dotyczące płci i doświadczenia zawodowego, czy też boleśniejsze konsekwencje swoich opinii – to ich niełatwa codzienność. Może właśnie dlatego tak dobrze je zapamiętałam? Są wyrazistymi bohaterkami, w życiu osiągnęły sporo, ale każda z nich nosi w sobie drzazgi, które nieprzyjemnie uwierają co jakiś czas.

I tak już zupełnie na koniec, chociaż powinnam napisać o tym na samym początku. Sawa Bogucka przewodzi fundacji, która wspiera ofiary przemocy domowej. Kobieta nie owija w bawełnę, bardzo obrazowo mówiąc o powszechnie znanych schematach. A jednak sporo z jej słów zostaje w głowie na dłużej…

"Wiedzą państwo, jaki kosmetyk sprzedaje się najlepiej? Korektor. Mocno kryjący, odcień pomarańczowy, na świeże, fioletowe siniaki (…). Robimy dużo, żeby zatuszować ślady i chronić naszego kata. A ja mówię: nie ukrywaj go. Pokaż, co zrobił".

Czekałam na taki thriller, który mnie czymś zaskoczy i zaciekawi! "Wzorzec" Karoliny Głogowskiej do takich należy. Od pierwszych stron jest ogień. Potem na scenę wkraczają bohaterki: silne, pewne siebie, ostre i takie, które "nie certolą" się z nikim i niczym💪

Fabuła dotyczy przemocy w rodzinie. Założę się, że w pierwszym odruchu większość pomyśli o dręczonych żonach. Ale co w sytuacji kiedy ofiarą jest mężczyzna? Pojawia się również ciekawy wątek dotyczący organów sprawiedliwości, czy rzeczywiście wydają sprawiedliwe wyroki w każdej sprawie? Jak urzędnicy na wysokich stanowiskach żonglują prawdą i kłamstwem. Tam, gdzie należy coś ukryć zrobią wszystko, by sprawie ukręcić łeb. Niewygodnych "sprawiedliwych" odsunąć od istoty problemu.

Nasza bohaterka Sawa to silna kobieta, która dojrzewała w dysfunkcyjnej rodzinie. Odnosząca sukcesy kobieta, prezeska fundacji wspierającej osoby doświadczające przemocy w rodzinie, pewnego dnia zgłasza się na policję, twierdząc, że zabiła mężczyznę, który miał na jej punkcie obsesję. Nawet prokurator trudno uwierzyć, że ta drobna kobieta mogła udusić postawnego Adama Hinza. Dowody wskazują, że działała w obronie własnej, ale psycholog sądowy ma spore wątpliwości co do szczerości Sawy Boguckiej. Bowiem wzorzec ran na ciele kobiety odpowiada samookaleczeniu.

Ta historia wciągnęła mnie bez reszty. Musiałam zarwać noc, by dowiedzieć się kto jest ofiarą, a kto sprawcą. Mamy tu zakazaną miłość graniczącą z szaleństwem, pogmatwane relacje. Sawa wkracza na bardzo grząski grunt, aż wywołało we mnie dreszcz emocji. Z jednej strony poukładana dziewczyna, ale z drugiej potrafi namącić w dość paskudny sposób. Co wiedział Adam Hinz, czy Sawa Bogucka jest bez skazy? Ta historia nieźle wam namiesza.

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwomieta

Bardzo długo czekałem na naprawdę mocny thriller, który zapadnie w mojej pamięci na długi czas. W końcu mogę poczuć się w pełni usatysfakcjonowany, gdyż 'Wzorzec' K. Głogowskiej spełnia moje oczekiwania. Po książkę sięgnąłem, gdyż polecił ją jeden z najbardziej szanowanych przeze mnie pisarzy, Max Czornyj. Okazało się, że nie był to trik marketingowy, lecz rzeczywista ocena książki. Do końca nie wiedziałem jakie będzie zakończenie, właśnie fakt, że autorka potrafi pisać w tak nieprzewidywalny sposób sprawia, że na długie godziny byłem przykuty do fotela i czytałem, polecam. 

Często tak macie, po przeczytaniu jakiejś książki brakuje Wam słów na jej opisanie? Tak mam w przypadku tej historii.

Wierzycie że każdy ma zapisany swój wzorzec, według którego żyje, funkcjonuje? Wydaje mi się, że tak, ale każde nawyki, przyzwyczajenia można zmienić, czy wtedy wzorzec też jest inny?

Sawa Bogucka wspiera ofiary przemocy domowej, jako prezes fundacji stara się o jej dobre funkcjonowanie i pomoc ludziom. Pewnego dnia w jej biurze pojawia się Adam, ofiara swojej żony. Sawa pomaga mu znaleźć mieszkanie, wspiera go też rozmowami. Pewnego dnia Adam zostaje znaleziony martwy, a Sawa zgłasza się na policję jako ta która go zamordowała w obronie własnej, twierdząc, że Adam rzucił się na nią i to on próbował jej zrobić krzywdę.

To jest thriller, który zostaje w pamięci na długo. W głowie rodzą się pytania czy Sawa jest ofiarą, a może bezduszną psychopatką? Czy naprawdę jest skrzywdzoną przez życie kobietą czy może prowadzi wyrachowaną grę z wszystkimi wokół. Portret psychologiczny wszystkich bohaterów jest bardzo dobry, poznałam ich od każdej strony, autorka w mistrzowski sposób zbudowała postacie. Podejście do tematu też jest niestereotypowe, ofiarą przemocy jest mężczyzna, zabija go kobieta. Czy to on jest wszystkiemu winien, a może faktycznie jest ofiarami kobiet najpierw żony, później Sawy.

Książka wciąga od początku do końca, autorka mistrzowsko zbudowała intrygę. Rewelacyjne jest to, że całość dzieje się w dwóch przestrzeniach czasowych, kiedyś I teraz, dzięki temu możemy poznać jak ukształtowały bohaterów zdarzenia z przeszłości. Dla tych którzy lubią thrillery psychologiczne, bohaterów z problemami i zawiłe relacje między nimi ta książka jest idealna. Cieszę się, że mamy tak dużo polskich autorek i autorów, którzy piszą tak dobre książki.

Mocne 7/10! Fabuła ma miejsce w Polsce, czas akcji to współczesność. Akcja ma miejsce w Gdańsku, gdzie zostaje znalezione ciało postawnego mężczyzny. Dowody w jego mieszkaniu ani ewidentne ślady uduszenia na szyi nie pozostawiają wątpliwości - ofiara została zamordowana. Mężczyzna był notowany i miał wielu wrogów, pozostaje, więc pytanie, kto mógł to zrobić? Czy jedna z osób, z którymi pozostawał w konflikcie? Wtedy na policję zgłasza się drobna kobieta prowadząca fundację. Twierdzi, że... to ona zamordowała mężczyznę. Problem tkwi w tym, że wydaje się to mało prawdopodobne, nawet jeśli dowody wskazują, że faktycznie broniąc się, napadła na mężczyznę. Podważa się jej prawdomówność, odkrywa na jej ciele ślady samookaleczeń i podejrzewa, że mogła być psychopatką, a nie potencjalną ofiarą, która dokonała zabójstwa w obronie własnej. Ale jak było naprawdę? Czy prawdopodobna morderczyni i jej ofiara mieli romans? A może to nie prezeska fundacji dokonała morderstwa? Jesteście ciekawi/ciekawe?

Jeśli tak - musicie sięgnąć po "Wzorzec" autorstwa Karoliny Głogowskiej. Książka, choć ma fantastyczny wątek kryminalny, dzięki napięciu i skupieniu na relacjach oraz psychologii postaci spokojnie może być nazywana thrillerem psychologicznym. Postacie były wykreowane i opisane jak realni ludzie, ale momentami niektórzy bohaterowie wydawali się mi się irytujący. Język był prosty, oszczędny i zrozumiały. Podobała mi się forma, ale nie obraziłabym się, gdyby autorka wzbogaciła ją bardziej poetyckim lub po prostu mocniej rozbudowanym i różnorodnym językiem. Jednocześnie doceniam ile ciekawych cytatów i przemyśleń można odkryć w książce oraz jak mocno skłania do refleksji i kieruje uwagę na ważne tematy, np. psychopatii czy przemocy psychicznej oraz fizycznej. Przeszkadzała mi liczba przekleństw, niektóre z nich nie były konieczne. Poza tym książka jest naprawdę ciekawa i dobra. Nie jest długa, ale dobrze rozłożono rozwój akcji w czasie i nie ma się wrażenia pędzącej akcji lub ciągnących się wątków. Nie mogę też nie docenić ciekawego zakończenia i niecodziennego pomysłu na fabułę. Na całości nie trzeba się mocno skupiać, dzięki czemu książkę czyta się szybko, zwłaszcza, że jest interesująca. Dzięki temu, że akcja dzieje się współcześnie, a w książce wspomina się, choćby o dostępnej powszechnie technologii, w fabułę łatwiej się zaangażować. Jeśli szukacie tego typu literatury - serdecznie polecam "Wzorzec"!

Książka “Wzorzec” Karoliny Głogowskiej to bardzo dobry kryminał obok, którego nie możecie przejść obojętnie. Historia opowiada losy Sawy Boruckiej, która pewnego dnia zgłasza się na policję i informuje o tym, że jest winna śmierci Adama Hinza. Mężczyzna rzekomo miał obsesję na punkcie kobiety, a ta w geście samoobrony zamordowała Adama. Czy Sawa jest ofiarą, a może perfidną psychopatką?

Brzmi intrygująco, prawda? Ja jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą pozycją. Autorka od samego początku trzyma czytelnika w swoich szponach i tylko podsyca jego zainteresowanie. Czy byłam zaintrygowana tą pozycją? Oczywiście, że tak! Czytałam tą historię z ogromnym zaciekawieniem i nie mogłam uwierzyć w to, gdy wszystkie puzzle tej układanki zaczęły się łączyć w jedno.

Autorce z pewnością udało się stworzyć bardzo interesującą fabułę i tajemniczych bohaterów. W tej książce nie ma miejsca na nudę, ciągle dzieje się coś co sprawia, że od książki nie chce się odchodzić. Cała otoczka przestępstwa, również jest dla mnie ukazana w bardzo ciekawy sposób. A w dodatku w tej książce liczy się coś więcej niż tylko popełniona zbrodnia!

Dla mnie ta książka jest ciekawa w dużej mierze dzięki wątkowi psychologicznemu, który pojawia się w środku. Śmiało mogę przyznać, że autorce udało się go bardzo dobrze przedstawić. W pewnych momentach miałam wrażenie, że autorka nami manipuluje i nie pozwala poznać prawdy. Jednak mi ten zabieg bardzo się podobał.

I tak jak wspomniałam wcześniej, mnie autorka tą historią jak najbardziej kupiła. Jeśli tak jak ja lubicie książki, które są zarówno kryminałem jak i thrillerem psychologicznym to "Wzorzec” jest idealną pozycją dla Was. Dla mnie to idealna pozycja na letnie wieczory, która wzbudziła u mnie dreszczyk adrenaliny i niepewności. Gdy przeczytacie tą książkę nie będziecie żałować!

W tajemniczych okolicznościach ginie Adam Hinz, kucharz restauracji „A Presto”. Ciało Adama znajduje jego była żona-Dominika, mieszkanie denata przypomina pole walki. Po kilku dniach na policję zgłasza się Sawa Bogucka, przyznaje się do zabójstwa Adama, do zabójstwa w obronie własnej. Tak tylko się nam wydaje …

Historie poznajemy w dwóch wymiarach, tego, co jest teraz i tego, co wydarzyło się przed śmiercią Adama i przyznaniem się Sawy.

Prokurator Barbara Modra prowadzi śledztwo w sprawie zabójstwa Adama, podopiecznego fundacji Junona. Większość podopiecznych fundacji to kobiety, które zaznały przemocy domowej. Należy jednak pamiętać, że ofiarami przemocy mogą być również mężczyźni. Do bycia ofiarą przyznał się Adam, denat.

Osoba Sawy wywołuje we mnie mieszane uczucia, im więcej się o niej dowiadywałam, tym mniejszą darzyłam ją sympatią, irytowała mnie strasznie.

Ale oto pewnie chodziło autorce. Książka jest świetna, czyta się ją przyjemnie, idealny scenariusz na film. Tego właśnie życzę autorce-ekranizacji.

Dziękuję @wydawnictwo_mieta za egzemplarz do recenzji 🥰

W jednym z trójmiejskich mieszkań znalezione zostają zwłoki mężczyzny. Wiele wskazuje na uduszenie, jednak skąd wówczas ślady krwi wokół denata? Po bliższym przyjrzeniu się sprawie okazuje się, że ofiara miała wrogów. Dodatkowo mieszkanie wynajmował od fundacji, która wspierała ofiary przemocy.

Nagle na komisariat przychodzi Pani Sawa. Kobieta twierdzi, że to właśnie ona zamordowała Pana Adama. Według jej zeznań działała w obronie własnej. Podobno miał na jej punkcie obsesję...

Jak było naprawdę?

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Przyznam, że ta książka wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Co tam się działo...😱 To moja pierwsza styczność z twórczością autorki i jestem pod dużym wrażeniem.

Książka została napisana bardzo prostym językiem, dzięki czemu dosyć szybko się przez nią płynie. Dodatkowo fabuła zdaje się być niezwykle przemyślana i próżno szukać w niej jakichkolwiek niedociągnięć.

Podobało mi się to, że historia została przedstawiona jakby z dwóch perspektyw. Mamy teraźniejszość oraz przeszłość. Dzięki temu możemy dowiedzieć się, w jaki sposób doszło do morderstwa.

Postać Sawy jest niezwykle ciekawa. Z pozoru taka niewinna. Okazuje się jednak, że ma co nie co za uszami...

Czy to możliwe, żeby drobna kobieta udusiła mężczyznę silniejszego od siebie? Jeśli tak to jak do tego doszło? Czy Adam był oprawcą, czy ofiarą?

Mocno zadziwiło mnie to, co się okazało. Świetny thriller, który od pierwszej strony wciąga. Nie odłożycie tej książki do samego końca, kiedy już zaczniecie czytać. Ja jestem zachwycona i z pewnością sięgnę jeszcze po jakąś książkę autorki😁

BRUNETTE BOOKS

Gdy w jednym z trójmiejskich mieszkań zostały odnalezione zwłoki mężczyzny prokurator trudno uwierzyć w to, że tak drobna kobieta udusiła tak potężnego mężczyznę.

Sawa Bogucka, prezeska fundacji wspierającej ofiary przemocy twierdzi, że to ona zamordowała Adama Hinza. Podobno mężczyzna miał na jej punkcie obsesję.

Czy Sawa Bogucka jest ofiarą czy perfidną psychopatką, która zaplanowała morderstwo?

Jaka jest prawda?

Przeczytajcie a przekonacie się.

Wow! Niesamowicie wciągająca książka, od której nie mogłam oderwać ani przez chwilę. Genialnie wymyślona fabuła. Ciekawie skonstruowani psychologicznie bohaterowie. Cały czas zastanawiałam się, czy Sawa zabiła, czy nie? Z biegiem czasu okazuje się, że kobieta nie ma czystego sumienia.

Autorka potrafi trzymać w napięciu, powoli odkrywa zagadkę, a czytelnik może poukładać sobie wszystkie puzzle układanki.

Książkę przeczytałam w błyskawicznym tempie, bo byłam bardzo zaintrygowana tą historią.

Zapewniam Was, że podczas czytania tej książki doznacie wiele emocji i wrażeń oraz będziecie mieli ciarki na skórze.

Autorka porusza w książce ciężki temat jakim jest przemoc domowa, która dotyczy kobiet, ale także mężczyzn. Autorka udowadnia, że to jak zachowujemy się i co robimy ma swoje źródło w przeszłości, czyli przez nasze dzieciństwo i doświadczenia.

Jeśli chcecie dowiedzieć się jak doszło do morderstwa to ten thriller mocno Was zaskoczy.

To idealna lektura dla osób o mocnych nerwach.

Ja jestem zachwycona tą książką i stylem pisarskim autorki. Z przyjemnością przeczytam inne książki spod jej pióra.

Rewelacja!

Polecam gorąco!

To moja ostatnia recenzja przed porodem:-) Chwilami nie byłam pewna, co mnie bardziej stresowało, książka czy perspektywa jutrzejszego wyjazdu na porodówkę;-)

A tak poważnie, to faktycznie książka, którą się czyta pod napięciem. Pisana z perspektywy czasu obecnego i tego wcześniejszego. We wcześniejszym czasie poznamy pewnego mężczyznę i kobietę, których relacje będą bardzo złożone. Nie mniej jednak coś tam pomiędzy nimi zacznie się dziać, tylko nie zdradzę co. W czasie obecnym kobieta jest już kimś innym, lecz twierdzi, że jest sprawcą przypadkowego morderstwa. Nieco ciężko jest tą sprawę wyjaśnić, gdyż sama obstawiałam przy niej dwie opcje. Zresztą później od połowy wszystko tak się zagmatwa, że będziecie się spieszyć jak szaleni byleby tylko jak najszybciej ją doczytać:-)

Powiem wam, że autorka bardzo fajnie poprowadziła zagrania bohaterów. Poprzez czasy przed i teraz ujrzymy bohaterów z różnych perspektyw. Będą wzbudzać w nas zaufanie, później nas rozczarują, zaskoczą niejednokrotnie i na końcu, kiedy już wyrobimy sobie o nich zdanie, totalnie namieszają. Jest tutaj motyw przemocy domowej i kontrowersyjne sytuacje, które mają podkreślić wyniki wyświetleń. Czasami ciężko było rozpoznać kto tak naprawdę potrzebował pomocy, gdyż nie zdradzali oni swoich myśli, tylko znaliśmy ich na tyle, na ile komuś o sobie opowiedzieli. Nawet w życiu prawdziwym ciężko jest zauważyć przemoc rodzinną, gdyż oprawcy zawsze grają kozły ofiarne. Tutaj ten schemat był bardzo dobrze podkreślony. Książka nie tylko przedstawia życie bohaterów, ale i nakierowuje na pomoc dla tych osób. Podpowiada w jaki sposób pozbyć się kata, by ktoś nam uwierzył. Sama czytałam ją z wielkim przejęciem, gdyż lubię nietypowe ludzkie zagrania. Co za tym idzie, lubię pomagać ludziom, a tutaj właśnie pisze co robić, by ofiara nie czuła się osaczona. Zaufanie nie zawsze idzie w parze z rozumem, a warto zauważyć te nieprawidłowości zanim będzie dla kogokolwiek za późno.

Wspaniale wykreowani bohaterzy, niemal podkreślone cechy osób krzywdzących, spójna akcja z końcowymi odpowiedziami nawet na nasze pytania. Według mnie bardzo dobra książka, którą każdy powinien przeczytać:-)

Książka porusza bardzo ważne tematy – przemoc to coś, o czym boimy się mówić, zwłaszcza jeśli jest wymierzana w kierunku mężczyzn. Właśnie z takim problemem mierzy się Adam. Jego przypadek od początku wydaje się bardzo ciekawy, a relacja łącząca go z Sawą jest intrygująca, tajemnicza oraz niebezpieczna.

Fabuła bardzo mnie wciągnęła, nie mogłam się od niej oderwać! Książka została napisana przyjemnym językiem, dzięki czemu się przez nią płynie. Na uwagę zasługuje sposób, w jaki autorka stworzyła portrety psychologiczne bohaterów. Pozwoliła czytelnikom na dokładne poznanie postaci. Czasem jednak miałam wrażenie, że autorka na tym skupiała się bardziej, niż na rozwijaniu akcji. Zakończenie delikatnie mnie zawiodło.

„Wzorzec” to książka Karoliny Głogowskiej, wydana przez Wydawnictwo Mięta.

Adam Hinz, podopieczny Fundacji Junona, pomagającej ofiarom przemocy w rodzinie, zgłasza się po pomoc do prawnika ze względu na nieciekawe stosunki z żoną i utrudniony kontakt z dziećmi. W takich okolicznościach poznaje Sawę Bogucką, która motywuje kobiety do walki o swoje prawo do normalnego, spokojnego życia. Sawa jest prezeską fundacji, obrończynią kobiet, celebrytką, można powiedzieć, że influencerką, która stawia na przekaz z jednej strony prosty, a z drugiej – mocny, przemawiający do rozsądku, trafiający prosto w serce i motywujący.

I tak oto głównym tłem dla książki jest śledztwo w sprawie zabójstwa… Adama Hinza. Był to człowiek zagubiony, który nie radził sobie z wieloma problemami. Był notowany, miał wielu wrogów… Jednak jeśli myślicie, że został zamordowany w typowy sposób, charakteryzujący porachunki szemranych typków, to nic bardziej mylnego. Na policję bowiem zgłasza się nikt inny jak Sawa Bogucka, która informuje, że to ona zabiła Hinza w obronie własnej. Zagadkę próbuje rozwiązać prokurator Barbara, psycholog Izabela i patolog Hanna. Czy Sawa naprawdę jest niewinną ofiarą, czy sprawa ma głębsze dno?

Co ciekawe, narzędzie zbrodni jest również nietypowe jak i cała sytuacja – jest to najprawdopodobniej apaszka. Swoją drogą, gdy Wydawnictwo przysłało mi książkę z wydrukowanym cytatem z książki i z dodatkiem w postaci apaszki, przeszły mnie ciarki. Momentalnie poczułam się tak, jakby w stu procentach książka przemawiała do mnie, jakbym zbliżyła się do mordercy.

W książce mamy perspektywę „teraz” i „wcześniej”, dzięki którym otrzymujemy pełen ogląd na sytuację. Autorka dawkuje napięcie, nie pędząc na łeb, na szyję, a stopniowo sprawiając, że raz czujemy się zaintrygowani, a raz aż jeżą nam się włosy na rękach. Wynika to głównie ze sposobu pisania autorki i przedstawiania przez nią rzeczywistości, a także z kreacji postaci – nikt tutaj nie jest albo dobry, albo zły. Nic nie jest białe lub czarne. Wraz z biegiem akcji, dowiadujemy się coraz więcej o bohaterach. Poznajemy profile psychologiczne bohaterów, ich motywacje, cele w życiu, ich przeszłość. Wszystko to składa się na solidne zrozumienie postaci. Co prawda na początku ciężko mi było zapamiętać, kto jest kim, bo pojawia się sporo nazwisk i stanowisk, ale szybko można się połapać, co i jak.

Dosadność stylu pisania autorki sprawia, że nie jest to lektura odrealniona. Dodatkowo autorka porusza w swojej książce problem przemocy domowej, która dotyka zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Temat ten również nie jest jednoznaczny i poprowadzony jednotorowo. Karolina Głogowska nie myśli schematycznie, nie wrzuca wszystkich do jednego worka. W ciekawy sposób pisze również o zjawisku nierówności płci. Autorka, ze względu na otwartość i szerokie spojrzenie na omawiane problemy, jest w stanie dotrzeć do czytelnika. Z jednej strony wie, że człowiek człowiekowi nierówny, a z drugiej – że sprawcami mogą być wszyscy, niezależnie od płci. To, jacy jesteśmy, nie rodzi się znikąd. Wpływ na naszą osobowość, na nasz temperament ma wiele czynników, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Wzorce, przykłady i doświadczenia z dzieciństwa i czasu dorastania również mają wpływ na nas w przyszłości.

Bardzo podobało mi się to, że autorka skupiła się właśnie na pokazaniu profili psychologicznych postaci, ich teraźniejszości, przeszłości i zmian w ich zachowaniu. Stopniowo odkrywała przed nami karty, pozwalając poukładać wszystko w głowie. Autorka bazowała na doświadczeniach z przeszłości, niekiedy traumatycznych i wpływających na osobowość bohaterów. Kurczowo trzymała się przeżyć, ich konsekwencji i uczuć bohaterów. Nic tutaj nie było sztywne.

Dodatkowym plusem jest również to, że autorka pisze w sposób niewymuszony. Książkę czyta się dzięki temu bardzo szybko. Otrzymujemy wartką akcję, ciekawe dialogi, dwie perspektywy czasowe i pogłębione profile psychologiczne bohaterów. Czytając książkę, z jednej strony chcemy już poznać rozwiązanie zagadki, a z drugiej – książki nie chcemy kończyć. Autorka dostarcza nam kawał porządnej lektury, dzięki której odczuwamy napięcie i zaciekawienie, ale wszystko wykreowane jest realnie. Poznając nowe fakty, możemy stworzyć sobie potencjalne rozwiązanie sprawy, a i też niekiedy mocno się zaskoczyć.

Jeśli macie ochotę na przyjemny, stopniowo dawkujący napięcie thriller, który porusza ważne tematy, to sięgnijcie po „Wzorzec”.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Mięta.

Moje drugie spotkanie z autorką, i książka o podobnym temacie. Nie wiem, jak reszta powieści ma się do tego, ale ja trafiam na te o przemocy wobec kobiet. I jeśli chodzi o "Wzorzec" to ten problem został tutaj mocno naświetlony, chociaż autorka nie boi się rownież mówić o przemocy wobec mężczyzn.

Książka jest reklamowana jako thriller, kryminał, jednak dla mnie bardziej to dramat. Historia dwójki ludzi, po przejściach, z różnymi, ale podobnymi historiami, których łączy namiętność. Romans wymyka się się jednak spod kontroli, a całość kończy się w dość przewidywywalny (dla mnie) sposób. Nie można jednak odmówić autorce specyficznego, dającego do myślenia, sposobu przedstawienia sytuacji. Mamy podział na teraźniejszość i przeszłość, te wątki się mieszają, dając szerszy obraz sytuacji. Co do stylu pisania, jest mocny i dosadny, momentami prosty, ale idealnie pasujący do fabuły. Książkę czyta się szybko, bo szybko chcemy dowiedzieć się czy sprawca, rzeczywiście jest sprawcą, czy może ofiarą?

Może nie jest to historia, która mnie w jakikolwiek sposób zaskoczyła, jednak na tle innych dramatów wypada całkiem dobrze. Doceniam jej specyfikę i autentyczność.

Jakie skojarzenie nasuwa Wam się jako pierwsze gdy słyszycie: przemoc domowa? Psychopata? Nie ma co udawać, że głównie mężczyźni są sprawcami.. a może wcale nie? Może mężczyźni po prostu się wstydzą przyznać?

"Wzorzec" to książka, którą zdecydowanie mogę polecić! Mamy tutaj właśnie takie odwrócenie ról, gdzie to kobieta zostaje oskarżona o morderstwo, ona sama się do tego przyznaje! Twierdzi jednak, że była to obrona konieczna, a nie zaplanowane morderstwo z zimną krwią..

Jaka jest prawda? ..

Czy kobieta naprawdę musiała się bronić przed swoją ofiarą? Może dawała naprawdę sprzeczne sygnały Adamowi?

Szczerze mówiąc gdy już byłam pewna na sto procent, to potem Autorka tak manewrowała moimi uczuciami, mieszała mi w głowie, że znów niczego nie była pewna! Wielkie brawa! Do tego akcja która płynie sprawnie, wiele wątków pobocznych równie ważnych, takich jak sprawa Pani prokurator chwilowo zdegradowanej.. by ponownie za jakiś czas zaproponowali jej współpracę.. Kto jest kim? I jakie wpływy tak naprawdę ma Sawa Bogucka, że tak dobrze się ma.. skąd wie tyle na temat przemocy skoro nie uczęszczała na studia w tym kierunku? Do czego zdolna jest Sawa, skoro ma ukochanego mężczyznę, dobrego i wspierającego ją?

Zakończenie tej książki, było bardzo w stylu głównej bohaterki czyli właśnie Sawy! Ja, bym pewnie napisała zupełnie inne zakończenie.. ale te jest idealne.. jeśli chodzi o główną bohaterkę 💥

Och, to była prawdziwa przyjemność! Polubiłam zarówno bohaterów, pomysł jak i styl Autorki, moim zdaniem jest to taka świeżość na rynku wydawniczym 😊

Moja opinia o tej książce zmieniała się kilkukrotnie w trakcie czytania. Nie miałam dotąd okazji styczności z autorką, a wygląda na to, że jej styl jest dość specyficzny i intrygujący – przynajmniej w tej książce :)

Zamordowany zostaje Adam Hinz. Do jego zabicia przyznaje się Sawa Bogucka – prezes fundacji zajmującej się ofiarami przemocy domowej. Twierdzi jednak, że zabiła Adama w obronie własnej. Prokuratorka Barbara Modra ma co do tego wątpliwości...

Przyznam, że początkowo w ogóle nie mogłam się wgryźć w tę powieść, nie zainteresowała mnie. Zmieniło się to mniej więcej po 100 stronach, akcja zaczęła się zagęszczać, a tajemnica stała się naprawdę intrygująca. W biegiem fabuły na jaw wychodzi coraz więcej faktów o naszych postaciach, zwłaszcza o Adamie i Sawie.

Ciekawym zabiegiem jest tu fakt, że w powieści w zasadzie nie ma bohaterów pozytywnych ani negatywnych. Każdy ma swoje za uszami, ale nikt nie jest z góry postawiony na pozycji antagonisty. Właściwie to sam czytelnik ostatecznie może we własnym zakresie i w zgodzie ze swoim sumieniem zdecydować, kto (i czy w ogóle) jest tu winny. Tajemnica zostaje w zasadzie całkowicie rozwiązana (część informacji zostaje nam podanych w dość nietypowy sposób na sam koniec książki – ale nie będę zdradzać nic więcej ;)).

Podsumowując – mimo średniego pierwszego wrażenia książka finalnie mi się podobała. Była nietypowa i oryginalna, wydaje mi się, że mało jest na polskim rynku wydawniczym kryminałów czy thrillerów, które dają nam taką swobodę w kwestii oceny motywów postaci. Ciekawa lektura :)

„Wzorzec” to bardzo dobrze napisany thriller, który wciąga dzięki ciekawym postaciom o wyraźnie zarysowanej charakterystyce i intrygującemu głównemu wątkowi, jakim jest śledztwo w sprawie morderstwa. W ciągu fabuły, poprzez rozbudowane opisy psychologiczne, coraz lepiej poznajemy bohaterów, ale dowiadując się o nich coraz więcej, mamy też więcej wątpliwości co do ich faktycznych motywów – czytelnik czuje się zafrapowany tym, kto kim tak naprawdę może się okazać, i próbuje domyślić się, jak doszło do zabójstwa.

W pewnej chwili wręcz już nie mogłam się doczekać, aż dotrę do końca książki, gdyż byłam tak ogromnie ciekawa wyjaśnienia zagadki. Strasznie lubię, gdy autor przykłada większą wagę do nakreślenia portretów psychologicznych bohaterów, przez co stają się oni wiarygodniejsi w moich oczach, i na ich podstawie mogę podejmować się czytelniczej analizy ich zachowań, typując złoczyńcę.

Akcja fabuły „Wzorca” jest zaś wystarczająco wartka, aby ciekawość tę podsycać, prezentując odbiorcy coraz to nowe fakty i zdarzenia.

Na uznanie zasługuje również fakt, iż Głogowska poprzez tę książkę zwraca uwagę na problem przemocy domowej w Polsce i nierówności płci. To także wątek, który, oprócz wnikania w psychikę postaci, da czytelnikowi stymulację do namysłu – tym razem nad owym aspektem polskich realiów.

Mimo że zakończenie ostatecznie nie było zbyt spektakularne, gdyż po tak długim okresie narastania ciekawości oczekiwałam czegoś bardziej zaskakującego, to całą lekturę uważam za udaną. Dzięki prostemu językowi i szybkiej akcji książkę czyta się prędko i łatwo, a fabuła może naprawdę wciągnąć. „Wzorzec” to dobra opcja na czytelniczą rozrywkę. Polecam.

Spójrzcie tylko na okładkę tej książki… Co widzicie? Mi od razu skojarzyła się z kadrem z czołówki serialu Dexter, który swojego czasu namiętnie oglądałam. 😏

Morderstwo z zimną krwią, a może przypadkowa śmierć? Co tak naprawdę spotkało Adama Hinza? Sawa Bogucka nie kryje faktu, że to właśnie ona zabiła mężczyznę, ale czy miała ku temu powód, może broniła się? Sama twierdziła, że Adam miał obsesję na jej punkcie…

Początkowo trochę gubiłam się w fabule, pojawiało się wiele nazwisk, musiałam kartkować strony i sprawdzać kto kim jest. Potem na szczęście udało mi stanąć niemalże ramię w ramię z bohaterami i czujnie przypatrywać się całemu przebiegowi zdarzeń. Historie poznajemy w dwóch wymiarach, tego co jest teraz i tego co wydarzyło się przed śmiercią Adama. Zagłębiamy się w myśli, pragnienia Boguckiej I Hinza, którzy odsłaniają przed czytelnikami prawdę o swoim życiu. Autorka porusza w książce trudny temat, jakim jest przemoc domowa, w tym przypadku ukierunkowana w stronę mężczyzny, to właśnie on staje się ofiarą, Jak zatem radzi sobie z problemem? I czy w ogóle?

@karoglogowska bardzo realnie przedstawiła swoich bohaterów, „weszła” głęboko w ich psychikę, co spowodowało, że tu nie ma czasu na nudę.

To bardzo dobry thriller! Już na początku mamy solidną dawkę emocji w postaci trupa, a potem jest tego więcej i więcej.. nie nie zwłok 😉 emocji, które rozdzierały od środka bohaterów.

Ogromnie spodobała mi się budowa klamrowa książki. Pierwszy i ostatni rozdział opowiedziany jest z perspektywy tej samej osoby, co więcej zaczynają się one od tych samych słów: „Mówią, że w życiu trzeba mieć szczęście. […]”

Też tak uważacie? 😉

Od dawna miałam ochotę na thriller, który zmusi do rozmyślań i próby odgadnięcia zagadki w nim osadzonej. Thriller "Wzorzec" autorstwa Karoliny Głogowskiej został wydany nakładem Wydawnictwa Mięta, i to na niego padł mój wybór. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki.

Sawa Bogucka przyznaje się do zamordowania Adama Hinza. Jest prezeską fundacji wspierającej osoby, które doświadczyły przemocy, a jej ofiarą był jeden z podopiecznych. Sawa przedstawia Adama jako człowieka, który był jej przyjacielem, ale miał również obsesję na jej punkcie. Robi z siebie ofiarę prześladowania i oskarża denata o próbę gwałtu. Prokurator trudno uwierzyć, że taka drobna kobieta mogłaby udusić postawnego mężczyznę. Jednakże wszystkie dowody wskazują na nią. Psycholog sądowy kwestionuje zeznania oskarżonej i uważa iż rany na jej ciele zadała sobie sama. Prokurator podejrzewa romans między Sawą a Adamem, który mógłby być motywem zabójstwa. Kto jest prawdziwą ofiarą, a kto oprawcą w tym przypadku? By poznać szczegóły tej sprawy sięgnijcie po ten thriller i zatopcie się w powieść by dowiedzieć się jaka jest prawda.

Zacznijmy od oprawy graficznej, która jest moim zdaniem świetna! Okładka, która od pierwszych chwil działa na wyobraźnię plus wewnątrz przy rozdziałach "kwiat", który możemy dostrzec również na okładce. Kolejną rzeczą, którą chcę pochwalić w tej powieści to zawiłość fabuły. Poznajemy przeszłość i teraźniejszość, a pod koniec dostaniemy wyjaśnienie całej zbrodni z perspektywy denata. To dla mnie ogromny plus, bo znamy całość historii i wszystko staje się niezwykle jasne. Może podejrzewałam taki obrót sprawy, a może nie, ale zdecydowanie bardzo fajnie zostało przedstawiona cała zbrodnia i jej motywacja w powieści. Książka pokazuje nam trudną prawdę, że nie zawsze kara spadnie na przestępcę, kata czy oprawcę. Co więcej ukazuje złożoność ludzkiej natury i jak skutecznie można odgrywać w społeczeństwie kogoś kim się nie jest. Marzenia głównej bohaterki o karierze aktorskiej zakończyły się tym, że grała przez całe swoje życie kogoś kim nie była.

Powieść porusza również trudne tematy jakim jest przemoc w rodzinie, ta którą widać i którą skutecznie niektórzy ukrywają. Ofiarą przemocy może być nie tylko kobieta ale również i mężczyzna. Przyjęło się stawać po stronie kobiet jako poszkodowanych i obwiniać mężczyzn, ale często jest odwrotnie. Co nawet pokazała nam ostatnio głośna sprawa pomiędzy znanymi aktorami. Często wina leży po obu stronach, jednakże kto pierwszy dopuści się przemocy niekoniecznie fizycznej nie zawsze jest determinowane przez płeć.

Ogromnie polecam Wam tą powieść i zgłębienie problemu jaki porusza. Być może ktoś w Waszym otoczeniu jest ofiarą przemocy i boi się prosić o pomoc. Pióro autorki mi bardzo przypadło do gustu i chętnie sięgnę po inne jej powieści.

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu.

Gdy na policję zgłasza się Sawa Bogucka, prezeska fundacji na rzecz osób doświadczających przemocy, twierdząc, że jest winna zabójstwa w samoobronie swojego prześladowcy. Ale czy ta drobna kobieta udusiłaby postawnego mężczyznę apaszką? Sposób zabójstwa i zebrane poszlaki stawiają duży znak zapytania pod prawdomównością Sawy - jest ona niewinną ofiarą, czy bezwzględnym sprawcą w tej sprawie?

Jest to jedna z tych historii, w których nie ma szybkiego tempa zdarzeń, czy dynamicznych scen - i to jest tutaj plus! Akcja toczy się powoli na dwóch płaszczyznach - zdarzeń obecnych już po zabójstwie i tym, co działo się wcześniej. Kolejne urywki budują narastające napięcie, a czytelnik ma czas, żeby doskonale poznać bohaterów, ich motywy czy namiętności. Psychologia odgrywa tu kluczową rolę, zaglądamy do głębi świadomości, myśli i skrywanych uczuć - wielokrotnie zastanawiając się, kto tu tak naprawdę zawinił, bo nie ma postaci czarno-bialych. Finału się domyślałam, że może się tak potoczyć, ale mimo to był satysfakcjonujący.

Autorka zwraca też uwagę na problem przemocy domowej i często błędnych przekonań jej dotyczących, zakorzenionych w myśli społecznej - głos w tej sprawie jest zgrabnie wpleciony w fabułę i warty uwagi.

Ja polecam - jeśli szukacie dobrego thrillera ze świetnymi portretami psychologicznymi bohaterów, to dobrze trafiliście 😊

„Wzorzec” to książką, która szokuje od pierwszych stron. Mocny, wyrazisty, krwawy opis miejsca zbrodni pobudza wyobraźnię czytelnika.

Do mieszkania wynajmowanego przez podopiecznego fundacji, która zajmuje się osobami doświadczającymi przemocy domowej, zostaje wyzwana policja. Na miejscu okazuje się, że zamordowany to Adam Hinz. Całe mieszkanie przypomina krwawą walkę, jednak krew nie należy do zamordowanego. W toku śledztwa na posterunek zgłasza się Sawa Bogucka, prezeska fundacji i głośna, medialna osoba, która twierdzi,  że zabiła Hinza w obronie własnej. Prokurator Barbara Modra, uważa jednak inaczej. Na jaw wychodzi fakt, że Sawa i Adam znali się z dzieciństwa, a działania prezeski fundacji nie do końca były tylko „służbowe”.  Czy Sawa rzeczywiście tylko się broniła?

Fabuła poprowadzona jest z dwóch perspektyw czasowych, przed zbrodnią i po zbrodni, kiedy toczy się śledztwo. I chociaż od początku wiemy, kto zabił, to tak naprawdę odpowiedź, dlaczego doszło do morderstwa, znajdujemy na kolejnych stronach książki. Autorka bardzo dobrze wykreowała postacie, są wyraziści i bardzo realni. Wnikamy w głąb ich psychiki, wciąż zdumiewając się, jak daleko można zabrnąć w świecie kłamstw i pragnień.

Książka przesiąknięta jest dramatem niespełnionych, mających za sobą trudne dzieciństwo ludzi. Ich żądze są silniejsze od nich, nie potrafią oprzeć się swojej mrocznej części. Warto tu podkreślić, że idealnie życie często bywa grą pozorów. Manipulacje, fałsz i niepohamowana, wręcz pierwotna żądza może doprowadzić do życiowej tragedii.

Karolina Głogowska poruszyła w tej historii bardzo ważne społeczne tematy, takie jak przemoc domowa, nie tylko ta fizyczna, ale i psychiczna. Ukazała jak łatwo poprzez utarte schematy i stereotypy zaszufladkować ludzi. No bo przecież nie ma nic dziwnego w tym, że mąż tłucze żonę, ale gdy sytuacja się odwraca, to już wtedy nie jest to takie oczywiste.

Podsumowując, książkę czytało mi się bardzo dobrze, świetne pióro autorki, nieprzerysowani bohaterowie, dobrze prowadzone śledztwo, oraz zaskakujące zakończenie, wszystko to złożyło się na bardzo dobry thriller.  Autorka dowiodła tą historią, że nie wszystko złote, co się świeci.

"Wzorzec" to książka, która intryguje od samego początku. Choć zaliczyłabym ją do wolniejszych thrillerów, to ani przez chwilę nie jest nudno. Wchodzimy coraz głębiej w psychikę bohaterów, mamy poruszony temat przemocy domowej, są też narkotyki, widzimy rozkręcającą się żądzę i narastającą obsesję, która prowadzi do nieprzyjemnych incydentów i szantażu. Dodatkowo jest tu tajemnica do odkrycia i oczywiście zagadka dotycząca śmierci Adama. Niezły pakiet się uzbierał, prawda?

Nie polubiłam się z Sawą Bogucką, choć jej historia była tu najciekawsza. Moją jedynką została prokurator Barbara Modra, która jest fajną, pewną siebie i nieco sarkastyczną babką. Wyrazista postać, a ja takie w książkach lubię. Warto zaznaczyć, że "Wzorzec" ma pakiet wyróżniających i różniących się od siebie osób, które nie są płaskie i nijakie.

Plusem książki jest również styl pisania autorki. Karolina Głogowska nie owija w bawełnę i wali wszystko prosto z mostu. Jest napisana lekko i zarazem prosto, co powoduje, że książkę szybko się czyta. Dodatkowo akcja dzieje się w Gdańsku, w którym sama mieszkam, więc to, co znane pozwoliło jeszcze łatwiej się wkręcić w fabułę.

Jak wspomniałam wcześniej, historia budowana jest stopniowo i tak też się rozkręca - choć zbrodnia popełniona jest już na samym początku. Śledząc losy poszczególnych bohaterów, dostajemy też małe wskazówki, które potem w finale ładnie się ze sobą łączą. A zakończenie - dla mnie totalne zaskoczenie, bo takiego rozwiązania się nie spodziewałam.

"Wzorzec" wciąga i trzyma przy sobie do ostatniej strony. Jest to naprawdę bardzo dobra książka, którą - mimo zawartych w niej tematów - przyjemnie się czytało. Jak najbardziej polecam!

BookNaPółce

Prokuratorka Barbara Modra prowadzi śledztwo w sprawie morderstwa Adama Hinza. Początkowo o zabójstwo podejrzewa żonę mężczyzny. Jednak na policję zgłasza się Sawa Bogucka i przyznaje się do zabójstwa.

Sawa jest prezeską fundacji wspierającej osoby, głównie kobiety, doświadczające przemocy. Adam Hinz był znajomym z dzieciństwa Sawy. Kobieta twierdzi, że miał obsesję na jej punkcie, nękał ją, a do jego śmierci doszło w wyniku obrony koniecznej.

Jednak ślady na ciele Sawy, według lekarza sądowego powstały w wyniku samookaleczenia. Psycholog zaś nie wierzy w przedstawioną przez nią wersję. Czy to możliwe, że znana obrończyni pokrzywdzonych, sama zaplanowała zbrodnie z zimną krwią? Czy jest tylko niewinną ofiarą?

Dawno już nie przeczytałam książki tak szybko. Styl Karoliny Głogowskiej sprawił, że przez książkę przepłynęłam w ekspresowym tempie.

Historia Sawy i Adama przedstawiona jest w dwóch liniach czasowych. Stopniowo autorka odkrywa przed czytelnikiem kolejne karty ich relacji, skupiając się mocno na zarysie psychologicznym. Czytelnik ma, więc możliwość bardzo dobrze poznać bohaterów, ich motywację, problemy i marzenia.

Jednym z głównych wątków "Wzorca" jest przemoc domowa. I o ile z przemocą wobec kobiet często można się spotkać w literaturze, tak, jeżeli chodzi o sytuację odwrotną, już nie. Przemoc wobec mężczyzn jest niemal tematem tabu. Nie mówi się o tym. A jeżeli już to często nie jest traktowana poważnie.

Zdarzają się też sytuacje, kiedy kobiety wykorzystują ten wzorzec. Robią z siebie ofiarę. Składają fałszywe oskarżenia. Karolina Głogowska bardzo dokładnie zgłębiła te tematy. Przedstawione w książce historie są dramatyczne, a przy tym niestety bardzo realistyczne.

Kto w tej historii był ofiarą, a kto katem? Musicie przeczytać sami.

Karolina Głogowska w powieści "Wzorzec" zabiera nas w podróż wgłąb ludzkiej psychiki. Ale nie jest to podróż bynajmniej naukowa, czy nudna. Jest to rewelacyjnie poprowadzony thriller psychologiczny, w którym zagłębiamy się w relację dwojga ludzi, próbując odgadnąć co tak naprawdę się między nimi wydarzyło. Czy naprawdę Sawa zabiła Artura, a jeśli tak to dlaczego? Czy sprawczyni jest właściwie ofiarą, czy działającą z premedytacją psychopatką? Powieść jest książką z tych nieodkładalnych - jak zaczniecie ją czytać, oderwiecie się dopiero po jej skończeniu. Dodatkowo porusza i cały czas krąży wokół bardzo ważnego tematu, jakim jest przemoc domowa. Naprawdę warto sięgnąć po ten thriller.

Policja znajduje zwłoki mężczyzny. Wygląda na to, że ktoś go udusił, ale na miejscu znajduje się też wiele krwi, która nie pochodzi od niego. Adam był notowany, miał problemy w małżeństwie, a mieszkanie, w którym przebywał, opłacała fundacja wspierająca osoby doświadczające przemocy. Do śledczych zgłasza się Sawa Bogucka, prezeska owej fundacji, która twierdzi, że zabiła Adama w obronie własnej. Czy jej zeznania okażą się prawdą?

Wzorzec Karoliny Głogowskiej jest kryminałem, w którym akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych. Obserwujemy grono postaci – w tym Sawę Bogucką i śledczą Barbarę Modrą – współcześnie, w czasie prowadzonego śledztwa, a także cofamy się o kilka miesięcy, by dowiedzieć się, jak doszło do zbrodni, co jest jej powodem. Narrator trzecioosobowy relacjonuje wydarzenia od momentu odnalezienia zwłok do czasu sprawy w sądzie, a w międzyczasie prezentuje cały wachlarz sytuacji, które mają znaczenie dla rozwoju wypadków.

Już na wstępie powieści czeka na czytelników trup. Kolejne rozdziały mają za zadanie rozwiązać zagadkę morderstwa. Wiemy, że winna jest Sawa – przynajmniej ona tak twierdzi. Retrospekcje pozwalają poznać tę bohaterkę lepiej. Widzimy jej relacje z partnerem, karierę zawodową i podglądamy ją w czasie nagrywania vlogów. Potem w jej życiu pojawia się Adam. Ta znajomość zmienia wszystko. Czy mężczyzna ma powody, by korzystać z pomocy fundacji wspierającej ofiary przemocy? A może to on sam był agresorem i Sawa faktycznie musiała się bronić?

Wątek przemocy domowej jest w tej powieści bardzo ważny. Sawa ma jasne zdanie na ten temat – podkreśla, że w większości przypadków ofiarami są kobiety, a ciągłe wybaczanie oprawcom w niczym nie pomaga. Jednak w książce mówi się też o mężczyznach, którzy doświadczają agresywnych zachowań ze strony kobiet. Znęcanie się nie musi być tylko fizyczne – to psychiczne również potrafi wywołać wiele cierpienia.

Zabrakło mi w tej powieści szerszego pola dla Barbary Modrej, czyli pani prokurator. Ta postać bardzo mi się spodobała – konkretna, ale z problemami zawodowymi, z intrygującym życiem osobistym. Zniknęła mi trochę w tle Sawy Boguckiej, a szkoda, bo polubiłam tę kobietę i byłam ciekawa jej losów.

Podoba mi się, że podczas czytania kluczymy w różnych relacjach osób. Próbujemy zrozumieć, co łączyło Sawę i Adama, a każde z nich widzi to nieco inaczej. Narrator trzecioosobowy świetnie relacjonuje zachowania, emocje i uczucia bohaterów, wnika w ich psychikę, opowiada świat tak, jak oni go odbierają. Stąd często nieco odmienne spojrzenie na te same sprawy.

Wzorzec to dobrze napisana powieść kryminalna, w której warstwa obyczajowa jest rozbudowana i tworzy klimat. Przyznaję, że podczas czytania zapomniałam zupełnie o zwłokach, skupiłam się na życiu bohaterów i relacjach między nimi. Z zapartym tchem śledziłam rozwój wydarzeń, które poprzedzały tragedię. To było niezwykle wciągające!

Staram się ostatnio trochę nadrobić czytanie i powiem Wam, że trafiam na same naprawdę fajne pozycje.

Miałam właśnie okazję przeczytać książkę „Wzorzec” Pani Karoliny Głogowskiej, która swoją premierę miała 24 maja.

Byłam jej bardzo ciekawa, ponieważ czułam, że będzie to kawał dobrej lektury i nie rozczarowałam się.

W tajemniczych okolicznościach ginie kucharz-Adam Hinz. Jego ciało znalezione zostaje w mieszaniu, wszędzie jest pełno śladów krwi, a sam poszkodowany prawdopodobnie zostaje uduszony. Na policję zgłasza się Sawa Bogucka-prezes fundacji, vlogerka, celebrytka, która przyznaje się do tego, że zabiła mężczyznę, ale zrobiła to w obronie własnej. Czy aby na pewno? Prokurator z wieloletnim doświadczeniem-Barbara Modra próbuje ustalić jak było naprawdę. Na jaw wychodzą nowe fakty: trudne dzieciństwo Sawy, romans Sawy z Adamem, a także to, że patolog przekonana jest, że wzorzec ran na ciele kobiety odpowiada raczej samookaleczeniu, niż ranom wykonanym przez atakującego Sawę Adama. Czy kobieta jest psychopatką i zabiła z zimną krwią? A może rzeczywiście była ofiarą? Czy będzie odpowiadać za swoje czyny?

Książka wciąga totalnie! Od pierwszych stron. Trzymająca w napięciu akcja, ciekawe dialogi, super postaci kobiece (w końcu!). Poruszony jest trudny temat, temat przemocy domowej. Przedstawiony jest w taki sposób, że pozwala to spojrzeć na wszystko pod zupełnie innym kątem. Staje się jasne, że nie tylko kobiety doświadczają przemocy, że nie za każdym razem wszystko jest tak w pełni oczywiste. Lubię książki, które dostarczają mi wiedzy, bądź zmieniają trochę moje dotychczasowe podejście do danego tematu. Ta taka właśnie jest. Daje do myślenia, a to również cenie.

Bardzo się cieszę, że mogłam ją przeczytać. Polecam i Wam!