Pasterska korona. Świat Dysku. Tom 41

FINAŁ ŚWIATA DYSKU

Świat Dysku stworzony przez zmarłego niedawno Terry’ego Pratchetta to jeden z najbardziej znanych i cenionych światów fantasy. To też olbrzymi, bo liczący ponad czterdzieści tomów cykl, który pokochały miliony czytelników na całym świecie. Przed ostatnim tomem stanęło więc nie lada wyzwanie godnego podsumowania całej opowieści; zadanie o tyle trudne, że autor zmarł przed skończeniem pisania „Pasterskiej korony”.

Na nastoletnią Tiffany Obolałą czeka wielkie wyzwanie. W Kredzie coś się budzi, dawne zło gromadzi siły, co czują wszyscy – także ona. Jej światu zagrażają hordy elfów, które chcą za wszelką cenę przejąć nad nim władanie, a ona sama nie jest nawet pewna czy podoła zadaniu, jakie na nią czeka. Pełna wątpliwości, wzywa do pomocy wszystkie czarownice by stanęły przy niej w obronnej walce. Zło ściera się z dobrem, wszystko miesza się ze sobą, nadciąga koniec, ale jaki to koniec będzie? Kto wygra, a kto zginie? Kto wróci, a kto nie wróci już nigdy? Jaki los czeka Świat Dysku?

Odpowiedzi są tutaj, tu kończy się cała historia i tu kres swój osiągają wszystkie (no prawie) wątki. Ale zostaje pytanie, które od śmierci Pratchetta zadawali sobie wszyscy fani „Świata Dysku” i jego twórczości w ogóle – czy owe odpowiedzi przyniosą satysfakcję. Wątpliwość to uzasadniona nie tylko wielkimi oczekiwaniami czytelników rozbudzonymi przez lata publikacji kolejnych części, ale przede wszystkim dlatego, że sam autor napisał jakieś 90% „Korony…” – dopisanie reszty przypadło już Robowi Wilkinsowi. I trzeba przyznać, że Rob wybrnął dobrze z tego zadania, choć wiele kwestii może budzić wśród miłośników cyklu kontrowersje. Co konkretnie? Część spraw zostaje niewyjaśnionych – dla jednych to wada, dla innych zaleta, jako że nowy autor nie dopisał na siłę niczego ponad to, co pozostawił Pratchett. Poza tym samo zakończenie także może budzić wątpliwości. Wilkins oparł się na tym, co napisał Terry, jednak jak wynika z opowieści przyjaciela zmarłego autora, Neila Gaimana, inaczej miał wyglądać sam finał. Przede wszystkim miał być bardziej poruszający, choć i tak „Korona…” wywołuje mnóstwo emocji, i dopowiedzieć miał kilka rzeczy.

Nie zależnie jednak od tych niuansów, finałowy tom „Świata Dysku” to dzieło i tak bardzo udane i niezwykłe. Typowo dla Pratchetta napisane, lekkie, zabawne, mroczne, gdy tego potrzeba, emocjonujące gdy emocje są konieczne, znakomicie czerpiące z najróżniejszych mitów i legend. A przy okazji „Pasterska Korona” to także dowód na hart ducha autora, który wiedząc, że śmierć zbliża się wielkimi krokami, poświęcił ile tylko mógł czasu, by spisać liczne historie, jakie chodziły mu po głowie. I udało mu się to, a ta właśnie powieść jest ostatnią, jaka wyszła spod jego ręki.

Polecam gorąco.

Recenzja Pasterska korona, Terry Pratchett

Świat ciągle musi mierzyć się z podobnym dylematem: co jeżeli ceniony i uwielbiany autor nagle odchodzi, pozostawiająć za sobą niedokończone historie i bohaterów, którzy jeszcze mają wiele do zrobienia? Czasami historia, którą tworzą pisarze, wcale nie należy już do nich. Autor Gry o tron George R.R. Martin stale jest ponaglany przez fanów, o jak najszybsze dokończenie kolejnych książek z serii Pieśni lodu i ognia. Wprost insynuują mu, żeby bardziej o siebie dbał i przestał się objadać. Nie wynika to z ich prawdziwej troski o jego zdrowie, tylko jest związane z obawą, że nie dokończy dwóch ostatnich książek. Jest to trochę smutne, trochę straszne i trochę niesympatyczne, ale tak to jest, kiedy tworzone przez pisarzy dzieła podbijają cały literacki świat i wszyscy czekają na poznanie kolejnych losów bohaterów.

Podobnie rzecz ma się z cyklem Świata Dysku, najpopularniejszej serii napisanej przez Terrego Pratchett’a. 41 książek, które w humorystyczny i niezwykle fascynujący sposób opowiadają różne historyjki, które mają miejsce w wyimaginowanym, fantastycznym świecie. Mimo iż, książeczki należą do gatunku fantasy, poruszają całkiem rzeczywiste problemy, nawiązując humorystycznie do elementów naszej codziennej rzeczywistości.

Pasterska Korona to ostatnia książka z cyklu. Autor pisząc ją już był bardzo ciężko chory. Chciał zakończyć serię w sposób satysfakcjonujący dla fanów. Udało mu się napisać 90% Pasterskiej Korony. Ten odcinek opowiada o odrodzeniu dawnego wroga i wyczuwalnie narastającej grozie. Tiffany Aching będzie musiała się z nim zmierzyć. W tym celu konieczne będzie zjednoczenie wszystkich czarownic i wspólna walka ze złem.

Książki z serii Świat Dysku, ukazywały się przez ponad 30 lat. Fani twórczości Terrego Pratchett’a z niecierpliwością czekali na kolejne odcinki. Ostatnia część Pasterska Korona była o tyle istotna, że miała zakończyć serię, a więc pozamykać kilka spraw. Autor był już wtedy umierający i wraz z zamknięciem serii metaforycznie żegnał się także z własnym życiem. Fani wstrzymali oddech, nie wiedząc, czy stan jego zdrowia pozwoli mu dokończyć książkę. Nie mogą mieć jednak pretensji do Pratchett’a, który pisał ją aż do kresu swoich dni. Chorował na Alzheimera, czyli chorobę atakującą umysł, tym bardziej godne podziwu jest to, że ostania książka zachowała charakter poprzednich części.

Terry nie dokończył Pasterskiej Korony. Pozostałą część dopisał Rob Wilkins. Recenzja Pasterskiej Korony będzie więc podzielona między dwóch pisarzy. Następca Terrego miał przed sobą naprawdę trudne zadanie, ale spisał się całkiem nieźle. Można mieć jedynie zarzuty do faktu, że nie wszystkie wątki zostały zamknięte i nie wszystkie fakty - w pełni wyjaśnione. Jednak zdawał sobie sprawę, że nie może odbierać tego Pratchetowi. Tak jak my nie możemy mieć pretensji do obu pisarzy. Dali z siebie wszystko, Terry pisał do końca, chcąc zaspokoić ciekawość fanów.

Pocieszające jest to, że ta książka praktycznie w całości została napisana przed Pratchett’a. Zapewne część fanów, a właściwie wyznawców Terrego nie będzie do końca usatysfakcjonowana, ale muszą mu wybaczyć i pozwolić mu odejść.