Wiedźmin. Tom 1. Ostatnie życzenie

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Dodana przez Olga P. w dniu 2015-01-17

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   29 z 45 osób uznało recenzję za przydatną

   Geralt jest wiedźminem. Zajmuje się zabijaniem potworów za pieniądze. Nie jest to zwykły człowiek. Nawet nie jest zwykłym wiedźminem. Ma swój kodeks, swoje prawa, których przestrzega. Nigdy nie zabija, jeśli nie musi. Gdy tylko to możliwe odczynia urok. Wędruje po dolinach i górach w poszukiwaniu pracy. W swojej profesji trafia na różnych ludzi. Niektórzy pragną uczciwie mu zapłacić i dać pracę godną wiedźmina, inni pragną go wykorzystać do swoich niecnych czynów. Aż w pewnym momencie przyszedł czas, gdy Geralt wybrał się do świątyni Maltate. Tam znajduje swoje wspomnienia i być może przyszłość.
   
   "Saga o Wiedźminie" to była dla mnie jedna z największych zagadek literackich, z jaką się spotkałam. Nie miałam żadnej wiedzy o tej sławnej serii Sapkowskiego poza świadomością, że jest to fantastyka. Dużo osób polecało mi ją. Wiele też twierdziło, że to seria nie dla dziewczyny. Nie ma prawa spodobać się niewinnej istotce o różowych skarpetkach. Jednak ja nigdy nie byłam zbyt dziewczęca (w stereotypowym mniemaniu), dlatego właśnie postanowiłam sięgnąć po początek historii. Uważałam, że to wstyd nie przeczytać, a co dopiero w ogóle nie wiedzieć, o czym jest Wiedźmin. W końcu to klasyka naszej polskiej fantastyki. Czy żałuję, że przeczytałam ten 0.1(?) tom? Odpowiedź jest prosta i brzmi nie. Każdy aspekt książki bardzo mi się spodobał i uważam, że to również książka dla dziewczyn.
   
   Pierwsze co od razu na wstępie zwróciło moją uwagę to język autora. Jest bardzo dobry. Nie jest to język prosty i banalny. Zawiera dużo słów trudnych i rzadko używanych, niektóre to archaizmy. Jednak jest ON typowo literacki - płynny i barwny. Każde słowo idealnie pasuje do siebie, nie tworząc przy tym doskonałego tekstu, który odstrasza. Mimo wielu nowych słów i dość dużej potrzeby skupienia nie mogłam się oderwać od książki. Wszystko, co czytałam, sprawiało, że przenosiłam się do tego świata i przeżywałam wszystkie te przygody razem z bohaterami.
   
   Książka ma nietypowy podział rozdziałów. Między rozdziałami znajdują się jakby podrozdziały nazwane "Głos rozsądku". To właśnie te podrozdziały ukazują nam czas teraźniejszy, a te tradycyjne rozdziały to takie retrospekcje, gdzie Geralt opowiada nam o sobie i przede wszystkim swoich przygodach, choć lepiej zabrzmiałoby pracy. Mnie osobiście taka mieszanka bardzo się podobała i nie ukrywam, że z chęcią dalej czytałabym wspomnienia tego niezwykłego wiedźmina. Choć już posiadam wiedzę, że kolejne tomy są napisane już w tradycyjny sposób.
   
   W powieści było bardzo dużo odwołań do naszej dawnej kultury. Wszystkie te dziwne stworzenia, potwory miały swoje pochodzenia z różnych kultur, lecz przede wszystkim z naszej słowiańskiej. Nie raz słyszałam o strzygach, czy innych dziwnych chochlikach. Autor bardzo rozbudował tę wiedzę i jak mniemam dodał własne pomysły, co razem stworzyło wielki bestiariusz. Cieszę się, że ktoś zwrócił uwagę na nasze dawne wierzenia i w tak naturalny sposób wplótł je do opowieści o wiedźminie. Samo stworzenia wiedźmina jest dla mnie wyjątkowo oryginalnym pomysłem, nie wiem, czy jest ON wymyślony od podstaw, czy ma swoje korzenie w jakiś wierzeniach. Jednak nie ma wątpliwości, że jestem zafascynowana pomysłowością Sapkowskiego.
   
   Największym plusem tej opowieści bez wątpienia jest główny bohater - białowłosy wiedźmin. Geralt jest postacią nie do rozszyfrowania. Zachowuje się inaczej niż zwykli ludzie, ale też inaczej niż czarodzieje, czy inne stworzenia magiczne. Jednak nie zmienia to faktu, że ma typowo ludzkie odczucia. Jak każdy popełnia błędy i cierpi. Jak każdy kocha i darzy ludzi przyjaźnią. A przy tym pozostaje wiedźminem, walczącym na śmierć i życie z potworami, by dawać bezpieczeństwo. Gdy czytałam o jego losach, byłam zafascynowana. Obserwowanie tych wszystkich wydarzeń było trochę jak zakazany owoc. Wchodziliśmy w tajemne kręgi wcześniej znane tylko Geraltowi. To jakby pozwolił nam zobaczyć swoją duszę. Bardzo się do niego przywiązałam. Między nami potoczyła się cienka nić porozumienia. Jestem pewna, że po którymś tomie Geralt zajmie wysokie miejsce wśród moich ulubionych bohaterów.
   
   Nie wiedziałam czego spodziewać się po lekturze tej książki. Naprawdę miałam wiele obaw, co do tej opowieści. Boimy się nieznanego i tak właśnie było w moim przypadku. Moja wiedza po jednym tomie nadal jest znikoma, co pewnie znawcy i fani od razu zauważą w mojej recenzji, która zapewne ma wiele błędów (wybaczcie, poprawię się). Jednak swoją wiedzę na pewno w najbliższym czasie pogłębię i postaram się lepiej poznać świat wykreowany przez Sapkowskiego. Dla mnie to nowe doświadczenie i dające dużo wiedzy. Nie ma wątpliwości, że w najbliższym czasie sięgnę po kolejne tomy. A książkę polecam każdemu miłośnikowi fantastyki. Dla osób ubóstwiających ten gatunek to pozycja obowiązkowa.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Dodana przez Sylwia W. w dniu 2015-08-06

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   18 z 27 osób uznało recenzję za przydatną

   Nie tak dawno temu, w imię znanych każdemu słów o tym, iż cudze chwalimy swego nie znamy, sięgnęłam po książki, które wyszły spod pióra Jakuba Ćwieka - jego "Ciemność płonie" oraz te wchodzące w skład serii "Chłopcy" ("Chłopcy", "Bangarang", "Zguba"), aby przekonać się, co też w nich takiego jest, że ich autor uważany jest za jednego z najlepszych naszych rodzimych fantastów.
   
   Teraz, podążając dalej tą samą drogą, postanowiłam rozpocząć swoją przygodę z Wiedźminem Andrzeja Sapkowskiego. Tak, dobrze czytacie. Należę do tych nielicznych osób, które do tej pory nie zapoznały się z tą historią - czy to w formie papierowej, czy też pod postacią jej ekranizacji, w której w roli Geralta z Rivii wystąpił Michał Żebrowski. Im usilniej starano się mnie przekonać do tej opowieści i tłumaczono - że jak to tak, uwielbiasz fantastykę, zaczytujesz się w niej, a nie spróbowałaś Sapkowskiego?, tym bardziej stawałam okoniem twierdząc, że mnie ona absolutnie nie interesuje. I tak faktycznie było. Kiedyś. Cóż więc takiego się wydarzyło, że akurat teraz zdecydowałam się na lekturę książki "Ostatnie życzenie", będącej zbiorem opowiadań fantasy stanowiących wstęp do cyklu o wiedźminie Geralcie z Rivii, zwanym też Białym Wilkiem i Rzeźnikiem z Blaviken? Odpowiedź jest prosta - kobieta zmienną jest...
   
   Jak już wspomniałam "Ostatnie życzenie" jest zbiorem opowiadań, w którym naprzemiennie występują rozdziały poświęcone teraźniejszym wydarzeniom oraz wspomnieniom przeżytych przez Geralta przygód. O ile te pierwsze toczą się miarowo i po prawdzie nie wiele się w nich dzieje, o tyle te drugie to już prawdziwa, zapierająca dech w piersi jazda bez trzymanki i to po bandzie, pełna brawurowej akcji i różnorakich emocji, które towarzyszą czytelnikowi podczas lektury. Bo i czegóż tu nie ma! Wraz z Geraltem stawiamy czoła najprawdziwszej strzydze, której już sam wygląd niejednego człeka mógłby wpędzić do grobu. Próba dotarcia do prawdy na temat śmierci dwojga ludzi znalezionych przez wiedźmina na dnie jaru doprowadza nas do istoty zwanej Kłykaczem. Mamy też okazję poznać pewnego maga kryjącego się w swej wieży przed czyhającym na jego życie śmiertelnym niebezpieczeństwem. Bierzemy udział w królewskiej biesiadzie, na której co niektórych poniosą emocje, a do głosu dojdzie Prawo Niespodzianki. Wybieramy się też na kraniec świata, by dowiedzieć się, czy faktycznie diabeł jest taki straszny jak go malują. Po drodze toczymy niezliczone boje, stawiamy czoła najróżniejszym stworom i przeróżnym niebezpieczeństwom, nie jeden raz zaglądając śmierci w oczy. Krótko mówiąc - dzieje się!
   
   "Nazywam się Geralt. Geralt z... Nie. Tylko Geralt. Geralt znikąd. Jestem wiedźminem."
   
   Najmocniejszą stroną książki bez wątpienia jest jej główny bohater - Geralt z Rivii. Jest wiedźminem, a jako taki nie do końca jest człowiekiem. Posiada zdolności i umiejętności charakterystyczne dla swego fachu. Jego obowiązkiem jest chronić ludzkość przed Złem czającym się w mroku. Jednakże Geralt broni ludzi również przed tym, co tkwi w nich samych - ciemnością kryjącą się w ich sercach oraz umysłach. Jest niezwykle charyzmatyczną osobą, o silnej woli, mężną i odważną, o silnym poczuciu sprawiedliwości, wierną ustanowionemu przez siebie kodeksowi. Choć sam nie wierzy w bóstwa, szanuje ich wyznawców - jak chociażby Nenneke, najwyższą kapłankę świątyni Melitele, będącą jego chodzącym głosem rozsądku. Nie wierzy też w przeznaczenie i nigdy nie ogląda się za siebie. Jest postacią, która mimo otaczającej jej brutalności i śmierci, wzbudza sporą sympatię.
   
   "Aby zostać wiedźminem, trzeba urodzić się w cieniu przeznaczenia, a bardzo niewielu tak się rodzi. Dlatego jest nas tak mało. Starzejemy się, giniemy, a nie mamy komu przekazywać naszej wiedzy, naszych zdolności. Brakuje nam następców. A ten świat pełen jest Zła, które tylko czeka, by nas zabrakło."
   
   Równie ważnym elementem książki, zaraz obok głównego bohatera, jest sam świat wykreowany przez Sapkowskiego oraz sposób jego przedstawienia. Kroczą po nim nie tylko ludzie, ale też elfy, krasnoludy, gnomy i całe mnóstwo mniej lub bardziej przerażających stworów znanych m.in z naszych rodzimych legend czy podań ludowych. Strzygi, upiory, rusałki, płaczki, lesze, kikimory, wippery, alpy, bruxy, wilkołaki, bobołaki, mantikory, przerazy, żagnice, ghule, mglaki... to tylko część tego, co czyha w nim na naszego bohatera.
   
   "Ostatnie życzenie" posiada osobliwy klimat, wyraźnie odróżniający to dzieło od innych należących do tego samego gatunku. Ma to związek nie tylko z występowaniem w nim wiedźmina, postaci, której do tej pory nie napotkałam w innych książkach, ale przede wszystkim z językiem, którym jest ono napisane, oraz którym posługują się jego bohaterowie. Mamy tu odniesienia do języka staropolskiego, archaizmy - zarówno w konstrukcjach zdaniowych, jak też związkach wyrazowych. Mogłoby się wydawać, że coś takiego prowadzić będzie do trudności ze zrozumieniem, odbiorem i czerpaniem przyjemności z lektury. Nic bardziej mylnego! Książkę czyta się po prostu świetnie. Przygody Geralta niesamowicie wciągają, zaś język stanowi tylko aby wisienkę na torcie.
   
   Czy żałuję, że dopiero teraz sięgnęłam po Sapkowskiego i jego Wiedźmina? Absolutnie nie! Wy już to wszystko znacie. Przede mną zaś wielka przygoda, którą zamierzam przeżyć u boku białowłosego Geralta z Rivii.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Dodana przez MONIKA C. w dniu 2014-12-26

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   16 z 26 osób uznało recenzję za przydatną

   WIEDŻMIN to jest książka która odrywa komputeromaniaka od komputera bez żalu. Czyta ją cała rodzina. Książka dla pokoleń. Polecam

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Dodana przez Tomek S. w dniu 2017-06-22

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   5 z 6 osób uznało recenzję za przydatną

   Zbiór opowiadań ,który idealnie dopełnia sage. Bardzo wciąga , czasami wręcz nie da się oderwać od przygód białego wilka. Godne polecenia

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Dodana przez Emilia D. w dniu 2018-10-03

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   5 z 7 osób uznało recenzję za przydatną

   Wiedźmin nie jest zwykłym człowiekiem. Wiedźmin to w głównej mierze wytwór ciężkich eksperymentów dających mu nadprzecietne zdolności. Wiedźmin zajmuję się zabijaniem potworów.
   
   Po "Wiedźmina" chciałam sięgnąć już dawno lecz dopiero wizyta na Pyrkonie utwierdziła mnie w tym, że muszę to zrobić jak najszybciej. Widząc wszystkich tych ludzi wręcz żyjących tą książką musiałam przekonać się na własnej skórze o co w tym wszystkim właściwe chodzi.
   
   Pierwsze pytanie jakie przyszło mi do głowy to od czego ja mam to zacząć? Ile blogów tyle różnych kolejności. Postanowiłam jednak zaufać tej najczęstszej i zacząć moją przygodę z Geraltem z Rivii od "Wiedźmin. Ostatnie życzenie." Książka składa się na kilka opowiadań z życia Wiedźmina opisujących jego przygody przeplatanych z serią "głos rozsądku". Przyznam szczerze na początku było mi trudno odnaleźć się w tych wszystkich imionach, miejscach czy potworach. Jednak z czasem człowiek przestaje się tym przejmować aby w pełni rozkoszować sie tym co daje nam książka - a daje dużo.
   
   Całość jest świetnie napisana, że aż żal odkładać książkę chociaż na 5 minut. Fabuła jest interesująca, bohaterów lubi się już od pierwszych stron (nawet potwory ;)), a opisy są takie, że wyobraźnia pracuje na pełnych obrotach. Postać Geralta od razu robi wrażenie - poważny, budzący lęk, pełen charyzmy wielki zabójca potworów. Mimo tej całej swojej surowości i chłodu zaskrabia sobie naszą sympatię.
   
   Zdarzały się momenty, w których książka "przynudzala" wolno rozwijającą się akcją i z lekkim bólem trzeba było przez to przebrnąć. Mimo to moją przygodę z Geraltem uważam za bardzo udaną. Bawiłam się świetnie i tylko czekam aż do moich rąk trafi reszta książek. Polecam zaczynajacym fantastyczna podróż z wiedźminem zacząć właśnie od "Ostatniego życzenia", ponieważ ta książka w idealny sposób wprowadza nas w ten baśniowy świat przepełniony magią, elfami, krasnoludami, strzygami i pełną paletą innych potworów.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 30 recenzji

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Dodaj recenzję