Ostatnie życzenie. Wiedźmin. Tom 1

Zbiór opowiadań ,który idealnie dopełnia sage. Bardzo wciąga , czasami wręcz nie da się oderwać od przygód białego wilka. Godne polecenia

Pierwsza część świetna! W końcu zrozumiałam o co chodziło w serialu ☺️

Bardzo dobra pozycja, czyta się świetnie. Postacie budzą sympatię. Zachęciła do sięgnięcia po następne tomy

Bardzo dobra książka, świetnie się czyta! Przedstawiony świat jest bardzo interesujący, bo opiera się na mitologii słowiańskiej. Klasyk polskiej fantastyki! Serdecznie polecam każdemu! :)

Sapkowski dzięki opowiadaniom świetnie wprowadza czytelnika do świata Wiedźmina, pełnego magii i potworów.

Książka jest świetna. Najbardziej podobała mi się historia o córce Foltesta. Polecam ten Tom wszystkim fanom Sapkowskiego.

fajna ksiazka!! Polecam! Dla calej rodziny!! Dobrze napisana!

Świetna książka, czego chcieć więcej 😉

Nigdy nie lubiłam książek z gatunku fantastyki, ale Wiedźmin to mistrzostwo! Polecam również, albo szczególnie tym, dla których tak samo jak dla mnie, był to gatunek zakazany!

Zbiór opowiadań o Geralcie dzięki którym poznajemy uwego wiedźmina jak i jego kompanów

Jeżeli chodzi o Wiedźmina, to bez względu na to czy ktoś jest zafascynowany fantasy, czy też wręcz przeciwnie, to z całą pewnością jest to pozycja obowiązkowa dla każdego dorosłego czytelnika. Kiedy po przeczytaniu książki jednym tchem czujecie pustkę, że tak szybko dobiegł koniec możecie być pewni, że mieliście właśnie przyjemność mieć w rękach mistrzostwo literatury. Nie będę pisał o uniwersum, bo nie ma nic przyjemniejszego niż podróż wstecz do słowiańskich klimatów. Powiem jedynie, że ta wyjątkowa gama cech osobowości u każdego z bohaterów sprawia, że po pierwsze czujemy z nimi większą lub mniejszą więź (może poza Yennefer, bo charakter to ma paskudny acz intrygujący), po drugie czujemy spory niedosyt kiedy przez pewien czas znikając ze sceny. Tak więc gorąco polecam i zachęcam do kupienia od razu całego kompletu, bo klnę się na bogów, że na jednej części się nie skończy.

Książka super, przeczytana w dwa dni. I choć wpierw zaczęłam ogladac serial wiedzmina na netfliksie, Książka opisuje pewne sytuacje dokładniej i nie koniecznie tak samo :)

O książce nie trzeba mówić wiele. Dzieło sztuki.

Dziś do mnie dotarła! Dziękuję TaniejKsiażce za szybka przesyłkę! Z podekscytowaniem zaczynam czytać "Ostatnie życzenie".

Książka która jest zdecydowanie nr jeden dla mnie, którą musiałem mieć na półce, mam zamiar kupić całą kolekcję. Czyta się dobrze, przyjemnie, łatwo jest się wczuć w naszego bohatera białego wilka. Mam małe zastrzeżenia tylko do samej książki, bardzo cienkie kartki, łatwo aby się przerwały do tego tusz jakiś trefny. Miejscami jak się dotknie palcem, tekst potrafi się rozmazać.

Powieść o wiedźminie jak zwykle na plus. Wciągająca opowieść o przygodach wiedźma którego wszyscy uwielbiamy. Jedyny minus to sama książka, bardzo cienkie kartki, łatwo o przedarcie. Tekst miejscami się potrafi rozmazać pod pod palcem gdy się dotknie. Ale po za tym, według mnie książka warta kupna do kolekcji

Do sięgnięcia po pierwszy tom Wiedźmina zachęcił mnie obejrzany serial na Netflixie...zwykle czytam książkę przed jakąkolwiek ekranizacją, ale w tym wypadku było inaczej. Zarówno w serialu jak i w książce ciężko było mi początkowo zorientować się w chronologii wydarzeń...ale nie przeszkodziło mi to w pochłonięciu całego tomu w kilka dni. Warto sięgnąć po ten tytuł i wejść w Wiedźminski świat. Polecam!

Po popularności gry i serialu, w końcu postanowiłam odświeżyć wiedzę. Nie żałuję ani minuty spędzonej na czytaniu.

Warto, bardzo wciągająca fabuła. Książka idealna dla fanatyków książek fantasy.

Super, książka bardzo mi się podobała i nie mogę się doczekać az przeczytam resztę części

Kupiłam cały komplet plus "Maladie i inne opowiadania". Zamówiłam 22.12.2021 otrzymałam 24.12.2021. Dostawa ekspresowa. Pełne wydanie w dobrej cenie. Dziękuję

Książka wiedźmin jest idealna dla ludzi lubiących wiedźmina, którzy przeszli jakąkolwiek część wiedźmina lub dla tych którzy chcą zacząć grę lub poprostu lubią filmy i książki fantasy bardzo polecam każedmu w każdym wieku

Geralt jest wiedźminem. Zajmuje się zabijaniem potworów za pieniądze. Nie jest to zwykły człowiek. Nawet nie jest zwykłym wiedźminem. Ma swój kodeks, swoje prawa, których przestrzega. Nigdy nie zabija, jeśli nie musi. Gdy tylko to możliwe odczynia urok. Wędruje po dolinach i górach w poszukiwaniu pracy. W swojej profesji trafia na różnych ludzi. Niektórzy pragną uczciwie mu zapłacić i dać pracę godną wiedźmina, inni pragną go wykorzystać do swoich niecnych czynów. Aż w pewnym momencie przyszedł czas, gdy Geralt wybrał się do świątyni Maltate. Tam znajduje swoje wspomnienia i być może przyszłość.

"Saga o Wiedźminie" to była dla mnie jedna z największych zagadek literackich, z jaką się spotkałam. Nie miałam żadnej wiedzy o tej sławnej serii Sapkowskiego poza świadomością, że jest to fantastyka. Dużo osób polecało mi ją. Wiele też twierdziło, że to seria nie dla dziewczyny. Nie ma prawa spodobać się niewinnej istotce o różowych skarpetkach. Jednak ja nigdy nie byłam zbyt dziewczęca (w stereotypowym mniemaniu), dlatego właśnie postanowiłam sięgnąć po początek historii. Uważałam, że to wstyd nie przeczytać, a co dopiero w ogóle nie wiedzieć, o czym jest Wiedźmin. W końcu to klasyka naszej polskiej fantastyki. Czy żałuję, że przeczytałam ten 0.1(?) tom? Odpowiedź jest prosta i brzmi nie. Każdy aspekt książki bardzo mi się spodobał i uważam, że to również książka dla dziewczyn.

Pierwsze co od razu na wstępie zwróciło moją uwagę to język autora. Jest bardzo dobry. Nie jest to język prosty i banalny. Zawiera dużo słów trudnych i rzadko używanych, niektóre to archaizmy. Jednak jest ON typowo literacki - płynny i barwny. Każde słowo idealnie pasuje do siebie, nie tworząc przy tym doskonałego tekstu, który odstrasza. Mimo wielu nowych słów i dość dużej potrzeby skupienia nie mogłam się oderwać od książki. Wszystko, co czytałam, sprawiało, że przenosiłam się do tego świata i przeżywałam wszystkie te przygody razem z bohaterami.

Książka ma nietypowy podział rozdziałów. Między rozdziałami znajdują się jakby podrozdziały nazwane "Głos rozsądku". To właśnie te podrozdziały ukazują nam czas teraźniejszy, a te tradycyjne rozdziały to takie retrospekcje, gdzie Geralt opowiada nam o sobie i przede wszystkim swoich przygodach, choć lepiej zabrzmiałoby pracy. Mnie osobiście taka mieszanka bardzo się podobała i nie ukrywam, że z chęcią dalej czytałabym wspomnienia tego niezwykłego wiedźmina. Choć już posiadam wiedzę, że kolejne tomy są napisane już w tradycyjny sposób.

W powieści było bardzo dużo odwołań do naszej dawnej kultury. Wszystkie te dziwne stworzenia, potwory miały swoje pochodzenia z różnych kultur, lecz przede wszystkim z naszej słowiańskiej. Nie raz słyszałam o strzygach, czy innych dziwnych chochlikach. Autor bardzo rozbudował tę wiedzę i jak mniemam dodał własne pomysły, co razem stworzyło wielki bestiariusz. Cieszę się, że ktoś zwrócił uwagę na nasze dawne wierzenia i w tak naturalny sposób wplótł je do opowieści o wiedźminie. Samo stworzenia wiedźmina jest dla mnie wyjątkowo oryginalnym pomysłem, nie wiem, czy jest ON wymyślony od podstaw, czy ma swoje korzenie w jakiś wierzeniach. Jednak nie ma wątpliwości, że jestem zafascynowana pomysłowością Sapkowskiego.

Największym plusem tej opowieści bez wątpienia jest główny bohater - białowłosy wiedźmin. Geralt jest postacią nie do rozszyfrowania. Zachowuje się inaczej niż zwykli ludzie, ale też inaczej niż czarodzieje, czy inne stworzenia magiczne. Jednak nie zmienia to faktu, że ma typowo ludzkie odczucia. Jak każdy popełnia błędy i cierpi. Jak każdy kocha i darzy ludzi przyjaźnią. A przy tym pozostaje wiedźminem, walczącym na śmierć i życie z potworami, by dawać bezpieczeństwo. Gdy czytałam o jego losach, byłam zafascynowana. Obserwowanie tych wszystkich wydarzeń było trochę jak zakazany owoc. Wchodziliśmy w tajemne kręgi wcześniej znane tylko Geraltowi. To jakby pozwolił nam zobaczyć swoją duszę. Bardzo się do niego przywiązałam. Między nami potoczyła się cienka nić porozumienia. Jestem pewna, że po którymś tomie Geralt zajmie wysokie miejsce wśród moich ulubionych bohaterów.

Nie wiedziałam czego spodziewać się po lekturze tej książki. Naprawdę miałam wiele obaw, co do tej opowieści. Boimy się nieznanego i tak właśnie było w moim przypadku. Moja wiedza po jednym tomie nadal jest znikoma, co pewnie znawcy i fani od razu zauważą w mojej recenzji, która zapewne ma wiele błędów (wybaczcie, poprawię się). Jednak swoją wiedzę na pewno w najbliższym czasie pogłębię i postaram się lepiej poznać świat wykreowany przez Sapkowskiego. Dla mnie to nowe doświadczenie i dające dużo wiedzy. Nie ma wątpliwości, że w najbliższym czasie sięgnę po kolejne tomy. A książkę polecam każdemu miłośnikowi fantastyki. Dla osób ubóstwiających ten gatunek to pozycja obowiązkowa.

Nie tak dawno temu, w imię znanych każdemu słów o tym, iż cudze chwalimy swego nie znamy, sięgnęłam po książki, które wyszły spod pióra Jakuba Ćwieka - jego "Ciemność płonie" oraz te wchodzące w skład serii "Chłopcy" ("Chłopcy", "Bangarang", "Zguba"), aby przekonać się, co też w nich takiego jest, że ich autor uważany jest za jednego z najlepszych naszych rodzimych fantastów.

Teraz, podążając dalej tą samą drogą, postanowiłam rozpocząć swoją przygodę z Wiedźminem Andrzeja Sapkowskiego. Tak, dobrze czytacie. Należę do tych nielicznych osób, które do tej pory nie zapoznały się z tą historią - czy to w formie papierowej, czy też pod postacią jej ekranizacji, w której w roli Geralta z Rivii wystąpił Michał Żebrowski. Im usilniej starano się mnie przekonać do tej opowieści i tłumaczono - że jak to tak, uwielbiasz fantastykę, zaczytujesz się w niej, a nie spróbowałaś Sapkowskiego?, tym bardziej stawałam okoniem twierdząc, że mnie ona absolutnie nie interesuje. I tak faktycznie było. Kiedyś. Cóż więc takiego się wydarzyło, że akurat teraz zdecydowałam się na lekturę książki "Ostatnie życzenie", będącej zbiorem opowiadań fantasy stanowiących wstęp do cyklu o wiedźminie Geralcie z Rivii, zwanym też Białym Wilkiem i Rzeźnikiem z Blaviken? Odpowiedź jest prosta - kobieta zmienną jest...

Jak już wspomniałam "Ostatnie życzenie" jest zbiorem opowiadań, w którym naprzemiennie występują rozdziały poświęcone teraźniejszym wydarzeniom oraz wspomnieniom przeżytych przez Geralta przygód. O ile te pierwsze toczą się miarowo i po prawdzie nie wiele się w nich dzieje, o tyle te drugie to już prawdziwa, zapierająca dech w piersi jazda bez trzymanki i to po bandzie, pełna brawurowej akcji i różnorakich emocji, które towarzyszą czytelnikowi podczas lektury. Bo i czegóż tu nie ma! Wraz z Geraltem stawiamy czoła najprawdziwszej strzydze, której już sam wygląd niejednego człeka mógłby wpędzić do grobu. Próba dotarcia do prawdy na temat śmierci dwojga ludzi znalezionych przez wiedźmina na dnie jaru doprowadza nas do istoty zwanej Kłykaczem. Mamy też okazję poznać pewnego maga kryjącego się w swej wieży przed czyhającym na jego życie śmiertelnym niebezpieczeństwem. Bierzemy udział w królewskiej biesiadzie, na której co niektórych poniosą emocje, a do głosu dojdzie Prawo Niespodzianki. Wybieramy się też na kraniec świata, by dowiedzieć się, czy faktycznie diabeł jest taki straszny jak go malują. Po drodze toczymy niezliczone boje, stawiamy czoła najróżniejszym stworom i przeróżnym niebezpieczeństwom, nie jeden raz zaglądając śmierci w oczy. Krótko mówiąc - dzieje się!

"Nazywam się Geralt. Geralt z... Nie. Tylko Geralt. Geralt znikąd. Jestem wiedźminem."

Najmocniejszą stroną książki bez wątpienia jest jej główny bohater - Geralt z Rivii. Jest wiedźminem, a jako taki nie do końca jest człowiekiem. Posiada zdolności i umiejętności charakterystyczne dla swego fachu. Jego obowiązkiem jest chronić ludzkość przed Złem czającym się w mroku. Jednakże Geralt broni ludzi również przed tym, co tkwi w nich samych - ciemnością kryjącą się w ich sercach oraz umysłach. Jest niezwykle charyzmatyczną osobą, o silnej woli, mężną i odważną, o silnym poczuciu sprawiedliwości, wierną ustanowionemu przez siebie kodeksowi. Choć sam nie wierzy w bóstwa, szanuje ich wyznawców - jak chociażby Nenneke, najwyższą kapłankę świątyni Melitele, będącą jego chodzącym głosem rozsądku. Nie wierzy też w przeznaczenie i nigdy nie ogląda się za siebie. Jest postacią, która mimo otaczającej jej brutalności i śmierci, wzbudza sporą sympatię.

"Aby zostać wiedźminem, trzeba urodzić się w cieniu przeznaczenia, a bardzo niewielu tak się rodzi. Dlatego jest nas tak mało. Starzejemy się, giniemy, a nie mamy komu przekazywać naszej wiedzy, naszych zdolności. Brakuje nam następców. A ten świat pełen jest Zła, które tylko czeka, by nas zabrakło."

Równie ważnym elementem książki, zaraz obok głównego bohatera, jest sam świat wykreowany przez Sapkowskiego oraz sposób jego przedstawienia. Kroczą po nim nie tylko ludzie, ale też elfy, krasnoludy, gnomy i całe mnóstwo mniej lub bardziej przerażających stworów znanych m.in z naszych rodzimych legend czy podań ludowych. Strzygi, upiory, rusałki, płaczki, lesze, kikimory, wippery, alpy, bruxy, wilkołaki, bobołaki, mantikory, przerazy, żagnice, ghule, mglaki... to tylko część tego, co czyha w nim na naszego bohatera.

"Ostatnie życzenie" posiada osobliwy klimat, wyraźnie odróżniający to dzieło od innych należących do tego samego gatunku. Ma to związek nie tylko z występowaniem w nim wiedźmina, postaci, której do tej pory nie napotkałam w innych książkach, ale przede wszystkim z językiem, którym jest ono napisane, oraz którym posługują się jego bohaterowie. Mamy tu odniesienia do języka staropolskiego, archaizmy - zarówno w konstrukcjach zdaniowych, jak też związkach wyrazowych. Mogłoby się wydawać, że coś takiego prowadzić będzie do trudności ze zrozumieniem, odbiorem i czerpaniem przyjemności z lektury. Nic bardziej mylnego! Książkę czyta się po prostu świetnie. Przygody Geralta niesamowicie wciągają, zaś język stanowi tylko aby wisienkę na torcie.

Czy żałuję, że dopiero teraz sięgnęłam po Sapkowskiego i jego Wiedźmina? Absolutnie nie! Wy już to wszystko znacie. Przede mną zaś wielka przygoda, którą zamierzam przeżyć u boku białowłosego Geralta z Rivii.

Od wielu lat sukcesywnie obiecywałem sobie, że w końcu ponownie przeczytam Sagę o Wiedźminie, jednak zawsze odkładałem to na później. W ten sposób minęło już ładnych parę lat od mojej poprzedniej lektury. W tym roku postanowiłem to zmienić i sięgnąłem po pierwszy zbiór opowiadań - Ostatnie życzenie, rozpoczynający historię Geralta z Rivii.

Ostatnie życzenie składa się z sześciu opowiadań, a każde z nich pokazuję jedną z przygód wiedźmina Geralta. Pomiędzy nimi znajdziemy krótkie teksty zatytułowane Głos rozsądku, które przedstawiają proces rekonwalescencji głównego bohatera w świątyni Melitele u Nenneke. Jest to wynik spotkania Geralta ze strzygą, które zostało opisane w pierwszym z opowiadań. Natomiast kolejne niejako nakreślają postać głównego bohatera oraz pokazują jego wcześniejsze przygody.

Opowiadania są bardzo różne. Przy niektórych świetnie się bawiłem, przy innych mniej, ale nie da się ukryć, że autor bardzo starannie i wnikliwie przemyślał pomysł na ich fabułę. I tak na przykład w opowiadaniu Mniejsze zło autor wykorzystał historię Śnieżki i siedmiu krasnoludków do stworzenia historii jednej z bohaterek, ale jej losy wcale nie kończą się szczęśliwie... W jeszcze innym opowiadaniu za szkielet posłużyła Sapkowskiego baśń Piękna i bestia. W tej historii młody chłopak zostaje przeklęty szkaradnym wyglądem po splądrowaniu świątyni, ale spotyka prawdziwą miłość, która przybiera dość nieoczekiwaną postać i go odczarowuje. Nawiązań do znanych opowieści, historii, czy baśni jest zdecydowanie więcej. Lecz co ważne, nie są one jedynie puszczeniem oka do czytelnika, lecz stanowią bardzo ważną część całej historii. Nie odnosi się przy tym wcale wrażenia, że to tylko retelling znanych historii, wręcz przeciwnie. To od samego początku przemyślany i zaplanowany zabieg, który Sapkowskiemu wyszedł znakomicie.

Kolejnym z elementów, za które uwielbiam historie o Geralcie jest humor oraz język. Ten pierwszy jest lekko ironiczny, czasami zgryźliwy, wynikający często z sytuacji w jakiej znaleźli się bohaterowie. Nie sposób nie wspomnieć również o dialogach, które zostały świetnie napisane. Niejednokrotnie śmiałem się z zabawnej rozmowy bohaterów, szczególnie kiedy pojawia się Jaskier, trubadur i przyjaciel Geralta. Zaś język jest tutaj bardzo zróżnicowany – autor używa wielu słów, które często można spotkać jedynie w książkach sprzed wielu dziesięcioleci, jeśli nie stuleci. Są również przekleństwa, ale także bardzo naukowe i rzeczowe dysputy. Taka mieszanka może wydawać się dziwna, lecz w wydaniu Sapkowskiego tworzy to niepowtarzalny urok.

Andrzej Sapkowski stworzył także niezwykły, ale zarazem niebezpieczny świat, który z wielką przyjemnością odkrywałem po raz kolejny, dostrzegając kolejne jego niuanse i tajemnice. Autor wykorzystał w jego tworzeniu bardzo dużo folkloru słowiańskiego i stąd na każdym kroku można spotkać upiory, bazyliszki, wiły, utopce i wiele innych… I wobec takich potworów nie wystarczy tylko miecz i płonąca żagiew. Tutaj potrzeba zawodowców – wiedźminów. Są to mistrzowie magii i miecza, którzy przeszli skomplikowany i zabójczy trening, w wyniku którego jawią się jako osoby pozbawione emocji i bardzo tajemnicze, ale niezrównane w walce z potworami i nie tylko… Geralt to postać skomplikowana, z własnymi zasadami i przekonaniami. Zwalcza zło i wszelkie kreatury, jakie napotyka na drodze, żeby ludzie mogli żyć w spokoju. Nie jest to jednak zwykły rębajło, który macha mieczem i zabija wszystko co się rusza na drodze. To wykształcony i inteligentny człowiek, który posiada ogromną wiedzę nie tylko na temat potworów i ziół, ale który potrafi również snuć inteligentne rozważania. Od samego początku, kiedy tylko go poznałem ogromnie go polubiłem i wciąż do tej pory jest jednym z moich ulubionych bohaterów literackich.

Ostatnie życzenie jest bardzo dobrym zbiorem opowiadań, w którym mamy okazję poznać wiedźmina Geralta i kilka z jego przygód. Pomimo że czytałem tę książkę wiele lat temu, to miejscami odkrywałem historie w niej zawarte zupełnie na nowo. Lektura tego zbioru była jak spotkanie z dawno niewidzianym przyjacielem. Polecam!

[Adres usunięty]

"Ostatnie życzenie. Wiedźmin. Tom 1" Andrzeja Sapkowskiego to zbiór opowiadań, który pozwala na poznanie Geralta z Rivii i jego towarzyszy, to też furtka, którą warto przekroczyć, by wejść o wiedźmińskiego świata. Autor nie ma oporów przed używaniem czasami zbyt wulgarnego języka, który oddaje jednak rzeczywistość scen, które mają miejsce. Świetnie wplecione elementy fantastyki, bohater, do którego trzeba się przekonać, i historie, które łączą się w szerszy obraz całości. Dla kogoś, kto nie miał do czynienia z grami i serialem, obowiązkowy początek.

Dobre fantasy

Recenzja musi zawierać przynajmniej 50 znaków.

Recenzja musi zawierać przynajmniej 50 znaków.

Recenzja musi zawierać przynajmniej 50 znaków.

Recenzja musi zawierać przynajmniej 50 znaków.

Świetny zbiór opowiadań. Można przeczytać tylko tą książkę, ale jest to też świetny wstęp do serii. Genialnie wykreowany świat i bohaterowie. Bardzo polecam!!

Klasyka gatunku, polecam każdemu, kto chce zacząć przygodę z fantasy. Świetne poprowadzone postacie, akcja wartka, humor z jajem, można czytać bez końca

Uwielbiam wracać do powieści i opowiadań o dzielnym i nieustraszonym Geralcie z Rivii. Dlatego w ramach wyprawy do początków sięgnąłem ponownie po "Ostatnie życzenie". Tę książkę czytałem już wiele razy, lecz każdy powrót do magicznego świata Wiedźmina jest dla mnie niczym odkrywanie go na nowo. Zawsze znajdzie się coś, co mi wcześniej umknęło lub o czym zapomniałem, poszerzając tym samym moje dotychczasowe spojrzenie na fabułę i wydarzenia. Książka jest także o tyle ważna, że wraz z innymi zbiorami opowiadań doskonale wprowadza czytających w historię Wiedźmina i świetnie komponuje się z całą sagą. Zdecydowanie jest to pozycja godna polecenia, jak i oczywiście przeczytania.

Jedna z najlepszych książek z gatunku fantastyki, główny bohater, cudowne opisy świata otaczającego, lęk przed demonami, elementy romansu. Wszystko to w tej książce się znajduje. Widać, że autor rozpieszcza swoją wizją czytelnika. Klimat książki robi mega wrażenie i jest niepowtarzalny. Jak dla mnie Polski Wiedźmin na spokojnie może konkurować z „Grą o Tron” czy „Władcą Pierścienia". Oby więcej takich książek wychodziło spod piór Polskich pisarzy, Panie Andrzeju dziękuję za tą książkę. Po skończeniu tego tomu od razu zabieram się za następny i następny. Jeszcze raz dziękuję, że to cudo powstało!

Uwielbiam opowiadania Pana Sapkowskiego w każdym wydaniu, fenomenalnie napisane - jak zawsze

Czytałam dopiero po obejrzeniu serialu. Polecam. Dobrze się uzupełniają.

Niesamowicie wciągająca pozycja, której w dzisiejszych czasach raczej nikomu nie trzeba przedstawiać. Narracja poprowadzona w przyjemny sposób. Już od pierwszych stron autor oddziałuje na nasze zmysły i wyobraźnię, przenosząc nas w nieco mroczny, surowy, aczkolwiek bogaty w nietypowe zjawiska świat.

Sięgając po tę książkę będziemy mieć do czynienia z dużą dawką humoru, przygody i słowiańskiego klimatu.

Jestem bardzo zadowolona z zakupów! Polecam serdecznie. Zajrzę tu jeszcze na pewno nie raz ;)

Świetny, porywający zbiór opowiadań. Klasyka polskiej fantastyki.

Jakość okładek mogłaby być lepsza, ale to wada chyba każdego wydania.

Książka jest świetna i bardzo wciągająca. Nie umiałam się od niej oderwać mimo że, jak do tej pory nie czytałam zbyt wielu książek.

Polecam całą serię jest po prostu [Adres usunięty] się bardzo przyjemnie

Fantastyczna rzecz! Na pewno bedę czytać dalej o białym wilku

Naprawdę dobry zbiór opowiadań. Wielu uważa, że saga jest od nich lepsza, słyszałem też o takich co je pomijają i zaczynają od Krwi Elfów. Oczywiście "Ostatnie życzenie" i "Miecz Przeznaczenia" to lektura obowiązkowa przed rozpoczęciem sagi. Opowiadania świetnie wprowadzają nas w świat i zarysowują bohaterów. Serdecznie polecam.

„Ostatnie życzenie” jest pierwszą książką o wiedźminie oraz pierwszym dziełem Sapkowskiego jakie w ogóle przeczytałam. Jest to zbiór trzynastu opowiadań, stanowiący ciekawe preludium do powieściowej sagi o wiedźminie Geralcie.

Na uwagę zasługuje ułożenie poszczególnych opowiadań w spójną całość. Głównym czynnikiem spajającym wszystko w jedno dzieło są utwory „Głos Rozsądku I-VII”. To właśnie one stanowią oś całego zbioru – opisują pobyt Geralta wśród kapłanek bogini Melitele i są przeplatane poszczególnymi refleksjami oraz wydarzeniami z życia wiedźmina, tak jakby opowiadał je ON sam podczas swojej zadumy klasztorze.

Sapkowski nieustannie zaskakuje czytelnika charakterystycznym przebiegiem fabuły, za każdym razem prowadząc ją w sposób zupełnie nieoczekiwany. Jego opowiadania są dodatkowo pełne niebanalnego humoru (szczególnie ze strony głównego bohatera). Ponadto trafnie przedstawiają realia życia w czasie bez technologii, gdzie górę nad rozumem bierze chłopski zabobon oraz powszechny brak wiedzy, co często jest przyczyną wielu zabawanych sytuacji.

Kolejnym, jakże ważnym ubarwieniem dzieła jest pojawienie się przyjaciela wiedźmina – Jaskra. Nadaje ON wszystkiemu jeszcze ostrzejszego smaczku i potrafi rozśmieszyć bardziej niż sam Geralt.

Na szczególną uwagę zasługują opowiadania „Ziarno prawdy” oraz „Mniejsze Zło”, oba wzorowane na klasycznych baśniach (m. in. na Królewnie Śnieżce oraz Pięknej i Bestii). Sapkowski przedstawia w nich swoją niezwykle brutalną, krwawą, a miejscami zabawną wersję wydarzeń, która paradoksalnie wydaje się bardziej prawdopodobna niż opowieści wysłuchiwane w dzieciństwie.

„Ostatnie życzenie” jest przedstawiane jako pierwszy tom sagi o wiedźminie. Przyniósł mi ON wiele radości, jednak mam dziwne przeczucie, że doceniłabym go jeszcze bardziej gdybym przeczytała go na koniec sagi, traktując jako intrygujący dodatek pogłębiający moją wiedzę o świecie i życiu Geralta.

Pozycja jak najbardziej godna polecenia!

"Ostatnie życzenie" - to zbiór niezwykłych opowieści. Polecam tę pozycje każdemu, kto chce przeczytać coś przesiąkniętego słowiańską mitologią i przenieść się z lekturą w czasy praprzodków. Oczywiście nie jest to książka historyczna a czysta fantastyka, jednak demony i stwory tam opisane można znaleźć w Bestiariuszu Słowiańskim. Andrzej Sapkowski jest niewątpliwie mistrzem tworzenia ciekawych osobowości w swoich opowieściach. Postaci z rodzaju tych, które pamięta się długo i pragnie poznać ich dalsze losy. Nie mniej ciekawa jest fabuła - pradawny świat w którym żyją elfy,strzygi,smoki i inne upiorne, lub piękne magiczne stworzenia. To kraina do której chce się wrócić po więcej ciekawych zwrotów akcji i trzymających w napięciu opisów walk, romansów i przygód ulubionych postaci .

Pierwsza część słynnej serii Andrzeja Sapkowskiego składa się z kilku opowiadań, a jedno z nich jest kontynuowane z przerwami. Początkowo byłam niechętnie nastawiona do tego zabiegu, lecz potem zmieniłam zdanie, ponieważ takie rozmieszczenie sprawia, że książkę czyta się o wiele szybciej. Nie musimy się też męczyć z zapamiętywaniem różnych szczegółów wiedźmińskiego świata, bo każde opowiadanie (oprócz tego, które wymieniłam wcześniej) przedstawia odrębną historię z życia Geralta, a jest ich naprawdę wiele (szczegółów, rzecz jasna).

No właśnie, co z elementami świata przedstawionego? Jak dla mnie, nic dodać nic ująć. Andrzej Sapkowski stworzył tak klimatyczny i magiczny świat fantasy oparty na mitologii słowiańskiej, że czytelnik z łatwością wciągnie się w wir wydarzeń. Sprzyja temu również szybka i wartka akcja, czyli nieodłączny warunek opowiadań. Fabuła zaś, co prawda nie ciągnie się na tyle długo, aby się nad nią rozpisywać, ale jest naprawdę ciekawa i tajemnicza, a to z kolei w połączeniu z wyjątkowym charakterem Geralta tworzy mieszankę doskonałą. Główny bohater jednocześnie jest tak intrygujący i zagadkowy, że póki nie dowiemy się wszystkiego o jego przeszłości, nie odetchniemy spokojnie.

Wiedźmin: Ostatnie życzenie to książka, która nie bez powodu zyskała taką sławę. Po pierwsze, wyrazisty i jedyny w swoim rodzaju główny bohater. Po drugie, tajemniczy i klimatyczny świat. Po trzecie, szybka akcja i dużo wydarzeń. Książkę czyta się w mgnieniu oka i jest ona bez wątpienia warta uwagi.

Dla kogo:

miłośników fantasy i mitologii słowiańskiej,

tych, co lubią formę opowiadania,

tych, co pragną przeczytać coś porządnego,

tych, co lubią książki z wyrazistym/-mi bohaterem/-rami

Moja ocena:

Pozostaje mi tylko zabrać się za pozostałe części serii.

[Adres usunięty]

,,Ostatnie życzenie,, to jeden ze zbiorów opowiadań Andrzeja Sapkowskiego przestawiających losy Geralta z Rivii.

Słynnego na całym świecie Wiedźmina rozsławiła, najpierw gra komputerowa, a potem serial na Netflixie, dlatego nie sposób przejść obojętnie obok tej serii.

Główny bohater jest wiedźminem, czyli osobą zabijającą potwory za odpowiednią opłatą. W swoich działaniach sciśle kieruje się kodeksem moralnym, który sam stworzył. Geralt jest jedną wielką zagadką. Początkowo sprawia wrażenie oziębłego cynika, jednak z każdym kolejnym opowiadaniem coraz bardziej przekonywałam się do tej postaci.

Każde opowiadanie przedstawia inną przygodę Geralta, dzięki czemu mamy możliwości poznania wielu barwnych bohaterów.

Powiem tak. Nie potrafię obiektywnie podejść do twórczości Sapkowskiego. Kocham każdą (no prawie 😉) książkę, która wyszła spod jego pióra.

Język, którym posługuje się autor jest lekki i przejrzysty. Pomimo występowania licznych archaizmów treść jest zrozumiała i klarowna dla czytelnika.

Jednym z najlepszych aspektów tej książki jest nietuzinkowy humor, którego w tej części jest naprawdę sporo.

Fantastyczna seria, będąca mieszkanką wielu kultur, a kolejne jej części są jeszcze lepsze.

Andrzej Sapkowski potrafi w swojej twórczości zawrzeć trochę magii, która nadaje jego twórczości pewnego wyjątkowego klimatu. Tym klimatem niezwykle przesiąknięty jest właśnie ten pierwszy zbiór opowiadań, dzięki któremu można poznać historię najsłynniejszego zabójcy potworów, czyli Geralta z Rivii zwanego również Białym wilkiem. To, co sprawia, że co jakiś czas wracam do tego zbioru, to poza niezwykłym klimatem, którym przesiąknięte są opowiadane w nim historie, są również dialogi oraz niezwykle ciekawie napisanie bohaterowie. Powiem krótko, polecam ten zbiór opowiadań, sięgnijcie po niego, bo naprawdę warto.

Była to jedna z lepszych książek fantasy, jakie czytałam. Andrzej Sapkowski w ciekawy sposób ujmuje świat nierzeczywisty, wprowadzając elementy słowiańskiej kultury. Jeżeli ktoś interesuje się mitologią i fantastyką to Wiedźmin, jest idealną alternatywą.

[Adres usunięty]

Gdy kupowałam byłam sceptycznie nastawiona ale teraz nie żałuję niczego i kupię kolejną

Po pierwsze, bardzo dobrze się czyta, język książki jest "lotny". Po drugie, nietuzinkowa postać samego Wiedźmina - ma charakter i silny "kręgosłup moralny. Po trzecie, autor sprawnie wprowadza czytelnika do realiów świata Wiedźmina, jak i całej sagi. Silnie polecam! Tomek