Ostatnia prawdziwa singielka

Przyznam szczerze, że dawno żadna książka z tego gatunku tak mocno nie przypadła mi do gustu. Powieść wciągnęła mnie niemal od pierwszej strony i trzymała w napięciu do samego końca. Fabuła była na tyle ciekawa, że nie mogłam oderwać się od czytania nawet na moment. Akcja toczyła się powoli, ale pełno było w niej nagłych zwrotów akcji. Ta pozycja w pewnym sensie przypominała mi słynny film o Bridget Jones, ale akcja toczyła się w innym zakątku kulturowym, co nadawało całości odpowiedniego kolorytu. Polecam każdemu tę pozycję.

"Ostatnia prawdziwa singielka" to powieść, która bardzo mi się spodobała. Świetnie się przy niej bawiłam, a perypetie Andrei - głównej bohaterki, idealnie pasowały do mojego poczucia humoru.

Autorka świetnie połączyła dwa światy - chęć rozwijania kariery (tego chce Andrea), oraz poszukiwania idealnego kandydata na męża (tego chce matka Andrei). A wszystko to w trochę inne kulturze niż nasza, bo powieść dzieje się w Azji. Całość jest okraszona ironicznymi i zabawnymi dialogami, nie obejdzie się też bez śmiesznych sytuacji. Mimo, że książkę możemy zakwalifikować do tych z gatunku komedii romantycznych, to więcej tu komedii niż romansu, co dla mnie jest dużym plusem. Fajnie, że jest to powieść umieszczona w innych realiach niż nasze, bo chociaż podobne, to dodały tutaj dużo świeżości.

Idealna powieść na jeden, dwa wieczory jako przyjemna odskocznia. Sympatyczna, pełna humoru i sarkastycznych rozmów.

„- Wiesz, co myślę? Boisz się, że ja znajdę miłość, a ty zostaniesz sama ze swoimi przeciętnymi wymaganiami od przeciętnego życia, tkwiąc w pracy, której nawet nie lubisz.

- Trwałej miłości tu nie znajdziesz, nie ma obawy – odparowałam kąśliwie”.

Bardzo spodobało mi się połączenie jakie zaserwowała autorka pokazując różne tradycje, zwyczaje i światy w tej historii. Nie tylko na zasadzie kreacji bohaterów, ale też fabuły. „Ostatnia prawdziwa singielka” jest niczym pamiętnik i właśnie taka forma pozwala jeszcze bardziej zżyć się z bohaterką powieści. Andrea jest silną i niezależną kobietą, chociaż jeśli przyjrzeć się bliżej duży wpływ na jej życie ma rodzina i wartości, w których się wychowała. Jej obraz, jako singielki, nie wpasowywał się w żaden schemat i obyczaje jakimi kierowała się jej rodzina. Podczas lektury, przynajmniej na początku, wydawało mi się że wszystkiego jest za dużo. Jednak im dalej tym mocniej rozumiałam, że gdyby nie te opisy, przemyślenia i mnogość wątków, nie poczułabym tej historii w takim stopniu w jakim czułam, a cała fabuła nie dałaby mi do myślenia. Ta lekkość i żartobliwość całej powieści to jej największy atut. Lektura mocno mnie odprężyła i zrelaksowała a także dała chwilę wytchnienia. Potrafiła rozbawić jednocześnie zmartwić i zdenerwować. Czasem wybory głównej bohaterki były niepoprawne, ale w jakiś sposób dla mnie zrozumiałe. Z jednej strony to dziwne a z drugiej? Poczułam z nią więź, przynamniej w tych momentach, w których stawiała na siebie. Ta książka ma w sobie uroczą aurę, która miesza się z jednej komediowym humorem i mi to w pełni pasowało! Polecam! 🙂

"Ostatnia prawdziwa singielka" Lauren Ho

Andrea Tang to szanowana w swojej profesji prawniczka, będąca o krok od awansu.

Na nieszczęście dla Andrei, jest ona również jedyną singielką po trzydziestce w klanie Tangów, co według krewnych kobiety zakrawa o zbrodnię narodową! Na wszelkiego rodzaju rodzinnych imprezach Andrea jest dosłownie zasypywana pytaniami od wścibskich i złaknionych nowych tematów do plotek ciotek: o małżeństwo i dzieci, oraz czy nie mogłaby ona przypadkiem wrócić do swojego wieloletniego partnera, z którym się niedawno rozstała, tylko po to by szybciej poszerzyć rodzinę Tangów.

Stawiająca na awans w firmie Andrea musi zacząć zaprzątać sobie głowę takimi tematami jak związek z facetem, który w dodatku będzie przystojnym i bogatym prawnikiem, koniecznie po trzydziestce i z dobrego rodu. Tak aby rodzina Tang mogła go zaakceptować.

Pff znalezienie takiego okazu to błahostka!

Andrea rozpoczyna więc "polowanie" na faceta przez wszystkie znane jej metody podrywu. Wliczając w to nawet apki randkowe!

Czy Andrei uda się odnaleźć kogoś odpowiedniego a przy okazji zdobędzie upragniony awans w firmie?

No cóż...

O tym przekonajcie się sami!

"Ostatnia prawdziwa singielka" to tryskająca humorem azjatycka wersja Bridget Jones!

Sarkastyczne docinki, sprośne uwagi i zabawne perypetie z życia Andrei Tang sprawiły, że nie byłam w stanie oderwać się od tej historii.

To pozycja, która dostarczyła mi dawkę czystej, dobrej rozrywki i pozwoliła na relaks po ciężkim dniu, rozgrzewając moje serce lepiej niż gorąca herbata.

Jeżeli szukacie historii, która rozbawi was już od pierwszych stron i nie raz zaskoczy zabawnym rozwojem wydarzeń "Ostania prawdziwa singielka" będzie pozycją idealną!

To fenomenalna, wzruszająca i przesiąknięta ironią historia, przy której nie znajdziecie chwili na nudę.

Gorąco polecam i zachęcam do lektury!

Ocena 8/10

Czy dorosła kobieta, bez męża, może być szczęśliwa? Oczywiście, że tak- powinna brzmieć odpowiedź. Jednak nie istnieje to w słowniku tradycji chińsko-malezyjskiej. Andrea ma trzydzieści trzy lata, własne mieszkanie, świetnych przyjaciół i pracuje w firmie, w której już niedługo może zostać partnerką. Dla rodziny kobiety, nie jest to ważne, bo jako jedna z nielicznych nie ma jeszcze męża i to sprawia, że rodzinne spotkania to dla niej droga przez mękę. Postanawia to wreszcie zmienić i wrócić do randkowania. Poznaje kilku mężczyzn i jeden z nich może spełniać wszelkie kryteria rodzicielki na kandydata idealnego. Tylko co zrobić gdy serce i rozum się ze sobą nie zgadzają? Czy największy konkurent w pracy Andrei może stać się jej kimś bliższym? Kogo wybierze kobieta? Jakie niespodzianki zgotował dla niej los?

Opinii o tej powieści pojawiło się już całe mnóstwo i w większości były to same pozytywne recenzje. Bardzo chciałam się przekonać, co w trawie piszczy. I niezmiernie mnie cieszy, że po nią sięgnęłam! Czytanie jej, to była czysta przyjemność i żałowałam, że tak szybko się skończyła. To świetna lektura na poprawę humoru i taki cieplutki kocyk dla serduszka.

Na początku trochę negatywnie się nastawiłam, bo opisy były bardzo długie i momentami męczące. Przedstawienie domu na trzy strony z ogromną ilością szczegółów, mogą nie nastrajać pozytywnie. Jednak im dalej tym było lepiej. Później był aby śmiech i złość naprzemiennie!

Bohaterowie to mieszanka wybuchowa i autorka świetnie ich wykreowała! Andrea to kobieta, można by było powiedzieć, sukcesu. Dobrze wykształcona, niezależna, posiadająca dobrą pracę. Poświęciła się swojej firmie i liczy, że to przyniesie jej korzyści. Nie stroni także od alkoholu i momentami można się martwić czy to już nie uzależnienie. Do tego jest zabawna i troskliwa. Ma duży mętlik w głowie przez rodzinę, która ciągle wymaga od niej zamążpójścia. Na szczęście ma po swojej stronie cudowną przyjaciółkę Lindę. Ta kobieta to wulkan energii. Nie brakuje jej pomysłowości, ciętego języka i nie boi się mówić, tego co myśli. Te panie, choć swoje przeciwności, są nierozłączne i wzajemnie się uzupełniają. Jeśli chodzi o panów to bardzo polubiłam Erica. Dżentelmenów już się raczej nie spotyka, a tutaj się pojawił. Był miły, inteligentny i oddany, do tego jeszcze opanowany. Za to Suresh to już inna bajka i przez pryzmat całej powieści trochę nie rozumiem zachwytów nad nim. Ogólnie był w porządku, ale niczym się jakoś nie wyróżniał i według mnie nie był aż tak dojrzały emocjonalnie jak powinna być osoba w jego wieku.

Książka prócz ogólnej fabuły ma też zapiski tak jakby z pamiętnika, co dodaje jej uroku. Dzięki temu też czyta się ją lekko i przyjemnie. Podczas lektury jest dużo śmiechu, bo Andrea lubi tworzyć krępujące sytuacje. Przypisy również są przedstawiane z humorem, dzięki temu odbiera się je w pozytywny sposób. Autorka również w interesujący sposób przedstawia kulturę i tradycje tamtych rejonów. Pomimo tego, że wszystko idzie do przodu, nowoczesność, nowe technologie, to jednak zdanie rodziców jest tam bardzo ważne i bardzo dobrze zostało to odzwierciedlone w powieści. Może poznać nieznaną dla wszystkich kulturę i nauczyć się przy okazji czegoś nowego.

Bardzo cieszę się, że udało mi się tą powieść przeczytać i zrozumieć wszystkie, zasłużone, opinie na jej temat. To książka, z którą warto się zapoznać i razem z bohaterką przemyśleć swoje wartości. Nie dość, że zabawna, to pouczająca i zmuszająca do przemyśleń. Można ją odbierać na kilku płaszczyznach, oprócz przyjemnej i zabawnej historii miłosnej, to jeszcze metaforycznej, która uczy i pokazuje jak czasami poświęcamy się czemuś zaślepieni i życie ucieka nam przez palce i nie dostrzegamy czegoś, co mamy na wyciągnięcie dłoni.

ANDREA TANG SZUKA MĘŻA

Andrea przekroczyła trzydziestkę i nadal jest singielką. I co w tym złego? Według niej nic - ma pracę, ładny apartament, jednak jej rodzina szaleje - matka odzywa się tylko po to, aby przypomnieć jej, że wszystkie jej kuzynki już są babciami, a Helen, na której już dawno postawiono krzyżyk, nagle organizuje wielkie wesele z ogromną szychą. Kobieta w końcu ma dosyć i postanawia znaleźć faceta, a swoje poszukiwania rozpoczyna przez Internet. W między czasie walczy na "godziny pracy" z nieznośnym kolegą z biura i robi wszystko, aby zasłużyć na awans na partnera w kancelarii. W jej życiu nieoczekiwanie pojawia się też pewien starszy od niej mężczyzna, który jest niemalże zięciem marzeń jej matki. Podsumowując - jest ciekawie i to bardzo. Nasza bohaterka stara się jak może, by zyskać awans w pracy, która nawet nie jest szczytem jej marzeń, wyrabia godziny nadliczbowe i stawia to wszystko ponad swoje życie prywatne. Autorka przedstawia nam singapurską codzienność, jednak trzeba przyznać, że mimo wszystko sporo tam elementów, które moglibyśmy przenieść na nasze polskie podwórko. Ogromne oczekiwania rodziny i nabliższych, ciągła walka kobiet o swoje stanowiska w pracy i udowadnianie swojej wartości, życie w wiecznym pośpiechu, pracoholizm i poszukiwanie miłości za wszelką cenę. Andreę łatwo nam polubić, bo ma sporo cech, które pewnie moglibyśmy odnaleźć w sobie. Do tego cała historia jest opowiedziana w sposób lekki, z odrobiną humoru, dzięki czemu bardzo łatwo nam się wkręcić w historię. Na plus również wiele lekcji, jakie możemy wyciągnąć z lektury. Szczególnie podobało mi się pokazanie pewnej sceny szczerości między naszą bohaterką i jej matką. Niby prosta scena, a tak dobitnie pokazywała poświęcenie rodziców dla swoich dzieci.

STRUKTURA

Książka podzielona jest na numerowane rozdziały, w których jest jeszcze dodatkowy podział na dni i godziny. A wszystko ze względu na to, że nasza powieść przybiera formę pamiętnika głównej bohaterki. Poznajemy wydarzenia z jej perspektywy, bohaterka zdradza nam też swoje odczucia i wszystkie emocje, jakie nią targają. Dzięki temu łatwiej nam z nią sympatyzować i ją zrozumieć.

Styl pisania Lauren Ho jest prosty, bardzo lekki i przyjemny w odbiorze. Nie miałam żadnych zgrzytów w czasie lektury. A jeśli pojawiały się jakieś nieznane słowa, czy kulturowe wzmianki, zawsze pojawiały się objaśnienia, dzięki którym bez problemu mogłam cieszyć się lekturą.

PODSUMOWUJĄC

Ostatnia prawdziwa singielka to powieść o nowoczesnej kobiecie, która próbuje pogodzić swoje życie prywatne z życiem zawodowym, jednocześnie pozostając szczęśliwą i w zgodzie ze sobą. I chociaż zdawać by się mogło, że realia Singapuru pełnego pracoholików i ludzi sukcesu, nijak będą się miały do polskiego życia, to jednak zauważyłam sporo punktów wspólnych. Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie - były momenty, które mnie rozbawiły, a także pojawiły się drobne chwile wzruszenia. I chociaż jest to raczej książka na jeden raz, to jeśli chcecie spędzić miło czas z jakąś lekką, ale nie pustą lekturą, to powieść Lauren Ho sprawdzi się doskonale. Polecam! ;-)

Amanda Says

Wyobraź sobie, że po ciężkim pracującym tygodniu dzwoni do ciebie przyjaciółka i pewna siebie oznajmia "kochana, idziemy w tango!". Wychodzisz z nią na miasto, jest piątek wieczór, pijecie, tańczycie i zawieracie nowe znajomości. Zapominasz o byciu tą poważną i odpowiedzialną, zniknęły wszystkie obowiązki. Gdyby ktoś ten stan spróbował przedstawić w formie książki, to założę się, że miałaby tytuł "Ostatnia prawdziwa singielka".

Andrea Tang żyje w Singapurze i totalnie nie spełnia wymagań stawianych przez swoją rodzinę. Nie ma męża, co dla jej matki, wrednej ciotki, a w zasadzie większości kobiet z tego rejonu świata, oznacza, że poniosła życiową porażkę. Jak ona urodzi dziecko, skoro skończyła już trzydziestkę? Przez ten sflaczały kanał rodny?! (Omg, tak, taki tekst naprawdę był w tej książce).

Jesteśmy w świecie BBA (Bajecznie Bogatych Azjatów), gdzie małże popija się Dom Perignon na śniadanie, a jeżeli pracujesz, to znaczy, że jesteś biedny, bo... musisz pracować. Naszymi oczami jest Andrea, jesteśmy z nią naprawdę blisko, bo powieść jest pisana w formie pamiętnika albo raczej dziennika, skoro pojawiają się daty i godziny. Polubiłam ją, chociaż rozumiem, czemu ktoś mógłby uznać ją za osobę trochę irytującą. Jej żarcików jest dużo, może czasami nawet za dużo, ale mnie to nie przeszkadzało. Byłam ciekawa, kto ostatecznie podbije jej serce, a może książka skończy się w jakiś inny sposób?

Andrea jest naszą przewodniczką nie tylko po swoim życiu uczuciowym, ale też po egzotycznym dla nas kraju. Podobało mi się, że tłumaczyła czytelnikowi to, czego ktoś spoza Azji mógłby nie zrozumieć (tradycje, obchodzenie świąt, charakter różnych miejsc w mieście itp.). Oprócz komedii romantycznej samej w sobie dostajemy też możliwość podróży do Singapuru, możemy poczuć klimat tego miejsca.

"Ostatnia..." to przyjemna, lekka, taka "babska" powieść idealna do zrelaksowania się. Jest zabawna na wielu poziomach (narratorka pojawia się nawet w przypisach). Polecam, nie zauważycie kiedy zaczniecie się uśmiechać i kibicować głównej bohaterce.

Statystyki są nieubłagane – coraz więcej osób wybiera samotność od związku, i nie jest ważne czy zalegalizowanego czy też nie. Dzieje się tak z różnych względów, a po tym, jak upadł tradycyjny podział ról, wiele kobiet uznaje, że nie potrzebuje mężczyzny, by ją utrzymywał, że nie chce brać sobie na głowę kogoś, komu będzie musiała usługiwać. Zniewieściali mężczyźni też tak naprawdę nie są materiałem na partnera czy męża, skoncentrowani na sobie, a jednocześnie nie potrafiący podjąć decyzji, oczekujący głaskania i nieustannego wspierania, mimo iż oni takiego wsparcia drugiej stronie nie udzielają (o wkładzie finansowym nawet nie mówiąc). Alternatywą jest macho przekonany o swojej wysokiej wartości, próbujący podporządkować sobie kobietę i tak funkcjonujący, by cały świat kręcił się wokół niego. Aż odechciewa się iść na randkę…

Zresztą singielek jest tak wielka ilość, że na pewno nie będziemy samotne. Część z nich to singielki z wyboru, skoncentrowane na karierze, cieszące się życiem, podróżujące, podbijające świat, część zaś singielki, które chciałyby być w związku, ale z różnych względów nie są. To kobiety, które po latach spotykania się z mężczyzną zostały porzucone, albo rozwódki, które potrzebują odpocząć od mężczyzn. Nie dziwią już one otoczenia, nikt nie namawia takich kobiet na powtórny związek, są przykładem tego, że można żyć inaczej niż w związku, nawet jeśli dla niektórych jest to stan przejściowy.

Mieszkająca w Singapurze Andrea Tang ma nadzieje, że jej stan jest właśnie przejściowy, a porzucona przez mężczyznę, nie możne znaleźć sobie miejsca. Mimo iż na dobrze płatną pracę i zawód, który daje jej prestiż, luksusowy apartament, to dla rodziny nigdy nie będzie powodem do dumy, jeśli nie wyjdzie za mąż. Tradycyjny w swych przekonaniach klan Tangów nie zważa na to, że jest prawniczką, że zrezygnowała z marzeń, by pokryć koszty leczenia ojca, istotne jest natomiast to, że nie ma mimo swego wieku jeszcze męża. Nie omieszkają jej wypomnieć tego ciotki, a tradycyjne przyjęcie rodzinne z okazji drugiego dnia chińskiego Nowego Roku staje się okazją do licznych uwag w kierunku Andrei i jej staropanieństwa. Co więcej, istnieje ryzyko, że jedna z ciotek z uwagi na jej stan cywilny nie pozostawi jej w testamencie swojego majątku.

Nie dość że singielka, to jeszcze ma być pozbawiona spadku? Andrea nie może do tego dopuścić, ale jak tu znaleźć mężczyznę, którego można poślubić, skoro jedyny stojący u jej boku, to wymyślony przez nią osobnik, który i tak nie uratował jej przed falą krytyki? Pomocą służy w tym otoczenie – wypad do knajpy kończy się co prawda poznaniem mężczyzny, ale dużo młodszego, choć akurat w towarzystwie Orsona, Andrea bawi się znakomicie. Czy konto na portalu randkowym coś zmieni?

Jak to zwykle bywa, różnego rodzaju sploty wydarzeń stawiają na jej drodze kolejnych dwóch mężczyzn. Jeden z nich początkowo wydawał się być wrogiem – to współpracownik, Hindus, pozostający w związku, drugi zaś – starszy mężczyzna, który okazuje się być obłędnie bogaty. Czy któryś z nich może być materiałem na męża? Biorąc pod uwagę fakt, iż tradycyjna rodzina Andrei oszalałaby, gdyby wyszła za mąż za kogoś z innej grupy etnicznej, wybór wydaje się oczywisty. Czy faktycznie?

Przekonamy się o tym dzięki lekturze książki „Ostatnia prawdziwa singielka”, autorstwa Lauren Ho. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego powieść, to słodko-gorzka historia, przeznaczona nie tylko dla czytelników stanu wolnego. Mimo iż nieco odstająca od znanych nam realiów fabuła nie porywa, to książkę czytamy z ciekawością, poszukując odpowiedzi na pytanie, czy bohaterce uda się znaleźć miłość. Chwilami zabawna, chwilami refleksyjna, opatrzona nieco zbyt dużą ilością szczegółów książka, może być doskonałą propozycją zarówno na długie zimowe wieczory, jak i na letni wypoczynek.

OSTATNIA PRAWDZIWA SINGIELKA - LAUREN HO

Moja ocena: 8/10
Data wydania: 26.01.2022
Wydawnictwo: Kobiece

Po tę książkę sięgnęłam głownie ze względu na tytuł. Cóż samą siebie mogłabym tak nazwać, także dla mnie było wiadome, że muszę ją przeczytać. Andrea to kobieta sukcesu, która ma wspaniałych przyjaciół, spełnia się zawodowo i jest naprawdę szczęśliwa. Niestety w przekonaniu jej bliskich do pełni szczęścia potrzebny jest jej mąż i dzieci. Wtem pojawia się temat randkowania i pewien amant… Nie zdradzę Wam nic! Bardzo polubiłam główną bohaterkę, bo pomimo swojego dość dojrzałego wieku umiała zrobić coś szalonego i nieoczekiwanego i ciężko było uwierzyć w to, że Andrea Tang ma 30 lat i jest szanowana prawniczką, była też sarkastyczna, co również skradło moje serducho. Fajnie, że dzięki tej pozycji mamy okazje poznać chińską tradycje i kulturę, fajnie było dowiedzieć się czegoś nowego. Przykro patrzyło się na to jak bliscy traktowali główną bohaterkę, ale też po części ich rozumiem… Niemniej jednak nie było to miłe. Osobiście lubię komedie romantyczne, ale wiem, że nie każdemu taki gatunek literacki przypadnie do gustu, także nie powiem, że jest to pozycja dla każdego. „Ostatnia prawdziwa singielka” to książka pełna humoru, ale też ukazująca inną kulturę. Napisana niesamowicie lekkim językiem, od początku wiemy jak się skończy, bo mimo wszystko jest to schematyczny romans, ale czytało mi się ją bardzo przyjemnie, dlatego ja ze swojej strony polecam.

Powieść Lauren Ho przyciągnęła mnie do siebie już samą swoją okładką. No umówmy się: książka została wydana bardzo ładnie, a że ja ostatnio mam dziwną fazkę na kolor zielony i motyw liści - nie mogłabym przejść obok tej okładki obojętnie (wychodzi ze mnie okładkowa sroka, sorki). Po zapoznaniu się z opisem jeszcze mocniej zapragnęłam poznać historię Andrei i sprawdzić na własnej skórze, czy ta powieść jest tak dobra, jak się mówi. O tym, jak ostatecznie wyszło, piszę poniżej.

Andrea Tang mieszka w Singapurze i można powiedzieć, że jej życie jest jak ze snu. Ma rewelacyjną pracę, może pozwolić sobie na luksusy i liczyć na swoich przyjaciół. Do pełnego szczęścia brakuje jej już tylko upragnionego awansu. Jest jednak jeszcze jedna drażliwa kwestia... Cała rodzina naciska na nią, by znalazła sobie męża. Przecież każda kobieta potrzebuje mężczyzny w swoim życiu. Wkrótce na drodze Andrei staje przystojny bogacz, który jest nią wyraźnie zainteresowany. Co więcej, spełnia ON dość wygórowane oczekiwana rodziny Tangów, więc Andrea powoli zaczyna się łamać. Ponadto jej wkurzający współpracownik i rywal zaczyna wydawać jej się jakiś taki... sympatyczniejszy? Uroczy? Kobieta nagle staje na rozdrożu. Wybrać bezpieczną wersję czy brak akceptacji całej rodziny?

Przyznam się szczerze, że początek książki nie szedł mi dość lekko. Być może to wina faktu, że akurat byłam po chorobie, a mój mózg nie przyjmował kolejnej dawki literek. W każdym razie: pierwsze dwa czy trzy rozdziały czytałam z przymusem. Z czasem jednak zauważyłam, że historia Andrei zaczęła mnie coraz mocniej wciągać, a ja związałam się z tą bohaterką naprawdę mocną nicią porozumienia.

Główna bohaterka niezwykle przypadła mi do gustu. Andrea to postać wykreowana bardzo dobrze, na kobietę sukcesu, dla której kariera jest ważniejsza ponad wszystko inne. Irytowały mnie ciągłe naciski ze strony jej rodziny i fakt, że patrzą na nią z góry tylko dlatego, że nie ma ona męża. Lauren Ho bardzo ciekawie przedstawiła ten aspekt tamtejszej kultury i tym samym sprawiła, że poczułam się naprawdę ciekawa tego, jak ostatecznie zakończy się ta historia. Warto też dodać, że koniec końców pochłonęłam ten tytuł w jeden dzień - to już chyba o czymś świadczy.

Sama autorka, ale i tłumacz (Ryszard Oślizło) sprawili, że książkę tę czytało się naprawdę dobrze i pomijając początek - bardzo lekko. Barwność języka autorki została rewelacyjnie przełożona na język polski, dzięki czemu mogłam poczuć klimat i atmosferę Singapuru, atmosferę panującą w pracy głównej bohaterki, ale nie tylko. Czy jestem oczarowana tą historią? Tak, zdecydowanie. Śmiem nawet rzec, że trafiłam na nią w odpowiednim momencie swojego życia.

Historia Andrei pokazuje przede wszystkim to, że nie warto dopasowywać się do chorych wymogów rodziny. Na siłę nie zrobi się nic, choćby się stawało na samych rzęsach. Pomimo tego, że Andrea miała ponad trzydzieści lat, dawało się w jej postaci wyczuć taką zagubioną nastolatkę, lecz nie jest to absolutnie wina jej samej. Bardziej powiedziałabym, że zawinił tutaj krąg otaczających ją ludzi, którzy po prostu wskazali jej palcem, w którą stronę ma podążać, nie pytając jej samej o zdanie.

Ostatnia prawdziwa singielka to książka, która długo zostanie w mojej pamięci. Myślę nawet, że w przyszłości z chęcią do niej powrócę, by jeszcze raz przejść z Andreą przez to wszystko. Kom mogłabym polecić ten tytuł? Zdecydowanie osobom, które poszukują dobrej powieści obyczajowej, dobrze napisanej i z ciekawą główną bohaterką. Ja sama nie mogę doczekać się już kolejnej powieści autorki i z pewnością po nią sięgnę.

„Ostatnia prawdziwa singielka” to przeurocza komedia z historią miłosną w tle i mogę od razu pogratulować autorce Lauren Ho tak udanego debiutu! Tę historię można traktować jako swego rodzaju współczesną azjatycką odpowiedź na „Dziennik Bridget Jones”, ale im dalej będziemy tkwić w treści, to przekonamy się, że to całkiem zupełnie inna historia, cechą wspólną ze wspomnianą książką będzie sposób prowadzenia historii przypominający pisanie w pamiętniku.

Andrea Tang to bohaterka, która ma korzenie chińsko-malezyjskie i ma trochę pecha, że urodziła się w rodzinie Tangów, bo aktualnie mająca trzydzieści trzy lata kobieta przynosi wstyd i hańbę przodkom. Dlaczego? Jest cały czas singielką! A gdzie pamięć o tym, co wymaga się od kobiet – dobrze wyjść za mąż i mieć dzieci? Wścibscy krewni na czele z matką uważają, że samotna kobieta nie może być kobietą spełnioną i przypominają o ciężarze stawianych jej oczekiwań. Co będzie, gdy wyschną jej jajniki i matka nie doczeka wnuków? (ten tekst mnie ciągle bawi 😃). Ambitna prawniczka do spraw fuzji będzie miała nie lada dylemat – czy postawić na siebie, walczyć o bycie partnerem w firmie, czy może uruchomić ponownie aplikacje randkowe i szukać tego męża, by zadowolić rodzinę. Na jej drodze pojawią się oczywiście mężczyźni: jednym z nich będzie kolega z biura Suresh (nie wpasowuje się w wymagania rodziny) i starszy, bogatszy przedsiębiorca Eric (idealny kandydat!). Jakiego wyboru dokona Andrea?

Po przeczytaniu tej książki można zauważyć, że nasza bohaterka nie miała w życiu łatwo. Dorastała w rodzinie, w której tradycja jest na pierwszym miejscu, zawodowo pracuje w pracy, o której nigdy nie marzyła i nawet jej nie lubi. To, że jest singielką, odbierane jest przez liczną rodzinę jako powód do wstydu. Jednak Andrea to nie żadna ofiara losu, lecz babka z charakterem. Konkuruje z osobami w pracy, walczy o to, kto wypracuje największą liczbę godzin, chodzi do biura nawet w niedzielę – to poświęcenie ma jednak cel, Andrea chce zostać partnerem. Jednak czy naprawdę tego chce, czy może czuje presję ze strony rodziny, by jej kariera szybowała w górę? Ambitna Andrea nie boi się ryzykować i w jej życiu pojawią się też i błędy czy wręcz gafy. To sprawia, że ta bohaterka się rozwija, jest inspirująca i zyskuje prawdziwą twarz.

W „Ostatniej prawdziwej singielce” pojawia się oczywiście wątek romantyczny i trochę żałuję, że nie był ON bardziej wyeksponowany. Bardziej autorka skupiła się na pracy i karierze, miłość została lekko zepchnięta na bok. Między Andreą a Sureshem da się wyczuć chemię, bohaterowie wzajemnie się motywują, prześcigają w ilości przepracowanych godzin, parzą wspólnie czaj i ich więź zaczyna przeradzać się z czysto koleżeńskiej w przyjacielską. Z Erikiem zaś Andrea tworzy związek czysto formalny i jednostronny. Da się wyczuć między nimi nić sympatii, ale wszystkie romantyczne dusze od razu zauważą, że to nie ten jedyny!

Lauren Ho zadbała o to, by od jej książki nie dało się oderwać. Podobała mi się forma przekazu – pamiętnik, w którym bohaterka do nas bezpośrednio się zwraca i pisze o wszystkim. Każdy jej sukces i porażka jest odnotowana, więc nic nie ominie czytelnika. Ba, czeka się na to, co jeszcze spotka tę bohaterkę! Andrea ma oczywiście grono przyjaciół, które pojawia się często w jej wpisach, może też na nich liczyć w każdej sytuacji. Podobało mi się też i to, że autorka przybliża czytelnikowi kulturę i oczekiwania społeczne singapurskich rodzin. Od najmłodszych lat wpaja się dzieciom oczekiwania, mają one pójść do najlepszych szkół, zdobyć pracę (najlepiej wybrać szanowany zawód: lekarza, prawnika, księgowego czy dentysty), wyjść za mąż i mieć dzieci. Każde odstępstwo może prowadzić do osądu ze strony krewnych lub społeczeństwa. Na przykładzie Andrei można więc zauważyć walkę o własne ja i swoje marzenia. Czy bohaterka jednak znajdzie siłę i zdoła zerwać z tradycją i oczekiwaniami, czy może się podda? Warto o tym się przekonać!

Cieszą mnie takie książki. Nawet nie wiedziałam, że jej potrzebowałam w swoim życiu. Andrea została moją orędowniczką walki z rodziną i stereotypami! Powołajcie współczesną singapurską Bridget Jones!

Andrea jest już po 30, tylko kilka kroków dzieli ją od zostania partnerem w kancelarii, w której pracuje, ale o zgrozo nadal nie ma męża!!!!!! Dla jej matki oraz rodziny Andrei to jest najgorsze co może spotkać azjatycką dziewczynę. A jedyne o czym marzy nasza singielka jest poznanie swojego rycerza na białym koniu, ale musiała przyznać czas znaleźć sobie mężczyznę. A my będziemy ją wspierać w jej poszukiwaniach.

Potrzebowałam książki, która będzie mnie rozśmieszać na każdej stronie. Gdzie bohaterowie nie będą idealni i będą musieli walczyć ze swoimi upartymi rodzinami. Bo kto z nas nigdy nie usłyszał: a to masz jakiegoś chłopaka/dziewczynę? Nie zastanawiaj się za długo, bo nikogo nie znajdziesz.

Andrea pragnie miłości, ale nie za cenę własnej wolności, przekonań lub marzeń. I to w niej kocham najbardziej, że jest jak ja. Ja też pragnę spełnić jakieś przyjęte przez społeczeństwo lub moją rodzine normy, ale z drugiej strony w każdej chwili walczę o moje przekonania i stawiam siebie na pierwszym miejscu.

Jeśli macie ochotę się pośmiać i zobaczyć jak wygląda życie singapurskiej singielki to już 28 stycznia będziecie mogli sięgnąć po „ostatnia prawdziwa singielka”. Nie zawiedziecie się ❤

"-Byłaś zaręczona? - zapytał tonem kogoś, kto właśnie odkrył, że szczur, którego rozjechał rowerem, nie tylko nadal żyje, ale jeszcze podgryza mu opony, choć połowa jego flaków wala się po ulicy."

Tym oto śmiesznym (bądź nie, w zależności od poczucia humoru) cytatem zacznę swoją opinię o książce, która nie raz rozbawi, ale też skłoni do refleksji. "Ostatnia prawdziwa singielka" Lauren Ho, to komedia romantyczna, która mnie zaskoczyła.

Bohaterka, trzydziestokilkuletnia Andrea Tang, wiedzie ciekawe życie. Obraca się w towarzystwie zamożnych przyjaciół, znajomych, a i ona sama nie wywodzi się z biednej rodziny. Co mnie zaskoczyło, to właśnie wiek bohaterów, bo plasuje się ON między 30 a 50 rokiem życia. Jest to więc towarzystwo dojrzałe, z pewnym bagażem doświadczeń, którzy pod względem kariery pną się wciąż do góry i zarabiają dobre pieniądze. Mimo wieku bohaterów autorka zafundowała gamę wydarzeń i dialogów, które wywołają uśmiech na twarzy. Przynajmniej w moim przypadku tak było.

Bliscy Andrei pragną, by każda młoda singielka w rodzinie wyszła za mąż, rodziła dzieci. Przez to wywiązują się pewne sytuacje rodzinne, jak na przykład "gorsze traktowanie" (choć nic strasznego). Wszyscy boją się najstarszej kobiety w rodzinie, która ma bardzo dużo do powiedzenia w pewnych kwestiach. Co prawda napisy na okładce świadczą o tym, że ta rodzina ponagla i ponagla do zamążpójścia, ale wcale tego nie odczułam podczas czytania. Było kilka momentów, gdzie faktycznie mówiło się o ustatkowaniu, ale nie było tego tyle, ile bym się spodziewała.

Historię bohaterki poznajemy z jej perspektywy. Książka jest pamiętnikiem Andrei, w którym opowiada o wszystkim co dzieje się w jej życiu, dowiadujemy się o jej rodzinie i przyjaciołach różnych faktów, śmieszne komentarze do wydarzeń i osób urozmaicają historię, ale też robi się poważnie, gdy na ścieżce życia kobiety pojawiają się intrygujący mężczyźni. Muszę przyznać, że ta forma narracji wyszła naprawdę świetnie i dobrze się bawiłam podczas lektury.

W pewnym momencie można się domyślić, jak ta historia się zakończy. Ale! Nie zmienia to zapału przy czytaniu książki, bo jest naprawdę dobrze napisana. Styl Lauren Ho jest lekki, zabawny, a chyba o to chodzi w komediach romantycznych. Ze swojej strony polecam wszystkim, którzy potrzebują chwili wytchnienia od innych gatunkowo książek 🙂 Ja wiem, że chętnie sięgnę po kolejną książkę autorki.

Ostatnia prawdziwa singielka w swojej historii wplata niezwykle ważne wartości, warto po nią sięgnąć, nie tylko dlatego jak bardzo jest błyskotliwa ale i dla zrozumienia tych którzy wciąż poszukują drugiej połówki.

Na wstępie zaznaczam, że historia jest pisana w formie pamiętnika w 1 osobie. Na początek poznajemy tzw. hierarchie rodzinną, kto z kim i dlaczego jest ważny. Takie wprowadzenie w dalszym czytaniu znacznie ułatwia zrozumienie zarówno starszego pokolenia jak i głównej bohaterki.

Książka jest niezwykle zabawna, trochę nieprzewidywalna i napisana ze smakiem. Główna bohaterka nie znajduje nagle tego jedynego, a na jej drodze pojawiają się różne przeszkody. Dzięki temu historia zyskuje w naszych oczach bo w życiu jest podobnie. Czasem aby znaleźć właściwą osobę trzeba pocałować milion żab.

W historii nie zabraknie też przełomowych momentów, niekiedy nie będziemy rozumieć motywów czy wyborów pozostałych bohaterów. Pamiętajcie jednak, że każdy z nas jak i bohaterowie w książce chcą być szczęśliwi. Chciałabym również podkreślić to, że pojawia się tu motyw zmiany. I wiecie im jest się starszym zaczynanie czegoś zupełnie nowego jest coraz trudniejsze. Jednak czasem pozostawienie wszystkiego jest jedynym właściwym wyborem.

Andrea dąży do spełnienia swoich marzeń, tak wydaje się na początku ale wraz z nowymi wydarzeniami dostrzegamy że tak naprawdę są ta marzenia jej matki. I żeby jakoś się jej odwdzięczyć za te lata, ugina się po to aby sprawić jej radość. Jednak w jej życiu nastają nowe zmiany a także krok, który wszystko zmienia. Podczas czytania można nie raz utożsamić się z główną bohaterką. Jej postawa szczególnie na końcu książki, może zainspirować do zmian lub wprowadzi wątpliwości w naszym życiu.

Polecam sięgnąć po książkę, choć to grubasek czyta się ją bardzo szybko. Mogę też śmiało napisać, że niektórzy z nas dzięki lekturze dostrzegą to co czasem umyka. Choć momentami czujemy, że podążamy jedyną właściwą drogą dzięki Andrei i jej historii, i dla nas postrzeganie ważnych aspektów życiowych może się zmienić. Przeczytajcie i przekonajcie się sami, niezależnie gdzie mieszkamy niektóre uwagi wszędzie są takie same.

Bardzo wartościowa lektura~

No i cyk - początek roku, a w mojej topce 2022 właśnie zameldowała się pierwsza książka. Zabawna, wręcz przekomicza, świetnie napisana (a to debiut!) "Ostatnia prawdziwa singielka". Już te kilka słów powinno Was skłonić do sięgnięcia po tę powieść, a jeśli ktoś jeszcze jest nieprzekonany, to jedziemy dalej:

Fabuła kręci się wokół zmagań trzydziestokilkuletniej prawniczki Andrei z życiem miłosnym i zawodowym. Andrea jest azjatycką Bridget Jones, która dąży do spełnienia nie tyle swoich własnych ambicji, co ambicji matki, a tak naprawdę całego klanu Tangów.  Towarzyszymy jej w doświadczaniu przeróżnych upadków i wzlotów (i jeszcze większej ilości upadków) i z prawdziwą przyjemnością śledzimy jej przygody miłosne, kibicując jej z całego serca, mimo że Andrea nie zawsze budzi bezgraniczną sympatię. Bohaterka ma swoje wady, co czyni ją jednak postacią bardzo prawdziwą, taką "swojską". No i wielki plus za to, że nie jest jakąś nieogarniętą, kruchą mimozą, tylko prawdziwą babką z jajami. Jej perypetie potrafią czasami rozbawić do łez: wątki dot. blond cyborga-cyklisty w metrze, zapalenia układu moczowego, czy pasożytów na zawsze pozostaną w mojej pamięci ;)

Romans też jest bardzo udany! Mimo, że nie wysuwa się  na pierwszy plan (dla mnie to chyba w sumie plus) i jest to relacja typu slow burn, to chemia między bohaterami zdecydowanie jest wyczuwalna.

Książka do śmiechu, do powzdychania i do wprowadzenia się w dobry nastrój - must read tegorocznej zimy! A ja od zakończenia lektury cały czas trzymam kciuki za powstanie kolejnej części. Pochłaniałabym! :)

Debiuty mogą być bardziej przemyślane lub mniej. Lauren Ho w swojej pierwszej książce poruszyła temat małżeństw z miłości lub z rozsądku. Choć mogłoby się wydawać, że to wszystko już było wiele razy, za każdym razem czytelniczki ponownie zaczytują się w tego typu historiach. Autorka nie napisała nic bardzo odkrywczego, jednak w tym wydaniu pojawiło się kilka zaskakujących momentów. Najważniejsze i tak jest miłe i przyjemne spędzenie czasu, relaks z książką, a to zadanie Lauren Ho udało się wykonać znakomicie. W końcu niektóre kobiety marzą o księciu z bajki, a takiego bohatera w tym wydaniu też nie brakuje.

Andrea Tang uważała, że matka chce dla swoich dzieci wszystko to, czego one nie pragną. Tak było z jej rodzeństwem i nie sądziła, że ona też złamie się i zacznie rozglądać się za przyszłym mężem. Matka Andrei miała dla niej idealnego kandydata, proponowała córce różnych przyszłych mężów. Główna bohaterka do pewnego momentu nie chciała jednak o tym słyszeć. Niestety, nie wszystko idzie zawsze zgodnie z naszymi życzeniami. Małe kłamstewko, chęć pomocy koleżance mogły spowodować, że Andrea stanie jednak na ślubnym kobiercu. Czy bogacz był jednak jej typem marzeń o idealnym przyszłym życiu? To się miało dopiero okazać.

Nie jest to szczególnie wybitna książka, ale nie tylko po takie musimy cały czas sięgać. Nie da się ukryć, że Lauren Ho stworzyła ciekawą pozycję z jedną kobietą i dwoma zakochanymi w niej mężczyznami. Życie pisze jednak różne scenariusze i nie wiadomo z kim i czy w ogóle Andrei uda się spędzić swoje przyszłe życie. Podobał mi się także opis stosunku do małżeństwa matki głównej bohaterki, choć jego większe uzasadnienie i refleksja pojawiły się dopiero w końcowych scenach. ,,Ostatnia prawdziwa singielka" to książka o tym, że to my sami musimy zdecydować z kim chcemy stanąć na ślubnym kobiercu (jeśli w ogóle) i nie rodzicom nie uda się przeżyć za nas życia, nawet jeśli sądzą, że mają dla nas dobre rady. Książkę czyta się naprawdę sprawnie mimo ponad 400 stron.