Red, White & Royal Blue

Zachęcona pozytywnymi opiniamii, chyba przeceniłam ksiażkę na samym poczatku, nastawiłam się na ciekawsza akcję i niestety, zawiodłam się.

Polecano mi tę książkę wiele razy. Postanowiłam ją kupić i nie żałuje. Teraz to ja ją będę polecać znajomym.

książka nie jest moją ulubioną, jednak dość przyjemnie się ją czytało. ma kilka wad, jak większość, ale nie jest to zła książka.

Czytając książkę miałam tyle emocji że trudno je stwierdzić. Moim zdaniem jest niezwykła oraz pięknie napisana

A gdyby tak Pierwszy Syn Ameryki zakochał się w Księciu Walii? To pierwsze zdanie, które możemy przeczytać na okładce Red, White & Royal Blue. Poznajemy czarującego Alexa, syna pierwszej Kobiety-Prezydent USA, który jest niczym podręcznikowy młodzieniec z amerykańskich seriali: przystojny, zabawny i wygadany. Ma ON swojego nemezis: sztywnego, zdystansowanego księcia Henriego, o wspaniałych miękkich blond włosach (przepraszam, nie mogłam się powstrzymać) i pięknie niebieskich oczach. Oczywiście z jakiegoś powodu obaj panowie nie pałają do siebie miłością (*ekhem, ekhem*) i jeden chce rzucić się drugiemu do gardła. W wyniku jednej z ich sprzeczek zostaje zniszczony tort wart 75 000 dolarów (kto kupuje aż tak drogie ciasto?!), więc Książątko i Synalek muszą udawać… najlepszych kumpli. Czy to na pewno dobrze się zakończy?

Powiem tak, siadałam do tej książki ze sporymi oczekiwaniami, nastawiona na przyjemny romans. I może tu właśnie tkwi szkopuł, bowiem jak dla mnie… było aż za słodko. Miałam wrażenie, słodką babeczkę polano karmelem, posypano czekoladą i udekorowano karmelizowaną wisienką. Może dla kogoś jest to apetyczne, ale ja zostałabym przy suchej babeczce. Ostatnich dwustu stron nie miałam ochoty już czytać, bo najzwyczajniej w świecie się zasłodziłam. No i język, jakiego używają bohaterowie… rozumiem, że coraz częściej pojawiają się przekleństwa w literaturze, ale i tak pozostaje mi pewien niesmak, kiedy widzę wulgaryzmy. Może to tylko moja opinia Damy, Która (Zbyt Często) Nie Przeklina. Ale były też dobre strony. Podobała mi się dynamika między Henrym a Alexem. Dobrze się bawiłam, czytając ich odzywki do siebie. Na plus jest również fakt, że książkę czyta się bardzo lekko, nie wiadomo, jak a już jest się w połowie (niestety w tym miejscu miałam już przesyt). Podobał mi się również format: oprócz „normalnego” tekstu były również maile i SMS-y, które uatrakcyjniały lekturę. Przy okazji, miałam okazję słuchać fragmentu audiobooka, który bardzo polecam, świetny lektor.

Podsumowując, Red, White & Royal Blue ma swój urok. Zabawni, dynamiczni bohaterowie zachęcają do dalszego czytania i zainwestowania się w fabułę. Wszyscy fani romansów powinni być zadowoleni. Niestety, książka nie wpasowała się całkowicie w mój gust czytelniczy, ale nie uważam też, żebym straciła na nią czas.

Oczekiwałam czegoś o wiele lepszego, niż to co przeczytałam. Książka jest nudna, ledwo przez nią przebrnęłam. Dokonując zakupu miałam nadzieję na piękny opis miłości, która musi zmagać się z przeciwnościami losu. Moim zdaniem postacie napisane są płytko, a opis ich rozwijającego się uczucia również mnie nie przekonał. Nie potrafiłam wczuć się w to, co czytam. Być może po prostu nie podpadł mi styl pisania.

Wspaniała książka, jak ktoś lubi serial Książęta to ta książka jest idealna dla niego

Ciekawa i zabawna historia, która na pewno spodobać się może bardzo wielu czytelnikom. Myślę jednak, że za bardzo przeciągane są nic nie znaczące wątki i przez to czasami książka zaczyna wydawać się nudna. Przynajmniej według mnie wiele sytuacji było zbyt banalnych i oczywistych. Polecam ją jako lekką i prostą lekturę, w którą nie trzeba się zbytnio wgłębiać.

Gdy książka do mnie przyszła byłam w połowie czytania 800 stronicowej cegły - którą kocham, ale nie mogę przez nią przebrnąć - ale od razu mnie do siebie ciągnęła. 500 stron to w końcu nic ;D Myślałam, że "skoro to książka bez wątków fantasy, na pewno nie porwie takiego miłośnika fantastyki, jak ja". I wiecie co? Guzik prawda. Zakochałam się w tej książce, żywo reagowałam na każdy plot twist, krzyczałam na cały dom z emocji przy niektórych wydarzeniach. Płakałam parę razy ze wzruszenia, ale nawet bez smutno-wzruszających scen złapałam się na tym, że czytałam kolejne strony z wielkim, ogromnym uśmiechem na twarzy i zaszklonych łzami szczęścia oczach. Alex i Henry to piękna para, a nie wyobrażam sobie lepszego stylu pisania tego typu historii, jak ten Casey McQuiston. Na ten moment moja ulubiona książka, a po jej pzeczytaniu (w dwie noce) miałam wewnętrzną radość i ciepło przez dobrych pare dni. Definitywnie obowiązkowa pozycja do przeczytania, dodawajcie do swoich booklists :D! Ta historia wiele wnosi do życia.

Książka jest szokująca! W pozytywnym sensie. Jestem jak najbardziej na tak. Powinno pojawiać się więcej takich książek, gdzie główny wątek miłosny rozgrywa się pomiędzy dwoma osobami płci męskiej i to tak wysoko postawionymi. Tak, historia jest fikcyjna, ale przyjemnie sobie wyobrazić, co by było gdyby takie coś naprawdę się wydarzyło. Biorąc pod uwagę nasze społeczeństwo - no na pewno nie mieliby oni bardzo łatwego życia. Dlatego uważam, że takich książek potrzeba jest więcej. Może w końcu nasze społeczeństwo (na całym świecie) stałoby się mniej konserwatywne. W końcu każdy z nas ma szansę na miłość.

To zdecydowanie pozycja dla osób szukających odskoczni, czegoś innego, nowego. Historię Alexa i Henrego czyta się przyjemnie, lekko, ale niestety nie pochłania się jej jednym tchem. W pewnych momentach było już po prostu za dużo tej miłości, pieniędzy, luksusu, którym książka dosłownie opływa. Odkładałam więc ją w czasie, czytając fragmentami, co często mi się nie zdarza.

Bohaterowie zostali świetnie wykreowani, już od pierwszych stron poczułam do nich sympatię i kibicowałam im w dalszych losach. Zabawne teksty, sceny i dobrze napisane dialogi, to kolejny plus tej książki. Autorka stara się nam przybliżyć nie tylko dwójkę głównych bohaterów, ale także ich rodziny czy chociażby członków osobistej ochrony, jednak tych opisów jest za mało i w konsekwencji ciężko mi na przykład ustosunkować się jakkolwiek do postaci June czy Nory, choć uważam, że poznajemy je dużo bardziej niż całą resztę pobocznych osób.

Pozycja ta, to nie tylko opis romansu Pierwszego Syna USA i brytyjskiego księcia, to także spore opisy polityczne, w których przyznam czasami się gubiłam, ale to zapewne ze względu na moją skromną wiedzę dotyczącą amerykańskiej polityki.

Autorka pisząc chciała zwrócić uwagę na problemy par jednopłciowych i pokazać społeczeństwu, jak wygląda ich życie z przymrużeniem oka, humorem, co uważam udało jej się uzyskać.

Ostatecznie Red, White & Royal Blue to pozycja, która w lekki, przyjemny i zabawny sposób opisuje trudności dzisiejszego świata, przemycając wartości uniwersalne takie jak tolerancja. Nie jest to jednak książka dla każdego, myślę, że wzbudzi większe zainteresowanie u młodzieży, niż osób w średnim wieku (ale to tylko moja opinia).

Red, White & Royal Blue

Autor: Casey McQuiston

Są dwa komplernie różne kraje , jeden ma królową drugi prezydenta. Więc co połączyło te dwa kraje ? Dowiecie się tego czytając tą książkę.

Henry książę Wali i Alex Pierwszy Syn Ameryki. Są to młodzi mężczyźni, który wpadają na tort weselny na ślubie brata Henry'ego. Aby pokazać ludziom ,że między przedstawicielami państw jest dobry kontakt. Alex i Henry muszą udawać przyjaciół. Lecz z czasem zaczynają coraz lepiej poznawać. Bardzo dobrze czują się w swoim towarzystwie. A pewne wydarzenie w czasie wspólnego sylwestra trochę komplikuje ich znajomość. Musimy pamiętać, że to nie są zwykli młodzieńcy, bo mama Alexa ponownie kandyduje na prezydenta i w czasie wyborów musi mieć dobrą reputację, co dotyczy się też jej syna.

Ocena 💜 💜💜💜💜💜💜 7/10

Jest to dobry i przyjemny romans na jeden dzień. Bardzo dobrze się bawiłam czytając ją . Ma w sobie wszystko co lubię - humor, emocje, niewiadome.

Bohaterowie są naprawdę dobrze pokazani . Wszystkich możemy poznać dość by polubić.

Alex i Henry są bardzo mildymi mężczyznami ,który mają już swoje plany na życie. Są dobrymi synami , braćmi i przyjaciółmi. Ludzie bardzo ich cenią co można zobaczyć na końcu. Każdy z nich pewien problem , który wspólnie rozwiązują.

Książka nie jest oparta tylko na romansie , dużą rolę w niej odgrywa polityka i wybory prezydenckie matki Alexa

Książka porusza trudne tematy więc nie jest to byle jaka opowieść.

Miłość to miłość. I to w sposób uroczy i romantyczny przekazuje nam autorka Red, White & Royal Blue. Powieść na naszym rynku wydawniczym nowa, świeża, może dla kogoś kontrowersyjna, jednak bardzo potrzebna. Nie znajdziemy tutaj nic brzydkiego, niesmacznego czy bulwersującego. Obserwujemy jak powoli rodzi się uczucie między Księciem Anglii, a synem Prezydenta USA. Ciekawy pomysł, takie trochę bajkowe realia i słodka atmosfera. Książka jest młodzieżowką, jednak nie liczcie na lekką lekturę. Powoli dojrzewające uczucie idzie w parze z powolną akcją. Czasem brakowało mi większych emocji, szybszego obrotu spraw i chwilami się niestety nudziłam. Nie wiem, czy zawiniło tłumaczenie, bo na początku czytanie szło mi opornie i dłużyło się. Uważam jednak, że te chwilowe niedogodności są nie ważne wobec możliwości poznania tej historii i jako całość powieść zasługuje na rozgłos i popularność.

"Red, white&royal blue" to jedna z tych książek, które koniecznie chciałam przeczytać.

To co przyciągnęło mnie do niej najbardziej jest sam pomysł. Jeszcze nigdy się z takim nie spotkałam. Autorka ciekawie przedstawiła miłosną relację brytyjskiego księcia Henry'ego i syna amerykańskiej prezydentki Alexa. Przejście w ich relacji z wrogów na kochanków było dość szybkie, ale przeprowadzone tak płynnie, że ani trochę mi to nie przeszkadzało. Uważam, że cała kreacja nie mogła być lepsza. Poznajemy ich skryte uczucia, pragnienia oraz tak naprawdę zwykłe podejście do życia. To co jest dla mnie jedną z najlepszych rzeczy jakie autor może zrobić to właśnie dokładne przedstawienie nam postaci. Pozwala nam to na związanie się z nimi i nasila nasze książkowe przeżycia.

Związek Alexa i Henry'ego pełen byl różnych etapów i dzięki wyżej wspomnianemu przywiązaniu żyłam tym jeszcze bardziej i kibicowałam im z całego mojego serca.

Podobało mi się to, że sceny seksualne nie były napisane jak w słabym erotyku. Wszystko opisane ze smakiem i bez wulgarnego zachowania z obydwu stron.

Oprócz tego zwróciłam uwagę na ważne kwestie jakie książka porusza a mianowicie: polityka, chęć zadowolenia rodziny i podejście społeczenstwa do osób lgbt+.

Również styl autorki niezmiernie przypadł mi do gustu. Opisy nie były męczące, ale porządne i dobrze napisane, a dialogii ciekawe oraz dopasowane do wieku i charakteru każdej z postaci.

Słyszałam wiele narzekania na tłumaczenie i to stanowiło dla mnie pewnego rodzaju rezerwę do tej książki. Jeśli mam być szczera to kompletnie nie wiem o co w tym chodzi. Moim zdaniem tłumaczenie było dobre i nie mam zastrzeżeń. Wręcz pochłonęłam książkę w niecały dzień. Zaliczam ją do jednej z lepszych tego roku.

Zdecydowanie mogę ją wszystkim polecić.

Świetna książka! Mnóstwo zabawnych zdarzeń, ale były też wzruszające momenty. Fabuła bardzo oryginalna, nie było czasu na nudę. Polecam serdecznie!

"Gdy myślę o historii, zastanawiam, się w jaki sposób się w nią wpasuję. I ty też. Chciałbym żeby ludzie nadal tak pisali. Historia, co? Ale moglibyśmy stworzyć własną."

~

Mimo, że czerwiec i wiążący się z nim pride month już dawno za nami, wartość niemieckiej książki które poruszają temat LGBT. Chociażby patrząc na obecną sytuację w Polsce i to jakie reakcje budzi ta grupa.

Jednym z tytułów, którego głównym wątkiem jest właśnie orientacja seksualna, jest "Red, white & royal blue" autorstwa Casey McQuiston.

Podczas wesela na dworze królewskim, między pierwszym synem USA, a księciem Walii dochodzi do kłótni, w wyniku której obaj lądują w torcie weselnym. Wydarzenie to zawojowało mediami i wywołało kryzys dyplomatyczny między Ameryka i Wielką Brytanią. Aby ochronić kampanię akcyjną prezydentki USA, PR-owcy wymyślają ustawkę. Według niej Alex oraz książę Henry muszą spędzić ze sobą cały dzień udając najlepszych przyjaciół, aby media przestały spekulować na temat ich nienawiści względem siebie. Sami zainteresowani jak i członkowie ich rodzin nie mają jednak pojęcia, że ustawka doprowadzi do prawdziwego uczucia.

Książka od pierwszej strony całkowicie mnie wciągnęła. Nie potrafiłam się od niej oderwać i z bólem serca ją odkładałam, gdy musiałam. pierwsze na co muszę zwrócić uwagę, to jak ważne wątki porusza ta książka mimo, że jest zwykłą młodzieżówką. Oprócz wspomnianego przeze mnie wcześniej wątku LGBT, pojawia się także kobieta prezydent. Jest to sytuacja w której na razie nie możemy się postawić, jednak książka pokazuje, że wcale nie jest to niemożliwe. Tak urocze sposób przedstawienie relacji między prezydenckim synem i księciem sprawia, że zapoznanie się z historią nie powinno być nieprzyjemne nawet dla osoby która nie przepada za tą tematyką. Jedyne na co muszę zwrócić uwagę to ilość scen zbliżenia. Seksu było tutaj dużo, jednak plusem jest to że nie był opisywany w sposób odrzucający i zniechęcający do dalszego czytania. W skrócie czytało się to dobrze, ale było tego trochę za dużo. Od samego początku darzę sympatią dwójkę bohaterów jak i postacie poboczne. Jak dla mnie są naprawdę dobrze wykreowani i łatwo się do nich przywiązać. Ogromnym atutem tej książki jest także humor. Przysięgam, że nigdy tak dobrze nie bawiłam się podczas lektury i nie wylałam tylu łez ze śmiechu, jak podczas czytania "Red, white & royal blue". Naprawdę bardzo gorąco polecam tą książkę nie tylko młodzieży, ale i dorosłym. Jest naprawdę urocza książkę w niezwykle ważnym wątkiem. Gwarantuję że czas na jej czytaniu upłynie szybko i przyjemnie, a sama lektura da wam dosyć sporo rozrywki.

Dziwnie mi się czytało o facetach mówiących do siebie ‘kochanie’, jednak „Red, White & Royal Blue” Casey McQuiston to jeden z lepszych romansów.

Pierwszy Syn Ameryki – Alex oraz książę Walii – Henryk nienawidzą się od lat. Gorycz ich znajomości dosięga zenitu, gdy podczas wesela na brytyjskim dworze ich kłótnia kończy się na lądowisku w torcie, co wywołuje kryzys dyplomatyczny między państwami. Żeby go zażegnać zostaje wymyślona ustawka, aby syn prezydentki USA oraz Walijski książę udawali w mediach najlepszych przyjaciół. Nikt nie spodziewa się, że pomiędzy tą dwójką zaiskrzy.

„Red, White & Royal Blue” chwyta za serducho od pierwszych stron. Narracja jest prowadzona przez Alexa, którego nie da się nie polubić. Śmiały, wygadany, z dystansem do siebie oraz analitycznym umysłem. Mi jednak dużo bliższy jest introwertyczny Henry, który skrywa siebie przed światem. Biorąc tą książkę do czytania trzeba być przygotowanym na masę opisów oraz polityki. Tak naprawdę historie Alexa i Henrego można określić dwoma słowami: polityka i romans – właśnie w tej kolejność. Jest to opowieść, w którą człowiek się wczytuje, jednak nie skończy tak szybko. Całości kunsztu dodają bohaterowi poboczni, między innymi siostry głównych bohaterów, Zahra, Pez i wielu innych. Co się tyczy zakończenia, jak na młodzieżowy romans przystaje, cukierkowe. Polecam, dobra zabawa gwarantowana.

„Historia, co? Ale moglibyśmy stworzyć własną.”

Ile znacie historii o zakochaniu się w księciu? Chyba miliony. Ale co się stanie, gdy w księciu Walii zakocha się dziecko prezydentki USA? I do tego będzie to jej syn? Odpowiedź - „Red, White AND Royal Blue”, czyli jedna z książek roku!

Ale ta książka była urocza! Bardzo mi się podobała historia Alexa i Henry'ego, wciągnęłam się w nią na maxa. Do tego stopnia, że przeczytałam ją chyba w dwa dni, a po skończeniu od razu chciałam przeczytać ją jeszcze raz. Ba, w trakcie poznawania jej chciałam jednocześnie szybko ją skończyć i nie kończyć nigdy! Chyba każdy książkoholik tak miał z dobrą książką!

Swoją budową i stylem napisania jej przypomina fanfiction. Ale takie dobre fanfiction, które autorka wiedziała jak napisać. Bohaterom nie brakuje głębi, są dobrze skonstruowani, każdego można polubić (no dobra, prawie każdego). Nie brakuje humoru, wulgaryzmów, a przez to książka sprawia wrażenie bardziej „prawdziwej”.

No ale nie samą miłością człowiek żyje. Oprócz wątku miłosnego (no i LGBT) znajdziecie także wątek polityczny. Nie jestem zbyt dużą fanką tego wątku, ale w tej powieści nie przeszkadzał mi on. Dodawał ON książce realizmu, a przez to jest jeszcze lepsza.

Mimo to mam lekkie opory z poleceniem Wam tej książki. A wszystko to z powodu tłumaczenia. Nie czytałam (jeszcze) oryginału, więc nie mogę się wypowiadać o większości błędów, część jednak jest widoczna nawet bez znajomości oryginalnej wersji. przykładowo zmiana żartu z ciastkami z słodkiego, starwarsowego „Jaffa” i „Jabba” na nietrafiony w obecnej sytuacji na świecie i po prostu rasistowski „murzynek” i „czarnuszek”? Słabo to wyszło.

Uważam jednak, że taka książka jest warta przeczytania. Daje powiew świeżości do literatury. Jest urocza, pełna nadziei i optymizmu. I przy sytuacji ze środowiskiem LGBT w naszym kraju – po prostu potrzebna.

Ω Gdy myślę o historii, zastanawiam się, w jaki sposób się w nią wpasuję. I ty też. Chciałbym, żeby ludzie nadal tak pisali.

Historia, co? Ale moglibyśmy stworzyć własną.

Ω Alex Claremont-Diaz, Pierwszy Syn USA, który nie dość, że nie jest biały, jest w dodatku synem pierwszej kobiety Prezydent. Żyje z pełną świadomością tego, że cały jego kraj (ba, świat) patrzy mu na ręce. Nigdy jednak nie chciał żyć wbrew sobie i w jego mniemaniu lepiej, gdy świat widzi go takim jakim jest – ciemnoskórym, posługującym się dwoma językami, synem prezydentki rozwódki. Czy jednak nie przeważy szali jeśli okaże się „innej” orientacji… w dodatku będąc zainteresowanym księciem obcego państwa?

Ω Historia, co? Tak, tak właśnie powinna wyglądać historia. Realna i prawdziwa, która mogłaby spotkać każdego z nas. W RWRB mamy wspaniały dowód na to, że wszelkie stereotypy pożądane powszechnie przez społeczeństwo są do złamania. Popatrzmy na głównego bohatera, który zmaga się chyba ze wszystkimi możliwymi problemami, o jakich moglibyśmy chyba pomyśleć patrząc na drugiego człowieka. Mimo to nadal pozostaje sobą – mimo tego jak ma trudno, gdy wszyscy go obserwują i wytykają palcami. Zdaje sobie sprawę, że ludzie mają różne poglądy i nie da się wszystkim na raz dogodzić nie oszukując samego siebie. W dodatku nie podchodzi do sytuacji, które go spotykają w sposób pretensjonalny i wyniosły. Przez to ta pozycja staje się niezwykle „codzienna” i wbrew pozorom powagi głównego wątku, bo powiedzmy sobie szczerze – międzynarodowy skandal na tle seksualnym między dwiema twarzami wielkich państw nie jest błahą sprawą – nadal jest prosta i lekka. Ja osobiście łyknęłam to w 3 dni… Bardzo polecam, jeżeli ktoś lubi łamanie wszelkich możliwych stereotypów, piękny, prawdziwy i nieprzesłodzony romans oraz genialny humor, który towarzyszy nam od samego początku lektury.

Genialna! Książka z pomysłem i wyobraźnią. Mnie bardzo ona zaskoczyła i była idealna na niedzielne popołudnie. Lekka i wesoła, a do tego poruszająca ważne i bardzo wartościowe tematy, które dotyczą tak naprawdę każdego z nas. Historia wydawać by się mogło, że nie z tej ziemii, bo jak ksiaże Walii może zakochać się w pierwszym synu USA? A mimo to czyta się ją naprawdę świetnie i nie raz rozbawi Was ona do łez.

Według mnie jest to książka dla każdego i każdy z nas znajdzie w niej cos dla siebie.

"Red, White & Royal Blue" to alternatywna rzeczywistość, której akcja dzieje się w 2020 roku. Gdy książę Walii i syn prezydent USA zakochują się w sobie, zapowiada się na niezły sknadal i masę kłopotów. To lekka i zabawna książka o nie tak lekkich tematach, świetna do pochłonięcia na raz. Jest optymistycznie, ale też dojrzale i zabawnie. Historia o tym, jak świat potrafi skomplikować i skorumpować coś tak pięknego i prostego, jak miłość.

Pierwszy Syn USA i książę Walii nie dogadywali się się od lat. Już przy ich pierwszych spotkaniu na olimpiadzie książę wydawał się Alexowi zbyt idealny, zbyt książęcy by być prawdziwym, a w dodatku wyprany z charakteru. Henry, jakby odwzajemniając niechęć, sam również starał się unikać syna prezydent USA. Jednak po "tortostrofie", spowodowanym ich przepychanką skandalu na 75 000$ nie ma rady! Zostają skazani na spędzenie razem weekendu - czy im się to podoba czy nie, muszą udawać przyjaciół, bo zależą od tego stosunki dyplomatyczne ich państw.

Choć z góry można spodziewać się wielu rzeczy, książka i tak potrafi zaskoczyć. Bywa nieoczywista i nie boi się przedstawiać najgorszych stron naszego społeczeństwa, które mimo że jest takie nowoczesne, często nie potrafi oprzeć się głupim uprzedzeniom. Wielokrotnie jednak rozbawiła mnie do łez. Na wielki plus tej świetnej, uroczej historii jest fakt, że autorka potrafi przedstawić niektóre sprawy bardzo dojrzale i przystępnie, nie ignorując polityki w którą to zamieszani są bohaterowie, tak vy nie było to nudne. Nadaje to książce realizmu. Tak samo jak opisy uczuć bohaterów wypadają bardzo prawdziwie.

Bardzo podobało mi się, że akcja ksiązki dzieje się w 2020. Żałuję tylko, że nie żyjemy w tamtym świecie i zamiast przystojnego księcia Henry'ego i cudownego Alexa, pierwszego syna USA, dostaliśmy w tym roku epidemię 😅

Jedyną rzeczą, która trochę mnie irytowała jest trzecio osobowa narracja. Momentami była myląca, ale może to też wina tłumaczenia 😅

Ogółem, książkę oceniam na 8/10. Bardzo kibicowałam bohaterom i pokochałam ich wszystkich

„Historia, co?”

Co się stanie, gdy Pierwszy Syn Ameryki zakocha się w księciu Walii? To jest bardzo dobre pytanie! I musicie poznać na nie odpowiedź!

W wyniku sprzeczki podczas wesela na brytyjskim dworze królewskim, książkę Henry i Alex – syn prezydentki USA – lądują w torcie, co wywołuje kryzys dyplomatyczny między państwami. Teraz będą zmuszeni spędzić razem dzień pokazując się mediom jako przyjaciele. Nikt jednak nie spodziewa się, że ich fałszywa przyjaźń przerodzi się w miłość. I jak długo będą w stanie utrzymywać to uczucie z dala od dziennikarzy?

Bardzo dawno nie czytałam książki, która tak mnie zachwyciła. Bohaterów da się polubić już od pierwszych stron, a im dalej w książkę, tym lepiej ich poznajemy i kibicujemy im coraz mocniej. Ich relacja wydaje się taka… prawdziwa i naturalna. Na dodatek „Red, white & royal blue” jest pełne humoru. Co ważniejsze, ani razu nie odniosłam wrażenia, że żarty są przesadzone lub wymuszone.

Tym, co mnie najbardziej kupiło są wszelkie nawiązania do popkultury, literatury angielskiej i poprzednich prezydentów Stanów Zjednoczonych. A książka jest wypełniona tymi rzeczami po brzegi!

Co do tłumaczenia: rzeczywiście chwilami jest słabo, niektóre zwroty rażą w oczy. Ale uważam, że dla samej historii warto sięgnąć po polską wersję, jeżeli nie mamy możliwości przeczytać jej w oryginale.

„Red, white & royal blue” porusza bardzo ważny i aktualny temat, ale wszystko oplecione jest piękną i wzruszającą historią miłości i podane w przystępny sposób. Polecam każdemu jako przyjemną młodzieżówkę albo książkę niosącą ze sobą jakieś przesłanie – jak kto woli.

Czy ktokolwiek mógł przewidzieć, że wesele na dworze brytyjskim skończy się wylądowaniem w torcie Pierwszego Syna Ameryki oraz księcia Walii? Kolejna kłótnia Alexa i Henry'ego kończy się kryzysem dyplomatycznym między państwami, a ocieplić sytuację może tylko udawana przyjaźń. Jeden wspólny dzień w zupełności jednak wystarczy, by udowodnić, że pozory mogą mylić, a fałszywa relacja stopniowo przerodzi się w piękne uczucie, które młodzi mężczyźni będę musieli ukrywać przed całym światem. Światem, w którym krok w krok za nimi podąża tłum paparazzi, tylko czekających na skandal.

🍃

Słyszałam wiele krzyków odnośnie tłumaczenia książki i już chyba każdy wie, jak wielkiego niedopatrzenia dopuściło się wydawnictwo, ale mimo tego dałam szansę tej historii przed wprowadzeniem poprawek. Nie znam oryginału, więc wiedziałam, że nie będę doszukiwała się różnic między wersją polską a angielską. Ciekawość natomiast była zbyt duża.

Lekkie i zabawne książki nie mają zwyczaju poruszać poważnych tematów. Jeszcze nie spotkałam się z autorką, która zrzuciłaby na siebie tyle pracy, by w tle pokazać nam politykę Stanów Zjednoczonych. Na pierwszym planie daje nam cudowną relację młodych mężczyzn, a wokół nich rozstrzygają się poważne tematy, które nie są zamiatane pod dywan czy spychane w cień. Alex marzy o tym, by kiedyś zostać politykiem, więc bierze aktywny udział w kampanii swojej matki, a Henry... Cóż. Henry jest księciem, którego życie od urodzenia było związane z władzą. Na obu spada ogromna odpowiedzialność i obaj starają się dać z siebie jak najwięcej, jednocześnie wciąż pielęgnując uczucie, które się między nimi rodzi. Podobało mi się, jak prawdopodobnie (tudzież logicznie) wszystko zostało poprowadzone. Nie spodziewałam się, że będzie to jedna z tych historii, w które czytelnik mógłby uwierzyć. Miła niespodzianka.

Nigdy nie jestem pewna, czy narracja to zasługa autora, czy tłumacza (w końcu bardzo różnie z tym bywa), ale ta tutaj to jak dla mnie nic specjalnego. Zdania czyta się szybko, więc to przyjemny styl, ale jednocześnie są tutaj fragmenty, przez które się skrzywiłam, bo były tak niezgrabne. Całość prezentuje się jednak przyzwoicie. Najważniejsze i najlepsze są tutaj relacje między bohaterami, ich rozmowy i przygody – i nie chodzi mi jedynie o dwójkę najważniejszych bohaterów, a również otaczających ich ludzi. Człowiek może się do nich przywiązać, zdecydowanie.

W podziękowaniach autorka napisała: „Nagle to, co miało być równoległym, trochę ironicznym wszechświatem, stało się eskapistyczną, łagodzącą traumę, alternatywą, ale realistyczną rzeczywistością. Nie był to świat idealny – nadal był [motyla nóżka], ale trochę lepszy, odrobinę bardziej optymistyczny. Nie wiedziałam, czy poradzę sobie z tym zadaniem. Miałam nadzieję, że tak. I mam nadzieję, drogi czytelniku, że po lekturze tej książki odczuwasz to, co miałam nadzieję w tobie wskrzesić: iskrę radości i nadzieję, której potrzebowałeś.”. Te słowa zdają się być konieczną częścią recenzji, bo idealnie pokazują, co jest sednem tej powieści. W obecnych czasach ludzie wciąż na każdym kroku czują się zagrożeni, gdy pragną jedynie szczerze kochać. Po Obamie, który dla wielu był symbolem wolności, przyszedł czas Trumpa, który robi wiele świństw, a na swoim koncie ma chociażby szerzenie nienawiści. Chciałabym, naprawdę bym chciała, by rzeczywiście zamiast niego prezydentem USA była Claremont. By pierwsza kobieta wygrała wybory i dbała o interesy obywateli. By jej syn tworzył historię, która wielu osobom da siłę i nadzieję. Może to jedynie piękny sen, ale na moment mogłam żyć tym optymistycznym światem i jestem za to wdzięczna autorce. Osiągnęła swój cel. A w Polsce nadzieja to jedyne, co nam zostało.

🍃

„Gdy myślę o historii, zastanawiam się, w jaki sposób się w nią wpasuję. I ty też. Chciałbym, żeby ludzie nadal tak pisali.

Historia, co? Ale moglibyśmy stworzyć własną.”

Początek książki czytało mi się dość ciężko, ale nie dlatego, że historia mnie nie wciągnęła, ale przez złą pracę osób, które zajmowały się tekstem. I nie chodzi mi tutaj o przecinki czy kropki w złym miejscu, ale tłumaczenie i korektę. Np. już na pierwszej stronie miałam wrażenie, że brakuje fragmentu zdania. Później, gdy była mowa o zakładzie i wielkości nagrody, ta wielkość zmieniała się co stronę. Jednak po kiepskim początku, już większych błędów nie wyłapałam i mogłam skupić się tylko na historii, a ta była bardzo dobra. Autorka ma bardzo przyjemny styl. Sam pomysł na historię również był bardzo ciekawy. Jeszcze nie spotkałam się z takim wątkiem. Jestem przekonana, że historia Henry'ego i Alexa zostanie w mojej pamięci na długo. Jest to książka raczej młodzieżówa, ale z pewnością spodoba się też i starszemu czytelnikowi. Zdecydowanie polecam.

Nie ukrywam, że na odbiór tej książki duży wpływ miało jej tłumaczenie z języka angielskiego. Od razu mówię, że oceniłam ją na 5/5 gwiazdek. Bardzo mi się podobała. Była wciągająca, lekka, urocza i szybko się ją czytało. Jednym słowem wszystko, czego potrzebuję od idealnej książki na lato. Uwielbiam głównych bohaterów, którym kibicuje się od samego początku. Każdy z nich był dobrze wykreowany i miał swój własny charakter. Tłumaczenie niestety odbierało część zabawy. Mam wrażenie, że sam początek był pod tym względem najgorszy. Zamiast skupić się na historii musiałam czytać jedno zdanie kilka razy żeby w końcu zrozumieć o co chodziło. Dialogi były bardzo nienaturalne, a zdania nawet jeżeli dobrze przetłumaczone to często długie i zawiłe. W momencie, w którym przebrnęłam przez bardzo źle przetłumaczony początek było już zdecydowanie lepiej. Nie wiem czy to kwestia tego, że dalej było pod tym względem lepiej czy tego, że się przyzwyczaiłam. Książka była bardzo wciągająca i angażująca. Dodatkowym plusem są wyjątkowo dobrze napisane sceny erotyczne. Łatwo jest je zepsuć, natomiast tutaj nie odczuwałam ani trochę cringu, co niestety często się zdarza. Były z jednej strony subtelne, a z drugiej wciągające- czyli dokładnie tak, jak powinno być. Pomijając samo tłumaczenie książka była cudowna i bardzo ją polecam :)

Właśnie skończyłam lekturę książki „Red, White & Royal Blue”, która jest zachwalana zarówno w kraju, jak i na świecie. Zdobyła ona wiele nagród, zyskała rzeszę zwolenników, dlatego też nie pozostało mi nic innego jak przeczytać tą perełkę.

Przez książkę się płynie i autentycznie nie można się od niej oderwać. Jest to ten typ literatury, podczas której nie ma się potrzeby co kartkę patrzeć na, której jest się stronie. Wręcz jak zbliżałam się do końca, przedłużałam ten proces jak najbardziej się da, bo po prostu chciałam zostać z bohaterami jak najdłużej.

Główni bohaterowie są świetnie wykreowani. Bardzo polubiłam tych dwóch zabawnych gości. Książka jest napisana lekkim językiem, dlatego czyta się ją bardzo sprawnie i przyjemnie. Sama historia jest mega urocza, czarująca, ciepła, zabawna, ale również wzruszająca i chwytająca za serce.

Zdecydowanie polecam tę pozycję każdemu kto lubi wciągającą fabułę, zabawne dialogi (często pełne cudownych podtekstów), piękne opisy i niesamowitych bohaterów. W zasadzie to polecam tę książkę każdemu. Nie oderwiecie się od niebieskich oczu księcia Henrego i zadziorności PSUSA Alexa.

Czekałam na RW&RB od momentu premiery zagranicznej. Po zawirowaniach z tłumaczeniem byłam trochę przerażona. Ale! Koniec końców jestem zachwycona i szczęśliwa, że takie książki powstają. RW&RB jest słodko-gorzką opowieścią o sile miłości. W tej książce mamy wszystko: miłość, przyjaźń, zabawne dialogi, trochę pikanteri, politykę i fantastycznie wykreowane postaci. Widać, że autorka ma lekkie pióro.

Dwójka bohaterów skradła moje serce i nadal nie mogę się zdecydować czy jestem #teamAlex czy #teamHenry. Oboje są charyzmatyczni i dojrzali. Wielki plus dla autorki, że nie przesłodziła ich relacji. Związek Alexa i Henry'ego to nie tylko serduszka i jednorożce. To przede wszystkim wielkie poświęcenie. Poświęcenie dla miłości i dla rodziny.

Takiej książki brakowało mi na polskim rynku - takiej, która w dobie nagonki na ludzi LGBT ukazuje zmaganie się z tajemnicą i obawą przed coming outem. To książka dla każdego - bez względu na płeć i orientację.

"Red, White & Royal Blue" to jedna z najbardziej wyczekiwanych nowości tego roku. Grono polskich booktuberek narobiło mi ogromnej ochoty na ten tytuł, który zamierzałam przeczytać w oryginale, jednak poczekałam z obawy na pewne niuanse polityczne, jakich mogłabym nie wyłapać w obcym języku. Na szczęście okazało się, że powieść Casey McQuiston zostanie wydana w naszym kraju, dlatego zabrałam się za nią od razu, gdy tylko do mnie dotarła.

Podczas wesela na brytyjskim dworze królewskim wybucha kłótnia pomiędzy księciem Henrym a Alexem, będącym synem prezydentki USA. Aby zapobiec międzynarodowemu skandalowi, młodzi mężczyźni dostają nakaz udawania przyjaźni. Nikt nie przypuszcza, że główni bohaterowie bardzo poważnie podejdą do swojego zadania...

Owa powieść zdążyła narobić już sporo szumu w Polsce ze względu na tłumaczenie, które podobno nie jest najlepsze. Ciężko mi to ocenić, ponieważ nie mogę porównać tej lektury z oryginalną wersją. Owszem, pewne wstawki są nieodpowiednie, niekiedy niezbyt zrozumiałe, ale ja akurat najczęściej nie zwracam uwagi na drobne szczegóły, jeżeli całość wywiera na mnie pozytywne wrażenie.

Przyznaję, że jestem totalnym laikiem w kwestiach politycznych - także rodzimych, zatem arena międzynarodowa to już wyższy level, jakiego nie ogarniam, dlatego nie ukrywam, że niektóre wzmianki dotyczące polityki i szeroko pojętej kultury bywały dla mnie niezrozumiałe. Generalnie ciekawym zabiegiem jest zestawienie dwóch zupełnie różnych podejść do wielu spraw dość liberalnej Ameryki oraz radykalnej Wielkiej Brytanii.

Ta książka to uroczy i zabawny romans, który jednak wydaje się nieco zbyt bajkowy, aby mógł znaleźć odzwierciedlenie w rzeczywistości (chociaż życie pisze różne scenariusze i niejednokrotnie potrafi zaskoczyć). Jeżeli czytelnik nastawia się na dobrą zabawę, to na pewno ją tu znajdzie. Rekomenduję tę książkę osobom 16+, ponieważ to niby młodzieżówka, ale zawierająca zbyt wiele odważnych scen dla młodszego czytelnika.

To ważna historia, zwłaszcza aktualnie, kiedy w naszym kraju aktualnie rozgorzała dyskusja na temat homoseksualizmu czy legalizacji związków partnerskich. Myślę, że może ona otworzyć oczy niektórym osobom i skłonić do zastanowienia się nad pewnymi kwestiami. W końcu kim jesteśmy, aby osądzać, kogo mają kochać inni?

[Adres usunięty]

Jestem świeżo po przeczytaniu książki, która zbiera same dobre opinie, zarówno u nas, jak i za granicą. Wszyscy rozpływają się nad jej fenomenem i wychwalają ją pod niebiosa. Musiałam więc sama sprawdzić, czy mają rację. Chodzi oczywiście o książkę wydaną przez @proszynski_wydawnictwo "Red, White & Royal Blue", która wyszła spod pióra Casey McQuiston. Historia traktuje o romansie syna prezydentki USA i księcia Walii. Perypetie zakochanych w sobie młodzieńców są po prostu tak zabawne, że momentami śmiałam się do rozpuku. Ale w książce są również i trudniejsze momenty. Autorka w znakomity sposób przestawia problemy, z jakimi dziś muszą zmagać się niektóre grupy społeczne. Nie robi tego jednak w ciężki i nachalny sposób, nie ma tu żadnej przesady. Główni bohaterowie są świetnie wykreowani. Bardzo polubiłam tych dwóch zabawnych gości. Książka jest napisana lekkim językiem, dlatego czyta się ją bardzo sprawnie i przyjemnie. Sama historia jest mega urocza, czarująca, ciepła, zabawna, ale również wzruszająca i chwytająca za serce. Żeby nie było, że tylko słodzę, to przyczepię się do tego, że życie chłopaków wydawać się może zbyt idealne. Czasem tak idealne, że aż niemożliwe. No ale to tylko mały szczegół, bo cała książka jest naprawdę świetna. Historia tak mnie porwała, że nie mogłam oderwać się od lektury. Zdecydowanie polecam!

Zawsze mam pewien szczególny problem z bestsellerami. Z jednej strony, interesują mnie, jak większość literackiego światka. Z drugiej, boję się rozczarowania, bo wielokrotnie trafiałam na naprawdę przereklamowane powieści. Tym razem, postanowiłam zaryzykować i dać szansę debiutowi Casey McQuiston. Z czystej ciekawości przejrzałam zagraniczne recenzje. Przyznaję, nie spodziewałam się aż totalnej masy zachwytów. Dosłownie. Wówczas zaczęłam się zastanawiać, czy ta pozycja zostanie podobnie odebrana w Polsce, ze względu na różnice kulturowe. Ale widzę, że niepotrzebnie zapędzałam się w takie rozważania, bo również w naszym kraju „Red, White & Royal Blue” zaczyna święcić triumfy. A jakie są moje odczucia tuż po skończonej lekturze? Przede wszystkim, całość czyta się fenomenalnie szybko, co pozytywnie zaskakuje. Dobry znak. No, jednak to chyba za mało, aby oceniać? W porządku, zdradzam: ja też przepadłam w odmętach zauroczenia.

Cholera, nieustannie otaczają mnie książki opowiadające o płomiennym romansie pomiędzy kobietą a mężczyzną. A u Casey mamy ciekawą odmianę, ważną w ciągu ostatnich napiętych tygodni, gdy temat LGBTQ+ nie schodzi z ust oraz klawiatur. Dodatkowo, muszę wspomnieć, iż właśnie czerwiec jest miesiącem poświęconym temu zagadnieniu, więc macie kilka dni, by sięgnąć po powieść w ramach obchodów! I odprężenia, ponieważ fabuła wypada lekko, dowcipnie, i zdecydowanie nie prześmiewczo, co koniecznie podkreślam! Cieszę się, że autorka nie podeszła do kwestii homoseksualizmu oraz biseksualizmu w sposób dość stereotypowy, co często się zdarza, jeszcze pogłębiając poważny problem zrozumienia oraz edukowania.

Dosłowne lata temu czytałam „Dziewczynę Ameryki”. Czy ktoś z Was pamięta perypetie Samanthy Madison, która zakochała się w synu prezydenta Stanów Zjednoczonych? Jeśli tak, to pewnie pojmiecie moje rozrzewnienie spowodowane lekturą „Red, White & Royal Blue”. Przez momencik znowu poczułam się niczym tamta nastolatka, zaśmiewająca się z przygód Sam. Bo Henry i Alex sprawiają równie urocze wrażenie. Lecz napiszę o nich więcej za chwilę. Nie mogę oceniać stylu McQuiston, gdyż dotarły do mnie informacje o błędach w tłumaczeniu. Dlatego postaram się o oryginał.

To romantyczna książka, choć pełna dobrego smaku. Uwielbiam bohaterów, zwłaszcza Henry’ego, który finalnie nie bał się złamania konwenansów. Stale odczuwający ciężar oczekiwań, stawianych mu przez familię i jego kraj. A nawet bez fikcyjnej fabuły wiemy, jak egzystencja w rodzinie królewskiej może być trudne. Naturalnie, nie da się pominąć całej gamy postaci pobocznych, istotnych dla odpowiedniego poprowadzenia akcji. Zazdroszczę tych wszystkich wspierających przyjaciół. Czy mamy do czynienia z powieścią przeidealizowaną? Troszkę. Jednak chyba chciałabym żyć w podobnym świecie. Teraz łatwo zauważyć, jak wiele pracy jeszcze przed nami. Więc to śmiech przez łzy. Niby zabawna pozycja, a dobijająca. Cóż, do dzieła.

„Red, White & Royal Blue” to świetna propozycja dla osób lubiących publikacje dowcipne, po brzegi wypełnione cudownymi bohaterami i zwyczajnie fajnymi sytuacjami. Wiem, że sporo czytelników zakocha się w tej opowieści, a może nawet będzie to jedna z ich ulubionych? Casey McQuiston stworzyła książkę, która dużo znaczy dla mnóstwa ludzi. Literatura wybitna? Niekoniecznie. Aczkolwiek zdecydowanie potrzebna w naszym pokręconym świecie, gdzie widok dwóch mężczyzn idących za rękę kogoś obrzydza.

„Weź wszystko, co chcesz, i wiedz, że na to zasługujesz.”, czyli lektura przepełniona nadzieją na lepsze jutro.

Red, White, Royal Blue to książka, która za granicą zrobiła wielką furorę. U nas w Polsce również, nawet przed premierą polskiego tłumaczenia, zdobyła wielu fanów. Jest bestsellerem New York Timesa, najlepszą książką roku według Vogue, Vanity Fair oraz Entertainment Weekly oraz laureatką nagrody czytelników Goodreads Choice Awards 2019 w kategorii debiut roku oraz romans roku.

Podczas wesela na brytyjskim dworze królewskim wybucha kłótnia. W jej wyniku książę Henry i Alex — syn prezydentki USA - lądują w torcie weselnym, co wywołuje kryzys dyplomatyczny między państwami. Żeby go zażegnać, PR-owcy wymyślają ustawkę: Henry i Alex mają spędzić razem jeden dzień, pokazując się mediom jako najlepsi przyjaciele. Nikt się nie spodziewa, że fałszywa, instagramowa przyjaźń przerodzi się w uczucie, które młodzi mężczyźni będą zmuszeni ukrywać przed całym światem. Jak długo dadzą radę udawać?

Powieść „Red, White & Royal Blue” była wydarzeniem roku w USA, gdzie pokochały ją miliony młodych czytelników i czytelniczek. Niezwykle wciągająca, zabawna i czuła, udowadnia, że prawdziwa miłość nie zawsze jest dyplomatyczna.

Na samym początku zaznaczę, że jest to książka o miłości pomiędzy dwoma mężczyznami. Jeśli masz jakiekolwiek uprzedzenia, to po prostu nie czytaj tej powieści i nie komentuj. Casey McQuiston stworzyła oryginalną historię z ciekawymi bohaterami.

Dosyć dużą rolę odgrywa tutaj polityka (szczególnie ta amerykańska) oraz public relations. Alex, jeden z głównych bohaterów, od dziecka żył w politycznym świecie i swoją przyszłość także z nim wiąże. Henry to książę Walii, na którym ciążą zobowiązania wobec korony. Jestem wielką fanką (interesuję się) brytyjską rodziną królewską co sprawiło, że jeszcze bardziej byłam ciekawa tego, jak autorka przedstawi ten świat. Casey McQuiston obsadziła rodzinę królewską fikcyjnymi bohaterami, ale wydarzenia mają miejsce w rzeczywistych lokalizacjach takich jak Pałac Buckingham czy też Pałac Kensington. Bohaterowie są realistyczni, chociaż czasami wydawało mi się, że wszystko (pomimo ogólnych problemów) przychodzi im dosyć łatwo.

Red, White & Royal Blue to przyjemna lektura, która w dzisiejszych czasach niesie nadzieję na lepsze jutro. Szczególnie teraz, gdy w Polsce społeczeństwo LGBTQIA jest gnębione, takie książki są potrzebne. Może pozwoli niektórym pogodzić się ze swoją orientacją lub ją odkryć.

Autorka porusza problemy, które towarzyszą nam na co dzień: strach, niepewność, brak zrozumienia i chęć akceptacji. Lektura idealna, by poczuć, że społeczeństwo akceptuje wszystkich bez względu na orientację czy też kolor skóry oraz pochodzenie. Miłość nie wybiera. Szanujmy się nawzajem. Wszyscy jesteśmy ludźmi i należy nam się szacunek.

Ostatnio pojawiło się zarzutów względem polskiego tłumaczenia. Ja podczas czytania czułam, że coś jest nie tak, ale zwaliłam to na to, że za bardzo się czepiam. Teraz już wiem, że wiele osób miało podobne odczucia. Wydawnictwo wyjaśniło, że do druku została wysłana niepoprawiona wersja.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ wielu ludzi się nią zachwycało. Muszę przyznać jest ona dobra, ale to chyba jeszcze nie to co oczekiwałam. Czyta się ją szybko, choć niektóre fragmenty polityczne dawały mi w kość. Szczerze nie czułam romantycznej miłości pomiędzy dwiema głównymi postaciami. W pewnych momentach śmiałam się pod nosem, a czasem nawet zakręciła mi się łza w oku. Sądzę, że każdy sam powinien ocenić czy ta książka to to czeka szuka.

„Red White & Royal Blue” Casey McQuiston, to historia Alexa, syna prezydentki USA. Chłopak nie przepada za księciem Henrym i gdy spotykają się na brytyjskim dworze, podczas ślubu jego brata Filipa, dochodzi do kłótni, zakończonej w torcie weselnym. Ich sprzeczka wywołuje kryzys dyplomatyczny. By go załagodzić chłopcy zmuszeni są spędzić razem jeden dzień udając najlepszych przyjaciół. Ku zaskoczeniu wszystkich (a szczególnie Alexa) na jednym spotkaniu się nie kończy, co więcej, kontakt staje się coraz częstszy, a ich dziwna znajomość powoli zaczyna przeradzać się w uczucie. Jako osoby publiczne, są zmuszeni ukrywać je dosłownie przed całym światem.

W tle cały czas przewija się polityczna walka o władzę. Na szczęście nie ma tu jakichś skomplikowanych intryg. Surowe zasady dworu i unikanie skandali, wyraźnie kontrastują z pozornie lekkim podejściem Tria Białego Domu, chwalącego się imprezami na Instagramie. Matka Alexa stara się o drugą kadencję, sam chłopak próbuje jej pomagać na ile może i studiuje by w przyszłości też zająć się polityką, co jest jednocześnie jego pasją. Za to Henry dbając o dobry wizerunek rodziny, nie może robić nic, co wcześniej nie zostanie zatwierdzone, za to wiele aktywności ma odgórnie narzuconych. Oprócz głównych bohaterów, poznajemy też ich rodziny, szczególnie siostry, które dla obu są ogromnym wsparciem, i przyjaciół.

Książka oprócz wątków romantycznych porusza też tematy nieczystych politycznych zagrywek, mniejszości różnego rodzaju i tego jak późno (ku własnemu zaskoczeniu) można zrozumieć i odkryć samego siebie. I to był tak naprawdę najciekawszy aspekt opowieści. Telefony w środku nocy, dziwne wiadomości kończące się cudownymi cytatami, i to gdy jeden z bohaterów zaczął sobie uświadamiać fakty ze swojej przeszłości, na które wcześniej nie zwrócił uwagi. Historia była przyjemna, choć nie wciągnęła mnie jakoś szczególnie i gdyby nie notatki, to pewnie już bym jej nie pamiętała. Pod tym względem była jak świąteczna komedia romantyczna- lekka,ciepła i szybka do zapomnienia. Nie zżyłam się ani trochę z postaciami i nie była bym nawet w stanie powiedzieć jak wyglądali, w pamięć zapadł mi jedynie Rafael Luna, będący przyjacielem rodziny (który nie pojawiał się zbyt często). Mocno raziło mnie też to, że nie potrafiłam uwierzyć w tę historię, w jej prawdopodobieństwo, ale ten problem mam z większością romantycznych młodzieżówek. Po prostu zbytnio ich nie czuję. Jednak jeśli wy takowe lubicie i nie rażą Was wątki homoseksualne, to jest szansa, że książka przypadnie Wam do gustu. Nie jest to książka, do której planuję wracać, albo polecać wszystkim wokół. Może jeśli kiedyś pojawiła by się ekranizacja to sięgnę po nią ponownie, by zobaczyć na ile film jest wierny oryginałowi. Ale póki co się na to nie zapowiada.

Sięgając po tą książkę miałem bardzo mieszane uczucia, ale nie spodziewałem się że będzie aż tak dobra... Jest to książka która wyrwała mnie z zastoju czytelniczego i mogę szczerze powiedzieć że kocham tą historie. Jedynie rozczarowało mnie trochę zakończenie ponieważ uważam że autorka mógłby pociągnąć historie dalej a zakończyła ją w bardzo prosty i niewyjaśniony sposób. Mimo wszystko kocham Alexa i Henriego. Z całego serca polecam.

uroczy romans z elementami polityki - momentami surrealistyczny, ale overall przyjemne doswiadczenie:)

,,Red, White & Royal Blue'' to książka opowiadająca o trudnej, ale jakże pięknej miłości dwojga chłopców, mężczyzn, którzy robią wszystko aby być ze sobą chociaż przez chwilę. Piękna i zabawna książka, która może się spodobać każdemu, kto lubi książki z wątkiem LGBTQ+. Cała fabuła, w niektórych wątkach była straszliwie nudna, ale to można jej chyba wybaczyć no nie? Bo przecież nikt nie jest idealny:)

Nie potrafię policzyć ile razy czytałam tą książkę od deski do deski. Od razu zakochałam się w Henrym i Alexie. Cudownie obserwuję się rozwój ich relacji. Alex krzyczący pod pałacem Kensington jest wspaniały, a późniejsza wycieczka chłopaków do Muzeum Wiktorii i Alberta może powodować cukrzycę.

Uwielbiam Henry'ego wypadającego z szafy Alexa, śpiewającego Don't Stop Me Now na karaoke w jedwabnym kimono, piszącego szczere maile, załamującego się na tylnym siedzeniu limuzyny i zatkanego po zobaczeniu tłumu wspierającego go podczas konfrontacji z królową.

Uwielbiam Alexa uznającego Henry'ego za swojego "naturalnego antagoniste" i przekrencającego jego tytuły. Uwielbiam jego podpisy maili ("Pierwszy Syn Twojej Byłej Kolonii", "Pierwszy Syn Podejrzanych Późnonocnych Maili"), nie odstępującego od księcia na krok podczas sylwestra, biorącego na siebie za dużo obowiązków żeby nie myśleć o pocałunku, krzyczącego pod pałacem Kensington (już o tym pisałam ale naprawdę za tym szaleje), dającego nam takie wersy jak "Biseksualność to naprawdę wielkie bogactwo.". I uświadamiającego sobie że KOCHA Henry'ego.

Żadna postać ani żadna scena nie jest zbędna.

No i oczywiście najlepszy dilf Rafael Luna.

„Red, White & Royal Blue” autorstwa Casey McQuiston to książka, która w ostatnim czasie cieszyła się ogromną popularnością i dobrymi opiniami. Z tego powodu stawiałam jej wysokie oczekiwania i muszę przyznać, że się nie zawiodłam.

Książka niby banalna i przewidywalna, jednakże przyniosła mi tyle ciepła i radości, że nie jestem w stanie tego opisać. Czytając, notorycznie przyłapywałam się na uśmiechaniu do kartek. Gdyby ktoś mnie zobaczył w takim stanie, z pewnością pomyślałby, że zdecydowanie coś ze mną jest nie tak.

Występuje w niej motyw enemies to lovers, LGBTQ i ciekawie wprowadzony wątek polityczny, który urozmaicił i idealnie wpasował się w klimat książki. Styl pisania Casey jest tak przyjemny, że zanim zaczniecie lekturę, nawet się nie obejrzycie, a już będziecie ubolewać nad jej końcem.

Podsumowując, z czystym sumieniem mogę wam polecić „Red, White & Royal Blue” i z pewnością sięgnęłabym po nią poraz drugi!