Miała umrzeć

Książka Ewy Przydrygi to thriller psychologiczny w pełnej krasie. Tego mu odmówić nie można. Widziałam wiele pozytywnych opini, które rozumiem, ale muszę też wyrazić swoje zdanie. Według mnie czegoś tu zabrakło, wydaje mi się, że chodzi tu emocje. Chyba nie były tak wyraźnie oddane, jak tego oczekiwałam.

.

Poznajemy Lenę, która jest artystką i którą podczas wernisażu zaczepia pewien mężczyzna, który twierdzi, że zna ją z przeszłości. Ta informacja bardzo ją dręczy, więc postanawia porozmawiać następnego dnia z mężczyzną. Okazuje się jednak, że mężczyzna zostaje zamordowany. Wtedy dziewczyna ze szczątkowych informacji stara się wydobyć prawdę o swojej przyszłości. Dzięki temu na jaw wychodzi, że ciotka która ją wychowywała oszukała ją w sprawie śmierci jej rodziny, która tak naprawdę została zamordowana. Od tego momentu dziewczyna rozpoczyna swoje małe śledztwo w tej sprawie.

.

Rozdziały są w dwóch perspektywach czasowych, jedne w tej aktualnej, inne z perspektywy Ady, jej zmarłej siostry. I to jest ciekawy zabieg, kiedy w momencie kulminacyjnym w obu przestrzeniach by się to wyjaśniło. Tutaj jednak prawdy dowiadujemy się z tej części teraźniejszej, więc te rozdziały Ady są w sumie po to, żeby tylko podkręcać atmosferę.

.

Podsumowując, według mnie książka bardzo fajna, rozwiązanie nieoczywiste, jednak zabrakło tego napięcia, emocji w bohaterach, ja miałam odczucia, że te zachowania i relacje były po prostu suche.

Historia przedstawiona z perspektywy dwóch kobiet: Ady i Leny, które dzieli dwadzieścia lat.

.

Koniec lat dziewięćdziesiątych

Ada wraz z grupą przyjaciół badają własne granice do tego stopnia, że nie raz balansują na granicy życia i śmierci. Niestety pewnej nocy ta granica zostaje przekroczona i ginie człowiek. To zdarzenie jest tylko początkiem pasma tragicznych wydarzeń.

.

Dwadzieścia lat później

Lena miała trudne dzieciństwo. Nie pamięta rodziców, wychowywana przez ciotkę nie zaznała prawdziwego rodzinnego ciepła i miłości. Jest artystką, ale nadal poszukuje samej siebie. Do tego miewa bardzo realistyczne koszmary. Spotkanie z nieznajomym i jego wyznanie wywraca świat Leny do góry nogami. Kim tak naprawdę jest i co się stało z jej rodziną?

.

Tym razem autorka ukazała skutki braku zainteresowania ze strony rodziców. Zapracowanie, używki i co najgorsze nie okazywanie miłości pozostawia ślad w psychice dziecka. Młody człowiek szukając uznania, akceptacji często trafia w złe towarzystwo, podejmuje złe decyzje, które mogą okazać się tragiczne w skutkach. Traumy z dzieciństwa nie zostają zapomniane. Mogą przygasnąć i rozbłysnąć w najmniej pożądanym momencie.

"Miała umrzeć" to świetny, bardzo wciągający thriller psychologiczny. Stopniowo budowane napięcie, ciekawa fabuła i zaskakujące zakończenie sprawiają, że nie można się oderwać od lektury przed jej końcem.

SMUTEK I SAMOTNOŚĆ

„Smutku i samotności nie wolno ukrywać w zaciszu pokoju. Powinno się szukać ukojenia w ramionach bliskich.”

Lektura „Bliżej niż myślisz”, przekonała mnie, że Ewa Przydryga pisze świetne thrillery, i że w pisaniu o trudnych tematach autorka nie ma sobie równych. Po lekturze „Miała umrzeć”, nazwisko Przydrygi stało się dla mnie gwarantem, jakości, która nie zawodzi.

W swojej najnowszej powieści autorka pokazuje jak czasem jedna decyzja, może mieć wpływ na całe nasze życie, rujnując przyszłość, wpływając również na osoby z naszego najbliższego otoczenia. Jak czasem jedna zła decyzja pociąga za sobą kolejne, a każda następna pogrąża nas coraz bardziej i nie ma już odwrotu. Nie jest się w stanie przewidzieć konsekwencji swoich czynów, które niekiedy mogą być bardzo poważne, a za popełnione błędy prędzej czy później trzeba będzie zapłacić.

Thriller ma niezwykłą konstrukcję. Opowiada historię dwóch kobiet, które pozornie nic nie łączy. Ada i Lena wychowały się i mieszkają w odległych zakątkach kraju, a ich historię dzieli przepaść czasowa, dwudziestu lat. Równolegle czytelnik poznaje dzieje obu dziewczyn oraz co doprowadziło, że ich losy potoczyły się tak, a nie inaczej. Skrywane przez lata tajemnice powoli wychodzą na jaw i wtedy okazuje się, co one tak naprawdę mają ze sobą wspólnego.

Ada zbuntowana nastolatka, niekochana przez rodziców, przywódczyni grupy nastolatków wymyślających coraz to nowe i ekstremalne zadania, dla której całym światem jest młodsza siostra. Pewnego dnia w wyniku nieobliczalnych zabaw młodzieży, ginie przypadkowy, niewinny człowiek, co pociąga za sobą szereg konsekwencji, tragicznych w skutkach.

Lena, osierocona w dzieciństwie, wychowana przez apodyktyczną i nieczułą ciotkę, jako dorosła osoba nie potrafi poradzić sobie ze stanami lękowymi. Pod wpływem niespodziewanego spotkania, młoda kobieta próbuje na własną rękę odkryć prawdę o swojej przeszłości. Jest gotowa na wszystko, by dowiedzieć się, co zdarzyło się pewnej nocy dwadzieścia lat temu.

W powieści nie ma pędzącej akcji, natomiast znalazłam w niej ciekawą fabułę skupioną na wewnętrznych przeżyciach bohaterów. „Miała umrzeć” zawiera odpowiednią dawkę emocji, które autorka umiejętnie stopniuje. Ewa Przydryga ujęła mnie świetną kreacją bohaterów, ich portretami psychologicznymi oraz nieprzewidywalnym pokierowaniem ich losami. Thriller psychologiczny z najwyższej półki, niepokojący i niejednoznaczny, który wprowadza czytelnika w mroczny świat wypaczonych brakiem miłości, umysłów. Niepokojący, aż do samego końca. Aspekt psychologiczny dopracowany w każdym calu, skomplikowani bohaterowie i morze emocji. Świetnie skonstruowana intryga, która zaprasza czytelnika do uczestnictwa w śledztwie. Jedyne zastrzeżenie, jakie mam, to narracja jednej z bohaterek, które w powieści trochę zgrzyta, ale ogólnie rzecz biorąc, można przymknąć na to oko.

Tak naprawdę lektura zmusza do intensywnego myślenia i poszukiwania, co wspólnego mogą mieć ze sobą bohaterki, bo długo autorka nie naprowadza na żaden trop, który tłumaczyłby rozwój wydarzeń. Im bardziej zagmatwana stawała się historia, tym więcej tajemnic wychodziło na jaw, a pokrętna logika, przykuwała moją uwagę i trzymała w napięciu. Świetna analiza psychologiczna bohaterów, mroczna atmosfera. Zagmatwane tajemnice z przeszłości, które wychodzą na światło dzienne, mające ogromny wpływ na współczesne losy bohaterki.

Przydryga stworzyła historię o próbie przetrwania, bez możliwości wsparcia i pomocy ze strony bliskich osób. Za zamkniętymi drzwiami rozgrywa się rodzinny dramat. Matka alkoholiczka, ojciec, prowadzący szemrane interesy i zmieniający kochanki jak rękawiczki nie są wsparciem dla nastoletniej dziewczyny, która nieustanie testuje granice swoich psychicznych i fizycznych możliwości, próbując ze wszystkich sił zwrócić na siebie ich uwagę. Trudno to sobie wyobrazić, ale obojętność rodziców może być jedną z najgorszych rzeczy na świecie, jaka może przytrafić się dziecku. Rodziców, tak bardzo zajętych swoimi sprawami, że nie okazują miłości swoim dzieciom.

Bardzo dobry thriller psychologiczny. Dwie różne osobowości, dwie różne kobiety. Przeszłość, teraźniejszość i dużo pytań, na które trudno uzyskać odpowiedzi. Polecam.

„Przemoc to nie tylko siniaki i rany, ale może przede wszystkim obojętność, tnące jak sztylet słowo, albo jego brak w chwili, gdy jest najbardziej potrzebne”.

Sięgacie chętniej po thrillery, których akcja pędzi do przodu czy raczej posuwa się wolno i statecznie, a nacisk położono na aspekt psychologiczny? Ja wybieram zdecydowanie tę drugą opcję, dlatego z wielkim entuzjazmem podeszłam do najnowszej książki Ewy Przydrygi o bardzo zaskakującym tytule Miała umrzeć.

Lena to młoda i bardzo zagubiona artystka. Podczas wernisażu zaczepia ją mężczyzna w przebraniu klauna, który twierdzi, że zna jej przeszłość. Dziewczyna zaczyna grzebać w wydarzeniach sprzed kilkudziesięciu lat, które szybko doprowadzają ją do pewnej rodziny i grupy nastolatków żądnych mocnych wrażeń. Kto zginął w pewną bożonarodzeniową noc i jak to wszystko wiąże się z Leną?

❄️Wniknięcie do umysłu głównego bohatera, możliwość wczucia się w jego pokręconą, poranioną psychikę, towarzyszący czytaniu niepokój. Trzy ważne aspekty, które sprawiają, że dany thriller zaczyna mi się podobać. Mam wrażenie, że przekładam je nawet nad samą zagadkę dotyczącą morderstwa i jej wyjaśnienia. Chyba dlatego czytam książki Ewy Przydrygi z takimi wypiekami na twarzy, ponieważ nacisk został tutaj położony na warstwę społeczną i psychologiczną całej opowieści. Miała umrzeć to historia udowadniająca, że nikt z nas nie jest białą kartą bez przeszłości. Wszystkie wydarzenia pozostawiają w nas mniejsze i większe blizny, które stanowią naszą osobę. To z nich się składamy. Historia poranionej emocjonalnie Leny i wracająca w retrospekcjach opowieść o nastolatce Adzie głęboko mną poruszyły. Ileż młodych osób musi dorastać w podobnych warunkach? Kto z nich nie porwie się na podobne postępowanie, aby zaistnieć i zwrócić na siebie uwagę?

❄️Jedyne czego mogłoby być w tej historii znacznie więcej to poczucie niepokoju i strachu. Jednym z wątków są wspomnienia powracające do głównej bohaterki w formie sennych koszmarów. Mocno liczyłam tutaj na głębokie przeżycia, a tych było dla mnie trochę za mało. Mam wrażenie, że Bliżej niż myślisz znacznie lepiej odczuwałam emocje głównej postaci, towarzyszący jej lęk, niepokój i pomieszanie zmysłów.

Polecam! Ewa Przydryga dała mi się już poznać jako autorka tworząca zagadki kryminalne o ciekawym i wyrazistym tle społecznym. Dla mnie to już takie nazwisko po które będę sięgać w ciemno.

"Ściany, które budujemy wokół siebie, mogą z czasem stać się naszym więzieniem."

"Nigdy nie jest za późno, żeby naprawić relacje, którą spisałaś na straty."

Zgadzacie się z tym? Zawsze można naprawić stosunki z drugim człowiekiem? Powiem Wam, że ma mieszane uczucia. Z jednej strony wydaje mi się, że jeśli tylko faktycznie na kimś nam zależy to relację można odbudować. Trzeba się jednak uzbroić w cierpliwość. Zwłaszcza, jeśli jedna ze stron zawiodła drugą.

Jednak, żeby daną relację naprawić, muszą chcieć tego obie strony. Bo choćbym nie wiem jak się starała, to jeśli druga strona nie jest na to gotowa, to ja ze swoimi chęciami nic nie zdziałam.

Mamy dwie główne bohaterki, które wprowadzają nas w swój świat. Ada to zbuntowana nastoatka, której rodzice nie wywiązują się ze swoim obowiązków rodzicielskich, ani wobec niej, ani wobec jej czteroletniej siostry. Dziewczyna lubi balansować na granicy, lubi emocje i niebezpieczeństwo. Z grupą znajomych bierze udział w grze, którą sama wymyśliła. Do czasu, gdy granice zostały przekroczone....

Podczas wernisażu, na którym wystawione są prace Leny, dochodzi do dziwnego spotkania. Zaczepia ją pewien mężczyzna, który jest przekonany, że ją rozpoznaje. Krótko po spotkaniu okazuje się, że mężczyzna został zamordowany. To spotkanie oraz koszmary nocne sprawiają, że dziewczyna postanawia odkryć o co chodziło ulicznemu artyście.

"Miała umrzeć" to niesamowita lektura, która pochłania do reszty. Wzięłam ją do ręki z zamiarem przeczytania kilku rozdziałów, ale wprost nie mogłam się od niej oderwać. Fascynująca fabuła, sekrety, kłamstwa i prawda odkrywana kawałek po kawałku. Przyznam, że przez chwilę nie ufałam nikomu i podejrzewałam każdego. Opinie o tej książce nie są przesadzone, pozostaje mi tylko pogratulować autorce i potwierdzić, że jest to lektura, której nie odłożycie, dopóki nie poznacie całej historii.

Lena to sierota, wychowywana przez surową ciotkę. Nie otrzymawszy w dzieciństwie ciepła i miłości, sama nie potrafi w pełni ich przekazywać i uwierzyć w tę miłość, którą na co dzień otrzymuje od swojego chłopaka. Historia Leny toczy się w 2019 roku i dla nas - czytelników zaczyna się od nietypowego spotkania w galerii, w której odbywa się jej wernisaż. Nieznajomy, uliczny grajek, zdaje się ją poznawać, odnosząc się do jej przeszłości. To krótkie i tajemnicze spotkanie wywołuje w Lenie wątpliwości i chęć powrotu do przeszłości i poznania swoich korzeni. Niestety droga ku temu okazuje się bardzo niebezpieczna.

Historia Ady, była dla mnie ciekawsza i boleśniejsza w odbiorze. Młoda dziewczyna, wychowywana w latach 90 przez patologicznych rodziców próbuje znaleźć dla siebie miejsce w świecie i ujście dla swoich emocji, nie zapominając o swojej młodszej siostrze, którą nie interesuje się żadne z rodziców. Z jednej strony spełnia się i odnosi sukcesy w pływaniu synchronicznym, a z drugiej niszczy samą siebie zabawą w wyzwania z kilkorgiem przyjaciół, z których każde ma swoje problemy. Podczas jednego z nich dochodzi do nieszczęśliwego wypadku...

Nie trzeba być Sherlockiem by się domyślić, co łączy obie bohaterki. Tajemnicą pozostają elementy spajające obie historie, motyw zbrodni, która odebrała życie Adzie i jej rodzicom oraz złożenie tej historii w jedną spójną całość. Ewie Przydrydze udaje się utrzymać nasze zainteresowanie przez cały czas trwania książki. Z pewnością udaje się to dzięki przeplataniu się obu historii, z których dla mnie ciekawsze była przeszłość. W zasadzie, w książce mamy do czynienia ze stała liczbą bohaterów, autorka nie wprowadza nagłych zwrotów akcji, nowych poszlak. Śledztwo nasze i Leny to poznawanie historii Ady, jej przyjaciół i rodziców. Dużym plusem powieści jest jej autentyczność. Nie ma spraw i wydarzeń, które nie mogły mieć miejsca w rzeczywistości. Nie ma odrealnienia akcji od życia.

"Miała umrzeć" to historia rodziny, która mogła wydarzyć się naprawdę, to wydarzenia, które nie wprawiają czytelnika w osłupienie, nie są w żadnym momencie szokujące, ani zadziwiające. Ewa Przydryga zaserwowała nam dobry i solidnie napisany thriller psychologiczny, którego poznanie nie będzie stratą czasu. Polecam!

"Miała umrzeć" przedstawia historię dwóch młodych kobiet. Jedna z nich żyła w latach 90., druga zaś stara się radzić sobie z własnym życiem współcześnie. W pewnym momencie ich historie zazębiają się, odkrywane są tajemnice, które przeleżały głęboko zakopane ponad 20 lat. Czy współcześnie żyjąca, osierocona jako niemowlę Lena, zdoła poskładać wszystkie puzzle i odkryć, kim jest, skąd pochodzi i jak zginęła cała jej rodzina?

Historia skonstruowana przez Ewę Przydrygę jest dla mnie bardzo spójna, ciekawa, intrygująca i wciągająca. Opowiadana z perspektywy dwóch młodych kobiet. Mamy dwa punkty widzenia, dwie główne bohaterki, dwa życia, które coś łączy, ale również coś dzieli. Powieść wciąga od pierwszych stron, a poza tym wpływa na emocje czytelnika. Bardzo lubię tak zbudowane powieści, uwielbiam, kiedy mamy pokazaną przeszłość i teraźniejszość, kiedy powoli, jak po nitce do kłębka, znajduję odpowiedzi na różne pytania, dochodzę do rozwiązań, na które czekam przez całą powieść łącząc dwa, pozornie niezwiązane z sobą wątki. Tak, jak podobał mi się ten zabieg u Chmielarza w Żmijowisku, tak podoba mi się u Ewy Przydrygi. Bardzo zżyłam się też z Adą, choć rozdziałów z jej perspektywy było mniej, niż z perspektywy Leny. Ada jest starszą siostrą, bardzo opiekuńczą, jednak nie może żyć z bagażem, jakim są jej rodzice, ich nie do końca udane małżeństwo, wieczne kłótnie, brak uwagi. Łapały mnie za serce niektóre momenty, [Adres usunięty]. ten z biletami na przedstawienie. Czułam wszystkie kotłujące się w dziewczynie uczucia, tę nadzieję, która kłóciła się całkowicie z rzeczywistością.

Ciekawe, choć nie do końca zadowalające jest zakończenie historii. Ostatnie strony zdradzają, kto stoi za sprawą z przeszłości, nie domyśliłam się rozwiązania, jednak nie jest ono dla mnie trafieniem w dziesiątkę. Nie poczułam niczego szczególnego, kiedy poznałam rozwiązanie.

Jakie to było dobre! Zakończenie wydało mi się trochę naciągniętą drogą na skróty (choć tak, miało sens, spokojnie), ale cała reszta? Mamy skomplikowanych bohaterów, dopieszczony aspekt psychologiczny, wciągającą fabułę, ogrom emocji na papierze i w sercu czytelnika. „Miała umrzeć" to jeden z najlepszych thrillerów, jakie przeczytałam. Autorka swoje ciężkie opowieści pisze lekko i jej styl sprawia, że człowiek zaczyna czytać pierwsze zdanie, a potem nagle jest w połowie książki. Do tego dochodzi naprawdę zgrabne prowadzenie akcji. Pochłaniałam linijkę za linijką, chcąc dowiedzieć się, co będzie dalej. Ciągle miałam w głowie kilka pomysłów na zakończenie i autorka nie chciała zostawić mnie tylko z jedną wizją. Bawiła się moimi emocjami, a ja z rozkoszą jej na to pozwalałam.

Historię poznajemy z punktu widzenia osoby, która nie jest detektywem ani policjantem. Młoda kobieta po prostu chce odkryć prawdę o swojej przeszłości. W pomysłowy sposób szuka odpowiedzi na kolejne pytania i jest bardzo zdecydowana, by zrozumieć, co miało miejsce dwadzieścia lat temu w pewną grudniową noc. To bezpieczny zabieg, który osobiście bardzo lubię.

Książka przede wszystkim podobała mi się jednak przez wzgląd na emocje. Na to jak Ewa Przydryga skonstruowała bohaterów, jak opisała ich uczucia i jak pokierowała ich problemami psychicznymi. Powiedziałabym nawet, że głównie na tym oparta jest ta historia. Że to jej istotna, a to dla mnie zawsze ogromny plus.

Czy były zgrzyty? Były, ale minimalne, więc przymykam na nie oko.

Ze swojej strony tytuł polecam. Nawet jak Wami nie zawładnie, to wciąż będziecie się dobrze bawić podczas lektury. No chyba że ktoś woli książki skupione na akcji, nie na wnętrzu bohaterów. Wtedy proszę złapać w ręce coś innego.

Czasami jedna decyzja ma wpływ na całe nasze życie, rujnując przyszłość, wpływając również na osoby z naszego otoczenia. Czasami tych decyzji jest więcej, a każda następna pogrąża nas coraz bardziej, niespostrzeżenie spychając nas z urwiska. Niemal w żadnym z tych przypadków nie jesteśmy w stanie przewidzieć konsekwencji swoich czynów, a niekiedy po prostu nie zdajemy sobie sprawy, jak bardzo mogą być poważne. Tymczasem za popełnione błędy prędzej czy później musimy zapłacić, a sprawiedliwość może zostać wymierzona nawet po wielu latach …

1998 rok – dysfunkcyjna, majętna rodzina i w tym wszystkim dramat dzieci. Starszą Adą, rodzice już dawno przestali się zajmować, ojciec jedynie nieustannie wyraża swoje rozczarowanie. Nie jest ważne to, że jest świetną pływaczką, istotne jest to, jak wygląda. A krótkie włosy i ciuchy z lumpeksów nie pasują do wizerunku cudownej rodziny, Młodsza o trzynaście lat Nela również jest skazana na traumatyczne dzieciństwo, skoro jedyne co widzi, to matka upijająca się w salonie, a co więcej, podająca alkohol również jej, by lepiej spała. Tylko Ada troszczy się o czterolatkę, młodsza siostra jest zresztą jednym z powodów, dla których postanowiła żyć. Aby jednak odreagować sytuacje w domu, dziewczyna każdego dnia prowokuje los. Staje się przywódczynią swojej grupy, wyalienowanych, różniących się od innych osób. Eksperymentują oni z narkotykami, alkoholem i ze śmiercią, poszukując wyjątkowych bodźców, przypominających im o sensie życia. Pewnego dnia jednak przekraczają granicę …

2019 rok – do Trójmiasta przyjeżdża Lena, młoda artystka, która w Sopocie ma dużą wystawę swoich prac. Blizna, która szpeci jej twarz, jest pamiątką z przeszłości, zaś specyficzne dzieła sztuki, które tworzy, są ucieleśnieniem jej lęków. Jej rodzice zginęli w pożarze domu, kiedy była niemowlęciem, zaś ją cudem uratowano ze zgliszczy. Wychowała ją oziębła ciotka, którą tak naprawdę niewiele obchodziły potrzeby dziecka. Koncentrowała się wyłącznie na spełnianiu swojego obowiązku i dopóki wszystko szło zgodnie z planem, nie poświęcała Lenie zbyt dużo uwagi, o uczuciu nawet nie mówiąc. Konsekwencją takiego dzieciństwa są destrukcyjne, toksyczne związki, w które dziewczyna wchodzi, przyciągając specyficzny tym mężczyzn. A jeśli nawet zdarzy się jakiś, który rzeczywiście jest nią zainteresowany, ona pozbywa się go zanim sprawy pomiędzy nimi zajdą za daleko.

Już sam powrót do Sopotu jest dla dziewczyny traumatyczny, a konieczność interakcji z ludźmi wyczerpująca. Kiedy jednak na wernisażu zjawia się osobliwy mężczyzna, sugerując, że ją zna, podobnie jak jej ciotkę, Lena wpada w panikę. Mimo wszystko jednak decyduje się na spotkanie z nim na molo, gdzie nieznajomy gra na saksofonie. Tyle tylko, że kiedy dociera na miejsce okazuje się, że mężczyzna nie żyje…

Kim tak naprawdę był ów saksofonista i jakie demony obudził? Jakie tajemnice kryją się w przeszłości Leny i co łączy te dwie kobiety, tak różne od siebie, Jak Ada i Lena? Przekonujemy się o tym dzięki książce pt. „Miała umrzeć”, autorstwa Ewy Przydrygi. Opublikowana nakładem Wydawnictwa MUZA SA książka to kolejny już dowód na to, że autorka lubi nie tylko tajemnice, ale i zaskakujące rozwiązania oraz pułapki, w które chwyta nie tylko swoich bohaterów, ale i czytelników.

Doskonale skonstruowana fabuła i wartka akcja to nie wszystko, co przyciąga nas do książki. Tak naprawdę lektura nieustannie zmusza nas do odpowiedzi, co wspólnego mogą mieć ze sobą bohaterki, i długo nie naprowadza nas na żaden trop, który tłumaczyłby określony rozwój wydarzeń. Im bardziej zagmatwana staje się historia, tym więcej tajemnic wychodzi na jaw, a także pokrętna logika, która tak przykuwa nasza uwagę i trzyma w napięciu. Przydryga tym samym staje się nazwiskiem wartym zapamiętania szczególnie, że ta książka jest mocnym kandydatem na tegoroczny bestseller wśród kryminalnych historii.

Co to była za historia!

Intrygująca fabuła z którą ciężko się rozstać. Tajemnice, które chce odkryć Lena niosą za sobą konsekwencje. Autorka przez całą książkę buduje takie napięcie, że ostatnie kilkadziesiąt stron czytałam z szybszym biciem serca. Poruszające jest to jak dzieciństwo, a raczej jego brak, wpłynęło na dorosłe życie Leny. Jak smutek, brak miłości bliskich, stres, trauma może rzutować na przyszłość. Jak tajemnice potrafią wywrócić życie do góry nogami i pozostawiają jeszcze więcej pytań niż odpowiedzi. Powroty do przeszłości nie są łatwe. Przynoszą smutek, ból, rozdrapują rany, które przez wiele lat nie potrafią się zabliźnić. Wyprowadzka od nie czułej ciotki, nowi przyjaciele pomagają w jakimś stopniu ruszyć dziewczynie dalej.

Czytając historię siostry bohaterki, Ady, mogliśmy dowiedzieć się jak było naprawdę, co kierowało dziewczyną, co przeżywała. Obojętność rodzica jest jedną z najgorszych rzeczy na świecie jaka może przytrafić się dziecku. Tutaj autorka przedstawia to znakomicie, a napięcie płynące przez całą książkę trzyma mnie do teraz. Książkę czytałam do późna i mogę przyznać, że długo o niej myślałam zanim zasnęłam. Lubię, gdy bohaterowie prowadzą śledztwo na własną rękę. Razem z nimi możemy przeżywać sytuacje, w których w danej chwili się znaleźli. Nie spodziewałam się takiej dawki emocji! A przecież czytałam tyle opinii i w pewien sposób przygotowałam się, że to będzie sztos. Nie zawiodłam się 😉 Jestem zachwycona.

Uwielbiam thrillery psychologiczne i śmiało mogę napisać, że "Miała umrzeć" zajmuje u mnie wysokie miejsce wśród najlepszych przeczytanych książek 😉

Książka, tak jak podejrzewałam, okazała się jedną z lepszych pozycji, jakie czytałam w tym roku. ❤

•

Historia dwóch młodych dziewczyn. Z pozoru zupełnie różnych i obcych, żyją w innych czasach, ale są sobie bardzo bliskie.

Ada, zbuntowana nastolatka, oraz jej przyjaciele, poszukują mocnych wrażeń. Uciekają od problemów rodzinnych, braku akceptacji i samotności. Pod wpływem narkotyków, grają w ekstremalne wyzwania. Podczas jednego z nich zabawa wymyka się spod kontroli. Ginie niewinny człowiek. Wydarzenie to zapoczątkowuje serię kolejnych tragedii.

Lena to wychowana przez oziębłą ciotkę, osierocona we wczesnym dzieciństwie, młoda artystka, która zmaga się ze stanami lękowymi. Przypadkowe spotkanie człowieka, który zna jej przeszłość, zaburza dotychczasowe życie dziewczyny. Lena za wszelką cenę próbuje odkryć prawdę o swoim pochodzeniu.

•

Wciągająca historia z intrygującą fabułą i ciekawymi bohaterami. Klimatyczna i trzymająca w napięciu. Finał z pewnością Was zaskoczy. Polecam serdecznie! 😍

Fabuła jest bardzo prosta, ale nie oznacza to faktu, że jest zła. Wręcz przeciwnie - całość wciąga od samego początku i naprawdę ciężko się od tego oderwać. Znam już książki Ewy Przydrygi i i wiem, że ma ona charakterystyczny styl pisania, który można bez żadnego problemu zrozumieć. Tak różne od siebie bohaterki sprawiają, że całość staje się emocjonującą książką w której bez pamięci można się zatracić. Autorka doskonale stopniuje napięcie, dzięki czemu narasta ono z każdą przeczytaną stroną, aż do wielkiego finału, który wywoła niemały zamęt w głowie czytelnika. Polecam tą doskonałą książkę do czytania.

Lena jest sierotą, dwadzieścia lat temu ktoś bestialsko zamordował jej bliskich, ocalała tylko ona. Wychowywała ją ciotka, siostra mamy, dla której była kulą i nogi. Jej dzieciństwo nie było szczęśliwe, nie zaznała miłości.

Już jako dorosła na wernisażu w Sopocie wystawia swoje prace, tam podchodzi do niej pewien mężczyzna w przebraniu klauna. Rozpoznaje ją ,dziewczyna chce dowiedzieć się czegoś o swojej przeszłości. Następnego dnia mężczyzna zostaje zamordowany. Lena postanawia poszukać prawdy na własną rękę, co nie jest łatwe. Na jaw chodzi szereg kłamstw, jakimi przez całe życie karmiła ją ciotka.

Jest zdesperowana chce za wszelką cenę dowiedzieć się, co stało się w jej domu, choć czasem ma przebłyski, pamięta tylko swoją ukochaną siostrę Adę. Grzebiąc w przeszłości odrywa wiele tajemnic, tym samym ściąga na siebie gniew zabójcy.

Czy Lena w porę odkryje, kto stoi za jej rodzinną tragedią? Czy uda jej się przeżyć?

To mnie pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jakże udane. Historia w książce jest niebanalna i trzyma w napięciu do ostatniej strony, czuć w niej wiele emocji. Za zamkniętymi drzwiami rodzinnego domu rozgrywała się tragedia, matka nadużywała alkoholu i nie zajmowała się dziećmi, ojciec prowadził szemrane interesy. Na swoim koncie miał liczne zdrady. Ada nastolatka, którą rodzice się nie interesują, próbuje zwrócić na siebie ich uwagę. Choć popełnia wiele błędów mam wrażenie, że w tej rodzinie jest jedyna dorosłą. Nela mała, słodka dziewczyna, która pragnie miłości i uwagi dorosłych. Ada i Nela są dla siebie całym światem, autorka pokazuje nam siostrzaną miłość, która chwyta za serce.

"Miała umrzeć" to świetny psychologiczny thriller, który strona po stronie wciąga bezpowrotnie. Fabuła jest naprawdę intrygująca, a to dlatego, że czas teraźniejszy i przeszłym przeplata się ze sobą. Poznajemy dwie główne bohaterki - Adę i Lenę. Jak się okazuje są sobie bliskie. Ada jest starszą siostrą Leny. Każdy rozdział jest zatytułowany odpowiednim imieniem, wtedy wiemy w jakim czasie się znajdujemy. Na kilka pierwszych rozdziałów mogliśmy myśleć, że te dwie kobiety to odległe historię. Jednak jak się okazało później, one się zazębiały. Razem tworzyły całość.

Ada jest zagubioną nastolatką, która jest zdana sama na siebie. Rodzice nie interesują się nią, ani młodszym dzieckiem. Dlatego Ada stara się być jak najbliżej małej siostry, żeby chociaż ona miała oparcie w kimś. Stara się być silna, odważna, dlatego stwarza pewną grupę, w której uciekają od codzienności i sprawdzają swoje fizyczna jak i psychiczne możliwość w wyzwaniach, które sobie wyznaczają.

Natomiast to co siedzi w głowie Leny poznajemy już, wtedy gdy jest dorosłą kobietą, która szuka siebie.Dolegają jej nocne koszmary, a raczej jeden i ten sam koszmar. Jednak nie umie go wytłumaczyć.Pewnego razu na wernisażu do Leny podchodzi facet, który mówi, że ją zna... Kobieta chciała się spotkać z mężczyzną, jednak do spotkania nie doszło.. Facet umiera. Czy była to śmierć naturalna? Czy popełnił zabójstwo? Lena została wychowana przez ciotkę, ponieważ jej rodzina zginęła, a ona cudem przeżyła.. jak się okazało później ta cała historia o jej rodzinie jest nieprawdziwa. Jak Lena zareaguje na to co dowie się od ciotki? Czy nocny koszmar ustąpi? Albo czy Lena dowie się kim była Ada i jaka naprawdę była? Kto stoi za śmiercią rodziny?

Było to moje pierwsze spotkanie z autorką, ależ jakie trafne, emocjonalne, tajemnicze i intrygujące.

wa Przydryga konstruuje fabułę tak, by nie było niedopowiedzeń, ale jednocześnie historia wciąż krąży wokół głównego tematu, nawet jeżeli zbacza to nieznacznie, na tyle, by coś wyjaśnić, więc książkę czyta się z dużym zainteresowaniem. Akcja „Miała umrzeć” biegnie na dwóch płaszczyznach czasowych w roku 1998 i 2019. Retrospekcja uzupełniają wątki, pomagają połączyć ze sobą historie głównych bohaterek — Ady i Leny. W książce od początku jest dość dużo tajemnic, a choć że strony na stronę znajdują odpowiedzi, to i generują kolejne, więc na pewno książka nie traci na napięciu ani przez chwilę. Jedynie finał trochę mi nie pasował, przy całości wyszedł dość abstrakcyjnie, ale nie zmienił ON mojej bardzo dobrej opinii na temat tej powieści. Czekam z niecierpliwością na kolejną książkę autorki!

Hej moliki! Lubicie czytać thrillery? Ja się przyznaję, że bardzo i miałam właśnie ochotę ostatnio na dobrą książkę z tego gatunku. Czy "Miała umrzeć" autorstwa Ewy Przydrygi mnie zadowoliła? Zdecydowanie tak!

.

Świetnie wykreowani bohaterowie. Autorka posiada bardzo przyjemny w odbiorze styl pisania dzięki czemu przez książkę się po prostu płynie. Fabuła zdecydowanie nietuzinkowa, a każdy kolejny rozdział przybliża nas do rozwiązania sprawy jednocześnie nie zdradzając za dużo. Kolejne rozdziały to jak elementu układanki, które płynnie wskakują na swoje miejsce, aby utworzyć genialną całość! Zakończenia kompletnie się nie spodziewałam!!! Fenomenalne!

.

Przyznam się, że szybko ułożyłam pierwsze części układanki (choć bohaterka jeszcze długo nie wiedziała tego, dzięki czemu, cała akcja nabrała ekspresowego tempa). Czy to co się wydarzyło dwie dekady wcześniej to był zwykły przypadek? Złe zrządzenie losu? A może jednak jest tutaj głębiej jakieś drugie dno? Co się wydarzyło w przeszłości i jak to będzie rzutować na teraźniejszość? Przekonajcie się sami!

Zapraszam również do odwiedzenia ksiazkowa_nutka na instagramie oraz facebooku

Zdarzyło Wam się odpoczywać po zakończeniu powieści? Mi chyba tak naprawdę po raz pierwszy. Oczywiście trafiało się, że powieść plątała mi się po zakamarkach mojej mózgoczaszki, ale nie spodziewałam się, że tak mi mocno siądzie powieść od pani Ewy. Tak na dobrą sprawę zdążyłam już pogrzebać tu i tam i okazuje się, ze to nie jest jej pierwsza powieść. A co za tym idzie to fakt, że pewnie na Mikołaja siądę do ulubionych księgarni internetowych i będę szukać co dobrego mogę jeszcze złapać spod pióra pani Przydrygi.

Jednakże nie ma co przedłużać, chcę Wam powiedzieć, napisać, że ta powieść to taka perełeczka 2020 roku. Pani Ewa pisze konkretnie, z masą niepokoju, kilogramami tajemnic i zwrotami akcji, które bawią niczym jazda figurowa na łyżwach. Co to dla nas Czytelników oznacza? Przede wszystkim, że nie będziemy ani mogli ani chcieli odkładać tej powieści, póki nie przewrócimy ostatniej strony. Thriller psychologiczny porządnej klasy, który podczas czytania wywoływał u mnie efekt zimnych stóp, więc zakopywałam się pod kocyś mając na sobie pierwszorzędne skarpety frote. Fabuła, która nas otacza niczym niewidzialna peleryna toczy się na dwóch poziomach, co powoduje, że zastanawiamy się kiedy jeden odłam z drugim przeplecie się i jakie będą tego skutki. Zdecydowanie przy tej powieści nie mogłam rzec, że „nie mam siły”, bo napięcia tutaj było ogrom, a to powodowało, że tym bardziej nie mogłam doczekać się zakończenia.

Narratorkami są dwie młode kobiety, każda żyjąca w innych latach. Kiedy jednak jedna z nich postanawia poznać historię swojego życia, nagle rozwala układankę, w której puzzle zdarzeń zaczynają się okazywać stekiem kłamstw i jak można się domyślić zdarza się to co miało się nigdy nie wydarzyć. Dreszczyk emocji rośnie z każdym słowem, a my zastanawiamy się czy przypadkiem nie mieliśmy okazji kogoś takiego spotkać na żywo – co oznacza tylko jedno, bardzo dobrze wykreowanych bohaterów! Bardzo się cieszę, ze Autorka nas „oszukiwała” i nie pozwalała na to byśmy pośród całości odkryli co tam się tak naprawdę kroi. To jest sztuka napisać powieść tak, by czytelnik nie uznał, że albo ”za dużo się dzieje” albo „zakończenie można było przewidzieć wieki temu” - tutaj gwarantuje Wam, że każdy Wasz trop będzie błędny!

Finalnie namawiam ogromnie, by czytać! Doskonale stworzone postacie, fabuła, która wciąga i wszystko w okowach psychologicznej zabawy! Oby więcej takich powieści, szczególnie, że mój klimacik na wszelakie strachy nadal trwa, a wszystko co tak podszyte grzebaniem w ludzkich umysłach nadaje się dla mnie perfekcyjnie!

"Miała umrzeć" to thriller psychologiczny, w którym oznajemy historię dwóch kobiet. Ich losy łączą się ze sobą w pewnym momencie. Grupa znajomych regularnie testuje granice swoich psychicznych i fizycznych możliwości. Wśród nich jest Ada, liderka grupy. Jedno z wymyślonych przez dziewczynę zadań kończy się tragicznym wypadkiem. Dwadzieścia lat później. Lena poszukuje swojej tożsamości, wychowywana przez pozbawioną uczuć ciotkę, dziewczyna próbuje odkryć prawdę o sobie i swojej prawdziwej rodzinie. Po latach wychodzą na jaw skrywane tajemnice i sekrety, najmroczniejsze wydarzenia z przeszłości.

To książka, która wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Uwielbiam książki, w których otrzymujemy dwie perspektywy i na początku nie wiemy nic, jednak z czasem wszystko zaczyna się ze sobą łączyć. Tutaj wprost nie można się oderwać od historii stworzonej przez autorkę. Jest w niej wiele tajemnic, sekretów, bardzo dobrze wykreowane bohaterki, a także dobre zakończenie.

W "Miała umrzeć" pojawia się problematyka dysfunkcyjnej rodziny, traum, które nie opuszczają bohaterów przez całe życie. Ta powieść z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom thrillerów psychologicznych, autorka w mistrzowski sposób dawkuje nam emocje, przedstawia wydarzenia w sposób, dzięki któremu nasze zainteresowanie nie słabnie, za to rośnie z każdą kolejną stroną.

"Miała umrzeć" to najnowszy kryminał Ewy Przydrygi. Lena dorastała pod skrzydłami oschłej ciotki, która nigdy nie uraczyła jej odrobiną miłości. Gdy była niemowlakiem jej rodzice zginęli pod gruzami domu, który zawalił się podczas wybuchu gazu, a ona sama cudem uszła z życiem. Jako dorosła już kobieta, spełnia się artystycznie, lecz często nawiedzają ją koszmary i strzępki dziwnych scen, których nie może ze sobą połączyć. W momencie, gdy dowiaduje się, że jej przeszłość to stek bzdur, a wszystko, w co wierzyła do tej pory było okrutnym kłamstwem, Lena rozpoczyna niebezpieczną grę, aby odkryć prawdę o swojej rodzinie... "Miała umrzeć" to trzymająca w napięciu historia dziewczyny, która szuka odpowiedzi na temat swojej przeszłości. Mamy tutaj dwa wątki, czyli losy Leny i rodziny Słowikowskich, które rozgrywają się na przestrzeni różnych lat, ale mają ze sobą dużo wspólnego. Im bardziej zagłębimy się w fabułę tym, więcej tajemnicy wychodzi na światło dzienne. To moja druga przygoda z książką Ewy Przydrygi i jestem zachwycona. Widzę, że z każdym kolejnym kryminałem wątki są jeszcze bardziej dopieszczone i zaskakujące. Choć poprzednia książką "Bliżej, niż myślisz" bardzo wpasowała się w mój gust czytelniczy to moim zdaniem najnowsza propozycja autorki jest zdecydowanie lepsza od poprzedniej. Bardzo wciągająca lektura, a co za tym idzie? Ekspresowo się czyta, bo chcemy jak najszybciej poznać rozwiązanie tej tajemniczej historii. Bardzo polecam👌

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Ewy i od razu mówię, że na pewno nie ostatnie. Może wstyd się przyznać, ale wcześniej nie słyszałam tego nazwiska. Całe szczęście już poznałam i chce więcej.

Akcja książki dzieje się w dwóch strefach czasu. Raz główna bohaterką jest Ada i mamy rok 1998 a następny rozdział dotyczy Leny i jest rok 2019.

Ada to siedemnastoletnia młoda dziewczyna, która życia łatwego nie ma. Z jednej strony ojciec, który rzadko bywa w domu a jak już jest to wiecznie kłóci się z matką. Z drugiej strony matka, która coraz częściej zagląda do kieliszka i ma w nosie wychowywanie córek. Temu też Ada jak tylko może stara się zaopiekować swoją czteroletnią siostrą Nelą.

Lena natomiast, jako małe dziecko straciła rodzinę i zaopiekował się nią ciotka, która chciała ją tylko uchronić przed domem dziecka. Nie okazuje żadnych uczuć wobec małego dziecka. A w późniejszych latach jak już się odzywa do Leny to wyłącznie w trybie rozkazującym. Jednak podczas wernisażu Leny podchodzi do niej mężczyzna, który jest bardzo tajemniczy, jednak chce jej wszystko wyjaśnić następnego dnia na Molo.

Pewnie zastanawiacie się, co łączy te dwie dziewczyny? Na pewno nie łatwe dzieciństwo, aczkolwiek nie tylko to. Jednak by dowiedzieć się więcej musicie sięgnąć po tę książkę.

Książka wciąga nas od pierwszych stron i nie pozwala się oderwać. Czyta się ją bardzo szybko. A zakończenie, czy się spodziewałam? Kompletnie nie. I tu brawa dla autorki, bo niby wszystko jest opisane, a z każdym rozdziałem poznajemy coraz więcej faktów, które trzymają nas w napięciu do ostatniej strony.

Jeśli uwielbiacie thrillery psychologiczne bądź, jeśli chcecie spróbować czy to będzie odpowiedni dla Was gatunek, to sięgnijcie po tę książkę.

Miała umrzeć - Ewa Przydryga

Wszyscy wiemy, jak ważna dla każdego z nas jest świadomość naszej tożsamości i historii rodzinnej, Nie ulega wątpliwości, że koleje losów naszych bliskich mają większy, bądź mniejszy wpływ na to, jak wygląda nasze życie. O tym, jak bardzo jest to istotne przekonała się główna bohaterka najnowszej powieści Ewy Przydrygi „Miała umrzeć”, z której recenzją dziś do Was przychodzę.

Lena jest artystką. W momencie, kiedy my czytelnicy wkraczamy w jej życie, trafiamy na wernisaż jej prac. Można powiedzieć, że mogłaby czuć się kobietą spełnioną, gdyby nie to, że przez całe życie, nękana stanami lękowymi, poszukuje prawdy o sobie. Osierocona w dzieciństwie nie pamięta swoich bliskich i tak naprawdę nie wie o nich samych i okolicznościach ich śmierci zbyt wiele. Co prawda wychowująca ją ciotka przekazała jej kilka zdawkowych informacji na temat tamtejszych wydarzeń, lecz nie najlepsze jej relacje z kobietą uczyniły z życia maleńkiej wówczas Leny koszmar. To wszystko sprawiło, że dziecko, które tak bardzo potrzebuje ciepła i miłości, nigdy jej nie otrzymało, w konsekwencji czego, dorosła dziś kobieta nie potrafi zbudować trwałych i zdrowych relacji z mężczyznami.

Nasza bohaterka nie wie, jednak jeszcze, że w dniu, kiedy świętuje swój sukces, wydarzy się coś, co nie pozwoli jej dłużej karmić się strzępkami wiedzy o losach swoich najbliższych i będzie impulsem do tego, aby wziąć sprawy w swoje ręce i wreszcie poznać całą prawdę. Ku ogromnemu zaskoczeniu kobiety bardzo szybko wychodzi na jaw, że przez wiele lat otaczały ją kłamstwa i fałszywa rzeczywistość, którą usłyszała z ust ciotki. Dlaczego krewna kłamała? O tym musicie już przekonać się sami, czytając książkę.

Co więcej, wszelkie tropy prowadzonych na własną rękę działań wiodą Lenę do tragicznych wydarzeń, które miały miejsce pod koniec lat dziewięćdziesiątych. A wszystko zaczęło się od grupy nastolatków, której przewodziła dziewczyna o imieniu Ada. Młodzi ludzie podjęli się uczestnictwa w grze zainicjowanej przez ich przywódczynię. Celem gry jest podejmowanie się wyzwań testujących wytrzymałość psychiczną i fizyczną jej uczestników. Kolejne jej poziomy oznaczają balansowanie na granicy życia i śmierci. Niestety przeszłość skrywa wiele tajemnic dowodzących temu, że granice te zostały przekroczone, a ich ofiarą było ludzkie życie. Lena jest coraz bliżej skrywanych w mrocznej przeszłości tajemnic, jednak przerażające jest to, że wychodzące na światło dzienne nowe fakty prowadzą do jej własnej osoby. Mało tego, ktoś zrobi wszystko, aby wreszcie przestała grzebać w przeszłości. Ile jeszcze osób musi zginąć, aby ta okrutna gra mogła wreszcie się skończyć.

„Miała umrzeć” to trzymający w napięciu i wciągający thriller psychologiczny o zagubionych i pozostawionych samym sobie młodych ludziach, którzy pozbawieni zainteresowania i miłości swoich bliskich, chcą, choć na chwilę uciec od otaczającej ich trudnej rzeczywistości codziennego życia. Potrzebują choć przez chwilę poczuć się panami swojego losu i poczuć, że mają na niego wpływ. Potrzebują poczuć smak wolności. Tego wszystkiego szukają w odurzających substancjach i przekraczaniu własnych granic. W pewnym momencie jednak podjęta gra wymyka się spod kontroli i to, co wówczas się dzieje, niszczy wiele ludzi. Tylko czy to poczucie panowania nad swoim życiem nie okaże się zaledwie złudzeniem. A może to, zupełnie ktoś inny pociąga za sznurki, a ci młodzi ludzie okazali się tylko marionetkami? Sięgnijcie koniecznie po książkę i poszukajcie odpowiedzi na te i wiele innych nurtujących czytelnika pytań.

Autorka oddała w nasze ręce historię, od której nie sposób się oderwać. Poprzez wszystko, o czym czytamy na kartach książki, uświadamiamy sobie, do czego zdolny jest człowiek pod wpływem silnych emocji, pragnienia zemsty i odwetu. Czy warto, jest budzić uśpione demony przeszłości, a może Lena gorzko tego pożałuje? Przyznajcie sami, że to wszystko, czego możecie dowiedzieć się podczas lektury książki, jest tak intrygujące i ciekawe, że nie sposób się oprzeć.

Myślę, że nie muszę Was dłużej przekonywać, iż warto spędzić z tą książką czas. Dodam tylko, że czyta się ją niezwykle lekko i płynnie dzięki lekkiemu stylowi pisania autorki oraz przystępnemu językowi, którym się posługuje, a także umiejętności podsycenia ciekawości czytelnika. Nie mogłabym nie wspomnieć oczywiście o bardzo ciekawej kreacji każdego z bohaterów i ich portretów psychologicznych. Te wszystkie elementy w połączeniu z prowadzoną w dwóch płaszczyznach czasowych fabułą, które finalnie perfekcyjnie się ze sobą uzupełniają, daje czytelnikowi gwarancję poczucia przeczytania książki, o której długo się nie zapomni i na pewno będzie chciało więcej. A przecież właśnie o to chodzi.

Recenzja powstała we współpracy z wydawnictwem Muza, za co bardzo dziękuję.

Inne książki autorki, które recenzowałam:

„Bliżej, niż myślisz”.

TJEMNICA ZA TAJEMNICĄ

Wielki smutek zagościł w moim sercu, podczas czytania najnowszej książki Ewy Przydrygi, „Miała umrzeć”. To książka, która już dwoma pierwszymi rozdziałami wywołała we mnie strach, wspomniany już smutek i oczywiście ciekawość, co będzie dalej. Powieść jest tak dobrze napisana i skonstruowana, że właściwie czyta się ją samą, z niezwykłą przyjemnością.

Narracja prowadzona jest dwójnasób – z perspektywy Ady oraz z perspektywy Leny. Narracja tej pierwszej to pewnego rodzaju flashbacki sprzed dwudziestu lat, a tej drugiej to opis teraźniejszych wydarzeń. Co je łączy? I czy coś w ogóle? Tego nie zdradzę, bo uważam, że trzeba to odkryć samemu.

Ada to bardzo smutna i przeraźliwie samotna nastolatka. Dorastając u boku rodziców, kompletnie nie zwracających na nią uwagi, swoje życie nauczyła się dzielić na dwie części: tę, którą poświęca swojej czteroletniej siostrze – spokojną i opanowaną oraz tę, którą uaktywnia, spotykając się ze swoimi znajomymi i bawiąc się wspólnie z nimi w hardkorową grę w wyzwania. Choking game, podtapianie, balansowanie na granicy życia i śmierci, przyprawiane mocną dawką acodinu, to coś, co ją pociąga. Jednak, czy ta zabawa nie wymknie się kiedyś spod kontroli?

„W ciemności czai się zło. Podobno. Niektórzy puszczają w obieg te bzdury, wierząc, że licho budzi się ze snu. Czasem kiedy siadam tu, w Osadzie Rybackiej, zastanawiam się, czy ja też jestem zła. Ciągnie mnie do ciemności, ryzyka, niebezpieczeństwa. W tym miejscu po zmroku nieraz przekraczaliśmy i nadal będziemy przekraczać swoje granice. Ja i moja paczka. Wolę jednak myśleć o tym pustym domu jak o swoim drogowskazie do lepszego życia. Albo do życia w ogóle”.

Lena z kolei to pogubiona i bardzo poraniona dwudziestokilkulatka. Wychowana bezuczuciowo przez toksyczną i wyrachowaną ciotkę, nie umie obdarzać nikogo cieplejszym uczuciem na stałe. Ten przytłaczający brak zainteresowania opiekunki każe uciekać jej przez całe życie przed każdym i przed wszystkim, co dobre. Poza tym ciągle czuje, że brakuje w niej jakiegoś elementu i ma wrażenie, że jeżeli go odnajdzie i dopasuje w odpowiednie miejsce swojej duszy, jak idealnie pasujący puzzel, wreszcie odnajdzie siebie. Wreszcie zazna spokoju.

Na wernisażu swoich rzeźb spotyka mężczyznę w przebraniu klauna, który mówi jej dosyć dziwne rzeczy… Niestety, kiedy idzie się z nim spotkać następnego dnia, okazuje się, że ktoś go zamordował. Dlaczego? I co takiego miał jej do przekazania?

Każde kolejne osoby, które pojawiają się w życiu Leny, zamiast odpowiedzi, zostawiają za sobą tylko kolejne tajemnice. Wszystkie zdają się mnożyć i nic nie wydaje się już oczywiste. Tajemnica za tajemnicą stają obok siebie w równym rzędzie, ale Lena jeszcze nie wie, że ma moc, aby popchnąć je wszystkie i upadną jak kostki Domina. Dopiero ma odkryć w sobie tę siłę, ale kiedy to nastąpi, zrozumie, że wszystkie trapiące ją pytania, mają odpowiedź bardzo blisko, bo w niej samej. Musi tylko dobrze się postarać i wyciągnąć je z zakurzonych zakamarków swojego umysłu.

„Miała umrzeć” nie jest kolejną prostą historią. To niezwykła, ale też wydrążająca wielkim smutkiem duszę, opowieść o tym, jak wielką rolę w życiu dzieci odgrywają rodzice i bliscy. Ich zaangażowanie, zainteresowanie, ale przede wszystkim miłość. Po prostu miłość. I ona jest myślą przewodnią tego doskonałego thrillera, bo jej nieobecność w niemal całej tej powieści jest aż nadto porażająca i wymowna.

[Adres usunięty]

"Miała umrzeć" to trzecia i moim zdaniem, najlepsza książka Ewy Przydrygi, którą miałam okazję czytać. Nie wiem, jak autorka to robi, ale dla mnie jej powieści są nie odkładalne. Z każdą zarywam noc, bo nie mogę pójść spać, nie znając zakończenia.

Lata dziewięćdziesiąte. Czworo nastolatków tworzy grupę, która bierze udział w grze w ekstremalne wyzwania. Jedno z zadań, które wymyśla liderka grupy Ada, doprowadza do wypadku i śmierci niewinnego człowieka. Mija dwadzieścia lat. Lena to młoda, osierocona w dzieciństwie kobieta. Na wernisażu pojawia się mężczyzna, który swoimi słowami zmienia całe jej życie. Lena zaczyna poszukiwać prawdy o swojej przeszłości.

"Miała umrzeć" Ewy Przydrygi to powieść dopracowana w każdym szczególe. Mnie urzekła od pierwszych stron i trzymała w napięciu do samego końca.  W tej książce nic nie jest oczywiste, a misternie skonstruowana fabuła nie pozwala odłożyć jej przed poznaniem niezwykle zaskakującego finału. W swojej nowej powieści Ewa Przydryga stworzyła niepowtarzalny i niepokojący klimat. Bardzo wnikliwie przedstawia trudne relacje rodzinne,  to jak brak poczucia bezpieczeństwa i zrozumienia destrukcyjnie wpływają na główne bohaterki. Akcja toczy się dwutorowo. Obserwujemy jak splot wydarzeń sprzed dwudziestu lat, doprowadza do lawiny nieszczęść.

Ta książka na długo pozostanie w mojej pamięci.

"Miała umrzeć" to rasowy thriller psychologiczny, a Ewa Przydryga jak mało który autor potrafi wzbudzić we mnie tyle emocji. Jej powieści to lektura obowiązkowa dla każdego fana gatunku! Polecam bardzo.

“Ty też lubisz funkcjonować odwrotnie niż cała reszta. To ma się w genach”

“Miała umrzeć” opowiada historię dwóch kobiet, które na pierwszy rzut oka nie łączy nic. Jednak za sprawą skrywanych tajemnic ich losy się przecinają.

Fabuła jest przedstawiona zarówno z perspektywy Ady oraz Leny. Historia pierwszej z nich miała miejsce w 1998 roku, a drugiej w 2019.

Ada razem ze znajomymi tworzą nietypowy pakt. Rzucając sobie ekstremalne wyzwania testują granice swoich psychicznych i fizycznych możliwości. Ada jest liderką grupy, jednak jedno z wymyślonych przez nią zadań kończy się śmiercią przypadkowego człowieka, która staje się początkiem serii tragicznych zdarzeń.

Lena została osierocona przez rodziców jako kilkumiesięczne niemowlę, wychowała ją zimna i oschła ciotka. Dorosła kobieta nadal poszukuje swojej tożsamości. Podczas wernisażu pojawia się obcy mężczyzna twierdzi, że znał ją w dzieciństwie. Spotkanie z nim jest dla Leny impulsem, kobieta postanawia poszukać prawdy o swojej rodzinie. Kiedy odkrywa kolejne elementy układanki, demaskuje opartą na kłamstwach swoją przeszłość. Musi się dowiedzieć kto kryje się za tym wszystkim, dlaczego trwa zmowa milczenia i jakie tajemnice ukrywało kiedyś czworo znajomych.

“Miała umrzeć” to historia, która wkręca i od samego początku do końca trzyma w napięciu. Autorka zbudowała fabułę opartą na historii dwóch kobiet i sieci kłamstw. Odkrycie każdego z nich przybliża nas i główną bohaterkę do prawdy.

“Miała umrzeć” to jeden z lepszych thrillerów psychologicznych, jaki czytałam w tym roku. Jest to jedna z tych książek, która moim zdaniem powinna zostać zekranizowana. Z wielką chęcią sięgnę po inne książki tej autorki.

Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Wciąga od samego początku, trzyma w napięciu do końca. Polecam!

Końcówka lat 90tych. Ada to młoda dziewczyna spragniona mocnych wrażeń. Wymyślą grę w wyzwania, w którą wciąga swoich przyjaciół. Jedno z wyzwań kończy się tragicznie i ginie człowiek.

Obecnie. W Sopocie swój wernisaż ma młoda artystka Lena. Dziewczyna jest sierotą, która nigdy nie poznała swojej rodziny. Na wernisażu zaczepia ją mężczyzna przebrany za klauna, który rozpoznaje w niej kogoś z przeszłości.

Czy Lenie uda się odkryć swoją tożsamość? Co z tym wspólnego ma gra sprzed 20 lat?

To było dla mnie pierwsze spotkanie z twórczością Ewy Przydrygi, ale mam nadzieję że nie ostatnie.

Świetnie skonstruowana intryga. Akcja rozgrywająca się w dwóch przestrzeniach czasowych. Przeszłość poznajemy z perspektywy Ady, zaś teraźniejszość z perspektywy Leny. Całość bardzo spójnie się ze sobą łączy. A czytelnik krok po kroku odkrywa kolejne tajemnice.

"Miała umrzeć" wciąga od pierwszej strony, a jej mroczny klimat i skrywane tajemnice sprawiają, że trudno ją odłożyć.

Czy lubicie podczas czytania książek czuć dreszczyk?

Ja uwielbiam 🙈 i ostatnio czuję go dość często 😜 Czy tym razem też tak było? Przekonajcie się sami 😃

⭐RECENZJA⭐

Lena cały czas poszukuje siebie. Pewnego razu na wernisażu jej prac, zjawia się nieznajomy, który mówi jej coś, czego kobieta się nie spodziewa. Lena zaczyna desperacko szukać prawdy. Chciałaby poznać przeszłość.

Czy jej się to uda? Czy dzięki poznanej prawdziwe będzie jej lepiej?

🖤❤️

Kolejny pierwszy raz za mną 😅 Coś dużo ich ostatnio 🙈 Autorka @ewa_przydryga kupiła mnie i uważam, że to nasze pierwsze spotkanie było dość udane 😉 Czytając tę powieść czułam dreszczyk emocji, którego się tu spodziewałam i dostałam go. Co mnie bardzo cieszy! Jednak na początku nie mogłam się wkręcić. Lecz z czasem jakoś poszło i zostałam w nią wciągnięta. Te tajemnice, te zagmatwania, te niewiadome. Ciekawe, bardzo ciekawe. Przestrzeń czasowa też świetnie napisana i dzięki temu wszystko pomalutku się wyjaśnia. Wszystkie wątki intrygująco połączone, w ogóle całość spójna i zakończenie robi ogromne wrażenie. Nie spodziewałam się tego. Pisarka przeniosła nas w bardzo klimatyczną lekturę, która może spowodować wiele emocji, ale również zawrót głowy, bo tyle się tu dzieje. Polecam! Nic więcej nie mam już do dodania.

❤️🖤

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @[Adres usunięty] @wydawnictwomuza

🖤❤️

Rok 1998 Ada to nastolatka na codzień borykająca się z problemami, ojca prowadzącego lewe interesy ,matki alkoholiczki, opieką nad malutką siostrzyczką. Buntując się przeciwko losowi wchodzi w dziwną grę niosącą za sobą straszne konsekwencje. Ich paczka to osoby, które szukają i ucieczki od życia,każde z zupełnie innych powodów. Rok 2019 Lena młoda artystka zagubiona w życiu, wychowana przez ciotkę,zupełnie nie pamięta przeszłości z najmłodszych lat. Przypadkowe spotkanie człowieka,który ją rozpoznał zachęca dziewczynę do szukania prawdy i sobie i swojej rodzinie. To na co się natknie nie będzie cudowną opowiastką kochającej się rodzinki lecz pasmem nieszczęść i zdarzeń, o których chciała by chyba nie wiedzieć.

Bardzo wciągający thriller psychologiczny,który pochłonie was bez reszty. Książka należy do tego gatunku, który ciężko odłożyć. Kartka po kartce chcemy więcej. Skomplikowana historia dwóch sióstr pisana z przeszłości i teraźniejszości. Niestety jedna nie zna swojej przeszłości a w momencie, w którym zaczyna szukać tropów jej starsza siostra nie żyje już od wielu lat. Teraz pragnie poznać swoją przeszłość,odkryć prawdę i winnego. Mroczna historia zawiła w tajemnice, sekrety, ukryte motywy, winowajcę przez,którego losy obu skończyły się tak a nie inaczej. Krok za krokiem śledzimy poczynania obu bohaterek, autorka podzieliła rozdziały tak byśmy mogli przebywać w przeszłości i teraźniejszości. Nic nie jest oczywiste i to jest najlepsze. Dobry thriller poznamy po tym,że winnym okazuje się inna osoba jak zamierzaliśmy. Ten właśnie taki jest. Polecam dla osób lubiących dreszczyk emocji.

Przygotowałam dla Was recenzję nowego thrillera Ewy Przydrygi pt. "Miała umrzeć".

(bardzo dziękuję wydawnictwu Muza za możliwość zrecenzowania w/w książki).

Jeżeli szukacie wrażeń na długie, jesienne wieczory to koniecznie sięgnijcie po tą pozycję!

Od samego początku książka wywołuje emocje...

Poznajemy Adę - dziewczynę, jak się zdaje, o silnym charakterze, która szuka mocnych wrażeń. Razem ze swoją grupką przyjaciół bierze udział w "ekstremalnych wyzwaniach". Nastolatkowie losują jakieś zadanie, które ma podnieść im adrenalinę. Każde kolejne jest trudniejsze... Młodzi prawie ocierają się o śmierć...

Nasuwa sie jedno pytanie: co się stanie gdy śmierć spowodowana przez ich głupie zachowanie spotka kogoś innego i pociągnie za sobą inne, nieprzewidziane konsekwencje?

O tym nikt nie pomyślał...

Dla Ady, poza paczką przyjaciół, najważniejsza jest jej 4-letnia siostra Nela. To z nią Ada chce uciec z jej rodzinnego domu, w którym nie zaznała miłości...

Jedna noc bożonarodzeniowa może zmienić wszystko.

Płacz Neli...

Hałas...

Rodzice nie żyją...

Ada... Ada też ginie...

Gdzie jest Nela?

20 lat później...

Poznajemy Lenę, która została wychowana przez swoją ciotkę. Bohaterka jest ciągle nękana stanami lękowymi, przez co wciąż poszukuje swojej tożsamości. Nie potrafi stworzyć z nikim stałego związku. Teraz jest z Filipem, ale już myśli o ucieczce, chociaż chłopak bardzo ją kocha.

Dziewczyna jest malarką. Podczas pewnego wernisażu poznaje "klauna".. Parę słów wypowiedzianych za dużo powoduje, że Lena chce poznać swoją historię, przeszłość.

Kim był klaun?

Czy Lena dowie się prawdy?

Co takiego stało się 20 lat wcześniej...?

Jakie skutki niesie za sobą przypadkowa śmierć z przeszłości...?

Kim jest Nela?

Chcecie poznać odpowiedzi na powyższe pytania? To koniecznie przeczytajcie! :)

Dobry thriller.

Dobra lektura na jesienne wieczory.

Spotkałam się z rożnymi opiniami i to chyba był motor napędowy do tego, żeby sięgnąć po te poezyjce. Osobiście uważam, ze książka jak pozostałe książki Ewy jest genialna. Kto z nas nie myślał, chociaż raz w życiu „A może jestem adoptowana” albo „Ciekawe czy moja rodzina ma jakieś sekrety?” „ Jaka jest przeszłość mojej rodziny” itd. Ja chyba z tysiąc :D Kiedy Lena, która można by powiedzieć ma wszystko czego każda z nas by chciała mieć nagle ktoś burzy ten spokój i jak za dotknięciem magicznej różdżki w głowie Leny zaczynają pojawiać się obrazy, dziwne uczucie, które zaprowadza ja do tajemnicy Jej rodziny o której niestety nie miała pojęcia. Im głębiej wchodzi w historie tym więcej zaczyna się dowiadywać o sobie, rodzinie, siostrze, która gdzieś w głębi jej serca zasiała, jako jedyna z reszta ziarenko ciepła, miłości, opieki, takiej ostoi. Mowa tutaj o Adzie siostrze, która była zbuntowaną nastolatką lubiącą życie na pełnej petardzie, na krawędzi oraz swoja paczkę przyjaciół, którzy tak jak Ona chcieli od życia czegoś więcej. W książce przechodzimy raz w przeszłość i towarzyszymy Adzie w Jej historii, po czym wracamy do Leny. Z czasem przekonasz się, ze to, co odkryła Lena zazębia się w jedna całość i powoduje, ze obraz, który miała wpojony przez Ciotkę, (która ja wychowywała) rożni się od tego, co odkryła o 180 stopni. Krzywdy wyrządzone w przeszłości zaczynają wychodzić na wierzch. Bardzo podoba mi się postać Ady i to, co kryje się w jej głowie, co odpowiada za to, ze chce się testować siebie, swoje ciało, zadanie, jakie wspólnie sobie wymierzali z paczka. Oczywiście Lena pokazuje mi, ze nie trzeba pamiętać o krzywdach, albo obrazach z dzieciństwa to wszystko zakorzeni się w Naszej głowie tak mocno, ze pomimo dorosłego życia jest taka szuflada, w której zapisane są karty przeszłości. Jedna śmierć doprowadza do kolejnej i tak koło Nam się zamyka.

Ada jest typową chłopczycą nie dającą pomiatać ani sobą, ani młodszymi i słabszymi. Wychowywana w toksycznej rodzinie jest zdeterminowana, by po ukończeniu 18lat zabrać młodszą siostrzyczkę i uciec z domu. Jej pasją jest pływanie, a w wolnych chwilach, wraz z paczką znajomych bawią się w wyzwania. I właśnie jedno z takich wyzwań doprowadza do śmierci jednego z uczestników.

Lena jest zamkniętą w sobie kobietą. Nigdy nie dopuszcza do siebie nikogo na dłużej, każdy jej związek zostaje po jakimś czasie przez nią zakończony. Jedynie Filip jest przy niej nawet w najtrudniejszych chwilach. Dla niego jest kobietą wyjątkową. Podczas wystawy jej prac poznaje mężczyznę przebranego za klauna. Spotkanie to doprowadza do zdarzeń mających na celu odkrycie przeszłości Leny. Przeszłość ta okazuje się zarazem tajemnicza jak i straszna. Kim tak naprawdę jest? Dlaczego ukrywano przed nią tak tragiczną prawdę?

"Miała umrzeć" to książka wyjątkowa. Z początku ciężko mi było zrozumieć kolejne wydarzenia, jednak z czasem poskładałam wszystko w całość. Akcja przedstawiona jest oczami dwóch kobiet. Ady i Leny. Znajdujemy się w roku 1998, gdzie towarzyszymy Adzie w jej walce o normalne życie, po czym przenosimy się do 2019, by śledzić odkrywanie tajemnicy związanej z Leną. Co łączy te dwie z pozoru obce kobiety? Tego Wam nie powiem, gdyż książka stałaby się mało ciekawa.

Polecam Wam tą książkę, jednak ostrzegam, że nie zaznacie radości podczas czytania. Fabuła jest dość smutna, przedstawia życie od gorszej strony, gdzie człowiek momentami nie ma nadziei na lepsze jutro.

Trzymająca w napięciu historia dwóch kobiet, których na pierwszy rzut oka nie łączy absolutnie nic. Wychowywały się w innych częściach kraju, w różnych rodzinach, dzielą je też dwie dekady historii. Ich losy przetną się za sprawą skrywanych przez lata tajemnic. Sekretów, które po wyjściu na jaw mogą zabić.

Spragniona mocnych wrażeń grupa znajomych tworzy nietypowy pakt. Regularnie testują granicę psychicznych i fizycznych możliwości, biorąc udział w ekstremalnej grze w wyzwania. Pieczę nad wypełnianiem zadań pełni liderka grupy – Ada. Jedno z wymyślonych przez nią zadań kończy się tragicznym wypadkiem. Ginie przypadkowy człowiek, a grupa przyjaciół ucieka z miejsca zdarzenia. A to tylko początek serii tragicznych zdarzeń…

Mija dwadzieścia lat. Osierocona jako kilkumiesięczne niemowlę, wychowywana przez zimną i oschłą ciotkę, nękana nawracającymi stanami lękowymi Lena wciąż poszukuje swojej tożsamości. Gdy podczas wernisażu zupełnie obcy mężczyzna dotyka jej policzka i w sposób sugestywny twierdzi, że ją zna, a właściwie znał w dzieciństwie, dziewczyna angażuje się w poszukiwanie prawdy o sobie na własną rękę.

Gdy Lena odkrywa kolejne elementy układanki, krok po kroku demaskuje opartą na misternie utkanym kłamstwie przeszłość. Kłamstwie, na którym swoje życie oparło troje nastolatków, by uniknąć poważnych konsekwencji. Kto tak naprawdę pociąga za sznurki, skrywając się za kulisami? Ile osób straci życie z powodu rozpoczętej przed laty i pozornie niegroźnej gry? I dlaczego wszystko jest okryte zmową milczenia?

"Chciałam zrozumieć moją rodzinę, wydrzeć z nich ten kawałek prawdy o sobie, który zabrali do grobu razem z tajemnicą swojej śmierci."

"Miała umrzeć" jest drugą powieścią po "Bliżej, niż myślisz", jaką miałam okazję poznać. Z tym, że jeszcze bardziej się wkręciłam w tę historię. Da się także zauważyć, iż autorka udoskonaliła warsztat i kilka innych elementów. Książka podzielona została na dwie strefy czasowe - lata 90-te i czasy współczesne, co dodatkowo było dla mnie gratką, gdyż doskonale pamiętam tamten okres.

Muszę przyznać, iż początkowo przeraziła mnie mnogość bohaterów i to, czy będę potrafiła ich rozróżnić. Jednak moje obawy szybko się rozwiały, kiedy odkryłam, że każda z postaci jest szczegółowo dopracowana, a do tego ma swoje znaczenie dla całości fabuły. Autorka położyła duży nacisk na warstwę psychologiczną bohaterów. Możemy poznać motywy ich postępowania i konsekwencje wyborów.

Narracja z perspektywy obu głównych bohaterek zabiera nas w ich uczucia, emocje i myśli. Uważam że w trzeciosobowej narracji nie byłoby to wszystko aż tak mocno namacalne.

Pisarka porusza szereg ważnych, trudnych, i poniekąd tematów tabu. Brak akceptacji wśród rówieśników, niezrozumienie ze strony najbliższych, alkoholizm, narkotyki, samookaleczanie się, samobójstwo, trudności w nawiązywaniu bliższych relacji z innymi - to część tego, czego możecie się spodziewać.

"A ja wciąż myślę o jednym. To niebezpieczne pragnienie zadowalania innych sprawia, że sama tracę grunt pod nogami. Na chwilę, bo stan poczucia winy nie trwa wiecznie - acodin znieczula w końcu i mnie, uwalniając swoją pierwszą falę optymizmu."

Zwykle myślimy, że to przemoc fizyczna czy psychiczna niszczą człowieka. Ale ta historia pokazuje, że obojętność również ma niszczycielską moc. Widzimy jak brak zainteresowania, miłości i wsparcia rodzica odbija się na młodym człowieku. To, co często można przypisać tzw. buntowi nastolatka czy wiekiem dojrzewania, okazuje się, że nie do końca tak jest. To wołanie o pomoc i odrobinę uwagi. To krzyk rozpaczy, który trzeba usłyszeć!

"Ludzie cisi i niezauważalni wcale nie są głusi ani ślepi."

Zepsucie, zdemoralizowanie, wszechobecne zło - to wszystko przygniata czytelnika z siłą, której wcale się nie spodziewa. Autorce ponownie udało się wciągnąć mnie w wir wydarzeń, a przede wszystkim w precyzyjnie utkaną intrygę.

"Miała umrzeć" to trzymający w napięciu, pełen dusznej, niepokojącej, wręcz mrocznej atmosfery thriller psychologiczny o stracie, osamotnieniu, zniszczonej psychice dziecka, poszukiwaniu własnej tożsamości. To powieść o smutnym wydźwięku i tak niesamowicie prawdziwa. To książka z przesłaniem, by nie być obojętnym na drugiego człowieka i jego problemy. Boleśnie uświadamia, że gdzieś obok może być druga taka Ada i rodzina. Że wszystko co robimy, pociąga za sobą konsekwencje w przyszłości.

Polecam! A dlaczego?

Zacznę od tego, iż całość podzielona jest na historię opowiadaną z dwóch różnych perspektyw, które kończy zaskakujące wydarzenie.

Pierwsze 80 stron czytałam i czekałam na moment przełomowy, który był bardzo dobry. Te pierwsze strony, żeby nie było, też się dobrze czytało, ale później to był sztos. Musiałam wiedzieć co będzie dalej. Byłam niezmiernie ciekawa i niecierpliwie czekałam i zastanawiałam się jak potoczą się losy głównej bohaterki i jaką tajemnicę skrywa starsza siostra.

Zresztą w książce tej są same tajemnice, które miałam wrażenie potrafię rozwikłać, a okazywało się, że byłam w błędzie.

To napięcie, które stopniowo autorka serwowała, było niesamowite. Nie mogłam oderwać się od książki.

Trochę główna bohaterka mnie irytowała, ale z drugiej strony postępowała dobrze. Nie potrafię konkretnie określić tego co mnie w niej złościło, ale wiesz jak jest. Czasem niuans wystarczy i już coś nie pasuje.

Zakończenie było genialne. Zupełnie niespodziewane. Muszę przyznać, że po przeczytaniu ostatniego zdania miałam w głowie 100 możliwych rozwiązań, z których żadne się nie sprawdziło..

Jeśli lubisz książki, które trzymają w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, skrywają mroczne tajemnice a przy tym są napisane tak, iż się czytają praktycznie same to ta pozycja jest dla Ciebie.

"Smutku i poczucia samotności nie wolno zresztą ukrywać w zaciszu pokoju. Powinno się szukać ukojenia w ramionach bliskich. Ja nie miałam nikogo, bo ciotki unikałam jak ognia. Rysowałam więc i malowałam, bo tylko to mi pozostało, zwykle wtedy, kiedy nie wolno mi było wychodzić z domu."

"To, że ludzie wciąż wymyślają preteksty, byle nie brać odpowiedzialności za samych siebie. Nie wyszło mi, bo pieprzona pełnia księżyca, bo spóźnił się autobus, bo ktoś inny nawalił. To broń mięczaków. Chcesz osiągnąć sukces, spinaj dupę i do roboty!"

Co to była za książka! Wciągająca, pochłaniająca w całości czytelnika lektura. Jestem oczarowana i przepadłam w trakcie czytania! Bardzo podobał mi się pomysł na fabułę, połączenie wątku Ady oraz Leny, narracja, styl i język powieści, a także główne bohaterki. Byłam bardzo ciekawa zakończenia i przyznam szczerze, że nie mogłam odłożyć tej książki, oderwać się od niej.

W trakcie lektury powieści poznajemy historię Ady, pogubionej nastolatki, która próbuje zastąpić siostrze rodziców, wziąć odpowiedzialność za nią i siebie. Ale jest jeszcze jej drugie oblicze - Ada jako przywódczyni grupy nastolatków, która bierze udział w ekstremalnych wyzwaniach. Jedno z nich ma tragiczne skutki - ginie niewinny człowiek.

Dwadzieścia lat później. Poznajemy historię Leny. Kobieta została osierocona w dzieciństwie, wychowywała ją ciotka. Bez miłości, z ciągłymi wyrzutami, bez pomocy, terapii. Efektem tego były problemy Leny w jej codziennym życiu, zwłaszcza problemy z funkcjonowaniem w społeczeństwie czy z nawiązywaniem relacji z innymi ludźmi.

Na wernisażu jej prac pojawia się pewien bezdomny, który swoimi słowami sprawia, że dziewczyna zaczyna poszukiwać prawdy o sobie i swojej rodzinie. "Kłamstwo ma krótkie nogi" to powiedzenie idealnie się tutaj sprawdza. Zbudowany na kłamstwie przez ciotkę obraz przeszłości Leny burzy się, gdy kobieta zaczyna odkrywać kolejne elementy układanki. Co wydarzyło się tak naprawdę w przeszłości? Czy życie Leny jest w niebezpieczeństwie? Jakie konsekwencje będzie miało odkrycie prawdy?

Historia Ady oraz Leny przez cały czas trzymała mnie w napięciu. Ta ciekawie skonstruowana powieść wzbudziła we mnie mnóstwo emocji, zwłaszcza wątki, które dotykały przeszłości obu dziewczyn. Obie historie przerażające i skłaniające do refleksji. Przez cały czas zastanawiałam się ile zła, ile cierpienia spotkało Adę i Lenę. To wszystko oczywiście miało swoje konsekwencje później. Nie będę się nad tym rozwodzić, bo nie chcę zdradzać fabuły powieści, jednak przyznam, że bardzo poruszył mnie ten wątek.

Tajemnicza, mroczna, intrygująca i trzymająca w napięciu. Taka właśnie jest powieść "Miała umrzeć" Ewy Przydrygi. Szczerze polecam przeczytać. Nie zawiedziecie się!

Z nieukrywanym optymizmem stwierdzam, że to jedna z najlepszych książek polskiego autora jaką czytałam. Tak wysoki poziom prezentują tylko pisarze z głębokim powołaniem i jeszcze większą wyobraźnią.

"Miała umrzeć" to kompletna i dopracowana historia, w której dwutorowa akcja pędzi na złamanie karku, obnażając swój mroczny klimat. Smutek i ból aż wyje z każdej kolejnej strony, a tajemnice otulają czytelnika pozostawiając go w odrętwieniu i czymś w rodzaju niezgody na tak okrutny los. Czytałam i czułam jak w mojej głowie rozwija się cały wachlarz emocji, głównie tych szarych i przybijających. Wzrastał niepokój, razem z bohaterami pędziłam przez doliny strachu, samotności i zagubienia. W tle majaczyła zemsta, która nie zawsze smakuje na słodko.

Bardzo podoba mi się aspekt psychologiczny, który porusza ważne tematy dotyczące trudnego dojrzewania, buntu, przemocy fizycznej oraz psychicznej, społecznego wycofania, czy poszukiwania właśnej tożsamości.

Imponuje mi dojrzały styl autorki, która z lekkością kreuje pokręconą i zawiłą fabułę oraz bohaterów, którzy są wyraziści, pełni osobowości i emocji. Nie spodziewałam się także takiego finału. Wszystkie zabiegi, które się tutaj pojawiły, stworzyły idealną całość.

Nie zastanawiajcie się nad kupnem tego tytułu. To jedna z tych historii, która zostanie w Was na długo i nie pozwoli o sobie zapomnieć. Przeszłość ma niesamowity wpływ na nasze życie, o czym może nie mamy nawet bladego pojęcia...

Ewa Przydryga i jej twórczość do tej pory były mi znane tylko ze słyszenia. Postanowiłam zapoznać się z ,,Miała umrzeć" jej autorstwa.

Nastolatka, która musiała zmagać się z pijącą matką, nieobecnym ojcem i opiekować małą siostrzyczką, która była dla niej wszystkim & kobieta, która wiele w życiu przeżyła, a okazuje się, że los szykował dla niej jeszcze niejedną niespodziankę. Jakim sposobem te osoby może coś łączyć, skoro minęło już 20 lat?

Lubię dobrze napisane thrillery, kryminały, w których akcja jest żywiołowa, można wyczuć dawkowane napięcie, autor zaskakuje zmianami akcji. Tutaj zabrakło mi po części tego wszystkiego, można by bardziej rozbudować tę powieść, by stała się jeszcze lepsza.

,,Miała umrzeć" Ewy Przydrygi to powieść na jeden raz, z którą warto się zapoznać, by dowiedzieć się, co łączyło obie kobiety i czy przeszłość miała wpływ na teraźniejszość.

Dwie kobiety. Dwie rodziny. Dwa domy. I dwadzieścia lat różnicy między ich historiami.

“Miała umrzeć” to kolejna książka Ewy Przydrygi. Powieść, przy której spędziłam deszczowa sobotę. Prawdę mówiąc, chętnie spędziłabym przy niej nawet ładny dzień, rezygnując z innych rzeczy, bowiem lektura ta okazała się lepsza, niż mogłabym przypuszczać. Siłą rzeczy nasuwają mi się porównania do „Bliżej niż myślisz”- pierwszego tytuły autorki, jaki miałam okazję poznać. Ale ten okazał się o wiele lepszy, nie mam tej opowieści nic do zarzucenia.

W swojej najnowszej książce autorka przedstawiła interesującą i wiarygodną historię spotkania pewniej ofiary z pewnym mordercą. Splot wydarzeń sprzed lat, tajemnicza przeszłość, ogrom zagadek i pragnienie zemsty doprowadziły do nieprzewidzianych okoliczności, zapewniając mi tym samym kilka godzin w intrygującym towarzystwie ciekawej, ale nieprzekombinowanej historii. Połączenie wspomnianych już motywów okazało się wspaniałym pomysłem, a powiązanie łagodnego thrillera z elementami książki obyczajowej znakomicie się sprawdziło.

W powieści od początku sporo się dzieje, a uwagę w dużej mierze przyciąga dwutorowa narracja, w której głos zabierają dwie bohaterki. Splecenie ich losów, ukazanie powiązań między nimi oraz wskazanie podobieństw i przeciwieństw bardzo wzbogaciło opowieść. Obydwie kobiety zyskały w moich oczach, a kiedy dowiedziałam się, co rzeczywiście je łączy, byłam bardzo zadowolona, że autorka pomyślała o takim poprowadzeniu akcji.

„Miała umrzeć” to subtelny, kobiecy thriller, skupiony nie na samym morderstwie, ale bazujący na emocjach, dających do myślenia motywach i wykorzystujący nietypowe rozwiązania. Naprawdę dobrze bawiłam się przy tej historii, mam wrażenie, że autorka wykorzystała w tym przypadku całą swoją wyobraźnię, styl i potencjał, oferując kompletną i dopracowaną całość, która śmiało może przypaść do gustu większemu gronu odbiorców. W tej historii jest i krwawo i emocjonalnie. Młodość rządzi się swoimi prawami, a dorosłość wcale nie oznacza, że przeszłość odchodzi w niebyt i życie staje się łatwiejsze.

Sporo miejsca w książce poświęcono kwestii poszukiwania swojej tożsamości i próbie zrozumienia samego siebie. Myślę, że to tematy szalenie ważne, potrzebne i aktualne. Takiej problematyki nigdy nie jest w powieściach zbyt wiele. Dobrze się o niej czyta i łatwo się z tymi kwestiami utożsamia. Czasami po prostu trudno znaleźć swoje miejsce, niezależnie od wieku, płci czy okoliczności.

„Miała umrzeć” to bardzo dobra historia, w której świetny pomysł pięknie łączy się z dojrzałym stylem, a wyczucie w przedstawieniu emocji bohaterek i psychologiczny rys świetnie uzupełniają całość. To jedna z tych książek, o których można wiele powiedzieć, ale warto też nieco przemilczeć i zachować dla siebie. I w tym momencie chcę Was zostawić z kilkoma niedopowiedzeniami, by w ten sposób dodatkowo Was zmotywować do sięgnięcia po tę opowieść. Polecam.

Znakomity thriller psychologiczny Ewy Przydrygi "Miała umrzeć". Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu MUZA i MUZA BLACK.

Nie oderwiesz się od tej książki, ani na sekundę... Mamy dwie główne bohaterki. Jedna żyje w latach 90', a konkretniej w roku 1998 - Ada. Druga Lena w 2018r. . Obie dziewczyny coś łączy...Nierozerwalna więź..., którą niestety przerwało tragiczne wydarzenie.

Lena odkrywa po kawałku, smutne elementy swojego życia. Ktoś przed nią ukrył jej prawdziwe życie i w zamian stworzył nowe..

Tylko czy lepsze? Ktoś z przeszłości ją rozpoznał... Czy Lena jest w niebezpieczeństwie?

Co się stało z Adą?

Ada razem z grupą przyjaciół wymyśla różne wyzwania. Często niebezpieczne, a ostatnie - zabójcze... Przez te głupoty zginął człowiek... Wszyscy uciekli... Od tego zdarzenia rozpoczyna się niebezpieczna gra na życie i śmierć... Kto przeżyje, a kto zginie? Zapraszam do przeczytania #miałaumrzeć . Ewa Przydryga - strona autorska potrafi zaskoczyć, zaszokować i znokautować czytelnika. 😍🥰 Uwielbiam ten dreszczyk emocji. Czytasz i nie możesz przestać - bo chcesz wiedzieć, co będzie dalej. 😍 Bardzo mocna książka. Tempo nie zwalnia. Nie da się ukryć, że w pewnym momencie byłam przerażona i miałam łzy w oczach. Wczułam się w sytuację Ady i Leny. Moja prośba - uważaj co robisz - karma wraca. Nie bierz udziału w durnych wyzwaniach - a tych w dzisiejszym świecie nie brakuje...

Gorąco polecam tą książkę, jej autorkę i Wydawnictwo MUZA SA Muza Black . 10/10🥰

Lena oszukała przeznaczenie... i to ono się o nią upomni...😱 Czy wygra czy przegra walkę o życie? Odpowiedź znajdziesz w powieści "Miała umrzeć". Emocje sięgają zenitu. 🥰 Genialna książka. Czekam na kolejną genialną i wstrząsającą książkę autorki.

Czytałaś/łeś już najnowszą powieść Ewy Przydrygi? Co o niej myślisz? Jesteś zachwycony/na tak jak ja? Jeszcze raz zachęcam ciebie do jej przeczytania. Nie zawiedziesz się.

Czy wierzysz, że da się oszukać przeznaczenie?

#muzablack #wydawnictwomuza #ewaprzydryga #przezjednoem #bookstagramyrazem #bookstagram #bookstagramer #bookstagrammer #polskaautorka #czytampolskieksiążki #gusiolecmaratonkolorów #wyzwanienaczytanie #thriller #bookthriller #czytaj #readingtime #read

Po raz kolejny Ewa Przydryga udowadnia, że thrillery psychologiczne są jej konikiem. Widać, że czuje się w tym gatunku, jak ryba w wodzie, dzięki czemu daje nam klasykę gatunku!

W środku znajdziemy intrygującą fabułę, historię od której nie możemy się oderwać, do momentu, gdy zobaczymy kropkę na ostatniej stronie.

Książka pokazuje, jak toksyczne dzieciństwo, może wpłynąć na dorosłego człowieka. Autorka znakomicie wytyka błędy rodziców, którzy swoim brakiem zainteresowania dopuszczają do buntu ich dziecka, który kończy się tragicznie. Oprócz powyższych możemy dowiedzieć się, jak głupie pomysły mają nastolatkowie, jak bardzo odważne kroki są w stanie podjąć, by mieć przychylność rówieśników i to każdy rodzic powinien odebrać jako przestrogę i lekcję życia.

Bardzo podobało mi się rozbicie książki na dwie historie: Ady, z roku 1998 oraz Leny z czasów obecnych. Oczywiście w trakcie czytania dowiadujemy się, że obie Panie, pomimo takiego przestrzału czasowego, wiele łączy, a demony przeszłości nigdy nie gasną. I to jest w książkach Ewy najpiękniejsze, że treść tak pochłania czytelnika, że trudno mu się oderwać od lektury, a na koniec nie sposób o niej zapomnieć. Ja jestem zachwycona! Zdecydowanie jest to książka z zadatkami na okrzykniecie jej hitem jesieni.

Koniec lat 90-tych.

Spragniona mocnych wrażeń grupa nastolatków pod przywództwem Ady,bierze udział w grze w ekstremalne wyzwania na granicy życia i śmierci.

Pewnej nocy granica ta zostaje przekroczona,bo w wyniku zabawy ginie niewinny człowiek.

20 lat później.

Osierocona w dzieciństwie Lena wciąż poszukuje swojej tożsamości.Kiedy na wernisażu jej prac podchodzi do niej człowiek w przebraniu klowna i sugeruje,że wie kim jest,dziewczyna czuje się zaintrygowana.Chce dowiedzieć się czegoś więcej,ale nazajutrz okazuje się,że mężczyzna już nie żyje.Teraz Lena tym bardziej zaczyna szukać prawdy o sobie,a kolejno odkryte elementy układanki pokazują jej przerażający obraz przeszłości.Przeszłości,której ktoś strasznie nie chce rozgrzebać.

Dlaczego?

Co takiego wydarzyło się w domu Leny,że nawet wiele lat później wspomnienie tamtych wydarzeń przynosi śmierć?

To jest moje kolejne spotkanie z autorką i kolejne udane.Ewunia @ewa_przydryga potrafi tak wszystko intrygująco,a zarazem fajnie napisać,że człowiek nie ma ochoty ani na moment rozstawać się z lekturą,tylko czyta od początku do końca.

W książce mamy przedstawione wątki dwóch dziewczyn.Każda z nich na swój sposób osamotniona i na swój sposób radząca sobie z brakiem miłości.Mojemu sercu bliższa jest Ada-odnajduję w niej elementy samej siebie i to o niej z chęcią przeczytałabym trochę więcej.

Zakończenia,po raz pierwszy od dłuższego czasu,domyśliłam się wcześniej i ucieszyłam się,że nareszcie udało mi się trafnie wszystko wytypować.

Ocenę czy to jest wadą,czy zaletą tej książki,pozostawiam Wam.

Czytajcie i dawajcie znać.

Ja książkę polecam!

Ada jest zbuntowaną nastolatką, która razem ze swoimi przyjaciółmi bierze udział w ekstremalnych wyzwaniach. Jednak ta zabawa nie kończy się dobrze..

Mija 20 lat, Lena jest wychowywana przez ciotkę, która nie mówi jej prawdy odnośnie rodziny. Dziewczyna chce poznać swoją tożsamość i na własną rękę dochodzi do tego kim jest.

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością @ewa_przydryga więc nie mam porównania co do jej poprzedniej książki, która ma masę pozytywnych opini. Czytam sporo thrillerów, kryminałów i muszę niestety przyznać, że "Miała umrzeć" jest jedną z gorszych pozycji. Czytając momentami się nudziłam, ziewałam i miałam wrażenie, że już coś takiego gdzieś było, tylko nie potrafię skojarzyć z tytułem, ale najprawdopodobniej oglądałam kiedyś film o bardzo podobnej fabule. W książce NIC mnie nie zaskoczyło, od początku wiedziałam kim jest Lena i  jak się historia skończy. Nie wyczułam żadnego napięcia i niepewności, nie mogłam się doczekać, aż przebrnę do końca.

Jednak pomimo tych minusów, trzeba przyznać, że autorka piszę w taki sposób, że książka na moje szczęście 'czytała się sama'.

Jestem świeżo po lekturze egzemplarza recenzenckiego książki pt "Miała umrzeć" od @ewa_przydryga z @wydawnictwomuza i powiem krótko była to dla mnie ogromna odmiana zważywszy że dotychczas obracałam się w klimatach romansów, erotyków i wszelkiej maści powieści obyczajowych.Jednak coś w tej książce przyciągnęło mnie. Jestem porażona ilością bólu,emocji i cierpienia jaka pomieściła się na tych zaledwie 320 stronach. Czytając wcześniej informacje o książce byłam mega ciekawa postaci clowna kim okaże się ta jak mi się wydawało creepy postać. Pozory w tej historii potrafiły zmylić. Bo co może łączyć Adę- buntowniczą nastolatkę sprzed dwudziestu lat z artystyczną duszą Leny. Paradoksalnie łączy je więcej niż by się na początku mogło wydawać. Od przeszłości naznaczonej zimnym oddechem śmierci, poprzez postacie pana Beniamina, Igi,Kamila,Łukasza,Eryka, i członków ich rodzin. Jak jedno wydarzenie sprzed 20 lat może wpłynąć na obecne losy wielu ludzi? Czy naszej bohaterce Lenie vel Neli uda się rozwikłać zagadkę swojej rodziny, podchodzenia? Czy ktoś jej w tym będzie skutecznie przeszkadzał? Tego dowie się tylko ten kto sięgnie po tą książkę.

Ja ze swojej strony mogę z czystym sumieniem polecić choć jestem zdruzgotana po lekturze i teraz sięgnę po coś lżejszego ale "Miała umrzeć"na długo wyryje się po dniu dzisiejszym w mojej pamięci.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję jeszcze raz @wydawnictwomuza i autorce @ewa_przydryga

Dobry thriller nie jest zły a ten po prostu trzeba przeczytać.

„Miała umrzeć” Ewa Przydryga @ewa_przydryga

Cóż to była za książka 🔥🔥🔥🤯 dobre to mało powiedziane!

Poznajemy dwie młode kobiety Adę i Lenę łączą je więzy rodzinne, lecz dzieli tragedia i śmierć. Autorka przeplata losy obu, ramami czasowymi, lata 90-te w pełni poświęcone są Adzie, a czas można powiedzieć teraźniejszy Lenie. Z kartki na kartkę okrywa nas mrok, piętrząca tajemnica, ból i chęć poznania prawdy.

Ada uciekając od problemów w domu, w którym nijak nie może zaznać miłości, zrozumienia i wsparcia. Buntuje się zewnętrznie i wewnętrznie. Ucieka wraz z grupą nastolatków w grę w ekstremalne wyzwania. Jednej zimowej nocy granica zostaje przekroczona i ginie człowiek.

Lena osierocona w dzieciństwie próbuje skleić swoje życie najlepiej, jak potrafi. Lecz demony przeszłości a szczególnie wizje senne nie pozwalają zapomnieć... Na wernisażu jej prac pojawia się postać klauna, która burzy to, co dotychczas osiągnęła w kwestii psychicznej. Zaczyna poszukiwać prawdy na własną rękę. Prawda nie zawsze jest słodka a tajemnicza postać, która zabiła jej rodzinę, wciąż żyje... Czy uda jej się rozwikłać tajemnicę przeszłości? Ile ludzi jeszcze otrze się o śmierć i zginie z powodu rozpoczętej przed laty gry?

Jestem zachwycona tym, co przeczytałam. Emocje nie pozwalały na chwilę oddechu od książki. Lata 90 realistycznie przedstawione. Młodzież bez wsparcia wpadająca w swój własny świat, w którym mogli pozwolić sobie na chwilę euforii. Bo przecież przekraczanie granic wywołuje szereg emocji, od których ciężko się uwolnić. Tajemnice, które nabierają tempa, i krok po kroku ujawniają prawdę... Przez cały czas próbowałam wytypować sprawcę i nadaremnie, nie udało się 😂. Autorce gratuluję genialnej powieści 🔥🎉

Ada była spokojnym dzieckiem, ale przez brak opieki i miłości ze strony rodziców, stała się zbuntowaną nastolatką. Jej ojciec jest adwokatem, który prowadzi szemrane interesy, a kochanki zmienia jak rękawiczki. Matka przez te wszystkie lata upokorzeń, kłótni i braku miłości ze strony męża stała się alkoholiczką, która nie potrafi zająć się córkami. Oboje są nieczuli w stosunku do swoich córek i to właśnie na nastolatkę spadł obowiązek opiekowania się malutką siostrzyczką. Awantury, znieczulica, oraz samotność sprawiły, że dziewczynki pomimo dużej różnicy wieku, nie potrafią bez siebie żyć. Nastolatka jest dla Neli jak matka, a Ada już dawno popełniłby samobójstwo, gdyby nie troska o dalszą przyszłość siostrzyczki. Dziewczyna ma w planach uciec z małą od rodziców i zacząć życie od nowa.

Odskocznią od codzienności jest grupa przyjaciół, z którymi regularnie się spotyka. Każdy z nich nosi w sobie swój ból i traumę, a będąc razem starają się zapomnieć o tym co dzieje się w ich domach. Od jakiegoś czasu regularnie testują granice swojej psychicznej i fizycznej wytrzymałości, poprzedzającej zażyciem narkotyków. Pewnej nocy jednak coś idzie nie tak i dochodzi do wypadku, który zapoczątkował lawinę tragicznych wydarzeń...

Dwadzieścia lat później młoda artystka Lena, na swoim pierwszym wernisażu spotyka dziwnego człowieka. Mężczyzna twierdzi, że doskonale ją pamięta z przeszłości i jeżeli chce poznać prawdę o sobie, to musi się z nim spotkać. Dziewczyną targają dziwne przeczucia. Jako sierota po śmierci swoich rodziców była wychowywana przez swoją oschłą ciotkę. Straciła ich w wyniku wybuchu gazu w którym tylko ona ocalała. Nie pamięta nic z tamtego okresu ale co noc dręczą ją dziwne i przerażające koszmary. Jej ciotka nigdy nie okazywała jej czułości więc gdy tylko zdobyła pełnoletniość, wyprowadziła się jak najdalej z domu, w którym nigdy nie czuła się jak u siebie.

Gdy Julia postanawia się spotkać z tamtym mężczyzną, okazuje się, że ktoś go zamordował. Nagle wydarzenia sprzed dwudziestu lat zaczynają się łączyć z teraźniejszością. Lena rozpoczyna prywatne śledztwo. Niestety komuś bardzo zależy, by kobieta nie odkryła prawdy i nie cofnie się przed niczym...

"Kiedy rozum śpi, budzą się potwory."

Francisco Goya

Dwie płaszczyzny czasowe.

Pod koniec lat dziewięćdziesiątych grupa młodych ludzi podejmuje się wielu ekstremalnych wyzwań. Kamil, Łukasz, Iga i Ada igrają ze śmiercią chcąc zapewnić sobie trochę rozrywki. Jednej nocy wszystko się psuje, kiedy przez ich "zabawę" ginie niewinny człowiek.

Po dwudziestu latach spotykamy Lenę. Kobieta zmaga się ze stanami lękowymi w wyniku nieleczonego stresu pourazowego. W wieku zaledwie kilku lat osierocili ją rodzice i siostra. Podczas wernisażu, na którym kobieta wystawia swoje prace, nachodzi ją starszy mężczyzna w przebraniu klauna. Kilka wypowiedzianych przez niego słów nakłania ją do poszukiwania prawdy o swojej rodzinie. Kobieta miesza się w przepełnioną ciemnością i tajemnicami sprawę sprzed lat. Pytanie tylko czy uda jej się rozwikłać zagadkę i przeżyć.

"Miała umrzeć" to niezwykle emocjonalny thriller psychologiczny. Autorka tworzy w stylu "domestic drama" i zabiera czytelnika do najskrytszych i najokrutniejszych czeluści ludzkiej psychiki. Czytając przeplatają się wspomniane wcześniej dwa okresy. Poznajemy główna bohaterkę, która ma problemy z budowaniem normalnych relacji międzyludzkich. Lena zmaga się z wieloma trudnościami, a kolejne pojawiają się po dziwnym spotkaniu z klaunem. Od tamtej pory jej życie zmienia się bezpowrotnie, a ona sama jest w śmiertelnym niebezpieczeństwie.

Bardzo podoba mi się pomysł na taką fabułę i jej rozwinięcie. Szczegółowo zarysowane postaci dodają wszystkiemu trochę dramatyczności, a przebłyski z przeszłości pozwalają mocniej zagłębić się w treść. Momentami trochę gubiłam się przy wspomnieniach, ale główny tok powieści pozwalał mi szybko odnaleźć się w temacie. Całość rozwija się niezwykle ciekawie i kiedy zaczęłam podejrzewać już każdego po kolei, dobrnęłam do końca i zrozumiałam, że nie miałam racji. Zakończenie jak dla mnie świetnie napisane. Jeśli szukacie czegoś mocnego, to "Miała umrzeć" poleca sie na jesienne dni.

"Miała umrzeć"

"Jakie sekrety kryją się za fasadą domu, który w pewną Bożonarodzeniowa noc spłynął krwią?"

Gdy pod koniec lat 90. grupa nastolatków pod przywództwem Ady bierze udział w grze "choking gamę" przekraczają granice w której ginie niewinny człowiek. To wydarzenie rozpoczyna serię tragicznych wydarzeń...Mija 20 lat Lena poszukując swojej tożsamości, uruchamia machinę tragedii, która zapoczątkowała Ada. Czy Lena odnajdzie wszystkie elementy układanki? Czy mimo tragedii odnajdzie siebie?

Książka "Miała umrzeć" jest moim pierwszym spotkaniem z autorką i już wiem, że na pewnie nie ostatnim. Thriller, który trzyma w napięciu, tajemnice, które zachęcały do dalszego czytania, aż strony znikały jedna za drugą. W książce, mamy ukazany wpływ rodziny, wychowania rodziców na zachowanie dziecka. Przez zaniedbanie i brak zainteresowania dochodzi do tragedii, której skutki są nieodwracalne i zapoczątkowują przerażający splot wydarzeń. Historia w książce prowadzona jest z perspektywy dwóch bohaterów, w różnych strefach czasowych, przez co daje nam świetny obraz sytuacji i pozwala zrozumieć ich zachowanie.

Książka jest genialna i na pewno zapamiętam ją na długo, polecam serdecznie.

Ewa Przydryga „Miała umrzeć”

Ada nastoletnia dziewczyna, niedogadująca się z rodzicami, ale za to bardzo opiekuńcza w stosunku do młodszej siostry. Buntowniczka z krwi i kości, nie godząca się z okrutną rzeczywistością, którą niestety sama sobie stwarza.

Lena dorosła już kobieta, wychowana przez wredną ciotkę. Na wernisażu swoich prac okrutnie wciągnięta w wir wydarzeń. Okazuje się, że jej problemy w nawiązywaniu bliższych relacji spowodowane są życiem w kłamstwie, o którym nawet nie miała pojęcia…

Jest to bardzo dobry thriller psychologiczny. Pani Ewa porusza trudne tematy, czasami tabu. Brak akceptacji rówieśników, brak zrozumienia ze strony najbliższej rodziny, alkoholizm, narkotyki, samookaleczanie się, a nawet samobójstwa. Powyżej wymienione przeze mnie problemy to jedynie szczyt góry lodowej, nad którym pochyla się autorka.

Thriller toczy się w dwóch liniach czasowych. Pierwsza – lata dziewięćdziesiąte dwudziestego wieku, druga zaś to lata obecne. Bardzo spodobał mi się ten zabieg. Cała historia stała się bardziej przejrzysta i zrozumiała. Ciekawy pomysł, świetnie wykreowane postacie (szczególnie Ada), niestety kilku rzeczy można było się domyśleć… i to było na minus. Pomimo powyższego jest to bardzo wartościowa lektura, z którą warto się zapoznać.

,,Miała umrzeć"

autorka: Ewa Przydryga

Nastoletnia Ada, jest przywódczynią w grupie swoich przyjaciół. Wspólnie wymyślają nietypowe zajęcia, na spędzanie wolnego czasu, zabawa w przerażające wyzwania. ☠️ Dotyczą one balansowania na granicy życia, i śmierci. Pewnego dnia przesadzają, a to będzie miało tragiczne konsekwencje. Książka prowadzona z perspektywy dwóch osób. Ady z przeszłości, oraz Leny z teraźniejszości.👩👱‍♀️ Okazuje się, że przeszłość nie pozwala cieszyć się w pełni życiem. Uniemożliwia, nawiązywanie dobrych kontaktów z ludźmi. Lena, będzie musiała przypomnieć sobie, pewne wydarzenia, które wywrócą jej świat do góry nogami. ↕️ Pragnie ona odkryć wszystkie karty, jakie kiedyś zakrył przed nią los. 🃏 Cena za to jest wysoka, może popchnąć w przepaść, lub pomóc w wyleczeniu traumy. Trzeba pamiętać, że wszystko co robimy ma swoje skutki w życiu. O tym przekonają się bohaterki książki. 👏 Świetny thriller, trzymający w napięciu, od początku do końca. Przerażający klimat, który pobudza emocje. 😬 Dochodzi do tego prawda, którą czytelnik za wszelką cenę, chce poznać. Zawiłość funkcjonowania psychiki bohaterów, bardzo mnie zainteresowała. Otrzymujemy również, wytłumaczenie ich postępowania. Niestety nie zawsze mamy wpływ na to co nas spotyka. 😔 Ważne jest, co dalej z tym zrobimy. Naszym postępowaniem, możemy prowadzić do własnego upadku, lub ocalenia. Moja pierwsza książka autorki, i już wiem, że na pewno nie ostatnia.

Niestety bardzo rzadko trafiam na naprawdę dobry thriller. Zazwyczaj są to naciągane obyczajówki, ale całe szczęście, raz na parę miesięcy, w moje ręce wpada prawdziwa perełka. Tak właśnie było z książką Ewy Przydrygi „Miała umrzeć”.

Dziś opowiem o jedzeniu.

Pierwsza książka autorki, którą miałam przyjemność czytać, to „Bliżej niż myślisz” była dla mnie jak zwykłe herbatniki, takie maślane. Miło, jednak bez większych zachwytów. Chrupało się szybko, niestety bez efektu zaskoczenia.

Druga książka „Miała umrzeć” to już zupełnie inny poziom. Jest jak trzypiętrowy tort z najlepszej cukierni. Wszystkie warstwy przełożone są kremem z mascarpone i do środka wetknięto tonę malin! Całość ozdobiona jest wzorkami z czekolady deserowej i małymi bezowymi kwiatkami. Tort jest idealny. Rozpływam się! Taka uczta…

Potrafisz sobie to wyobrazić?

Wszystko za sprawą niesamowicie trafnej konstrukcji głównej bohaterki. Lena w dzieciństwie została sierotą, trud wychowania spadł na ciotkę, mało sympatyczną osobę. Teraz dorosła kobieta zaczyna odkrywać sekrety z dzieciństwa. Wolno schodzimy w coraz głębsze warstwy podświadomości, jak na terapii, odzyskujemy pamięć. W rzeczywistości, te wyrwane sceny, układają się w całość dzięki ogromnej determinacji bohaterki. Za wszelką cenę chce ona odnaleźć swoją tożsamość, odwiedzić grób rodziny rozumiejąc, z jakiego powodu tak się stało.

Autorka od początku daje nam do zrozumienia, że śmierć rodziny nie była przypadkowa. Ten wątek kryminalny nie jest dzięki temu nachalny, mamy krąg podejrzanych i razem z Leną staramy się wytypować sprawcę. Główną rolę grają w tej książce uczucia. Zamknięta w sobie dziewczyna, która nigdy nie doświadczyła miłości i czułości, stara się wyjść wreszcie ze swojej skorupy. Tak mocno jej kibicowałam, tak zawzięcie trzymałam kciuki, że prawie bielały z wysiłku.

Im wolniej toczyła się akcja, tym mi bardziej chciało się czytać. To jedna z najlepszych rekomendacji, nie potrzebuję tu scen rodem z powieści sensacyjnej, wystarczy powolne grzebanie w uczuciach bohaterów. Jak brak zaufania może wpłynąć na relację z partnerem, czy zatajanie swoich prawdziwych intencji jest w stanie zrujnować przyjaźń oraz co może spotęgować głód miłości? To najważniejsze pytania, które towarzyszyły mi w trakcie tej uczty. Gorąco polecam!

Już od jakiegoś czasu cieszyłam się na nowy thriller autorki, bo jak w każdej z wcześniejszych książek, tak i tu spodziewałam się podróży w świat ludzkich tajemnic, dramatów i targających nimi demonów.

Autorka łączy przeszłość z teraźniejszością za sprawą głównych bohaterek, których losy przeplatają się na łamach książki, ale i w pewnym momencie połączą historią łapiącą za serce.

Lena, mimo pozornie poukładanego życia, próbuje zmierzyć się z demonami z dzieciństwa, z burzliwą przeszłością. Nieleczona trauma drąży ją od środka, a ucieczka jest dla niej jedyną strategią obrony przed zaangażowaniem. Pewnego dnia stanie jednak na jej drodze człowiek, który sprawi, że podejmie próbę odkrycia kim jest naprawdę. Poskładania dręczących ją koszmarów w choćby najtrudniejszą prawdę. Wołanie o pomoc ignorowane latami, wydobędzie się z niej niczym skowyt.

Ada jest nastolatką, która również ucieka. Przed matką alkoholiczką, zaniedbującą ją i młodszą córkę. Przed ojcem, który nigdy nie ma dla niej czasu. Ucieka w adrenalinę i coraz bardziej ryzykowne wyzwania, które w pewnym momencie wymykają się spod kontroli. Łatwo o tragedię, gdy dzieci zmuszone są dorastać w cieniu problemów swoich rodziców?

Co łączy te dwie kobiety, które tak wiele różni? Przekonajcie się sami.

Autorka funduje nam podróż w przeszłość pełną sekretów i rodzinnych tajemnic, która dotychczas wydawała się tylko sennym koszmarem. Porywa od pierwszych stron niesamowitym, niepokojącym klimatem i dręczącą niewiadomą, która domaga się ujawnienia. Zahipnotyzowała mnie do tego stopnia, że nie wyzwolę się szybko spod jej wpływu. Ba, wcale nie chcę i już czekam na więcej.

Brak wspomnień może być doskonałym lekiem, lecz nie da się odciąć od tego, co było. Gdzieś w głowie pozostają skrawki wydarzeń, czasem przychodzą jako nocne koszmary albo są głosem, który pcha do najgorszych wyborów. Pamięć bywa ciężkim bagażem, ale niepamięć może stać się raniącym łańcuchem przykuwającym człowieka do przeszłości, do której wciąż drzwi są uchylone.

Lena jest uzdolniona, na początku artystycznej kariery, powinna być szczęśliwa, ale coś zgrzyta w tym obrazie. Jedynie ona wie co, chociaż czy na pewno? Dziewczyna zdaje się stać na krawędzi, dzielącej ją od czegoś, czego sama do końca nie rozumie. Zawsze tak było, lecz kilka zdań wypowiedzianych przez nieproszonego gościa podczas wernisażu nie tylko nie dają jej spokoju, lecz dodatkowo wzmaga niepokój. Kim ona jest? Nie do końca sama to wie, ale może czas by przyjrzeć się sobie i temu, co nią kieruje? Kawałek po kawałku Lena wydziera prawdę przeszłości, ale czy na pewno jest taka jaka się wydaje? Dwadzieścia lat temu niejedna tragedia wydarzyła się, teraz co najmniej jedna z nich spowita jest mrokiem kłamstw, poczucia winy, żalu i czymś o wiele groźniejszym. Co przyniesie z sobą odczytywanie śladów, jakie nie tylko czas zatarł? Czy warto patrzeć za siebie? Nie wszystko zostało zapomniane i stanowi śmiertelne zagrożenie dla kogoś, kto miał umrzeć, lecz żyje i zaczyna dopasowywać fragmenty pewnej układanki.

Byłam więcej niż ciekawa najnowszej książki Ewy Przydrygi i otrzymałam okazję jej przeczytania jeszcze przed premierą, co okazało się nie lada gratką czytelniczą. „Miała umrzeć” jest doskonałym przykładem jak powinno pisać się thrillery by czytelnik pozostał obojętny na to, co dzieje się wokół niego i po prostu dał się wciągnąć wydarzeniom rozgrywającym się na stronach książki trzymanej w ręku. Po wcześniejszej książce pisarki wiedziałam, że trzeba zabrać się do czytania nie wieczorem, bo to będzie skutkowało zarwaniem nocy i nawet nie będzie słynnej obietnicy „tylko jeszcze jeden rozdział”, i tak wiadomo, że przerwy jakiejkolwiek nie będę brała pod uwagę. Plan okazał się dobry, a czytana historia przewyższyła oczekiwania. Dwa plany czasowe, dwie główne bohaterki i coś co je łączy lub wprost przeciwnie dzieli. Rzadko kiedy już na samym lektury nie chcę by się skończyła, a jednocześnie jak najszybciej pragnę dowiedzieć się jaki będzie finał. W tym konkretnym przypadku dysonans ten pojawił się po pierwszych stronach i narastał, Ewa Przydryga zadbała by napięcie pojawiło się od razu i cały czas wirtuozersko podkręcała je. Mroczny cień towarzyszy cały czas tak bohaterom jak i czytającym, od razu przychodzi na myśl klasyczna atmosfero noir, obecna w emocjach, czynach, całym łańcuchu przyczynowo-skutkowym. Autorka zadbała o każdy detal w kreacji postaci, jest w nich wszystko to, co sprawia, że intrygują, stanowią zagadkę taką samą jak i wydarzenia, w których biorą udział. Niejednoznaczność powoduje, że do końca nie można być pewnym co faktycznie miało miejsce i co jeszcze zdarzy się. W „Miała umrzeć” mocne wrażenia wpisane są w DNA tej historii, tak samo jak i poszukiwanie prawdy, mającej więcej niż jedno oblicze. Czego nie wiemy to nas nie boli? Zapomnienie jest najlepszym lekiem na dawne zło? Co faktycznie kiedyś wydarzyło się i czy może to jeszcze mieć wpływ na teraźniejszość? Te i inne pytania pojawiają się bardzo szybko, ale odpowiedzi na nie są ani proste, a tym bardziej trudno je udzielić tak podczas czytania jak i po jego zakończeniu. Ewa Przydryga w ramy thrillera wpisała również dramat dziecka i rodzinny, co jeszcze nadaje całości silniejszy mroczny wydźwięk. Gdzie kończy się niewinność i zaczyna wina? Na to najlepiej odpowiedzieć sobie samemu …

Autorka już na początku zrobiła na mnie fenomenalne wrażenie wysyłając mi książkę z autografem. Zaczęłam czytać niemal od razu. Historia Ady zszokowała mnie od razu. Zbierałam szczękę z podłogi. Dalej mieliśmy opisaną historię Leny, która była pełna tajemnic. Nic nie było jasne i wiadome. Wiele wątków, mało dowodów, dużo osób, które naciągają prawdę lub wcale jej nie mówią. Byłam zaskoczona, gdy w końcu wszystko idealnie się łączyło w całość jak puzzle.

No i zakończenie, którego nie przewidziałam - fenomenalne!

Potrzebuję więcej takich książek na swojej półce.