Nagranie

Tę autorkę "na oku" miałam już od dłuższego czasu. Jednak nie sądziłam, że na pierwszy rzut pójdzie powieść kryminalna- bo jednak na początku przyglądałam się książkom z gatunku obyczajowych. Wierzę, że uda mi się je kiedyś przeczytać bo tytuł "To nie jest twoje dziecko" przyciąga, "Paleta marzeń" również. Niedawno ukazała się też powieść "Zaskocz mnie" pisana w duecie przez Małgorzatę Falkowską i Darię Skibę.

"Nagranie" było dobrym wyborem jak na "mój pierwszy raz" z panią Falkowską. Kto wie, może gdybym trafiła na obyczaj to nie byłoby tak dobrze, a pierwsze spotkanie okazałoby się też ostatnim?

Kryminał, który dziś recenzuję jest naprawdę warty przeczytania. Akcja dzieje się przed wigilią, a tematem są porwania młodych mężczyzn. O osobie, która dopuściła się wyżej wspomnianych porwań policja nic nie wie, jedynym śladem są nagrania, które przychodzą do rodzin zaginionych i które wskazują, że stało się najgorsze, a dalsze śledztwo w niektórych przypadkach dotyczyć będzie już morderstw.

Ale nie tylko te jest tematem powieści. Dużo miejsca poświęcono też życiu prywatnemu życiu Macieja Gorczyńskiego, toruńskiego policjanta oraz dziennikarki, doradcy uczuciowego w kobiecym czasopiśmie i policyjnego jasnowidza- Sylwii Trojanowskiej. Co łączy tych dwoje? Co się wydarzy? Zapraszam do lektury.

Tłem powieści jest między innymi Toruń i Bydgoszcz. Autorka wspomina o niesnaskach między mieszkańcami obu miast.

W książce pokazano, że w życiu podejmujemy bardzo trudne decyzje oraz to, że można spojrzeć na nią z różnych punktów widzenia. Czasem dla osób postronnych coś wydaje się nie do pomyślenia, naganne moralnie, a tak naprawdę można o kimś niewiele wiedzieć.

Bardzo polecam tę powieść- to gwarancja mile spędzonego czasu oraz zaskakujących zwrotów akcji.

Lubię czytać książki, których akcja dzieje się w mieście, które dobrze znam. Tym razem mój wybór padł na ,,Nagranie" Małgorzaty Falkowskiej.

W Toruniu na Bulwarze Filadelfijskim w ciągu kilku miesięcy zostało uprowadzonych kilkoro młodych chłopaków. Większość z nich była studentami, ale nie wszyscy. Policja nie za bardzo radziła sobie z tym śledztwem, aż do czasu tajemniczej przesyłki od sprawcy.

Małgorzata Falkowska wydała już kilka książek, jednak nie miałam okazji zapoznać się z jej twórczością. Bardzo cieszę się, że skusiłam się na ,,Nagranie", gdyż ten kryminał niesamowicie mnie wciągnął.

Akcja poprowadzona jest bardzo sprawnie. Autorka zręcznie myli tropy. Do pracy policji włącza się pani jasnowidz. Oprócz wątku śledczego jest także ten miłosny. Z chęcią sięgnę po inne powieści tej autorki, jeśli nadarzy się ku temu okazja.

,,Nagranie" Małgorzaty Falkowskiej to bardzo ciekawa publikacja, z którą warto się zapoznać, jeśli macie wolnych kilka godzin.

Kryminał, to coś nowego u Falkowskiej. W moim odczuciu poszło jej całkiem dobrze! Miałam wrażenie, że pogubię się w fabule, więc czytałam i robiłam notatki jednocześnie, ale nigdy nie miałam potrzeby zerknięcia w nie – mimo wielu bohaterów każdy z nich jest na tyle specyficzny, że bez problemu go zapamiętujemy. Już w okolicach setnej strony miałam swój typ sprawcy całego zamieszania, ale zadecydował o tym jeden mały szczegół, którego np. mój narzeczony nie zauważył podczas lektury. Podziwiam autorkę za stworzenie pozornie skomplikowanej historii kryminalnej, w której niejeden autor mógłby się pogubić i pomylić. Powiązania między bohaterami na pierwszy rzut oka nie są w ogóle widoczne, a motyw działania porywacza nie jest jasny od początku.

„Nagranie” to bardzo dobra lektura, niestety jednak za krótka. Ale wiosenne ptaszki i inne flamingi mi doniosły, że zapowiada się kontynuacja! Sama Falkowska mówi, że to kryminalny romans – poniekąd się z tym zgadzam. Miłosne uniesienia dodają tutaj pikanterii, która moim zdaniem w każdym kryminale powinna się znaleźć. Dzięki temu taka lektura jest idealna i dla mężczyzn i dla kobiet.

Czytałam w życiu setki książek, ale ta była najgorsza. Nie dość, że każde to nagranie to było dosłownie kopiuj wklej, zero trudu w to nikt nie włożył. Postaci były papierowe, ich motyey niejasne, nie miały niemalże w ogóle przeszłości. Do tego drętwa narracja i idiotyczne zakończenie. Gdyby ta książka była człowiekiem, byłaby moim najgorszym wrogiem. Absolutnie nie polecam, a właściwie przestrzegam.

RECENZJA:

Przyznam szczerze , że ta książka to pierwsze moje spotkanie z twórczością autorki, ale już na wstępie mogę śmiało powiedzieć, że bardzo udane.

Głównymi bohaterami książki są Marek Gorczyński i Sylwia Trojanowska.

Marek to komisarz toruńskiej Policji, a Sylwia jest młodą dziennikarką pracującą w czasopiśmie kobiecym jako doradca uczuciowy, jest także jasnowidzem.

Tu ich losy się łączą, gdyż kobieta czasem pomaga toruńskiej Policji w rozwikłaniu niektórych spraw szczególnie tych trudnych.

Prywatnie również sporo ich łączy ponieważ są oni parą kochanków, którzy świetnie się dogadują. Ich sytuacja jest jednak nieco skomplikowana. Maciej ma żonę, która jest poważnie chora i dwoje dzieci, których nie chce krzywdzić.

Akcja toczy się w Toruniu, gdzie w przeciągu 6 miesięcy ginie bez śladu pięciu młodych mężczyzn. Policja nie jest w stanie schwytać sprawcy. Prasa pisze coraz to nowsze artykuły, ludzie coraz bardziej się denerwują. Rodziny zaginionych zaczynają dostawać przesyłki, w których znajdują się nagrania, oraz kartki ze słowami „ Oby każdy był tak hojny w dary dla Pana, jak my”. Wszystkie nagrania kończą się słowami „ Mnie już nie ma, ale wy jeszcze jesteście. Jeszcze. Wesołych Świąt” co daje do zrozumienia,

że osoby te już nie żyją.

Czy tak właśnie jest? Czy Policji uda się znaleźć mordercę? Kto się nim okaże? Czy Sylwia im w tym pomoże? Na te pytania odpowiedzi będziecie musieli poszukać sami 😉

Mimo, iż książka opisuje porwania młodych mężczyzn oraz wyścig Policji z mordercą, nie brakuje w niej również dobrego humoru. Nie chcę za dużo zdradzać, żeby nie psuć Wam zabawy, ale sprzeczka Macieja i Sylwii z oponami w roli głównej,

strasznie mnie rozbawiła 😀😀

Zaletą książki według mnie jest też to, że rozdziały są krótkie i każdy bardzo klarownie opisany z datą, godziną i miejscem w którym toczy się akcja.

Zakończenie bardzo ciekawe, coś podpowiada mi, że będzie kontynuacja i mam nadzieje, że się nie mylę, bo na pewno ustawie się pierwsza w kolejce by ją przeczytać 😊😊

PODSUMOWANIE:

Reasumując, mam nadzieję, że moja recenzja zachęci Was do kupna i przeczytania tej książki, której premiera jest 15.05.2019. Ja mogę ze swojej strony zagwarantować Wam, że czas spędzony przy lekturze będzie bardzo przyjemny i że nie będziecie mogli się od niej oderwać dopóki nie rozwikłacie zagadki.

Autorka umiejętnie zostawiła to co najlepsze na koniec.

Za egzemplarz chciałabym serdecznie podziękować Wydawnictwu Kobiecemu. Promocja książki była mistrzowska, już po opisie byłam strasznie jej ciekawa i wiedziałam, że muszę ją przeczytać najszybciej jak to tylko możliwe. Załączone do Kryminalnego Boxu nagranie, kartka z życzeniami, lista piosenek z nagrań , mapka i notatki detektywa jeszcze bardziej nakręciły moja ciekawość.

Jeszcze raz gorąco polecam, gdyż u mnie pozycja ta zajmie jedno z wyższych miejsc w rankingu Najlepszych Książek 2019 roku.

Toruń. W ciągu ostatnich sześciu miesięcy zaginęło pięciu młodych mężczyzn. Sprawę prowadzi komisarz Maciej Gorczyński. Jedyną poszlaką są tajemnicze przesyłki, które otrzymują rodziny zaginionych. To płyty z krótkimi filmami, na których każda z ofiar przekazuje dziwną wiadomość.

Gorczyński wie, co oznaczają te nagrania. Ma do czynienia z seryjnym mordercą, którego motyw pozostaje nieznany. Komisarz postanawia włączyć w sprawę zaprzyjaźnioną jasnowidz Sylwię Trojanowską. Nietypowy duet musi jak najszybciej schwytać sprawcę, który śledzi każdy ich ruch. Nagrań przybywa, a szokujące nagłówki gazet przerażają coraz więcej torunian. Wkrótce wizje Trojanowskiej prowadzą do Fundacji LifeTrans, założonej przez jednego z profesorów Collegium Medicum.

"Nazywam się Emil Kwiatkowski. Wiem, że zgrzeszyłem i wiem, że to, co mnie spotkało jest jedynym dobrem, jakie mogłem wyrządzić na tym świecie.

Mnie już nie ma, ale wy jeszcze jesteście. Jeszcze! Wesołych Świąt."

Małgorzata Falkowska znana jest z komedii kryminalnych. Tym razem postanowiła spróbować swoich sił w gatunku, jakim jest kryminał. Autorka przy pisaniu swojej powieści inspirowała się autentycznymi wydarzeniami. Spowodowało to, że jeszcze bardziej byłam ciekawa tej książki.

Autorka podejmuje się w swojej powieści aktualnego tematu zaginięć. Stworzyła przy tym ciekawy portret mordercy psychopaty. Przyznam szczerze, że spodziewałam się bardziej drastycznych i brutalnych opisów, ale po tej lekturze mogę śmiało powiedzieć, że było to dobre posunięcie ze strony autorki, gdyż cały plan, jaki wymyślił sobie sprawca nie pozostawia miejsca na spokój. Gdybym to ja dostała takie tajemnicze nagrania i krótkie wiadomości od mordercy... na pewno byłabym przerażona do granic możliwości!

"Zdołam wykonać wszystko, co było zaplanowane,

i nikt mi w tym nie przeszkodzi.

Lista jest długa... zbyt długa, lecz się nie poddam.

Ukarzę każdego. Każdego, kto na to zasłużył."

Autorka wykreowała wyrazistych bohaterów, których można polubić. Nawet taki, bądź co bądź, groźny komendant Zarzycki zdobył moją sympatię. Choć to kryminał to znalazło się również miejsce na wątek romansowy pomiędzy głównymi postaciami. Lubię wplatane w fabułę tego typu historie, jednak to warstwa kryminalna powinna być najważniejsza. W tym przypadku trzeba by jeszcze popracować nad tym elementem, gdyż pani Małgosia niebezpiecznie balansowała na granicy wyżej wspomnianych gatunków. Bywały momenty, że szala przechylała się w stronę romansową, ale w rezultacie taki rozkład wątków i wydarzeń, pozwolił mi na lepsze poznanie bohaterów i ich problemów osobistych.

"Piękne zakończenia możliwe są tylko w książkach. Życie pisze smutne scenariusze, polegające na wyborach. I wcale nie złych czy dobrych, lecz tych nieuniknionych."

Książka obfituje w szereg zaskakujących zwrotów akcji, licznych tajemnic, niewiadomych, poszlak i pytań. W tej historii tak naprawdę nic nie jest pewne. Autorka wodzi nas za nos myląc tropy, by w finale zostawić lekko niedomkniętą furtkę... Nie zabrakło również odrobiny dobrego humoru.

Odpowiadały mi zastosowane krótkie rozdziały z zapisem daty, godziny i miejsca akcji. Lubię taki zabieg w książkach, gdyż zawsze wtedy lepiej i szybciej mi się czyta. Dodatkowo naprzemienne narracja pozwala poznać na wersję wydarzeń z perspektywy komisarza Macieja, jak i jasnowidzki Sylwii.

"Nagranie" to emocjonujący, intrygujący, zaskakujący i nieoczywisty kryminał z szeroko rozbudowanym tłem obyczajowym, tudzież romansowym. Jeśli więc gustujecie w tego typu książkach, sięgacie śmiało! Z kolei wielcy koneserzy krwistego kryminału mogą być z lekka zawiedzeni.

Twórczość Małgorzaty Falkowkiej z cała pewnością znana jest wielu z Was. Ja choć, słyszałam o jej wcześniejszych powieściach nie miałam przyjemności się z nimi zaprzyjaźnić. Czemu tym razem zmieniłam zdanie. Otóż dlatego, że Pani Małgorzata skusiła się do napisania kryminału. Ten gatunek jest mi najbliższy i nie stronie od poznawania nowych historii.

„Nagranie” to wciągająca od pierwszych stron historia zaginięcia młodych mężczyzn, którą próbuje rozwiązać komisarz Maciej Gorczyński. Każde zaginięcie wiąże za sobą niewiadomą oraz rozpacz rodziny. Przez dłuższy czas policjanci kręcą się w kółko nie potrafiąc znaleźć niczego, co pomogłoby im w schwytaniu porywacza.

Jednak pewnego grudniowego dnia do rodziny jednego z zaginionych chłopaków trafia nagranie wraz z kartką. Z przesyłki policjanci dowiadują się, że szukać mają mordercy, a nie porywacza. Czas goni, więc komisarz Gorczyński włącza do sprawy jasnowidzkę Sylwię Trojanowską. Choć usługi pani Sylwii mogą budzić wątpliwości to jednak jest ona bardzo pomocna, a jej wskazówki sprawiają, że policja jest blisko rozwikłania zagadki.

Powiem Wam, że kiedyś nie lubiłam polskich kryminałów. Niechęć do nich ciągnęła się latami. Zawsze w tych książkach policjanci przedstawiani byli jako totalnie bezradni i nie umiejący złożyć w kupę nawet najprostszej kryminalnej układanki. Nie wiem, czemu jednak w książkach autorów zagranicznych komisarze zawsze wydawali mi się bardziej błyskotliwi i lepiej kojarzący fakty.

Małgorzata Falkowska w swojej książce doskonale wyważyła tę niewiedzę i bezradność policji, z umiejętnością kojarzenia i składania puzzli w jedną całość. Dzięki czemu Gorczyński nie działał mi na nerwy, a wręcz jego osoba wzbudziła nutkę sympatii i zrozumienia, co do jego poczynań. Rozdziały „Nagrania” są krótkie, przez co książka nabiera tempa, a my mamy wrażenie, że przestępca czuje nasz oddech na plecach. Historia jest ciekawa, nieprzerysowana.

Wątek obyczajowy również przedstawia się dość imponująco. Zastanawiam się czy nie mogłaby się stworzyć z tego seria ;), bo potencjał jest. Z miła chęcią przeczytałabym o dalszych losach Macieja i Sylwii. Niekoniecznie muszą być cukierkowe – jak to życie.

W ciągu sześciu miesięcy w Toruniu zaginęło pięciu młodych mężczyzn. Jedyną rzeczą, która łączy ofiary to przesyłki z nagraniem, które otrzymują rodziny zaginionych. Sprawę prowadzi Maciek Gorczyński, który wie, że bez pomocy nie da rady rozwiązać sprawy. Wiadomo, że sprawcą jest seryjny morderca, tylko brak punktu zaczepnego, który pomógłby go znaleźć. Komisarz i jasnowidzka Sylwia muszą jak najszybciej rozwiązać sprawę, ponieważ media są nieustępliwe i zaczynają mieszać policję z błotem. Kto jest mordercą? Jakie miał motywy? Ile osób zginie? Czy Sylwia pomoże rozwiązać sprawę?

Jeżeli dłużej czytacie mojego bloga, to wiecie, że ja nie sięgam często po kryminały. Nie jest to gatunek, który jakoś mocno mnie interesuje. Jednak mam takie szczęście, że gdy już po nie sięgam, to naprawdę mi się podobają. Podobnie było z Nagraniem, chociaż ten tytuł od dłuższego czasu mnie interesował. No ale nie będę mówić co motywowało mnie do sięgnięcia po tę powieść, tylko co znalazłam w środku.

Historia od początku jest trudna. Pięciu zaginionych chłopaków i żadnego punktu zaczepnego. Później rodziny zaginionych otrzymują tajemnicze nagrania i kartki. Wszelkie tropy zanikają. Morderca nie popełnia żadnych błędów i zaciera wszystkie ślady. Wydawać by się mogło, że to sprawa nie do rozwiązania. Jednak pomoc Sylwii może uratować śledztwo i odnaleźć winną osobę.

Powiem Wam szczerze, mam drobny problem z tą powieścią, ponieważ naprawdę mi się ona spodobała. Była wciągająca, styl pisania był lekki i przyjemny i sama w życiu chyba bym się nie domyślała, kto był sprawcą, ale zakończenie to kompletnie mnie zbiło z tropu! Epilog pokazał, że to jeszcze nie koniec, a ja nie mam pojęcia czy będzie kontynuacja czy nie. Jeżeli tak, to jestem śmiertelnie ciekawa jak dalej potoczą się losy bohaterów, a jeżeli nie będzie to żałuję, że przeczytałam epilog, bo bez niego byłabym w stanie zrozumieć takie zakończenie.

Przechodząc do bohaterów to byli całkiem nieźle wykreowani. Maciek był naprawdę dobrym policjantem, który chciał by sprawiedliwości stała się zadość. Poświęcał wiele by tylko rozwiązać sprawę. Jednak czasami jego podejście do relacji międzyludzkich nie wychodziły za dobrze. Był za to wspaniałym ojcem, który bardzo wspierał swoje dzieci. Sylwia zaś była dla mnie trochę nijaka. Nie potrafiłam jej polubić i była dla mnie obojętna. Może pod koniec ją polubiłam, ale to nie była takie prawdziwe polubienie postaci. W książce również mamy ukazaną rodzinę Maćka, którą za to bardzo polubiłam, zwłaszcza Wojtak. To chłopak, który studiuję medycynę i był naprawdę świetnie wykreowany. No i mamy jeszcze mordercę, który był bardzo skomplikowaną osobą i byłam w szoku z powodu jego zamiarów i poczynań. Wszystko było przygotowane do perfekcji i w pewnym momencie nie wierzyłam, ze bohaterom uda się go znaleźć.

Co mi w tej książce jeszcze średnio się podobało to związek, który został tutaj ukazany. Dla mnie to był trochę zbędny wątek, który nie trzymał się kupy. Nie rozumiałam skąd się u bohaterów wziął i jak ON się zakończył. Jasne, było wspomniane, że postacie wcześniej się znały i coś ich łączyło, ale nie było to wyjaśnione i dla mnie niepotrzebne. Tym bardziej jeśli znamy sytuację Maćka i jego rodziny, to serio nie rozumiem jak ON mógł to zrobić.

Co do stylu autorki to nie mam do czego się przyczepić. Książka wciąga od pierwszych stron i ciężko się od niej oderwać. Akcja pędzi i nie mamy chwili na odpoczynek. Co chwila pojawiają się nowe poszlaki, ciągłe podróże i rozmyślenia. Autorka miała naprawdę świetny pomysł na fabułę i moim zdaniem dobrze ją poprowadziła. Z tego co wiem, to Pani Falkowska jest bardziej znana z książek obyczajowych i romansów i jak na debiut w nowym gatunku, naprawdę jej się to udało.

Podsumowując, Nagranie to dobra książka, z wciągającą fabułą, całkiem nieźle wykreowanymi bohaterami i trudną sprawę morderstw. Jeżeli tak jak ja, nie czytacie zbyt wiele kryminałów, to ta pozycja w pełni spełni wasze oczekiwanie. A ci, którzy czytają więcej książek z tego gatunku pewnie nie będą aż tak zachwyceni, jednak wątpię by ktokolwiek zgadł kto jest mordercą przed bohaterami. Dlatego jeśli macie na nią ochotę to ja serdecznie polecam.

Maciej i Sylwia tworzą zgrany duet w policyjnych śledztwach. On komisarz, ona - jasnowidzka. On - ojciec dwójki dzieci, mąż kobiety chorej na raka. A ona - samotna, trzymająca się na uboczu i chętna do pomocy, gdy zachodzi taka potrzeba.

W Toruniu w przeciągu pół roku znika kilku młodych mężczyzn a wszyscy wokół są bezradni. Policja przy murze, prasa szaleje... A sprawcy jak nie było, tak nie ma. Żadnego motywu, żadnego znaku, aż do momentu, gdy rodziny zaginionych otrzymują tajemnicze płyty z nagraniem. Po którym nikt nie ma już wątpliwości, że ktoś morduje mężczyzn, a z całego wymiaru sprawiedliwości kpi w najlepsze

A teraz, do rzeczy. Maciej to kompletny drań, którego osobiście nie polubiłam, był zakłamany i kto przeczyta, będzie wiedział, skąd moja odraza, za dużo nie mogę zdradzić. Ale policjant i ojciec - na medal.

Sylwia, jasnowidzka, kontrowersyjna postać, ale pomimo braku realizmu, dałam się wciągnąć w jej "działalność". W niektórych momentach mogła przystopować z pewnymi wyskokami.

Och, jak chwilami te postacie mnie drażniły! Ale jakie to było dobre! Emocje, gdy książka je budzi, zaczyna być naprawdę dobrze. Nawet jeśli chwilami na niekorzyść.

Cała historia była ciekawa, nie pamiętam, kiedy czytałam o porwanych mężczyznach, tutaj trochę role się odwróciły i za tą odmianę wielkie brawa. Nie przewidywałam motywu zbrodni, więc w napięciu czekałam, co autorka odkryje przede mną i było to ciekawe, zupełnie niespodziewane. Nie zastanawiajcie się, bo książka na pewno wyrwie was z typowych ram gatunku. Każda postać ma tutaj swój udział i do jednych podejdziemy życzliwie, do innych nabierzemy dystansu i  poczujemy odrazę, ale całość składa się na naprawdę dobrą historię!

Ja się bawiłam wybornie i wam również tego życzę.

W Toruniu giną młodzi mężczyźni w wieku 22-28 lat. W taki sam sposób, w tym samym miejscu, bez żadnych śladów. Policja nie ma żadnych poszlak, dopóki morderca nie przysyła nagrania z pierwszym z zaginionych chłopaków świadczącego o jego śmierci.

I dalej mam kłopot z oceną, bo książkę czytało się całkiem przyjemnie, ale bohaterów bym zadusiła gołymi rękami.

Główny bohater, komisarz Maciej Gorczyński zachowuje się jak dziecko w piaskownicy, które nie wie, na którą zabawkę się zdecydować. Tą starą, zepsutą, którą darzy sentymentem, czy nową i piękną, dającą mu poczucie ekscytacji. Najlepiej wziąć obie.

Nie mniej denerwuje mnie Sylwia Trojanowska, jasnowidzka nieformalnie pomagająca w śledztwie, prywatnie kochanka Macieja. Cóż z tego, że komisarz ma dwójkę dzieci i umierającą na raka żonę, ona musi go mieć. Przecież nie robią nic złego... Jeżeli celem autorki było wzbudzenie emocji, to z pewnością jej się to udało.

Żeby jeszcze komisarz Gorczyński był świetnym śledczym, ale i tu się nie popisuje, więcej do śledztwa wnoszą jego dzieci, niż ON sam. Mam wrażenie, że to one są tu najbardziej dorosłe i odpowiedzialne.

Mimo antypatii, którą zapałałam do bohaterów, książkę czytało się przyjemnie, dzięki lekkiemu językowi i podziałowi na krótkie rozdziały. To dość niewymagająca lektura na jeden wieczór.

Już od prologu Nagrania dużo wiadomo o zabójcy. 😮 Intrygujące są te wszystkie dowody - kartki, płyty, piosenki - dzięki temu zostajemy wciągnięci w ten kryminalny świat jakbyśmy sami pracowali nad tą sprawą. No i ogromy plus za to, że akcja rozgrywa się w moim ukochanym Toruniu! ❤ Nigdy nie zwracałam na to szczególnej uwagi, ale w tej książce narracja pierwszoosobowa mi się nie podobała. Wątek romansu i sama Sylwia także nie przypadły mi do gustu, nie twierdzę, że to było złe tylko, że mnie to irytowało. W sumie może dlatego, że nie darzę sympatią kobiet pokroju literackiej Sylwii. Jednak jak zawsze wspominam - lubię kiedy książka spełnia swoje zadanie i wywołuje w czytelniku emocje, także te negatywne. Wiedząc, że postać Sylwii Trojanowskiej inspirowana jest prawdziwą @sylwiatrojanowska (mam nadzieję, a wręcz jestem przekonana, że książkowa bohaterka nie odwzorowuje charakteru tej prawdziwej! 😀) wpłynęło to na mnie w taki sposób, że czytając rozdziały z perspektywy Sylwii przed oczami miałam zawsze wyobrażenie pięknej urody naszej pisarki. 😉 Więc wygląd rekompensował mi w jakiś sposób charakter. Właściwie już po kilkudziesięciu stronach domyśliłam się dlaczego i po co dokonywane są morderstwa, ale dopiero pod koniec razem z bohaterami rozwikłałam kto za tym stoi. Schemat rozwiązywania sprawy był interesujący, taki w stylu "po nitce do kłębka" - wiele mniejszych poszlak doprowadziło w końcu do poznania przez bohaterów motywów sprawcy.Raczej rzadko do kryminałów wprowadzany jest wątek wizji jasnowidza więc ten oryginalny pomysł autorki być może w przyszłości zaowocuje w rzeczywistości mniej kontrowersyjnym spojrzeniem na angażowanie osób z takimi zdolnościami do szukania zaginionych. Zakończenie - bomba! ❤️ Genialny zabieg połączenia osobistego i zawodowego życia komisarza odwołując się do całej treści. To jeszcze nie koniec... Na szczęście! Nie mogę się już doczekać aż poznam jak z tym wszystkim poradzi sobie Maciej Gorczyński. Oby autorka @malgorzatafalkowska była dla nas także hojna w dary, oczywiście w postaci książek. 😉

Maciej Gorczyński to komisarz przydzielony do sprawy dotyczącej tajemniczych zniknięć młodych mężczyzn. W krótkim czasie, bo zaledwie w okresie sześciu miesięcy w Toruniu ginie pięć osób. Poszlak z każdym dniem przybywa, a do tego dochodzą jeszcze paczki z nagraniami, które otrzymują rodziny zaginionych. Nagrania wskazują, że mężczyźni nie żyją. Wszystkie sprawy mają wspólny czynnik, który wskazuje na jedną osobę. Komisarz postanawia poprosić o pomoc jasnowidzkę Sylwię Trojanowską, która już wcześniej pomagała policji. Wspólnymi siłami bohaterowie są coraz bliżej rozwiązania sprawy i znalezienia mordercy. Jednak z każdym kolejnym dniem przybywa nagrań, a mimo wielkiego zaangażowania bohaterów sprawca wciąż jest na wolności. Sylwia ma jednak pewne wizje, które prowadzą do Fundacji LifeTrans. Wiele poszlak i niewiadomych, a czasu coraz mniej. Czy to co do tej pory udało się ustalić bohaterom wystarczy, aby odnaleźć mordercę?

"Nagranie" to świetny kryminał, który dzięki krótkim rozdziałom czyta się błyskawicznie. Autorka miała ciekawy pomysł na intrygującą historię i myślę, że go wykorzystała. Interesujący, barwni bohaterowie. Akcja, która z każdą stroną nabiera tempa. Historia pełna tajemnic, pytań, niewiadomych, podszyta szczyptą niepewności, ale również namiętności. Książka, w której nic do końca nie jest pewne. Ile ludzi tyle wersji jednej historii. Lektura, w której największą rolę odgrywa czas, który trzeba najlepiej wykorzystać, aby móc odnaleźć sprawcę. Tajemnicza, wciągająca książka pełna poszlak, która zapewnia sporo emocji. Historia, przy której na pewno nie będziecie się nudzić. Polecam

Maciej Gorczyński komisarz toruńskiej policji. Pracuje w wydziale kryminalnym, staż pracy i małżeństwa - ponad 20 lat. Żona Mariola, syn Wojtek, córka Marysia oraz kochanka Sylwia.

Sylwia Trojanowska młoda, piękna dziennikarka. Pracuje w czasopiśmie kobiecym jako doradca uczuciowy. W wolnych chwilach pomaga toruńskiej policji w najtrudniejszych sprawach. Sylwia jest kochanką Maćka oraz jasnowidzem.

Maciej i Sylwia - para kochanków, którzy pragną być ze sobą, jednak sytuacja mężczyzny wszystko komplikuje. Są również parą w życiu zawodowym, dzięki jej zdolnościom policja może poszczycić się większą skutecznością w rozwiązywaniu skomplikowanych spraw. Duet dość specyficzny, ale dzięki idealnemu porozumieniu współpraca zazwyczaj przynosi efekty.

Sprawa sprzed pół roku jest jedną z nich...

Toruń. W ciągu sześciu miesięcy w niewyjaśnionych okolicznościach ginie pięciu młodych mężczyzn. Porywacz jest nieuchwytny i przebiegły, a z każdym porwaniem zdaje się, że jest o krok przed policją. Pytania i poszlaki mnożą się, prasa szaleje snując własne teorie, policja staje się coraz bardziej bezradna. Nagrania, które otrzymują rodziny porwanych sugerują, że mężczyźni nie żyją.

Ofiar, pytań, domysłów i spekulacji coraz więcej, czasu coraz mniej.

Czy Maciejowi i Sylwii uda się na czas rozwikłać tę trudną zagadkę? Nie odpowiem na to pytanie, sami musicie się przekonać...

Przyznam, że dorobku literackiego p. Małgorzaty Falkowskiej nie znałam. Z haseł promujących książkę, dowiedziałam się, że jest to pierwszy kryminał tej autorki. Jeśli pierwszy... to mam nadzieję, że nie ostatni.

Nagranie ma wszystko czego oczekuję od dobrego kryminału. Ciekawy pomysł, szybkie tempo, coraz więcej trupów, bohaterowie, których od razu można polubić, nawet groźnego komendanta Zarzyckiego. Podobał mi się również wątek poboczny czyli romans głównych bohaterów. Przyznam szczerze, że choć zdrady nie popieram, to im, akurat kibicowałam.

Podsumowując, książka nie zawiodła mnie. Czytało się w błyskawicznym tempie, między innymi dzięki krótkim rozdziałom, niekiedy z wypiekami na twarzy.

Powieść oczywiście polecam, i obiecuję, że jeśli po nią sięgniecie, nie będzie wiało nudą.